Fausti, Gëte – Analiza e plotë e veprës

Fausti Gete.
Fausti është një dramë e shkruar nga Johann Wolfgang von Goethe, një autor dhe figurë e njohur
për Gjermaninë e viteve 1800. Gëte ishte shkrimtar i një zhanri të gjerë. Vepra e tij është e pasur
me romane, drama, poezi, novela, etj.  

Zhvilloni një test të shkurtër online me 8 pyetje të thjeshta me alternativa dhe shtjellim për të
testuar njohuritë rreth veprës
Zhvillo testin për të testuar njohuritë rreth Faustit

Periudhat e krijimtarisë së Gëtes

Periudha I (1768-1788) “Stuhi dhe vrull”
– drama heroike “Gëci i Berlihingenit”, Gëci – gjeniu i forcës
– romani sentimental “Vuajtjet e djaloshit Verter”, Verteri – gjeniu i ndjeshmërisë.

Periudha II (1788-1808) Klasicizmi Vajmaras – periudha më e ndritshme – dramat : “Egmonti”,

“Torkuato Taso”, “Efigjenia në Tauridë” – pjesa e parë “e Faustit” – libri i parë i romanit
“Vilhelm Majster” – në oborrin e Vajmarit Gëtja u mor me: punë shteti, krijimtari, studime
shkencore.

Periudha III (1808-1832) Olimpiku i Vajmarit

– përkon me moshën e pleqërisë karakterizuar nga qetësia
– botimi i pjesës së dytë të “Faustit”
– libri i dytë i romanit “Vilhelm Majster”
– vëllimi “Divani perëndimor-lindor”
– krijoi dhe drejtoi revistën “Art dhe antikitet”

FAUSTI
  Lloji:
Është pjesë e Gjinisë Dramatike, e do të specifikohet si një Tragjedi. Gëtja e quante Faustin
tragjedi, por me synimin për të krijuar një vepër të plotë, ai shkriu aty të gjitha llojet letrare të
njohura, duke realizuar kështu sintezën e formave artistike të deri atëhershme. Ajo ka ngjyrimet
e një poeme filozofike, poeme epike, dramë misteri, e ngjashme me tragjedinë antike, dramë
qytetare dhe romani, si dhe poezi lirike.

Periudha Letrare:
Kjo vepër është shkruar në periudhën e Romantizmit.

Veçori të stilit:
Humanizmi, kontrastet, heroi romantik, përshkrimet e hollësishme, e jashtëzakonshmja, kulti i
femrës, kulti i ndjenjës, folklori, madhështia e monologëve të cilat janë modele analizash
psikologjike dhe filozofike.

Struktura:
Vepra është e ndarë në dy pjesë. Pjesa e parë është e ndërtuar sipas kronikave historike
shekspiriane në 25 skena dhe trajton jetën personale të heroit. Pjesa e dytë është e ndarë në 5
akte dhe trajton aktivitetin e tij shoqëror.

Tema:
Flet për marrëveshjen që Fausti bën me Djallin, duke i dorëzuar atij shpirtin e tij, në këmbim të
dijes, aftësisë për të kuptuar çdo aspekt të natyrës, të dijes njerëzore dhe për të gjetur lumturinë
(jo shpirtërore).

Mesazhet:
Fausti, duke mposhtur egoizmin, kupton se lumturia nuk mund të jetë kurrë e plotë, nëse nuk
ndahet me sa më shumë njerëz. Arsyeja dhe dashuria njerëzore mundin çdo të keqe. Besimi në
vlerat humane të njeriut. E meriton jetën dhe lirinë, vetëm ai që e fiton me përpjekje dhe luftë.

Rrëfimi:
Ndodh në dy plane. Në planin e parë paraqiten skena nga jeta e rëndomtë njerëzore kurse në
planin tjetër zhvillohen skenat e një bote fantastike, plot me figura mitike.

Simbolikat:
1) Simbolika e udhëtimit përcillet nga njëra epokë në tjetrën për të mbërritur te Fausti, i cili do të
synojë të zbulojë përmasat e natyrës, botës, kozmosit, qenies, njeriut dhe shoqërisë.
2) Ferri dhe parajsa janë simbole të fatkeqësive dhe të lumturisë së njeriut mbi tokë.
3) Zoti, Mefistofeli, kryeëngjëjt e personazheve të tjerë kanë kuptime simbolike dhe janë
shprehje e forcave të natyrës dhe shoqërisë.

Burimet e veprës:
1) Legjenda e Faustit – Fausti ishte hero i një legjende shumë të njohur, që ka një bazë historike
reale. Fausti, person real, ka jetuar në fundin e shekullit XV dhe në fillimin e shekullit XVI. Ai
shëtiste qytet më qytet  dhe e quante veten doktor, mburrej se zotëronte dije të shumta, si dhe
artin e magjisë. Në një epokë, kur besimi në magji ishte diçka normale, rreth magjistarit shëtitës
mblidheshin turma të tëra njerëzish.
2) Realiteti i kohës ku Gëtja jetonte- Në fakt epoka e tij u cilësua si epoka e gjenive, sepse në
shumë fusha të dijes dhe të artit shkëlqyen emra të mëdhenj. 3) Studimet e tij- Gjatë jetës qëkur
shërbeu në oborrin e Vajmarit Gëtja u mor me: punë shteti, krijimtari, studime shkencore për
mineralogjinë, paleontologjinë, botanikën, anatominë e fizikën.

Personazhet

Fausti:

 përmbledh historinë e njerëzimit në kërkim të diturisë

 personifikon shpirtin e ri, bashkëkohor,
 afirmimin e aspiratave, forcave krijuese të njeriut
 bashkëjetojnë dy prirje shpirtërore në konflikt: njëra e tërheq poshtë drejt botës materiale,
tjetra e tërheq lart drejt absolutes e pafundësisë
 gjithnjë synon dhe arrin, por nuk kënaqet me ato që ka arritur
 është i bindur se vetëm veprimi e dinamizmi e mbajnë gjallë jetën
 njeriu- gjeni që lufton për njerëzimin
 njeriu- vepër që jeton edhe pas vdekjes
Mefistofeli:

 djalli vetë, por me mendje inteligjente

 paraqitet nga Zoti si shpirti i mohimit
 utilitar, skeptik dhe pragmatist
 është zëri i pavetëdijes, pasqyra e keqe e Faustit;
 ai ia plotëson dëshirat e tij (të këqija e të mira) dhe tregohet këshilltar i keq, tinëzar e
cinik
 është alteregoja e njeriut, shok rruge i yni, mëdyshja jonë, vetja jonë djallëzore;

Margarita:

 personazhi më poetik i Gëtes, i frymëzuar nga përvoja nostalgjike e dashurisë rinore e të

dëlirë, por të humbur
 karakterizohet nga natyrshmëria, përkushtimi, besimi në dashuri, droja dhe rezervimi,
thjeshtësia e karakterit, morali i pastër, edukata fetare e shndërrojnë atë në vajzën e
ëndrrave
 është mishërim i dashurisë së dëlirë, vetëmohuese që u zbulohet njerëzve në formën më
të përsosur, në dashurinë e gruas, simbol i zbutjes dhe i shpëtimit të shpirtrave;