TRADUZIONE:

Nicola e Giulia, la mia vicina di casa, sono gli amici che frequento di più
in questo periodo. Siamo così intimi che al citofono o al telefono non ci
chiamiamo mai per nome, diciamo solo “io”.
Giulia è un’amicizia più recente rispetto a Nicola. Con lei accordo meglio
certi stati d’animo. A volte ne ho bisogno come si fa con gli strumenti. Solo con
le donne riesco ad avere questo tipo di rapporto. Proprio come un musicista,
spesso l’accordatura la faccio in solitudine, nel silenzio di casa mia. A volte
invece con un altro musicista, dal quale mi faccio dare la nota. Giulia riesce
sempre a darmi la nota giusta. Nicola invece è in grado con una battuta di
sdrammatizzare tutto e mi risolleva il morale con una frase o con un gesto. In
questo è impareggiabile. Sono fortunato ad avere due amici così.
Giulia viene spesso a casa mia la sera: tante volte, infatti, mi capita di
telefonarle e se non ha ancora cenato la invito da me. È bello cucinare per sé,
bellissimo per altri. E poi le ricette per due, oltre a essere più saporite, me le
ricordo meglio. A volte mi invita anche lei: al lavoro mi arriva un suo messaggio
sul cellulare: Questa sera da me riso e verdure?
Siamo solo amici, fra noi non c’è niente. Forse perché quando l’ho
incontrata, lei, la mia lei, mi aveva lasciato da poco, e Giulia stava uscendo dal
suo matrimonio. Non c’era spazio nelle nostre vite, al massimo per delle
scopate, ma di certo non il vicino di casa. Insomma, è passato il momento. E poi
si può avvertire una piccola attrazione anche sessuale verso un’altra persona
senza per questo sentirsi obbligati a fare qualcosa in proposito.
 Никола и Джулия, съседката ми, са приятелите, които посещавам
най-често тези дни. Толкова сме си близки, че по домофона или по
телефона никога не се обаждаме по име, казваме само „аз съм“.
Приятелството ми с Джулия е от по-скоро в сравнение с Никола. С
нея си допадаме повече по определени душевни състояния. Понякога имам
нужда от това както е при инструментите. Само с жените мога да имам
подобен тип връзка. Точно като един музикант, често акордирането го
правя в самотата, в тишината на моя дом. Обаче понякога с друг музикант,
от когото искам тон. Джулия винаги успява да ми даде правилната нота.
Никола обаче е в състояние с една шега да смекчи всичко и ми оправя
настроението с едно изречение или с един жест. В това е несравним.
Късметлия съм да имам двама такива приятели.
Джулия често идва вкъщи вечер: много пъти, всъщност, ми се случва
да ѝ се обаждам и ако все още не е вечеряла я каня у нас. Страхотно е да
готвиш за себе си, още по-приятно за други. И тогава рецептите за двама,
освен, че са по-вкусни, си ги спомням по-добре. Понякога тя също ме
канеше: на работа ми се появява съобщение на телефона: „Довечера ориз
със зеленчуци вкъщи?“
Ние сме само приятели, между нас няма нищо. Може би защото
когато я срещнах, тя, гаджето ми, ме беше зарязала наскоро, а Джулия
приключваше брака си. Нямаше място в нашия живот, най-много за секса,
но със сигурност не със съседката. В края на краищата, моментът отмина.
И след това можеш да почувстваш кратко сексуално влечение към друг
човек без да се чувстваш задължен да направиш нещо по въпроса.
Trasformate il discorso diretto in discorso indiretto:

1. La professoressa diceva agli studenti: “Fate questo esercizio!”

La professoressa diceva agli studenti di fare questo esercizio.
2. Luca pensò: “Ho detto quello che dovevo dire”.
Luca pensò che avesse detto quello che doveva dire.
3. Francesco disse: “Se vuoi conoscere Donatella, te la presento”.
Francesco disse che se volessi conoscere Donatella, me la
presenterebbe.
4. Francesco ha detto poco fa: “Se vuoi conoscere Donatella, te la presento”.
Francesco ha detto poco fa che se volessi conoscere Donatella, me la
presenterebbe.
5. Paula aveva detto: “Io questo non lo farò mai”.
Paula aveva detto che questo non lo farebbe mai.
6. Elvira pensò: “Ho sbagliato proprio tutto”.
Elvira pensò che avesse sbagliato proprio tutto.
7. Anna domanda: “È piovuto ieri?”
Anna domanda se è piovuto ieri.
8. Piero mi chiede: “Ti iscriverai al corso di tedesco?”
Piero mi chiede se mi iscrivessi al corso di tedesco.
9. Risposero: “Andremo in montagna”.
Risposero che sarebbero andati in montagna.
10.Mi hai detto: “Non trovo la soluzione dell’esercizio”.
Mi hai detto che non trovavi la soluzione dell’esercizio.