Nazwa, czas trwania epoki, pojęcia, najwybitniejsi twórcy epoki,
uprawiane gatunki, cechy sztuki romantycznej, filozofia, wzorce osobowe. Podsumowanie epoki: historia i społeczeństwo, tematy i motywy, idee, cechy tekstów kultury, wzory osobowe, prądy i kierunki artystyczne, gatunki literackie. 1. Nazwa epoki Pochodzi od łacińskiego słowa romanticus znaczącego „niezwykły”. 2. Romantyzm narodził się w Niemczech. 3. Ramy czasowe epoki a) w Polsce: od 1822r. (wydanie I tomu „Poezji” Adama Mickiewicza), do 1864r. (klęska powstania styczniowego), b) na świecie: od 1789r. (wybuch rewolucji francuskiej), do 1848/1849r. (Wiosna Ludów). 4. Pojęcia: mesjanizm – wiara w powszechne zbawienie; przekonanie o tym że Polska jest Mesjaszem narodów i że przyniesie zbawienie całemu światu, prometeizm – postawa poświęcenia się jednostki dla dobra ogółu; nazwa wywodzi się od imienia Prometeusza; postawa niezgody na istnienie zła w świecie i bunt przeciwko boskiej instancji, która na nie zezwala, orientalizm – zainteresowanie kulturą Orientu (Wschodu), irracjonalizm – pogląd filozoficzny, mówiący, że rzeczywistość nie może być pojęta rozumem, mistycyzm – wiara w to, że świat składa się z elementów materialnych, realnych i duchowych, prowidencjalizm – pogląd, według którego dziejami ludzkości kieruje ludzka opatrzność, Wielka Emigracja – emigracja poetów, twórców, inteligencji polskiej. 5. Najwybitniejsi twórcy epoki: a) literatury powszechnej: Fryderyk Schiller, Johann Wolfgang Goethe, b) literatury polskiej; czwórka wieszczów: Adam Mickiewicz – „Reduta Ordona”, „Zdania i uwagi”, „Grażyna”, „Romantyczność”, „Liryki lozańskie”, Juliusz Słowacki – „Lilla Weneda”, „Beniowski”, „Ksiądz Marek”, „Król Duch”, „Listy do matki”, „Hymn”, Zygmunt Krasiński – „Agaj-Han”, „Nie-boska komedia”, Cyprian Kamil Norwid – „Rzecz o wolności słowa”, „Czarne kwiaty”, „Białe kwiaty”, „Vade-mecum”, „Fortepian Szopena”, „Bema pamięci żałobnej - rapsod”. 6. Uprawiane gatunki
Epika Liryka Dramat
sonet, epopeja, powieść dramat romantyczny poetycka
Gatunki mieszane to: ballada, poemat dygresyjny.
7. Cechy sztuki romantycznej: nawiązanie do przeszłości (neogotyk), malarstwo o tematyce historycznej, orientalizm, malarstwo pejzażowe (góry, morze), indywidualizm, ukazywanie życia wewnętrznego. 8. Filozofia epoki: a) krytyka racjonalizmu, b) Hegel: wolność jest istotą człowieczeństwa, szczęściem jest pokój, wolność, dzieje powszechne nie są kraina szczęścia, dzieje świata są procesem realizowania się rozumnej idei, postęp w historii łączy się z rozwojem samowiedzy i rozszerzaniem się wolności, każda forma istnieje dopóty, dopóki realizuje ideę postępu, następnie zostaje zdegenerowana przez swoje przeciwieństwo, a z konfliktu powstaje nowa forma, łącząca cechy poprzednich, c) historiozofia, d) mesjanizm, e) mistycyzm. 9. Wzorce osobowe: Poeta-wieszcz (Adam Mickiewicz „Dziady” cz. III) Nieszczęśliwy kochanek (Johann Wolfgang Goethe „Cierpienia młodego Wertera”) Spiskowiec (Juliusz Słowacki „Kordian”) Buntownik (Adam Mickiewicz „Dziady” cz. III) Szaleniec (Adam Mickiewicz „Dziady” cz. IV)