கர்னூல் மற்றும் கடப்பா மாவட்டங்களில் சிறப்புக் குறிப்புடன்

ராயலசீமாவில் சூஃபித்துவம்

சூஃபித்துவம் என்பது சூஃபிகள் மற்றும் இந்துக்களுடன்

தொடர்புகொள்வதற்கான செழுமையான பதிவுக்கான
தேடலாகும், அவர்களில் பெரும்பாலோர் அத்வைதத்தில்
(இருமை அல்லாதவை) நம்புகிறார்கள்.
சூஃபித்துவம் வணிகர்களுக்கு ஏற்பட்டதைப் போலவே
இஸ்லாமிய அடிப்படைவாதிகளாலும் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது.
எங்களைப் போன்ற காலங்களில், இது மிகவும் பொருத்தமானது.
சூஃபித்துவம் குரானில் வேரூன்றியுள்ளது. சூஃபி ஒரு சமரசமற்ற
ஏகத்துவவாதி, அவர் இந்த நம்பிக்கையைப் பகிர்ந்து கொள்ளும்
முஸ்லிமல்லாதவர்களுடன் பொதுவான காரணத்தை
உருவாக்குகிறார். சூஃபிகள் மற்றும் இந்துக்களுக்கு
இடையேயான தொடர்புகளின் வளமான பதிவு உள்ளது,
அவர்களில் பெரும்பாலோர் அத்வைதத்தில் (இருமை
அல்லாதவை) நம்புகிறார்கள். சூஃபிகள் அரசு ஆதரவை
வெறுக்கிறார்கள் மற்றும் நமது அரசியல்வாதிகள் ஆதரிக்கும்
பணக்கார கடவுள் மனிதர்களைப் போலல்லாமல் கடுமையான
வறுமையில் வாழ்கிறார்கள்.
குர்ஆன் மனிதனை அறிவுரை கூறுகிறது. ஆனால் அது மேலும்
கூறுகிறது: "கண்கள் குருடானது இதயங்கள் (22:46). இது சூஃபி
கண்ணோட்டம் மற்றும் பாரம்பரியத்தின் மையத்தில் உள்ளது.
சிறந்த சூஃபி தியாகி மன்சூர் அல் ஹல்லாஜ் ஒரு கவிதையில்
கூறினார்; "இதயக் கண்ணால் என் இறைவனைக் கண்டேன்." நான்
‘நீ யார்?’ என்று கேட்டேன். அவர் ‘நீ’ என்று பதிலளித்தார்.
குறிப்பாக ஒரு வசனம் மனித புரிதலுக்கு சவாலாக உள்ளது:
அல்லாஹ் வானங்கள் மற்றும் பூமியின் ஒளி. அவருடைய
ஒளியின் உவமை மற்றும் அதனுடன் ஒரு விளக்கு: விளக்கு
கண்ணாடியில் மூடப்பட்டிருக்கும்; கண்ணாடி ஒரு
புத்திசாலித்தனமான நட்சத்திரமாக இருந்தது: ஒரு
ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட மரத்திலிருந்து எரிகிறது, ஒரு ஆலிவ்,
கிழக்கிலும் அல்லது மேற்கிலும் இல்லை, அங்கு எண்ணெய்
நன்கு ஒளிரும், தீ அரிதாக இருந்தாலும் அதை எரித்தது: ஒளியின்
மீது ஒளி. அல்லாஹ் தான் நாடியவர்களைத் தன் ஒளியின் பக்கம்
செலுத்துகிறான்: அல்லாஹ் மனிதர்களுக்கு உவமைகளை
எடுத்துரைக்கிறான், மேலும் அல்லாஹ் அனைத்தையும்
அறிந்தவன் (24:35)
இஸ்லாமோ அல்லது சூஃபியிசமோ தெரியாத பலர் இதுபோன்ற
கேள்விகளால் ஆட்கொள்ளப்படுகிறார்கள். உண்மை
என்னவென்றால், இஸ்லாத்தில் வேறு எந்த மதம் அல்லது
சித்தாந்தத்தைப் போலவே பல போக்குகள் உள்ளன மற்றும்
இஸ்லாமும் பல போக்குகள், பிரிவுகள் மற்றும்
நிலைப்பாடுகளைக் கொண்டுள்ளது. அவற்றில் சூஃபித்துவமும்
ஒன்று. சூஃபிகளின் கூற்றுப்படி முஹம்மது நபி (ஸல்) முதல்
சூஃபி மற்றும் சிலரின் கூற்றுப்படி ஹஸ்ரத் அலி முதல் ஒருவர்.
எப்படியிருந்தாலும், நபி (ஸல்) மற்றும் ஹஸ்ரத் அலி
ஆகியோருக்கு சூஃபிகள் ஈர்க்கும் குணங்கள் இருந்தன.
சூஃபித்துவம் ஹிஜ்ரா 2 ஆம் நூற்றாண்டில் இரண்டு முஸ்லீம்
வம்சங்களுக்கு இடையே அரசியல் போராட்டம் உச்சத்தில்
இருந்தபோது தோன்றியது. உமையா மற்றும் அப்பாஸிட்
வம்சங்கள். இந்த இரண்டு வம்சங்களும் அரசியல்
அதிகாரத்திற்காக ஒருவருக்கொருவர் தொண்டையில் இருந்தன,
மேலும் தங்கள் சண்டையை நியாயப்படுத்த இஸ்லாம் மற்றும்
சில மதக் கோட்பாடுகள் என்று அழைக்கப்படுகின்றன. இந்த
அதிகாரப் போராட்டத்தில் அதிக இரத்தம் சிந்தப்பட்டது மற்றும்
நூறாயிரக்கணக்கான முஸ்லிம்கள் இறந்தனர்.
இதனால் இஸ்லாம், இந்த அதிகாரப் போராட்டத்தில்,
ஆன்மீகத்தை இழந்து, அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றுவதற்கான
அரசியல் கருவியாகச் சுருக்கப்பட்டது. அரசியல் அதிகாரத்தின்
மீது வெறுப்பு கொண்டிருந்த சிலர், அதிகாரத்தை விட மதமே
ஆன்மீகம் என்று கருதிய சிலர், முஸ்லிம்கள் மத்தியில் இத்தகைய
இரத்தக்களரிகளால் வெட்கப்பட்டு, இத்தகைய போராட்டங்களில்
இருந்து தங்களைப் பிரித்து, ஆன்மீகத்திற்கு அவசியமான
சிக்கனமான வாழ்க்கையை நடத்தத் தொடங்கினர்.

'சூஃபி' என்ற சொல் அரபு மொழியில் கம்பளி என்று

பொருள்படும் 'சுஃப்' என்ற வார்த்தையிலிருந்து உருவானது என்று
பலர் நம்புகிறார்கள், ஏனெனில் இந்த சூஃபிகள் கடினமான
கம்பளி 'அபா (ஒட்டுமொத்தமாக தளர்வான) அணிந்தனர்,
ஏனெனில் அவர்கள் எளிமையான வாழ்க்கையை நடத்துகிறார்கள்.
சில அறிஞர்கள் இந்த வார்த்தையின் தோற்றத்தை நிராகரித்தாலும்,
இருப்பினும் இது ஒரு பிரபலமான நம்பிக்கை. சூஃபிகள்
பொதுவாக ஆளும் கலீஃபா அல்லது மன்னருக்கு நீதிமன்றத்தை
செலுத்தவில்லை என்பதையும் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.
ஆட்சியாளர் அழைத்தபோதும் சிலர் செல்லவில்லை.

நிஜாமுதீன் அவ்லியா மன்னரின் அரசவைக்கு செல்ல மறுத்தது

மட்டுமின்றி, ராஜாவே தம்மைப் பார்ப்பார் என்று தனது சீடன்
குஸ்ரோவிடம் கூறியதும், அரசர் ஒரு வாசலில் இருந்து எனது
இல்லத்திற்கு வந்தால் நான் அங்கிருந்து விலகிச் செல்வேன் என்று
கூறியதாகப் பிரபலமான கதை உள்ளது. மற்ற கதவு .. இந்த
சூஃபிகள் ஆட்சியாளர்கள் சுரண்டுபவர்கள் என்றும் அரசியல்
அதிகாரத்தைப் பெற இரத்தம் சிந்தத் தயங்க மாட்டார்கள் என்றும்
நம்பினர். அவர்கள் மக்களுக்கு சேவை செய்வதில்லை ஆனால்
மக்கள் அவர்களுக்கு சேவை செய்கிறார்கள்.

பல சூஃபிகள் ஆட்சியாளர்களிடமிருந்து நில மானியங்களை

ஏற்றுக்கொண்டனர் என்பது உண்மைதான். மேலும் மக்களின்
ஆன்மீகத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்வதில் அவர்கள் ஒரு
பயனுள்ள பங்கைக் கொண்டிருந்தனர். முஸ்லீம்கள், உலமாவிடம்
தங்கள் சட்டப் பிரச்சனைகளுக்காக மட்டுமே சென்றார்கள் என்பது
குறிப்பிடத்தக்கது ஆனால் மற்றபடி அவர்களை உயர்வாகக்
கருதவில்லை. எந்த ஒரு ஆலிமின் கல்லறையையும் மக்கள்
பார்வையிடுவதை நாம் காணவில்லை, அதே சமயம் சூஃபி
துறவிகளின் கல்லறைகள் பெரும் ஈர்ப்பு மையங்களாக உள்ளன.

பல உலமாக்கள் சூஃபி துறவிகள் மீது பொறாமை கொண்டனர்,

இந்த காரணத்திற்காக அவர்கள் வாழ்க்கையிலும் மரணத்திற்குப்
பிறகும் மக்கள் மத்தியில் மிகவும் பிரபலமாக இருந்தனர்.
உலமாக்கள் பொதுவாக நீதிமன்றத்தில் அதிகாரப் பதவிகளை
ஏற்றுக்கொண்டனர் (நிச்சயமாக சில கெளரவமான
விதிவிலக்குகளுடன்) இதனால் சுரண்டல் வர்க்கங்களின் ஒரு
பகுதியாகக் கருதப்பட்டது, அதே சமயம் சூஃபிகள் பக்தி மற்றும்
ஆன்மீகம் கொண்டவர்கள் ஆட்சியாளர்களிடமிருந்து தூரத்தை
வைத்திருந்தனர்.

மறுபுறம், இஸ்லாத்தின் வஹாபி பிரிவு 18 ஆம் நூற்றாண்டில்

சவூதி அரேபியா என்று அழைக்கப்படும் இடத்தில் தோன்றியது,
முஹம்மது அப்துல் வஹ்ஹாப் என்ற ஆலிம் மதீனாவில்
முஸ்லிம்கள் பிரார்த்தனை செய்வதையும், புலம்புவதையும், நபி
(ஸல்) அவர்களின் கல்லறையில் தலையிடுவதையும் பார்த்தார். )
மற்றும் பல்வேறு அற்புதங்களை அவருக்குக் கூறினர். அவர் தனது
அணுகுமுறையில் தூய்மையானவராக இருந்தார், மேலும்
தீர்க்கதரிசிகள் மற்றும் புனிதர்கள் தங்கள் பிரச்சனைகளைத் தடுக்க
அழைக்கப்படுவதைக் கண்டு வெட்கப்பட்டார். ஒருவர் தலையீடு
செய்ய முடியாது என்று அவர் நம்பினார்புனிதர்களின் மீது மற்றும்
ஒருவர் அல்லாஹ்விடம் மட்டுமே பிரார்த்தனை செய்ய முடியும்.

18 ஆம் நூற்றாண்டில் சூஃபி நடைமுறைகளில் பெரும் சரிவு

ஏற்பட்டது உண்மைதான். சூஃபித்துவத்தின் தொடக்கத்தில்,
ஊழல் அதிகார நடைமுறைகள் மற்றும் விசுவாசிகளின்
பொறுப்பற்ற இரத்தக்களரிக்கு எதிரான கிளர்ச்சி மற்றும் அதன்
முழு முக்கியத்துவமும் எளிமை, நேர்மை மற்றும் பக்திமிக்க
வாழ்க்கைக்கு இருந்தது. இந்த இறையச்சமும் தன்னலமற்ற
தன்மையும் தான் இந்த சூஃபி துறவிகளை மக்கள் மத்தியில்
பிரபலமாக்கியது மற்றும் அவர்கள் வெகுஜன மக்களுக்கு
முன்மாதிரியாக மாறியது. இவ்வாறு சூஃபித்துவம் அந்த நேரத்தில்
ஒரு பெரிய தேவையை நிறைவேற்றியது, அது
வெளிப்படுத்தப்பட்ட நோக்கத்திற்காக இஸ்லாத்தின் மதத்தை
மீண்டும் கையகப்படுத்தியது, ஆனால் அது விசுவாசிகளிடையே
அதிகாரப் போட்டிக்காக தவறாகப் பயன்படுத்தப்பட்டதால்
சூஃபிசம் அதன் இடத்தைப் பிடித்தது. அந்த நேரத்தில்
சூஃபித்துவம் ஒரு பெரிய சமூக மற்றும் வரலாற்றுத் தேவையை
நிறைவேற்றியது.
வஹாபிசமும் ஒரு மதத் தேவையை நிறைவேற்றியது, ஆனால்
சூஃபிசத்தின் மொத்த விற்பனையைக் கண்டித்து, பூட்டு, பங்கு
மற்றும் பீப்பாய் ஆகியவற்றை நிராகரிக்கும் மற்றொரு தீவிர
நிலைக்குச் சென்றது. வஹாபிகள் தீவிரமடைந்து மக்களின்
ஆன்மீகத் தேவையை இழந்தனர். நிச்சயமாக சூஃபித்துவம்
என்பது மூடநம்பிக்கைகள் அல்லது அற்புதங்கள் மீதான
நம்பிக்கையைப் பற்றியதாக இருக்கக்கூடாது, ஆனால் அதற்குப்
பொது மக்களிடையே சில பிரபலமான நடைமுறைகள் மற்றும்
நம்பிக்கைகளில் சீர்திருத்தங்கள் தேவைப்படுகின்றன, மதத்தின்
உண்மையான சாராம்சம் மற்றும் இஸ்லாத்தின் ஆன்மீக
அம்சங்களில் சூஃபி இஸ்லாத்தை முழுவதுமாக
நிராகரிக்கக்கூடாது.

ஆனால் வஹாபிகள் சூஃபி இஸ்லாத்தை நிராகரிப்பது

மட்டுமல்லாமல், சூஃபி இஸ்லாத்தை நம்புபவர்கள் காஃபிர்கள்
(நம்பிக்கையற்றவர்கள்) என்று கூறுகிறார்கள். தாருல் உலூம்
தியோபந்த் வஹாப் போதனைகளின் மையமாக இருப்பதால்
இந்தியாவில் வஹாபிகள் தியோபந்திகள் என்று
அழைக்கப்படுகிறார்கள் மற்றும் சூஃபி இஸ்லாத்தின் மையம்
உ.பி.யில் உள்ள பரேலியில் இருப்பதால் சூஃபி இஸ்லாத்தை
நம்புபவர்கள் பரேல்விஸ் என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள்.
இருவரும் ஒருவரையொருவர் கண்டித்து, மற்றவருக்கு
சொந்தமான மசூதியில் அல்லது ஒருவருக்கொருவர் பின்னால்
தொழுகையை கூட மறுக்கின்றனர்.

நீண்ட மற்றும் வளமான கலாச்சார வரலாற்றைக் கொண்ட

நாகரிகங்களில் சூஃபி இஸ்லாமும் வளமான நாகரீகம் இல்லாத
வறண்ட பாலைவனமாக இருந்த நஜ்தில் வஹாபி இஸ்லாமும்
செழித்து வளர்ந்தன என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. சூஃபித்துவங்கள்
ஒரு மனிதனின் உள்ளுணர்வை வலியுறுத்துகின்றன, அதனுடன்
தொடர்புடைய அனைத்தும் மற்றும் உள் இருப்பு பற்றிய
செழுமையான நுண்ணறிவு ஒரு நாகரிகத்தில் வளமான வரலாறு
மற்றும் பிரதிபலிப்புகள் மற்றும் ஒரு மனித நபரின் உள்நிலை
பற்றிய தத்துவ நுண்ணறிவுகளுடன் மட்டுமே உருவாக முடியும்.

ஈராக், ஈரான், எகிப்து, மத்திய ஆசியப் பகுதிகள், இந்தியா மற்றும்

தென்கிழக்கு ஆசியா ஆகிய நாடுகளில் சூஃபித்துவம்
செழித்தோங்கியது, ஏனெனில் இந்தப் பகுதிகள் மிகவும் வளமான
நாகரிக வரலாற்றையும் சிக்கலான கலாச்சாரத்தையும்
கொண்டிருந்தன. சூஃபி சிந்தனையின் அனைத்து சிறந்த
பள்ளிகளும் ஈரான், ஈராக் மற்றும் மத்திய ஆசிய பிராந்தியத்தில்
தோன்றின. குர்ஆன் வசனங்களின் உள் அர்த்தத்தை சூஃபிகள்
நம்பினர், மேலும் இந்த உள் அர்த்தமே குர்ஆனின் சாராம்சமாக
இருந்தது.
இந்த சூஃபி துறவிகள் உள்ளூர் கலாச்சாரங்கள் மற்றும்
மொழிகளை ஒருபோதும் வெறுக்கவில்லை, ஆனால் உள்ளூர்
கலாச்சாரங்கள், பழக்கவழக்கங்கள் மற்றும் பாரம்பரியங்களுடன்
தங்களை ஒருங்கிணைத்தனர். குவாஜா ஹசன் நிஜாமி தனது
ஃபாத்திமி தாவத்-இ-இஸ்லாம் என்ற புத்தகத்தில் சூஃபிகள்
உள்ளூர் பழக்கவழக்கங்கள் மற்றும் மரபுகளை எவ்வாறு
ஏற்றுக்கொண்டார்கள் மற்றும் அவற்றை சூஃபி நடைமுறைகளின்
ஒரு பகுதியாக மாற்றினார்கள் என்பதை விரிவாக
ஆவணப்படுத்தியுள்ளார். குவாஜா ஹசன் நிஜாமியின் கூற்றுப்படி,
துறவியின் கல்லறையைக் கழுவுவதற்காக பால்கியில் (பல்லக்கு)
செருப்பை வெளியே எடுப்பது சூஃபிகளால்
ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட ஒரு இந்து கோவில் சடங்கு மற்றும் ஒரு
துறவியின் கல்லறைக்கு சிலை மாற்றப்பட்டது.

ராஜஸ்தானின் நாகூரைச் சேர்ந்த ஒரு சூஃபி துறவி ஹமிதுதீன்

நாகோரி உள்ளூர் இந்துக்களின் உணர்வுகளுக்கு மதிப்பளிக்கும்
வகையில் கடுமையான சைவ உணவு உண்பவராக மாறினார்,
மேலும் எப்போதும் ஒரு பசுவை தன்னுடன் வைத்திருந்தார்.
இறைச்சி சாப்பிட்டுவிட்டு தம்மிடம் சீடர்கள் வந்தால்
அவர்களுடன் பேசவில்லை. அவர் தனது சீடர்கள் இறைச்சி
சாப்பிட்டால் தம்மிடம் வர வேண்டாம் என்று அறிவுறுத்தினார்.
அனைத்து சூஃபிகளும் அந்த அளவிற்கு செல்லவில்லை
என்றாலும், உள்ளூர் கலாச்சார மற்றும் மத மரபுகளை அவர்கள்
தங்கள் சொந்த வழிகளில் மதித்தார்கள்.

இந்த சூஃபிகள், உலமாக்களைப் போலல்லாமல், எந்த மதம்

அல்லது சாதி சமூகங்களுக்கு எதிராக, எந்த தப்பெண்ணத்தையும்,
மிகக் குறைவான பாகுபாட்டையும் காட்டவில்லை. அவர்கள்
அனைவரையும் சம மரியாதையுடன் நடத்தினார்கள். மறுபுறம்,
உலமாக்கள், ஹிந்துக்களை காஃபிர்களாக (நம்பிக்கையற்றவர்கள்)
கருதி அவர்களிடமிருந்து தூரத்தை வைத்திருப்பதோடு
மட்டுமல்லாமல், குஃப்ருக்கு (நம்பிக்கையின்மை) வழிவகுக்கும்
உள்ளூர் பழக்கவழக்கங்கள் மற்றும் மரபுகளிலிருந்து இஸ்லாத்தை
அகற்றுவதற்கான பிரச்சாரங்களையும் தொடங்கினர்.

மறுபுறம், சூஃபிகள் அவர்களைத் தங்கள் நடைமுறைகளில் ஏற்று

ஒருங்கிணைத்தனர். சூஃபிகளின் இந்த வெளிப்படைத்தன்மை
பல்வேறு மத சமூகங்களை ஒன்றிணைக்க வழிவகுத்தது. தனது
அரசவையில் பல்வேறு மதங்களைச் சேர்ந்த அறிஞர்களை
உரையாடலுக்கு அழைத்த பேரரசர் அக்பர், பாரம்பரிய
உலமாக்களால் துன்புறுத்தப்பட்டு அக்பரின் அரசவையில் தஞ்சம்
புகுந்த இரண்டு சூஃபி சகோதரர்கள் அபுல் ஃபஸ்ல் மற்றும்
ஃபைசி ஆகியோரால் ஆழமாகப் பாதிக்கப்பட்டார்.

மற்றொரு சிறந்த உதாரணம், ஷாஜகானின் மூத்த மகன் தாரா

ஷிகோ, ஔரங்கசீப்பிடம் மொகலாய சாம்ராஜ்யத்தை இழந்தார்,
உபநிடதங்கள் போன்ற ஹிந்து வேதங்களை ஆழமாகப் படித்து
அவற்றில் சிலவற்றை பாரசீக மொழியிலும் மொழிபெயர்த்தார்.
அவர் ஒரு சுவாரஸ்யமான புத்தகத்தையும் எழுதினார் மற்றும்
அதை மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க வகையில் மஜ்மாவுல் பஹ்ரைன்
(அதாவது இரண்டு பெருங்கடல்களின் இணைவு) ஹிந்து மதம்
மற்றும் இஸ்லாம் என்று அழைத்தார். இரண்டு மதங்களின்
போதனைகளும் ஒரே மாதிரியானவை ஆனால் மொழியில்
மட்டுமே வேறுபாடுகள் உள்ளன - ஒன்று சமஸ்கிருதத்திலும்
(H இந்து மதம்) மற்றொன்று அரபியிலும் (இஸ்லாம்) என்ற
முடிவுக்கு அவர் வருகிறார்.

இவ்வாறு, லாஹூரிலிருந்து ஒரு சிறந்த சூஃபி துறவியான மியான்

மீரின் சீடரான தாரா ஷிகோ, பொற்கோயில் என்றும்
அழைக்கப்படும் ஹர் மந்திரின் அடிக்கல்லை நாட்ட
அழைக்கப்பட்டார். சூஃபிகளின் மற்றொரு முக்கியமான
பங்களிப்புஇசைத் துறையில், அவர்கள் இந்திய பாரம்பரிய
ராகங்களை ஏற்றுக்கொண்டனர்.
உலமாக்கள் எப்போதும் இசையை ஹராம்
(தடைசெய்யப்பட்டவை) என்று கண்டித்து, அதைக்
கற்றுக்கொள்வது அல்லது வாசிப்பது பாவமாகக் கருதினார்கள்.
இருப்பினும், சூஃபி துறவிகள் மஹ்ஃபில்-இ-சமா' என்று
அழைக்கப்படும் இசை நிகழ்ச்சியை ஏற்பாடு செய்து, அதைக்
கேட்டு அவர்கள் பரவசத்தில் மூழ்கிவிடுவார்கள். இந்த அமர்வு
தொழில்நுட்ப ரீதியாக கவ்வாலி என்று அழைக்கப்படுகிறது, இது
இந்திய பாரம்பரிய ராகங்களை அடிப்படையாகக் கொண்ட பக்தி
இசை மற்றும் நிஜாமுதீன் அவ்லியாவின் புகழ்பெற்ற சீடர்
குஸ்ரோவால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. கவ்வாலி தெற்காசியாவில்
சூஃபி மஹ்ஃபில்-இ-சமாவிற்கு மிகவும் பிரபலமானது மற்றும்
பெரும்பாலான சூஃபிகள் அதில் கலந்து கொள்ள வழக்கு
தொடர்ந்தனர்.

நிஜாமுதீன் அவ்லியாவின் புகழ் கண்டு பொறாமை கொண்ட

உலமாக்கள் இந்த மஹ்ஃபில்களில் தவறாமல் கலந்துகொள்வதால்
இஸ்லாமிய ஷரியாவை மீறியதாக குற்றம் சாட்டப்பட்டார்.
குற்றம் சாட்டப்பட்டவருக்கு பதிலளிக்கும்படி அழைத்த
ராஜாவிடம் அவர்கள் புகார் செய்தனர், அவர் மன்னரின்
நீதிமன்றத்திற்கு வந்த நேரத்தில்தான். சில ஹதீஸ்களின்
அடிப்படையில் தன் நிலைப்பாட்டைக் காப்பாற்றிக் கொண்டு
போய்விட்டார்.

உண்மையில் 11-12 ஆம் நூற்றாண்டு கஸ்லியின் சிறந்த

இஸ்லாமிய சிந்தனையாளரால் காட்டப்பட்ட இசையை
இஸ்லாம் தடை செய்யவில்லை. இஸ்லாம் இசையை
பொழுதுபோக்கிற்காகவும், குரான் லாவ்-ஓ-லாப் என்று
அழைக்கும் ஒரு பகுதியாகவும் இருந்தால் மட்டுமே தடை
விதிக்கிறது (அதாவது தீவிர நோக்கமின்றி விளையாட்டு மற்றும்
பொழுதுபோக்கிற்காக செய்யப்படும் எதுவும்). இயல்பிலேயே
பக்தியுடன் கூடிய மற்றும் ஒரு நபரை அல்லாஹ்வின் பக்தியில்
ஒருமுகப்படுத்தவோ அல்லது கவனம் செலுத்தவோ உதவும்
இசையை ஹராம் பிரிவில் சேர்க்க முடியாது. அனைத்து
தாழ்த்தப்பட்ட இந்துக்களும் இஸ்லாத்தின் பக்கம்
ஈர்க்கப்பட்டனர் என்றும் அவர்களில் பலர் அந்த மதத்திற்கு
மாறினார்கள் என்றும் சூஃபிகள் அவர்களை மதம் மாறச்
செய்ததாக எந்தப் பதிவும் இல்லை என்றும் கஜாஸ்லி
விவாதிக்கிறார். ஒதுக்கப்பட்ட மற்றும் ஒதுக்கப்பட்ட இந்துக்கள்
சமத்துவக் கோட்பாட்டை மிகவும் கவர்ச்சிகரமானதாகக்
கண்டதால் இந்த மதமாற்றங்கள் அதிகமாக இருந்தன.
இருப்பினும், பிரதான இஸ்லாமிய சமூகமும் அவர்களுக்கு
எதிராக பாகுபாடுகளை கடைப்பிடித்தது, அவர்கள் உயர்ந்த
இடத்தைப் பெறவில்லை.

ஜியாவுதீன் பரனி, ஒரு குறிப்பிடத்தக்க வரலாற்றாசிரியர், சுல்தான்

காலத்தின் ஆலிம், அவர்கள் கல்வி கற்க தகுதியானவர்கள் என்று
கூட கருதவில்லை. குர்ஆன் மற்றும் பிற இஸ்லாமிய சடங்குகளை
தொழுவதற்கும் ஓதுவதற்கும் தேவையான அளவு மட்டுமே
அவர்களுக்கு கற்பிக்கப்படும். அவர் அவற்றை நாய்கள் மற்றும்
பன்றிகளுடன் கூட ஒப்பிடுகிறார். ஆனால் சூஃபிகள் அவர்கள்
மீது மிகவும் மரியாதையான மற்றும் கண்ணியமான
அணுகுமுறையைக் கொண்டிருந்தனர், ஏனெனில் அவர்கள்
மற்றவர்களைப் போலவே ஒருவரின் வெளிப்பாடாக இருந்தனர்.
ஆனால் அமீர் குஸ்ரு குர்ஆன் அனைத்து ஞானத்தின்
களஞ்சியமாகும் என்று கூறினார், மேலும் தீர்க்கதரிசி ஒருமுறை
கவனித்தார், 'உண்மையில், சில கவிதைகளில் ஞானம் உள்ளது.
குஸ்ருவின் மற்றொரு விளக்கமும் உள்ளது. அதன் படி நபிகள்
நாயகம் சொன்னது உண்மையாகவே கவிதையில் ஞானம்
இருக்கிறது.’ எப்படி இருந்தாலும் இஸ்லாமிய கலாச்சாரத்தில்
கவிதைக்கான இடம் எப்போதும் பாதுகாப்பாகவே இருந்தது.
இஸ்லாமியம் இந்தியாவிற்கு வந்தபோது அதன் மதிப்பு இன்னும்
மேம்பட்டது மற்றும் அதன் பெரும்பாலான வேதங்கள்
கவிதைகளில் இருக்கும் இந்து மதத்தால் தாக்கம் 2.

ராயலசீமாவில் சூஃபித்துவத்தின் ஆரம்பம்

முஸ்லீம் அரசியல் அதிகாரத்தின் வருகைக்கு முன்னர், ஆந்திர
தேசத்தின் சில பாக்கெட்டுகளுக்கு இஸ்லாம், மிகவும் மதமாற்ற
மதம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. இது முக்கியமாக சூஃபிகள் என
அறியப்படும் முஸ்லீம் ஆன்மீகவாதிகளின் வேலையாகும்,
அவர்கள் தெலுங்கு நாட்டிற்குள் ஆழமாக ஊடுருவி, அன்னிய
மக்களுக்கு மத்தியில் தங்கள் மிஷனரி நடவடிக்கைகளைத்
தொடங்கினார்கள். ஒரு முஸ்லீம் துறவியின் வருகை மற்றும்
தேவரகொண்டாவில் (நல்கொண்டா மாவட்டம்) 12 ஆம்
நூற்றாண்டின் மத்தியில் தங்கியிருந்தார். ஷா அலி பஹல்வான்
என்று அழைக்கப்படும் ஒரு சூஃபி துறவி வந்து தனது மிஷனரி
நடவடிக்கையால் கர்னூலில் ஏராளமான உள்ளூர் மக்களை
இஸ்லாமியராக மாற்றியதாகக் கூறப்படுகிறது, மேலும் 1273 இல்
இறந்தார் சுஹ்ரவர்தி சூஃபி வரிசையின் ஷேக் ஷிபுதீனின் சீடர்கள்
(கலிஃபா) இந்த காலகட்டத்தில் ஈரானில் இருந்து வட இந்தியா
வழியாக ஆந்திராவுக்கு வந்தனர். அவர்கள் இப்போது ஷம்ஷாபாத்
என்று அழைக்கப்படும் ஒரு இடத்தில் குடியேறினர், இது நவீன
ஹைதராபாத் நகரின் புறநகர்ப் பகுதியாகும், மேலும் 1287A.D.
மற்றும் 1291a.d.d.களில் முறையே 3 இறந்தனர். அவர்கள் 60 70
அவர்களைப் பின்பற்றுபவர்களுடன் (பக்கீர்கள்) அந்த இடத்திற்கு
வந்து, உள்ளூர் இந்துக்களுக்குப் போதனை செய்து மதம்
மாறியதாகக் கூறப்படுகிறது4. நாதுர்ஷாவின் சீடரான மற்றொரு
சூஃபி துறவியான பாபா ஃபக்ருதீன், திரிஹினப்பள்ளி (தமிழ்நாடு)
துறவியான பெனுகொண்டாவில் (அனந்தபூர் மாவட்டம்) வந்து
குடியேறினார். அவர் ராஜா உட்பட பல உள்ளூர் மக்களை
மதமாற்றியதாகக் கூறப்படுகிறது, அநேகமாக அந்த இடத்தின்
உள்ளூர் இந்துத் தலைவர். சூஃபி துறவிகளின் செல்வாக்குடன்
பல உள்ளூர் மக்கள் இஸ்லாமிற்கு மாறினார்கள். இந்த
மாற்றங்கள், எந்த எண்ணாக இருந்தாலும், வெளிப்படையாக
தன்னார்வமாகவும், நேர்மையான நம்பிக்கையுடனும் இருந்தன.
மேலும் இந்தக் காலக்கட்டத்தில் இந்துக்கள் வலுக்கட்டாயமாக
இஸ்லாமிற்கு மாற்றப்பட்டதற்கான எந்த ஆதாரமும் இல்லை.
பெரும்பாலும் சிஸ்தி மற்றும் சுஹ்ரவாதி வரிசைகளைச் சேர்ந்த
சூஃபி துறவிகள், இந்துக்களின் கற்பனைக்கு ஈர்க்கப்பட்டனர்,
அவர்களில் சிலர் அவர்களின் ஆன்மீக சீடர்களாகவும், சிலர்
தங்கள் முன்மாதிரியான நடத்தையின் விளைவாக இஸ்லாத்திற்கு
மாறினார்கள். அவர்கள் உள்ளூர் மக்களின் பிரச்சினைகளில்
அற்புதங்களைச் செய்து, நோய்களைக் குணப்படுத்தி, அவர்களின்
ஆசைகளை நிறைவேற்றி உதவியதாகக் கூறப்படுகிறது.
மேற்குறிப்பிட்ட பாபா ஷர்புதீன், உள்ளூர் இந்துத் தலைவர்
வெங்கடரெட்டிக்கு தனது மகனைக் கடுமையான நோயிலிருந்து
குணப்படுத்தி, இரண்டு மாதங்களாகக் கண்டுபிடிக்க முடியாத
தனது காணாமல் போன எருதைக் கண்டுபிடிக்க ஒரு துவைக்கும்
தொழிலாளிக்கு உதவியதாக நம்பப்படுகிறது. இந்த இரண்டு
நிகழ்வுகளிலும் அவர் ஹெச்