КАВАЛОТ НА ДЕДО МИ

Свиреше на кавалот а од очите се лееја солзи и како по јолук се цедеа по

кавалот паѓајќи и отварајќи дупчиња на песокот под нозе.
Каква тема обработуваше со звукот ?
Го слушав, и јас солзи ронев, а зошто и сам не знаев.
Кога престана се доближа до мене, изваде марамче од џебот, ми ги избриша
моите солзи а потоа и неговите.
- Ајде сега внучко, кажи ми што разбра од мојата свирка ?! Зошто и ти
изрони солзи ?!
- Не знам дедо, ете.. овие звуци ме однесоа во моето ПОЖАРСКО, кога
одам
таму селските козарчиња свират со кавалчињата такви песни со истите овие
тонови.
- Така е внучко, овие звуци ја кажуваат нашата мака Македонска, која
уште
царува таму а и овде кај што сме. Таа е впиена и во нашите души и во нашите
инструменти. Ако ти засвирев со ГАЈДА се плашам дека ќе ми се закочеа
прстите а не знам дали ти ќе можеше да станеш од твоето камено столче.
Нејзините звуци поболно ги гребат нашите души. Со звуците на ГАЈДАТА
можеш да истераш и свадба, ама, ако чепнеш со мислите за нашите ЕГЕЈСКИ
патешествија, од неа ќе излезат звуци што ќе го замрзнат твоето срце па и
сечие, а поготово твоето кое ги преживеа истите маки.
Сега внуче, земи ја тамбурата од татко ти и засвири нешто весело, оти таа
не знае да раскажува тажна историја.
Го прибра кавалот во обвивката и ми ја подаде тамбурата со едната рака
а со другата ги добриша солзите.
- Дедо !! Во мојава душа се уште се звуците што ги слушнав од твојот
кавал,
а види, и прстите не ми мрдаат, ајде да ја оставиме мојата свирка за друг пат !
Пак пророни солзи, ги процени моите емоции и ме погали по косата и
пак ја остави тамбурата на своето место. Тој друг пат не дојде, неговиот кавал
остана траен успомен, а јас никогаш не успеав да произведам такви звуци.
 Дедо ми, сигурно си ги зеде со себе во покој за ние внуците да останиме
со мирни души кога ќе свириме.