SKOK I OKRET U PLIVANJU

MATURSKI RAD
SADRŽAJ

1. UVOD..................................................................................................................................3

2. SKOKOVI U PLIVANJU...................................................................................................4

2.1. Olimpijski sport............................................................................................................4

2.2. Discipline.....................................................................................................................4

2.3. Pravila takmičenja........................................................................................................5

2.4. Skokovi u prokuvanoj vodi..........................................................................................5

2.5. Ekstremni sport............................................................................................................6

3. OKRETI U PLIVANJU – PLIVAČKI OKRET..................................................................7

3.1. Okreti u plivanju...........................................................................................................7

3.2. Okret u disciplinama slobodnog plivanja.....................................................................8

3.3. Okreti u plivanju kod leđne tehnike.............................................................................8

3.4. Okreti u plivanju kod delfin tehnike............................................................................9

3.5. Okreti u plivanju kod prsne tehnike.............................................................................9

3.6. Okreti u plivanju mešovitih disciplina.......................................................................10

4. ZAKLJUČAK....................................................................................................................12

5. LITERATURA..................................................................................................................13

6. POPIS SLIKA....................................................................................................................14

2
 1. UVOD

Skokovi u vodu su natjecateljski sport u kojem je cilj skakača što efektnije, uz

prezentaciju akrobatskih gimnastičkih elemenata tijekom skoka, skočiti u vodu s povišenog
mjesta. Skokovi u vodu su standardni olimpijski sport iako se često izvode i kao rekreacijska
zabava na prirodnim ili umjetnim kupalištima.

Osim stroge olimpijske forme skokova u vodu skokovi se izvode na gotovo svim
prirodnim i umjetnim kupalištima kao vid zabave. Posebno su atraktivni skokovi s visokih,
najčešće na moru, stijena i litica. Postoje i natjecanja u skokovima u vodu s stijena i platformi
od preko 20 metara!

Važno je reći da su skokovi u vodu, posebno s većih visina, relativno opasna aktivnost
i preporučljivo je da ih izvode samo spremni i iskusni skakači. Potencijalna opasnost od
krivog ulaska u vodu može dovesti do ozbiljnih, pa čak i fatalnih ozljeda. Udarac u vodu
prilikom skoka s veće visine skakača može ozlijediti ali i ošamutiti te prijeti opasnost od
utapljanja. Također je opasno skakati na nepoznatom terenu, gdje nije provjerena dubina
vode, gdje nije osiguran dovoljan prostor u vodi za skok, itd.

3
 2. SKOKOVI U PLIVANJU

Takmičenje se izvodi na strogo propisanim skakalištima, na kojima mora biti osim

odgovarajućeg tornja i bazen propisanih dimenzija od kojih je posebno važna dubina vode.
Ljeto je vrijeme kada, ako smo u prilici, uživamo u plivanju u moru, jezeru, reci ili u bazenu.
Ono što je gotovo svako probao, makar u mladosti da fascinira društvo na plaži, je skok sa
neke stijene, mosta ili skakaonice na bazenu. To je bio i znak hrabrosti, a način izvođenja
skoka i preciznost često su mamili divljenje i aplauze posmatrača.

Pravo divljenje već više od jednog vijeka izazivaju takmičari u skokovima u vodu na
Olimpijskim igrama, međutim ovaj sport je dostigao i ekstremne razmjere, prije svega
visinom sa koje se skače. U našem okruženju su najpoznatiji skokovi u Neretvu, sa starog
mosta u Mostaru. Skokovi u vodu su takmičarski sport u kojem je cilj skakača što efektnije,
uz prezentaciju akrobatskih gimnastičkih elemenata tokom skoka, skočiti u vodu s uzdignutog
mjesta. Skokovi u vodu su standardan olimpijski sport iako se često izvode i kao rekreacijska
zabava na prirodnim ili uređenim kupalištima.

2.1. Olimpijski sport

Takmičarski skokovi u vodu su nastali iz gimnastike, a prvi put su zabilježeni u

Švedskoj i Nemačkoj u 18. vijeku. Začetnici ovog sporta su gimnastičari koje su svoje vježbe
u trambulini izvodili skačući u vodu. Početkom 19. vijeka je grupa skakača iz Švedske
posjetila Veliku Britaniju i svojim vježbama izazvala veliko interesovanje što je vodilo i do
osnivanja prve skakačke federacije “Amaterske skakačke Asocijacije” 1901. godine. Na
Olimpijskim igrama su skokovi u vodu svoju premijeru imali 1904. godine u Sent Luisu.
Odskočna daska i platforma su bile na Igrama i 1908. godine u Londonu, a od 1912. su i
ženski skokovi na redovnom programu Igara.

Prvi olimpijski skokovi su se razlikovali od današnjih u visini platforme i daske.

Program skokova u vodu je gotovo isti od 1928. godine u Amsterdamu – platforma visine
10m i daska visine 3m, a od 2000. godine su na programu i sinhroni skokovi i na platformi i
na dasci. Tokom nekoliko posljednjih decenija, apsolutni primat na takmičenjima ima Kina,
koja je izgubila samo nekolicinu svetskih titula. Skokovi u vodu spadaju među pet
samostalnih vodenih sportova: plivanje, daljinsko plivanje, vaterpolo i umetničko plivanje.

2.2. Discipline

Dvije su osnovne discipline skokova u vodu: skokovi s odskočne daske i skokovi s

tornja. Skokovi s odskočne daske izvode se sa elastične daske koja prilikom odraza daje
dodatni impuls skakaču čime se postiže viši i energičniji skok.

4
 Slika 1: Leđni skokovi
Skokovi s daske se izvode s visina od 1 do 3 metra od vodene površine. Toranj je
čvrsto, najčešće betonsko ili drveno odskočište, na visini od 5 do 10 metara iznad vodene
površine. Takmičenje se izvodi u muškoj i ženskoj konkurenciji. Na Olimpijskim igrama u
Sidneju 2000. uvedena je i disciplina sinhronizovanih skokova, gdje dva takmičara iz iste
ekipe izvode istovremeno identičan skok, te se osim težine elemenata i kvaliteta izvođenja,
ocjenjuje i sinhronizovanost oba skoka. Postoji šest grupa skokova u vodu. To su: skokovi
unazad, skokovi unapred, uzvratni skokovi, povratni skokovi, skokovi u vijcima i skokovi iz
stava o šakama.

2.3. Pravila takmičenja

Takmičari izvode unaprijed dogovoreni broj skokova, kod muških između 6 i 11, dok
kod djevojaka između 5 i 10 skokova. Skakač unaprijed mora prijaviti vrstu skoka kojeg će
izvesti, a svaki skok ima unaprijed određen faktor težine. Taj se faktor određuje na osnovu
težine i broja elemenata koji se izvode, na primjer vrsta početnog stava, broj okreta i vijaka,
način ulaska u vodu, itd. Skokove ocjenjuju sudije na sledeći način: za svaku fazu skoka
sudija ima na raspolaganju po tri boda (odraz, let, ulazak u vodu) i još jedan dodatni bod za
ukupan utisak i korekciju. Tada se taj zbir množi s faktorom težine skoka. Rezultati za sve
skokove se sabiraju i pobjednik je onaj skakač ili skakačica koji ima najveći konačni zbir.

2.4. Skokovi u prokuvanoj vodi

Takmičenje se izvodi na strogo propisanim skakalištima, na kojima mora biti osim

odgovarajućeg tornja i bazen propisanih dimenzija od kojih je posebno važna dubina vode.
Dubina bazena za skokove sa visine od 3 metra je 3,5 metara, za skokove sa visine od 5
metara je 4,5 metara i za skokove sa visine od 10 metara je 5 metara. Voda u bazenima mora
biti prokuhana zbog manjeg sudara i što boljeg ulaska u vodu. Takmičari su sve vreme
takmičenja u vodi, u posebnim bazenima do momenta kada treba da nastupe, radi što bolje
adaptacije organizma na temperaturu vode u takmičarskom bazenu. Temperatura vode u
bazenu je 36 do 38 stepeni.

5
 Slika 2: Slobodni skokovi
Oprema za ovaj sport je skromna i jednostavna, a osim kupaćeg kostima i papuča
takmičarima su neophodne specijalne krpice koje služe za brisanje između skokova.

Sport veoma dobro djeluje na razvoj djece jer se sastoji od elemenata bazičnih
sportova (gimnastika, plivanje), a njegov psihološki aspekt se pozitivno odražava na ličnost
skakača. Neophodno je da djeca na vreme počnu da treniraju, najbolje između 5. i 9. godine
života.

2.5. Ekstremni sport

“Cliff diving” je jedan od najekstremnijih sportova danas u svetu. U pitanju su skokovi

u vodu sa velikih visina od 20 do 28 metara, i veoma su slični olimpijskim skokovima. Koreni
“Cliff Divinga” su na Havajima. Godine 1770. Kahekili, poglavica četiri ostrva, od svojih je
ratnika tražio da dokažu svoju hrabrost sledeći njegov primjer “lele kawa” što bi u prevodu
značilo “skakanje sa visoke litice na noge u vodu bez pljuska”. Skakači izvode višestruke
rotacije i vratolomije u vazduhu. Skoro svi elementi koje koriste skakači u vodu na
Olimpijadi, primjenjuju se i ovdje, s tom razlikom da su ovdje visine i do tri puta veće.

Kao i kod olimpijskih skokova veoma je važno da se svi elementi izvedu precizno, a
naročito je bitan dobar ulazak u vodu, bezbjedan i bez previše pljuskanja. Na svetu ima oko
30 ljudi koji se bave ovakvim skokovima i to su uglavnom bivši olimpijci.

Važno je reći da su skokovi u vodu, posebno s većih visina, relativno opasna aktivnost
i preporučljivo je da ih izvode samo spremni i iskusni skakači. Potencijalna opasnost od
pogrešnog ulaska u vodu može dovesti do ozbiljnih, pa čak i fatalnih povreda. Također je
opasno skakati na nepoznatom terenu, gdje nije proverena dubina vode i nije osiguran
dovoljan prostor u vodi za skok.

6
 3. OKRETI U PLIVANJU – PLIVAČKI OKRET

3.1. Okreti u plivanju

Okreti predstavljaju značajan faktor svake od takmičarskih disciplina (osim disciplina

50m u velikom bazenu) i određuju krajnji ishod trke. Unapređenje izvođenja tehnike okreta
dovodi do poboljšanja u vremenu i ishodu trke. Plivački okret je polistrukturalna, asimetrična
kretnja koja plivaču obezbeđuje najracionalniju promenu smera plivanja tokom plivanja u
bazenu.

Okreti obuhvataju oko jedne trećine vremena cele trke na takmičenjima u malim
bazenima (25m). Zbog duplo većeg broja okreta u nastupima u malim bazenima, svetski
rekordi za 25-metarske bazene se razlikuju i bolji su od rekorda za iste distance u velikim
bazenim (50m). Na velikim međunarodnim takmičenjima snimaju se i analiziraju kinematički
parametri trke, među kojima i period okreta. Tako su na Olimpijskim igrama u Sidneju (2000)
performanse finalista i polufinalista u 200-metarskim disciplinama analizirane na brzine na
startu (prvih 15 metara), frekvencije i dužine zaveslaja i ukupne brzine plivanja od 15-42,5m
(srednje deonice plivanja), kao i na osnovu trajanja okreta (7.5m pre i 7.5m nakon okreta).
Utvrđeno je da su konačna vremena finalista bila povezana sa brzinom druge i treće dužine,
kao i sa trajanjem sva tri okreta. Brzina poslednjeg okreta je izdvojena kao faktor od značaja
za osvajanje medalje (Chatard, et al. 2003).

Thayer i Hay (1984) su odredili procenat vremena u toku trke potrošenog na okrete. Za
50 jardi (malo manje od 50m) kraulom je bilo 20,5% utrošenog vremena na okret, dok je za
1000 jardi (oko 914m) utrošeno 36,5%. Za sve trke od 200 jardi i više, preko jedne trećine
vremena je utrošeno na okretanje.

Skorije i Chatard (2000) su poredili osvajače medalja i ostale među šesnaest

polufinalista u disciplini 200m kraul na Olimpijskim igrama u Sidneju. Utvrdili su daje brzina
poslednjeg okreta, odmah nakon brzine plivanja sredinom bazena, imala značajnosti u smislu
osvajanja medalje u muškoj konkurenciji, dok dužina i frekvencija zaveslaja nisu bile
značajno povezane sa finalnim rezultatom, jer su ova dva parametra plivanja visoko
individualno zasnovana.

Analize finalista na Svetskom prvenstvu u Pertu (Australija) 1998. u svim

disciplinama upućuje da su okreti važan faktor rezultata u srednjim disciplinama (200m i
400m) slobodnog, mešovitog i plivanja tehnikom delfin .

Telo plivača se neposredno nakon izvođenja okreta kreće znatno brže nego za vreme
plivanja, jer odrazni impuls opružača nogu iz pozicije okreta saopštava telu veće ubrzanje
nego što to mogu da obezbede propulzivni pokreti ruku i nogu tokom srednje deonice
plivanja. Takođe, telo plivača se nalazi u optimalnom glisirajućem položaju čime se otpori,
pre svih otpor talasa (kočeća površina) redukuje na najmanju moguću meru. Naravno, ovo se
podrazumeva samo ukoliko je okret izveden biomehanički racionalno, koordinaciono
optimalno i dinamički efikasno.

7
 Opkret započinje onog momenta kada plivač, približavajući se okretištu, promeni 1
atribute unutar tehnike svog plivanja i izvede radnje koje je moguće opisati kroz sledeće 1
faze:

 Polazak na okretište.
 Okret.
 Odgunvanje i kliženje.
 Faza izranjanja.
 Prelazak u plivanje.

Okreti kao strukturalne celine su definisani pravilima FINA za svaku tehniku, pa svaka
i plivačka disciplina ima karakterističan okret.

3.2. Okret u disciplinama slobodnog plivanja

Prema FINA pravilima, okreti u plivanju u disciplinama slobodnog plivanja mora se

izvesti tako da plivač bilo kojim delom tela da dodirne okretište. Nakon okreta, kretanje pod
vodom ne sme biti duže od 15m. Dolaskom na okretište, na adekvatnoj razdaljini plivač vrši
pripremne radnje za okret, a koje sadrže promenu načina plivanja. Tako telo plivača
zaustavlja jedan pa drugi provlak, klizi ka okretištu sa rukama u priručenju, dlanovima
okrenutim prema dnu bazena i licem u vodi.

Položaj ruku obezbeđuje stabilnost telu u dolasku na okretište i započinjanje rotacije

oko poprečne ose (kolut). Tokom obrtanja, plivač pomera bradu prema grudima, sledi pregib
trupa u sagitlanoj ravni. Dok se glava kreće prema dole i nazad, plivač šake potiskuje na dole,
i istovremeno se udarcem nogama odguruje o vodenu površinu, čime podiže kukove i ubrzava
rotaciju oko horizontalne ose. Kada kukovi plivača pređu liniju glave, plivač noge prebacuje
prema okretištu, dok se ruke pomeraju u uzručenje.

U momentu dodira okretišta stopalima (paralelan ili dijagnonalan položaj stopala na

okretištu) telo plivača može biti u položaju na leđima ili već na boku. Sledi otiskivanje
nogama i rotacija tela plivača oko uzdužne ose do položaja prsnog kraula. Plivač se u
hidrodinamičkom položaju kreće kroz vodu, prvo glisirajući, a potom simetričnim i/ili
naizmeničnim udarcima nogu nastavlja napred i ka površini vode, čekajući momenat da
započne zaveslaj.

3.3. Okreti u plivanju kod leđne tehnike

Prema FINA pravilima, pri okretu u leđnoj tehnici, plivač mora bilo kojim delom tela
da dodirne okretište. Nakon okreta kretanje pod vodom ne sme biti duže od 15m. Pravila
podrazumevaju da se u disciplinama leđnog plivanja plivač nalazi u leđnom položaju sa
mogućnošću da tokom perioda dolaska na okretište izvrši promenu položaja od leđnog ka
grudnom plivanju i da okretište dohvati bilo kojim delom tela.

8
 Tako, plivanjem u leđnom položaju plivač se rotira oko uzdužne ose u položaj na
grudima, završava započeti provlak i zaveslaj drugom rukom kraul do položaja grudnog
plutanja sa rukama u priručenju.

Telo plivača u horizontalnom položaju klizi sa rukama u priručenju, dlanovima

okrenutim prema dnu bazena i licem u vodi. Položaj ruku obezbeđuje stabilnost tela plivača,
prilikom ležanja na vodi i ulaska u okret. Kao i u disciplinama slobodnog plivanja, plivač
pomera bradu prema grudima, čime počinje pregib trupa i rotacija tela u sagitlanoj ravni. Dok
se glava kreće prema dole i nazad, plivač šake potiskuje na dole i istovremeno udarcem
nogama o vodenu površinu ubrzava rotaciju oko horizontalne ose.

Kada kukovi plivača pređu liniju glave plivača, plivač noge prebacuje napred sa
paralelnim položajem stopala na okretištu. Ruke su šakama na grudima, a trup plivača se
nalazi u položaju na leđima. Sledi pokret rukama ka uzručenju, otiskivanje nogama o
okretište, kretanje pod vodom, prvo glisiranjem, potom i simetričnim i/ili naizmeničnim
udarcima uz održavanje hidrodinamičkog položaja. Pravilima je predviđeno da plivač mora
“probiti” površinu vode, izroniti i preći u plivanje pre petnaestog metra .

3.4. Okreti u plivanju kod delfin tehnike

FINA pravilima, pri okretu u disciplinamakoje se plivaju tehnikom delfin plivač mora
sa obe ruke istovremeno da dodirne okretište. Nakon okreta kretanje pod vodom, ne sme biti
duže od 15m. U fazi dolaska na okretište, plivač na optimalnom odstojanju završava provlak i
dohvati okretište uklizavanjem.

Nakon kontakta ruku plivača sa okretištem, dolazi do sukcesivnih pokreta i kretanja

kojima se noge podvlače ispod trupa plivača i dolaze na okretište, dok se istovremeno ćelo
telo rotira oko uzdužne ose za nešto manje od 90°. Dok su stopala na okretištu u
dijagonalnom položaju, jedna ruka plivača se najkraćim putem, kroz vodu pomera u -
uzručenje, dok druga ruka u uzručenje najčešće dolazi kroz vazduh. Sa osloncem stopalima na
okretištu, sa trupom u bočnom položaju i rukama ispred glave plivač se snažno otiskuje pri
čemu telo završava rotaciju do položaja na grudima i prelazi u glisiranje. Slede simetrični
udarci kojima se održava brzina kretanja tela i kreće ka površini u nastavak plivanja. Kao i u
disciplinama slobodno i leđnog kraula, dozo vijena dužina ronjenja nakon okreta je 15m .

3.5. Okreti u plivanju kod prsne tehnike

Istraživanja finalista prsnom tehnikom na nekoliko internacionalnih takmičenja otkriva

jaku vezu između vremena okretanja i ukupnog vremena na trkama u disciplinama 100m i
200m prsno . Prema FINA pravilima(okreti u plivanju), pri okretu u prsnoj tehnici, plivač
mora sa obe ruke istovremeno da dodirne okretište. Nakon okreta, tokom ronjenja i pre
prelaska u plivanje, dozovljen je jedan dug provlak i jedan udarac nogama.

9
 Nakon kontakta ruku plivača sa okretištem, dolazi do podvlačenja nogu pod trup
plivača i istovremeno se vrši rotacija trupa u sagitalnoj ravni. Noge nastavljaju kretanje do
dijagonalnog položaja stopala na okretištu (kroz sagitalnu ravan). Jedna ruka, ruka na strani
okreta, najkraćim putem, kroz vodu pomera se u predručenje, dok se druga ruka u predručenje
dovodi individualno, kroz vodu ili vazduh. Sa telom oslonjenim stopalima na okretištu, u
bočnom položaju sa opruženim rukama, plivač se snažno otiskuje i kroz kretanje rotira telo do
položaja na grudima. Kada se brzina kretanja tela kroz vodu smanji, tada plivač izvodi snažan
prsni provlak rukama do kukova. Nakon klizanja u položaju na grudima, rukama u priručenju
i sa licem ka dnu bazena, dozvoljen je udarac nogama uz sukcesivno vraćanje ruku blizu grudi
do položaja u uzručenju. Nakon toga sledi klizanje i prelazak u plivanje .

3.6. Okreti u plivanju mešovitih disciplina

Okreti u individualnim i štafetnim disciplinama mešovitog plivanja imaju slične kretne

strukture kao okreti u disciplinama pojedinačnih tehnika sportskog plivanja. Redosled tehnika
plivanja u pojedinačnim disciplinama mešovitog plivanja je: delfin, leđno, prsno i
slobodno(kraul). Okret delfln-leđno(okreti u plivanju), ulazak u ovaj okret je iz plivanja
tehnikom delfin. Dodirivanje okretišta je sa obe ruke istovremeno. Kada ruke dodirnu
okretište, trup i noge nastavljaju svoje kretanje prema okretištu i zaustavljaju se kada oba
stopala plivača budu oslonjena na ivicu bazena. Tada se telo plivača pomera ka nazad,
spuštajući se pod površinu vode uz istovremenu pripremu ruku za hidrodinamički i glisirajući
položaj na leđima koji sledi.

Kada je plivač u položaju ležećem ka sredini bazena, dolazi do snažnog odgurivanja

od okretišta uz sukcesivno opružanje u zglobovima ruku, trupa, kolena i stopala, napuštanje
okretišta i prelazak u glisiranje tokom koga se izvodi i serija sunožnih ili naizmeničnih
udaraca i telo usmerava napred i ka površini vode, ne dalje od 15 metara.

Okret leđno-prsno(okreti u plivanju),, dolazak plivača na okretište je u leđnom

položaju, plivajući ležnom tehnikom. Plivač okretište dodiruje rukom u ležećem položaju.
Kada ruka dodirne okretište, sledi deo individualnog okretanja, ali najčešće trup i noge
plivača nastavljaju kretanje prema okretištu, zatim ide postavljanje stopala na okretište.

Tokom kretanja nogu ka okretištu telo plivača se, zavisno od stila, kroz horizontalnu
ili sagitalnu ravan pomera ka okretištu, ka položaju iz kog će se nastaviti plivanje prsnom
tehnikom. Kada se stopala plivača oslone na ivicu bazena, telo plivača se nalazi pod vodom,
okrenuto u smeru plivanja. Nakon snažnog otiskivanja nogama o ivicu bazena, telo plivača se
kreće pod vodom izvodeći pokrete u redosledu kako je predviđeno za plivanje u disciplinama
prsnom tehnikom.

Postoji i varijanta ovog okreta u kojoj nakon dodirivanja ivice bazena, u leđnom
položaju, plivač izvodi salto nazad u sagitalnoj ravni, nakon koga se nalazi u položaju prsnog
kraula, sa rukama u predručenju, nogama oslonjenim na ivicu bazena, spremnim za
otiskivanje.

10
 Okret prsno-kraul(okreti u plivanju),, dolazak na okretište je plivanjem prsne tehnike.
Okretište se dodiruje sa obe ruke istovremeno. Nakon kontakta ruku plivača sa okretištem,
dolazi do podvlačenja nogu pod telo plivača i istovremeno se vrši rotacija tela u sagitalnoj
ravni. Noge nastavljaju da se pomeraju kroz sagitalnu ravan ka okretištu do dijagonalnog
položaja stopala na samom okretištu, dok se jedna ruka najkraćim putem, kroz vodu pomera u
predručenje, a druga, zavisno od stila, dovodi se u predručenje kroz vazduh ili vodu. Sa telom
oslonjenim stopalima na okretište, u bočnom položaju sa opruženim rukama, plivač se snažno
otiskuje i telo rotira do položaja na grudima. U tom položaju plivač glisira, naizmenično ili
simetrično vrši udarce i pre 15. metra izlazi na površinu gde prelazi u plivanje.

11
 4. ZAKLJUČAK

Čovjek je od davnina koristio različite tehnike plivanja kao način prelaska vodenih
prepreka.Iako je plivanje je poznato od davnina,tek na mozaicima ranih istočnih civilizacija
nailazimo na njegove prve predstave. Vještinu plivanja poznavali su stari Asirci i Egipćani.
Grci su pridavali pažnju plivanju kao dijelu općeg obrazovanja,dok su Rimljani plivanje
smatrali vojničkom vještinom.

Prvo pisano dijelo o plivanju potječe iz 1538. godine na latinskom jeziku. Od tada pa
do kraja 18. vijeka slijede mnoga djela o plivanju i njegovom značaju u tjelesnom odgoju.
Prvo plivačko društvo nastalo je u Upsali (Švedska) 1796. godine. a polovinom 19. stoljeća
započinju i prva takmičenja i dolazi do razvoja plivačkih stilova.

Kod učenja plivačkog starta sa ciljem probijanja vode minimalnim otporom koristimo
obruče. Također, obruče možemo koristiti za postizanje pravilne putanje tijela pod vodom kod
okreta ili skoka. Kod okreta je dopušteno da plivač bude potpuno uronjen, no ne više od 15
metara poslije starta i svakog okreta. U praksi se pod slobodnim stilom najviše koristi kraul
tehnika jer je to najbrži način plivanja.

12
 5. LITERATURA

Popis knjiga:

1. Colwin, Cecil M. (2004.) Plivanje za 21. stoljeće. Zagreb. Gopal

2. Zahrojević, A. I Matković, I. (1975.) Naučimo da plivamo. Beograd. Partizan
3. Leko, G. (2008.) Slobodni način plivanja – Kraul. Zagreb. Udžbenici Sveučilišta u
Zagrebu
4. Volčanšek, B. (1996.) Sportsko plivanje: plivačke tehnike i antropološka analiza. 6.
knjiga. Zagreb. Fakultet za fizičku kulturu Sveučilišta u Zagrebu
5. Volčanšek, B. (2002.) Bit plivanja. 22. knjiga. Zagreb. Kineziološki fakultet
Sveučilišta u Zagrebu

13
 6. POPIS SLIKA

Slika 1: Leđni skokovi.................................................................................................................4

Slika 2: Slobodni skokovi............................................................................................................5

14