Pangangalaga sa Mental Health ng mga Estudyante habang Pandemya

Ang pandemya ng COVID-19 ay gumulo sa milyun-milyong buhay ng mga tao sa buong

mundo. Ang mga alalahanin sa potensyal na pagkalat ng virus sa mga kampus ng paaralan ay
nagtulak sa mga mag-aaral sa buong Pilipinas na bigyan ng pambihirang utos na biglang
lumiban sa kanilang mga kampus at tumugon sa online na pag-aaral noong Marso ng 2020.
Ang mga paaralan sa buong mundo ay nakikitungo kung paano muling buksan ang kanilang
mga pintuan at ipagpatuloy ang "new normal." Ang mga pagbabagong ito ay walang alinlangan
na nagdulot ng sikolohikal na paghihirap sa mga mag-aaral, gayundin sa mga kawani at
propesor. Ang lawak kung saan ang mga pagbabagong ito ay makakaapekto sa kalusugan ng
isip ng mga mag-aaral at ang mga sistemang nakalagay upang tulungan ang kanilang
kalusugang pangkaisipan ay isang pinagmumulan ng pag-aalala.

Ang nakaraang pananaliksik ay nagdagdag sa lumalaking katawan ng ebidensya na

nagpapakita ng mataas na antas ng stress at mga hamon sa kalusugan ng isip sa mga mag-
aaral lalo na sa mga mag-aaral sa kolehiyo. Ang mga stress na nauugnay sa pandemya, tulad
ng relokasyon, online na pag-aaral, panlipunang paghihiwalay, at pagkabalisa tungkol sa mga
panganib sa kalusugan at ekonomiya, ay malamang na magpapatuloy bilang mga
pangmatagalang stressor. Bagama't mahalaga ang suportang panlipunan sa pagbabawas ng
mga panganib sa mental health, nililimitahan ng mga paraan ng social distancing at
paghihiwalay ang pamamaraang ito sa pagharap. Ang mga mag-aaral na may mga nakaraang
sakit sa mental health, na ang aktibong paggamot ay maaaring magambala sa paglipat, ay
partikular na mahina. Ang mga lahi/etnikong minorya, mga mag-aaral mula sa mga
sambahayan na mababa ang kita, mga sekswal na minorya, at mga mag-aaral sa kolehiyo sa
unang henerasyon ay maaaring makaharap ng mas mataas na mga hadlang sa pagkuha at
pagsali sa pangangalaga sa mental health.

Ang mga unibersidad at kampus ay nananatiling isang makabuluhang koneksyon sa

bokasyonal at panlipunan, gayundin bilang isang makapangyarihang pigura para sa mga mag-
aaral, sa kabila ng katotohanan na ang mga mag-aaral ay nagkalat na ngayon sa buong bansa
at sa mundo. Karamihan sa mga institusyon ay umaasa sa personal na in-person mental health
counseling sa nakaraan, ngunit ang pandemya ng COVID-19 ay nangangailangan ng pagbagay
at pagkamalikhain upang umangkop sa mga pangangailangan ng mga mag-aaral. Sa palagay
ko, upang matugunan ang kasalukuyang pandaigdigang problema, magsimulang umunlad ang
mga institusyon ng mental health at pagpapayo sa kampus. Dapat kabilang dito ang
pagpapalawak ng kakayahang magamit o pag-access para sa mga bagong kliyente, pagbuo ng
mga natatanging serbisyo upang matugunan ang tumataas na mga pangangailangan sa
 Pangangalaga sa Mental Health ng mga Estudyante habang Pandemya

kalusugan ng isip, pagpapanatili ng kasalukuyang mga pinakamahuhusay na kagawian, at

pagiging edukado sa mga isyu sa mental health na nauugnay sa mga aktibidad.

Sa pamamagitan ng mga ito, ang paniwala ng pagpapababa ng mga hadlang sa pag-

access ay dapat mag-udyok sa mga sentro ng pagpapayo sa campus sa kanilang mga
pagsisikap. Dapat ding imbestigahan ng mga kampus ang paggamit ng mga mas nababagong
modelo ng pangangalaga, tulad ng mas mababang threshold na "walk-in" o "drop-in" na mga
alternatibong birtwal na pangangalaga, sa halip na mga tradisyonal na modelo kung saan
inilalaan ang mga mag-aaral sa mga partikular na manggagamot na maaaring nasa campus o
wala. Ito ay upang matulungan ang mga mag-aaral na maging heolohikal na naroroon sa
okasyon.

Ang isa sa aking iba pang mga ideya ay ang mga paaralan ay dapat magbigay ng
espesyal na atensyon sa mga disadvantaged na grupo ng mag-aaral. Ang isang posibilidad ay
bumuo ng mga proactive na sistema ng pagsubaybay para sa mga mag-aaral kung priyoridad
at pinondohan, na may mga naunang sakit sa mental health, limitadong mapagkukunan ng
pananalapi, at mga internasyonal na mag-aaral, na nagpapahintulot sa mga doktor na tuklasin,
kumonekta, at suportahan kung kinakailangan.

Ang mga stepped care model ay maaaring maging mas epektibo sa pagtutugma ng mga
mag-aaral sa tamang antas ng pangangalaga. Nagpakita ng tagumpay ang mga kabataan
gamit ang mga virtual na tool na nakabatay sa app tulad ng cognitive behavioral therapy na
naihatid sa internet. Sa resulta ng pandemya ng COVID-19, ang mga naturang hakbangin ay
naaayon sa mas malalaking pambansang gawain. Upang mabawasan ang panganib ng
pagkakalantad para sa parehong mga propesyonal at pasyente, maraming mga sistema ng
kalusugan sa buong mundo ang mabilis na lumipat sa pag-aalok ng malayuang paggamot.
Naniniwala ako na ito ay tanging oras na upang palakasin at panatilihin ito. Ang psychiatric na
paggamot ay partikular na mahusay na inangkop sa gayong pagbabago dahil sa mas
mababang pangangailangan para sa personal na pakikipag-ugnayan, gaya ng mga pisikal na
pagsusuri.

Sa konklusyon, ang pagbabalewala sa mga agaran at pangmatagalang epekto ng

sikolohikal na pandemya ng COVID-19 ay magiging mapanganib, lalo na para sa mga mag-
aaral at kabataan. Naniniwala ako na dumating na ang oras upang kilalanin na ang mental
health ay kasinghalaga ng pisikal na kalusugan at sumasaklaw sa marami pang aspeto. Ang
mga interbensyon ay dapat tumuon sa pagbuo ng katatagan ng mga mag-aaral at kabataan sa
 Pangangalaga sa Mental Health ng mga Estudyante habang Pandemya

pamamagitan ng pagpapabuti ng komunikasyon upang matugunan ang kanilang mga takot at

alalahanin, paghikayat sa mga gawain at pisikal na aktibidad, at pagtugon sa kalungkutan.
Upang matulungan ang mga bata at kabataan na malampasan ang mahirap na panahong ito,
dapat pangalagaan ng mga magulang at guro ang kanilang sariling kalusugang pangkaisipan,
bumuo ng mga mekanismo sa pagharap, at magmodelo ng isang malusog na sikolohikal na
saloobin.

Bilang resulta, ang aking mga pananaw ay nababatid ng mga pangyayaring nagaganap
hanggang ngayon, tulad ng paglipat ng mag-aaral, isang dramatikong pagbabago sa online na
pag-aaral, mahigpit na mga alituntunin sa kalusugan ng publiko hinggil sa pagdistansya mula sa
ibang tao, paglilipat ng mga direktiba tungkol sa mga alituntunin sa internasyonal na visa ng
mag-aaral, at pangkalahatang kawalan ng katiyakan sa karanasan para sa mga mag-aaral.
Inilalahad ko ang mga insight na ito bilang panimulang punto para sa pag-iisip tungkol sa maikli
at pangmatagalang pangangailangan sa mental health at kagalingan ng mga mag-aaral sa
panahon at pagkatapos ng pandemya ng COVID-19.

Ang mga sistema ng paaralan ay dapat na bigyang-diin ang pagpapalakas at

pagpapalago ng mga kultural na ito. Bilang resulta, lahat tayo ay nasa isang mas mahusay na
posisyon upang tulungan ang mga mag-aaral sa huling pagbabalik sa kampus at gumawa ng
mga solusyon na hahantong sa pag-iwas sa masamang kahihinatnan sa mental health. Ang
paradigm na ito ay nagbibigay-daan sa mga paaralan na itaguyod ang isang napapayaman na
kultura at, bilang resulta, mas epektibong tumugon sa mga hinaharap na malalaking krisis.