Professional Documents
Culture Documents
PanPil 121
nangungusap ang mga tulang ito sa sitwasyon ng bayan sa panitikan ngunit kumakalampag sa
mga mambabasa na ang tunay ‘kaligayahan’ sa lupang tinubuan ay ang makamtam ang tunay
Pepe” ay matagal nang patay ang “Inang Bayan” bagamat patuloy pa itong sawi (Lucente, 39).
Tila ba ang kabuuang kaisipan ng akdang ito ay ang kahapisan na kumakalampag sa kung sino
ang “Inang Bayan” na huwag iwanan ang mga anak nito sa kahirapan dahil patuloy silang
rin ang kaisipan na mayroon pa ring tahasang pagkilala sa ating bayan bilang alipin at
muling ginunita ang legasiya ni Andres Bonifacio bilang nanguna sa mga puspusang
pananakop. Nasa huling saknong naman na ang panawagan na ang “adhikaing ikinamatay” ni
Ka- Andres ay siyang magpapaalala sa mga Pilipino habang sila pa ay buhay (Makabenta,
116).
1
Ngunit, para saan pa ang buhay na ito kung nahihimbing ang mga anak ng bayan sa pasibo
hahagalpak ang panitikan upang magising na ang mga anak ng bayan. Ang pagmulat mula sa
mga aparatong bumabara sa mga hininga ng mga Pilipino sa paglaya ay syang hudyat ng
paggising mula sa natutulog nitong diwa ng soberanya. Higit na kinakailangang ang mga
panitikan na ito ay hindi lamang magpapaalala na gumising sila ngunit malaman na lumipas
Samarnon. Isinatipon at isinalin ni Jaime Biron Polo. ADMU Press, 1994: 111