ANTONIO Q. ALBIS JR.

 Ang kakayahang diskorsal ay tinutukoy sa kakayahang

mabigyan ng wastong interpretasyon ang napakinggang
pangungusap o pahayag upang makabuo ng isang
makabuluhang kahulugan.
 Ayon sa UP diksiyonaryong Filipino, ang diskurso ay
nangangahulugan ng “pag-uusap at palitan ng palitan ng
kurso”. Mula rito, mahihinuha na ang kakayahang
diskursal ay tumutukoy sa kakayahang umunawa at
makapagpahayag sa isang tiyak na wika.
Kakayahang Tekstuwal – tumtukoy sa kahusayan ng isang
indibidwal sa pagbasa at pag-unawa ng iba’t ibang teksto gaya
ng mga akdang pampanitikan, gabay instruksiyonal,
trankripsiyon, at iba pang pasulat na kumikasyon.
Kakayahang Retorikal – tumtukoy naman sa kahusayan ng
isang indibidwal na makibahagi sa kumbersasyon. Kasama rito
ang kakayahang unawain ang iba’t ibang tagapagsalita at
makapagbigay ng mga pananaw o opinyon.
 Sa pagdidiskurso, mahalaga na:
1. Maging mapanuri hindi lamang sa salita kundi sa
kulturang nakapaloob dito
2. Mahusay maghinuha ng mga impormasyon gaya ng
integrasyon ng kilos sa salita
3. Magkaroon ng kritikal at malalim na kakayahan sa
pag-unawa ng mga mensahe
4. Maisasaalang-alang ang mga sumusunod na mga
dimension:
a. Konteksto – gaya ng inilahad ni Hymes sa kanyang
SPEAKING theory, tungo sa ikatatagumpay ng isang
pakikipagtalastasan, mainam na makita ang kabuoang
kontekstong (SPEAKING). Sa pamamagitan nito
maaaring mapaangat ang sensibilidad ng dalawang nag-
uusap.
b. Kognisyon – Tumutukoy sa wasto at angkop na pag-
unawa sa mensahe ng mga nag-uusap. Bahagi ng
kognisyon ang oryentasyon at kulturang kanilang
kinabibilangan.
c. Komunikasyon – Ang dimensyong ito ay tumutukoy sa
verbal at di-verbal na paghihinuha ng mga impormasyon.
d. Kakayahan – Likas sa mga tao ang pagkakaroon ng
kakayahan sa pakikinig, pagsasalita, pagbasa at pagsulat.
Ang mga ito ang siyang pangunahing kailangan sa
mahusay na pagdidiskurso.