Professional Documents
Culture Documents
Instrumentet financiare
IAS 32 & IFRS 9
Qëllimi
Zbatimi
Objekti
Terminologjia NJOHJA ÇREGJISTRIMI
Paraqitja:Detyrimet
dhe kapitali
Instrumentet Fillestare Aktivet financiare
financiare të përbërë Detyrimet financiare
Aksionet e thesarit
Kompensimi i një AF
dhe DF
Interesi, dividendët, AKTIVET DETYRIMET
fitimet dhe humbjet FINANCIARE FINANCIARE
neto mbi IF
Dhënia e shënimeve
Njohja Matja fillestare
shpjeguese për IF
fillestare Kostot e
(IFRS 7)
Klasifikimi transaksionit
Matja e Matja e
mëpasshme mëpasshme
Zhvlerësimi
KONTABILITETI
MBROJTËS
IFRS 9 Instrumentet financiare është zhvilluar nga IASB për të zëvendësuar IAS 39
Instrumentet financiare: Njohja dhe Matja. IASB përfundoi IFRS 9 në korrik të vitit 2014
dhe publikoi variantin përfundimtar që përfshin të gjitha kërkesat e të tre fazave të
projekteve për instrumentet financiare, si:
- Klasifikimi dhe matja,
- Zhvlerësimi, dhe
- Kontabiliteti mbrojtës.
Data e detyrueshme e hyrjes në fuqi të IFRS 9 u caktua 1 janar 2018 e në vijim.
IAS 39 në formën e tij aktuale u publikua në vitin 2005. Qëllimi i tij ishte që të
përcaktonte rregulla të unifikuara për raportimin e instrumenteve financiare në mënyrë që
kompanitë t’i paraqitnin ato në mënyrë transparente dhe të qëndrueshme.
Por ndodhi e kundërta. IAS 39 ishte tejet i komplikuar dhe përmbante shumë përjashtime,
mospërputhje dhe hollësira të pakuptueshme. Shoqëritë kanë qenë të detyruara të paguajnë
tarifa të larta për konsulentët për të zbatuar saktë IAS 39.
Prandaj, IASB vendosi të rishkruajë dhe zëvendësojë IAS 39 me standardin e ri IFRS9.
IFRS 9 përdor një model që është më shumë i bazuar në parime në krahasim me modelin e
bazuar në rregulla të IAS 39, duke reduktuar kështu kompleksitetin në lidhje me
klasifikimin, njohjen dhe riklasifikimin e instrumenteve financiare. Për sa i përket matjes,
IFRS 9 përmban një metodologji të plotë të përgjithshme për njohjen e humbjeve nga
zhvlerësimi.
1. QËLLIMI
IFRS 9 përcakton parimet për raportimin financiar të aktiveve financiare dhe detyrimeve
financiare.
IFRS 9 nuk përkufizon instrumentet financiare. Përkufizimet e instrumenteve financiare
janë në IAS 32 Instrumentet financiare: Paraqitja.
IFRS 9 nuk trajton instrumentet e kapitalit të vetë njësisë ekonomike si aksionet e
zakonshme, opsionet e shkruara për kapitalin e vet, etj.
IFRS 9 merret me instrumentet e kapitalit neto të një njësie ekonomike tjetër, sepse ato
janë aktive financiare nga këndvështrimi i njësisë ekonomike që ka bërë investimin në
këto instrumente.
IFRS 9 nuk merret me investimet e njësisë ekonomike në filiale, pjesëmarrje dhe
sipërmarrje të përbashkëta (shiko në IFRS 10, IAS 28).
Në NJM
Vlera kontabël e aktivit/detyrimit (ose e pjesës së A/D) e transferuar X
Minus Shuma e arkëtuar / e paguar (X)
Diferenca në fitim ose humbje X
Kur vetëm një pjesë e një aktivi financiar çregjistrohet, vlera kontabël e aktivit duhet të
shpërndahet (alokohet) midis pjesës së mbajtur dhe pjesës së transferuar bazuar në vlerat e
drejta përkatëse të tyre në datën e transferimit. Një fitim ose humbje duhet të njihet bazuar
në shumat e arkëtuara ose të paguara për pjesën e transferuar.
4.1.Baza e klasifikimit
IFRS 9 ka zëvendësuar modelin e bazuar në rregulla të IAS 39 me mënyrën e cila e bazon
klasifikimin dhe matjen e aktiveve financiare bazuar në dy karakteristika:
(a) Modeli i biznesit të një njësie ekonomike (testohet: Cili është qëllimi i mbajtjes së
aktivit financiar: – mbledhja e flukseve monetare kontraktuale apo shitja? dhe
(b) flukset monetare kontraktuale që shoqërojnë çdo aktiv financiar (testohet: A janë
flukset monetare nga aktivi financiar në një datë të caktuar vetëm në formën e
pagesave të principalit dhe të interesit apo janë në një formë tjetër?)
Bazuar në këto dy karakteristika (teste), aktivet financiare mund të klasifikohen në
kategoritë e mëposhtme:
Me kosto të amortizuar
Një aktiv financiar klasifikohet në këtë kategori nëse plotësohen të dy kushtet në vijim:
• Testi i modelit të biznesit është plotësuar – aktivi mbahet brenda një modeli biznesi me
qëllim mbledhjen e flukseve monetare kontraktuale (jo për t’u shitur për të realizuar
fitim ose humbje); dhe
• Testi i karakteristikave të flukseve monetare kontraktuale – d.m.th. flukset e mjeteve
monetare nga aktivi janë vetëm pagesa të principalit dhe të interesit në një datë të
caktuar.
Një zbatim i këtyre rregullave do të thotë që investimet në kapital nuk mund të
klasifikohen si të matura me koston e amortizuar dhe duhet të maten me vlerën e
drejtë. Kjo për shkak se flukset monetare kontraktuale në datat e specifikuara nuk janë
karakteristikë e instrumenteve të kapitalit neto. Këto instrumente mbahen me vlerën e
drejtë duke pasqyruar ndryshimet në fitim ose humbje nëse investimi nuk mbahet për
tregtim. Në këtë rast, njësia ekonomike bën një zgjedhje të parevokueshme në njohjen
fillestare për ta njohur investimin në kapital me vlerën e drejtë përmes të ardhurave
të tjera gjithëpërfshirëse, ndërsa vetëm të adhurat nga dividendi i njeh në fitim ose
humbje.
Shembuj të instrumenteve financiare që mund të klasifikohen dhe të kontabilizohen me
kosto të amortizuar sipas IFRS 9 janë:
- Të arkëtueshmet tregtare
- Huatë e arkëtueshme me karakteristika “bazë”'
- Investimet në obligacione qeveritare që nuk janë të mbajtura për tregtim
- Investimet në depozita me afat me norma interesi standarde.
(a) Vlerësimi i një “modeli biznesi” nuk bëhet në një nivel individual të instrumentit
financiar.
(b) Vlerësimi bazohet në mënyrën se si personeli kryesor i drejtimit menaxhon në të
vërtetë biznesin, dhe jo në synimet e drejtimit për aktive financiare specifike.
(c) Një njësi ekonomike mund të ketë më shumë se një model biznesi për menaxhimin e
aktiveve të saj financiare dhe klasifikimi nuk ka nevojë të përcaktohet në nivelin e
njësisë raportuese. Për shembull, mund të ketë një portofol të tillë investimesh që
menaxhohet me qëllim mbledhjen e flukseve monetare kontraktuale dhe një portofol
tjetër investimesh të mbajtura me qëllim tregtimin për të patur përfitime nga
ndryshimet në vlerën e drejtë. Në këtë rast, do të ishte e përshtatshme që njësitë
ekonomike të bëjnë vlerësimin për qëllime klasifikimi në nivel portofoli, sesa në
nivelin e njësisë ekonomike.
(d) Ndonëse qëllimi i modelit të biznesit i një njësie ekonomike mund të jetë mbajtja e
aktiveve financiare për të mbledhur flukse monetare kontraktuale, njësia ekonomike
nuk ka nevojë të mbajë të gjitha këto aktive deri në maturim. Kështu një model
biznesi i njësisë ekonomike mund të jetë mbajtja e aktiveve financiare për të
mbledhur flukse monetare kontraktuale edhe kur ndodh shitja e tyre.
Kur shitësi nuk ka mbajtur rreziqe dhe përfitimet e rëndësishme në lidhje me borxhet dhe
nuk ka asnjë detyrim për të ripaguar shumat e marra nga faktori, llogaritë e arkëtueshme
duhet të hiqen nga pasqyra e tij e pozicionit financiar dhe nuk paraqitet asnjë detyrim në
lidhje me shumat e marra nga faktori. Në këtë rast njihet një fitim ose humbje, e llogaritur
si diferencë ndërmjet vlerës kontabël të borxhit dhe shumave të arkëtuara.
Kur shitësi ruan rreziqet dhe përfitimet e rëndësishme, transaksioni do të njihet si një
transaksion financiar (d.m.th. si një hua, garancia e së cilës është kërkesa për t’u arkëtuar)
dhe jo si shitje. Një kërkesë për t’u arkëtuar nuk konsiderohet si e shitur, si rezultat i
faktoringut, por ajo qëndron në pasqyrën e pozicionit financiar deri sa kërkesa për t’u
arkëtuar të mblidhet, ose e drejta e kthimit ka skaduar.
Kërkesat e arkëtueshme mund të faktorizohen me rekurs (faktoringu me kthim – pra
mbahen përfitimet dhe rreziqet e rëndësishme ) ose pa rekurs (faktoringu pa kthim – pra,
nuk mbahen përfitimet dhe rreziqet e rëndësishme).
Për shembull:
• Një kompani ka një mungesë të përkohshme mjetesh monetare dhe një gjendje prej
50 000 € llogari të arkëtueshme me afat mbledhjeje brenda tre muajve të ardhshëm.
Kompania ia shet llogaritë e arkëtueshme një kompanie faktoringu për 40 000 €.
Shoqëria faktoring do të mbledhë dhe mbajë shumën e plotë prej 50 000 €, si dhe
mban përgjegjësi për çdo borxh të keq. Ky është rasti i faktoringut pa kthim.
• Një kompani ka një mungesë të përkohshme mjetesh monetare dhe një gjendje prej
50 000 € llogari të arkëtueshme me afat mbledhjeje brenda tre muajve të ardhshëm.
Kompania ia shet llogaritë e arkëtueshme një kompanie faktoringu kundrejt një
paradhënieje prej 42 000 €. Nëse ndonjë nga borxhet nuk paguhet brenda tre muajve,
paradhëniet e paguara për këto borxhe duhet t'i kthehen faktorit nga ana e kompanisë.
Prandaj, kompania mban përgjegjësi për borxhet e këqija. Ky është rasti i faktoringut
me kthim.
hua me një normë interesi tregu më të ulët, por në material u referohemi vetëm 2
kategorive kryesore.
Në tabelën e mëposhtme jepet në mënyrë të përmbledhur klasifikimi i bërë sipas kërkesave
të IFRS 9 i aktiveve financiare dhe detyrimeve financiare.
KLASIFIKIMI
AKTIVE Investim në instrument Investim në instrument
FINANCIARE kapitali borxhi
Duhet të kalohen 2 testet e mëposhtëm:
Testi i modelit të biznesit – qëllimi
është mbajtja e AF-së për të mbledhur
flukset monetare kontraktuale d.m.th.
principalin dhe interesat, në vend të F/H
nga luhatjet në vlerën e drejtë.
Me koston e
Testi i modelit të karakteristikave të
amortizuar
flukseve monetare - flukset monetare
përbëhen vetëm nga interesi dhe
principali. Gjithashtu, afati është i
caktuar dhe shuma e flukseve monetare
është e matshme në mënyrë të
besueshme.
Me vlerën e drejtë 1. Mund të jetë instrument borxhi ose/dhe instrument kapitali i një njësie
përmes fitimit ose ekonomike tjetër
humbjes (FVTPL) 2. Klasifikohen këtu zakonisht zërat e mbajtur për tregtim duke përfshirë
të derivativët e pavarur.
3. Trajtimi i paracaktuar për të gjitha aktivet e tjera financiare.
DETYRIME FINANCIARE
Me vlerën e drejtë Detyrimet e mbajtura për tregtim (zakonisht nga bankat dhe institucione
përmes fitimit ose financiare)
humbjes
Me koston e Të gjitha detyrimet e tjera
amortizuar
6.2.Kostot e transaksionit
Kostot e transaksionit janë kosto shtesë të lidhura drejtpërdrejt me blerjen, emetimin apo
shitjen e një instrumenti financiar.
Kostot e transaksionit përfshijnë tarifat dhe komisionet e paguara agjentëve (përfshirë
punonjësit që veprojnë si agjentë të shitjes, nëse kostot e tilla janë rritëse), këshilltarët,
agjentët dhe tregtarët; taksat ndaj agjencive rregullatore dhe bursave, shpenzimet e
regjistrimit dhe kosto të ngjashme.
Kostot e transaksionit nuk përfshijnë primet ose skontot e borxhit, kostot e financimit ose
kostot e brendshme të administrimit.
Për të gjitha instrumentet financiare që nuk maten me FVTPL, trajtimi i kostove të
transaksionit bëhet mbi bazë individuale për secilin instrument dhe shuma e rritur (aktiv
financiar) ose shuma e zvogëluar (detyrim financiar) njihet fillimisht në pasqyrat
financiare. Të gjitha kostot e tjera të transaksionit të lidhura, të cilat nuk kualifikohen si
kosto transaksioni, njihen si shpenzime kur ato ndodhin.
6.3.Matja e mëpasshme
Matja e mëpasshme varet nga kategoria e një instrumenti financiar.
Pas njohjes fillestare, IFRS 9 kërkon që një njësi ekonomike të matë aktivet financiare me
koston e amortizuar, vlerën e drejtë përmes të ardhurave të tjera gjithëpërfshirëse ose
vlerën e drejtë përmes fitimit ose humbjes bazuar në:
(a) Modelin e biznesit të njësisë ekonomike për menaxhimin e aktiveve financiare.
(b) Karakteristikat kontraktuale të fluksit monetar të aktivit financiar.
Një aktiv financiar matet me koston e amortizuar nëse plotësohen të dy kushtet e
mëposhtme:
(a) Aktivi mbahet brenda një modeli biznesi, qëllimi i të cilit është të mbajë aktivet në
mënyrë që të mbledhë flukse monetare kontraktuale.
(b) Kushtet kontraktuale të aktivit financiar shkaktojnë në data të specifikuara flukse
monetare që janë vetëm pagesa të principalit dhe interesit mbi shumën e principalit të
papaguar.
Pas njohjes fillestare, të gjitha aktivet financiare përveç atyre që mbahen me vlerën e
drejtë përmes fitimit ose humbjes duhet të rimaten ose me vlerën e drejtë, ose me koston
e amortizuar.
IFRS 9 lejon opsionin për të matur fillimisht një aktiv financiar me vlerë të drejtë përmes
fitimit ose humbjes kur ka një mospërputhje midis aktivit dhe një detyrimi të lidhur me të.
Në këtë rast, aktivi do të matet edhe më pas me vlerën e drejtë përmes fitimit ose humbjes.
Kosto e amortizuar përkufizohet në IFRS 9 si shuma me të cilën aktivi financiar ose
detyrimi financiar është matur në njohjen fillestare:
a) Minus shlyerjet e principalit
b) Plus ose minus amortizimin e akumuluar i ndonjë diference midis shumës
fillestare dhe shumës në maturim (p.sh. në rastin e obligacioneve) duke përdorur
metodën e interesit efektiv
c) Minus çdo zbritje për humbjet nga zhvlerësimi në rastin e aktiveve financiare.
Metoda e interesit efektiv është një metodë e llogaritjes së kostos së amortizuar të një
aktivi financiar ose një detyrimi financiar dhe e shpërndarjes së të ardhurave të interesit
ose shpenzimeve të interesit me një normë konstante përgjatë periudhës përkatëse.
Norma e interesit efektiv përcaktohet mbi bazën e vlerës kontabël të aktivit financiar ose
detyrimit financiar në momentin e njohjes.
Norma e interesit efektiv është norma që i skonton ekzaktësisht flukset monetare të
ardhshme përgjatë jetës së pritshme të aktivit ose detyrimit financiar tek:
• Vlera kontabël bruto e një aktivi financiar (të ardhura) ose
• Kosto e amortizuar e detyrimit financiar (shpenzim).
Në njohjen fillestare kostoja e amortizuar e një aktivi financiar ose detyrimi financiar është
zakonisht e barabartë me vlerën e drejtë (çmimi i transaksionit përveçse në rrethana shumë
të kufizuara) të instrumentit financiar të rregulluar për kostot e lidhura të transaksionit.
Kur llogarit normën e interesit efektiv, një njësi ekonomike parashikon flukset monetare të
pritshme duke marrë parasysh të gjitha kushtet kontraktuale përfshirë çdo tarifë, kostot e
transaksionit, primet ose zbritjet e tjera.
ZGJIDHJE:
ABC merr para të cilat është e detyruar t’i shlyejë, kështu që ky instrument financiar
klasifikohet si detyrim financiar.
Nuk ka informacion që detyrimi mbahet për qëllime tregtimi ose të jetë zgjedhur të
klasifikohet me vlerë të drejtë përmes fitimit ose humbjes. Prandaj, detyrimi do klasifikohet
dhe matet fillimisht me vlerën e drejtë minus kostot e transaksionit dhe më pas do njihet me
koston e amortizuar. Obligacionet emetohen me vlerë nominale, pra nuk kemi as prim, as
zbritje në momentin e emetimit dhe shoqëria ABC fillimisht arkëton 100 000 €. Nuk ka kosto
transaksioni, dhe nëse do kishte, ato do të zbriteshin. Prandaj detyrimi fillimisht njihet në
shumën 100 000 €.
Në zbatimin e kostos së amortizuar, kostot financiare që do njihen në fitim/humbje llogariten
duke aplikuar çdo vit normën efektive të interesit mbi tepricën e detyrimit në fillim të vitit.
Kostot financiare do të rrisin detyrimin.
Fakti që ky është një obligacion zero kupon do të thotë që gjatë periudhës së obligacionit nuk
paguhet interes. Megjithatë kjo nuk do të thotë se kostot financiare nuk ekzistojnë. Kostot
financiare paraqiten nga primi 14 490 € i paguar në momentin e shlyerjes së obligacionit.
Kostot financiare njihen si shpenzim në fitim/humbje gjatë periudhës së huasë. Nuk do ishte
e përshtatshme që kostot të shpërndaheshin në mënyrë të barabartë pasi nuk do reflektohej
natyra komplekse e kostove financiare (prandaj jepet edhe norma efektive e interesit). Në
vitin e fundit bëhet një pagesë e vetme e cila shlyen të gjithë detyrimin. Llogaritjet për
kontabilizimin e detyrimit me koston e amortizuar mund të paraqiten të përmbledhura si më
poshtë:
Teprica Kostot financiare Pagesat Teprica
fillestare 7% përfundimtare
Viti 1 100 000 7 000 0 107 000
Viti 2 107 000 7 490 114 490 0
Kostot totale financiare 14 490
Vini re se kur një investim i mbajtur me FVTOCI shitet, çdo fitim ose humbje neto nga
shitja do të kalojë gjithashtu përmes të ardhurave të tjera gjithëpërfshirëse (OCI) dhe do të
mbahet në rezerva. Në shitje, njësia ekonomike lejohet të transferojë fitimet neto dhe / ose
humbjet neto totale nga investimet në fitimet e pashpërndara, por këto shuma nuk do të
shfaqen në pasqyrën e fitimit ose humbjes.
Instrumentet financiare të bartura me kosto të amortizuar: fitimet dhe humbjet neto
njihen në fitim ose humbje si rezultat i procesit të amortizimit dhe kur aktivi
çregjistrohet.
Aktivet financiare të mbajtura brenda një modeli biznesi, qëllimi i të cilit arrihet si
nëpërmjet mbledhjes së flukseve monetare kontraktuale, ashtu dhe me anën e shitjes të
aktivit financiar duhet të maten me vlerën e drejtë dhe fitimet/humbjet neto të njihen në
të ardhura të tjera gjithëpërfshirëse.
7.3.Modeli i ri i zhvlerësimit
7.3.1. Trajtimi për kompanitë jo-financiare: të arkëtueshmet tregtare
Ka shumë njësi ekonomike që biznesi kryesor i të cilave nuk është thjesht sigurimi i
kredive apo i burimeve të financimit, por, për shembull, shitja e mallrave apo kryerja e
shërbimeve. Këto kompani mund të kenë portofole të mëdha të të arkëtueshmeve tregtare
në llogaritë e tyre.
Natyrisht, të arkëtueshmet tregtare plotësojnë përkufizimin e një instrumenti financiar dhe
si rezultat, ato janë subjekt i IFRS 9.
Standardi IFRS 9 lejon përdorimin e modelit të thjeshtuar për të njohur humbje nga
zhvlerësimi të të arkëtueshmeve në këtë rast.
Modeli i ri i zhvlerësimit lejon njësitë ekonomike të llogaritin humbjet e pritshme nga të
arkëtueshmet tregtare duke përdorur një matricë provizioni.
Në praktikë, shumë njësi ekonomike tashmë i vlerësojnë humbjet duke përdorur një
matricë të tillë, ku të arkëtueshmet tregtare janë të grupuara bazuar në karakteristikat e
klientëve të ndryshëm dhe në modelet e ndryshme historike të humbjes (p.sh. rajoni
gjeografik, tipi i produktit, rankimi i klientëve, kolaterali ose siguracioni i kredisë tregtare,
apo lloji i klientit).
Ka dy dallime kryesore midis modelit të zhvlerësimit sipas IAS 39 dhe modelit të ri për
zhvlerësimin e të arkëtueshmeve tregtare:
- Njësitë ekonomike nuk do të presin derisa shumave të arkëtueshme t’u kalojë afati i
shlyerjes para se të njohin një provizion, dhe
- Shuma e zhvlerësimit që njihet bazohet në vlerësimet e ardhshme që pasqyrojnë
kushtet aktuale dhe të parashikuara të kredisë.
8. KONTABILITETI MBROJTËS
IFRS 9 Instrumentet financiare, sikurse IAS 39 Instrumentet financiare : Njohja dhe
matja, kërkon që të gjithë derivativët të regjistrohen me vlerën e drejtë në çdo datë
raportimi.
Mbrojtja, për qëllime kontabël, nënkupton caktimin e një ose më shumë instrumenteve
mbrojtës në mënyrë që ndryshimi i tyre në vlerën e drejtë të jetë një kompensim, i plotë
ose pjesor, për ndryshimin në vlerën e drejtë ose flukset monetare të një instrumenti të
mbrojtur.
Nëse nuk zbatohet kontabiliteti mbrojtës, ndryshimet në vlerën e drejtë të derivativëve
njihen menjëherë në fitim ose humbje.
Kërkesat e kontabilitetit mbrojtës në IAS 39 ishin të bazuara në rregulla, duke bërë që të
ishin komplekse, si dhe të mos pasqyronin gjithmonë objektivat ekonomike apo mbrojtëse
të strategjisë së menaxhimit të rrezikut të një njësie ekonomike.
Në të kundërt, IFRS 9 e përcakton kontabilitetin mbrojtës më afër me strategjinë e
menaxhimit të riskut të njësisë ekonomike.
Në këtë mënyrë, IFRS 9 lejon përdorimin e instrumenteve mbrojtës shtesë dhe të mbrojtjes
për një gamë të gjerë risqesh.
Rezultati është një mënyrë e bazuar në parim e cila është më e lehtë për ta aplikuar dhe
pasqyron më mirë strategjinë e menaxhimit të riskut të një njësie ekonomike.
PYETJE ME ALTERNATIVA
1. Si maten fillimisht aktivet financiare sipas IFRS 9 (me përjashtim të aktiveve të mbajtura
për shitje ose që janë subjekt i një përcaktimi specifik)?
A. Me vlerën e drejtë
B. Me vlerën e drejtë plus kostot e transaksionit
C. Me vlerën e drejtë minus kostot e transaksionit
D. Me koston e amortizuar
2. Një njësi ekonomike zotëron dy portofole kryesore letrash me vlerë të borxhit, A dhe B.
Të dyja portofolet sigurojnë flukse monetare që plotësojnë testin e pagesave vetëm të
interesit dhe të principalit sipas IFRS 9. Letrat me vlerë të portofolit A janë shitur në
mënyrë të rregullt, bazuar në ndryshimet në çmimet e letrave me vlerë në portofol. Letrat
me vlerë të mbajtura në portofolin B nuk janë shitur asnjëherë, por janë mbajtur deri në
maturim. Si duhet të klasifikohen dhe të maten portofolet:
A. Të dyja me vlerë të drejtë.
B. Të dyja me kosto të amortizuar.
C. Portofoli A me vlerë të drejtë dhe portofoli B me kosto të amortizuar.
D. Portofoli A me kosto të amortizuar dhe portofoli B me vlerë të drejtë.
3. IFRS 9 përdor një model miks për matjen. Cilat nga metodat e mëposhtme të matjes janë të
pranueshme sipas IFRS 9?
A. Kosto e amortizuar, vlera e drejtë dhe vlera neto e realizueshme
B. Kostoja e amortizuar, vlera e drejtë dhe kostoja e zëvendësimit
C. Kostoja e amortizuar, vlera e drejtë dhe kostoja e zëvendësimit të amortizuar
D. Kostoja e amortizuar dhe vlera e drejtë
4. Më 1 janar 2019, ABC ka emetuar dëftesa borxhi për 100 000 $, me interes prej 5%, duke
kryer kosto emetimi prej 3 000 $. Këto dëftesa janë të ripagueshme me një prim, ndaj
norma efektive e interesit është 8% në vit. Sa është shuma e kostos financiare e
paraqitur në pasqyrën e fitimit ose humbjes për vitin 2020?
A. 8 240 $
B. 7 981 $
C. 7 760 $
D. 8 000 $
5. Më 1 janar Viti 1, DFE bleu një instrument borxhi për vlerën e tij të drejtë prej 500 000 $.
Vlera nominale ishte 550 000 $, me afat maturimi për 5 vite. Instrumenti i borxhit mbart
interes fiks prej 6%, që paguhet çdo vit, dhe ka një normë interesi efektiv prej 8%. Ai
mbahet me kosto të amortizuar.
Me cilën shumë do të tregohet instrumenti i borxhit në pasqyrën e pozicionit
financiar të më 31 dhjetor Viti 2?
A. 514 560 $
B. 566 000 $
C. 564 560 $
D. 520 800 $
6.3.Sa është shuma e kostos financiare që duhet të tregohet në pasqyrën e fitimit ose
humbjes në lidhje me obligacionin e zakonshëm?
A. 768 000 $
B. 800 000 $
C. 832 000 $
D. 500 000 $
6.4.Sa janë të ardhurat që duhet të regjistrohen në pasqyrën e fitimit ose humbjes në lidhje
me investimet në kapital e vet?
A. 600 000 $
B. 1 100 000 $
C. 1 600 000 $
D. 1 000 000 $
6.5.Drejtori është i pasigurtë se si t’i trajtojë tarifat profesionale. Në cilën nga situatat e
mëposhtme tarifat profesionale NUK duhet të kapitalizohen si pjesë e aktivit?
A. Kur blihet një patentë
B. Kur blihet një AAM
C. Kur blihen investime me vlerë të drejtë përmes të ardhurave të tjera
gjithëpërfshirëse
D. Kur blihen investime me vlerë të drejtë përmes fitimit ose humbjes
RASTE STUDIMORE
R1. Shoqëria DFE bleu për 450 000 € aksione të një shoqërie tjetër, ABC, me qëllimin për t’i
mbajtur këto aksione për një afat të gjatë. Në fund të vitit, vlera e tregut e këtij investimi ishte
525 000 €. DFE ka zgjedhur t’i njohë ndryshimet në të ardhurat e tjera gjithëpërfshirëse.
Kërkohet: Si duhet të matet fillimisht ky aktiv? Si duhet të matet më pas?
R2. Shoqëria ABC ka emetuar obligacione për 20 000 €, 6% interes në ditën e parë të
periudhës ushtrimore aktuale. Obligacionet janë emetuar me një zbritje prej 10% dhe do të
tërhiqen pas 4 vitesh me një prim prej 1 015 €. Norma efektive e interesit është 12%. Kosto e
emetimit ishte 1 000 €.
Kërkohet: Shpjegoni dhe ilustroni sesi do të trajtohet ky detyrim në PF-të e ABC-së.
R3.Shoqëria ABC ka emetuar obligacione për 20 000 €, 6% interes në ditën e parë të
periudhës ushtrimore aktuale. Obligacionet janë emetuar me një zbritje prej 10% dhe do të
tërhiqen pas 4 vitesh me një prim prej 1 015 €. Norma efektive e interesit ishte 12%. Kosto e
emetimit ishte 1 000 €.
Kërkohet: Shpjegoni dhe ilustroni sesi do të trajtohet ky detyrim në pasqyrat financiare të
shoqërisë ABC.
R4. Një dëftesë kredie (borxhi) është emetuar për 1 000 $. Borxhi është i ripagueshëm për
1250$. Afati i borxhit është pesë vite dhe interesi paguhet me 5.9% në vit. Norma efektive e
interesit është 10%.
R5. Më 1 janar 20X1, XYZ sh.a. investoi 100 NJM (vlera e drejtë në atë datë) në aksione të
kapitalit neto të një kompanie tjetër. XYZ sh.a. gjithashtu kreu kosto transaksioni prej 2 NJM.
Më 30 qershor 20X1 (fundi i vitit) vlera e drejtë e investimeve ishte 120NJM. Më 31 gusht
20X1, XYZ sh.a. shiti investimin për 150 NJM.
Kërkohet:
R6. Më 1 janar 20X1, kompania ABC bleu për 95 000 $, një obligacion prej 100 000 $ me
interes nominal 5%. Kostot e emetimit ishin 2 000 $. Interesi është i pagueshëm në fund të
çdo viti. Obligacioni do të paguhet me një prim prej 5 960 $ mbi vlerën nominale më 31
dhjetor 20X3. Norma efektive e interesit është 8%.
Vlera e drejtë e obligacionit ishte si më poshtë:
31/12 / 20X1 110 000 $
31/12 / 20X2 104 000 $
Kërkohet:
Shpjegoni, duke treguar llogaritjet, si do të trajtohej obligacioni për të gjitha vitet përkatëse
nëse:
a) ABC planifikoi ta mbajë obligacionin deri në datën e maturimit.
b) ABC planifikoi ta tregtojë në një periudhë afatshkurtër, duke e shitur atë me vlerën e
drejtë të saj më 1 janar 20X2.
R7. Më 1 janar 20X2, një njësi ekonomike emetoi një instrument borxhi me një normë
kuponi prej 3.5%, me një vlerë nominale prej 6 000 000 $. Kostot që lidhen drejtpërdrejt me
emetimin ishin 120 000 $. Instrumenti i borxhit është i ripagueshëm në 31 dhjetor 20X7 me
një çmim prej 1 100 000 $.
Kërkohet: Cila është shuma totale e kostos financiare të lidhur me instrumentin e borxhit?
R8. Më 1 janar 2022 një kompani bleu 40 000 $ aksionet e një shoqërie të listuar me një
çmim prej 3 $ për aksion. Kompania bëri një zgjedhje të pakthyeshme për të njohur aksionet
me vlerë të drejtë përmes të ardhurave të tjera gjithëpërfshirëse. Kostot e transaksionit ishin
3000 $. Në fund të vitit 31 dhjetor 2022 aksionet tregtoheshin me 6 $ për aksion.
Kërkohet: Sa është shuma që është treguar në lidhje me këto aksione në kategorinë
“Investime në instrumente të kapitalit neto” në pasqyrën e pozicionit financiar më 31 dhjetor
2022?
R9.Më 1 janar 20X3, ABC emetoi 600 000 $ dëftesa kredie. Kostot e emetimit ishin 200 $.
Dëftesat nuk mbartin interes, por mund të shlyhen me një prim prej 152 389 $ në 31 dhjetor
20X4. Kosto financiare efektive e dëftesave është 12%.
Kërkohet: Sa është kostoja financiare në lidhje me dëftesat për vitin e mbyllur më 31 dhjetor
20X4?
R10. Njësia ekonomike ABC ka një numër instrumentesh financiare si në vijim:
ABC i mban investimet në IK duke përdorur trajtimin alternativ të lejuar nga IFRS 9. Gjatë
vitit, ABC shiti aksione për 9.7 milion $, të cilat kishin kushtuar 7.8 milion $. Vlera e drejtë e
aksioneve të mbetura në 31 dhjetor 2022 ishte 19.8 milion $.
Kërkohet:
1) Çfarë efekti kishte trajtimi alternativ në pasqyrën e performancës për vitin 2022?
2) Për dëftesat e borxhit u kryen 500 000 $ kosto të emetimit. Dëftesat janë të ripagueshme
me një prim, duke patur një normë interesi efektiv prej 8%. Sa është shuma e kostove
financiare në lidhje me dëftesat për vitin 2022?
R11. ABC bleu 10 000 aksione më 1 shtator 2022, dhe zgjodhi të përdorë trajtimin alternativ
të lejuar nga IFRS 9. Vlera e aksioneve ishte 3.5 $/aksion. Kostot e transaksionit që kanë
shoqëruar blerjen ishin 500$. Më 31 dhjetor 2022 aksionet tregtoheshin me 4.5 $/aksioni.
Më 1 janar 2022, ABC emetoi dëftesa borxhi për 10 milion $, 5%, duke kryer kosto
transaksioni për 400 000 $. Dëftesat ishin të pagueshme me prim kundrejt një norme interesi
efektiv prej 8%.
Kërkohet:
1. Cili është fitimi neto që i njohur për aksionet në vitin 2022?
2. Sa ishte shuma e shpenzimit e regjistruar për dëftesat e borxhit për vitin 2022?
LITERATURA:
1. IAS 32
2. IAS 39
3. IFRS 9
4. SKK 3 (i përmirësuar).
5. Baza e konkluzioneve për SKK 3.
6. Materiale studimi të IFRS-ve – ACCA Diploma in International Financial Reporting.
7. Informacioni i publikuar në faqen e internetit të IASB-së.