Professional Documents
Culture Documents
สวัสดีคืนนี้ขอฆ่า
สวัสดีคืนนี้ขอฆ่า
2
คำนำนักเขียน
ผมยังใหม่กบั วงการเขียนหนังสืออย่างมาก อาศัยที่ชอบอ่านอ่านได้ทกุ แนว
จนเมื่อความนิยมในการเขียนนิยายออนไลน์เป็ นที่นิยม ผมก็แค่ “จะลอง
เขียนหน่อยเป็ นอะไร”
หนุม่ บางบาหรุ
สิงหาคม 2565
3
1
เดี๋ยวมีอะไรคงเดินมาบอกเองพ่อคิดในใจพลางทางานต่อไปเรื่อย ๆ
“พี่โอ ให้ไปหาแกไม่ค่อยสบายน่ะค่ะ”
5
เลยนะ แม้จะรูจ้ กั กันมานานกับครอบครัวนี ้ แต่สาหรับเจ้าเด็กโอนี่ท่ีดวู นั ๆ
ไม่ทาอะไร ใส่เกงเดฟ ๆ เล่นแต่เกมส์แต่ฟตุ บอลไม่ดู แมนยูไม่รูจ้ กั พ่อสบถ
เรื่อย ๆ ในใจแบบต่อเนื่อง
“ได้คะ่ ”
6
ลูกเราก็ดเู ป็ นห่วงเหลือเกิน
แสนดีวางสาย
“ไปไหนกันจ้ะ พ่อลูก”
“ออ ที่รกั เพื่อนลูกไม่สบาย แสนดีเลยจะเอายาไปให้เค้าที่บา้ นน่ะ”
“หรอ ๆ โอเค ๆ รีบไปรีบมา ขับรถดี ๆ จ้ะ”
“โอเคจ้ะ บาย”
7
ซอยข้างหน้าเลีย้ วซ้าย แล้วเข้าไปอีกหน่อยไม่เกิน 50 เมตร ก็จะถึงบ้านพี่
โอแล้ว แสนดีรูส้ กึ กระวนกระวายใจอย่างมาก พ่อก็ดอู อก เพราะนั่งเงียบมา
ตลอดและดูมีสีหน้าเป็ นห่วง
“เดี๋ยวหนูลงไปหาพี่เค้า ดูอาการเค้าสักหน่อยนะคะ”
“พ่อว่าลองโทรไปก่อนดีมยั้ ว่าถึงแล้ว”
“ได้คะ่ เดี๋ยวลองดู” แสนดีหยิบโทรศัพท์ขนึ ้ มา
“คุณเป็ นใคร”
…..
10
2
“ขึน้ รถเร็วพ่อ”
“ไปเร็ว” พ่อตอบ
“นี่มนั เรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย” คาพูดประโยคเดิม ที่โผล่มาหลายรอบในค่าคืนนี ้
“หนูก็ไม่รู”้
12
“เสียงปื นชัด ๆ นะพ่อว่า” แสนดีพยักหน้า
“แล้วลูกเห็นอะไร ถึงดึงพ่อออกมา” พ่อถามพรัอมสตาร์รถโดยด่วน
เสียงคนสองคนคุยกันในที่มืด
“มันจาเป็ นขอให้เข้าใจ”
“แต่วา่ ........................”
ฟั งไม่ทนั จบ ผูอ้ ามหิตคนนีผ้ สู้ ามารถตัดสินชีวิตคนได้อย่างใจปรารถนา
ด้วยอาวุธในมือ
“ปัง…..!!!”
ร่างไร้วิญญาณถลาลงพืน้ ในทันที พร้อมเสียงที่ยงั ไม่ทนั ได้พดู อะไรจบ
……….
13
ที่สถานีตารวจภูธรเมืองนนไทร ผูห้ มวดไกรนั่งหาว ช่างเป็ นค่าคืนอีก
ยาวนานเหลือเกิน หลายวันมาแล้วหลังจากหมดเทศกาลสงกรานต์ ก็ไม่มี
เหตุอะไรร้ายแรง เมืองนีด้ สู งบ สงบจนความกระตือรือร้นหมดไป จนเป็ น
ความขีเ้ กียจ บางครัง้ เค้ายังคิดว่าอยากออกไปตระเวนตรวจตราภายนอก
บ้างยังจะดีกว่า แต่ผกู้ ากับบอกว่าให้คนอื่นไปทาแทนก็ได้ ให้ตวั เค้าไว้คอย
รับเรื่องที่สถานีดีกว่า
14
ตัวช่วยต่าง ๆ เช่น กล้องวงจรปิ ดเพื่อให้คดีได้คลี่คลาย
“พวกคุณคือ”
“เราคือพ่อแม่ เราพบลูกนอนจมกองเลือด เราตกใจมาก ทาอะไรไม่ถกู
พยายามจะโทรหาตารวจ แต่เผอิญสายตรวจขับรถเข้ามาตรวจในซอย
พอดี” พ่อเล่าด้วยอาการเสียใจและตกใจจนมีนา้ ตาคลอ ๆ
15
“มีทรัพย์สินสูญหายบ้างรึเปล่าครับ อาจเป็ นการปล้นทรัพย์”
“คุณสงสัยใครรึเปล่าครับ” หมวดสักถามเพื่อหาตัวช่วย
“น่าเสียดายไม่มีเลยครับหมวด”
16
ใช่นา่ เสียดาย บ้านเมืองเราน่าจะมีกฎให้ตดิ กล้องกันทั่วประเทศไปเลย งาน
จะได้ง่ายขึน้ หมวดนึกในใจแบบเซ็ง ๆ
“โอ ? หนูเห็นโอหรอ”
“ห่ะอะไรนะ !!?”
18
3
“คุณฆ่าคนตาย”
“เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟัง ตอนนีค้ ณ
ุ ยังไม่ตอ้ งกลับมาบ้าน ขอให้มีสมาธิกบั การ
ขับรถ ขับไปไหนก็ได้ ออกไปตัง้ หลักก่อน”
20
พ่อก็จะแย่เอา
“ที่ไหนลูก”
“ตรงไปทางนีป้ ระมาณ 10 กิโล และเราต้องไม่ใช้รถค่ะ”
…………
21
เป็ นความคิดที่ดี พ่อนึก ด้วยเทคโนโลยีตอนนีจ้ ากดาวเทียม สัญญาณมือ
ถือ หรือกล้องวงจรปิ ดก็ตาม เราถูกติดตามกันได้อย่างง่ายดาย ไม่แน่ตอนนี ้
โทรศัพท์เราอาจถูกติดตามแล้วก็ได้
“ยังไงดีอะ่ พ่อ”
“เจอแล้วลูก มันมีกญ
ุ แจด้วย พ่อจะลองสตาร์ทดูนะ”
22
“เยี่ยมค่ะพ่อ ไปกันเลย”
“เฮ้ย ! ขโมย”
………….
23
หน่อย”
24
“ฉันอยากเห็นด้วยตาตัวเอง หลักฐานต้องมีสิคะ ไม่งนั้ จะระบุตวั ตนได้
ยังไง”
“เป็ นตามคาบอกเล่าเฉย ๆ”
“แต่ทางตารวจอยากตามตัวพวกเค้ามาพบตอนนี”้ ผูก้ องพูดกึ่งบังคับ
………
หลังจากออกมาจากรถ พ่อรีบอธิบาย
“พวกเราจะขอยืมรถหน่อยครับ แค่ลองสตาร์ทรถดู นึกว่าไม่มีใครอยูแ่ ถวนี”้
25
ความสงสัย
“ก็ได้”
“รีบไปรีบมา เราทาบัญชีรายชื่อรถยนต์ ถ้าเกิดคันไหนหายไป ผมจะ
26
เดือดร้อน”
“……??!?!?……” (ไม่มีใครขา)
……………
27
4
“แล้วเรื่องติดตามผูต้ อ้ งหา”
“ตอนนีไ้ ด้ทะเบียนรถยนต์แล้ว จะขออานาจผูก้ ากับเพื่อขอตรวจสอบกล้อง
วงจรปิ ดตามถนนและบ้านคนแถวนัน้ ”
“แล้วก็ใช้จีพีเอสค้นหาตาแหน่งมือถือของสองพ่อลูกด้วย”
“อ่อครับ ๆ ………………..ยังไงขอบคุณมากนะครับ”
……….
29
หมวดไกร หมวดยุคเก่า การใช้เทคโนโลยีใหม่ ๆ ให้เหมาะสมกับงานนี ้ ดู
เป็ นเรื่องยาก กาลังยืนเกาะติดที่โต๊ะลูกน้องฝ่ ายพิสจู น์หลักฐาน
“รอแป๊ ปครับหมวด”
เจ้าหน้าที่กดปุ่ มค้นหารายละเอียดการโทรเข้าออกล่าสุด
…………….
30
พ่อลูกขับรถลงใต้ ด้วยความเร็วปกติ เพื่อไม่ให้เป็ นที่สงั เกต เที่ยงคืนกว่า
แล้ว ค่าคืนที่พิสดาร เมื่อหัวค่ายังอยูท่ ่ีบา้ น กินข้าว ทางาน คนเราจะรูไ้ ด้วา่
ความสุขมีได้ง่าย ๆ แค่มีชีวิตที่ปกติก็พอ ไม่หวือหวา โลดโผน เสี่ยงคุก
ตารางแบบนี ้
“พ่อคิดว่าเรื่องมันก็เท่านีแ้ หละ”
“เราต้องพิสจู น์ตวั เองว่าเราไม่ได้ทา ส่วนคนร้ายตัวจริงเป็ นเรื่องของตารวจ
จะหาต่อไป”
“แต่เราอาจโดนเรื่องเข้าไปบ้านคนอื่นรึเปล่าคะ”
“ก็เป็ นไปได้”
31
แสนดีทบทวนมาเรื่อย ๆ ขมวดมาจนถึงประเด็นหนึ่ง
“หมาหรอ” พ่อให้ความเห็น
32
ภายใน ขอรายละเอียดรถ หรือขอใบขับขี่ เราทัง้ คูค่ งไม่รอด
รถขยับเดินหน้าไปเรื่อย ๆ
ผ่านสิ พ่อนึกในใจ
สบตากับเจ้าหน้าที่นิดนึง
กระบอกไฟฉาย สะบัดถี่ระรัว
33
อ่านปากเจ้าหน้าที่ได้วา่ “หยุด ๆ ๆ ๆ “
……….
34
หนุม่ ร่างใหญ่ ผูเ้ ฝ้าสถานที่คนเดิมเดินออกมารับแขกอีกครัง้ ค่าคืนอะไรกัน
มีผมู้ าเยี่ยมเยียนอีกแล้ว
พร้อมยื่นหมายเลขทะเบียนให้ดู
“หลังตึกนั่น คุณลองไปดู”
35
ตารวจทัง้ สองนาย รีบเดินไปดูตามนัน้ ทางมืด ๆ และอบอวลไปด้วยกลิ่น
ขยะและของเก่า ๆ ณ บริเวณนัน้ มีรถจอดอยูค่ นั หนึ่ง
อุดมหยิบมือถือเช็คหมายเลขทะเบียนอีกครัง้ เพื่อความแน่ใจ
“ใช่เลย”
ทัง้ สองเตรียมรายงานกลับไปหาผูก้ อง
…………..
36
5
“จะไปไหนครับ”
“กลับบ้านครับ” พ่อตอบอย่างมั่นใจ
พ่อและแสนดีทาหน้างง ๆ
“ดูทา่ ทางคุณคงไม่ใช่ขโมย”
37
ทัง้ พ่อและแสนดีโล่งใจอย่างบอกไม่ถกู และขับรถต่ออกไปอย่างไม่รีรอ
………….
“ติดสัญญาณ” หมวดไกรออกคาสั่ง
เจ้าหน้าที่เอาไซเรนติดหลังคารถ
“กดเลย”
38
รถของหมวดไกรจอดด้านหลัง หมวดไกรและเจ้าหน้าที่อีกคนเดินลงจากรถ
พอถึงรถดังกล่าว คนขับเลื่อนกระจกรถลงมาช้า ๆ
เจ้าหน้าที่รายงานหมวดไกรให้ทราบ
“ตอนนีร้ ถคันอื่นที่เราตามสัญญาณมือถือ ถูกพบหมดแล้วครับ แต่ไม่
ปรากฏว่าเจอผูต้ อ้ งสงสัย”
“ขับต่อไปด่านเลย”
หมวดไกรเดินทางมาถึงด่านสุดท้ายที่รถทุกคันจะต้องผ่านเมื่อขับลงใต้ สืบ
39
หาความคืบหน้า
“เลขทะเบียนที่ให้มา ผมยังไม่พบครับผูห้ มวด”
“มีใครน่าสงสัยมัย้ ” หมวดไกรนึกคาพูดเพื่อจากัดการค้นหา
“มีพอ่ กับลูกมัย้ ลูกสาวนะ”
“ขับรถอะไรมา”
หมวดไกรหันไปบอกเจ้าหน้าที่ “เรารีบไปกันต่อ”
…………
40
เกือบ 4 ชั่วโมงแล้ว ยังไม่มีอะไรเกิดขึน้
42
เดือน มีขอ้ ความหนึ่งระบุไว้ว่า
“พี่โอไม่คืนเงินคืนตามนัด”
……………
“เราต้องหาหลักฐาน” แสนดีพยายามคิดให้ออก
“เสียงไม่คนุ้ เลยค่ะ”
43
“บ้านโออยูก่ นั กี่คน”
“เค้ามาทุกวันรึเปล่า” พ่อกาลังสงสัยบางอย่าง
“หนูคิดว่ามาทุกวันนะ” แสนดีทบทวนคาถามสรุปว่า
“พ่อคิดว่าเค้าเป็ นคนทาหรอ”
“รอยัลเวฟ โฮเทล”
……….
45
6
โทรมาทาไมดึกดื่นอย่างนี ้ ตารวจอีกแน่เลย
“ฮัลโหลที่รกั ”
ปลายสายคือเสียงพ่อ และข้าง ๆ คือลูกสุดที่รกั ของเธอ
“หม่ามี”้
“เป็ นยังไงกันบ้างงงงงง”
“ได้เลย” แม่ไม่มีเวลาสงสัย
47
“ฝากถามหน่อยว่า เจอพ่อแม่โอรึเปล่า”
48
แต่มนั ก็คอ่ นข้างเยอะ”
“เค้าไว้ใจได้นะลูก”
แสนดีทาหน้าคิดต่อในคาพูดนัน้
“พ่อไม่อยากคุยนาน”
49
แม่รบั ทราบ พ่อแม่ลกู บอกลากัน นี่คงเป็ นการบอกลาชั่วคราว เราบริสทุ ธิ์
ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงความจริงอันนีไ้ ด้ แม่ยา้ อยูใ่ นใจ
…………..
วิวข้างหลังคือโรงแรมรอยัลเวฟ
…………..
เว้นวรรคเล็กน้อย “………….และไม่มีโควิด”
เรียกเสียงยินดีกระหึ่มอีกครัง้
52
ภาพชวนสะอิดสะเอียนของความตายอย่างทรมานจากอุบตั เิ หตุ ความไม่
ปลอดภัยบนท้องถนน การวิ่งราว การข่มขืนทรมาน ชวนให้ผเู้ ข้าร่วมบาง
คนหันหน้าหนี
“ยังมีท่ีท่ีดีกว่านี”้
……….
53
7
รูปภาพในมือถือคือปลายทางที่แสนดีโอนเงินไป
จากนัน้ โชว์หน้าจอให้พอ่ ดู
“ค่ะจานวนเงินถูก………แต่น่ีไม่ใช่ช่ือพี่โอค่ะ”
……….
55
เปิ ดอีเมล์ กดที่เอกสารแนบ ปรากฏรายละเอียดทางวิชาการ ลายมือ
ขยุกขยุย รายละเอียดทางร่องรอยที่พบ บรรทัดสุดท้ายนี่ล่ะที่เป็ นปัญหา
………….
56
เท่านัน้ เวลาที่จะทาตามที่พ่อบอก ความเป็ นแม่บน่ บ่าทัง้ สองข้างต้อง
ปกป้องคนในครอบครัวให้ถึงที่สดุ และความจริงก็คือเธอและครอบครัวคือ
ผูบ้ ริสทุ ธิ์ หาหลักฐานให้เจอทุกอย่างจะง่ายเอง
เมื่อบอกจุดหมายปลายทางเสร็จ ก็พร้อมออกเดินทาง
57
“ค่ะ เรื่องอะไรคะ” พนักงานต้อนรับยินดีชว่ ยและก็สงสัยในคราวเดียวกัน
“มีพนักงานที่น่ีทางานตอนเย็นหลังเลิกงานมัย้ คะ”
พนักงานต้อนรับนึกได้ถึงน้องผูห้ ญิงคนหนึ่ง
“วันนีน้ อ้ งเค้ามาทางานรึเปล่าคะ”
“อยากสอบถามเรื่องเกี่ยวกับบ้านในซอยน่ะค่ะ”
จอยเดินออกมาหน้าร้านทาหน้าตื่นตระหนก คงเพราะทราบข่าวเรื่องที่
เกิดขึน้ ที่บา้ น
“ทราบข่าวคนในบ้านรึเปล่าคะ”
58
“ค่ะ” สีหน้ายังคงตกใจ
“ปกติเป็ นยังไงหรอ”
“หรอคะ แล้วพ่อกับแม่ละคะ”
“เจอบ้างไม่เจอบ้างค่ะ”
แม่เกตรุกต่อ “คืออะไรหรอคะน้อง”
จอยหยิบโทรศัพท์มือถือขึน้ มา โชว์หน้าจอการสนทนาระหว่างเธอกับแม่
ของโอ ที่ตอ้ งมีการคุยกันเพื่อนัดหมายการทางานทุกสัปดาห์ หรือทุกวันที่มี
การเปลี่ยนแปลง
แม่เกตพยายามคิดตาม
“ไม่ได้เงินใช่มยั้ ”
“ค่ะ ไม่เจอใครเลย”
“แล้วหนูไปไหนต่อ”
“หนูก็เลยกลับค่ะ เข้าใจว่าไม่มีใครอยู่บา้ น”
60
แม่เกตพอจะเข้าใจเรื่องราว ที่เหลือเธอคงต้องไปคิดทบทวนหาเหตุและผล
และปรึกษาพ่อด้วย
“แล้วหนูได้โทรหาพวกเค้ารึเปล่า เพราะพอไปถึงแล้วไม่เจอใคร”
“แต่ไม่มีคนรับค่ะ”
……………
61
8
“และไม่ใช่ช่ือพ่อแม่โอด้วยใช่มยั้ ”
“ไม่ใช่คะ่ ”
เสียงไซเรนแว่วมาแต่ไกล จนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ
พ่อและแสนดีมองหน้ากันต่างนึกในใจ นึกเรื่องเดียวกันอย่างแน่นอน ขอให้
มันผ่านไป ถ้าตารวจแวะมาที่น่ีตอนนี ้ ต้องเป็ นเพราะเรา กาลังตามจับเรา
แน่นอน
“รถพยาบาลอีกแล้ว” พนักงานพูดพร้อมเช็ดโต๊ะไปด้วย
63
แสนดีหนั หน้าจอมือถือให้พอ่ ดู
“วิฑรู ย์ วิกรม นักวิทยาศาสตร์”
“โอให้เงินคนนีท้ าไมกัน”
“พ่อคะ เราไปกันเถอะ”
64
ดึงกระดาษจากแฟกซ์มาให้เจ้าของร้าน
“………พ่อและลูกสาว………”
อ่านเต็ม ๆ ได้วา่
พนักงานและเจ้าของร้านมองหน้ากัน
…………….
65
“ผูก้ องครับ เหนือ ใต้ ออก ตก ทุกทิศทางยังไม่เจอ”
………….
“ไวรัสโควิดคือหนึ่งในเครื่องมือที่ชนชัน้ ปกครองใช้เพื่อทาลายพวกเรา”
ผูเ้ ข้าร่วมส่วนใหญ่ทาหน้าเข้าใจกันดี
67
สะดวกสบาย”
“เราจะไปที่น่ี”
…………..
…………..
ขณะที่ผกู้ องกาลังจะรายงานเรื่องราวคดีตอนนี ้
69
“อาจเพราะสื่อนะครับ เดี๋ยวนีเ้ ร็วมาก เข้าหูผใู้ หญ่เร็วไม่ใช่เรื่องยากเลย
ครับ”
“ผมรายงานให้ท่านทราบความคืบหน้าก่อนดีมยั้ ครับตอนนี”้
“ว่ามา”
70
“ได้ครับท่าน”
………..
71
9
“แสดงว่ามีการนัดหมาย”
“ใช่แต่ไม่มาตามนัด”
“แค่บอกว่าไม่อยู่ หนูไม่ได้ถามอะไรต่อ”
“แม่คดิ ว่า” แม่เกตพยายามรวบรวมความคิดและคาพูดให้ตรงประเด็นมาก
ที่สดุ
“เพื่อแยกตัวเองออกจากเหตุการณ์หรอคะ” แสนดีแทรกตามติดสิ่งที่แม่
กาลังจะพูด
“เก่งมากลูก”
73
“เดี๋ยวก่อนนะ” พ่อเบรกก่อนจะคิดไปไกล
แม่วิเคราะห์ตอ่ “โออาจเอาพ่อแม่มาอ้างเพื่อขอยืมหนูก็ได้นะ”
74
“ไม่จริงหรอกค่ะ” แสนดีหนักแน่นกับเรื่องนีอ้ ย่างมาก
………….
กลับไปจะเจออะไรอีกนะ อาจต้องเปลี่ยนไปหาข้อมูลด้านพ่อแม่บา้ ง
สารพิษที่พบมาได้ยงั ไงก็ไม่รู ้ คิดแล้วก็เหนื่อย นาน ๆ ทีบา้ นนีเ้ มืองนีจ้ ะมี
75
คดีแบบนี ้ เฉื่อยชาซะจนเคย หมวดไกรคิดไปเรื่อยเปื่ อย ขณะนั่งขับคนเดียว
“ตื่น ๆ”
หมวดไกรชีม้ ือไปทางซ้ายขณะกลับรถ
“ในนัน้ ” หมวดไกรพูดสัน้ ๆ
“พร้อมครับหมวด”
…………..
ไอร้อนส่งผ่านมาจากด้านหลังพ่อและแสนดี
ตารวจผูม้ ีประสบการณ์เข้าหลังร้านตามหลักสูตรการเข้าจับกุม
…………..
“คิดว่าพวกเราขอความร่วมมือละกันครับ”
“เราไม่มีปัญหาหรอก เว้นเสียแต่พวกคุณจะจับเราข้อหาบุกรุกบ้านคนอื่น
แถมยังจะยัดเยียดให้พวกเราเป็ นฆาตกร เพราะนั่นเป็ นวิธีท่ีง่ายที่สดุ ที่จะ
ปิ ดคดี”
77
“ตารวจที่ดีทาตามหลักฐาน ไม่ทกึ ทักยัดข้อหา ผมกล้ายืนยัน อย่างน้อย
ตลอดอายุราชการ ผมไม่เคยทา แล้วถ้าเห็นใครทา ผมก็จะไม่อยูน่ ่งิ ไม่วา่
คน ๆ นัน้ จะเป็ นใครก็ตาม แม้แต่ผบู้ งั คับบัญชา”
“นั่นจะช่วยพวกเราคลี่คลายคดีได้เป็ นอย่างมากครับ”
………….
“สวยงามใช่มยั้ ”
78
ภายใต้หน้ากากสีขาว ไม่อาจรับรูส้ ีหน้าและอารมณ์ได้ชดั เจน แต่ฟังจาก
นา้ เสียงก็เพียงพอจะรับทราบได้วา่ กาลังพอใจและฮึกเหิมสุด ๆ ส่งความ
ภูมิใจไปสูผ่ เู้ ข้าร่วมฟั ง
“เดอะไมล์”
……………
79
10
“ครับผูก้ อง”
“คุณเอนกครับ ทางตารวจได้หลักฐานใหม่เกี่ยวข้องกับศพลูกชายของคุณ ”
“มันไม่ใช่เรื่องสาเหตุของการเสียชีวิตหรอกครับ”
“ช่วงนีผ้ มไม่สะดวกเลย”
“ขอเป็ นวันมะรืนช่วงเย็น”
“ห้าหกโมงละกัน”
“ขอบคุณมากครับ”
“ขับรถไปเฝ้าไว้ ป้องกันการหลบหนี”
……………
81
แม้ยงั ไม่ปรากฏสถานที่ชดั เจนบนจอภาพ แต่แค่นีก้ ็ทาให้ทกุ คนที่อยูใ่ นห้อง
นีพ้ อจะนึกภาพออก สิ่งที่เล่ามาอย่างยาวนานหลายเดือน บัดนีอ้ อกมาให้
เห็นเป็ นรูปเป็ นร่าง เรียกเสียงความพึงพอใจให้ทกุ คน
“พร้อมนะ”
ผูเ้ ข้าร่วมประชุมออกเสียงเดียวกัน
“พร้อม!!!!!!!!”
82
ผูช้ ว่ ยคนหนึ่งเดินมาแทนที่ผนู้ า ปรับระดับไมค์เล็กน้อย กล่าวต่อ
“รายละเอียดทัง้ หมดยังคงเหมือนเดิม”
“เราไม่สามารถรับทุกคนได้”
“เราต้องการคนพร้อม”
83
ครัง้ นีค้ งไม่ตอ้ งพูดถึงภาพที่แสดงบอกให้เห็นถึงความเป็ นรูปธรรมของเดอะ
ไมล์ ยิ่งทาให้มีคนอยากเข้าร่วม อาจเรียกได้ว่าแย่งกันเข้าร่วมน่าจะถูก
…………….
7 เดือนก่อน
“รายรับก็ไม่มี รายจ่ายก็มีไม่เคยหยุด”
84
หลายล้าน ค่าเช่าโกดัง ค่าเช่าเครื่องจักร เงินเดือนลูกน้อง
เสียงลูกชายกาลังเดินลงมาจากห้องนอนข้างบน
“มีอะไรกินมัย้ อ่ะแม่”
85
โอลงมาสายเป็ นปกติ หลังจากค่าคืนอันยาวนานในการเล่นเกมส์เกือบทุก
คืน
“ลงมาก็หิวเลยนะ”
พ่อเอนกมีธุระนิดหน่อยเรื่องเอกสารต้องเดินทางไปที่ทางาน วันนี ้
บรรยากาศที่โรงงานไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป และอาจจะไม่กลับมาคึกคัก
86
เหมือนเดิมอีกแล้ว อย่างน้อยก็ในช่วงนี ้
“สวัสดีครับท่าน”
ยามยังคงทาความเคารพเจ้าของบริษัทเช่นเคย พ่อยังคงจ้างยามรักษา
ความปลอดภัยอยู่อย่างน้อยของมีคา่ บางอย่างก็ยงั ต้องรักษาไว้
พ่อพยักหน้าตอบรับ คิดว่าอีกไม่นานก็คงจะได้เวลาเลิกจ้างยามเช่นกัน
87
เปิ ดออกมาเป็ นกระดาษสีขาว
..........
88
11
ถึงผูท้ ่ีสนใจ
เราจะอยู่ตอ่ ไปได้อย่างไร???
ร่วมกันหาคาตอบกับเราได้ท่ี
newhope_for_all@gxmail.th
ทิง้ ชื่อและเบอร์ติดต่อไว้กบั เรา คุณอาจได้เข้าร่วมในโครงการอันน่าตื่นเต้น
นี ้
“เป็ นไงบ้างพ่อ”
90
“เริ่มด้วยเงินก้อนเล็ก ๆ ไปก่อน”
“แม่” พ่อพูดคาแรกหลังจากเงียบมาตลอด
“ไปหาคาตอบกันเถอะ”
“หนีส้ ว่ นหนี ้ แต่ตอนนีเ้ ราต้องมองไปข้างหน้าด้วย”
…
“ฮัลโหล”
ปลายสายพูดอย่างสุภาพและเป็ นมิตร
“สวัสดีครับคุณอรณี”
“ทางเรารูส้ กึ เป็ นเกียรติอย่างสูงครับ ที่คณ
ุ อรณีสนใจด้วยการอีเมล์ช่ือและ
เบอร์ตดิ ต่อกลับไว้กบั เรา”
“ค่ะ”
92
ขอให้คณ
ุ อรณีเชื่อ แต่……” ผูพ้ ดู เว้นระยะ
“อยากให้คณ
ุ อรณีได้มีโอกาสดี ๆ ในชีวิต ชีวิตที่ดี ในโลกใหม่ ที่ใหม่ ที่ ๆ
คุณอรณีและครอบครัวไม่ตอ้ งเดือดร้อนเรื่องโรค สิ่งแวดล้อม หรือเงิน”
“สนใจต้องทายังไงบ้างคะ”
93
ส่วนตัว
94
“ผมยินดีท่ีได้พบพวกคุณมากครับ”
พ่อแม่ยมิ ้ อย่างเคารพและพยักหน้าเห็นด้วย
“ทุกอย่างต้องใช้ปัจจัย”
…
95
ในห้องโถงตอนนีเ้ หลือแค่ท่านผูน้ า ผูช้ ว่ ย และทีมงานที่เกี่ยวข้องบางส่วน
สองสามคนยืนอยูด่ า้ นหลัง
“ขอบคุณมากท่านผูช้ ว่ ย”
“ครับผม”
96
“อย่าลืมทาสื่อในการนาเสนอ”
“ครับ”
“ครับผม จะรีบดาเนินการ”
“ผมอยากจะบอกทุกคนในนี”้
97
“ผมพอจะมีเงินสนับสนุน” เจ้าหน้าที่บางคนให้สญ
ั ญาณที่ดีเรื่องเงิน
“ผมรูค้ ณ
ุ ทาได้ คุณทาได้ คุณไปหามา คุณทาได้คณ
ุ ทาได้ โลกดีโลกสดใส
รอคุณอยู”่
…
98
12
“พ่อแม่น่งั ทาอะไรเนี่ยมืด ๆ”
“อืม” พ่อตอบส่ง ๆ ไป
“เกิดอะไรขึน้ อ่ะครับ”
“โอ……………พอจะหาเงินให้พอ่ กับแม่ได้มยั้ ”
“ขอชื่อนามสกุลด้วยครับ”
101
“เกิดอะไรขึน้ เรื่องเงินหรอ ทางเราโอนเงินเพื่อเข้าร่วมโครงการ”
พ่อเอนกหยิบมือถือขึน้ มาอย่างรีบเร่ง
“นี่ไงเราโอนเงินมาแล้ว”
พนักงานสีหน้าเรียบเฉย “เราไม่เคยรับโอนนะครับ”
พ่อแม่ “!!!??!?”
…
บนจอโทรศัพท์ปรากฏสายที่ไม่ได้รบั หลายครัง้ เมื่อกดไล่ดเู ป็ นเบอร์
โทรศัพท์เดียวกันตลอดใน 2 ชั่วโมงที่ผา่ นมา
ถึงคราวที่เค้าต้องโทรกลับบ้าง
“นี่คณ
ุ คุณไปอยูไ่ หนมาแล้ว คุณเอาเงินเราไปไหน คุณรูม้ ยั้ พวกเราเข้างาน
ไม่ได้”
102
ผูช้ ว่ ยคนเดิมยังไม่มีทา่ ทีอะไรชัดเจน แต่เหมือนแผนที่คดิ ไว้จะไม่เป็ นดังใจ
และยังไม่ตอบอะไรทัง้ สิน้
“ตอบสิ”
“แล้วเงินพวกเราอยูไ่ หน”
“ผมอยูใ่ นงานเมื่อตอนที่คณ
ุ โทรมาเลยไม่สามารถรับสายได้” ผูช้ ว่ ยตอบที
ละประเด็น
103
“ถอนสิวะ !!! ผมไม่เอากับคุณแล้ว ผมจะเอาเงินของผมคืนเร็วที่สดุ ”
“ผมเกรงว่าจะใช้เวลาอยูเ่ หมือนกัน”
“ครับ”
…
104
สอบปากคา แต่อยากให้ออกมาเป็ นการคุยสบาย ๆ ไม่เป็ นทางการ
ในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง
“ขอบคุณที่มานะครับ”
105
“ใจเย็น ๆ นะครับ ยังไงผมก็คงต้องขอถามและกาลังเชื่อมโยงอะไร
บางอย่าง”
“คุณคิดว่าเราฆ่าลูกตัวเองหวังเงินประกันอย่างงัน้ เหรอ”
106
พวกเราตามหาอยูเ่ ช่นกัน”
“ช่วยตอบคาถามด้วยครับ”
“ใช่……..แต่ละคนก็หลักล้านทุกคน”
“ขอบคุณครับ”
107
ผูก้ องที่ตอนนีน้ ่งั ตรงข้ามพ่อและแม่ เลื่อนนิว้ ลงไปเรื่อย ๆ จนถึงบรรทัดล่าง
ของเอกสารแผ่นนีใ้ ห้พ่อและแม่ได้มองตาม
“คืออะไรคะ” แม่ถามด้วยความสงสัย
“แล้วเกี่ยวอะไรกับคดี”
“มันก็นา่ แปลกใจครับ”
“ลูกชายของพวกคุณ อาจรับประทานเข้าไปโดยไม่รูต้ วั จากเพื่อนก็ได้ เค้า
สนิทกับใครเป็ นพิเศษ”
ผูก้ องเปลี่ยนการเชื่อมโยงไปที่อ่ืนก่อนเพื่อลองดูปฏิกิรยิ าของทัง้ คู่
การคิดเชื่อมโยงสิ่งที่ตารวจสอบถามกับหลักฐานที่อยู่ตรงหน้า พ่ออ่าน
เกมส์ได้ไม่ยากเย็นนัก การคุยในครัง้ นีเ้ ท่ากับว่าพวกเค้ากาลังถูก
สอบปากคาคดีฆา่ ลูกชายตัวเองหวังเงินประกัน ทาให้ท่ีตรงนีไ้ ม่นา่ อยูซ่ ะ
แล้ว พ่อรูส้ กึ อึดอัดขึน้ มาทันที
“อีกข้อนึงครับสุดท้ายแล้ว……คืนวันเกิดเหตุพวกคุณไปไหนครับ” ผูก้ อง
หยิบบันทึกขึน้ มาอ่าน
109
“ออครับ ผมเข้าใจ แค่นีก้ ็รบกวนอย่างมากแล้ว”
…………..
110
13
หมวดไกรให้เวลาพวกเค้าทัง้ สามสักพักหนึ่ง
“ขออนุญาตต่อนะครับ งัน้ ผมขอสรุปว่าพ่อแม่ของผูต้ ายมีนดั กับสาวที่
รับผิดชอบพาหมาเดินในวันนัน้ ”
“ใช่คะ่ ” แม่ตอบในฐานะเจ้าของข้อมูลนี ้
ทุกคนพยักหน้าพร้อม ๆ กัน
“ก็อาจใช่ครับ”
112
“ไม่มีใครรูว้ า่ คืนนัน้ พวกคุณจะมา”
………….
113
กลับมาเดือนปัจจุบนั แต่เธอก็พลิกกลับไปหน้าเดิม
114
สูงขึน้ เหนือหัว แต่มีส่ นั ไหว อาจเพราะรีบยกรีบถ่ายก็เป็ นได้ ที่แสนดีสนใจ
คือได้เห็นภาพคนใส่สทู สีขาวสวมหน้ากากยืนอยู่บนเวที และมีคนยืนถอย
มาด้านหลังหน่อยห้าคน โดยมีใบหน้าพวกเค้าเหล่านัน้ ปรากฏชัดเจน
แสนดีกดลิงก์จากรูปไปเพื่อหาภาพขยาย สิ่งที่พบสร้างความตกใจและ
ประหลาดใจสุดขีด ภาพที่เธอกดถูกเชื่อมต่อไปที่แห่งหนึ่ง
“นี่มนั เพจพี่โอ”
……….
“ทาไม”
115
ทัง้ หมด”
“ครับผม”
“ประกอบกับเรื่องฐานะทางการเงินที่ไม่ดีก็เป็ นแรงจูงใจ”
116
เข้าใจตามนี ้ ตามล่าหาหลักฐานต่อ” ผูก้ ากับค่อนข้างให้ความสนใจกับ
ประเด็นนีท้ ่ีสดุ
หมวดกับผูก้ องรับทราบในทิศทางตอนนี ้
……………
117
จงใจหรือไม่เจตนาให้มองเป็ นการปล้นชิงทรัพย์”
“ยังไงผมขอไปทาหน้าที่ก่อนนะ………….จะลองไปสอบถามสาวน้อยร้าน
หมอหมาสักหน่อยเผื่อได้อะไร”
118
แทบจะพร้อมกัน
“ไม่ตอ้ งไปแล้วหมวด”
…………..
119
14
“เรายังไม่พบหลักฐานใดว่าคุณไม่ได้อยูบ่ า้ น หากจะซ่อนในบ้านเพื่อทา
อะไรบางอย่าง…..หรือคุณจะไปไหนก็…….”
ภายในห้องอุณหภูมิรอ้ นแรงมากขึน้
“อีกอย่างพวกผมมีนดั กับผูห้ ญิงที่จะมาพาหมาเราไปเดินเล่น เราคงไม่
อยากผิดนัด แต่มนั มีเรื่องที่สาคัญเราถึงต้องออกไปข้างนอก”
ก่อนที่จะร้อนไปกว่านีอ้ ีก
121
“รูจ้ กั ค่ะ” แม่ตอบ แต่ก็ยงั หาจุดเชื่อมกับเรื่องคดีไม่ได้ โครงการเป็ น
ความลับสุดยอด ห้ามถ่ายภาพ ห้ามเปิ ดเผยเรื่องราวทัง้ หมด จะมีอะไรหลุด
ออกไปไม่ได้เลย อย่างไรก็ตามใช่วา่ สมาคมนีจ้ ะถูกเก็บเป็ นความลับเสมอ
ไป
จากฐานข้อมูลของตารวจสามารถเข้าถึงรายละเอียดของสมาคมและ
ประวัตขิ องชายคนนี ้ ซึ่งดีกว่าการค้นหาผ่านอินเทอร์เน็ต แน่นอนว่า
เบือ้ งต้นตารวจได้รบั ทราบว่าบุคคลนีม้ ีอยูจ่ ริง ประวัติอาชญากรรมเป็ นผูน้ า
เรื่องความเชื่อแนวทางใหม่ ต่อต้านพวกอนุรกั ษนิยม เคยพบโดนจับกุมเหตุ
เพราะก่อความวุน่ วาย และการมีอยูจ่ ริงของสมาคม
122
ผูก้ องโจ้คดิ ในใจว่ารูปการณ์นา่ จะออกมาเป็ นพ่อแม่เป็ นคนฆ่าลูกเพื่อเอา
เงินประกันมาใช้หนี ้ การสรุปเช่นนีจ้ ะเป็ นผลเสียต่อตัวพวกเค้าเอง จึงลอง
ถามดูว่า
“?!?!!…?!…!”
………….
123
คืนวันเกิดเหตุ
“ฮัลโหล”
“สวัสดีครับคุณเอนก”
“ผมรอคุณอยูท่ งั้ วัน แล้วจะว่ายังไงครับเรื่องที่วา่ ”
“ผมจะเอามาคืน คุณทัง้ คูอ่ อกมาเจอกับผมข้างนอกได้มยั้ ”
“ได้…………..ตอนนีเ้ ลยรึเปล่า”
“ครับ ที่ป๊ ัมนา้ มันใกล้ซอยบ้านคุณ”
“โอเคแล้วเจอกัน”
124
สมเหตุสมผล กับภาระหนีท้ ่ีทว่ มท้นของพวกมัน
………….
125
ด้านหลังสุดของห้องประชุม มีแขกตารวจสองคนที่ไม่ได้มีสว่ นร่วมในงานนี ้
ยืนอยู่ พยายามทาตัวไม่เด่นและไม่ขโมยความสนใจจากผูพ้ ดู
ว่าแล้วก็เดินขยับเข้าไปใกล้ดา้ นหน้าอีกนิด
และอีกนิดนึง จนถึงจุดซึ่งคิดว่าเพียงพอ
…………..
126
2 เดือนต่อมา
ทุกอย่างคลี่คลายไปหมดแล้ว ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับคดีกลับมาใช้ชีวิต
ตามปกติ แสนดีกาลังจะขึน้ ปี ส่ีแล้ว เข้มข้นกับโปรเจคและการหาที่ฝึกงาน
พ่อวิทย์ก็ยงุ่ และนางานกลับมาทาที่บา้ นเช่นเคย แม่เกตกาลังจะขายอาหาร
ออนไลน์เป็ นรายได้เสริม
“ไม่เจออะไรเลยหรอ”
“ครับ”
“ที่อยู่ตามที่คณ
ุ เอนกกับคุณอรให้มาใช่มยั้ ”
“แน่นอนครับผูก้ อง”
127
“งัน้ คงย้ายไปแล้วมัง้ ……….ไหวตัวเร็วจริง” ผูก้ องไม่รูจ้ ะสรุปอย่างไรดี
…………..
128
…………………………………
แถมท้าย 1 “เงินที่หายไป”
…………………………………
“เอากล้องชัด ๆ ราคาไม่เกี่ยงค่ะ”
“นี่เลยค่ะ”
“จ่ายสดหรือผ่อนคะคุณลูกค้า”
เด็กสาวหยิบเงินขึน้ มาเป็ นฟ่ อน ๆ จากซองสีนา้ ตาลที่ดเู หมือนถูกเก็บซ่อน
มาอย่างดี หลายหมื่นอยู่
“สดสิคะ”
130
…………………………………
แถมท้าย 2 “ลอยนวล”
…………………………………
“เสียใจกับท่านผูช้ ว่ ย”
“อีกเรื่อง”
“ครับท่าน”
“อย่าลืมหาคนหน่วยก้านดี ๆ มีความรู ้ ความสามารถ…………..” ผูน้ าเว้น
วรรคกลืนนา้ ลายเล็กน้อย
……………………………………..
132