Billionaire's Regret

By selenereese

"She was mine from the beginning and she's mine until the end."

Knoxx Julian De Lucca, made a mistake once and he wanted to make it righ. Ngunit,
anong gagawin niya para lang mapatawad at mahalin siyang muli ng babae kung ang tao
kung saan siya may atraso ay ayaw na siyang makita o ni marinig man lang ang boses
niya?

Paano pa niya makukuhang muli ang pag-ibig ng dalaga kung bingi na ito sa mga
paliwanag niya? Paano niya pa ito mapapasaya kung siya mismo ang sumira ng
kasiyahan nito?

She was Celestine Chloe Parker, a woman who was madly and crazily in love with
Knoxx once not until the billionaire made his biggest regrets...

Book Cover by: @Coverymyst

FACEBOOK GROUP: https://www.facebook.com/groups/SelenereeseStories.Official/

Chapter 1

Let's be honest here Ms. Parker. Ikaw ba at si Mr. de Lucca ang nasa video na ito?"
Ani ng matandang Principal sa akin habang nakaharap sa mga staff ng eskwelahan kung
saan ako nag-aaral at sa mga estudyanteng naging saksi daw sa immoral na gawain
namin ni Mr. de Lucca. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko o aaminin ko ba ang
totoo. I stared at his eyes pero iniwasan niya ang mga mata ko.

Nagtatanong ang aking mga mata habang nakatitig sa kanya. Nahkatitig lang ako sa
kanya at sinasabi ng aking mata na tulungan ako rito ngunit nagkamali ako dahil
yumuko lang siya. What's happening to him? Akala ko ba sabay naming haharapin ang
problemang ito? Bakit yata ako lang ang umaasang magsasabi siya ng totoo?

"Tell us the truth Ms. Parker!" Muntik na akong mapatalon sa pagsigaw ng Principal.
Napapikit ako at inantay ko siyang sunmagot sa bagay na itinatanong din nila sa
akin.

"Y-yes, it's true." Mahina at pautal kong sagot sa kanya. They gasped with my
answer. Andyan na ang nanunuya at mga judgemental nilang mga komento.

"Is she telling the truth Mr. de Lucca?!"The Principal asked him. Binuksan ko ang
aking mga mata at muli ko siyang tinignan. Nasa likod niya ay ang babaeng kahit na
kailan ay hindi ko mapapatawad.

I saw her smirked at me. I don't like the ways she's smiling right now. "No Sir,
that is not true. Hindi po ako ang lalaki sa video."Ako naman ang napasinghap
ngayon. Napilpilan ako sa sagot niya. Napaawang ang aking bibig at hindi
makapaniwala sa tinuran niya.

Bakit niya ginagawa sa akin ito? Bakit?

Umaasa ako, umaasa akong sasagutin niya ang totoo. Umaasa akong gagawin niya ang
tama pero hanggang pag-asa lang pala ako. Umaasa akong ipaglalaban niya ako. Umaasa
ako na sana gawin niya ang tama.
I felt embarrassed and ashamed of myself for choosing this person. I felt my tears
into my cheeks slowly falling into my eyes. "She's delusional Sir! Dinadamay pa
niya si Mr. de Lucca!" Some teachers said. Nasasabi nila yan dahil may gusto sila
sa taong ito.

Lahat sila nagbulung-bulungan kahit na sa labas ay rinig na rinig ko ang mga

estudyanteng nakikiusisa. Kinagat ko ang aking labi upang pigilan ang sarili kong
humikbi. They were all judging me and what I have done. Ganoon naman ang mga tao
ambilis manghusga at ambilis ding mang-insulto.

Tahimik lamang akong umiiyak habang sinusuri ng mga mata nilang lahat. Binigay ko
ang lahat sa kanya, ang puso ko, ang pagkababae ko at ang buo kong pagkatao sa pag-
aakalang mahal niya akong totoo.

Sa pag-aakalang ipaglalaban niya din ako gaya nang ginagawa ko. Isa siyang duwag!
Bawat halik at yakap bawat pagsabi niya ng mahal niya ako. It was all his lies.
Walang kami, walang ako at siya dahil siya at ako ay hindi totoo.

I can't this anymore, I can't take the pain of loving someone who saw me as
embarrassment. Who pretended to love me even this is just one-sided love. Tumayo
ako ng tuwid at muli silang hinarap, tinignan ko sila isa-isa.

"Don't stare nor judge me as if you haven't done wrong in your life.
Huwag kayong istupido para ipagmalaki ang mga sarili niyo na para kayong mga
perpekto! For I know, mas malala pa ang nagawa niyo kaysa sa akin." Sinabi ko ito
na may panunuya sa bawat salitang lumalabas sa bibig ko.

And with that I face the man who made me believe that love was the greatest
comfort.

But, it was a mistake, all of these are mistake. I came to him face to face and I
give him the best slapped I could give. "I HATE YOU! I DON'T WANT TO SEE YOUR FACE
EVER!" I saw hesitation on his eyes, too late dumbass, too late.

Pagkatapos ng ginawa ko ay dali-dali akong umalis sa lugar na kahit kailan ay

hindi ko na gugustuhin pang balikan. Hilam ng mga luha ang aking mata habang
tumatakbo nang hindi alam ang aking patutunguhan.

Really, I was innocent and naive to fall for someone sees me as his mistake. I am
his greatest mistake...

Chapter 2

Celestine

“Mommy! Mommy! Wake up na po! Mommy please, wake up kung ayaw niyong pasabugin ni
Knixx ang kusina!” Napabalikwas ako sa sinabi ni Knixie sa akin. Kagigising ko lang
ng bumakas ang pintuan ng kuwarto ko kanina.

Hinayaan ko lang ang kung sinuman na pumasok, alam ko namang ang aking unica hija
lang iyon na bubulabugin na naman ang tulog ko.

“There, nagising ka din po,” pagmamaktol nito nais ko pa sanang kurutin ang pisngi
niya dahil sa sobrang cute ng anak kong ito ng maamoy ko ang sunog na hotdog mula
rito sa baba.

“Shemay! Who told your big brother to cooked?” Asa namang sasagutin ako ng isang
ito. She shrugged at me. See? Napailing nalang ako at ibinaba siya mula sa kama.
Nagtatakbo kaming dalawa mula sa kuwarto ko papuntang kusina.

There, we saw Knixx puno ng uling ang mukha nakangisi pa itong nakaharap sa amin ng
kapatid niya. “I already told you. Ako ang magluluto, diba Knixx?” Nakapamewang
kong sabi sa isa ko pang anak.

Ginaya naman ako ni Knixie kaya naman napasimangot nalang ng kuya niya.  “But Mom!
I just want to make you all breakfast, masama ba yon?” He pouted at me.

He's really the sweetest when it comes to his own mother –me. Oh' no, I couldn't
resist that smile with the mix of his infamous puppy eyes. I mentally groaned while
watching at my kids.

“You are allowed to cook kung hindi mo susunugin ang kusina at buong bahay natin,”
napahawak ako sa aking dibdib ng may magsalita sa likod ko. Napatampal pa ako sa
noo, sana naman bigyan ako ng mahabang pasensya ni Lord ngayon. “And ofcourse, kung
masarap kang magluto pwede pa,” dagdag naman ni Knexel na nasa tabi ni Knell.

Nakacross-arms si Knell habang si Knexel naman ay nakapamulsa habang nakatingin kay

Knixx. Mabubuwal yata ako sa mga anak ko. They were a perfect description of those
little devils. Yes, they are quadruplets.

Naunang lumabas si Knixx Prince, sumunod naman sa kanya si Knexel Duke pagkatapos
ng walong minuto tapos si Knell King Parker pagkatapos ng sampung minuto at ang
panghuli ay si Knixie Queen.

Halos himatayin ako sa gulat nang sabihin ng doktor na magkakaroon ako ng

quaruplets. For a sixteen years old, isang napakalaking responsibilidad iyon.

But, I survive hindi ko hinayaan ang judgemental na mga tao para pabagsakin ako.
So, here I am lucky to have my quadruplets.

“Mommy! Pinagtulungan na naman ako ni Knell at Knexel!” Take note they are five
years old pero kung magsalita parang matatanda. They argue like adults. What could
I asked for?

Having my quadruplets with me makes my problems go away. They are my everything.

Wala na akong mahihiling pa bukod sa lumaki silang malusog at masaya.

I wanted them to have the future they want. “Crybaby.” Asar pa ni Knexel kay Knixx.
Mahilig dalagang mang-asar ito sa Kuya niya. Ako na din mismo ang nag-alis ng
prying pan sa stove dahil baka masunod nang tuluyan itong bahay namin.

Napakamature ng mga babies ko, alam kasi nila ang pinagdadaanan ko hanggang ngayon
ay nakatingin pa din ako sa nakaraan. Hindi ko nilihim sa kanila ang mga nangyari,
matatalino ang mga anak ko para sa utak ng isang bata.

“Okay, okay tama na yan, upo na ako na ang magluluto,” nakapamewang kong utos sa
kanila.

Alam nilang seryoso na ako sa sinabi ko kaya agad silang tumalima sa sinabi ko.
Bumuntung-hininga ako at kumuha ng bagong prying pan para magluto.

They love the bacon I cooked just like hi –No, I won't think of that guy again. I
know I'm being pathetic pero wala na akong pakialam kung ano na ang nangyayari sa
kanya.

I don't really care! “Wala nga ba?” Sabi sa isipan nang isang bahagi ng utak ko.
Really, I am! I don't really care! “Ouch!” Walangya, napakatanga ko talaga.
“That what you get from not focusing on your task Mom,” pangaral sa akin ni Knell
habang nagbabasa ng General Psychology book.

The hell? Ako pa talaga pinangaralan ng anak ko? And where did he get that book, I
know they love books but para sa bata hindi pa angkop ang ganyang mga libro.

“Don't think of that man again Mom, masasaktan lang tayo,” dagdag ni Knixx na World
Geography naman ang binabasa. Alam niyang concern ang mga anak sa kanya.

Napatampal ako ng noo habang hinahanda ang pagkain nila. They were all holding
books infront of our food. I don't know where did they got their brains but it's
too obvious that my babies are geniuses.

Kung hindi ko nga lang pinipigilan ang mga guro na isali sila sa kung saan-saan
baka nasa TV na ang mga mukha ng mga anak ko na ayaw kong mangyari.

I know I am being selfish but kung sila ang nasa sitwasyon ko ganoon din ang
gagawin nila. Nasaktan ako at ayaw ko ding masaktan ang mga anak ko sila ang buhay
ko simula ng mawala si Lola.

“Mom, did you remember grandmama again?” Knixie asked. She's chewing her bacon
while looking at her book. Hindi ko sila pinipigilan kahit doon man lang pwede
nilang gawin ang bagay na ito. Tumango ako bilang sagot kay Knixie kahit hindi niya
nakikita ang ginagawa ko.

“Don't be Mom, grandmama told us to make you happy when she leaves, she will be mad
at us if you're crying again,” ani naman ni Knexel. I smiled halfly, these four
kids are my treasure, my greatest gift.

“Mommy, mag-aalas-otso na po, ihahatid nyo pa kami sa School remember?” Nanlaki ang
mata ko ng marinig ko si Knell, napatingin ako sa oras. Holy shit! Bubuksan ko pa
ang coffee shop ng alas nuebe. Gracious! Since nakabihis na ang mga babies ko, ako
nalang pala ang inaantay nila.

“Maligo ka ng maayos Mommy, ayaw namin ng Nanay na malibag,” ang sarap batukan
nitong si Knexel kung hindi lang siya baby ko malamang nagawa ko na yon.

I rolled at my babies remarks, tumawa pa sila habang paakyat ako sa kuwarto ko.
Napailing nalang ako, lahat yata ng ugali nila ibang-iba sa akin.

Nakakapagod mag-isip sa bagay na hindi para sa akin, sila lang ang meron ako. Ang
mga babies ko lang ang meron ako, wala na akong mahihiling pa bukod roon.

“I hate you Knoxx! I hate you so much!” Ang lalaking una't-huli ko ng iibigin.
Nangako ako sa sarili ko noon na siya lang ang mamahalin ko ngunit hindi ko siya
mapapatawad sa ginawa niya sa akin.

Kung may maipagpapasalamat man ako sa kanya iyon ay ang pagbigay niya sa akin sa
mga anak ko. Five years, akong naghirap sa pag-aaral at pagiging isang Ina.

Ang lola ko ang karamay ko, si Lola lang ang tumulong sa akin. Kung wala si Lola
sigurado akong hindi ko alam kung saan ako pupulutin.

Pagkatapos ng mga nangyari, lumuwas ako papuntang Mindanao kay Lola ako humingi ng
tulong. Tinanggap ako ng lola ko ng buong-buo, tinanggap niya ang kamalian ko.

She's my mother's mother at nag-iisa lang siya noon sa buhay habang pinatatakbo ang
Coffee Shop at ilang boarding house. She's happy that I am here but after four
years she's gone...

Chapter 3

Knoxx

“Bullshit! It's been five years pero hindi niyo pa rin siya nahahanap! Mga walang
kuwenta kayo! Mga inutil!” Sigaw ko sa mga tauhang inupahan ko para mahanap ang
kaisa-isang babaeng minahal ko five years ago hanggang ngayon.

She's missing for almost five years now and no one knows where is she. Kahit na ang
kaisa-isang at pinakamatalik niyang kaibigan ay walang alam. Wala nga ba? My men
are idiot! Isang tao lang ang pinapahanap ko pero umabot pa sila ng ganito katagal!

I know this all my fault but I'm trying to make it right. I love her so much. I
love her so much na dahil sa kagaguhan ko nasaktan ko siya ng husto.

“Find her within this month or I will make everyone of you miserable!” Sigaw ko sa
kanila. Nakayuko lang sila sa harapan ko, ang laki ng binabayad ko sa kanila pero
ni isang balita kahit na hibla lang ng buhok niya hindi nila mahanap-hanap.

Tatlumpung katao ang pinapahanap ko sa kanya. They were scattered all over the
world pero ano?

Wala silang makita kahit na anong palantadaan sa kanya. “Pasensya na Mr. de Lucca,
ginagawa po naming mabuti ang mga trabaho namin mukhang talagang ayaw lang
magpahanap ni Ms. Parker,” sinamaan ko nang tingin ang nagsabi noon.

I don't care! Hahanap at hahanapin ko siya kahit pa suungin ko ang impyerno makita
at mayakap ko lang siya ulit.

Ayokong muling mangyari ang pagkakamali ko noon, hindi ko na hahayaan ito ngayon.
She will always be my lover, my love, she will always mine! I don't share. “You are
fired! Lumayas ka sa harapan ko!” These past years was lonely for me because of her
sudden missing.

Mula noong hindi ko na masiyalayan ang napakaganda at napakaamo niyang mukha naging
ganito na ako kapursigido naging ganito na ako kamoody. Wala na akong pakialam kong
sino ang binabangga ko hindi gaya ng dati na makita ko lang siya lahat ng bagay ay
umaayos na.

Ginawa ko ang lahat upang makapasok sa eskwelahang yon para lang mabantayan ko siya
pero hindi ko alam na ang eskwelahan din yon ng magiging dahilan nang pagkakalayo
naming dalawa.

“Lumayas na kayo sa harapan ko, isang buwan lang ang palugit ko sa inyo kung hindi
niyo pa din magawa. Maghanap na kayo ng ibang trabaho!” Singhal ko sa mga tauhang
nasa harapan ko.

Nagkukumahog naman silang umalis sa opisina ko halos magkanda-dapa pa ang iba sa

ginawa ko. Wala ng bago roon dahil wala siya ibig sabihin noon ganoon pa din ang
mood ko simula ng mawala siya sa paningin ko.

“Where are you baby? Hindi mo ba ako mapapatawad sa ginawa ko? It was for your own
good. I know what I did is selfishness, akala ko dahil sa ginawa ko ay matatama ko
ang lahat ngunit naging mas malala ang lahat. Nawala ka sa akin, nawala ka sa
piling ko. I miss you so goddamn much Tin-tin ko. Your touch, your kiss, our
making-love, lahat ng bagay na nasa harapan ko ikaw ang nakikita ko. I wanted to
make my mistake right. I wanted to be with you. I wanted only you.” I sighed and
looked at the window at my office.

Kitang-kita mula sa kinaroroonan ko ang mga naglalakihang gusali at mga maliliit na

sasakyan. Araw-araw ay napakaabala ng siyudad at araw-araw ay ganito lagi ang
nangyayari mas pinalago ko ang mga bagay na mayroon na ako noon.

Lahat ng ito ay para sa kanya lang, siya lang ang pinag-aalalayan ko nitong lahat.
During those years, women's are come and goes, they wanted to have the things that
are only for her.

I am not fool to let them ruined the wealth I worked for her. Lahat ng ito ay mas
lalo kong pinalago para lang sa kanya para lang sa aking Reyna. Wala ni isa sa
kanila ang makakapantay sa kanya, wala ni isa.

My heart beats only for her, I won't let it beat for another woman because the
moment we shared our love to is the moment I own her forever.

For five years, all I feel is emptiness and longing. Sa bawat gabing hihiga na ako
sa kama ko mukha niya ang nakikita ko, sa bawat pagpikit at panaginip ko siya lang
ang laman nito.

I'm bewitched by her smile, her innocence and her purity. I won't ever forget the
naughty things we did, those are all my treasure, and those memories are my
treasure because those memories are hers and mine…

“Ohhh...God! Ohhh..God! Faster baby! Faster!” Ungol niya habang patuloy kong
ibinabaon ang pagkalalaki ko sa kanya. Darn, my baby is tight.

My little vixen is too tight! I kiss her lips hungrily, lumalaban din siya sa
pakikipaghalikan sa akin. Muntik ko ng mapunit ang blouse niya mabuti nalang at
pinigilan niya ako. Siya na mismo ang nagbukas ng butones ng blouse niya agad kong
ibinaba ang bra niya at sinakop ng bibig ko ang isa sa nipples niya.

“S-Sir!” Napangisi ako sa pag-ungol niya, she gripped my hair tightly. She pushed
the back of my head between her breasts.

Minasahe ko ang kabila niyang dibdib habang ang isa ay sinisipsip at dinidilaan ko.
“Goodness Tin-Tin ko! You really are a Goddess, my Goddess!” Habang binibigyan ko
ng pansin ang kanyang mga dibdib patuloy ang pagsasalpukan ng mg pribadong parte ng
aming mga katawan.

Our position maybe awkward but we don't care. Nakaupo ako sa takip ng bowl ng cr
habang nakaupo paharap sa kandungan ko si Tin-Tin. Pareho kaming pawisang dalawa
ngunit hindi pa rin humuhupa ang pagnanasa namin sa isa't-isa.

“S-Sir! Paano pag may nakakita sa ating dalawa rito?” She suddenly asked but keep
on pumping with me. I shrugged because I don't really care. All I want is her
heart, body and soul.
“Don't think too much baby... hindi kita pababayaan. Pangako yan!” Sagot ko sa
kanya at mas lalong binilisan ang paglabas-masok ng pagkalalaki ko sa butas niya.

Pagkatapos kong bigyan ng pansin ang isang nipples niya ay ang kabila naman.
Dinilaan ko ito nang dinilaan pagkatapos ay sinisipsip.

She really tastes heaven! This forbidden relationship with a teacher and student is
really embarrassing but I don't care. All I want is her. All I love is her. We are
here in the staff's comfort room kapag ganitong oras ay walang mga guro dito. We
are making miracles here.
And this nymphet in my arms is the only one for me. Ang mga kamay niya na
naglalakbay sa aking katawan ay mas lalong nagbibigay ng lakas at pagnanasa sa akin
na mas ibigay pa ang lahat sa kanya.

“Ohhh... ang sarap.. more S-sir! More!” I pumped fastly. Ang mga katawan naming
sanay na sanay na sa isa't-isa at tila memoryado na ang mga galaw namin ay tila
gumagawa ng ritmo sa bawat paglapat namin sa isa't-isa.
This may sounds odd but I can't have sex with other woman besides my woman. Siya
lang ang kailangan ko, siya lang ang kailangan ng buo kong pagkatao.

Nagpanggap akong maging guro para lamang makasama ang babaeng ito. Hinding-hindi ko
siya pakakawalan. I have blackmailed the owner of this School just to be with my
Celestine.
“Fuck Tin! Fuck!” She's nipping and sucking my nipples. It turns me on, really,
really on. Sa ginagawa niyang iyan baka labasan ako.

“Fuck baby girl! Lalabasan na ako!” Sabi ko sa kanya at tuluyan na nga akong
nilabasan sa mismong loob ng butas niya.

Sabay kaming nilabasang dalawa, hinihingal niyang ibinaon ang mukha niya sa leeg
ko. We did this for three times here in the comfort room and I can't get enough of
her.

She's my addiction and my obsession. Tinawid ko ang pagiging businessman sa

pagiging guro upang makasama lamang ang babaeng ito na kahit kailan yata ay hindi
ko maiwaglit sa aking isipan noong una ko palang siyang makitang naliligo sa ulan.
Binigyan ko ng maliliit na halik ang kanyang leeg at dibdib bago tuluyang binunot
ang naghuhumindig na pagkalalaki ko.

I smiled at her when she said those words that melt my heart.
“I love you Sir…”

I closed my eyes feeling the hot tears falling into my eyes. My Celestine, my only
love left me, she left me because of that crazy mistake.

Mistakes that I should have make it right. Ang gago ko! I already have everything I
can protect my love if I didn’t believed those people.
Nagpanggap nga akong guro Binlackmail ang kung sinu-sino pa ang tinakot ko para
lang makapasok sa eskwelahang yon. I already have billions in my account but with a
simple words coming from their mouths I became afraid.

Naging duwag ako, naging makasarili ako naging tanga ako para maging sunud-sunuran
sa mga tao na wala dulot na mabuti para sa taong minamahal ko.

Naging duwag ako. Natakot ako na makulong at hindi makitang muli si Celestine dahil
sa menor de edad pa siya noon. Tinakot ako ng mga taong yon na hindi ko na makikita
ang pinakamamahal ko.

I will regret everything I did that day, every lies I said made me realized mas
importante siya sa kahit anong bagay rito sa mundo.

Kung sanay pinanindigan ko siya ng araw na iyon hindi na sana ako nagdudusa ngayon
hindi na sana umabot pa sa ganito ang paghihirap ko.

Sana ay kasama ko siya ngayon, nagbubuhay Reyna ngayon gaya ng pangako ko sa kanya
noon.
Hawak-hawak ko pa din ang kuwintas niya, ang bagay na pinakamahalaga sa kanya na
bigay ng kanyang namayapang Ina.
This necklace is her treasure, it was a gift for her from her mother. Matagal ko na
itong inaalagaan para pagdating niya ako mismo ang magsusuot nito sa kanya.

“Please, bumalik kana sa akin Tin...mahal ko, bumalik kana…” Sa bilyong-bilyong tao
sa buong mundo, abutin man ako ng oras ko hindi ako magsasawang mag-antay na
bumalik siya.

Hindi ako magsasawang mag-antay para makita siya. “All this things are for you Tin,
mahanap lang kita wala na akong mahihiling pa.” Muli kong pinagmasdan ang magulong
siyudad bago tuluyang bumalik sa pagtatrabaho.

“We will meet again soon, my love.”

Chapter 4

Celestine

“Kailan ko makikita mga inaanak ko?!” Bungad agad ng bestfriend kong si Tifanny
Galapon sa cellphone nang sagutin ko ito. She really is very nagger and noisy. I
rolled my eyes, she knows that I don't want to go there in Manila. Kontento na ako
at ang mga anak ko dito sa General Santos City.

And I have successful businesses here although maliit lang pero naiitataguyod ko
nang maayos ang mga anak ko. Ang mga anak ni minsan hindi nagreklamo sa akin,
matalino sila, alam nila kung ano ang dapat at hindi dapat.

“Alam mong ayokong pumunta dyan ni tumapak o amuyin ang hangin ng Maynila,” mahina
kong tugon sa kanya na may kasama pang pagbuntung-hininga. Matapos kong ihatid ang
mga anak ko sa School nila ay dumiretso na ako rito sa Cafe ko.

Halos lahat ng mga customers ko ay kilala ko na dahil na rin sa pagtangkilik nila

sa Cafe ni Lola na matangal na rito. Mga estudyante, guro at mga empleyado ang
madalas naming customers rito. Isa rin sa dahilan kung bakit dinadayo ang Cafe ko
ay ang quadruplets.

Kapag wala na silang pasok ay tumutulong sila sa akin na kinagigiliwan ng mga

customer. Syempre yong mga hindi mabibigat ang ibinibigay ko sa kanila. My babies
enjoyed helping me, they care for me which I really admire.

“But Celes, I miss you so much na, kagagraduate ko lang at kakapasa sa board. I
wanted to celebrate it with my bestfriend.” Aniya sa akin sa telepono. Ulilang
lubos na si Tifanny kaya naman kami ang nagdadamayan noon kahit pa ngayon.

Working student siya dahil na rin sa tyaga at sakripisyo niya ayan isa na siya
Certified Public Accountant. Proud na proud ako sa bestfriend kong yan, hindi siya
sumuko gaya ko. Hindi kami nawalan ng komunikasyon sa isa't-isa, sinekreto namin
itong dalawa.

Ayokong may makahanap sa akin na kahit sino sa kanila. Tama na ang sakit at iyak na
dinanas ko sa kanila pati na rin ang panghuhusga at kasinungalingan nila. “Is this
because of that man?” She asked. Alam niya naman ang sagot ko dyan bakit niya pa
tinatanong?

Natahimik ako sa sinabi niya kahit kailan yan ang pinakaiwas-iwasan kong topic.
“See, hindi ka makasagot. Haist Celes, pabayaan mo na ang gagong yon. Ikaw na din
ang nagsabi na wala siyang pakialam diba?” Sige bes, pagsigawan mo pa nandito ka
lang sa harapan ko binatukan na kita.

Makakamove-on pa ba ako gayong may souvenir pa ang gago hindi lang isa, apat pa
talaga.

Although, masaya ako at dumating ang quadruplets sa buhay ko dahil sila ang
nagbibigay ng saya sa walang kulay kong mundo. I remember the day my dreams became
a nightmare...

“Good morning students, I would like you to meet Mr. Knoxx Julian De Lucca, siya
ang magiging adviser nyo ngayong graduating student na kayo.” I didn't give pay
attention to what the Pincipal is saying.

Sa lahat ng estudyanteng narito kasama pa ang step-sister ko pati na ang mga

alipores niya. Lahat sila ay kinikilig at parang siniselyuhan ang mga puwetan. I
don't care really, I really don't care. “Hello guys, I'm Knoxx Julian de Lucca,
let's have a wonderful year.” I was snapped with my reverie when I heard that very
soothing baritone voice.

Napalingon ako dito since I am the only who's not paying attention. I slowly
glanced at the new teacher beside the Principal. I silently gasped when I saw his
face, broad shoulders, pointed nose and beautiful eyes –a perfect description of a
Greek God.

I silently admired him. Hindi siya ngumingiti pero sigurado ako kapag ngumiti siya
titigil ang oras. He looks strict and serious, I was about to look down when our
eyes met. I saw recognition in his eyes, sandaling nagkatagpo ang aming mga mata
pero tila ayoko ng matapos ito. Ako na ang unang umiwas since I know that what I am
feeling right now is a taboo.

“I saw it bes, don't get involve you know that it is not right,” my bestfriend
Tifanny said. Napansin niya din pala ang pagtitig sa akin ng bagong guro.
Pakiramdam ko tuloy hanggang ngayon ang mga mata niya ay nakatitig pa din sa akin.

“Since Mr. de Lucca is settled, I'll be at my office,” pamamaalam ng Principal.

Inayos ko ang pagkakaupo ko at tumingin sa harapan, tama nga ako nakatingin pa din
siya sa akin hanggang ngayon. Hindi ito napansin ng mga kaklase ko dahil bumalik
sila sa pagtsistsmisan.

Tumingin ako kay Mr. de Lucca pero hindi sa mga mata niya. Darn, kakakilala ko lang
sa taong to' pero ang presensya niya ang lakas ng epekto sa akin. I heard him
cleared his throat to catches the students attention.

“So I guess, mag-uumpisa na ang klase natin, I'll be your teacher in History and
your adviser. Matanda na si Mr. Gustave kaya ako na ang papalit sa kanya sana naman
magkasundo tayo.” Si Mr. Gustave ang dati naming guro dahil sa hindi inaasahang
aksidente dito sa loob ng eskwelahan.

Ang hindi ko inaasahan ay ang biglang pagtaas ng Greta na step-sister ko. “Slut.”
Tifanny muttered. She really is. Ano pa ba ang aasahan ko gayong pareho lang siya
ng kanyang Ina? Her mother is the main reason why my mom died, same with my
manwhore of a father.

Nakabukas ang dalawang butones ng kanyang blouse at namumula pa ang labi nito. For
I know, hindi na siya virgin kahit nga driver namin pinapatos ng babaeng yan. “Sir,
pwede pong magtanong?” She asked seductively.

I rolled my eyes at her I want to puke with her action. Napaghahalataang desperada
at uhaw sa atensyon ng mga lalaki. I saw Mr. de Lucca frowned and nodded, I smirked
atleast this teacher doesn't get affected with her slutiness.

Greta bite her lips, I feel disgusted with what she's doing. “Do you have a
girlfriend Sir?” Lord, bakit ba ganito ang itinatanong niya sa mga gwapong guro
hindi pa ba sita kontento sa mga naikakama niya? Nakakunot ang noong sinagot ni Mr.
de Lucca ang tanong niya marahil dahil imbis na tungkol sa pag-aaral ito pa ang
gusto niyang malaman.

“I don't have but someone owns my heart.” He answered and looked at me while saying
those words. Nagtataka naman ako sa ginawa niya, anong ginagawa niya? “Now, I
answered your question Miss. Umupo kana at magkaklase na tayo or else magtatake ka
ng exam ng walang lesson na makukuha sa akin,” he sternly said while glaring at my
step-sister. I saw Tifanny smiled victoriously.

Inis na inis talaga siya sa step-sister ko maging ako din naman. Ayokong maging
Cinderella sa sarili kong estorya kaya naman imbis na maging ganoon. Pinili kong
maging isang bagay na hindi nakikita ng iba para walang makapansin sa akin.

He started his lesson without any interruption given by my so-called step-sister.

Pansin ko lang ang panay niya na pagsulyap sa gawi ko. I know my face is blushing
with the way he looked at me. Napayuko nalang ako at hindi tumingin sa harapan.

Nag-aassume lang siguro ako pero yon talaga nakikita ko at napapansin ko. “Hoy,
tinatawag ka ni Sir,” sabi ni Tifanny sa akin sabay kurot pa sa bewang ko na siyang
ikinatili ko at napatayo ng hindi inaasahan kaya naman napatingin sa akin ang
lahat.

I even saw my teacher smirking while the others are murmuring because I am pasikat
at papansin daw. Bullshit! Sila kaya ang kurutin hindi kaya sila mapasigaw lalo pa
at paggulat yon na ginawa ng bestfriend mo?!

I know my face is red at a tomato and the most intriguing is my teacher's reaction.
He looked at me amusingly while grinned from ear to ear. Anon na naman kayang
mukhang yan mas lalo akong kinkabahan na pati pawis ko ay nanlalamig.

But, the last he said makes me furious and angry. Pinahiya niya lang naman ako!

“You're too occupied Miss Parker, are you daydreaming in my class? Kung oo, we can
give you time.”

Chapter 5

Celestine

“Bwisit siya! Kailangan ba talagang sabihin yon?! Kailangan ba niya talaga akong
ipahiya sa harapan ng lahat?!” Inis kong reklamo kay Tifanny habang tinotorture ang
lunch ko.

Napagtawanan lang naman ako ng lahat matapos niya akong mapahiya sa lahat ng mga
classmate ko. Sabihan ba naman ako ng nagdaday-dream siguro ako sa kanya?!

Nangigil ako sa Mr. de Lucca na yon! “Kasalan mo naman yon, bakit ba kasi tulala ka
kita mo namang nagkaklase tayo,” tawa ni Tiffany sa akin habang iniinom ang
paborito niya picpoc.

Sinamaan ko siya ng tingin, akala ko pa naman kakampihan niya ako. She rolled her
eyes and smirked at me. “So, totoo bang nagdadaydream ka kay Sir de Lucca?” Nang-
aasar niyang tanong ng manahimik ako sandali. Argggh! Akala ko ba bestfriend ko
siya?!

I pulled my hair because of my frustration. Then, Tiffany laughed at me, she knows
me well. Wala akong matatago sa kanya, alam niya lahat ng sekreto ko pati na ang
mga pinagagawa ng madrasta at step-sisters ko sa akin. But then, katulad ko ay wala
din siyang magawa kundi damayan ako sa magulo kong buhay.

“I know something is going on in that pretty head of yours, huwag kang mag-alala
selyado ang sekreto mo sa akin,” nanunukso niyang saad sa akin.
Duh, I know what she's saying. I rolled my eyes at her and shut up my mouth. This
is what I’ve learned from her, it's better to keep silence than to voice out your
nonsense reasons. Wala din namang magagawa ang mga rason na iyon.

“I bet that Mr. de Lucca have hots on you.” She suddenly said. I almost choked my
food because of what she said. Uminom agad ako ng tubig at sinamaan siya nang
tingin, tinaasan niya lang ako ng kilay na para bang mali ang ginawa ko.

“By the way he looks at you, malamang kung ice cream ka lang tunaw kana,” saad niya
nang seryoso sa akin. Hindi lang pala ako ang nakapansin dito pati din pala siya.
I mentally slapped myself obviously kami lang palang dalawa ang nakikinig sa klase.

“And don't tell me he's not looking at you. Pagpasok palang niya sa classroom
nakatuon na agad ang mata niya sayo hindi lang yon napapansin ng mga kaklase natin
dahil abala sila sa pakikipaglandian,” she spat the last word she said.

She really hate those bitches bukod sa wala ng utak panay pa ang reklamo. I didn't
answer her opinion. I don't know what to say.

Kapag argumento ang labanan, alam kong matatalo lang ako sa kanya. Oo nga't
pumapangalawa ako sa kanya sa pagiging matalino namin sa klase pero pagdating sa
ganito palagi akong talo.

I heavily sighed and nodded at her, she's waiting for my answer. What should I say?
Tama naman ang sinabi niya alangan namang itanggi ko pa. And she knows me inside
and out. I can’t hide anything from her.

“Sana nga lang huwag magkamali yang si Sir, alam ko mga modus ng ganyang lalaki.
Matatadyakan ko talaga siya at sisisguraduhin kong basag yong itlog niya!”
Napangiwi ako sa bestfriend ko.

Jusko, kawawang itlong minasaker po ng bestfriend ko pero mas maawa ako kay Mr. de
Lucca kapag tinitotoo niya yang iniisip niya. At sana lang, hindi ako mahulog sa
kanya.

Akmang magsasalita pa sana si Tifanny ng lumapit ang isa naming kaklase. Napangunot
ang noo ko dahil kapag ganitong kumakain kami walang nangangahas na lumalapit sa
amin dahil nagiging amasona ang bff ko.

She doesn't like anyone disturb our food dahil grasya daw ito at di dapat pinag-
aantay. Nanginginig pa siyang lumapit sa aming dalawa.

“Ahmm, ano… ahm,” loka-loka kasi itong si Tifanny tamo nangyari sa isang ito. My
bestfriend smirked when she knows this one is stuttering. Yeah, mahirap nga siya at
working student pa pero pagdating sa prinsipyo walang makakatalo sa kanya. On her
eyes, all are fair in religion, in status and in love.

She's a fighter, I'm not. “Ahmmm, P-parke –Hoy! Bilisan mo di kami mag-aantay ng
pasko!" Ladies and gentlemen hindi na niya po pinatapos ang kaklase namin dahil
binara niya na agad. Namutla ang kaklase namin at walang prenong nagsalita.

"Parker, pinapatawag ka ni Sir de Lucca, mag-uusap daw kayo sa parusa mo dahil sa

hindi mo daw pakikinig kanina." Anito na namumutla pa dahil sa ginawa nitong
matalik kong kaibigan.

Pagkatapos ay agad itong umalis sa harap namin or should I say tumakbo papalabas ng
Cafeteria. Hindi siya ang inaalala ko kaya ako natigilan sa sinabi niya ako
nenerbyos.

‘T –Tifa, tama ba ako ng narinig?" Baka nabibingi lang ako o di kaya'y nagkamali
lang ako ng rinig. Dear Lord, ito na nga ba ang sinasabi ko! I am so nervous! Hindi
ko alam bakit biglang bumilis ang pintig ng puso ko.

“Nope, you heard it right. Tumayo kana dyan and bring your ass at his office para
mapadali yong sinasabi niyang parusa.” Seryoso niyang sabi sa akin. Alam ko ang
iniisip niya at mukhang pareho kami ng iniisip. Wala akong choice kundi sundin ang
sinabi ng guro.

Ayokong ipatawag si Daddy dito, magmula ng mamatay si Mommy at ipalit niya ang
kabit niya. I never talked to him just like he never saw me as his daughter now.
For I know, kapag kaya ko nang tumayo sa sarili kong mga paa, paalisin din niya ako
sa buhay niya. Gaya ng ginawa niya sa aking Ina bago ito namatay.

I hated him from that day, he is the main reason for my sufferings. Puno nang pag-
aalala ang aking mukhang tumayo sa aking upuan at kinuha ang aking bag.

Tifanny looked at me and by the reaction of her eyes she wants me to be aware.
Tinanguan ko siya at naglakad sa direksyon ng faculty office. The bell just rang
while I'm walking silently praying that nothing bad will gonna happen. Nanlalamig
ang buo kong katawan pati na ang pawis ko nang makitang nagsilabasan ang mga guro
sa opisina nila.

“Sana naman may iba pang teacher na nasa loob. Ang awkward kapag kami lang dalawa
roon.” To my dismay, wala akong nakitang kahit na isang guro na naiwan maliban
nalang sa isang opisinang nakabukas.

Napalunok ako, alam kong si Mr. de Lucca ang naroon. That's his office, iyon ang
nakasulat sa pangalan na nasa pintuan. Mas lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko ng
malapit na ako sa pintuan ng opisina niya. I saw him doing something on his laptop,
ang gwapo talaga niya kahit nakayuko.
Kitang-kita ang kakisigan niya sa suot nitang long sleeve at slacks.

Pinagpapawisan siya ng konti na mas lalong nagpagwapo sa kanya. Napatulala lang ako
sa harap ng opisina niya habang nakatitig sa kanya ng mapaputilag ako ng tumikhim
siya.

Anak ng tinapa! Napatanga ba talaga ako at nawala sa sarili habang iniimagine ang
guro ko? He's infront of me, staring at me intently.

He's looking at me as if I am the most beautiful thing in his eyes. Iyon ang
nakikita ko, sana lang nagkakamali ako. Hindi pa din maalis-alis ang pagkakatitig
nya sa akin kaya ako naman ang tumikhim upang agawin ang atensyon niya.

“M –Mr. de Lucca, pinapatawag niyo daw ako?” I can't help myself but to stutter.
I'm really nervous I felt my hands sweating and my knees shaking. Wala siyang
reaksyon ngunit bumalik siya sa pagkakaupo niya sa upuan kaharap ng lamesa at
laptop niya.

Nakatayo lang ako sa harap ng pintuan bago siya nagsalita.

“Pumasok ka Ms. Parker and lock the door,” he said huskily. Nanlaki ang mata ko sa
sinabi niya, malaking pagkakamali yata ito pero yong katawan ko nagrerespond sa
sinasabi niya.
Anong nangyayari sa akin? Bakit kusang gumagalaw ang katawan ko? Ginawa ko ang
sinabi niya pero nagulat ako ng nasa harapan ko na si Mr. De Lucca. He pinned me at
the door, he's panting heavily while looking at me as if I am his prey. Nagulat ako
sa ginawa niya at hindi nakapagsalita.

Matiim niya akong tinitigan, ang dalawa kong kamay ay itinaas niya at mahigpit na
hinawakan.

Magrereklamo na sana ako at sisigaw ng sinakop niyang bigla ang bibig ko. I was
caught off-guard and I can't react immediately his lips into mine.

Nagpupumiglas ako at pilit siyang itinutulak ngunit sa tuwing gagawin ko yon mas
lalong dumidiiin ang labi niya sa labi ko pati ang katawan niya ay mahigpit akong
niyayakap.

He sucked my lips, tinikom ko ang bibig ng ipapasok na niya ang dila niya. “Open
your mouth baby…” Bulong niya pa. Nanigas ako sa inutos niya sa akin hindi ako
makagalaw.

Ang sunod na ginawa niya ay ang nagpasinghap sa akin. He gripped my butt and
squeezed it tightly. Naibuka ko ang aking bibig at ipinasok niya ang bibig niya
hindi ko alam kung bakit nagawa ko iyon.

Nanlaki ang mata ko sa ginawa niya, mali ito. Maling-mali. “S –stop this Mr. de
Lucca! This is wrong!” Nang magkaroon ako ng pagkakataon sinabi ko iyon sa kanya.
Nang natigilan siya mabilis ko siyang itinulak habang hinihingal kahit hindi naman
ako tumakbo. Tinakpan ko ang bibig ko habang nakatitig siya sa akin.

“I-I am sorry baby... I can't help myself lalo na ng makita kitang pumasok sa
opisina ko.” Anong laro ang nilalaro ng teacher na ito at dinadamay pa ako? Hindi
ko napigilan hindi mapaiyak dahil sa takot.

“What games are you playing Sir? I am a minor and I am your student. This is
seriously wrong Sir.” Pinilit kong magpakatatag ngunit ng makita niya ang mga luha
ko ay lumabot ang ekspresyon ng kanyang mukha.

Lalapit sana siya sa akin ng patigilin ko siya. I admit I have this crazy feelings
towards him kahit kakilala lang namin pero mali ito.

“This is not wrong baby… hindi ko mapigilan ang sarili ko alam kong kakilala lang
natin pero makita lang kita parang sasabog na ang dibdib at utak ko.” He softly
said. Hinawakan pa nito ang pisngi ko.

Hindi ko napansing nakalapit na pala siya at kayakap na ako. What the hell
Celestine?! Masyado ka bang affected sa sinasabi niya at hindi ka makapagsalita
dyan!

This is seriously a taboo! But why, this feels right? Hindi ko siya magawang itulak
o pigilan lang. Ang sinasabi ko sa sarili kong huwag mahulog sa isang pagkakamali
heto at ginagawa ko na...

Chapter 6

Celestine

“Tin! Tin-Tin! Ano ba kanina pa ako nagsasalita rito!” Nailayo ko sa tenga ko ang
phone ng sigawan  ako ni Tifanny mula sa kabilang linya.
Kanina niya pala ako tinatawag pero natulala na naman ako at binalikan ang
nakaraan. Ang nakaraang siyang naging dahilan kaya ako nandito ngayon. Nakakaasar
lang dahil kung ano pa ang dapat kong kalimutan iyon pa ang palagi kong
natatandaan.

I really hate when I remembered the past, those memories that I don’t want to
remember, and those memories that hurt me so much. “Tin! Isa nalang kapag hindi mo
pa ako sinagot dyan tatadyakan na kita!”

Ang sadista talaga nitong matalik kong kaibigan kahit kailan talaga hindi ko siya
kayang tapatan pagdating katigasan ng ulo at lakas ng loob ngunit habang nasa akin
ang quadruplets ko wala akong kayang hindi gawin, wala akong problemang hindi
kayang suungin.

Bumuntung-hininga muna ako bago muna siya sagutin baka kasi magwala na siya sa
kabilang linya. “Yes Tif, I am still here don’t worry,” sagot ko sa kanya.

Malamang, alam kong nakataas ang isang kilay niya ngayon hindi yan makikinig sa
kahit anong paliwanag ko o kaya kahit anong deny ko sa mga iniisip ko sa kanya
kilala niya ako kahit anong kembot o utot ko alam na alam niya. She knows me in and
out.

“I know you are still there pero akala ko ba nakalimutan mo na siya bakit yata kung
wala kang ginagawa natutulala at naiisip mo pa din siya?” Kailan ba hihina ang
boses ng isang ito, bakit taon-taon yata palagi niya akong pinapagalitan mas lalong
lumakas ang boses niya palagi ba siyang nakakalunok ng megaphone?!

“Ang ingay mo bes pati ata costumers ko sa labas ng opisina ko rinig ang boses mo,”
biro kong sagot sa kanya kahit pa nilalayo ko lang ang totoong topic sa dahilan ko.
I heard her let out a frustrated groaned, kung nasa harapan ko lang siya sigurado
akong sasabunutan niya ako sa sobra inis niya.

“Don’t change the goddamn topic Celestine! I know what you’re thinking kaya kung
ayaw mong tuluyan akong magalit sayo. Bibisita kayo ng quadruplet’s dito sa Manila
next week!” Hindi pakiusap yon kundi utos pero dahil naman sa sinabi niya natigilan
ako at hindi ako makapagsalita, pinakaiwas-iwasan kong puntahan ay ang Maynila
dahil naroon ang masasalimuot at malulungkot na pangyayari sa buhay ko.

I can’t breathe with the thing na hinihingi niya sa akin, ayokong tumapak o ni
makalanghap ng hangin sa lugar na iyon. It brings back old memories, memories I
wanted to forget.

“I-I wanted to bes, but my heart and mind can’t.” Nanghihina kong sagot sa kanya,
napasandal pa ako sa swivel chair tila nanghihina ako sa sinasabi yong space ng
hangin unti-unting nawawala dito sa opisina ko.

Naiimagine kong napasabunot siya ngayon sa buhok niya alam ko naming gusto niya
akong makita pati na rin ang mga bata.

“I won’t take no as answer Tin, you know that but I’ll give you one week to think.”
Siya nalang ang natitirang kapamilya ko kung ito ang hinihiling niya sa akin
natatakot naman akong pagbigyan siya.

“Malaki ang Maynila Tin hindi naman siguro kayo magkikita diba at isa pa you told
me na mas matapang at matatag  ka na ngayon patunayan mo iyan sa akin patunayan mo
yan sa lahat.” Aniya sa akin.

She’s right, iba ako noon kaysa ngayon dapat hindi na ako nagtatago dapat hindi na
ako natatakot. Nakaya ko nga ang palakihin ang mga anak ko ng ako lang ang harapin
pa kaya ang mga taong sumira sa akin tsaka naging successful ang career ko kahit na
may mga anak ako.

“I’ll think of it bes.” Sabi ko sa kanya. Hindi ko man siya nakikita alam kong
tumatango siya. This time, I will never allow my feelings to interfere kung anu’t-
anuman ang mangyayari dapat ay handa ako hindi ko na dapat pinoproblema ito lalo pa
at matagal ko binigyan ng pagkakataon ang mga taong naninira sa akin pero ni minsan
ni hindi sila humungi nang tawad ni minsan ni hindi nila inisip ang saakit na
nararamdaman ko.

“Ipapahanda ko ang condo ko dito bes, besides bakit hindi mo dalhin dito ang café
at iba mo pang negosyo mas mataas ang demand  niyan dito.” Hindi pa nga ako nakaka-
oo ayan may plano na siya kaagad ang talino talga nitong babaeng to’ naku kung
hindi ko lang siya kaibigan malamang sininghalan ko na siya.

“I already told you Tifanny Kristel, I will think about it.” Ang tigas din ng ulo
ng nito, paulit-ulit nalang ba kaming dalawa rito o baka gusto niyang makausad kami
sa pinag-uusapan naming.

“Fine! Basta ba oo pa rin ang sagot mo sa huli okay na sa akin yon. Nga pala, si
Matteo dumaan na ba dyan?” I rolled my eyes with her first statement but then I
answered her. “Matteo, is in Japan right now. Dumaan siya noong isang araw dito
nang bisitahin niya ang Hotel nila dito,” sagot ko sa kanya. I heard my bestfriend
groaned.

Hindi lingid sa akin na hindi niya gusto ang pagdaan-daan dito ni Matteo. Iba ang
pakiramdam daw niya sa lalaki. Wala siyang magawa lalo pa at hindi siya judgemental
na tao. Even my children don’t like Matteo but I didn’t have the guts to order him
not to go back here especially if he had a business here.

Matteo Branccasio is one of my classmate back in Manila. Maliit ang mundo na sa

mismong Café ko pa siya napadpad noong nakaraang taon. Nangako ito na hindi
sasabihin sa iba na narito ako basta sa kondisyong hahayaan ko siyang
makipagkaibigan sa kanya at dumaan-daan dito. Okay na din iyon, kahit pa
magpabalik-balik siya dito basta nakatago pa din ang sekreto ko.

I heard my bestfriend sighed. “Okay bes, basta ba oo pa din ang sagot mo sa akin
next week.” Anito na iniba ang usapan. Nasabunutan ko ang buhok ko, ilang beses ba
ito iniri ng Nanay niya? Bahala na si Batman may isang linggo pa naman ako para
makapagdesisyon.

“Okay, okay, pag-iisipan ko tetext nalang kita, ibaba ko na ito susunduin ko pa ang
mga bata sa School.” Pamamaalam ko sa kanya sa cellphone. I heard her said; okay
and goodbye before I ended the call.

Grabeng stress ang binigay sa akin ni Tifanny ngayong araw hindi yata ako titigilan
ng kaibigan  kong iyon hangga’t hindi nasusunod ang gusto niya. She’s an accountant
for Christ sake pero mas bagay ata sakanya ang maging abogada dahil sa convincing
powers niya pati na rin sa matatas niya pagdating sa isang argumento.

Bumuga muna ako ng hangin bago inayos ang sarili ko papalabas ng opisina ko.
Nabungaran ko kaagad ang abala kong mga tauhan. Lunch break na din kasi kaya
marami-rami rin ang kumakain.

We didn’t just serve coffees and pastries; we also have food breakfast and lunch,
pinagdagdagan ko ang menu since marami rin ang naghahanap ng pagkain tuwing agahan
at tanghalian.

Dagdag income rin  iyon para sa akin lalo na at lumalaki na ang quadruplets,
dumodoble na din ang pangangailangan nilang apat. 

Nginitian at kinawayan ko ang mga regular naming customers ganoon rin ang mga
empleyado ko halos lahat sila close ko kaya naman masayang nagtatrabaho ang mga
tauhan ko.
May tatlo akong part-time workers dito. I wanted to help them kahit ditto man lang
sa bagay na ito para naman sa pag-aaral nila ang ginagawa nila tsaka nakikita ko
dinang sarili ko sa kanila noon.

“Susunduin mo na ang quadruplets ate?” Tanong ni Kayla, isa sa mga full-time

service crew ko. Isa din siya sa pinakaclose ko dito sa Café. Tinanguan ko siya at
sinenyasan din si Dana na susunduin ko na ang apart, siya ang namamahala ng Café
tuwing wala ako.

And I trust my workers, alam nilang lahat ang nangyari sa akin wala akong
kailangang itago roon. They never judge me, sila pa nga ang tumutulong sa akin
minsan sa pagtingin-tingin sa apat kapag nandito sila.

Nag-eenjoy sila sa kabibohan ng mga anak ko, nabubuhay at sumisigla daw ang Café
tuwing andito sila, ang mga anak ko ata ang suwerte ko. “Okay ate, ipagpapahanda ko
sila ng meryenda para naman ready na pagdating nila.” Aniya. Dumiretso ako
papapuntang kotse ko at sumakay dito.

Malapit-lapit lang din ang eskwelahan ng apat sinigurado ko iyon para madali ko
lang mapuntahan kung kinakailangan. Napaisip lang ako, kakayanin ko pa kaya ang
Maynila gayong maayos na kami rito sa Gensan?

Sa Maynila, maingay, magulo at matrapik kakayanin kaya namin ng mga anak ko ang
ganoong klase ng pamumuhay gayong hindi sila sanay dito? Napailing ako, kakayanin
ko ito kahit pa sabihing natatakot ako hindi ako nabuhay para sa mga anak ko para
lang matakot. 

Hindi ko namalayang nakarating na pala ako sa School ng mga anak ko bumuntung-

hininga muna ako bago itinabi ang sasakyan kailangan kong kumalma alam ng mga anak
ko kung may iniisip o pinoproblema ako kaya naman wala dapat ang pag-aalala sa
mukha ko.

Nginitian ko si Manong Guard ng pumasok na ako sa School ng babies ko kilala na ako

ng mga teachers rito dahil sa makukulit at matatalino kong mga anak.

When I was about to go right where my babies classroom, napahinto ako ng marining
ang boses ni Knixie. “Stop! Stop! Bullying my brothers!” I heard her voice.
Nangitla ako dahil kahit na hindi ko alam kung si Knixie talaga yon, malakas ang
tibok ng puso ko.

Ayokong naririnig na umiiyak ang mga anak ko, pinalaki ko silang may puno nang
pang-uunawa, pinalaki ko silang protektahan ang isa’t-isa.
“Don’t you dare lay your hands on my sister witch!”  This time it’s Knixx voice.
Sumisigaw na ang mga anak ko kaya naman binilisan ko ang paglalakad papunta sa
direksyon kung saan ko naririnig ang mga boses nila.

“Hey, don’t pull my sister’s hair!” It’s Knell voice. Darn, napatakbo na ako ng
tuluyan pero hindi ko inaasahan ang nadatnan ko.

Si Knexel nasa lupa at pinagtutulungan ng dalawang bata ganoon din ang nangyayari
kay Knixx at Knell na pinipigilan ang dalawang batang babae na sinasabunutan ang
baby Knixie ko tila may nakabikig sa lalamunan ko habang may dalawang babae na
nakatayo at nanonood lang sa mga bata.
I can’t take this anymore. Napasigaw na ako at mabilis na lumapit sa mga anak  ko.

“Knixie, Knixx, Knell, Knexel!” Tawag ko sa mga anak ko at isa-isa silang pinaglayo
sa mga kaaway nila nang maawat ko ay agad ko silang pinagtitignan isa-isa halos may
mga galos ang mga anak ko. I glared at the two women. Sila ata ang ina ng dalawang
batang kasali sa away.

“Maam, bakit nyo po hindi pinigilan ang mga bata imbis na awatin ninyo sila andyan
lang kayo at nakatayo, hindi po kayo magandang ihemplo sa nga bata,” sabi ko sa
kanila habang inaalalo ang nag-iisa kong anak na babae  nangunot  lang ang mga noo
nila.

“Ihemplo ba kamo, ikaw ang hindi magandang ihemplo sa mga anak mo. Nagpabuntis ka
ng maaga iyan ba ang magandang ihemplo? Kaya pala walang mga modo ang mga anak
walang tatay na  dumidisiplina sa mga bata.” Nagpantig ang tenga ko at tumayo sa
mismong mga harapan nila.

Naturingang mga ina pero ang papanget pala ng mga iniisip imbis na maging huwaran
ang tsistsismosa din pala.

“Maam, oo nga po at nabuntis ako ng maaga pero hindi ko pinagsisihan iyon, hinarap
ko po ang responsibilidad ko pinalaki ko po ang apat kong mga anak ng nag-iisa
hindi ko tinakasan ang problema ko kaya imbis na pagtsismisan nyo ang buhay ng iba
sana po ay tinuruan niyo nalang ng magandang asal ang mga anak ninyo. Tinuruan niyo
nalang sana silang huwag mambully. Oo nga at walang tatay ang mga anak ko pero ni
minsan hindi nila naramdaman yon,” hindi alam ko naming kaya hindi ko mapigilang
hindi magsalita ng ganoon alam ko naman na dahil sa sitwasyon naming ng mga anak ko
kaya sila nabubully ng ganito.

Yes, wala silang ama pero palagi kong sinasabi sa kanila na hangga’t kasama nila
ako pupunuin ko sila ng pagmamahal ko. “Kaya po Maam, kung wala kayong magandang
sasabihin sana po kung may ginawang masama ang mga anak ko sabihin nyo po sa akin.
Ako magdidisiplina sa kanila hindi yong kayo pa po ang nagpapababa ng moral ng mga
anak ko.” Sabi ko pa at tinalikuran na sila.

Umalis na kami agad ng mga anak ko nakita ko din kasi ang mga guro sa likuran nila
at rinig na rinig ang mga pag-uusap naming iyon.

Tahimik kaming lahat ng pabalik na kami ng coffee shop. Naiinis ako sa mga taong
ganoon. I can’t stop the society from judging me or my babies but I just want to
make clear that we didn’t do anything wrong…

Chapter 7

Knoxx

“Sir, iveverify ko lang po kung totoo ang nakuha kong mga impormasyon para naman
sigurado po tayo at mapuntahan nyo agad,” thank God, kahit na papano ay may lead na
kung nasaan siya.

I won’t take another year na wala siya sa tabi ko halos mabaliw na ako miss na miss
ko na siya. I miss her smell, I miss her body, and I miss everything about her.

Ang isa sa mga private investigator na hinire ko ay ipinapakita ang mga ebidensya
kung nasaan siya kaya pala hindi ko siya mahanap-hanap ay dahil hindi Parker ang
apilyedo niyang dala ngayon, nililito niya ako at ang mga taong naghahanap sa
kanya.
Her other document tells me that she’s still using her surname but on important
basis other than that she uses her mother’s maiden name. Masaya ako kahit papano ay
may lugar akong mapupuntahan para alamin kung nasaan siya.

“She’s in General Santos City Mr. de Lucca but I won’t give you another false hope
dahil kailangan nyo munang siguraduhin kung siya nga ito,” he handed me a picture.

Larawan ito ng babaeng kalalabas lang ng isang Coffee Shop, hindi ko masyadong
maaninag ang mukha niya dahil nakasuot siya ng sunglass pero alam ko base sa hubog
ng mukha at katawan niya kahit nagmature na siya ng konti alam kung siya ito, alam
kong ang nobya ko ito.

Siya lang naman ang may presensyang nagpapabuhay ng buo kong pagkatao pati ng puso
ko. “No need to confirm Mister, I know this is her, she is, she’s my Celestine.”
Sabi ko sa kanya habang hindi ko maialis ang atensyon sa larawang nasa harapan ko
hindi siya  nagbago pero mas lalong gumanda ang Celestine ko.

And makes me angry knowing that my Celestine is beautiful and gorgeous after all
those years. Yes, she’s beautiful when we meet back then but she’s more beautiful
now. Still, I have this obsession in looking at her beautiful face.

Tinanguan ko na ang Private Investigator at pinapunta sa Secretary ko para kunin

ang bayad niya ni hindi ko siya tinapunan ng tingin ng lumabas siya ng opisina ko.

I’m focus on the picture lying in my table. “I’m sorry baby, I’m sorry for what I
did. I’m sorry I hurt you. Sorry dahil hindi kita napanindigan hindi kita
naipagtanggol akala ko tama ang ginawa ko akala ko magiging maayos ang lahat sa
ginawa ko.” Mali ang naging desisyon ko mali ang mga kilos ko, hinayaan ko siyang
lamunin nang kahihiyan samantalang ako ay nalinis ang pangalan.

Kitang-kita ko sa mga mata niya noon kung gaano siya nasasaktan ng gabing humingi
siya ng tawad nang gabing tinabunan ko pa ng isa pang kasalanan at kasinungalingan
ang ginawa ko.

“Tell me Knoxx, tell me this is not true right?!” Sigaw niya, nasa labas kami ng
condo ko habang nagbabaga ang tingin niya sa babaeng nakatuwalya lang at binayaran
ko para magpanggap na may nangyari sa amin.

Basang-basa siya ng ulan habang hawak ang malaking de-gulong na maleta. Kitang-kita
rin ang pamamaga at pamumula ng ilong at pisngi niya, nilalamig siya pero pinigilan
ko ang sarili kong yakapin siya.

Tumutulo rin ang mga luha niya sa mga mata, kagat-kagat niya ang malambot at
mapupulang labi na kinaadikan ko.

“I-I can’t believe it. Y-you r-really did this to me… you really made me a fool, an
idiot. I thought all those things are true, I thought I have found my fairytale
with you as my Prince but those are just once upon a time, a charade.” She said
sobbing, she said while gasping for an air.

Nanginginig ang boses niya pero heto ako nakatingin lang sa kanya, napakagago ko at
sinasaktan ko ngayon ang babaeng pinakamamahal ko, umiiyak siya ng dahil sa akin.
I wanted to hugged and comforted her but I can’t  lalo na at nagawa ko na ang bagay
na pinakaiwas-iwasan ko para sa kanya pero kung tuluyan naman siyang mawawala sa
akin worth it pa ba itong ginagawa ko?

I was about to grabbed her but then she already run. Fuck! Fuck those people! Fuck
them. Kung mawawala lang din si Celestine sa akin ayoko na, kaya kung ibigay ang
lahat sa kanya huwag lang siyang mawala sa akin.
Hinabol ko siya pero hindi ko siya naabutan sa elevator kaya tumakbo ako at dumaan
sa hagdanan, wala na akong pakialam kong nakaboxer shorts lang ako.

“Fuck! Fuck all of them!” Mura ko habang tumatakbo pababa ng hagdanan hindi nako
gumamit ng elevator, maabutan ko siya kapag ganito ang ginawa ko. Hingal na hingal
ako ng makaba ng hagdanan, tinakbo ko lang naman mula eighteen floor pababa ng
first floor.

Pinagtitinginan ako pero wala akong pakialam hinanap ng mga mata ko ang bulto ng
katawan niya.

I saw her walking while her luggage was strolling behind her. Halatang-halata na
umiiyak siya at kasalanan ko iyon hindi ko alam kung ilang beses kong minura ang
sarili ko at kung ilang beses kong sinisi ang sarili ko sa pag-iyak niya.

Yes, she's younger for her age but she's the most mature woman I ever know. Mas
mature pa siya sa mga babaeng kaedad ko mas may alam pa siya kaysa sa mga babaeng
yon.
Hindi ko alam yon noong una ko siyang makita pero habang magkasama kami habang
inaalagaam niya ako doon ko napatunayang wala sa edad ang pagkamature ng isang tao,
wala sa edad ang pagmamahal dahil kahit na anong edad mo may karapatan ka sa
dalawang bagay na iyon.

“Tin-tin ko, please hear me out!” Sigaw na tawag ko sa kanya, tumigil siya at
nilingon ako muntik pa akong mabuwal sa kalagayan niya ngayon. She's really broken,
wala ng buhay ang mga mata niya na palagi kong tinitignan, wala na ang kasiyahan sa
buong presensya sa tuwing kami ay magkasama.

Pagkatapos niya akong tignan ay muli siyang naglakad papalabas ng Condo Building,
hinabol ko siya ulit. This time, naabutan ko siya nag-aantay ng masasakyan.
“Celes…” I called her softly but seems she doesn't want to talk to me basta
nakatingin lang siya sa daan at nag-aantay ng masasakyan.

Tinawag ko siya, tumingin siya sa akin but what's the most painful is, she smiled
bitterly at me, her smiled which makes my heart clenched in pain. I promised her
that I will make her smile and happy everytime she's with me. But, why, why did I
make her smile now when I know I made her sad at the same time?

“Ang tanga-tanga ko diba? Ang tanga-tanga ko dahil naniwala ako sayo. Ang tanga-
tanga ko na naniwala ako sa pagmamahal mong peke naman pala gaya ng pagkatao mo,
lahat pala sayo kasinungalingan, lahat pala ng ipinakita mo pawang mga palabas
lang,” she wiped those tears rolling into her eyes while laughing bitterly.

Lalapitan ko na sana siya pero itinaas niya ang kamay niya upang pigilan ako.
“Masaya ka ba dahil naibigay sayo ang lahat, masaya kaba na niloloko ako, masaya
kaba dahil lahat ng akin naibigay ko sayo? Nakakatawa lang, hindi ko pala natirhan
ang sarili ko.” I tried to wipe-off her tears but she slapped my hand then my face.

Nanlamig ang buo kong katawan habang nakikita ko ang babaeng pinakamahal ko na
umiiyak at umaagos ang luha. I promised her that I won't make her cry, but what I'm
doing right now is a proof that I broke her. I kneeled infront of her, I can't let
her leave me, she's my life, she's my everything, I can't live and breathe without
her.

“I'm done with your lies, huwag kang umarte at magsinungaling ulit tapos na akong
maniwala sayo.” Sabi niya at tumawa ng pagak. Hinawakan ko ang kamay niya at
hinalikan ang kamay niya hindi ko alam na pati pala ang mga luha ko ay umaagos na.

“Please Tin, I love you so much... please hear me out, please...” Pagmamakaawa ko
sa kanya ngunit tinignan niya lang ako ng walang emosyon ang mga mata. Kahit ilang
sampal tatanggapin ko mula sa kanya huwag niya lang akong iwanan.

Pinilit niyang baklasin ang kamay niya mula sa pagkakahawak ko mas hinigpitan ko
ang pagkakahawak ngunit ayaw na niya, ayaw na niyang talaga.

“Let me go! The day you made me cry, the moment you broke me, that's the time you
made your own decision na alisin ako sa buhay mo!” Nabitawan ko ang kamay niya sa
lakas nang pagkakahila niya sa kamay niya, siya namang paghinto ng taxi at dali-
dali siyang sumakay dito.

Naiwan akong nakatulala, naiwan akong nakaluhod habang tinatanaw ang papalayong
sasakyan lulan ang pinakamamahal ko...

Chapter 8

Celestine

Tama ba itong naging desisyon ko? Okay, ba na bumalik dito sa Maynila? Hindi ko
alam kung tama o mali ang desisyon ko. Alam ko namang hindi ako handa pero heto
hindi ko na mababawi pa lalo't nasa harap na ako ng entrance ng NAIA Terminal
hawak-hawak ko ang kamay ni Knixie at Knixx sa magkabilang kamay at hawak nila sa
mga kamay nila si Knell at Knexel.

Kanina pa kami sa entrance pero hindi pa rin nagmomove ang paa ko para lumabas na.
I'm hesitating, unti-unti kasing bumabalik ang sakit at pighati ng mga taong kilala
ko na narito.

Yes, para sa akin kilala ko nalang sila, para sa akin estranghero nalang sila sa
buhay ko na kahit kailan ay ayaw ko ng makita ngunit ang pagkakataon nga naman heto
ako muling tumapak sa lugar na kinaayawan kong balikan.

“Mom, are we staying here and sleep here?” Sarkastikong tanong sa akin ni Knell
habang inip na inip na. Alam ko yang reaksyon ng mga mukha nila malamang nawawalan
na sila nang pasensya marahil pagod na din ang mga babies ko.

Isang buwan na ang makalipas ng sabihan ko si Tifanny na babalik kami ng Maynila.

And I already told her to find me a suitable place for my café, gusto ko kasing
palagyan ng branch dito ang Café ni Lola at babalik-balikan ko nalang ang Main
Branch nito sa Gensan kasama ang iba ko pang negosyo na naroon.

And I'm planning to build Advertising Company since Marketing and Advertising naman
ang Major ko or magsti-stick nalang ako sa pagpapatayo ng Cafe.

Gladly, Tifanny is willing to help. “Shut up Kuya Knell, you know Mom's dilemma,”
Knixie said. She rolled her eyes and crossed her arms.

Tinaasan lang siya ng kilay ng kapatid niya at nanahimik nalang ito. I sighed while
looking around, I don't really had a choice alangan namang bumalik pa kami,
nakarating na nga kami. Hindi ko nalang pinansin ang pag-aaway ng dalawa at kinuha
nalang ulit ang kamay ni Knixie para hawakan, ang mga bagahe namin ay nakasunod sa
amin kasama ng porter na binayaran ko para rito.

“Mom, napakausok naman po dito!” Maktol ni Knexel sa akin ganito talaga sa Maynila
masyadong mausok dahil sa dami ng sasakyan, hindi ko din sinagot si Knixx dahil
mukhang lutong ako ngayong araw.

“Ang iingay niyong tatlo, itikom niyo iyang mga bibig niyo.” Seryosong sabi ni
Knixx.
Ganyan din siya simula ng dumating kami kanila pa, alam kong nararamdaman nilang
tatlo ang nararamdaman ko pero si Knixx, napakalamig ng trato niya sa mga kapatid
niya. Natahimik ang tatlo, hinanap nalang ng mga mata ko ang matalik kong kaibigan.

She doesn't know what I looked right now so, I'll be the one to notice her. For I
know, she's eager to meet the quadruplets. When I spotted someone looking at her
phone with a bored face I smiled and called her.

“Tifanny.” Nakaupo siya sa isa sa mga silya sa waiting area at mukhang bagot na
bagot na kung hindi lang ako nagtagal sa pagkakatulala sa entrance ng NAIA kanina
pa siguro kami nakauwi sa Condo niya kung saan pansamantala muna kaming tutuloy.
She didn't hear me so, I called her again this time a little loud. “Tifanny
Kristel!” Ayan, bingi kasi mukhang narinig niya naman ako kaya inilibot niya ang
kanyang mata bago huminto sa amin.

Nanlaki pa ang mga mata niya habang nakatingin sa amin ang nakakagulat lang,
walanghiya talaga ang babaeng ito. She let out a loud shriek while running toward
us. “Wah! Celestine, my bestfriend!” Napangiwi si Knixx nang dambahin niya ako at
niyakap ng mahigpit.

She kissed me on the cheeks while she sobbed, she miss me that much then she
glanced at my babies. Tinitigan niya ng mabuti bago humiwalay sa akin, maluha-luha
pa talaga siya akala mo naman mga anak niyang nawalay sa kanya kaya lang wala akong
tiwala dyan sa reaksyon niya dahil kilalang-kilala ko na ang mga galawan niya.

And I am 100% sure dahil ang baliw kong kaibigan ayan naglumpasay at ngumangawa pa
hindi dahil sa namimiss niya ako o masaya siyang makita ang mga anak ko.

“Walangyang lalaki yon bes! Binuntis at sinaktan ka na nga pati ba naman sa mga
mukha ng anak mo maalala mo pa din siya?! This is so unfair, ni isa man lang sa
ating dalawa walang naging kamukha ang mga inaanak ko?!” See, what I mean.

She's crazy, crazy as hell. Darn, this woman she's embarrassing us for God's sake!
Ang mga anak ko tuloy natakakot sa kanya ayan at nagtago sa likod ko. She really is
an immature. Certified Public Accountant ba talaga itong kaharap ko, nakapasa ba
talaga siya sa Board Exam?

“Hoy baliw, tumayo ka nga dyan. Pinagtitinginan na tayo and look at my babies,
nagtago dahil natatakot na sa kabaliwan mo,” nakapamewang kong sigaw sa kanya. I
saw Knixx raised his brows.

Sa kanilang apat ang pagiging observant yata ng lalaking yon ay naman ni Knixx,
seryoso ka niyang titignan habang inaanalyze kung ano ang totoong ugali mo habang
si Knexel ang pilyo at si Knell ang responsible.

“My, where's the nearest Mental Hospital here? Should we bring Ninang at the
mental?” Si Knixie ang bibong, masungit na spoiled sa mga kuya niya. Napatayo naman
agad si Tifanny sa sinabi ni Knixie at ngumuso pa sabay kuha niya sa baby girl ko
at piningot ang ilong nito.

“Hindi ako baliw baby girl, maganda kaya ako,” aniya sa anak ko. As if namang
maniniwala yan sayo ni minsan hindi yan naniwala na sa akin niya namana ang
kagandahan niya.

“Nope, you are not beautiful Ninang, look at you, ang lalaki po ng eyebags niyo and
I won't believe na maganda kayo kung nanalo pa kayo ng Miss Universe I can say na
may pumantay na sa kagandahan ko,” she said at her Godmother proudly.
Did I forget to say that she's obsessed with Beauty Pageants? She also is a GGSS.
Ang kumakausap nalang mismo sa anak ko ang mismong sumusuko dahil hindi sila
nawawalan ng rason sa mga bagay-bagay palagi silang may dahilan.

“Bes, anong pinakain mo sa mga anak mo bakit ang tatalino at ang pipilosopo ata?”
Bulong niya sa akin, asar na asar na siya. Kasalanan ko bang ganyan talaga ang mga
ugali nila sa akin lang naman nakikinig niyan pero sa iba?

Nah, puputi nalang ang mga mata mo, hindi sila makikinig sayo. Ang mga ganitong
usapan ang nagpapawala ng mga iisipin ko sa mga pangyayaring iniiwasan ko.

“Don't ask question I can't answer you know I'm the only one taking care of them,”
sa sinabi kong iyon ay natigilan siya at tila naiintindihan ang sitwasyon ko bigla
niya lang akong niyakap para pagaanin ang loob ko.

She even sniffed and sobbed I rolled my eyes, she really is the dramatic one, she
didn't even care if we are in the public as long as she'll let them her true
personality.

“I can't really believe it, we do have a dramatic godmother,” bulong ni Knell sa

likod ko, nagbubulungan po ang quadruplets. They were really clever, Tifanny
stopped and glared at me. Napahiwalay naman ako sa kanya at tinaas ang dalawa kong
kamay na para bang sumusuko na ako sa may awtoridad.

“Hindi ko kasalanan pilosopo ang babies ko ah!” Defensive kong saad sa kanya kahit
na sa totoo lang ay nagmana sa akin ng kapilosopohan ang mga anak ko. Napangisi
nalang ako ng laglag ang balikat niyang pinasunod niya kami sa kanya, inagaw niya
pa sa pagkakahawak ko si Knixx.

Aba, aba, ninanakaw niya ang anak ko sa akin. Knixx stopped, he asked permission if
he can be with his ninang I nodded at him and smiled.
Atleast, tatlong bata nalang ang hawak ko, nakakastress din kaya ito minsan lalo pa
at sabay-sabay silang lumalaki, sabay-sabay silang nagmamature at sabay-sabay din
nilang nalamaman kung may problema kami o ako.

“Hey, bilisan mo dyan pagong para makapagpahinga na kayo.” I rolled my eyes, nagger
as always hindi na yata maalis yan sa kanya mas lalo lang yatang lumala. Napangisi
ako namg humarap ako sa kanya, ang gaga yayamanin na. Ano kayang himala ang ginawa
nito sa trabaho nito?

“Anong kagagahan ang ginawa mo bes at ang yayamanin ka ata ngayon?” Pang-aasar ko
sa kanya ng lumapit ako sa kanya, tinutulungan niya ang porter na isakay ang mga
bagahe namin habang ang apat kung mga anak ay sumakay na ng kotse ni Tifanny.

“Gaga ka bes, talagang masipag lang ako no' at nakaipon-ipon ng malaki. Perks of
being a single.” Kuh, pasalamat siya at hindi masakit ang pagkakabatok niya kung
hindi magbabatukan talaga kami dito.

Napailing nalang ako at sumunod nang pumasok sa passenger seat ng kotse, tinignan
ko muna ang mga anak ko, lahat sila ay nakaseatbelt na.
Good. Ang tatalino talaga ng mga anak ko.

“Let's go home!” My ever annoying bestfriend screamed excitedly. Yes, I guess. We

are going home. We are going to have a new life from the place I really hated…

Chapter 9

Celestine
“Good Morning Mommy!” Bumungad sa akin ang nakakabinging boses ng babae kong anak.
She always do this in the morning and it makes me rolled my everytime she do this.
Malapad na malapad pa ang ngiti niya na tila wala kaming problema. After we settled
in Tifanny's condo ay agad kaming nagpahinga.

“Morning Knixie,” naghihikab na wika ko sa kanya at bumangon na. Hindi pa man ako
nakakatayo ay dinamba na naman niya ako ulit ng maliit niyang katawan.

Bumuntung-hininga nalang ako at binuhat siya, lumabas kami ng kuwarto dahil

malamang ang mga anak kong lalaki ay ginugulo na ang kusina hindi nga ako nagkamali
dahil nakakatuwa ang mukha ng bestfriend ko mukha siyang natatae sa ayos niya.
Kunot ang noo at ang gulo ng buhok.

“My naughty brothers,” bulong ng unica hija ko at nagpailing-iling pa. Sinenyasan

niya akong ibaba siya na ginawa ko naman, malaki ng ang baby kong ito pero
nagpapabuhat pa.

“Bes! Ang pipilosopo ng mga anak mo!” Napatampal pa siya ng noo na tila ba stress
na stress. Wala siyang trabaho ngayon dahil sasamahan niya akong puntahan ang
School ng mga makukulit na ito.

Tinawanan ko lang siya at inisa-isang hinalikan at ginulo ang buhok ng mga babies
kong lalaki. Naupo din si Knixie sa tabi ng mga Kuya niya. “We are not pilosopo
Ninang, matalino lang talaga kami,” depensa ni Knixx sa kaibigan ko.

Tifanny scoffed, she rolled her eyes and seated at her chair. “Ikaw na nga ang
magluto Tin, makakalbo ako ng maaga sa rason ng mga anak mo,” asar niyang sabi.

Ngumisi lang ang tatlo, asar talo talaga sa kanila mabuti nalang at palaging
nagbibigay ang mga to' kapag si Knixie na ang usapan. Ayaw na ayaw nila na umiiyak
si Knixie kaya naman minsan lang nila inaasar ang unica hija ko.

I went to the stove and continued what she started. Mas magaling akong magluto sa
kanya kaya malamang ako ang pinaluto niya. For I know, she misses my dishes.

Isa yata sa namana ko kay Mommy ay ang galing niya sa pagluluto kaya siguro ganoon
nalang ako kasaya kapag nagluluto ng mga specialty ni Lola. “I am excited going to
School here, I hope there are no bullies.” Casual na wika ni Knexel na akala mo
naman matanda ang mga kausap niya.

Tumango-tango din ang mga kapatid niya at sinang-ayunan siya. I hope so, full
scholarship pa naman ang ibinigay sa kanila ng Roosevelt International School, isa
sa prestihiyosong eskwelahan dito sa Maynila.

Sa akin okay lang na nasa private school sila kahit hindi sikat pero ang School na
mismo ang nag-offer sa akin. Sino ako para tumanggi? Grasya na ang lumalapit sa
akin, tatanggihan ko pa.

Gastos nila lahat, sila pa ang magbibigay ng allowance ng mga anak ko. Dahil nga sa
mga utak ng quadruplets ko, isa iyong malaking oportunidad para sa eskwelahan dahil
mas dadami ang magpapaenroll sa kanila knowing that they are enhancing geniuses,
talented and gifted students.

“Kung meron man, we could handle it. We could punched their faces,” Mayabang na
wika ni Knixx. Isa-isa kung ibinigay sa kanila ang mga platong naglalaman ng mga
pagkain nila. Tinaasan ko ng kilay si Knixx sa sinabi niya sa mga kapatid.

Ayokong lumaki silang basagulero, si Knixx pa naman ang matigas ang ulo sa kanila.
“Joke lang Mom, di kana mabiro.” Tifanny looked at me saying. See-your-sons-are-
really-hard-headed-look.

I shrugged at her, I know how to handle them I winked at her. “Did I taught you to
be violent Knixx?!” I asked him sternly I saw him gulped. He knows I am angry,
natahimik ang mga kapatid niya tanging paglagok lang ni Tifanny ng kape ang
naririnig sa hapag-kainan. Nakita kong napayuko siya at tila ba nagsisi sa sinabi
niya.

“Did I Knixx?” Pag-uulit kong tanong ko sa kanya. Umiling lang siya at napalabi,
gusto ko lang ipaulit-ulit na ipaintindi sa kanila na hindi pagiging bayolente ang
sagot sa lahat pero kung ang pagbugbog sa ama nila pwede pa.

“I am sorry Mom, it won't happen again.” He said whispering. Tumango ako sa kanya
at naupo sa tabi ni Tifanny.

Proud na proud pa ang gaga na nakatingin sa akin. Sa mga mata niya palang sinasabi
na: Bestfriend ko yan! Iniwan at sinaktan pero ayan ang tatag pa din!

“Good now. Eat your breakfast quickly. Pupunta pa tayo ng School niyo at mamasyal
na rin tayo sa Mall.” When I said "mamasyal" parang sinaniban ni Flash ang mga anak
ko sa bilis nilang kumain pati ang gatas nila ay mabilis nilang nilagok.

I smirked at Tifanny when she saw how my babies followed whatever I said. Syempre,
anak ko ang mga yan kilalang-kilala ko sila at kilalang-kilala nila ako sa akin
sila nanggaling marahil isa yon sa dahilan kung bakit tingin at mga galaw ko palang
alam na ng mga anak ko kung masaya o malungkot ako.

“The hell?! Ako pipilosopohan muna ng mga anak mo bago sundin, ikaw isang sabi mo
lang ayon sumunod agad,” nakaingos niyang wika sa akin. Tinaasan ko nalang siya ng
kilay at itinuloy ang agahan ko nang wala siyang makuhang sagot sa akin ay ngumuso
nalang siya.

Sekreto kasi namin yon ng mga babies ko hindi pwedeng sabihin. Napatawa nalang ako
ng lihim ng makitang bumulung-bulong siya. Napailing nalang ako sa kanya. She is
still the Tifanny I know since we meet…

Third Person

Nagmamasid si Knoxx sa harapan ng Cafe kung saan itinuro ng Private Investigator

niya kung nasaan ang kanyang si Tin-Tin. Isang oras na siyang nakatayo malapit sa
pasukan ng Cafe pinagtitinginan na siya ng mga staff at mga customers ng Cafe.

Ang lakas ng tibok ng kanyang puso hindi niya alam kung papano haharapin si
Celestine. Si Dina, ang Manager na pinag-iwanan ni Celestine ng kanyang Cafe.
Pinagkakatiwalaan niya ito sa mga negosyong naiwan ni Celestine dito sa General
Santos.

She saw the man infront of her friends Cafe. Hindi naman ito kahina-hinala dahil
napakapormal nito at mukhang mayaman ngunit para sa kanya tila pamilyar na pamilyar
ito. Napagdesisyunan ni Dina na lapitan nalang ang lalaki sa dahil naagaw na nito
ang atensyon ng mga customers nila.

“Good morning Sir, ano po ang kailangan nila?” Magalang na tanong ng babae kay
Knoxx. Napatingin ang binata dito, seryoso ang babaeng nasa harapan niya. He saw
that the woman is the Manager of this Cafe. He sighed, he needs to asked question
before they will asked for Police because he looks like a criminal here.
“Sorry for the inconvenience Miss but can I talked to Celestine?” When Knoxx asked
that question. Natigilan ang babae sa harapan niya, napataas ng kilay si Dina at
sinuri ang lalaking nasa harapan niya.

She knows Celestine is very private person, wala siyang naalalang may kaibigang
lalaki itong nababanggit. “I don't think so Sir, walang nababanggit na kaibigan
lalaki si Celestine bukod kay Sir Matteo.” Sagot sa kanya ni Dina na siyang
ikanakunot ng noo ni Knoxx dahil sa pagbanggit nito ng isang pangalan ng lalaki
imbis kasi na sagutin siya sa tanong niya ay iba ang isinagot nito.

Napakuyom ang kamao ng binata. Hope, he’s not too late. “Please Miss, I just need
to talk to her... Hinanap ko siya ng ilang taon, I miss her so much... I need to
explain... Please...” Nagmamakaawang sabi ni Knoxx kay Dina hindi naman malaman ng
dalaga kung anong gagawin. Ito ang naisip na paraan ni Knoxx. He misses Celestine
too much that he can begged for them to tell where his woman is.

Kitang-kita niya ang sensiridad sa mga mata nito pero walang sinabi si Celestine
kung saan siya mapupuntahan sa Maynila. Tanging numero sa telepono lang ang nasa
kanya at hindi niya ito pwedeng ipamigay ng basta-basta.

She remembered who this man infront of her is. She knows who he is. Dina sighed,
sinenyasan niya ang lalaki na sumunod sa kanya. Pinagtitinginan sila ng pumasok
sila sa Cafe at dumiretso sa paakyat ng opisina ni Celestine sa ikalawang palapag.

“She's not here, noong isang buwan pa sila bumalik ng Maynila,” ani ni Dina sa
isinagot niyang iyon ay laglag ang balikat ng binata. Abo't-kamay na niya sana ang
dalaga ngunit nahuli na siya.

“Dinala kita dito hindi dahil gusto kong makausap mo si Celestine, dinala kita dito
upang ipaalam sayo kung ano ang iniwan at sinaktan mo,” alam ni Dina kung ano ang
ginawa ng binata.

Natigilan si Knoxx may alam ito pero hindi niya pwedeng awayin ang babaeng nasa
harapan niya. “Ilibot mo ang mga mata mo at tignan mo kung ano ang nawala sayo,”
matapos sabihin iyon ni Dina ay umalis na ito.

Naiwang tinggagal si Knoxx, alam niya ang kamalian niya hindi na mababago yon.
Sinunod niya ang sinabi ni Dina, inilibot niya ang kanyang mata. Napakalakas ng
tibok ng kanyang puso. He spotted a picture frame at the office table.

Napaawang ang bibig niya muntik pa siyang mapatid sa pagkuha nito. Hinawakan niya
ang larawan, hindi niya napansing may mga luhang tumulo sa kanyang mga mata nasa
kanyang isipan ang isang bagay. He needs to find her! Kailangan niyang mahanap ito
agad-agad…

Chapter 10

Celestine

“Are you sure na gagawin mo talaga yan?” Tifanny asked while she’s driving. Papunta
kami ngayon sa puwesto nang pagpapatayuan ko ng Coffee Shop. Matapos naming ihatid
ang mga bata sa eskwelahan nila heto at binabaybay naming ang daan patungo sa
puwesto nang kakilala niya na ibebenta ang isang puwesto nito malapit sa MOA at
malapit sa isang University.

Ang tinatanong niya sa akin ay ang pagbawi ko ng mga ari-arian ng aking namayapang
ina. Pinaghirapan niya iyon at walang kahit na anong kontribusyon ang aking ama
doon dahil mula pa iyon sa aking lolo at lola.
Si Mommy ang nagpalago nang pagawaan ng mga furnitures at appliances na iyon. Ang
tanging ginawa lang ng aking ama ay maglustay ng perang hindi kanya pati ang
pambabae nito ng kaliwa’t-kanan.
Alam na alam ko iyon dahil gabi-gabi kong nakikitang umiiyak ang aking ina sa
kuwarto nito, gabi-gabi pagkatapos ng kanyang trabaho.

“I’m positive Tif, kay Mommy yon, si mommy ang naghirap doon. Alam kong hindi niya
hahayaang iba ang makinabang doon dahil ako na anak niya ang alam niyang magmamana
roon hindi ang ibang tao,” sagot ko sa aking kaibigan. I talked to my Mother’s
lawyer last week before the kids first day of School. He’s transferring those
properties in my name.

My Mother’s lawyer is loyal to her, they were friends and he also knows what’s
happening to my mom and dad back then. He is the one who suggested that mom should
have the last will and all those properties will be in my name. Sinabi niyang
bigyan ko siya nang dalawang lingo at kokontakin niya nalang ako oras na maisaayos
na ang lahat na sinang-ayunan ko.

Tito Rodolfo said that the company is under my step-sister’s leadership. He said
the management is weak. Bumababa ang sales dahil sa parang nagreyna-reynahan lang
daw ito at hindi ginagawa ang trabaho nito. I bet, she won’t. Mahina ang utak ng
babaeng yon, magpapaganda at pakikipag-flirt lang ang alam noon.

“Akala ko hindi mo na gagawin yon eh, pepektusan na sana kita. Mabuti naman at
nahimasmasan ka at kunin ang dapat sayo. Tsanggala lang, sa tuwing naalala ko ang
pagmumukha ng step-sister mo naalibadbaran ako tsaka baka bumagsak pa ang Company
ng Mommy mo kapag nagpatuloy na siya ang namamahala,” mahaba niyang turan sa akin.

Tumango-tango pa ang bestfriend ko. Tifanny is right. I won’t allow them ruined my
Mother’s company and name.

Dadaan muna sila sa akin kapag nangyari yon, napakabait ng Mommy ko para ganoon
lang ang gawin ni Daddy minsan nga tinanong ko sa sarili ko kung anak niya ba
talaga ako o hindi ni isa man sa ugali niya wala akong namana kahit nga sa mukha
mas kamukhang-kamukha ko ang Mommy ko.

“Gusto kong ibalik sa itaas ang company ni Mommy tsaka mas mabuti na rin ito para
sa kapakanan ng quadruplets para sa future nila, alam mo namang matatalino ang mga
anak kong yon,” sabi ko sakanya.

Walang makakapigil sa akin sa pagkuha sa mga bagay na akin kahit na ang bahay na
tinitirhan nila.
Ang bahay kung saan naroon ang alaala ni Mommy pati ng kanununuan niya na siyang
binababoy nila sa pagpapatira ng aking ama sa kabit niya at sa anak nila.

My bestfriend is driving while we are talking when I saw a not so nice billboard
infront of me, Tifanny also saw what I saw. Umirap lang siya at mas binilisan ang
pagmamaneho pero ang isip ko ay nasa larawan ng taong yon.

Ang mukhang yon na matagal ko ng kinalimutan pero kahit saan yata ay hindi ko
matatakasan. Ang mukha ng bilyonaryong iyon na nagpanggap na guro at lokohin ako.

He was my nightmare and until now he is. I remember the days that he made me make
fool of myself. Ang mga araw na pinasaya niya ako ngunit kasunod pala nito ay ang
saktan niya ako.

Those days that I thought we are okay, those days that he promise me that he loves
me so much. Maybe, until now their faces are still fresh in my mind.
Lahat ng nanakit sa akin, ang mga mukha nila ay patuloy pa ring binabalik-tanaw
nang aking isipan kahit paulit-ulit ko pa sigurong kalimutan.

“How are you baby?” Muntik na akong atakehin sa puso nang bigla nalang siyang
lumitaw sa likuran ko napatakip pa ako ng bibig upang pigilan ang kung anumang
boses na lumabas sa aking bibig dahil baka may makakita sa amin.

I am here at the Library at this hour I know no one is here. Kahit pa ang librarian
ay wala dito malamang hindi mapirmi ang matandang yon sa kanyang puwesto nasa
pinakadulo ako ng library kung saan hindi masyadong makita ng gulatin ako ng nobyo
ko.

“Magdahan-dahan ka naman sa susunod muntik na aking atakehin sa puso ng dahil

sayo,” mahina kong bulong sa kanya.

Ngumisi lang ang loko at hinalikan lang ako sa labi bilang sagot sa akin na siya
namang ikinalaki ng mata ko sinubukan ko siyang itulak pero hindi yata siya papigil
dahil imbis na sundin ako ay sinubukan niya pang ipasok ang dila niya sa loob ng
bibig ko.

I keep my mouth shut but he caressed my breast and I gasped with what he did my
mouth opened and he entered his tongue. Napaungol ako sa ginawa niya tila uhaw na
uhaw ang nobyo ko  dahil panay ang higop nya sa bibig ko pati yata laway ko ay
nahigop na niya. Tila sumayaw ang aming mga dila na parehong-pareho ang sinusunod
na mga ritmo.

“I can’t get enough of you baby… you are so delicious,” ungol niya habang dahan-
dahan na minamasahe ang aking dibdib at pinaglalaruan ang aking utong na natatakpan
pa din ng uniporme at brassiere.

“W-we can’t do it here,” sabi ko nang maghiwalay ang aming mga labi. Napanguso lang
siya sa akin at nginitian ko naman siya, inayos niya ang aking buhok pati na ang
aking blouse.

“Walang oras na hindi kita iniisip, gusto ko palagi kitang nahahawakan. Nagpipigil
lang ako habang nasa klase tayo baby, I wanted to make love to you on my desk but I
refrained myself because I love you,” bulong niya sa akin. I rolled eyes at him.

Kailanman hindi ko mapipigilan ang libog niya kahit nga nasa loob kami ng kotse
niya hindi niya maalis-alis ang kamay niya sa akin.

“Sex lang ata habol mo sa akin eh,” wala sa sarili kong sabi sa kanya habang
nakatingin sa librong binabasa ko. Naramdaman kong natigilan siya at iniharap ang
mukha ko sa kanya kaya nagkatitigan kaming dalawa.

“Don’t you ever said that baby, I love you and I just love feeling your heat with
mine,” sabi niya sa akin. Napakagat ako ng labi sa sinabi niya, hindi ko naman
maiwasan na hindi magduda dahil nga sa agwat ng edad naming baka yon lang ang habol
niya sa akin.

“Pangako Tin-Tin ko, mahal na mahal na mahal kita,” dagdag niya pa sa akin sabay
kuha ng palad ko at masuyong hinalikan ito.

I smiled with his gesture I always love when everytime he do it. It makes me really
special and respected. Kapag nagtatampo ako sa kanya o nag-aaway kami palagi niya
akong nilalambing at inaamo kaya naman nawawala agad ang galit ko.

“Are we okay baby?” He asked softly at me I nodded at him.

I looked like a lovesick puppy when I am with him, I love him so much. He made me
love him so much.

“Then, we should get out here baby, magdinner tayo.” Aya niya sa akin na agad naman
ikinatango. As always palagi akong nauunang lumabas bago siya para naman walang
maghinala sa relasyon namin kahit na nasa loob kami ng klase.

He always acts normal, I don’t want him to get fired because of our relationship.
Siya na nga lang ang meron ako pati pa ba naman siya mawawala sa akin?

Dahan-dahan at maingat kong pinakiramdaman ang paligid bago ako tuluyang lumabas sa
School at naglakad-lakad palaging pinapark ni Knoxx ang sasakyan niya doon sa
Convenience Store na pag-aari ng isang matandang babae.

Alam nito ang relasyon namin ni Knoxx at siya pa nga ang naging daan naming para
magkasama kami palagi ni Knoxx.

She said we are so cute at naalala niya ang pagmamahalan namin ni Knoxx sa kanila
ng asawa niya nang matanaw ko ang kotse ni Knoxx, kinawayan ko muna ang matandang
babae bago ako mabilis na pumasok sa kotse ni Knoxx ng walang nakakita.

Napanguso ako ng mas nauna pa siya sa akin dito, nginisihan niya lang ako at
mabilis na hinalikan niya ako sa labi. Tinted ang salamin kaya naman wala makakita
kung ano ang ginagawa namin sinigurado yata ito ng boyfriend kong manyak.

Pagtapos niya akong hinalikan ay inayos niya ang pagkakaupo niya at kinuha ang
kamay ko hinawakan niya ito ng nagmamaneho.

Napangiti nalang ako ng hindi inaasahan, I guess this night will be good though…

“Stop reminiscing him bes, paulit-ulit ka lang na masasaktan,” naiinis talaga ako
sa sarili ko sa tuwing ganito ako bumabalik lang ako sa nakaraan na dapat ng
kalimutan.

Tinanguan ko nalang si Tifanny baka masapak ako nito, siya kasi noon ang nagbukas
sa akin nang katotohanan na naging isa malaking sampal sa akin para magising sa
isang masamang panaginip…

Chapter 11

Celestine

I'm happy though everything is in my hands now. Wala na silang habol ni singko sa
pamana sa akin ni Mommy atleast may maibibigay ako sa mga anak kapag nawala ako
hindi kami aasa kahit kaninuman dahil kahit kailan hindi ko itinuro yon lalo na sa
mga anak ko lalo na sa nangyari sa akin noon.

I'm happy while glancing at those papers in my passenger seat. Kakatanggap ko lang
nito galing sa Abogado ni Mommy at masaya niyang ibinigay sa akin ito.

He also said, that I should take-over with the company dahil baka kapag hindi ko
pa pinamahalaan ang kompanya ni Mommy ay malugi lang ito.

Payo yan sa akin ng Abogado, pag-iisipan ko muna ang mga estratehiya ng kompanya
bago ako pumasok roon para na rin handa ako sa mga kailanganing gawin. This time, I
won't fight my own battle without a prepared plan.

I need to be ready to face those monsters that haunted my dreams everytime I

remembered what they've done to me. I am happy while driving for I know my kids are
waiting for me. Isang araw lang na hindi ko sila makita parang ang bigat na ng
dibdib ko, gustong-gusto kong nakikita at naalagaan sila araw-araw.

Si Tifanny ang babysitter nila ngayon kasi wala naman daw itong trabaho, ewan ko sa
babaeng yon hindi nga minsan pumapasok ng trabaho pero ang laki ng sweldo isa pa
palagi ring baliw kapag ngumingisi na siya lang mag-isa para siyang timang.

But, she's my bestfriend I know something is happening to her and I wanted her to
said it personally to me.
Wala naman akong magagawa kung sasabibin niya o hindi sa aming dalawa mas malihim
siya ngunit hindi ko na pinakikialaman pa yon, kontento na akong mabuti at loyal
siyang kaibigan sa akin.

Alam ko din naman na kapag may nangyaring hindi maganda ako ang kauna-unahan niyang
lalapitan andito lang naman ako mag-aantay. I was about to turn my car right when I
saw my children's yaya, she's nervous as heck.

Aligaga siya habang tila may inaantay sa harapan ng townhouse na binili ko para sa
amin ng mga anak ko. Noong isang araw lang kami nakalipat dito at maging si Tifanny
ay dito rin tumutuloy dahil ayaw niyang mag-isa sa tinutuluyan niya.

Napakagat ako ng labi dahil tila iba ang pakiramdam ko sa itsura ng Yaya, kitang-
kita ko pa kung gaano siya kagulat ng huminto ang kotse ko sa harapan niya. I saw
her nervousness and uneasiness when I went out in my car.

“Anong nangyari sayo yaya bakit ganyan ang mukha mo?” Tanong ko sa kanya ngunit
nanginginig lang siya sa sobrang kaba.

Nangunot ang noo ko dahil mukhang talagang nerbyosa itong Yaya na ipinadala ng
Agency pero wala naman akong maipipintas sa kanya pagdating sa trabaho.

“Nasaan si Tifanny at ang mga bata?” Hindi ko nalang pinansin ang panginginig niya,
tinanong ko nalang siya tungkol sa mga bata. When I talked about my kids and
Tifanny kulang nalang kumbulsyunin siya sa harapan ko.

“M-Maam, si Miss T-Tifanny po nasa ospital...” Tumingin pa siya sa aking mga mata
habang sinasabi ang bagay na iyon. Anong gagawin ni Tifanny sa ospital? Mabuti nga
yon, nagpapacheck-up na ang gaga para malaman niya naman kung healthy siya o hindi.

“Okay lang yon, atleast nagpaalam siya sayo. Nasaan pala ang mga bata?” Tanong ko
sa kanya habang sinenyasan siya na sumunod sa akin dahil papasok na ako ngunit
hindi humulma ang Yaya naming nakatayo lang siya sa kinatatayuan niya at nakatingin
sa akin.

“M-Maam, hindi po nagpacheck-up si Miss Tifanny sa ospital. Sinugod po niya si

Knixie sa ospital dahil bigla itong nahimatay,” muntik ko pang mabitawan ang bag ko
sa sinabi niya.
Ang mga anak ko ang kahinaan ko nabigla ako sa sinabi niya at dali-daling
nakarating sa harapan niya at yinugyog ang balikat nya.

“Saan? Kailan?! Bakit hindi niyo sinabi sa akin?!” Singhal ko sa Yaya ng mga anak
ko, doon din ay naiyak siya sa harapan ko.

“Maam, kanina pa po naming kayong tinatawagan pero hindi po kayo sumasagot,” hikbi
niya habang nagpapaliwanag. I realized my mistake. Umalis pala ako ng bahay ng
hindi chinarge ang phone ko kaya buong araw silang walang kontak sa akin.

“Saang ospital dinala ni Tifanny si Knixie at nasaan ang iba ko pang mga anak?” I
asked her while I'm getting at my car again. Inutusan ko siyang pumasok sa
passenger seat, I know ako talaga ang inaantay niya para makapunta agad ng ospital.

“Si Knexel at Knixx po kasama ni Miss Tifanny at Knixie. Si Knell po –” Pinapabitin

na naman ulit ako ng Yaya namin gusto niya yatang masapak ko na siya gayong halos
lumabas na ang puso ko sa dibdib ko dahil sa kaba.

Ayoko pa namang naoospital ang mga anak ko dahil parang masama palagi sa akin ang
reputasyon ng ospital dahil una, sa ospital namatay ang Mommy ko pangalawa, ganoon
din si Lola. Ang mga taong mahal ko sa ospital namatay kung may kaisa-isang lugar
man akong iniiwasan yon ang ospital.

“S-Si Knell po Ma’am, kaninang umaga pa nawawala, inireport na naming yon sa mga
police kanina pa din po ako naghahanap. Pinauwi lang po ako ni Miss Tifanny para
antayin kayo,” napapikit ako ng mata sa tinuran niya.

Dumoble ang problema ko. Ano bang nangyayaring kamalasan ito? Nakuha ko nga ang
dapat akin, ito naman kaagad ang kapalit.

Wala na bang katahimikan ang buhay kong ito? Wala na ba kaming kasiyahan ng mga
anak ko kahit saan kami magpunta? I sighed I need to calmed down, for me to know
what to do in this time.

“Pumunta muna tayo ng ospital bago sa police station. I know Knell, he is free-
spirited but he is genius. Alam na alam niya ang gagawin niya kapag nawala siya,”
sabi ko sa Yaya naming at muling pinaandar ang kotse.

Sana nga lang alam ni Knell ang gagawin niya sa mga oras na ito kung hindi
mababaliw na ako sa mga nangyayari lalo na at ang mga anak ko ang nakataya.

Pilit ko lang kinakalma ang sarili pero sa totoo lang gusto ko ihagulhol itong
nangyayari sa akin at sa mga anak ko. “Pasensya na po talaga Maam,” sumisinghot na
wika ng Yaya. Wala naman akong magawa dahil wala namang may kasalanan sa kanila.

Isa pa kilala ko ang mga anak ko hindi pipirmi sa isang lugar ang mga yon at
matitigas din ang kanilang mga ulo wala silang ibang pinakikinggan kundi ako lang.

Ang iniisip ko ngayon kung okay lang ba ang mga kalagayan nila. Si Knixie ba mabuti
na ang lagay. Si Knell ba may mabuting taong nakahanap sa kanya at pinapakain siya
bago ihatid sa istasyon ng Pulis. Positibo ang iniisip ko ayoko ng negatibo,
ayokong mag-isip ng mali.

“It's okay Yaya, sana lang mabuti ang kalagayan ng dalawa.” Nasabi ko nalang sa
kanya. Ang kaba ko sa dibdib ay halos dumudoble habang sinasabi sa akin ni Yaya
kung saan dinala si Knixie.

Sinabi niya rin ang nangyari kanina, naunang nawala si Knell sa Park habang sama-
sama silang namasyal kaya lang hindi nila napansin na umalis si Knell.

Hinanap nila sa buong park si Knell ang hindi inaasahang nangyari ay ang biglaang
pagkahimatay ni Knixie kaya naman naghiwalay si Tifanny at si Yaya.

Tumawag ng ambulansya si Tifanny at sinama si Knixx at Knexel. Inutusan ni Tifa si

Yaya na umuwi at tignan-tignan na din ang daanan baka makita niya si Knell at para
sabihin na rin ang nangyari dahil hindi nila ako makontak.

I pulled my hair, that's why I didn't feel well while talking to my Mother's lawyer
something happened to my kids. Kung alam ko lang na ito ang mangyayari sana pala
pinagpaliban ko na ang lakad ko ngayon lalo pa at hindi maganda ang pakiramdam ko.
I wanted to slapped my head but what will it do?

Mababalik ba noon ang nangyari sa mga bata? Mababalik ba noon ang oras kung saan
hindi nawala si Knell at isinugod sa ospital si Knixie? Dear Lord, kailan ba
magiging maligaya at tahimik ang buhay namin ng mga anak ko kung sana lang talaga
hindi na ako lumuwas ng Maynila kasama ang mga anak ko hindi siguro mangyayari to'
hindi siguro sunud-sunod ang kamalasan ko.

“Maam, andito na po tayo sa ospital,” I was snapped with my reverie when my kids
Yaya called me. Pinauna ko na siyang lumabas ng kotse, bumuntung-hininga muna ako
bago lumabas ng sasakyan baka bigla nalang akong mabuwal dahil sa mga inaalala ko.

Dahan-dahan akong naglalakad papasok sa loob ng ospital nais kong suportahan ang
aking mga tuhod dahil nanginginig ito.

Nilapitan ko ang Nurse na nasa isang Station niya at nagtanong ako sa kanya.

“Nurse, do you know where is the room of Knixie Queen?” Kinakabahan kong tanong sa
kanya, lumapit siya sa computer at nagtipa sandali pagkatapos noon ay medyo nagulat
siya bago tumingin sa akin sa sunod na sinabi niya para akong mamatay parang piniga
ang puso ko at ilang beses akong sinakal at sinaksak.

“Maam, the girl is in Intensive Care Unit.”

Chapter 12

Celestine

“Tifanny, anong nangyayari?” Hinihingal kong bungad sa kanya ng makarating sa ICU

Room nasa labas sila ng mga anak ko at nakatingin lang sa pintuan ng silid. When
they saw me, they cried hard.

Kanina pa siguro sila umiiyak kaya marahil pulang-pula ang kanilang mga mata.
Napatayo si Knixx at Knell at nagtatakbong yumakap sa akin, kabadong-kabado ako
dahil nasa ICU ang anak ko isa lang ang ibig sabihin noon nasa delikado siyang
sitwasyon.

Masakit mang isipin pero pinanghihinaan ako ng loob ngayon lalo pa at hindi ko din
alam kung nasaan si Knell ngayon. “Bes, hindi ko alam kung ano ang nangyayari, ayaw
sabihin sa akin ng Doktor kung anong nangyayari dahil hindi raw ako kamag-anak ng
bata,” sumisinghot na wika niya sa akin habang nasa likod ng dalawa.

“Hindi man nila sinabi sa akin pero dahil nasa ICU si Knixie, I think malala ang
kalagayan niya,” my bestfriend sobbed infront of me.
She treated my babies as her own niece and nephews that’s why I know, it really
hurt her to know that one of them is here.

I don’t know what to say, I just hugged my bestfriend. Niyakap ko nalang siya ng
mahigpit upang kumuha ng lakas sa kanya, yumakap din si Knixx at Knell sa amin.
Panandalian kaming nasa ganoong posisyon ng makita kong may Doktor na lalapit sa
amin, humiwalay ako sandali sa kanila.

“She’s Knixie’s Doctor bes,” mahinang bulong sa akin ni Tifanny habang itinuturo
ang Doktor. “Knixx, Knell kay Ninang muna kayo okay? Mag-uusap lang kami ng Doktor
ni Xie,” lapit ko sa dalawa upang ibilin silang muli kay Tifanny.

Napalabi si Knell, ramdam kong pati siya ay kinakabahan sa sabihin ng Doktor.

Si Knixx naman ay nagpapakatatag upang kahit papano ay hindi panghinaan ang isa
niya pang kapatid. “Knixie will be alright, right Mommy?” He asked me.

Muntik pa akong mapaiyak sa harapan ng anak ko kung hindi kay Knixx malamang tumulo
na ang luha ko. “Ofcourse she is! Our Princess is okay just like Knell is also
okay.

Magkakasama at maglalaro din tayo ulit diba Mommy?” Tango lang ang sinagot ko kay
Knixx kahit alam ko na alam niyang hindi maganda ang nangyayari.

Ginulo ko ang buhok ng dalawa bago lumapit sa Doktor na nakapamulsa, inaantay

talaga ako nito. Kimi akong ngumiti sa kanya at lumapit. “Sa opisina po tayo mag-
usap Maam,” aniya sa akin at sinenyasan ako na sumunod sa kanya.

I obliged and followed her, when we arrived at her office she offered me a seat.
She sighed before giving her all attention to me.

“Maam, I am Doctor Acy Lien Hailstone, your daughter’s Doctor. Hindi na po ako
magpapaligoy-ligoy pa nasa hindi magandang kalagayan ang anak niyo. She had a
leukemia,” she told me seriously.

Nag-antay pa ako ng ilang minuto baka kasi nagbibiro lang ang Doktor o baka
nabibingi lang ako pero hindi niya binawi ang sinabi niya. Tila gusto kong magwala
sa nalaman ko halos panawan ako ng ulirat sa tinuran ng Doktor.

“Is this for real Doc?” I muttered weakly I saw the Doctor’s sympathy towards me.
Napasandal ako sa upuan at pilit na pinoproseso ang sinabi ng Doktor sa akin. “This
is not real Doc, this isn’t real,” I cried my hearts-out.
Napakasakit isipin nasa batang edad ng anak ko ay may sakit na ganito hindi, hindi
ko kayang makitang araw-araw na nahihirapan ang anak ko.

“I know Maam, I’m sorry but this is not the time to cry. Wipe your tears Maam,
there’s always a hope. I saw your daughter, she’s fighting so, and you must also
fight.” She’s right. I can’t let this happen, I must fight for my daughter, she had
dreams and she must reached it.

“What should I do Doctor?” I asked her while crying and wiping my tears off.
“Kailangan ng anak nyo ng dugo Maam before we could proceed to the next step. Type
AB po ang dugo niya mayroon naman pos a pamilya niyo na may ganoong dugo hindi ba?
Mas fresh mas okay para sa bata,” aniya sa akin.

Oh’ Lord, bagong pagsubok na naman ba ito sa buhay namin ng mga anak ko bukod sa
alam kong Type AB ang quadruplets, bata pa ang iba niyang mga kapatid para
magdonate ng dugo.
Ako naman ay TYPE B, si Tifanny ay TYPE A ang tanging kakilala kong TYPE AB ay ang
walangya nilang ama. Napakuyom ako ng kamao, niloko at sinaktan na nga ako pati
mukha at dugo ng mga anak ko sa kanya pa nagmana?

Goodness, anong kamalasan ba ang nakadigkit sa akin bakit yata hindi ito maalis-
alis?!

“Maam?” Napatingin ako sa Doktor ng tawagin niya ako. “For now Doc, please take
care of my daughter hahanap muna ako ng dugo para sa anak ko,” wala akong magawa
hindi ako makapagdesisyon agad dahil hindi ko kayang harapin ang taong kinamumuhian
ko.

Ang taong sinaktan at pinaasa ako pero buhay ng anak ko ang nakasalalay dito
kailangan ko muna itong pag-isipang mabuti.
“I will talk to my bestfriend for this Doctor, she’s also my family,” nagpaalam ako
sa kanya at lumabas ng opisina niya ngunit hindi muna ako naglakad pabalik sa
harapan ng ICU Room at napasandal muna sa pader ng ospital sa labas ng opisina ng
Doktor.

Nanghihina ako, nanginginig ang tuhod ko, wala naman akong nagawang masamasa ibang
tao para parusahan ng ganito. Ang sakit-sakit lang, napasakit isiping kung sino pa
ang walang ginawa siya pa ang pinaparusahan kung sino pa ang mabait siya pa ang
pinagkaitan nang tahimik at magandang buhay.

Walang tunog akong umiiyak habang sinasarili ang nangyayari sa amin ng mga anak ko.
Do I deserve this? Do I deserve this mess? I maybe strong infront of my children
but when I am alone I feel like a weak baby ready to cry.

Tila ako isang sanggol na hindi pinainom ng gatas kapag mag-isa lang ako, madami
akong problema na sinasarili ko lang.

Nakakatawang isipin pero hindi ko naranasan na enjoyin ang pagiging teenager dahil
maaga akong nabuntis pero hindi ko pinagsisihan yon dahil ang mga anak ko ang lakas
ko at kahinaan ko.

I fixed myself after I cried silently, I need to be strong I need to be a mother to

my children. Dalawang problema ang kailangan kong lutasin kaya hindi pwedeng
tutulug-tulog lang ako dahil marami ang umaasa sa akin.

Mabigat man sa dibdib ang aking pinagdadaanan ngunit kailangang lampasan kailangang
ipagpatuloy ko ang laban kung walang lalaban sa amin, walang magtatagumpay lahat
susuko na lamang.

Nakita ko si Tifanny na paroon at parito ang paglalakad habang inaantay ako nang
makita niya ako ay agad siyang lumapit at inulan ako ng tanong.

“Anong sabi ng Doktor? Okay lang ba si Knixie? Hindi naman malala ang lagay niya
diba? Wala namang masamang mangyayari sa kanya diba?” She asked me.

Napalunok ako sa mga tanong niya, hindi ko alam kung ano ang una kong sasagutin. I
saw her deeply sighed. Ang lalim ng bunting-hininga niya. Ano nalang kaya ang akin
sa kanya gayong ako mismo ang Ina?

“S-she’s fine Tif but she’s isn’t in a good condition,” pilit kong pinipigilan na
hindi mautal o manginig ngunit hindi pa rin ito nangyari dahil mas nauna pa ang
panginginig ko kaysa sa pagsasalita ko.

Pagod na pagod ako ngayong araw ngunit wala yata akong lakas para magpahinga o
magsalita man lamang. “Ano ang ibig mo sabihin bes?” Nakita niya marahil ang
emosyon sa aking mga mata pati na rin ang pangamba at takot.

Nag-aalala niya akong tinignang mabuti tila sinusuri ako. “I –I need TYPE AB blood
for my daughter Tif, I need blood for her because s –she had leukemia…” Mahina kong
bulong sa huling parte ng aking pagsabi sa kanya sa sitwasyon ng aking anak.

Mahina man yon ay narinig pa din niya ang sinabi ko, natutulog na sina Knixx at
Knell sa tabi ng kanilang Yaya. My bestfriend sobbed silently when she heard it.
She was shocked at first but when she realized it, she burst into tears.

“N –nagbibiro ka lang bes diba, nagbibiro ka lang. Ang bata-bata pa ni Knixie para
sa ganoon hindi pwede, hindi pwedeng mangyari yon. Masigla pa siya kaninang umaga,
niloloko lang tayo ng Doktor na yan. Ilipat natin si Knixie ng hospital baka mali
ang diagnosis sa kanya ng Doktor,” kahit yan ay gusto kong gawin ngunit may babago
ba kung ililipat pa namin siya ng ospital kung ganoon rin lang naman ang resulta.

Kaya nga mas pinili kong lutasin nalang ito agad kaysa naman takasan at paulit-ulit
na dinideny ang nangyayari sa aking anak. Alam kong may mga kasong ganito dahil
hindi nila tanggap ang nangyayari sa mga anak nila.

Paulit-ulit silang naghahanap nang magaling na ospital para ibaliktad lang ang
resulta na imbis na ipagamot ang anak naubos nalang ang oras nila sa pagdeny.

I don’t have a choice I don’t have a time. Kailangang koong bilisan upang gumaling
ang aking anak, kailangan ko munang kainin ang aking pride.

“No bes, all we need is blood… I need his blood for my daughter…”

Chapter 13

Knoxx

Masisiraan na yata ako ng bait sa kakahanap sa mag-iina ko. I’m glad to know they
are here in Manila but somehow it’s not easy to find someone who doesn’t want to be
found. I personally searching for Celestine I know even a single strand of her
hair.

Nakatalikod man siya o nakaharap alam kong makikilala ko siya hindi ako mapapagod
na hanapin siya kahit pa ilang taon na. Pagkatapos kung magrabaho, pinpuntahan ko
ang mga lugar na maari nilang puntahang mag-iina. Alam ko din na tinutulungan sila
ni Tifanny.

That’s why, all along when I am asking her help kung anu-anong rason ang sinasabi
niya at kung saan-saan niya ako itinituro imbis na mahanap ko siya mas lalo lang
lumilihis ang daan ko papunta sa kanya.

And my whole twenty-nine years, ngayon lang ako naging ganito kafrustrated nais ko
ng mahagkan at makayap ang aking mag-iina nais kong paulit-ulit na magmakaawa kay
Celestine sa sakit na naidulot ko sa kanya.

“Okay lang kayo Sir?” Manong Elmo asked me. Sinadya kong siya ang magmaneho sa
tuwing uuwi na ako upang nang sa ganoon ay kahit na pagod na ako, makakauwi pa din
ako ng ligtas. Dasal ko lang sana makita ko na sila.

I looked at the window of my car, watching all the streets hoping to find my Queen
walking in one of those pavements. I don’t want to live another year thinking my
Queen is out there with our kids.

Hindi ako makakapayag na hindi sila makasama ngayon pang malapit nalang sila sa
akin? No, lahat ng pinaghirapan ko para lang sa kanila. I sighed, mabuti pa ang
traffic light may pakinabang sa mga naglalakad.

Ako, pakiramdam ko wala akong kuwenta sa mga pinaggagawa ko noon. Napakatanga ko na

hindi ipinagtanggol ang babaeng mahal ko sa ibang tao. Nagkamali nga ako noon
hinding-hindi na ngayon.

I will please my Queen with every love and care I will spoil her. Ang mga nagawa ko
noon ay para lang pasakitan siya ngayon nais kong ibigay ang lahat sa akin upang
mahalin niya ako ulit.

Tinitignan ko ang bawat madaan namin ng Driver ko nang umagaw ng aking atensyon,
napaawang ang aking labi at nanlaki ang aking mga mata.
“Sir, nasa gitna po tayo ng kalsada!” Pagpigil sa akin ng driver ko hindi ko siya
pinansin at dali-dali kong pinatigil ang sasakyan at walang anu-ano’y lumabas dito
kahit nasa gitna kami ng daan at kahit pa panay na ang busina ng mga nakakasabayan
naming mga sasakyan.

Hindi ako maaring magkamali sa larawan ko palang naman sila nakikita pero alam ko,
alam na alam ko na akin siya. Isa siya sa quadruplets, I saw him crying and looking
at every person who walks infront of him.

Fuck! I can’t believe it!

Ganito na ba ang mga tao ngayon dadaan-daanan lang nila ang batang umiiyak nasa
pedestrian lane ang bata at panay ang tawag sa Mommy.
What the hell happened? Paano siya nakarating dito, nasaan ang Mommy at mga kapatid
niya?

Goodness, isa na itong napakalaking sign sa akin na malapit lang ang mag-iina ko.

Ang lakas ng tibok ng puso ko tila gusto nitong lumabas sa dibdib ko habang
nakikita ang batang lalaki. Alam kong lukso ng dugo ang nararamdaman ko pero
masarap ito sa pakiramdam kahit pa kinakabahan ako.

Humahangos akong lumapit sa kanya at itinukod ang aking kaliwang tuhod, napatingin
siya sa akin at napasinghap. “Hey kid, what are you doing here?” I asked him.
He stared at me as if I am a test subject. He raised his brows and scoffed.

“Don’t talked to me, you are maybe my Dad but I won’t let you hurt my Mommy again,”
it was my turned to be shocked. How an almost five years old boy knows what’s
happening to me and his mother.

Bonus pa, alam niya na ako ang Daddy niya na siya namang ipinagpapasalamat ko kay
Celestine. “Mommy ko…” Nahabag ako sa ayos niya ngayon akmang lalapitan ko siya
ulit ng samaan niya ako ng tingin.
Darn, I just looked like I am staring at my mini me version. Paano pa kaya kapag
kasama pa ang tatlo?

“I said, don’t come near me! I know Mommy will find me even I don’t know where is
our address. She won’t stop finding me,” this time he is crossing his arms.

Lord, thank you for giving me this wonderful gift of being a Father I know I made
mistakes but I promise I will make everything right.
“Hey, I know nagkamali ako pero ngayon tinatama ko na ito. That’s why I am trying
to find your Mom, you and your siblings,” hindi ko alam kong naiintindihan niya ba
ako o yong sinasabi ko.

Nakita ko siyang nag-isip at tila tinitimbang ang pangyayari. “Come, hanapin natin
si Mommy mo at mga kapatid mo,” hindi ko pa din alam ang pangalan ng mga anak ko
pero nang makita ko ang isa sa kanila mas lalong sumidhi ang pagnanais kong makita
silang lahat.

Ang dungis na din niya malamang buong araw niyang hinahanap ang daan pauwi, siya na
rin ang nagsabing hindi niya alam ang address nila.
Mukhang kailangan ko muling libutin ang buong lugar na ito bukas dahil baka nasa
may di kalayuan lang ang babaeng pinakamamahal ko sa ngayon kailangan ko munang
paliguan at pakainin ang isa sa mga Prinsipe ko.

“Fine pero hindi ibig sabihin nito bati na tayo, I know what you did to my Mom,” he
said.

Confirmed, matalino siya sa edad niya kaya pala walang lumalapit sa kanya dahil
hindi nila maintindihan ang sinasabi ng anak ko hindi lang yon wala siyang tiwala
sa iba.

“Okay,” tanging sagot ko nalang sa kanya. Wala yata akong mararason sa batang ito
hangga’t hindi ko nakakausap ang Mommy niya. When I said okay, agad siyang lumapit
at kumapit sa kamay ko.

I felt relieved while holding my son’s hands. Mabuti nalang pala at sinundan ako ni
Mang Elmo at mukhang narinig niya ang usapan namin ng anak ko.

Alam nila ng asawa niya ang nangyari sa akin, sa amin ni Celestine, sa may di
kalayuan ay nakapark ang sasakyan malamang ay sinundan niya ako pagkatapos ng
lumabas ako ng kotse nang hindi inaasahan.

Ngumiti sa akin si Mang Elmo bago tinignan ang aking anak, ngumiti ang matanda sa
bata ngunit mukhang mailap pa ang anak na hawak ko ngayon. “Kamukha mo siya hijo
noong bata ka pa,” aniya sa akin.

Mula ng bata pa ako hanggang sa ngayon ay sa amin sa pamilya ko pa rin naglilingkod

ang pamilya ni Mang Elmo pati ang mga anak niya na nakapagtapos na ay sa kompanya
ko nagtatrabaho ngunit dahil sa laki ng utang na loob nila sa amin mas pinili ng
mag-asawa na maglingkod pa din sa akin lalo pa at noong mamatay ang mga magulang
ko.

“Oo nga Mang Elmo, hindi ko lang alam kung talagang kamukha ko pa ang tatlo sa
larawan ko lang po sila nakita eh,” sagot ko sa matanda na itinuring ko na ring
pangalawang magulang ko.

He patted my shoulder and opened the car’s door then he waited for us to enter
inside the car. “Salamat Mang Elmo,” nauna akong pumasok bago ang anak ko. I hear
him muttered a simple thank you which made my heart flutter.

“Thank you po Mang Elmo,” that’s what he said then he entered at the car beside me.
Napakagaling ng mahal ko, pinalaki niyang rumespeto sa matatanda ang mga anak namin
kahit pa hindi niya kilala si Mang Elmo nagpasalamat pa din siya dito.

Naupo siya sa tabi ko habang pumasok na din si Mang Elmo sa driver seat, sa gilid
ng aking mga mata ay nakita kong umayos ng upo ang aking anak at inayos niya rin
ang seatbelt.

Bakit pa ako nagsinungaling para iwan ako ni Celestine gayong mas worth it makita
ang paglaki ng mga anak ko habang nakikita ko ngayong napakaindependent niyang
inaayos ang seatbelt niya.

I felt guilty and sad knowing my kids grow up with no father. I felt guilty and sad
knowing that my kids grow up with no guidance from me. I felt guilty and sad
knowing that my kids grow up with hatred and angry because of my fault.

“Where are we going?” My child asked me while staring directly into my eyes. He is
not afraid to looked into my eyes while others are shaking just glancing at them.

“We will be going home,” I answered him. He nodded at me then he looks outside the
window.

Napailing nalang si Mang Elmo habang tinitignan kami sa salamin niya sa harap tila
walang hanggang awkwardness ang nararamdaman ko ngayon habang nasa loob kami ng
sasakyan para akong nasa harapan ng Board Meeting na tila lahat ay kinakabahan pero
mas ramdam yata ang kaba ko kahit pa ako ang nagmamay-ari ng sasakyan.
My son, he inherited my authority, the presence when everyone is crawling back
because they are afraid of me. I hope, when he is with me. He could open-up and try
to hear me. Muntik pa akong mabilaukan ng sarili kong laway nang magsalita siya
bigla.

“My name is Knell King Parker-de Lucca.”

Chapter 14

Celestine

Dalawang araw na akong halos hindi makahinga nang maayos halos hindi makakain at
makatulog. “Are you okay?” Matteo asked on the phone.

Pinipigilan niya ako na humingi nang tulong sa lalaking kinamumuhian ko. Kung may
paraan, gawin ko muna ang lahat bago ako magdesisyon sa dapat na gawin. Huwag daw
akong padadala sa mga emosyon ko. 

He also said sorry, he can’t be with me. Nasa Malaysia ang lalaki para sa business
expansion nito habang nag-uusap sila sa cellphone.

Bumuntung-hininga si Celestine. Pagod siya at hindi niya kayang makipag-usap nang

matagalan sa cellphone. “I’m okay Mat, huwag kang mag-aalala. Magfocus ka nalang
dyan sa business mo. Okay lang kami dito,” sagot ko sa kanya.

Narinig ko pa siyang bumuntung-hininga sa kabilang linya. “Good. Pasensya na ulit

at hindi kami parehas ng Type ng dugo ni Knixie kung pwede lang sana ako. Gagawin
ko na,” aniya sa akin.

Alam ko naman na bawat galaw niya ay may ibig-sabihin ngunit alam din ni Matteo
kung ano ang antas ng relasyon namin. Tanging pagkakaibigan lang talaga ang
maibibigay ko sa kanya. That’s why, he keeps on stopping me na iba naman sa
pinupush sa akin ni Tifanny para sa kaligtasan ni Knixie.

“Alam ko Matt, salamat ulit sa pagtawag at pag-aalala. Ibaba ko na ito.” Walang

buhay na sabi ko sa kanya at ibinaba ang tawag na hindi na siya inantay na sumagot
pa. I yawned and tiredly think of other way to save my daughter.

Ilang araw na akong naghahanap ng dugo para kay Knixie at paghahanap kay Knexel.
Wala pa ring kahit na anong pagbabago sa kalagayan ng anak ko mas lalo lang
lumalala ang kalagayan ni Knixie kaya naman nasa kritikal din ako ng pagdedesisyon
ko.

Ang pride ko o ang anak ko? Alam ko naman kung ano ang sagot ngunit nagdadalawang-
isip pa din ako dahil maaring itanggi niya rin ang mga anak ko gaya noon.

Ayokong maranasan nila ang naranasan ko noon grabeng pagpapahiya ang nangyari sa
akin hindi lang buong pagkatao ko ang natapakan maging ang pagmamahal at pride ko
ay nawala sa akin. At ang mga bagay na iyon ay nirereserba ko sa aking sarili at sa
mga anak ko.

Okay lang na ako nalang ang masaktan huwag lang sila dahil mas triple noon ang
sakit oras na sila ang masaktan. “What should I do Tif?” I asked my bestfriend.
Tumabi siya sa akin dito sa upuan sa labas ng room ni Knixie.

Galing siya sa labas at iniabot sa akin ang isang baso ng kape na siyang tinaggap
ko. Nanghihina ako sa mga problema ko ngayon, hindi ko kayang hindi nakikita ang
mga anak ko na hindi malulusog at hindi naglalaro gaya ng ibang mga bata kahit ako
nalang ang magkasakit huwag nalang sila.
Nakuha ko nga ang lahat pero narito naman ang isa sa mga anak ko sa ospital, ang
isa ay nawawala at ang dalawa ay wala ng gana dahil sa nangyayari. “Do what’s the
best for them Tin, hindi man para sayo, para nalang sa mga anak mo,” pagpapayo niya
ulit sa akin habang nakatingin kaming pareho sa pintuan ng ICU room.

I already knows where is his company address hindi ko inaakala na businessman pala
ang gagong yon, sinabi sa akin ni Tifanny na hindi naman talaga daw guro ito dahil
pinakiusapan lang ito ng may-ari na magturo pansamantala.

At hindi ko din inaakala na ang walangyang yon ay bilyonaryo baka akalain niya
pinuntahan ko lang siya para huthutan ng pera para sa mga anak ko na siya ring
iniisip ko.

“Huwag kang matakot bes, karapatan ng mga anak mo ang nais mo kung inaakala niyang
may iba ka pang motibo tadyakan mo ang pagkalalaki ng gagong yon para hindi na
makabuntis ulit,” napatawa ako kahit papano sa tinuran niya sa akin.

She’s right, kung anuman ang sabihin nito sa kanya wala na siyang magagawa ang
importante lang naman ay kailangan niya ang dugo nito para kay Knixie at koneksyon
nito para mahanap si Knexel.

“I already give you the address bes, it’s for you to decide anuman ang piliin mo
suportado kita,” tapik niya sa balikat ko. I know she will be forever my number one
supporter and I’m grateful at her.

Hindi ko napigilang hindi siya yakapin magmula noon hanggang ngayon siya pa rin ng
nag-iisang taong tinuring akong higit pa sa kaibigan hindi na nga siya
nakakapagtrabaho ng dahil sa pagbabantay sa mga anak ko halos gawin na naming bahay
ito sa pabalik-balik sa bahay at ospital.

Si Knexel at Knixx ay nasa eskwelahan kapag umaga, si Yaya ang nagbabantay sa

kanila kapag nasa bahay ang mga ito at kapag nasa ospital naman nagtitiis ang
dalawa para lang suportahan ang kapatid nila ganoon nila kamahal ang nag-iisa
naming Prinsesa at malamang ganoon rin si Knell kapag narito siya.

“We don’t have enough time Tin, kung gusto mong maligtas natin si Knixie gawin mo
ang nararapat. Isantabi mo muna ang nangyari noon at ang sakit na nararamdaman mo
hanggang ngayon,” there’s finality in the tone of her voice.

I know she’s right, I don’t have much time to think about my sentiments, all I need
now is assurance for my child’s health. Wala na akong mahihiling pa ngayon kundi
ang makita ang mga anak ko na masasay.

I made up my mind, susubukan ko kapag hindi siya pumayag or ipagkait niya ang
kailangan ng mga anak ko atleast I have tried diba kaysa sa hindi ko sinubukan.
Tama, hindi ako magsisi dahil kung tutulong man siya o hindi hahanap ako ng ibang
paraan.
Tumayo ako sa pagkakaupo ko, sinenyasan ko si Yaya na iuwi ang mga bata at
binalingan si Tifanny.

“Okay I will Tif, ikaw na muna ang bahala sa mga anak ko.”

Knoxx

“Sir, may babae pong naghahanap sa inyo sa baba nasa reception are po siya,” My
secretary said at the intercom I was snapped with staring at my son whose playing a
toy robot that I brought him yesterday.

Wala pa rin akong balita sa kung saan ko mahahanap ang mag-iina ko, pinagalaw ko
nalang ang mga tauhan ko malapit doon sa kung saan nahanap ko si Knell. I smiled
when I remembered his name.

Knell Duke Parker, ang sarap pakinggan natutuwa akong kahit na anong ginawa k okay
Celestine nakuha niya pa ring ipangalan sa akin ang mga anak ko. I talked to Knell,
he said his other siblings named: Knexel King, Knixx Prince and Knixie Queen.

Ang sarap pakinggan ng mga pangalan ng mga anak ko para akong lumulutang sa
aalapaap kapag naririnig lang yon sa bibig ni Knell. Halo-halo ang nararamdaman
kong emosyon lalo na at quadruplets pala ang mga anak ko.

I have three boys and one princess who I will spoil rotten. I’m excited to see them
with their mother, the love of my life. “Sir, nandyan po ba kayo? Sabi po ng
babaeng naghahanap sa inyo importante daw ang sadya niya.
Papasukin ko po ba?” Pagsasalita ulit ng sekretarya ko. Napabuntung-hininga ako at
tumigil muna sa pagpipirma ng mga papeles and sinulyapan ang anak ko bago
binalingan ang intercom.

“Let me see her first,” alam niya ang ibig kong sabihin bawat sulok ng gusaling ito
ay may CCTV cameras kaya bawat sulok, sa loob man o labas ay nakikita ko. Ako lang
at ang Security ang may access dito, binuksan ko ang CCTV System namin ang hinanap
ang Reception Area nang buksan ko ito ay napamaang ako at natigilan.

Kitang-kita ko ang mukha ng babaeng naghahanap daw sa akin, hindi ako makagalaw
tila magnetong natuon lang ang mata ko sa mukha niya sa camera. Is this dream or my
imagination? If yes, I hope I won’t stop. She’s here, she’s really here.

My search is finally over, siya na mismo ang pumunta sa akin ang tanong bakit? Is
is because of Knell? My God, she’s more beautiful. My Queen looks like a Goddess.
Mas lalo lang siyang gumanda mas nagmature ang mukha niya at mas lalong gumanda ang
hubog ng kanyang katawan.

“Mommy! That’s my mommy! Yeheey! She’s here, she’s going to fetched me,” naputol
ang pagkatutulala ko ng makita si Knell sa tabi ko at tinuturo ang Mommy niya sa
camera. He’s smiling widely. He misses her mom so much. Ako din.

Sinubukan niyang umakyat sa kandungan ko pero nahihirapan siya kaya naman binuhat
ko siya at inilagay doon. “Papasukin niyo ang babae, ipagamit niyo sa kanya ang
Private elevator.” Utos ko sa sekretarya ko na napasinghap yata sa sinabi ko.

Indeed, she’s shocked. No one is allowed to use the elevator except for me. “Are
you sure Sir?” She asked again. I rolled my eyes. Hindi ibig sabihin na hindi ko
iyon pinapagamit sa iba ay hindi na pwede sa aking pinakamamahal na Reyna.

Lahat nang meron ako ngayon, pagmamay-aari din ito ng mag-iina ko at siya bilang
sekretarya ay walang karapatan para kwestyunin ang utos ko. “Follow my orders or
I’ll fire you?!” Sigaw ko sa kanya sa intercom.
Mabuti nalang ay hindi natatakot itong si Knell kapag sumisigaw ako sanay na sanay
na yata siya.

“Masusunod Boss,” nanginginig na sagot niya sa akin hindi pa siya nakapagpaalam

matapos niya akong sagutin malamang uutusan niya ang mga receptionist sa sinabi ko.

Inayos ko ang aking sarili tinignan ko ang mukha ko sa salamin baka sakaling may
dumi ito, ngayon lang ulit kami magkikita ni Celestine gusto kong maayos ako na
makita niya kahit pa medyo mahaba na ang buhok ko.
“Don’t worry Dad, you are handsome Mommy will notice it,” nag-approve sign pa ang
anak ko sa akin. Sinabi ko sa kanya ang nangyari noon na himala namang
naiintindihan niya kahit pa batang-bata pa siya.

Mas mabuting habang bata pa daw sila ay alam na nila ang nangyayari, ito ang sabi
ng kanilang ina kahit pa hindi nila ito masyadong maiintindihan. “Are sure Duke?” I
asked him.

He smirked at me and nodded then he watched to see her Mom knocking at my office
door. Napalunok ako nang marinig ang katok na yon at ang puso ko ay sobrang mabilis
sa pagpintig kahit na ang pawis ko ay nanlamig.

“C-Come in,” nautal pa ako sa pagpapasok sa kanya. Narinig kong napatawa si Knell
sa ginawa ko pero talagang kinakabahan ako nang bumakas ang pintuan ay napasinghap
pa ako.

Mas maganda pa rin siya sa malapitan kaysa doon lang sa camera, ang pinakamagandang
babae sa buong mundo ay nasa harapan ko.

We looked in the eyes for awhile tila magnet ang mga ito na hindi maalis-alis sa
isa’t-isa, natigil lamang ito ng excited na sumigaw si Knell.

“Mommy, I miss you!”

Chapter 15

Third Person

“Mommy! You’re here!” Nagtatakbong sigaw ni Knell sa kanyang ina, napatalon pa ito
nang yakapin si Celestine muntik pa silang mabuwal parehas sa ginawa ng anak ngunit
naalalayan naman niya ang sarili.

“I miss you so much Mommy!” Pinaghahalikan ng bata ang mukha ni Celestine. The
child can’t stop himself especially he misses his mom so much.

Hindi naman malaman ni Celestine ang gagawin, nashock siyang makita ang anak na
nasa harapan niya gayong bago siya pumunta dito ay pumunta muna siya estasyon ng
police upang alamin kung nahanap na ang kanyang anak ngunit nandito pala ang anak.

“Goodness Knell baby, kung saan-saan ka na namin hinanap. Are you okay?” Celestine
asked her son hindi nila alintana na nakamasid lang si Knoxx sa harapan nila.
Lumuhod pa si Celestine upang mapagmasdan ang anak, miss na miss na niya ito at
nais niya sana na magkasama-sama na ang quadruplets.

Hinaplos-haplos ni Celestine ang mukha ng anak at chineck pa ang buong katawan baka
may galos ito o kung anupaman. “My Ghad Knell, please don’t do this to us next
time, your siblings are worried about you,” Celestine scolded her son.

Napayuko lang ang bata at hindi nakialam si Knoxx roon dahil alam niyang bilang
isang magulang kapakanan lang ng anak ang nais nito, pinapagalitan si Knell hindi
dahil hindi na siya mahal kundi dahil sa sobrang pagmamahal ni Celestine sa anak ay
labis ang kanyang pag-aalala.

Knell nodded and hugged his mom. “I’m sorry Mommy, I won’t do that again,” he
sniffed while hugging his Mom. Celestine sighed and kissed her son’s forehead. She
muttered I love you at the kid.
At that moment, tumikhim si Knoxx upang agawin ang atensyon ng dalawa na
ipinagtataka naman ni Celestine.

Dapat ay shock ito sa batang nasa harapan at puno ng katanungan ang mga mata habang
pinagmamasdan sila ngunit wala itong reaksyon bukod sa emosyong nasa mata nito ang
pangungulila at pagmamahal na siyang ipinagtataka ni Celestine.

“Hi,” Knoxx wanted to smacked his head with what he’s saying. Sa loob ng ilang taon
yon lang talaga ang masasabi niya samantalang ang laki-laki at ang bigat-bigat ng
utang niya sa babaeng minamahal.

Napataas ng kilay si Celestine at binuhat si Knell akmang lalapit si Knoxx para

siya na ang magbuhat sa anak ngunit sinenyasan siya ni Celestine na huwag lumapit
na siya namang sinunod ni Knoxx.

Kailangan niyang intindihin ang dalaga at kailangan niyang palambutin ang loob nito
upang makahingi ng tawad sa minamahal na nasaktan niya ng husto.

Tango lang ang sinagot ni Celestine kay Knoxx, hindi maibuka ng binata ang bibig
nang maayos para siyang mauutal sa kung ano sanang sasabihin. Bumuntung-hininga
muna siya bago muling nagsalita at tinignan ng mata sa mata si Celestine.

“How are you? How are our kids?” He asked at the woman infront of her. Ma lalo lang
gumanda si Celestine sa tuwing mangungunot ang noo niya para kay Knoxx isa itong
mannerism ng dalaga kapag nagcoconfused at naiinis.

She looked her son first before answering. Right, sinong hindi mag-aakala na hindi
ito anak ni Knoxx gayong kamukhang-kamukha ng lalaki ang mga anak niya at malamang
nagtanong na rin ito sa binata.

Knowing Knell, sa quadruplets ito ang hindi marunong magsinungaling ibang-iba sa

mga kapatid niyang lalaki sinasabi lang ng bata ang kung anong nasa isip nito. “We
are fine,” sagot ni Celestine.

Nakatayo pa rin ang dalaga sa harapan ni Knoxx na napansin ng binata. Nasapo ng

binata ang mukha, wala talaga siyang kuwenta kapag tumatanggap ng bisita at sa
mismong pinakamamahal niya pa ipinakita.

“My bad, upo ka muna. I will tell you how did I found Knell,” akmang aalalayan niya
si Celestine para maupo pero dumistansya lang ang dalaga at naupo sa sofa sa loob
nitong opisina ni Knoxx.

Inilibot ni Celestine ang mata, malaki ang opisina ng binata at aakalain mo

talagang lalaki ang nasa loob nito. “Cancel all my meetings and get Knell here,
bilhan mo siya ng meryenda sa Cafeteria,” Knoxx called his Secretary at the
intercom.

In less than a five minutes, pumasok ang Sekretarya ni Knoxx ay inaya naman agad
nito si Knell. The boy looked at his Mom, Celestine nodded. Ang pag-uusap na ito ay
para sa mga matatanda lamang at hindi gugustuhin ng babae na marinig ito ng anak
niya.

Ngumiti ang Sekretarya ni Knoxx pagkatapos nitong kunin si Knell hindi na nagtanong
pa ang Sekretarya kung ano ang rason, pagkapasok na pagkapasok palang kanina ng
babae ay alam niyang importante ang pag-uusapan nila since pinagamit ng Boss niya
ang private elevator nito.

Inakay nito si Knell papalabas. Naupo na rin si Knoxx sa harapan ng dalaga,

pinagmasdan niya muna sandali ito bago napunta ang mga mata niya sa mukha nito. To
his surprise, the woman is looking at him also but her face is frowning.

Akala niya ay yuyuko ang babae kapag nagkatitigan sila pero parang hinahamon lang
siya nito. Ibang-iba sa dalagang noon kapag lalapitan mo ay yuyuko at mamumula ang
pisngi ngayon yata ay matigas na ito at matatag.

Sino nga ba ang hindi tatag sa halos limang taong pag-aalaga sa mga anak niya?

“Nakita ko si Knell noong isang araw, tatlong araw na siya sa akin. Umiiyak siya
noon at hinahanap ka niya. I know from the moment I saw him, I know he is my son,”
panimula ni Knoxx sa usapan upang kahit na papano ay mawala ang awkwardness na
namamagitan sa kanila.

“I know, he is my son and I know may tatlo pa tayong anak,” sa sinabing yon ni
Knoxx ay nanlaki ang mga mata ni Celestine na napansin ni Knoxx. Atlast, may nakita
din siyang emosyon na hindi niya pa nakikita magmula kanina.

“Sa maniwala ka at sa hindi, sa loob ng limang taon hinanap kita. Napunta ako sa
kung saan-saan, nitong nakaraang buwan lang ay nahanap ko ang Coffee Shop ng Lola
mo sa Mindanao. Nagmakaawa ako sa Manager ng Coffee Shop, pinapasok niya ako sa
opisina mo pero wala siyang sinabi sa akin. Nakita ko lang ang mga larawan nila sa
loob noon,” mahaba niyang pagsasalaysay kay Celestine na paiba-iba ng reaksyon sa
kanyang naririnig.

No, she won’t fall for his tricks this time, she won’t believe whatever is he
saying. Natuto na siya, nadala na siya sa mga panloloko nito. And believing this
person twice will be huge embarrassment and idiocy.

Siguradong pagtatawanan siya ulit ng mga nakakakilala sa kanya at siguradong maging

ito rin ay pagtatawanan siya. “I –Hindi ako nagpunta rito para sa paliwanag o mga
kuwento mo Mr. de Lucca I am here because not that I wanted to but I am here
because I need to,” pinutol ni Celestine ang sasabihin sana ni Knoxx.

Natameme ang binata ng tawagin siya nitong Mr. de Lucca at hindi niya inaasahang
kaya na iyong gawin ni Celestine. He laughed on his mind bitterly, ang paniwala na
mapapatawad siya agad ng babaeng minamahal ay tila isang langit na mahirap abutin.

Marami pa siyang kailangang patunayan dito upang masabi nito na totoo at puno ng
sensiridad ang mga sinasabi niya.

“Nandito ako dahil may obligasyon ka sa mga bata, kahit sa mga bata nalang kung
kaya ko lang ito marahil hindi na ako lalapit pa sayo dahil sukdulan ang galit ko
sayo,” napalunok ng laway si Knoxx sa tinuran ng babae hindi man nito ipakita ang
emosyon alam niyang bawat salita na lumabas mula sa bibig ay puno ng anghang.

Anghang na anumang nilalaman ng mga salita ng babae hindi makapagsalita si Knoxx

hindi niya alam kung anong sasabihin at kung may sasabihin man siya alam niyang
walang gagawin roon ang dalaga.

“Nandito ako para humingi sana ng tulong sa paghahanap kay Knell since you are a
POWERFUL man who could manipulate everything sayo ako lumapit pero ngayong narito
pala si Knell sayo, ito nalang pangalawa ang hihingin ko,” Celestine stop for
awhile and looked for Knoxx’s reaction.

Unti-unting naging seryoso ang reaksyon sa mukha ni Knoxx ng makitang malungkot ang
mata ni Celestine nang banggitin ang huling sinabi nito. Pinabayaan niya lang ang
babaeng magsalita.

He wanted to comfort her but he controlled himself baka masampal lang siya ng babae
sa gagawin niya. Maybe, he’s lusting over her body but he can control himself mas
malalim ang pag-ibig niya kay Celestine kaysa sa pagnanasa niya.

“My daughter Knixie was at the hospital for awhile now,” nanlaki ang mata ni Knoxx
sa sinabi ni Celestine at napatayo ito. Ang marinig na nasa ospital ang anak mo ay
sadyang nagpanerbyos kay Knoxx.

His daughter from the woman he loves is on the hospital. Ano pa ang ginagawa nila
ngayon? Makakapag-antay ang paghingi ng tawad, ang kalagayan ng nag-iisang Prinsesa
niya ay hindi.

“W-wait, where are you going hindi pa ako tapos magsalita!” Napatayo na rin si
Celestine. Knoxx looked at her then pulled her hands, wala na siyang pakialam
ngayon kung masampal man siya ng babae.
l
“You said our daughter is on the hospital, ano pa ang ginagawa natin dito kailangan
tayo ng anak natin,” he said it as if it was a very easy word to say. Si Celestine
naman ang nagulat ngayon hindi lang ba ito magtatanong o tatanggi ang mga anak
niya?

Wala siyang nagawa ng lumabas sila, hila-hila siya ni Knoxx nang makita si Knell ay
binuhat nito agad ang bata. Mabilis silang nakasakay sa elevator habang tinitignan
ng mga empleyado ni Knoxx para silang hangin na nakarating agad sa sasakyan ni
Knoxx.

“Where is the hospital and what can I do for my daughter?” He asked while fixing
Knell’s seatbelt. When Knoxx was about to fixed her seatbelt doon lang ay tila
nagising siya.

“My daughter needs your blood, she had a leukemia and she’s at the ICU room.”

Chapter 16

Third Person

Walang imikan ang dalang pares sa sasakyan pati na si Knell ay ramdam na ramdam ang
tensyon sa pagitan ng kanyang mga magulang. Knell remained silent, alam niyang
nakikipakiramdaman lang ang mga ito at nais niyang hindi makisali sa pag-uusap ng
mga matatanda dahil iyon ang nararapat.

Kailangan nilang mag-usap sa mga nangyari noon dahil kung hindi para na ring
sinabing hindi dapat mabuo ang kanilang pamilya. Katabi ni Knoxx si Celestine sa
driver seat habang si Knell ay nasa likod nila, pinilit ni Knoxx na maupo ang babae
sa harapan upang hindi siya umano magmukhanh driver nila tatanggi pa sana si
Celestine doon nang si Knell na mismo ang nagtulak sa Ina sa passenger seat.

Ramdam na ramdam ang awkwardness sa loob ng kotse pati ang batang si Knell
napapaisip tuloy kung sino ang bata siya ba o ang mga magulang niya. “My parents
are childish.” Bulong ni Knell sa kanyang sarili.

Ang bata nalang ang nag-adjust sa awkwardness nila, napabuntung-hininga ang bata
nang tumigil ang sasakyan sa isang ospital sa loob ng isang oras ni isa man lang sa
kanila ay walang nagsalita na siyang pinanghinayangan ng bata.

“Where are here Knell, I know you are excited to see your siblings but be strong
when you see Knixie okay?” Akmang bubuksan pa ni Knoxx ang pintuan ng kotse para
kay Celestine ngunit nauna ng bumaba ang babae at binuksan ang isa pang pintuan
para makababa si Knell.
Nagkatinginan nalang ang mag-ama dahil sa kilos ni Celestine ay mas lalo lang
nadagdagan ang kaba ni Knoxx. Paano nalang kung magkita pa sila ng tatlo niya pang
mga anak ano nalang ang gagawin niya?

Si Knell palang ang nakakaalam sa tunay na nangyari baka masapak lang siya ng mga
lalaki. With that thought, Knoxx shrugged it off.

Ang importante ay ang gumaling ang Prinsesa niya dahil baka mapatay niya ang lahat
ng Doktor sa ospital na ito kapag may nangyaring hindi maganda sa anak niya. “Okay
Mommy,” sagot ni Knell sa Ina na bumaba na din.

Sumunod na din si Knoxx sa dalawa, nanlalamig ang mga palad ng binata ngunit mas
nanaig sa kanya ang pagiging ama kaya gagawin niya ang lahat para sa mga anak.

Tahimik lang na sumunod ang binata habang nakasunod at nakatitig lang sa likod ni
Celestine, ramdam iyon ng babae halos nag-iinit na nga ang kanyang likod dahil sa
ginagawang pagtitig ni Knoxx roon. Knoxx take note to transfer her daughter to a
complete facility hospital.

Yes, the hospital was okay but he wants the best for his child.
Kakausapin niya nang masinsinan si Celestine mamaya hindi niya hahayaang makatakas
ito sa masinsinang pag-uusap nila.

Magalit man ito kung magalit, wala siyang pakialam ang importante maayos niya ang
kung anuman ang maling nangyare sa kanila noon hindi niya hahayaang walang
kalakihang ama ang mga anak at lalong ayaw niyang lumaki ang mga ito ng walang
kumpletong pamilya.

Ang pag-uusap nila kanina ay maling pagkakataon may pinagdadaanan si Celestine

malamang mas uunahin nito ang kapakanan ng anak bago ang pag-uusap nila.

“Mommy! Knell!”
Tila nagising si Knoxx sa isang pag-idlip nang makarinig ng maliliit at matitinis
na boses sa harapan nila hindi niya pa makita kung ano ang mga mukha nila pero alam
niyang ang iba niya pang mga anak iyon.

He remained silent and waited for his time, he didn’t want to overwhelm his sons.
Nakapamulsa siyang lumapit sa kung nasaan sila ngunit hindi siya nagsalita.

“You are so idiot Knell! I told you to memorize the direction of our home. Why did
you forget it?!” Knixx scolded his brother while glaring at him.

“Moron, you made us all worried about you!” Even Knexel is pissed with his brother
but they missed him hindi lang nila pinapakita malamang mga lalaki daw sila kuno.
Knell just crossed his arms and pouted at his brothers.

“Duh, just told me that you miss me no need to scold me. I don’t want to do that
again, nakakapagod palang mawala,” Knell told his brothers which earned a laughed
from Knoxx.

Lahat ng mga mata ay napunta kay Knoxx pati si Tifanny ay nanlaki ang mata nang
makita kung sino ang nasa harapan nila. Ang kaninang mga nakangising mga mukha ay
unti-unting napalis at napalitan ng pagtataka at inis mula sa mga bata.

Napalunok ng laway si Knoxx sa reaksyon nina Knexel at Knixx mostly from Knixx sa
kanilang apat si Knixx ang mas nakikita ang paghihirap ng kanilang Ina siya din ang
hindi makatulog minsan sa pag-iyak ni Celestine.

“MOMMY! ANONG GINAGAWA NIYA DITO?!” Sigaw ni Knixx na siyang ikinagulat ni Knoxx.
Galit si Knixx sa kanyang ama, si Knoxx daw ang dahilan kung bakit umabot sila sa
edad na lima na walang kinikilalang ama. Celestine sighed at his son, alam niyang
malaki ang galit ni Knixx sa ama nito akmang lalapitan ni Knoxx ang mga anak ngunit
napaatras lang ang mga ito.

Kitang-kita ni Celestine ang sakit sa mga mata ni Knoxx ngunit pinagsawalang-bahala

niya ito at nilapitan ang mga anak.

“Knexel, Knixx, he’s here because Knixie needs him,” mahinahong sabi ni Celestine
sa dalawa. Madaling umunawa ang mga anak ngunit sa kanilang apat si Knixx ang
matigas ang ulo at puso tanging siya lamang ang sinusunod ng anak.

“No! Knixie doesn’t need him! Knixie needs us not him,” turo ni Knixx sa ama,
lumapit si Knixx kay Knoxx at sinuntok-suntok ito tila nabasag ang puso ni Knoxx
habang tinitignan ang anak na puno ang galit sa mga mata hindi niya pinigilan ang
anak dahil nais niyang maglabas ito ng galit sa kanya.

Nanlaki ang mga mata ni Celestine sa tinuran ni Knixx at ginawa ng bata mabilis
siya lumapit dito at pinigilan ang bata, hindi niya pinalaki ang mga bata nang
ganito at ayaw niyang lumaki sila ng ganito.

“Knixx Prince! Did I teach you to point your fingers and hurt someone?!” Napuno na
si Celestine at hinawakan ang magkabilang balikat ng anak ngunit hindi magpapatalo
si Knixx.

He is a smart boy and he understands what’s happening. Lumapit si Knell at Knexel

sa Ninang. Napakagat ng labi si Celestine kahit kailan ayaw niyang nakikitang
ganito ang mga anak.
Umiiyak sa galit si Knixx habang pinapahiran ng luha ni Celestine.

“Mommy, paalisin niyo siya dito…” Hilam ng luha ang bata habang pinagmamasdan ni
Knoxx ang mag-ina tila bumabalik sa kanya ang mga araw na nais niyang saktan ang
sarili dahil sa pananakit sa minamahal.

Looking at Knixx and Celestine right, he regretted what happened in the past. Kung
maibabalik lang niya ang lahat at kung maibabalik lang niya ang nangyari sana
nasilayan niya ang pagluwal sa apat na anghel ng buhay niya.

“Knixx…” Mahinang tawag ni Celestine sa anak. “Bakit pa siya nandito gayong noong
kailangang-kailangan mo siya. Noong kailangang-kailangan namin siya, wala siya.
Noong panahon, umiiyak ka dahil sa pananakit niya sayo. Noong, tinutukso kami ng
ibang bata dahil wala siya, nasaan siya noon?”

For a five years old, who knows the pain of his mother and his siblings, Knixx is a
responsible child.
Napayuko sa kahihiyan si Knoxx, lahat ng sinabi ni Knixx ay paulit-ulit niyang
naririnig sa utak niya dahil sa kanya hindi nagkaroon ng magandang kabataan ang mga
anak niya.

“Masisi niyo ba ako Mommy kung nais ko siyang paalisin dito?” Ani ni Knixx, hindi
niya pa alam ang sitwasyon ng kapatid niya kaya nasasabi niya ito.

“Hindi ko siya pwedeng paalisin dito Knixx, si Knixie malalala ang sakit niya. She
had a leukemia, you know what’s leukemia right? Knixie needs him, Knixie needs his
blood. Do you want Knixie to suffer more instead of healing?” Pagrarason ni
Celestine sa anak na siyang ikanatameme ni Knixx.

Unti-unting nag-iba ang ekspresyon sa mukha ng tatlong bata.

“Please just this once Knixx, unahin muna natin ang kapakanan ni Knixie. You love
your sister right?” Dagdag pa ni Celestine para siyang nakikipagdeal sa isang
businessman upang masunod lang ang gusto niya at upang magkasundo sila sa mga
konsdisyon nais niya sanang sumali sa usapan at pakiusapan ang anak ngunit
pumapasok din sa kanyang isipan na kapag sumali siya sa usapan mas lalo lang
magagalit si Knixx.

Inoobserbahan niya ang mga anak na lalaki at mukhang si Knixx ang nakakuha nang
katigasan ng ulo niya. Masakit mang isipin ngunit baka kay Knixx siya mahirapan, si
Knixx ang karma niya at ito ang magiging pinakamalaking pasakit sa kanya.

Ang isang bata kapag malalim ang galit hindi bastang-basta mawawala kahit pa bigyan
mo pa ng sangkatutak na laruan. “Fine, but with a condition…” The child muttered.
Napabuga ng hangin si Knoxx sa sinabi ng bata. Looks like, he already found the
next CEO of his Empire. Hindi basta-basta si Knixx talagang papahirapan siya ng
bata.

Napangiwi si Celestine sa narinig, si Tifanny naman ay napangisi lang, si Knell at

Knexel at tahimik na nakikinig ngunit umiiyak dahil kay Knixie, si Knixx lang yata
ang may tapang sa kanilang tatlo para parusahan ang ama. He glared at his own
father and said.

“Ayokong lumalapit siya sayo lalo na kapag mag-isa ka.”

Chapter 17

Knoxx

No! Hindi ako makakapayag sa gusto ng anak ko. He really looks like me when I am
facing with my business partners. Kung titignan mo siya ay parang business deal ang
sitwasyon namin ng Mommy niya at nais niya na naayon ang lahat sa kanya pero hindi
ako papayag sa bagay na hinihingi niya, hindi kahit kailan.

Ngayon lang ako nagkaroon ng pagkakataon na makasama muli ang kanyang Ina maging
sila, ang hinihingi niya ay hindi ko mapapayagan.

“No, I am sorry pero hindi ako papayag sa kondisyon mo. I am here because your
sister needs me. Kung man lang ako makakalapit sa inyo o sa Mommy mo hindi ako
magbibigay ng dugo sa kapatid mo,” I’m emotionally blackmailing them I know but
this is the only way I could be with my family.

Kahit pa sabihing hindi makatarungan ang dahilan ko o makasarili ito ito lang ang
nakikita kong paraan upang mapapayag sila na makalapit ako sa kanila. Celestine and
Tifanny gasped, they are glaring at me as if I am a selfish devil residing here in
earth.

Kung alam lang nila ang nararamdaman ko ngayon kung alam lang nila ang dahilan ko
hindi nila ako masasabihan ng ganito. Nakita kong magrereact pa sana si Celestine
ngunit inunahan ko na siya sa mga oras na ito, ayokong ni isang araw ay malayo sa
akin ang mag-iina ko. Never!

“Kung may kondisyon kayo mayroon din ako,” tuluy-tuloy ang aking pagsasalita ayoko
silang bigyan ng pagkakataon na makapagreact dahil kapag nangyari yon, alam ko na
ang mangyayari.

“I wanted you and my kids at my house, doon kayo ititira at pakakasalan mo ako,”
desidido na ako sa gagawin ko at walang makakapigil roon.
Nanlaki ang mata niya pati na ang bestfriend niya. Knixx is glaring at me, if looks
could kill I’m already dead. “What the hell?!” Sigaw ni Celestine sa akin.
Napatingin ako sa mga anak ko na napatakip ng mga tenga nila, napangiti ako.

Napakagaling magpalaki ng anak nitong mahal ko kung magkakaayos kami nais ko pa

sanang magkaroon nang isa pang anak. This time, I wanted to be the one who’s taking
care of my wife if ever I will get her pregnant again.

“No, hindi ako makakapayag!” Sigaw niya. Napabuntung-hininga ako, alam ko namang
hindi siya agad-agad na papayag sa mga bagay na hinihingi ko pero ang taong
desperado kahit ano pa ang kailangang maging paraan ko ay gagawin ko.

“Take it or leave it, you have no choice at the moment Celestine. I will let you
choose, kung hindi man yon may iba pa akong paraan. Pwede akong humingi nang
kustodiya ng mga anak ko,” I’m cruel I know.

Mas pinapahirapan ko pa yata ang damdamin ng taong mahal ko sa nakikita ko sa mga

mata niya ngayon mas lalo lang lumalabo na maibalik ang pagmamahal niya sa akin.
But, I don’t have a choice I let them free or I will suffer, we will both suffer. I
love my family so much.

Alam kong tinitimbang niya ang sitwasyon ngayon dahil malalim siyang nag-isip. It’s
a win-win situation for me if she will agree.
Makakasama ko na ang aking pamilya, mapapakasalan ko pa siya at makakagawa pa ako
nang paraan upang mapatawad niya ako kaysa naman tumunganga lang ako at walang
gawin.

Mas lalong gumanda pa naman ang Celestine ko kahit na may anak na baka mapormahan
pa ng iba, ayokong magkaroon nang ibang ama ang aking mga anak. Ako lang ang
magiging asawa ni Celestine at ako lang ang magiging ama ng mga anak namin, wala ng
iba.

“I’m not blackmailing you Celestine, I will still help my daughter whatever it
takes but I won’t guarantee you na hindi ko sila ipaglalaban sa korte kung
kinakailangan,” seryoso kong sabi sa kanya. Napakagat-labi ako dahil nakita kong
nanginginig ang labi niya sa galit sa akin.

Pakiramdam ko mas lalo ko lang dinadagdagan ang pasanin niya ngunit wala akong
makitang ibang paraan dahil kung susuyuin ko naman siya hindi siya maniniwala sa
akin at mas lalo niya lang akong kamumuhian.

Atleast, kung kasal na kami wala siyang takas sa akin. Akin at akin pa din siya,
wala siyang ibang mapupuntahan kundi sa akin lang.
Lahat ng taong hahadlang sa amin ngayon ay makakatikim nang galit na hindi pa nila
nararanasan.

Ilang minuto muna ako nag-antay bago ako nagkaroon ng sagot mula sa kanya,
tinitigan niya ako ng mata sa mata tila natutunaw ako sa sama nang tingin niya sa
akin bago siya ilang beses na bumuntung-hininga.

Tifanny and my children are waiting for her answer just like what I am doing. I am
not giving her a choice in fact, I’m giving her the chance to have a family she’s
dreaming of. Pamilyang pinapangarap naming dalawa magmula pa noon, ang pamilyang
bubuoin namin na masaya at kumpleto.

Alam kong iniisip din niya ang bagay na ito ngayon at sana lang ay pagbigyan niya
ako kahit pa malaki ang kasalanan ko sa kanya at binablackmail ko siya ngayon.
“Wala naman akong pagpipilian, ang mga anak ko ang nakasalalay dito.
Ayokong umabot pa sa agawan ng karapatan, maiipit lang ang mga anak ko. Ayokong
magkaroon sila ng trauma nang dahil lang dito. Pumapayag na ako,” kulang nalang
magtatalon ako sa sinabi niya.

Matigas ang ulo ni Celestine at masyadong makitid ang utak nito ngayon, mahal na
mahal niya lang talaga ang mga anak namin kaya ginawa niya ito pero babaguhin ko
ang pananaw niya.

“Sana lang, tama ang desisyon ko,” dagdag niya pa habang pilit na binabasa ang nasa
utak ko gamit ang mga mata niya ngunit hindi ko pinapakita ang emosyon at aking
nararamdaman. I wanted everything in places first, bago ko muling pasayahin ang
pinakamamahal kong babae.

“Salamat at pumayag ka, una muna nating gawin ang ilipat ng ospital si Knixie para
sa mga may cancer,” kahit sasabog na ang aking kalooban sa saya dahil sa pagpayag
niya hindi ko pa din maiwasang malungkot dahil ang nag-iisang Prinsesa ko ay
nandito pa din sa ospital.

Pangako ko, gagawin ko ang lahat gumaling lang si Knixie kahit pa papuntahin ko
dito ang mga magagaling na Doktor mula sa ibang bansa ay gagawin ko huwag lamang
mawala sa amin si Knixie.

Mahal na mahal ko ang mga anak ko kahit pa ngayon ko lang sila nakita. Galing sila
sa babaeng pinakamamahal ko kaya kahit ano pa ang mga itsura nila. Mahal na mahal
ko sila.

“Kailangan pa ba yon?” Biglang tanong ni Celestine. Naasar siya sa akin dahil halos
desisyon ko lang ang nasusunod ngayon pero kailangan para mas lalong maalagaan at
matutukan ang kalagayan ni Knixie ng mga magagaling ang ekspertong mga Doktor doon.

“I want the best for my daughter, hindi ko sinasabing hindi magagaling ang Doktor
dito pero nais ko lang na mas matutukan ang kalagayan ng anak natin,” wika ko sa
kanya. Sana lang maintindihan niya ang logic ng mga sinasabi ko upang nang sa
ganoon ay hindi ako mahirapan pa siyang kumbinsihin.

Tumango siya bilang sagot sa akin, lumapit sa kanya ang tatlo naming anak na lalaki
at pinaupo muna ang kanilang Ina.

Napansin marahil nila na mas naeestress yata ang Mommy nila sa pinagsasabi ko,
napayuko nalang ako ng samaan ako ng tingin ni Knixx.
Wala pa man ang giyera may possible na akong kalaban at mukhang armado pa ito ng
mga armas na panlaban sa akin.

Kahit na alam kong kakampi ko si Knell, magiging three against two ang labanan,
idagdag pa si Tifanny na resbak nilang mag-iina.

“As if I have, a choice in this matter,” she muttered at herself but I hear it.
Tinampal niya ang noo, sumakit pa yata ang ulo niya sa ginawa ko marahil ay alam
niya din sa sarili niya kung bakit hindi na ako nagtanong pa sa kung sino ang ama
ng quadruplets.
Matalino si Celestine, malalaman at malalaman niya kung ano ang pinagagawa ko para
mahanap lang sila.

“Ihahanda ko muna ang mga papeles para sa pagtatransfer kay Knixie sa sinasabi kong
ospital. Magpahinga muna kayo dito at ihahatid ko kayo mamaya sa bahay niyo para
kunin ang mga gamit niyo.” I have left them after that.

Umalis na ako sa harapan nila baka makuha pa ni Celestine na mag-iba ng desisyon

mahirap na. Ayokong magkapag-isip pa siya, napapayag ko na siya at hindi na dapat
magbago yon. They will live in my house and that’s final.

Pagkatapos gumaling ni Knixie ay magpapakasal agad kami ng Mommy niya hindi ako
papayag na wala ang unica hija ko sa mismong kasal namin ng Mommy niya…

Chapter 18

Celestine

Hindi ako umiimik habang nagmamaneho siya papasok kami ng magarang village ni hindi
ko napansin kung ano ang pangalan ng village na ito dahil hanggang ngayon ay
pinoproseso ko pa na magkasama kami ng Tatay ng mga anak ko at hindi ako
makapaniwala na napapayag niya ako sa lahat ng gusto niya.

Nakakainis lang dahil mukhang nahulpog na naman ako sa bitag niya. Siya na mismo
ang umasikaso ng paglilipat kay Knixie sa isang pribadong ospital para lang sa may
malalang sakit na gaya kay Knixie.

At siya din mismo ang nag-ayos ng mga bagahe namin nang pumasok kami sa bahay ko
dahil lutang pa rin ako sa nangyayari ni hindi ko alam kung saan niya kami dinala.

Kitang-kita ko sa kanyang mga mata ang excitement habang nakikita ang aming mga
anak sa salamin nitong kotse sa loob ni hindi niya pinansin ang pagsama sa kanya
nang tingin ni Knixx.

“Malayo pa ba tayo, I’m tired na,” angal ni Knexel. I know Knixx and Knexel had a
plan and Knell is not included. Nilingon niya ang mga anak namin habang nagmamaneho
at nginitian si Knexel.

“Malapit na kiddo,” sagot niya sa anak namin na ngumunguya ng fries at umiinom coke
float. Ewan ko ba kung bumabawi siya o iniispoiled niya ang mga bata sa dami niyang
binili nang nagutom ang tatlo.

Huminto kami sa isang store ni Jollibee habang pauwi daw sa bahay namin dahil
nagutom ang mga bata. He even told the service crew that he will buy the food store
if they won’t give his sons orders quickly.

Panay ang reklamo ni Knixx na matagal kahit pa alam ko naman na pinapahirapan lang
nila ang Daddy nila. Gusto ko siyang sapakin dahil sa ginawa niya, binantaan niya
pa ang service crew gayong may mas nauna pa sa kanila.

Nakakalimutan niya yatang hindi lang siya ang tao sa mundo. He didn’t even
considered it. “Are you okay Tin –I mean Celestine?” He askedI shrugged. Ano ba ang
dapat kong sabihin sa kanya?

Salamat, dahil sa kanya gagaling ang anak ko o salamat dahil sa kanya magkakaroon
na ng ama ang aking mga anak hindi ko alam kung ano ang gagawin o sasabihin. I
heard him sighed.

I guess, he feels I am not comfortable yet. Sa gilid ng aking mga mata ay

napatingin nalang siya sa unahan, hindi ko man lang napansin na huminto na pala
kami. Napaawang ang bibig ko ng makita ang bahay –no, hindi bahay ang tawag dito
Mansyon.

Ang nasa harapan ko ay isang Mansyon na maihahalintulad na rin sa isang kastilyo.

Mukhang hindi lang ako ang napanganga maging ang mga anak ko. Si Knexel ay nahulog
pa ang kinakain samantalang si Knixx ay natapon ang coke.

Si Knell naman ay tila hindi nagulat sa nasa harapan malamang ilang araw siyang
narito kaya sanay na sanay na siyang makita ang tinitirhan ng ama.

“I-Is that really your house Daddy?” Nakaawang pa din ang bibig ni Knexel habang
itinatanong iyon sa ama.
Nakita kong agad na binuksan ng gwardya ang napakalaking gate, nakilala agad nito
ang sasakyan ng amo. Hindi niya sinagot agad ang tanong ng anak niya, pinapasok
niya pa sa loob ang sasakyan at huminto muna sa harapan nito bago nilingon si
Knexel at sinagot.

“It’s not just my house kiddo, it’s ours.” Nakangiti niyang sabi kay Knexel bago
bumaba ng sasakyan akmang baba na ako ng binuksan niya ang kabilang pintuan ng
sasakyan. “May I my lady?” Inilahad niya ang palad upang alalayan ako.

Tinaasan ko siya ng kilay dahil roon nasa mga mata niya ang pagmamakaawa na
pagbigyan ko siya. Pinag-isipan ko muna sandali bago tanggapin ang kanyang palad.

Pagkatapos kong bumaba ay siya na rin ang nagbaba ng mga anak namin.
Nang si Knixx na ang aalalayan niyang bumaba ay tinampal lang ng bata ang kamay
nito at agad na lumapit sa akin upang humawak sa kamay ko. Nagkatinginan kami,
gamit ang aking mga mata ay humingi ako ng pasensya.

Tumango siya at bumuntung-hininga, si Knell at Knexel ang sumabay sa kanya.

Hinawakan ng dalawa ang magkabila niyang kamay bago kami inaya na pumasok.

“Let’s go inside kids, may sorpresa ako sa inyo. Iwan niyo na ang mga gamit niyo,
ang mga katulong na ang kukuha niyan,” sabi niya.

Pakiramdam ko isa akong kontrabida sa kasiyahan ng mga anak ko habang papasok kami.
Pakiramdam ko, ang mga bagay noon na hindi ko mabili para sa kanila ay ipinagkait
ko sa kanila gaya ng ipinagkait ko sa kanila na makilala nila ang kanilang ama na
kaya namang bilhin ang lahat ng gusto nila.

Iba ang gusto ng mga anak ko kaysa sa isang normal na bata. Gusto nila ng sariling
laboratory equipments, gusto nilang mag explore gamit ang mga kung anu-anong may
pakinabang na kemikal na sa eskwelahan lang nila nagagawa.

Inihahanda ko ang aking sarili at nag-iipon ako para sa kanila kaya naman hindi ko
maibigay kung anuman ang nais nila. But, now I think they will get it from their
Dad.

Nauna ang tatlo sa paglalakad habang kami ni Knixx ay nasa likod nila, hindi ko pa
masyadong nakikita ang nasa loob ngunit nang makapasok kami ni Knixx ay kamuntikan
ng malaglag ang aking panga dahil sa karangyaang makikita sa loob.

Ang chandelier na nasa itaas ay napakalaki at halos mabulag ang aking mata dahil sa
kinang nito at sa tingin ko ang mga materyales na ginamit dito sa pagawa sa bahay
ay hindi basta-basta mukhang sa kahoy palang masasabi mo na talagang pinaghandaan
at ginastusan ang mga ito.

Ngunit hindi lang yon ang nakaagaw ng pansin ko kundi ang mga naglalakihang larawan
na nakadisplay gamit ang napakagandang mga frame.

Ang unang larawan ay ang quadruplets, ang sumunod ay ako at ang quadruplets at ang
paghuli ay ako. Maging ang mga anak ko ay yon ang nakaagaw nang pansin nila marahil
ay naramdaman niyang hindi na kami sumusunod ni Knixx kaya tumigil siya at nilingon
kami.

Nagkamot nalang siya ng ulo nang makita kung ano ang tinitignan namin ni Knixx.
Magtatanong na sana ako kung saan niya nakuha yon nang halos mapatalon ako sa gulat
dahil sabay-sabay na bumati ang mga nakahilerang katulong sa harapan namin.

“Maligayang pagdating Master Knoxx, Madam Celestine, Young Master Knell, Young
Master Knexel at Young Master Knixx,” sabay-sabay din silang yumuko at nagbigay
pugay.

Napangiwi ako ng humigpit ang pagkakakapit sa akin ni Knixx, sa kanilang apat si

Knixx at Knixie ang hindi masyadong pala-kaibigan at naiilang kapag may hindi sila
kakilalang tao na nakikipaghalubilo sa kanila.

Isa sa mga ugaling namana nila sa akin, walang problema kay Knexel at Knell dahil
napakalakas nang loob ng dalawa hindi katulad ng mga kapatid nila. Hindi ko alam
kung ano ang isasagot ko sa kanila pero nang tumango si Knoxx ay tumango na rin
ako.

“Handa na ba ang mga kuwarto nila?” Tanong niya sa mga katulong. Pansin ko lang
kapag ibang tao ang kaharap niya wala siyang kahit na anong emosyon na ipinapakita
ngunit kapag kami ng mga anak niya halos luhuran na niya kami para lang pansinin
namin siya.

“Yes Master,” ani ng sa tingin ko na namumuno sa mga kawaksi dito sa Mansyon niya.
“Prepare the dinner at exactly 7:30pm, bumalik na kayo sa mga trabaho niyo,” dagdag
niyang utos pagkatapos yumuko ng mga katulong ay bumalik na sila sa mga trabaho
nila.

Ang iba ay lumabas para siguro kunin ang mga gamit namin. Nilingon niya ako at
nagsalita. “Ihatid muna natin ang mga bata sa mga kuwarto nila para makapagpahinga
sila ng maayos,” aniya sa akin.

Tumango ako at sumunod sa kanya, umakyat kami sa ikalawang palapag. Akala ko mas
mamangha ako sa unang palapag pero napanganga ako sa ikawalang palapag nang
pagmasdan ko ang bawat pintuan hindi ko mabilang kung ilan lahat yon lalo pa at may
ikatlo pang palapag.

What the hell?! Ano bang meron sa lalaking ito at tila yata isa siyang Royalty sa
bawat bagay na nasa loob nitong bahay niya?

Sana huwag naman siyang involved sa mga illegal na gawain ayoko yatang madamay kami
ng mga anak ko.
“Don’t let your imagination gone wild Celestine, I’ll tell you one day how did I
earned this much,” inirapan ko lang siya habang naglalakad kami dahil mukhang
nabasa niya ang pag-iisip ko.

Tumigil kami sa isang pintuan, apat na magkakasunod na pintuan ang nakikita ko

ngunit hindi iyon magkakadikit dahil ang lapad ng pagkakalayo ng mga ito. “Knell,
you know this room right?” He asked Knell.

My son nodded and kissed his father’s cheeks then he also kisses me and entered at
the room. “Dinner at 7:30pm okay?” Knoxx said to Knell. Nakabukas ang pintuan at
mula dito sa labas kitang-kita ko kung ano ang mga nasa loob nito.

Ang kuwarto ni Knell ang tema ay mga building’s na cartoons. Knell loves to build
blocks and such. Alam kong paglaki niya nais niyang maging Architecture.

Sinaraduhan niya ang pinto kasunod na pintuan ay kay Knexel, ang kanya naman ay mga
medical equipments at mukhang nagustuhan ito ng pabebe kong anak ni hindi man lang
niya napansin na habang pumapasok siya sa kuwarto niya ay sinasamaan siya nang
tingin ni Knixx mukhang galit itong katabi ko dahil mawawalan ata siya ng kakampi.
“Dinner mamaya Knexel, huwag kalimutan nasa loob na ang kailangan mo magpahinga ka
muna,” bilin niya kay Knexel hindi ako nagsasalita dahil gusto kong malaman ang
kapasidad niya bilang ama sa mga anak niya.
Iniwanan namin si Knexel sa kuwarto niya, si Knixx na ang sunod papalapit na kami
sa kuwarto niya nang napahigpit ang hawak niya sa akin.

“Mommy, can I sleep with you tonight?”

Si Knixx ang pinakamalapit sa akin sa kanilang lahat hindi halos makatulog ang baby
ko na ito kapag hindi ko kinakantahan pero ngayon gusto kong matuto siyang mag-isa
hindi palaging nasa tabi niya ako.

Lumuhod ako upang magpantay an gaming mga mukha, hinawakan ko ang kanyang pisgi at
hinalikan ko siya sa tungki ng kanyang ilong.

“Diba matapang ka Knixx, kapag pumasok kang mag-isa sa kuwarto mo ngayon bukas
isasama kita sa pagbisita kay Knixie,” nang banggitin ko si Knixie ay agad na
umaliwalas ang kanyang mukha at pumasok sa kuwarto na nasa tapat namin hindi ko man
lang nasulyapan ang kuwarto niya.

Tumayo ako sa pagkakaluhod muntik pa akong mapasubsob nang makita kong nasa harapan
ko si Knoxx na matamang nakatingin sa akin, tinaasan ko siya ng kilay at nagpagpag
ng tuhod.

“So, saan ang kuwarto ko?” Tanong ko sa kanya. He smiled and smirked at me. He then
walked and I followed. Binuksan niya ang nag-iisang pintuan sa pinakadulo nitong
pasilyo. Pinapasok niya ako, napataas ang aking kilay nang mapansin na halos gamit
niya ang naririto.

“Ang sabi ko dalhin mo na ako sa kuwarto ko, hindi sa kuwarto mo,” inaasar niya ba
talaga ako pero nang makita kong seryoso ang mukha niya napangiwi ako lalo na at
nang magsalita siya tila pinasabugan ako ng bomba sa tenga.

“Yes, this is your room I mean this is OUR ROOM.” 

Chapter 19

Third Person

Ilang mga Santo ang tinawag ni Celestine para lang sa gabing ito dahil baka
madarang at madala na naman siya sa tukso baka hindi lang maging quadruplets ang
maging anak nila.

Ayaw na niyang maulit ang pagkakamaling nagawa niya dahil baka sa ikalawang
pagkakataon hindi na makaya ng puso niya ang mangyayari.

Kanina pa siya nandito sa loob ng banyo pero hindi siya makalabas-labas dahil sa
napakakabado niya. She’s wearing her favorite pajamas and waited for another
minutes to calm her nerves.

Alam niyang may epekto pa sa kanya ang lalaki kahit paulit-ulit man niyang sabihing
wala na ang lalaki sa kanyang puso, isipan at katawan niya kasi malaki ang epekto
kapag nariyan si Knoxx at hindi niya yon maiiwasan.

Kahit anong takas o iwas man naisin niya wala siyang magagawa kundi pakiharapan ito
lalo pa at mukhang makukulong na siya sa tabi nito habang-buhay dahil walang balak
ang lalaki na pakawalan siya.
Watching him with their sons awhile ago, made her heartache. Nakikita niya kung
gaano kakulang ang buhay ng mga bata kung wala ang ama nila maliban nalang kay
Knixx na mukhang ilag pa talaga kay Knoxx.

Sa apat na anak niya, ito ang mas nagmana sa mukha at ugali ni Knoxx. Pilitin man
niya si Knixx na pansinin ang ama wala siyang magagawa kung ayaw nito. Knixx is
stubborn like his father.

And she can’t control what Knixx wants to do with his father. May sarili itong pag-
iisip at mas matalino ito kaysa sa kanya na hindi naman maipagkakaila.

Celestine was about to go out when she heard his voice. “Baby…” Panay ang tawag sa
kanya ni Knoxx ng mga endearment pati na rin ng mga paglalambing nito pero pilit
niyang kinokontrol ang sarili dahil malaki ang kasalanan nito sa kanya.

Pinihit niya ang seradura ng pintuan at lumabas ng banyo bumungad sa kanya si Knoxx
na nakaboxer shorts lang at nakabalandra ang mamasel nitong katawa pati na ang
walong pandesal nito sa kanyang harapan.

Napalunok ang babae at iniiwas ang sarili sa nakabalandrang magtutulak na naman sa

kanya sa kasalanan imbis na dumiretso sa kama ay akmang lalabas siya ng kuwarto
nang pigilan si ni Knoxx.

“Where are you going baby? Nandito ang kama, wala sa labas,” he said smirking at
Celestine. The woman rolled her eyes.

“Ichecheck ko lang ang mga bata,” aniya at tuluyang lumabas. Natameme si Knoxx,
nabasag siya sa bagay na iyon akala niya yata tatakasan siya ng babae para hindi
lang tumabing matulog dito sa kanilang dalawa yata siya ang hindi nagmature
pagdating sa ugali.

Napabuntung-hininga nalang ang lalaki at tinignan ang nakaawang na pintuan, wala

siyang magagawa kundi ang amuhin ang pinakamamahal na babae baka magalit ito at
bigla na namang mawala baka sa ikalawang pagkakataon tuluyan niyang hindi mahanap
ang mga ito.

Laglag ang balikat na sinundan niya ang babae kailangan na din niyang gampanan ang
pagiging ama sa mga anak nila hindi na niya hahayaang muling solohin ng babae ang
paghihirap kung sana lang noon hindi niya nagawa ang pagkakamaling yon marahil ay
nasubaybayan niya ang pagbubuntis nito at paglaki ng mga anak.

He needs to stand-up and man-up for his family. A coward isn’t allowed in this
situation especially when it comes to his family.

Wala siyang nakagisnang mga magulang dahil panay ang trabaho ng mga ito at
ipinangako niyang maging abala man siya sa trabaho hindi niya naman pababayaan ang
mga anak at ibibigay niya ang lahat ng mga gusto nito.

Tumayo siya sa harapan ng kuwarto ni Knell, kitang-kita niya kung gaano kaalaga ang
asawa sa anak. He knows how Celestine is a caring mother to his sons. At alam niya
maalaga din ito kay Knixie dahil nag-iisang anak nilang babae ito.

“Sleep well cuddle-bear,” she said to her son and kissed his forehead. Knell smiled
and hugged her Mom.
“Good night gorgeous-mommy-bear…” Bulong nito na rinig na rinig ni Knoxx.

Naiinggit siya sa bonding ng kanyang mag-iina lubos-lubos ang kanyang pagsisi kung
bakit wala siya sa tabi ng mga ito nais niyang magwala dahil sa sakit na
nararamdaman ng puso niya ngunit wala siyang magawa kundi ang manahimik na lamang.

Pinili ni Knoxx na pumasok sa silid ng anak upang gawin din ang ginawa ni
Celestine. There’s no bad in trying right?

“And handsome-daddy-bear says good night too young man…” Napalingon si Knell sa
kanya at pilit niyang bati sa anak at hinalikan din ito sa noo. He smiled bitterly
at himself.

Malaki-laki ang babawiin niyang panahon para sa mga anak. Celestine shrugged and
walked out, she went to Knexel’s room.

Gaya ni Knell ay nakahiga din ito sa kama at tila nag-aantay talaga sa kanya hindi
sanay ang mga ito na mag-isa sa kama kaya naman kapag nasa ibang bahay sila
ginagawa ito ni Celestine.

“Good honey-bear… sleep tight,” she whispered into his ears while Knoxx is
watching. She doesn’t care what his doing as long as he is not doing anything
wrong. Knoxx on the otherhand was turned-on at his beloved.

Napalunok nalang ang lalaki habang inaayos ang kumot ni Knexel hindi niya akalain
mas titindi pa ang pagnanasa niyang maangkin muli ang babaeng minamahal mas
naattract siya dahil sa pag-aalaga nito sa mga anak nila.

Pinipigilan niya ang kung anumang namumuong pamumukol sa ilalim ng boxer shorts
niya hindi pa sila bati ni Celestine at hindi pa sila nakakapag-usap ng maayos baka
masapak siya nito bigla.

He controlled himself and said good night to Knexel too. The next room was his
nightmare. Indeed, he is afraid of his own son!

Nauna nang pumasok si Celestine habang siya ay nagdadalawang-isip pa ngunit kung

hindi niya gagawin baka mawalan siya ulit ng tsansa para patunayan dito na seryoso
siya sa lahat nang ginagawa para sa pamilya nila.

“Good night my dear-bear… matulog nang mahimbing panganay ko…” Certainly, Knoxx was
right.
Si Knixx ang panganay at lahat ng mga ugali niya namana nito pati ang pagiging
malamig sa taong hindi siya komportable.

Inayos ni Celestine ang buhok ng anak akmang aalis na siya sa kuwarto ni Knixx nang
magulat pa siyang hanggang dito nakasunod sa kanya si Knoxx at mukhang nasa mga
mata nito ang determinasyon.

Napalunok siya nang magkatitigan ang mag-ama niya, natatakot siya sa maaring
sabihin ni Knixx sa ama nito dahil kahit papano alam niyang kailangan pa din ni
Knixx na respetuhin ang ama nito.

Knixx knows it too even is he is angry at his dad he needs to respect him.
Nagkatitigan sila ng ama, bago nagtalukbong ng kumot si Knixx ay tinanguan niya
lang si Knoxx.

Kahit papano ay may proresibo silang dalawa ng panganay kaysa naman sa wala hindi
ba? Knoxx sighed in relief so was Celestine.

Nagkatitigan pa sila pero agad ding binawi ni Celestine ang kanyang mga mata at
lumabas sa kuwarto ni Knixx. Malakas man ang tibok ng kanyang puso dahil sa kaba,
wala siyang magagawa dahil sa kasunduan nila at talagang seryoso si Knoxx doon.
Hindi na nag-atubili pa si Celestine at nahiga sa kanang bahagi ng kama nang
makapasok siya sa Master’s bedroom hindi na nga niya pinansin ang ganda ng buong
silid dahil sa nerbyos.

She wished that this night will end quickly so, she could visit Knixie at the
hospital.

Si Tifanny muna ang nagboluntaryong bantayan si Knixie sa ospital at hinayaan muna

siya nitona isettle ang mga bata dito sa bahay ng kanilang ama.

Napalunok si Celestine nang maramdaman niyang may humiga sa tabi niya sa kama. She
abruptly removed his hands when she felt it on her waist.

“Hindi ibig sabihin na may kasunduan tayo, pwede muna nang gawin ang gusto mo.
Respect my personal space and I’ll respect yours,” aniya nang humarap sa binata at
agad ding bumaling sa kabila ang mukha.
Malalim na buntung-hininga ang binitiwan ni Knoxx pero napangisi lang siya at
tinuloy pa rin ang nais niya.

Inilagay niyang muli ang kamay sa bewang ni Celestine this time pati ay mahigpit
niyang iniyakap ito dito. “A –nong ginawa mo?!” Nagpupumiglas si Celestine upang
makaalis sa pagkakayap ni Knoxx pero walang-wala siya sa lakas nito.

Napikon ang babae at hindi sinasadyang masipa ang pagkalalaki ni Knoxx nang
malakas, napa-aray si Knoxx at nahulog sa kama.

“Fuck! Why did you kick my balls baby?! I’m planning to have another set of
quadruplets but fuck –sa pagsipa mo baka mabaog ako!” Sigaw ni Knoxx habang
gumugulong sa sahig at hawak-hawak ang kanyang pagkalalaki.

Celestine watched at him and smirked. Knoxx gulped and paled with his love’s
warning.

“That’s what you get by touching me without my consent. Next time, you’ll try
another move I’ll swear I ripped your dick-off!”

Chapter 20

Celestine

Naalimpungatan ako at tila init na init ang pakiramdam ko.

I feel suffocated and bothered. Someone’s hugging me too tight and I can’t breathe
because of that eventhough it makes me calm and relax.

The fact that this someone rather Knoxx is hugging me too tight as if I’ll be
escaping in his mansion. Iminulat ko ang aking mga mata, napabuntung-hininga nalang
ako kahit kailan hindi siya nakikinig sa iba at naiinis ako nang dahil doon.

I told him I don’t want to sleep beside him but he is too stubborn to let me decide
with myself. Sa asar at inis ko sa kanya at hiniklas ko ang pagkakayakap niya sa
akin. Umaga na at may mga responsibilidad ako sa mga anak ko at ayaw ko silang
masanay sa mga yaya.

Gusto ko sila ang gumagawa ng mga bagay para sa sarili nila. Ayaw kong umaasa sila
sa mga katulong dahil pagdating ng panahon sila din ang makikinabang sa mga
ginagawa ko.

“Five minutes baby,” Knoxx said while groaning. I rolled my eyes and pulled myself.
Hindi ibig sabihin na nakatira kami sa kanya ay maayos na kaming dalawa. I still
hate him.

Hindi yon maalis, galit pa rin ako at hindi ganoon kadaling mawala ang galit ko.

Tumayo akong hindi siya nililingon at agad na dumiretso sa banyo. Ginawa ko ang mga
morning rituals ng mga babae at agad na nagbihis.

Kailangan kong palitan si Tifanny sa ospital at isa pa kailangan niya ang

magpahinga dahil siya nag-usap kami na siya muna ang mamahala ng kompanyang iniwan
sa akin ni Mommy.

Ngayon nabawi ko na yon, kailangan ko naman na unahin ang anak ko at isa pa sa

lahat ng tao bukod sa mga anak at sarili ko si Tifanny ang pinagkakatiwalaan ko.
She’s our family. She’s the sister I never had.

I heard Knoxx cursing himself. Hindi ko siya pinansin nang makalabas ako ng kuwarto
pero sa gilid ng mga mata ko ay napakabilis nang galaw niya ng pumasok siya sa
banyo. I shrugged and went to the kitchen.

Malamang naroon na ang mga bata at inaantay na ako para sa agahan, hindi kumakain
ng ibang luto ang mga anak ko bukod sa luto ko. Ayaw ko din sila kumain ng hindi
masustansya tuwing agahan.

Napailing nalang ako habang binabagtas ang pasilyo dahil sa tuwing humahakbang ang
mga paa ko mas lalo kong napagmamasdan at napanganga sa mga silid at bagay na nasa
loob ng Mansyon na ito para itong hotel sa kumpleto ng gamit at ayos ni konting
alikabok ay wala akong makita.

I guess, this is perks of being a billionaire. I don’t care if he had lots or

dozens of money. Wala akong pakialam sa pera niya ang nais ko lang ngayon ay
mabigyan ng kumpletong pamilya ang mga anak ko at gumaling na si Knixie.

Isa pa, kung pera ang pag-uusapan may pera ako hindi nga ako kasing-yaman niya,
pinaghirapan ko din naman yong pera ko.

Napailing nalang ako ng dahil doon at napangiti nang makapasok sa kusina imbis kasi
na dumiretso sa hapag ay sa kusina sila dumidiretso gaya noong nasa bahay pa namin
kami.

“Bakit ang tagal ni Mommy?” I heard Knixx asked while playing his fingers at the
table his brothers are reading their books again. Nakita ko ang mga katulong na
napapanganga nalang sa mga binabasa ng mga anak ko hindi muna ako tuluyang pumasok.

The maids give them breakfast but my sons refused politely. “I’m sorry Ate but Mom
will cooked for us.” Si Knexel ang nagsalita pagkatapos ay si Knell.

“Hindi po kasi kumakain ng breakfast kapag hindi si Mommy ang nagluluto,” ani ni
Knell at bumalik sa pagbabasa.

Oras na nang paglitaw ko kaya lumabas na ako at masayang binati ang mga anak ko.
“Good morning babies!” Isa-isa ko silang pinaghahalikan sa ulo. They groaned when I
said babies.

Ayaw nilang sinasabihan sila ng ganoon. “Stop calling us babies Mommy, we are
hungry na po and you said we will visit Knixie today,” nakangusong sabi ni Knexel
mas close kasi silang dalawa ni Knixie although lahat naman sila.

“Okay, anong gusto niyong agahan?” I asked them. Isa-isa ko din silang tinimplahan
ng gatas habang ang mga katulong ay hindi magkandaugaga kung tutulungan ba nila ako
o hindi.

“Bumalik nalang kayo sa mga trabaho niyo. Don’t worry kaya ko ito,” they were about
to protest when I stopped them. “Please, I’ll handle this,” pakiusap ko sa kanila.
Pagdating sa mga anak ko, ayokong umasa sila sa yaya.

Gusto kong maging hands-on sa kanila. I saw the maids hesitated but follow what
I’ve said. Pagkatapos noon ay nilutuan ko ang mga anak ko ng paborito nilang garlic
fried rice, bacon at tocino.

Isa-isa kong nilagyan ang mga plato nila at ibinigay sa kanila. Gumawa na rin ako
ng kape para sa amin ng Daddy nila pati na din agahan, hindi naman ako ganoon ka
walang puso para hindi siya ipagluto ng makakain gayong sa kanya ang bahay na ito.

“Thank you for the food mommy!” Sabay-sabay nilang sabi at nilantakan ang pagkain
nila. Doon din ay pumasok si Knoxx, bagong paligo ito at bagong ahit. He’s not
wearing his usual clothes, the coat and tie.
I was about to asked him when his lips landed on mine.

“Good morning baby, good morning sons!” Natameme ako sa ginawa niya. Ang sandok na
hawak-hawak ko ay nalaglag sa sahig na naglikha ng ingay.

Nagulat ako sa ginawa niya dahil kitang-kita yon ng mga anak ko. Knell and Knexel
smirked while Knixx glared at his father. Pinulot naman ni Knoxx ang sandok at
ibingay ulit sa akin.

“Stop making my Mom uncomfortable.” Inis na sabi ni Knixx. Napakagat ako ng labi
nang makipagsukatan siya ng tingin sa kanyang Ama. Si Knoxx ang kusang sumuko at
bumuntung-hininga nalang.

“Bakit dito kayo kumakain sa kusina may dining table naman?” Knoxx asked. Sa tingin
ko ay iniba niya nalang ang usapan para hindi na mas lalo pang lumala ang away nila
ni Knixx. Ayaw niyang madagdagan ang galit ni Knixx sa kanya yon ang nasa isipan
ko.

“Mas gusto nilang kumain sa harapan ko habang nagluluto ako,” sagot ko sa kanya na
siya namang ikinatango niya. Naupo siya sa tabi ni Knexel na kumakain. Inilapag ko
ang pagkain niya sa harapan niya pati ang kape.

Alam ko naman kung ano ang gusto niyang lasa ng kape. After all this years, hindi
ko pa rin nakalimutan yon. “Thanks.” Pagpapasalamat niya sa akin.

Marahil kung hindi lang yon nangyari ang nangyari noon at wala siyang kasalanan sa
akin para kaming normal na pamilya na kumakain ng agahan. I shrugged it off and
seated beside Knixx.

Sabay-sabay kaming kumain ng tahimik. While we are eating I saw him staring at our
children with longing in his eyes. I felt guilty at the same time. Marahil nga ay
nakagawa siya ng kasalanan sa akin pero hindi niya naman deserve na hindi makilala
ang mga anak niya.

Natakot lang talaga ako noon na baka katulad ko noon ay ipagtatabuyan niya din ako.
I know it’s a lame reason but I wanted my children’s welfare. Ayoko silang masaktan
at bilang Ina nila, gagawin ko kung ano ang makakabuti para sa kanila.

“Mom! Tapos na po ako. Pwede na bang maligo? I wanted to see Knixie na,” Knexel
said. I smiled at him and nodded. Agad siyang umalis sa kusina at bumalik sa
kuwarto niya, sumunod ang dalawa na natapos.
Naiwan kaming dalawa ni Knoxx. Namayani ang katahimikan bago siyang nagsalitang
muli na kinasama ng timpla ko. “Our wedding will be after Knixie’s recovery.” Aniya
sa akin.

Tinaasan ko lang siya ng kilay at mabilis na kumain kapag siya talaga ang kausap ko
naasar ako. Mabilis kong nilagay ang plato sa lababo at umalis ng kusina. Bahala
siya, iniisip niya talaga yon?

Pwede namang pag-usapan namin yon kapag okay na si Knixie. He’s getting into my
nerves. Dapat ang isipin niya ngayon ay ang kalagayan ng anak niya hindi ba yon
makapag-antay at yon talaga ang naunang naisip niya ngayong umaga?

“Hey wait, anong problema mo baby?” Papaakyat na sana ako para bumalik ng kuwarto
upang maligo ngunit pinigilan niya ang isa kong braso upang magkaharap kaming
dalawa. Dinuro ko siya at pinalo sa dibdib.

I can’t take his attitude well. Nakakaasar siya!

“Bago mo muna isipin ang kasal-kasal na yan. Isipin mo muna na sana gumaling na si
Knixie hindi naman ako tatakas sa responsibilidad at sa pinangako ko hindi tulad
mo!”

Chapter 21

Hello!  Before reading this Chapter please re-read again.  May binago kasi ako ng
konti sa story. Thanks

Celestine

Wala akong pakialam kung mairita siya dyan o kung gumulung-gulong siya sa lupa
kapag galit ako galit talaga ako. Wala akong pakialam kung ano ang gagawin niya
dyan basta walang ingay na lalabas mula dito sa bibig ko.

Tanging ang mga bata lang ang nakakausap niya dahil sa tuwing akma siyang
magsasalita sa akin ay iniiwas ko ang aking mga mata at tumitingin sa labas ng
bintana nitong sasakyan.

We arrived at the hospital. I guess, he’s right from transferring Knixie her. Sabi
nga ni Tifanny ay tutok na tutok ang mga Doktor ng bata rito pati ang mga nurse. I
agree with that thing.

Dahil kung hindi mas madagdagan lang ang galit ko sa taong ito na nasa tabi ko na
akala mo naman kung makakapit ay mawawala ako sa tabi niya. Nauna na ang mga anak
namin sa paglalakad habang itong isa ramdam na ramdam ko ang pagkakatitig niya.

The boys knows where is Knixie’s hospital room. Akala nila noong una ay hindi sila
makakapasok sa silid ng kapatid nila gaya noon sa dating ospital pero dahil mas
advance ang mga teknolohiyang gamit dito nakakapasok sila pero kailangan nilang
dumaan sa pagsusuri pagkatapos ng pagbisita.

They are still kids and their immune system is unpredictable. Ayaw kung magkasakit
din sila. “Sorry…” He whispered. Pang-ilang sorry na ang narinig ko sa kanya ngunit
hanggang ngayon ay hindi ko pa din siya napapatawad.

Sa tuwing nagdadalawang-isip ako upang magkausap kami at bigyan nang pagkakataon na

maging isa kaming pamilya sinusundan niya agad ito ng isa pang kasalanan na siyang
ikinakagalit ko.
“Shut up. Knixie doesn’t like arguments. Kung gusto mong ipakilala kita sa kanya
huwag kang gagawa ng bagay na gusto mong pag-awayan natin,” banta ko sa kanya. I
don’t know what I feel at this man.

Isang sabi ko lang na tumahimik siya ay gagawin niya agad gayong alam kong matagal
nang nawala ang pagmamahal niya sa akin noon pa lang gumawa siya ng bagay na siyang
ikinamuhi ko sa kanya.

Siya na mismo ang nagsabi noon at sa tingin ko lahat ng pinapakita niya ngayon ay
pawang mga akto niya lamang para sa mga anak namin. Hindi na siya umimik pagkatapos
noon, nakasunod kami sa isang Nurse na naassign din sa Prinsesa ko.

Nauna ito upang turuan ang tatlo na maghugas muna ng kamay bago pumasok at mag-
alcohol ganoon din kapag lalabas kami.

“Thank you Miss Nurse.” Wika ni Knixx na siyang pinakamailap sa kanilang tatlo
mabuti nalang pala at kahit papano ay marunong ang mga makukulit na ito na
magpasalamat sa mga tumutulong sa kanila.

I washed my hands too and put some alcohol so was Knoxx. I was about to enter when
I bite my lips. Maging ang tatlo na nauna sa loob ay natigilan at nag-uunahan ang
mga luha ng makita ang kapatid nilang umiiyak at nagwawala sa sakit.

“MOMMY! MOMMY! WHERE IS MY MOMMY!?” Doon pa lamang ako nakahulma at mabilis na

lumapit sa kanya habang hawak-hawak siya ng mga nurse. I hugged my Princess
tightly.

“Shhh, shhhh, Knixie… tahan na baby… mommy’s here…” Pag-aalo ko sa aking unica hija
habang yakap-yakap siya nang mahigpit at inihiga ang kanyang mukha sa aking dibdib.
Nakita ko si Knoxx na nasa labas at pinapagalitan ang mga Nurse na nandito sa loob
kanina.

She sniffed and cried at me while his brothers are crying silently. “I –I thought
you left me… kakaalis lang ni Ninang and I am alone in her with those Nurses. They
injected something in me and it really hurts Mommy…” Tila pinipiga ang puso sa
sinabi sa akin ni Knixie.

Sana ako nalang, sana ako nalang ang nakakaranas ng ganito at hindi ang anak ko.
Kung pwede lang sana na kunin ko ang sakit na nararamdaman ng anak ko at ilagay ko
sa katawan ko ay ginawa ko na. 

“T –They said… they said that I should be treated here VIP because my father, the
owner of this hospital will fired them. Totoo ba yon Mommy?” Nagulat at napalunok
ako sa sinabi niya.

Hindi ko alam yong pag-aari part pero ang sinabi niyang ama niya ay nasa labas.
Kaya pala, pinapagalitan niya ang mga ito na para bang mga empleyado niya ang mga
ito.
Gaano ba kayaman ang lalaking ito at halos lahat yata ng mga gusali na nakikita ko
ay nasa pangalan niya?

Napatingin ako kay Knoxx na nakatingin din pala sa amin nasa mata niya ang
pagtataka at pagtatanong. Bumuntung-hininga ako at sinenyasan siya na lumapit. “M –
Mommy, is he our dad?” Knixie asked suddenly.

I snapped my attention to her and see her reaction although I haven’t confirmed her
speculation. Nanubig ang kanyang mga mata habang lumalapit sa amin si Knoxx nang
nasa harapan na namin ito ay ngumiti siya kay Knixie.
“How’s my Princess?” He asked softly at her. I saw admiration and love at Knoxx’s
eyes. Namamangha siya sa nag-iisang Prinsesa marahil ay hindi siya makapaniwala na
tila pinagbiyak kaming bunga maliban sa mga Kuya ni Knixie na kamukhang-kamukha ng
kanilang ama.

Si Knixie lang ang nagmana sa akin. Knixie stared at her father just like Knixx.
Knixie has a curious eyes but her face is so innocent and angelic. “O –okay.” Yon
lang ang sagot ng anak ko at natahimik lang siya.

Magkatabi si Knixie at Knixx sa tiyan ko kaya close na close sila at minsan ay

magkaparehas din silang ugali. I can’t easily please this two, they’ll do what they
just want to do.

“I –I won’t scold you here and this time because I’m tired when I’m fully healed
expect the worst from me.” Knixie said like a brat.
Kahit na ganoon ang reaksyon ni Knixie nasa mga mata niya ang pananabik sa ama
ngunit pinipigilan niya lamang ito gaya ni Knixx.

Mukhang dalawa na ang aalauin ni Knoxx. I told him, hindi magiging madali ito at
lalong hindi niya makukuha agad ang tiwala ng mga bata.

Hindi sila katulad ng ibang mga bata na madaling mauuto, matatalino sila at may mga
sarili na silang isip. My babies will twist your mind.

Papahirapan ka nila kung kinakailangan at hindi namana sa akin yon ng mga anak ko
dahil alam na alam ko na nakuha nila ang ugali ng kanilang ama. He will taste his
own medicine. He will hardly get the trust of this two.

I know he’ll do everything to please the Prince and the Princess. As if he had a
choice, it’s his kids. “O –Okay Princess…” Knoxx answered stuttering.

Napailing na lang ako, ayaw na ayaw ni Knoxx na inuutusan siya kaya himalang
tanging mga anak niya ay napapayag siya sa mga gusto ng mga ito. Knixie nodded and
leaned into me.

She stared at me in the eyes and smiled. Her brothers smiled too and went beside
their sister. “Are you okay now, Knixie?” Knell asked. They are very much worried
at their sister.

For I know, when we will get out of here they will certainly very protective of
Knixie. I saw my baby rolled her eyes and smirked at her brothers. “I am very fine
Kuyas, don’t worry at me. I am strong as the cow!” She said.

Pilit niyang pinalalakas ang loob niya upang hindi mag-aalala sa kanya ang mga
kapatid niya. Dahan-dahang nawala ang pag-aalala sa tatlo, binilinan sila ng mga
Nurse na hindi pwede masyadong lumapit sa kapatid nila kaya dumidistansya sila
dito.

Iniurong ni Knoxx ang couch na sakto silang apat sa may bandang kanan kung saan
natatalikuran nila ang pintuan.

“Kids, sit here.” Knoxx said at them. They obliged. Seeing them happy matters to
me. Nag-umpisa nang magkuwento ang mga kapatid ni Knixie habang siya ay nakikinig
lang at tumatawa kasama sila.

Kami ni Knoxx ay nanonood lang na palipat-lipat ang tingin sa kanilang apat habang
sila ay nagsasalita. “Daddy’s house is so big Knixie, it looked like a Castle.”
Knexel said describing his father’s house err, mansion.
Kumislap ang mga mata ni Knixie dahil sa sinasabi ng dalawa niyang kapatid. “You
will love your room Princess. I’ll swear.” Dagdag ni Knell sa kapatid hindi na
nagkomento pa si Knixie dahil nakikita niyang tahimik si Knixx.

Malakas ang radar ng unica hija ko pagdating sa kapatid niya. Knoxx smiling from
ear to ear when he heard our children’s stories with their rooms. Kagaya ko ay
masaya siyang nakikita ang mga ito na ngumingiti.

Aayusin ko na sana ang higaan ni Knixie upang makahiga siya ng maayos nang tumunog
ang cellphone ko. I saw its Tifanny. Siya ang binigyan ko ng power of attorney para
humalili muna sa akin sa kompanya ni Mommy.

Maghehello pa lang sana ako nang bumungad sa akin ang inis at irita niyang boses.
Base sa boses niya alam ko na kung sino ang tinutukoy niya.

Come here and drag this witch outside your property.”

Chapter 22

Third Person

Taas-noong pumasok si Celestine sa loob ng kompanyang pagmamay-ari niya.

She entered full of authority. She won’t fail her mother this time. Magkakamatayan
talaga ngayon oras na hindi sila lumayas sa gusaling ito na pag-aari niya. Pumasok
siya sa salaming pinto ng gusali akmang pipigilan siya ng gwardiya nang makitang
siya ito.

Kitang-kita sa mata ng tatlong gwardiya na nakilala siya nito. Ang mga matagal ng
nagtatrabaho dito ay kilalang-kilala siya. “Maam Celestine…” Ani nila tila maiiyak
pa. Alam ng babae kung ano ang nangyari dito, wala siyang pinalampas na balita.

Alam niya kung paano pinapahirapan ang mga regular na empleyado na ang kanyang ina
pa mismo noon ang nagpapasok sa kanila.

“Don’t worry Manong, lilipad ang mga iyon oras na hindi sila umalis dito ngayundin
mismo.” Matigas niyang sabi dito. Masayang tumango ang mga gwardya sa kanya. Sa
wakas! Nakabalik na ang totoong may-ari ng gusaling ito!

Nakabalik na ang totoong reyna! Nagpaalam si Celestine sa mga anak na may

aasikasuhin lang at ibinilin niya ang mga ito kay Knoxx. Hindi niya sinabi sa
lalaki kung saan siya pupunta, alam din niya naman na malalaman dito ito nito.

She’s not an idiot not to know that the father of her children were so powerful.
“Sumama kayo sa akin Manong, isama niyo din ang dalawa may ipapakaladkad lang ako
sa inyo palabas nitong pagmamay-ari ko,” dagdag niya pa.

The guards gladly obliged. Celestine walked with authority. She promised herself
she won’t fail those people who suffered from those monsters this time. She won’t
let them succeed at the things she owned when her mother passed away.

Nakasunod sa kanya ang mga gwardiya habang nag-aantay naman si Tifanny at ang
Abogado ng kanyang ina kasama ang isa pang Abogado kasama pa ang ilang mga pulis sa
harapan ng elevator. They are waiting for her.
Nakangisi pa siyang sinalubong ng kanyang kaibigan at hinalikan siya sa pisngi.
Kinamayan naman siya ng dalawang Abogado.

“Bruha yang half-sister mo, nagreyna-reynahan sa hindi naman kanya at talagang

inaalis pa sa mga trabaho nila yong mga empleyado na noon palang ay nagtatrabaho na
sa Mommy mo,” inis na sabi ni Tifanny sa kanya.

Kumulo ang dugo ni Celestine sa sinabi ng kanyang kaibigan dahil ang mga
empleyadong iyon ay mga tapat sa kanyang Ina noon pa lang. Tumango lang siya sa
kaibigan at binalingan ang mga Abogado at ilang mga pulis.

“Handa na ba ang lahat Attorney?” She asked. Itinaas ng Abogado ang isang folder.
Folder na naglalaman na ang lahat ng ito ay kanya at walang karapatan ang kahit na
sinuman dito.

“Alright then, bilisan na natin… ayokong mas kumalat pa ang lagim ng mag-inang iyon
dito sa kompanya ko,” seryoso niyang saad. The mood had changed abruptly even
Tifanny who is grinning awhile ago became serious.

Sabay-sabay silang sumakay ng elevator, dinala sila nito sa pinakamataas na palapag

kung nasaan ang opisina ng Chief Executive Officer kuno nitong kompanya. “The FAKE
CEO will be dethroned in her so-called palace right now!” Sigaw sa isipan ni
Celestine.

She leads the others as they walked towards the Board Room. Ngayong araw ay may
ginaganap na Board Meeting at hindi palalampasin ni Celestine na palayasin ang mga
walang kuwenta na ito.

Afterall, she owns seventy percent stocks of this company. Ang trenta porsyento ay
galing sa iba’t-ibang mga tao na parte ng Board Members. The door was close but
Celestine made her own entrance.

She opened the door and entered powerfully. Napatingin lahat ng mga taong nasa loob
ng Board Room particularly the woman she loathed until now. Some of the Board of
Directors recognized her, relief are on their eyes.

Katabi ng mangkukulam sa kaliwa ang isa sa mga babaeng kinamumuhian niya, ang ina
nitong Makati at sa kabila naman ay ang donor sa paggawa sa kanya. Napaawang ang
mga bibig nila habang nakatingin sa kanya.

Gulat ang unang rumihestro sa mga mukha nila particular na ang ama niya daw.
Prenteng-prente pang nakaupo sa upuang pagmamay-ari niya ang walanghiyang babae. “I
see you are comfortable with my chair,” she said.

Nasa boses ni Celestine ang kamandag na anumang oras ay manunuklaw na. Napatayo pa
ito at dinuro siya. “What are you doing right at this moment?! This is a private
meeting! You beggar is not allowed here!” Sigaw nito sa kanya at binalingan pa ang
mga gwardiya.

“Alisin niyo ang babaeng yan dito!” Utos nito. Napapalakpak lang si Celestine na
sinabayan pa ng kaibigan niya. “You don’t have the power to order my employees,”
ani ni Celestine sa babae na hindi niya mabanggit-banggit ang pangalan.

Kinuha niya sa Abogado ang mga folders na hawak nito na naglalaman ng lahat ng mga
kailangan upang patunayan na siya ang nag-iisang nagmamay-ari ng negosyong ito at
wala ng iba.

Makikita rin sa mga dokumentong nasa loob ng folder ang mga ginasta at utang ng
babaeng yon at ng mga magulang niya na dapat nilang bayaran sa kanya. They have
only one month to pay for the damages or else, jail will their permanent home.

Ibinigay niya ang mga folder kay Tifanny. Ang kaibigan niya na ang bahalang
magdistribute ng mga folders sa miyembro ng Board of Directors. Nagtatakang
tumingin sa kanya ang mga miyembro ng Board.

“Attorney, tell them what are the documents inside that folder,” ibinigay niya sa
Abogado niya ang prebilihiyong ito na palayasin ang mga walanghiyang ito sa
kompanyang pag-aari niya. Tumikhim ang Abogado.

“The documents inside was the proof that Miss Celestine Harerose was the real CEO
and only owner of this Corporation same as the property illegally named at his
father. Cara, her mother was my client. Wala ni isang property na iniwan ang
namayapang si Mrs. Cara sa asawa nito dahil bago namatay ang kliyente ko. Alam na
niyang niloloko siya ng asawa niya,” paliwanag ng Abogado na ikinasinghap ng mga
miyembro ng Board of Directors.

Ayaw niyang tawagin siyang Parker dahil kahit kailan ay hindi niya naman naramdaman
mula sa ama na siya ay anak nito. Apilyedo ng kanyang Ina noong dalaga pa ito ang
nais niyang dalhin.

Nakita niyang mukhang nagulat ang ama sa dinala niyang apilyedo. Hurt was written
on his face. Pero mas may ikakasakit pa baa ng ginawa nito sa kanila ng kanyang
ina? Lahat kilala ang ina ni Celestine bilang isang mabuti at may isang salita na
negosyante.

Masakit kay Celestine na marinig ito pero kailangan. “Ang ibang dokumentong nasa
loob niyan ay ang utang, winaldas at mga ninakaw ng mga Parker kay Miss Harerose na
siyang kliyente ko na ngayon,” dagdag ng Abogado ni Celestine.

Celestine saw how her father paled same as his family now. She didn’t belong at
their so-called family. No, she doesn’t and she won’t. Alam niyang alam ng ama niya
kung sino ang tunay na nagmamay-ari ng mga ari-arian niya na inangkin nila.

“I’m giving you one day to get out of my Mother’s house and evacuate every property
you are trying to own because that is all mine!” She can be heartless.

Wala siyang pakialam sa kanila dahil minsan ay wala siyang naramdaman na pakialam
mula sa kanila noong kinakawawa nila ang babae. Akmang magsasalita ang ama niya.
Susubukan nitong magmakaawa at pakiusapan pa siya.

“Shut up! I don’t want anything from you! Binibigyan ko kayo ng isang buwan para
bayaran ang mga utang niyo sa akin dahil kung hindi, kulungan ang babagsakan niyo!”
Hindi maalis ng isang simpleng ganitong pangyayari lang ang galit niya sa ama at sa
pamilyang pinili nito.

Sinenyasan ni Celestine ang mga gwardiya at pulis na kaladkarin sila papaalis ng

gusaling ito. “Throw them out of this property!” She coldly said. She saw how her
father begged with his eyes but she remained emotionless.

She remembered how she begged for him not to throw her out of HER own house. Wala
itong ginawa kundi palayasin siya at pagsalitaan ng mga hindi magaganda.

“NO! This is my company! Siya dapat ang pinapalayas niyo!” Turo ng half-sister niya
sa kanya ngunit nginisihan lang niya ito habang hawak-hawak ito ng mga pulis sa
magkabilang balikat.

Ang ina naman nito ay hawak ng mga gwardiya at ang ama niya ay hawak ng mga pulis.
Celestine stopped the police from dragging her bitchy half-sister. Hinarap niya si
Greta at binigyan niya nang isang malutong na sampal at sinabunutan niya ang buhok
nito.

Napatabingi ang mukha nito. “Bayad yan sa lahat ng mga ginawa niyo sa akin ng ina
mo,” she said staring both at the mother and her bitch of a daughter. “If I saw
anyone of you stepping at any of my property. Magdasal na kayo…” She whispered into
Greta’s ears.

Nagpupumiglas ang babae ngunit hindi ito pinakawalan ng mga pulis. “Bwisit kang
babae ka! Gagantihan kita! Hindi ako titigil hangga’t hindi nakakaganti sayo!”
Sigaw nito nang tumango si Celestine sa mga pulis upang kaladkadin na ang babae at
mga magulang nito.

Dumaan pa sa harap niya ang ama ngunit hindi niya pinansin ito. Nagsilabasan sa mga
cubicles at opisina nila ang mga empleyado. Their faces were full of relief. Kulang
nalang ay magpaparty pa ang mga ito.

Celestine snapped her attention at the Board. Sumunod naman ang dalawang Abogado ni
Celestine sa mga Pulis upang ipinalisa ang mga kailangan sa mga utang ng mga
walanghiya sa kanya pati na sa mga ginawa nilang kawalanghiyaan sa kompanya niya.

Nagpaalam ang mga ito kay Celestine. The woman faced the members of Board of
Directors. “Who’s questioning those documents?” Taas-kilay niyang tanong pero ni
isa walang sumagot o kumontra sa kanya.
No one answered.

They know that those documents were true and correct. Tifanny, her friend scoffed
and raised her eyebrows. Itinuro ni Tifanny ang upuan ng CEO kay Celestine. The
woman nodded at smiled.

Naglakad ang babae papuntang upuan. She seated on the chair and stared at everyone.
Alam niya kung ano ang pag-uusapan dito at hindi siya pumunta dito nang walang
dalang mga impormasyong kailangan niya.

Kung doble na ang tensyong nangyari kanina tila hindi pa din ito nagbabago ngayon.
Pinatili niya ang walang emosyong mukha. Inisa-isa niyang tinignan ang mga taong
narito sa loob bago nagsalita.

“Now, shall we start reconstructing this company?”

Chapter 23

Sa mga hindi nagbasa ulit mula umpisa baka maconfused kayo kasi may kaunti akong
binago sa kuwento.

Third Person

Pagod man si Celestine sa nangyari kanina ay masaya niya pa ding binalikan ang mga
anak sa ospital.
Hinalikan niya agad sa noo ang unica hija niya. “Are you alright, baby?” She asked
at her. Knixie smiled tiredly at her Mother. The little girl nodded.

Naagapan agad ang sakit ng bata kaya maaga ding pinapatay ng mga Doktor nito ang
cancer cells sa dugo nito.
Ginulo nito ang buhok. “Magpagaling ka agad, diba you wanted to see Mickey and
Minnie Mouse?” Celestine asked her daughter. Ang mga Kuya nito ay pinasakay na niya
sa sasakyan kasama ang Yaya ng mga ito.
Hindi pwedeng magtagal ang mga bata sa parteng ito ng ospital dahil delikado nab
aka mahawa sila ng mga sakit na narito. Knoxx was just watching Celestine and his
daughter.
Nakakaproud na sa batang edad ng kanyang mga anak ay natuto ang mga itong ipaglaban
ang kanilang Ina sa mga taong mapanghusga. Hindi din inaasahan ni Knoxx ang mga
I.Q. ng mga anak.

They went to Psychologist and Pediatrician awhile ago when Celestine was with her
business. Walang reklamo ang babae sa ginawa ng lalaki dahil alam naman nitong para
sa kalusugan ng mga anak nila ang priyoridad nito.

And Knoxx found out that his children were from a normal child. Mas matured at mas
matalino sila sa mga batang nakakasalamuha nila. “Talaga Mommy?” Kitang-kita sa mga
mata ni Knixie ang excitement nang banggitin ng Ina ang isa sa mga paborito nitong
Disney Characters.

“Oo naman, diba promise ni Mommy kapag gumaling ka gagawin natin lahat ng gusto
mo?” Walang hindi gagawin si Celestine para sa anak niya kaya nga narito si Knoxx
dahil mas gugustuhin niyang siya ang mahirapan huwag lamang ang anak.

Knoxx on the otherhand can’t do what he needs to do. Sa mga nangyayari, uunahin
niya muna ang anak kapag gumaling na si Knixie saka na niya aakitin ang Mommy nito.
Kaya niya namang ang dalawa nang magkasabay ngunit si Knixie ang priyoridad ngayon.

Nais ni Knoxx na nasa kasal nila ni Celestine ang nag-iisa nilang Prinsesa. Bukas
ay ililipat ang bata sa mismong bahay nila. Ayaw ni Knoxx na dalhin ni Knixie ang
trauma ng isang ospital.
He wanted his Princess to get well in their home. Tinatapos nalang ng mga
trabahador at ilang Nars at Doktor ang pagseset-up ng mga gamit sa pagpapagaling
kay Knixie.

Knoxx made sure all the equipments are at their house. His Princess will get well
soon…

Malapit na ang kasal nila ni Celestine at sisiguraduhin ni Knoxx na naroon ang nag-
iisang anak na babae.
“Si Tita Ninang mo muna ang magbabantay sayo mamayang gabi anak ha? Bukas, uuwi na
tayo doon ka na magpapagaling sa bahay ng Daddy mo,” nasabi nalang ni Celestine. Si
Knoxx na nakikinig ay lumalapad ang ngiti.

Atleast, nirerecognized na ng babae na ang bahay niya ay magiging bahay na nila ng

kanilang buong pamilya. Knixie’s eyes brighten as she heard her Mother’s words.
“Talaga Mommy, uuwi na ako?” Masayang wika ng bata sa Ina.

Celestine caressed her daughter’s cheeks and nodded. “Yes my dear Princess,” kahit
ayaw man na iwan ni Celestine ang anak pero kailangan. Kailangan niyang
siguraduhing maayos ang lahat sa silid na gagamitan ng anak para sa pagpapagamot
nito.

Kahit pailang beses na sabihin ni Knoxx na maayos na ito dahil ito mismo ang
nagchecked ng kuwarto. Hindi nila ginamit ang kuwarto mismo ni Knixie. Ayaw nilang
matrauma ang anak sa mismong silid nito kaya ibang kuwarto ang ginamit ni Knoxx.

Eventhough, Knoxx wanted his daughter to be treated abroad, wala silang magagawa
kundi ang ipagamot ang bata dito sa Pilipinas at papuntahin nalang ang mga Doktor
dito mismo pati na ang mga equipment na gagamitin.

Hindi na kaya ng bata na bumiyahe. And this is their other option. “We will be
going na Princess, dream good okay?” the woman kissed her daughter’s cheeks and
forehead again. Ganoon din ang ginawa ni Knoxx.

“I love you my Princess,” the father said.  The little girl nodded and smiled. She
even waves her hand saying goodbye to her parents. They closed the door. Tifanny is
waiting outside. Talagang inantay nito ang matalik na kaibigan bago pumasok sa
kuwarto ng inaanak.

“The bitch tried to enter at your company again,” bulong nito kay Celestine.
Pabulong man iyon ay narinig pa din ito ni Knoxx ngunit hindi siya sumabat sa
usapan nila parang aso ang lalaking sunod nang sunod kay Celestine.

“What did the guards do?” Celestine asked. Tifanny grinned. “Ofcourse, they didn’t
let the wench entered at your property. Ano siya sinuswerte?” Nang-aasar na wika ni
Tifanny. “Good, bigyan mo ng mga bonus ang mga yon,” aniya.

Tinapik ni Celestine ang kaibigan. “Uuwi na muna kami, titignan ko pa kung okay na
ang kuwarto ni Knixie para sa pag-uwi niya bukas,” sabi niya sa kaibigan. Sa tuwing
nababanggit ang pangalan ni Knixie tila ang lahat ay napapabuntung-hininga nalang.

Miss na miss na nila ang maliksi at bibong batang babae na walang pahinga sa
kakaputak nang putak. They missed the talkative side of that little girl. “She will
gonna be okay Tine,” tapik ng kaibigan sa balikat ni Celestine.

Celestine hugged her friend. Sila lang naman ang nagdadamayan noon hanggang ngayon
at wala ng bago roon. Ang pagkakaibigan ng dalawa ay panghabang-buhay na. Trust and
loyalty was the foundation of their friendship.

Walang makakapigil sa pagkakaibigan ng dalawa. “Tine, may nag-aantay sayo sa labas

bukod pa sa asungot,” hanggang ngayon ay kumukulo pa din ang dugo ng kaibigan ni
Celestine kay Knoxx pero mas mabigat ang loob nito kay Matteo na kakararating lang
mula sa Japan at agad na dumiretso sa ospital.

Ilang beses itong tumawag sa kanya at inis na inis sa desisyon niya. Bumuntung-
hininga si Celestine at tumango nalang sa kaibigan. Nang lumabas siya sa silid ni
Knixie ay naroon si Matteo at tila mainit ang ulo nito na siyang ikinakunot ng noo
nito.

The man looks very pissed. Nang makita siya nito ay sinamaan siya nito ng tingin.
“Bakit hindi ka nakinig sa akin Celestine! You know, he will gonna hurt you again!”
Anito sa kanya at nilapitan pa siya.

Ang tinutukoy nito ay si Knoxx. The latter was outside the hospital and preparing
the car. Niyugyog pa ni Matteo ang balikat ng babae pero hiniklas ni Celestine ang
mga kamay nito kung makaasta ito ay tila nobyo niya ito.

“The hell?! Ano bang pakialam mo sa desisyon ko! This is my own will! Kung masaktan
man ako o hindi problema ko na yon!” Sigaw ng babae dahil sa inis. She was pissed-
off with Greta pero nawala ito kanina pero ngayon naman ito na namang si Matteo.

“I know you are concerned because you are my friend but my daughter needs him! My
children need him at kung ito lang ang paraan para magkaroon ng masaya at
kumpletong pamilya ang mga anak ko. So be it, wala akong pakialam kung masaktan man
ako!” Hindi nila alintana na sa ospital sila habang nagsisigawan.
Matteo scoffed.

“Yeah! Friend! I am just your friend! After all those years I am with you, isa pa
din pala akong kaibigan.” Pagak na pagtawa ng binata kay Celestine. The woman
looked at her friend.
“Ano ba ang dapat Matteo? Kaibigan naman talaga kita,” ani ni Celestine kahit alam
niyang matagal na may nararamdaman sa kanya si Matteo. Matteo laughed bitterly and
punched the concrete wall before facing Celestine again.

Nilapitan niya ang babae. “Mahal kita Celestine! Matagal na kitang mahal kahit pa
hindi pa dumadating ang lalaking yon mahal na kita!” Nagulat si Celestine at muli
nitong hinawakan ang balikat ng babae.

This time, it was tight and Celestine was hurting. Pilit niyang inaalis ang kamay
ng binata dahil kitang-kita niya sa mga mata nito kung paano nag-iba ang emosyon
nito. From gentle to a furious beast. She’s afraid of him.

“Let go of me Matteo.” Pakiusap ni Celestine ngunit hindi nakinig ang binata. Ang
kuko nito ay bumabaon sa balikat ng babae. “Let go of me, nasasaktan ako…” Pag-
uulit ng babae pero bingi na si Matteo.

Sinubukan pa nitong halikan si Celestine –“Fuck you!” Natigil ang binata nang
dumating si Knoxx na agad na sinuntok sa panga si Matteo.
Napasinghap pa si Tifanny nang lumabas siya dahil tila naririnig niya na may
kaguluhan sa labas ng silid ni Knixie dito sa ospital at mukhang hindi nga siya
nagkamali.

Here, they are. Nasa sahig si Matteo habang sapo-sapo ang panga si Knoxx naman ay
pigil-pigil ni Celestine. “Get out of here!” Utos ni Knoxx sa lalaki ngunit
napatawa lang ito matapos pahidan ang dugo sa labi.

Tumayo ito. Matteo scoffed. “Acting like a hero when you are not,” sabi nito nang
natatawa. Tiim-bagang si Knoxx at madilim ang mukha. “Get out of here.” This time,
his voice was deep. Tila papatay ito ng tao.

“She won’t love you again! Sisiguraduhin ko yon!” Anito habang titig na titig kay
Knoxx tila hindi ito natatakot sa taong nasa harapan nito. Knoxx laughed. “She was
mine from the beginning, she will be mine until the end. Remember that fucker,”
seryosong saad ni Knoxx.

Akmang susugudin pa ni Matteo si Knoxx nang tanguan ng huli ang mga gwardiya na
paalis ang lalaki dito. Knoxx body was tense. Galit na galit ang lalaki kanina at
selos na selos ito.

Nang makaalis si Matteo habang sumisigaw si Knoxx naman ay hinila si Celestine

papunta sa sasakyan nila. Ramdam ni Celestine ang tensyon ni Knoxx kaya hindi
nalang siya nagsalita.

Naglalakad silang dalawa papuntang Parking lot nang magsalita ang lalaki nang may
diin. Nagpapadala ito sa selos. “I was informed by my secretary that you throw
Greta out her company o sa kompanya mo ba talaga ikaw nagpunta?” Wrong choice of
question Knoxx.

Nangunot ang noo ni Celestine. Nag-init bigla ang ulo niya. Hinarap niya ang
lalaki. “Huwag na huwag mong sasabihin na sa kanya ang kompanyang iyon! That
company was owned by my mother not theirs! Pawis at dugo ni Mommy ang puhunan para
maging matagumpay iyon!” Nagulat si Knoxx sa biglaang pagsigaw ni Celestine.

Ang selos at tensyon samahan pa ng galit niya kanina ay napalitan bigla ng pag-
aalala.

Nagkatitigan pa sila pero hindi nagtagal iyon dahil bigla ding nagmamadaling
naglakad ang babae papuntang sasakyan nila. Sumakay ang dalaga sa Van na dala nila
na nagdadabog.

Nagulat pa ang natutulog na katulong sa biglang pagpasok at pagbagsak ni Celestine

sa pintuan ng sasakyan. Knoxx entered at the car too.

Pinalipat ni Knoxx ang driver katabi ng mga bata at siya ang magdadrive.
Nasa passenger seat ang dalaga at sa driver seat ang lalaki. Naupo ang babae na
tahimik at hindi na nagsalita. Nakatingin lang ito sa labas ng bintana. For the nth
time, Knoxx made a mistake again because of his jealousy kung anu-ano ang lumalabas
sa bibig niya.

Alam naman niya na malaki ang galit ni Celestine sa pamilyang hindi naman siya
itinuring na pamilya. Knoxx sighed when he realized his mistake. Tandang-tanda pa
niya noon kung paano umiyak ang babae dahil sa pamilya nito.

Tandang-tanda pa niya na hindi lang siya ang nanakit at nagparamdam kay Celestine
na wala siyang kuwenta dahil mas malaki ang kasalanan ng mga ito kumpara sa kanya.
Knoxx realized everything.

Kung sanang nanahimik nalang siya at suportahan ito marahil ay makukuha pa siyang
kausapin ni Celestine. “Why do you have to say it suddenly Knoxx? When you already
know how those people hurted your love?” Bumuntung-hininga ulit si Knoxx at
sinulyapan ang babae. Kitang-kita sa mga mata nito ang inis at galit sa kanya.

Kitang-kita ang sakit sa mga mata nito, sakit na noon ay nakita na niya. Alam naman
niya ito pero nakuha niya pa talagang ipaalala gamit ang isang tanong kay
Celestine. They arrived at their house without talking.
Kahit na ibinababa na ng mga katulong ang mga anak nilang nakatulog na sa biyahe.

“Dalhin niyo na sila sa mga kuwarto nila,” ani ni Celestine na hindi tumitingin sa
kanya. Siya ay tahimik lang na bumaba sa Van akmang bababa na rin ang babae sa
sasakyan nang hilahin ito ni Knoxx pabalik.

“What?!” Singhal ng babae sa kanya. Walang emosyon ang mukha ni Celestine nang
humarap sa kanya. “I’m sorry… I’m sorry,” he sincerely pleaded. Celestine scoffed
and laughed bitterly.

“Bakit kaya siya nalang ang pakasalan mo? Bakit pa ako? Diba, kayo naman talagang
dalawa ang nagpahirap sa buhay ko?” Nang-uuyam na wika ni Celestine ngunit umiling
lang si Knoxx.

Hindi lingid kay Celestine na malaki ang pagkakagusto ng babaeng yon kay Knoxx kaya
nga ginawa nito ang lahat upang mapahiya siya at mapilitan si Knoxx na amining wala
silang relasyon noon.

“No! That will never happen! Ikaw lang pakakasalan ko dahil ikaw lang ang mahal
ko!” Napataas bigla ang boses ni Knoxx sa mga salitang lumalabas sa bibig ni
Celestine. Kung hindi lang dahil sa nangyari kanina marahil maiisip ni Knoxx na
nagseselos ang babae.

“Huwag mong sabihin yan sa akin, alam naman nating hindi totoo yan,” kahit anong
sabi yata ni Knoxx na ang babae ang mahal niya hindi ito maniniwala sa kanya.
Napatawa pa ang babae ngunit hilaw ito na tawa.

Knoxx stared at her. Ano bang gagawin niya para maniwala ito? Hindi na pinigilan ni
Knoxx ang sarili sa kung anong gagawin ng katawan niya dahil tila pagod na siya
ngayong gabi sa pagparamdam sa babae na ito lang ang mamahalin niya.

Hinila niyang muli sa kamay ang babae at hinawakan ang leeg nito. Nanlaki ang mata
ni Celestine sa sunod na ginawa ng lalaki. Sinakop nito ang bibig ng babae gamit
ang bibig nito.

Bibig ni Celestine na sana ay bubukas na naman para insultuhin ang lalaki ngunit
hindi na niya nagawa. Mapagparusa ang halik na ibinigay ni Knoxx sa babae. Halik na
halos isubsob na ni Knoxx ang mukha nito sa mukha ng babae.

Halik na ilang taon ding sabik na sabik si Knoxx na muling matikman sa labi ni
Celestine… sa labi ng pinakamamahal niya.

Hindi tumigil ang lalaki mas lalo pa nitong idiniin ang bibig nito sa bibig ni
Celestine. Unti-unti namang naupos ang pilit na pagpigil ng babae sa ginawa ni
Knoxx. Knoxx savored the moment for awhile then he realized again what he did.

He parted his lips against Celestine. Nakaramdam nang pagkadismaya ang babae. Knoxx
stared at her eyes. At madiin at tapat na iwinika ni Knoxx ang mga katagang
nagpagulo sa isipan at puso ni Celestine.

“I love you… only you and there will be no one else’s.”

Chapter 24

Third Person

Knixie was settled on her temporary bedroom. Palaging tulog ang bata dahil pagod
ito sa mga gamutan nito na siyang side effects ng mga treatment nito. Umaasa si
Celestine na gumaling agad ang anak upang makita niya itong muling masigla.

Nasasaktan siya sa tuwing nakikita itong umiiyak mula sa mga gamutan nito. Kapag
nangyayari yon at pilit niyang tinatatagan ang sarili habang hawak ang kamay ng
anak. The whole third floor was Knixie’s Medical Wing.

Nandito ang mga silid ng mga Doktor at personal na Nurse na tumitingin sa nag-
iisang anak na babae ng bilyonaryong si Knoxx de Lucca. Doble ang sahod ng mga
medical staff na nandito sa Mansyon mismo ni Knoxx.

Walang pakialam ang lalaki sa pera lalo pa at ang nagagastos niya sa pagpapagamot
sa anak ay hindi nakakabawas sa yamang meron siya. Walang pwedeng pumasok sa
ikatlong palapag hangga’t hindi dumadaan sa masusing paglilinis sa katawan ganoon
din sa paglabas.

“Are you okay Celestine?” Tanong ni Tifanny sa kaibigan habang nasa harapan ito ng
babae. Ang opisina ng kanyang Ina noon ay siya na ang umookyupa. Tinanggal niya ang
lahat ng mga bakas ni Greta sa loob nito.

Pinasterilized niya pa ang buong kuwarto. That bitch is a walking AIDS! Celestine
made sure to monitor their moves. Ayaw niyang gumising nang maaga na nakuha na
naman nila ang mga pag-aari niya gaya nang dati.

Nagiging sigurista lang ang babae ngayon dahil minsan na siyang nawalan ayaw niya
nang maulit pa iyon. “Yes, I’m fine,” sagot niya sa matalik na kaibigan. Tifanny
scoffed.

“Don’t tell that you are okay I know, you aren’t. Huwag na huwag kang magtatago ng
mga problema mo sa akin, kilalang-kilala kita,” aniya kay Celestine.

Napangiwi si Celestine. She sighed at her friend. Wala nga siyang maitatago dito.
Buntung-hininga ang babae. After, the quads are settled on their house. Her three
boys are at School and doing their best to make the Princess happy.
At si Knixie naman ay lumalaban para sa sarili nito at para sa kanila. Heto, ang
kanilang ina ay naguguluhan. “I’m confused of something Tif,” wala siyang dahilan
upang hindi sabihin sa kaibigan gayong kadamay na niya ito mula noon hanggang
ngayon.

Tifanny smirked. The woman already knows what it is but she waited for her
bestfriend to tell her problems. “Naguguluhan ang isipan at puso ko Tif, I don’t
know what to do,” pag-amin ni Celestine sa kaibigan.
Indeed, she was confused for how many days now after her children were settled on
their house.

Naguguluhan siya sa nararamdaman ngayon lalo na sa ipinapakita ni Knoxx na pag-

aalaga sa kanya at sa mga anak niya.

Alam niyang sincere si Knoxx sa ipinapakita nito pero ayaw paniwalaan ito ng isipan
niya. “Is it Knoxx?” Tifanny asked suddenly. Celestine nodded. Wala naman siyang
ibang iniisip ngayon kundi ang paggaling ng anak at maging maayos ang buhay nila.

Kasali din ang bagay na ito nagpapaisip sa kanya ng mga ilang araw na. Magmula nang
halik na iyon ay hindi na maalis ni Celestine ang maguluhan at mag-isip.

“Yes, ginugulo niya ang buong sistema ko. I can’t function well properly, hindi ko
alam ang gagawin o sasabihin,” pag-amin ni Celestine. She isn’t afraid to confess
her problems especially she’s telling it to Tifanny –her bestfriend.

Tifanny deeply sighed. Alam niya na mangyayari ito at hindi niya pipigilan ang
kaibigan. Oras na upang maging masaya ito. Oras na nito upang maging buo ang
pamilyang pinapangarap nito noon.

“Masaya ba ang mga anak mo ngayong buo na ang pamilya niyo? Masaya ba silang kasama
ang ama nila? Masaya ka bang nakikita ang mga anak mo na masaya kung oo, then you
have to put your children’s sake first before yours,” pagpapayo ni Tifanny sa
kanya.

Tumigil ang babae at tinignan siya. “Alam kong hindi nagbago ang nararamdaman mo
kay Knoxx. Work your relationship with him, give him a second chance… second chance
to prove himself to you and to your children,” dagdag pa ni Tifanny.

Really, her bestfriend sometimes knocked her peanut head. Whatever she’s saying
made sense to Celestine. Napaisip si Celestine sa bagay na sinabi ng kaibigan.

Tama nga ito, nakita niya kung gaano kasaya ang mga anak niya habang kasama ang ama
nila at buo ang pamilya nila. Susugal siyang muli sa ikawalang-pagkakataon.

Isusugal niyang muli ang puso niya at ang kasiyahan niya para makita ang
determinasyon ni Knoxx na protektahan at mahalin ang pamilya nila.

“You are really brilliant Tif, bakit kaya wala ka pang ipinapakilalang boyfriend mo
sa akin?” Pagbibiro ni Celestine sa kaibigan. Tifanny grumbled and let out a
huffed.

“Puh –lease, don’t talk about that boyfriend thingy. Napagtyatyagaan ko lang yang
pangingialam sa lovelife mo. I just can’t stand thinking of having relationshit
right now,” asar na wika nito. Napatawa nalang si Celestine. Mabuti nalang pala at
may kaibigan siyang tapat gaya nito.

Kaya niyang maiwan ang kompanya niya sa kamay nito ni minsan ay hindi naisip ni
Tifanny na gumawa ng masama sa kanya. She is thankful eventhough she is not blessed
with her father, she had a friend to lean-on.
Nagbibiruan nalang ang dalawa nang biglang kumatok ang bagong assistant na ipinalit
niya sa mga empleyadong sipsip kay Greta.

“Maam, a certain Knoxx de Lucca is outside. He said you are his wife and he
demanded to see you,” napangiwi si Celestine sa sinabi ng bagong assistant niya.

Nagkatinginan pa silang dalawa ng kaibigan niya. “Speaking of the devil,” nang-

aasar na sabi ni Tifanny. Napakunot lang ang noo ni Celestine dahil sinigurado nito
kanina na bago silang umalis ng bahay ay siya daw ang magsusundo sa mga anak nilang
lalaki.

“Let him in,” aniya sa assistant na agad din namang sumunod sa sinabi niya. In a
minute, Knoxx is infront of her. Napataas ang kilay niya sa postura nito. Parehas
silang nakabusiness attire. Pormal na pormal.

Nagkatitigan pa sila. Nakalimutan na nasa loob pa si Tifanny. Tumikhim ang babae na

siyang nakaagaw nang pansin nilang dalawa.

“Looks like, I am not needed here,” natatawang-kindat nito sa kaibigan bago umalis
ng opisina ni Celestine na kumakanta pa nang ‘muling ibalik ang tamis ng pag-ibig,
muling pagbigyan ang pusong nagmamahal’ habang naglalakad papalabas.

Celestine blushed. Napakagat ng labi si Celestine nang sila nalang ang naiwan ni
Knoxx sa loob ng opisina niya. Silence and awkwardness was felt in the whole room.
“Akala ko ba ikaw ang magsusunod sa tatlo sa School nila?” Pagputol ni Celestine sa
katahimikan.

Ayaw niya nang pakiramdam na nagkakahiyaan pa sila gayong may mga anak na sila.
Knoxx looked at her. Knoxx was checking her and she felt conscious.

“I instructed the driver and three of my bodyguards to fetch them. I wanted to

check you because you have not eaten much at the breakfast awhile ago. Gusto sana
kitang yayaing maglunch para makakain ka nang maayos,” mahaba at tila kabisado
nitong paliwanag sa kanya. Tila inisa nalang nito ang sagot sa mga katanungan niya.

Napatingin si Celestine sa orasan. It’s almost lunch. Napatingin din siya kay Knoxx
na tila nag-aantay nang sagot niya. Knoxx was pleading into his mind. Gusto niyang
masolo ang babaeng pinakamamahal kahit dalawang oras lang.

Gusto niya itong ilabas at kahit papano ay hindi nito maisip ang mga problema nila.
“Okay,” sagot ni Celestine na inayos na ang mga gamit niya, hindi naman
makapaniwala si Knoxx sa narinig.

Mabilis pa sa alas-kuwatrong tinulungan niya ang mapapangasawa. “Goodness,” bulong

nalang ni Celestine nang makitang wala na siyang ililigpit pa. Mabilis ang tibok ng
puso ng babae halos hindi siya makahinga sa kaba.

This is the first time, they will be going out after five years. “Shall we baby?”
Lahad ni Knoxx sa kamay nito. After thinking, Celestine let out her real emotions.

Ang tiyan niya ay parang hinahalukay dahil sa endearment ng lalaki na noon pa ay

tawag na nito sa kanya. Celestine didn’t make a comment. Hinawakan niya nalang ang
kamay ni Knoxx.

Malamig ang kamay ni Celestine at namamawis naman kay Knoxx. Parehas silang
nararamdaman ngayon sa una nilang muling paglabas pagkatapos nang mahigit limang
taon. Sisiguraduhin ni Knoxx na magiging maganda ang lunch date na ito.
Liligawan niyang muli ang babae kahit hindi nito alam na nililigawan na niya ito.
Pinagtitinginan sila ng mga empleyado ni Celestine ngunit hindi nila iyon pinansin.
Knoxx was proudly displaying his beautiful woman. Tifanny who are watching the
couple smiled.

“Atleast, they are trying now.” Tifanny muttered to herself. Nang makarating sila
sa kotse ni Knoxx ay agad na inalalayan niya ang babae papasok ng sasakyan. Kinuha
din ni Knoxx ang bouquet na binili niya bago pumunta rito sa kompanya ni Celestine.

“Flowers for you, baby,” she accepted the flowers and muttered thank you. Kahit
paunti-unti kahit ilang hakbang ay nagiging maayos ang relasyon nila. Okay na iyon
kay Knoxx. The man drive to the nearest restaurant.

Celestine was awed with the restaurant Knoxx have chosen. This is her favorite
restaurant! Dito sila kumakain ng Mommy niya noon pagkatapos nito magtrabaho.

“Thank you for bringing me here! This is Mom’s favorite place and it’s mine too.”
Bulalas ng babae nang makababa sa sasakyan. Alam ni Knoxx ang bagay na iyon kaya
nga ito ang pinili nila. He wanted to win Celestine. Bumabawi talaga ito.

Gagawin niya ang lahat para lang manumbalik ang nararamdaman nito sa kanya. Hindi
na nilang dalawa namalayan na magkahawak-kamay silang pumasok sa loob nito.
“Reservation under Mr. Knoxx de Lucca,” Knoxx told the waiter who welcome them.

The waiter gladly leads them to their seats. Inilibot ni Celestine ang mga mata.
“Hindi pa din ito nagbago,” she loves this place because she had lot of memories of
her mother here. Ginapgap lang ni Knoxx ang kamay ni Celestine at ngumiti dito.

“I know you will like it here,” anito. Celestine nodded eagerly. “I love it here.
Thank you again,” pagpapasalamat niyang muli para namang gustong lumabas ng puso ni
Knoxx sa dibdib dahil sa mga salitang lumalabas sa bibig ni Celestine.

Tila yata, ginawa ang puso niya para lang sa babae dahil tanging dito lang ito
nagiging abnormal. Pinabayaan ni Celestine ang kamay ni Knoxx ngunit sa hindi
inaasahang paglapit ng waiter nila ay siya ding paglapit nang hindi inaasahang
bruha.

Napamura si Knoxx, nanlilisik ang mga mata nito at nagulat naman si Celestine dahil
wala siyang alam na malamig na champagne na pala ang iniligo sa kanya.

“Fucking hell! I will strangle your neck tightly bitch!”

Chapter 25

Mga magaganda at gwapo ang mga bumubuto at nagcocomment. Lab yah. 😘😂

Third Person

“This is for ruining everything for me!” Napapikit si Celestine nang umagos sa
kanyang ulo patungo sa kanyang mukha ang champagne.
She snapped her eyes opened after that and looked at the person who did to her. She
glared at the woman. The raging anger she felt back then exploded. Nagtitimpi lang
siya dati ngayon hindi na.

Tumayo si Celestine ngunit hindi niya inaasahang maunang gumawa ng aksyon si Knoxx.
Nagulat si Celestine sa ginawa ni Knoxx. Tinitoo ng lalaki ang sinabi nitong
sasakalin nito si Greta.
Yes, Greta was behind this humiliation for Celestine. “Damn you bitch! Nagtitimpi
lang ako sa iyo noon dahil sa mga banta mo sa kanya pero ngayon hinding-hindi na
ako magpipigil! We are not in the School premises just like what happened five
years ago! I can do what I want just to make you suffer for ruining Celestine’s
life!”

Maririnig sa buong restaurant ang sigaw ni Knoxx. Kilala ang lalaki sa buong
business world. Mabuti itong kakampi pero masama itong kalaban. Mahigpit na sakal
ni Knoxx ang babae. Nanlalaki ang mata ni Greta habang nakikita si Knoxx.

The woman was afraid of this raging bull. Galit na galit ito at hindi yata papayag
na may manakit ulit sa babaeng mahal nito. “L –let go of me!” Greta tried to remove
Knoxx’s hands but she can’t.

Mas mahigpit ang pagkakasakal ni Knoxx sa babae. Namumula sa galit ang lalaki. He
won’t stop. “I warned you back then, ilang beses kitang binantaan pero heto ka pa
rin at gustong sirain ang buhay namin na unti-unti naming binubuo para kang walang
kuwentang linta na dumidikit sa mga buhay namin!” Knoxx shouted.

Celestine was at his side, her mouth was hanging open. Hindi makapaniwala ang babae
sa mga inaakto ni Knoxx. Naninibago siya sa galit na lumabas mula dito marahil ay
gaya niya si Knoxx din ay nagtitimpi lang.

Hindi din nakaligtas sa pandinig ni Celestine ang sinabi nito na may kinalaman si
Greta sa nangyari sa kanya noon. She knew it! She always knew it!

Ang babaeng ito na punung-puno nang inggit sa katawan ay nais na makuha ang kung
anong meron siya na kahit mang-angkin ng hindi kanya ay gagawin nito. Nagkamali
lang sila ng pamilya nitong inangkin dahil kahit kailan hindi siya uupo sa isang
tabi habang ang dapat na iniwan sa kanya ng ina ay kanya.

Ang mga staff ng restaurant ay sinibukang awatin si Knoxx ngunit ayaw paawat ng
lalaki. Sinamaan niya nang tingin ang mga ito. “Don’t you dare stop me! Kung ayaw
niyong matanggal sa mga trabaho niyo!” Banta nito.

Hindi kalmado si Knoxx sa mga oras na ito kaya si Celestine na ang nag-obligang
pahintuin ang lalaki. “Let go of her Knoxx.” Madiing sabi nito sa lalaki. Napahinto
sa pagsama nang tingin si Knoxx sa mga taong pumipigil sa kanya pati na rin kay
Greta.

Knoxx stared at his woman as if she’s crazy to let this bitch go. “Let go of her.”
Pag-uulit ni Celestine na siyang agarang sinunod naman ni Knoxx. Si Celestine lang
ang pwedeng mag-utos sa kanya ng ganyan.

He let go of Greta. Napaubo pa ang babae habang hawak ang leeg nito. Nilapitan ni
Celestine ang babae. Akala ni Knoxx ay tutulungan nito si Greta ngunit napangisi
siya sa sunod na nangyari.

“Way to go baby!” Mag-asawang sampal ang natanggap ng pisngi ni Greta mula kay
Celestine. “Hindi ka pa talaga nagtanda nang palayasin kita sa kompanyang PAG-AARI
KO at dito ka pa talaga magkakalat?!” Celestine’s confidence boosted because Knoxx
was beside her.

The man is supporting her. Akala niya ay ipagtatanggol niya ang babaeng ito, hindi
naman pala. May atraso din pala ito kay Knoxx at mukhang hindi papayag ang lalaki
na palalampasin lang ginawa nito ngayon.

“Ako ang naghirap sa kompanyang yon! Akin yon!” Greta still insisted something
that’s not really she own. Celestine smirked. Isa pang sampal ang natanggap ni
Greta. Tatlong sampal na ang nakuha nito mula kay Celestine.

Dumaan naman ang waiter na may dala-dalang isang pitsel ng tubig. Kinuha ito ng
babae at ibinuhos kay Greta. “Now, we are fair. Ang pinagkaiba nga lang mas mahal
ang champagne kaysa sa tubig. Tama lang yan, you looked cheap anyways,” pang-
iinsulto ni Celestine. Tinignan niya pa ito mula ulo hanggang paa.

Mukha itong maruming basahan sa ginawa niya. Knoxx was proud of what his woman
doing. Gusto pa ni Knoxx na palakpakan ang babaeng mahal. Akmang sasabunutan pa si
Celestine ng babae nang pigilan ito ni Celestine ang kamay nito at tinulak ang
babae.

Napaatras si Greta. “Huwag mong ihawak yang cheap mong kamay sa akin dahil isang
lalaki lang ang nakahawak sa maganda kong balat na ito, hindi katulad ng sa’yo na
halos lahat yata nang makita mong lalaki basta may pakinabang. Kakalantariin mo!”
Dagdag pa ni Celestine.

She wanted to insult Celestine when in the first place she shouldn’t do it. Ngayon,
bumabalik sa kanya ang lahat nang ginawa niya. Ang mga kumakain sa restaurant ay
tinitignan ang babae ng puno nang pandidiri.

“I warned you last time we encountered. Pinupuno mo akong babae ka! Kapag sa loob
nang tatlong araw na hindi niyo naibalik ang winaldas niyong pera mula sa pera ko.
Kulungan ang bagsak niyo!” Celestine loses her appetite.

Kinuha niya ang bag sa upuan at isinukbit sa balikat. Hinila niya si Knoxx para
umalis na sila ng restaurant ngunit hindi yata nadala ang babae dahil hinila nito
ang buhok ni Celestine. Napasinghap ang mga nakakita sa ginawa nito kay Celestine.

Napabalik naman si Celestine at asar na hinampas ang bag niya sa babae. Masakit ang
anit ni Celestine. Gusto sana ni Knoxx na siya na ang humarap sa babae ngunit
hinayaan niya si Celestine upang mapatunayan nitong kayang-kaya nito ang bwisit
niyang half-sister.

“You are underestimating me slut!” Ilang beses na hinampas ni Celestine ang bag
niya. “Pasalamat ka at nahampas ka nitong Louis Vuitton kong bag!” Makapal talaga
ang mukha ng babae at lumalaban talaga ito kay Celestine na akala niya na gaya nang
dati ay iiyak nalang sa isang tabi.

Well, nagkakamali siya. Si Celestine naman ngayon ay hila-hila ang buhok ng bruha
at kinaladkad ito papalabas ng restaurant. She kicked the woman at her stomach and
throws her at the garbage can.

“Dyan, dyan ka nababagay! Basura na nga ang ugali mo, ipinapakita mo pa! Sayang at
hindi ako ang nagtapon sa labas ng kompanya ko sa’yo mas maganda sana yon,” nang-
uuyam na wika ni Celestine.

Nasa likod niya si Knoxx at umalalay lang sa kanya. Hindi nakialam ang lalaki, ayaw
niyang magalit si Celestine sa kanya. Pinagpagan ng babae ang damit at kamay niya.

“Goodness, sana hindi ako magkasakit sa paghawak sa maduming pagkataong gaya mo!”
Celestine ended and marched her way to the car. Parehas na silang nawalan nang gana
ni Knoxx na kumain. Nasira pa ang lunch date nilang dalawa. Umimbis si Celestine sa
sasakyan. Nabubwisit ang babae. Napahiya na nga ito, ayaw pa din paawat.

She doesn’t want to talked right now. Naasar siya at kapag kinausap siya ni Knoxx
ay kung baka ano pa ang masabi niya. Punung-puno na siya sa babae at umaapaw na ang
pasensyang ibinigay niya dito.
Ayaw na ayaw na niyang makita ang pagmumukha nito at sa oras na mangyari yon.
Ipapakulong na niya ora-orada ang eskandalosang yon. Mabuti nalang pala at tinuruan
siya ng lola niyang lumaban sa mga bastos na ugaling katulad ni Greta.

That woman just proves that she doesn’t belong in this world where Celestine rules.
Nag-iinit ang ulo ni Knoxx dahil sa nangyari. Tinawagan niya ang assistant at
pinagawan nang paraan na kahit saang kompanya o establisyemento ay hindi
makakapasok si Greta. 

Umimbis din sa sasakyan ang lalaki. Walang salitang lumabas sa bibig niya, alam
niyang hindi makakausap nang matino si Celestine kapag galit ito kaya hindi na siya
nagpumilit pa.
Ilang pagkakataon pa ba ang sisirain nila para lang masolo ni Knoxx si Celestine at
makapag-usap sila ng maayos?

Ang utak naman ni Celestine ay puno ng mga katanungan mula sa nakaraan. She’s
wondering what really was Knoxx reason to deny her. Hindi siya makakatulog hangga’t
hindi niya nalalaman yon. And it’s now or never.

Pagod na siyang umiwas sa nakaraan. Malalim ang buntung-hininga at taas-noo niyang

hinarap si Knoxx.

“What really is the reason why did you deny me infront of all those people?”

Chapter 26

Hello! May Dreame account po ako. Just searched selenereese po.

Posted na po doon ang Chapter 26-30 nitong Billionaire's Regret. Mas mauuna po ang
Chapters doon kaysa sa watty.
Doon ko din po ipopost ang Zchneider's Men Series at Stuck in Between at hindi po
yon magiging available dito sa Watty.

Ipopost ko din doon ang Ruthless Men Series na may kasamang Special Chapter (hindi
ko po ito ipopost sa Watty).

hird Person

“Why Knoxx? Why?!” Celestine can’t stop herself from asking.

Hindi na nakabalik pa si Celestine sa opisina niya. She knows Tifanny will handle
everything.

She’s stuck with Knoxx while the man is driving somewhere. Hindi alam ni Celestine
kung saan siya dadalhin ng lalaki ngunit alam ng babae na mag-uusap sila.

Mula nang makaalis sila sa restaurant ay hindi na alam ng babae kung saan sila
patungo. Knoxx was determined to explained his side now. Ngayong ibinukas na ni
Celestine ang puso niya sa paliwanag ng lalalaki.

It is time for Knoxx to take it seriously. Gusto niyang magpaliwanag sa babae sa

lugar na tahimik at tanging boses lamang nila ang maririnig.

Nais ni Knoxx na buong sensiridad niyang ipapaliwanag sa babaeng minamahal ang

nangyari noon.
The past that almost ruined their present. Hinawakan ni Knoxx ang kamay ng babae.
Inihinto ni Knoxx ang sasakyan. Sa isang oras nila sa daan, hindi man lang alam ni
Celestine na napadpad sila sa dati nilang tagpuan.

Tahimik na sinenyasan ni Knoxx ang babae. Celestine looked at him. Tinignan ng

babae ang lalaki sa kung ano ang nais niyong iparating sa kanya.

Celestine sighed, she nodded. Bumaba ang lalaki sa sasakyan at binuksan ang pintuan
nito para kay Celestine.
Hinawakang muli ni Knoxx ang kamay ng babae. Knoxx leads her.

Nakatayo silang parehas habang pinagmamasdan ang tanawin. They were at the cliff.
Ang bangin na ito na nadadaanan at minsan ay pinagcacampingan ng mga tao.

Alam ni Knoxx kung kailan walang taong bumibisita rito. Ang sariwang hangin ay
mahinhing humahampas sa kanilang mga mukha.

Natatangay din ng hangin ang buhok ni Celestine. Ang ilalim ng bangin ay mga puno
at may makikita ding ilog.
Ninamnam muna nila sandali ang katahimikan. Si Knoxx ay panay ang buntung-hininga.

He decided to explain for once. Gusto niyang malinawan ang babae. Malaki ang
pagkakamali niya at nais niya itong paulit-ulit na pagbayaran.
Hinagod ni Knoxx ang buhok ni Celestine na nasa tabi niya ito. Celestine sighed.

“I –I denied our relationship back then because of your father and Greta…” Panimula
ni Knoxx sa katahimikan. Celestine stiffened beside him but the woman listened.

“Your father warned me… hindi na daw kita makikita kapag ipinagpatuloy ko pa ang
pakikipagrelasyon ko sayo,” dagdag ni Knoxx habang nakatingin sa kawalan bago
dahan-dahang iniharap sa kanya ang babae.

Celestine was underage back then. Walang habol si Knoxx kung sakali mang nais
niyang makasama ang babae dahil sa banta ng ama nito siguradong makukulong siya.

He wanted to explain while looking into her eyes. “Si Greta ang nagsabi sa ama mo
sa relasyon nating dalawa. She was furious to know that we had a relationship
habang siya ginagawa ang lahat para patulan ko siya,” nagtagis ang bagang ni
Celestine sa naririnig.

Napatakip ito ng bibig at pinipigilan ang kahit na anong sigaw at frustration ang
lumabas sa bibig nito. She understand what Knoxx is explaining.

“I tried to reason out your father. Ipakukulong niya ako oras na lumapit ako sayo.
Nagkausap kami nang ilang beses ngunit ayaw niya sa akin para sayo dahil daw mas
bagay kami ni Greta. He found out I was a billionaire. He wanted me and Greta to
wed instead of you,” nanlilisik ang mga mata ni Celestine.

Paano naging ama ni Celestine ang taong yon gayong hindi pantay ang pagtingin nito
sa mga anak niya?
“For years while I am still searching you that woman keeps on coming back and
seducing me but I won’t give in especially when she’s the reason why I love you,”
Knoxx was true to his words.

Hinding-hindi na siya magsisinungaling sa harapan ng babaeng minamahal.

Nadala na siya.  Samantalng ang babae ay nagsusumigaw ang isip at puso ni Celestine
sa mga sinasabi ni Knoxx. Alam niyang hindi nagsisinungaling ang lalaki dahil wala
itong dahilan upang magsinungaling.
Isang beses lang itong nagsinungaling sa kanya at yon ay noong nagkahiwalay sila.
“Bakit, bakit ngayon mo lang sinasabi ito?” She asked interfering his explanation.
Ilang butil ng mga luha ang nahulog sa kanyang mga mata habang nakatingin sa
lalaki.

Sincere ang lalaki sa mga sinasabi ni Knoxx kaya nais niyang malaman kung bakit
ngayon lang.

“I wanted to told you this after you left that night… I searched for you… sinundan
kita pero hindi na kita makita. Tumakbo ako sa kahit na saan para hanapin ka ng
gabing yon pero wala ka na. Simula ng araw na iyon ay hindi na ako tumigil sa
paghahanap sayo. Bonus nalang ang mas lalong paglago ng mga ari-arian ko,
pinaghirapan ko ito para sayo… para sa mga anak natin,” lumuhod si Knoxx sa harapan
ni Celestine.

Umiiyak na rin ang lalaki. Sa harap lang ni Celestine umiyak si Knoxx, sa harap
lang nito.

Hinawakan nito ang kamay ng babae habang umiwas sandali ang mga mata ni Celestine
sa lalaki at tinignan ang papalubog na araw. Celestine deeply sighed.

“Mas sumidhi ang pagnanais kong makita ka nang malaman kung may mga anak tayo. Days
and night, I never sleep to find you and our kids… Hindi ko maiwasang isipin na ang
tanga-tanga at ang gago ko! Maraming mga tanong sa isipan ko ng mga panahon na yon.
How could I deny you from others when we can fight back holding each other’s arms.
Kung kumakain ka na ba o kung maayos ba ang lagay mo,” umaagos ang luha ng lalaki
habang sinserong sinasabi sa tanging babaeng mahal niya ang lahat ng pinagdaanan
niya.

Alam ni Knoxx na hindi madali na iabsorbed itong lahat ni Celestine o kaya

intindihin ito ng babae dahil alam niyang malaki pa din ang kasalanan niya.

“Ang mga katanungang yon ay hindi naalis sa akin sa loob ng limang taon…No, it
never left me… I am saying this because for the last five years you are still here,
you are still here in my heart,” turo ni Knoxx sa dibdib.

Ang buong paligid ay nakikisama sa mga nararamdaman nila tila sinadyang

napakatahimik at malamig ang simoy ng hangin para lamang sa kanilang dalawa.

“What I have done is unforgivable baby… but, I am asking for one last chance… one
last chance to prove that my life will be dedicated to you and to our kids only,”
Celestine was staring back at Knoxx.

Parehas ang mga mata nilang hilam ng mga luha. Parehas silang pinagkaitan nang
panahon at pagkakataon. Parehas silang tinanggalan ng tsansang magkasama.
Nasayang ang ilang taon na sana ay kumpleto ang makakagisnang magulang ng apat
nilang mga anak.

Ang mga araw sana na dapat buo at masaya ang kanilang pamilya ay nasira nang dahil
sa inggit at selos ng iisang tao.

Hindi nagsalita si Celestine pero ramdam na ramdam niya na parehas pa din hanggang
ngayon ang nararamdaman nila ni Knoxx.

Masuyong hinalikan ni Knoxx ang mga kamay ni Celestine habang nakatingin sa mga
mata ng babae. Lahat ng na kay Knoxx iyon lamang ay inaalalay niya kay Celestine.
All his dreams and wishes are all for Celestine.

He worshipped the road she’s walking. Ang buong pagkatao niya ay para sa babae
lamang at wala ng iba.
Nakaluhod siya sa babae hindi upang magmakaawa siya kundi upang ipakita na ang
lahat sa kanya ay tanging iaalay lamang sa babae.

He’s been like a robot these past years and now the woman he loves is in his life
again, he won’t let go of Celestine. He belongs to her as he is belongs to hers.
Tanging ang mga puso nila ay pagmamay-ari ng isa’t-isa.

“Let me love you again my love… this time it’s forever. I love you so much
Celestine. I love you so much baby, my life, my heart and whatever I have is yours.
Please, one chance.” He pleaded sincerely at the woman. Celestine cried.

She was brawling and crying like a mad woman. Lahat ay nasayang. Lahat ay dahil
lang sa mga walang kuwentang tao. Dahan-dahang lumuhod din si Celestine sa harapan
ng lalaki upang magpantay ang mga mukha nila.

Celestine hugged Knoxx. Pinapawi ng babae ang ilang taong pagkamuhi at

pangungulilala sa lalaki.
She never realized that all this time, she still loves Knoxx. Ang galit ay parating
natatakpan ng pagmamahal.
Parehas silang nangungulila sa isa’t-isa. Natigilan si Knoxx sa ginawa ni Celestine
na pagyakap. Tumulo ang luha ng lalaki at niyakap pabalik ang babae.

“I –I love you too… I love you until now. Hindi ko na kayang magpanggap Knoxx,
mahal kita… mahal na mahal kita at hindi na ako papayag na may hahadlang pang muli
sa kaligayahan nating dalawa,” Knoxx cried like a girl when Celestine said those
words.

Halos sasabog na ang puso ng lalaki sa tinuran ng babaeng pinakamamahal. He didn’t

stop himself from capturing his woman’s lips and kiss her as if there’s no tomorrow
left.

They fulfilled the missing five years of their happiness by the kiss they are
sharing right now…

Chapter 27

Third Person

Celestine bites her lower lips as Knoxx's eyes settled on her body. Napaungol pa
ang babae nang hawakan ni Knoxx ang puno ng kanyang dibdib habang ang kaliwang
kamay nito ay pinaglalaruan at minamasahe ang kanyang pagkababae.

Knoxx's licked his lips, then he moaned when Celestine arched pussy creamed with
need at his hand. The man's hungry eyes locked with his woman's then it drifted
down to see her wet pussy. Napangiti si Knoxx.

"You are wet baby... so, wet only for me..." Knoxx groaned. Nagpabaling-baling ang
ulo ni Celestine habang nasa hindi maganda silang posisyon ni Knoxx. Ang lalaki ay
hubad-barong nakaalalay ang isang paa sa sahig ng sasakyan habang ang isa ay nasa
upuan sa pagitan ng mga binti ni Celestine.

The woman is naked in Knoxx's bare eyes. Nakahiga ang babae sa upuan sa likod ng
driver at passenger seat. The car is closed but the air from the air conditioner
made Celestine's body hot and cold.
Namamasa din ang pagkababae niya. Their eyes were loaming at each other's body.
Napaupo ang babae at pinilit na inaabot ang bibig ni Knoxx na hinihingal dahil sa
mala-dyosang katawan ng kanyang minamahal.

Quads ang anak nila pero tila hindi man lang nagbago ang katawan ni Celestine kahit
pa sabihin may mga stretch marks sa tiyan nito. Still, she's the most beautiful
woman in Knoxx's eyes. "Goodness baby, this body never changed... this body is
mine," Knoxx insanely said.

Tila mababaliw na ang lalaki kapag hawak lang at tingin ang nagagawa niya ngayon.
Mabilis pa sa alas-kuwatrong hinubad niya ang natitirang damit sa katawan upang
pantayan ang kahubadan ni Celestine.

Knoxx hard cock sprang when he removes his brief. Napalunok si Celestine nang
makita ito, hindi niya inaasahang tila mas lalong lumaki ang pagkalalaki ng
minamahal. Ang pagkalalaking binuntis siya at apat agad ang naging resulta.

"Holy shit," she muttered. She saw his precum at the tip of his hard solid cock.
The excitement she felt was doubled. Knoxx was celibated for almost five years and
now just watching his woman moaning and groaning for his cock.

He felt proud. Proud that he never touched any woman. Ang sarili niya ay para kay
Celestine lamang. He masturbates if he needs to but he never touched and fucked any
woman aside from Celestine back then.

He will make love and fuck only one woman -and it's only Celestine. The woman heart
beats faster. Their eyes locked again. Knoxx kneeled between her legs. Iniwanan ng
mga mata ni Knoxx ang mga mata ni Celestine at napatitig ito sa pagkababae niyang
basang-basa.

"I miss the taste of your pussy baby, can I licked it?" Knoxx is asking for
Celestine's permission. Napasinghap ang babae sa tanong ni Knoxx ngunit napalunok
na tumango din ito. Knoxx smiled genuinely at his woman.

Before, he tastes her pussy he leaned on to Celestine's face and captured her lips.
They were kissing passionately. Their tongue danced professionally at the music
they are creating.

Tanging ang kotse at ang buong paligid kung saan sila naroroon ang nakakarinig ng
musikang kanilang pinapatugtog. Gamit ang kanilang mga labi ay pinupunan nila ang
ilang taong pangungulila sa isa't-isa.

Nang magkahiwalay ang kanilang mga labi ay hinalikan pang muli ni Knoxx ang labi ng
babae bago muling dahan-dahan na yumuko at pinadausdos ang labi papunta sa pinaka-
sentrong parte ng katawan ni Celestine.

Knoxx leans down to take her pussy into his mouth, he stared at Celestine's face
and slowly licks the woman's wet folds. He lapped the juices in Celestine's private
part. He sucks her pussy clean.

He played with her clit, his finger opened her folds then sucked and licked her.
Celestine shouted his name repeatedly. Nadadarang ang babae sa sensasyong ginagawa
ni Knoxx sa pagkababae nito.

He licked her as if there's no tomorrow left. He licked and sucked her juices as if
this is their last intimacy. Halos panawan nang ulirat ang babae dahil sa pagdila
at pagsipsip ni Knoxx sa pagkababae nito.

Napasigaw pa ang babae nang labasan ito. Ang inilabas ng babae ay hinigop ni Knoxx
lahat tila uhaw na uhaw ito mula sa paglalakbay sa disyerto at ang pagkababae ni
Celestine ang kanyang oasis.

Nagpantay muli ang mga mukha nila pagkatapos na dinilaan muli ni Knoxx ang
pagkababae ni Celestine bago ito pumantay sa mukha ng babae. He smiled at her, and
then leaned down to take her bared nipple into his mouth.

Celestine gasped, Knoxx is not starting yet. What happened awhile ago is just an
appetizer. He smiled at the fullness of her tits then circled her nipple with his
tongue making Celestine moan for him.

Knoxx left hand slides along her quivering belly towards her pussy. Knoxx sucks her
nippe deeper into his mouth. The woman gasped and arched against his hand when
presses it over her throbbing pussy.

"Shit Knoxx! Oh," her pussy pulses, the inner walls clenching and creaming for
more. "Gosh! I need to cum again Knoxx!" She thrust her hips into his hand. "Cum
baby... cum for me," Knoxx purrs her nipple slipping from his mouth with a loud
pop.

"I need more Knoxx! I need you inside me!" Celestine ordered. Tila naman isang
alipin ang lalaki na pinagbibigyan ang kagustuhan ng babae. Knoxx's eyes darken
with lust, his pupils dilated with desire.

He licks his lips and crashes it again into his woman's lips. Knoxx kisses
Celestine harder, their tongue are dancing again as they both moan. He lowers his
fingers towards her opening, the man collects the dampness there, then growls as he
practically jumps between her legs without even breaking their kiss.

Pinaghiwalay niya ang binti ng babae at ipinosisyon nito ang sarili nang hindi
napuputol ang halik. Knoxx's hand grabs his cock and rubs it between the drenched
fold of Celestine's core.

"I will own you again baby... this time it will be forever," the man growls and
aims the head of his thickness at her opening. Knoxx thrust once, twice and thrice
before he entered all his length inside.

Celestine wrapped her legs at her man's hips. Their eyes are both close as they
taste the pleasure of each other. Knoxx didn't stop, there's a burning deep inside
his woman. Knoxx shove his rigid cock harder and faster.

Celestine spread her legs wider. Hindi naging hadlang ang maliit na espasyo sa
pagniniig nilang muli. Knoxx slide back in and out, he pushed himself deeper
insider her. Celestine felt every inch of him, moving along her aching channel.

Her core was beating with heat on her own. "More Knoxx, more baby," she begged and
watched his face. Punung-puno ng pagnanasa ang mukha ng lalaki halos hindi
maipaliwanag ang kasiyahang pumapaloob sa kanyang buong katawan.

"Oh' God! Oh' Goodness!" Ungol ni Celestine. She was beyond reaching the zenith.
Tumitirik ang mata ng babae sa sarap nang pagniniig nila ng lalaking minamahal.
Sinasabayan din ng babae ang ritmong kanilang tinutugtog sapamamagitan ng kanilang
mga katawan.

Sinasabayan ni Celestine ang apoy sa pagitan nila na siyang mas lalong nagpasidhi
ng kanilang pag-iisa. Napapaliyad pa ang babae sa paglalim ng pagpasok ni Knoxx sa
kanya. Knoxx slammed his dick in and out, deeper and more intense.

Napapakapit nalang ang babae sa balikat ng lalaki. Yumuko pa si Knoxx upang dilaan
at sipsipin ang nipol ng babae habang nag-iisa ang mga katawan nila. "Fuck baby...
your body and love is only mine! Only mine!" Knoxx's dick was pushing heavily at
Celestine's inside.

He slammed himself fully at Celestine's wet cunt. "I'm cumming Knoxx! I'm cumming
baby!" She shouted with lust. They were full of sweats. They exploded with heat.
From head to toe, fire travels into their veins.

Knoxx groaned like an animal reaching his point. Celestine feels his length
brushing into her clit with each inward thrust and they reach their orgasm.
Celestine reached up and buried her nails at Knoxx's back.

Celestine gasped with the sudden spasm of liquids enters at her hole. Knoxx looks
down at their intimate connection without losing a second, he doesn't stop
thrusting into Celestine. He doesn't stop pushing inside her so deeply.

He pumps furiously as he suddenly stops and splashes his liquids inside her. All of
his liquids went inside her. Wala itong sinayang dahil ipinasok nito itong lahat sa
loob ng babae. Knoxx didn't removes himself, he rested at Celestine chest.

Hinihingal silang parehas pero wala naman silang pinagsisihan. Knoxx kissed his
woman's chest, he also kissed her neck then her lips. "I love you baby... thank you
for giving yourself to me again." He whispered sincerely.

Celestine smiled widely and massages Knoxx's scalp. "I love you too, don't hurt me
again... don't you dare." Banta ni Celestine matapos na magsabi ng I love you.

Knoxx laughed and looked at her seriously. "No, I won't. I won't even dare again,
not in the second time."

Chapter 28

Third Person

Hinahagod ni Knoxx ang likod ni Celestine habang magkayakap sila sa kama. He

already told him everything right from the start. Wala na siyang itinago sa babae.
Maging ang obsesyon niya noon sa babae noong una niya palang itong makitang basang-
basa sa ulan.

He told her how she was beautiful. How his heart beats fast because of her. Ginawa
niya ang lahat maging ang magpanggap na guro kahit pa isa na siyang bilyonaryo
ngunit sa takot niya na makasuhan ng rape at child abuse na siyang magiging dahilan
ng pagkakalayo niya ay pinili niyang saktan si Celestine.

He blackmailed the owner of the School.Walang kaalam-alam ang Principal nang

pumasok siya roon. Binlackmail niya ito na kung hindi siya tutulungan ay kakausapin
niya ang mga investor nito at ipupull-out mga ininvest nila.

Walang nagawa ang nagmamay-ari ng eskwelahan pero ang kondisyon nito ay hindi niya
pwedeng hawakan si Celestine hanggang nasa loob sila ng eskwelahan ngunit hindi
niya napigilan ang sarili niya.

Hindi niya napigilan kaya naman ito ang isa sa naging dahilan sa pagkakalayo nila
ng babae. Kung pinigilan niya lang ang sarili at antayin at bantayan ang babaeng
pinakamamahal hanggang sa tumuntong ito sa tamang edad sana ay naging maayos pa ang
lahat.
He didn’t regret to have his quads but he regret that he hurted his woman too much.

Alas-dos na nang madaling araw nakauwi ang pares at ngayon ay nandito sila sa kama.
Magkayakap habang ang ulo ni Celestine ay nakahiga sa matitipunong braso ni Knoxx.
They showered awhile ago and shared another blissful lovemaking.

Walang katapusan yatang aangkinin nila ang isa’t-isa kaya naman hubad silang pareho
na pinagsasaluhan ang kama. Hinahaplos ni Knoxx ang likod ni Celestine upang
siguraduhin na nasa tabi nga niya ang babae a hindi ito panaginip lamang.

He is the happiest man right now. At mas magiging masaya pa siya kung gagaling na
ang kaisa-isa nilang Prinsesa. Tahimik lang ang dalawa na ninanamnam ang bawat
sandaling magkayakap sila dito sa higaan.

Si Celestine naman ay magaan ang loob dahil wala na siyang galit na dinadala sa
dibdib niya para kay Knoxx. Panay din ang halik ng lalaki sa uluhan ni Celestine ay
inaamoy ang natural na bango ng minamahal.

Buong araw din nilang hindi nakikita ang mga anak nila pero alam nilang si Tifanny
ang nag-aalalaga sa mga ito. Celestine’s bestfriend is taking care of their
children. Sa babae lang sila magtitiwala kung ang anak nila ang pag-uusapan.

They both sighed, Tifanny understands they need time for themselves. Knoxx then
remembered something. Hindi na niya ipapagpabukas ito mas mabuti nang malaman ni
Celestine kaysa masaktan lang itong lalo.

“Baby?” Tawag ni Knoxx kay Celestine. “Hmmm?” Celestine answered with a hum. Inayos
ni Knoxx ang pagkakahiga at iniharap sa kanya ang babae. Knoxx sighed when he face
his woman. Inayos niya pa ang ilang hiblang buhok nito sa mukha bago muling
nagsalita.

“I know we just reconcile but you need to know about this. I found this three years
ago when I am searching for you together with my highly-skilled investigator,”
panimula ni Knoxx. Napakunot naman ang noo ng babae. Ito na nga ba ang sinasabi ni
Knoxx.

Alam niyang malakas ang pandama ni Celestine, alam nito kung may mali o wala. Knoxx
then kissed Celestine’s shoulder to ease the worry he found in his woman’s face. “I
tried not interfere in this matter but when it comes to you I will take care of
it,” tinitigan muna ni Knoxx sa mga mata ang babae upang malaman nitong seryoso
siya at hindi nagbibiro sa mga sasabihin niya.

“Mr. Jayson Smith is not really your father,” ani ni Knoxx. Sa sinabing iyon ng
lalaki ay napabalikwas sa higaan si Celestine habang hawak-hawak ang kumot upang
tabunan ang kahubadan niya. She looked at Knoxx.

“I know you won’t believe it but that was my investigator found out. May mga
patunay ako sa bagay na iyon at ipapakita ko iyon lahat sayo,” sabi pa ni Knoxx na
naupo at sumandal sa headboard ng kama. Hinila nito si Celestine sa kamay at
hinawakan ang bewang nito. Binuhat niya ang babae upang maupo ito sa kandungan
nito.

“Ang totoo mong ama ay nasa London. He is a business man there. Ang sabi ng mga
imbestigador ko ay ayaw ng pamilya ng ama mo sa mommy mo kaya naman pinilit silang
pinaghiwalay. Nagtagumpay ang pamilya ng totoo mong ama at dinala nila ito sa
London. Your mother was left here in the Philippines, she is pregnant and your real
father doesn’t knows,” napilpilan ang babae sa isiniwalat ni Knoxx.
Napalunok siya at namutla. Pinagpawisan ang babae sa sinabi ni Knoxx, hindi niya
alam kung ano ang irereact ni Celestine. Nabato ang babae sa kandungan ni Knoxx,
hindi makagalaw ang babae dahil hindi siya makapaniwala sa sinasabi ni Knoxx.

“Your mother married the first man who offers her marriage and it’s Mr. Smith –ang
lalaki na tumayong ama mo,” pagtatapos ni Knoxx na siyang ikinatulo ng luha ni
Celestine. That’s why, she can’t feel the love from her father. Her mom was fooled!

Pinaniwala nito na mahal nito ang kanyang ina. Kaya wala itong pakialam sa kanya
dahil hindi pala siya totoo nitong anak. May mga ebidensya si Knoxx at alam niyang
ang mga bagay na iyon ay pormalidad nalang sa mga nalaman niya ngayon.

Kaya ganoon lang din kadali sa tumayong ama-amahan niya ang pagpapalayas sa kanya
noon. “Patawad kung pinakialaman ko ang bagay na ito baby pero hindi lang ako
mapalagay kung bakit ganoon nalang kadali sa kanya ang paghiwalayin tayo at ang
anak niya ang gusto niya para sa akin,” naiintindihan ni Celestine ang punto ni
Knoxx.

Ngayon, malinaw na kay Celestine ang lahat. Ngayon, alam na niya kung bakit simula
nang mamatay ang kanyang ina ay hindi na siya itinuring na anak ng kanyang ama-
amahan dahil ni minsan pala ay hindi siya totoong minahal at inangkin nitong na
parang anak.

It was all a charade for her so-called-father. Drama lang ang lahat para sa kanyang
ama-amahan upang makuha nito ang kung anong para sa kanya talaga. Makuha nito ang
mga ari-arian na kanya talaga upang makasama nito ang totoo nitong pamilya na
maginhawa ang buhay. She knows her mother did love this person.

Alam niyang minahal ito ng kanyang ina dahil nakikita niya iyon sa mga mata nito
pero ni minsan pala ay hindi sinuklian ito ng lalaking iyon. And Celestine bet the
married between her mom and her so-called-father is fake.

Kung ganoon man, pwede na niyang hindi gamitin ang pangalan nito gayong hindi niya
pala ito totoong ama. Wala siyang utang na loob sa taong yon dahil ni minsan ay
hindi pala nito sinuklian ang pagmamahal na ibinigay nila ng kanyang ina.

Ang mga dokumentong ibibigay sa kanya ni Knoxx ang magpapatunay ng lahat. Wala ding
habol ang kahit na sino sa pamana ng kanyang ina at sa mga ari-ariang pinaghirapan
nito.

“I –I’m glad you did this Knoxx, atleast mas nalinawan ako kung bakit ganoon nalang
kadali sa taong iyon na iwan ako sa ere. Palagi kung tinatanong noon kung anong
dahilan kung bakit niya ako iniwanan sa ere nang ganoon-ganoon lang gayong anak
niya ako. This is the reason why,” Knoxx hugged his woman as she cried.

Umiiyak ang babae sa saya dahil sa dalawang rason. Una, nagpapasalamat siya at
hindi niya pala ito totoong ama atleast naiintindihan na niya kung bakit ganoon
nalang ang nangyari noon. Pangalawa, malaya na siya sa obligasyon niya sa ama-
amahang hindi naman pala siya itinuring na anak.

Malaya na siya sa mga pang-aapi nila. She was happy to know that she and Greta
isn’t real sister. Napayakap si Celestine kay Knoxx habang nasa kandungan siya ng
lalaki. She buried her nose into Knoxx’s neck. Akala niya noong bata palang siya ay
mahal na mahal siya talaga ng ama-amahan, hindi pala.

The past was all an act. And, Celestine and her mother were their victims. “Thank
you Knoxx! Salamat at nalinawagan na ako sa lahat. They were using me for my
wealth. Hindi talaga ako minahal ng tumayong ama ko. All he cares is my mother’s
money and her true family,” nararamdaman ni Knoxx ang sakit na nararamdaman ni
Celestine.

Nang malaman niya ang bagay na ito ay ang inalala niya agad ay ang babae. Ano kaya
ang mararamdaman nito? He was devastated to know that those people were after for
his woman’s wealth.

Muntik pa silang mabiktima ni Celestine ng mga ito. Mabuti nalang at matatag ang
paninindigan ni Knoxx. Mga baliw at sakim ang mga taong yon. Pinaghiwalay sila ni
Celestine dahil sa mga makasariling mga taong yon.

“It’s their fault Knoxx, sila ang may dahilan kung bakit naghiwalay tayo at walang
amang kinilala ang quads sa loob nang limang taon,” Celestine was crying not for
those people.

Umiiyak ang babae dahil parehas silang dalawa ni Knoxx na naging biktima ng
pagiging mga makasarili ng mga taong yon.

“Shhh baby, ang importante magkasama na tayo ngayon at hindi na natin sila
hahayaang paghiwalayin tayong dalawa muli. Hindi, hindi na ako papayag.
Magkakamatayan muna kami,” Knoxx swear it on his parent’s grave.

Gagawin niya ang lahat para protektahan ang pamilya niya at ang babaeng
pinakamamahal niya. Hindi nila magagalaw ni dulo ng mga buhok ng mga anak niya at
ni Celestine. Hindi nga siya tumigil sa paghahanap sa mga anak at kay Celestine.

Ang huntingin pa kaya ang mga walanghiyang taong yon na niloko silang lahat?
Sisiguraduhin ni Knoxx na makukuha nila ang kapayapaang nais nila na wala ang mga
taong yon. He will spend every penny he had just to see those people behind bars.

He will make sure of it! Humiwalay si Celestine sandali sa pagkakayakap kay Knoxx
at nagtanong ito habang nakatitig sa mga mata ng lalaki. She’s afraid to know the
answers to her questions.

“Knoxx, you said my father is in London. Is he alive? Does he have his own family?”

Chapter 29

Third Person

Celestine stared at the documents intently. Ito ang mga sinasabi ni Knoxx sa kanya
kagabi at lahat nang sinabi ng lalaki ay totoo. She knows, Knoxx was telling the
truth. Hindi nga lang niya inaakala na detalyado ang bawat impormasyong hawak niya.

Talagang sinigurado ng lalaki na walang kahit na anong tanong na mabubuo sa isipan

niya ngayong nakita na niya ito. Maagang nagising ang dalawang upang bisitahin si
Knixie sa pansamantalang silid nito at nanatili doon sandali upang bantayan ang
anak.

They brought food for their unica hija and feed her which made the Princess happy.
Knixie's condition was getting better and Celestine was thankful for it.

Ayon na rin sa mga Doktor nito ay magiging maayos na ang bata dahil unti-unti nang
namamatay ang mga cancer cells sa dugo nito. Napasandal ang babae kay Knoxx habang
nakaupo ang babae sa upuan at nakapatong ang mga papeles sa mesa.

Nasa dining table ang dalawa at inaantay tatlo pa nilang mga anak at ang mga
katulong na makapagluto para sa agahan. Dinala ni Knoxx ang mga dokumentong ito
habang inaantay ang pagkain nila at makita muna ng babae ang mga ito.

Nauna lang nilang pinakain si Knixie dahil may mga gamot itong iniinom. Knoxx was
at Celestine's right side. They both stared at the documents. "Hindi ako
makapaniwalang pinaniwala niya kaming parehas ni Mommy," ani ni Celestine.

Napailing nalang ang babae at napabuntung-hininga. Hindi na niya kailangan pang

balikan ang nakaraan upang paniwalain ang sarili niya na ang mga ebidensyang nasa
harapan ay siyang totoo at tunay.

This is the reason why, they are eager to let Celestine vanished in their lives.
Nais ng mga ito na mawala ang babae upang lahat nang meron ito ay mapunta sa
kanila. How pathetic. Mabuti nalang pala at habang wala si Celestine ay
pinrotektahan nito ang mga pag-aari nito nang palihim.

"Ang importante ngayon baby, alam mo na ang lahat at hindi na tayo magpapadala pa
sa kanilang muli," pagmamasahe ni Knoxx sa balikat ni Celestine. Napatango-tango
naman ang babae. Indeed, they won't fool Celestine for the second time.

Mauuto na nila ang iba, huwag lang ulit si Celestine. Knoxx as prepared something
for them if ever they are hurting his woman again. Pinapabayaan pa ni Knoxx si
Celestine ang kumilos pero hindi nila magugustuhan kung lalaki ang makakalaban
nila.

Alam ni Knoxx ang mga ginagawa nang mapapangasawa niya at hindi siya kontra roon
pwera lang kapag nasaktan ito dahil hindi mangingimi ang lalaki na gamitin ang
impluwensya niya. Knoxx snapped his gazed when he heard his woman said something.

Nang makita niyang napatingin ito sa hagdanan ay tumingin din siya roon. There, he
saw his kalook-alike number one. Ang batang parehas niya nang ugali pati ng mga
gestures. "Good morning panganay ko, nasaan na ang mga kapatid mo?" Celestine
asked.

Nawala ang emosyong namayani sa babae kanina nang malaman ang lahat. Knixx answered
his mom but stared at his father. "Good morning too Mom, they are still sleeping.
We don't have a class that's why," sagot nito sa ina ngunit mataman nitong
tinitignan ang ama habang minamasahe nito ang balikat ng babae.

Nakita ni Celestine ang titigan ng dalawa. Nagkakasubukan ang mga ito sa kung sino
ang matatalo. Celestine knows it's a guy thing and she is proud of her Knixx to
fight back like that. Ibig sabihin lang noon ay hindi hahayaan ng bata na apihin
ito ng kahit na sino.

Nanlaki pa ang mga mata ni Celestine nang bumaba ang anak sa hagdan at sinenyasan
ang ama na sumunod sa kanya. Mukhang seryoso at determinado si Knixx sa ginagawa
niya at hula ni Celestine ay may gagawin itong kakaiba.

Buntung-hininga ang babae at papatigilin na sana ang mag-ama upang makaupo na nang
maayos nang pigilan siya ng mga ito. "Don't interfere Mom, we will just talk man to
man," anito sa ina na mas lalong ikinagulat ni Celestine.

Napakamature ng utak ng anak niya at hindi niya inaasahan ito. Knoxx looked at her.
Nag-aalalang tumingin sa dalawa ang babae at hindi alam kung ano ang gagawin niya.

Hinalikan ni Knoxx sa uluhan ang babae habang nag-aantay si Knixx sa kanya.

"We will just talk baby, I promise. Bati na kami pagkatapos nito," ani ni Knoxx.
Nais din naman ng lalaki na walang anumang galit ang anak sa kanya. Nakakaintindi
na ang bata sa sitwasyon kahit sa edad nito.

Knoxx was proud of it! Hindi na kailangang pagsabihan ang mga anak niya ng mga tama
o mali dahil sila mismo ay nakakaintindi na sa kung ano ang dapat at kung ano ang
hindi.

"Goodness," bulong nalang ni Celestine nang umalis sa tabi niya si Knoxx at

sinundan ang panganay nila papunta sa opisina ni Knoxx dito sa bahay nila. Nakita
niya pa ang likod ng anak at ng lalaking mahal habang papasok sa opisina.

Kitang-kita niya na hindi masyadong nasarhan ang pintuan. Napalunok ang babae. She
was tempted to know what's happening. Grabe ang anak niya pati ama nito ay
naiintimidate. Sabi pa nga ni Knoxx sa kanya, ang panganay ata nila ang magiging
mahusay sa paghalili sa kanila sa pamumuno sa mga kompanya nila.

Hindi mapalagay ang babae kung makikinig ba siya sa usapan ng dalawa o tulungan
nalang ang mga katulong na magluto ng agahan gayong wala naman siyang ginagawa.

"Curios talaga ako sa kung anong gagawin ni Knixx," bulong ni Celestine sa sarili
bago tumayo at iniayos ang mga papel sa lamesa at ibinalik ito sa envelope.

Itinago niya ito sa drawer na malapit sa hagdan at dahan-dahan na lumapit sa

pintuan ng opisina ni Knoxx.

She will deal with that later for now, she will fulfill her curiosity. Sumilip siya
sa nakasiwang na pintuan.

Alam naman ng lahat na hindi masyadong malapit si Knixx sa ama dahil sa nangyari
noon. Celestine saw her son sitting at the swivel chair of his father. Kitang-kita
sa siwang ng pintuan kung paano napangisi si Knoxx sa mga kilos ng anak.

Nakaupo ang lalaki sa upuang nasa harapan nito at tanging ang mesa ni Knoxx ang
pumapagitna sa dalawa. Mukhang seryoso ang kanyang mag-ama sa pinag-uusapan at tila
si Knixx ang umaaktong may awtoridad sa kanilang dalawa na hinahayaan lang ni Knoxx
lalo pa at hindi pa sila bati ng anak nito.

Celestine can't hear what are they talking about but the woman is eager and she
couldn't hear anything. She let out a frustrated puffed while she watched their
mouths. Bumubuka ang mga bibig nila at nais ni Celestine na mabasa yon.

Ramdam din ng babae na tensyonado si Knoxx habang nakikinig sa anak. Naningkit ang
mga mata ng babae dahil hindi niya masabayan ang pag-uusap ng kanyang mag-ama. All
she saw is Knixx was giving his father a papel.

Nakatupi pa ito nang buklatin ni Knoxx at tila pinapapirma ni Knixx ang ama sa
papel. "What the?! Ano ba kasi yon?" Tanong ng babae sa sarili.

Hindi man lang nito naramdaman ang dalawa pang anak na nakisiksik din sa ibabang
parte nang nakasiwang na pintuan at nakikiusyuso din. Knell and Knexel grinned.
Tila alam ng dalawa kung ano ang pinapapirma ng kakambal nila sa tatay nila.

"Oh, he is really serious. He really wanted Daddy to signed that agreement," ani ni
Knell. Nangunot naman ang noo ni Celestine. Ngayon lang niya napansin ang dalawa.
"What agreement?" She asked at Knell.

"I don't really know Mommy but Knixx was serious about it. Sila lang daw ni Daddy
ang makakaalam noon," si Knexel ang sumagot sa tanong ng ina. Celestine was curious
but then she's confuse.

"Teka, teka, paano kayo nakarating dito sa tabi ko?" Nakapamewang na tanong ni
Celestine nang matandaan na wala naman siyang kasama kanina. Nagkamot ng ulo ang
dalawa. Napalayo sila sa pintuan habang namewang ang ina nila.

"Diba, sabi ko sa inyo masama ang nakikinig sa usapan ng iba?" Pangaral niya sa mga
anak. The two pouted at their mother. Celestine glared at the two. Samantala ang
dalawa sa loob ay tapos nang mag-usap.

The two knows Celestine and the other two was listening but she can't hear what
they are talking about. "Now, I know kung saan nagmana ang mga kakambal mo," ani ni
Knoxx matapos pirmahan ang papel na pinapirmahan sa kanya ni Knixx. Knixx scoffed.

"Yeah, I know." Anito. Ginulo ni Knoxx ang buhok ng anak at nginisihan lang ito.
"Mabuti nga sa akin ka na magmana, ang tuso mo anak," sagot ng lalaki sa bata.
Knixx grinned and proudly smiled at his dad.

"Anyone knows I am your doppelganger," balik nitong ngisi sa ama habang itinatago
nito ang papel. Napasimangot nalang ang lalaki at nagkakamot na niyakap ang anak.

"Yes, indeed you are my Knoxx junior." He said.

Hinayaan naman ni Knixx ang ama na yakapin siya ganoon din ang ginawa niya. Ilang
sandali sila sa ganoong posisyon bago nandidiring binitiwan ni Knixx ang ama. "Tama
na ang yakap Dad, nakakadiri pala," anito habang tumatawa.

Knoxx rolled his eyes and leads his son outside. Alam niyang may komosyon na sa
labad dahil sa tatlo. Binuksan niya ang pintuan at tama nga siya. Nakapamewang si
Celestine habang kinakausap ang dalawa.

Bago pa niya barahin si Celestine ay si Knixx na ang nauna. Natigilan silang lahat
nang magsalita ito. Napalingon ang babae sa anak at natameme sa sinabi nito.
Celestine groaned. Tama naman ang anak niya. Knoxx smirked.

"Gosh, ikaw din kaya Mommy. Akala ko ba masamang makinig sa usapan ng iba?" 

Chapter 30

Third Person

Napailing si Knoxx habang pumipirma ng mga papeles dito sa opisina niya. He is

looking at his son while signing at the documents. Isa ito sa mga kondisyon ni
Knixx para mapatawad daw siya nito. The kid was looking at his whole office, his
eyes are roaming around.

Ang pinag-usapan nilang dalawa ay mananatili lamang sa kanila. These are their
secrets. “Are you okay son?” He asked him. Tumango lang ang bata. Binigyan niya ito
ng sariling laptop.

Madali itong matuto ngunit ang nakakamangha ay imbis na manood ng mga cartoons ang
anak ay iba ang ginagawa nito. Knixx was reading lots of articles. Tumitigil lang
ang bata kapag ipinapahinga nito ang mga mata na inililibot naman nito sa buong
silid.
“Do you need anything?” Knoxx asked again. The kid looked at him. “A drink will do
dad,” sagot nito. Hanggang ngayon ay napapatalon pa din si Knoxx sa isipan niya
dahil lahat ng mga anak niya ay tinatawag na siyang dad.

Hinding-hindi niya sasayangin ang tsansa niyang pasayahin ang pamilya niya.  Ngayon
pang nakuha na niya ang tiwala at pagmamahal ng buo niyang pamilya.

Ngayon pang nag-uumpisa na silang maging masaya ng pamilya niya.

Isang malaking hindi ang magiging sagot ni Knoxx sa bagay na iyon. Hinding-hindi
niya sasayangin ang lahat. Knoxx press the intercom and call his secretary but
she’s not answering.

Tatlong beses pang pilit na tinatawag ng lalaki ang sekretarya niya nang wala pa
din siyang marinig na sagot dito. Alam niyang hindi umaalis ang sekretarya niya
nang hindi nagpapaalam sa kanya.

Napansin ng bata na napakunot ang noo ng ama at tinignan ito. Nakita ng bata na
tatayo na sana ang ama ngunit siya ding pagbukad ng pintuan ng opisina ni Knoxx.

Iniluwa nito ang matandang lalaki at ang sekretarya nito na mukhang stress na
stress sa hindi inaasahang bisita.

Pilit na hinihila ng sekretarya ang lalaki upang hindi makapasok ngunit marahas din
nitong tinatabig ang kamay ng sekretarya ni Knoxx.

“I am sorry Sir, sinabihan ko na po ang mga gwardiya sa baba pati na ang mga
kasamahan ko na huwag papasukin sila pero hindi namin siya napigilan,” hinging
paumanhin ng sekretarya at yumuko pa kay Knoxx.

Tumango lang si Knoxx at nag-iba ang ekspresyon sa mukha. Napansin ni Knixx na

naging malamig ang ekspresyon ng ama sa kaharap.

“Lumabas ka muna, isama mo si Knixx,” utos ni Knoxx sa sekretarya pero akmang

lalapitan na nito ang bata nang itinaas ni Knixx ang kamay upang patigilin ang
sekretarya ng ama.

“I am staying here whether you like it or not,” sagot ng bata na siyang

ikinabuntung-hininga ni Knoxx. Sinenyasan nalang ng lalaki ang sekretarya na umalis
na.

Samantalang ang matanda ay napatingin kay Knixx na kagaya ng ama ay wala ding
mababakas na anumang emosyon sa mukha nito.

Tila naging maliit na CEO ang bata habang nakatingin sa matatanda. Walang magawa si
Knoxx kundi ang hayaan ang panganay tutal naman ay nakakaintindi na ito. Napabaling
ang atensyon niya sa matanda.

“What are you doing here?” Seryosong tanong ni Knoxx. Umismid lang ang matanda bago
ito nagsalita.

“You should helped me and Greta, wala na kaming mapupuntahan. Sasabihin ko sayo
kung nasaan si Celestine,” anito na puno pa nang pagmamalaki. Napahagalpak sa tawa
si Knoxx.

Mukhang huli na sa balita ang matanda at sinusubukan na naman siya nitong hawakan
sa leeg. “Get out old man! I don’t need to know where is Celestine,” aniya dito at
itinuro pa ang pintuan. Wala na dapat silang pag-usapan pa nito.
Napaingos ang matanda. “Ayaw mo bang mahanap ang pinakamamahal mo?” Nanunuyang
tanong pa nito sa lalaki. Napataas naman ng kilay si Knixx na nakikinig.

Masyado naman yatang mapagmataas ang matanda gayong lahat ng problema ng mga
magulang niya ay ito ang may dahilan.

Marahil nga ay limang taong gulang pa siya ngunit lahat ng mga nangyayari sa
paligid lalong-lalo na ang mga magulang niya ay alam na alam niya.

Sa quadruplets si Knixx ang may napakamature ang utak na kapag wala ang mga
magulang niya ay sa Ninang niya siya magtatanong.

The two of them keeps this as a secret. Walang bagay si Knixx na hindi alam lalo na
sa pamilya niya. “Bakit ko pa hahanapin ang pinakamamahal ko gayong nasa akin na
siya kasama ang mga anak ko?”

Pinapakalma ni Knoxx ang sarili dahil nais na niyang sakalin ang matanda pero
pinipigilan lang niya dahil ayaw niyang makita ni Knixx ang pagiging marahas niya
pero sa loob-loob ng lalaki ay sinasakal na niya ang walanghiyang matanda.

The old man was shocked but, Knoxx saw him smiled evilly as if they don’t know
anything.

Yon ang inaakala ng matandang ito, hindi na sila nakikipaglaro ni Celestine dahil
parehas na silang pagod na magkalayo.

Ang nais na lamang ng dalawa ay buo ang kanilang pamilya at masaya. “Edi, mas okay…
mas matutulungan mo kami. Tell Celestine, to give us back our house and the
company. Papayag na ako sa relasyon niyo,” pakikipagbargain pa nito kay Knoxx.

Humalakhak si Knoxx sa sinabi ng matanda. Si Knixx naman ay naglakad papunta sa

tabi ng ama at nagpakarga. Binuhat ni Knoxx ang anak.

Napatingin dito ang matanda. Ang kapal ng mukha ng matandang ito may gana pa talaga
siyang sabihin iyon kay Knoxx.

Hindi man lang nahiya na angkinin ang hindi kanila. “Isang beses ko lang sasabihin
ito Tanda! Leave and don’t ever come back! Walang obligasyon si Celestine sa kahit
na sino sa inyo!” Nagtaas ng boses si Knoxx habang hawak ang anak.

Naiintindihan ng bata ang sitwasyon kaya hindi ito natakot sa ginawa ng ama.
Nanlisik naman ang mga mata ng matanda at dinuro siya. Lumabas na ang tunay na anyo
nito tapos na din si Knoxx sa mga drama nito.

“She has obligation on us! I am his father! Asawa ako ng Mommy niya!” Talagang
pinipilit niyo ang bagay na hindi naman totoo. Ang bagay na siyang naging masakit
kay Celestine.

Knoxx press the intercom and ordered his secretary to dragged the old man out of
his company and don’t let them in till the last day of his life. “I swear! Hindi
ako papayag na pakasalan mo ang anak ko!” Sigaw nito.

Mabilis naman nakarating ang security na ipinatawag ni Knoxx. Hinawakan ng mga ito
sa magkabilang-braso ang matanda na nagpupumiglas at pinagpapalo ng baston nito ang
mga security niya.

Pinapainit ng matanda ang ulo ni Knoxx pero bago pa man makapagsabi nang masama ang
lalaki. He’s son bet him to do that.
“Oh’ shut-up old man and leave and never come back at my dad’s company! My mom
won’t pity on you because you are not her father and you know it!” Nagulat ang
matanda sa biglaang pagsigaw ng bata, hindi nito inaakalang magsasalita ito.

Bumukas-sara pa ang bibig nito at tila may nais pang sabihin nang muling dagdagan
ni Knixx ang sinabi nito. “Leave old man! You and your family already done enough
for hurting my Mom!” Tila nagtatantrums si Knixx ngayon habang hawak ni Knoxx.

Ayaw makita ng lalaki na ganito ang nararamdaman ng anak. Knoxx sighed and glared
at the old man. Ginagawa lang ni Celestine ang tama sa pagbawi ng mga bagay na
talagang kanya at hindi na dapat doon makialam ang kahit na sino lalo pa sa mga
nang-aangkin.

Limang taon na silang nagpakasasa sa pag-aari na hindi kanila. Limang taon silang
nagbuhay Hari at mga Reyna. Limang taon silang naging masaya dahil sa pagsira nila
sa buhay ni Celestine.

And what the woman’s doing is enough to collect their debts. “This is the last
time, I will say this o baka hindi ko mapigilan ang sarili ko na ako mismo ang
magtapon sayo at sa buong pamilya mo sa kulungan. You have already upset my son
that was enough!” Inutusan agad ni Knoxx na alisin ang matanda sa kompanya niya.

That old man ruined their time. “Brat! You are brat like you mom! Ikaw lalaki ka!
Babagsak ka din! Babagsak ka din!” Nagpupumiglas at nagsisigaw na sabi nito habang
kinakaladkad ng mga tauhan ni Knoxx.

Walang pakialam si Knoxx sa banta nito dahil kahit anong sabihin nito hindi niya
hahayaang bumagsak siya lalo pa at nasa kanya na ang mga anak at si Celestine.
Naramdaman ni Knoxx ang pagyakap ni Knixx habang nakatingin sa pintuan ng kanyang
opisina.

Knoxx was breathing heavily with that encounter. Ang pagyakap sa kanya ng anak ang
nagpakalma sa kanya. He looked at his son. Tumitig din ito sa kanya at nagsalita na
siyang gagawin niya kahit pa mamatay pa siya.

“Don’t let anyone of them hurt Mommy again…”

Chapter 31

Dito na ulit ako mag-uudate sa Watty dahil may issue pala ang dreame.

Third Person

“Walanghiya pala yang peke mong Tatay Tin!” Asar na sabi ni Tifanny habang
magkaharap silang tatlo nina Knoxx.

Napabuntung-hininga lang ang lalaki sa tinuran ng bestfriend ni Celestine. Nag-usap

ang pares na madaliin ang pag-aayos ng kanilang kasal hanggang sa napunta ang
usapan sa mga nangyari nitong nakalipas na araw.

Those people are not stopping from harassing Knoxx and Celestine. Kung hindi sa
labas ng mga kompanya nila magwawala ang mga walanghiya, sa labas naman sila ng
Village kung saan nakatayo ang Mansyon ni Knoxx nagwawala at nag-iiskandalo.
“I am tired of them, I already got what I want and I don’t care of them. Wala akong
pananagutan sa kanila o karapatan sa kanila dahil hindi naman pala kami magkaanu-
ano,” Celestine was relief now that her daughter is out of danger and healing well.

Nailipat na ang bata sa silid nito at kailangan nalang na obserbahan pa ito nang
ilang buwan bago ideklara ng mga Doktor nito na Cancer-free na ang anak. Nawalan
nga siya nang isang mabigat na problema heto naman ang mga taong yon at iniistress
ang babae.

Sinusubukan talaga nala si Knoxx at Celestine. Bawal silang pumasok sa mga kompanya
ng dalawa o sa kahit anong property ng mga ito pero ang titigas at ang kakapal ng
mga mukha ng mga ito dahil wala na silang mga pera.

“I doubled the security of our Mansion, I don’t want those people to hurt us
again,” imporma ni Knoxx sa dalawang babae. Dumagdag pa kasi si Matteo sa aalahanin
nila. Panay ang pagpupumiglas ng binata na makapasok at makausap si Celestine
mabuti nalang at napipigilan ng mga tauhan ni Knoxx at ni Knoxx din mismo.

Tifanny has a bedroom here at the couple’s house. Umuuwi lang siya minsan para
tignan-tignan ang condo niya pero dahil minsan ay hindi makauwi ang dalawa dahil sa
mga walaghiyang taong yon na nagpapansin sa pares hindi maasikaso-asikaso nina
Celestine at Knoxx ang mga anak.

Knoxx was really pissed-off, they keep on bugging this family and he can’t bond
with his kids. Kung pwede nga lang pagsasakalin ang mga yon ay ginawa na niya.

“I already asked for my judge friend for this case. Ayokong nangangahas silang
tumapak sa isa man sa pag-aari natin at nanakot sa atin. Ayokong matakot ang
quads,” dagdag pa ni Knoxx.

Napayakap naman si Celestine kay Knoxx habang nakaupo sila sa living room.
Katatapos lang nilang magdinner at natulog nang maaga ang mga bata. Silang mga
matatanda ay narito at nag-uusap sa mga dapat nilang gawin.

Inihilig ni Celestine ang ulo sa balikat ni Knoxx. “Ayaw pa din nilang magtanda
kahit na anong pagpapaalis ko sa kanila. Ayokong gumaling nang tuluyan si Knixie
tapos may sunod nang sunod na bodyguard sa kanya. Hindi maeenjoy ng mga bata ang
ganoon,” buntung-hininga ni Celestine.

She doesn’t feel alright. Alam niyang may binabalak ang mga ito kaya hindi siya
mapakali. She wanted her family safe and protected. Matatapos lang ang problema
nila kung hindi na sila guguluhin ng mga peke niyang pamilya.

Natahimik si Knoxx. Kahit pa sabihin ni Celestine na ayaw niyang may nakapaligid na

bodyguard sa mga anak at pati na sa babae ay palihim pa din niyang pinababantayan
ang mga anak niya at ito kahit nasaan sila.

Although, they are hiding and guarding secretly. Tinapi-tapik ni Knoxx ang balikat
ni Celestine upang makapagrelax ito nang kaunti kahit pa parehas lamang silang
pagod sa mga pabigat na mga taong yon.

They have guts to threaten the couple. Alam na alam ng dalawa oras na may
mangyaring masama sa pamilya nila. Iisang pamilya lang din ang may kasalanan. Ang
pamilya ng mga baliw na iyon na hindi yata mapakali hangga’t hindi nakakahawak ulit
nang makakapal na pera sa mga bulsa nila.

Mga gahaman at mga sakim sa kayamanang hindi naman sa kanila. Mas marahas at
mahirap na parusa ang mang-angkin ng bagay na hindi naman nila pag-aari.
“Don’t let them stress you out Tin, remember you are too young to get old because
of those freaks,” Tifanny rolled her eyes at the thought of those crazy people.
Pang-mental yata ang mga taong yon dahil sa mga ugali nila.

“I know, I know, mabuti nalang at naiintindihan ng mga anak ko ang problema sa mga
taong yon kung hindi masasakal ko talaga sila,” asar na wika ni Celestine. Tinipon
nila ang mga anak sa loob ng silid ni Knixie upang doon pag-usapan ang mga
nangyayari.

Since, hindi pa pwedeng mapagod ang unica hija sa silid muna nila ito pinuntahan.
They warned their kids of what’s happening and what will they do if something bad
happen.

Sa kaso ngayon, alam ni Knoxx at Celestine na may binabalak ang mga ito. Hindi uupo
lang ang mga taong yon kahit pa bantaan sila nang bantaan. They are bad news. The
quads understand it and promised their parents to be careful.

Seryoso ang tatlo sa pinag-uusapan, wala silang dapat na ipagrelax dahil sa mga
taong yon. The three were drinking coffee while talking when a loud crash of glass
heard at the whole area. Nagtalsikan ang mga bubog sa kung saan-saan.

Napasigaw si Celestine at Tifanny sa pagkabigla. Si Knoxx naman ay napatayo at agad

na niyakap nang mahigpit si Celestine. “Shit!” Mura naman ni Tifanny. Nabasag ang
malaking bintana sa living room.

Nanlalaki ang mga mata ni Celestine nang makita kung gaano ka-laki ang bagay na
tumama sa bintana nila. The stone was firmed and big. There is paper attached
crumpled to the size of the stone.

Napaawang ang bibig ni Tifanny nang makita din ang tinuturo ni Celestine. “Thank
God, hindi tayo natamaan niya.” Bulalas ng babae. Tiim-bagang si Knoxx habang hawak
ang mapapangasawa at ina ng mga anak niya.

Dahil sa nangyari ay hindi na kailangan pang utusan ni Knoxx ang mga bodyguard na
hanapin ang may gawa noon. Alam na ng mga gwardiya ang dapat gawin nila dahil lahat
ng mga ito ay mga pulis at militar mismo na hiningan niya ng tulong mula sa mga
kilala niya sa Pulitiko at sa Sandatahang-lakas ng Pilipinas.

They were scattered at the whole area. They are searching for the culprit. Wala sa
mukha ni Knoxx ang pagbibiro  dahil kapag ang pamilya niya ang pinag-uusapan
seryoso lamang  niya ang mararamdaman.

“Knox…” Bulong ni Celestine sa pangalan ng lalaki. Nanginginig ang babae sa takot.

Pinagpapawisan din ito ng malamig. “Shhh, I would find who did this baby. For now,
go to our kids and keep them safe.” Anito kay Celestine.

Pinahidan nito ang noo ni Celestine at hinalikan ito sa noo. Pinapakalma ng lalaki
ang mapapangasawa. “How about you?” Nag-aalalang tanong ng babae. Ngumiti lamang si
Knoxx upang hindi mag-aalala sa kanya ang babae.

“I will take care of this. Don’t worry baby,” Celestine sighed. Sinenyasan ni Knoxx
si Tifanny na dalhin si Celestine sa itaas. Lumapit naman si Tifanny sa dalawa at
inakay ang kaibigan papaakyat sa mga kuwarto ng mga anak nito.

Naiwang mag-isa si Knoxx sa unang palapag ng Mansyon. Knoxx doesn’t want his woman
to worry. Siya ang lalaki, siya ang magpoprotekta sa pamilya niya. Pinulot naman ni
Knoxx ang bato na tumama sa bintana nila.

Inutusan naman ni Knoxx ang isang katulong na tawagin ang mga bodyguards. Ilang
sandali lang ay nasa harapan na silang lahat ng lalaki. “Is anyone of you found
something?” He asked. Umiling ang mga ito.

“Mukhang mabilis gumalaw ang gumawa nito Sir,” sabi ng isa sa kanila sabay turo pa
sa basag na bintana. Napamura si Knoxx. “Magbantay kayong mabuti mukhang pamilya ko
talaga ang sadya ng kung sinumang ito,” ani ni Knoxx sa kanila at tinalikdan ang
mga ito.

Hindi na nag-abala pang lumingon ang lalaki sa mga ito dahil dali-dali itong
tumawag sa mga koneksyon ito upang mas madagdagan ang mga nagbabantay sa loob ng
Mansyon pati na rin ang pagpapadali ng kaso ng mga taong yon dahil may pakiramdam
ang lalaki na may kinalaman sila rito.

Knoxx deeply sighed. Nanginginig sa galit ang lalaki na pati kalamnan nito ay hindi
mapalagay. He holds the stone tightly then opened the paper attached to it. When he
saw what’s written on the paper.

He loses himself and cussed loudly. Nabasag ang mamahaling vase sa tabi ng sofa
pati na ang babasaging coffee table. Nagwala ang lalaki.

“Mga putang-ina niyo! Galawin niyo lang kahit dulo ng mga buhok ng asawa ko at mga
anak ko magkakamatayan tayo!”

Chapter 32

Third Person

Nagwawala si Matteo sa kanyang Condo Unit. Ilang beses na niyang pinuntahan si

Celestine upang makausap ito ngunit walang Celestine na humarap sa kanya. The man
was crazily obsessed with Celestine. That’s why, he did everything to get the
woman. 

Ngunit, hindi pa din siya minamahal ng babae, hindi pa din siya nito kayang
mahalin. Siya ang nasa tabi nito noon at hindi si Knoxx. Umaasa siyang mababaling
ang nararamdaman ni Celestine sa kanya kung mawawala na sa buhay nito si Knoxx. 

Mula pa lamang noong tumuntong sila sa Grade 7 ay malaki na ang pagkagusto niya kay
Celestine. He is contented to stare at her until they reached Grade 10. 

Hindi niya naman inaakala na ang pagmamahal na dapat sana ay para sa kanya ay
nabaling sa Guro na iyon na siyang ikinakagalit ng binata. Pinagsasaksak niya ang
larawan ni Knoxx na nasa loob ng silid niya. Ang mga larawan naman ni Celestine ay
sinasamba niya.

“Ikaw ang dahilan kaya hindi ako kayang mahalin ni Celestine! Kung mawawala ka,
pwede na kaming magsama ni Celestine!” This man has history of mental health
issues. 

Ilang beses ding itong ipinasok sa Mental ng mga magulang nito dahil tila lumalala
ito. Sa tuwing sasabihin nitong may business ito sa ibang bansa ay sa Mental ang
totoo nitong punta. Sinasaktan ng lalaki ang sarili at inuuntog nito ang ulo kaya
marahil hindi mangyaring hindi ito makapanakit ng iba ngayong galit ito.

Sinasabunutan nito ang sariling buhok habang ang mga nabasag na mga bagay sa loob
ng Condo Unit nito ay natatapakan pa nito pero hindi nasasaktan ang lalaki. Tuwang-
tuwa pa ito habang pinaglalaruan ang sariling dugo. 
Nakangisi habang iniisip na nasa harapan nito si Celestine at niyayakap siya nito.
Ang baliw na ito ay kayang-kayang umarteng parang normal na tao. “Celestine is
mine. She is mine.” Panay ang bulong na wika nito sa sarili sabay pa sa pagtawa
nito. 

Humalakhak ito na nag-eecho sa buo nitong Condo. He was insane. He is really

insane. “Kill Knoxx. Kill him. Kinuha niya si Celestine sayo. Si Knoxx ang dahilan
kung bakit ayaw ni Celestine sayo.” Kausap nito sa sarili. 

Bigla nalang itong nagagalit pagkatapos ay tatawa pagkatapos ay iiyak naman tapos
tatawa ulit. Pinaikot-ikot pa nito ang mga mata habang tinitignan ang buo nitong
silid. 

Bawat parte o dingding ng tinitirhan nito ay punung-puno ng larawan ni Celestine

mula pa noong nasa High School ito. His obsession was uncontrollable. Hindi na
makontrol si Matteo at marahil hindi mangingiming pumatay ang baliw na ito dahil
wala na ito sa sarili. 

Wala na itong pakialam kahit na kanino dahil ang nasa isipan lang nito ay ang
pangalan ni Celestine. 
“I WILL KILL YOU KNOXX! CELESTINE IS MINE!” Bigla na lamang ito nagpakawala ng
nakakabinging sigaw habang ang hawak nitong kutsilyo ay sinasaksak ang larawan ni
Knoxx. 

Hindi tumigil ang lalaki hanggang tuluyang hindi na makilala ang larawan ni Knox.
His laughed echoed in the four corners of his room… He is not normal anymore. He
will certainly kill Knoxx… 

“What are you doing?” Celestine asked at Knox while they are at her office. Knoxx
closed and locked the door. Celestine raised her eyebrows. 

Nag-overtime ang babae upang mabawi ang oras niyang nawala sa kanya mula sa
pagtatrabaho at hindi nalang palagi si Tifanny ang mag-aayos ng problema dito.
Knoxx allowed her to work but she needs guards. 

At dapat si Knoxx ang maghahatid at sundo sa kanya. Wala naman siyang magagawa sa
bagay na iyon kaya naman pumayag na siya. Nagulat ang babae sa pagpasok ni Knoxx at
agad nitong niyakap ang babae at ipinatong sa office table nito. 

Ang kamay ni Knoxx ay bigla nalang napunta sa loob ng palda ni Celestine. Pumasok
pa ito sa loob ng underwear ng babae. “Knoxx, what are you doing?” Celestine asked
again. Knoxx’s finger was positioned directly between her legs. 

Drowning at the desire he felt for her. Celestine looked at Knoxx’s eyes –it was
full of love and lust. Napaikot nalang ng mata si Celestine. Alam na niya kung
anong nangyayari kay Knoxx. He pulled her panty down and laid his woman at the
table. 

Walang nagawa si Celestine dahil maging siya ay miss na miss na ang katawan ng
lalaki. Iseset-aside muna nila ang problema nila ngayong gabi dahil tila sabik na
sabik silang parehas sa katawan ng isa’t-isa. 

Nahiga si Celestine samantalang si Knoxx ay ipinasok ang ulo sa loob ng palda ng

babae. Ang kamay naman niKnoxx ay tinatanggal ang bra at blouse ng babae. His
tongue slid up into her vaginal lips. 

He breathed her in, doing everything just to memorize the moment. Celestine’s body
back away with the sensation she felt between her legs. 
Knoxx hooked his arms around her legs pulling her back to his mouth. Tinanggal ni
Knoxx ang palda ni Celestine at tinignan sa mata ang babae. 

“I miss being inside of you baby, may I?” Celestine let out a meaningful moaned
from her mouth indication what it is her answer to Knoxx question. Knoxx smiled
triumphantly before burying his mouth into Celestine’s vaginal lips again. 

Nahulog pa ang mga gamit sa mesa ni Celestine sa ginawang ito ni Knoxx. He licked
her from buttom and up. Knoxx felt her noticeable increase of wetness. He gently
nursed her clitoris, nibbling and sucking as though believed that she possessed the
nectar vital to his existence. 

Her body arched for several times, Knoxx held her tightly bring her back to his
hungry mouth which was becoming more demanding in his lustful acts. 

“Ohh’ Gosh!” She whispered hoarsely. Knoxx didn’t stop from lapping his tongue to
her cunt. She raised her hips, pressing herself tightly to his mouth. A sudden heat
of climax happened to her body. He drank her liquids eagerly as she began to shake
convulsively. He continued his oral massage and helped her slowly come down. 

“I love you so much Tin, I love you so much.” He showered her clit with kisses. Mas
mabilis siyang nilabasan ngayon kaysa dati marahil epekto ito nang ilang gabing
hindi nag-iisa ang mga katawan nila. Knoxx back away from her, he stared at her
face for awhile. 

Knoxx didn’t remove his clothes. Binuksan lang nito ang pants at ibinaba ito kasama
ang boxer shorts at brief nito. Without any warning, he positioned himself at her
entrance. Yumuko din ang lalaki upang sakupin ang bibig ni Celestine at muling
tikman ang labi nito. 

The warmth surrounded their sex was a beautiful bliss. Tanging sila lang, tanging
katawan lang nilang nag-iisa ang nakakagawa nito. Knoxx entered inside her again.
The office room smelled their sex scent. 

Walang makakapigil sa dalawa lalo na at ilang araw na nila itong hindi nagagawa
dahil sa pag-aasikaso ng mga anak nila at ng mga problema nila. Now, only them
matters. 

“I won’t ever stop loving you my love,” sinserong sambit ni Knoxx habang dahan-
dahang gumalaw sa loob ng babae. Celestine hugged him tightly at his waist. Ang mga
binti ng babaeng nakapulupot sa bewang lalaki upang mas lalong idiin nito ang
katawan sa katawan niya. 

He touched her full two breasts while he pumped hardly at her. Inayos ni Knoxx ang
sarili. Knoxx loves missionary position when he does it at his woman. He massaged
Celestine’s breasts hardly. 

“Oh’ God! Oh’ God!” Pinagpapawisan ng malapot si Annalee kahit pa nakatodo na ang
aircon sa opisina niya. Mas lalo lang yatang uminit ng mag-isa ang mga katawan
nila. Knoxx spread her legs widely, Celestine given him all full access into her
womanhood. 

Celestine arched her body in a seductive way, she captivated her man’s eyes as
Knoxx watched her. Knoxx thrust forward entering into her in one hard stroke. “Oh!”
She cried with excitement. The man kissed his woman roughly.

Knoxx wanted to do more for his woman. There had never been any woman Knoxx desired
this way, the way he desired Celestine. 
He wanted all from his woman. He wanted all of her. He pumped inside her wildly. He
could see Celestine biting her lips so she couldn’t make any sounds. Their
breathing was heavy, Knoxx didn’t stop from thrusting. 

“Goodness, ganito mo ba ako namiss Knoxx at ayaw mo ng sa bahay na natin gawin

ito?” Halinghing ni Celestine habang hindi magkamayaw si Knoxx sa pag-angkin sa
babaeng mahal.

“Yeah baby, I miss you so much that I can’t stop from pumping inside your tight
pussy,” Knoxx growled. Nagdedeliryo sa sarap si Celestine habang ang kanyang kamay
ay nakasuporta sa gilid ng office table niya. 

Knoxx knew his woman was about to come that’s why he slid his hand down and found
her swollen clitoris. Pinagsabay niya ang paglabas-masok sa loob ng babae pati na
ang ginagawang himala sa pagkababae ni Celestine. 

Knoxx’s eagerness made him slammed himself at Celestine’s. They both are struggling
from breathing. Knoxx captured Celestine’s nipple, he sucked it the move his mouth
at Celestine’s before he thrust fully inside her. 

They both reached the climax. Knoxx filled his seed deep in Celestine’s womb. He
flooded her inside. Parehas silang hinihingal at hindi alintana na maraming mga
empleyado si Celestine. 

“Damn you Knoxx, ano nalang ang sasabihin ng mga empleyado ko?” Asar niyang tanong
habang naghahabol ng hininga at ang lalaki naman ay pinapahiran ng tissue ang
pagkababae niya. 

Knoxx smirked and wiggled his eye brows. Nahampas nalang ni Celestine si Knoxx ng
bra niya dahil sa sagot nito. 

“Well, they will certainly know now that you are mine.”

Chapter 33

Third Person

“Okay ka lang dyan Knixie?” Knoxx asked at his unica hija habang hawak ang manibela
at nagmamaneho papunta sa eskwelahan ng tatlo niya pang lalaki.

Nauna na si Celestine at Tifanny sa eskwelahan upang samahan ang tatlo. Knixie was
cancer free. Masigla ng muli ang bata ngunit hindi pa hinayaan ni Knoxx na umuwi
ang mga Doktor nito. They were staying for another months to monitor Knixie’s
progress.

“I am fine Daddy! Nakalabas na din ako sa wakas ng bahay! I wanted to surprise my

Kuyas!” Masiglang turan ng bata na para bang hindi ito galing sa sakit. Celestine
and Knoxx wanted Knixie to be with her brothers during their Culmination Day.

Nais nilang maging sorpresa ito sa tatlo bilang regalo na din. Gusto ni Knixie na
isa siya sa magsuot ng mga medalya ng mga Kuya niya. “We are glad you are okay too
Princess,” sagot ni Knoxx.

Dahan-dahan lang sa pagmamaneho ang lalaki lalo pa at kagagaling lang ng anak niya.
Ayaw niyang mapahamak ito. “And don’t forget your promise Daddy, we will go to
Disney Land after I recover,” tandang-tanda pa din ng bata ang mga pangako ng ama
at ina. Napatawa si Knoxx sa tinuran ng anak. Tinignan niya sa salamin ang anak.

“Ofcourse baby, Daddy won’t forget his promise to his Princess right?” Aniya sa
anak. “Yes! Thank you Daddy!” Napapalakpak naman ang bata sa sinabi ng ama.

Hindi pa tuluyang bumabalik ang kulay ni Knixie maputla pa din ito ngunit magaling
na ito. Ang kailangan lang ng bata ay ang Vitamin E para manumbalik ang dating
kulay nito.

“You’re welcome Knixie,” he said to his daughter. Para sa pamilya ay gagawin niya
ang lahat kahit pa ang mismong kasiyahan nila ay kayang-kaya niyang gawin ang
imposible na maging posible.

Afterall, their smile and laugh does matter to him. Muling ibinalik ni Knoxx ang
atensyon sa kalsada samantalang si Knixie ay ibinalik ang atensyon sa nilalarong
word puzzle bago makarating sila sa eskwelahan ng mga kapatid nito.

“Daddy, is someone following us? Kanina pa po ang sasakyang yan na sunod nang sunod
sa atin nang lumabas tayo sa bahay,” Knixie asked his father when she saw an
unrecognizable car behind their bodyguard’s car.

Napatingin naman si Knoxx sa anak nang tumayo ito sa car seat nito at tinignan sa
salamin ng kotse ang sinasabi ng anak. Truth to Knixie’s words, someone is really
following them.

“Knixie, stay seated. Daddy will take care of it,” Knoxx ordered his child. Agad
naman na sinunod ni Knixie ang utos ng ama. Knoxx’s children know what is happening
to their family. Alam ng mga bata kung anu-anong mga kapamahamakan ang nag-aantay
sa kanila dahil sa mga problemang nangyayari sa kanilang pamilya.

“Are they the bad guys Daddy?” Knixie asked which made Knoxx nodded. “I think so
baby,” tiim-bagang na wika ni Knoxx ngunit hindi niya hinayaan na mapansin ito ng
anak. He secretly texted one of their guards to take care of the car following
them.

Mabuti nalang pala at keen observer ang anak niya kaysa sa mga bodyguard nila. The
guard texted Knoxx back. Sila na daw ang bahala roon at mauna na sila ni Knixie.

Hindi na kailangan pang sabihan si Knoxx sa bagay na iyon para sa kaligtasan nila
ng anak ay binilisan niya ang pagmamaneho kasunod pa ang isang kotse na may mga
bodyguards nila.

“Stay still Knixie, makakarating din tayo sa School ng mga Kuya mo,” Knoxx assured
his daughter. Knixie nodded while she bites her lips. Natatakot man ay inaasure
naman siya ng ama na hindi dapat dahil narito ito at hindi siya hahayaang
mapahamak.

Knoxx sighed in relief when they arrived at the School. Lumabas sila ng kotse ni
Knixie na buhat-buhat niya ang bata. They entered at the auditorium. Knoxx knows
where his kids and Celestine are seated. Bago pa sila pumunta dito ay inalam na ni
Knoxx ito dahil ayaw niyang mataranta habang nasa loob sila nito.

“Daddy! My brothers are already at the stage!” Bulalas ni Knixie habang itinuro ang
mga kapatid na kasama si Celestine. Kakaakyat lang ng mga ito.

“Kuyas!” Sigaw ng batang babae na siyang nakaagaw ng mga atensyon ng mga kapatid
nito. Their eyes twinkled with excitement. They miss their sister. Ito ang sorpresa
nina Knoxx at Celestine sa mga anak na lalaki.
“Knixie!” Sabay pang turan ng tatlo at bumaba pa sa stage. The scene made the
audience awed. Ang tatlong batang lalaki na ang huling aawardan. Hinuli talaga ang
tatlo dahil sa dami ng mga achievements nila. Lumapit si Knixie at Knoxx sa kanyang
mag-iina. The boys hugged their sister.

“Are you okay now sissy? You are not sick anymore?” Pag-ulan ng tanong ni Knexel sa
kapatid. Knixie smiled widely and nodded at him.

“Yes, I am. Daddy and Mommy are hiding it from all of you because they wanted it to
be surprise,” Knixie answered. Tila maluluha pa ang tatlong lalaki ni Knoxx dahil
sa sinabi ng bunso.

 “Hey, don’t cry. Let’s get your awards na. I hope its madami or else I’ll be angry
with my Kuyas,” pagbibirong sabi ni Knixie. The boys abruptly wiped the tears that
was about to fall into their eyes.

Isa-isa pa nilang hinalikan sa pisngi ang bunso nila pagkatapos ay hinawakan nila
ito sa kamay at sabay-sabay na umakyat sa stage.

Ilang buwang hindi nakapag-aral si Knixie kaya napagdesisyonan ng dalawa na mag-

hohome school nalang muna ang bata at next year nalang ito ulit mag-aaral sa
school.

Celestine and Knoxx also held each other’s hand. They were happy watching their
kids okay. Sana ganito nalang palagi. Sana ganito nalang sila kasaya.

Everyone clapped their hands when the family received Knixx, Knell and Knexel’s
awards from the School and from different competition they were on.

Si Celestine, Knoxx at Knixie ang sumabit ng mga medalya nila para sa ikatlong
grading period. Knixie even shouted cheerfully. “They are my brothers!” She proudly
said. Napatawa naman ang mga taong nasa loob ng auditorium. They congratulated the
family.

“This is what they call fulfillment.” Knoxx said to his mind. Tifanny took their
pictures. Sabay-sabay silang lahat sa pagpapakuha ng litrato. Tifanny joined them.
One of the guards is taking their pictures.

Natapos ang programa. The boys are keeps on hugging and kissing their sister.
Ngumingiti lang ang Prinsesa nila habang buhat ang ni Knoxx. Papalabas na sila ng
auditorium habang naglalakad papuntang parking lot para umuwi ng Mansyon.

Knoxx told their maids to prepare a small feast for his family. A celebration for
Knixie’s health and the boys’ awards.

“Mommy, please… bili po tayo ng sundae kay Jollibee. I miss eating his food po eh,”
pakiusap ng bata sa kanyang ina.

Sino ba naman si Celestine upang hindi pagbigyan ang anak gayong alam niyang ngayon
lang muli naging ganito ka sigla si Knixie. Huminto ang babae at hinalikan sa
tungki ng ilong ang anak na babae.

“Ofcourse baby!” Masaya niyang pagpayag sa bata. The boys smiled at their sister’s
happiness. Hindi sila naiinggit kapag pinapagbigyan si Knixie dahil alam nila na
nararapat ito sa kapatid nilang ilang buwang ding nakaratay sa higaan. Napapalakpak
ang bata sa saya kasama ang pagtalon nito.

“Yeheey! Let’s go!” Knixie beamed. Nauna pa ito sa sasakyan. Napailing nalang
habang napatawa ang iba. Bubuksan na sana ni Knixie ang sasakyan nang may hindi
inaasahang nangyari.

“Mommy!” Nanlalaki ang mga mata na sigaw ng bata. Knoxx and Celestine saw it on
their two eyes how Matteo harshly grabbed their daughter. Tinutukan nito ng baril
sa noo ang bata na siyang ikinabahala ni Celestine. Tila mahihimatay pa si
Celestine sa kaba habang nakikita ang namumutlang anak.

“What are you doing Matteo?!” Sigaw ni Tifanny na siyang unang nakabawi sa
pagkabigla. All of them are holding their breath. Matteo looks like murderous. “Let
go of my daughter!” Galit na sigaw ni Knoxx at akma pang lalapitan ang anak nang
paputukan ito ng baril ni Matteo sa paanan. Tinawanan lang nito si Knoxx.

“Try to get her I’ll kill your daughter!” Banta ni Matteo ngunit buhay ni Knixie
ang nakasalalay dito at hindi hahayaan ni Knoxx na may mangyaring masama sa kanyang
unica hija.

“Anong ginagawa mo Matteo! Bitawan mo ang anak ko! Maawa ka kay Knixie, kagagaling
lang ng baby ko sa sakit,” pagmamakaawa ni Celestine.

She can’t take it. Looking at Knixie made her weak. Ang kahinaan ng isang ina ay
ang kanyang anak. Hawak-hawak ni Matteo si Knixie sa buhok nito.

Ginawa ng pares ang lahat para bumalik lang agad ang buhok ng batang babae at
ngayon tila nais pa talaga ng taong ito na mawalan ng buhok ang bata. Nasasaktan
ang bata.

“Sakit?! Bakit naisip mo din ba ang sakit sa dibdib ko na hindi mo bigyang pansin
ang nararamdaman ko sayo?! I have been with you since Junior High! I have been with
you during those years he’s not with you! I have been love you since I was young
and naïve teenage boy and you didn’t even give a chance of what I feel!”
Umalingawngaw ang sigaw ni Matteo.

Nagpakawala pa ito ng putok ng baril sa langit. Nagtakbuhan ang mga parents at mga
mag-aaral na dumalo sa programa dahil sa takot. Celestine’s boys shouted and cried
for their sister.

Umiiyak at umaagos ang luha ng bata at hindi ito matigil-tigil sa pag-iyak dahil sa
takot nito. Unti-unting nanghina ang mga tuhod ni Celestine at napasalampak sa
lupa.

“Nilinaw ko na sa’yo magmula pa noon na wala akong gusto sa’yo. Ikaw mismo ang
nagpahirap sa sarili mo, hindi ako.” Nanginginig na wika ni Celestine habang takot
na takot na tinignan ang anak.

“No! You didn’t give me a chance because of him! It’s all his fault!” Nagwawalang
sigaw nito habang hawak-hawak pa din si Knixie.

“Mommy! Mommy!” Pag-iyak ng bata. Walang may kasalanan sa sakit na nararamdaman ni

Matteo kundi ang sarili niya mismo. Nag-iba muli ang reaksyon ni Matteo, ngumisi
ang lalaki at tinignan si Celestine.

“It’s all his fault! It is his fault! Kung mawawala siya, magkakasama na tayo diba
Celestine?” Anito. Hinila ni Matteo ang buhok ng bata tila wala nang pakialam ang
taong ito. Knoxx saw how his daughter suffered.

Masakit sa kanyang makita na pinanghihinaan ng loob si Celestine at nasasaktan ang

kanyang anak. This was supposed to be a happy family day but it was turned out
hell. Knoxx kneeled at Matteo. His pride doesn’t matter as long as his family is
safe.
“Nagmamakaawa ako Matteo, pakawalan mo na si Knixie. Nasasaktan na ang anak ko,”
pagmamakaawa ni Knoxx na may kalmadong boses. Napunta ang atensyon sa kanya ni
Matteo. Tinignan siyang mabuti nang lalaki bago ito tumawa.

Iba-ibang mga senaryo na ang pumapasok sa utak ni Matteo. Hindi na nito kontrolado
ang sarili o mas tamang sabihing wala na ito sa sarili at tanging ang sinusunod
nalang ng utak nito ay ang isang bagay na nasa isipan nito.

Matteo smiled victoriously, his gun was pointed at Knoxx’s head and without warning
he shooted Knoxx…

Chapter 34

Third Person

“NO!” Sigaw ni Celestine nang makitang tatama ang bala ng baril kay Knoxx.

Hindi siya makagalaw, natuod siya sa kanyang kinaluluhuran habang nakikita ang bala
na lumilipad sa direksyon ni Knoxx. Napaawang ang bibig ng babae, hindi niya
aakalang aabot sa ganito si Matteo.

Nais abutin ni Celestine ang bala ng baril ngunit hindi siya makagalaw sa posisyon
niya. Umagos ang mga luhang pinipigilan ni Celestine kanina upang masabing malakas
siya ngunit ngayon ay hindi na niya kaya.

Watching the two important persons in her life in danger made her heart swelled
with so much pain. She can’t take it.

Nasasaktan siya ng husto at tila tinutusok ng ilang daang kutsilyo ang puso niya.
Celestine wanted to close her eyes. Ayaw niyang makitang nanganganib ang buhay ng
mga taong mahal niya.

She heard another gunshots and she doesn’t know where it came from. Bago pa tumama
kay Knoxx ang bala ng baril ay nakita ni Celestine na natamaan si Matteo sa balikat
nito na siyang ikinangitla ng babae dahil baka natamaan ang anak niya.

“Knixie!” Takot niyang sigaw dahil hawak pa din ni Matteo ang anak niya at wala
itong balak na bitawan ang bata.

Ginagawa nitong panangga si Knixie upang hindi magawa ng mga taga-bantay nila ang
lahat para mailigtas ang bata. The gunshots were from their bodyguards.

Nag-aantay lang ang mga ito ng tamang pagkakataon. Ginawa naman ni Knoxx ang lahat
upang makaiwas sa mabilis na paglipad ng bala sa direksyon niya habang tinitignan
pa din ang anak.

Nailigtas ni Knoxx ang sarili sa bala ngunit nadaplisan siya. Hindi magkamayaw si
Celestine kung sino ang unang titignan sa dalawa.

Napaluhod si Knoxx nang maramdaman ang pagkirot sa balang dumaplis sa kanyang

balikat.
“I –I am alright baby, don’t worry. Knixie is more important than this small
wound,” nautal na wika ni Knoxx. Celestine nodded.

Hinawakan niya nang mabuti ang kamay ni Knexel na siyang napakapit sa kanya. Knixx
and Knell are with their Ninang Tifanny.

Akmang lalapitan ng mga tauhan ni Knoxx si Matteo upang iligtas si Knixie ngunit
hindi sila makalapit dahil kahit na sugatan ang nababaliw na lalaki ay tila mas
malakas pa ito sa kalabaw.

“Subukan niyo nang sa ganoon sa libingan niyo na makikita ang batang ito!” Sigaw
nito. Napatakit ng bibig si Celestine. Alam na alam ni Matteo na hindi siya
magagalaw ng mga ito hangga’t nasa kanya si Knixie.

“Nagmamakaawa ako Matteo, please… please… spare my child. Ako nalang! Ako nalang!”
Celestine bargained.

Siya nalang ang masaktan huwag lang si Knixie. Pagod na pagod na ang anak niya sa
sakit. Ayaw na niyang makitang nasasaktan ito ulit. The medicines Knixie taken was
enough of her pain.

Alam niyang ilang daang sakit mula sa gamot ang nalasap ni Knixe para lang mabuhay.
She witnessed it with herself. Halos magmakaawa na siya sa mga Doktor noon na
pigilan ang sakit na nararamdaman ng anak niya.

Ipinangako niya sa sarili niya na hindi na dapat makaramdam si Knixie nang sakit
kapag gumaling ito.

“No! Don’t you dare Celestine! Alam mong wala na sarili niya ang taong iyan!”
Pagpigil sa kanya ni Knoxx. Knoxx plead with his eyes.

Magagawan nila ng paraan ito pero hindi niya gusto ang suhestiyon ni Celestine.
Umiling lamang ang babae.
“This is the only way.” She mouthed at her love. Napatiim ang tingin ni Knoxx sa
babae. Ayaw niyang pati ito ay mapahamak.

“Please…” He saw her said it. Napaiwas ang lalaki sa babae. Matteo smirked.

“Okay! I want Celestine! Lumapit ka sa akin mahal ko, bibitawan ko si Knixie kapag
napasaakin ka na,” kuyom ang kamao ni Knoxx nang marinig ang boses ni Matteo habang
sinasabi iyon.

Rinig na rinig din niya ang pagnanasa sa boses ng walanghiyang lalaki. Celestine
looked at again at Knoxx, she tried to communicate using her eyes and looked at her
ring.

Nilagyan ni Knoxx ng tracker ang singsing ng babae pati na rin ng mga anak nila
nais ni Knoxx na alam niya kung nasaan ang bawat bahagi ng kanyang pamilya.

Alam ni Knoxx ang nais na sabihin ni Celestine. Alam niyang nais nitong ipahamak
ang sarili. She wanted to bait herself to catched this fucking moron. Napaiwas si
Knoxx sa mga mata ni Celestine, wala siyang magagawa.

“Mommy! No Mommy! No!” Knexel begged his mom. Celestine kneeled at Knexel and
looked at her two other children. Tifanny was holding them back.

“Uuuwi si Mommy okay? I promise it Knexel, madali lang ito anak. Huwag kang mag-
aalala,” bulong niya sa tenga ni Knexel. Knexel cried so was the others.

“Bilisan mo mahal ko bago pa magbago ang isip ko!” Walang pasensyang wika pa ni
Matteo nang tumayo si Celestine at pinilit na tinanggal ang pagkakahawak ni Knexel
sa kanya. She walked like a zombie towards where her daughter is.

Ang pamilya niya ang importante sa kanya kaya gagawin niya ang lahat para kumpleto
lang sila. Nasa harapan na siya ni Knixie at Matteo na nakasandal sa pintuan ng
sasakyan.
Matteo grinned while staring at Celestine but the woman’s eyes isn’t with him. Ang
mga mata ni Celestine ay nasa anak. Knixie is paled when her mother approached her.

“I am here Matteo. Bitawan mo na si Knixie,” mahinahong wika ni Celestine pero ang

mga mata ay wala pa din sa binata. Hinalikan ni Celestine ang noo ni Knixie.

“Go to your Daddy now Knixie,” utos niya sa anak. The child hesitated but with her
mother’s assurance Knixie followed it. Mabilis na tumakbo si Knixie sa sugatang
ama. Mabilis namang pinulupot ni Matteo ang mga bisig kay Celestine.

Ang likod ni Celestine ay nasa dibdib ng binata. Inamoy-amoy pa ng walanghiyang

baliw ang balikat at buhok ni Celestine nang mahawakan na niya ang babae.

Napapikit si Celestine, hindi niya gusto ang mga hawak nito. She felt unsafe in the
hands of this crazy man.
“Atlast, magkakasama na din tayo Celestine,” bulong pa nito. “Hopefully not for too
long.” Bulong din ni Celestine sa isipan.

Nag-iiyakan ang mga anak ni Celestine habang ang mga mata ni Knoxx ay nakatingin sa
kanya na tila ba sinasabi nitong magpakatatag ito. Sinenyasan niya si Knoxx
sapamamagitan ng mga mata na gawin ang lahat upang makita lang siya.

Knoxx fisted his hands and nodded silently at his woman. Matteo dragged Celestine
while he is holding her towards his own car.

Nasa may di-kalayuan lang pala ang sasakyan nito. Planado ng baliw ang lahat.
Matteo laughed as he takes the emotionless Celestine to his car. Nais ni Celestine
na ilayo dito ang baliw na si Matteo upang walang madamay na inosente.

“I win Knoxx! I win! Akin na si Celestine! Akin na siya! She wanted to be with me
with her own free will!” Nababaliw nitong wika kay Knoxx na nagtagis lang ang
bagang na nakayakap ang kaisa-isang anak na babae.

As much as he wanted to punched Matteo’s face, he stops himself and followed his
woman’s plans. Itinulak ni Matteo sa sasakyan ang babae. Pigil-hininga naman si
Knoxx habang tinatangay ng baliw ang kanyang mapapangasawa –ang ina ng kanyang mga
anak.

Nginitian pa nito ng matagumpaysi Knoxx bago pinaharurot ang sasakyan. Naiwan si

Knox, ang mga anak niya at si Tifanny sa parking lot. Knoxx winced at his wound
while he’s not taking his eyes at the damn car.
Nagtatakbong lumapit kay Knoxx ang mga lalaki niyang anak kasunod ni Tifanny na
halos nawalan ng kulay sa kaba.

“Anong gagawin natin Knoxx baka mapahamak si Celestine! Matteo is crazy! He can
hurt Celestine!” Hestirikal na sabi ni Tifanny. Tumayo si Knoxx. Nagsilapitan naman
ang mga bodyguards nila.

“Pasensya na Sir, wala kaming nagawa,” hinging paumanhin ng mga ito. Sising-sisi
ang mga ito dahil tila naging mga palamuti lamang sila sa nangyari. Binuhat ni
Knoxx si Knixie kahit na may sugat ito.

“Dad! Your wound is bleeding!” Nag-aalalang bulalas ni Knixx. Umiling si Knoxx.

“No, daplis lang ito at malayo sa bituka. Uuwi na kayo sa bahay kasama ang Ninang
niyo. Me and and some of our guards will track your Mom. Tif, call my contacts in
the police to accompany us,” seryosong saad ni Knoxx sa mga anak pati na kay
Tifanny at sa mga tauhan.
Kinuha naman ni Knixie ang panyo sa kanyang bulsa at itinali iyon sa balikat ng
ama. “Keep safe Daddy, umuwi kayo ni Mommy ng ligtas please…” Knixie begged at her
father.
Isa-isa lang na hinalikan ni Knoxx sa mga noo niya ang mga anak bilang sagot sa
iwinika ni Knixie.

Ibinigay ni Knoxx ang bata sa kanyang Ninang. Knoxx walked together with his guards
towards their car.

Ang iba ay sumakay sa mga sasakyang ipinahiram sa kanila ni Knoxx. Alam ni Knoxx na
hindi lang si Matteo ang may pakana nito tila nagsama-sama pa ang mga walanghiya.
Knoxx started the car. Knoxx opened his phone and called someone.

“Looks like you don’t need to come here later. I need your helped right at this
moment,” he said at the person on the phone. Sumagot ito na siyang ikinabuntung-
hininga ni Knoxx.

Tinapos ni Knoxx ang tawag pagkatapos ay tinignan nang puno ng mga sari-saring
emonsyon ang kanyang mukha sa direksyon kung saan dinala ng baliw na Matteo ang
kanyang si Celestine.

Knoxx was determined. He can’t let his woman touched by that crazy man. He will end
his craziness now…

Chapter 35

Malapit nang matapos ito. 😆

Third Person

Hindi alam ni Celestine kung saan siya dinala ni Matteo.

Nagising siyang masakit ang kanyang ulo. Iniksyunan siya ng baliw para makatulog at
gawin ang nais nito sa kanya. She was naked while lying at the bed, her hands were
tied at the two bed post.

The man was nowhere in sight but she didn’t expect two persons staring and watching
her. They were grinning at her.

Nagtagis ang bagang ng babae nang mabungaran ang ama-amahan at ang anak nito.

“Ano ang pakiramdam na parang baboy na itinali Celestine?” Nang-uuyam na tanong ni

Greta sa kanya.
Precisely, these people are persons she didn’t want to see. Baliw nga ang dati
niyang kaibigan para maniwala sa kanyang ama-amahan at sa anak nito. Mukhang
ipinangako ng mga ito siya sa binatang baliw.

Hindi alam ni Matteo na kahit anong mangyari ay kailangang mawala sa landas nila
ang babae. Kamatayan ni Celestine ang sagot sa mga problema nila.

Celestine scoffed but she didn’t answer. Lumapit pa sa kanya si Greta at tinadyakan
siya sa gilid ng tiyan.
Napaigik si Celestine ngunit hindi niya binigyan ng satiskpaksyon ang babaeng ito
para maging masaya sa ginawa nito sa kanya.

Hanggang ngayon ay hinahabol pa din nila ang pag-aari ni Celestine na hindi kanila.
Celestine scoffed.

“Kahit anong pagpapahirap niyo sa akin o kahit na patayin niyo ako ngayon. Wala
kayong makukuha kahit na singko sa akin. Buhay palang ako ngayon, I already signed
my papers. Mamatay man ako ngayon, ang mga anak ko lang ang makakuha ng mga pag-
aari ko. Wala kayo ni singko,” Celestine said.

Napag-usapan na nila ni Knoxx ang bagay na ito. Katulad ni Knoxx ay ganoon din ang
ginawa ng babae.

Ayaw ng pares na may mga oportunistang kagaya ng mga taong ito na nasa harapan niya
ang makalapit sa mga anak nila at sa mga pag-aaring dapat ay para sa mga bata. The
two glared Celestine.

Ang matandang lalaki ay lumapit pa kay Celestine at sinampal ito. Now, Celestine
knows why she doesn’t feel any sympathy for these people. They were power hunger,
gold-digger and opportunist.

“Wala na kaming pakialam sa kayamanan mo. Ang gusto lang namin ngayon ay makaganti
sa mga pangangawawa mo sa amin bwisit ka!” Ani ng matanda na pinagpapalo pa ng
baston si Celestine.

Greta pulled Celestine’s hair. Sinakyan pa nito ang babae habang sinasabunutan.
Swerte lang nila at nakatali ang babae kung hindi ay lalaban talaga siya nang
patayan sa mga ito.

“Wala kang kuwenta babae ka!” Greta shouted at her. Celestine was staying still,
she didn’t utter any sound. Kung sisigaw lang siya ay masasatisfy lang niya ang mga
walanghiya sa pananakit sa kanya.

Nagsama ang mga baliw para sa planong ito. Celestine wanted to laughed at their
faces. Sa ganoong senaryo naabutan ni Matteo si Celestine tila sinaniban ng pitong
demonyo ang baliw na binata na agad na marahas na hinila ang mag-ama.

“Anong ginagawa niyo sa mapapangasawa ko!” Matteo shouted. “Dream on!” Sigaw naman
ni Celestine sa isipan bilang pagsagot kay Matteo. Tila nakadrugs si Matteo nang
itulak niya ang mag-ama.

Natumba ang mga ito at lumapit sa kanya si Matteo. Celestine didn’t look at him.
Hindi niya inaakala na naging kaibigan niya ang taong ito.

“Are you alright love?” He even asked Celestine. The woman didn’t answer. Tinignan
niya ang mag-amang tumayo mula sa pagkakatulak ni Matteo.

“She must be punished Matteo! Tignan mo ako ang ama niya dapat ako ang paniwalaan
niya! Dapat kayo ang makasal kasi diba mahal mo siya?” Sa gilid ng mga mata ni
Celestine ay nakikita niyang minamanipula ng walanghiyang matanda ang baliw na si
Matteo.

“Daddy is right! Hindi dapat si Knoxx ang pakasalan niya! Ikaw lang diba?” Pang-
uuto din ni Greta sa lalaki.
Looks like these two parasites are manipulating the psychological problems Matteo
had. Mga parasitikong wala nang ibang ginawa kundi ang guluhin ang buhay ni
Celestine.

“Ofcourse, I know you’ll agree with it. You are his father, alam mong mas nararapat
ako kay Celestine kaysa sa lalaking yon,” ani pa ni Matteo sa matandang lalaki.

Ang tinutukoy naman nito ay si Knoxx. Yon nga lang kung hahayaan ng lalaking yon na
mapunta si Celestine sa kanya. Napapalakpak pa kunyari si Greta pati ang matanda ay
napangisi. They already had their revenge if that will happen. Celestine scoffed.

“And you believe them Matteo? How pathetic of you, I won’t marry you even if I die.
The only person I am going to be with until my last breathe is Knoxx and our kids.
At paano ka nakakasiguro na tatay ko nga yang matandang yan?” Nang-uuyam na wika ni
Celestine nang hindi niya mapigilan ang sarili.

It was so cold. Tinodo yata ng walanghiyang Greta ang aircon upang mamatay siya sa
lamig lalo pa at nakahubad siya.  Ang kamay ni Matteo na humaplos-haplos sa pisngi
ng babae ay huminto.

Nag-iba ang timpla ng mukha nito at hinila ang buhok ni Celestine nang marahas.
Napasigaw bigla ang babae dahil sa hindi inaasahang pananakit na iyon sa kanya.

“You will marry me! I don’t care whoever your father is! Basta ako lang ang
magiging asawa mo!” Sigaw nito sa kanya at ilang beses na hinila-hila ang buhok ni
Celestine.

The woman cried. Muli ay natigilan si Matteo nang makitang napaigika at napaluha si
Celestine sa ginawa niya. Nag-iba na naman ang ugali ng binata at inaamo-amo si
Celestine.

“I am sorry love, I am sorry. I didn’t mean to hurt you, ikaw naman kasi binanggit-
banggit mo pa ang pangalan ng lalaking yon,” pag-aalo nito kay Celestine at
sinubukan pang halikan ang pisngi ng babae nang umiwas ang babae.

Matteo’s gaze snapped at the two parasites. Naningkit ang mata ng lalaki at mabilis
na tumayo sa kinauupuan nito. Pinagsasakal niya ang dalawa. “Kasalanan niyo ito!
Nagalit tuloy ang mahal ko nang dahil sa inyo!” Sigaw ng binata.

He’s strong to choke to persons at both his hands. Ganoon kalakas si Matteo dahil
sa kabaliwan niya. The man didn’t stop. He looks satisfied while looking at these
persons out of breath.

“M –Matteo, let go of us we are your allies. Kakampi mo kami para paghiwalayin si

Knoxx at Celestine hindi ba?” Nahihirapang turan ni Greta.

Namumula ang bruha mula sa pagkakasakal dito ni Matteo, hindi ito halos makahinga
habang nagsasalita at nagmamakaawa sa lalaki na bitawan sila ng kanyang ama.
Instead of letting them go, Matteo just stared at with evilness in his eyes.

Makikita sa kanyang mga mata na may ibang plano ang lalaki sa mga ito. Celestine
just watched. Bakit pa siya makikialam gayong dapat ang sarili niya ang isipin
niya.

Madaling manipulahin si Matteo yon ang nasa isipan ni Celestine. She will try to
manipulate the man. She will do it if this is the only way.

“M –My head hurts Matteo, Greta pulled my hair too much,” pagdadrama niya sa
binata. Matteo glared at Greta when he heard it from Celestine.

Napalunok si Celestine nang makitang dumiin ang pagkakasakal ni Matteo dito.

“Dear Lord, this man is really a psychopath!” Celestine shouted in her mind.
Nakakatakot si Matteo. Kaya nitong pumatay ng tao kung kinakailangan nito para
makuha lang nito ang gusto.

“See, what you did to my Celestine?! You hurted her!” Namutla si Greta sa singhal
na iyon ng lalaki. When they first approached Matteo they thought that he can be
their ace towards their plans.

Mukhang ito pa ang sisira sa mga plano nito at tila ito pa ang papatay sa kanila.
“Minamanipula ka lang ni Celestine, Matteo! He wanted your trust so, she can escape
here!” Greta said looking at Celestine.

Talagang hindi na matuto ang babae, samahan pa ng ama nitong siyang nagturo sa anak
kung paano maging sakim sa mga bagay-bagay. Matteo didn’t hear any of Greta’s
statement.

Nakafocus lang ang lalaki sa pagsakal sa dalawa dahil sa pananakit ng mga ito sa
babaeng mahal niya –kung pagmamahal ba talagang matatawag ang ginagawa ni Matteo.
Ngumisi si Matteo sa kanila na siyang ikinatakot ni Greta at ng ama nito.

“No one is manipulating me bitch, I am at my own person. I can do what I want,” the
man spat. Nagulat si Celestine sa sunod nitong ginawa na siyang mas lalong
nagpadagdag sa takot niya sa taong naging kaibigan.

The person she’s watching right now isn’t the same person who’s giving advices at
her back then. Ibang-iba na ang taong ito. Hindi na ito si Matteo. Wala na ang
Matteong nakilala niya.

Napalitan na ito ng halimaw na siyang kakain sa dalawang taong nasa harapan niya.
Iniuntog nito nang buong lakas ang matandang lalaki na siyang nagpalaki sa kanya
noon. Kahit pa hindi ito naging mabuting ama sa kanya ay hindi naman niya
gugustuhing mamatay ang mga ito.

Nanlamig ang buong katawan ni Celestine. Walang kinalaman ang aircon paglamig ng
katawan ng babae. Ang napapanood niya ngayon ang siyang gumawa nito. Napalunok ng
laway si Celestine.

Sinapian ng pagiging halimaw si Matteo. Nakakatakot ito. Ang pader na inuuntugan

nito sa ulo ng matanda ay may mga nakasabit na mga babasaging frame na nabasag sa
ulo ng matanda.

Napapanood ni Celestine kung ano ang mga ginagawa ni Matteo sa dalawang tao. Greta
was silent. Hindi makapagsalita ang babae habang nakikita nitong dilat na dilat ang
mata ng ama habang ang dugo mula sa likod ng ulo nito ay umaagos.

Greta was paled, she was nervous as hell. She knows she’s next. Hindi tinigilan ni
Matteo ang matanda. Bumaon pa ang sabitan ng frame sa likuran ng ulo ng matanda.
The old Smith died with his eyes fearing the person infront of him.

This is what they call Karma. Matteo was smiling and grinning. Tila naglalaro lang
ang lalaki, binitiwan nito ang matanda sa sahig. Hinawakan pa nito ang dugo ng
matanda at pinaglaruan sa kamay nito.

Greta almost lost her consciousness when she saw her father died right infront of
her eyes. Napahawak ang babae sa pader at tila doon kumukuha ng lakas. Matteo
looked like posses by demons.

Ang mga mata nito ang nagsasabing tila sinapian ng demonyo ang binata. Nakangiti
nitong binalingan si Greta. “Your father told me, he wanted you to accompany him,”
ani ni Matteo at itinuro pa ang matanda.

Nanlalaki ang mata ni Greta, napasigaw siya nang lumapit sa kanya si Matteo. “Shut
up! Ang ingay po!” Nabibinging sigaw ni Matteo para tumigil sa kakasigaw si Greta
ngunit hindi nito ginawa.
Napatakip pa ng tenga si Matteo mula sa matinis na boses ni Greta. Napikon yata ang
binata at bigla nalang kinuha ang vase sa paanan nito at ibinasag sa mukha ni
Greta.

“There, there, you are silent at last.”

Chapter 36

Third Person

"She's in that house," Knoxx pointed at the ancestral house infront of them.

Sa probinsya ng Laguna pa nila nahanap ang walanghiyang baliw. Dinala nito ang
babae sa malayo sa pag-aakalang hindi ito matutunton ni Knoxx. Tiim-bagang na
nakatingin si Knoxx sa bahay habang katabi ang lalaking sopresa niya sana sa
mapapangasawa.

"Then, what are we waiting for? Let's get my daughter out of that fucking place!"
The man said with his very thick British accent.

Kahit pa sabihing may katandaan na ang matanda ay mababakas dito na masiglang-

masigla ito at walang bahid ng kahit na anong sakit. Tila buhay na buhay ang dugo
ng matanda habang ramdam na ramdam ang pananabik na makita ang anak.

Knoxx's supposed to be surprise for Celestine is her real father. Si Knoxx mismo
ang komontak sa matanda noong nagkaroon siya ng dalawang araw na business trip sa
London. Knoxx wanted his woman to be with the only family left.

Hindi makapaniwala ang matanda noong makita ang larawan ng anak. Kamukhang-kamukha
niya ito tila babaeng bersyon niya si Celestine.

The old man can't believe he has a daughter with his only love.

Hindi na nagpakasal ang matanda dahil para dito ang ina lang ni Celestine ang nais
niyang makasama.

"We can't Sir, sabi ng mga pulis mag-antay muna tayo ng ilang sandali dahil
pumupuwesto pa sila," Knoxx told the old man. Hindi mapakali ang matanda sa
kinauupuan nito ganoon din naman ang lalaki.

"This is unfortunate to meet my daughter, that Matteo should be imprisoned as soon

as we get Celestine," saad ng matandang kasama ni Knoxx sa sasakyan. The old man
traveled in the Philippines yesterday to meet Celestine as Knoxx's per request.

Maluha-luha pa ang matanda ng makita ang larawan ng babae at halos hindi nito
mabitaw-bitawan. Binigyan din ni Knoxx ng larawan ng kanilang mga anak ang matanda.

"She will glad to meet you Sir, I know it." Sabi nalang ni Knoxx habang nakatingin
sa bahay. Nang magsasalita pa sana ang matandang lalaki ay hindi na nito nagawa.

They heard a scream inside the Mansion. Mabilis pa sa alas-kuwatrong lumabas ang
dalawang lalaki sa sasakyan at akmang tatakbo upang pumasok sa loob ng bahay nang
pigilan ito ng mga pulis.

"Sir, you can't enter! We will be liable for your lives!" Bulalas ng mga pulis
ngunit tinabig lamang ni Knoxx ang kamay nito.

He was nervous as hell after he heard that fucking scream. Hindi siya basta-basta
natatakot ngunit sa iisiping baka sinaktan ni Matteo ang mapapangasawa niya ay
siyang nagpakaba sa kanya ng husto.

"I don't fucking care! Let me through! Hindi niyo maliligtas ang asawa ko kung nag-
aantay lang kayo dito! Ako nalang ang magliligtas sa kanya!" Argumento ni Knoxx sa
nakakataas na pulis.

Sasagot pa sana ito nang makarinig sila ulit nang sigaw. Knoxx snapped at it. No,
he won't wait for another minute thinking his woman.

"Fuck it! Don't try to stop me or I'll swear ipapatanggal kita sa serbisyo mo!" Ani
ni Knoxx at naglakad papasok sa nakabukas na gate ng Mansyon hindi na yata
natitirhan.

Nilingon pa nito ang matandang lalaki upang iassure dito na gagawin nito ang lahat
upang masalba lamang si Celestine. Hindi nagpapigil si Knoxx at takot din ang mga
pulis na totohanin ng lalaki ang banta nito.

Ang matandang lalaki nalang ang napigilan nila. Ang mga bodyguard ni Knoxx ang
sumama sa kanya. Ang iba ay nasa likuran ng lalaki samantalang ang iba ay naghiwa-
hiwalay upang madaling matulungan ang amo nilang babae.

The ancestral mansion was gloomy. Madilim sa loob nito nang makapasok si Knoxx.
Napakalaki ng bahay kaya pinakinggan niyang mabuti kung saan naroroon si Matteo. He
tiptoed so was his bodyguards.

Akmang aakyat si Knoxx nang nahintakutan siya sa dalawang bangkay na nasa paanan ng
hagdan. They were bloody and their eyes are open while staring at them.

Walang mga mata si Greta at ang leeg nito ay may malaking hiwa.

Ang mukha nito ay puno ng sugat at galos na tila binagsakan ng kung anong
babasaging bagay. Umaagos roon ang mga dugo nito. Ang matanda naman ay klarong-
klarong pinatay sa sakal.

Hindi makapaniwala si Knoxx sa nakikita niya. Ang laking karma ang dumagok sa ama
at buhay nila ang kabayaran.

Ang mga sigaw na nanggaling dito sa loob ng Mansyon ay galing sa mag-ama.

Napakabigat ng kasalanan nila ang naging kabayaran ay mga buhay nila.

"You, tell those fucking cops that they are dead bodies here!" Bulong na sabi niya
sa isang bodyguard na agad na sinunod ang utos niya.

Dahan-dahan ang bawat galaw ni Knoxx alam niyang wala na sa sarili nito si Matteo
ayon na rin sa mga report na sinabi ng mga pulis sa kanila. Knoxx shivered at he
walked towards the stairs.

He is silent from the start. Ayaw niyang gumawa ng ingay upang maalarma si Matteo
at saktan nito si Celestine. Basag ang mga bintana sa loob ng Mansyon at may mga
alikabok at anay na rin ang mga kahoy na ginamit dito.

"NO! UMALIS KA DYAN! AYOKO!" Napamulagat si Knoxx nang marinig ang boses ni
Celestine sa ikalawang palapag kung nasaan siya. Dali-dali ang lalaki na hinanap
kung saan nanggaling ang boses ng babae.

"Fuck! Fuck! Mapapatay kitang baliw ka kapag may ginawa kang hindi maganda sa asawa
ko!" Sabi ni Knoxx sa sarili.
Takbo nang takbo ang lalaki at hinanap ang direksyon kung nasaan si Celestine.

Nakahanap siya ng silid na nasa dulo at tila doon nanggagaling ang boses ni
Celestine. Halos liparin na Knoxx ang silid at nang makumpirmang naroon ang
mapapangasawa ay patalon niyang sinipa ang pintuan.

Nagdilim ang paningin ni Knoxx nang makita kung anong posisyon ng baliw. Knoxx
jumped off and pulled Matteo at his woman. Nakapatong ang baliw sa kanyang
pinakamamahal at tangka nitong gagahasain ang babae.

Celestine was naked. Nakatali si Celestine. Knoxx saw blood on Celestine's mouth.
This fucker didn't love his woman.

Obsesyon lang ito ng taong ito. Nahulog sa kama si Matteo. Knoxx tackled the man
and punched him. Hindi tumigil si Knoxx hanggang sa dumugo na ang bibig nito.

"You bullshit! Baliw kang gago ka! Talagang susubukan mo pang pansamantalahan ang
mapapangasawa ko! Gago ka! I won't let you go this time fucker!" Knoxx said
angrily.

"Knoxx!" Celestine shouted in relief as she saw his man rescuing me. Hindi
natatapos ang galit ni Knoxx sa isa o dalawang suntok lang hindi siya makakapayag
sa bagay na iyon.

Ang laking perwisyo ang ginawa nito hindi lang sa kanya, sa mga anak nila ni
Celestine kundi maging sa babae mismo.

Knoxx anger won't subside as long as this crazy fuckshit is still alive. Makita
niya palang ang mukha nito ay mas lalo lang kumukulo ang dugo niya. Matteo was
lying at the floor. Tinadyakan ni Knoxx ang baliw ng makailang beses.

Sinipa niya ang tiyan nito. Dugo-dugo ang mukha ni Matteo pati na ang labi nito.
Basag ang mukha ng lalaki dahil kay Knoxx. Hindi niya binigyan ng pagkakataon na
makalaban si Matteo sa kanya.

Those police were useless. Si Knoxx pa din pala ang magliligtas sa mapapangasawa
niya at walang ginawa ang mga awtoridad kundi pag-antayin sila.

"Tumawa ka! Nasaan na ang mga tawa mo?! You mocked me right? Where it is?!" Knoxx
shouted at the man. Wala na ata itong malay.

"Ang mga taong gaya mo ay hindi dapat nakakawala sa mental!" Nilalabas ni Knoxx ang
galit niya. He was worried too much for his soon-to-be-wife's life because of this
low-life. Hindi nito matanggap na hindi ito kayang mahalin ng babaeng mahal ni
Knoxx.

"I told you before and I will tell you this for a thousand times! Celestine is
mine! She is all mine! She loves me and I love her. We are meant to be not you!"
Ipagsisigawan iyon ni Knoxx kung kinakailangan upang maintindihan lang ng taong ito
na kahit na anong gawin niya ay hindi niya iiwan o lalayuan si Celestine.

Si Celestine ang buhay niya kung wala ang babae mas mabuting mamatay nalang din
siya. Matteo groaned. Basag ang bunganga nito sa ginawang pagsuntok ni Knoxx.

Kung ang lalaki lang ang magdedesisyon kinitilan na niya ng buhay ang lalaki.

Hinihingal na tumayo si Knoxx nang makitang nawalan ng malay si Matteo agad niyang
tinanggal ang pagkakatali ni Celestine na may pasa sa bibig ang babae. Naiiyak na
niyakap niya si Knoxx nang matanggal ang mga tali.
"Take your eyes away from my woman." Singhal ni Knoxx sa mga bodyguards na agad
nagsiiwasan. Binalingan ni Knoxx muli ang babaeng pinakamamahal.

"I'm so scared Knoxx, I'm scared akala ko wala nang magliligtas sa akin. Akala ko
masasamantalahan na niya ako," Celestine hugged Knoxx as if her life was depending
on him. Hindi niya binitawan ang lalaki kahit pa sinusuotan siya ni Knoxx ng coat
nito.

Hinalik-halikan ni Knoxx ang pinakamamahal habang ibinabaon ni Celestine ang mukha

sa leeg ng babae.

"Pangako baby, hinding-hindi ko na iaalis ang mga mata ko sayo," bulong ni Knoxx.
Maisip niya palang kung ano ang muntikan nang ginawa ni Matteo sa mapapangasawa
niya mababaliw na siya panigurado.

Celestine witnessed the death of two people and she carried guilt in her heart
because of their death.

Sinulsulan niya si Matteo at pakiramdam niya ay kasalanan niya kung bakit namatay
si Greta at ang ama nito. Oo nga at nais niyang maparusahan ang mga ito pero hindi
niya nais na may mamatay nang dahil lang sa kanya.

"Thank you Knoxx. Thank you. I love you so much." Ani ni Celestine at hinalikan sa
leeg ang lalaki. Binuhat naman ni Knoxx si Celestine.

Nagsitinginan na din ang mga tauhan ni Knoxx na sinenyasan niyang umiwas kanina
upang walang makakita sa hubad na katawan ng kanyang minamahal.

Nang akmang aalis na ang dalawa ay hindi nila inaasahan ang biglang pagtayo ni
Matteo. Hawak-hawak nito ang isang basag na salamin.

"Sir!" Agad na sigawan ng mga bodyguards ni Knoxx pero huli na sila dahil nasaksak
nito si Knoxx sa binti dahilan upang mapaluhod ang lalaki.

"K –kung mamatay ako, mamatay ka din! Walang makikinabang sa atin kay Celestine!"
Anito at muli sanang sasaksakin si Knoxx sa likuran nang ilang mga putok ng baril
ang narinig. Celestine's heart skips a beat.

Knoxx's bodyguards shooted Matteo. Natumba ang lalaki sa sahig na may basag-basag
na mga salamin. Matteo is dead. Hindi ito mabubuhay sa ilang bilang ng bala ng
baril na tumama sa dibdib at tiyan nito pati na sa noo nito.

Ilang baril ang bumaril sa lalaki. Lahat ng mga bodyguard na sumama kay Knoxx ay
binaril ang binata. Nanlalaki naman ang mata ni Celestine nang yumuko siya at
tignan ang binti ni Knoxx umaagos ang dugo roon.

"Knoxx, you are bleeding!" Nag-aalalang pagpapanic ni Celestine. "Malayo sa bituka

yan baby, ang importante ngayon ligtas kana," sagot ni Knoxx.

Magsasalita pa sana ni Celestine kay Knoxx ngunit sinakop lang ng lalaki ang bibig
nito upang hindi na ito makapagsalita.

Lumabas ang dalawa nang hindi na lumilingon pa. Ang mga pulis at bodyguard na ang
bahala roon.

Hinalikan ni Knoxx muli ang labi ng babae nang makababa na sila ng hagdan.
Nagkakatitigan ang dalawa at nag-ngitian.
Sa wakas! Sa wakas tapos na ang dagok sa buhay nila.

"Let's go home baby, I miss you so much and I think the kids misses you too." 

******

I'll finished this story sa dreame po. Ipapasok ko kasi siya as signed story
atleast makahelped man lang sa expenses namin kahit papano. Sana po ay maintindihan
niyo. 

My dreame account username is: selenereese

Chapter 37

MOONCAKES! BASAHIN NIYO NA PO ITO BAGO IPATANGGAL NG DREAME ANG MGA CHAPTERS NITO.
THANK YOU!

Third Person

"Mommy!" Sabay-sabay sigaw ng mga anak ni Celestine nang makita nilang nasa pintuan
ang kanilang ina at buhat-buhat ito ng kanilang ama. Celestine happily recognized
her children and motion Knoxx to put her down.

Sinunod naman ng lalaki ang nais ng kanyang mapapangasawa. He slowly put his woman
down. Nagtatalon at excited naman na lumapit ang mga bata sa kanilang ina nasa
likod nila ang matalik na kaibigan ni Celestine na maluha-luha pang naunang niyakap
ang kaibigan. Relief was seen on their faces.

"Bes, pinag-alala mo ako! Don't ever do that again," pagbatok nito sa matalik na
kaibigan pagkatapos nitong niyakap. Tifanny was scared to lose Celestine because
the latter is her only family.

Naiiyak pa ito dahil tila naalis ang mabigat na dala-dala nito sa dibdib nang
makita ang kaibigan na maayos pwera na lang sa mga galos nito. Agad na inuwi ni
Knoxx ang babae sa bahay nila kasunod ng matandang lalaki na tila hindi napapansin
ni Celestine.

The old man smiled as he watched his daughter and grandchildren. Sa loob-loob ng
matanda ay naiiyak ito dahil hindi lang anak ang meron siya. He had four
grandchildren to spoiled with!

"Mommy! Where so worried about you! Ayokong makita kang nasasaktan ulit ng ganoon
Mommy," ani ni Knixx na napayakap sa binti ng ina nang mahigpit ganoon din ang mga
kapatid nito.

"We will promise Mommy, sa susunod poprotektahan ka na namin kayo ni Knixie,"

segunda ni Knell. Hindi nakatulog ng maayos ang mga bata dahil sa pag-aalala sa
ina. Binigyang daan ni Tifanny ang mga inaanak upang mayakap at makausap ang
kanilang ina.

Sinenyasan naman ni Celestine si Knixie na lumapit at magpabuhat sa kanya ngunit

umiling ang bata.

"No Mommy, you are hurt and tired. No need to buhat me, I am okay by hugging you
here," Knixie said to her Mom while she hugged her at her waist. Umiling si
Celestine at binuhat ang unica hija.

"Are you alright baby ko? Wala bang masakit sayo nang hawakan ka ni Tito Matteo
mo?" She asked her child. She even checked Knixie's body. She sighed in relief when
she found none.

"Thank God!" Bulalas nito. Inutusan naman ni Knoxx ang isang katulong na kumuha ng
roba para sa amo nitong babae. "Let's all seat Mommy, baka mapagod po kayong lalo,"
Knexel worriedly said to his Mom.

Iginaya nila ang ina papunta sa sofa. The maid handed Celestine her robe. Isinuot
ito ng babae ng hindi na inaalis pa ang ipinasuot sa kanya ni Knoxx. She misses her
children so much na kahit magbihis ay hindi niya magawa.

Nais niya na munang mayakap at paghahalikan ang mga anak. Hindi niya binitiwan ang
apat na mga anak.

Ilang beses niyang pinaghahalikan ang mga anak, hindi tumigil si Celestine hanggang
sa tuluyang maibsan ang pakiramdam na kamuntikan na niyang hindi makapiling ang
kanyang mga supling.

When she was done, her quads giggled. Napangiti din ang babae, tumigil lamang siya
nang may maramdaman siyang mga mata na nakatingin sa kanya. Nagulat pa ang babae na
hindi lang pala si Knoxx at Tifanny ang nasa loob ng bahay nila sa mismong living
room pa.

"My bad, I thought tayo-tayo lang ang nandito," wika ng babae. Natahimik din ang
quadruplets sa tabi ng kanilang ina nang makitang may ibang tao sa loob ng bahay
nila.

The old man was looking at their way with longing and happiness in his eyes.
Napatingin si Celestine kay Knoxx. Nagtatanong sa kanyang mga mata ang babae. She
was asking if who the man is.

Knoxx sighed as much as he wants his woman to be alone with him. Kailangan na
niyang gawin ang ginawa niya sana noon pa na naudlot lang dahil sa pangyayaring
tapos na. Tumikhim si Knoxx na siyang nakaagaw ng pansin ng lahat.

"Quads, pumunta muna kayo sa play room niyo. Isama niyo si Ninang Tifanny niyo, we
will explained something later but for now, iwan muna ninyo kami ng Mommy niyo at
ni Mr. Adams okay?" Knoxx said to his children.

Nang banggitin ni Knoxx ang pangalan ng matanda ay nanlaki ang mga mata ni
Celestine. She was shocked. Napatitig siya sa matanda na tila maiiyak. Tumayo ang
mga bata na sinamahan naman ni Tifanny.

Sinamaan naman ng tingin ni Tifanny si Knoxx dahil hindi siya sinabihan nito sa
nangyayari kay Celestine. Ngumiti lang si Knoxx at nagkamot. Tifanny glared at him.

Naiintindihan ng lalaki kung anong nais iparating ng matalik na kaibigan ng kanyang

minamahal. Knoxx answered Tifanny with I will explain-later-look.

Nang makaalis ang mga bata pati na si Tifanny ay wala munang nagsalita.
Panandaliang katahimikan ang namayani sa buong living room bago binasag ni
Celestine ang katahimikang iyon.

"I –Is he my father?" Celestine asked Knoxx sttutering. She wanted to confirm what
she felt. Knoxx smiled at his woman and nodded at her. Nakaupo ang matanda sa tabi
ni Knoxx.

"He is my surprise to you, kung sana lang hindi nangyari yong ginawa ni Matteo
noong isang araw ko pa sana naipakilala sa'yo ang iyong ama," Knoxx informed his
woman.

Celestine snapped her gazed at Knoxx. Sinenyasan niya itong lumapit sa kanya.
Niyakap niya ang lalaki nang mahigpit. Hindi siya nagkamali na bigyan itong muli ng
pagkakataon. Heto, iniligtas siya ng lalaking pinakamamahal niya. Hindi siya
pinabayaan at dinala pa nito ang totoo niyang ama sa kanya.

"Thank you so much baby, thank you so much." Madamdamin niyang sambit sa lalaki
habang ang baba niya ay nakapatong sa balikat nito.

Hinagod naman ni Knoxx ang likod ng minamahal at hinalikan ang likod ng ulo nito.

"Your love for me and for our children is enough for me baby," sagot naman ni
Knoxx. Humiwalay si Knoxx sa pagkakayakap sa babae at pinahiran ang mga luha nito.
Hinalikan niya ang dalawang mata ng babae bago ang noo nito.

"I will cooked food for dinner, mag-usap muna kayo ng ama mo," pamamaalam ni Knoxx
sa babae. Nais niyang magkausap ang mag-ama. He wanted to give them privacy.

May mga bagay kasi na na dapat ay napag-uusapan ng pribado. When Celestine and his
father were left, an awkward surrounding was arisen. Katahimihikan muna ang
namayani bago tumikhim ang matandang lalaki na siyang ikinatingin ni Celestine
roon.

Ngayon lamang nakaramdam ng ganitong pakiramdam ang babae sa buong buhay niya kahit
pa noong kasama ang mapagpanggap niyang step-father.

"I –I," pag-uumpisa ng matanda ngunit unang letra lang ang lumalabas sa bibig nito.
Celestine smiled at her real father. Alam ni Celestine na sinabi na ni Knoxx ang
lahat dito. Ngumiti siya upang maalis ang pagkakahiyaan nila.

"I am Celestine Harerose soon-to-be de Lucca. I am your daughter. Daddy?" Kiming

ngiti ni Celestine sa amang hindi niya nakasama ngunit alam niyang iisang dugo lang
ang nanalaytay sa kanilang dalawa.

Hindi maipagkakaila ang napakalaki nilang pagkakahawig. Walang taong hindi

makakakilala sa kanilang bilang mag-ama. Nakita ni Celestine na napaluha ang
matandang lalaki sa kanyang tinuran. Napapahid ito ng mga mata. The old man nodded
eagerly.

"Yes. Yes, you are. You are my daughter. You are Celestine Harerose-Adams soon-to-
be de Lucca," iyak na wika ng matanda.

Sa ilang taong pangungulila nito sa babaeng minamahal na hindi man lang nito
nalamang may anak pala sila ay isang malaking sugat iyon sa puso ng lalaki.

Kung sana lang ay hindi niya tinigilan noon ang babaeng pinakamamahal upang balikan
siya sana ay masaya sila ng kanyang anak kahit pa nawala ito.

Hindi sinisi ni Mr. Adams ang babaeng pinakamamahal bagkus ay sinisi niya ang
sarili niya dahil hindi sapat ang paglaban niya sa kagustuhan ng ina. Kanina pa
umiiyak si Celestine at habang nakikita ang ama kahit pa hindi niya ito lubusang
kilala.

Kahit pa ilang taong hindi sila nagkita ay alam ng babae sa puso niya kilalang-
kilala niya ang ama. Tumayo ang babae sa kinauupuan nito ay lumapit sa puwesto ng
ama. Tumabi ang babae sa matanda. Celestine hesitated at first but then she hugged
her father.
"Daddy. Daddy ko," ani ng babae sa matandang lalaki. Natigilan sa pagpahid ng luha
ang matanda at naramdaman ang yakap ng anak. Napahagulhol ang matandang lalaki at
niyakap pabalik ang anak. It was a nice sight to see.

"Dear Lord, thank you! Thank you for bringing me to my daughter!" Hinalikan ng
matanda ang noo ni Celestine.

Mahigpit na niyakap ng babae ang matanda. This is rea.This is her father. Celestine
felt safe at his father'The old man was thankful. He thought he will die alone. He
thought all his wealth will be useless if he had no other relative left.

Isang milagro ang malaman niyang may nag-iisa siyang anak at sa mismong babaeng
pinakamamahal niya pa. He promised himself he won't ever love again. He loves
Celestine's mother so much. Hinding-hindi mapapalitan ang ina ni Celestine sa puso
niya.

"I promise my Princess, Daddy will stay beside you until my last breathe," the old
man declared at his daughter. Hinding-hindi siya aalis sa tabi nito kahit pa anong
mangyari. Si Celestine nalang ang natitira niyang kadugo.

Walang kuwenta ang kayamanan dahil higit pa sa kayamanan ang natagpuan ng matandang
lalaki. The old man kissed his daughter's forehead. Hindi pa huli ang lahat para sa
mag-ama dahil mahaba pa ang oras na magkasama sila.

Ang mga araw ay bubunuin nilang magkasama, kasama ang pamilyang binuo ni Celestine
para sa sarili nito...

Chapter 38

MOONCAKES! BASAHIN NIYO NA BAGO TANGGALIN ANG MGA CHAPTERS NITO FOR DREAME. THANK
YOU!

Third Person

"Atlast baby, nasolo na rin kita," Knoxx smirked when they are inside at their own
room. Pagkatapos ng hapunan, ipinakilala ni Celestine ang mga anak sa lolo nila na
siya namang tuwang-tuwa sa kabibihon ng mga apo.

Nagkuwentuhan sila hanggang sa napagod ang mga bata at nagdesisyong magpapahinga na

sila. Inihatid muna ng dalawa ang matanda sa magiging kuwarto nito upang silang
lahat ay makapagpahinga pagkatapos ng mga nangyari ngayong araw.

Naupo si Celestine sa kama at lumapit naman si Knoxx sa babae at hinawakan ang

kamay nito. Ibang pahinga ang nais ng lalaki at alam ni Celestine kung ano iyon.

"Let me wash myself first, hindi ko man lang napansin na noong nakaraang araw pa
pala ako nakaligo," ani ni Celestine na napangiwi. Nanlalagkit na siya nais din
niya mabura sa katawan niya ang mga hawak at paghaplos ng baliw niyang kaibigan sa
kanya.

"Okay baby, I'll be here," kindat ni Knoxx na siyang ikinatawa ni Celestine.

Tinampal niya ng mahina ang mukha ng lalaki at pumasok na sa loob ng banyo.
Celestine removed the robe at her body. She opened the faucet.

Tinimpla niya ang tubig nais niya ng maligamgam na paliligo. Sinuklay niya muna ang
buhok bago pumasok sa loob ng bathub. Nilagyan niya ng lavender scented ang tubig
sa loob ng bathub.

When Celestine was inside the tub, the woman smiled genuinely. She was happy. The
happy ever after she always wished has finally come.

Hindi lubos maisip ng babae na pagkatapos ng paghihirap niya sa loob ng maraming

taon heto at narito siya kasama si Knoxx, ang kanyang mga anak at ang totoong ama.
Akala niya noon, mga paghihirap lang ang mararanasan niya.

Life was really unpredictable. Noon, galit na galit siya kay Knoxx ngunit ngayon,
sinong mag-aakalang gahibla lang pala ang pagitan ng pagmamahal at galit? Mas
malaki pala ang pagmamahal niya sa lalaki kaysa sa galit niya.

Lahat ng problema nila ay tapos na. Hindi na inisip ni Celestine ang bagay na ito.
What is done, is done. She doesn't want to remember it again.

Ang importante kasama na niya ang pamilya niya at doon niya nalang ibubuhos ang
atensyon niya hindi sa ibang bagay o sa mga pangyayari sa nakaraan. They need to
move on and looked forward for their future.

Oo, yon nalang ang iisipin ni Celestine. Tatanggalin na niya sa sistema niya ang
mga bagay na nagpasakit sa dibdib niya dahil hangga't naroon yon hindi siya
makakapamuhay ng tahimik.

"I hope, they are rested in peace." Celestine prayed at those person who hurted
her. She needs that. Ayaw na niyang mamuhay na puno ng galit.

She's praying for her enemies. Yon ang nararapat para sa katahimikan ng mga
kaluluwa nila.

Celestine rubbed her whole body when the door of the bathroom opened. Nanlaki ang
mga mata niya nang pumasok si Knoxx ng hubad.

"The hell?" Bulalas na wika ng babae sa gulat dahil sa mismong harapan ng mukha
niya nakahantad ang malaki at tayong-tayong pagkalalaki ni Knoxx na siyang naging
dahilan upang nabuo ang quads.

"Ang tagal mo baby, my dick can't wait for another minute," nahihirapan nitong wika
kay Celestine na siyang ikinatawa ng babae. "Goodness, your dick is unbelievable so
was you baby," natatawang sagot ni Celestine sa lalaki.

Ungol lang ang sinagot ni Knoxx at dali-daling pumasok sa bathtub kung saan kasya
ata ang limang katao. Nakipagtitigan si Knoxx kay Celestine nang maupo ito sa
kabilang bahagi ng bathtub.

Bumaba ang tingin ng lalaki sa dibdib ng babae na nakahantad na siyang kinukuskos

ni Celestine. The woman rolled her eyes. Pinagmasdan lang ni Knoxx ang ginagawa ng
babae niya habang panay ang lunok nito.

Tinutudyo naman ni Celestine si Knoxx sapamamagitan ng pagmamasahe sa dibdib niya.

Knoxx looked like a predator salivating at his prey. Celestine laughed. Napatingin
si Knoxx sa babae at kitang-kita niya ang mapang-asar nitong tawa.

"Good, what a temptress," Knoxx spats at himself. Shamelessly, Celestine seated at

her man's lap. "Did I tempted you that much?" Bulong pa ni Celestine na dinilaan
ang butas sa tenga ni Knoxx.

The man's body shuddered with lust and desire. Hinayaan niya muna si Celestine na
gawin ang nais nito sa katawan niya. Knoxx remained still. Celestine's nipples are
poking infront of Knoxx's eyes while his woman was washing him.

Her gentle touched stimulates Knoxx. Ang pagkalalaki ni Knoxx ay mas lalong tumayo
at tumigas. But, Celestine didn't glanced at it. She's focused at bathing her man.
She enjoyed the touching of their body.

She rubbed Knoxx neck and back. Nagtatanim din ang babae ng maliliit na halik sa
bawat madaanan ng kamay nito.

"Fuck!"Mura ni Knoxx habang pinagmamasdan ang babae niya. Namumula ang lalaki hindi
sa hiya kundi sa pagpipigil nito sa sarili na sunggaban agad ang babae at ipasok
ang pagkalalaki niya sa loob nito.

"Ohhh, fuck baby..." Knoxx growled. Naglagi ang kamay ni Celestine sa pagkalalaki
ni Knoxx at doon muna nanatili. Nagtaas-baba ang kamay ng babae roon habang
pinagmamsdan ang ekspresyon ni Knoxx.

Nagpabaling-baling ang ulo ni Knoxx, hindi nakatulong ang tubig sa bathub nina Jask
sa init na nararamdaman ng lalaki. Ilang himas pa sa pagkalalaki nito alam ni Knoxx
na sasabog na siya.

Somehow, Celestine managed to pumped her man's penis. She saw how the dick's semen
spurted up to her face.

"T –That was sexy baby," Knoxx commented while hardly looking at his woman. She
still stroking Knoxx dick. The man holds his woman's hand and stops her.

"Stop that baby, ako naman," nakangising wika ni Knoxx. Knoxx first moved was
teasing his woman's nipples, she closed her when Knoxx does that. Ang kamay ng
lalaki ay hinanap agad ang bahagi ni Celestine sa pagitan ng mga binti nito.

He gently slit his middle finger inside her, touching her inner lips and clitoris.
Celestine mewled, she harshly pulled Knoxx hair. Gumaganti ang lalaki sa panunudyo
niya kanina.

"Your hot wet pussy lips is mine baby, she's wetting because I am the one touching
you," Knoxx growled at his woman's ears. Nanabik ang pagkalalaki ni Knoxx sa
pagpasok sa loob ng babae ngunit hindi niya na muna minadali ang lahat.

Itinayo niya ang babae sa mismong mukha niya. He knelt down and kissed her smooth
legs. He began to kissed her inching nearer to her sweet spot. "Oh' my God!"
Bulalas ni Celestine na tila hihimatayin pa sa sarap.

"Let me feel you good baby," Knoxx whispered, his lips and tongue are already at
his sweet spot. Napahawak naman si Celestine sa buhok ni Knoxx. Inabot ng babae ang
switch ng shower at ini-on iyon.

Knoxx inserted his tongue inside her wet slit. He probed deep into her secret
place. Knoxx soon brought his woman at another peak of pleasure.

Knoxx own need overwhelmed spreads at his aching groin. Knoxx knew what is he
wanted. Tumayo ang lalaki at pinaluhod ang babae sa kanyang harapan. Nabasa ni
Celestine kung ano ang nais na gawin ni Knoxx sa kanya.

"Fuck, I need your mouth baby. I need you sucking me!" Ungol ng lalaki. Celestine
obliged, she gladly offered her mouth at her man's dick.

Knoxx felt her lips wrapped the head of his cock. Her mouth engulfed more and more
of his length. Celestine's tongue flipped and licked at the head of Knoxx's
soldier.

"I love you so much Knoxx! I love you so much!" Humiwalay ang babae sandali sa
pagkalalaki ni Knoxx at isinambit na muna ang mga katagang iyon bago muling sinakop
ng bibig nito ang buong pagkalalaki ni Knoxx.

This time, Celestine's head bobbed up and down. Knoxx moaned loudly. Napapikit pa
ang lalaki habang ninanamnam ang ginagawa sa kanya ng pinakamamahal na minsan lang
nangyayari.

He heard his woman slurping and felt the suction of her mouth at his cock. Ang
kamay at labi ng babae ay mabilis na nagtrabaho. Knoxx liquids began to spurt-out.
She milked and sucked his man dry. She looked at him.

"Is that enough baby?" Celestine said winking at his man. Knoxx let out a satisfied
sound. Satisfied was just understatement. Knoxx was far from satisfied. Knoxx
pressed his lips into Celestine's.

Their tongue droves each other deep on their mouth. A few moments after they shared
a long passionate kiss Knoxx cock is in between his woman's leg as he felt the
wetness of her folds.

Alam ni Knoxx na kanina pa handa ang kanyang pinakamamahal sa sundalong nasa

pagitan ng kanyang mga binti. Handang-handa na itong muling magkampo sa pagkababae
ni Celestine. Celestine was far from prepared.

Kitang-kita naman iyon sa basa niyang pagkababae. Celestine spread her legs wide
inviting her husband-to-be into her. Knoxx raised himself and guide the mushroom of
his pennies to his woman's cunt. He presses the tip of its head inside her.

"Heaven!" Knoxx whispered at Celestine ears. Napapikit naman ang babae habang
ninanamnam ang pagpasok ni Knoxx sa looban niya pati na ang maligamgam na tubig na
galing sa shower nila.

"Inside me Knoxx! Enter it fully inside me!" Celestine ordered Knoxx. Abruptly, the
man slid himself inside her. Celestine's head fell back but Knoxx guided her head.
Napasigaw ang babae sa sarap ng makapasok at umindayog ang pagkalalaki ni Knoxx sa
loob niya.

"Oh baby," Knoxx moaned. Knoxx lifted his woman's leg around him. Sinabayan ni
Celestine ang pag-indayog ni Knoxx sa looban niya. They move slowly allowing the
feeling of the penetration of themselves.

Their lips connected, interspersed with gasps and moans of pleasure. Their
movements increases the speed, they began to moan loudly. Knoxx felt her vagina
walls gripped his cock, milking it within its slippery membranes.

The man growled as he shot spurt by spurt of his liquids into her depths, pushing
hard each time to insure his sperm was deep in his woman's precious womb. Napahawak
pa ang dalawa nang marating nila ang nilalakbay na langit. Napayakap si Knoxx kay
Celestine.

"That was awesome baby," bulong ni Knoxx sa babae. Ngiti lang ang itinugon ni
Celestine sa mapapangasawa dahil pagod na pagod na ito at unti-unti ng pumipikit
ang mga mata... 

Chapter 39

Third Person

"Atlast! This is the day!" Knoxx was smiling from ear to ear. Kung pwede lang sana
talagang umabot sa langit ang ngiti niya ay malamang ay nagawa na niya.
This is his and Celestine's special day. They are to wed each other this day. After
month of preparation, the wedding will held at the Manila Cathedral. Ang pangarap
ni Knoxx na kasal ngayon ay nangyayari na.

Ang pangarap niyang makasal sa pinakamamahal niyang babae ay matutupad na ngayon

araw. Napakasaya ni Knoxx sadyang nagagalak ang puso niya sa sobrang saya. Ang mga
bagay na nakikita niya sa loob ng simbahan ay siya mismo ang nagpasadya dahil alam
na alam niya ang gusto ng pinakamamahal niya.

The flowers were freshly picked at the finest garden in Italy. Napakaengrande ng
kasal. Ang simbahan ay napupuno ng mga silver, pink at black na mga kulay na siyang
nababagay sa mga paborito nilang mga kulay ng mapapangasawa niya.

Those dreams he dreamed for Celestine is happening now. Ginawa ni Knoxx ang lahat
ng makakaya upang hindi makalimutan ni Celestine ang kasal nila. Piling mga
kaibigan lamang ang imbitado sa loob ng simbahan.

Celestine and Knoxx decided that this wedding is exclusively for their family and
friends. Ang negosyo ay negosyo at hindi nararapat na isali rito. Knoxx waited for
his bride. Nag-umpisa na ang entourage at sabik na sabik na siyang makita ang
babae.

The wedding march started. Celestine's favorite song was played. Ang best man ni
Knoxx ay isa sa mga kaibigan niya noong kolehiyo siya. Napangiti si Knoxx nang
makita ang mga lalaki niyang anak. Knell was the coin bearer, Knexel is their bible
bearer at ang panganay niyang si Knixx ang ring bearer.

Lumapit pa isa-isa ang mga anak niya sa kanya matapos maabot ang dulo imbis na
dumiretso sa mga upuan nila ay dumiretso ito sa ama nila. "Make Mommy happy Daddy,"
Knell said first and kissed Dad's cheeks and went to his seat.

"Gusto ko pa ng isa pang kapatid Daddy, lalaki pa din ha?" Dagdag ni Knexel na
siyang ikinatawa niya. Nag-apiran pa ang mag-ama bago sinenyasan ni Knoxx na maupo
na ang anak. Si Knixx ang sumunod.

"Remember what I have told you Daddy, keep your promise," Knixx warned his dad who
made Knoxx laughed. Ginulo ng lalaki ang buhok ng anak na siyang ikinasama ng
timpla ng mukha ni Knixx.

"Dad! That was inappropriate, you ruined my hair style," reklamo nito na nagdadabog
pa sa ama. Napangisi si Knoxx. "It's okay first, you are still handsome just like
your dad," he winked at his child.

He called Knixx as first dahil ito ang panganay niya. Endearment niya din ito sa
bata. "And I will keep my promise, mamatay akong gagawin yon," Knoxx assured his
son. Knixx was satisfied.

Nagfistbump sila ng ama bago pumunta ang bata sa upuan nito katabi ng mga kapatid.
Mas lalong lumapad ang ngiti ni Knoxx nang makita niya ang nag-iisa niyang
Prinsesa.

Bagay na bagay dito ang suot nitong kulay itim na gown na may silver na belt at
pink na bulaklak. Nakaballerina bun ang anak na siyang mas lalong nagpaganda dito.

"Looks like I have to warned every boys that will get near my Princess," bulong ni
Knoxx sa sarili pero nakangiti pa din dahil papalapit na si Knixie sa kanya.
Sinasabuyan nito ng mga petals ng pink roses ang dadaanan ng Mommy nito.
Feel na feel ni Knixie ang ginagawa niya dahil alam niyang napakaganda niya ngayon.
Nang nasa harapan na siya ng kanyang ama ay ngumiti ng malapad ang bata.

"Today is Mom and your special day Daddy, if ever na paiiyakin mo si Mommy I won't
scold you again magiging enemies talaga tayo forever," nakapamewang na wika ng
bunso ni Knoxx sa kanya. Knoxx grinned at his unica hija.

Sinenyasan niya itong lumapit sa kanya. Knixie obliged. Iniluhod ni Knoxx ang isang
tuhod upang magpantay sila ng anak. Niyakap ni si Knixie at hinalikan pa ang noo
nito.

"I promise my dear Princess, I will make your Mom the happiest woman in the World."
Knoxx pledged at Knixie. The child beamed with happiness and showered her dad with
her kisses.

"I will see to it Daddy. Now, prepared to jawdropped because Mommy is so

beautiful," bulong pa ni Knixie sa ama at tinungo ang upuang nakatuka sa kanya.
Napailing nalang si Knoxx sa sinabi ng anak.

Indeed, he expects that although he already knows that his woman were always
beautiful in his eyes. Bumalik siya sa pagkakatayo niya at inayos ang coat and tie
niya. Nang bumukas ang pintuan ng simbahan ay napasinghap ang lalaki. Tifanny was
infront of his wife.

Nakasentro lang ang mata ni Knoxx sa babaeng nasa likod ni Tifanny. He was awed
with his woman. Napakaganda nito sa suot na traje de boda. Her long sleeve-like
wedding gown that hugs her curves really suits her.

Natameme si Knoxx nang bumungad sa kanya ang buong anyo ni Celestine matapos umupo
ni Tifanny sa puwesto nito. It is true, his jaw literally drop with Celestine's
beauty. Napakaganda nito, walang kasing-ganda.

Their eyes met and never left each other. Buong sandali silang nagkakatitigan ni
Celestine habang papalapit ito sa harapan niya. Bagay na bagay ang traje nito sa
suot ng lalaki na putting Amerikana.

"Remarkably beautiful." Knoxx whispered to himself. Celestine on the otherhand was

overwhelmed. Hindi mapuknat-puknat ang ngiti sa kanyang labi habang naglalakad ng
dahan-dahan papuntang altar habang nakahawak siya sa kamay ng kanyang totoong ama.

She is with her dad, hand in hand. Ang ama niya ang maghahatid sa kanya sa altar na
siyang mas lalong nagpasaya sa kasal niya. Sinulit ni Celestine ang mga oras habang
kasama ang ama.

Walang lumipas na mga araw na hindi sila nagkukuwentuhan at binabawi ang mga taong
sana ay ama niya ang nagpalaki sa kanya. "That man really loves you Princess," the
old man said. Napapisil si Celestine sa braso ng ama.

"He is Daddy, so I am," she answered smiling at her Dad. "Goodness, I really love
when you call me Daddy. Napapasaya mo ako ng sobra-sobra anak ko. I can die
peacefully and be with your mother now," anito na siya ikinailing ni Celestine.

"Nah, huwag muna Dad sa mga bata ka babawi diba?" Aniya sa ama habang papalapit
nang papalapit ang altar sa kanila. Napatawa ang kanyang ama. "Ofcourse, those
little devils was my happiness." Sagot nito sa kanya.

They stop talking and Celestine focus on her man's gazed. Naghinang ang kanilang
mga mata hanggang sa makarating sila sa harapan ni Knoxx. Her father handed her
hand to his groom.
"Take care of my daughter and my grandchildren or else I'll kill you," banta nito
kay Knoxx na siyang ikinatawa ng babae at ikinaputla ni Knoxx. "I will Dad." Ani ni
Knoxx sa matanda.

Tinapik ng matanda ang balikat ni Knoxx at lumapit sa mga apo at doon tumabi. Knoxx
held his bride's hand tightly as they faced the altar. Together, they kneeled and
accepted the blessing of the Lord for their marriage.

It was their turned to say their vows. It was their turned to say their promises
infront of their love ones and friends.

"Celestine, my dear beloved Celestine, I promise to hold your hand, to make you
happy, to make you smile and to cry with you when you are sad. May mga pagkakamali
man akong nagawa noon habang buhay ko naman itong itatama ngayon kasama ka at ng
ating mga anak. This man infront of you has so many regrets back then but with your
love those regrets has been repented. Thank you so much for that baby. I was
obsessively, possessively inlove with you baby. I love you so much that I can
breathe when I am not with you. My love for you is like a galaxy baby, it was
endless. I love you so much. I love you so much." Knoxx sincerely bowed looking in
the eyes of his woman.

At ang kasiyahan ng babae ay katulad din ng kawalakan ngayon, ito ay walang

katapusan. Hinawakan ni Celestine ang kamay ni Knoxx at hinalikan ito. Her eyes are
on Knoxx.

"Baby, the past made us strong. The past made us bonded stronger. The past maybe
regretful and sad but with our love and our four little monsters those regrets are
long gone. You may be a billionaire, a crazy blackmailer and an overprotective
monster but to me you are my imperfect perfect man. I won't love any man but only
you. I love you so much and I promised just like the galaxy, our love will be
endless." Hearing those words came from the woman he loves Knoxx wanted to jumped
and shout that this woman is only his.

Nagpalakpakan ang lahat sa mga pangako nila sa isa't-isa. When it is time for the
priest to announce that they are indeed husband and wife. Hindi na nakapag-antay pa
si Knoxx at tuluyan ng sinakop ang labi ng asawa...  

Chapter 40

Salamat sa walang sawang pagsuporta sa akin at sa mga stories ko. Sana ay hindi po
kayo magsawa at patuloy niyo akong suportahan. 

Third Person

"Mom! Tell Fifth he's only my friend!" Reklamo ni Knixie sa ina na naghahanda ng
hapunan nila.

Knoell Knight or Fifth raised his brows at his sister. Labing-isang taon na din ang
dumaan at heto malalaki na ang mga anak ng mag-asawang de Lucca. The quads were
sixteen while their youngest is ten.

Agad na nasundan ang quadruplets ng isa pang lalaking sanggol kaya kawang-kawawa si
Knixie dahil nag-iisang babaeng anak lamang ito. Six men were overprotective of her
including his father and grandfather.
Knixx, Knell and Knexel just listened to their sister but they were also angry.
Pinagtulungan lang naman ng apat na sapakin ang humawak at humalik sa kamay ng
kapatid nila.

Sabay-sabay pa napaikot ang mga mata ng mga ito sa reklamo ng kapatid nilang babae.
Celestine rolled her eyes too. Hindi na nasanay ang unica hija niya sa mga kapatid
nito. Nagsisi tuloy siya kung bakit iisa ang eskwelahang pinapasukan ng mga ito.

Bantay-sarado ng mga kapatid si Knixie at kahit saan man ito magpunta palaging may
matang nakatingin dito.

"Friend?! May friend bang hinawakan at hinahalikan ang kamay mo?!" Fifth reason-
out. Nameywang pa ito sa kapatid na tila ba ito ang ama nito.

Napataas naman ng kilay ang ama ni Celestine na kababa lang mula sa hagdan kahit
ilang beses na itong sinabihan na gumamit ng elevator para bumaba. Humalik ito sa
pisngi niya pati sa mga anak niya.

Her father decided to stay here in the Philippines for good. Inilipat nito ang main
office ng Financial Company nito na si Knoxx din ang namamahala dahil matanda na
ang kanyang ama.

"It's just his gestures okay? Bakit ba lahat nalang ng bagay sa inyo isyu na
kaagad?" Nagdadabog na saad ni Knixie sa harapan ng mesa. Natapos nalang si
Celestine sa pagluluto at inaayos na ang hapag-kainan.

Inaantay na din nila si Knoxx na anumang minuto ay dadating na. Isang batas sa
bahay nila na kahit na anong mangyari sa tuwing agahan at hapunan kailangan ay
sabay-sabay silang kumain.

It's Celestine's idea. Fifth mimicked his sister's voice and glared at her. Tila ba
ito ang mas matanda sa kanilang dalawa ng ate at hindi ito ang bunso.

"Gestures my foot! I am a boy I know what a boy feels so, don't tell me it's just a
gestures," maaubos ng rason si Knixie sa kapatid.

Lahat ata ng anak ni Celestine ay out of this world ang mga utak na hindi naman
nila alam na mag-asawa kung saan nagmana dahil alam nilang parehas hindi sila
katalinuhan pero madiskarte sila.

One big room in this house was full of trophies and medals from their children.
Tumango-tango naman si Knixx sa rason ng bunsong kapatid.

"Fifth is right Knixie, huwag kang magreklamo dyan dahil hindi ka lalaki," isang
salita lang mula sa panganay ay natameme si Knixie. Alam nitong palaging tama ang
rason ni Knixie. Knixie groaned and pulled her hair because of frustration.

Bumukas naman ang pintuan nila kaya dali-daling lumabas si Celestine upang
salubungin ang asawa ngunit si Tifanny ang nabungaran niya.

"What's with the face? Hindi na ba ako pwedeng pumunta sa dinner ng pamilya ko?"
Taas-kilay na wika ni Tifanny na siyang ikinatawa nalang ni Celestine.

"So dramatic bes, dito ka nakatira kaya huwag mo akong dramahan dyan. Pumasok ka na
at mukhang kailangan ka ng pamangkin mo," ani ni Celestine.

Si Tifanny ang kakampi ni Knixie pagdating sa pagdepensa sa mga kapatid nito

samantalang si Celestine ay neutral lang at palaging referee ng mga anak niya.
Napangiwi si Tifanny.
"Goodness, kawawa naman ang inaanak ko. Bakit ba kasi naooverpower na ng
testosterone ang Mansyon ito," sarkastikong turan ni Tifanny na pumasok sa dining
hall. Napailing ang babae at hindi nalang bumalik muna roon at inantay ang asawa sa
harapan ng pintuan.

Alam niyang hindi pa tapos ang debate sa loob ng dining hall lalo pa at naroon na
si Tifanny. Those two won't back down when they are with each other. She waited for
another five minutes when she heard her husband's car.

Celestine smiled mentally. Bumukas ang pintuan at bumungad ang asawa niyang agad na
ngumiti nang makita siya. Hinalikan siya nito sa pisngi pati sa labi.

"May riot na naman ba?" Biro nitong sabi sa kanya. Napatawa si Celestine. "Hindi ka
pa nasanay," sagot niya dito. Kinuha niya ang coat ng asawa.

Hinalikang muli ni Knoxx sa noo ang asawa bago hinila ito papasok ng dining hall
nila. Celestine is a full-time housewife. Si Tifanny ang namamahal sa kompanya ng
kanyang ina. Sigurado siya sa kaibigan na hindi nito pababayaan ang kompanyang
naiwan ng ina.

Si Knoxx naman ay abala sa mga negosyo nito pati na rin sa kompanyang

ipinagkatiwala ng ama nito sa lalaki. Nang sabay na makapasok sa dining hall ang
mag-asawa ay nagbabangayan pa din ang mga iniwan ni Celestine roon. Napailing
nalang ang babae at pinatahimik niya ang mga ito.

"Everyone stop that! Boys, don't suffocate your sister and you Knixie don't ever
let anyone touched especially they are not your family." Isang sabi lang ni
Celestine ay lahat napatigil at umayos ng upo.

Knixie pouted and glared at her brothers. Tumahimik lang ang dalagita pero inis na
inis ito sa mga kapatid.

Isa din sa mga batas nila sa bahay nila na kapag pinatigil na sila ni Celestine
kailangan na nilang tumigil. Her Dad, smiled at her and proudly nodded at her so
was Tifanny. All was silent. Knoxx leads his wife at her seat beside her. He is the
head of his family but when it comes to disciplining their children Celestine was
in-charge of that.

Kung sa kompanya niya siya ang Hari at taga-utos sa buhay niya at sa bahay niya si
Celestine ang Reyna. Wala siyang hindi gagawin para sa ikakasaya ng asawa at mga
anak. When everyone is seated, Fifth started leading the prayer.

Tuwing hapunan ay may schedule sila sa kung sino ang magdadasal. Si Celestine ang
may suhestiyon noon na siya namang inapbrubahan ni Knoxx. Indeed, his wife is a
great woman and mother.

Minsan man may tampuhan sila may maliit na awayan pero hindi pa din nababawasan ang
pagmamahal nila sa isa't-isa bagkus ay lalo lang nadadagdagan ito. Everyday Knoxx
was still falling inlove with his wife. Lunud na lunod si Knoxx at kahit kailan ay
hindi na makakaahon pa sa pagmamahal ng asawa.

"Thank you for the food!" Everyone said. They eat peacefully. Celestine looked at
her children especially Knixie while eating. Alam niyang nagtatampo ito. Alam niya
din kung paano mawala ang tampo nito. Ipinatong ni Knoxx ang palad sa kamay ng
asawa.

"Talked to our boys later, tell them don't be too much harshed on Knixie. She's a
teenager, let her enjoy her life with limitations," bulong ni Celestine kay Knoxx
na siya namang ikinatango ng lalaki.

Proud na proud si Knoxx sa asawa lalo na sa pag-aalaga ng mga anak nila. Alam na
alam nito kung paano sila pasasayahin. When they have done eating, Knixie walked-
out of the room silently.

Nagkatinginan ang mga lalaking anak ng mag-asawa habang si Celestine at Knoxx ay

napabuntung-hininga nalang. "Mukhang malaki ang tampo sa inyo ni Knixie," Tifanny
said. Guilty namang nagkatinginan ang apat.

"Boys, you are too hard on your sister. Nawawalan na siya ng mga kaibigan dahil sa
inyo. Yes, we should protect Knixie but not too much that its suffocates her,"
pangaral ni Knoxx sa mga anak na lalaki. Sabay-sabay pang bumutung-hininga ang mga
ito.

"We are sorry Mom, Dad, Ninang, Lolo," sabay-sabay nilang wika sa mga nakakatanda.
" Celestine sighed. "Huwag kayong magsorry sa amin kay Knixie kayo magsorry,"
matatag na wika ni Celestine sa mga anak.

Agad naman na nagsitayuan ang mga bata sa kanilang kinauupuan upang sundan si
Knixie sa kuwarto nito. "Let's just hope that they will listen," ani ng ama ni
Celestine na nagpaalam na din upang makapagpahinga ganoon din si Tifanny.

Ang mga katulong naman ay agad na nilinis at inayos ang dining table. Magkahawak-
kamay naman na pumanhik sa silid nila ang mag-asawa. Naupo si Celestine sa kama
habang si Knoxx naman ay nagbibihis.

Napailing nalang si Celestine. Araw-araw ay iba ang natutunan niya habang nag-
aalaga sa kanyang pamilya. Her love for his family and husband was endless.
Napangiti si Celestine nang may tumabi at yumakap sa kanya.

"Ano ang iniisip ng pinakamamahal kong asawa?" Tanong ni Knoxx na hinalikan ang
pisngi niya. Ganito sila gabi-gabi palagi silang naglalambingan at kapag may oras
silang dalawa ay binubuhos nila ang mga oras na iyon na sa pamilya at sa isa't-isa.

"I was thinking of how much I am thankful to you for not giving up on me. I was
thinking of how much I am thankful to you for giving me a wonderful life."
Celestine answered sweetly. Knoxx smiled. Inayos ng lalaki ang buhok ng asawa.

"Kung may magpapasalamat man sa ating dalawa baby, ako dapat yon dahil pinatawad mo
ako at binigyan mo ako ng masayang pamilya at mga malulusog na anak." Knoxx
answered his wife.

Napangiti silang dalawang parehas. Hinalikan ni Knoxx ang asawa sa leeg. Indeed,
their life was comfortable and blessed. The past may hinder the future but when
theirs love it will conquer even a piece of hatred.

Niyakap ni Knoxx ang asawa at binuhat ito upang mahiga. Nang akmang papatayin na ng
lalaki ang ilaw ay siya namang pagbukas ng pintuan nila at isa-isang iniluwa ang
mga anak nila na nagtatalunan pa sa kama nila.

Mukhang mabilis na nagkapatawaran ang mga ito na palaging turo ng mga magulang
nila. Nanlaki ang mga mata ni Knoxx dahil mukhang hindi niya magagawa ang mga plano
niya ngayong gabi sa asawa.

"Sleep over!" Sigaw ng bunso nila. Knoxx groaned and hide his face at their pillow.
Celestine laughed. Alam niyang wala ng magawa ang lalaki. Mabuti nalang at
napakalaki ng kama nila dahil sa tuwing mag-aaway ang mga anak nila.
Nakikitulog ang mga ito matapos magkapatawaran. Their children may grow and matured
but their love for sleeping over their parents isn't. Nagkatinginan nalang ang mag-
asawa ng isa-isang pumwesto ang mga ito sa tabi nila at napangiti.

"I love you Mommy! Daddy!" Sabay-sabay na wika ng mga bata. "We love you too
kiddos." Sagot naman ng dalawa. "I love you so much baby." Knoxx said to his wife
as he caressed her cheeks.

Ninamnam naman ni Celestine ang init na nagmumula sa pisngi ng asawa. "I love you
too." She answered him.

Ganito lang, kahit ganito lang ay masaya na sila basta sila ang magkakasama basta
sila ang nagmamahalan. They are happy by being just with their family. Wala nang
mahihiling pa si Celestine dahil nasa kanya na ang lahat.

She knows her love for Knoxx will grow even when they are older. She knows Knoxx
will too...

Wakas

===============THE END=============

===============Download From wDownloaderPro v1.2 (topVL.net)=============