„W dalekiej krainie”- Robert schumann G-dur 2/4-metrum op15 - ANALIZA

„Sceny dziecięce” Roberta Schumanna –

„Sceny dziecięce” op.15 zajmują w twórczości Roberta Schumanna miejsce szczególne. Ten cykl
utworów fortepianowych to kompozycje, które w zasadniczy sposób różnią się od wszystkich
podobnych dzieł wczesnego okresu jego twórczości. Powstały w 1838 roku. Duży wpływ na
powstanie tych utworów miała twórczość niemieckiego artysty Ludwiga Richtera, a zwłaszcza jego
rysunki i drzeworyty.

„Sceny dziecięce” – krótkie, tkliwe i szczęśliwe- jak nasza przyszłość- jak pisał Robert Schuman do
swej ukochanej Klary Wieck.

W porównaniu z późniejszymi kompozycjami odznaczają się one młodzieńczym polotem i

temperamentem, zwięzłością i koncentracją wyrazu, głębokim tonem uczuciowym oraz
mistrzostwem techniki i formy. Są dziełem nieśmiertelnym, pełnym ducha romantycznego, a także
umiłowania prostoty i niewinności.

„O dalekiej krainie” - Pierwsza część cyklu „Sceny dziecięce”.

-posiada małą budowę okresową

-podstawą kształtowania linii melodycznej jest dwutaktowa fraza

-należy zwrócić uwagę na prawidłową realizację planu środkowego. Powinien on stanowić

rzeczywiste wypełnienie, tło, a nie wybijać się na plan pierwszy.

-dynamika całej miniatury powinna oscylować wokół piano.

Takty 1-8 a

Zdanie o treści a jest złożone z trzech fraz(2-dwutaktowe,1-czterotaktowe). W utworze należy

wyodrębnić 3 plany poprzez zróżnicowanie ich brzmienia. Trudność może stanowić realizację złożenia
polirytmicznego: takt 4.Melodia w górnym rejestrze jest kantylenowa oraz łukowa. Akompaniament
składa się z dwóch melodii. Górna jest w postaci rozłożonych akordów, które są w różnych
przewrotach. Występuje rytmika miarowa, która jest w postaci trolli ósemkowej. Dolny głos
występuje na różnych miarach taktu w postaci ósemek. Jest dopełnieniem harmonii. Zdanie kończy
się kadencją doskonałą, występuje dynamika piano i decrescendo.

Takty 9-12 b

Zdanie o treści b jest złożone z jednej frazy. Melodia w górnym rejestrze występuje w postaci
dwudźwięków, przeważnie są to tercje, ale również i kwarty. Akompaniament w postaci dwóch
melodii. Melodia górna się nie zmienia, natomiast główna melodia przechodzi z górnego rejestru na
druga melodię w akompaniamencie. Zdanie kończy się na tonice.

Takty 13-14 b’

Zdanie muzyczne o treści b’ składa się z jednej fazy dwutaktowej. Kończy się przedtaktem do zdania
a. Występuje crescendo. Na szczególną uwagę zasługują takty 13-14 gdzie należy prawidłowo
zrealizować plan środkowy w odniesieniu do wskazówki ritenuto.