Professional Documents
Culture Documents
NARODOWEJ
Krzysztof Maśliński
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007
Opracowanie redakcyjne:
mgr inŜ. Joanna Kośka
Konsultacja:
mgr inŜ. Barbara Kapruziak
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007
741[01].Z4.01
Przygotowanie
półproduktów ciastkarskich
741[01].Z4.02
Wytwarzanie
wyrobów ciastkarskich
741[01].Z4.03
Wytwarzanie elementów
dekoracyjnych
Moczenie form
w wodzie
Gotowanie
roztworu
Zszumowanie
roztworu
Tablerowanie
roztworu
Wlewanie roztworu
do form
Otwieranie
form
Suszenie
figurek
Dekorowanie
figurek
Tak przygotowany roztwór cukru wlewa się do form gipsowych. Wypełnianie form
rozpoczynać naleŜy od form największych. Po częściowym zastygnięciu cukru na ściankach,
formy odwraca się w celu wylania nadmiaru roztworu do mniejszych form. Spody odlewów
naleŜy oczyścić z nadmiaru zakrzepniętego roztworu i pozostawić do dalszej krystalizacji.
Gdy roztwór całkowicie skrystalizuje i ostygnie, formy otwiera się, wyjmuje odlewy
i układa do przygotowanych pojemników (skrzynek) w celu wysuszenia. Suszenie moŜe
odbywać się na hali produkcyjnej lub w suszarni o temperaturze 35÷45°C.
Wyroby cukrowe, odlewane z zastosowaniem form gipsowych, cechują widoczne na
powierzchni wyrobu bardzo drobne kryształki cukru.
4.1.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Oblicz namiar surowców potrzebnych do sporządzenia 3 kg mąki formierskiej.
Ćwiczenie 2
Wylej syrop do gniazdek w mące formierskiej.
Ćwiczenie 3
Zaprojektuj i wykonaj dekorację wyrobów cukrowych glazurą białkową.
Ćwiczenie 4
Wykonaj wyroby cukrowe z wykorzystaniem form gipsowych.
Rodzaje marcepanów
Marcepany to półprodukty cukiernicze, które zalicza się do mas. Wykorzystywane są do
przekładania, nadziewania i dekorowania wyrobów cukierniczych oraz do wykonywania
figurek dekoracyjnych. Masy marcepanowe otrzymuje się poprzez wymieszanie z cukrem
zmiaŜdŜonych migdałów lub surowców zastępczych.
RozróŜnia się 3 rodzaje mas marcepanowych:
− marcepany naturalne (klasyczne), które moŜna sporządzać metodą „na zimno” (powstają
w ten sposób marcepany zwane marcepanami surowymi lub zwykłymi) lub metodą
„z zaparzaniem” (otrzymuje się wtedy marcepany zaparzane),
− marcepany pokrewne, w produkcji których zamiast migdałów wykorzystuje się surowce
takie jak orzechy, sezam lub jądra pestek brzoskwini,
− marcepany zastępcze, przypominające smakiem i wyglądem marcepany naturalne, ale
produkowane z surowców zastępczych, takich jak fasola, biały mak, ziarno słonecznika;
tego typu masy produkuje się teŜ na bazie kremu russel, ciasta parzonego lub innych
składników.
Masy marcepanowe pokrewne i zastępcze określane są mianem mas
marcepanopodobnych. Podział marcepanów przedstawiono na rys. 3.
Masy
marcepanowe
Marcepany Masy
naturalne marcepanopodobne
Arachipan Dragant
Keszupan Inne
Percepan
Inne
Masy marcepanopodobne
Do mas marcepanopodobnych pokrewnych zalicza się arachipan, keszupan i percepan.
Masy te wytwarza się często z dodatkiem aromatu migdałowego. Dla umoŜliwienia
odróŜnienia tych mas od marcepanów naturalnych, dodaje się do nich niewielką ilość mączki
ziemniaczanej (po dodaniu do takiej masy kropli jodyny następuje reakcja ze skrobią
pochodzącą z mączki, przy czym powstaje niebieskie zabarwienie, co pozwala zidentyfikować
masę).
Masę arachipanową (arachipan) produkuje się z orzechów arachidowych. Orzechy te,
przed wymieszaniem z cukrem i mieleniem, wymagają gotowania w wodzie przez ponad 20
min. w celu pozbawienia ich nieprzyjemnego posmaku i zapachu. Czynność ta nazywana jest
dezodoryzacją. PoniewaŜ orzechy arachidowe zawierają mniej tłuszczu niŜ migdały,
w recepturach na arachipan przewiduje się zwiększone zuŜycie orzechów lub dodatek
tłuszczu.
Masa keszupanowa (keszupan) wytwarzana jest z orzechów cashew (keszju), zwanych teŜ
migdałami indyjskimi. W przeciwieństwie do migdałów i orzechów arachidowych, orzechy
cashew nie wymagają specjalnej obróbki wstępnej. Poza tym proces produkcji wygląda tak,
jak w przypadku masy marcepanowej naturalnej.
Masa percepanowa (percepan) otrzymywana jest podobnie, ale surowcem zastępującym
migdały są jądra pestek brzoskwiń lub moreli, pozbawiane goryczy.
Popularną zastępczą masą marcepanopodobną jest masa wytwarzana z ciasta parzonego
(bez dodatku jaj) wymieszanego z cukrem pudrem do uzyskania jednorodnej konsystencji
i właściwej gęstości.
Inną masę zastępczą – dragant (zwany teŜ pastillage) sporządza się poprzez
rozpuszczenie Ŝelatyny w gorącej wodzie i wymieszanie z cukrem pudrem oraz mąką
ziemniaczaną (lub skrobią), z niewielkim dodatkiem octu (lub soku cytrynowego).
Marcepan zastępuje się takŜe masami cukrowymi, takimi jak Ticino, Pettinice czy
GumPaste. Są one szczególnie wykorzystywane przy dekorowaniu wyrobów, zwłaszcza
tortów w „stylu angielskim” (rys. 5).
Dla przykładu GumPaste jest plastyczną masą dekoracyjną do modelowania do
zastosowania w cukiernictwie, która jest złoŜonym, wieloskładnikowym produktem
przemysłowym, w którego skład wchodzą m.in. cukier, syrop glukozowy, woda, tłuszcz
roślinny utwardzony, skrobia ziemniaczana, zagęstniki, białka jaj w proszku, skrobia
modyfikowana, substancja pianotwórcza, emulgator i konserwanty. Masa nadaje się do
samodzielnego barwienia a uŜywa się ją po lekkim uplastycznieniu.
Do malowania figurek moŜna wykorzystać urządzenie zwane aerografem (rys. 7). Jest to
pneumatyczny aparat wyposaŜony w kompresor rozpylający barwnik spoŜywczy.
Profesjonalne aerografy pozwalają oddzielnie regulować ciśnienie powietrza i spust barwnika.
Pozwala to nanieść jednolitą powłokę barwnika, wycieniować malowany element lub napylić
delikatny napis.
Przy ręcznym wykonywaniu elementów dekoracyjnych z marcepana wymagana jest duŜa
inwencja i zdolności plastyczne cukiernika. Stworzenie figurki (rys. 8) wymaga
niejednokrotnie wymodelowania i połączenia ze sobą kilkunastu róŜnych części. Bardzo
pomocny jest wtedy drobny sprzęt taki jak foremki silikonowe, wykrawacze, szpatułki,
noŜyki, szczypce, wyciskacze, łopatki, wałeczki do modelowania, wygładzacze i inne.
4.2.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Sporządź masę marcepanową.
Ćwiczenie 2
Wykonaj uplastycznianie i barwienie marcepana.
Ćwiczenie 3
Uformuj elementy dekoracyjne z marcepana w postaci figurek.
Ćwiczenie 4
Zaprojektuj dekorację tortu z zastosowaniem marcepana.
Wytwarzanie kuwertury
Produkcja kuwertury i czekolady jest procesem bardzo skomplikowanym i wymaga
stosowania wielu specjalistycznych maszyn. Dlatego tylko nieliczne, duŜe zakłady zajmują się
produkcją kuwertury i czekolady z surowca wyjściowego, jakim jest ziarno kakaowe.
W zakładach małych, rzemieślniczych, korzysta się najczęściej z wytworzonego w zakładach
specjalistycznych półproduktu, jakim jest kuwertura.
Otrzymywanie kuwertury i czekolady jest procesem wieloetapowym. Ziarno kakaowe
musi być odpowiedniej jakości, którą sprawdza się w laboratorium. Zbadane ziarno
przekazuje się do czyszczenia i sortowania. Wyselekcjonowane ziarno poddawane jest bardzo
waŜnemu zabiegowi, decydującemu o ostatecznym smaku wyrobu – praŜeniu.
Rys. 12. Przesypywanie ziarna kakaowego z praŜalnika do zbiornika chłodzącego [9, s. 18]
Rys. 18. Wylewanie masy czekoladowej do form i jej wstrząsanie (tutaj: ręcznie) [9, s. 21]
Bloki czekolady, tabliczki lub wyroby czekoladowe o innych kształtach, transportuje się
do tunelu oziębiającego a następnie do konfekcjonowania (rys. 19).
Przy produkcji kuwertury moŜna wykorzystywać takŜe inne surowce, zwłaszcza mleko
w proszku (otrzymuje się w ten sposób czekoladę mleczną).
W zaleŜności od przeznaczenia masy czekoladowej dobiera się odpowiedni skład
surowcowy. Masa przeznaczona na kuwerturę zawiera zazwyczaj większą ilość tłuszczu
kakaowego niŜ masy przeznaczone do produkcji czekolady.
Kuwertura naturalna w postaci bloków czekoladowych (lub innych kształtów) moŜe być
wykorzystywana w ciastkarstwie po rozpuszczeniu jako polewa do dekorowania wyrobów.
Powinna być przechowywana w temperaturze 15÷16°C przy wilgotności względnej powietrza
niŜszej od 50%.
Kuwertura zastępcza, czyli polewa kakaowa, otrzymywana jest z surowców mniej
szlachetnych. Zamiast miazgi ziarna kakaowego do produkcji polewy kakaowej stosuje się
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
26
kakao. Tłuszcz kakaowy zastępuje się tłuszczem cukierniczym. Wykorzystuje się równieŜ
cukier puder, mleko w proszku, emulgator i substancje smakowo-zapachowe. Wszystkie
składniki miesza się ze sobą w melanŜerze.
a) c)
b) d)
Rys. 20. Rozdrabnianie (a, b) i rozpuszczanie (c, d) czekolady na łaźni wodnej [9, s. 52–53]
a) b)
d)
c)
Rys. 21. Temperowanie czekolady poprzez wylanie na blat marmurowy [9, s. 54–55]
a) b)
c) d)
e) f)
Rys. 22. Modelowanie jajek z czekolady z wykorzystaniem formy [9, s. 62–63]
Połówki otrzymanej figurki naleŜy ze sobą skleić. Sklejenie moŜe odbywać się po
posmarowaniu brzegów płynną kuwerturą lub po stopieniu brzegów na rozgrzanej blasze
(rys. 23a). Aby spoina szybko zaschła moŜna ją spryskać spoŜywczym zamraŜaczem
w sprayu.
Figurki moŜna malować przy uŜyciu pędzelka (rys. 23b) lub za pomocą aerografu,
wykorzystując barwniki spoŜywcze.
a) b) c)
d) e) f)
Rys. 25. Dekoracyjne fale z czekolady [9]
a b c
d e f
Rys. 26. Modelowanie rurek z czekolady białej i ciemnej [9, s. 56-57]
a) b) c)
Rys. 27. Dekorowanie za pomocą roŜka papierowego z kuwerturą [9, s. 61]
Przykłady tortów oblewanych i dekorowanych elementami z kuwertury zostały
przedstawione na rys. 28.
Rys. 28. Przykłady tortów wykończanych kuwerturą: od lewej – tort sacher , tort gutenberg, tort szwarcwaldzki
[9, s. 89, 98, 95]
W celu uzyskania określonego wzoru lub napisu na elementach dekoracyjnych
z czekolady, moŜna stosować folie karotenowe z nadrukami (rys. 29). Wykorzystuje się w tym
a)
b)
Rys. 29. Przenoszenie nadruku z folii na czekoladę [11, 10/2006, s. 72]
Sporządzanie pralin
Praliny powstają poprzez zamknięcie nadzienia w korpusie z czekolady. Typowym
nadzieniem, stosowanym przy produkcji pralin, jest ganasz. Jego podstawowym składnikiem
jest kuwertura. Ponadto do jego wytworzenia uŜywa się śmietany 30%, syropu skrobiowego,
masła i substancji smakowo-zapachowych. Ganasz maślany sporządza się bez śmietany,
zastępując ją masłem.
RozróŜnia się ganasz lekki, średni i cięŜki. Poszczególne odmiany ganaszu róŜnią się
zawartością składników. Ganasz cięŜki zawiera więcej czekolady, lekki – mniej. Dla
przykładu ganasz średni moŜna uzyskać z:
− 1 litra śmietany 30%,
− 1,5÷2,5 kg czekolady,
− 200 g syropu skrobiowego,
− 250 g masła.
Rys. 31. Gotowe korpusy z otworami na praliny firmy P.AN. [11, 9/2006, s. 88]
Przygotowane formy napełnia się kuwerturą, która została poddana temperowaniu (np.
korzystając z chochli lub poprzez podajnik czekolady z temperówki). Po napełnieniu formy
naleŜy odwrócić, opukać lekko by spłynął nadmiar kuwertury, a na ściankach pozostała
równomierna warstwa czekolady. NoŜem-łopatką zgarnia się z formy resztki kuwertury.
Odwrócone formy moŜna odstawić na ociekacz (kratkę metalową). Po zastygnięciu skrobką
zebrać nadmiar zastygniętej czekolady. Zastyganie moŜna przyspieszyć wkładając formy do
lodówki, ale dopiero po wstępnym zastyganiu w temperaturze pokojowej.
Rys. 33. Praliny firmy P.AN w korpusach zamkniętych i praliny bankietowe [11, 4/2006, s. 77]
Zastygnięte korpusy napełnia się ganaszem z woreczka. NaleŜy nałoŜyć tyle nadzienia,
aby pozostało miejsce jedynie na warstwę czekolady o grubości skorupki korpusu.
Potem korpusy naleŜy zamknąć. Zamykanie najlepiej wykonać po stwardnieniu nadzienia
(np. na następny dzień). W tym celu na formę z korpusami z nadzieniem wylewa się
wytemperowaną kuwerturę, zgarniając jej nadmiar noŜem-łopatką lub skrobką. Gdy
kuwertura zastygnie praliny wybija się z formy poprzez jej odwrócenie i potrząśnięcie.
Praliny moŜna zamykać równieŜ gotowymi płytkami czekoladowymi, najczęściej
z nadrukiem, po posmarowaniu korpusów kuwerturą.
Jeszcze inny sposób zamykania polega na wylaniu i rozsmarowaniu kuwertury na folii
z nadrukiem. Folie układa się następnie stroną z kuwerturą na formie z korpusami i przyciska
wałkiem równomiernie po całej długości formy. Następnie folię zdejmuje się i pozostawia
praliny do zastygnięcia.
Przy produkcji pralin z nadzieniem o konsystencji stałej moŜna zrezygnować
z wykonywania korpusów. W tym przypadku uformowane nadzienie zanurza się
w wytemperowanej kuwerturze i po wyjęciu specjalnym „widelcem” do pralin układa np. na
folii z nadrukiem lub folie z nadrukiem układa się na pralinach, przed zastygnięciem
kuwertury.
4.3.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Wykonaj elementy dekoracyjne z kuwertury z wykorzystaniem folii lub pergaminu.
Ćwiczenie 2
Wylej kuwerturę do form.
Ćwiczenie 3
Wykonaj praliny.
Ćwiczenie 4
Zaprojektuj elementy dekoracyjne i dekorację wyrobów cukierniczych za pomocą
kuwertury.
19. Sklejenia dwóch połówek figurki czekoladowej moŜna dokonać za pomocą płynnej
kuwertury oraz za pomocą
a) roztopienia krawędzi połówek figurki.
b) posmarowania klejem butapren.
c) połączenia szpilkami.
d) natrysku aerografem.
Imię i nazwisko..............................................................................................