Professional Documents
Culture Documents
28 Lidhja Shqipetare e Prizerenit
28 Lidhja Shqipetare e Prizerenit
Vitet 1877-1778 u zhvillua lufta ruso-turke e cila tregoi se rreziku i copëtimit të trojeve shqiptare ishte real .
Bullgarisë (Korça, të Pogradeci, Bilishti etj)
3 mars 1878 u nënshkrua traktati i Shën Stefanit tokat shqiptere u ndanë ndërmjet Malit të Zi
Serbisë
Pjesa e mbetur Perandorisë Osmane.
krijimi i një Lidhjeje mbarëshqiptare
Vendimet kryesore krijimi i organeve këshilli i përgjithshëm(F. legjislativ)
komitetit qendror(F. ekzekutiv)
10 qershor 1878 u thirr një kuvend në Prizren Akti i Vendimeve(Kararname)
U miratuan dy akte Urdhëresa (Talimat)
Grupimet 1-Kombetaristet
2-Te moderuarit
3-Sulltanistet
13qershor – 13korrik 1878 u thirr kongresi i Berlinit i cili rishikoj vendimet e Traktatit të Shën Stefanit
ushtria
Në janar të vitit 1881 Lidhja shpalli Komitetin Kombëtar si Qeveri të Përkohshme me kryetar Y. Prizrenin dhe u organizua administrata
Më mars 1881 u luftua ekspeditës osmane të kryesuar nga Dervish Pasha shtrirja e pushtetit
Më 23 prill 1881, Lidhja Shqiptare e Prizrenit u shtyp
për të treguar me qartë qëndrimin e fuqive të mëdha kundrejt tokave shqiptare mund të lexojë në klasë materialin e mëposhtëm:
Material shtesë:
Me ftesën e Fuqive të Mëdha, shtetet ballkanike (Serbia, Greqia, Bullgaria, Rumania, Mali i Zi) dërguan në Berlin delegacionet e tyre qeveritare, të cilat
parashtruan dhe mbrojtën në seanca të veçanta të Kongresit kërkesat e tyre politike e territoriale. Edhe shqiptarët, sidomos organizmat e Lidhjes së Prizrenit, i
parashtruan Kongresit të Berlinit kërkesat e tyre. Megjithatë,Fuqitë e Mëdha , të mbledhura në Kongresin e Berlinit, nuk i morën parasysh këto kërkesa të
shqiptarëve. Edhe pse në Berlin luhej fati i popullit shqiptar, Fuqitë e Mëdha e injoruan qenien e tij. Madje, delegacioni shqiptar, i ngarkuar nga Lidhja e
Prizrenit, i cili shkoi në Berlin me nismën e vet për t’i parashtruar Kongresit të drejtat e Shqipërisë, nuk u përkrah nga askush.A.Frashëri kryetari i delegacionit,
u përpoq ta bindte kryetarin e Kongresit, kancelarin Bismark, në një takim që pati me të, që ta përfshinte në rendin e ditës së një seance edhe çështjen e kombit
shqiptar. Por kancelari gjerman nuk pranoi duke u shprehur brutalisht se “nuk ka një komb shqiptar”.