CODE OF

KALANTIAW
Ang Kodigo ni Kalantiaw, isang tanyag na dokumento sa kasaysayan
ng Pilipinas, ay kilala sa paglalarawan ng mga batas at parusang
ipinapatupad sa sinaunang kaharian sa Visayas, partikular sa isla ng
Negros. Isinulat umano ni Datu Kalantiaw noong 1433, ito ay may
layunin na magsilbing testamentong nagpapakita ng kagitingan at
kultura ng mga sinaunang Filipino. Subalit, sa kabila ng unang
pagtingin, lumilitaw na ito ay isang pekeng kasaysayan, isinulat ni
Jose E. Marco, isang kilalang manunulat na mas kilala sa kanyang
paggamit ng kasaysayan para sa sariling kapakinabangan. Ang
Kodigo ni Kalantiaw ay naglalarawan ng isang sistema ng batas na
nagtakda ng mga disiplina at parusa para sa mga lumabag sa mga
itinakdang alituntunin. Ngunit, sa masusing pagsusuri ng mga
eksperto, lumilitaw na ang dokumento ay puno ng mga hindi tumpak
na impormasyon at mga elemento na hindi tugma sa sinaunang
kultura ng Panay.

Ang pinakamalaking hamon na inilalatag ng Kodigo ni Kalantiaw ay

ang kakulangan nito sa matibay na ebidensya. Wala itong orihinal
na kopya o dokumentong nagpapatunay na ito ay isinulat ni Datu
Kalantiaw noong 1433. Ang kakulangan na ito ng matibay na
pinagmulan ay nagdudulot ng agam-agam sa kredibilidad ng
dokumento. Bukod dito, ang mga detalyeng makikita sa dokumento
ay nagpapakita ng mga elemento na tila moderno at hindi tugma sa
tradisyunal na kultura ng sinaunang Panay. Sa unang pagtingin,
ipinahayag ng Kodigo ni Kalantiaw ang pangangailangan ng
pagpapahayag ng sariling kultura ng mga Pilipino, partikular noong
panahon ng mga Hapon. Naging simbolo ito ng pagsuway sa
dayuhang impluwensiya, partikular ang mga Amerikano.
Subalit, ang hindi pagkilala sa pekeng kalikasan nito ay nagdulot ng
malalim na impluwensya sa pang-araw-araw na pananampalataya
at pag-unawa ng kasaysayan ng Pilipinas. -Ang pag-angat ng
Kodigo ni Kalantiaw sa popularidad ay nagbigay-daan sa
pagpapalaganap ng pekeng kasaysayan. Ito ay naging bahagi ng
mga aklat pangkasaysayan at nagturo sa henerasyon ng mga
Pilipino ng isang pekeng realidad. Ang pag-angat ng pekeng
kasaysayan na ito ay nagpapakita kung paanong ang maling
impormasyon ay maaaring maging pangunahing bahagi ng kolonyal
na kamulatan. Sa kabila ng kahinaan nito, ang Kodigo ni Kalantiaw
ay nagdulot ng malalim na impluwensya sa pang-unlad ng
pambansang kamalayan. Ito ay nagsilbing inspirasyon sa mga
Pilipino na magkaruon ng malakas na kamulatan sa sariling kultura
at kasaysayan. Subalit, ang ironiya ng situasyon ay ito ay isang
kasaysayan na may pekeng batayan.

Nagkaruon ng malaking bahagi ang Kodigo ni Kalantiaw sa

paghubog ng pang-araw-araw na kamalayan ng mga Pilipino. Ito ay
isang mahalagang bahagi ng pang-araw-araw na diskurso sa
kasaysayan, kahit na ito ay napatunayan na pekeng dokumento. Ang
pang-aakit ng pekeng kasaysayan na ito ay nagiging pangunahing
banta sa tamang edukasyon at pag-unlad ng kamalayan. Ang
hakbang na isinagawa ni William Henry Scott, isang eksperto sa
kasaysayan, na naglalantad sa pekeng kalikasan ng Kodigo ni
Kalantiaw ay nagdulot ng makabuluhang pagbabago sa pang-unlad
ng kamalayan ng mga Pilipino. Sa kanyang pagsusuri, napatunayan
niyang ito ay isang pekeng dokumento na walang matibay na
batayan. Ang kanyang paglantad sa kalikasan ng Kodigo ni
Kalantiaw ay nagdulot ng malaking pagbabago sa pananaw ng mga
tao sa kanilang kasaysayan. Sa pangkalahatan, ang Kodigo ni
Kalantiaw ay isang magandang halimbawa ng kung paano
maaapektohan ang kamalayan ng isang bansa ng pekeng
kasaysayan. Ito ay nagbibigay-diin sa pangangailangan ng
masusing pagsusuri at malalimang pang-unawa sa likas na
kasaysayan ng bansa. Ang hakbang na isinagawa ni William Henry
Scott ay nagbigay-hudyat ng kahalagahan ng malasakit sa tamang
kasaysayan at pag-unlad ng kamalayan. Sa pag-unlad ng
teknolohiya at pangkasaysayan, mahalaga ang pagpapatuloy ng
masusing pagsusuri at mapanuring

Jay-Ar Durante