Makbet to główna postać utworu pod tytułem ,,Makbet” autorstwa Williama Szekspira.

Jest
kuzynem króla Szkocji, Dunkana. Jest również generałem armii swojego krewnego. Jego żoną jest Lady
Makbet.

Początkowo postać jest bohaterem wojennym. Wyróżnia się swoją walecznością i oddaniem
królowi. Jest osobą, której uczynki są godne naśladowania i poważania. Ceni sobie służbę u króla. Kiedy
jednak spotyka wiedźmy, które przepowiadają mu przyszłość, uosobienie Makbeta ulega drastycznej
zmianie. Myśli o zabiciu króla, aby stać się przepowiedzianym władcą. Kiedy osiąga upragnioną władzę,
staje się tyranem. Brak mu skrupułów. Jest bezwzględny – zabija swojego przyjaciela Banko oraz całą
rodzinę Makdufa, wiernego lorda Dunkana. Początkowo najważniejszymi wartościami były dla niego
służba ojczyźnie oraz rodzina. Jednak na myśl o wielkiej władzy i potędze, ambicje sprawiają, że nie może
myśleć racjonalnie. Okazuje się postacią, którą można łatwo manipulować. Zauważa to jego żona, która
zaczyna go szantażować. Bohater przeżywa także konflikt wewnętrzny, mimo iż uważa, że należy mu się
wszystko do czego dąży, to jednak boi się o to walczyć. Wolałby pozostać bierny i czekać na przychylne
mu rozwiązanie sytuacji. Pomimo świadomości dokonanego czyny – zabójstwo króla, dalej pragnie
władzy. Nie może się uwolnić od swoich pragnień. Po tym czynie, ponownie jego osobowość ulega
zmianie. Makbet staje się osobą dążącą jedynie do władzy absolutnej. Jest uzależniony od osądu wiedźm,
do których nieustannie udaje się po radę. Staje się naiwny. Myśli, że nikt nie jest w stanie odebrać mu
zdobytej władzy. Widoczna jest także jego obłuda. Z jednej strony okazuje szacunek wobec króla, z
drugiej pragnie jego śmierci. Także jest przyjacielski wobec Banka, planując jego zamordowanie. Próbuje
tłumić wyrzuty sumienia po zbrodni, przekonany o tym, że władza, do której dąży jest mu przeznaczona.
Wpływ osiągniętej władzy na bohatera jest ogromny. Zaczyna myśleć tylko o sobie, odsuwa się od żony.
Pogrąża się jedynie w utrzymaniu zdobytej władzy. Jego bezduszność jest ogromna. Nawet kiedy żona
popełnia samobójstwo, nie popada w żałobę. W jego zachowaniu nie widać żalu po stracie. Kolejne
zbrodnie okazują się łatwiejsze od poprzednich. Makbet staje się człowiekiem egoistyczny, pozbawionym
skrupułów. Jest pewny swojej wygranej. Nie wierzy w przepowiednie wiedź dotyczącą jego śmierci. To
właśnie zbytnia pewność siebie i pycha, przyczyniają się do jego klęski. Jest zaślepiony swoimi
dokonaniami, nie dostrzega zgubności swoich działań.

Postać Makbeta, mimo iż może się wydawać dla niektórych potworem, jest jedynie osobą o
słabej psychice. Bohater nie był od początku zły. Jednak za sprawą wpływu innych ludzi, porzuca swoje
dawne ideały. Upragniony cel, sprawia, że nie dostrzega w większości zgubności swoich działań. Sądzę, że
nie można Makbeta oceniać jako człowieka dogłębnie złego, lecz jedynie zagubionego oraz
zmanipulowanego. Bohater ma przecież wyrzuty sumienia, które świadczą o jego częściowym poczuciu
winy. Do końca swoich dni, pozostaje jednak pyszny. Nie chce poddać się ocalałemu Makdufowi. Woli
zginąć, niż zmienić swoje postępowanie. Tragizm bohatera widoczny jest w sprzeczności jego marzeń i
pragnień z rzeczywistością. Bohater nie potrafi pogodzić się z tym, iż nie wszystko jest takie, jakie sobie
zapragnął.