PATUTO

Para sa karamihan ng mga nagsisimula, ang paghahatid ng kanilang unang talumpati ay napakahirap.
Marami ang nababalisa at kinakabahan: "Im too nervous to stand up there." "Ano ang gagawin sa aking
mga kamay?" "Magpapansin ba ang mga tao?" Ang mga pagdududa sa sarili, mula sa aktwal na takot
hanggang sa isang mas pangkalahatang kawalan ng tiwala sa sarili, ay gumagapang sa isipan ng bawat
tagapagsalita; ang susi ay upang malaman kung paano kontrolin ang mga ito.

Anong paraan ng pagtatanghal ang makatutulong sa iyo sa paghahatid ng iyong talumpati? Ang pagpili ng
mga paraan ng pagtatanghal ay dapat na nakabatay sa mga pagsasaalang-alang tulad ng uri ng okasyon ng
pagsasalita, ang kaseryosohan at layunin ng iyong talumpati, ang iyong pagsusuri sa madla, at ang iyong
sariling lakas at kahinaan bilang tagapagsalita. Ang atensyon sa mga pagsasaalang-alang na ito ay tutulong
sa iyo na magpasya kung ang iyong paraan ng pagtatanghal ay impromptu, manuskrito, kabisado o
extemporaneous.
1. Ang Paraan ng Impromptu Speech

Kung ikaw ay magsasalita sa isang pulong nang hindi gumagamit ng mga tala at may napakakaunting
paghahanda, gagamitin mo ang impromptumed na paraan ng paghahatid. Gaya ng ipinahihiwatig ng
pangalan, ang impromptu na pananalita ay binibigay kaagad nang may kaunting paghahanda. Ang
tagapagsalita ay lubos na umaasa sa dating kaalaman at kasanayan. Inayos mo ang iyong mga ideya at
pipiliin ang iyong mga salita habang nagsasalita ka. Ang isa sa mga pakinabang ng impromptu na
paghahatid ay ang katotohanan na ito ay natural at kusang-loob. Gayunpaman, dahil sa sponSa kabuuan
ng paghahatid, ang isang tagapagsalita ay maaaring may limitadong pagkakataon na magsala ng mga salita
o ideya. Ang isang kusang tagapagsalita ay makakahanap ng pamamaraang ito na pinakaangkop dahil mas
komportable siyang mag-isip sa kanyang mga paa at ipahayag ang kanyang sarili. Ang pangunahing
kawalan nito ay, siyempre, kakulangan ng oras upang maghanda, samakatuwid ay hindi handa. Ang mga
walang karanasan na nagsasalita ay madalas na gumagala nang hindi nagsasabi ng kahit ano. Dapat mong
tandaan na panatilihing simple ang iyong pananalita, bumalangkas ng isang pangunahing ideya at tumutok
sa pagbuo nito. Sa ganitong paraan, maiiwasan mo ang gumagala-gala, hindi magkakaugnay na mga
pahayag na madalas na ginagawa ng pamamaraan.
2. Ang Paraan ng Manuscript Speech
Ang paraan ng paghahatid na ito ay humihiling sa iyo na isulat ang talumpati at basahin ito nang malakas
sa madla. Gumagana ito nang maayos kapag mayroon kang napakadetalyadong impormasyon na kailangan
mong sabihin nang eksakto. Ang pangunahing bentahe ng istilong ito ng pagsasalita ay ang pagsasalita ay
maaaring maihatid nang walang posibilidad ng mga pagkakamali sa mahalagang impormasyon. Ang
pagbabasa ng isang talumpati habang pinapanatili ang isang istilo ng pakikipag-usap ay napakahirap kaysa
sa tunog. Gaano ka man karanasan, kapag nabasa mo ang iyong mensahe, hindi maiiwasang isakripisyo
mo ang ilan sa pagiging bago at spontaneity na kinakailangan para sa epektibong pagsasalita.
Magkakaroon ka ng problema sa pagtugon sa feedback at maaaring matuksong gumamit ng mas pormal
na nakasulat na wika. May kakulangan ng eye contact at minimal na pakikipag-ugnayan sa madla. Mas
nakakulong ka. Kung gagamitin mo ang paraang ito, pag-usapan ang pananalita nang paulit-ulit upang
matiyak ang isang.mabisang istilo ng bibig.
3. Ang Memorized Speech Method

Ang pamamaraang ito ay nangangailangan ng isang salita-sa-salitang kabisadong paghahatid. Ilang

okasyon ang humihiling ng ganap na kabisado na mga talumpati kung saan isinusulat ng tagapagsalita ang
buong talumpati, isinasaulo ito at inihahatid ito nang walang mga note card o manuskrito. Ang
pangunahing bentahe ng kabisadong paghahatid ay ang pagbibigay nito sa tagapagsalita na malayang
gumagalaw at magkaroon ng direktang pakikipag-ugnay sa mata sa madla na kailangang mag-alala tungkol
sa paghawak ng mga card o papel. Ang pinakamalaking kawalan sa ganitong istilo ng paghahatid ay ang
posibilidad na makalimutan ang pagsasalita. Nawala ang isip, at nabalot ng katahimikan ang buong madla.
Ang iyong memorya ay nabigo sa iyo at walang paraan. Sa halip na magsalita, ang kabisadong talumpati ay
kadalasang nagreresulta sa isang silted presentation; ang mga nagsasalita ay madalas na huminto habang
sinusubukang alalahanin ang mga salita, o padalus-dalos ang mga ideya para hindi makalimutan ang mga
salita. Anuman ang reaksyon ng madla, ang kabisadong bersyon ay magiging pareho; at samakatuwid,
walang spontaneity. Ang partikular na paraan ng paghahatid na ito ay may oras at lugar kung kailan ito
maaaring maging kapaki-pakinabang at magamit upang makagawa ng ninanais na resulta.
4. Ang Paraan ng Extemporaneous Speech.
Ang ibig sabihin ng extemporaneous na pagsasalita ay pagsasalita mula sa isang balangkas ng mga ideya
nang hindi sinasaulo ang eksaktong pattern ng mga salita. Ito ay kumakatawan sa isang gitnang kurso sa
pagitan ng kabisado o nabasang talumpati at ng hindi nakatakdang talumpati na nangangailangan ng
maingat na pagpaplano at isang mahusay na balangkas. Ang ganitong uri ng pagtatanghal ay
pinakakaraniwan at sa pangkalahatan, pinakaepektibo. Karaniwan mong inilalagay ang balangkas sa isang
note card gamit ang mga pangunahing salita o parirala. Gamitin
racy, conciseness at flexibility ng pagpapahayag. Sa pamamagitan ng naturang paghahanda, magagawa
mong ihatid ang aktwal na talumpati mula sa ilang mga tala.
Kung ang extemporaneous na pamamaraan ay ginamit nang walang ingat, ang resulta ay magiging katulad
ng isang masamang impromptu na pagsasalita, isang katotohanan na kung minsan ay humahantong sa
isang kalituhan ng dalawang terminong ito.
Kapag ginamit nang maayos, gayunpaman, ang pamamaraan ay magbubunga ng isang talumpati na halos
kasing pulido ng isang kabisado ngunit mas maluwag, nababaluktot at kusang-loob, kaya't mas katulad ng
natural na pag-uusap kaysa sa iba pang mga pamamaraan.