Noong ako ay bata pa, nagkaroon ako ng pagkakataon na
makaranas ng buhay na hindi ko malilimutan bilang isang batang pasaway. Sa murang edad ko, palagi akong lumalabag sa mga patakaran at sinusunod ko ang aking sariling kagustuhan. Hindi ko alintana ang mga konsekwensya ng aking mga aksyon at palaging naghahanap ng mga paraan upang makalikha ng sarili kong mundo.
Sa paaralan, hindi ako sumusunod sa mga guro at hindi nag-
aaral ng maayos. Nakikipag-away ako sa aking mga kaklase at hindi ko pinapansin ang kanilang mga kaibigan. Hindi ko pinapahalagahan ang edukasyon at nagsisimula akong mawalan ng interes sa pagpasok sa paaralan.
Sa bahay, hindi ako nagpapakita ng respeto sa aking mga
magulang. Palagi akong sumasagot at nagtatangkang kontrolin ang lahat ng bagay. Hindi ako nagpapakita ng tulong o pagmamalasakit sa aking mga kapatid. Nagiging sanhi ako ng hindi pagkakaintindihan at mga labanan sa loob ng aming tahanan.
Ngunit hindi nagtagal, napagtanto ko ang epekto ng aking mga
aksyon sa aking buhay at sa mga taong nasa paligid ko. Nakita ko kung paano ako nanakit ng mga taong mahal ko at nakita ko kung paano ako nahihirapan sa buhay dahil sa aking mga maling desisyon. Pinagsisihan ko ang mga bagay na nagawa ko at nais kong baguhin ang mga ito.
Nagsimula akong magpakabait at sumunod sa mga tuntunin at mga
batas. Pinag-aralan ko kung paano magpakumbaba at magpakita ng respeto sa ibang tao. Naging maingat ako sa aking mga aksyon at nagpakita ako ng pagmamalasakit sa aking mga mahal sa buhay. Sinimulan kong pag-aralan ang mga bagay na mahalaga para sa aking kinabukasan at nagsimulang mag-focus sa aking edukasyon.
Sa kabila ng aking mga pagkakamali, natutunan ko na ang buhay
ay puno ng mga pagsubok at pagkakataon upang magbago at bumangon. Hindi ako makalimot sa aking mga karanasan bilang batang pasaway, dahil ito ang nagturo sa akin na magpakumbaba, magpakatino at magpakita ng respeto sa ibang tao. Ngayon, ako ay isang mas mabuting tao dahil sa mga aral na aking natutunan at ako ay nagpapasalamat dahil dito.