Улога на медицинската седтрс при контрола на виталните знаци

Медицинската сестра е должна два пати дмевно наутро и навечер,а по потреба и по повеќе пати
во текот на денот или постојано да врши контрола на виталните знаци и то:
-контрола на телесната температура
- контрола на пулс
-контрола на дишење

Ректално мерење на телесната температура

За ректално ѓерење на телесната температура потребен е следниот матријал:
-топломер(личниот топломер во болнички услови се чува во садови со дезинфекционо
средство,дното на садот е обложен со тупфери и го штити топломерот од механички
оштетувања,после 24 часа садот го заменуваме со стерилен)
-тоалетен прибор
-крема за мачкање
-тупфери
-алкохол
-бубрежњак
-мушама
-ракавици за еднократна употреба
Постапки:
-1.медицинската сестра мора прво да ѓи измие рацете
-2.се облекуваат ракавиците за еднократна употреба
-3.треба да се измие топломерот под млас на ладна вода,ако истиот претходно се чувал во
дезинфекционо средство треба да се избриши и исуши со тупфер
-4.топломерот треба добро да се протресе како живата би се спуштила до најниското ниво на
скалило или до самиот резервоар
-5. На врвот на топломерот треба да се нанесе малку неутрална крема
-6.на постаро дете му се објаснува постапката со којс ќе се изврши мерењето на телесната
температура
-7.на срамежливото дете треба да му се обезбеди приватност ,да му се објасни и помогне на
детето да се заврти на спротивната страна од лицето кое ка изведува постапката
-8.под глитеусите се става мушама
-9.малото дете благо ѓи свиткува нозете бо колената,а расповиенотп доенче се остава да лежи
на грб
-10.со едната рака благо се развлекуваат глутеалните мускули такс пто аналниот свинктер треба
да биде бидно отборен додека пак на доенчето со едната рака благо ѓи опфаќаме стапалата и
ноѕете и внимателно ѓи виткаме во коленото така да бутчињата се допираат во долниот дел од
стомакот
-11.врвот на топломерот 1,5 до 2 цм се вовлекува во ректумот на детето
-12.такс поставениот топломер се држи околу 3 минути додека да престане да се качува живата
-13.се вади топломерот,а извалканиот дел се чисти со тупфер вата натопен во дезинфекционо
средство и тупферот се фрла во бубрежното леѓенче потоа се чита температурата и се бележи
-14.топломерот се тресе додека да се врати живата во резервоарот
-15.топломерот се става во дезинфекционо средство
-16.пациентот се поставува во удобна положба,доенчето се повива и удобно се сместува
-17.топломерот се мие со млака вода и сапун и се става во садот за чување
-18.се вадат ракавиците и се мијат рацете
-19.се бележи телесната температура согласност со болничките процедури
 Намалување на телесната температура

Може да се врши на повеќе начини.

Наједноставно е ако детето го соблечиме и го разголиме,но притоа температурата на собата
треба да биде од 18 до 20 степени. Многу поволно делува ако детето се пребрише со алкохол
бидеќи со испарувањето на алкохолот се губи топлина и доаѓа до опаѓање на температурата за 1
до 2 степени. Температурата може да се намали и со влажни облоги,а над нив детето се
завиткува со сува крпа или нешто слично. Облогите треба да се менуваат повеќе пати.
Температурата може да се намали и со капење во вода која постепено се разладува,на крај
температурата може да се намали со антипиретици препишани од лекар.

Затоплување

Тоа е потребно кога температирата ќе е под нормалата. За да се затопли детето се облекува а

постелата се загрева. Покрај постелата може да се стави термофор со топла вода кој е завиткан
во пелени . Исто такс може да се загрее со електрични перничиња или цели прекривачи.
Постојат и специјални апарати во кои се става детето за да се загрее (инкубатори).

Контрола на пулсот

Пулсот треба да се контролира секојдневно особено во случаи на заболување на срцето и на

крвните садови. Тој треба да се мери и кога детето спие. Треба да се следи брокпт на
пулсации,ритмичност и квалитетот на пулсот (тврд,мек,слаб или снижен).
Нормални вредности за пулс кај новороденче се од 120 до 140,кај 5 годишно дете околу 100,кај
10 годишно дете околу 90,кај 15 годишно дете од 60 до 80 и таков останува.

Предности на артериски притисок кај дете

Новороденче 75/40 мм/хг
1 до 6 месеци 80/50 мм/хг
12 до 16 месеци 90/65 мм/хг
Од 16 до 24 месеци 95/65 мм/хг
2 до 6 години 100/60 мм/хг
6 до 12 години 110/60 мм/хг
12 до 16 години 11/65 мм/хг
16 до 18години 120/65 мм/хг

Контрола на дишење

Дишењето најдобро се следи кога детето е мирно или спие. Дишните движења се проценуваат
врз движењето на градниот кош и притоа треба да се обрне внимание на фреквенцијата
(честотата и квалитетот отежнато продлабочено површно).
Бројот на респирации зависи од возраста на детето:
-новороденче 40 до 60 во минута
-доенче до 3 месеци 40 до 45 во минута
-доенче од 4 до 6 месеци 30
-доенче од 7 до 12 месеци 30 до 35
-1 до 3 години 25 до 30
-4 до 7 години 20 до 25
-школсло дете помладо 18 до 22
-школско дете постаро 16 до 18

Неправилнотп дишење се појавува во три карактеристични типа

-чејнџтоково
-хусмаилово и
-отово
 Мерење на телесна тежина и должина

За мерење на телесна тежина потребно е да имаме вага која се дезинфицира пред секоја
употреба,чиста пелена за секое дете и здравствен картон. Детето се соблекува голо се вага и
добиената вредност се внесува во здравствен картон.
За да измереме телесна должина потребно е да имаме корито на кое се поставува чиста пелена
за секое дете. За мерење на телесната должина учествуваат 2 сестри. Детето се соблекува и се
поставува да лежи на грб, едната сестра го држи за главата така што со допира горниот дел од
коритото,а другата со едната рака притиска на колената,а со деугата го повлекува подвижниот
дел до стапалата. Добиената вредност се запишува во здравствен картон.
Кај предшколско и пколско дете телесната тежина и должина се мери на специјални ваѓи на кои
има мерто.

Земање на матријал за испитување

Земањето на матријал за лабаратприско испитување е сериозна работа затоа што не е секогаш

можно да се воспостави контакт и соработка со болното дете. Затоа оваа работа треба да ја
работи сестра со поголемо работно искуство и солидно стручно знаење.
Медицинската сестра треба да знае:
-навреме да го земе матријалот
-да припреми садови за прифаќање на матријалот
-да припреме соодветна упатноца и етикета
-треба да знае колкава колочина на крв треба да земе
-треба да е обучена за посебна припрема кога се работи за мало дете
Крв-се зема наутро пред доручек,меѓутоа при итни случаеви ако состојбата на болниот го бара
тоа може да се земе во било кое време. Садовите во кои ќе се земе крвта треба да бидат
хемиски чисти. Земањето на крв кај доенчиња е отежнато поради што вените се мали нежни и
тешко видливи . Кај нив ако се мали најлесно се зема од вените на главата бидеќи се на цврста
подлога и истите при плач набрекнуваат. Кајј поголеми деца крв се зема од вените на горните
екстремитети.
Доенчето се става на мадата да лежи на грб,рацете се фиксираат покрај телото, а другата сестра
која помага со своите раце ја фиксира главата на детето.
Урина-за рутински преглед се зема наутро. Таа може да се земе на повеќе начини во зависност
од возраста на детето:
-во стерилна пластична ќеса
-во епрувета и
-во лабараториска чаша
Со пластична ќеса урина се зема кај новороденче,доенче и мало дете. Таа се прилепува околу
излезот на уретрата.
 Земање на материјал за бактериолошки преглед

Земање на брис од нос- со едната рака го фиксира челоро,а со другата го вовлекува брисот во
едната па во другата ноздра со благо вртење. Брисот со уредно пополнета упатноца и етикета се
испраќа на бактериолошко испитивање.
Земање на брис од ректум-медицинската сестра го поставува детето да лежи на грб со свиткани
ноџиња во колената и колковите или на страна. Со едната рака со тупфери ѓи шири глутеуситњ
а со другата го внесува брисот во ректумот,внимателно го извлекува и го става во епрувета. Со
упатница и етикета се испраќа на бактериолошки преглед.
Копрокултура-за копрокултура кај деца се зема фецес од пелените или од нокшито и тоа од
најкарактеристичното место. За копрокултура фецесот се зема во специјална стерилна чашка во
која има вградено лажичка.со упатница и егикета се испраќа на бактериолошко преглед.
Земање на урина за уринокултира- доколу се работи за новороденче,доенче или мало дете се
користат стерилни пластични ќеси кои се кепат на половиот орган. Детето претходно треба да
се измие со топла вода и сапун и да се избрише. Кај мало дете претшколско и школско урина се
зема на следниот начин:
-од матријал потребни ни се 2 пелени
-стерилна епрувета
-бубрежњак со благо дезинфекционо средство
-топла вода
-сапун упатница и етикета
Едната пелина се поставува на подлогата,детето се ослободува од долниот веш,се мир со топла
вода и сапун,се брише првиот млас се уфрла во бубрежњакот,а вториот се зема во стерилна
чаша. Со пополнета упатница и етикета се испраќа за бактериолошки преглед.

Генетски условени болести

Даунов синдром- тризомнија на 21 хромозом
Овој синдром не е редок, се среќава 1:600-700 породувања и претставува
најчесто генетско пореметување. Се среќава почесто кај жените кои што
раѓаат после 35год или кај многу млади трудници пред 18год. Освен
трудници со тешка анамнеза (даунов синдром во претходна бременост или во
семејството) овие жени претставуваат ризична група. Кај нив треба да се
преземат потребните дијагностички мерки за да се спречи можноста за
раѓање на вакви деца.
Клинички новороденото дете е млитаво, слабо витално, со голем јазик кој
продира преку полуотворена уста, со ниско чело, со тн монголоидна дамка на
грбот и со искосени очи.
Даунов синдром често е пратен со срцеви и бубрежни малформации, како и
атрезија на дуоденум.
Ваквите деца се ментално заостанати со многу низок коефициент на
интелигенција поради што некои автори оваа болест ја нарекуваат
монголоидно идиотство.
За да се избере раѓање на деца со даунов синдром многу е важна раната
интраутерина дијагноза на ова пореметување
Цитогенетски кај овие индивидуи постои тризомија на 21 пар на хромозоми
како последица на неправилна поделба на хромозомите во текот на
созревањето на оплодените клетки одн во текот на нивните редукциони
 делби. Иако се јавува како изолирана состојба постои можност за негово
често појавување во одредено семејство.
Кај овие индивидуи постои можност за раѓање на нормално потомство. Тоа
зависи од поделбата на групата на хромозоми на 21 пар. Три хромозоми на
тоа место се делат на начин што една нова клетка добива два, а другата
клетка добива еден хромозом. Ако се оплоди со сперматозоид, гаметот кој
наследил 1 хромозом на 21 пар, тогаш зиготот на тоа место ќе има само 2
хромозоми и новороденчето ќе се роди нормално. Ако пак се оплоди гамет со
2 хромозома на 21 пар тогаш ќе се роди монголоид, според тоа шансата во
таква ситуација да се роди нормално дете теоретски изнесува 50%
Монголоидните лица ретко раѓаат бидејќи ретко достигнуваат полова зрелост
Ретко стапуваат во брак
Често пати страдаат од стерилитет
Интраутерина дијагноза на даунов синдром- може да се постави единствено
со цитогенестска анализа на ткивните клетки на плодот добиени преку
биопсија на хорион фрондозум или од плодовата вода (рана амниоцентеза).
Овие дијагностички методи се преземаат во случај кога се сомневаме за
даунов синдром. Важна е анамнезата, нивото на алфа фето протеинот,
бета hcG во крвта на мајката и ехографскиот наод. Сомнителен ултразвучен
наод претставува преглед при кој се утврдува задебелување на мухалната
бразда во предел на вратот, скратен хумерус и фемур и хипоплазија на
средните фаланги на малиот прст. Доколку врз основа на цитогенетскиот
преглед на плодовите клетки одн на хорион фондозум се открие тризомија на
21 пар на хромозоми, за да се избегне раѓање на вакво новороденче се
индицира прекинување на бременоста.

Ензимопатии
Наследните пореметувања на метаболизмот на аминокиселините можат да се
поделат на
• Пореметување на разградбата на аминокиселините поради недостаток на
ензим
• Пореметување во транспортот на аминокиселините низ клеточната мембрана
и бибрежните тубули (тубулопатии)
Фенилкетонурија
Вродените грешки во метаболизмот на фенилаланинот со
пропратна хиперфенилаланинемија се најмногу испитувани наследни
пореметувања во метаболизмот на аминокиселините. Фенилкетонуријата е
прва наследна болест кај која е јасно утврдена поврзаноста меѓу наследното
биохемиско пореметување и менталната ретардација. Исто така
фенилкетонуријата е значајна бидејќи е прва метаболна болест во која е
воведена диететска терапија и прва метаболна болест за која е
воведен неонатален скрининг. Фенилаланинот е есенцијална киселина која
 нормално се метаболизира во хепарот до тирозин, под каталитичко дејство на
ензимот фенилаланин хидроксилаза и во присуство на BH4 како ко-ензим.
Хиперфенилаланинимеите се генетски хетерогени болести во чија основа
можат да бидат мутации во три различни генски локуси:
1. Мутации за фенилаланинот хидроксилазата
2. За најмалку 2 ензими кои учествуваат во синтеза на BH4
3. За дихидротерин редуктазата, ензим кој што го регенерира BH4

Класификација на хиперфенилаланинемиите
1. Фенилкетонурија
2. BH4 дефицитарна хиперфенилаланинемија
3. Дихидроптерин редуктаза дефицитарна хиперфенилаланинемија
4. Класична фенилкетонурија-се јавува поради дефицит на ензимот
фенилаланин хидроксилаза при што е блокирана конверзијата
на фенилаланинот во тирозин. Количината на фенилаланинот во телесните
течности се зголемува и тој се разградува по споредни метаболни патишта до
фенилпирогроздова киселина. Зголеменото излачување на фенилаланиноти
оваа киселина во урината е основа за ферихлоридниот тест за дијагноза на
фенилкетонуријата.
Кл слика: првите недели од животот на болното дете не се забележуваат
симптоми. Најзначајна манифестација на нелекуваната фенилкетонурија
е менталната ретардација. Заостанувањето во психомоторниот развој се
забележува неколку месеци по раѓањето кога со тераписки мерки не
може битно да се влијае на интелектуалниот развој. Симптоми и знаци:
• Мускулна хипотонија
• Психомоторен немир
• Пореметено однесување
• Конвулзии
• Нитроцефалија
• Светол тен и коса
• Светли очи
• Егзематозни промени на кожата
• Карактеристичен мирис на урината на глувчовина
• Психомоторна ретардација од тежок степен IQ до 40
Дијагноза: позитивен ферихлорид тест(фенилпирогроздовата киселина во
урина реагира со ферихлоридот давајќи зелена боја на урината)
• Зголемена концентрација на фенилаланинот во крвта (>20) и во урината
• Нормално или намалено ниво на тирозин во крвта
• Ензимска дијагноза
• Генетска дијагноза
Терапија: е успешна ако се започне кај новородено дијагностицирано со
неонатален скрининг. Диета со ограничен внес на фенилаланинот е
доживотна. Неопходно е следење на растот и развојот на детето и следење на
нивото на фенилаланинот во крвта кое треба да се одржува 3-5мг. Бидејќи
фенилаланинот е есенцијална аминокиселина неопходна за раст и синтеза на
биолошки важни супстанции треба да се обезбеди внес на контролирани
количини на фенилаланинот со исхраната. Диетата треба да се спроведува и
во бременоста кај жени со фенилкетонурија (фенилаланинот во крвта треба
да е до 5мг а над тоа ниво може да доведе до церебрални оштетувања на
плодот-хиперфенилаланинемична токсична ембриопатија)

Прогноза: на рано откриените со неонатален скрининг и доследно лекуваните

деца е добра и тие деца имаат нормален раст и развој и по ништо не се
разликуваат од своите врсници

BH4 дефицитарна хиперфенилаланинемија

Тоа е малиген тип на хиперфенилаланинемија кој не реаѓира на намален внес

не фениллаланинот.
BH4 е кофактое на пенилаланин хидроксилазата но и на ензими кои
учествуваат во биосинтезата на невротрансмитери (допамин,серотонин).
Клиничката слика на мемтална ретардација и прогресивна невролошка
симптоматологија се развива и покрај спроведувањето на диета со граничен
внес на фениллаланин и одржување на нормално ниво на фениллаланинот во
крвта.
Терапијата е диета со намален внес на фениллаланин и егзоген внес на BH4 и
невротрансмитери.
Прогнозата е неизвесна.

Тирозинемија

Тое е наследно пореметување во метаболизмот на аминокиселината тирозин,

од кои значајни се 2 облика:
-1.хепаторенален облик(тирозинемија тип 1)
-2.околукутан облик (тирозинемија тип 2)

Тип 1 тирозинемијата настанува како резултат на дефицит на ензимот

фумарилацетоацетаза. Истата може да се јави во акутен и во хроничен облик.
Акутниот облик се манифестира веќе во првите месеци од животот со:
-пролив
-повраќање
-хепатомегалија
-симптоми на фулминантно хепатално
оштетување(жолтоца,асцит,хеморагии)
-склоност кон сепса
-хипогликемија
-знаци за ренално тубуларно
оштетување(аминоацидурија,гликозурија,фосфатурија)
-рахитис
-ако билеста не се дијагностицира навреме и детето не се постави на
соодветна диета обично завршува фатално
Хроничен облик-се појавува подоцна. Има симптоми на хронична хепатална
болест. Знаци за ренална тубуларна дисфункција. Витамин Д резистентен
рахитис кој може да доминира во клиничката слика. Некогаш се присутни
благи клинички манифестации на рахит и болеста се открива дури кога ќе се
развие напредна цироза или компликации како хепатоцелуларен карцином.
Дијагнозата на тирозинемија тип 1 се поставува врз база на следните
лабараториски наоди:
-зголемена концентрација на тирозин во плазмата
-зголемено излачување на 4OH фениллактат и ацетат
-намалена активност на ензимот фумерил ацетоацетаза
-генска дијагноза
-појава на сукцимил ацетон во урината
Терапија:
*диета со ограничен внес на фенилаланин и тирозин
* трансплатација на хепар и инхибитор на метаболизмот на тирозинот

Тирозинемија тип 2 (околукутана форма)-настанува како резултат на

дефицит на ензимот тирозин аминотрансфераза.
Клиничката слика може да се манифестира уште од доенечки период со:
-зацрвенување на очите и солзење
-појава на ерозии
-хиперкератоза во рожницата,но и на дланките и на табаните
-кај некои се јавува одреден степен на полесна ментална ретардација
тешкотии со говор и координација
Терапија:
-ограничен внес на фенилаланин и тирозин треба да започне рано уште пред
да настанат потешки оштетување на очите

Алкаптонурија

Настанува како резултат на дефицит на ензимот оксидаза на

комогентизинската киселина.
Се манифестира со појава на темносиви петна кај инаку здраво дете.
Терапија најчесто не е потребна.
 Протеинопатии

Што е електрофореза?
Електрофореза е сепаративна,квантитативна и квалитативна метода.
Претставува движење на електрично набиените честички во еднонасочно
електрично поле при што нивните физичко-хемиски својства не се менуваат.
Електрофореза на белковини е метода на раздвојување на белковините на
крвниот серум или плазмата на поедини фракции(делови) со помош на
електрична струја благодарение на нивниот различен електричен полнеж.

А гама глобулинемија
А гама глобулинемија е примарен генетски детерминиран тип на
протеинопатија, се карактеризира со недостиг на гама глобулинската
фракција на електро форегамот, се наследува рецесивно, сврзано за Х
хромозим пространа е само кај машки пол настанува како последица на
попрелена диференцијација на пре Б лимфоцитите во Б лимфоцити на ниво
на коскената срцевина каде се забележува доминација на пре Б лимфоцитите
и намален број на лимфоци. Неспособноста на оние болни за создавање на
антитела е следена со склоност кон инфекции особено бактериски
( тонзилити, пневмонии и менингити) како вродено примарно нарушување се
јавува само кај машките деца, а како секундарна протеинопатија може да се
јави кај возрасни од двата пола. Хуморалниот имунитет е нарушен.

Идиопатска хипогамаглобулинемија

Идиопатска хипогама глобулинрмија е наследно нарушување присутно кај

возрасни лица од двата пола, создавањето на имуноглобулини е намалено,
физиолошка хипо гамаглобилинемоја кај доенчиња се јавува 4-12 недели по
раѓањето кога пасивно пренесените имуноглобулини од мајката се резредени,
а сеуште не почнала синтезата на игг.
Транзиторна доенечка хипогама глобулинрмија се одржува до 7 месеци по
раѓањето (период во кој продукцијата на сопствените имуноглобулини е
најниска) кај некои деца продолжува во наредни 30-40 месеци од животот,
порастот на антитела во крвта е бавен и недоволен што причинува чести
инфекции на респираторниот тракт.
Стекнати секундарни хипогамаглобулинемии се резултат на деструкција или
замена на линфо ретикуларното ткиво со малигно ткиво (при хронична
лимфоцитна леукемија, метастази на малигни тумори или резулатат на
губење на гама глобулините преку гид ( улцерозен колит) или преку бубрези
( нефротски синдром).

Сифилис (луес)

Инфекции
Сифилис- (луес) е системска сексуална пренослива болест предизвикана од
спрохетата трепонема палидум ( спирална бактерија која се движи
брановидно напред назад). Можен е и вертикален пренос од инфицирана
мајка на плодот преку циркулацијата обично после 4 лунален месец затоа
што дотогаш хорионските ресички го спречуваат навлегувањето на
бактеријата, може да се пренеси и преку актот на породување, примарен
сифилис (прв, иницијален стадиум) се јавува 3 недели до 90 дена после
инфекција.
секундарен сифилис (втор резолутивен стадиум) како резултат на хематогена
и линфогена дисеминација на трепонемите
терциелен сифилис (деструктивен) се јавува кај пациенти со не лекуван
сифилис по 3-7 години од инфекцијата.
конгениталнен сифилис- настанува во текот на бременоста со пренесување на
инфекцијата од болната мајка на фетусот, инфекцијата настанува по
формирањето на плацентата (по 4 лунален месец)
Ако во плодот преку планината навлезат мал број на трепонеми кај плодот
обично нема знаци на сифилис и тоа е конатален латентен сифилис.
Ако мајката се инфицира по забременувањето тогаш инфекција на плодот и
плацентата е масивна и може да дојде до поместување или раѓање на мртов
плод.
Ран конатален сифилис (сифилис конаталис реценс) ако мајката роди живо
дете со симтоми на сифилис примените одговараат на 2 стадиум кај возрасен,
новороденчето е слабо развиено со бледа набрана кожа како старечка, на
кожата се јавува макилозен, пакулозен или папуло постулозен егзантем.
Може да се јави и кондиломата лата (најинфективни лезии на сифилисот
површината е покриена со трепонема палидум- влажни папулозни сифилиди
кои поради постојана дразба е триење настанува папуломатозна
пролиферација.
Патогномичен знак за ран конатален сифилис е пемфигус сифилитикус кој се
манифестира со були на дланките и табаните со различна големина се јавува
и кориза сифилитика - цедење на гнојни хеморагичем секрет од носот кој се
задушува до крусти и детето тешко дише се јавува и хридроцефалус како
последица на оштетување на мозокот може да се јави и петехијален осип
оститис и периодтитис.
Сифилис конаталис тарда - симтомите се јавуваат меѓу 5-9 година од животот
и примените одговараат на оние кои се јавуваат во 3 стадиум. Покрај
туберозни сифилидни и гуми се јавува и седлест нос кој е резулатат на
распаѓање на рскавицата и носната коска има сабјата тибија ( конвексност на
предниот раб на тибијата) хатчиндонов тријас - хатлиндонови заби: (горните
секачи имат бовлест изглед и сурдитаст глувост) сите промени се трајни и
неможе да се влијае на нив со специфично лекување.
Туберозни сифилиди- појава на јазолчиња кои се цврсти безболни темно
црвени покриени со белузлави сквами кои може да учцелираат и по
повлекувањето оставаат атрофичен цикатрикс.
Сифилистични гума грануломатозни лезии кои се деструктивени со
некроточен центар и имаат тенденција да учцелираат, сместени се длабоко во
кожата а некогаш и во субкутисот
Дијагноза:дијагнозата се поставува со клиничка слика,докажување на
спирохетиите во примерок од лезијата,присуство на антитела во
циркулацијата и во ликвор цереброспиналис.
При ран латентен сифилис до една година се дава бензантин пеницилин Г
i.m., при доцент латентен сифилис се дава истата терапија 1 неделно. Ако де
дијагностицира кај бремени треба веднаш да се започне со терапија со
пеницилин, третманот до пеницилин повеќе од 30 дена пред породувањето
може да спречи појава на конгенителан сифилис. Во случај на просветливост
се дава Еритромицин но тој не поминува низ плацентата бариера.
Примарната на тетрациклините во бременост е контраиндицирана. Сите
бремени кои раѓаат мртво дете после 20 гестациска недела треба да се
тестираат за сифилис за време на породувањето.