REPUBLIKA E SHQIPËRISË

GJYKATA E LARTË
KOLEGJI CIVIL

Nr. 11118-03749-00-2014 Regj.Themeltar

Nr. 00-2022-2668 i Vendimit

VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga gjyqtarët:

Enton DHIMITRI -Kryesues

Margarita BUHALI -Anëtare
Darjel SINA -Anëtar

sot, më datë 02.11.2022, mori në shqyrtim, në dhomën e këshillimit,çështjen civile me nr.

11118-03749-00-2014 Regjistri Themeltar, datë regjistrimi 23.10.2014, që i përket:

PADITËS: Teuta Shehaj.

I PADITUR: Shoqëria “DENEKO” sh.p.k

OBJEKTI: Detyrimi i të paditurit të paguajë në favor të paditëses penalitetin prej 30%

të shumës së paguar, dëmin e shkaktuar dhe fitimin e munguar për
mosrespektim të detyrimeve të shprehura në kontratën nr.3691Rep.
nr.2113Kol. datë 07.11.2008.

BAZA LIGJORE: Neni 31 e vijues i Kodit të Procedurës Civile; nenet 480, 481, 486
dhe vijues 690 dhe 698 të Kodit Civil; Kontrata Premtim shitje
apartamenti nr.3691 Rep., nr.2113 Kol., datë 07.11.2008.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Enton Dhimitri dhe si shqyrtoi çështjen në dhomë
këshillimi në tërësi,

V Ë R E N:

1
 I. Rrethanat e çështjes

1. Nga hetimi gjyqësor ka rezultuar se mes palës paditëses Teuta Shehaj, në cilësinë e
prenotueses dhe të paditurit “Deneko” sh.p.k., si ndërtues, më datë 07.11.2008 është lidhur një
kontratë noteriale Premtim Shitje Apartamenti, për prenotimin e dy apartamenteve, me nr. 3691
Rep. nr. 2113/2 Kol.
2. Me kontratën e mësipërme i padituri ka marrë përsipër ndërtimin e një godine 8 kate në
lagjen Uji i Ftohtë, Vlorë duke vënë në dispozicion të blerëses Teuta Shehaj apartamentin e tipit
“A2”, i përbërë nga 1+1, në katin e parë të banimit dhe apartamentin e tipit “A3” i përbërë edhe
ky nga 1+1 në katin e parë të banimit, të pozicionuar në planimetrinë bashkëngjitur kësaj
kontrate, kundrejt çmimit total prej 80 mijë euro.
3. Në kontratë janë parashikuar edhe detyrimet e palës shitëse të ardhshme, të paditurit
shoqërisë “Deneko” sh.p.k. si vijon: “... Sipas pikës “C4” palës blerëse të ardhshme do t’i
dorëzohet apartamenti i përfunduar pas likuidimit të plotë të çmimit të shitjes, gjithnjë jo para
datës 31.05.2009. Në rast vonesash në dorëzimin e apartamentit të rrjedhura për faj të palës
shitëse të ardhshme, kjo e fundit detyrohet t’i paguajë palës blerëse të ardhshme një penalitet
prej 50.000 lekë për çdo muaj vonesë. Sipas pikës “C8”, palët kanë rënë dakord që kontrata e
shitjes përfundimtare të kryhet në momentin e regjistrimit të kësaj pasurie pranë ZVRPP Vlorë
në favor të shoqërisë “Deneko”sh.p.k. Në rast se kontrata e shitjes, pas regjistrimit të pasurisë
në favor të palës shitëse të ardhshme nuk do të realizohet për faj të saj (palës shitëse të
ardhshme), kjo e fundit detyrohet t’i kthejë palës blerëse të ardhshme shumën e paguar dhe një
penalitet prej 30% të shumës. ...”.
4. Me padinë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, paditësja ka pretenduar se nga i
padituri nuk janë përmbushur detyrimet kontraktore, konrektisht apartamentet e banimit nuk janë
dorëzuar në afatin e përcaktuar dhe deri në çastin e ngritjes së padisë datë 30.01.2012.
Gjithashtu, i padituri nuk ka përmbushur detyrimin për lidhjen e kontratës përfundimtare,
megjithëse regjistrimi i objektit në favor të tij është bërë që në datën 26.10.2009. Gjatë gjykimit,
paditësja ka pakësuar objektin e padisë, duke hequr dorë nga kërkimi për zgjidhjen e kontratës
dhe kthimin e shumës së paguar, duke u qëndruar vetëm kërkimeve të tjera për pagimin e
penalitetit në masën 30% të kësaj shume, dëmin e shkaktuar dhe fitimin e munguar për shkak të
mospërmbushjes së detyrimeve në kohë nga i padituri.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr. 3150, datë 13.11.2012, ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesëpadisë. Shpenzimet gjyqësore si janë kryer. Kundër këtij vendimi
lejohet ankim brenda 15 ditëve në Gjykatën e Apelit Vlorë. Për palën në mungesë ky afat fillon të
llogaritet nga e nesërmja e marrjes dijeni për vendimin.”.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor arsyeton se: “Në lidhje me pretendimin e palës paditëse
gjykata çmon se ky është një pretendim i cili nuk mbështet në kuptimin që i jep ligji kontratës së
sipërmarrjes pasi ajo është kontrata me anë të së cilës njëra palë (sipërmarrësi) detyrohet që me
mjetet e saj dhe duke marrë përsipër rrezikun të kryejë një vepër, të bëjë një shërbim ose një
zbatim të pavarur të punimeve, ndërsa pala tjetër detyrohet ta pranojë atë kundrejt çmimit të
caktuar në kontratë. Në rastin konkret nuk kemi të bëjmë me një kontratë sipërmarrje, por me një

2
kontratë premtim shitje të një sendi të paluajtshëm. Kërkimet për shpërblim dëmi duke qenë se
rrjedhin nga kontrata do të trajtohen si të tilla. Në rastin konkret kemi të bëjmë me pretendime
për shpërblim dëmi kontraktor. Së pari Gjykata çmon se pala paditëse nuk ka kërkuar
shpërblimin e dëmit për shumën 50.000 lekë në muaj sipas pikës C3 të kontratës, por ka kërkuar
pagesën e penalitetit prej 30% të shumës së paguar sipas pikës C8 të kontratës dhe dëmit të
shkaktuar. Në këto kushte nuk është i rëndësishëm për këtë gjykim përcaktimi i datës së marrjes
në posedim të sendit nga ana e palës paditëse pasi prej saj nuk u pretendua ky lloj shpërblimi
dëmi për shumën 50.000 lekë në muaj sipas pikës C3 të kontratës. Gjykimi pas pakësimit të
objekti të kërkesë padisë iu referua shpërblimit të dëmit të ardhur nga mos lidhja e kontratës së
shitjes dhe pagimit të penalitetit po përsëri nga mos lidhja e kontratës së shitjes. Referuar nenit
698 të Kodit Civil, në rast mospërmbushje të detyrimit pala ka të drejtë të kërkojë: Përmbushje
detyrimi dhe shpërblim dëmi ose zgjidhje të kontratës dhe shpërblim dëmi. Në rastin në gjykim
detyrimet e mara përsipër nga palët lidhen me një kusht që është realizimi i kontratës së shitjes.
Në lidhje me pretendimet e palës paditëse se i ka ardhur dëm pasi ka kryer punime në objekt,
gjykata çmon se këto pretendime nuk u provuan gjatë këtij gjykimi. Po kështu nuk u paraqit
ndonjë pretendim se pala paditëse ka pësuar dëm pasi i është dashur ta tjetërsojë sendin e
kontraktuar. Për të përcaktuar nëse pala e paditur është në faj së pari duhet të bëhet dallimi mes
dorëzimit faktik të sendit dhe atij formal që do të realizohet vetëm me realizimin e kontratës së
shitjes dhe regjistrimit në ZVRPP. Nga provat e paraqitur anë gjykim rezultoi e provuar se pala
e paditur ka ndërmarrë të gjitha veprimet e mundshme për të realizuar regjistrimin në ZVRPP
Vlorë. Vetëm dy ditë pas regjistrimit të objektit ka njoftuar me njoftim publik se klientët duhet të
paraqiteshin për lidhjen e kontratës përfundimtare të shitjes. Nga sa më sipër rezulton se pala e
paditur nuk ka faj, as në formën e dashjes as të pakujdesisë, në vonesën e procesit të regjistrimit
të pasurisë. Po kështu gjykata merr parasysh dhe faktin se pala e paditur pavarësisht mos
realizimit të regjistrimit ka lejuar marrjen në posedim të objektit nga pala paditëse e cila ka
vijuar me shfrytëzimin e saj. Në lidhje me kërkimin për pagimin e penalitetet: Penaliteti 30% i
shumës prej 80.000 euro i parashikuar në nenin C8 të kontratës është një kusht penal. Referuar
edhe Gjykatës së Lartë në vendimin nr.277, datë 10.06.2010, në rastin konkret kushti penal
konsiderohet vlerësues dhe duke pasur parasysh se pala paditëse ka parashikuar në kërkimet e
saj dhe shpërblimin e dëmit çmon se kërkimi i kushtit penal duhet të rrëzohet. Përveç sa më sipër
nga përmbajtja e pikës C8 të kontratës rezulton se pala e paditur mund të mbajë përgjegjësi për
këtë kusht vetëm në rast të zgjidhjes së kontratës, pasi parashikohet në mënyrë kumulative kthimi
i shumës së paguar dhe penalitetet: “Në rast se kontrata e shitjes, pas regjistrimit të pasurisë në
favor të palës shitëse të ardhshme nuk do realizohet për faj të saj (palës shitëse të ardhshme), kjo
e fundit do të detyrohet t’i kthejë palës blerëse të ardhshme shumën e paguar dhe një penalitet
prej 30% të shumës ...”. Pala paditëse mund të paraqiste këtë kërkim vetëm nëse do t’i referohej
objektit fillestar për zgjidhje të kontratës së shitjes.
7. Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim pala paditëse duke kërkuar prishjen e
vendimit dhe pranimin e padisë, duke parashtruar ndër të tjera se:

3
 - Vendimi i gjykatës nuk është rrjedhojë e vlerësimit të drejtë të provave dhe fakteve të
paraqitura dhe gjykata ka zbatuar dhe interpretuar keq ligjin si dhe nuk ka marrë në analizë të
gjitha provat dhe pretendimet e palës paditëse.
- Gjykata ka shtrembëruar dhe ka shmangur faktin se midis palëve ka një kontratë ligjore
të rregullt duke bërë interpretime si parakontratë apo kontratë sipërmarrje.
- Gjykata ka marrë dhe interpretuar prova në kundërshtim me ligjin dhe procedurën e
përcaktuar duke marrë dhe pyetur dëshmitarë në kundërshtim me nenet 231, 232 dhe 235 të
KPC.
- Gjykata ka shmangur dhe shtrembëruar thëniet dhe kërkimet e vetë palës paditëse në
diskutimin përfundimtar.
- Gjykata në vendimmarrjen e saj ka shmangur dhe ka bërë interpretim të gabuar të
realizimit të kontratës përfundimtare të shitjes duke arritur në konkluzionin e gabuar se pala e
paditur nuk ka faj vetëm duke iu referuar thënieve të dëshmitarëve që janë pyetur në kundërshtim
me ligjin dhe procedurën dhe pa iu referuar dokumenteve zyrtare dhe provave shkresore.
- Gjykata nuk ka bërë interpretimin e duhur të dispozitave ligjore të vendosura në
kërkesëpadi e madje i ka shmangur ato.
- Është provuar se midis palëve ndërgjyqëse ka pasur një kontratë të rregullt të lidhur
para noteres për blerjen nga ana e paditëses e dy apartamenteve banimi në objektin shumëkatësh
që pala e paditur subjekti ndërtues “Deneko” sh.p.k. do të ndërtonte sipas lejes së ndërtimit të
miratuar me Vendimin nr.3/29, datë 16.06.2006 të KRRT Bashkia Vlorë dhe projektit përkatës,
fakt të cilin gjykata e ka interpretuar në mënyrë të gabuar. Kjo vërtetohet me Kontratën
“Premtim Shitje Apartament” me nr.3691 Rep., nr.2113 Kol., datë 07.11.2008. Në këtë kontratë
janë përcaktuar shumë qartë kushtet e saj me të drejtat dhe detyrimet e palëve, ku pala paditëse i
ka plotësuar të gjitha detyrimet, ndërsa pala e paditur nuk i ka plotësuar ato.
- Pikërisht mosplotësimi i pikës C.8. të kësaj kontrate nga ana e palës së paditur ka qenë
objekt kërkimi dhe shqyrtimi pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë. Duke qenë se nuk është
plotësuar ky kusht i kësaj kontrate pala paditëse ka bërë kërkimin e saj dhe këtu dhe vetëm këtu
dhe mbi bazën ligjore përkatëse gjykata duhet të bënte zgjidhjen ligjore të çështjes dhe ka bërë
interpretime si parakontratë apo kontratë sipërmarrje. Në bazën ligjore janë vendosur nenet 690
dhe 698 të KC.
- Në seancat përkatëse nga ana e gjykatës janë pyetur me cilësinë e dëshmitarëve persona
që kanë punuar te firma ndërtuese Deneko sh.p.k. e madje deri te djali i përfaqësuesit të firmës
Deneko sh.p.k. çka bie ndesh me nenet 231-235 KPC. Kjo pasi provueshmëria rreth faktit nëse
është bërë ose jo kontrata e shitjes përfundimtare nga ana e të paditurit te paditësja bëhet vetëm
me dokumente shkresore e akte zyrtare sikundër janë aktet noteriale të shitjes te noteri apo
regjistrimi i kontratës së shitjes në organin zyrtar ZVRPP Vlorë. Në rastin konkret një fakt i tillë
është vërtetuar plotësisht që nuk ka ndodhur e madje është pranuar edhe nga vetë pala e paditur,
ndaj dhe pranimi dhe pyetja e dëshmitarëve për akte të tilla zyrtare bie në kundërshtim me nenet
231-235 KPC.
- Gjykata ka shmangur dhe shtrembëruar thëniet dhe kërkimet e vetë palës paditëse në
diskutimin përfundimtar. Kështu, në paragrafin e parë dhe të dytë të vendimit, gjykata shprehet

4
se: “Në lidhje me pretendimet e palës paditëse se i ka ardhur dëm pasi ka kryer punime në
objekt, gjykata çmon se këto pretendime nuk u provuan gjatë këtij gjykimi. Po kështu nuk u
paraqit ndonjë pretendim se pala paditëse ka pësuar dëm pasi i është dashur t’a tjetërsojë sendin
e kontraktuar”. Një fakt i tillë është tërësisht i pavërtetë pasi vetë paditësja në diskutimin
përfundimtar, përveç diskutimeve me shkrim të paraqitura nga ana e përfaqësuesit, ka deklaruar
vetë se i është shkaktuar një dëm shumë i madh pasi ajo ka dashur që t’i shiste të dy hyrjet për
arsye ekonomike pasi do të operohej dhe se donte të shkonte te fëmijët e saj në Tiranë. Një fakt i
tillë është pasqyruar edhe nga procesverbali i seancës gjyqësore përkatëse.
- Gjykata në vendimmarrjen e saj ka shmangur dhe ka bërë interpretim të gabuar të
realizimit të kontratës përfundimtare të shitjes duke arritur në konkluzionin e gabuar se pala e
paditur nuk ka faj vetëm duke iu referuar thënieve të dëshmitarëve që janë pyetur në kundërshtim
me ligjin dhe procedurën dhe pa iu referuar dokumenteve zyrtare dhe provave shkresore.
- Kështu megjithëse është vërtetuar plotësisht se nuk është realizuar kontrata
përfundimtare e shitjes madje e pranuar nga vetë pala e paditur gjykata e ka quajtur pa faj këtë
palë duke iu referuar vetëm thënieve të njëanshme të dëshmitarëve të thirrur para gjykatës të cilët
kanë qenë të punësuar pranë palës së paditur apo kanë lidhje gjinore me të, fakt i cili sikundër
theksuam më lart bie në kundërshtim me kriteret ligjore dhe procedurën e përcaktuar në nenet
231-235 KPC.
- Përveç sa më sipër para gjykatës është vërtetuar se ndaj përfaqësuesit të palës së paditur
si dhe ndaj pronarëve të truallit nga ana e palës paditëse është bërë kallëzim penal për veprat
penale të falsifikimit dhe të mashtrimit dhe çështja është në vazhdim hetimi dhe gjykimi nga ana
e Prokurorisë dhe gjykatës.
- Po kështu nga ana e paditëses janë bërë ankime në Ministrinë e Drejtësisë, KLD, Zyrën
Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme për mosregjistrimin dhe mos pajisjen me
çertifikatë pronësie për paditësen, veprime të cilat i kanë sjellë asaj një dëm shumë të madh
ekonomik por edhe në shëndetin, moralin dhe psikologjinë e saj dhe të familjes së saj.
- Gjykata në mënyrë shumë të gabuar e ka quajtur kërkimin e bërë prej palës paditëse të
penalitetit prej 30% të shumës së paguar si kusht penal vlerësues dhe jo kusht penal gjobor. Një
interpretim i tillë bie ndesh me vetë vullnetin që palët kanë shprehur dhe kanë qenë të
kujdesshme në hartimin dhe nënshkrimin e kontratës, duke fiksuar vetë këtë penalitet në rast mos
përmbushje të detyrimit nga pala e paditur.
- Pra, vetë ky kusht dhe kjo kontratë e cila në bazë të nenit 690 KC ka fuqinë e ligjit për
palët, duhet të zbatohet me përpikëri dhe gjykata nuk mund të dalë tej këtyre përcaktimeve të
bëra nga vetë palët në kontratë dhe të sanksionuara në ligj. Nga ana e gjykatës është argumentuar
se gjoja kërkimi i penalitetit prej 30% të shumës do të kishte vend vetëm nëse pala paditëse do të
kërkonte zgjidhjen e kontratës. Një interpretim i tillë bie ndesh me nenin 698 të KC.
- Në dispozitën e mësipërme përcaktohet shumë qartë se shpërblimi i dëmit nuk varet
vetëm nga zgjidhja ose jo e kontratës, por ai mund të bëhet në të dy rastet si atë të
mospërmbushjes së detyrimit ashtu edhe atë të zgjidhjes së kontratës. Çdo interpretim ndryshe që
mund të bëhet është tërësisht i pavlefshëm, ndaj dhe gjykata e apelit duhet ta marrë parasysh këtë
fakt.

5
 - Duke qenë se me prova të plota vërtetohet plotësisht se nga ana e palës së paditur nuk
janë respektuar kushtet e përcaktuara sipas kontratës së lidhur midis palëve duke mos i dorëzuar
apartamentet e banimit në afatin e përcaktuar në kontratë si dhe duke qenë se megjithëse pala e
paditur ka bërë regjistrimin në favor të saj nëregjistrat hipotekorë qysh në datën 26.10.2009 të
objektit shumëkatësh sipas lejes përkatëse duke kaluar kështu mbi 5 vjet, akoma edhe sot nuk ka
realizuar kontratën përfundimtare të shitjes.
- Kjo bie ndesh me vetë vullnetin e palëve të shprehur në pikën C.8. të kontratës dhe
sërish akoma edhe sot nuk është realizuar dhe refuzohet të bëhet realizimi i kontratës
përfundimtare të shitjes, veprim i cili i ka sjellë shumë dëm palës paditëse.
8. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr. 1259, datë 08.07.2014, ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.3150, datë 13.11.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë.”.
9. Gjykata e apelit ka arsyetuar se: “ Në kontratë është parashikuar se apartamentet do të
dorëzohen pas likuidimit të plotë të çmimit, por gjithnjë jo para datës 31.05.2009, ndërkohë që,
nëse pala ndërtuese nuk respekton afatin e dorëzimit të apartamenteve (pika C4 e kontratës),
detyrohet t’i paguajë palës tjetër shumën prej 50.000 lekë të reja për çdo muaj vonesë.
Gjithashtu, në kontratë është parashikuar se kontrata e shitjes përfundimtare do të kryhet në
momentin e regjistrimit të kësaj pasurie pranë ZVRPP Vlorë në favor të shoqërisë Deneko sh.p.k.
dhe në rast se kontrata e shitjes, pas regjistrimit të pasurisë në favor të palës shitëse të ardhshme
nuk do të realizohet për faj të saj (palës shitëse të ardhshme), (pika C8 e kontratës), kjo e fundit
detyrohet t’i kthejë palës blerëse të ardhshme shumën e paguar dhe një penalitet prej 30% të
shumës. Nga gjykata e shkallës së parë është bërë një hetim i plotë dhe i gjithanshëm në lidhje
me përmbushjen e këtyre detyrimeve, pra të dorëzimit të ambienteve të banimit (dy
apartamenteve), si dhe të çastit të regjistrimit të kësaj pasurie pranë ZVRPP Vlorë në favor të të
paditurit. Ajo gjykatë, nuk është ndalur hollësisht në lidhje me përcaktimin e çastit të dorëzimit
të apartamenteve paditëses, pasi, gjithë pretendimet e paditëses, duke iu referuar edhe provave
me dëshmitarë dhe faturave të konsumit të energjisë elektrike, analizohen në funksion të
pretendimit të saj se ende nuk është lidhur kontrata përfundimtare e shitjes. Gjithsesi, nisur nga
objekti i padisë, duke qenë se ky është një kërkimi i pavarur i paditëses, gjykata e apelit, në
analizë të provave të administruara dhe pohimeve të vetë paditëses, e gjen të pabazuar
pretendimin e saj se dorëzimi i apartamenteve është bërë me vonesë. Kështu, paditësja pretendon
se ka qenë iniciativa e saj për të marrë në dorëzim këto apartamente në vitin 2010, pa
përcaktuar saktësisht kohën. Sipas pikës C4 të kontratës së prenotimit të apartamenteve,
dorëzimi i tyre nuk do të bëhej përpara 31.05.2009. Ndërkohë, në gjykim dhe në diskutimin
përfundimtar, vetë paditësja pranon se ka qenë prezent në ndjekjen e punimeve qysh në vitin
2009, duke pretenduar se për shkak të cilësisë së dobët të punimeve ka qenë e detyruar t’i ndreqë
vetë, me shpenzimet e saj. Kjo sjellje e paditëses, tregon qartë për posedimin efektiv që vetë
paditësja ka pasur mbi dy apartamentet qysh në vitin 2009, duke e bërë të pabazuar pretendimin
se i ka marrë në dorëzim këto ambiente në vitin 2010, veç sa më sipër, në gjykim janë
administruar edhe prova të tjera si dëshmitë e Dhimitër Peço, Niko Bashollari, Qazim Zeka,
persona që kanë ndjekur në vijimësi punimet e kryera në këtë ndërtesë, si dhe faturat e emetuara
nga “CEZ Shpërndarje” sh.a. për matësit me nr. 40962 dhe 40963, që pasqyrojnë konsum

6
energjie qysh nga muaji Janar i vitit 2009. Fakti që këto fatura kanë dalë në emër të të paditurit,
shpjegohet me natyrën e marrëdhënies së krijuar mes të paditurit dhe CEZ Shpërndarje sh.a.në
fazën kur ende nuk janë lidhur kontratat përfundimtare me pronarët e rinj të apartamenteve të
banimit, si një praktikë tashmë e njohur dhe gjen mbështetje edhe në kontratën e premtimit për
shitje të lidhur mes palëve, pika C7 ku parashikohet detyrimi për të parapaguar blerësi vlerën e
lidhjes së kontratave me Ujësjellësin dhe KESH. Nëse këto kontrata do të lidheshin
drejtpërdrejtë nga blerësi, atëherë nuk do të kishte vend për një kusht të tillë. Tërësia e këtyre
provave e analizuar në harmoni edhe me pohimet e vetë paditëses, e bëjnë të pabazuar
pretendimin e saj se këto apartamente nuk janë dorëzuar në afat, pra pas datës 31.05.2009 (në
kushtet që çmimi i shitjes ka qenë i likuiduar qysh më parë). Referuar Vendimit Unifikues nr.1
datë 06.01.2009 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, e drejta e pronësisë mbi këto
ambiente i ka kaluar paditëses qysh në çastin e përfundimit dhe dorëzimit të ambienteve (fitimi
në të ardhmen i sendit) dhe pagesës së këstit të fundit nga ana e paditëses. Në këtë kuptim,
qëllimi kryesor i kontratave, ai i kalimit të pronësisë së këtyre ambienteve tek paditësja është
përmbushur tërësisht dhe brenda afatit. Pretendimi mbi mos regjistrimin e këtyre pasurive, nuk
cënon në thelb të drejtën e pronësisë që paditësja tashmë e ka fituar, por ndikon në të drejtën e
tij për t’i tjetërsuar këto sende tek të tretët. Në lidhje me pretendimin tjetër për mospërmbushjen
në kohë të detyrimit për të lidhur kontratën përfundimtare të shitjes, nga gjykata e shkallës së
parë, pasi është bërë një analizë e hollësishme e natyrës juridike të kësaj kontrate, të risqeve që
ekzistojnë në përmbushjen plotësisht dhe në kohë të detyrimeve të marra përsipër, është ndalur
në analizën e fakteve të konstatuara në gjykim në raport me fajin, si kusht thelbësor në lindjen e
këtij detyrimi. Referuar nenit 698 të Kodit Civil, në rast mospërmbushje të detyrimit pala
kreditore ka të drejtë të kërkojë ose përmbushjen e detyrimit dhe shpërblimin e dëmit të
shkaktuar deri në atë çast nga mospërmbushja, ose zgjidhjen e kontratës dhe shpërblimin e dëmit
të shkaktuar nga kjo sjellje. Në referim të detyrimeve kontraktore të marra përsipër nga i
padituri, rezulton se bëhet fjalë për mospërmbushjen në kohë të detyrimit për realizimin e
kontratës së shitjes. Përgjegjësia civile në rastin e detyrimeve kontraktore rrjedh nga
marrëveshja e bërë mes palëve dhe sjellja me faj e palës në mospërmbushje të detyrimeve të
marra përsipër. Në këtë lloj përgjegjësie, detyrimi lind vetëm për palën kontraktuese për shkak të
sjelljes me faj të saj, ndaj si i tillë, faji është element i domosdoshëm në lindjen e kësaj
përgjegjësie. Megjithëse paditësja ka pretenduar se i ka ardhur dëm pasi ka kryer punime në
objekt, gjatë gjykimit prej saj, nuk është paraqitur asnjë pretendim për të evidentuar këto
punime, domosdoshmërinë e kryerjes së tyre prej vetë paditëses, si dhe vlerën e tyre. Po kështu,
në gjykim nuk është provuar asnjë rrethanë në lidhje me mundësinë për tjetërsimin e këtyre
apartamenteve për të provuar eventualisht lindjen e një dëmi për shkak të mos lidhjes në afat të
kontratës përfundimtare, sikundër ka pretenduar paditësja për shitje të apartamenteve dhe
largimin nga ky qytet për të jetuar pranë fëmijëve. Gjithsesi, fakti që palët, me marrëveshje kanë
parashikuar kusht penal në rast mospërmbushje në kohë të këtij detyrimi, pra për lidhjen e
kontratës përfundimtare, e çliron paditësen nga barra e provës për të provuar dëmin e shkaktuar
dhe masën e këtij dëmi, duke detyruar në çdo rast debitorin të paguajë vlerën e kushtit penal. Ajo
që shtrohet për zgjidhje është analiza e sjelljes së të paditurit në realizimin në kohë të këtij

7
detyrimi. Sikundër me të drejtë ka arsyetuar gjykata e shkallës së parë, është provuar se vonesa
në regjistrimin përfundimtar të objektit në ZVRPP Vlorë në favor tëtë paditurit, nuk ka ardhur
për shkak të veprimeve të fajshme të këtij të fundit, por nga shkaqe të pavarura prej tij. Kështu,
është provuar në gjykim me prova shkresore, dhe jo me dëshmitarë sikundër pretendohet në
ankimin e paditëses, se i padituri ka aplikuar pranë ZVRPP Vlorë në datë 25.11.2008 pas
miratimit të lejes së shfrytëzimit nga ana e KRT Bashkia Vlorë. Kanë qenë mosveprimet e
ZVRPP Vlorë për regjistrimin e objektit, shkaku që regjistrimi është realizuar vetëm në datën
26.10.2009, duke iu referuar kartelës së regjistrimit dhe kjo, si rrjedhojë e ankesave të
vazhdueshme të të paditurit. Por edhe në këtë rast janë lëshuar vetëm vërtetime hipotekore pa e
pajisur të paditurin me çertifikatën e pronësisë, pasi duhej realizuar kontrata e këmbimit me
pronarët e truallit dhe pajisja e këtyre të fundit me vërtetimin e pronësisë të rinovuar brenda një
afati tremujor. Kanë qenë përsëri mosveprimet e ZVRPP Vlorë që nuk ka pranuar të lëshojë këto
vërtetime pronësie, shkaku që nuk është realizuar në kohë kontrata e këmbimit mes të paditurit
dhe pronarëve të truallit. Përfundimisht, pas shumë ankesave të të paditurit, pranë ZVRPP
Vlorë, ZQRPP Tiranë, Ministrinë e Drejtësisë dhe Kryeministri, është bërë e mundur pajisja e
pronarëve të truallit me vërtetimin e pronësie, realizimi i kontratës së këmbimit nr.2084 Rep.
datë 16.08.2011 me pronarët e truallit, kontratë e cila është regjistruar më datë 03.11.2011 në
ZVRPP Vlorë. Është provuar gjithashtu se në datën 05.11.2011, i padituri ka bërë lajmërim
publik pranë objektit ku banon paditësja si dhe pranë noteres pranë së cilës do të kryheshin
veprimet e mëtejshme dhe transaksionet përfundimtare. Ekzistenca e njoftimit publik për
paraqitjen e prenotuesve për të lidhur kontratën e shitjes, është provuar në gjykim me
dëshmitarët Dhimitër Peço, Niko Bashollari, Qazim Zeka, Enio Deneko, si dhe me kontratat e
lidhura pak ditë pas këtij njoftimi nga prenotues të tjerë të ambienteve të kësaj ndërtese, që janë
paraqitur mbi bazën e këtij njoftimi. Ndërkohë që, ka rezultuar e provuar se ende sot, megjithëse
tashmë ka përfunduar regjistrimi i objektit në favor tëtë paditurit, duke mos pasur asnjë pengesë
për lidhjen e kontratës përfundimtare, nuk ka asnjë vullnet pozitiv të paditëses për të lidhur këtë
kontratë, veprim që e privon atë nga e drejta për të kërkuar pagimin e kushtit penal dhe dëmit të
shkaktuar nga vonesa, apo fitimin e munguar. Ndryshe nga sa ka pretenduar në ankim dhe në
gjykim paditësja se kjo vonesë ka ardhur për faj të të paditurit, të gjitha këto rrethana të
sipërcituara provojnë mungesën tërësore të fajit në gjithë sjelljen e të paditurit në përmbushjen e
këtij detyrimi. Po kështu, pretendimi i paditësit se i padituri ka qenë në dijeni të problemeve dhe
mosmarrëveshjeve mbi pronësinë e truallit, duke aluduar kështu për dijeni të të paditurit për
problemet dhe vonesat në regjistrimin përfundimtar të objektit, nuk kanë lidhje me shkakun e
padisë. Nga përmbajtja e korrespondencës mes të paditurit dhe institucioneve shtetërore ZVRPP
Vlorë, ZQRPP Tiranë, Ministrinë e Drejtësisë dhe Kryeministri, ka rezultuar e provuar tërësisht
se shkaku i vonesës për të pajisur pronarët e truallit me vërtetim pronësie apo për moskryerjen
në kohë të regjistrimit, nuk kanë qenë problemet në lidhje me pronësinë e këtij trualli, por ka
qenë nisja e procedurave të regjistrimit fillestar sistematik të këtyre pasurive, duke u urdhëruar
moskryerja e asnjë regjistrimi pasurie të ndodhur në këtë zonëkadastrale (shih Urdhrin
nr.4495/1, datë 03.12.2009 të ZVRPP Vlorë) dhe më pas, mungesa e informacionit hartografik
në lidhje me këtë zonë, nga ana e ZVRPP (shih shkresën “Kthim përgjigje” nr.3955/1 datë

8
11.07.2011 të ZVRPP Vlorë), pa u lidhur në asnjë moment në mënyrë specifike me pronësinë e
truallit ku është ndërtuar ky objekt. Për rrjedhojë, pretendimet e paditëses për ekzistencën e
procedimeve penale ndaj pronarëve të truallit dhe të paditurit mbi konfliktet në lidhje me
pronësinë e truallit, duke mos qenë shkaku i vonesës në regjistrimin e këtij objekti, dalin jashtë
objektit të këtij gjykimi”.
10. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka paraqitur rekurs, pala paditëse, duke kërkuar
prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes për rigjykim.
11. Gjykimi në Gjykatën e Apelit është zhvilluar në prani të palës paditëse, ndërsa rekursi
është depozituar në datën 6.8.2014.
12. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs pala paditëse Teuta
Shehaj duke parashtruar, ndër të tjera, se:
-Të dyja gjykatat nuk kanë respektuar ligjin.
-Në gjykim u provua fakti se mes palëve është nënshkruar një kontratë premtim shitje për dy
apartamente, për të cilat pala paditëse ka paguar të githë çmimin, ndërsa pala e paditur nuk ka
respektuar detyrimet e saj.
- Ndërtimi i kryer nga pala e paditur nuk është bërë konform lejes së ndërtimit nr. 4/35, datë
15.09.2006, fakt që ka sjellë pengesa të ndryshme në vazhdimin e procedurës administrative të
regjistrimit dhe për të realizuar kalimin e pronësisë në favor të palës paditëse Teuta Shehaj.
-Të dyja gjykatat në pjesën përshkruese e arsyetuese të vendimeve, pranojnë
mospërmbushjen e plotë të detyrimit dhe vonesën e palës së paditur.
-Gjykatat në mënyrë jo logjike e absurde, rrëzojnë të gjitha pretendimet e palës paditëse për
dëmin e shkaktuar dhe fitimin e munguar, duke argumentuar se “përgjegjësia e palës së paditur
nuk ekziston, pasi mungon faji për përmbushjen me vonesë të detyrimit”.
-Të dyja gjykata në arsyetimin e tyre bien në kontradikta logjike dhe shpesh herë janë
konfuze duke mos vlerësuar drejtë të gjitha aktet e provat e administruar në gjykim.
-Gjykatat, në kundërshtim me nenet 14 dhe 16 të KPC-së nuk kanë kryer një proces të
rregullt ligjor, duke mos bërë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm.
-Të dyja gjykatat kanë zbatuar keq ligjin procedural dhe atë material.
-Të dyja gjykatat në vendimet e tyre nuk kanë zbatuar Vendimin Unifikues të Gjykatës së
Lartë nr. 3/2012.
-Vendimet e të dyja gjykatave nuk kanë zbatuar drejtë ligjin, duke mos bërë të mundur që të
japin zgjidhje ligjore për të gjitha kërkimet e paditëses Teuta Shehaj.
-Të dy vendimet pranojnë faktet e pretenduara nga pala paditëse dhe në kundërshtim me sa
konstatojnë e pranojnë nuk shprehen me vendim.

II. Vlerësimi i Kolegjit

13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji) vlerëson se, rekursi i paraqitur nga
pala paditëse Teuta Shehaj nuk përmban asnjërin nga rastet e parashikuara në ligj, prandaj si i
tillë ai nuk duhet të pranohet.

9
 14. Kolegji çmon të nevojshme të evidentojë fillimisht faktin e ndryshimeve ligjore që ka
pësuar Kodi i Procedurës Civile me ligjin nr. 44/2021, botuar në fletoren zyrtare në datën 14 Maj
2021 dhe që kanë hyrë në fuqi në datën 29 Maj 2021. Në nenin 32 të ligjit nr. 44/2021, mbi
dispozitat tranzitore, parashikohet se: “1. Përbërja e trupave gjykues, si dhe procedura e gjykimit
në Gjykatën e Lartë rregullohet sipas përcaktimeve në këtë ligj, pavarësisht përcaktimeve të
ndryshme në ligje të tjera.2.Rekurset e paraqitura, por ende të pashqyrtuara, konsiderohen të
pranueshme nëse plotësojnë parashikimet e ligjit në fuqi në kohën e depozitimit të tyre”. Mbi
bazën e interpretimit literal të kësaj dispozite rezulton se pavarësisht kohës së regjistrimit të
rekursit, Kolegji, ndër të tjera, sa i takon formimit të trupit gjykues, procedurës së gjykimit si dhe
mënyrës sesi disponon me vendimin përfundimtar, i referohet dispozitave që janë aktualisht në
fuqi, ndërsa në rastin e rekurseve të cilat janë depozituar dhe regjistruar përpara datës së hyrjes
në fuqi të këtyre ndryshimeve, në funksion edhe të garantimit të të drejtave të palëve
ndërgjyqëse, për efektet e pranueshmërisë apo jo të rekursit mbahet parasysh ligji i kohës së
regjistrimit të tyre.
14.1. Në referim të dispozitës së sipërcituar, kjo çështje në zbatim të nenit 482 të Kodit të
Procedurës Civile u shqyrtua në dhomë këshillimi, pasi në referim të rregullit që është aktualisht
në fuqi, sipas përcaktimeve të kësaj dispozite në momentin e shqyrtimit të rekursit, shqyrtimi i
çështjeve nga Kolegji Civil bëhet në dhomë këshillimi, si dhe pasi nuk janë të pranishme rastet
përjashtimore për shqyrtimin e çështjeve në seancë gjyqësore, të parashikuara nga neni 482/a i
Kodit të Procedurës Civile. Në çdo rast, referuar ndryshimeve që ka pësuar Kodi i Procedurës
Civile në nenin 485 të tij, në dhomë këshillimi apo në seancë dëgjimore, Kolegji ka të drejtë të
disponojë në një nga këto mënyra: “… a) mospranimin e rekursit në rastet kur është bërë për
shkaqe të ndryshme nga ato që parashikon neni 472 i këtij Kodi; b) prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; c) prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në këtë gjykatë me tjetër
trup gjykues; ç) prishjen e vendimeve të gjykatës së apelit dhe të gjykatës së shkallës së parë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në shkallë të parë kur vendimi jopërfundimtar i gjykatës së
shkallës së parë është marrë në kundërshtim me ligjin dhe kjo shkelje nuk është konstatuar nga
gjykata e apelit; d) prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe të gjykatës së apelit
dhe pushimin e gjykimit të çështjes; dh) ndryshimin e vendimit të shkallës së parë dhe të vendimit
të gjykatës së apelit dhe zgjidhjen përfundimisht të çështjes kur zbatimi i ligjit procedural apo
material nuk diktohet nga nevoja për rishqyrtimin dhe rivlerësimin e fakteve apo të provave të
çështjes; e) lënien në fuqi të vendimit të apelit. …”.
14.2. Neni 472 i Kodit të Procedurës Civile, para ndryshimeve me ligjin nr.38/2017 dhe
ligjin nr.44/2021, si dispozita e zbatueshme për vlerësimin e pranueshmërisë apo jo të shkaqeve
të rekursit, parashikonte se: “Vendimet e shpallura nga gjykata e apelit dhe ato të gjykatës së
shkallës së parë, në rastet që përcaktohen nga ky Kod, mund të ankimohen me rekurs në
Gjykatën e Lartë vetëm kur: a) nuk është respektuar ose është zbatuar keq ligji; b) ka shkelje të
rënda të normave procedurale (neni 467 i këtij Kodi)”.
15. Nga shqyrtimi i çështjes në dhomën e këshillimit rezulton se, rekursi i paraqitur nga
pala paditëse Teuta Shehaj është bërë për shkaqe të ndryshme nga ato që parashikohen në nenin

10
472 të Kodit të Procedurës Civile, sipas formulimit që ka patur në kohën e paraqitjes së rekursit,
pasi nuk rezulton që në gjykim të jenë lejuar shkelje procedurale që do të bënin të pavlefshëm
procesin dhe do të ndikonin në vendimmarrjen e gjykatave. Gjithashtu, konstatohet se gjykatat
më të ulta e kanë respektuar ligjin material, duke e interpretuar dhe zbatuar drejtë atë, dhe se
vendimet e dhëna prej tyre nuk janë në kundërshtim me ndonjë vendim të Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë, ose të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
16. Nga ana tjetër, Kolegji sjell në vëmendje se pjesa e pretendimeve në rekurs që ngre
çështje të vlerësimit të provave, del jashtë juridiksionit rishikues dhe ekskluzivisht ligjor të
Gjykatës së Lartë. Nëpërmjet rekursit dhe gjykimit në Gjykatën e Lartë nuk mund të pretendohet
të rihapet edhe një herë shqyrtimi gjyqësor i provave. Ushtrimi i kontrollit rishikues të Gjykatës
së Lartë nuk mund të konsistojë në një rivlerësim të provave në të kundërt me atë që kanë bërë
gjykatat e faktit, për shkak se një rivlerësim i tillë bie ndesh me vetë natyrën e gjykimit në këtë
Gjykatë. (Vendimi nr. 32, datë 28.12.2009; Vendimi nr. 17, datë 30.04.2007 i Gjykatës
Kushtetuese).
17. Mbi bazën e arsyetimit të mësipërm, Kolegji çmon se duhet të vendosë për
mospranimin e rekursit në zbatim të nenit 480/a të Kodit të Procedurës Civile, që parashikon si
rastin që dikton një disponim të tillë atë të bërjes së rekursit për shkaqe të ndryshme nga ato që
lejon ligji, ku këto shkaqe janë listuar në mënyrë taksative në përmbajtje të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile.

PËR KËTO ARSYE,

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të neneve 480/a dhe 485/a të Kodit të
Procedurës Civile.

V E N D O S I:

Mospranimin e rekursit të paraqitur nga pala paditëse Teuta Shehaj, kundër vendimit nr.
1259, datë 08.07.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë.

Tiranë, më 2.11.2022.

11