VI.

HIDROTERAPIA
Shfrytëzohet pak, interesimi dhe nevoja për këtë terapi e madhe
Hidroterapia nënkupton aplikimin e ujit nga jashtë, në formë të të
gjitha gjendjeve agregate (akull, ujë avull uji) me qëllim të mjekimit
dhe aftësimit të pacientit, në kuadër të rehabilitimit mjekësor
Hidroterapia – përfaqëson: format e termoterapisë dhe krioterapisë
Shfrytëzohet për qëllime terapeutike, metafilaktike, si dhe
rehabilituese pasi që këta procedura mund të aplikohen në vende të
ndryshme, qofshin ato institucione të caktuara apo në kushte
shtëpiake.
Shfrytëzimi i ujit si mjet terapeutik, bazohet në aftësinë e tij në
përcjelljen e energjive, sidomos energjisë termike dhe mekanike
Veprimi i hidroterapisë është multifaktorial, d.m.th ajo ka veprim
termik, mekanik, kimik, elektrik, që realizohet përmes ngacmimit të
lëkurës dhe varet nga kohëzgjatja e veprimit
Procedurat hidroterapeutike ndahen në :
- Hidrotermike dhe hidrokinetike

Dozimi i hidroterapisë mund të arrihet me rritjen e shpejtësis së

lëvizjes, rritjen e numrit të lëvizjeve, rritjen e vëllimit të lëvizjes,
ndërrimin e pozitës fillestare, ndërrimin e thellësis së ujit dhe
aplikimin e aparateve të ndryshme
Uji i realizon veprimet e veta përmes ngacmimeve

1. Ngacmimet mekanike
2. Ngacmimet kimike
3. Ngacmimet elektrike
Veprimi fiziologjik i ujit të aplikuar në hidroterapi

 Veprimi i procedurave të ujit në organizmin e njeriut është mjaft i

ndërlikuar
 Ngacmimet në lëkurë, me të cilën vepron uji shkaktojnë reaksione dhe
përmes reflekseve të ndërlikuara veprojnë në SNQ dhe SNV si dhe në
organe të tjera
 Lëkura përmban 1/3 dhe 1/4 e sasisë së gjakut, që qarkullon nëpër lëkur
 Llojet e ndryshme të receptorëve janë ata që lidhin lëkurën me SNQ dhe
SNV, sistemin endokrin inde të tjera dhe organe të tjera, prandaj përmes
veprimit në lëkurë mund të arrihet edhe veprimi i përgjitshëm në
organizëm
Uji i ftohtë shkakton ngacmime më intensive

Lëkura së pari zbehet – vazokonstruksion të kapilarëve, nëse

procedura zgjatë më shumë – kapilarët e ngushtuara zgjerohen dhe
nëpër to rrjedh më shumë gjak se sa para aplikimit të procedurës.
Zhvillohet hiperemia aktive dhe lajmërohet skuqja e lëkurës
Në fillim lajmërohet apnea, e pastaj përcillet me frymëmarrje të
thellë. Nëse procedura zgjatë hiperemia aktive mund të kalojë në
hiperemi pasive, për shkak të paralizës vazomotorike.
 Kjo karakterizohet me zgjerimin më të madh të enëve të gjakut,
ngadalësimin e qarkullimit dhe lajmërimin e cianozës dhe të folurit
Gjatë procedurave të ftohta lokale apo të përgjithshme, vjen deri re
rritja e vëllimit minator, rritet shtypja dhe mbushja e pulsit është më e
mire...prandaj klto procedura janë ngarkesë e madhe për të sëmurët
kardiovaskular
Nën veprimin e procedurave të ftohta vjen deri te rritja e numrit të
eritrociteve dhe leukociteve si dhe hemoglobinës
Procedurat e ftohta me kohëzgjatje të shkurtë risin ngacmueshmërin
e nervave motorik dhe senzitiv si dhe të muskulaturës tërthorevijore
Gjatë veprimit të gjatë të ujit të ftohtë zvogëlohet ngacmueshmëria
në muskuj dhe përçueshmëria e nervave në të cilën fillon veprimi
analgjetik dhe spazmolitik i veprimit të procedurave të ftohta me
veprim kohëzgjat (hipotermi)
Sipas Baruch egzistojnë këto lloje të reaksioneve hidroterapeutike

• Pacienti pas procedurës ndihet i freskët

• Pacienti rënqethet deri gjysmë orë pas procedurës
• Cianoza e lëkurës

Reaksionet hidroterapeutike duhet eliminuar te fëmijët e vegjël, te

personat shumë të vjetër, te personat me dëmtime të SKV, te
rekonvalscentët, te të sëmurët kronik etj
Uji i ngrohtë
Uji i ngrohtë shkakton vazodilatacionin në lëkurë, si hiperemi aktive
pa vazokonstruksion që lajmrohet në fillim të veprimit të procedurave
të ftohta
Hiperemia aktive e lëkurës nën veprimin e ujit të ngrohtë është
atonike , e jo reaktive siç është procedurat e ftohta
Gjatë veprimit të temperaturave të ngrohta kemi veprimin lokal dhe
të përgithshëm në enët e thella. Enët e gjakut dhe shpnetkës
reagojnë njëjtë sikur enët e lëkurës ndërsa enët e SGI jo
Duhet pasur kujdes te aplikimi i këtyre procedurave te të sëmurët
hipertenziv, te arteriosklerotikët, tek ata me afinitet për gjakderdhje
intrakraniale