taglay na kabutihan nito. Biglang gumuho at nagbago ang sana’y tahimik na pamumuhay dahil sa panghihimasok ng mga dayuhang mapagmalabis. Naging sanhi ito ng pagbugso ng kanyang galit. Galit na walang maihahalintulad at maituturing na likha ng isang makapangyarihan. “Naalala ko pa noon kasalukuyan kaming nakasakay sa bangka nang humulagpos ang isa kong tsinelas. Ang tsinelas ang gamit naming sa pagpasok at nagpunta sa mga lakaran, kung saan ang bakya na gawa sa kahoy ay hindi nararapat. Mabilis itong inanod sa tubig bago ko nahabol para kunin. Malungkot ako dahil iniisip ko ang aking in ana magagalit dahil sa pagkawala ng aking tsinelas.Tiningnan ako nang nagsasagwan ng kinuha ko ang aking isa pang tsinelas at dali-dali kong itinapon sa lawa ng Laguna,kasama ang dasal na mahabol ito ang kapares na tsinelas. III IV I II V VI VIII VII IX X I.“Ang panlalamang matapos mangakong maglilingkod -iyan po ang utak-wangwang,” ang sabi ng pangulo. II. “Ayon sa batas, tanging ang president, Bise Presidente, Senate President, House of Speaker, Chief Justice, pulis, bumbero, at ambulansiya lang ang awtorisadong gumamit ng wangwang para sa kanilang mga opisyales na lakad,” mariing sinabi ng president. III. Tinanong ng pangulo na kung sa trapiko nga ay di masunod ang batas, paano pa kaya sa mas malaki ang makukuha, tulad ng sa mga proyektong pinopondohan ng laban ng bayan. IV.Sinabi niya pa na ang mga dapat naglilingkod ang siya pang nang-aapi.V. Mariing sinabi ng pangulo na “Wala silang karapatang gawin iyon”.VI. Sa huli, mariing sinabi ng pangulo na walang wangwang sa kanyang administrasyon.