Aktywator

Andresena
• Aktywator Andresena to aparat ortodontyczny, w którym jego płyta górna przylega do
podniebienia, wyrostków zębodołowych i ścian zębów. Płyta górna łączy się z płytą
dolną, która przylega z kolei do językowych ścian zębów i zębodołowej części żuchwy.
Aparat ten stosuje się po to, by wymusić właściwe ustawienie żuchwy w stosunku do
szczęki.
Podczas takiego wymuszonego ustawienia w układzie żującym powstają siły oraz
bodźce generowane przez układ nerwowo-mięśniowy, dzięki którym możliwe jest
leczenie wady zgryzu, polegające na pobudzaniu do wzrostu części słabiej rozwiniętych
i hamowanie wzrostu części nadmiernie rozwiniętych. W ten sposób można przesuwać
zęby w łukach zębowych oraz przebudowywać kości.
Sposób leczenia

• Zmiana ułożenia mięśni narządu żucia poprzez zmianę położenia żuchwy

sprawia, że układ mięśniowy wysyła stałe pobudzenia do układu mięśniowego.
• Skurcze mięśniowe wpływają na tworzenie przerywanych sił nagryzu, które są
przenoszone na aktywator Andresena.
• Budowa aparatu powinna pobudzać wzrost elementów słabiej rozwiniętych,
natomiast hamować wzrost części rozwiniętych nadmiernie.
W efekcie – przy stopniowym przesuwaniu grup zębowych – dochodzi do
zharmonizowania łuków zębowych i podstaw szczęk.
 Klasyczny rozbudowanej płyty (górenej i
aktywator Andresena składa się z : dolnej),
Budowa

posiada śrubę lub sprężyny typu

łuku wargowego,
Coffina.

Zalety
aktywatora Andresena wynikają z
jednoznacznych, pozytywnych
wyników leczenia tym aparatem.
 • W celu uzyskania triad czynnościowych stosuje się
płaszczyzny prowadzące. Formuje się je, usuwając
masę akrylową od tylnej podniebiennej strony zębów
bocznych ,które mają być cofane. Jeśli maja być
przesuwane do przodu, masę akrylową usuwa się od
przedniej podniebiennej strony .W celu skracania
Budowa zębów stosuje się pokrywanie powierzchni żujących
lub brzegów siecznych masą akrylową,pozostawiając
uwolnione z akrylu pozostałe zęby. Aby uzyskać
wydłużenie zębów bocznych, pozostawia się tylko
przylegającą część akrylu wzdłuż brzegu
dziąsłowego, uwalniając pozostałe części korony
 • Przez pierwszy tydzień aparat należy nosić przez kilka godzin
dziennie, później przez całą noc i część dnia, aż do uzyskania
14 godzin leczenia na dobę. Wizyty kontrolne powinny
Użytkowanie odbywać się częściej w okresie adaptacji, po którym zwykle
zaleca się kontrole co 6 tygodni.
• Aktywatory Andresena umożliwiają
uzyskanie dobrych wyników leczenia
zwłaszcza w przypadku wad nabytych
spowodowanych przez zaburzenia funkcji. Ich
najskuteczniejsze działanie obserwowane jest
w okresie intensywnego wzrostu narządu
żucia.
Posumowanie

• Zastosowanie w różnych rodzajach wad zgryzowych

• Szerokie spectrum działania
• Pracochłonna technologia wykonania – zwłaszcza metodą polimeryzacji
termicznej
• Mało komfortowy do noszenia przez pacjenta
• Szczególną uwagę należy zwrócić na prawidłowe pobranie przez lekarza
zgryzu konstrukcyjnego , a szczególnie jego wysokość ( nie powinna
przekraczać 5 – 7 mm Aparaty blokowe