‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬

‫‪1‬‬

‫ګﻨﻬګﺎر‬

‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬

‫‪Ketabton.com‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪2‬‬

‫دﻛﺘﺎب ﭘﯧﮋﻧﺪﻧﻪ‪:‬‬
‫ــــــــــــــــــــــــــــــ‬

‫ګﻨﻬګﺎر‬ ‫‪::‬‬ ‫د ﻛﺘﺎب ﻧﻮم‬

‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫‪::‬‬ ‫ﻟﻴﻜﻮال‬
‫ﺧﭙﻠﻪ ﻟﻴﻜﻮال‬ ‫‪::‬‬ ‫ﻛﻤﭙﻮزووﻧﻜﻰ‬
‫)‪ (۵۰۰‬ټﻮﻛﻪ‬ ‫‪::‬‬ ‫د ﭼﺎپ ﺷﻤﯧﺮ‬
‫‪ ۲۰۱۷‬م‬ ‫‪::‬‬ ‫ﻛﺎل‬
‫ﻻﻫﻮر‬ ‫‪::‬‬ ‫د ﭼﺎپ ځﺎى‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪3‬‬

‫ﺗړون‬

‫د درد د ﺑﺎﭼﺎ‬
‫د ﻛﻨﺪﻫﺎرۍ ﭘﯧﻐﻠﻲ‬
‫او د وﻃﻦ د ﻋﺴﻜﺮ ﭘﻪ ﻧﻮم‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪4‬‬

‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى او ګﻨﻬګﺎر‬

‫د ﺷﻠﻤﻲ ﭘﻴړۍ وروﺳﺘۍ دوې او د ﻳﻮوﻳﺸﺘﻤﻲ ﭘﻴړۍ ﭘﻪ ﻟﻮﻣړۍ ﻟﺴﻴﺰه ﻛﻲ‬

‫د ﻧړۍ ﺧﻮﻧړۍ ﭘﯧښﻪ اﻓﻐﺎن ﺟﻨګ دى ﭼﻲ ټﻮﻟﻪ ﻧړۍ ﻳﯥ وﻟړزوﻟﻪ ‪ ،‬د روس‬
‫ﻣﺎﺗﻴﺪل اﻣﺮﻳﻜﺎ ﺗﻪ دا ﻣﻮﻗﻊ ﭘﻪ ﻻس ورﻛړه ﭼﻲ ﻫﻐﻪ دي د ﻧړۍ واﺣﺪ واﻛﻤﻦ‬
‫او ﺑﺪﻣﻌﺎش ﻫﻴﻮاد وګﺮځﻲ ‪،‬ﭘﻪ دې ﻣﻮده ﻛﻲ ﭼﻲ ﭘﺮ اﻓﻐﺎﻧﺎﻧﻮ او اﻓﻐﺎن‬
‫وﻃﻦ ﻛﻮم ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺗﯧﺮ ﺳﻮ ﻫﻐﻪ ډﯦﺮو ﻟﻴﻜﻮاﻟﻮ د ﺧﭙﻞ ﺑﺤﺚ ﻣﻮﺿﻮع وګﺮځﻮﻟﻪ‬
‫ﺧﻮ دا ﻫﺮڅﻪ ﭘﺨﭙﻠﻪ ﻟﻴﺪل‪ ،‬ﺳﻬﻞ او زﻏﻤﻞ ﻛﻪ ﻳﻮ ﻟﻴﻜﻮال ﭘﺨﭙﻠﻪ ﻛړي وي او‬
‫ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﻫﻐﻪ ﺗﻪ د ﻗﻠﻢ ژﺑﻪ ورﻛړي وي ﻧﻮ ﭘﻪ ﻫﻐﻪ ﻟﻴﻚ ﻛﻲ ﺑﻪ څﻮﻣﺮه زور وي‬
‫؟‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى د ژوﻧﺪ ﭘﻪ ﻫﻐﻪ ﭘړاو ﻛﻲ دى ﭼﻲ ﻣﻮږ ورﺗﻪ د ﻣﺴﺘﻲ ځﻮاﻧۍ‬
‫ﭘﻴﻞ وﻳﻼى ﺳﻮ ‪ ،‬ﻛﻪ څﻪ ﻫﻢ ﻣﺎ دى د ﻣﺦ ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻟﻴﺪﻟﻰ ﻧﻪ دى ﻳﻮازي ﻣﻲ‬
‫ږغ اورﻳﺪﻟﻰ او ﻋﻜﺲ ﻟﻴﺪﻟﻰ دى ﺧﻮ دوﻣﺮه ﭘﻮﻫﻴږم ﭼﻲ د اﺗﻠﺴﻮ ﻛﺎﻟﻮ‬
‫څﺨﻪ ﺑﻪ زﻳﺎت ﻧﻪ وي د ټﻮﻟﻨﻴﺰي رﺳﻨﻴﻮ ﻟﻪ ﻻري د ده ﺷﺎﻋﺮي ﻳﻮ ﺟﻬﺎن د ځﺎن‬
‫ﻛړى دى ﭘﻪ دوﻣﺮه ﻛﻢ ﻋﻤﺮ او ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻛﻲ د ﻳﻮ ﺷﻲ ادراك ﻛﻮل او ﭘﺮﻫﻐﻪ‬
‫ﻟﻴﻚ ﻛﻮل ﻛﻪ ﻣﻮږ ﭘﻪ ﻧﻈﺮﻛﻲ وﻧﻴﺴﻮ او ﺑﻴﺎ د ده ﻛﻴﺴﯥ ﺗﻪ ځﻴﺮﺳﻮ ﻧﻮﻫﺮ‬
‫ﻟﻮﺳﺘﻮﻧﻜﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻮه وي ﭼﻲ ﻫﻐﻪ د ﻛﻮم ﻣﻌﻴﺎر ﻟﻴﻜﻮال ﻛﻴﺪﻟﻰ ﺳﻲ ؟‬
‫د دې ﻛﻴﺴﯥ د ﻫﻨﺮي ژاﻧﺮ ﭘﻪ ﻫﻜﻠﻪ ﺑﻪ ﺧﺒﺮه وروﺳﺘﻪ وﻛړو ﺧﻮ ﭘﻪ دې ﻣﺮﺣﻠﻪ‬
‫دا وﻳﻞ ﺑﻪ ﺑﯥ ځﺎﻳﻪ ﻧﻪ وي ﭼﻲ رښﺘﻴﺎ ﻟﻴﺪل ‪ ،‬زﻏﻤﻞ او ﻟﻴﻜﻞ د ﻧﻦ ﺳﺒﺎ ﭘﻪ‬
‫ﻣﻄﻠﺒﻲ ﻧړۍ ﻛﻲ ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ ﻣﺸﻜﻞ ﻛﺎر دى ځﻜﻪ د رښﺘﻴﺎ وﻳﻠﻮ اﻧﺠﺎم ښﻪ ﻧﻪ و‬
‫ي‪.‬‬
‫ﺗﺮ ډﯦﺮه وﺧﺘﻪ دا ﺧﺒﺮه ﻛﯧﺪﻟﻪ ﭼﻲ اﻓﻐﺎن ﺟﻨګ د اﺳﻼم او ﻛﻔﺮ ﺟﻨګ دى ‪ ،‬ﭼﺎ‬
‫ﺑﻪ دې ﺟﻨګ ﺗﻪ ﻳﻮه ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ اﻳښﻮﻟﻪ ﭼﺎ ﺑﻪ ﺑﻠﻪ ﭘﻪ اﺻﻞ ﻛﻲ دا ﺟﻨګ د دوو‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪5‬‬
‫ﻣﺴﺘﻮ ﻏﻮاﻳﺎﻧﻮ ﺟﻨګ وو‪ ،‬ﭼﻲ ﻳﻮازﻧۍ او ﻳﻮازﻧۍ ﻣﻮﺧﻪ ﻳﯥ ﭘﺮ ﻧړۍ ﺧﭙﻞ‬
‫ﺳﻴﺎﺳﻲ ‪ ،‬ﭘﻮځﻲ او اﻗﺘﺼﺎدي واك ﺗﺮ ﻻﺳﻪ ﻛﻮل وو‪ ،‬د ﻣﺴﺘﻮ ﻏﻮاﻳﺎﻧﻮ ﺳﺮه‬
‫د دوئ څﻮ ﻧﻮر وږي ﻣﻄﻠﺒﻲ ﺳﺨﻮﻧﺪران ﻫﻢ ګډ ﺳﻮل او ﭘﺮ اﻓﻐﺎن ﺧﺎوره ﻳﯥ‬
‫داﺳﻲ ﻏﻮﺑﻞ ﺟﻮړ ﻛړى ﭼﻲ د څﻠﻮرو ﻣﻠﻴﻨﻮ څﺨﻪ زﻳﺎت اﻓﻐﺎﻧﺎﻧﻮ ژوﻧﺪ ﻟﻪ‬
‫ﻻﺳﻪ ورﻛړى ‪ ،‬ﭘﺪﻏﻮﻣﺮه ﺷﻤﯧﺮ اﻓﻐﺎﻧﺎن ټﻴﭙﺎن او ﭘﻪ ﻫﻢ دﻏﻮﻣﺮه ﺷﻤﯧﺮ ﻟﻪ‬
‫ﻛﻮره ﺑﯥ ﻛﻮره ﺳﻮ ‪.‬‬
‫ﭘﻪ دې ټﻮل ﻏﻮﺑﻞ ﻛﻲ د ﻫﺮ اﻓﻐﺎن د ژوﻧﺪ ﻛﻴﺴﻪ ځﺎن ﻟﻪ ﺑﻴﻼ ﺑﻴﻞ ﻣﻀﻤﻮن او‬
‫ﻟﻴﻚ ﻏﻮاړي ﺧﻮ ﺧﭙﻠﻲ ﻛﻴﺴﯥ ﺗﻪ د ﻗﻠﻢ او ﺟﺮات ژﺑﻪ ورﻛﻮل ﻛﻪ د ټﻮﻟﻮ‬
‫ﻟﭙﺎره ﻧﺎﻣﻤﻜﻦ ﻧﻪ وي ﻧﻮ ﻣﺸﻜﻞ ﺿﺮور دى ‪.‬‬
‫د ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړي دا ﻛﻴﺴﻪ څﻪ ده ؟ د ژوﻧﺪ د ﺗﻠﺨﻮ ﺣﻘﺎﻳﻘﻮ څﺨﻪ ﭘﺮده ﭘﻮرﺗﻪ‬
‫ﻛﻮل ‪ ،‬د ﺧﭙﻠﻲ ﺧﺎوري ﺧﺎﻳﻨﺎن ﭘﻪ ګﻮﺗﻪ ﻛﻮل‪ ،‬ﭘﺮدي ګﻮډاګﻴﺎن ﻏﻨﺪل‪ ،‬د‬
‫اﻓﻐﺎﻧﺎﻧﻮ د ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﻮ او ﺑﯥ وزﻟﻴﻮ داﺳﺘﺎن ﻟﻴﻜﻞ او ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ ﻣﻬﻢ ﻫﻐﻪ اﻓﻐﺎﻧﻲ‬
‫ﻫﻴﺖ ‪ ،‬ﻣړاﻧﻪ او ﺟﺮات ﻧړۍ ﺗﻪ ښﻜﺎره ﻛﻮل دي ﭼﻲ د دې ټﻮل ﻏﻮﺑﻞ‬
‫وروﺳﺘﻪ ﻫﻢ اﻓﻐﺎﻧﺎﻧﻮ ﺧﭙﻞ اﻓﻐﺎﻧﻲ او ﻣﻠﻲ ﻫﻮډ ﺑﺎﻳﻠﻠﻰ ﻧﻪ دى ﻫﻢ دا د دې‬
‫ﻛﻴﺴﯥ ټﻮﻟﻪ ﺧﻼﺻﻪ ده ‪ ،‬ﺧﻮ د دې ﻛﻴﺴﯥ ﻛﻤﺎل دا دى ﭼﻲ ﻟﻮﺳﺘﻮﻧﻜﻲ ﻟﻪ‬
‫ﻣړي ﻣﺦ څﺨﻪ ﻧﻴﻮﻟﯥ ﺗﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه داﺳﻲ ﻻس ﺗړﻟﻲ ﺑﻴﺎﻳﻲ ﭼﻲ ﺑﻠﻲ‬
‫ﺧﻮا ﺗﻪ ﻳﯥ ﻧﻈﺮ او ﻓﻜﺮ اوښﺘﻰ ﻧﺴﻲ ﻫﻐﻪ ځﻜﻪ ﭼﻲ دا ټﻮﻟﻪ ﻛﻴﺴﻪ رښﺘﻮﻧﯥ‬
‫ده ‪ ،‬ﺑﻞ د ﻟﻴﻜﻮال دا ﻛﻤﺎل دى ﭼﻲ ﻫﻐﻪ دوﻣﺮه ﺳﻮﭼﻪ‪ ،‬ﻣﻬﻴﻨﻪ ا ﺧﻮږه ژﺑﻪ‬
‫ﻛﺎروﻟﯥ ده ﭼﻲ ﺳړى ﻳﯥ ﭘﻪ څﻜﻠﻮ ﻧﻪ ﻣړﻳږي ښﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻨﺪي ‪ ،‬ﻣﻜﺎﻟﻤﻪ‬
‫ﻧګﺎري ‪ ،‬زور ور ﭘﻼټ او ﺗﻠﻮﺳﻪ د دې ﻛﻴﺴﯥ ﻫﻐﻪ ځﺎﻧګړﻧﻲ دي ﭼﻲ ﻟږ ﺗﺮ‬
‫ﻟږه ﭘﻪ ﭘښﺘﻮ ادب ﻛﻲ د دې ﻋﻤﺮ ﭘﻪ ﺑﻞ ﻟﻴﻜﻮال ﻛﻲ ﻣﻮﻧﺪل ﻛﻪ ﻧﺎﻣﻤﻜﻦ وي‬
‫ﻧﻮ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﻪ ﺿﺮور وي ﺧﻮ زه ﭼﻲ ﻛﻮم ﺷﻲ زﻳﺎت وځﻮروﻟﻢ ﻫﻐﻪ ‪ ،‬ﻫﻐﻪ درد‬
‫وﻧﻪ څړﻳﻜﻲ ‪ ،‬اوښﻜﻲ او ﻏﻤﻮﻧﻪ دي ﭼﻲ ﭘﺮ دې ﺗﻨﻜﻲ ځﻮان ﺗﯧﺮﺳﻮي او‬
‫ﻣﻮږ ﺗﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻫﻐﻮﻣﺮه ﻫﻨﺮ د ﻗﻠﻢ ﭘﻪ ژﺑﻪ وړاﻧﺪي ﻛړي دي ﻟﻜﻪ دا ﻫﺮڅﻪ ﭼﻲ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪6‬‬
‫ﻟﻮﺳﺘﻮﻧﻜﻲ ﭘﺨﭙﻠﻪ ﻟﻴﺪﻟﻲ او ﺳﻬﻴﻠﻲ دي ﻫﻢ دﻏﻪ ﻛﺮﻳډټ د دې ځﻮان ﭘﻪ‬
‫ﺑﺮﺧﻪ دى او ﭘﻪ راﺗﻠﻮﻧﻜﻲ ﻛﻲ ﻟﻪ ده څﺨﻪ ﻧﻮر زﻳﺎﺗﻪ ﻃﻤﻊ ﻛﯧﺪى ﺳﻲ ‪.‬‬
‫د دې ﻛﻴﺴﯥ د ژاﻧﺮ ﭘﻪ ﻫﻜﻠﻪ ﺑﻪ دوﻣﺮه وواﻳﻢ ﭼﻲ دا د ﻳﻮ ژوﻧﺪي ﻟﻴﻜﻮال‬
‫ﺧﭙﻠﻪ ﻛﻴﺴﻪ ده ‪ ،‬دې ﺗﻪ ژوﻧﺪ ﻟﻴﻚ وﻳﻞ ﻛﯧﺪى ﺳﻲ ﻻﻛﻦ ژوﻧﺪ ﻟﻴﻚ د ﻳﻮ ﭼﺎ‬
‫د ټﻮل ژوﻧﺪ اﺣﺎﻃﻪ ﻛﻮي ‪ ،‬دﻟﺘﻪ ﺗﺮ اوﺳﻪ د ژوﻧﺪ ډﯦﺮ ﭘړاوﻧﻪ ﺗﺮ ﺳﺮه ﺳﻮي ﻧﻪ‬
‫دي ځﻜﻪ دا ﺑﺸﭙړه ژوﻧﺪ ﻟﻴﻚ ﻧﺴﻲ ﻛﯧﺪى ‪.‬‬
‫دوﻳﻢ داﺳﺘﺎﻧﻲ اوﭼﺮك دى ‪ ،‬اوﭼﺮك د ﻫﻐﻪ اﻧﺴﺎن ﻛﻴﺴﯥ ﺗﻪ وﻳﻞ ﻛﻴږي ‪،‬‬
‫ﭼﻲ ﻛﺎر او ﺟﻨګ ﻛﻮي او ﻟﻪ ﻧﻮرو ژاﻧﺮو څﺨﻪ ﻳﯥ ﻳﻮازﻳﻨﻰ ﺗﻮﭘﻴﺮ دا دى‬
‫ﭼﻲ ﭘﻪ ﺟګړه ‪ ،‬وﻃﻦ دوﺳﺘﻲ او ﺣﻤﺎﺳﻪ ﭘﻨځﻮﻧﻪ ﻛﻲ ګﺮم زړوﻧﻪ او ﺗﻮدې‬
‫ﻣﻴﻨﻲ زﻳږوي ﺧﻮ ﺗﺮ اوﺳﻪ ﭘﻪ ﭘښﺘﻮ ادب ﻛﻲ ﭘﻪ ﺑﺸﭙړه ﺗﻮګﻪ د اوﭼﺮك د‬
‫ځﺎﻧګړﻧﻮ ټﺎﻛﻨﻪ ﺳﻮې ﻧﻪ ده ‪ ،‬ﻳﻮازي دوﻣﺮه ﭼﻲ ﻟﻴﻜﻮال ﺑﻪ ﭘﻪ ﻫﻐﻪ ﻛﻴﺴﻪ ﻛﻲ‬
‫ﭘﺨﭙﻠﻪ ﻣﻮﺟﻮد وي او د داﺳﺘﺎن ﭘﻪ ډول ﺑﻪ وي او د ﺟﻨګ ﺳﺮه ﺗړﻟﻲ ﺧﺒﺮي‬
‫ﺑﻪ ﭘﻜﻲ ﺗﻜﺮارﻳږي ځﻜﻪ ﺗﺮ اوﺳﻪ ﻣﻮږ ﭘﻪ ﭘښﺘﻮﻛﻲ ﭘﻪ ﺑﺸﭙړه ﺗﻮګﻪ د اوﭼﺮك‬
‫داﺳﻲ ﻣﺜﺎل ﻧﻠﺮو ‪ ،‬ﻳﻮازي د ﭘښﺘﻮ د دوو ﻛﻴﺴﻮ ﭘﻪ اړه وﻳﻞ ﻛﻴږى ﭼﻲ دا‬
‫اوﭼﺮك ﺗﻪ ورﺗﻪ دى ‪.‬‬
‫ﺧﻮ زﻣﺎ ﭘﻪ اﻧﺪ د ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړي دا ﻛﻴﺴﻪ د ﻧﺎوﻟټ ﭘﻪ ژاﻧﺮ ﺑﺸﭙړه ﭘﻮره ﺧﻴﮋي‬
‫ځﻜﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﻛﻴﺴﻪ ﭘﻪ دوﻣﺮه ﻣﻘﺪار ﭘﻪ اﻓﺴﺎﻧﻮﻳﻲ اﻧﺪاز د ﺑﺸﭙړه ﭘﻼټ‪،‬‬
‫ﻛﺮداروﻧﻮ ‪ ،‬ﻣﻜﺎﻟﻤﻪ ﻧګﺎري ‪ ،‬ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻨﺪي او ﺗﻠﻮﺳﯥ ﺳﺮه ﺑﻴﺎﻧﻮل د ﻧﺎوﻟټ‬
‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﯧﺪﻟﻰ ﺳﻲ ﺧﻮ دا ﻫﻢ ﻫﻴﺮول ﻧﻪ دي ﭘﻪ ﻛﺎر ﭼﻲ د ﻳﻮ ژاﻧﺮ ﻫﻨﺮي‬
‫ﺗﻮﻛﻲ ﻫﻠﺘﻪ ارزښﺖ ﻟﺮي ﭼﻲ ﭘﻪ ﻛﻴﺴﻪ ﻛﻲ ﻧﻮر څﻪ ﻧﻪ وي ﻧﻮ ﻟﻮﺳﺘﻮﻧﻜﻰ د‬
‫ژاﻧﺮ و ځﺎﻧګړﻧﻮ ﺗﻪ ﺑﻪ ځﻴﺮ وي ﺧﻮ ﻳﻮه ﻛﻴﺴﻪ ﭼﻲ د ﻟﻮﺳﺘﻮﻧﻜﻲ ﭘﻪ ذﻫﻦ او‬
‫زړه دوﻣﺮه اﻏﻴﺰ وﻛړي ﭼﻲ ګﻮﺗﻲ ﻳﯥ د ﻛﻴﺴﯥ د ﭘﺎڼﻮ ﭘﻪ اړوﻟﻮ ﺑﻮﺧﺘﻲ ‪،‬‬
‫ﺳﺘﺮګﻲ ﻳﯥ د ﻛﻴﺴﯥ ﻟﻪ زوره ﭘُﺮﻧﻤﻲ د زړه درزا ﻳﯥ د ﻛﻴﺴﯥ د ﺗﻠﻮﺳﯥ او‬
‫ﻓﻜﺮ ﻳﯥ د ﻫﻐﻪ ﺟﺮات او ﭘﯧﻐﺎم ﺳﺮه څﻨګ ﭘﻪ څﻨګ روان وي ﻧﻮ ﺑﻴﺎ د ژاﻧﺮ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪7‬‬
‫دې ﺿﻤﻨﻲ ﺗﻮﻛﻮ ﺗﻪ د ﭼﺎ ﭘﺎم ﻧﻪ اوړي ‪ ،‬ﻫﻢ دﻏﻪ ټﻮل ﺗﻮﻛﻲ د ﻣﻘﺘﺼﺪ ﭘﻪ‬
‫ګﻨﻬګﺎر ﻧﺎوﻟټ ﻛﻲ ﻣﻮﺟﻮد دي ‪...‬‬
‫راﺳﻰ ﺗﺎﺳﻮ ﻳﯥ ﭘﺨﭙﻠﻪ وﻟﻮﻟﻰ ﭼﻲ دې ګﻨﻬګﺎر ﺧﭙﻠﻲ ﻛﻴﺴﯥ ﺗﻪ ﻛﻮم‬
‫اﻧﺪاﻣﻮﻧﻪ اﻳښﻲ دي ‪.‬‬

‫ﭘﻪ درﻧښﺖ‬
‫ډاﻛټﺮ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﺗﺎﺑﺎن‬
‫‪ ۱۶‬ﻣﻰ ‪۲۰۱۷‬ء ګﻴﻼﻧﻲ روﻏﺘﻮن ﻛﻮټﻪ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪8‬‬

‫ګﻬﻨګﺎر ﺑﺎﻧﺪي ﺑﻪ زړه د آﺳﻤﺎن ﭼﻮي‬

‫درد ﭼﻲ ﺗﺮﺣﺪ ﺳﯧﻮا ﺳﻲ ﻧﻮ دردﻣﻦ او ﭘﺮﻫﺮ‪،‬ﭘﺮﻫﺮ زړه ﺧﻮ ﺑﻪ د درد ﻟﻪ‬

‫څړﻳﻜﻮ ﻳﻮ څﻮ ګﻬﻨګﺎري ﭼﻴﻐﻲ ﺑﺎﺳﻲ ‪،‬ﻳﻮ ﺣﺴﺎس او وﻳښ ﻟﻴﻜﻮال ‪ ،‬ﻳﻮ‬
‫ﺳﭙﯧڅﻠﻰ ﺷﺎﻋﺮ او ﺳﺎﻟﻢ ﺿﻤﻴﺮ ﻟﺮوﻧﻜﻰ د ﺷﻌﻮر څښﺘﻦ ﭼﻲ د ﺗﻴﺎرو‬
‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ وﻧﻜړي ‪ ،‬د ټﻮﻟﻨﻴﺰو ﻧﺎﺧﻮاﻟﻮ او ﺳﺘﻮﻧځﻮ ﭘﻪ ﺧﻼف اﺣﺘﺠﺎج‬
‫وﻧﻜړي او د درد ﭼﻴﻐﻪ ټﭙﻪ ﻧﻜړي ﻧﻮ ﺑﻪ ﻧﻮر څﻪ ﻛﻮي ‪...‬‬
‫" ګﻬﻨګﺎر" ډﯦﺮي ﺗﺎﻧﺪي ﻫﻴﻠﻲ زﻧﺪۍ ﻛﻮي ‪ ،‬د ﺧﭙﻠﻮ ارﻣﺎﻧﻮﻧﻮ ﭘﻪ ﻣﺮۍ ﭘښﻪ‬
‫ږدي او ﭘﻪ ډﯦﺮ وړوﻛﻮاﻟﻲ د ﺳﺘړي ژوﻧﺪ ﭘﻪ ﻣﺒﺎرزه ځﺎن ورګډوي ‪ ،‬دردوﻧﻪ‬
‫ﭘﻪ اوښﻜﻮ ﻣﻴﻨځﻲ او ژوﻧﺪ ﺗﻪ ﭘﻪ ډﯦﺮ اﻋﺘﻤﺎد ﺳﺮه دا ﺑﺎور ورﻛﻮي ﭼﻲ زه‬
‫ﺳﺘﺎ د ﺳﺘړﻳﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﻳﻢ ﺧﻮ ګﻮره ﭼﻲ ﺗﻪ راڅﺨﻪ ﺳﺘړى ﻧﺴﯥ ‪.‬‬
‫د " ګﻬﻨګﺎر" ﭘﻪ ﻫﺮ رﻧګ ﻛﻲ د درد رﻧګ ﺟﻮت دى د ﻟﻮﺳﺘﻮﻧﻜﻲ ﭘﻪ روح‬
‫ﻛﻲ وڅڅﻴږي ‪ ،‬ﻟﻮﺳﺘﻮﻧﻜﻲ د ﺗﻠﻮﺳﯥ ﺳﺮه ﻣﺨﺎﻣﺦ ﻛﻮل ‪ ،‬ﻳﻮ ښﻪ ګړى ﻳﯥ د‬
‫ﻣﺎﺿﻲ ﻧﻨﺪارې ﺗﻪ ﭘﻪ ﻛﺘﻠﻮ اړ ﺑﺎﺳﻲ ځﻜﻪ ﭼﻲ " ګﻬﻨګﺎر" ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﻣﺎﺿﻲ‬
‫ﻫﻴڅ ﺷﺮﻣﻨﺪګﻲ ﻧﻠﺮي ﻧﻪ ورﭘﺴﻲ ﺳﺎړه اﺳﻮﻳﻠﻲ ﻛﻮي ځﻜﻪ ﭼﻲ د ﻫﻴﻠﻮ ډك‬
‫زړه ﻳﯥ ﭘﻪ ﺑﺮﺧﻪ دى او ﻳﻮ روښﺎن ﻣﺴﺘﻘﺒﻞ ﺗﻪ ﻏﻮړﻳﺪﻟﻲ ﺗﺎﻧﺪي ﻫﻴﻠﻲ ﻏﯧږي‬
‫‪ ،‬ﻏﯧږي ګﺮځﻮي ژوﻧﺪ ﺳﺮه ﭘﻪ ﺑﺪﺗﺮﻳﻨﻮ ‪ ،‬ﺳﺘﻮﻧځﻤﻨﻮ ﺳﺘړو ﺣﺎﻻﺗﻮ ﻛﻲ ﻫﻢ‬
‫ﻣﻴﻨﻪ ﻛﻮي او ژوﻧﺪ ﺧﻮښﻮي ‪...‬‬
‫" ګﻬﻨګﺎر" ﻣﻨﺎﻓﻘﺘﻮﻧﻪ ﺑﺮﺑﻨډوي او د واﻗﻌﻴﺘﻮﻧﻮ د روښﺎﻧﻮﻟﻮ ﭘﻪ ﭘﻠﻤﻪ د‬
‫ژوﻧﺪ ازﻏﻦ ﺑﺎر ﺗﻪ ﻟﻮڅﻪ ﺷﺎه ورﻛﻮي ‪ ،‬دا رﻧګ " ګﻬﻨګﺎر" د ژوﻧﺪ د ﺗﯧﺮوﻟﻮ‬
‫دا ګﻬﻨګﺎري ﭘﻪ ګﻬﻨګﺎرو ﭼﻴﻐﻮ ورﺳﺮه ﻗﺒﻠﻮي د ژوﻧﺪﭘﺮ ﭘﻞ ‪ ،‬ﭘﻞ ورﺳﺮه‬
‫اﻳږدي ارﻣﺎن ﻗﺘﻠﻮي او د ﻫﻴﻠﻮ ﭘﺮ اﻳﺮو د درد څﻠﻲ دروي د اوښﻜﻮ ﭘﻪ‬
‫دﻋﺎوو د ﻫﺮ ګﻨﻬګﺎر روښﺎن ﺳﺒﺎوون وﻳﺎدوي ‪ ،‬ﭘﻪ ﺗڼﺎﻛﻮ ﭘښﻮ د ﺷﭙﯥ د‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪9‬‬
‫ﻳﻮازﻳﺘﻮب ﭘﻪ ﻗﺒﺮوﻧﻮ ﻛﻲ د ﻫﻴﻠﻮ ﺷﻤﻌﻲ وﻟګﻮي ﺗﺮ ازﻏﻦ دﯦﻮال وډر‬
‫ﺳﻲ‪...‬‬
‫" ګﻬﻨګﺎر" ﺑﺎﻧﺪي ﺑﻪ زړه د اﺳﻤﺎن ﭼﻮي‬
‫ژوﻧﺪ ﻣﺸﺎل دى ‪ ،‬ښﻪ ﺑﻪ څﻪ ﻛړم ‪ ،‬اور دي واﺧﻠﻢ‬

‫ﭘﻪ درﻧښﺖ‬
‫ﻋﺼﻤﺖ اﷲ زﻫﻴﺮ ﭘښﻴﻦ‬
‫‪۲۰۱۷-۵-۱۶‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪10‬‬

‫ﺧﭙﻠﻲ ﺧﺒﺮي‬

‫ﻛﯧﺪاى ﺳﻲ ددې ﻛﺘﺎب )ګﻨﻬګﺎر( ﭘﻪ ﻟﻴﻜﻠﻮ ﻗﻠﻢ رﻧګ راﺗﻤﺎم ﻛړي او ﻣﺮور‬
‫ﻏﻮﻧﺪي د ﻛﺘﺎﺑﭽﯥ څﻨډي ﺗﻪ ورﻏړي‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻧﻪ ﻛﻮم دا ﻛﺘﺎب ﻫﻢ د ﻟﻴﻜﻠﻮ‬
‫ارزښﺖ ﻟﺮي ﻳﺎ ﺑﻪ ﻳﯥ څﻮك ﭘﻪ آرام زړه وﻟﻮﻟﻲ‪ ،‬داﺳﻲ ﻛﻮم څﻪ دي ﭼﻲ ﭘﻪ‬
‫ﻟﻴﻜﻠﻮ ﻳﯥ ﻗﻠﻢ ﺗﻤﺎم او ﻣﺮورﻳږي ‪،‬داﺳﻲ ﻛﻮم څﻪ دي ﭼﻲ زه ﻳﯥ ﭘﻪ ﻟﻴﻜﻠﻮ‬
‫ﻛښﻲ زړه ﻧﺎ زړه ﻳﻢ او ﻧﺸﻢ ﻛﻮﻻى ﺳﺘﺎﺳﻮ ﺗﺮ ﻏﻮږوﻧﻮ ﭘﻮري ﻳﯥ در‬
‫ورﺳﻮم؟‬
‫ﻳﻪ رښﺘﻴﺎ ﻛﻮﻻى ﺳﻢ وواﻳﻢ ژوﻧﺪ د ﻳﻮ وﺣﺸﺘﻨﺎك ځﻨګﻞ ﻣﺰل دى‬
‫ګﺎم ﭘﻪ ګﺎم د داړوﻧﻜﻲ ځﻨﺎورو‪ ،‬د اوﺑﻮ ﭘﻪ ﻧﻴﺴﺘۍ ‪ ،‬د ﺗﻴﺎرو ﭘﻪ ﻏﯧږ ﻛښﻲ د‬
‫څﻮ رﻧګﻪ ﺧﻮځﻨﺪو ﺳﺮه ﻳﻮ ځﺎى ﺳړې ﺷﭙﯥ ﺗﯧﺮول دي ‪،‬ﻻﻛﻦ زه څﺮﻧګﻪ دا‬
‫ﺧﺒﺮ ﻛﻮﻻى ﺳﻢ د ﻫﻐﻮ ﺧﻠﻜﻮ ﭘﻪ ﻣﺦ ﻛښﻲ ﭼﻲ د ژوﻧﺪ ﺧﻮﻧﺪوﻧﻪ ﻳﯥ څﻜﻠﻲ‬
‫دي‪ ،‬اﺻﻠﻲ ﺧﺒﺮه ﺑﻪ ﻫﻢ دا وي ﭼﻲ زه ﭘﻪ ړﻧﺪو ﺳﺘﺮګﻮ ﻗﻀﺎوت ﻛﻮم ﻫﻐﻪ‬
‫ﻛﺴﺎن ﭼﻲ ﭘﻪ رڼﻮ ﺳﺘﺮګﻮ د ژوﻧﺪ ﻣﺰل ﻛﻮي زﻣﺎ ﻣﻨﻔﻲ ﺧﺒﺮي ﻧﻪ راﺳﺮه ﻣﻨﻲ‬
‫ﻟﻪ ﻫﻢ دې وﺟﻲ ﻣﻲ ﻗﻠﻢ ﻣﺮورﻳږي او ﻧﻪ ﻏﻮاړي زﻣﺎ د ګﻨﻬګﺎر ژوﻧﺪ ﻛﻴﺴﻪ‬
‫وﻟﻴﻜﻲ‪ ،‬ﻛﻪ ﭼﻴﺮﺗﻪ زه وواﻳﻢ ژوﻧﺪ ښﻜﻠﻰ دى ﻟﻮړي او ژوري ﻟﺮي‪ ،‬ﺧﻮږې‪،‬‬
‫ﺗﺮﺧﯥ‪ ،‬ورځﻲ او ﺷﭙﯥ ﻟﺮي‪ ،‬ژوﻧﺪ ﺧﻮﻧﺪوﻧﻪ او څﻮﻣﺮه ډﯦﺮ رﻧګﻮﻧﻪ ﻟﺮي‬
‫ﻧﺎﻣﻤﻜﻦ څﻮك ﺑﻪ ﻳﯥ ﻧﻪ وﻟﻮﻟﻲ ‪ ،‬ﻣﻤﻜﻦ ﭘﻪ ﻟﻴﻜﻠﻮ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻗﻠﻢ رﻧګ راﺗﻤﺎم‬
‫ﻛړي او د ﻛﺘﺎﺑﭽﯥ څﻨډي ﺗﻪ ﺑﻪ ورﻏړي‪.‬‬
‫وﺧﺖ ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ ښﻪ ﻛﺮه ﻛﺘﻮﻧﻜﻰ دى ﻫﻐﻪ ﻛﻮﻻى ﺷﻲ ښﻪ او ﺑﺪ ﺳﺮه‬
‫ﺑﯧﻞ او راﺗﻠﻮﻧﻜﻲ زﻣﺎﻧﯥ ﺗﻪ ﻳﯥ د اﺻﻼح ﻟﭙﺎره وړاﻧﺪي ﻛړي ‪.‬‬
‫ددې ﻛﺘﺎب ﺗﺮ ﻟﻴﻜﻠﻮ وروﺳﺘﻪ آرام ﺳﻮم او د ﻣﺎﺿﻲ د درد ﻛﻴﺴﻪ ﻣﻲ ﻟﻪ زړه‬
‫او روح څﺨﻪ ﭘﺎﻛﻪ وڅﻨډل ﺳﻮه ‪ ،‬ﻣﺎ ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻞ دا ﻛﻴﺴﻪ دي ﻟﻪ ﻣﺎ ﭘﺮﺗﻪ ﺑﻞ‬
‫څﻮك ﻫﻢ وﻟﻮﻟﻲ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻣﻲ دا ﻛﻴﺴﻪ د درد د ﺑﺎﭼﺎ ﻣﺨﻲ ﺗﻪ ﻛﯧښﻮده ‪،‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪11‬‬
‫اوښﻜﯥ ﻳﯥ را وﺑﻬﻴﺪې‪،‬زﻣﺎ د درد اﺧﺘﻴﺎر ﻳﯥ واﺧﻴﺴﺖ او ﻫﻐﻪ ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ ﻳﯥ‬
‫ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ﻳﻮوړه ﭼﻲ زﻣﺎ د ﻣﺎﺿﻲ ﻛﻴﺴﻪ ورﺑﺎﻧﺪي ﻟﻴﻜﻞ ﺳﻮې وه او ﻫﻢ‬
‫دا ده ﻧﻦ ﻳﯥ ﺳﺘﺎﺳﻮ ﺗﺮ ﻻﺳﻮﻧﻮ ﻫﻢ در ورﺳﻮﻟﻪ ‪.‬‬

‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬
‫ﻻﻫﻮر‬
‫‪ ۹/۵/۲۰۱۷‬ﺳﻪ ﺷﻨﺒﻪ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪12‬‬

‫د ﺧﭙﻞ ژوﻧﺪ د ﻛﻴﺴﯥ ﻟﻴﻜﻠﻮ ﺗﻠﻮﺳﻪ راﺳﺮه ﭘﻴﺪا ﺳﻮه‪ ،‬ادې ﺗﻪ ورﻏﻠﻢ ﻫﻐﯥ‬
‫دا ﻣﻬﺎل ﭘﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻛښﻲ ﺑﺎﻟښﺘﻮﻧﻪ ګﻨډل زه ﻫﻢ د ﻛړﻛۍ ﺳﺮه ﻧږدې ﻳﻮې‬
‫ﺧﻮاﺗﻪ ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ او ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻣﻲ وﻛړه‪:‬‬
‫_ ادې ﻏﻮاړم ﭘﻮه ﺳﻮم زه څﻮﻣﺮه ﺑﺪﺑﺨﺘﻪ وم ﻛﻠﻪ ﭼﯥ دې ﻧړۍ ﺗﻪ راﻏﻠﻢ؟‬
‫ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﺧﺪاى ﻣﻪ ﻛړه ﭼﻲ ﺗﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﻪ ﺳﯥ ‪ ،‬ﺧﻮ ﻟﻪ ﻛﻮﻣﻲ ورځ ﭼﻲ ﺗﻪ ﭘﻴﺪا ﺳﻮى‬
‫ﻳﯥ زه ﻧﺎروﻏﻪ ﻳﻢ‪ ،‬ډاﻛﺘﺮاﻧﻮ ﺗﻪ ځﻢ او راځﻢ‪ ،‬آن ﺗﺮدې ﭼﻲ ﺳﺘﺎ د ﭘﻴﺪاﻳښﺖ‬
‫ﭘﻪ ﻟﻮﻣړي ﻛﺎل دوﻣﺮه ﻧﺎروﻏﻪ ﺳﻮم ﭼﻲ ﭘﻼر دي د ﭘﺎﻛﺴﺘﺎن ﻫﻴﻮاد ﺗﻪ‬
‫درﻣﻠﻨﻲ ﻟﭙﺎره ﻳﻮړم ‪.‬‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_وﻟﻲ دﻟﺘﻪ ډاﻛﺘﺮان ﻧﻪ وو؟‬
‫ﺳﺘﻦ ﻳﯥ ﭘﻪ ﺑﺎﻟښﺖ ﻛښﻲ وټﻮﻣﺒﻠﻪ‪ ،‬ﺗﺎر ﻳﯥ ﻣﺰى ﻛړ ﻏړﻧﺪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻧﻪ وو ډاﻛﺘﺮان ﭼﻴﺮﺗﻪ وو‪ ،‬ﭘﻪ ټﻮل ﻛﻠﻲ ﻫﻤﺪا ﻳﻮ ﺑﯥ ﺳﻮاده ډاﻛﺘﺮ و و‪،‬‬
‫ﭼﻲ ﻫﺮ وړ ﻧﺎروغ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻳﻮ وړ ګﻮﻟۍ ورﻛﻮﻟﯥ‪.‬‬
‫ﻟﻪ ﺷﻨﻪ ﭼﺎى څﺨﻪ ﻳﯥ ﭘﻴﺎﻟﻪ را ډﻛﻪ ﻛړه‪ ،‬ﺑﺎﻟښﺖ ﺗﻪ ﻳﯥ ﺳﻮرﺑﺨﻦ ﭘﻮښ ور‬
‫واﭼﺎوه‪ ،‬ﻣﺎ را څﻨګ ﺗﻪ ﻛړ ﺗﻜﻴﻪ ﺳﻮم او وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ اﻧﺎ ﺑﻪ وﻳﻞ زه ﻛﻮﭼﻰ ﻳﻢ دا رښﺘﻴﺎ ده؟ ﻛﻪ دا رښﺘﻴﺎ وي ﻧﻮ وﻟﻲ ﻛﻮﭼﻰ‬
‫ﻳﻢ؟‬
‫ﻳﻮ ﺳﻮړ اﺳﻮﻳﻠﻰ ﻳﯥ وﻛﻴښ‪ ،‬وﻻړه ﺳﻮه‪ ،‬او ﺑﺎﻟښﺘﻮﻧﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻧﻴﺎﻟۍ ﻛﺘﺎر‬
‫ﻛړل څﻪ ﻳﯥ ﻧﻪ ووﻳﻞ ﻣﺎ ﺑﻴﺎ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه‪:‬‬
‫_ ادې ! اﻧﺎ ﻣﻲ وﻟﻲ ﻛﻮﭼﻰ ﺑﻮﻟﻲ؟‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪13‬‬
‫وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻣﺸﺮ ﻣﺎﻣﺎ دي ﭘﻪ ﻳﻮه ﻟﺮي ﭘﺮﺗﻪ ﺳﻴﻤﻪ ﻛښﻲ ﻟﻪ ﻛﻮﭼﻴﺎﻧﻮ ﺳﺮه اوﺳﯧﺪه‪ ،‬د‬
‫دوئ ﻛﺮه ﺗﻠﻠﯥ وم‪ ،‬ﻧﺎروﻏﻪ ﺳﻮم او ﻟﻪ ﻫﻐﻪ ﺳﺮه ډاﻛﺘﺮ ﺗﻪ وﻻړم ﺗﻪ ﻣﻲ ﭘﻪ‬
‫ﻛﻴږدۍ ﻛﯥ ﭘﺮﻳښﻮدې‪.‬‬
‫وﻣﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﺑﻴﺎ څﻪ وﺷﻮل؟‬
‫_ زه ﭼﻲ راﺗﻠﻤﻪ را وﻳښ ﺳﻮى وې ژړﻟﻲ دي وو‪ ،‬ﻳﻮې ﻛﻮﭼۍ ﻣﻴﺮﻣﻨﻲ‬
‫ﺧﭙﻠﻲ ﺷﻴﺪې درﻛړي وې‪.‬‬
‫ﻳﻮ دوه ﻏﻮړﭘﻪ ﺗﺮﻳﺦ او ګﺮم ﭼﺎى ﻣﻲ ﺗﺮ ﺳﺘﻮﻧﻲ ﺗﯧﺮ ﻛړ ﺑﻴﺎ ﻣﻲ ﭘﻮښﺘﻨﻪ‬
‫وﻛړه‪:‬‬
‫_ ادې ! اوس ﻣﻲ ﻫﻢ ﻫﻐﻪ ﻣﻮر ژوﻧﺪۍ ده‪ ،‬ﻛﻪ زه وﻏﻮاړم ﻟﻴﺪﻟﻰ ﻳﯥ ﺳﻢ؟؟‬
‫ادې د ﻧﺨﻮدو څﻮ داﻧﯥ ﺧﻮﻟﯥ ﺗﻪ واﭼﻮﻟﯥ او وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻫﻢ ﻫﻐﻪ ﻣﻮر دي ﻻ ﭘﺨﻮا د ﻛﻮرﻧۍ ﺗﺎوﺗﺮﻳﺨﻮاﻟﻲ ﻟﻪ اﻣﻠﻪ ځﺎن ﭘﻪ ټﻮﭘﻚ‬
‫ووﻳﺸﺖ او ﻣړه ﺳﻮه ‪.‬‬
‫وﻳﺶ ﺧﻮارﻛۍ ‪...‬‬
‫ادې ﻣﻲ ﻣﺨﺎﻣﺦ راﺗﻪ ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻪ ټﻴﻜﺮي ﺗﻪ ﻳﯥ ور ﭘﺎم ﺳﻮ ﭘﻪ ﺧټﻮ ﻛﻜړ دى‪،‬‬
‫ﻟږ ﻳﯥ ﺳﺮه وﺳﺮوږو‪ ،‬ور ﭘﻮه ﻳﻲ ﻛړل ﺧﺎوري ﻳﯥ ﺑﺎد ﺳﻮې ‪.‬‬
‫وﻣﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻣﻘﺼﺪ زﻣﺎ دوﻫﻤﻪ ) رﺿﺎﻳﻲ( ﻣﻮر ﻛﻮﭼۍ وه او ﭘﻪ ﻫﻢ دې ډول زه‬
‫ﻛﻮﭼﻰ ﻫﻢ ﻳﻢ‪ ،‬ﻛﻪ ﻛﻮﭼﻰ ﻳﻢ ﻧﻮ ﺑﻴﺎ وﻟﻲ ﭘﻪ ﻛﻴږدۍ ﻛﻲ ﻧﻪ اوﺳﻢ‪ ،‬ﻣﻴږي او‬
‫اوښﺎن ﻧﻪ ﺳﺎﺗﻢ ؟‬
‫ادې وﺧﻨﺪل او ﭘﻴﺎﻟﻪ ﻳﯥ ځﺎن ﺗﻪ ور ډﻛﻪ ﻛړه‪ ،‬ﺑﺎﻟښﺘﻮ ﺗﻪ ﻳﯥ ﻛﺘﻞ ﻟﻜﻪ ﭼﻲ‬
‫ﺳﻢ ﻧﻪ وو‪ ،‬زه د ﻛﻴﺴﯥ ﭘﻪ ﻟﻴﻜﻠﻮ ﺑﻮﺧﺖ ﺳﻮم‪ ،‬ﭘﻴﺎﻟﯥ ﺗﻪ ﻣﻲ ور ﭘﺎم ﻧﻪ و ﺳړه‬
‫ﺳﻮه‪.‬‬
‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪14‬‬

‫زه د ادې ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ ګﺮان زوى وم او ﭘﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ ډﯦﺮه ګﺮاﻧﻪ وه‪ ،‬ﻣﺎ ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻞ ﻟﻪ‬
‫ﻛﻮره دﺑﺎﻧﺪي ووځﻢ‪ ،‬او ﻫﻐﻪ وﺧﺖ ﭼﻲ د ورځﻲ ﭘﻪ اوږدو ﻛﻲ ﻳﯥ ﺗﺮﻻﺳﻪ‬
‫ﻛﻮم‪ ،‬ﺗﻞ ﻳﯥ ﺑﺎﻳﺪ د ادې ﺗﺮڅﻨګ ﺗﯧﺮ ﻛړم‪ ،‬ﻣﺸﺮ ورور ﺑﻪ دځﺎن ﺳﺮه ﻟﻮﺑﻮ ﺗﻪ‬
‫ﺑﻴﻮﻟﻢ ﻛﻪ ﻛﻮﻣﻪ ورځ ﺑﻪ ﻧﻪ ورﺳﺮه ﺗﻠﻢ وﻫﻠﻢ ﺑﻪ ﻳﯥ‪ ،‬ﻳﻮه ورځ ﭼﯥ ﻣﺸﺮ ورور‬
‫او ﺗﺮ ﻣﺎ ﻛﺸﺮ ورور راﺳﺮه وو د ﺗﺮه ﻟﻪ ځﺎﻣﻨﻮ ﺳﺮه ﻣﺎځﻴګﺮ ﻣﻬﺎل ﻣﻮ ﺗﺮ‬
‫ﻣﺎښﺎم ﻗﻀﺎ ﭘﻮري دﻫﻐﻮئ د ﻛﻮر ﺳﺮه ﻧﮋدې ﻛﺎﻏﺬ ﭘﺮاﻧﻮﻧﻪ اﻟﻮزول‪ ،‬ﻣﺎښﺎم‬
‫ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﻣﻲ وروڼﻮ ﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫راځﺊ ﻧﻮر ﺑﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻮ ﭘﻼر ﺑﻪ راﺗﻪ ﻏﺼﻪ وي!‬
‫زﻣﺎ ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﻛښﻲ ﭼﺎ ﭼﺮت ﻫﻢ ﻧﻪ واﻫﻪ‪ ،‬ﺧﭙﻠﻪ ﻣﺦ ﻣﻲ وﻧﻴﻮه او ﻛﻮر ﺗﻪ‬
‫وﻻړم‪ ،‬دوئ ﻫﻠﺘﻪ ﭘﺎﺗﻲ ﺷﻮل‪ ،‬ادې ﺗﻪ ﻣﻲ ډﯦﺮي ګﻴﻠﯥ وﻛړې‪ ،‬ﻫﻐﯥ زﻣﺎ د‬
‫زړه ﻟﭙﺎره دا ﺧﺒﺮ ﺑﻴﺎ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﺗﻜﺮاروﻟﻪ ﭼﻲ "ﺑﻼ دي ورﺑﺎﻧﺪي وګﺮځﻪ “‬
‫ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﭘﻼر ﻣﻲ ﻟﻪ ﺟﻮﻣﺎت څﺨﻪ راﻏﻰ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻳﯥ‬
‫وﻛړه‪ ،‬زﻣﺎ ﭼﻲ زړه ښﻪ ډك وو‪ ،‬ګﻴﻠﯥ ﻣﻲ ﭘﻴﻞ ﻛړې‪ ،‬ﭘﻼر ﻣﻲ ﭘﺮ وروڼﻮ‬
‫ﺳﺨﺖ ﻏﺼﻪ ﺷﻮ او زه ﻳﯥ ﭘﻪ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﭙﻪ د ﻫﻐﻮئ ﭘﻪ راوﺳﺘﻠﻮﭘﺴﯥ وﻟﻴږﻟﻢ‪.‬‬
‫د ﺗﺮه ﻛﻮر ﻣﻮ دوﻣﺮه ﻟﺮي ﻫﻢ ﻧﻪ دى ﻣﺘﻞ دى ﭼﻲ "ﭘﻪ ﺗﻮره ﺷﭙﻪ ﻛښﻲ ﻫﺮ‬
‫ﺳړى ډارﯦږي څﻮك ﺣﺎل واﻳﻲ څﻮك ﻳﯥ ﻧﻪ واﻳﻲ " زه ﻫﻢ ﺗﺮ ﻫﻐﻪ ځﺎﻳﻪ ﭘﻪ‬
‫داﺳﻲ ﺣﺎل ﻛﻲ ﭼﻲ د ﺧﭙﻠﻮ څﭙﻠﻜﻮ ﻟﻪ څﺮﭘﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ډارﻳﺪم ورﻏﻠﻢ ﻫﻐﻮئ ﻣﻲ‬
‫را وﺳﺘﻞ‪ ،‬ټﻮﻟﻪ ﻻر ﻳﯥ ﺳﻮړﺗﻚ واﻫﻪ او ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ﻏړﻣﺒﻴﺪل ﭼﻲ وﻟﻲ ﻳﯥ‬
‫ﭘﻪ دا ﻧﻴﻤﻪ ﺷﭙﻪ راوﺳﺘﻞ‪ ،‬ﺳﺘﺮګﻲ ﻳﯥ ﻟﻪ ﺧﻮﺑﻪ وې‪ ،‬ﭘښﯥ ﻳﯥ ﻛښﻮﻟﯥ‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪15‬‬
‫ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻛﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﻢ ﭘﻼر ﻣﻲ وروڼﻮ ﺗﻪ د ﻳﻮې ﺷﻴﺒﯥ ﭘﻪ ﻧﻴﺖ ور ځﻨځﻴﺮ‬
‫ﻛړى ﺗﺮ څﻮ د ﺧﭙﻞ ﻋﻤﻞ ﺳﺰا ووﻳﻨﻲ‪ ،‬زه ﻫﻢ د ﺑﺎﻧﺪي ورﺳﺮه ﭘﺎﺗﻲ ﺷﻮم ﻫﺮ‬
‫څﻮﻣﺮه ﭼﻲ ﻣﻲ وژړل ﭼﺎ زﻣﺎ ﻏږ ﻧﻪ اورﻳﺪه‪ ،‬ﺧﺪاﻳﻪ څﻮﻣﺮه زور ﻏﻮاړي ﭼﻲ‬
‫ﻳﻮ څﻮك دي ﺑﯥ ګﻨﺎه ځﻮروي‪ ،‬ﻟﻪ ﻟږ ځﻨډ وروﺳﺘﻪ ﻣﻲ ﺧﻮر را ووﺗﻪ ﺳﺘﺮګﻲ‬
‫ﻳﯥ را ﺑﺎﻧﺪي وﻟګﻴﺪې‪ ،‬ﭘﻪ ﺧﻮا ﭘﻮري ﻳﯥ وﻧﻴﻮم ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﺧﻴﺮن او ﺷﻴﻨﺒﺨﻮن‬
‫ﭘړوﻧﻲ ﻳﯥ زﻣﺎ اوښﻜﻲ را ﭘﺎﻛﻲ ﻛړې‪ ،‬زﻣﺎ ﭘﻪ ﺣﻖ ﻛښﻲ ﻳﯥ ﻟﻪ ﻣﻮر او ﭘﻼر‬
‫څﺨﻪ ګﻴﻠﯥ ﻛﻮﻟﯥ‪:‬‬
‫ﺗﺎﺳﻲ ﻟﻪ ﺧﺪاﻳﻪ ﻧﻪ ډارﯦږئ ! ﻫﺎ؟‬
‫_ ددې ﺧﻮارﻛﻲ څﻪ ګﻨﺎه وه ﭼﻲ ﺑﯧﭽﺎره ﻣﻮ ﭘﻪ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﭙﻪ د دوئ ﭘﻪ راوﺳﺘﻠﻮ‬
‫ﭘﺴﯥ وﻟﻴږو اوس ﺑﻴﺎ ﺳﺰا ﻫﻢ ورﻛﻮئ‪.‬‬
‫ﭘﻼر ﻣﻲ ﭘﺮ ﺳﺮ ﺧﭙﻞ ﺗڼﺎﻛﻲ او ځﻴږ ﻻس راﺗﯧﺮ ﻛړ‪ ،‬ﻣﻮر ﻣﻲ ﭘﻪ ﻧﺮﻣﻮ‬
‫ﺷﻮﻧډوﺳﺮه ﭘﻪ ټڼډه ﺑﺎﻧﺪي ښﻜﻞ ﻛړم‪ ،‬ﭘﻪ ﺧﻮا ﭘﻮري ﻳﯥ وﻧﻴﻮم ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﭘﻪ‬
‫ﺧﭙﻞ ﻛﻨﺎوﻳﺰ ﻛﻤﻴﺲ ﻛښﻲ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﻧﻴﮋدې څﻤﻠﻮﻟﻢ‪.‬‬
‫ﺧﻮرﻛۍ دواړه وروڼﻪ ﭘﻪ دﺳﺘﺮﺧﻮان ﻛښﯧﻨﻮل‪ ،‬ﻻﺳﻮﻧﻪ ﻳﯥ وروﻣﻴﻨځﻞ‪،‬‬
‫ډوډوۍ ﻳﯥ ورﻛړه‪ ،‬ﻛﻪ څﻪ ﻫﻢ د ﺗﺮه ﻛﺮه ﻳﯥ ﺧﻮړﻟﯥ وه‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﻫﻢ ﻏټﻲ‪،‬‬
‫ﻏټﻲ ګﻮﻟﯥ ﻟﻪ اﻟﻮګﺎﻧﻮ څﺨﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﻮﻟﯥ‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻛﻮم ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﭼﻲ وﻟﻲ ﻳﯥ‬
‫ﻣﺎځﻴګﺮ زﻣﺎ ﺧﺒﺮي ﻧﻪ ﻣﻨﻠﯥ‪ ،‬او د ﺗﺮه ﻛﺮه ﭘﺎﺗﻲ ﺷﻮل ﭘښﻴﻤﺎﻧﻪ وو‪ ،‬ﻳﻮه ﺷﻴﺒﻪ‬
‫ﻻ ﻧﻪ وه وﺗﻠﯥ ﭼﻲ د ﻣﻮر ﭘﻪ ﻣﻴﻨﻪ او ﻏﯧږه ﻛښﻲ ارام ﺧﻮب وړى وم ‪.‬‬

‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪16‬‬

‫د ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ ﺣﻜﻮﻣﺖ او د ﭘﺴﺮﻟﻲ ﻣﻮﺳﻢ دى‪ ،‬ښﻮوﻧځﻰ ﭘﻴﻞ ﺷﻮى‪ ،‬د ﺗﺮه‬
‫ځﺎﻣﻦ‪ ،‬د ګﺎوﻧډﻳﺎﻧﻮ ﻛﻮﭼﻨﻴﺎن‪ ،‬ﻟﻴﺮي او ﻧﮋدې ټﻮل ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ‬
‫روان وو ‪ ،‬ﻣﺎښﺎم ﭼﻲ ﭘﻼر ﻣﻲ ﻟﻪ ﺟﻮﻣﺎﺗﻪ راﻏﻰ‪ ،‬ډوډۍ ﻣﻮ ﻻ ﻧﻪ وه‬
‫راﺧﻴﺴﺘﯥ ﭼﻲ ادې ﺗﻪ ﻳﯥ زﻣﺎ ﭘﻪ اړه ورﻳﺎده ﻛړه‪:‬‬
‫_ ﻧﻮر ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻘﺘﺼﺪ ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ وﻻړ ﺳﻲ‪ ،‬اوﺳﻬﺎر‪ ،‬ﺳﻬﺎر ﺑﻪ ﻳﯥ ور‬
‫واﭼﻮم !‬
‫ادې څﻪ ﻧﻪ ووﻳﻞ‪ ،‬ﺧﻮرﻛۍ ووﺗﻪ د دې ﻟﭙﺎره ﭼﻲ ډوډۍ را واﺧﻠﻲ‪ ،‬ﻣﺸﺮ‬
‫ورور راﭘﺴﯥ وﺧﻨﺪل او زه ﻳﯥ وډار ﻛړم ﭼﻲ ﺗﺮ دﯦﻮال ﺑﻪ دې ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ‬
‫ور واﭼﻮي او ﭘﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﻧﺪي ﻳﯥ ټﻮﻛﻲ وﻫﻠﯥ‪ ،‬دا وﺧﺖ زﻣﺎ ﻣﺸﺮ ورور ﭘﻪ‬
‫درﻳﻢ ټﻮﻟګﻲ ﻛښﻲ وو ‪.‬‬
‫ﺳﻬﺎر ﭼﻲ ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ ﺗﻠﻢ ﭘﻼر ﻣﻮ ﺗﺮ ﻣﻮږ وﺧﺘﻲ ﺗﻠﻠﻰ وو ځﻜﻪ ﻫﻐﻪ د‬
‫ﻛﻠﻲ ﭘﻪ ﺟﻮﻣﺎت ﻛښﻲ اﻣﺎم وو او ﭘﻪ ښﻮوﻧځﻲ ﻛښﻲ ښﻮوﻧﻜﻰ ‪ ،‬ﻟﻪ ﻟﻤﺎﻧځﻪ‬
‫وروﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ د ﻛﻮم ﻛﻠﻴﻮال ﭘﻪ ﻣﻴﻠﻤﺴﺘﻴﺎ د ﻫﻐﻮئ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛښﻲ ﺳﻬﺎرﻧۍ‬
‫ﺧﻮړﻟﻪ او ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ راﺗﻪ ‪.‬‬
‫ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻻره ﻛښﻲ ﻣﺸﺮ ورور ښﻪ ډﯦﺮ ﺗﻨګ ﻛړم او ﺑﻼ اﺧﺮ ﻣﻲ ورﺗﻪ‬
‫وژړل‪ ،‬ده ﺑﺲ ﻫﻢ دا ﻳﻮه ﺧﺒﺮه ﻛړه ﭼﻲ ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ دي ﺗﺮ دﯦﻮال ور‬
‫اﭼﻮي‪ ،‬زه ﻛﻮﭼﻨﻰ وم‪ ،‬ﭘﻪ ﻫﺮه ﺧﺒﺮه ﻣﻲ ﺑﺎور ﻛﺎوه او ډارﻳﺪم‪ ،‬ﻛﻪ ﺗﺮ دﯦﻮال‬
‫ﻣﻲ ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ ور واﭼﻮي زه ﺑﻪ ﺧﻮَږ ﺳﻢ‪ ،‬ﻋﻤﻮﻣﺎً ﭘﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ځﺎن ګﺮان‬
‫وي‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪17‬‬
‫ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ ﻟﻪ رﺳﻴﺪﻟﻮ ﺳﺮه ﺳﻢ ﻣﻲ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﭘﻼر ﺳﺘﺮګﻲ وﻟګﻴﺪې‪ ،‬ﻫﻐﻪ‬
‫ﻫﻢ زﻣﺎ ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ اﺣﺴﺎس ﻛړه ﭘﻪ ﺷﻮﻧډو ﻛښﻲ ﻳﯥ وﺧﻨﺪل او ﺗﺮ‬
‫ﻻس ﻳﻲ وﻧﻴﻮﻟﻢ‪ ،‬ټﻮﻟګﻲ ﺗﻪ ﻧﻨﻮﺗﻞ ﻣﺎ وﻟﻴﺪل ﭼﻲ ﻳﻮ ښﻮوﻧﻜﻰ زده ﻛﻮوﻧﻜﻮ‬
‫ﺗﻪ ﭘﻪ درس ورﻛﻮﻟﻮ ﺑﻮﺧﺖ دى‪ ،‬ﭘﻼر ﻣﻲ ﭘﻪ دوئ ﺳﻼم وواﻳﻪ‪ ،‬ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﭘﻪ‬
‫ﺧﭙﻠﻮ ځﺎﻳﻮﻧﻮ ﻛښﻲ ﻧﻴﻎ ودرﻳﺪل‪ ،‬ښﻮوﻧﻜﻲ ﻫﻐﻮئ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻗﻬﺮﺟﻨﻪ ﻟﻬﺠﻪ‬
‫ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﭼﻲ ﻳﻮ ښﻮوﻧﻜﻰ ﭘﻪ ټﻮﻟګﻲ ﻛښﻲ وﻻړ وي ﺑﻞ ښﻮوﻧﻜﻲ ﺗﻪ ﻣﻪ درﻳږئ‪.‬‬
‫زه ﭘﻮه ﺳﻮم ﭼﻲ ټﻮﻟګﻲ ﺗﻪ د ښﻮوﻧﻜﻲ ﭘﻪ راﺗګ ﺳﺮه ﺑﺎﻳﺪ ټﻮل زده‬
‫ﻛﻮوﻧﻜﻲ ﭘﺨﭙﻞ ځﺎى ﻛښﻲ د اﺣﺘﺮام ﻟﭙﺎره ودرﻳږي او دا ﻛړﻧﻪ ﻳﯥ د‬
‫ښﻮوﻧځﻲ ﻟﻪ ځﺎﻧګړو اﺻﻮﻟﻮ څﺨﻪ ده ‪.‬‬
‫ښﻮوﻧﻜﻰ ﺗﺮدې وړاﻧﺪي زه ﭘﯧﮋﻧﻢ‪ ،‬ﭼﻲ زﻣﻮﻧږ د ﻛﻠﻲ د ﻳﻮ ﺑﻞ ﻣﻼ اﻣﺎم زوى‬
‫او اورﻳﺪﻟﻲ ﻣﻲ وو ﭼﻲ ﭘﻪ وﻟﺴﻮاﻟۍ ﻛښﻲ د ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ ﻗﻮﻣﻨﺪان ﻫﻢ دى‪،‬‬
‫زﻣﺎ دﺳﺮ ﭘﻪ وﻳښﺘﺎﻧﻮ ﻳﯥ ﻻس راﺗﯧﺮ ﻛړ او ﭘﻪ ﻣﺨﺎﻣﺦ ﻟﻮﻣړﻧۍ څﻮﻛۍ ﻳﯥ‬
‫ﻛښﯧﻨﻮﻟﻢ‪ ،‬ﭘﻼر ﻣﻲ ﭘﻪ ﺷﻮﻧډو ﻛﻲ وﺧﻨﺪل او ﻟﻪ ټﻮﻟګﻲ څﺨﻪ ووت‪.‬‬
‫ښﻮوﻧﻜﻲ درس ﭘﻴﻞ ﻛړ ﭘﻪ ښﻪ او ﺑﺪ ﻳﯥ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪم‪ ،‬ﭘټﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﻧﺎﺳﺖ وم ﻛﻠﻪ‬
‫ﭼﻲ ښﻮوﻧﻜﻲ درس ﺗﻤﺎم ﻛړ‪ ،‬زه ﻳﯥ ﭘﻪ ﻣﺦ ﺑﺎﻧﺪ ﻣﻲ ﻣﭻ ﻛړم‪ ،‬او ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ‬
‫ووﻳﻞ ﭼﻲ ﺳﺒﺎ ﺑﻪ ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻛﺘﺎﺑﭽﯥ او ﻗﻠﻤﻮﻧﻪ ﻫﻢ درﻛړل ﺷﻲ‪ ،‬د دې ﺧﺒﺮو‬
‫ﭘﻪ اورﻳﺪﻟﻮ ﺳﺮه ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻪ ﺳﻮم ښﻮوﻧﻜﻰ ووت‪ ،‬د ﺗﺮه زوى ﻣﻲ ﭼﻲ د‬
‫ټﻮﻟګﻲ د ﭘﺎى ﭘﻪ څﻮﻛۍ ﻧﺎﺳﺖ و‪ ،‬زﻣﺎ ﺧﻮاﺗﻪ راﻏﻰ‪ ،‬د ځﺎن او ټﻮﻟګﻴﻮاﻟﻮ‬
‫ﺻﻔﺖ ﻳﯥ راﺗﻪ ﻛﺎوه‪ ،‬ﺗﺮ څﻮ زه ډاډه ووﺳﻢ او زړه ﻣﻲ ﺗﻨګ ﻧﻪ ﺳﻲ‪.‬‬
‫د ﺗﻔﺮﻳﺢ ﺗړﻧګۍ ووﻫﻞ ﺷﻮه‪ ،‬ټﻮل زده ﻛﻮوﻧﻜﻲ د ښﻮوﻧځﻲ اﻧګړ ﺗﻪ‬
‫راووﺗﻞ‪ ،‬ﻟﻪ ﻣﺸﺮ ورور او د ﺗﺮه ځﺎﻣﻨﻮ ﺳﺮه ﻣﻲ ﭘﺘﻴﺮه ﻣړۍ او ﺷړوﻣﺒﯥ‬
‫وﺧﻮړﻟﯥ ﻟﻮﺑﻲ ﻣﻮ ﭘﻴﻞ ﻛړې‪ ،‬د ﺗﻔﺮﻳﺢ وﺧﺖ ډﯦﺮ ژر ﺗﻤﺎم ﺳﻮ‪ ،‬ښﻮوﻧﻜﻮ زده‬
‫ﻛﻮوﻧﻜﻲ د ﻟښﺘﻮ ﭘﻪ زور ټﻮﻟګﻴﻮ ﺗﻪ دﻧﻨﻪ ﻛړل‪ ،‬او ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ درﺳﻮﻧﻪ ﭘﻴﻞ‬
‫ﺷﻮل‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪18‬‬
‫ﺑﻴﺎ ځﻞ ﭼﻲ ټﻮﻟګﻲ ﺗﻪ ﻧﻨﻮﺗﻞ‪ ،‬ﻫﻢ ﻫﻐﻪ ښﻮوﻧﻜﻰ راﻏﻰ ﭘﻪ راﺗګ ﺳﺮه ﻳﯥ‬
‫ﻣﻮږ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎﻳﻮﻧﻮ ﻛښﻲ ﻧﯧﻎ ودرﯦﺪل‪ ،‬ﺳﻼم او ﻣﻮﻧږ ﺗﻪ ﻳﯥ د ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻠﻮ‬
‫ووﻳﻞ‪ ،‬ښﻮوﻧﻜﻰ ﭘﻪ ځﺎﻧګړې څﻮﻛۍ ﭼﻲ د ﺗﻮري ﺗﺨﺘﯥ ﺧﻮاﺗﻪ ﻧﮋدې‬
‫اﻳښﻮدل ﺳﻮې وه ﻛښﯧﻨﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻟږ ځﻨډ ﻳﯥ د ﻛﺘﺎﺑﭽﯥ ﭘﺎڼﻲ اړوﻟﯥ را‬
‫اړوﻟﯥ‪ ،‬او ﺗﻮري ﺗﺨﺘﯥ ﺗﻪ ودرﻳﺪ‪ ،‬زده ﻛﻮوﻧﻜﻮ ﺗﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫د رﺳﻢ ﻛﺘﺎﺑﭽﯥ راوﻛﺎږئ! ټﻮﻟﻮ زده ﻛﻮوﻧﻜﻮ ﻛﺘﺎﺑﭽﯥ را وﻳﺴﺘﻠﯥ‪،‬‬
‫ښﻮوﻧﻜﻰ ﭘﻪ رﺳﻢ ﻟﻴﻜﻠﻮ ﺑﻮﺧﺖ ﺳﻮ‪ ،‬ﻳﻮه ګﻠﺪاﻧۍ ﻳﯥ رﺳﻢ ﻛړه ﭘﻪ څﻮ رﻧګﻪ‬
‫ﺗﺒﺎﺷﻴﺮ ﻳﯥ رﻧګ ﻛړه او ﺑﻴﺎ ﻳﯥ زده ﻛﻮوﻧﻜﻮ ﺗﻪ د ﻟﻴﻜﻠﻮ اﻣﺮ وﻛړ‪ ،‬ښﻮوﻧﻜﻰ‬
‫ﻟﻪ ټﻮﻟګﻲ ووت‪ ،‬د ښﻮوﻧﻜﻲ ﭘﻪ ﻧﺸﺘﻮن ﻛﻲ د زده ﻛﻮوﻧﻜﻮ ﺷﻮر ﻣﺎﺷﻮر ﺗﺮ‬
‫ﺣﻮﺻﻠﯥ ﭘﻮرﺗﻪ ﺳﻮ‪ ،‬ﭼﺎ رﺳﻢ ﻟﻴﻜﻠﻰ وو ﭼﺎ ﺗﻪ ﻧﻴﻢ ﭘﺎﺗﻲ دى ﭼﻲ ﻳﻮ ﺷﻮخ‬
‫زده ﻛﻮوﻧﻜﻰ د ﺗﻮري ﺗﺨﺘﯥ ﻣﺨﻲ ﺗﻪ راﻏﻰ‪ ،‬ﺗﺨﺘﻪ ﻳﯥ ﭘﺎﻛﻪ ﻛړه او ﻟﻪ ﻫﻢ‬
‫دې ﺳﺮه د زده ﻛﻮوﻧﻜﻮ ﺗﺮ ﻣﻨځ ﺟګړه ﭘﻴﻞ ﺳﻮه ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم ﻛﻮم ﻳﻮ ﺑﻪ وو ﭼﻲ‬
‫د ټﻮﻟګﻲ ﻟﻪ ﭘﺎى څﺨﻪ ﻳﯥ ﻳﻮه درﻧﻪ څﭙﻠۍ راﺧﻄﺎ ﻛړه ﭘﻪ څټ ﻛښﻲ ﻳﯥ‬
‫ووﻳﺸﺘﻢ‪ ،‬ﻣﺎ وژړل‪ ،‬زده ﻛﻮوﻧﻜﻲ ټﻮل ﭘﺨﭙﻠﻮ ځﺎﻳﻮﻧﻮ ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻞ دوئ‬
‫ډارﻳﺪل ﻛﻪ ښﻮوﻧﻜﻰ راﺷﻲ ﻣﻮږ ﺑﻪ ټﻮل ووﻫﻲ ﭼﻲ وﻟﻲ ﻳﯥ ﻫﻢ دا ﻧﻮى زده‬
‫ﻛﻮوﻧﻜﻰ وﻫﻠﻰ‪.‬‬
‫د ﭼﺎ ﻣﺦ ﻧﻮﻛﺎري او دﭼﺎ ﭘﻪ ﺗﺒﺎﺷﻴﺮو ﺳﭙﯧﺮه ﺳﻮى‪ ،‬ﺗړﻧګۍ ووﻫﻞ ﺳﻮه‪،‬‬
‫ﻧﺎرې ﺳﻮې‪ ،‬زده ﻛﻮوﻧﻜﻲ ﻟﻪ ټﻮﻟګﻴﻮ راووﺗﻞ او ﻛﻮروﻧﻮ ﺗﻪ رﺧﺼﺖ ﺷﻮل‪،‬‬
‫زه ﻫﻢ ﭘﻪ داﺳﻲ ﺣﺎل ﻛﻲ ﭼﻲ ﺳﻠګۍ ﻣﻲ وﻫﻠﯥ ﻣﺸﺮ ورور ﺗﺮ ﻻس وﻧﻴﻮﻟﻢ او‬
‫د ﺗﺮه ﻟﻪ ځﺎﻣﻨﻮ ﺳﺮه ﭘﻪ ګډه د ﻛﻮر ﭘﻪ ﻟﻮر وﺧﻮځﻴﺪﻟﻮ ‪.‬‬

‫★★★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪19‬‬

‫ﻛﻮر ﺗﻪ ﻟﻪ رﺳﯧﺪو ﺳﺮه ﺳﻢ ادې ﭘﻪ دواړه ﻣﺦ ښﻜﻞ ﻛړم‪ ،‬د ژړا ﻋﻠﺖ ﻳﯥ‬
‫وﭘﻮښﺘﻮ‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻢ ﭘﻪ ژړﻏﻮﻧﻲ ﺣﺎﻟﺖ ﻛښﻲ ادې ﺗﻪ د ښﻮوﻧځﻲ ﻟﻮﻣړﻧۍ ورځ‬
‫ټﻮﻟﻪ ﻛﻴﺴﻪ وﻛړه‪ ،‬ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ټﻴﻜﺮي ﺑﺎﻧﺪي ﻳﯥ اوښﻜﻲ راوﭼﻲ ﻛړې‪ ،‬دا‬
‫وﺧﺖ ﻣﻲ ﭘﻼر ﻫﻢ راﻏﻰ‪ ،‬زﻣﺎ او ﻧﻮرو وروڼﻮ ﭘﻪ ﺳﺮ ﻳﯥ ﻻس راﺗﯧﺮ ﻛړ‪ ،‬ﺧﻮر‬
‫ﭼﻲ ﺗﻮده ډوډۍ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻻس ﻛﻲ د داﻻن ﭘﻪ وره ﻛﻲ وﻻړه وه او ﺧﻨﺪل ﻳﯥ‪،‬‬
‫زﻣﻮږ ﺧﻮر ﭼﻲ ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ ﻣﺸﺮه ده ‪ ،‬ﻟﻪ ﭘﻼر ﺳﺮه ﻳﯥ ﺳﺘړې ﻣﺸﯥ وﻛړه‪،‬‬
‫ﻻﺳﻮﻧﻪ ﻳﯥ راووﻳﻨځﻞ‪ ،‬دﺳﺘﺮﺧﻮان ﻳﯥ را وﻳړ ﻛړ او ډوډۍ ﻣﻮ وﺧﻮړﻟﻪ‪ ،‬ﻟﻪ‬
‫ﻏﺮﻣﻨۍ ﺧﻮړﻟﻮ وروﺳﺘﻪ د ﻧﻮر ﻛﻠﻪ ﺳﺮه ﺳﻢ ټﻮل وﻳﺪه ﺷﻮل ﻣﺎﺗﻪ ﺑﻪ ﺧﻮب ﻧﻪ‬
‫راﺗﻪ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﺑﻪ دوئ ټﻮل وﻳﺪه ﺷﻮل را ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﻴﺪم زﻣﻮﻧږ ﻛﻮر د ﻏﺮه ﭘﻪ‬
‫ﻟﻤﻦ ﻛښﻲ دى‪ ،‬د ﭘﺴﺮﻟﻲ ﭘﻪ ﻣﻮﺳﻢ ﻛښﻲ ﺑﻪ د ﻛﻮﭼﻴﺎﻧﻮ ګﺎوﻧډﻳﺎن وو‪ ،‬د‬
‫ﭘﺴﻮﻧﻮ او اوښﺎﻧﻮ رﻣﯥ ﺑﻪ ﺗﯧﺮﻳﺪﻟﯥ ﻏﺮه ﺗﻪ ﺑﻪ وﺧﺘﻢ ﻧﻨﺪارې ﺑﻪ ﻣﻲ ﺗﺮ‬
‫ﺳﺘﺮګﻮ ﺗﯧﺮوﻟﯥ‪ ،‬ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ ﭘﻪ زړه ﭘﻮري ﻧﻨﺪاره ﻳﯥ ﻫﻐﻪ وه ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﺑﻪ ﻣﺎ‬
‫ﻛﻮﭼﻴﺎﻧۍ ﭘﯧﻐﻠﻲ او اﻧﺠﻮﻧﯥ ﭘﻪ ﻛﺎڼﻮ وﻳﺸﺘﻠﯥ‪ ،‬دوئ ﺑﻪ ﺧﭙﻞ ﺧﺮوړي ﺳﭙﻲ‬
‫"ﭼﯥ ﻟﻜۍ او ﻏﻮږوﻧﻪ ﻳﻲ ﻏﻮڅ ﻛړل ﺳﻮي وو" راﭘﺴﯥ ښﻜﺎرل‪ ،‬ﻛﻪ څﻪ ﻫﻢ‬
‫زه ﺑﻪ ورڅﺨﻪ ډارﻳﺪم ﺧﻮ ﻟﻪ دې ﻧﻨﺪارې ﻣﻲ ځﺎﻧګړى ﺧﻮﻧﺪ اﺧﻴﺴﺖ ‪.‬‬
‫ﻣﺎ ﺳﭙښﻴﻦ ﻣﻬﺎل ﭼﻲ ﭘﻼر ﺑﻪ ﻣﻲ د ﻟﻤﺎﻧځﻪ ﻟﭙﺎره ﺟﻮﻣﺎت ﺗﻪ راووت زه ﺑﻪ‬
‫ژر ﺧﻮﻧﻲ ﺗﻪ ﻧﻨﻮﺗﻢ‪ ،‬ځﺎن ﺑﻪ ﻣﻲ د ﺧﻮب ﭘﻪ ﭘﻠﻤﻪ واﭼﻮى‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﭼﻲ ﻛﻠﻪ ﺑﻪ د‬
‫ﻛﻮرﻧۍ ﻏړي

ادې‪ ،‬ﺧﻮر او وروڼﻪ ‪ ،،‬راوﻳښ ﺷﻮل‪ ،‬وروڼﻮ ﻟﻪ ﻣﺎ څﺨﻪ‬
‫ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﺎوه ﭼﻲ ﻧﻦ ﺑﻴﺎ ﻧﻪ ﻳﻢ وﻳﺪه ﺳﻮى او ټﻮﻟﻪ ﻏﺮﻣﻪ ﻟﻤﺮ ﺗﻪ ګﺮځﻴﺪﻟﻰ ﻳﻢ‬
‫‪ ،‬د ادې ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ ډﯦﺮه اوﺳﺨﺘﻪ ﺳﺰا دا وه ﭼﻲ زه ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮش ﺳﻴﻮري ﺗﻪ ژر‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪20‬‬
‫اوار او ګﻴﻼﺳﻮﻧﻪ ﺗﻴﺎر ﻛړم‪ ،‬دا ﻛﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎ ﻛړى واى ځﻜﻪ ﻟﻪ ﻳﻮ ﻣﺸﺮ‬
‫ورور ﭘﺮﺗﻪ ﻧﻮرڅﻠﻮر وروڼﻪ ﺗﺮ ﻣﺎ ﻛﺸﺮان وو‪ ،‬ﻛﯧﺪاى ﺳﻲ ګﻴﻼﺳﻮﻧﻪ ﻣﺎت‬
‫ﻛړي‪ ،‬ﺧﻮر ﺑﻪ ﻣﻲ د ﻣﺎﺳﭙښﻴﻦ د ﻟﻤﺎﻧځﻪ ﺗﺮ ادا ﻛﻮﻟﻮ وروﺳﺘﻪ ﺳﻤﺪﺳﺘﻲ ﭘﻪ‬
‫ﭼﺎى ﭘﺨﻮﻟﻮ ﭘﺴﻲ داﻻن ﺗﻪ ﻧﻨﻮﺗﻪ ‪.‬‬
‫ﻣﺎځﻴګﺮ ﻣﻬﺎل ﭼﻲ د ﻟﻤﺮ ﺳﺘﺮګﻪ ﺑﻪ ﻏﺮه ﺗﻪ ورټﻴټﯧﺪه د ﻛﻮﭼﻴﺎﻧﻮ ﻧﻨﺪارې ﺗﻪ‬
‫ورﺗﻠﻢ ﻳﻮ ﻟﻮښﻰ ﺑﻪ ﻫﻢ راﺳﺮه وو‪ ،‬ﭼﻲ ﻟﻪ ﻣﻴږو او وزو څﺨﻪ ﺗﺎزه ﻟﻮﺷﻞ‬
‫ﺷﻮي ﺷﻴﺪې ﻟﻪ ﻛﻮﭼﻴﺎﻧﻮ څﺨﻪ راوړم‪

،‬رﻣﯥ ﺑﻪ ﻛﻴږدۍ ﺗﻪ راﻏﻠﯥ‪ ،‬وري‬
‫ﺑﻪ ﻳﯥ د ﻏﺮه ﭘﻪ ﺑﻠﻪ ﻟﻤﻦ واړول ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﺑﻪ ټﻮﻟﻲ ﻣﻴږي او وزې وﻟﻮﺷﻞ‬
‫ﺳﻮې‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﻳﯥ وري او ﺳﯧﺮﻟﻲ ورﺗﻪ را ﭘﺮﯦښﻮدل‪ ،‬ﺑﻐﺎري ﺑﻪ ﺳﻮې ﻫﺮ‬
‫وري او ﺳﯧﺮﻟﻲ ﺑﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﻣﻮر ﭘﺴﯥ ﻏﻮښﺘﻪ ‪ ،،‬دا وﺧﺖ ﻳﻮازي زه ﻧﻪ اﻛﺜﺮ‬
‫ﻛﻠﻴﻮال راﺗﻠﻞ او ﻟﻪ ﻫﻢ دې ﻧﻨﺪارې ﻳﯥ ﺧﻮﻧﺪ اﺧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫★★★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪21‬‬

‫ﺷﭙﯥ او ورځﻲ ﺗﯧﺮﻳﺪﻟﯥ‪ ،‬ﭘﻪ ښﻮوﻧځﻲ ﻛښﻲ ﻳﯥ ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ راﻛړل درﺳﻮﻧﻪ‬

‫ﭘﻴﻞ ﺷﻮل‪ ،‬ﭘﻪ ټﻮﻟګﻲ ﻛښﻲ د اﻛﺜﺮ ﻫﻤﺰوﻟﻮ ﺗﺮ ﭘﺎم ﺑﺪ ورﺗﻠﻢ ځﻜﻪ ﭼﻲ زه ﭘﻪ‬
‫ﻧګﺮان ښﻮوﻧﻜﻲ ګﺮان وم او ﻧﺎزوﻟﻢ ﻳﯥ ‪.‬‬
‫ﻳﻮه ورځ ښﻮوﻧﻜﻲ ټﻮﻟﻮ زده ﻛﻮوﻧﻜﻮ ﺗﻪ ووﻳﻞ ﭼﻲ ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ ﭘﻪ ﻳﻮ ﭘﻮښ ﻛﻲ‬
‫وګﻨډي ﺗﺮ څﻮ څﻴﺮي ﻧﺸﻲ‪ ،‬ﻛﻮر ﺗﻪ ﻟﻪ راﺗګ ﺳﺮه ﻣﻲ ادې ﺗﻪ د ښﻮوﻧﻜﻲ‬
‫ﺧﺒﺮه وﻛړه‪ ،‬ادې ډاډه ﻛړم ﭼﻲ ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻣﺨﺎ ﭘﻪ ﻳﻮ ﭘﻮښ ﻛﻲ راﺗﻪ‬
‫ګﻨډي‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم څﻪ وﺟﻪ ﺑﻪ وه ﻳﻮ ﻋﻠﺖ ﻳﯥ دا ﻫﻢ وو ﭼﻲ زﻣﻮﻧږ آﻧﺎ) د ادې‬
‫ﻣﻮر ( ﻧﺎروﻏﻪ وه‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﻪ ورځ ﺑﻪ ﻳﯥ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻛښﻲ ﺗﯧﺮه ﻛړه‪ ،‬ﺳﺒﺎ‬
‫ورځ ﻣﻲ ﺑﻴﺎ ادې ﺗﻪ ور ﻳﺎده ﻛړه ﭼﻲ ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ راﺗﻪ وګﻨډي ﺧﻮ ﺗﺮ څﻪ ﭘﻮري‬
‫ﺳﺮه ﭘﺎﺗﻲ ﺷﻮل‪ ،‬ﺑﻠﻪ ورځ ﭼﻲ ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ وﻻړم‪ ،‬ښﻮوﻧﻜﻲ د زده ﻛﻮوﻧﻜﻮ‬
‫ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ وﻛﺘﻞ ټﻮﻟﻮ ګﻨډﻟﻲ وو‪ ،‬زه او ﻳﻮ ﺑﻞ زده ﻛﻮوﻧﻜﻰ ﭼﻲ ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ ﻣﻮ‬
‫ﻧﻪ وو ګﻨډﻟﻲ د ﺗﻮري ﺗﺨﺘﯥ ﻣﺨﻲ ﺗﻪ ﻳﯥ را وﻏﻮښﺘﻞ‪ ،‬ﭘﻪ ﻟښﺘﻪ ﭘﺴﻲ ﻳﯥ‬
‫وﻟﻴږل‪ ،‬دواړه را ووﺗﻞ دوري‪ ،‬دوري وګﺮځﯧﺪل ﻛﻮﻣﻪ ﺧﺎص ﻟښﺘﻪ ﻣﻮ ﭘﻴﺪا‬
‫ﻧﻪ ﻛړه ﺑﻴﺮﺗﻪ ټﻮﻟګﻲ ﺗﻪ ورﻏﻠﻮ او ښﻮوﻧﻜﻲ ﺗﻪ ﻣﻮ ووﻳﻞ ‪:‬‬
‫_ ﻟښﺘﻪ ﻣﻮ ﭘﻴﺪا ﻧﻪ ﻛړه !‬
‫ښﻮوﻧﻜﻰ ﭘﻪ ﻏﺼﻪ ﺳﻮ او د ﻣﺎﺗﻲ څﻮﻛۍ دړه ﻳﯥ را ﻛﺶ ﻛړه دوﻣﺮه ﻳﯥ‬
‫ووﻫﻠﻮ ﭼﻲ ﭘﻪ دواړو ﻳﯥ ﭘښﯥ او ﻻﺳﻮﻧﻪ ﺗﻚ ﺷﻨﻪ ﻛړل ‪.‬‬
‫ﻛﻮر ﺗﻪ ﭼﻲ راﻏﻠﻢ ادې ﺗﻪ ﻣﻲ ښﻪ ډﯦﺮ وژړل‪ ،‬ﺳﺒﺎ ﺗﻪ ﻳﯥ ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ ﭘﻪ ﻳﻮ ﭘﻮښ‬
‫ﻛﻲ راﺗﻪ وګﻨډل‪ ،‬دا ﭼﻲ وﻫﻞ ﻣﻲ ﺗﺮ ﻣﺦ وﺧﻮړل ﻟﻪ ادې زښﺘﻪ ګﻴﻠﻤﻦ وم‪ ،‬ﭘﻪ‬
‫ﺳﺒﺎ ﭼﻲ ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ وﻻړم ښﻮوﻧﻜﻰ د ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻮ ﭘﻪ ﻟﻴﺪﻟﻮ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻪ ﺳﻮ ﻟﻪ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪22‬‬
‫ﻧﻴﻜﻤﺮﻏﻪ ﻫﻐﻪ ﺑﻞ ﻫﻤﺰوﻟﻲ ﻫﻢ ګﻨډﻟﻲ وو‪ ،‬ﻣﻮﻧږ دواړو ﺗﻪ ﻳﯥ ښﻪ ډﯦﺮ‬
‫ﻧﺼﻴﺤﺖ وﻛړ او د ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻮ ﭘﻪ ارزښﺖ ﻳﯥ ﺧﺒﺮ ﻛړو ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻛﺘﺎب د اﻧﺴﺎن ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺟﻮړوي او د ﻳﻮ ښﻪ ﻓﻜﺮ درﻟﻮدوﻧﻜﻰ اﻧﺴﺎن د‬
‫ټﻮﻟﻨﻲ ﻟﭙﺎره ګټﻪ ور ﺷﺨﺺ ګﺮځﻴﺪﻟﻰ ﺳﻲ‪ ،‬د اﻧﺴﺎﻧﻲ ټﻮﻟﻨﻲ د ﺗﻜﺎﻣﻞ او‬
‫ﻟﻮړﺗﻴﺎ ﻟﭙﺎره اﺳﻤﺎﻧﻲ دﻳﻨﻮﻧﻪ او د ﺑﺸﺮ د ﺗﺎرﻳﺦ ﺷﺨﺼﻴﺘﻮﻧﻪ د ﻛﺘﺎب ﻟﻪ‬
‫ﻻري ﺗﻠﭙﺎﺗﻲ ﺷﻮي دي‪ ،‬د ﺑﺸﺮي ټﻮﻟﻨﻲ اړﻳﻜﻲ ﻫﻢ د ﻛﺘﺎب ﻟﻪ ﭘﻮښ ﺳﺮه‬
‫ﭘﻴﺎوړي او ﺗړل ﺷﻮي دي ‪.‬‬
‫د ﻧﻮر ﻛﻠﻪ ﭘﻪ څﯧﺮ ﻧﻦ ﻫﻢ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ وﺧﺖ ﺑﺎﻧﺪي ﻛﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﻢ او ﻟﻪ ﻣﻌﻤﻮل ﺳﺮه‬
‫ﺳﻢ ﻣﻲ ﻛﻮرﻧۍ دﻧﺪه وﻟﻴﻜﻠﻪ‪ ،‬ﻟﻮﺑﻮ ﺗﻪ ووﺗﻢ‪ ،‬ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﭼﻲ ﻛﻠﻪ ﻣﻮږ ټﻮل‬
‫ډوډۍ ﺧﻮړﻟﻮ ﺗﻪ را ټﻮل ﺷﻮ ادې ﻣﻲ ﭘﻼر ﺗﻪ ﻟﻪ ﻣﺸﺮ وروره ﺷﻜﺎﻳﺖ وﻛړ‬
‫او ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﺣﻜﻴﻢ ﻣﻲ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ ﭘﻪ اﺳﺎﻧۍ ﺳﺮه ﺧﺒﺮه ﻧﻪ ﻣﻨﻲ !‬
‫ﭘﻼر ﻣﻲ ﻳﻮه ګﻮﻟﻪ وﭼﻪ ﻣړۍ ور ﭘﻮرﺗﻪ ﻛړه او د ﺷړوﻣﺒﻮ ﻏړپ ﻳﯥ ﭘﺴﻲ‬
‫وﻛړ ﭘﻪ ډﻛﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻣﺎﺷﻮم ﺗﻪ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﭘﻪ ښﻮوﻧځﻲ ﻛښﻲ او ﺗﺮﺑﻴﻪ ﻳﯥ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﻲ ورﻛړل‬
‫ﺷﻲ دا ځﻜﻪ ﭼﻲ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛښﻲ ﻟﻮﻳﺎﻧﻮ ﺗﻪ ګﻮري او دﻫﻐﻮئ ﻛړﻧﻲ‬
‫ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ﺗﻜﺮاروي ‪.‬‬
‫ﻳﻮ ﺑﻞ ﻏړپ ﻳﯥ وﻛړ ګﻮﻟﻪ ﻳﯥ زووﻟﻪ ﺧﺒﺮي ﻳﯥ اوږدې ﻛړې‪:‬‬
‫_ ﺗﺮ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﺗﺮﺑﻴﯥ ﺗﻪ ډﯦﺮه اړﺗﻴﺎ ده ډﯦﺮ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻳﻮازي د ﻛﺎر وﺳﻴﻠﻪ ګﺮځﯧﺪﻟﻰ‬
‫ﺷﻲ‪ ،‬ﭘﻪ ټﻮﻟﻨﻪ ﻛښﻲ ﺑﻬﺘﺮﻳﻨﻲ ﺗﺮﺑﻴﯥ ﺗﻪ اړﺗﻴﺎ ده‪ ،‬زه ﺑﻪ ﻳﯥ ﭘﻮه ﻛړم‪ ،‬ﺗﻪ ﻫﻢ ﭘﻪ‬
‫ﺧﻮږه ﻟﻬﺠﻪ ورﺳﺮه ﺧﺒﺮي ﻛﻮه او ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻪ ﻳﯥ ﺳﺎﺗﻪ ‪.‬‬
‫ادې ﭘﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﻧﺪي ږغ ﻛړ‪ ،‬او دﺧﻮب ﻛﻮﻟﻮ ﻳﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ ځﻜﻪ ﭼﻲ ﺳﻬﺎر ﺑﻪ‬
‫ﺑﻴﺎ ﭘﻪ وﺧﺖ ﻧﺴﻢ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﯧﺪﻟﻰ‪ ،‬زﻣﺎ ﭘﺎم ﺳﻮ ﭼﻲ ﻣﺸﺮ ورور ﻣﻲ ﻻ وﺧﺘﻲ‬
‫‪★★★.‬‬ ‫ﺗﻠﻠﻰ وﻳﺪه دى‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪23‬‬

‫ﭘﺴﺮﻟﻰ او ﺷﻮﺧﻲ دواړه ﺳﺮه ګډ وو‪ ،‬ﻣﺴﺘﻲ ﻣﻲ ﻛړه‪ ،‬د ژوﻧﺪ ﻟﻪ ﻫﺮي ﺷﻴﺒﯥ‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮﻧﺪ اﺧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻪ وم‪ ،‬ﻟﻤﺮ ﺧﭙﻠﻲ ﻧﻴﻤﻜښﻲ وړاﻧګﯥ ﺗﺎزه ﭘﻪ‬
‫ﻏﺮوﻧﻮ ﻏﻮړوﻟﻲ وې‪ ،‬ﭘﺮوﻧﻲ ﺑﺎران وﻧﻮ او ﺑﻮټﻮ ﺗﻪ ﻻ ﺳﻤﺴﻮرﺗﻴﺎ ورﺑښﻠﻪ ‪،‬‬
‫ﻟﺮي ﭘﺮﺗﻮ ﻫﻨﺪارو ﭘړق واﻫﻪ‪ ،‬زه او ﭘﻼر ﻣﻲ دښﻮوﻧځﻲ ﭘﻪ ﻟﻮر وﺧﻮځﯧﺪل‪،‬‬
‫څﺎدر ﻳﯥ ورټﻮل ﻛړ د رڼﻮ اوﺑﻮ ﺗﺮ وﻳﺎﻟﯥ ﻳﯥ ټﻮپ ﻛړ‪ ،‬ﺷﺎ ﺗﻪ ﻳﯥ راوﻛﺘﻞ او‬
‫ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ څﻮ ډﺑﺮي د اوﺑﻮ ﭘﻪ ﻣﻨځ ﻛښﻲ ﻛﺘﺎر ﻛښﯧښﻮدې‪ ،‬ورو‪ ،‬ورو ﻣﻲ‬
‫اﻟﻮﻳﺰاﻧﺪ ګﺎﻣﻮﻧﻪ اﺧﻴﺴﺘﻞ زړه ﻧﺎ زړه ﺗﺮ اوﺑﻮ راﺗﯧﺮ ﺳﻮم ‪ ،‬ﺗﺮ ﻻس ﻳﯥ وﻧﻴﻮم‬
‫زﻣﺎ ﭘﻪ ﺗګ دواړه ﭘﻪ ورو‪ ،‬ورو ﻗﺪم رﻫﻲ ﺷﻮ ‪.‬‬
‫ﭘﻼر ﻣﻲ وﭘﻮښﺘﻞ‪:‬‬
‫_ ﻛﻮرﻧۍ دﻧﺪه دي ﻟﻴﻜﻠﯥ ده ؟‬
‫ﻓﻜﺮ ﻣﻲ وﻛړ ﭘﺮون ورځ ﻣﻲ ﭼﻲ ﻛﻮرﻧۍ دﻧﺪه ﻧﻪ وه ﻟﻴﻜﻠﯥ ﺣﺘﻤﺎً اﺳﺘﺎد‬
‫ورﺗﻪ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛړى دى ﺑﻴﺎ ﻣﻲ ﭘﻪ اوﭼﺖ ږغ ﭼﻲ ﭘﺮوﻧﻰ ﭘﻞ ﭘټ ﻛړم ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻟﻴﻜﻠﯥ ﻣﻲ ده څﻮ ﭘﺎڼﻲ د ﺣﺴﺎب ﻣﻀﻤﻮن دﻧﺪه ﻳﯥ راﻛړې وه ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ‬
‫ﻣﻲ ﺳﺘﺎ ﺗﺮ راﺗګ ﻣﺨﻜﻲ ﺑﺸﭙړه ﻛړه او وﻳﺪه ﺳﻮم‪.‬‬
‫رښﺘﻴﺎ ﻣﻲ ﻫﻢ ﻟﻴﻜﻠﯥ وه‪ ،‬ﭘﺮون ﻣﻲ اﺳﺘﺎد ﭘﻪ ﻧﻪ ﻟﻴﻜﻠﻮ وﻫﻠﻰ وم‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻪ وﻳﻞ‬
‫اﺳﺘﺎد ﻣﻲ ﺗﺮ ﺷﺎه څﺎرﻧﻪ ﻛﻮي ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﻣﻲ ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ ﻟﻮﻣړى ﺧﭙﻠﻪ ﻛﻮرﻧۍ‬
‫دﻧﺪه وﻟﻴﻜﻠﻪ ‪.‬‬
‫ﻳﻮه ﺷﻴﺒﻪ ﻣﻮ د ﻳﻮ ﺑﻞ د ﺑﻮټﻮﻧﻮ ﭘﻪ څﺮﭘﺎ ﻛښﻲ ﻏﻠﻲ‪ ،‬ﻏﻠﻲ ګﺎﻣﻮﻧﻪ‬
‫واﺧﻴﺴﺘﻞ‪ ،‬د ﺑﺎﺳﻴﻜﻞ ﺗړﻧګۍ ﻣﻲ ﺗﺮ ﻏﻮږ ﺳﻮه‪ ،‬د ﭘﺮوﻧﻲ ﺑﺎران د ﺧړو اوﺑﻮ‬
‫ﭘﻪ ډﻧډ ﻛښﻲ ﻳﻮ ﺳړى د ﺳﻼم ﭘﻪ وﻳﻠﻮ زﻣﻮﻧږ ﺗﺮ څﻨګ ﺗﯧﺮ ﺳﻮ ‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪24‬‬
‫ﭘﻼر ﻣﻲ ﺧﭙﻞ ﻻﺳﻲ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻪ وﻛﺘﻞ ګﺎﻣﻮﻧﻪ ﻳﯥ ګړﻧﺪي ﻛړل ﻟﻜﻪ ﭼﻲ‬
‫ﻧﺎوﺧﺘﻪ وه ‪ ،‬زﻣﺎ ﭘﻪ ﻣﺎﺷﻮم ذﻫﻦ ﻛښﻲ را ﭘﻴﻞ ﻛﯧﺪوﻧﻜﯥ ﺧﺒﺮي ﭘﻪ زړه ﻛښﻲ‬
‫د ﺳﺎﺗﻠﻮ ﻧﻪ وې وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﭘﻼره ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ځﺎن ﺗﻪ ﻳﻮ ﺑﺎﻳﺴﻜﻞ اﺧﻴﺴﺘﻰ واى ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ دواړه ژر‬
‫رﺳﯧﺪﻟﻰ ﻟﻪ ﻛﻮره ﺑﻪ ﻫﻢ دوﻣﺮه ﭘﻪ وﺧﺘﻲ ﻧﻪ راوﺗﻞ ‪.‬‬
‫ﻏﻠﻰ ﺷﻮ ﻟﻜﻪ ﭼﻲ زﻣﺎ ﺧﺒﺮي ﺗﻪ ﻳﯥ ځﻮاب ﻧﻪ درﻟﻮد‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﻫﻐﻪ دوﻛﺎن ﺗﻪ‬
‫اﺷﺎره وﻛړه ﻛﻮم ﭼﻲ ﻣﺎ ﻛﻠﻪ ﻫﻢ ﭘﻪ ﺧﻼص وره ﻧﻪ دى ﻟﻴﺪﻟﻰ ‪.‬‬
‫ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻫﻐﻪ زﻣﻮﻧږ دوﻛﺎن دى دا ځﻞ ﭼﻲ د ښﻮوﻧﻜﻮ ﺗﻨﺨﻮا راﺷﻲ ﻟږ ﺳﻮدا ﺑﻪ‬
‫ﭘﻜښﻲ واﭼﻮو‪ ،‬د ښﻮوﻧځﻲ ﻟﻪ ځﺎﻧګړي وﺧﺖ وروﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﭘﻜښﻲ ﻧﺎﺳﺘﻪ‬
‫ﻛﻮم ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ راﺳﺮه ﻟګﻴﺎ ﻳﯥ ‪.‬‬
‫ﻧﻮى ﻧﻮم ﻣﻲ ﺗﺮ ﻏﻮږ ﺷﻮ‪ ،‬ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﭘﻪ ژوﻧﺪ ﻛښﻲ ﻫﺮه ورځ ﻟﻪ ﻧﻮﻳﻮ ﻧﻮﻣﻮﻧﻮ‬
‫او ﺗﺠﺮﺑﻮ ﺳﺮه ﻛﺮار‪ ،‬ﻛﺮار اﺷﻨﺎ ﻛﻴږي او د ﻫﻐﻮئ ﭘﻪ اړه ﭘﻮښﺘﻨﻲ ﻛﻮي ‪.‬‬
‫وﻣﻲ ﭘﻮښﺘﻞ‪:‬‬
‫_ ﺗﻨﺨﻮا ! ﻫﻐﻪ څﻪ ﺷﻰ وي؟‬
‫ﭘﻪ داﺳﻲ ﺣﺎل ﭼﻲ ګړﻧﺪي ګﺎﻣﻮﻧﻪ ﻳﯥ اﺧﻴﺴﺘﻞ‪ ،‬ځﻤﻜﻲ ﺗﻪ ﺗﻴټ ﺳﻮ‪ ،‬د ﻻري‬
‫ﭘﻪ ﻣﻨځ ﻛښﻲ ﭘﺮﺗﻪ ډﺑﺮه را ﭘﻮرﺗﻪ او ﻳﻮ څﻨګ ﺗﻪ ﻳﯥ ﻏﻮځﺎره ﻛړه وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ زوى ﺟﺎﻧﻪ ! روﭘۍ در ﻳﺎدوم‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﭼﻲ ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ښﻮوﻧځﻲ ﻛښﻲ د‬
‫ښﻮوﻧﻜﻲ ﭘﻪ ﺗﻮګﻪ د دﻧﺪي ﺗﺮﺳﺮه ﻛﻮﻟﻮ ﭘﻪ ﺑﺪل ﻛښﻲ راﻛﻮي ‪.‬‬
‫ﭘﻪ ﭼﻮرﺗﻮﻧﻮ ﻛښﻲ ﺗﺮ ښﻮوﻧځﻲ ورﺳﯧﺪم‪ ،‬درس ﭘﻴﻞ ﺷﻮ‪ ،‬زﻣﻮﻧږ د درﻳﻢ‬
‫ټﻮﻟګﻲ ﻧګﺮان اﺳﺘﺎد ﭘﻪ ﺧټﻮ ﻛﻜړ ﻛﺎﻟﻲ ټﻮﻟګﻲ ﺗﻪ راﻏﻰ‪ ،‬ﻣﺎ ﻓﻜﺮ ﻛﺎوه‬
‫ﭼﻴﺮﺗﻪ ﺑﻪ د ﺑﺎران اوﺑﻮ ﺗﻪ ﻟﻮﻳﺪﻟﻰ وي ‪.‬‬
‫د ﺗﻨﺨﻮا ﻟﻴﺪﻟﻮ ﭼﺮت راﺳﺮه وو‪،‬ﻛړﻛۍ وټﻜﻴﺪه ﭘﻼر ﻣﻲ دى‪ ،‬ﻫﺮه ورځ ﭼﯥ‬
‫ﺑﻪ د درس وﺧﺖ ﺧﻼص ﺷﻮ ﭘﻼر ﺑﻪ ﻣﻲ ﻣﺎﺗﻪ راﺗﻠﻪ او زه ﺑﻪ ﻳﯥ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه‬
‫ﻛﻮرﺗﻪ راوﺳﺘﻢ‪ ،‬د ښﻮوﻧځﻲ ﻟﻪ دروازې را ووﺗﻠﻮ‪ ،‬ﺟﻴﺐ ﺗﻪ ﻳﯥ ﻻس ﻛړ څﻮ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪25‬‬
‫ﺷﻨﻪ او ﺳﺮه ﻟﻮټﻮﻧﻪ ﻳﯥ وﺷﻤﯧﺮل ﺑﻴﺮﺗﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﺟﻴﺐ ﻛښﻲ واﭼﻮل ‪ ،‬زﻣﺎ ﭘﻪ‬
‫ﺧﻮﻟﻪ ﻛښﻲ ﺧﺒﺮه ﻧﻪ ﺗﻢ ﻛﯧﺪه وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﭘﻼره ﺗﻨﺨﻮا دي واﺧﻴﺴﺘﻪ ؟‬
‫ﺗﺮ ډﯦﺮه ﻳﯥ څﻪ ﻧﻪ وﻳﻞ ﻟﻜﻪ ﭼﻲ زﻣﺎ څﺨﻪ ﻳﯥ دا ﺧﺒﺮه ﭘټﻮﻟﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻣﻲ‬
‫وﭘﻮښﺘﻞ‪:‬‬
‫_ ﭘﻼره اوس ﺑﻪ ﺧﭙﻞ دوﻛﺎن ﺗﻪ ﺳﻮدا راوړې ﻛﻨﻪ ؟‬
‫اول ﻳﯥ څﻪ ﻧﻪ وﻳﻞ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﭘﻮه ﺷﻮ ځﻮاب ﺗﻪ ﻳﯥ داﺳﻲ ﻏﻠﻰ ﻳﻢ ﻟﻜﻪ ﭘﻴﺸﻮ‪،‬‬
‫وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻛﻤﻲ ﻳﯥ راﻛړې‪ ،‬څﻮ ګﻮﻧۍ اوړه او ﻏﻮړي ﺑﻪ اوس ﻛﻮرﺗﻪ ﻳﻮﺳﻮ‪،‬‬
‫راﺗﻠﻮﻧﻜﯥ ﺗﻨﺨﻮا ﭼﻲ واﺧﻠﻢ ﻛﻪ ﺧﻴﺮ او ژوﻧﺪ وو‪ ،‬دوﻛﺎن ﺗﻪ ﺑﻪ ﺳﻮدا راوړم‬
‫‪.‬‬
‫د ﭘﻼر ﺑﯥ وﺳﻲ ورځﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﺷﻮم زړه ﺗﻪ ﻻره وﻛړه ﭘﻪ ذﻫﻦ ﻛښﻲ ﻣﻲ ډول‪،‬‬
‫ډول ﺧﺒﺮي را وګﺮځﻴﺪې‪ ،‬زړه ﻧﺎ زړه ﻣﻲ ﭘﻼر ﺗﻪ ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ ور ووﺗﻞ‪:‬‬
‫_ ﭘﻼره زه ﭼﻲ دوﻟﺴﻢ ټﻮﻟګﻰ ﺧﻼص ﻛړم ښﻮوﻧﻜﻰ ﺑﻪ ﺳﻢ ﺗﻪ دي ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ‬
‫ﺗﻨﺨﻮا ﻛﻮر ﺗﻪ اوړه را وړه او زه ﺑﻪ ﭘﺨﭙﻠﻪ ﺗﻨﺨﻮا دوﻛﺎن ﺗﻪ ﺳﻮدا ‪.‬‬

‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪26‬‬

‫د اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﺎﻧﻮ د راﺗګ اوازې ﺳﻮې‪ ،‬او ﭘﻪ ډﯦﺮ ﻟږ وﺧﺖ ﻛښﻲ دا اوازه ﭘﻪ‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺪﻟﻪ ﺳﻮه‪ ،‬د ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ ﭘﻪ اﻣﺮ ټﻮل ښﻮوﻧﻜﻲ او زده ﻛﻮوﻧﻜﻲ ﻳﯥ د‬
‫وﻟﺴﻮاﻟۍ ﺑﺎزار ﺗﻪ وﺑﻠﻞ او د ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ ﭘﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻳﻮه ﻟﻮﻳﻪ ﻏﻮﻧډه وﺷﻮه‪ ،‬زه‬
‫ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪم څﻮك ښﻪ دي او څﻮك ﺑﺪ ﺧﻮ ﭘﻼر ﺑﻪ ﻣﻲ وﻳﻞ ﻛﻪ دا ﺣﻜﻮﻣﺖ‬
‫ړﻧګ ﺳﻲ ﻛﻴﺪاى ﺳﻲ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺪل ﺳﻲ څﻨګﻪ ﺑﺪل ﺳﻲ دا ﻳﯥ ﻫﻢ ﻧﻪ راﺗﻪ وﻳﻞ‪.‬‬
‫ﭘﻼر ﻣﻲ ﻳﻮ ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﭼﻲ راډﻳﻮ ﺗﻪ ﻳﯥ ﻏﻮږ ﻧﻴﻮﻟﻰ‪ ،‬ﻛﺮار ﻧﺎﺳﺖ وو‪ ،‬زه ﻟﻪ‬
‫ﻛړﻛۍ ﺳﺮه ﻧﮋدې ﭘﻪ ﺧﻂ ﻟﻴﻜﻠﻮ ﺑﻮﺧﺖ وم‪ ،‬ادې ﺗﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺑﺪل ﺳﻮ‪ ،‬اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﺎن ﺑﻪ واك "ﻛﺮزي" ﺗﻪ وﺳﭙﺎري؛ ﻣﺎ وﻟﻴﺪل‬
‫ادې ﺗﻮﺑﯥ اﻳﺴﺘﻠﯥ او ډارﻳﺪه ﭼﻲ ﻛﻔﺎر راﺑﺎﻧﺪي ﻣﺴﻠﻂ ﺷﻮل اوس ﺑﻪ څﻪ‬
‫ډول ﺣﺎﻟﺖ ﺳﻲ څﻪ ﺑﻪ ﻛﻴږي ﻳﻮ ﺧﺪاى ﺧﺒﺮ ‪.‬‬
‫د اوﺳﻨﻲ ﺧﺒﺮوﻧﻮ ﭘﻪ ﺑﻨﻴﺎد دﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ ﺣﻜﻮﻣﺖ د ‪ ۲۰۰۱‬ﻣﻴﻼدي ﻛﺎل ﭘﻪ ﭘﺎى‬
‫ﻛښﻲ ړﻧګ ﺳﻮ‪ ،‬واك د اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﺎﻧﻮ ﻟﺨﻮا ﺣﺎﻣﺪ ﻛﺮزي ﺗﻪ ور وﺳﭙﺎرل ﺳﻮ‬
‫او درې ﻛﺎﻟﻪ ﻳﯥ دوام وﻛړ‪.‬‬
‫د ﺑﻴﺎ ځﻠﻲ ټﺎﻛﻨﻮ ﻟﭙﺎره ﻛﻤﭙﺎﻳﻦ روان وو‪ ،‬ﻛﻪ څﻪ ﻫﻢ ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ وﻳﺮه او ډار د‬
‫ﺧﻠﻜﻮ ﭘﻪ زړوﻧﻮ ﻛښﻲ ور اﭼﻮﻟﻰ وو‪ ،‬ﺟﻮﻣﺎﺗﻮﻧﻮ ﺗﻪ ﻳﯥ داﺳﯥ ﭘﺮﭼۍ‬
‫راﻟﻴږﻟﻲ وې ﭼﻲ ﻛﻪ ﭼﺎ راﻳﻪ واﭼﻮﻟﻪ ګﻮﺗﻲ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻏﻮڅﻲ ﻛړل ﺷﻲ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻫﻢ‬
‫ﻟږ او ډﯦﺮو ﺧﻠﻜﻮ د راﻳﯥ اﭼﻮﻧﻲ ﻛﺎرﺗﻮﻧﻪ واﺧﻴﺴﺘﻞ او د ﺧﭙﻞ ﻫﻴﻮاد‬
‫ﻣﺴﺘﻘﺒﻞ ﺗﻪ ﻳﯥ راﻳﻪ ورﻛړه ﭘﻪ دوه زره او څﻠﻮرم ﻣﻴﻼدي ﻛﺎل ﻛﻲ د ﺧﻠﻜﻮ‬
‫ﭘﻪ راﻳﻪ ﺣﺎﻣﺪ ﻛﺮزى واك ﺗﻪ ورﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪27‬‬

‫ﻳﻮه ورځ ﭼﯥ د ﻫﻢ دې وﻻﻳﺖ ﻣﺤﺘﺮم واﻟﻲ ﺻﺎﺣﺐ ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ﭘﻼوي ﺳﺮه‬

‫ﺳﻴﻤﻲ ﺗﻪ راﻏﻠﻰ وو‪ ،‬ﻣﻮﻧږ د ښﻮوﻧځﻲ ټﻮل زده ﻛﻮوﻧﻜﻲ د ﻣﺪﻳﺮ او ﺳﺮ‬
‫ښﻮوﻧﻜﻲ ﭘﻪ اﻣﺮ د ښﻮوﻧځﻲ ﻣﺨﻲ ﺗﻪ د ﺳړك دواړو ﻏﺎړو ﭼﻲ ﻻﺳﻮﻧﻪ ﻣﻮ‬
‫ﺳﺮه ورﻛړي وو ﻛﺘﺎر ودرول‪ ،‬د واﻟﻲ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﻮ وﻛړ‪ ،‬څﻮ دﻋﺴﻜﺮو او‬
‫څﻮ ﻧﻮر ﺗﻮر ﻣﻮټﺮوﻧﻪ ﭘﻪ ﺑﻴړه‪ ،‬ﺑﻴړه ﺗﯧﺮ ﺷﻮل زﻣﺎ ﭘﻪ ﺷﻤﻮل ﻫﻴڅ ﻳﻮ زده‬
‫ﻛﻮوﻧﻜﻰ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪه ﭼﻲ واﻟﻲ ﺑﻪ څﺮﻧګﻪ ښﻜﺎرﯦږي او څﻪ دﻧﺪه ﻟﺮي‪.‬‬
‫زﻣﺎ ﺳﺮه د ﺧﭙﻞ ﭘﻼر د ﻛړي ژﻣﻨﻲ ﻏﻢ وو‪ ،‬ﺗﻞ ﺑﻪ ﻣﻲ ﻫﻐﻪ دوﻛﺎن ﺗﻪ دوه‬
‫ﺳﺘﺮګﻲ ﻧﻴﻮﻟﻲ وې ﻛﻮم ﭼﻲ ﭘﻼر راﺗﻪ وﻳﻠﻲ وو‪ ،‬دا زﻣﻮږ دوﻛﺎن دى ﻳﻮ‬
‫وﺧﺖ ﺑﻪ ﺳﻮدا ورﺗﻪ راوړو‪ ،‬دا ﻫﻐﻪ دوﻛﺎن دى ﭼﻲ د ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ ﭘﻪ وﺧﺖ ﻛﻲ‬
‫زﻣﺎ د ﭘﻼر ﭘﻪ ﺷﻤﻮل ټﻮﻟﻮ ښﻮوﻧﻜﻮ ﺗﻪ ورﻛړل ﺷﻮى وو‪ ،‬او ﺑﻼ اﺧﺮه ﻳﻮه‬
‫ورځ داﺳﻲ ﻫﻢ راﻏﻠﻪ ﭼﻲ ﭘﻼر ﻣﻲ د ﺳﻮﻳډن ﻛﻤﻴټﯥ ﻣﻌﺎش اﺧﻴﺴﺘﻰ وو او‬
‫دوﻛﺎن ﺗﻪ ﻳﯥ ﺳﻮدا راوړه ‪.‬‬
‫دا زﻣﺎ ﻟﭙﺎره د ﺧﻮښۍ ځﺎى وو ﭼﻲ دوﻛﺎن ﻟﺮو‪ ،‬ﺧﻮ دا ﭼﻲ ادې ﺑﻪ دوﻛﺎن‬
‫ﺗﻪ ﻧﻪ ﭘﺮﯦښﻮدم زور ﺑﻪ ﻳﯥ راﻛﺎوه‪ ،‬ﻣﻮږ ﺑﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ اوﺑﻪ ﻟﻪ ﻛﺎرﻳﺰ څﺨﻪ‬
‫راوړې

ﭼﯥ زﻣﻮﻧږ ﻟﻪ ﻛﻮر ﺳﺮه ﻳﻲ ﺗﺮ ﻣﻨځ دوه ﻏﻮﻧډۍ وې‪ ،،‬ﻛﻠﻪ ﻧﺎ ﻛﻠﻪ ﻳﺎ‬
‫ﻛﻪ وواﻳﻢ ﻫﺮه ورځ‪ ،‬ﺗﺮ ﻟﻤﺎﻧځﻪ وروﺳﺘﻪ اوﺑﻪ ﺑﻪ ﻣﻲ راوړې‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﺗﺮ ﺳﻬﺎرﻧۍ‬
‫وروﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﭼﻲ اوﺑﻮ ﺗﻪ وﻻړم ﻻﺳﻲ رﻳړۍ ﺑﻪ ﻣﻲ د ﻏﻮﻧډۍ ﭘﻪ ﺳﺮ ﭘﺮﯦښﻮده‬
‫او زه ﺑﻪ دوﻛﺎن ﺗﻪ وﺗښﺘﯧﺪم‪.‬‬
‫ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ ﭘﻪ ﻣﻮر او ﭘﻼر ګﺮان وم ﻫﻤﺪارﻧګﻪ ﭘﻪ ښﻮوﻧځﻲ ﻛښﻲ ﻫﻢ ﭘﻪ‬
‫ټﻮﻟﻮ ښﻮوﻧﻜﻮ ګﺮان وم ‪ ،‬ﻳﻮه ورځ ﭼﻲ ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ د ﺳﻮﻳډن ﻛﻤﻴټﯥ ﻏړي‬
‫راﻏﻠﻲ وو‪ ،‬د زده ﻛﻮوﻧﻜﻮ ﺗﺮ ﻣﻨځ ﻳﯥ درﺳﻲ ﺳﻴﺎﻟۍ ﺗﺮﺳﺮه ﻛﻮﻟﯥ‪ ،‬زﻣﻮﻧږ‬
‫ﻟﻪ ټﻮﻟګﻲ ﻳﻮ ﺗﻦ زه او ﻳﻮ ﺑﻞ زده ﻛﻮوﻧﻜﻰ‪ ،‬ﺑﻞ ټﻮﻟګﻲ ﺗﻪ د ﺳﻴﺎﻟۍ ﻟﭙﺎره‬
‫وﻏﻮښﺘﻞ ﺷﻮل زه او ﻣﻠګﺮى دواړه ﺗﻜړه وو‪ ،‬ﻣﻠګﺮى ﻣﻲ د ټﻮﻟګﻲ اول‬
‫ﻧﻤﺒﺮه او زه دوﻫﻢ ﻧﻤﺒﺮه وم دا ﭼﻲ وﻟﻲ دوﻫﻢ ﻧﻤﺒﺮه وم او وﻟﻲ اول ﻧﻤﺒﺮه ﻧﻪ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪28‬‬
‫ﻳﻢ ﻟﻪ دې ﻣﻠګﺮي ﻣﻲ ﻛﺮﻛﻪ ﻛﻴﺪه او ﻣﺎ ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻞ ﻣﺦ ﻳﯥ ووﻳﻨﻢ؛ ﺳﻴﺎﻟۍ‬
‫څﻮ د رﻳﺎﺿﻲ ﺳﻮاﻟﻮﻧﻪ وو او ﺑﺲ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﺳﻴﺎﻟﻲ زﻣﻮﻧږ ﭘﻪ ګټﻪ ﭘﺎى ﺗﻪ‬
‫ورﺳﻴﺪه‪ ،‬د ﺳﻮﻳډن ﻛﻤﻴټﯥ ﻏړو ﻣﺎﺗﻪ ﭘﻪ ډاﻟۍ ﻛښﻲ ﻳﻮ ﻗﻠﻢ‪ ،‬ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ او‬
‫ﻣﺠﻠﻪ راﻛړل‪ ،‬ﺧﻮ زﻣﺎ ﻣﻠګﺮي ﺗﻪ ﻳﯥ ﻳﻮازي ﻗﻠﻢ او ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ ورﻛړل ‪.‬‬
‫ﻟﻪ ټﻮﻟګﻴﻮاﻟﻮ ﺳﺮه ﻣﻲ ﻣﻴﻨﻪ ﻟﺮﻟﻪ او راﺗﻪ ګﺮان وو‪ ،‬ﺧﻮ دا ﻫﻴڅﻜﻠﻪ راﺗﻪ د‬
‫زﻏﻢ ﻧﻪ وه ﭼﻲ ﻳﻮ زده ﻛﻮوﻧﻜﻰ دي ﭘﻪ درﺳﻮﻧﻮ ﻛښﻲ ﺗﺮﻣﺎ ﻣﺨﻜﻲ او ﺗﻜړه‬
‫وښﻮدل ﺳﻲ‪.‬‬

‫★★★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪29‬‬

‫ﭘﻴﻨځﻢ ټﻮﻟګﻲ ﻛښﻲ وم‪ ،‬د څﻠﻮر ﻧﻴﻤﻮ ﻣﻴﺎﺷﺘﻨﻴﻮ ازﻣﻮﻳﻨﻮ ورځﻲ وې ﻧﻦ‬
‫ﻣﻲ د ﻋﻘﺎﻳﺪ او رﻳﺎﺿﻲ د ﻣﻀﻤﻮن ازﻣﻮﻳﻨﻪ وه‪ ،‬ﭘﻼر ﻣﻲ ﭘﻪ ښﻮوﻧځﻲ‬
‫ﻛښﻲ د ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﻀﻤﻮن اﺳﺘﺎد دى‪ ،‬د رﻳﺎﺿﻲ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻲ وﻛړه ډاډه وم ﭘﻪ‬
‫ازﻣﻮﻳﻨﻪ ﻛښﻲ ﺑﻪ ﻛﻮﻣﻪ ﺳﺘﻮﻧﺰه وﻧﻠﺮم‪ ،‬دا وﺧﺖ ﻣﻲ ﭘﻼر ﭘﻪ دوﻛﺎن ﻛښﻲ‬
‫ﭘﻴﺘﺎوي ﺗﻪ ﻧﺎﺳﺖ اوزﻣﻮﻧږ ټﻮﻟګﻲ ﺗﻪ د ﺳﻮاﻟﻮﻧﻮ ﭘﻪ ﺗﺮﺗﻴﺒﻮﻟﻮ ﺑﻮﺧﺖ دى‪،‬‬
‫ﺳﻮاﻟﻮﻧﻪ ﻳﯥ ﭼﻤﺘﻮ ﻛړل ﺗﺮ څﺮك ﻣﻲ ورﻛﺘﻞ‪ ،‬د ﺳﻮاﻟﻮﻧﻮ ﭘﺎڼﻪ ﻳﯥ د ﺧﭙﻠﻲ‬
‫ﻳﻮې ﻛﺘﺎﺑﭽﯥ ﭘﻪ ﭘﺎڼﻮ ﻛښﻲ ﻛﯧښﻮده او ﻣﺴﺠﺪ ﺗﻪ وﻻړ ‪...‬‬
‫ﻟﻪ ځﺎﻳﻪ ﭘﺎڅﻴﺪم ﻫﻢ ﻫﻐﻪ د ﺳﻮاﻟﻮﻧﻮ ﭘﺎڼﻪ ﻣﻲ را واﺧﻴﺴﺘﻪ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﻣﻲ‬
‫ټﻮل ﺳﻮاﻟﻮﻧﻪ وﻟﻴﻜﻞ‪ ،‬ﻟﻪ ﻛﺘﺎب څﺨﻪ ﻣﻲ ځﻮاب ﻛړل‪ ،‬ﭘﺎڼﻪ ﻣﻲ د ﺧﭙﻠﻮ‬
‫ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻮ ﺳﺮه ﻳﻮ ځﺎى ﻛښﯧښﻮده‪ ،‬اوس ﻣﻲ زړه ښﻪ ارام وو‪ ،‬ﻟﻮﺑﻮ ﺗﻪ ووﺗﻢ‬
‫ټﻮﻟﻪ ورځ ﻣﻲ ﭘﻪ ﻟﻮﺑﻮ ﺗﯧﺮه ﻛړه ‪...‬‬
‫ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ ﻻړم ﻟﻮﻣړى د رﻳﺎﺿﻲ ازﻣﻮﻳﻨﻪ وه‪ ،‬ازﻣﻮﻳﻨﻪ ﻣﻲ ورﻛړه ﻓﻜﺮ‬
‫ﻛﻮم ټﻮل ﺳﻮاﻟﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺳﻢ وو‪ ،‬د ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﻀﻤﻮن ازﻣﻮﻳﻨﻪ ﭘﯧﻞ ﺷﻮه‪ ،‬ﭘﻼر‬
‫ﻣﻲ زﻣﺎ ﭘﻪ ﺷﻤﻮل ټﻮﻟﻮ ﺗﻪ ﺳﭙﻴﻨﻲ ﭘﺎڼﯥ ورﻛړې‪ ،‬ﺳﻮاﻟﻮﻧﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ د‬
‫ځﻮاﺑﻮﻟﻮ ﻟﭙﺎره ﻳﯥ وﺧﺖ راﻛړ ﻫﺮ زده ﻛﻮوﻧﻜﻲ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﭘﺎرﭼﻪ ﻛښﻲ‬
‫ﺳﺘﺮګﻲ ﺧښﻲ ﻛړي وې‪ ،‬د ﺳﻮاﻟﻮﻧﻮ ﭘﻪ ځﻮاﺑﻮﻧﻮ ﻳﯥ ﻓﻜﺮ ﻛﺎوه‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻢ ځﺎن‬
‫ﻏﻠﻰ ﻛړ ﻟﻪ ﺟﻴﺐ څﺨﻪ ﻣﻲ د ﺣﻞ ﺷﻮي ﺳﻮاﻟﻮﻧﻮ ﭘﺎڼﻪ را وﻳﺴﺘﻪ ﻻﻧﺪي ﻣﻲ ﭘﻪ‬
‫ﻣﻴﺰ ﻛﻲ ﺗﺮ ﻧﻈﺮ ﻻﻧﺪي ﻛښﯧښﻮده‪ ،‬د ﺳﻮاﻟﻮﻧﻮ ﭘﻪ ځﻮاﺑﻮﻟﻮ ﺑﻮﺧﺖ ﺳﻮم‪ ،‬دا‬
‫ﺑﻪ څﻨګﻪ وواﻳﻢ ﭼﻲ څﻮﻣﺮه وﻳﺮه راﺳﺮه ده اوس ﺑﻪ ﻣﻲ ﭘﻼر ووﻳﻨﻲ اوس ﺑﻪ‬
‫‪...‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪30‬‬
‫درﻳﻢ ﺳﻮال ﻣﻲ ﺣﻞ ﻛړ‪ ،‬څﻠﻮرم ﻫﻢ ځﻮاب ﺷﻮ‪ ،‬ټﻮﻟﻲ ﻧﻬﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻲ دي دا دى‬
‫د ﭘﻴﻨځﻤﻲ ﭘﻮښﺘﻨﻲ ﭘﻪ ځﻮاﺑﻮﻟﻮ ﺑﻮﺧﺖ وم ‪.‬‬
‫د ﺗﻴﺎري ځﻮاب ﺷﻮي ﭘﺎرﭼﯥ څﺨﻪ د ﺳﻮاﻟﻮﻧﻮ ځﻮاﺑﻮل څﻮﻣﺮه آﺳﺎﻧﻪ دي‬
‫واه ‪...‬‬
‫ﭘﻼر ﻣﻲ څﻨګ ﺗﻪ راﻏﻰ ﻟﻜﻪ ﭼﻲ ﻟﻴﺪﻟﻰ ﻳﯥ ﻳﻢ زړه ﻣﻲ ټﻜﺎن ﭘﻴﻞ ﻛړل‪،‬‬
‫وﺟﻮد ﻣﻲ ﭘړك واﺧﻴﺴﺖ او دا دى ﻟﻴﺪﻟﻰ ﻳﯥ وم‪ ،‬ﺗﺮ ﻏﻮږ ﻳﯥ ﻛﺶ ﻛړم‪،‬‬
‫ﭘﺎرﭼﻪ ﻳﯥ راڅﺨﻪ واﺧﻴﺴﺘﻪ د ټﻮﻟګﻴﻮاﻟﻮ ﺗﺮﻣﺦ ﻳﯥ څﻴﺮي‪ ،‬څﻴﺮي ﻛړه‪ ،‬ﻧﻴﻢ‬
‫ﺗﻤﺎم ﺷﻮم داﺳﻲ ﭼﻲ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﻛﻤﻴﺲ ﻛﻲ ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎﻧﻪ ﭘټﻴﺪﻣﻪ‪ ،‬ټﻮﻟګﻴﻮاﻟﻮ‬
‫ﺑﻪ دا ﺧﺒﺮ ﺗﺮ ﻏﻮږ را ﺗﯧﺮوﻟﻪ‪ ،‬ﺧﭙﻞ ﭘﻼر ﭘﻪ ﻧﻘﻞ وﻧﻴﻮ ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻫﻢ ﻧﻤﺒﺮې ﭘﻮره‬
‫وي‪ ،‬دې ﺧﺒﺮو ﺑﻪ ﻻ زور ﻏﻮښﺖ‪ ،‬ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛښﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ د ﭘﻼر ﺗﺮ راﺗګ‬
‫ﻣﺨﻜﻲ وﻳﺪه ﻛﯧﺪم دې ﻟړۍ څﻮ ﺷﭙﯥ دوام وﻧﻴﻮ ‪.‬‬
‫ازﻣﻮﻳﻨﻲ ﺧﻼﺻﻲ ﺷﻮې‪ ،‬رﺧﺼﺘۍ ﺷﻮې‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﺑﻴﺎ ځﻠﻲ ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ‬
‫راﻏﻠﻢ‪ ،‬ﻫﺮ ﺷﺎګﺮد ﺳﺘﺮګﻲ د ﻧﺘﺎﻳﺠﻮ ورځﻲ ﺗﻪ ﻧﻴﻮﻟﻲ وې‪ ،‬د څﻠﻮر ﻧﻴﻢ‬
‫ﻣﻴﺎﺷﺘﻨۍ ازﻣﻮﻳﻨﻲ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻟﻪ څﻮ ﺷﭙﻮ ځﻨډ وروﺳﺘﻪ زﻣﻮﻧږ د ټﻮﻟګﻲ د‬
‫ﻧګﺮان ﻟﺨﻮا اﻋﻼن ﺷﻮې‪ ،‬ﭘﻼﻧﻜﻰ ﻛﺎﻣﻴﺎب‪،‬ﭘﻼﻧﻜﻰ ﻧﺎﻛﺎم‪ ،‬د ټﻮﻟګﻲ‬
‫دوﻫﻢ ﻧﻤﺒﺮه او د ﭘﻼر ﻧﺎزوﻟﻰ زوى ﭘﻪ ټﻮﻟﻮ ﻣﻀﻤﻮﻧﻮ ﻛښﻲ ښﯥ ﻧﻤﺒﺮې‬
‫وړي‪ ،‬ﺧﻮ ﭘﻪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻣﻀﻤﻮن ﻛښﻲ ﻣﺸﺮوط دى ‪.‬‬
‫ﻟﻪ زده ﻛړو ﺳﺮه ﻣﻴﻨﻪ ﻛﻪ زﻣﻮږ وه‪ ،‬ﺗﺎدو ﻳﯥ ﺑﻴﺎ زﻣﻮږ ﭘﻼر اﻳښﻰ وو او ﻫﺮ‬
‫وﺧﺖ ﺑﻪ ﻳﯥ راﺗﻪ د درس وﻳﻠﻮ وﺻﻴﺖ ﻛﺎوه‪ ،‬ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ د "ﻣﻌﻠﻢ"‬
‫ﻣﺠﻠﻪ راﺗﻠﻪ‪ ،‬ﻫﺮ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﺑﻪ دا ﻣﺠﻠﻪ راﻏﻠﻪ ﭘﻼر ﺑﻪ ﻣﻮ ﻛﻮر ﺗﻪ ﻫﻢ راوړه‪ ،‬ﻳﻮه‬
‫ورځ ﻣﻲ ورﺗﻪ ووﻳﻞ ﭼﻲ دا ﻛﻮم ﻣﻌﻠﻢ دى ﭘﻼره ﭼﻲ ﺗﻪ ﻳﯥ ﻣﻮﻧږ ﺗﻪ ﻣﺠﻠﻪ‬
‫راوړې؟‬
‫و ې وﻳﻞ‪:‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪31‬‬
‫_ زوﻳﻪ دا د ﻫﺮ ﻣﻌﻠﻢ ﻣﺠﻠﻪ ده ﻛﻪ زه ژوﻧﺪى وم ﺗﻪ ﺑﻪ درس و واﻳﯥ او ﺳﺘﺎ‬
‫ﻣﺠﻠﻪ ﺑﻪ ﻧﻮر ﻣﻌﻠﻤﺎن ﻛﻮر ﺗﻪ وړي‪ ،‬ﻛﻮﺷﺶ وﻛړه ﭼﻲ درس وواﻳﯥ ﺗﺮ څﻮ‬
‫ژوﻧﺪى ﻳﻢ ‪.‬‬
‫ﻣﺎ وﭘﻮښﺘﻞ ‪:‬‬
‫_ ﻧﻮ ﺗﻪ ﺑﻪ ﭼﻴﺮﺗﻪ ځﯥ؟‬
‫را ﻏﺒﺮګﻪ ﻳﻲ ﻛړه‪:‬‬
‫_ ﻣﺮګ ﺣﻖ دى او ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻪ ﭘټﻴږي‪ ،‬دا ﭼﻲ ﺗﺎﺳﻮ ﺑﻪ وﻟﻲ زﻣﺎ ﺗﺮ ﺷﺘﻮن‬
‫ﭘﻮري زده ﻛړي ﻛﻮﻻى ﺷﺊ ﭘﻪ دې زه ﻫﻢ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم ‪.‬‬

‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪32‬‬

‫ﻳﻮ ﺳﻬﺎر ﭼﯥ ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ روان وم‪ ،‬ﻧﻮر ﻫﻠﻜﺎن ددې ﭘﺮځﺎى ﭼﻲ ښﻮوﻧځﻲ‬
‫ﺗﻪ وﻻړ ﺳﻲ ﺑﻴﺮﺗﻪ ﻛﻮروﻧﻮ ﺗﻪ روان وو‪ ،‬زه دې ﻣﻨﻈﺮ ﺣﻴﺮان ﻛړم د ﻫﻠﻜﺎﻧﻮ ﭘﻪ‬
‫دې ﺧﺒﺮه ﻣﻲ ﺑﺎور ﻧﻪ ﻛﺎوه ﭼﻲ

ښﻮوﻧځﻰ ﺗړل ﺳﻮى ‪ ،،‬ځﺎن ﻣﻲ ﺗﺮ‬
‫ښﻮوﻧځﻲ ﭘﻮري ورﺳﺎوه‪ ،‬ﻛﻪ ګﻮرم ﭘﻪ ښﻮوﻧځﻲ ﻛﻲ ډﯦﺮ ﻛﻢ ښﻮوﻧﻜﻲ او‬
‫زده ﻛﻮوﻧﻜﻲ دي‪ ،‬ﭘﻪ ﺣﻴﺮاﻧﻲ ﺳﺮه ﻣﻲ ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ﻫﻤﺰوﻟﻲ وﭘﻮښﺘﻞ‪:‬‬
‫_ څﻪ ﻛﻴﺴﻪ ده آﻳﺎ دا رښﺘﻴﺎ ده ﭼﻲ ښﻮوﻧځﻰ ﺗړل ﺳﻮى ﻛﻪ دا رښﺘﻴﺎ وي ﻧﻮ‬
‫وﻟﻲ ﺗړل ﺳﻮى؟‬
‫زﻣﺎ ﻫﻤﺰوﻟﻲ ﭼﻲ ﺳﺘﺮګﻲ ﻳﯥ ﻟﻪ اوښﻜﻮ ډﻛﻲ وې

او زه ﭘﻮه ﺳﻮم ﭼﻲ د‬
‫اوښﻜﻮ او ژړا ﻻﻣﻞ ﻳﯥ ﻫﻢ دا د ښﻮوﻧځﻲ ﺗړل دي ‪ ،،‬راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻣﻮﻧږ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږو ښﻮوﻧځﻰ وﻟﻲ ﺗړل ﺳﻮى ﺧﻮ دا ﭼﻲ ﺳﺮښﻮوﻧﻜﻲ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻮﻧږ ﺗﻪ ﭘﺨﭙﻠﻪ وﻳﻨﺎ ﻛﻲ ﭘﺮﺗﻪ ﻟﻪ دې ﭼﯥ څﻪ وواﻳﻲ وژړل د ټﻮﻟﻮ زده‬
‫ﻛﻮوﻧﻜﻮ اوښﻜﻲ ﻳﯥ و ﺑﻬﻮﻟﯥ‪.‬‬
‫زه د ښﻮوﻧځﻲ ادارې ﺗﻪ ﻧﻨﻮﺗﻢ‪ ،‬ﻣﺎ وﻟﻴﺪل ﭼﻲ ﭘﻪ ﻣﺨﺎﻣﺦ څﻮﻛۍ ﻣﻲ ﭘﻼر‬
‫ﻫﻢ ﻧﺎﺳﺖ دى‪ ،‬زه ﻛﻮم ﺑﻞ ښﻮوﻧﻜﻲ وﺗﺮټﻠﻢ او ﻟﻪ ادارې ﻳﯥ را وﺷړﻟﻢ‪ ،‬ﻛﻠﻪ‬
‫ﭼﻲ زه ﺑﻴﺮﺗﻪ ﻧﺎﻫﻴﻠﻰ را ووﺗﻢ‪ ،‬ﻫﻤﺰوﻟﻮ راﭘﺴﻲ وﺧﻨﺪل ﭼﻲ ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ ډﯦﺮ زور‬
‫راﻛړ …‬
‫د ادارې وره ﺗﻪ ﻧﺎﻫﻴﻠﻰ وﻻړ وم‪ ،‬ﭼﻲ ﺗﺤﻮﻳﻠﺪار راﻏﻰ او زه ﻳﯥ وﭘﻮښﺘﻠﻢ‬
‫ﭼﻲ وﻟﻲ دﻟﺘﻪ وﻻړ ﻳﻢ؟‬
‫ﻣﺎ ﻫﻴڅ ﻧﻪ ووﻳﻞ‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﺗﺮ ﻻس وﻧﻴﻮم او ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﻳﯥ ادارې ﺗﻪ د ﻧﻨﻪ ﻛړم‪،‬‬
‫دا ځﻞ ﭼﻲ ادارې ﺗﻪ ﻧﻨﻮﺗﻢ ﺳﺮښﻮوﻧﻜﻲ ﭼﻲ وﻟﻴﺪم ژړﻟﻲ ﻣﯥ دي او ﺳﻠګۍ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪33‬‬
‫وﻫﻢ ﺧﭙﻞ څﻨګ ﺗﻪ ﻛښﯧﻨﻮﻟﻢ‪ ،‬ﻳﻮ ﺑﺴﻜټ او ﻧﻴﻢ ګﻴﻼس ﭼﺎى ﻳﯥ راوا ﭼﻮل‪،‬‬
‫زه د ﭘﻴﺎﻟﯥ ﺗﺮ ﺳړﻳﺪو ﭘﻮري ﭘﻪ ﺗﻤﻪ وم ﭼﯥ ﻳﻮ ﺗﻦ ښﻮوﻧﻜﻲ ﭘﺨﭙﻠﻮ ﺧﺒﺮو ﻛﻲ‬
‫ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻃﺎﻟﺒﺎن څﻪ ﻏﻮاړي ﭼﻲ ښﻮوﻧځﻲ ﻳﯥ وﺗړل؟‬
‫ﻟﻪ ﻫﻢ دې ﺧﺒﺮي ﺳﺮه زﻣﺎ ﻫﻐﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻫﻢ ځﻮاب ﺳﻮه ﭼﻲ ښﻮوﻧځﻰ وﻟﻰ‬
‫ﺗړل ﺳﻮى‪ ،‬ښﻮوﻧﻜﻲ ﺧﭙﻠﻮ ﺧﺒﺮو ﺗﻪ دوام ورﻛړ‪:‬‬
‫_ ښﻮوﻧځﻰ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ راﺗﻠﻮﻧﻜﻰ روښﺎﻧﻪ ﻛﻮي‪ ،‬ﻟﻪ ﺗﻴﺎرو څﺨﻪ ﻣﻮ رڼﺎ‬
‫ﺗﻪ راﺑﺎﺳﻲ ﻛﻪ ښﻮوﻧځﻰ وﺗړل ﺳﻲ دا ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﭼﻲ زﻣﻮﻧږ د ﻫﻴﻮاد‬
‫راﺗﻠﻮﻧﻜﻰ دى ړاﻧﺪه او ﻛﺎڼﻪ ﺑﻪ ﻟﻮى ﺳﻲ ‪.‬‬
‫ﻫﻴﭽﺎ څﻪ ﻧﻪ وﻳﻞ ﻟﻜﻪ ټﻮل ښﻮوﻧﻜﻲ ﭼﻲ ﻣﻼﻣﺖ وي ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ښﻮوﻧﻜﻲ‬
‫ﺧﺒﺮي ﭘﺎى ﺗﻪ ورﺳﻮﻟﯥ‪ ،‬ټﻮﻟﻮ ښﻮوﻧﻜﻮ او ﺳﺮښﻮوﻧﻜﻲ ﭘﻪ دې ﻣﻮاﻓﻘﻪ‬
‫وﻛړه ﭼﻲ ﺳﺒﺎ ﺑﻪ د وﻻﻳﺖ ﺗﺮ ﻣﻘﺎم ﭘﻮري ﻳﻮ ﻟﻮى ﻻرﻳﻮن ﻛﻮي ﺗﺮڅﻮ د‬
‫ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ ﻟﻪ ﻟﻮري ﺗړل ﺷﻮي ښﻮوﻧځﻲ ژر‪ ،‬ﺗﺮ ژره ﭘﺮاﻧﻴﺴﺘﻞ ﺳﻲ ‪.‬‬
‫ﻻرﻳﻮن ﺗﻪ د ښﻮوﻧځﻲ ﭘﻪ اﻧګړ ﻛﻲ ښﻮوﻧﻜﻲ او زده ﻛﻮوﻧﻜﻲ راټﻮل ﺷﻮل‪،‬‬
‫د ﻻرﻳﻮن ﻟﻪ اﺟﻨډا ﺳﺮه ﺳﻢ ﻟﻮﻣړى ﻳﯥ د وﻟﺴﻮاﻟﻲ ﺑﺎزار ټﻮل دوﻛﺎﻧﻮﻧﻪ‬
‫وﺗړل او ﺑﻴﺎ ورﭘﺴﯥ د وﻻﻳﺖ ﭘﻪ ﻟﻮر وﺧﻮځﻴﺪل‪ ،‬د ﻻري ﭘﻪ اوږدو ﻛﻲ ټﻮل‬
‫دوﻛﺎﻧﻮﻧﻪ وﺗړل ﺷﻮل‪ ،‬وﻻﻳﺖ ﺗﻪ ﻟﻪ رﺳﯧﺪو ﺳﺮه ﺳﻢ د وﻻﻳﺖ اﻣﻨﻴﺘﻲ ﻛﺴﺎﻧﻮ‬
‫د ﻻرﻳﻮن ﻣﺨﻪ وﻧﻴﻮه او دې ﺗﻪ ﻳﯥ ﻧﻪ ﭘﺮﯦښﻮدل ﭼﻲ ﻻرﻳﻮن ﻛﻮوﻧﻜﻲ د‬
‫ﻣﺮﻛﺰ ﺑﺎزار ﺗﻪ ﻧﻨﻮځﻲ ﻟﻪ ډﯦﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺳﺮه‪ ،‬ﺳﺮه ﻻرﻳﻮن ﻛﻮوﻧﻜﻲ وﻻﻳﺖ‬
‫ﻣﻘﺎم ﺗﻪ ﭘﻪ رﺳﯧﺪو ﺑﺮﻳﺎﻟﻲ ﻧﻪ ﺷﻮل او ﻧﻪ ﻳﯥ ﻫﻢ ﻛﻮم ﭼﺎ ږ غ ﺗﻪ ﻏﻮږ وګﺮاوه ‪.‬‬
‫ﺗﺮ ﻣﺎځﻴګﺮ وړاﻧﺪي ﻟﻜﻪ ﺳﻜﺮوټﻲ ﭼﻲ ﺳړې ﺳﻲ ﻛﺮاره‪ ،‬ﻛﺮاري ﺳﻮه‪،‬‬
‫ﻻرﻳﻮن ﻛﻮوﻧﻜﻲ ټﻮل ﺧﭙﻠﻮ ﻛﻮروﻧﻮ ﺗﻪ ﺳﺘﺎﻧﻪ ﺷﻮل‪ ،‬ﭘﻪ دوﻫﻤﻪ ورځ ﺑﻴﺎ‬
‫ﻻرﻳﻮن د ښﻮوﻧځﻲ ﻟﻪ اﻧګړ څﺨﻪ ﭘﻴﻞ ﺳﻮ دا ځﻞ ﻳﯥ د وﻟﺴﻮاﻟﻲ ﺑﺎزار ﺗﺮ‬
‫ﺗړﻟﻮ وروﺳﺘﻪ د ﻻرﻳﻮن ﻣﺦ وﻟﺴﻮاﻟۍ ﺗﻪ وګﺮځﻴﺪ‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻻرﻳﻮن‬
‫ﻛﻮوﻧﻜﻲ د وﻟﺴﻮاﻟۍ دروازې ﺗﻪ ﻧﮋدې ﺷﻮل ‪ ،‬د وﻟﺴﻮاﻟۍ ﻋﺴﻜﺮو ﭘﻪ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪34‬‬
‫ﻻرﻳﻮن ﻛﻮوﻧﻜﻮ ډزي وﻛړې ﭼﻲ ﭘﻪ ﭘﺎﻳﻠﻪ ﻛښﯥ ﭘﻴﻨځﻪ ﺗﻨﻪ ځﻮان زده‬
‫ﻛﻮوﻧﻜﻲ ټﭙﻴﺎن ﺷﻮل‪ ،‬دا ﭼﻴﻐﻪ ﻣﻮ ﻫﻢ ﭘﻪ ﻣﺮۍ ﻛښﻲ ﺑﻨﺪه ﭘﺎﺗﻲ ﺳﻮه‪.‬‬
‫ﻟﻪ ﻫﻐﻪ وروﺳﺘﻪ ﭼﻲ د ﺣﻜﻮﻣﺖ ﭘﻪ وړاﻧﺪي د ﺧﻠﻜﻮ ﭼﻴﻐﻮ ﻛﻮﻣﻪ ګټﻪ و ﻧﻪ‬
‫ﻣﻮﻧﺪه‪ ،‬ﻗﻮﻣﻲ ﻣﺸﺮان د ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ ﻟﻪ ډﻟﻲ ﺳﺮه ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻞ‪ ،‬ښﻮوﻧځﻲ ﻳﯥ‬
‫ﭘﺮاﻧﻴﺴﺘﻞ او درﺳﻮﻧﻪ ﭘﻴﻞ ﺷﻮل‪ ،‬د ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ ﻟﻪ ﻏﻮښﺘﻨﻲ ﺳﺮه ﺳﻢ د ﻟﻴﺴﯥ او‬
‫ﻣﺘﻮﺳﻄﻲ دورې زده ﻛﻮوﻧﻜﻮ او ټﻮﻟﻮ ښﻮوﻧﻜﻮ ﺑﻪ ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ‬
‫ﭘټﻜﻲ)ﻟﻮﻧګۍ( ﭘﻪ ﺳﺮ ﻛﻮل ﻛﻪ د ﭼﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﻟۍ وه‪ ،‬وﻫﻞ ټﻜﻮل ﺑﻪ وو او ﻟﻪ‬
‫ښﻮوﻧځﻲ څﺨﻪ ﺷړل‪.‬‬

‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪35‬‬

‫د ﺣﺎﻣﺪ ﻛﺮزي ﻟﻪ راﺗګ ﺳﺮه ﭘﻪ ﻫﻴﻮاد ﻛښﻲ د ﺑﻴﺎر ﻏﻮﻧﻲ ﻛﺎروﻧﻪ ﭘﻴﻞ‬
‫ﺳﻮي وو‪ ،‬زﻣﻮږ د ښﻮوﻧځﻲ ﭘﻪ وداﻧۍ‪ ،‬ﭘﻪ ﺑﺎزار ﻛﻲ ﭘﻪ روﻏﺘﻮن او ﻫﻢ دا‬
‫رﻧګﻪ د ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺳړك ﭘﻪ ﺟﻮړوﻟﻮ ﻫﻢ ﻛﺎر روان وو‪،‬د ښﻮوﻧځﻲ ﺗﺮ‬
‫ﭘﺮاﻧﻴﺴﺘﻠﻮ څﻮ ورځﻲ وروﺳﺘﻪ ﭘﻪ درﺳﻲ ﺳﺎﻋﺖ ﻛﻲ د ښﻮوﻧځﻲ اﻧګړ‬
‫ﻋﺴﻜﺮو واﺧﻴﺴﺖ‪ ،‬او ﭘﻪ ﻣﻨډه‪ ،‬ﻣﻨډه ﻳﯥ څﻠﻮر واړه ﻛﻮﻧﺠﻮﻧﻪ او ﻫﻐﻪ ځﺎى‬
‫ﭼﻲ ﻣﺎﺗﻲ څﻮﻛۍ او ﻣﻴﺰوﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺮاﺗﻪ وو وﻛﺘﻞ‪ ،‬د اﻣﻨﻴﺘﻲ ﻛﺴﺎﻧﻮ ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ‬
‫ﭘﻪ ښﻮوﻧځﻲ ﻛﻲ د ﺑﺎردو ﭘټﻨځﺎى دى او وﺳﻠﻪ ﭘﻜښﻲ ﺳﺎﺗﻠﻪ ﻛﻴږي‪ ،‬ﺧﻮ‬
‫ﭘﻴﺪا ﻳﯥ ﻧﻪ ﻛړه او ﻧﻪ ﻫﻢ داﺳﻲ څﻪ وو‪ ،‬څﻨګﻪ ﭼﻲ دوئ ﻓﻜﺮ ﻛﺎوه‪.‬‬
‫ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم وﻟﻲ ﭼﻲ ښﻮوﻧځﻰ ﻟﻪ ﺗړﻟﻮ وروﺳﺘﻪ ﭘﺮاﻧﻴﺴﺘﻞ ﺳﻮ‪ ،‬زړه ﺑﻪ ﻣﻲ‬
‫ﻧﻪ ورﺗﻪ ښﺎﻳﻲ ښﻮوﻧځﻰ ﻟﻜﻪ دﺟﻨګ ﻣﻴﺪان ﻳﺎ د ﻣﻮرﭼﯥ ﻏﻮﻧﺪي‬
‫ګﺮځﻴﺪﻟﻰ وو‪.‬‬
‫ﻳﻮ ﻣﺎځﻴګﺮ ﺑﺎران ﭘﻴﻞ وﻛړ‪ ،‬ﺟﻮﻣﺎت ﺗﻪ ﻫﻢ ﻧﻪ وﻻړم‪ ،‬ﻣﺎښﺎم ﻣﻲ ډوډۍ‬
‫وﺧﻮړﻟﻪ‪ ،‬ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ ﻣﻲ راوﺧﻴﺴﺘﻪ د ﻛﻮرﻧۍ دﻧﺪي ﭘﻪ ﻟﻴﻜﻠﻮ ﺑﻮﺧﺖ وم‪ ،‬ﭘﻪ‬
‫ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ ﻣﻲ ﭘﺮﻟﻪ ﭘﺴﯥ څﺎڅﻜﻲ وﻟګﻴﺪل‪ ،‬ﻟﻪ ﭘﺎﺳﻪ ﺧﻮﻧﻪ راﺑﺎﻧﺪي څڅﯧﺪه‪،‬‬
‫ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ او ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﭘﻪ ﺑﻜﺴﻪ ﻛﻲ ﻛﯧښﻮدل ‪ ،‬ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى ﻛښﻲ ﭘﺮﯦﻮﺗﻢ‪،‬‬
‫ﻣﻮرﻛۍ څڅﻮﺑﻲ ﺗﻪ ﻳﻮ ﻟﻮښﻰ ﻛﯧښﻮد‪ ،‬ټﻚ‪ ،‬ټﻚ ﻳﯥ ﺧﻮب ﺗﻪ ﻧﻪ ﭘﺮﯦښﻮدم‪،‬‬
‫ﻛﻮرﻧۍ دﻧﺪه ﻣﻲ ﻫﻢ ﭘﻮره ﻧﻪ وﻟﻴﻜﻠﻪ زړه ﻣﻲ ښﻪ دى ﺳﺒﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ټﻮﻟﻪ ورځ‬
‫ﺑﺎران اوري ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ ځﻢ ‪ ،‬ﻛﻠﻪ‪ ،‬ﻛﻠﻪ دا ﻓﻜﺮ ﻫﻢ ﻛﻮم ﻛﻪ ﺑﺎران ﺗﻴﺰ‬
‫ﺷﻲ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻪ را ړﻧګﻪ ﺷﻲ ﻣﻮﻧږ ټﻮل ﺑﻪ ﻣړه ﺷﻮ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻣﻲ وﻳﻞ ﻛﻪ ﻣﻮرﻛۍ‪،‬‬
‫ﭘﻼر‪ ،‬وروڼﻪ ټﻮل ﻣړه ﺷﻲ زه ﭘﺎﺗﻪ ﺷﻢ ﭼﻴﺮﺗﻪ ﺑﻪ ځﻢ؟‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪36‬‬
‫ځﺎن ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﻲ ډاډ ورﻛړ د ﻣﺎﻣﺎ ﻛﺮه ﺑﻪ ﻳﻢ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺘﻮب او ﺧﺎم ﻋﻘﻞ ﭘﺎﺧﻪ‬
‫ﻓﻜﺮوﻧﻮ ﺑﻪ ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه واﺧﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺧﻮب وړى وم ﻟږ ځﻨډ ﻻ ﻧﻪ وو وﺗﻠﻰ‬
‫ﺑﺎران ﺗﻴﺰ ﺷﻲ‪ ،‬ﺗﺎﻟﻨﺪه او ﺗﻮﭘﺎن ورﺳﺮه وي زﻣﻮﻧږ د ﻏﻮا ﻛﻮډﻟﻪ ړﻧګﻪ ﺷﻲ‪،‬‬
‫ﭘﻼر ﻣﻲ ور وځﻲ‪ ،‬ﺑﺎد او ﺑﺎران دوﻣﺮه ﺗﻴﺰ وي ﭼﻲ ﻳﻮ ﻗﺪم ﻻر ﻧﻪ ﻟﻴﺪل‬
‫ﻛﻴږي‪ ،‬ﺗﻮره ﺗﻴﺎره ﺟﻮړه وه‪ ،‬د ﺑﺮﻳښﻨﺎ ﻟﻪ رڼﺎ ﺳﺮه ﺑﻪ د ﻛﻮډﻟﻲ ړﻧګ دﻳﻮال‬
‫ښﻜﺎره ﺷﻮ‪ ،‬د ﻏﻮا رﻣﺒﺎړي ﺑﻪ ﻣﻲ ﺗﺮ ﻏﻮږ ﺳﻮې‪ ،‬ﺑﺎد ﭘﻪ اﻧګړ ﻛښﻲ د‬
‫وﻻړي وﻧﻲ ﻟﻪ ښﺎﺧﻮﻧﻮ ﺳﺮه ﺷﭙﯧﻠۍ ﺗﻪ زور ورﻛړ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺷﻮ‪ ،‬زﻣﻮﻧږ ﺧﻮﻧﻪ‬
‫ﻫﻢ راﺑﺎﻧﺪي ړﻧګﻪ ﺳﻮه ﭼﻴﻐﻲ ﻣﻲ ﻛړې ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻮ ﭼﻴﻐﻮ راوﻳښ ﺳﻮم‪ ،‬د ﺑﺎران‬
‫څﺎڅﻜﻮ ټﻮﻟﻪ ﺷﭙﻪ ﻛړﻛۍ را ټﻜﻮﻟﻪ ‪ ،‬ﺳﻬﺎر ﭼﻲ د ښﻮوﻧځﻲ وﺧﺖ راﻧﮋدې‬
‫ﺷﻮ ﺑﺎران ﻛﺮار‪ ،‬ﻛﺮار ودرﻳﺪ ‪ ،‬زړه ﻧﺎ زړه ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ روان ﺳﻮم ‪.‬‬
‫ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﺑﺎزار ﺗﻪ ورﺳﻴﺪم د ډزو ږﻏﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﺮ ﻏﻮږ ﺷﻮل ﭼﻲ ور ﻧﮋدې ﺳﻮم‬
‫ﻣﺎ وﻟﻴﺪل ﻫﻐﻪ ﻋﺴﻜﺮ ﭼﻲ د ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺳړك د ﺟﻮړوﻟﻮ ﻟﻪ ﻛﻤﭙﻨۍ ﺳﺮه د‬
‫ﺳﺎﺗﻮﻧﻜﻮ دﻧﺪه ﻟﺮي ﭘﻪ ډك ﺑﺎزار ﻛﻲ ډزي ﻛﻮي‪ ،‬ﭘﻪ ﻏﻮږوﻧﻮ ﻛﻲ ﻣﻲ ګﻮﺗﻲ‬
‫وﻧﻴﻮې او دﺧﭙﻞ دوﻛﺎن ﭘﺮ ﻟﻮر ﻣﻲ ﻣﻨډه ﻛړه‪ ،‬ﻣﺸﺮ ورور ﻣﻲ ﭼﻲ ﺗﺮ ﻣﻴﺰ‬
‫ﻻﻧﺪي ﺳﺮ ټﻴټ ﻧﻴﻮﻟﻰ ﻧﺎﺳﺖ وو‪ ،‬زه ﻳﯥ ﻫﻢ ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ﻛښﯧﻨﻮﻟﻢ‪ ،‬ﻟږ ﺷﻴﺒﻪ‬
‫وروﺳﺘﻪ ډزي ﻛﺮاري ﺳﻮې را ووﺗﻞ‪ ،‬ﭘﻪ ټﻮل ﺑﺎزار ﻛﻲ ﭼﻮﭘﻪ ﭼﻮﭘﺘﻴﺎ ﺟﻮړه‬
‫وه‪ ،‬ﻳﻮازي ﻫﻢ دا ﻋﺴﻜﺮ ﻳﻮه ﺑﻠﻪ ﺧﻮا ګﺮځﻴﺪل‪،‬ﻣﺎ ﻏﻮښﺘﻞ ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ‬
‫وﻻړ ﺳﻢ‪ ،‬ﺗﺮ څﻠﻮر ﻻري ﻻ ﻧﻪ وم رﺳﯧﺪﻟﻰ ﭼﻲ څﻠﻮر ﭘﻴﻨځﻪ ﺗﻨﻪ دوﻛﺎﻧﺪاران‬
‫ﭘﻪ ﻣﺨﻪ راﻏﻠﻞ ﻳﻮ ﺗﻦ ﭼﻲ ﻣﺦ او ﺟﺎﻣﯥ ﻳﯥ ﭘﻪ وﻳﻨﻮ ﻟړﻟﻲ وې ﺗﺮ ﻻس ﻳﯥ‬
‫ﻧﻴﻮﻟﻰ وو‪ ،‬زه ﻳﯥ ﻣﻨﻊ ﻛړم او ﻟﻪ ﻧﻴﻤﻰ ﻻري ﺑﻴﺮﺗﻪ راوګﺮځﻴﺪم‪ ،‬ﭘﻪ ﺑﺎزار ﻛﻲ‬
‫د وﺣﺸﺖ ﻧﻨﺪاره وه‪ ،‬ﭘﻪ ډﯦﺮ ﻟږ ځﻨډ ﻛﻲ ټﻮل دوﻛﺎﻧﻮﻧﻪ وﺗړل ﺷﻮل‪ ،‬ﺧﻠﻚ‬
‫ﻛﻮروﻧﻮ ﺗﻪ وﻻړل‪.‬‬
‫ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﻣﻲ ﭘﻼر ﭘﻪ ﻫﻢ دې اړه ﻟﻪ ادې ﺳﺮه ﺧﺒﺮي ﻛﻮﻟﯥ ﭼﻲ اوس ﻧﻮ زﻣﻮږ‬
‫ﺧﻮر ﭼﻲ ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ ﻣﺸﺮه ده ﭘﯧﻐﻠﻪ ﺳﻮې ﭘﻼر ﻣﻮ ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﻲ ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﭘﺨﭙﻞ ژوﻧﺪ د ژوﻧﺪ ﻣﻠګﺮى ﭘﻴﺪا ﻛړي ‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪37‬‬
‫زه ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﻛﻲ ور وﻟﻮﻳﺪم او د ﺑﺎزار د ﺟګړې ﭘﻪ اړه ﻣﻲ ور ﻳﺎده ﻛړه‪ ،‬ﭘﻼر‬
‫ﻣﻲ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ زوى ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم څﻪ ﻛﻴﺴﻪ ﺑﻪ وه‪ ،‬ﭘﻪ ﺟﻮﻣﺎت ﻛﻲ ﺧﺒﺮ ﺳﻮم ﭼﻲ درې‪،‬‬
‫څﻠﻮر دوﻛﺎﻧﺪاران ټﭙﻴﺎن ﺷﻮي دي او ﻫﻢ دا رﻧګﻪ د ډﯦﺮو دوﻛﺎﻧﻮﻧﻮ ﺷﻴﺸﯥ‬
‫ﻫﻢ ﻣﺎﺗﻲ دي ‪.‬‬
‫ﻫﺮه ورځ ﺑﻪ ﺟﺮګﯥ ﺗﻠﯥ او راﺗﻠﯥ د ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺮﺧﻲ دي‪ ،‬زﻣﻮږ ﺧﻮر ﻳﯥ ﻧﮋدې‬
‫ﺧﭙﻞ د اﻛﺎ زوى ګﻼب ﺗﻪ ورﻛړه ‪.‬‬
‫دﻟﺘﻪ ﭼﻲ څﻮﻣﺮه ﺷﭙﯥ او ورځﻲ ﺗﯧﺮﻳﺪﻟﯥ د ﭘﻼر ﻧﺎروﻏﻲ ورځ ﺗﺮ ﺑﻠﻲ ﻻ‬
‫ﭘﺴﯥ زﻳﺎﺗﻴﺪﻟﻪ‪ ،‬ډاﻛﺘﺮاﻧﻮ ﺑﻪ ﺷﻞ ﻛﻴﺴﯥ ﺗﺮې ﺟﻮړوﻟﯥ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺖ څﻪ وو ﭘﻪ‬
‫دې ﻫﻴڅ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪل ﻳﺎ ﻳﯥ ﻫﻢ ﻣﻮﻧږ ﺗﻪ ﻧﻪ وﻳﻞ‪ ،‬څﻮ ﻣﻴﺎﺷﺘﻲ ﭘﺮﻟﭙﺴﯥ ﺗﻴﺮي‬
‫ﺷﻮې ﺧﻮ د ﭘﻼر ﻧﺎروﻏۍ ﻫﻢ ﻫﻐﺴﻲ ﭘﺴﯥ زﻳﺎﺗﻴﺪه‪ ،‬ﻟﻪ ﺧﺒﺮو ﻛﻮﻟﻮ ﻫﻢ‬
‫وﻟﻮﻳﺪ‪ ،‬د وﻻﻳﺖ ﭘﻪ روﻏﺘﻮن ﻛښﻲ ﻣﻮ ﺑﺴﺘﺮ ﻛړ‪ ،‬ﻛﻮم ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺪﻟﻮن ﻳﯥ ﭘﻪ‬
‫ژوﻧﺪ ﻛښﻲ ﻧﻪ راﻏﻰ ‪.‬‬
‫ﻛﻮﻣﻪ ﺷﭙﻪ ﭼﻲ ﭘﻼر ﻣﻮ د ﺳﺨﺘﻲ ﻧﺎروﻏۍ ﻟﻪ اﻣﻠﻪ ﭘﻪ روﻏﺘﻮن ﻛﻲ ﺑﺴﺘﺮ وو‪،‬‬
‫ادې ﻫﻢ ورﺳﺮه وه‪ ،‬ﻣﻮﻧږ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛښﻲ ﻳﻮازي ﭘﺎﺗﻲ وو‪ ،‬ﭘﻪ وﻟﺴﻮاﻟۍ د‬
‫وﺳﻠﻪ واﻟﻮ ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ ﻟﺨﻮا ﺑﺮﻳﺪ وﺷﻮ او ﺗﺮ ﺳﭙﻴﺪو ﻳﯥ دوام وﻛړ‪.‬‬
‫ﺳﻬﺎر ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﭼﻲ زه روﻏﺘﻮن ﺗﻪ ورﻏﻠﻢ ادې راﺗﻪ ژړل او وﻳﻞ ﻳﯥ زﻣﺎ د ﻛﻮر‬
‫اﻧﺪﻳښﻨﻪ ده‪ ،‬ﭘﺮﻟﭙﺴﯥ ﻳﯥ د ﻛﻮر او ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻛﻮﻟﻪ‪ ،‬ﭼﻲ ﻫﺮڅﻮﻣﺮه‬
‫ﻣﻲ ډاډ ورﻛﺎوه زړه ﻳﻲ ﻧﻪ ﻣﻨﻞ ‪.‬‬
‫ﻣﺎ ﭼﻲ ﻛﻠﻪ د ﻋﺴﻜﺮو ﭘﻪ وﻳﻨﻮ ﻟړﻟﻲ ﺟﺴﺪوﻧﻪ وﻟﻴﺪل‪ ،‬ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻲ ﺧﺮاب ﺳﻮ‬
‫ﭘﻪ زړه ﻣﻲ اوﺑﻪ را اوښﺘﯥ‪ ،‬دا وﺧﺖ ﻳﻮ ﺑﻞ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻣﻮټﺮ د روﻏﺘﻮن ﻣﺨﻜﻲ‬
‫ودرﻳﺪه او ﻳﻮ ﻋﺴﻜﺮ ﭼﻲ ﺟﺎﻣﯥ ﻳﯥ ﭘﻪ وﻳﻨﻮ ﻟړﻟﻲ وې راښﻜﺘﻪ ﻛړ‪ ،‬ﭘﻪ‬
‫ﺳﺨﺖ ټﭙﻲ ﺣﺎﻟﺖ ﻛﻲ ﻳﯥ روﻏﺘﻮن ﺗﻪ دﻧﻨﻪ راوړ‪ ،‬ادې ﻣﻲ ﺗﺮ ﻻس وﻧﻴﻮه‪ ،‬ﭘﻪ‬
‫ﻣړاوو ﻗﺪﻣﻮﻧﻮ د ﭘﻼر ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮﻧﻲ ﺗﻪ ﻧﻨﻮﺗﻠﻮ ‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪38‬‬
‫د څﻮ ډاﻛﺘﺮاﻧﻮ ټﻴﻢ ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮﻧﻲ ﺗﻪ راﻏﻰ او ژر‪ ،‬ژر ﻳﯥ د ﻧﺎروﻏﺎﻧﻮ درﻣﻠﻨﻪ‬
‫وﻛړه‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﻧﺎروﻏﺎن ﭼﻲ ﺻﺤﺖ ﻳﯥ ﺗﺮ ﭘﺨﻮا ښﻪ وو زﻣﺎ د ﭘﻼر ﭘﻪ ﺷﻤﻮل‬
‫ټﻮل رﺧﺼﺖ ﻛړل‪ ،‬ﺗﺮ څﻮ د ټﭙﻴﺎﻧﻮ ﻟﭙﺎره ﺑﺴﺘﺮوﻧﻪ ﺧﺎﻟﻲ ﺷﻲ‪ ،‬ﭘﻼر ﺗﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ‬
‫ﻳﻮه ﭘﺮﭼۍ ﺑﺎﻧﺪي درﻣﻞ وﻟﻴﻜﻞ او د ﺻﺤﺖ ډاډ ﻳﯥ ورﻛړ‪ ،‬د روﻏﺘﻮن‬
‫ﺧﺪﻣﺘګﺎري ﺳﻴﺮوم ﻟﻪ ﭘﺎﻳﯥ اﻳﺴﺘﻪ ﻛړ او ﻫﻐﻪ ﭘﺎﻳﻪ ﭼﻲ ﺳﻴﺮوم ورﺑﺎﻧﺪې‬
‫ځﻮړﻧﺪ وو‪ ،‬ﭘﻪ ﺑﻴړه‪ ،‬ﺑﻴړه ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ﻳﻮوړه ‪.‬‬
‫زه د ﺧﺪﻣﺘګﺎري ﻋﻄﺮو واﺧﻴﺴﺘﻢ ﭼﻲ د ﺳﻴﻨځﻠﻲ ﺑﻮئ ﻳﯥ راﺗﻪ‪ ،‬ﭘﻪ ﺑﺴﺘﺮ‬
‫ﺧﻮﻧﻪ ﻛښﻲ د درﻣﻠﻮ ﺑﻮئ ورك ﺳﻮ‪ ،‬ﻓﻀﺎ د ﺳﻴﻨځﻠﻲ ﺧﻮﺷﺒﻮﻳﻲ وﻧﻴﻮه ‪.‬‬
‫ﻟﻪ روﻏﺘﻮن څﺨﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﻞ‪ ،‬د ﭘﻼر ﺻﺤﺖ ﻛﻮم ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺪﻟﻮن ﻧﻪ راوړ‪ ،‬د‬
‫ﺧﺪاى ﭘﻪ ﺗﻤﻪ ﻣﻮ ﺷﭙﯥ ﺗﯧﺮوﻟﯥ‪ ،‬د ﻋﻼج ﻟﭙﺎره ﻳﯥ ﭼﻲ څﻮﻣﺮه ﭘﻴﺴﯥ‬
‫ډاﻛﺘﺮاﻧﻮ ﻏﻮښﺘﯥ زﻣﻮﻧږ ﭘﻪ وس ﭘﻮره ﻧﻪ وې‪ ،‬ﻣګﺮ ﻣﻮﻧږ ﺑﻴﺎ ﻫﻢ ﻫڅﻪ وﻛړه‬
‫دوري‪ ،‬دوري ﻣﻮ ډاﻛﺘﺮاﻧﻮ ﺗﻪ ووړ او راوړ ‪.‬‬
‫ﻟﻪ ﻫﻢ دې ﺳﺮه‪ ،‬ﺳﺮه ﭘﻼر ﺑﻪ ﻣﻲ ﭘﻪ ﻧﺎروﻏۍ ﻛښﻲ ﻫﻢ ﺟﻮﻣﺎت ﺗﻪ ورﺗﻪ او‬
‫ﻟﻤﻮﻧځ ﺑﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﺟﻤﻊ ادا ﻛﺎوه‪ ،‬ﻳﻮه ﺷﭙﻪ ﻧﺎوﺧﺘﻪ د ﻣﻮټﺮ ﻫﺎرن ووﻫﻞ ﺳﻮ ﻛﻠﻪ‬
‫ﭼﻲ ﻣﻮﻧږ ور ووﺗﻞ زﻣﻮږ د ﭘﻼر د ﻣﻘﺘﺪﻳﺎﻧﻮ ﻣﻮټﺮ وو‪ ،‬ﭘﻪ داﺳﻲ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﻛښﻲ ﻳﯥ ﭘﻼرﺟﺎن ﻟﻪ ﻣﻮټﺮ څﺨﻪ راښﻜﺘﻪ ﻛړ ﭼﻲ ﭘﻪ دوو ﻛﺴﺎﻧﻮ ﻳﯥ ﻧﻴﻮﻟﻰ‬
‫وو ﻣﻮﻧږ ﭼﻴﻐﻲ ﻛړې‪.‬‬
‫ﭼﯥ راﻧﮋدې ﺷﻮل ﻣﻘﺘﺪﻳﺎﻧﻮ ﻳﯥ ﻣﻮﻧږ ﺗﻪ ډاډ راﻛﺎوه او وﻳﻞ ﻳﯥ‪:‬‬
‫_ ﺳﺘﺎﺳﻮ ﭘﻼر ﺑﻴﺨﻲ ښﻪ دى‪ ،‬اﻧﺪﻳښﻨﻪ ﻣﻪ ﻛﻮئ‪.‬‬
‫زه ژر ﺗﺮ دوئ ﻣﺨﻜﻲ ﺳﻮم‪ ،‬وروﻧﻪ ﻣﻲ ورﺗﻪ ﺧﻼص ﻛړل‪ ،‬ﭘﻼرﺟﺎن ﻳﯥ‬
‫ﺧﻮﻧﻲ ﺗﻪ دﻧﻨﻪ راوړ او ﭘﻪ ﻛټ ﺑﺎﻧﺪي ﻳﯥ څﻤﻼوه‪ ،‬ﻣﻘﺘﺪﻳﺎن ﻳﯥ ﭘﺮﺗﻪ ﻟﻪ دې‬
‫ﭼﻲ ﻳﻮه ﺷﻴﺒﻪ د ﺳﺎه اﺧﻴﺴﺘﻠﻮ ﻟﭙﺎره ﻛښﯧﻨﻲ ﻳﺎ څﻪ وﺧﻮري ﺑﻴﺮﺗﻪ ﺧﭙﻞ ﻛﻮر‬
‫ﺗﻪ روان ﺷﻮل‪ ،‬دا وﺧﺖ زه وﻳﺪه ﺳﻮى وم ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم ﭼﯥ ﭘﻼر ﺟﺎن ﺑﻪ ﻣﻲ‬
‫داﺷﭙﻪ څﻨګﻪ ﺗﯧﺮه ﻛړې وي‪.‬‬
‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪39‬‬

‫څﻮ ورځﻲ وروﺳﺘﻪ ﻣﻮ ﭘﻼر د ﻫﻐﻪ د ﻣﻘﺘﺪﻳﺎﻧﻮ ﭘﻪ ﻣﺮﺳﺘﻪ او ﻫﻤﻜﺎري‬

‫ﺑﺎﻧﺪي د ﭘﺎﻛﺴﺘﺎن ﻻﻫﻮر ښﺎر ﺗﻪ ﭘﻪ درﻣﻠﻨﻪ ﭘﺴﯥ وﻟﯧږو‪ ،‬ﻣﺸﺮ ورور ﻣﻲ او‬
‫ﻛﺸﺮ ﺗﺮه ورﺳﺮه ﻣﻠګﺮي ﺷﻮل‪ ،‬زه ادې‪ ،‬ﺧﻮر او څﻠﻮر واړه وروڼﻪ ﭘﻪ ﻛﻮر‬
‫ﻛﻲ د ﺧﺪاى ﺗﻤﻌﻲ ﺗﻪ ﻟﻜﻪ ﻳﺘﻴﻤﺎن ﭘﺎﺗﻲ ﺷﻮل‪ ،‬د ﭘﻼر ﺑﻴﺮﺗﻪ راﺗګ او روغ‬
‫ﺻﺤﺖ ﺗﻪ ﻣﻮ دﻋﺎګﺎﻧﻲ ﻛﻮﻟﯥ‪ ،‬دﻟﺘﻪ ﭘﻪ ﺳﻴﻤﻪ ﻛښﻲ د ﻧﺎ اﻣﻨۍ ﭘﻴښﻲ ﻫﻢ‬
‫زﻳﺎﺗﻲ ﺷﻮي وې‪ ،‬د ﭘﺮوﻧۍ ورځ د ﻣﺎﻳﻦ ﭼﺎودﻧﻲ ﭘﯧښﻪ ﭼﻲ د وﻟﺴﻮاﻟﻲ‬
‫ﺑﺎزار ﺗﻪ ﻧﮋدې د ﺳړك ﻟﻪ ﻏﺎړي ﺳﺮه ﭘﻪ اﻣﻨﻴﺘﻲ ﻛﺴﺎﻧﻮ ور ﭼﺎودﻟﻰ د ﺳﻴﻤﻲ‬
‫ټﻮل ﺧﻠﻚ ﻧﺎ اراﻣﻪ ﻛړي وو‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻮه ﺷﻴﺒﻪ ﭼﻴﺮﺗﻪ ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﺳﻮم د ادې د‬
‫زړه ﺑﻪ ﺗﻮره ټﻜﺎ وه‪ ،‬ځﻤﻜﻲ ﺑﻪ ارام ﺗﻪ ﻧﻪ ﭘﺮﯦښﻮده‪ ،‬ﺗﺮ ﻫﻐﻪ وﺧﺖ ﭘﻮري ﺑﻪ‬
‫ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى ﻛښﻲ ګﺮده ګﺮځﻴﺪﻟﻪ ﭼﻲ زه ﺑﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ را ورﺳﻴﺪم‪ ،‬زړه ﺑﻪ ﻳﯥ‬
‫ﺗﺴﻞ ﺳﻮ‪،‬ﭼﻲ ﭘﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﯥ زړه ﺗﺴﻞ ﺳﻮ ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻣﺸﺮ زوى او ﺧﺎوﻧﺪ‬
‫ﭘﺴﯥ زړه وﺧﻮت‪ ،‬ﻫﻐﻮئ ﺑﻪ ﻛﻠﻪ راځﻲ‪ ،‬ﭼﻴﺮﺗﻪ ﺑﻪ وي او څﻪ وړ ﺑﻪ وي ﻫﻴڅ‬
‫ﻳﯥ ﻟﻪ ﺣﺎﻟﻪ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ وو‪.‬‬
‫ﺷﭙﯥ او ورځﻲ ﺗﯧﺮﻳﺪﻟﯥ ﻳﻮه ورځ ﻣﻲ د ﺗﺮه ﺗﻠﻴﻔﻮن راﻏﻰ او دا ﺧﺒﺮه ﻳﯥ‬
‫وﻛړه ﭼﻲ ﻣﻮﻧږ درځﻮ او ﭘﻼر ﺟﺎن ﺑﻪ دي ﺧﭙﻠﻪ ﺧﻮر ﻫﻢ ﭼﻲ ﭘﻪ ﻻﻫﻮر ښﺎر‬
‫ﻛﻲ واده ده ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه د څﻮ ﺷﭙﻮ ﭘﻪ ﻣﺨﻪ وﻃﻦ ﺗﻪ راوﻟﻲ ‪.‬‬
‫روژې ﺗﻪ ﻳﻮ څﻮ ﺷﭙﯥ او ورځﻲ ﭘﺎﺗﻲ وې ﭼﻲ د ﻧﻦ ورځﻲ ﭘﻪ اوږدو ﻛښﻲ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻼر او ‪ ...‬ﻣﻲ را ورﺳﻴږي ځﻜﻪ راﺗﻪ وﻳﻠﻲ ﻳﯥ وو ﭼﻲ در رواﻧﻴږو‪،‬‬
‫ﺗﺮ ﻣﺎځﻴګﺮ ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﭘﻮري ورﺗﻪ اﻧﺘﻈﺎر وو ﻫﻴڅ ﺣﺎل ﻳﯥ ﻧﻪ راﻏﻰ‪ ،‬اﻧﺘﻈﺎر‬
‫ﻟﻜﻪ ﺧﺮاﺑﻪ ګړۍ ﺷﻴﺒﻪ ﺗﺮ ﺷﻴﺒﯥ ﻧﻪ ﺗﯧﺮﻳږي‪ ،‬ﻣﺎښﺎم ﻧﺎوﺧﺘﻪ د ﭘﻼر‪ ،‬ورور او‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪40‬‬
‫ﺗﺮه ﭘﻪ ﺷﻤﻮل دواړه ﺗﺮورۍ دوئ ﻫﻢ راﻏﻠﯥ‪ ،‬ﻟﻪ ﻳﻮې ﺗﺮور ﺧﻮ وار ﻟﻪ ﻣﺨﻪ‬
‫ﺧﺒﺮ وم ﭼﻲ راځﻲ ﺑﻪ‪ ،‬دا ﭼﻲ ﭘﻪ واڼﻪ ﻛښﻲ واده ﺷﻮې ﺗﺮور ﻫﻢ راﻏﻠﻪ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟۍ ﻣﻮ ﻳﻮه ﭘﻪ دوه ﺳﻮې‪ ،‬ﭘﻼر ﻣﻲ ﺗﺮ ﭘﺨﻮا ډﯦﺮ ښﻪ ﺳﻮى‪ ،‬رﻧګ ﻳﯥ‬
‫ﺗﺎزه وو‪ ،‬دوﻣﺮه ﻫﻢ ښﻪ ﻧﻪ وو څﻮﻣﺮه ﭼﻲ ﺑﺎﻳﺪ واى‪ ،‬د ﻧﺎوﺧﺘۍ ﻋﻠﺖ ﻳﯥ د‬
‫ﻏﺰﻧﻲ او ﻣﺮﻛﺰ ښﺮﻧﻲ ﭘﻪ ﻟﻮﻳﻪ ﻻره ﻫﻐﻪ ﻧﻴښﺘﻪ وه ﭼﻲ د اﻣﻨﻴﺘﻲ ﻛﺴﺎﻧﻮ ﺳﺮه د‬
‫دوﻟﺖ او ﺧﻠﻜﻮ دﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻨﻮ ﻟﺨﻮا راﻣﻨځ ﺗﻪ ﺷﻮې وه‪ ،‬ﺗﺮورۍ ﺑﻪ ﺗﻞ د ﻫﻐﻮ‬
‫ﻋﺴﻜﺮو ﻣﻴړاﻧﻪ ﺳﺘﺎﻳﻠﻪ ﭼﻲ دوئ ﻳﯥ د ﻧﻴښﺘﻲ ﻟﻪ ډګﺮه روغ رﻣټ را‬
‫اﻳﺴﺘﻠﻲ وو ‪.‬‬
‫د روژې ﻫﺮ ﻣﺎښﺎم اﺧﺘﺮ وي دا ﻳﻮه ﻋﺎﻣﻪ ﺧﺒﺮه ده‪ ،‬رښﺘﻴﺎ ﻫﻢ د دې ټﻮﻟﻮ ﭘﻪ‬
‫راﺗګ ﺳﺮه زﻣﻮﻧږ د روژې ﻫﺮ ﻣﺎښﺎم اﺧﺘﺮ‪ ،‬اﺧﺘﺮ ﺳﻮ ‪ .‬ﺧﻮ ﻳﻮ ﻣﺎښﺎم دا اﺧﺘﺮ‬
‫ﭘﻪ ﻣﺎﺗﻢ ﺑﺪل ﺳﻮ‪ ،‬داﺳﻲ ﻳﻮ ﻣﺎﺗﻢ ﭼﻲ ﻧﮋدې ټﻮل ﻛﻠﻰ ﻟﻪ ﺧﻔګﺎﻧﻪ ﭘټﻪ ﺧﻮﻟﻪ‬
‫ﺳﻮ‪ ،‬ﻫﻴﭽﺎ څﻪ ﻧﻪ ووﻳﻞ ﭼﻮﭘﻪ‪ ،‬ﭼﻮﭘﺘﻴﺎ ﺳﻮه ‪.‬‬
‫ﻣﺎځﻴګﺮ ﻣﻬﺎل ﭼﻲ ﭘﻪ ﺑﺎزار ﻛﻲ ګڼﻪ ګﻮڼﻪ ﺟﻮړه وه‪ ،‬ﻫﺮﭼﺎ ﻏﻮښﺘﻞ ﺗﺮ ﺑﻞ ﻫﺮ‬
‫ﺳړي ژر د روژه ﻣﺎت ﻟﭙﺎره ﺗﻮﻛﻲ راوﻧﻴﺴﻲ او ځﺎﻧﻮﻧﻪ ﻛﻮروﻧﻮ ﺗﻪ ورﺳﻮي‪،‬‬
‫ﻳﻮ ﭘﺎﻛټ ﺧﺮﻣﺎوي ﻣﻲ واﺧﻴﺴﺘﯥ ﻛﻪ ګﻮرم ﺗﺮ ﺷﺎه ﻣﻲ ﻣﺸﺮ ﻣﺎﻣﺎ وﻻړ دى‪،‬‬
‫زﻣﺎ ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ﻳﯥ وﺧﻨﺪل‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم څﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ زړه ﻛﻲ ور ګﺮځﯧﺪﻟﻲ وي‪،‬‬
‫ﻟږ روان ﺳﻮ او ﺷﺎﺗﻪ ﻳﯥ راوﻛﺘﻞ وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ﺧﻮرﻳﻰ ﺟﺎﻧﻪ ! راځﻪ زﻣﺎ ﺳﺮه ﭘﻪ ﻣﻮټﺮ ﻛﻲ وﻻړ ﺳﻪ درﺑﺎﻧﺪي ﻧﺎوﺧﺘﻪ‬
‫ﻛﻴږي ‪.‬‬
‫ورﺗﻪ وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ زﻣﺎ ﺳﺮه ﺑﺎﻳﺴﻜﻞ دى او زه ﻏﻮاړم ﭘﺨﭙﻠﻪ وﻻړ ﺳﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎﻳﺴﻜﻞ ﺗﻪ ﻣﻲ ﭘﺎم ﺳﻮ‪ ،‬ﻫﻮا ﻳﯥ ﻛﻤﻪ ﻛړې وه‪ ،‬ﻧﮋدې د ﻣﺴﺘﺮي دوﻛﺎن ﺗﻪ‬
‫ور وګﺮځﻴﺪم‪ ،‬ﺗﺮڅﻮ ﺳﺎﻳﻜﻞ ﺗﻪ ﻫﻮا ورﻛړم‪ ،‬ﻣﺎﻣﺎ ﭘﺮﺗﻪ ﻟﻪ دې ﭼﻲ ﻧﻮر څﻪ‬
‫وواﻳﻲ ﻣﻮټﺮ ﺗﻪ ﭘﻮرﺗﻪ او د ﻛﻮر ﭘﻪ ﻟﻮر روان ﺳﻮ ‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪41‬‬
‫زه ﭼﯥ ﻛﻮر ﺗﻪ رﺳﻴﺪم‪ ،‬اذان ﭘﻪ ﻻره ﻛﻲ راﺑﺎﻧﺪي وﺷﻮ روژه ﻣﻲ ﭘﻪ ﺧﻮﻟﻪ وه‬
‫ﻛﻮر ﺗﻪ ﻻ ﻧﻪ وم رﺳﯧﺪﻟﻰ ‪ ،‬د ﻣﺎﻣﺎ ﻛﻮرﺗﻪ ﻟﻪ ﻧﮋدې ﻛﯧﺪو ﺳﺮه ﺳﻢ ﻣﻲ ژړا ﺗﺮ‬
‫ﻏﻮږ ﺳﻮه دا د ﻳﻮ ﺗﻦ ژړا ﻧﻪ وه ډﻟﻴﺰه ژړا وه‪ ،‬ﭘښﻪ ﻧﻴﻮﻟﻰ ﺳﻮم ددې ﻟﭙﺎره ﭼﻲ‬
‫ﭘﻮه ﺳﻢ څﻮك او وﻟﻲ ژاړي ﺧﻮ ﻟﻪ ﭼﺎ څﺨﻪ ﻣﻲ د ﭘﻮښﺘﻨﯥ ﻛﻮﻟﻮ ﺟﺮﺋﺖ ﻧﻪ‬
‫درﻟﻮد‪ ،‬ﻛﺮار‪ ،‬ﻛﺮار د ﻛﻮر ﭘﻪ ﻟﻮر وﺧﻮځﻴﺪم‪ ،‬ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﻲ ﻫﻴڅﻮك ﻧﻪ وو‬
‫ﻳﻮازي ﭘﻼر او ﺧﻮر ﻣﻲ د ﭼﻮﺗﺮې ﭘﻪ ژۍ ﻧﺎﺳﺖ دي ادې او ﺗﺮورۍ دوئ ﻧﻪ‬
‫وې‪ ،‬ﭘﻼر ﻣﯥ وﭘﻮښﺘﻞ‪:‬‬
‫_ ﻣﺎﻣﺎ دي؟ او ﺗﺮ دې زﻳﺎت ﻳﻲ ﻫﻴڅ ﻧﻪ ووﻳﻞ‬
‫د ﺑﻴﺎ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﭘﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻲ ﺳﺮه د ﺧﻮر ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ ﺧﺒﺮ ﺳﻮم ﭼﻲ ﻣﺎﻣﺎ ﻣﻲ وﺳﻠﻮاﻟﻮ‬
‫وﻳﺸﺘﻠﻰ‪ ،‬ﭘﻪ ﻫﻢ دې وﺧﺖ ﻛښﻲ ﻣﻲ ﻣﺸﺮ ورور ﻫﻢ راﻏﻰ‪ ،‬ﭘﺮﺗﻪ ﻟﻪ دې ﭼﻲ‬
‫ﻣﻮﻧږ څﻪ وواﻳﻮ ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻣﺎﻣﺎ زﺧﻤﻲ دى او ﻳﻮازي ﻳﻮه ﭘښﻪ ﻳﻲ ﻟګﯧﺪﻟﯥ ده ‪ ،‬ژر ﺑﻪ ښﻪ ﺳﻲ او ﻛﻮر‬
‫ﺗﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ راوړي ‪.‬‬
‫ﻣﺸﺮ ﻣﺎﻣﺎ زﻣﻮﻧږ د ﭘﻼر ﺳﺘﺮه ﻫﻴﻠﻪ وه دﻫﻐﻪ ﺑﺎور و و ﻛﻪ ﭼﻴﺮﺗﻪ زه ړوﻣﺒﻰ‬
‫ﺳﻢ ﭘﻪ ﻛﻮرﻧۍ او ځﺎﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﻣﻲ اول ﺧﺪاى ﺑﻴﺎ دى ﭘﺎم ﻛﻮي‪ ،‬د ﻣﺎﻣﺎ د ﻧﻮي‬
‫واده ﻟﺴﻤﻪ ﺷﭙﻪ وه او دا ﻳﯥ دوﻫﻢ واده وو‪ ،‬ﻣﺎ ﻛﻠﻪ ﻫﻢ د ﺧﭙﻞ ﭘﻼر ﭘﻪ‬
‫ﺳﺘﺮګﻮ ﻛﯥ اوښﻜﻲ ﻧﻪ وې ﻟﻴﺪﻟﻲ‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﯧﺸﻪ زﻣﻮږ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻟﻮړه‬
‫ﺳﺎﺗﻠﻪ‪ ،‬ﻟﻪ ژوﻧﺪ ﺳﺮه د ﻣﺒﺎرزې درس ﺑﻪ ﻳﯥ راﻛﺎوه‪ ،‬ځﻨﻲ وﺧﺖ اﻧﺴﺎن‬
‫دوﻣﺮه ﻣﺎﻳﻮﺳﻪ ﺳﻲ ﭼﻲ د اﻣﻴﺪوﻧﻮ ټﻮل ﺗﺎروﻧﻪ ﻳﯥ وﺷﻠﻴږي‪ ،‬دا ﺑﻪ ﻛﻮم‬
‫وﺧﺖ وي دا ﻫﺮ څﻮك ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﻮﻻى ﺷﻲ او داﺳﻲ وﺧﺖ ﭘﻪ اﻧﺴﺎن ﻟﻪ ډﯦﺮ‬
‫ﺳﺨﺖ ﺗﻮﭘﺎن وروﺳﺘﻪ راځﻲ‪ ،‬داﺳﻲ ﺗﻮﭘﺎن ﭼﻲ د زړه ښﺎر ټﻮل ﭘﻪ ﻳﻮ‬
‫وﺣﺸﺘﻨﺎك ﻣﻨﻈﺮ ﺑﺪل ﻛړي‪ ،‬ﻧﺎﻫﻴﻠﻲ ﻛﻪ څﻪ ﻫﻢ ﭘﻜﺎر ﻧﻪ ده ﺧﻮ د ﻛﻮم درد‬
‫څړﻳﻜﻲ ﭼﻲ د زﻏﻢ ﻟﻪ داﻳﺮې ووځﻲ ﻧﺎرﻳﻨﻪ ﻫﻢ ژاړي ‪.‬‬
‫د ﭘﻼر ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻛﻲ ﻣﻲ اوښﻜﯥ ډﻧډ وﻟﻴﺪې‪ ،‬ﻧﻮر ﻳﯥ ﻣﺎ ﺳﺘﺮګﻮ ﺗﻪ ﻛﺘﻠﻰ‬
‫ﻧﻪ ﺷﻮل‪ ،‬اوس ﻣﻲ ﻫﻢ ﻳﺎد ﺗﻪ ﻧﻪ راځﻲ ﻫﻐﻪ ﻣﺎښﺎم ﺑﻪ زﻣﻮږ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﻲ ﻛﻮم‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪42‬‬
‫ﭼﺎ روژه ﻣﺎﺗﻪ ﻛړې وي او ﻛﻪ ﻧﻪ‪ ،‬ﻛﻪ ﻳﯥ ﻣﺎﺗﻪ ﻛړې ﻫﻢ وي ﻧﻮ ﭘﺨﭙﻠﻮ اوښﻜﻮ‬
‫ﺑﻪ ﻳﯥ ﻣﺎﺗﻪ ﻛړې وي ‪.‬‬
‫د ﺷﭙﯥ ﺗﺮ ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﭘﻮري زﻣﻮﻧږ د ﺧﻮﻧﻲ څﺮاغ ﺑﻠﻴﺪه‪ ،‬زه‪ ،‬ﭘﻼر او ﺧﻮر ﻣﻲ د‬
‫ﭼﻮﺗﺮې ﭘﻪ ﻫﻐﻪ ژۍ ﻧﺎﺳﺖ وو ﭼﻲ د ﻣﺎﻣﺎ دوئ ﻛﻮر راښﻜﺎرﻳﺪه‪ ،‬ﻛﻠﻪ‪ ،‬ﻛﻠﻪ‬
‫ﺑﻪ څﻮك را ووﺗﻞ او د ﺑﺘۍ رڼﺎ ﺑﻪ ﻳﯥ ګﺮځﻮﻟﻪ‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻛﻮم ﻻره ﻳﻲ څﺎرﻟﻪ‪،‬‬
‫ﺷﭙﻪ د وﻳﺮ ﭘﻪ ﺗﻮر څﺎدر ﻛﻲ ﻧﻐښﺘﯥ ﺗﯧﺮه ﺳﻮه‪ ،‬ﺳﻬﺎر وﺧﺘﻲ ﻟﻪ ﺟﻮﻣﺎت‬
‫څﺨﻪ د ﻣﺎﻣﺎ د ﻣړﻳﻨﻲ اﻋﻼن ﺧﭙﻮر ﺳﻮ او زﻣﻮﻧږ ټﻮﻟﻮ د ﻫﻴﻠﻮ ﻣﺮاﻧﺪي ﻳﯥ‬
‫وﺷﻜﻮﻟﯥ‪.‬‬
‫ﺟﻨﺎزه وﺷﻮه‪ ،‬ځﻮاﻧﻴﻤﺮګ ﺷﻬﻴﺪ ﺧﺎورو ﺗﻪ ور وﺳﭙﺎرل ﺳﻮ‪ ،‬د ﺧﻠﻜﻮ ﻟﻪ ﺧﺒﺮو‬
‫ﭘﻮﻫﻴﺪم ﭼﯥ ﻣﺎﻣﺎ ﻣﻲ ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ دوﻟﺖ ﺗﻪ د ﺟﺎﺳﻮﺳۍ ﭘﻪ ﺗﻮر وژﻟﻰ‪ ،‬ﻫﺮ څﻪ‬
‫ﺧﻔﻪ او ﻣﺮور ښﻜﺎرﻳﺪل‪ ،‬زﻣﻮﻧږ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﻲ ﭘﺮوﻧﻲ ﻣﺎښﺎم ﺗﻪ ﺟﻮش ﺳﻮى‬
‫ﭼﺎى ﭘﻪ ﻛړﻛۍ ﻛﻲ ﻻ اوس ﻫﻢ اﻳښﻰ وو‪ ،‬ﻛړﻛۍ ﻣﻲ ﭘﻪ درز راﺑﻨﺪه ﻛړه‪،‬‬
‫وره ﺗﻪ ﻣﻲ ﻗﻠﻒ واﭼﻮل‪ ،‬د ﻛﻮر ﺳﭙﻰ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﻏﺎر ﻛﻲ ﻛﺮار ﭘﺮوت وو ﻧﻦ ﻳﯥ‬
‫ﻧﻪ ﻏﭙﻞ ﻓﻜﺮ ﻛﻮم ﺧﺒﺮ ﺳﻮى او زﻣﻮﻧږ ﻏﻢ ﻳﯥ اﺣﺴﺎس ﻛړى وو‪ ،‬ﻣﻴږو ﺗﻪ ﻣﻲ‬
‫اوﺑﻪ او واښﻪ واﭼﻮل‪ ،‬ﻧﻦ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﻲ ﻟﻪ ﻣﺎ ﭘﺮﺗﻪ ﺑﻞ ﻫﻴڅﻮك ﻧﻪ وو‪ ،‬ﺧﻮرﻛۍ‬
‫ﻫﻢ دﻣﺎﻣﺎ ﻛﺮه ﺗﻠﻠﯥ وه‪ ،‬ﭼﻮﭘﻪ ﭼﻮﭘﺘﻴﺎ ﺟﻮړه وه‪ ،‬ﺷﻤﺎل ﻟﻪ وﻧﻮ او ﺑﻮټﻮ ﺳﺮه‬
‫ﺳﺎړه اﺳﻮﻳﻠﻲ اﻳﺴﺘﻞ‪ ،‬ﻧﻦ ﻳﯥ د ﻣﻴﻨﻲ او ﺧﻮښۍ ﭘﻪ ځﻮږ ﺳﺮه ﺷﭙﯧﻠۍ ﻧﻪ‬
‫ﻏږوﻟﻪ‪ ،‬ورو‪ ،‬ورو ﭘﻪ ﻣړاو ﻗﺪﻣﻮﻧﻮ د ﺟﻮﻣﺎت ﭘﻪ ﻟﻮر روان ﺳﻮم ﭼﻴﺮﺗﻪ ﭼﻲ د‬
‫ﻣﺎﻣﺎ ﻓﺎﺗﺤﻪ اﺧﻴﺴﺘﻞ ﻛﻴﺪه‪.‬‬
‫ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﺟﻮﻣﺎت ﺗﻪ ورﺳﻴﺪم و ﻣﻲ ﻟﻴﺪل ډﯦﺮ ﺧﭙﻞ او ﻧﺎ ﺑﻠﺪه ﺧﻠﻚ ﻧﺎﺳﺖ‬
‫دي‪ ،‬ﻣﻼﺻﺎﺣﺐ د ﻗﺮان اﻳﺎﺗﻮﻧﻪ ﭘﻪ ﺟﻬﺮ ﻟﻮﺳﺘﻞ‪ ،‬ﻟﻪ وره ﺳﺮه ﻧﮋدې‬
‫ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬ﻣﺨﺎﻣﺦ ﻣﻲ ﺳﺘﺮګﻲ ﭘﺨﭙﻞ ﭘﻼر وﻟګﻴﺪې ﭘﻪ ﺧړﺑﺨﻮن څﺎدر‬
‫ﻛښﻲ ﻧﻐښﺘﻰ او د ﭘټﻜﻲ ول ﻳﻲ ﭘﻪ ﺗﻨﺪي راښﻮﻳﺪﻟﻰ ﻧﺎﺳﺖ دى‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪43‬‬
‫د ﻗﺮات ﻟﻪ ﻟﻮﺳﺘﻠﻮ وروﺳﺘﻪ دﻋﺎ وﺳﻮه‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﻛﺴﺎن ﺗﺮ وره ﻻ ﻧﻪ وو وﺗﻠﻲ‬
‫ﭼﻲ څﻮ ﻧﻮر ﻛﺴﺎن ﻫﻢ ﻓﺎﺗﺤﯥ ﺗﻪ راﻏﻠﻞ زه د ﺑﺎﻧﺪي راووﺗﻢ‪ ،‬د ﺟﻮﻣﺎت ﻟﻪ‬
‫دﯦﻮال ﺳﺮه ﻏﻠﻰ ودرﻳﺪم‪ ،‬د ﻫﻐﻪ دوو ﻛﺴﺎﻧﻮ ﺧﺒﺮي ﻣﻲ اورﻳﺪﻟﯥ ﭼﻲ د‬
‫ﺟﻮﻣﺎت ﭘﻪ ﭼﻮﺗﺮه ﻛښﻲ ﻳﯥ ﻟﻤﺮ ﺗﻪ ﭘښﯥ ﻏځﻮﻟﻲ وې دوئ ﭘﻪ ﭘﺮوﻧۍ ﭘﻴښﻪ‬
‫ﻛﯥ ﻟﻪ ﻳﻮ ﺑﻞ ﺳﺮه ږﻏﻴﺪل‪ ،‬د ﻛﺎﻛﺎ زوى ﺧﭙﻞ ﻣﻠګﺮي ﺗﻪ ﻛﻴﺴﻪ ﻛړه‪:‬‬
‫_ د ﻣﺎځﻴګﺮ او ﻣﺎښﺎم ﺗﺮ ﻣﻨځ دوه وﺳﻠﻮال ﻛﺴﺎن ﭼﻲ ﻣﺨﻮﻧﻪ ﻳﯥ ﭘټ وو د‬
‫ﺟﻮﻣﺎت ﻣﺨﻲ ﺗﻪ راﻏﻠﻞ او ﺗﺮ ډﯦﺮه ﭘﻮري ﻳﻲ ﻫﻠﺘﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻛﺎوه‪ ،‬د ﺟﻮﻣﺎت‬
‫ﻣﺨﻲ ﺗﻪ ډﯦﺮ ﻛﻠﻴﻮال را ټﻮل ﺷﻮي وو‪ ،‬ﻣﺎښﺎم اذان ﺗﻪ ﻻ ﻟږ وﺧﺖ ﭘﺎﺗﻲ وو‬
‫ﭼﻲ "ﻣﺤﻤﺪﺷﺎه" د ﺑﺎزار ﻟﻪ ﺧﻮا ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﻣﻮټﺮ ﻛښﻲ راﻏﻰ‪ ،‬وﺳﻠﻮال ور‬
‫ﻣﺨﻲ ﺗﻪ ﺷﻮل او ﻧﻮﻣﻮړى ﻳﯥ ﻟﻪ ﻣﻮټﺮ څﺨﻪ راښﻜﺘﻪ ﻛړ‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﭼﻲ څﻮﻣﺮه ﻫﻢ‬
‫ﻣﺰاﺣﻤﺖ وﻛړ د وﺳﻠﯥ ﻣﺰاﺣﻤﺖ ﻳﯥ ﻧﻪ ﺷﻮ ﻛﻮﻻى‪ ،‬ﻛﻠﻴﻮال ﻳﯥ ﻧﻨﺪارې ﺗﻪ‬
‫وﻻړ وو ﻫﻴﭽﺎ وﺳﻠﻮاﻟﻮ ﺗﻪ ﻣﺰاﺣﻤﺖ و ﻧﻪ ﻛړ‪ ،‬ﻟﻪ ﻣﻮﻗﻌﯥ ﭘﻪ اﺳﺘﻔﺎدې ﺳﺮه‬
‫ﻳﯥ ﭘﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎه ډزې وﻛړې او ﻫﻐﻪ ﻳﻲ ووﻳﺸﺖ‪ ،‬وﺳﻠﻮال وﺗښﺘﯧﺪل ﻟﻪ‬
‫ډزو وروﺳﺘﻪ ﻛﻠﻴﻮال د ﭘﻴښﻲ ځﺎى ﺗﻪ ورﻏﻠﻞ او ﻧﻮﻣﻮړى ﻳﯥ ﭘﺨﭙﻞ ﻣﻮټﺮ‬
‫ﻛﻲ واﭼﺎوه‪ ،‬او د ښﺮﻧﻲ ﻣﺮﻛﺰي روﻏﺘﻮن ﺗﻪ ﻳﯥ ﻳﻮوړ‪ ،‬دوئ ﻓﻜﺮ ﻛﺎوه‬
‫ګﻮﻧﺪي ﺑﭻ ﺳﻲ ﻻ ژوﻧﺪى وي ﭘﻪ ﻻره ﻛښﻲ ﭘﻪ ﻣﻮټﺮ ﺑﺎﻧﺪي ﻳﻮځﻞ ﺑﻴﺎ ډزي‬
‫ﺷﻮې‪ ،‬دا ﭼﻲ ﻣﻮټﺮ ﭘﻪ ﺗﻴﺰ رﻓﺘﺎر ﻛښﻲ وو اوښﺘﻰ‪ ،‬د ﻣﻼﺻﺎﺣﺐ زوم‪،‬‬
‫ﻣﻠګﺮى ﻳﯥ ﭘﻪ ﺧﺒﺮه ﻛښﻲ ور وﻟﻮﻳﺪه ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻛﻮم ﻣﻼ ﺻﺎﺣﺐ!؟‬
‫د ﻛﺎﻛﺎ زوى ﻣﻲ ﻣﺎﺗﻪ ګﻮﺗﻪ وﻧﻴﻮه او وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ د ﻫﻐﻪ اﺧښﻰ ﻳﺎدوم ګﻼب! ﻫﻐﻪ ﻫﻢ زﺧﻤﻲ دى ځﻜﻪ ﭼﻲ روﻏﺘﻮن ﺗﻪ د‬
‫ﺗګ ﭘﻪ وﺧﺖ ﻣﻮټﺮ ﻛﻲ ورﺳﺮه وو ‪.‬‬
‫زﻣﺎ ﭘﺮ زړه ﻟﻜﻪ د ﺳﺘﻨﻮ وار ﭼﻲ وﺷﻮ‪ ،‬وارﺧﻄﺎ ﺳﻮم او د ﻛﺎﻛﺎ ﻟﻪ زوﻳﻪ ﻣﻲ‬
‫ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه‪:‬‬
‫_ ﻛﻮم ګﻼب ! ﺗﻪ رښﺘﻴﺎ واﻳﯥ؟‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪44‬‬
‫وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﺳﺘﺎﺳﯥ زوم ګﻼب ‪...‬‬
‫ﻧﻮر ﻣﺎ ﻫﻴڅ ﻧﻪ ووﻳﻞ ﭘټﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﻟﻪ ﺟﻮﻣﺎﺗﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ راروان ﺳﻮم ‪.‬‬

‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪45‬‬

‫ﻧﻦ ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﻟﻪ ﻟﻤﺎﻧځﻪ وروﺳﺘﻪ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛښﻲ د ﭼﺎى څښﻠﻮ ﭘﺮ وﺧﺖ ﭘﻼر‬
‫ﻧﺎﻫﻴﻠﻰ ښﻜﺎرﻳﺪه ځﻜﻪ ﭼﻲ دى ﻫﻢ د ګﻼب ﻟﻪ ټﭙﻲ ﻛﯧﺪو ﺧﺒﺮ ﺳﻮى وو‪ ،‬دا‬
‫وﺧﺖ ﻣﺎ د ﺧﻮرﻛۍ ﺳﺘﺮګﻮ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪ ،‬ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻛښﻲ ﻳﯥ ﺑﯥ وﺳﻲ‬
‫ښﻜﺎرﻳﺪه‪ ،‬ﭼﻮﭘﺘﻴﺎ ﻳﯥ د درد اﺣﺴﺎس راﻛﺎوه‪.‬‬
‫ﭘﻼر ﻣﻲ د ﺗﺮاوﻳﺢ ﻟﻤﺎﻧځﻪ ﺗﻪ ﻧﻮر د ﺗګ ﻧﻪ وو‪ ،‬او ﻧﻪ ﻳﯥ ﻫﻢ ﭘﻪ وﺟﻮد ﻛﻲ‬
‫دوﻣﺮه ﻃﺎﻗﺖ ﭘﺎﺗﻲ وو ﭼﻲ ﺷﻞ رﻛﻌﺘﻪ ﺗﺮواﻳﺢ ﭘﻪ ﺟﻤﻊ ﺳﺮه ادا ﻛړي‪ ،‬د‬
‫اﻣﺎﻣﺖ دﻏﻪ دروﻧﺪ ﻣﺴﺆﻟﻴﺖ ﭼﻲ ﻧﻮر زﻣﺎ د ﭘﻼر ﭘﻪ وس ﭘﻮره ﻧﻪ و ﻟﻪ‬
‫ﻣﻘﺘﺪﻳﺎﻧﻮ ﺳﺮه ﻳﯥ د ﺻﻼح او ﻣﺸﻮري وروﺳﺘﻪ ﭘﻪ دې ﻣﻮاﻓﻘﻪ وﻛړه ﭼﻲ‬
‫ﻫﻐﻮئ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻮم ﺑﻞ اﻣﺎم وﻧﻴﺴﻲ ﺗﺮڅﻮ د روژې ﭘﻪ ﺑﺨﺘﻮره ﻣﻴﺎﺷﺖ ﻛﻲ د‬
‫ﺗﺮاوﻳﺢ ﻟﻤﻮﻧځ ﭘﻪ ﺟﻤﻊ ﺳﺮه ادا ﻛړي؛ زﻣﻮﻧږ د اﻛﺎ زوى ﭼﻲ ﻣﻼ ﻫﻢ دى او‬
‫ﭘﻪ ﻫﻢ دې ورځﻮ ﻛښﻲ ﻳﯥ ﻛﻮم ﭼﻴﺮﺗﻪ اﻣﺎﻣﺖ ﻧﻪ ﻛﺎوه ﺧﻮ زﻣﻮږ د ﭘﻼر ﺳﺮه د‬
‫ﻫﻤﻜﺎري ﭘﻪ ﭘﺎر ﻳﯥ د ﻧﻮﻣﻮړي ﺟﻮﻣﺎت ﻣﺴﺆﻟﻴﺖ ﭘﺨﭙﻠﻪ ﻏﺎړه واﺧﻴﺴﺖ ‪.‬‬
‫زه ﺑﻪ ﺳﻬﺎر وﺧﺘﻲ دﻳﻨﻲ ﻣﺪرﺳﯥ ﺗﻪ ﺗﻠﻢ او ﻟﻪ ﻫﻐﻪ وروﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﺎ دوﻛﺎن ﺗﻪ‬
‫راﺗﻠﻢ دا ﭼﻲ ښﻮوﻧځﻲ رﺧﺼﺖ وو ټﻮﻟﻪ ورځ ﺑﻪ ﭘﻪ دوﻛﺎن ﻛﻲ وم‪ ،‬څﻪ ﭼﻲ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻲ ﭘﻪ ﻗﺴﻤﺖ وي ﺧﺪاى را رﺳﻮﻟﯥ‪ ،‬د دوﻛﺎن اﻟﻤﺎرۍ ﺧﺎﻟﻲ‪ ،‬ﺧﺎﻟﻲ‬
‫ښﻜﺎرﻳﺪﻟﯥ‪ ،‬څﻮ د ﺻﺎﺑﻮن او ﺷﻴﻤﭙﻮ ﭘﺎﻛټﻮﻧﻪ‪ ،‬د ګﻮﺗﻮ ﭘﻪ ﺷﻤﺎر‬
‫ﺑﻴﺴﻜﻮټﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻛﺘﺎﺑﭽﯥ او ﻗﻠﻤﻮﻧﻪ‪ ،‬د ﺑﻮرې او ﭼﺎﻳﻮ ﺑﻮﺟۍ ﻫﻢ دوه ﺑﺮﺧﯥ‬
‫ﺧﺎﻟﻲ وې‪ ،‬ﻟﻪ دوﻛﺎﻧﻪ ﺷﻰ ﺗﻤﺎﻣﯧﺪل‪ ،‬ﻛﻤﯧﺪل‪ ،‬ﻣﻮﻧږ ټﻮﻟﻮ ﻛﺸﺮاﻧﻮ وروڼﻮ‬
‫اﺧﺘﺮ ﺗﻪ ﺟﺎﻣﯥ وګڼډﻟﯥ‪ ،‬د ﻣﺸﺮ ورور ﻣﻲ اﺧﺘﺮ ﺗﻪ ﺟﺎﻣﯥ ﻧﻪ وې د اﺧﺘﺮ ﭘﻪ‬
‫ورځ ﻳﯥ وﻳﻨځﻞ ﺷﻮي ﺟﺎﻣﯥ اﻏﻮﺳﺘﻲ وې‪ ،‬د ﺗﻴﺮو اﺧﺘﺮوﻧﻮ ﭘﻪ څﯧﺮ ﻳﯥ ﻧﻮي‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪46‬‬
‫ﺑﻮټﻮﻧﻪ او واﺳﻜټ ﻫﻢ ﻧﻪ وو اﺧﻴﺴﺘﻲ‪ ،‬ځﻜﻪ څﻮﻣﺮه ﭘﻴﺴﯥ ﭼﻲ وې ﻫﻐﻪ‬
‫ټﻮﻟﻲ د ﭘﻼر ﭘﻪ درﻣﻠﻨﻪ وﻻړې‪ ،‬دا ﻟږ او ډﯦﺮ دوﻛﺎن ښﻪ وو‪ ،‬ﭼﻲ د ﻛﻮر ﺧﺮڅ‬
‫ﻳﯥ ﺗﺮ ﻳﻮې اﻧﺪازې ﭘﻮري ﻧﻴﻮﻟﻰ وو‪.‬‬
‫د اﻛﺎ زوى ﺗﻪ ﭼﻲ زﻣﻮﻧږ د ﭘﻼر د اﻣﺎﻣﺖ ﻣﺴﺆﻟﻴﺖ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻏﺎړه اﺧﻴﺴﺘﻰ‬
‫وو‪ ،‬ﻣﻘﺘﺪﻳﺎﻧﻮ ده ﺗﻪ اﺧﺘﺮ ﻣﺒﺎرﻛۍ او زﻣﻮﻧږ د ﭘﻼر ﻟﭙﺎره ﻳﯥ د ﺳﺮﺳﺎﻳﯥ‬
‫روﭘۍ ورﻛړي وې ټﻮﻟﻲ ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ﻛﯧښﻮدﻟﯥ؛ زﻣﻮﻧږ ﭘﻼر ﻛﻪ څﻪ ﻫﻢ ﻫﻴڅ‬
‫ﻧﻪ وﻳﻞ ﺧﻮ ﻣﻘﺘﺪﻳﺎن ﻳﯥ ددې ﭘﻴﺴﻮ ﭘﻪ ﻃﻠﺐ ﭘﺴﻲ څﻮ واره ورﻏﻠﻞ‪ ،‬او‬
‫زﻣﻮﻧږ ﺑﯥ وﺳﻲ ﻳﯥ ورﺗﻪ ﺑﻴﺎﻧﻮﻟﻪ‪ ،‬ﺧﻮ ﻫﻐﻪ دﻫﻴﭽﺎ ﻋﺬر او زارۍ و ﻧﻪ ﻣﻨﻠﯥ‬
‫او دا ﻳﯥ ﺧﭙﻞ ﺣﻖ ګﺎڼﻪ ‪.‬‬
‫ګﻼب ﻟﻮﻣړى ﭘﻪ ﻣﺮﻛﺰ ښﺮﻧﻪ او ﺑﻴﺎ د ﻛﺎﺑﻞ ﭘﻪ ﻛﻮم روﻏﺘﻮن ﻛﻲ ﺑﺴﺘﺮ ﺳﻮ‪ ،‬د‬
‫اﻛﺎ ځﺎﻣﻦ ﻳﯥ د روژې ﭘﻪ ورﺳﺘﻴﻮ ﻛﻲ ﻛﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﻞ او ﻫﻐﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ روﻏﺘﻮن‬
‫ﻛﻲ ﭘﺮﯦښﻮد‪ ،‬د ګﻼب اﺧښﻰ ﭼﻲ ﺧﺒﺮ ﺳﻮ ﻟﻪ ﻫﻢ دې ځﺎﻳﻪ ﭘﻪ ﻣﻨډه ورﻏﻰ‪،‬‬
‫ډاﻛﺘﺮاﻧﻮ د ګﻼب ﻻس ﺗﻪ ﭼﻲ د ﻣﻮټﺮ اوښﺘﻮ ﭘﻪ وﺧﺖ ﻛﯥ ټﭙﻲ ﺳﻮى وو‪،‬‬
‫ﻛﻮﻣﻪ ﺧﺎص ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻪ ورﻛﻮﻟﻪ ځﻜﻪ د ﻧﻮرو ﺧﻠﻜﻮ ﭘﻪ څﯧﺮ ﻳﯥ واﺳﻄﯥ او‬
‫ﭘﻴﺴﯥ ﻧﻪ درﻟﻮدې ﭼﻲ د ډاﻛﺘﺮاﻧﻮ ﺿﻤﻴﺮ ﻳﯥ اﺧﻴﺴﺘﻰ واى‪ ،‬ﺑﻶاﺧﺮه ﻳﯥ‬
‫ځﻮاب ورﻛړ او ﻟﻪ روﻏﺘﻮﻧﻪ ﻳﯥ رﺧﺼﺖ ﻛړ‪ ،‬اﺧښﻲ ﻳﯥ ﭘﻪ ﭘﯧښﻮر ﻛﻲ د‬
‫ګﻼب ﻟﻪ ﻣﺎﻣﺎګﺎﻧﻮ ﺳﺮه اړﻳﻜﻪ وﻧﻴﻮه او ﻧﻮﻣﻮړى ﻳﯥ د ﭘﯧښﻮر ﺗﺮ روﻏﺘﻮن‬
‫ﭘﻮري ورﺳﺎوه؛ ﻳﻮه ﻣﻴﺎﺷﺖ ﭘﻪ ﻛﺎﺑﻞ او ﺑﻴﺎ څﻠﺮوﻳﺸﺖ ﺳﺎﻋﺘﻪ وروﺳﺘﻪ ﻛﻠﻪ‬
‫ﭼﻲ ﻳﯥ د ګﻼب ﻻس ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﻛړ د ﺟﻮړﯦﺪو ﻧﻪ وو‪ ،‬ځﻜﻪ ﭼﻲ د ډﯦﺮ ځﻨډ ﻟﻪ‬
‫ﺗﯧﺮدو ﺳﺮه ﻳﯥ د ﻫډوﻛﻲ ﻛﻴﻨﺴﺮ ﭘﻴﺪا ﻛړى او ﻟﻪ څﻨګﻞ ﻳﯥ ﻣټﻲ ﺗﻪ‬
‫رﺳﯧﺪﻟﻰ‪.‬‬
‫ډاﻛﺘﺮاﻧﻮ ﻛﻮﻣﻪ ﺑﻠﻪ ﻻره ﻧﻪ ﻟﺮﻟﻪ او ﻫﻢ دا ﻳﻮه ﺧﺒﺮه ﻳﯥ ﻛړه‪:‬‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﻻس ﻳﻲ ﻏﻮڅ ﺷﻲ‪ ،‬ﻛﻪ ﻻس ﻳﯥ ﻏﻮڅ ﻧﺸﻲ ﻣﻴﻜﺮوب ﺑﻪ ﻳﯥ ټﻮل وﺟﻮد‬
‫وﻧﻴﺴﻲ‪ ،‬ﭼﻲ ﺑﻴﺎ ﻳﯥ د ښﻪ ﻛﯧﺪو ﻫﻴڅ ﺗﻤﻪ ﻧﺸﻲ ﻛﻴﺪاى‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪47‬‬
‫ﺑﻶﺧﺮه ﻫﻤﺪاﺳﻲ وﺷﻮل ﭘﻪ ﻫﻢ ﻫﻐﻪ ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﻳﯥ د ﺑﯥ ﻫﻮښۍ څﻮ ﺳﺘﻨﻲ‬
‫ورﻛړې او د ګﻼب ﻻس ﻳﯥ ﻏﻮڅ ﻛړ ‪.‬‬
‫د ګﻼب ﻻس ﭘﺮې ﻛﯧﺪل او د دې درد زﻏﻤﻞ زﻣﺎ د ﭘﻼر ﺗﺮ وﺳﻪ ﺗﯧﺮه ﺧﺒﺮه‬
‫وه‪ ،‬ﻣګﺮ دا ﭼﻲ ﺻﺒﺮ او ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻳﯥ ﻟﺮﻟﻪ‪ ،‬دا درد ﻳﯥ د ﺧﺪاى ج ﻟﻪ ﻟﻮري ﭘﻪ‬
‫ژوﻧﺪ ﻛښﻲ ﻳﻮه ډﯦﺮه ﺳﺨﺘﻪ ازﻣﻮﻳﻨﻪ ﺑﻠﻠﻪ ‪ ،‬ﻣﺎ ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ﭘﻼر څﺨﻪ اورﯦﺪﻟﻲ وو‬
‫ﭼﻲ ﺧﻠﻜﻮ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫زﻣﺎ دواړه ﻟﻮڼﻲ

ﭼﯥ ﻳﻮه ﻳﯥ زﻣﻮﻧږ ﻧﺎﺳﻜﻪ ﺧﻮر وه ‪ ،،‬ﺧﻮاري ﺳﻮې ﻛﻪ‬
‫څﻪ ﻫﻢ دﻏﻪ اوﺳﻨۍ ﻟﻮر ﻣﻲ ﺧﺎوﻧﺪ ﻟﺮي او ﻻ ژوﻧﺪى دى ﺧﻮ د ټﻮﻟﻮ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺤﺘﺎﺟﻪ وي ‪.‬‬
‫زﻣﻮﻧږ د ﭘﻼر ﭘﺨﻮاﻧۍ ﻣﻴﺮﻣﻨﻪ ﭼﻲ زﻣﺎ ﻧﻪ ﭘﻪ ﻳﺎد ﻛﻴږي او ﻳﻮازي ﻫﻤﺪا ﻟﻮر‬
‫ﻳﯥ ده ﭼﻲ د ځﻮاﻧﻴﻤﺮګ ﻣﺎﻣﺎ ښځﻪ وه ﭘﯧﮋﻧﻢ او ﻟﻴﺪﻟﯥ ﻣﻲ ده ‪.‬‬
‫ﻳﻮ ﻣﺎځﻴګﺮ ﭼﻲ ﻟﻪ دوﻛﺎﻧﻪ ﻛﻮرﺗﻪ ﺗﻠﻢ ﺗﺮ ﭘﺮون ﻣﻲ ګﺎﻣﻮﻧﻪ ګړﻧﺪي وو ﭘﻪ‬
‫ځﺎن ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪم ﺧﻮ ﻟﻜﻪ ﭼﻲ څﻪ ﺗﻪ ﻣﻲ اﻧﺪﻳښﻨﻪ وي ﻛﻮرﺗﻪ ﭘﻪ رﺳﯧﺪو ﻣﻲ‬
‫څﭙﻠۍ ﻟﻪ ﭘښﻮ وﻳﺴﺘﯥ ﻣﻮر ﻣﻲ ﭘﻪ وره ﻛﻲ وﻻړه وه څﺮاغ او ﺑﺨﺎر دﻳګ ﻳﯥ‬
‫ﻻس ﻛښﻲ ﻧﻴﻮﻟﻰ اﻟﻮﻳﺰاﻧﺪه ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﭘﻼر دي وﻳﻞ ﻧﻦ ﺷﭙﻪ ﺑﻪ ﭘﻪ ﻫﺪﻳﺮه ﻛﻲ ﺗﯧﺮه وو‪.‬‬
‫ﺳﺘﺮګﻮ ﺗﻪ ﻣﻲ ﻣړي ﻧﯧﻎ ‪ ،‬ﻧﯧﻎ ﻛﯧﺪل ﻛﻠﻪ ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﭘﻪ دې ﺧﭙﻞ ﺳﻮچ ﻛﻲ ﻣړ ﺷﻮم‬
‫ﭘﻪ ﻗﺒﺮ ﻛﻲ ﺑﻪ ﻣﺎران را ﺑﺎﻧﺪي را ﻏﻮﻧډ وو‪،‬ځﻜﻪ ﻫﺮ د ﺟﻤﻌﯥ ﻣﺎښﺎم ﻟﻪ‬
‫ﻟﻤﺎﻧځﻪ وروﺳﺘﻪ ﺑﻪ دﺟﻮﻣﺎت ﻣﻼ اﻣﺎم د ﻗﺒﺮ اوﻟﻪ ﺷﭙﻪ ﺑﻴﺎﻧﻮﻟﻪ‪ ،‬زﻣﺎ ﭘﻪ ذﻫﻦ‬
‫ﻛﻲ ﻫﻢ ﻫﻐﻪ ﺻﺤﻨﯥ ګﺮځﯧﺪﻟﯥ‪ ،‬ﺗﺶ ﻫډوﻛﻰ ﺑﻪ ﭘﺎﺗﻲ ﺳﻮم‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻣﻲ ﭘﺮ زړه‬
‫ﭘښﯥ ﻛﯧښﻮدې او ادې ﺗﻪ ﻣﻲ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻛﻮﻣﯥ ﻫﺪﻳﺮې ﺗﻪ؟‬
‫_ ﺣﺎځﻲ ﺑﺎﺑﺎ ﺗﻪ ځﻮ ښﻪ دي ﻟﻴﺪﻟﻰ! ﻫﻐﻪ ﭼﯥ ﭘﻼر دي وﻳﻞ زﻣﻮﻧږ ﻧﻴﻜﻪ دى‪،‬‬
‫ﻣﻮږ او ﺗﺎﺳﻲ ﻳﯥ د ﻛﺮاﻣﺎت اورﻳﺪﻟﻲ‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪48‬‬
‫ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﺷﭙﻪ زﻣﻮﻧږ ﻛﻮرﻧۍ ﻫﻠﺘﻪ د ﻫﻢ دې زﻳﺎرت ﭘﻪ داﻻن ﻛﻲ ﺗﯧﺮه ﻛړه د‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﭘﻪ ﻣﺦ ﻛﻲ ﻣﻮ رب ﺗﻌﻠْﻰ ج ﻟﻪ درﺑﺎر څﺨﻪ دﻋﺎ ﻏﻮښﺘﻪ ﺗﺮ څﻮ ﻣﻲ ﭘﻼر د‬
‫روغ ﺻﺤﺖ څښﺘﻦ ﺷﻲ

ﻣﻮﻧږ ﻫﻐﻪ ﺷﭙﻪ ﻧﻪ ﻫﻢ ﺷﻤﻌﻲ روښﺎﻧﻪ ﻛړې او ﻧﻪ ﻣﻮ‬
‫ﻛﻮم ﻣﻴﺦ د زﻳﺎرت ﭘﻪ ﻟﺮګﻮ وﻫﻠﻰ ﭘﻼر ﻣﻲ وﻳﻞ دا ﻛﺎر ﻧﺎروا او ښﻪ ﻧﻪ دى ﻟﻪ‬
‫دې ﻛﺎره ﭘﺮﻫﻴﺰ وﻛړئ ﻛﻪ څﻪ ﻫﻢ ﻫﻠﺘﻪ ډﯦﺮي ﺷﻤﻌﻲ د روښﺎﻧﻪ ﻛﻮﻟﻮ ﻟﭙﺎره‬
‫اﻳښﻮدل ﺳﻮي وې ‪ ،،‬ﭘﻪ ژوﻧﺪ دﻫﺪﻳﺮې ﺷﭙﻪ درﻧﻪ وي ﻣﺎ ﻫﻴڅ ډار اﺣﺴﺎس‬
‫ﻧﻪ ﻛړ ﭘﻪ ﺑﯥ ﻏﻤﻪ ﺧﻮب وﻳﺪه ﺷﻮى وم‪ ،‬ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﺷﭙﻪ ﻣﻲ ﻳﻮ ﺳړى ﭘﻪ ﺧﻮب‬
‫وﻟﻴﺪ ﭼﻲ د ﻫﺪﻳﺮې ﭘﻪ ﻣﻨځ ﻛﻲ ﭘﺮ ﻣﺼﻠﻪ وﻻړ دى ﻟﻤﻮﻧځ ﻛﻮي‪ ،‬ﺳﻬﺎر ﭼﻲ‬
‫ﻛﻮرﺗﻪ راﻏﻠﻮ ﭘﻼر ﺗﻪ ﻣﻲ د ﺧﻮب ﻧښﻲ وښﻮدې ﻫﻐﻪ ووې ﭼﯥ دا ﺑﻪ دي‬
‫ﺣﺘﻤﺎً ﺣﺎځﻲ ﺑﺎﺑﺎ ﭘﻪ ﺧﻮب ﻟﻴﺪﻟﻰ وي ګﻮﻧﺪي ﺧﺪاى ج ﻣﻲ روغ ﻛړي‪ ،‬ښﻪ‬
‫وو څﻮ ﻣﻴﺎﺷﺘﻲ‪ ،‬ﺷﭙﯥ او ورځﻲ ﻳﯥ ﺗﺮ ﭘﺨﻮا ﺻﺤﺖ ښﻪ ﺳﻮ ﺧﻮ ﻫﻐﻪ ﭼﻲ‬
‫ﻣﺮي د ګﻮر ﺷﭙﻪ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻧﻪ ﺗﯧﺮوي‪.‬‬

‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪49‬‬

‫د ﻣﺎﻣﺎ ﺗﺮ ﻣړﻳﻨﻲ وروﺳﺘﻪ زﻣﻮﻧږ ﭘﻼر ﻫﻢ د ﻳﻮ ډول اﻧﺪﻳښﻨﯥ ښﻜﺎر ﺳﻮ‪ ،‬ﻟﻪ‬
‫ﻣﺎﻣﺎ ﺳﺮه ﻣﻮ د ﭘﻼر ﻧﺎﺳﺘﻪ وﻻړه د ﻳﻮې ښﯥ ﻣﻠګﺮﺗﻴﺎ ﭘﻪ ﺑﻨﻴﺎد وه‪ ،‬ﭘﻪ‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﻲ دوئ ﻳﻮ ﺑﻞ ﺗﻪ ډﯦﺮ ګﺮان وو؛ ﺗﻞ ﺑﻪ ﻳﯥ رازوﻧﻪ ﺳﺮه ﺷﺮﻳﻜﻮل‪ ،‬د‬
‫ﻳﻮ ﺑﻞ ﻟﻪ ﺳﺘﻮﻧﺰو ﺳﺮه‪ ،‬ﺳﺮه ﺑﻪ ﻳﯥ د ﻫﻴﻮاد او ﺧﻠﻜﻮ د ﺳﺘﻮﻧﺰو ﭘﻪ اړه ﻫﻢ‬
‫ﺧﺒﺮي ﻛﻮﻟﯥ‪ ،‬د ﻫﻐﻪ ﻟﻪ ﺗګ وروﺳﺘﻪ ﻣﻮ د ﭘﻼر ﻧﺎروﻏﻲ ورځ ﺗﺮ ﺑﻠﻲ ﻻ‬
‫ﭘﺴﯥ زﻳﺎﺗﻴﺪﻟﻪ‪ ،‬ﺟﺴﻤﻲ او ذﻫﻨﻲ ﻗﻮت ﻳﯥ ﺑﺎﻳﻠﻠﻰ وو‪ ،‬ﻳﻮه ورځ ﭼﻲ ادې د‬
‫ﻟږ ځﻨډ ﻟﭙﺎره زﻣﻮﻧږ د اﻧﺎ ﺗﺮ ﻛﻮره ﺗﻠﻠﯥ وه‪ ،‬او ﻣﻮﻧږ ﻫﻢ ﭘﺨﭙﻠﻮ ﻛﺎروﻧﻮ ﭘﺴﯥ‬
‫ﺑﺎزار او ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ وﺗﻠﻲ وو ﻫﻴڅﻮك ﭘﻪ ﻛﻮر ﻧﻪ وو ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﻣﺎښﺎم ﻛﻮر‬
‫ﺗﻪ راﻏﻠﻢ دا وﺧﺖ ادې ﻫﻢ ﭘﻪ ډﯦﺮه ﺗﻠﻮار ﺳﺮه ﻛﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﻪ ﺗﺮ څﻮ د ﺧﭙﻞ‬
‫ﺧﺎوﻧﺪ )زﻣﻮﻧږ د ﭘﻼر( اﺣﻮال واﺧﻠﻲ‪ ،‬ﻛﻪ ګﻮرم ﭘﻼر ﻣﻲ ژړل او ﭘﻪ ژړا‬
‫ﻛښﯥ ﻫﻢ دا ﻟﻨډۍ ﺗﻜﺮاروﻟﻪ ‪...‬‬
‫ﭘﻪ اوداﺳﻪ ﻟﻤﻮﻧځ ﻣﻲ ﻗﻀﺎء ﻛړ‬
‫ﻧﻮى ﻣﻴﻦ وم ﭘﻪ دﻳﺪن ﻧﻪ ﻣړﻳﺪﻣﻪ‬
‫ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم وﻟﻲ ﻳﯥ د ﻣﺎځﻴګﺮ ﻟﻤﻮﻧځ ﻗﻀﺎء ﻛړى وو‪ ،‬ﻳﻮازي دوﻣﺮه ﭘﻮه ﺳﻮم‬
‫ﭼﯥ ادې ﺗﻪ ﻳﯥ وﻳﻞ د ﻣﺎځﻴګﺮ ﻟﻤﻮﻧځ ﻣﻲ ﭘﻪ اوداﺳﻪ راڅﺨﻪ ﻗﻀﺎء ﺳﻮ‪.‬‬
‫زﻣﺎ ﺗﺒﻪ وه ﻛﻮر ﺗﻪ ﻟﻪ رارﺳﯧﺪو ﺳﺮه ﺳﻢ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى ﻛښﻲ وﻏځﻴﺪم‪ ،‬ﺑﺪن‬
‫ﻣﻲ ﻟړزﻳﺪه‪ ،‬ﻳﺦ‪ ،‬ﻳﺦ ﻣﻲ ﻛﯧﺪه‪ ،‬ﺳړې ﺗﺒﻲ ﻧﻴﻮﻟﻰ وم‪ ،‬ادې راﺗﻪ ګﻮﻟۍ‬
‫راﻛړې ﭘﻪ ﻛﻤﭙﻞ ﻛښﯥ ﭘټ ﻛړم ﭘﻪ ډﯦﺮ ﻟږ ځﻨډ ﻛﻲ آرام وﻳﺪه ﺳﻮى وم‪ ،‬ﻛﻠﻪ‬
‫ﭼﻲ راوﻳښ ﺳﻮم ﺷﭙﻪ ﻧﻴﻤﻲ ﺗﻪ رﺳﻴﺪﻟﯥ وه‪ ،‬ﻣﺎ وﻟﻴﺪل ﭘﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻛﻲ ﻻ ﻫﻢ‬
‫څﺮاغ ﺑﻠﻴﺪه‪ ،‬ﻛﺸﺮ ﻣﺎﻣﺎﻫﻢ راﻏﻠﻰ‪ ،‬ادې‪ ،‬ﺧﻮر او ﻣﺸﺮ ورور ﻣﻲ ﭼﻲ ﻗﺮان‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪50‬‬
‫ﻛﺮﻳﻢ ﻳﯥ ﻣﺨﻲ ﺗﻪ ﻧﻴﻮﻟﻰ وو‪ ،‬د ﭘﻼر ﻛټ ﺗﻪ ﻧﮋدې ﻧﺎﺳﺖ دي‪ ،‬زه ﻫﻢ را ﭘﻮرﺗﻪ‬
‫ﺳﻮم او د ﭘﻼر ﻛټ ﺗﻪ ورﻏﻠﻢ دا وﺧﺖ ﻣﻲ ﭘﻼر زﻣﺎ ﻻس ﭘﺨﭙﻞ ﻻس ﻛښﻲ‬
‫وﻧﻴﻮ او راﺗﻪ ووﻳﻞ ﻳﯥ ‪:‬‬
‫_ زوى اوس دي ﻫﻢ ﺗﺒﻪ ده‪ ،‬وﻳﺪه ﺳﻪ زه ښﻪ ﻳﻢ‪.‬‬
‫زﻣﺎ ﻻس ﻳﯥ ﭘﺮﯦښﻮد او د ادې ﻻس ﻳﯥ وﻧﻴﻮ‪ ،‬ﺑﻞ ﻻس ﻳﯥ ﻏﻮږ ﺗﻪ ﻳﻮوړ‪،‬‬
‫ورو ﻏﻮﻧﺪي ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻟﻤﻮﻧځ ﻛړم !‬
‫ادې ژر ﭘﻪ ﻛټ ﺑﺮﺳﯧﺮه د ﭘﻼر ﻣﺨﻲ ﺗﻪ ﻳﻮ ﺑﺎﻟښﺖ ﻛﯧښﻮد‪ ،‬ﭘﻪ ﺑﺎﻟښﺖ ﺑﺎﻧﺪي‬
‫ﻳﯥ ﻣﺼﻠﻪ ور ﻫﻮاره ﻛړه‪ ،‬ﺗﺮ څﻮ ﭘﻪ اﺷﺎره ﻟﻤﻮﻧځ ادا ﻛړي‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻫﻐﻪ‬
‫دواړه ﻻﺳﻮﻧﻪ ﻏﻮږوﻧﻮ ﺗﻪ ورﺳﻮل ﻳﻮه ﺷﻴﺒﻪ ﻳﯥ ﻫﻢ داﺳﻲ ﻧﻴﻮﻟﻲ وو‪ ،‬ﭼﻲ‬
‫ﻣﺎﻣﺎ ﻣﻮ ږ غ ﻛړ‪:‬‬
‫_ ﭘښﯥ او ﻻﺳﻮﻧﻪ ﻳﯥ درﺳﻢ ﻛړئ‪.‬‬
‫ﭘﻼر ﻣﻲ ﭘﻪ ﻫﻢ دې ډول د ﺧﭙﻞ ﺧﺎﻟﻖ ﭘﻮر ور ادا ﻛړ‪ ،‬روح ﻳﯥ ور وﺳﭙﺎرﻟﻪ‪.‬‬
‫ﻣﻮﻧږ ټﻮﻟﻮ د اﺳﻼم دوﻫﻤﻪ ﻛﻠﻤﻪ ﺷﻬﺎدت ﭘﻪ زوره‪ ،‬زوره وﻳﻠﻪ‪:‬‬
‫

اَﺷﻬـَﺪُ اَنَ ﻻ اﻟـﻪَ اﻻ اﷲُ وَﺣـﺪَهُ ﻻﺷَـﺮِﻳﻚَ ﻟَـﻪُ وَاَﺷﻬـَﺪُ اَنَ ﻣُـﺤَـﻤَّﺪاًﻋَـﺒﺪُه‬
‫و َرَﺳـُﻮﻟـُﻪ ‪ ،،‬ﺧﻮ ادې ژړل‪ ،‬زﻣﻮږ ﻣﺸﺮ ورور ﻳﯥ ﻟﻮﻣړى ﻣﻮﻟﻮي ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻪ‬
‫ﭼﻲ زﻣﻮږ ګﺎوﻧډى دى‪ ،‬ورﭘﺴﯥ ﻳﯥ ﻏﺎﻏﺎ ) زﻣﻮږ د ادې ﺗﺮه ﻛﻴږي( او‬
‫ﺟﻮﻣﺎت ﺗﻪ د ﻛټ او ﻏﺴﻞ ﺗﺨﺘﯥ ﻟﭙﺎره وﻟﻴږه‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﭼﻲ د ﻏﺴﻞ‪ ،‬ﻛﻔﻦ اﻧﺘﻈﺎم‬
‫وﺳﻮ‪ ،‬او زﻣﺎ ﭘﻼر ﻳﯥ د ﻏﺴﻞ ﻟﭙﺎره د ﺑﺎﻧﺪي را وﻳﺴﺖ‪ ،‬ﻧﺮﻣﻪ‪ ،‬ﻧﺮﻣﻪ ﭘﺮﺧﻪ‬
‫اورﻳﺪه او دا د ﻫﻢ ﻫﻐﻪ ﻛﺎل د ژﻣﻲ ﻟﻮﻣړﻧۍ واوره وه ﭼﻲ را وورﻳﺪه‪ ،‬زﻣﺎ‬
‫اوس ﻫﻢ ﺗﺒﻪ وه او ﺗﺮ ډﯦﺮه ﭘﺨﭙﻠﻮ ﭘښﻮ د درﻳﺪﻟﻮ ﺗﻮان ﻣﻲ ﻧﻪ درﻟﻮد ﺧﻮﻧﻲ ﺗﻪ‬
‫راﻏﻠﻢ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻣﻲ د ﭘﻼر ﺧﺎﻟﻲ ﻛټ او د ادې ژړا وﻟﻴﺪه‪ ،‬ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻣﻲ‬
‫وﺑﺎﻳﻠﻠﻪ‪ ،‬د ادې ﻏﯧږي ﺗﻪ ور وﻟﻮﻳﺪم‪ ،‬ﻣﺎ او ادې ﺗﺮ ﺳﻬﺎره ﭘﻮري وژړل‪،‬‬
‫اوس ﻣﻲ ﻫﻢ ﻳﺎد ﺗﻪ ﻧﻪ راځﻲ ﭼﻲ ﺧﻮرﻛۍ ﺑﻪ ﭼﻴﺮﺗﻪ وه‪ ،‬ﭘﻪ څﻪ اﺧﺘﻪ وه او‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪51‬‬
‫ﭼﻴﺮﺗﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ژړل ﻫﻴڅﻮك ﻣﻲ ﻧﻪ ﭘﻪ ﻳﺎد ﻛﻴږي‪ ،‬ﺧﻮ ﺗﺮ ﻟﻤﺮ ﺧﺎﺗﻪ ﭘﻮري زﻣﻮﻧږ‬
‫ټﻮﻟﻪ ﺧﻮﻧﻪ د ﺧﭙﻠﻮ او ﭘﺮدو ښځﻮ وﻧﻴﻮه‪ ،‬ﭼﻴﻐﻲ او ﻧﺎرې وې‪.‬‬
‫د ﺟﻨﺎزې ﺗﺮ ادا ﻛﻮﻟﻮ وروﺳﺘﻪ د اﺳﻘﺎت ﭘﻴﺴﯥ ﭼﻲ څﻪ ﻳﯥ زﻣﻮﻧږ او څﻮ ﻳﯥ‬
‫د ﺧﭙﻠﻮ او ﭘﺮدو ﻟﺨﻮا را ټﻮﻟﻲ ﺳﻮي وې‪ ،‬ﺑﻴﺮﺗﻪ ﻣﻮﻧږ ﺗﻪ راوﺳﭙﺎرﻟﯥ‪ ،‬او ﻫﻢ‬
‫دا ﻳﯥ وﻳﻞ ﭼﻲ ﻳﺘﻤﻴﺎن دي‪ ،‬اړﺗﻴﺎ ورﺗﻪ ﻟﺮي‪.‬‬
‫زﻣﺎ ﭘﻪ دوه ﻟﺲ ﻛﻠﻨۍ ﻛښﻲ ﭘﻼر وﻓﺎت ﺳﻮ‪ ،‬او ﻣﻮﻧږ ﻳﯥ ﻟﻪ ﺳﻴﻮري ﺑﯥ‬
‫ﺑﺮﺧﻲ ﺷﻮل ﻣﺸﺮ ورور ﻣﻲ ﺗﺮﻣﺎ دوه ﻛﺎﻟﻪ ﻣﺸﺮ دى‪ ،‬ﻣﻮﻧږ دواړه ﻻ ﺗﺮ اوﺳﻪ‬
‫ﭘﻪ ﻋﻘﻞ ﺧﺎم وو‪ ،‬ﭼﯥ د ﺑﯥ ﭘﻼره ژوﻧﺪ دروﻧﺪ ﭘﻴټﻲ ﺗﻪ ﻣﻮ اوږه ورﻛړه ؛‬
‫څﻮﻣﺮه ﭼﻲ ﺷﭙﯥ او ورځﻲ ﺗﯧﺮﻳﺪﻟﯥ ﻫﻤﺪوﻣﺮه د ﭘﻼر د ﻧﺸﺘﻮن اﺣﺴﺎس‬
‫راﺳﺮه ﭘﻴﺪا ﻛﯧﺪه‪ ،‬د ﻫﻐﻪ د ﻧﺎﺳﺘﻲ ځﺎى ﭼﻴﺮﺗﻪ ﭼﻲ ﺑﻪ ﻫﻐﻪ ﻧﺎﺳﺖ وو‪ ،‬ﺗﺮ‬
‫ﺳﺘﺮګﻮ‪ ،‬ﺳﺘﺮګﻮ ﺑﻪ ﻣﻲ ﻛﯧﺪه او د ﻫﻐﻪ ﺧﺒﺮي ﺑﻪ ﻣﻲ ﭘﻪ ذﻫﻦ ﻛﻲ راګﺮځﯧﺪې‪،‬‬
‫ﻛﻠﻪ‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﭘﻪ دې ﺑﻪ ﭘﻮه ﺳﻮم څﻮك ﻧﺴﺘﻪ او ﻳﻮازي ﻳﻢ ښﻪ ډﯦﺮ ﺑﻪ ﻣﻲ‬
‫وژړل ‪.‬‬
‫د ﭘﻼر ﺗﺮ ﻣړﻳﻨﻲ څﻮ ﻣﻴﺎﺷﺘﻲ وروﺳﺘﻪ ﭘﻪ دوﻛﺎن ﻛﻲ ﺷﺘﻪ ﺳﺎﻣﺎن ورو‪ ،‬ورو‬
‫ﭘﻪ ﺗﻤﺎﻣﻴﺪو ﺳﻮ‪ ،‬او ﺑﻼاﺧﺮه ﻳﻮه ورځ داﺳﻲ ﻫﻢ راﻏﻠﻪ ﭼﻲ د دوﻛﺎن ﻫﻐﻪ‬
‫ﺷﻴﺎن ﭼﻲ ﻣﻮږ ورﺗﻪ اړﺗﻴﺎ ﻟﺮﻟﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ راوړل‪،‬دوﻛﺎن ﻣﻮ د ﻳﻮ ﻛﺎل د ﻣﻮدې‬
‫ﻟﭙﺎره ﭘﻪ ﻛﺮاﻳﻪ ورﻛړ‪ ،‬د ﺧﻮر واده ﻫﻢ ﭘﻪ ﻫﻢ دﻏﻮ ﺷﭙﻮ ورځﻮ ﻛﻲ ﭼﻤﺘﻮ ﺳﻮ‬
‫او ﭘﻪ ﭘټﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﺗﯧﺮ ﺳﻮ‪ ،‬ﻫﻴڅ ﭼﺎ د ﻧﻮرو وادوﻧﻮ ﭘﻪ څﯧﺮ اﺗڼ او ﺳﻨﺪري ﻧﻪ‬
‫ووﻳﻠﯥ‪ ،‬د ﻣﺎﻣﺎ ﺷﻬﺎدت‪ ،‬د اﺧښﻲ ټﭙﻲ ﻛﯧﺪل او ورﭘﺴﯥ زﻣﻮږ د ﭘﻼر‬
‫ﻣړﻳﻨﻲ ټﻮﻟﻪ ﻛﻮرﻧۍ او ﺧﭙﻠﻮان ځﻮروﻟﻲ وو‪.‬‬
‫د ژﻣﻲ ﻟﻪ راﻧﮋدې ﻛﯧﺪو ﺳﺮه ﺳﻢ د ﻫﻐﯥ ﻣﺪرﺳﯥ ﭘﺮځﺎى ﭼﻲ ﻟﻴﺮي وه‪،‬‬
‫ﻳﻮې ﺑﻞ ﻧﮋدې دﻳﻨﻲ ﻣﺪرﺳﯥ ﺗﻪ ورﻏﻠﻢ‪ ،‬او درﺳﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﭘﻴﻞ ﻛړل دا ﭼﻲ د‬
‫ژﻣﻲ ﺗﻮﻧﺪ ﻳﺦ وو‪ ،‬داﺳﻲ ﻳﺦ ﭼﻲ د ﺑﺪن ﭘﻪ ﭘﻮﺳﺘﻮﻛﻲ ﺑﻪ ﻟﻜﻪ د ﺳﺘﻨﻲ ﻧﻨﻮت‪،‬‬
‫د ادې ﭘﻪ ﺧﻮښﻪ ﺑﻪ د ﺷﭙﯥ ﻣﻬﺎل ﻫﻢ ﭘﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻛښﻲ ﭘﺎﺗﻲ ﻛﯧﺪم‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪52‬‬
‫ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﻣﺪرﺳﻪ ﻛښﻲ څﻮ ﻳﯥ زﻣﺎ ﻫﻤﺰوﻟﻲ او ﻧﻮر ټﻮل ﺗﺮﻣﺎ ﻛﺸﺮان‬
‫اوﺳﻴﺪل‪ ،‬د ﻣﺪرﺳﯥ د زده ﻛﻮوﻧﻜﻮ ﺗﺮ ﻣﻨځ ﻳﻮ ډول ﻣﻴﻨﻪ او ګﺮاﻧښﺖ وو‪ ،‬د‬
‫ﻳﻮ ﺑﻞ ﭘﻪ درد ﺑﻪ دردﻳﺪل او د ډﯦﺮو‪ ،‬ډﯦﺮو ﺧﺒﺮو د زﻏﻤﻠﻮ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻳﯥ ﻟﺮﻟﻪ‪،‬‬
‫ﭘﻪ ﺗﯧﺮه ﺑﻴﺎ زه د ﻫﻐﻪ ړاﻧﺪه ﭼڼﻲ ﺣﻮﺻﻠﯥ ﺗﻪ ﺣﻴﺮان وم ﭼﯥ د څﻮﻣﺮه ډﯦﺮو‬
‫ﭼڼﻴﺎﻧﻮ ﺧﺒﺮي او ﻇﻠﻢ ﻳﯥ ﭘﻪ ځﺎن ﺗﻴﺮاوه‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم د ده څﻪ ﻣﺠﺒﻮري وه ﭼﻲ‬
‫دوﻣﺮه وﻫﻞ او ټﻜﻮل ﻳﯥ ﺧﻮړل‪ ،‬ښﺎﻳﻲ ځﻜﻪ ﻳﯥ زﻏﻤﻞ ﭼﻲ د دوئ ﭘﻪ‬
‫وړاﻧﺪي ځﺎن ورﺗﻪ ﻛﻤﺰورى ښﻜﺎرﻳﺪه ‪.‬‬
‫ړاﻧﺪه ﭼڼﻲ ﭼﻲ ﻏﻮښﺘﻞ ﻳﯥ د ﻗﺮاﻧﻜﺮﻳﻢ ﺣﺎﻓﻆ ﺷﻲ‪ ،‬ډﯦﺮه ښﻪ ږ غ ﻳﯥ درﻟﻮد‬
‫او د ﻗﺮاﻧﻜﺮﻳﻢ ﺗﻼوت ﺑﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻳﻮ ځﺎﻧګړي اﻧﺪاز ﺳﺮه ﻛﺎوه‪ ،‬زه ﺑﻪ اﻛﺜﺮ ﭘﻪ‬
‫ﻳﻮه ﻧﻪ ﺑﻠﻪ ﭘﻠﻤﻪ ورﺗﻪ ﻛښﻴﻨﺎﺳﺘﻢ او د ده ﺗﻼوت ﺗﻪ ﺑﻪ ﻣﻲ ﻏﻮږ ﻧﻴﻮه‪ ،‬ﻣﺎ‬
‫ﻗﺮاﻧﻜﺮﻳﻢ ﺗﺮدې وړاﻧﺪي ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ﭘﻼر څﺨﻪ زده ﻛړى وو‪ ،‬وﺧﺖ ﻧﺎ وﺧﺘﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻲ د ﻧﻮﻣﻮړي ړاﻧﺪه ﻏﻠﻄﻲ ﻫﻢ ور ﭘﻪ ګﻮﺗﻪ ﻛﻮﻟﻪ‪ ،‬ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﺧﺎﻃﺮ ﻳﯥ زﻣﺎ‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﻛﺎوه ‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻪ ﻗﺮات ﺗﻜﺮاروﻟﻮ‪ ،‬ﺗﺮ ﺳﺎم ﺑﻪ‬
‫ﻻﻧﺪي ﺳﻮ او ﭘﻪ ﻫﺮ دوﻫﻢ آﻳﺎت ﻛښﻲ ﺑﻪ درﻳﺪه‪ ،‬د ﺳﺎم ﻋﻠﺖ ﻳﯥ ﻫﻢ دا و ﭼﻲ‬
‫ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻪ ددې ﭘﺮځﺎى ﭼﻲ ﻏﻠﻄﻲ ﻳﯥ ور اﺻﻼح ﻛړي‪ ،‬واﻫﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ‬
‫او دوﻣﺮه ﺑﻪ ﻳﯥ وواﻫﻪ ﭼﻲ د ده ﻟﻪ ﭼﻴﻐﻮ ﺑﻪ ټﻮل ﭼڼﻴﺎڼ ﭘﻪ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺷﻮل او ﻟﻪ‬
‫ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ څﺨﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ډار ﭘﻴﺪا ﻛﺎوه‪ ،‬د ډار ﻟﻪ وﺟﻲ ﺑﻪ ټﻮل ﭼڼﻴﺎن‬
‫ﻏﻠﻄﻴﺪل او وﻫﻞ‪ ،‬ټﻜﻮل ﺑﻪ ﻳﯥ ﺧﻮړل‪ ،‬زه د ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﻟﻪ دې ﺣﺮﻛﺖ ډﯦﺮ‬
‫ﻧﺎ ﺧﻮښ وم ﺧﻮ د ده ﭘﻪ وړاﻧﺪي ﻣﻲ د څﻪ وﻳﻠﻮ ﺟﺮﺋﺖ ﻧﻪ ﺷﻮى ﻛﻮﻻى ‪.‬‬
‫دا ښﻪ وه ﭼﻲ ﻣﺎ ﻟﻪ ﻣﻮﻟﻮي ﺻﺎﺣﺐ څﺨﻪ د ﻋﻘﺎﻳﺪو ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ ﻟﻮﺳﺘﻞ‪ ،‬ﻗﺎري‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻪ ﻣﻲ ﻛﻮﻣﻪ اړﺗﻴﺎ ﻧﻪ ﻟﺮﻟﻪ‪ ،‬ﻗﺮان ﻛﺮﻳﻢ ﻣﻲ ﻟﻪ ﻣﺨﻲ ښﻪ زده وو‪ ،‬ﻟﻪ ﻣﺎ‬
‫ﭘﺮﺗﻪ ﻧﻮر ټﻮل ﭼڼﻴﺎن ﺑﻪ ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻪ د ﻗﺮاﻧﻜﺮﻳﻢ زده ﻛﻮﻟﻮ ﻟﭙﺎره‬
‫ﻛښﻴﻨﺎﺳﺘﻞ او ﻟﻪ ﻳﻮ ټﻜﻲ ﻏﻠﻂ وﻳﻠﻮ ﺳﺮه ﺑﻪ ﻳﯥ ښﻪ ﺧﻮﻧﺪور وﻫﻞ‪ ،‬ټﻜﻮل‬
‫ﺧﻮړل‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪53‬‬
‫د ﻣﺪرﺳﯥ ﺧﻮاړه

ﻟﻮﺑﻴﺎ‪ ،‬ﻣۍ او دال‪ ،،‬وو ﻛﻠﻪ ﻧﺎ ﻛﻠﻪ ﻛﻪ ﻛﻮم څﻮك ﺑﻪ‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺳﻮ ﻏﻮښﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ راوړه ﻳﺎ ﭼﻴﺮﺗﻪ ﺑﻪ ﭼﺎ ﺧﻴﺮات ﻛړى وو‪ ،‬وﭼﻪ ﻣړۍ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻮ ﻟﻪ ﻛﻮروﻧﻮ راټﻮﻟﻮﻟﻪ او ﻫﺮ ﭼڼﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﺣﺴﺎب څﻮ ﻛﻮروﻧﻪ‬
‫ورﻛړي وو‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻮم ﭼﺎ ﺗﺮ ﺣﺴﺎب ﻛﻤﻪ ﻣړۍ راوړه وﻫﻞ‪ ،‬ټﻜﻮل او د‬
‫ﻣړۍ ﻧﻪ ﺧﻮړوﻟﻮ ﺳﺰا ﻳﯥ ورﺗﻪ ټﺎﻛﻠﯥ وه‪.‬‬
‫ﻳﻮه ورځ ﭼﻲ د ﻛﻮم ﭼڼﻲ ﻣﻠګﺮي ﺳﺮه د وﭼﻲ ﻣړۍ راټﻮﻟﻮﻟﻮ ﺗﻪ ووﺗﻢ‪ ،‬زﻣﺎ‬
‫ﻣﻠګﺮى ﭼڼﻰ ﺑﻪ ﭘﻪ ﻧﻴﻤﻜښﻪ دروازه ﻛﯥ ودرﻳﺪ او د

وﻇﻴﻔﻪ راوړئ ! ‪،،‬‬
‫ﻧﺎرې ﺑﻪ ﻳﯥ ور وﻫﻠﯥ‪ ،‬څﻮ ﻛﻮروﻧﻮ ﺗﻪ ﺗﺮ ورﺗګ وروﺳﺘﻪ زه ﻫﻢ راﺿﻲ ﺳﻮم‬
‫ﭼﻲ ﻛﻮم ﻛﻮر ﺗﻪ ﻳﻮ ږغ ور وﻛړم؛ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻣﺎ د ﻳﻮ ﻛﻮر ﭘﻪ دروازه ﻛښﻲ د

‬
‫وﻇﻴﻔﻪ راوړئ ! ‪ ،،‬ﻧﺎره ﻛړه‪ ،‬ﺳﭙﻲ وﻏﭙﻞ ﻣﺎ ژر دروازه ور ﭘﻮري ﻛړه‪،‬‬
‫ﻣﻠګﺮي راﭘﺴﻲ وﺧﻨﺪل‪ ،‬ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ ﻣﻲ ﺟﺮﺋﺖ وﻛړ دروازه ﻣﻲ ﻧﻴﻤﻜښﻪ ﻛړه‬
‫او ور ږ غ ﻣﻲ ﻛړ‪ ،‬ﻛﻪ ګﻮرم ﻳﻮه وړه ﻧﺠﻠۍ ﭼﻲ ﺗﻮده ﻣړۍ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻻس ﻛښﻲ‬
‫وه راﻏﻠﻪ‪ ،‬دروازې ﺗﻪ ﭘﻪ راﻧﮋدې ﻛﯧﺪﻟﻮ ﺳﺮه ﻳﯥ را ﺧﻄﺎ ﻛړه او ﻣﻨډه ﻳﯥ‬
‫واﺧﻴﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻣړۍ زﻣﺎ ﭘښﻮ ﺗﻪ وﻟﻮﻳﺪه‪ ،‬ﭘﻪ ﺑﺴﻢ اﷲ ﺳﺮه ﻣﻲ راﭘﻮرﺗﻪ ﻛړه‪ ،‬زﻣﺎ‬
‫ﻣﻠګﺮي ﭼڼﻲ څﻪ ﻧﻪ ووﻳﻞ ﻟﻜﻪ ﭼﻲ ورﺳﺮه ﻋﺎدت ﺳﻮى وو‪.‬‬
‫ﻳﻮ ﺑﻞ ﻛﻮر ﺗﻪ ورﻏﻠﻢ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻣﻲ ږ غ ﻛړ ﻳﻮ ځﻮان ﻫﻠﻚ راووت زﻣﺎ ﺳﺮه‬
‫ﻳﯥ ﺳﺘړى ﻣﺸﯥ وﻛړه‪ ،‬ﻣﻮږ ﺗﻪ ﻳﯥ د اﻧﺘﻈﺎر ووﻳﻞ او ﺑﻴﺮﺗﻪ ﻻړ‪ ،‬ﻟﻪ ﻟږ ځﻨډ‬
‫وروﺳﺘﻪ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ راﺳﺘﻮن ﺳﻮ ﭘﻪ ﻳﻮ ﭘﻼﺳﺘﻴﻜﻲ ﺑﻮﺗﻞ ﻛﯥ ﺷړوﻣﺒﻰ او ﭘﻪ ﺑﻞ‬
‫ﻻس ﻛښﻲ ﻳﯥ ﺗﻮده ﻣړۍ راوړه‪ ،‬زﻣﺎ ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻪ ﺳﻮ او ﭼڼﻲ ﺗﻪ ﻳﯥ‬
‫ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ دى زه ﭘﯧﮋﻧﻢ زﻣﻮږ د ښﻮوﻧﻜﻲ زوى دى د ده ﭘﻼر دي ﺧﺪاى وﺑﺨښﻲ او‬
‫ﺟﻨﺘﻮﻧﻪ ﻳﯥ ځﺎى ﺷﻪ‪.‬‬
‫ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻣﻮږ را رواﻧﻴﺪل‪ ،‬د ﺧﺪاى ﭘﺎﻣﺎﻧﻲ ﭘﻪ وﺧﺖ ﻳﯥ زه ﭘﻪ ﻏﯧږه ﻛﻲ‬
‫وﻧﻴﻮﻟﻢ‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪54‬‬
‫ﻣﺪرﺳﯥ ﺗﻪ د ﻻري ﭘﻪ اوږدو ﻛﻲ زﻣﺎ ﻣﻠګﺮي ﭼڼﻲ ﺧﭙﻞ څﺎدر ﻫﻮار ﻛړ او‬
‫ﺑﺸﭙړي ﻣړۍ ﻳﯥ ﭘﻪ څﻮ ﺑﺮﺧﻮ ووﻳﺸﻠﯥ ﺗﺮڅﻮ دﻫﻐﻪ ﻛﻮروﻧﻮ ﺣﺴﺎب ﭘﻮره‬
‫ﺳﻲ ﭼﻲ ﻣړۍ ﻳﯥ راﻧﻜړه او ﻣﻮﻧږ ﻟﻪ ﺳﺰا ﺧﻼص ﺳﻮ‪.‬‬
‫ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ د ﻣړۍ ﭘﻪ راټﻮﻟﻮﻟﻮ وﺗﺮټﻠﻢ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم ﭼﻴﺮﺗﻪ ﻳﯥ ﻟﻴﺪﻟﻰ وم‬
‫ﻛﻪ ﭼﺎ ورﺗﻪ وﻳﻠﻲ وو؛ او زه ﻳﯥ د ﻣړۍ ﻟﻪ ﺑﻴﺎ راټﻮﻟﻮﻟﻮ ﻣﻨﻊ ﻛړم دا ځﻜﻪ ﭼﻲ‬
‫ﺗﺮ ﻣﺎ ډﯦﺮ ﻛﺸﺮان ﺳﺘﻪ ﭼﻲ وﭼﻪ ﻣړۍ ﻳﯥ راټﻮﻟﻪ ﻛړې واى‪.‬‬
‫ﻟﻪ دې وروﺳﺘﻪ ﻳﯥ ﻣﺎﺗﻪ د ﭘﺨﻠﻲ دﻧﺪه را وﺳﭙﺎرﻟﻪ او ﻫﺮ ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻲ‬
‫ﭘﺨﻠﻰ ﻛﺎوه‪ ،‬زه ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﻣﺪرﺳﻪ ﻛښﻲ ډﯦﺮ وﺧﺖ ﭘﺎﺗﻲ ﺳﻮم‪ ،‬ﻳﻮه ورځ ﭼﻲ‬
‫ﭘﻪ ښﻮوﻧځﻲ ﻛښﻲ د ﻧﺘﺎﻳﺠﻮ د اﻋﻼن ورځ وه ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ اﺟﺎزه‬
‫راﻧﻜړه ﭼﻲ ورﺳﻢ او ﺧﭙﻠﻪ اﻃﻼﻋﻨﺎﻣﻪ واﺧﻠﻢ‪ ،‬زﻣﺎ اﻃﻼﻋﻨﺎﻣﻪ زﻣﺎ ﻣﺸﺮ‬
‫ورور اﺧﻴﺴﺘﯥ وه زه ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ ﭘﻪ دوﻫﻤﻪ درﺟﻪ اﺗﻢ ټﻮﻟګﻲ ﺗﻪ ﺑﺮﻳﺎﻟﻰ ﺳﻮى‬
‫وم‪ ،‬ټﻮل ژﻣﻰ ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﻣﺪرﺳﻪ ﻛښﻲ ووﺳﻴﺪم؛ د ﭘﺴﺮﻟﻲ ﻟﻪ راﺗګ او د‬
‫ښﻮوﻧځﻲ ﻟﻪ ﭘﻴﻞ ﺳﺮه ﺳﻢ ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ ورﻏﻠﻢ او درﺳﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﭘﻴﻞ ﻛړل‪.‬‬
‫زه او ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﺳﺮه راﺿﻲ ﺷﻮ ﭼﻲ د ﻣﺎﺳﭙښﻴﻦ ﻣﻬﺎل ﺑﻪ‬
‫ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ ځﻢ او ﻟﻪ ﻫﻐﻪ وروﺳﺘﻪ ﺑﻪ د ﺷﭙﯥ ﻟﺨﻮا ﺑﻴﺮﺗﻪ ﻣﺪرﺳﯥ ﺗﻪ راځﻢ؛‬
‫د ﻣﻌﻤﻮل ﭘﻪ څﯧﺮ ﻣﻲ دواړه ځﺎﻳﻪ ﺧﭙﻞ درﺳﻮﻧﻪ وﻳﻞ؛ زﻣﺎ ﭘﻪ ﺷﻤﻮل ټﻮل زده‬
‫ﻛﻮوﻧﻜﻮ ډﯦﺮ ﭘﻪ ﺧﻮﻧﺪ ﺳﺮه درﺳﻮﻧﻪ وﻳﻞ او دا زﻣﻮږ ﻟﭙﺎره ﻳﻮ ﺑﺮﻳﺎﻟﻰ ﻛﺎل‬
‫وو‪ ،‬ځﻜﻪ ﭼﻲ د ښﻮوﻧځﻲ ﻧﻮې وداﻧۍ ﻫﻢ ﺟﻮړه وه‪ ،‬د ﻧﻮي ﻧﺼﺎب ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ‪،‬‬
‫ﻗﺮﻃﺎﺳﻴﻪ او د ﺑﻠﺠﻴﻢ ﻫﻴﻮاد ﭘﻪ ﻣﺮﺳﺘﻪ زده ﻛﻮوﻧﻜﻮ ﺗﻪ د ﺑﻴﺴﻜﻮټﻮﻧﻮ‬
‫ﻣﺮﺳﺘﻪ ﻫﻢ رارﺳﯧﺪﻟﻲ وه‪ ،‬ﭼﯥ د ﺗﻔﺮﻳﺢ ﭘﻪ وﺧﺖ ﺑﻪ ﻳﯥ ﺷﺎګﺮداﻧﻮ ﺗﻪ ورﻛﻮل‪.‬‬

‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪55‬‬

‫ﻳﻮه ورځ ﺑﻴﺎ د رڼﺎګﺎﻧﻮ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﻲ ﺷﻤﻌﻲ ﻣړې ﺳﻮې‪ ،‬او د ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ ﻟﺨﻮا د‬
‫ټﻮﻟﻲ ﺳﻴﻤﻲ ښﻮوﻧځﻲ وﺗړل ﺷﻮل‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻢ ﻟﻪ ﻫﻐﻪ وروﺳﺘﻪ دﻣﺪرﺳﯥ ﻟﻪ‬
‫ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺮه ﻣﻲ ددﻳﻨﻲ زده ﻛړو ﻟﭙﺎره د ﻟﻮګﺮ وﻻﻳﺖ ﺗﻪ دﺗګ ﻧﻴﺖ‬
‫وﻛړ ځﻜﻪ دﻟﺘﻪ ﻧﮋدې ﺷﺎ او ﺧﻮا ټﻮل ښﻮوﻧځﻲ ﺗړل ﺳﻮي وو او ﻫﻴﭽﺎ‬
‫ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ زړه ﻧﻪ ښﻪ ﻛﺎوه ‪.‬‬
‫ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ادې اﺟﺎزه راﻛړه او ﻟﻪ ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺮه د ﻟﻮګﺮ وﻻﻳﺖ ﺗﻪ روان‬
‫ﺳﻮم د ﻻري ﭘﻪ اوږدو ﻛﻲ ﻣﻲ ځﺎى‪ ،‬ځﺎى ټﻮټﯥ‪ ،‬ټﻮټﯥ ﺳړك او ﭘﻠﭽﻜﻮﻧﻪ‬
‫وﻟﻴﺪل ﭼﻲ د ﺑﻤﻮﻧﻮ ﭘﻪ زور وﻳﺠﺎړ ﺳﻮي وو؛ ﻟﻪ ﻏﺰﻧﻲ ښﺎره د ﻛﺎﺑﻞ ﭘﻪ ﻟﻮر‬
‫ووﺗﻠﻮ د ﺳړك ﻟﻪ ﻏﺎړي ﺳﺮه د ﺗﻴﻠﻮ ټﺎﻧﻜﺮوﻧﻪ او اﻛﻤﺎﻻﺗﻲ ﻣﻮټﺮوﻧﻪ‬
‫ﺳﻮځﻮل ﺳﻮي وو‪ ،‬ځﻴﻨﯥ ﻳﯥ داﺳﻲ ﻫﻢ وو ﭼﻲ زﻣﻮﻧږ ﺗﺮ راﺗﻠﻮ ﻟږ ﻣﻮده‬
‫وړاﻧﺪي اور ور اﭼﻮل ﺳﻮى او ﻻ ﻫﻢ ﻟﻮګﻰ ﺗﺮې ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﯧﺪه؛ ﻣﻮټﺮوان ﻟﻪ‬
‫دې ﺣﺎﻟﺖ ﺳﺨﺘﻪ ځﻮرﻳﺪه‪ ،‬ﺧﻮ ﭘﻪ ﻣﻮټﺮ ﻛﻲ ﻧﺎﺳﺘﻮ ﻛﺴﺎﻧﻮ ﻳﯥ ﺧﺒﺮو ﺗﻪ‬
‫ﭼﻨﺪان اﻫﻤﻴﺖ ﻧﻪ ورﻛﺎوه او زﻣﻮږ ﭘﻪ ﺷﻤﻮل ټﻮل ﻛﺮار‪ ،‬ﻛﺮار ﭘﺨﭙﻠﻮ ځﺎﻳﻮﻧﻮ‬
‫ﻧﺎﺳﺖ وو ‪ .‬د ﻛﺎﺑﻞ ښﺎر ﻋﻤﻮﻣﻲ دروازې ﺗﻪ ﻟﻪ رﺳﯧﺪو ﺳﺮه ﺳﻢ اﻣﻨﻴﺘﻲ‬
‫ﻛﺴﺎﻧﻮ ﻣﻮټﺮ د ﺗﻼﺷﻲ ﻟﭙﺎره ودراوه‪ ،‬داﺳﻲ ﻳﯥ ﺗﻼﺷﻲ ﻛړ ﻟﻜﻪ ﺑﻴﺨﻲ ﭼﻲ‬
‫ﻳﯥ ﺗﻼﺷﻲ ﻛړى ﻧﻪ وي‪ ،‬ﻋﺴﻜﺮو ﻳﻮازي د ﺧﻠﻜﻮ څﯧﺮې ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪ ،‬ﺗﺮ دې‬
‫وړاﻧﺪي ﻣﺎ د ﻣﺮﻛﺰ ښﺮﻧﻲ اﻣﻨﻴﺘﻲ ﻛﺴﺎن ﻟﻴﺪﻟﻲ وو ﭼﻲ ﭘﻪ ډﯦﺮه ﺳﺨﺘﻲ ﺳﺮه‬
‫ﻳﯥ ﺗﻼﺷﻲ ﻛﻮﻟﻪ ان ﺗﺮدې ﭼﯥ د ﺧﻠﻜﻮ ﺟﻴﺒﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻫﻢ ﭘﻠټﻞ؛ ﻣﻮټﺮوان ﻫﻢ‬
‫دﻋﺴﻜﺮو ﭘﻪ ﺑﯥ ﻏﻮري ﻧﻴﻮﻛﻪ وﻛړه او وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪56‬‬
‫ټﻮﻟﯥ اﻣﻨﻴﺘﻲ ادارې ﺑﺎﻳﺪ ﺧﭙﻞ وﻇﺎﻳﻒ ﭘﻪ ﺳﻤﻪ ﺗﻮګﻪ ﺳﺮﺗﻪ ورﺳﻮي؛‬
‫ﺗﻼﺷﻲ وﻛﺎ‪ ،‬څﺎرﻧﻪ وﻛړي او ﭘﻠټﻨﻪ وﻛړي؛ ښﺎر ﺗﻪ ﭘﺮ راﻏﻠﻴﻮ ﻻروﻳﺎﻧﻮ‬
‫زﻳﺎت ﭘﺎم وﻛړي‪ ،‬د دوى دا ﻟږ ﺑﯥ ﻏﻮري د ډﯦﺮي ﻟﻮى وراﻧﻜﺎرۍ ﺳﺒﺐ‬
‫ګﺮځﯧﺪﻟﻰ ﺳﻲ‪.‬‬
‫ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫‪ _,‬د ﻛﺎﺑﻞ ښﺎر ډﯦﺮ ﺑﺪل ﺳﻮى ښﻜﻠﻲ دﻧګﻲ ﻣﺎڼۍ او وداﻧۍ ﻟﺮي‪ ،‬څﻮ ﻛﺎﻟﻪ‬
‫وړاﻧﺪي ﭼﻲ زه راﻏﻠﻰ وم دا ښﺎر داﺳﻲ ﻧﻪ وو اوس ﻳﯥ ډﯦﺮ ﭘﺮﻣﺨﺘګ ﻛړى‬
‫او دا د ﻳﻤﻜﺮاﺳۍ زور دى ﭼﻲ ځﻮاﻧﻲ ښځﻲ او ﭘﯧﻐﻠﻲ ﭘﻪ ﺧﻼﺻﻮ وﻳښﺘﻮ‬
‫ګﺮځﻲ ‪.‬‬
‫ﻏﺮﻣﻪ ﻣﻬﺎل ﻣﻮ د ﻛﺎﺑﻞ ښﺎر ﭘﻪ ﻳﻮ رﻳﺴټﻮراﻧټ ﻛښﻲ ﻛﺎﺑﻠﻲ ﭘﻼو‪ ،‬او د ﭘﺴﻪ‬
‫ﻗﻮرﻣﻪ ﺳﻮې ﻏﻮښﻪ ﻟﻪ ﺗﻮدې وﭼﻲ ﻣړۍ ﺳﺮه وﺧﻮړه‪ ،‬ټﻴﻜﺴﻲ ﺗﻪ وﺧﺘﻠﻮ او‬
‫د ﻟﻮګﺮ وﻻﻳﺖ ﭘﻪ ﻟﻮر ﻣﻮ ﺣﺮﻛﺖ وﻛړ‪ ،‬د ﻳﻮې‪ ،‬ﻳﻮه ﻧﻴﻤﻲ ﺑﺠﯥ ﺷﺎوﺧﻮا د‬
‫ﻣﺤﻤﺪاﻏﻲ وﻟﺴﻮاﻟۍ ﺳﺮخ آﺑﺎد ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ورﺳﻴﺪﻟﻮ‪.‬‬
‫ﺳﺮخ اﺑﺎد ﻛﻲ د ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺳړك ﺳﺮه ﻧﮋدې د ﻳﻮ ﭘﺘﺮول ﭘﻤﭗ ﺗﺮ څﻨګ ﻟﻪ‬
‫ټﻴﻜﺴﻲ ﻣﻮټﺮ څﺨﻪ ښﻜﺘﻪ ﺳﻮ‪ ،‬ﻟږ ﻫﺎ ﺧﻮا ﻣﻮ ﻣﺦ او ﻻﺳﻮﻧﻪ د رواﻧﻮ اوﺑﻮ ﭘﻪ‬
‫وﻳﺎﻟﻪ ﻛښﻲ ووﻳﻨځﻞ اوﺑﻪ ﻣﻮ وڅښﻠﯥ‪ ،‬ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﺗﺮ ﻣﺦ او زه ورﭘﺴﯥ‬
‫ﭘﻪ ﻧﺎﺑﻠﺪه ﻗﺪﻣﻮﻧﻮ روان ﺳﻮم‪.‬‬
‫دا ﺳﻴﻤﻪ ﻟﻪ ﻃﺒﻌﻲ اړﺧﻪ ډﯦﺮه ښﻜﻠﻲ وه‪ ،‬ښﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺎﻏﻮﻧﻪ او د اوﺑﻮ‬
‫ﻛﺎرﻳﺰوﻧﻪ ﻳﯥ ﻟﺮل‪ ،‬د ﻻري دواړه ﻏﺎړي ﭘﻪ دﻧګﻮ‪،‬دﻧګﻮ ﭼﻨﺎروﻧﻮ ﭘﻮښﻞ‬
‫ﺳﻮي وې‪ ،‬ﭘﺮﻳﻤﺎﻧﻪ د ﻣڼﻮ ﺑﺎﻏﻮﻧﻪ ﻳﯥ ﻟﺮل‪ ،‬د ﺷﻤﺎل ﻟﻪ ځﻮږ ﺳﺮه د ﺗﺎزه ﻣڼﻮ‬
‫وږم راﺗﻪ‪ ،‬او ﻫﺮي ﺧﻮا ﺗﻪ د ﻣﺮﻏﺎﻧﻮ ﺑﻴﻼ ﺑﻴﻞ اوازوﻧﻪ اورﻳﺪل ﻛﯧﺪل د‬
‫ﻃﺒﻌﻴﺖ دا ﻧﻨﺪارې ﭘﻪ ﻣﺎ ډﯦﺮي ښﯥ ﻟګﻴﺪې او د ﺧﻮﺷﺤﺎﻟۍ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ‬
‫ﻛﺎوه‪ ،‬ﺗﺮ ډﯦﺮه ﭘﻮري ﻣﻲ ﺳﺘﺮګﻲ ﭘﻪ ﻫﻐﯥ ﺑﻮډۍ ﻛښﻲ ﺧښﻲ وې ﭼﻲ د‬
‫ﺳړك ﻟﻪ ﻏﺎړي ﺳﺮه ﻳﯥ ﭘﺴﻮﻧﻪ څﺮول‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪57‬‬
‫ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻪ ﻗﺪم‪ ،‬ﻗﺪم زﻣﺎ اﺣﻮال اﺧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻲ زړه ﻣﻲ ﺗﻨګ ﻧﻪ ﺳﻲ‪،‬‬
‫ﻣﻮﻧږ ﺗﺮ څﻮ ﺑﺎﻏﻮﻧﻮ او ﻧﻬﺮوﻧﻮ ﺗﯧﺮ ﺷﻮ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻫﻐﻪ ﺟﻮﻣﺎت ﺗﻪ ورﺳﯧﺪﻟﻮ ﭼﻲ ﺗﺮ‬
‫ﻣﺦ ﻳﯥ د رڼﻮ اوﺑﻮ وﻳﺎﻟﻪ ﺑﻬﻴﺪه‪ ،‬ﻣﺎ ﺗﺮ وﻳﺎﻟﻪ ټﻮپ ﻛړ څﭙﻠۍ ﻣﻲ اوﺑﻮ ﺗﻪ‬
‫وﻟﻮﻳﺪه‪ ،‬ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻪ ﺧﻨﺪا ﺳﻮ او ژر ﻳﯥ څﭙﻠۍ را وﻧﻴﻮه ‪ ،‬ﭘﻪ ﺧټﻮ ﻛﻜړه‬
‫ﭘښﻪ ﻣﻲ ووﻳﻨځﻠﻪ‪ ،‬څﭙﻠۍ ﻣﻲ ﭘﻪ ﭘښﻮ ﻛړه‪ ،‬دواړه د ﺟﻮﻣﺎت اﻧګړ ﺗﻪ‬
‫ﻧﻨﻮﺗﻠﻮ‪ ،‬ﭘﻪ اﻧګړ ﻛښﻲ څﻮ ﻧﻮري ﺧﻮﻧﻲ ﻫﻢ وې ﭼﻲ د ﻣﺪرﺳﯥ ﭼڼﻴﺎن‬
‫ﭘﻜښﻲ اوﺳﯧﺪل‪ ،‬ﻛﻪ ګﻮرم زﻣﻮږ ﻳﻮ ﺑﻞ ﻛﻠﻴﻮال ﭼڼﻰ ﻫﻢ ﻫﻠﺘﻪ دى ﭼﻲ ﺗﺮدې‬
‫وړاﻧﺪي ﻳﯥ زﻣﻮږ ﺳﺮه دﻛﻠﻲ ﭘﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻛښﻲ د ﻗﺮاﻧﻜﺮﻳﻢ ﺣﻔﻆ ﻛﺎوه ‪.‬‬
‫دوى زﻣﻮﻧږ ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻪ ﺷﻮل‪ ،‬ﺧﻮﻟﯥ ﻳﯥ ﻟﻪ ﺧﻨﺪا ﻧﻪ ﺳﺮه ورﺗﻠﯥ‪،‬‬
‫ټﻮﻟﻮ ﺳﺘړې ﻣﺸﯥ راﺳﺮه وﻛړه‪ ،‬ﺳړې اوﺑﻪ ﻳﯥ راﻛړې دا ﭼﻲ ﻣﻮﻧږ ډﯦﺮ‬
‫ﺳﺘړي ﺷﻮي وو‪ ،‬ﺳﺎه ﻣﻮ ﺑﻨﺪه‪ ،‬ﺑﻨﺪه او ﺳﺘﺮګﻲ ﻣﻮ ﭘټﻲ‪ ،‬ﭘټﻲ ﻛﯧﺪې ﻧﻮ د‬
‫ﺧﻮب ﻏﯧږي ﺗﻪ ﻣﻮ ځﺎﻧﻮﻧﻪ ور وﺳﭙﺎرل‪ ،‬آرام وﻳﺪه ﺷﻮ ‪.‬‬
‫ﻛﻠﻪ ﭼﻲ راوﻳښ ﺳﻮم ﻳﻮازي ﭘﺮوت وم‪ ،‬ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻪ وو‪ ،‬دﺑﺎﻧﺪي‬
‫راووﺗﻢ ﻛﻪ ګﻮرم ﭘﻪ ﺟﻮﻣﺎت ﻛښﻲ د ﻣﺎﺳﭙښﻴﻦ ﺟﻤﻊ ادا ﻛﻴږي‪ ،‬ژر‪ ،‬ژر ﻣﻲ‬
‫اودس وﻛړ او ﺟﻮﻣﺎت ﺗﻪ ﻧﻨﻮﺗﻢ‪ ،‬ﭘﻪ اﺧﻴﺮي رﻛﻌﺎت ﻛﻲ ﻣﻲ ﻟﻪ اﻣﺎم ﺳﺮه‬
‫ﻟﻤﻮﻧځ وﻧﻴﻮ‪ ،‬څﻮ ﭼﻲ ﻣﺎ ﻟﻤﻮﻧځ ﭘﺎى ﺗﻪ رﺳﺎوه ټﻮل ﻛﻠﻴﻮال ﻟﻪ ﺟﻮﻣﺎت‬
‫ووﺗﻞ‪ ،‬ﻳﻮازي ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﻟﻪ ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺮه د ﻣﺤﺮاب ﺧﻮاﺗﻪ ﭘﻪ‬
‫ﺧﺒﺮو ﺑﻮﺧﺖ وو؛ ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺎﺗﻪ اﺷﺎره وﻛړه او زه ﻳﯥ دځﺎن ﺧﻮاﺗﻪ ور‬
‫وﺑﻠﻠﻢ ﻟﻪ ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺮه ﻳﯥ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛړم‪ ،‬دوى زﻣﺎ او زﻣﺎ د درس ﭘﻪ‬
‫اړه ډﯦﺮي ﺧﺒﺮي وﻛړې‪ ،‬ﭼﯥ زﻣﺎ ﺳﺘﺎﻳﻨﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻛړه ﺷﺮﻣﻴﺪم‪ ،‬ﻏﻮږ ﺑﻪ ﻣﻲ‬
‫ﻛﻮڼ واﭼﺎوه‪ ،‬ځﻜﻪ زه ﭘﻮﻫﻴﺪم دوﻣﺮه ځﻴﺮك ﻧﻪ ﻳﻢ څﻮﻣﺮه ﭼﻲ دوى واﻳﻲ‪.‬‬
‫ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ زﻣﺎ ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ ﺑﺪل ﻛړل‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ ﭼﻲ ﻧﻴﻤﻰ ﻣﻲ وﻳﻠﻲ وو‬
‫ﭘﻪ ﻧﻴﻤﻲ ﻛښﻲ ﭘﺮﻳښﻮدل او ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ د ﻋﻠﻢ ﺻﺮف د ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻮ ووﻳﻞ ﭼﻲ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﺳﻬﺎر ﻳﯥ ﭘﻴﻞ ﻛړم‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪58‬‬
‫ﻟﻪ ﺟﻮﻣﺎت څﺨﻪ ﻣﺪرﺳﯥ ﺗﻪ راﻏﻠﻢ ﻛﻠﻴﻮال ﻣﻠګﺮي ﻣﻲ ﺷﻴﻦ ﭼﺎى ﭼﻤﺘﻮ‬
‫ﻛړى وو‪ ،‬ﻳﻮه‪ ،‬ﻳﻮه ﺗﻮده‪ ،‬ﺗﻮده ﭘﻴﺎﻟﻪ ﻣﻮ ﻧﻮش ﻛړه او دﺑﺎﻧﺪي را ووﺗﻠﻮ ‪.‬‬
‫ﻣﺎ د دې ﺳﻴﻤﻲ ﻟﻪ ﻃﺒﻌﻲ ﻫﻮا څﺨﻪ ﺧﻮﻧﺪ اﺧﻴﺴﺖ‪ ،‬ګﺎم ﭘﻪ ګﺎم د ﻣڼﻮ وﻧﻲ‪،‬‬
‫ﺑﺎﻏﻮﻧﻪ‪ ،‬دﻧګ‪ ،‬دﻧګ ﭼﻨﺎروﻧﻪ او د ﻛﺎرﻳﺰوﻧﻮ اوﺑﻪ ﺑﻬﻴﺪې‪ ،‬زړه او روح‬
‫دواړه ﺑﻪ ﻣﻲ ﺗﻞ ﺗﺮ و ﺗﺎزه وو‪ ،‬ﺗﺮ ﻣﺎځﻴګﺮ ﭘﻮري د ﻣﺪرﺳﯥ ﭘﻪ ځﺎﻧګړي د‬
‫ﻣڼﻮ ﺑﺎغ ﻛﻲ وګﺮځﻴﺪﻟﻮ او ﻣڼﯥ ﻣﻮ وﺧﻮړﻟﯥ‪ ،‬د ﻣﺎځﻴګﺮ ﻟﻤﺎﻧځﻪ ﺗﻪ ﺟﻮﻣﺎت‬
‫ﺗﻪ راﻏﻠﻮ‪ ،‬دا ﭼﻲ ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻪ وو‪ ،‬د ﻳﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﭘﻪ اﻣﺎﻣﺖ ﻣﻮ ﻟﻤﻮﻧځ‬
‫ادا ﻛړ‪ ،‬ﺗﺮ ﻣﺎښﺎﻣﻪ ﭘﻪ ﺟﻮﻣﺎت ﻛښﻲ ﭘﺎﺗﻲ ﺷﻮ ټﻮﻟﻮ د ﻣﺪرﺳﯥ ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ د‬
‫ﻗﺮاﻧﻜﺮﻳﻢ ﺗﻼوت ﻛﺎوه او ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ ﻳﯥ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﻮل‪ ،‬د ﻣﺎښﺎم ﺗﺮ ﻟﻤﺎﻧځﻪ‬
‫وروﺳﺘﻪ د ﻳﻮ ﻛﻮﭼﻲ ﻃﺎﻟﺐ ﭘﻪ ﻣﻴﻠﻤﺴﺘﻴﺎ د ﻫﻐﻮى ﻛﻴږدۍ ﺗﻪ ﻻړو ‪.‬‬

‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪59‬‬

‫ﻛﻮﭼﻴﺎﻧﻮ ﭘﻪ ازاده ﻓﻀﺎﻛښﻲ د ﻛﻴږدۍ ﻣﺨﻲ ﺗﻪ ﭘﺮش ﻫﻮار ﻛړى وو‪،‬‬

‫ﺑﺎﻟښﺘﻮﻧﻪ ورﺑﺎﻧﺪي ﻛﺘﺎر وو‪ ،‬ﻣﻮﻧږ ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻠﻮ د ﺗﻴﺰ ﺷﻤﺎل ﻟﻪ وﺟﻲ‬
‫څﺮاﻏﻮﻧﻪ ﻣړه ﻛﯧﺪل‪ ،‬ﻳﻮه ﺷﻴﺒﻪ ﻳﯥ ﺗﺮاﻛﺘﻮر ﭼﺎﻻن ﻛړ‪،‬ﭼﻲ ﺑﻴﺘﺮۍ ﻳﯥ ډﻛﻪ‬
‫ﺳﻮه ﻧﻮ د ﺗﺮاﻛﺘﻮر د ﺑﺮﻳښﻨﺎ رڼﺎ ﺗﻪ دﺳﺘﺮﺧﻮان وﻳړ ﺳﻮ‪ ،‬ﺷﻮروا او ﺗﻮده‬
‫ﻣړۍ ﻳﯥ راﺗﻪ ﻛﻴښﻮده ورﭘﺴﯥ ﻳﯥ ﺧﻮﻧﺪوره د وري ﻏﻮښﻪ ﭼﻲ ﺗﺎزه ﻳﯥ‬
‫ﺣﻼل ﻛړى وو راوړه‪ ،‬ټﻮﻟﻮ ﭘﻪ ښﻪ ﺧﻮﻧﺪ ﺳﺮه ﺧﻮاړه وﺧﻮړل ګﻮﺗﻲ ﻣﻮ‬
‫وڅټﻠﯥ د ﺧﻴﺮ او ﺑﺮﻛﺖ دﻋﺎ ﻳﯥ وﻛړه‪ ،‬ﺷﻴﻦ ﭼﺎى ﻣﻮد ﺳﺎړه ﺷﻤﺎل ﭘﻪ ځﻮږ‬
‫ﻛښﻲ ﻧﻮش ﻛړ‪ ،‬د ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ د ﻟﻤﺎﻧځﻪ وﺧﺖ ﭘﻪ راﻧﮋدې ﻛﯧﺪو ﺳﻮ‪ ،‬ﻣﻮږ ﻫﻢ‬
‫ﻛﺮار‪ ،‬ﻛﺮار ﺑﻴﺮﺗﻪ ﺧﭙﻠﻲ ﻣﺪرﺳﯥ ﺗﻪ راﺳﺘﺎﻧﻪ ﺷﻮ ‪.‬‬
‫ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﺧﻮب ﻧﻪ راﺗﻪ‪ ،‬ﭘﻪ ځﺎى ﻛښﻲ ﻣﻲ د ﻣړۍ اﺗﺎﻣﻮﻧﻪ ﭘﺮاﺗﻪ وو‪ ،‬څﻮ‪،‬‬
‫څﻮ واره راﭘﻮرﺗﻪ ﺳﻮم ﭘﻪ ﻧﻴﺎﻟۍ ﻣﻲ دﺳﻤﺎل ﺗﯧﺮ ﻛړ‪ ،‬ﻣﻴږان راﺑﺎﻧﺪي‬
‫ګﺮځﻴﺪل‪ ،‬ﭼﻴﭽﻠﻢ ﻳﯥ ﺗﺮ ﻧﻴﻤﻲ ﺷﭙﯥ ﭘﻮري وﻳښ وم‪ ،‬ﻳﻮ ﻧﺎڅﺎﭘﻪ ﻟﻮى درب‬
‫ﺳﻮ‪ ،‬ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ درب ﺳﻮ‪ ،‬ﺗﺮ ډﯦﺮه ﻣﻲ ﻏﻮږوﻧﻪ څﻚ وو ﻣﺎ وﻳﻞ ﻟﻜﻪ ﭼﻲ‬
‫ﺟﻨګ ﺳﻮ‪ ،‬ذﻫﻦ ﺗﻪ ﻣﻲ ﻛﻮر راﻏﻰ او ﻫﻐﻪ ﭘﻪ وﻟﺴﻮاﻟۍ د ﺷﭙﯥ ﻟﺨﻮا د‬
‫ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ ﺑﺮﻳﺪ‪ ،‬ﺳﻮچ واﺧﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬ډار راﺳﺮه وو‪ ،‬ټﻮﻟﻪ ﺷﭙﻪ وﻳښ وم د ﺳﻬﺎر‬
‫ﺧﻮاﺗﻪ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻟږ‪ ،‬ﻟږ رڼﺎ ﺳﻮه او ﻗﺎرى ﺻﺎﺣﺐ اوداﺳﻪ ﺗﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﺳﻮ‬
‫ﺳﺘﺮګﻲ ﻣﻲ ﺳﺮه ﺗﻠﻠﻲ وې‪ ،‬ﻳﻮ ﭼﺎ ﻣﻲ ﭘﻪ ﭘښﻮ ﺳړې اوﺑﻪ را ﺗﻮى ﻛړې‪،‬‬
‫ﭘﺨﭙﻞ ځﺎى ﻛښﻲ راﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬ﻛﻠﻴﻮال ﻣﻠګﺮي ﻣﻲ راﺑﺎﻧﺪي ږ غ ﻛړ‪:‬‬
‫_ ﭘﻮرﺗﻪ ﺳﻪ ﻟﻤﻮﻧځ درﻳﺪﻟﻰ او ﺗﻪ ﻻ وﻳﺪه ﻳﯥ ! ‪ ،‬ژر‪ ،‬ژر ﻣﻲ ﺑﺴﺘﺮه ټﻮﻟﻪ ﻛړه‬
‫او دﺑﺎﻧﺪي راووﺗﻢ د وﻳﺎﻟﯥ ﭘﻪ ﻏﺎړه ﻣﻲ اودس ﺗﺎزه ﻛړ او ﺟﻮﻣﺎت ﺗﻪ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪60‬‬
‫ﻧﻨﻮﺗﻢ‪ ،‬ﻟﻤﻮﻧځ ﺳﻮى وو‪ ،‬ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ او ﻣﻘﺘﺪﻳﺎﻧﻮ د دﻋﺎ ﻟﭙﺎره ﻻﺳﻮﻧﻪ‬
‫ﻟﭙﻪ ﻛړي وو‪ ،‬ﻳﻮې ﺧﻮاﺗﻪ ﭘﻪ ﻟﻤﺎﻧځﻪ ودرﻳﺪم ﻟﻤﻮﻧځ ﻣﻲ ادا ﻛړ ‪ ،‬ﭼﻲ راوﺗﻢ‬
‫ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ راږ غ ﻛړ او دځﺎن ﺧﻮاﺗﻪ ﻳﯥ ور ﺑﻠﻠﻢ ‪.‬‬
‫ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ زﻣﺎ د ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﯧﺪﻟﻮ ﻋﻠﺖ وﭘﻮښﺖ‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻴڅ ﻧﻪ ووﻳﻞ‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ډﯦﺮه ﻗﻬﺮﺟﻨﻪ ﻟﻬﺠﻪ ﺧﺒﺮي ﭘﻴﻞ ﻛړې ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ﺗﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻟﻪ ﻧﻦ وروﺳﺘﻪ ﺳﻬﺎر وﺧﺘﻲ ﭘﻮرﺗﻪ ﺳﯥ؛ آﻳﺎ ﺗﻪ ﻧﻪ ﻳﯥ ﺧﺒﺮ ﺳﻬﺎر‬
‫وﺧﺘﻲ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﯧﺪل څﻮﻣﺮه ګټﻲ ﻟﺮي؟‬
‫زه ﻏﻠﻰ وم ﻫﻐﻪ ﺧﭙﻠﻮ ﺧﺒﺮو ﺗﻪ دوام ورﻛړ‪:‬‬
‫_اﷲ ﺗﻌﺎﻟﻰ)ج( ﻓﺮﻣﺎﻳﻲ ‪ :‬د ﺳﻬﺎر ﻟﻤﻮ ﻧځ ادا ﻛړئ ځﻜﻪ دا دﺷﭙﯥ او‬
‫ورځﻲ د ﻣﻼﻳﻜﻮ د ﺣﺎﺿﺮﻳﺪو وﺧﺖ دى؛‬
‫ﻫﻤﺪارﻧګﻪ رﺳﻮل اﷲ )ﺻﻠﻰ اﷲ ﻋﻠﻴﻪ واﻟﻪ وﺳﻠﻢ(ﻓﺮﻣﺎﻳﻲ‪ :‬د ﺳﻬﺎر دوه‬
‫رﻛﻌﺘﻪ ﻟﻤﻮﻧځ ﻟﻪ ټﻮﻟﻲ دﻧﻴﺎ او ﻫﻐﻪ څﻪ ﭼﻲ ﭘﻪ دﻧﻴﺎ ﻛﻲ دي ﻏﻮره دى‪ ،‬د م‬
‫اﺧﺴﺘﻦ ﻟﻪ ﻟﻤﺎﻧځﻪ وروﺳﺘﻪ د ﻋﻠﻢ ﻟﻪ زده ﻛړي ﭘﺮﺗﻪ ﺑﻞ څﻪ ﺗﻪ ﻣﻪ را ټﻮﻟﻴږئ‪،‬‬
‫زﻣﺎ د اﻣﺖ ﭘﻪ وﺧﺘﻲ ﭘﺎ څﻴﺪﻟﻮ ﻛﻲ ﺑﺮﻛﺖ اﭼﻮل ﺷﻮى دى‪.‬‬
‫ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﺧﺒﺮي ﭘﺎى ﺗﻪ ورﺳﻮﻟﯥ‪ ،‬را ووﺗﻢ او ﻫﻐﯥ ﺧﻮﻧﻲ ﺗﻪ راﻏﻠﻢ‬
‫ﭼﻴﺮﺗﻪ ﭼﻲ د ﻣﺪرﺳﯥ ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ د ﺳﻬﺎر ﻧﺎﺷﺘﻪ ﺗﻴﺎره ﻛړې وه؛ د ﺳﻬﺎر ﭘﻪ‬
‫ﻧﺎﺷﺘﻪ ﻛﯥ د ﻣﻌﻤﻮل او ﻧﻮرو ﻣﺪرﺳﻮ ﭘﻪ څﯧﺮ وﭼﻪ ﺳړه ﻣړۍ او ﺷﻴﻦ ﭼﺎى‬
‫اﻳښﻮدل ﺳﻮي وو‪ ،‬د ﻧﺎﺷﺘﯥ ﺗﺮ ﻛﻮﻟﻮ وروﺳﺘﻪ درﺳﻮﻧﻪ ﭘﻴﻞ ﺷﻮل ﻣﺎ ﻫﻢ ﭘﻪ‬
‫ﻟﻮﻣړي ځﻞ "ﺻﺮف ﻣﻴﺮ" راوﺧﻴﺴﺖ او د ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺨﻲ ﺗﻪ‬
‫ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ د ﻛﺘﺎب ﺷﺮوع او ﭘﺎى ﺗﻪ د ښﻪ ﻧﻴﺖ دﻋﺎ وﻛړه او وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﺻﺮف د ﻋﻠﻢ ﻣﻮر او ﻧﺤﻮه ﻳﯥ ﭘﻼر دى‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﺎﻳﺪ دا ټﻮل ﻳﺎ ﻧﻴﻤﻰ ﻛﺘﺎب‬
‫ﻳﺎد ﻛړې‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻢ د "ﻫﻮ" او "ﺳﻤﻪ ده " ﭘﻪ ﭘﺎر ﺳﺮ ورﺗﻪ ښﻮراوه‪ ،‬ﻳﻮه ﺷﻴﺒﻪ‬
‫زﻣﺎ او دﻛﺘﺎب ﭘﻪ اړه وږﻏﻴﺪه ﺑﻴﺎ ﻳﯥ زه رﺧﺼﺖ ﻛړم‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪61‬‬
‫ﻣﺎﺳﭙښﻴﻦ ﻣﻬﺎل ﺑﺎزار ﺗﻪ د ﺧﭙﻞ ﻛﻠﻴﻮال ﻣﻠګﺮي ﺳﺮه ووﺗﻢ‪ ،‬ﭘﻪ ﻻره ﻛﻲ ﻣﻲ‬
‫ﻫﻐﻪ ﺗﺨﺘﻪ ﭼﻲ د ﭘﻮﻟﻴﺴﻮ ‪ ۱۱۹‬ﺑﻴړﻧۍ ﺷﻤﯧﺮه ورﺑﺎﻧﺪي ﻟﻴﻜﻞ ﺳﻮې وه‬
‫ﺳﻮځﻮل ﺳﻮې ده‪ ،‬ﺗﺨﺘﯥ ﺗﻪ ﻣﺨﺎﻣﺦ د دوﻛﺎن دﯦﻮال ړﻧګ او ور ﻳﯥ ﻣﺎت‬
‫ﺳﻮى وو‪ ،‬ﻣﻮږ ﻫﻢ ﻫﻢ دې دوﻛﺎن ﺗﻪ ودرﻳﺪو‪ ،‬ﻳﻮ ﭘﺎو ﻛﻠﭽﯥ ﻣﻲ‬
‫راوﺧﻴﺴﺘﯥ‪ ،‬ﻟﻪ دوﻛﺎﻧﺪاره ﻣﻲ د ﻣﺎت وره او ړﻧګ دﯦﻮال ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه ﻳﻮ‬
‫ﺳﻮړ اﺳﻮﻳﻠﻰ ﻳﯥ وﻛﻴښ او وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗﯧﺮه ﺷﭙﻪ ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ ﻫﻐﻪ وړاﻧﺪي ﺗﺨﺘﻪ ﭼﻲ د ﭘﻮﻟﻴﺴﻮ ﻟﺨﻮا درول ﺳﻮې وه ﭘﻪ‬
‫راﻛټ وﻳﺸﺘﻠﯥ‪ ،‬راﻛټ ﺗﺮ ﺗﺨﺘﯥ وﺗﻠﻰ او زﻣﺎ د دوﻛﺎن ﭘﻪ ﻛﻮﻧﺞ ﻟګﻴﺪﻟﻰ‬
‫دى‪ ،‬زه ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم دوى ﺑﻪ د ﺗﺨﺘﯥ ﭘﻪ وﻳﺸﺘﻠﻮ ﻛﻲ څﻪ ﺗﺮ ﻻﺳﻪ ﻛړې وي ﺧﻮ‬
‫زﻣﺎ د ﻛﻮﭼﻨﻴﺎﻧﻮ د ﺧﻮﻟﯥ ګﻮﻟﻪ ﻳﯥ ﻧﻴﻤﻰ ﻛړه‪ ،‬ﭘﺮﺗﻪ ﻟﻪ دې ﭼﻲ ﻧﻮر څﻪ وواﻳﻢ‬
‫ﻟﻪ دوﻛﺎﻧﻪ ﻳﯥ راووﺗﻠﻮ او د ﻧﻮر ﺑﺎزار ﭘﻪ ﻟﻮر وﺧﻮځﻴﺪﻟﻮ‪ ،‬ﻣﺎ د ځﺎن او‬
‫ﺟﺎﻣﻮ وﻳﻨځﻠﻮ ﻟﭙﺎره ﺻﺎﺑﻮن راوﻧﻴﻮﻟﻮ او ﺑﻴﺮﺗﻪ ﻣﺪرﺳﯥ ﺗﻪ راﻏﻠﻮ‪.‬‬

‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪62‬‬

‫ﺷﭙﯥ او ورځﻲ ﺗﻜﺮاري ﺳﻮې‪ ،‬د ﻣﻌﻤﻮل ﺳﺮه ﺳﻢ ﻫﺮه ورځ ﺑﻪ ښﻪ ﭘﻪ ﺧﻮﻧﺪ‬
‫درﺳﻮﻧﻪ روان وو‪ ،‬زه ﺑﻪ ﻫﻢ اوس ﻫﺮ ﺳﻬﺎر وﺧﺘﻲ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﯧﺪم‪ ،‬ﻛﺘﺎب ﻣﻲ‬
‫ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﻧﻴﻤﺎﻳﻲ ﺗﻪ رﺳﯧﺪﻟﻰ وو‪ ،‬ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ د ازﻣﻮﻳﻨﻲ ووﻳﻞ د‬
‫ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﯥ ﭘﻪ ﺳﻬﺎر د ﻛﺘﺎب ﺗﺮ ازﻣﻮﻳﻨﻲ وروﺳﺘﻪ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﺑﺮﻳﺎﻟﻰ ﺳﻮم ﻫﻐﻪ‬
‫راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ زه ﭘﻮﻫﻴږم ﺗﻪ ﺑﻪ د دﻳﻦ ګټﻮﻧﻜﻰ او ﺳﺎﺗﻮﻧﻜﻰ ﻳﯥ‪ ،‬د ﺧﺪاى ﭘﻪ ﻻر ﻛﻲ ﺳﺘﺎ‬
‫ﺷﻬﺎدت زﻣﺎ ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ ﻟﻮړه آرزو ده‪ ،‬ﻟﻜﻪ څﺮﻧګﻪ ﭼﻲ ﺣﺴﻴﻦ اﺑﻦ ﻋﻠﻲ د‬
‫ﻣﻈﻠﻮم د ﺣﻖ او د ﻋﻮاﻣﻮ د ﻣﺼﻠﺤﺖ د دﻓﺎع دود ﺧﭙﻠﻪ دﻧﺪه وګڼﻠﻪ او ﭘﻪ دې‬
‫ﻻره ﻛﻲ ﻳﯥ ﻟټﻲ وﻧﻪ ﻛړه ﻫﻐﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎن ﻳﯥ د ﻛﺮﺑﻼ ﭘﻪ ﻟﻮى وژﻧﺘﻮن ﻛﻲ‬
‫ﻗﺮﺑﺎن ﻛړ او د ﺧﭙﻞ ﭘﺎﻟﻮﻧﻜﻲ ﭘﻪ ﻧﺰد د ﺷﻬﻴﺪاﻧﻮ ﺳﺮور ﺷﻮ او د اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ﭘﻪ‬
‫ﺗﺎرﻳﺦ ﻛﻲ ﻳﯥ د ﺳﻤﻮن ﭘﺎﻟﻮ د ﻻرښﻮد ﻣډال ﭘﻪ ﻏﺎړه واﭼﻮه ‪.‬‬
‫ﻣﺎ د ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ ﻏټﻮ ﺳﺘﺮګﻮ ﺗﻪ ﭘﻪ ﺣﻴﺮاﻧۍ ﺳﺮه ﻛﺘﻞ او ﻫﻐﻪ ﺧﭙﻠﻲ‬
‫اوږدې څڼﻲ ﻳﯥ ﺗﺮ ﺧﻮﻟۍ ﻻﻧﺪي ﻛړې‪ ،‬ﻻﺳﻮﻧﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ږﻳﺮه ﺗﯧﺮ ﻛړل ﻳﻮه‬
‫ﺷﻴﺒﻪ ﻏﻠﻰ وو‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ زﻣﺎ اﺳﺘﺎد د اﷲ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻫﻐﻪ ﺑﻨﺪه وو ﭼﻲ ﻫﻤﯧﺸﻪ ﻳﯥ دا ﺗﻠﻮﺳﻪ درﻟﻮده‬
‫ﭼﻲ د ﺧﺪاى ج ﭘﻪ ﺳﭙﯧڅﻠﯥ ﻻره ﻛﻲ د ﻳﻮ ﺳﺨﺖ زړي ﻇﺎﻟﻢ او ﻣﺘﺠﺎوز ﻛﺎﻓﺮ‬
‫ﻟﻪ ﻻﺳﻪ ﭘﻪ ﺷﻬﺎدت ورﺳﻴږي؛ ځﻜﻪ ده د ﺧﭙﻞ ﺧﺎﻟﻖ ج او د ﻫﻐﻪ د ﭘﯧﻐﻤﺒﺮص‬
‫ﭘﺮ ﺧﺒﺮه ﭘﻮره اﻳﻤﺎن او ﺑﺎور درﻟﻮد ﭼﻲ ﺷﻬﺎدت ‪ ،‬ﺟﻨﺖ ﺗﻪ د ﺗﻠﻠﻮ ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ‬
‫ﻟﻨډﻛۍ ﻻره ده‪ ،‬ﻫﻐﻪ د ﻗﺮآن او ﺣﺪﻳﺚ ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﭘﻮره ﺑﺎوري وو ﭼﻲ ﻟﻪ‬
‫دې ﻧﻪ ﭘﻮرﺗﻪ درﺟﻪ ﻳﻮازي د اﻧﺒﻴﺎء ﻋﻠﻴﻬﻢ اﻟﺴﻼم ﻛﯧﺪاى ﺷﻲ ﭼﯥ ﻳﻮ ﻣﺆﻣﻦ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪63‬‬
‫د ﺧﺪاى ﺗﻌﺎﻟﻰ د ﻓﺮض ﻋﻴﻦ ﺣﻜﻢ د ﭘﺮځﺎى ﻛﻮﻟﻮ ﭘﻪ ﻏﺮض د ﻣﺘﺠﺎوز ﻇﺎﻟﻢ‬
‫ﻛﺎﻓﺮ ﭘﻪ وړاﻧﺪي ﻣﻴﺪان ﺗﻪ د ﺑﺮاء ﺑﻦ ﻣﺎﻟﻚ او د أﻧﺲ ﺑﻦ ﻧﻀﺮ رض ﭘﻪ څﯧﺮ ور‬
‫وداﻧګﻲ او ﺑﻴﺎ د ﻫﻢ ﻫﻐﻪ ﻛﺎﻓﺮ ﻟﻪ ﻻﺳﻪ اوﻳﺎ زﺧﻤﻮﻧﻪ وګﺎﻟﻲ او ﭘﻪ ﺷﻬﺎدت‬
‫ورﺳﻴږي ‪.‬‬
‫د وﺧﺖ او ﺑﺨﺖ ﻛﻴﺴﯥ دي؛ ﻳﻮ ﺑﻞ ﻃﺎﻟﺐ ﭼﻲ ﺗﺮ ﻣﺎ څﻮ ﻣﻴﺎﺷﺘﻲ ﻣﺨﻜﻲ‬
‫ﻣﺪرﺳﯥ ﺗﻪ راﻏﻠﻰ‪ ،‬ده ﺑﻪ وﻳﻞ ﻣﺎ ټﻮل ﻋﻤﺮ دﻟﺘﻪ او ﻫﺎﻟﺘﻪ ﻟﻜﻪ د ﻫﻮاﻳﻲ‬
‫ﻣﺮﻏﻪ ﺗﯧﺮ ﻛړى‪ ،‬ﺧﭙﻞ ﻛﻮر ﻳﯥ ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻧﻪ دى ﻟﻴﺪﻟﻰ‪ ،‬ﻋﻠﺖ ﻳﯥ څﻪ دى وﻟﻲ‬
‫ﻛﻮر ﺗﻪ ﻧﻪ ځﯥ؟‬
‫ددې ﭘﻮښﺘﻨﻲ ﭘﻪ ځﻮاب ﻛﻲ ﺑﻪ ﻟﻜﻪ ګﻮﻧګ داﺳﻲ ﻏﻠﻰ ﺷﻮ‪.‬‬
‫د ﺟﻤﻌﯥ د ورځﻲ ﭘﻪ رﺧﺼﺘۍ ټﻮل ﻟﻴﺮي او ﻧﮋدې ﺷﺎګﺮدان رﺧﺼﺖ ﺷﻮل‪،‬‬
‫دا وﺧﺖ ﻳﻮه ﻧﺠﻠۍ ﭘﻪ ﻛړﻛۍ ﻛﻲ ﺗﺮ ﺳﭙﻮږﻣۍ ﺳﭙﻴﻨﻪ راښﻜﺎره ﺳﻮه‪،‬‬
‫وﻳښﺘﺎن ﻳﯥ ﺷﻤﺎل ﭘﻪ ﻳﻮه ﺑﻠﻪ ﺧﻮا وړي را وړي‪ ،‬ﺳﺘﺮګﻲ ﻣﻲ ور وﺧﺘﯥ‪ ،‬ﺗﺮ‬
‫وره را ﻏﺒﺮګﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺗﻪ را دﻧﻨﻪ ﺳﻮه‪ ،‬ﻧﻮﻛﺎن ﻳﻲ ژوول‪ ،‬زﻣﺎ ﻧﻮم ﻳﯥ‬
‫اﺧﻴﺴﺘﻪ ﻣﻮر ﻳﯥ ﻳﻮه ﻣڼﻪ ورﻛړې وه ﭼﻲ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻃﺎﻟﺐ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ورﻛړې؛ ور‬
‫وﻻړ ووﺗﻢ‪ ،‬ﺳﺘړې ﻣﺸﯥ ﻣﻲ ورﺳﺮه وﻛړه ورﺗﻪ وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ﻫﻐﻪ زه ﻳﻢ ﻣﻮر ﺗﻪ دي زﻣﺎ ﻟﻄﺮﻓﻪ ﻣﻴﻨﻪ او ﻣﻨﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻃﺎﻟﺐ ﺗﺮ ﭼﺨﻠﻜﻮ ﻏﻠﻲ‪ ،‬ﻏﻠﻲ ﭘﺴﻲ ﻛﺘﻞ‪ ،‬ﺳﭙﻴﻨﻲ ﭘﻮﻧﺪي ﻳﯥ ﻟﻪ ﺗﻮرو‬
‫ﺳﻴﻨډﻟﻮ ﺳﺮه ﻻ ښﯥ ښﻜﺎرﻳﺪې‪ ،‬ﻛﺘﺎب ﻳﯥ ﭘټ ﻛړ د ﺳﺘﺮګﻮ ﭘﻪ اﺷﺎره ﻳﯥ د‬
‫ځﺎن ﺧﻮا ﺗﻪ ور وﻏﻮښﺘﻢ‪ ،‬ﺧﻮﻟﻪ ﻳﯥ ﭼﻮﻟﻪ ﻛړه او وﻳﯥ وﻳﻞ ‪:‬‬
‫_څﻮك وه!؟‬
‫د ﺑﺎﻧﺪي ﺗﻴﺰ ﺑﺎد ﺳﻮ‪ ،‬دوړي او ﺧﺎوري ﺟﻮﻣﺎت ﺗﻪ راﻧﻨﻮﺗﯥ‪ ،‬ور وﻻړ ﺳﻮم‬
‫ﻛړﻛۍ ﻣﻲ ﭘﻮري ﻛړه او ﻃﺎﻟﺐ ﺗﻪ ﻣﻲ ﻣﺦ ور واړاوه وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ د ﻫﻢ دې ﻛﻠﻲ ﺟﻨۍ ده‪ ،‬څﻮ ورځﻲ وړاﻧﺪي ﻳﯥ ﻣﻮر د ﻣﺴﺠﺪ ﺳﺮه ﻧﮋدې‬
‫زﻳﺎرت ﺗﻪ راﻏﻠﯥ وه‪ ،‬اوﺑﻪ ﻳﯥ ﻏﻮښﺘﯥ‪ ،‬ﭘﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻛښﻲ څﻮك ﻧﻪ وو‪ ،‬اوﺑﻪ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪64‬‬
‫ﻣﻲ ورﻛړې‪ ،‬ﻟﻪ ﻣﺎ ﻳﯥ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم ﺗﺮ څﻪ ﭘﻮري وﭘﻮښﺘﻞ‪،‬ﻣﺎ ﻳﯥ ﭘﻪ ځﻮاب‬
‫ﻛښﻲ ووﻳﻞ زه د ﭘﻜﺘﻴﻜﺎ ﻳﻢ او دﻟﺘﻪ د درس ﻟﭙﺎره راﻏﻠﻰ ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﺳﺘﺮګﻲ وﻣښﻠﯥ ﻟﻜﻪ ﭼﻲ د ﻏﺮﻣﯥ ﺧﻮب ﺗﻪ ﻳﯥ ځﺎن اﻣﺎده ﻛﺎوه‪ ،‬ﻟږ‬
‫ﻣﻮده ﻏﻠﻰ وو‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﺧﺒﺮي ﭘﻴﻞ ﻛړې‪:‬‬
‫_

د ﻧﺎ ﻣﺤﺮﻣﻲ ښځﻲ ﺳﺮه د ﺳﺘړې ﻣﺸﻲ ﭘﺮ وﺧﺖ ﻻس ﺗﺮ څﺎدر ﻻﻧﺪي‬
‫ﻧﻴﻮل ﺑﻬﺘﺮ او ﻏﻮره دي ‪ ،،‬ﺑﻞ ځﻞ ﭘﺎم ﻛﻮه ﭼﻲ دا وړ ﻟﻪ اﻧﺠﻮﻧﻮ ﺳﺮه ﭘﻮښﺘﻨﻪ‬
‫و ﻧﻪ ﻛړې او ﻫﻮ ﻳﺎد ﻟﺮه د دې ﻣﻴﺮﻣﻦ زوى ﻋﺴﻜﺮي ﻛﻮﻟﻪ‪ ،‬وﺳﻠﻮاﻟﻮ و واژه‬
‫ﻻس ﻳﯥ ﭘﻪ ﻣﻮﻧږ ﭘﺎك ﻛړى‪ ،‬ﻫﻐﻪ واﻳﻲ ﭘﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻛﻲ ﻃﺎﻟﺒﺎن اوﺳﻴږي‪ ،‬دا‬
‫ﻫﻢ دوئ وژﻟﻰ دى ﻳﻮازي د ﻣﺪرﺳﯥ ﻛﺴﺎﻧﻮ ﻣﻴﻮﻧﺪ ښﻪ ﭘﯧﮋاﻧﺪه ﭼﻲ‬
‫ﻋﺴﻜﺮي ﻛﻮي‪.‬‬
‫ﻣﺎ ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ووﻳﻞ‪:‬‬
‫))ﻛﻴﺪاى ﺷﻲ ګﻤﺎن ﻳﯥ ﺳﻢ وي‪ ،‬ﻣﺪرﺳﻪ ﺳﻢ او ﺑﺪ ﻓﻜﺮوﻧﻪ روزﻟﻰ ﺷﻲ ((‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ډﯦﺮه ﻗﻬﺮﺟﻨﻪ ﻟﻬﺠﻪ ووﻳﻞ‪ :‬وﻟﻲ ﻏﻠﻰ ﺷﻮې!؟ ﻟﻜﻪ ﭼﻲ زﻣﺎ ﺧﺒﺮه ښﻪ‬
‫ﻧﻪ درﺑﺎﻧﺪي وﻟګﯧﺪه‪.‬‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ﻫﻴڅ‪ ،‬زه ﺑﻪ څﻪ وواﻳﻢ‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم ﺗﺮ ﻣﺎ ﻣﺨﻜﻲ دﻟﺘﻪ څﻮك او څﻨګﻪ ‪..‬‬
‫ﻃﺎﻟﺐ ﭘﻪ ﻏﺼﻪ ښﻜﺎرﻳﺪه‪ ،‬ﭘﻪ زوره‪ ،‬زوره ﻳﯥ ﺧﺒﺮي ﭘﻴﻞ ﻛړې او وﻳﻞ ﻳﯥ‪:‬‬
‫_ ﺗﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﭙﻴﻦ او ﺗﻮر وﭘﯧﮋﻧﯥ‪ ،‬زوى ﻳﯥ زﻣﻮﻧږ او د دﻳﺪن دښﻤﻦ وو‪ ،‬ﻟﻪ‬
‫ﺧﻮﻟﯥ دي ﺧﺒﺮي ﻛﺎږي‪ ،‬دا ښځﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻟﻪ ﻛﻮم ﭼﺎ ﺳﺮه ﺿﺮور ﻛﻮم ﻻس ﻟﺮي‬
‫دوﻣﺮه ﻛﻮر ﺳﻼ ﺑﻼ ﻧﻪ ﭼﻠﻴږي ‪.‬‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ﻛﻮر ﻳﯥ ﻣﺎ ﻟﻴﺪﻟﻰ‪ ،‬زه ﺑﻪ وﻇﻴﻔﯥ ﺗﻪ ورﺗﻠﻢ‪ ،‬ﻛﺮۍ ورځ د ټﻚ او زر ﺗﺎرو‬
‫ﻛﺎر ﻛﻮي‪ ،‬د ﻛﻠﻲ ﻧﺎوي او ﭘﯧﻐﻠﻮ ﺗﻪ ﺑﺎﻟښﺘﻮﻧﻪ ګﻨډي‪ ،‬ﻟﻪ ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﻳﻮه ګﻮﻟﻪ‬
‫ﻣړۍ ﭘﻴﺪا ﻛﻮي‪ ،‬ﺧﻮﻟﻪ او ﻻس ﺑﻪ ﻳﯥ ورﺑﺎﻧﺪي ازاد وي ‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪65‬‬
‫ﺳﺘﺮګﻲ ﻳﯥ د ﺧﻮب ﭘﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﭘټﻲ ﻛړې‪ ،‬ﻟږ ځﻨډ ﻛﺮار ﺳﻮ‪ ،‬اړخ ﻳﯥ ﭘﻪ ﺑﻠﻪ ﺑﺪل‬
‫ﻛړ‪،‬ورو ﻏﻮﻧﺪي ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﺗﻪ ﻻ دﻟﺘﻪ ﻧﻮى ﻳﯥ ﺧﭙﻠﻪ ﺑﻪ ﭘﻮه ﺳﯥ ‪.‬‬
‫ﺗﻠﻴﻔﻮن ﻳﯥ وﺷﺮﻧګﯧﺪه‪ ،‬ﭘﻪ ﻣﻨډه ووت‪ ،‬ﺑﻴﺮﺗﻪ راﻧﻐﻰ زه‪ ،‬ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ او‬
‫ﻛﻠﻴﻮال ﻣﻠګﺮي ﻣﻲ ﭘﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻛﻲ ﻳﻮازي ﭘﺎﺗﻲ ﺷﻮل ‪.‬‬
‫ﻧﻦ څﻮوﻣﻪ وه‪ ،‬ﻧﺎزﻛﻲ‪ ،‬او د ﺷﻨﻮ ﺳﺘﺮګﻮ ﻧﺠﻠۍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻣﺎځﻴګﺮ دوه ﻳﺎ درې‬
‫ﻣڼﯥ د ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻃﺎﻟﺐ ﭘﻪ ﻧﻮم ﻣﺪرﺳﯥ ﺗﻪ راوړې‪ ،‬ﻧﻮﻛﺎن ژوول ﻳﯥ ﻳﻮ ﻋﺎدت‬
‫وو‪ ،‬ﭘﻪ ﺷﻮﻧډو ﻛښﻲ ﻳﯥ ﻳﻮ څﻪ ووﻳﻞ‪ ،‬ﻣﺎ وﭘﻮښﺘﻞ‪:‬‬
‫_ ﭘﻮه ﻧﻪ ﺳﻮم څﻪ دې ووﻳﻞ؟‬
‫ﭘﻪ ﺧﻨﺪا ﻛﻲ ﺷﺎﺗﻪ وﻻړه وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﺗﻪ د ﭘﺘﻜﻴﻜﺎ ﻳﯥ؟‬
‫ﻣﺎ څﻪ ﻧﻪ ووﻳﻞ دې ﻻس را اوږد ﻛړ وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻣﻴږﺗﻮن‬
‫ﭘﻪ اوږه ﻣﻲ ﻣﻴږى وو ﻫﻢ داﺳﻲ ﻣﻲ ﭘﺮﻳښﻮد‪ ،‬دې ﺗﻪ ﻣﻲ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻳﺎ زه د ﭘﺘﻜﻴﻜﺎ ﻧﻪ ﻳﻢ ﺧﻮ د ﭘﻜﺘﻴﻜﺎ ﻳﻢ ‪.‬‬
‫دا ﭘﺨﭙﻠﻪ ﺧﺒﺮ ه وﺷﺮﻣﻴﺪه‪ ،‬ﺗﺮ وﻳﺎﻟﻪ ﻳﯥ ټﻮپ ﻛړل‪ ،‬ﻣڼډه ﻳﯥ واﺧﻴﺴﺘﻪ‬
‫ﭘﺎوﻟۍ ﻳﯥ ﻟﻜﻪ د آﺳﭙﻲ ﺷﺮﻧګﻴﺪې‪ ،‬ﺗﺮ دﯦﻮال ﭘټﻪ ﺳﻮه ﻟﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻣﻲ ﭘﻨﺎه‬
‫ﺳﻮه‪.‬‬

‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪66‬‬

‫د ښﯥ ﺷﭙﯥ )ﺑﺮات( ﺷﭙﻪ وه‪ ،‬ﻏﻮښﺘﻞ ﻣﻲ ﻛﻮر ﺗﻪ زﻧګ ووﻫﻢ‪ ،‬ﻣﻮر ﺑﻪ ﻣﻲ‬
‫ﻳﺎدوي‪ ،‬ګﻮﻧﺪي زﻣﺎ د ږغ ﭘﻪ اورﻳﺪو ﺑﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻪ ﺷﻲ؛ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻣﻲ ﻫڅﻪ‬
‫وﻛړه د ورور ﻧﻤﺒﺮ ﻣﻲ ﺑﻨﺪ دى‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﺧﺮاب ﺷﻮ اوس څﻪ وﻛړم‪ ،‬ﻧﻦ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻲ ﻫﻤﺰوﻟﻲ ﻟﻮﺑﻲ ﻛﻮي ټﻮل ﺑﻪ د ﻧﻦ ﺷﭙﯥ ﻟﻪ رواﺟﻲ ﻣﻴﻠﯥ ﺧﻮﻧﺪ اﺧﻠﻲ او‬
‫زه ‪...‬‬
‫ﻣﻠګﺮي ﺗﻪ ﻣﻲ زﻧګ وواﻫﻪ ﺷﻤﺎره ﻳﯥ ﺑﻨﺪه وه‪ ،‬ﺻﺒﺮ ﻛﻮﻣﻪ ﺑﻠﻪ ﺷﻤﺎره ﺑﻪ ﻳﯥ‬
‫ﻛﺎر ﻛﻮي‪ ،‬ﻣﺨﺎﺑﺮاﺗﻲ ﺷﺒﻜﻪ ﭘﺮﻟﭙﺴﯥ د ﻣﻠګﺮو ﺷﻤﯧﺮې ﺑﻨﺪي ﻳﺎدوي‪ ،‬د‬
‫ﻧﻴﻤﻲ ﺷﭙﯥ اﻧﺪﻳښﻨﻮ ﭘﻪ ﻏﯧږ ﻛښﻲ وﻧﻴﻮم‪ ،‬ځﻨﻲ ﻳﺎدوﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﺮ ﺧﻮا او ﺷﺎ را‬
‫ﺗﺎو ﺷﻮل ﭘﻪ وﺟﻮد ﻛښﻲ ﻣﻲ ﻧﺎ آراﻣﻲ اﺣﺴﺎس ﻛړه د ﺑﺎﻧﺪي ووﺗﻢ‪،‬د‬
‫ﭘﻴﻨځﻠﺴﻤﻲ ﺳﭙﻮږﻣۍ ﻟﻜﻪ دﭼﺎ ﭘﻪ اﻧﺘﻈﺎر وﻻړه وه ﺳﺘﻮرو د ﺑﻨﻴﺎدم ﭘﻪ ﻛړﻧﻮ‬
‫ﭘﺴﻲ ﭘﺴﺨﻨﺪ واﻫﻪ‪ ،‬ﺳﺮ راﺑﺎﻧﺪي وګﺮځﻴﺪ دا وﺧﺖ ﻣﻲ ﻫﻤﺰوﻟﻲ وﻳﺪه‬
‫ﺷﻮي‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم ﻛﻮم درد ﻣﻲ اوښﻜﻲ وﺑﻴﻮﻟﯥ‪ ،‬ﻛﺘﺎب ﻣﻲ ﺧﻼص ﻛړ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع ﻳﯥ راﺗﻪ ﺑﯥ ﺧﻮﻧﺪه وﻳﺴﯧﺪه‪ ،‬د ﻟﻴﻜﻠﻮ ﻫڅﻪ ﻣﻲ وﻛړه ﻫﻴڅ‪ ،‬ﻫﻴڅ ﻫﺮ‬
‫څﻪ ﻟﻪ ﻣﺎ ﺗﻠﻠﻲ او ﺧﭙﻪ وو ﺳﺎه ﻣﻲ واﺧﻴﺴﺘﻪ اوښﻜﻮ ﺗﻪ ﻣﻲ ﻟﻪ زړه د درد‬
‫ﻻره وﺷﻮه؛ ﺳﺘﺮګﻲ ﻣﻲ ﺳﺮه ورﻏﻠﻲ وې ﺧﻮب ﻣﻲ ﻟﻴﺪ

ﺑﺎد رڼﯥ اوﺑﻪ‬
‫ﺧړي ﻛړي ‪ ،،‬د ﺳﻬﺎر اذاﻧﻮﻧﻪ ﻛﯧﺪل ﺳﺘﺮګﻲ ﻣﻲ وﻏﻮړوﻟﯥ ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮم‬
‫اودس ﻣﻲ ﺗﺎزه ﻛړ ﻟﻤﻮﻧځ ﻣﻲ ادا ﻛړ ‪ ،‬ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻪ ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬د‬
‫ﺧﻮب ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻣﻲ وﻏﻮښﺖ ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﭘﻪ ﺧﻮب ﻛﻲ ځﺎن ﭘﻪ رڼﻮ اوﺑﻮ ﻛﻲ ﻟﻴﺪل د روﻏﺘﻴﺎ او ﺳﻼﻣﺘﻲ ﻣﻌﻨﺎ ﻟﺮي دا‬
‫ﭼﻲ ﺗﺎ ﺧړي اوﺑﻪ ﭘﻪ ﺧﻮب ﻟﻴﺪﻟﯥ ﺑﺮﻋﻜﺲ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻧﺎروﻏﻪ ﺷﯥ‪ ،‬ﻫﻮ زه ﻧﻪ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪67‬‬
‫ﻏﻮاړم ﺗﺎﺗﻪ ﻛﻮم زﻳﺎن ورﺳﻴږي‪ ،‬دوه رﻛﻌﺘﻪ ﻟﻤﻮﻧځ ادا ﻛړه او ډﯦﺮ ﺗﻼوت‬
‫ﻛﻮه ‪.‬‬
‫ﻫﺮه ﺷﭙﻪ ﺑﻪ د ﻛﻮر او ادې ﻳﺎد راﺳﺮه وو‪ ،‬ﺗﺮ ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﺧﻮب ﺗﻪ ﻧﻪ‬
‫ﭘﺮﻳښﻮدم‪،‬ﭘﻪ ﻫﻢ دﻏﻮ ورځﻮ ﻛﻲ ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻢ ﻛﻮر او ﻛﻠﻲ ﺗﻪ وﻻړ؛ ﻛﻪ‬
‫ﻣﺎځﻴګﺮ ﺑﻪ ﭼﻜﺮ ﺗﻪ ووﺗﻢ ﻫﻢ ﺑﻴﺮﺗﻪ ﺑﻪ ژر راﺗﻠﻢ ورځ ﭘﻪ ورځ ﻣﻲ د ﺧﻮﻟﯥ‬
‫ﺧﻮﻧﺪ ﺧﺮاﺑﻴﺪه‪ ،‬وﺧﺖ ﺑﻪ ﻧﻪ راﺑﺎﻧﺪي ﺗﯧﺮﻳﺪه‪ ،‬ﺗﺮ روژې ﭘﻮري ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﻧﻪ راﻏﻰ‪ ،‬ﭘﻪ ﻫﻢ دﻏﻪ ورځﻮ ﻛښﻲ ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ د ﻫﻐﻪ ﻃﺎﻟﺐ ﺧﺒﺮه ﻫﻢ ﻳﺎده‬
‫ﻛړه ﭼﻲ ﻟﻪ ﻣﺪرﺳﯥ ﺗﻠﻠﻰ ﺑﻴﺮﺗﻪ ﻧﻪ دى راﻏﻠﻰ‪ ،‬ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ داﺳﻲ ﺑﺨﺘﻮر ﺧﻠﻚ او داﺳﻲ ﺑﺨﺘﻮر ﻧﺼﻴﺐ د ﻫﺮﭼﺎ ﻧﻪ وي‪ ،‬ﺑﺨﺘﻮر ﺳړى‬
‫دى ﭼﻲ د ښﯥ ﺷﭙﯥ ﭘﻪ ﺷﭙﻪ ﻳﯥ د ﺷﻬﺎدت ﺟﺎم ﻧﻮش ﻛړى ‪.‬‬
‫ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ ګﻮﺗﻪ وﻧﻴﻮه او زﻳﺎﺗﻪ ﻳﯥ ﻛړه‪:‬‬
‫_ زه ﺑﺎور ﻟﺮم ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻳﻮ ورځ داﺳﻲ ﺷﻬﻴﺪ ﺳﯥ‪،‬ﻫﻮ ﻛﻪ ﺗﻪ ﻧﻪ ﻏﻮاړې‬
‫دﺗﻮدې وﻳﻨﻲ ﭘﻪ ﺟﻮش ﻛﻲ ﻟﻪ اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﺎﻧﻮ او د ﻫﻐﻮئ ﻟﻪ ﻣﺰدوراﻧﻮ ﺳﺮه‬
‫وﺟﻨګﻴږې ﭘﻪ زور دي ﻧﻪ ﻣﺠﺒﻮرم‪ ،‬دا ﻳﺎد ﻟﺮه ﻫﻐﻪ ﭼﺎ ﭼﻲ د ﻣﺪرﺳﯥ ﺳړه‬
‫ﻣړۍ ﺧﻮړﻟﯥ وي ﻟﻪ دﻳﻦ ﺳﺮه ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻧﻪ ﻛﻮي‪.‬‬
‫ﻟﻪ ﻫﻢ دې ﺳﺮه ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ ووت‪ ،‬ﻣﺎﺗﻪ د ﺧﭙﻞ ﭘﻼر ﻫﻐﻪ ﺧﺒﺮه را ﻳﺎده‬
‫ﺳﻮه ﭼﯥ وﻳﻞ ﻳﯥ‪:‬‬
‫ﺗﺮ ﻫﺮڅﻪ وړاﻧﺪې "اﻣﻦ" ﻛﻠﻪ ﭼﻲ د ﻳﻮ ﻫﻴﻮاد ﺧﻠﻚ د اﻣﻦ ﺗﺮ ﺑﻴﺮغ او‬
‫دﺳﻮﻟﻲ ﺗﺮ ﺳﻴﻮري ﻻﻧﺪي ژوﻧﺪ وﻟﺮي‪ ،‬ﺗﻌﻠﻴﻢ او ﭘﺮﻣﺨﺘګ ﻛﻮي‪،‬‬
‫دﻳﻦ‪،‬ﻣﺬﻫﺐ او ﻧﺎﻣﻮس ﻳﯥ ﺧﻮﻧﺪي وي‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﺑﻪ دا ﻫﻢ وﻳﻞ‪:‬‬
‫زﻣﻮږ ﭘﻪ ﻫﻴﻮاد ﻛﻲ رواﻧﻪ ﺟﻜړه ﭘﺮدۍ ده‪ ،‬د دﻳﻦ او ﻣﺬﻫﺐ ﺗﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﻻﻧﺪي‬
‫ﻧﻮري‪،‬ﻧﻮري ﺷﺨﺼﻲ او ﺳﻴﺎﺳﻲ ګټﻲ ﭘﻪ ﭘﺎم ﻛﻲ ﻧﻴﻮل ﺳﻮي دي‪ ،‬ﭼﻲ‬
‫ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﺎن ﻳﯥ زﻣﻮږ ﺑﯥ وﺳﻪ وﻟﺲ ګﺮځﻲ‪.‬‬
‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪68‬‬

‫ﺳﺒﺎ ﺗﻪ روژه وه‪ ،‬ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻢ راﻏﻰ‪ ،‬ﭘﻪ راﺗګ ﻳﯥ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻪ ﺳﻮم‪،‬‬
‫ﻣﺎځﻴګﺮ ﻣﻬﺎل ﻣﻮ ﺟﻮﻣﺎت را ﭘﺎك ﻛړ‪ ،‬ﻳﻮ ﻛﻠﻴﻮال ﻣﻘﺘﺪي ﻧﻮي ﻏﺎﻟۍ‬
‫راوړي وې ﻫﻐﻪ ﻣﻮ ﻫﻮاري ﻛړې د ﻻوډ ﺳﭙﻴﻜﺮ ﺑﻴټﺮۍ ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﭼﺎرج ﻛړه ﺗﺮڅﻮ ﺑﻴﺎ ﺳﻬﺎر وﺧﺘﻲ د ﻗﺮان ﻛﺮﻳﻢ ﺗﻔﺴﻴﺮ د ﻻوډ ﺳﭙﻴﻜﺮ څﺨﻪ‬
‫وﺷﻲ‪ ،‬ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﻣړۍ وﺧﻮړل ﺳﻮه‪ ،‬ﻟﻤﻮﻧځ او ﺗﺮاوﻳﺢ وﺷﻮې‪ ،‬ﻣﻮﻟﻮى‬
‫ﺻﺎﺣﺐ راﻏﻰ او وﻳﯥ وﻳﻞ‪ :‬ﺳﺘﺎﺳﻮ د ﭘﺸﻠﻤﻲ ﻟﭙﺎره ﺑﻪ ﭼﺎى او ﻧﻮر ﻫﺮ څﻪ‬
‫ﭼﻲ وي زﻣﻮﻧږ ﻟﻪ ﻛﻮره راځﻲ ﻏﻢ ﻳﯥ ﻣﻪ ﻛﻮئ‪.‬‬
‫او ﻫﻢ دارﻧګﻪ ﻫﺮ ﭘﺸﻠﻤﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﺧﻮﻧﺪور د ﺷﻴﺪو او ﺷﻴﻦ ﭼﺎى‪ ،‬ﺳﻮﺟﻲ‪،‬‬
‫ﺣﻠﻮا او ﻳﺎ ﭘﺮاټﯥ ﺑﻪ ﻳﯥ راوړې‪ ،‬دﻣﺪرﺳﯥ ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ د ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﺳﺘﺎﻳﻨﻪ ﻛﻮﻟﻪ او دﻋﺎګﺎﻧﻲ ﻳﯥ ورﺗﻪ ﻛړې‪.‬‬
‫ﻳﻮه ورځ د ﻏﺮﻣﯥ ﭘﻪ ﻣﻬﺎل ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﺗﻪ ﻣﻲ زﻧګ راﻏﻰ ﻟﻪ ﺗﻠﻴﻔﻮن ﺳﺮه‬
‫دﺑﺎﻧﺪي ووت ﻟﻜﻪ ﭼﻲ ﻛﻮﻣﻪ ﺧﺒﺮ ﻳﯥ ﻟﻪ ﻣﺎ ﭘټﻮى‪ ،‬ﺑﻴﺮﺗﻪ راﻏﻰ وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻣﺎ ﻓﻜﺮ وﻛړ ﻟﻪ ﻛﻮره زﻧګ دى ﺧﻮ ﻫﻐﻪ ﺑﻞ څﻮك وو‬
‫ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﻛښﻲ وروﻟﻮﻳﺪم ‪:‬‬
‫_ دا دي ﺗﺮ څﻪ ﭘﻮري ووﻳﻞ ﻣﺎ ﻛﻠﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻛړې ده ﺿﺮور ﻳﻮ څﻪ ﺷﺘﻪ ﭼﻲ‬
‫ﺗﻪ ﻳﯥ ﻟﻪ ﻣﺎ ﭘټﻮې؟‬
‫ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ ‪:‬‬
‫_ ورور دي وو!‬
‫ورﺗﻪ وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ښﻪ ﻧﻮ ﺑﻴﺎ ﻳﯥ څﻪ وﻳﻞ ﻫﺎ؟؟‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪69‬‬
‫دى ﭼﻲ ﭘﻮه ﺳﻮ ﺧﺒﺮه ﻧﻪ ﭘټﻴږي وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ وﺳﻠﻪ واﻟﻮ ﭘﻪ ﻛﻠﻲ ﻛښﻲ ﻣﺨﺎﺑﺮاﺗﻲ ﺷﺒﻜﯥ ﺳﻮځﻮﻟﻲ؛ ورور دي ﻟﻪ ﻣﺮﻛﺰ‬
‫څﺨﻪ اړﻳﻜﻪ ﻧﻴﻮﻟﯥ وه او وﻳﻞ ﻳﯥ‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ … ﺧﺒﺮه ﻳﯥ ﺳﺮه وږوﻟﻪ‪ ،‬ﺳﺮ ﻳﯥ‬
‫ور ﭘټ ﻛړ وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻫﻴڅ ﻫﺴﻲ ټﻮﻛﻪ ﻣﻲ وﻛړه !‬
‫ورﺗﻪ وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ څﻪ ﻳﯥ وﻳﻞ ﺗﻪ وﻟﻲ ﻟﻪ ﻣﺎ ﺧﺒﺮه ﭘټﻮې؟‬
‫ﺳﺮ ﻳﯥ را ﻟﻮڅ ﻛړ‪ ،‬ګړۍ ﺗﻪ ﻳﯥ وﻛﺘﻞ د ﻟﻤﺎﻧځﻪ وﺧﺖ دى‪ ،‬را وﻻړ ﺳﻮ وﻳﯥ‬
‫وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ورور دي ﺳﻼﻣﻮﻧﻪ وﻳﻞ ﻧﻦ ﻳﺎ ﺳﺒﺎ ﺑﻪ اړﻳﻜﻪ درﺳﺮه وﻧﻴﺴﻮ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﺗﻪ‬
‫راﺷﯥ ﻛﻮرﻧۍ ﻣﻮ ګﺎوﻧډي ﻫﻴﻮاد ﭘﺎﻛﺴﺘﺎن ﺗﻪ ځﻲ ﭘﻪ ﻛﻠﻲ ﻛښﻲ ژوﻧﺪ ﺳﻮر‬
‫اور دى ‪.‬‬
‫درب ور ﻳﯥ را ﭘﻮري ﻛړ او ﻟﻪ ﺧﻮﻧﻲ ووت‪.‬‬
‫ﭘﻪ ﺳﺒﺎ ورځ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ د ورور ﺗﻠﻴﻔﻮن راﻏﻰ ﻛﻪ څﻪ ﻫﻢ ﻫﻴﭽﺎ ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﻲ زه‬
‫ﻟﻪ ﻣﺪرﺳﯥ څﺨﻪ وﻻړﺳﻢ‪ ،‬ﻳﻮازي د ادې ﺧﺒﺮه ﻣﻲ وﻣﻨﻠﻪ‪ ،‬زه او ﻗﺎري‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺦ ﭘﻪ ﻛﺎﺑﻞ را روان ﺷﻮ‪ ،‬څﻮ ﻗﺪﻣﻪ ﻻ ﻧﻪ وو راﻏﻠﻲ ﭼﻲ ﻣﻮﻟﻮى‬
‫ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻪ ﻣﺨﻪ راﻏﻰ ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ ﻳﻮ څﻮ اﻓﻐﺎﻧۍ راﻛړې او ﻣﺪرﺳﯥ ﺗﻪ د ﺑﻴﺎ‬
‫راﺗﻠﻮ ﻳﯥ ﭘﻪ ټﻴﻨګﺎر ﺳﺮه راﺗﻪ ووﻳﻞ‪.‬‬
‫د ﻻري ﭘﻪ اوږدو ﻛﻲ ﻫﻢ دا ﻓﻜﺮ راﺳﺮه وو‪ ،‬ﭼﻲ وﻟﻲ زه ﭘﻪ ﻛﺮاره ﺳﺮه درس‬
‫ﻧﺴﻢ وﻳﻠﻰ‪ ،‬ﻛﻪ ﻫﻢ دا ﻳﻮه ﻣﻴﺎﺷﺖ ﻧﻮر دﻟﺘﻪ ﭘﺎﺗﻲ ﺳﻮى واى ﻛﺘﺎب ﺑﻪ ﻣﻲ‬
‫ﺧﻼص ﺳﻮى وو‪ ،‬د ﭘﻼر ﻫﻐﻪ ﺧﺒﺮ ﻣﻲ ذﻫﻦ ﺗﻪ راﻏﻠﻪ ﭼﯥ وﻳﻞ ﺑﻪ ﻳﯥ

‬
‫ﻫڅﻪ وﻛړئ ﻫﻢ دا ﻧﻦ ﻣﻮ د زده ﻛړو وﺧﺖ دى ﻛﻠﻪ ﭼﻲ زه ﻣړ ﺳﻮم ﻧﺎﻣﻤﻜﻦ‬
‫ﭼﻲ ﺗﺎﺳﻮ ﺑﻪ درس وواﻳﺎﺳﺖ ‪،،‬‬
‫ﻛﺎﺑﻞ ﻟﻪ ﻛﻮټﻪ ﺳﻨګﻲ ﺳﺮه ﻧﮋدې ﻟﻪ ټﻴﻜﺴﻲ راښﻜﺘﻪ ﺷﻮ او د ﺳړك ﻟﻪ ژۍ‪،‬‬
‫ژۍ ﺳﺮه ﻏﻠﻲ روان وو ﭼﻲ ﻳﻮ ﭼﺎ راﭘﺴﻲ ﻏږ ﻛړو ‪ ،‬ﻣﺎ وﻟﻴﺪل ﭼﻲ ادې او‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪70‬‬
‫ﻛﻮﭼﻨﻲ وروڼﻪ ﻣﻲ د ﺳړك ﻟﻪ ﻏﺎړي ﺳﺮه ﭘﻪ ﻟﻤﺪه او ﻛﻜړه ځﻤﻜﻪ ﻧﺎﺳﺖ وو‪،‬‬
‫ﻣﺸﺮ ورور ﭼﻲ ﺧﻮﻟﻪ ﻳﯥ ﻟﻪ ﺧﻨﺪا ډﻛﻪ وه زﻣﻮﻧږ ﺳﺮه ﺳﺘړې ﻣﺸﯥ وﻛړه‪،‬‬
‫ادې ﺗﻪ ﻣﻲ ور ﻣﻨډه ﻛړه ‪ ،‬دواړه ﻻﺳﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﺮ ﻏﺎړه ورﭼﺎﭘﯧﺮ ﻛړل او ښﻪ ډﯦﺮ‬
‫ﻣﻮ ﺳﺮه وژړل دا زﻣﻮږ د ﺟﺪاﻳﻲ د درد او ﭘﻪ وﺻﺎل ﻛﻲ د ﺧﻮښۍ اوښﻜﻲ‬
‫وې‪.‬‬
‫ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻮ رﺧﺼﺖ ﻛړ‪ ،‬ﻣﻮټﺮ ﺗﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮ‪ ،‬د ﻛﺎﺑﻞ ښﺎر ﺗﺮ دﻧګﻮ‪،‬‬
‫رﻧګﻴﻨﻮ وداﻧﻴﻮ‪ ،‬ﻣﺎرﻛﻴټﻮﻧﻮ او دوﻛﺎﻧﻮ راﺗﯧﺮ ﺷﻮل‪ ،‬څﻮﻣﺮه ﭼﻲ ﻣﻮټﺮ ﻟﻪ‬
‫ښﺎره ووت دوﻣﺮه ﺑﻪ ځﻮرﻳﺪم‪.‬‬
‫ادې زﻣﺎ د ﺗﻴﺮو ﺷﭙﻮ او ورځﻮ ﭘﻪ اړه ﭘﻮښﺘﻨﯥ ﻛﻮﻟﯥ ﻛﻮﻣﻲ ﭼﻲ ﭘﻪ ﻣﺪرﺳﻪ‬
‫ﻛښﻲ ﺗﻴﺮي ﺷﻮي وې‪ ،‬زړه ﻧﺎ زړه ﻣﻲ ځﻮاب ورﻛﺎوه‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﻣﺎ ﻟﻪ ادې‬
‫څﺨﻪ د ﭘﺎﻛﺴﺘﺎن ﺗﻪ ﺗﻠﻮ ﻋﻠﺖ وﭘﻮښﺖ‪ ،‬ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ دي ﻣﺸﺮ ورورﺗﻪ ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﺗﻮر ګﻮاښ ﻛړى ﭼﻲ ګﻮاﻛﻲ دى د‬
‫دوﻟﺖ ﺳﺮه د ﺟﺎﺳﻮس ﭘﻪ ﺗﻮګﻪ ﻛﺎر ﻛﻮي‪ ،‬ﭘﺮﻟﭙﺴﯥ ﻳﯥ ﺟﻮﻣﺎت ﺗﻪ ﻟﻴﻜﻮﻧﻪ‬
‫راﻟﻴږل ﭼﻲ ﻟﻪ دوﻟﺖ څﺨﻪ دي ﻻس واﺧﻠﻲ د دې ﻟﭙﺎره ﭼﻲ ﻣﻮږ ﻣﻄﻤﻴﻦ ﺳﻮ‬
‫ﻳﻮڅﻪ وﺧﺖ دي ﻟﻪ ﻫﻴﻮاده دﺑﺎﻧﺪي وﻻړ ﺳﻲ‪ ،‬ﺑﻶ ﺧﺮه ﻣﻮږ دې ﺗﻪ ﻣﺠﺒﻮره‬
‫ﺷﻮ ﭼﻲ ﻛﻠﻰ ﭘﺮﯦږدو او ﭘﺎﻛﺴﺘﺎن ﺗﻪ وﻻړ ﺳﻮ‪.‬‬
‫زه ډﯦﺮ ﺗږى ﺳﻮم ﺧﻮ اوﺑﻪ ﻣﻲ ﻧﻪ څښﻠﯥ ځﻜﻪ ﭼﻲ روژه وه‪ ،‬د ﻣﺸﺮ ورور او‬
‫ادې ﻫﻢ روژه وه‪ ،‬ﺧﻮ ﻛﻮﭼﻨﻴﺎﻧﻮ ﺗﻪ ﻳﯥ ﻟﻪ ﻫﻐﻪ ﻣﺎﺷﻮم څﺨﻪ اوﺑﻪ راﻧﻴﻮﻟﯥ‬
‫ﭼﻲ د ﺳړك ﻟﻪ ﻏﺎړي ﺳﺮه ﭘﻪ ﺧﻴﺮﻧﻮ ﺟﺎﻣﻮ ﻛښﻲ وﻻړ وو‪.‬‬
‫د ﻻري ﭘﻪ اوږدو ﻛﻲ ﺧﻮب وړى وم‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻣﻮټﺮ ودرﻳﺪ را وﻳښ ﺳﻮم‬
‫ﻛﻪ ګﻮرم ﻣﻮټﺮ د ﺳړك ﻟﻪ ﻏﺎړي ﺳﺮه وﻻړ دى او د ﭼﻨﺎروﻧﻮ او وﻧﻮ ﻫﺎ ﺧﻮا‬
‫ﺗﻪ ﭘﺮﻳﻤﺎﻧﻪ رڼﯥ اوﺑﻪ ﺑﻬﻴﺪې‪ ،‬ﻟﻪ ﻣﺸﺮ ورور ﻣﻲ دځﺎى ﭘﻪ اړه ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه‪،‬‬
‫ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫دا د ﺳﺮوﺑﻲ رواﻧﻲ اوﺑﻪ ﺑﻮﻟﻲ اﺻﻞ ﻛښﻲ دا د ﻛﺎﺑﻞ ﺳﻴﻨﺪ اوﺑﻪ دي ﻛﻠﻪ‬
‫ﭼﻲ دﻛﺎﺑﻞ ﻟﻪ ښﺎر څﺨﻪ ﺗﻴﺮﻳږي د ﺗﻴﻨۍ ﭘﻪ ﺳﻴﻤﻪ ﻛﻲ د ﻟﻮګﺮ ﺳﻴﻨﺪ ور ﺳﺮه‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪71‬‬
‫ﻳﻮځﺎى ﻛﻴږي او ﺑﻴﺎ د ﺗﻨګﻲ ﻏﺎر ﺗﻪ داﺧﻠﻴږي ﻫﻢ دارﻧګﻪ د ﭘﻨﺠﺸﻴﺮ ﺳﻴﻨﺪ‬
‫ورﺳﺮه ﻳﻮځﺎى ﺷﻲ‪ ،‬د ﺳﺮوﺑﻲ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ورﻳښﻤﻴﻦ ﺗﻨګﻲ ﺗﻪ داﺧﻠﻴږي‪،‬‬
‫داﺳﯥ ﻟﻐﻤﺎن ﺗﻪ او ﺑﻴﺎ د ﻛﻨړ ﺳﻴﻨﺪ ورﺳﺮه ﻳﻮځﺎى ﻛﻴږي او بﻻﺧﺮه د‬
‫ﭘﻴښﻮر ﺳﻴﻤﻲ ﺗﻪ ځﻲ ﭼﻲ د اټﻚ ﭘﻪ ﺳﺎﺣﻪ ﻛﻲ زړه ﻧﺎ زړه د ﺳﻨﺪ ﻟﻪ ﺳﻴﻨﺪ‬
‫ﺳﺮه ﻳﻮځﺎى ﻛﻴږي‪.‬‬
‫زه د ﺳړك ﻟﻪ ژۍ اوﺑﻮ ﺗﻪ ورښﻜﺘﻪ ﺳﻮم‪ ،‬اودس ﻣﻲ ﺗﺎزه ﻛړ‪ ،‬دوه‪ ،‬دوه‬
‫رﻛﻌﺘﻪ د ﺳﻔﺮ ﻟﻤﻮڼځ ﻣﻮ وﻛړ او ﻣﺦ ﭘﻪ ﻧﻨګﺮﻫﺎر وﺧﻮځﻴﺪل‪ ،‬د ﻣﺎځﻴګﺮ‬
‫ﻟﻤﻮﻧځﻮﻧﻪ ﻣﻮ ﭘﻪ ﻧﻨګﺮﻫﺎر ﻛﻲ ادا ﻛړل‪ ،‬ﺳﺘﺮګﻪ ﻟﻮﻳﺪو ﺗﻪ ﺗﻮرﺧﻢ ﺑﻨﺪر ﺗﻪ‬
‫ورﺳﻴﺪل‪ ،‬د ﺗﻮرﺧﻢ ﭘﻪ ﺑﻨﺪر ﻛښﻲ ﻣﻮ ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻧﻲ ﻋﺴﻜﺮو ﺗﻪ ﺳﻞ روﭘۍ ﭘﻪ‬
‫ﻫﻢ دې ﺧﺎﻃﺮ ورﻛړې ﭼﻲ ﻣﻮﻧږ اﻓﻐﺎﻧﺎن ﻳﻮ او ﭘﻪ ﻏﯧﺮﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ډول د‬
‫ﭘﺎﻛﺴﺘﺎن ﺧﺎوري ﺗﻪ ځﻮ‪ ،‬ﻣﺎ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻟﺮ او ﺑﺮ ‪ ...‬ﺧﺒﺮه ﻣﻲ ﻻ ﭘﻮره ﻧﻪ وه ﭼﻲ ﻣﺸﺮ ورور ﻣﻲ ﭘﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﻻس راوﻧﻴﻮ‬
‫او وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫دﻟﺘﻪ دا ﺧﺒﺮي ﻣﻪ ﻛﻮه دا د دې ﺧﺒﺮو ځﺎى ﻧﻪ دى ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﻛﻴږي ﻣﻮﻧږ ﺑﺎﻳﺪ ژر‬
‫ﺗﺮ ژره ﻣﺰل ﺗﺮ ﻣﻨﺰﻟﻪ ورﺳﻮو‪.‬‬
‫ﻛﻠﻪ ﭼﻲ د ﺧﻴﺒﺮ ﺗﺮ دروازه ﺗﯧﺮﺳﻮ ‪ ،‬دا وﺧﺖ د ﻣﺎښﺎم اذاﻧﻮﻧﻪ ﻫﻢ وﺷﻮل‪ ،‬ﭘﻪ‬
‫ﻫﻢ دې ﺳﻴﻤﻪ ﻛښﻲ د ﻳﻮ ﺟﻮﻣﺎت ﺳﺮه ﻣﻮټﺮ ودرﻳﺪ‪ ،‬د ﺟﻮﻣﺎت ﻣﺨﻲ ﺗﻪ‬
‫ﻧﺎﺳﺘﻮ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺳړې اوﺑﻪ او ﺧﺮﻣﺎوي راﻛړې روژه ﻣﺎت او ﻟﻤﻮﻧځﻮﻧﻪ‬
‫ﻣﻮ وﻛړل‪ ،‬ﭘﯧښﻮر ﺗﻪ ﭼﻲ رﺳﻴﺪﻟﻮ ﭘﻪ ﻳﻮ ﻫﻮټﻞ ﻛښﻲ ﻣﻮ ﻣړۍ وﺧﻮړه دا‬
‫ځﻜﻪ ﭼﻲ ټﻮﻟﻪ ورځ ﻣﻮ ﻫﻴڅ ﻫﻢ ﻧﻪ وو ﺧﻮړﻟﻲ ‪ .‬ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﺷﭙﻪ د ﻻﻫﻮر ښﺎر‬
‫ﺗﻪ وﺧﻮځﻴﺪو‪ ،‬ﺳﻬﺎر اذاﻧﻮﻧﻪ ﺷﻮي وو ﭼﻲ ﻻﻫﻮر ﺗﻪ ورﺳﻴﺪﻟﻮ‪ ،‬ﭘﻪ ﻫﻢ دﻏﻪ‬
‫ورځ ﻣﻮﻧږ روژه ﻧﻪ وﻧﻴﻮه ﻳﻮ ﺧﻮ د ﭘﺸﻠﻤﻲ وﺧﺖ ﺗﯧﺮ ﺳﻮى و و او ﺑﻞ ډﯦﺮ‬
‫زﻳﺎت ﺳﺘړي ﺳﻮي وو ‪.‬‬

‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪72‬‬

‫څﻮارﻟﺴﻢ اګﺴﺖ د دوه زره ﻳﻮوﻟﺴﻢ ﻣﻴﻼدي ﻛﺎل ﭼﻲ د ﭘﺎﻛﺴﺘﺎن‬

‫ﺧﭙﻠﻮاﻛۍ ورځ ﻧﻤﺎﻧځﻞ ﻛﯧﺪه‪ ،‬ﭘﻪ ﻻﻫﻮر ﻛښﻲ زﻣﻮﻧږ ﻟﻮﻣړۍ ورځ وه‪.‬‬
‫ګﺎم ﭘﻪ ګﺎم ﺷﻮر_ﻣﺎﺷﻮر ﺟﻮړ وو‪ ،‬ﺷﭙﯧﻠۍ او ﺳﻨﺪري ﻏږﻳﺪې‪ ،‬ﻻري او‬
‫ﻛﻮڅﯥ ﻳﯥ د ﭘﺎﻛﺴﺘﺎن ﭘﻪ ﻣﻠﻲ ﺑﻴﺮﻏﻮﻧﻮ ښﺎﻳﺴﺘﻪ ﻛړي وې‪ ،‬د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ او‬
‫ځﻮاﻧﺎﻧﻮ ﭘﻪ ﻏﺎﻣﺒﻮرو د ﺳﭙﻮږﻣۍ او ﺳﺘﻮري ﻧښﻪ اﻧځﻮر وه‪ ،‬ﺗﺮ دې‬
‫وړاﻧﺪي ﻣﺎ د ﻛﻮم ﺑﻞ ﻳﺎ ﺧﭙﻞ ﻫﻴﻮاد د ﺧﭙﻠﻮاﻛۍ ورځ ﻧﻤﺎﻧځﻞ ﻧﻪ وو‬
‫ﻟﻴﺪﻟﻲ‪ ،‬دوري‪ ،‬دوري ﻻ ډﯦﺮ ﭘﻪ ﻧﻨﺪارو ﭘﺴﯥ وګﺮځﻴﺪم‪ ،‬ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﭘﻪ‬
‫ﺗﻠﻮﻳﺰون ﻛښﻲ د ﻫﻢ دې ورځ ﭘﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺧﺒﺮي ﻛﯧﺪې او د ﺧﭙﻞ ﻫﻴﻮاد د‬
‫ﻣﻠﻲ دﻓﺎع ﻋﺴﻜﺮ او ﻣﻬﻴﻤﺎت ﻳﯥ ﻧﻨﺪارې ﺗﻪ وړاﻧﺪي ﻛﻮل‪.‬‬
‫ﺷﭙﯥ او ورځﻲ ﺗﯧﺮﻳﺪﻟﯥ د ﻛﻮﭼﻨﻲ اﺧﺘﺮ ورځ را ورﺳﯧﺪه ‪ ،‬اﺧﺘﺮ ﻣﺮ ور وو‬
‫ﻳﺎ ﻛﻪ ﻣﻮﻧږ ﻟﻪ اﺧﺘﺮه ﻣﺮور وو‪ ،‬د ﻛﻠﻲ ﭘﻪ ﻧﺴﺒﺖ اﺧﺘﺮ ډﯦﺮ ﺳﻮړ او ﺑﯥ ﺧﻮﻧﺪه‬
‫راﺑﺎﻧﺪي ﺗﯧﺮ ﺳﻮ‪ ،‬ﺗﺮ اﺧﺘﺮ وروﺳﺘﻪ ﻣﻮ ﭘﻪ ﻛﺎروﻧﻮ ﭘﻴﻞ وﻛړ‪ ،‬د ﻧﻴﻤﻜﻮ ﭘﻪ ﻳﻮه‬
‫ﻓﺎﺑﺮﻳﻜﻪ ﻛﻲ ﻣﻮ ﻛﺎر ﻛﺎوه‪ ،‬زه ﺑﻪ د ورځﻲ ﻣﻬﺎل ورﺗﻠﻢ‪ ،‬ﻣﺸﺮ او ﺗﺮ ﻣﺎ ﻛﺸﺮ‬
‫ورور ﺑﻪ د ﺷﭙﯥ ‪.‬‬
‫ﻣﺎﺗﻪ ﻳﻲ درې زره ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻧۍ روﭘۍ ﺗﻨﺨﻮا وټﺎﻛﻠﻪ‪ ،‬زﻣﻮﻧږ ﻛﻮر ﭼﻲ ﭘﻪ‬
‫ﻛﺮاﻳﻪ ﻣﻮ ﻧﻴﻮﻟﻰ وو‪ ،‬ﻟﻪ ﻓﺎﺑﺮﻳﻜﯥ څﺨﻪ ډﯦﺮ ﻟﻴﺮي وو‪ ،‬دﺷﭙﯥ ﻟﺨﻮا ﺑﻪ ﭘﻪ‬
‫ﻓﺎﺑﺮﻳﻜﻪ ﻛښﻲ ﭘﺎﺗﻲ ﻛﯧﺪم ‪،‬د ﻏﺮﻣﯥ ﻣړۍ د ﻓﺎﺑﺮﻳﻜﯥ ﭘﻪ څښﺘﻦ وه‪،‬‬
‫ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻲ ﻧﻪ ﺧﻮړﻟﻪ‪ ،‬د ﺳﻬﺎر ﻧﺎﺷﺘﻪ ﻳﻮ ګﻴﻼس ﭼﺎى او ﭘﺮاټﻪ ﻣﻲ ﻟﻪ‬
‫ﻧﮋدې ﻫﻮټﻞ څﺨﻪ ﭘﻪ ﭘﻮر اﺧﻴﺴﺘﻞ ‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﭼﻲ د ﻣﻴﺎﺷﺘﻲ اﺧﻴﺮه ﺳﻮه‪ ،‬ﺗﻨﺨﻮا‬
‫ﻳﯥ راﻛړه‪ ،‬زه ﻣﺨﻜﻲ ﻟﻪ دې ﭼﻲ ﻛﻮرﺗﻪ وﻻړ ﺳﻢ ﻫﻮټﻞ ﺗﻪ ورﻏﻠﻢ زﻣﺎ د‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪73‬‬
‫ﻧﺎﺷﺘﯥ ﻳﻮ زره ﭘﻴﻨځﻪ ﺳﻮه روﭘۍ ﺳﻮي وې ﻫﻐﻪ ﺗﻪ ﻣﻲ روﭘۍ ورﻛړې او ﻟﻪ‬
‫ﭘﺎﺗﻲ ﻧﻴﻤﻰ روﭘﻴﻮ ﺳﺮه ﻛﻮر ﺗﻪ روان ﺳﻮم ‪.‬‬
‫ﭘﻪ ﻫﻢ دﻏﻪ ﺷﭙﻮ ورځﻮ ﻛښﻲ زﻣﻮﻧږ د ﻳﻮ ﻛﻠﻴﻮال ﺳﺮه ﭘﻪ ﺗﻠﻴﻔﻮن وﻏږﻳﺪم‪،‬‬
‫ﻣﺎ د ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه ﻫﻐﻪ ﻣﻲ ﭘﻪ ځﻮاب ﻛښﻲ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ د ﻣﻠﻲ اﻣﻨﻴﺖ ﻛﺴﺎﻧﻮ د ﺳړك ﻟﻪ ﻏﺎړي ﺳﺮه د ﻣﺎﻳﻦ‬
‫اﻳښﻮدﻟﻮ ﭘﻪ ﻣﻬﺎل ﻧﻴﻮﻟﻰ او ﺑﻨﺪي دى‪.‬‬
‫ﻛﻠﻪ ﭼﻲ د ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﻟﻪ ﺑﻨﺪي ﻛﯧﺪﻟﻮ زﻣﻮږ ﻛﻮرﻧۍ ﺧﺒﺮه ﺳﻮه‪ ،‬ډﯦﺮ ﺧﻔﻪ‬
‫ﺷﻮل‪ ،‬ﻫﻢ دا وﺟﻪ وه ﭼﻲ ﭘﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﻧﺪي ﻳﯥ ﺑﺎور ﻟﻪ ﻻﺳﻪ ورﻛړ او زه ﻳﯥ ﻟﻪ‬
‫درس وﻳﻠﻮ ﻣﻨﻊ ﻛړم ﻣﺪرﺳﯥ ﺗﻪ ﻳﯥ د ﺗﻠﻮ اﺟﺎزه ﻧﻪ راﻛﻮﻟﻪ‪.‬‬
‫ﻟﻪ ﻫﻐﻪ وروﺳﺘﻪ ﻣﻮږ درې ﺳﺮه وروڼﻮ د اﻳﻠﻔﻲ ﭘﻪ ﻓﺎﺑﺮﻳﻜﻪ ﻛښﻲ ﻛﺎر ﭘﻴﻞ‬
‫ﻛړ‪ ،‬ﻫﺮ ﻳﻮ ﺗﻪ ﻳﯥ اوه‪ ،‬اوه زره ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻧۍ روﭘۍ ﺗﻨﺨﻮا وټﺎﻛﻠﻪ‪ ،‬دوه‬
‫ﻣﻴﺎﺷﺘﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ وﻛړ د اﻳﻠﻔﻲ د ډﯦﺮ زﻳﺎت ګﻴﺲ او ﻛﻜړي ﻫﻮا ﺗﻨﻔﺲ د‬
‫ﺳﻴﻨﯥ درد او ټﻮﺧﻲ ﭘﻪ ﻧﺎروﻏۍ اﺧﺘﻪ ﻛړم ﺑﺸﭙړه ﻣﻴﺎﺷﺖ ﻛﺎر ﺗﻪ ﻧﻪ ووﺗﻢ‪،‬‬
‫ډاﻛﺘﺮاﻧﻮ راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺗﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻮا ﺑﺪﻟﻪ ﻛړې ﻧﺎﻣﻤﻜﻦ ﭼﻲ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻳﻮه ﻣﺤﺪوده ﻓﻀﺎ ﻛښﻲ ښﻪ ﺳﯥ‬
‫ﺗﺮڅﻮ دي ازاده ﻫﻮا ﺗﻨﻔﺲ ﻛړې ﻧﻪ وي‪.‬‬
‫د ادې ﭘﻪ ﻣﺸﻮره ﺧﭙﻞ ﻫﻴﻮاد ﺗﻪ راﺳﺘﻮن ﺳﻮم او ﻳﻮځﻞ ﺑﻴﺎ ﻣﻲ ﭘﻪ ﻣﺪرﺳﻪ‬
‫ﻛښﻲ درﺳﻮﻧﻪ ﭘﻴﻞ ﻛړل دا ﻣﺪرﺳﻪ زﻣﻮﻧږ د وﻻﻳﺖ ) ﭘﻜﺘﻴﻜﺎ( ﭘﻪ ﻳﻮه ﻧﮋدې‬
‫ﺳﻴﻤﻪ ﻛښﯥ وه‪.‬‬

‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪74‬‬

‫دﻟﺘﻪ ﻣﻲ ﻳﻮ ﺑﻞ ښﻪ ﻣﻠګﺮى ﻫﻢ ﭘﻴﺪا ﻛړ‪ ،‬درﺳﻮﻧﻪ ﭘﻴﻞ ﺷﻮل‪ ،‬دې ﻣﻠګﺮي ﭘﻪ‬
‫درﺳﻮﻧﻪ ﻛﻲ زﻣﺎ ﺳﺮه ډﯦﺮه ﻣﺮﺳﺘﻪ ﻛړه او ﻫﻢ دا رﻧګﻪ د اړﺗﻴﺎ وړ ﺷﻴﺎﻧﻮ د‬
‫اﺧﻴﺴﺘﻠﻮ ﻟﭙﺎره ﻳﯥ ﭘﻴﺴﯥ ﻫﻢ راﻛﻮﻟﯥ‪ ،‬ﻛﻠﻪ‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ ﻫﻢ ورﺳﺮه ﺗﻠﻢ‪،‬‬
‫ﻣﻮر ﻳﯥ ډﯦﺮه ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻪ ښځﻪ وه‪ ،‬زه ﻳﯥ ﻫﻢ ﺧﭙﻞ زوى ﻛړم‪ ،‬د ﺟﻤﻌﯥ ورځ ﭼﻲ‬
‫رﺧﺼﺖ ﺑﻪ ﺳﻮم ﻟﻪ ده ﺳﺮه ﺑﻪ ﻳﻮ وار ﺿﺮور ﻛﻮر ﺗﻪ ﺗﻠﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ ورﻏﻠﻢ ﻣﻮر ﺑﻪ‬
‫ﻳﻲ ﺧﻔﻪ ﻛﯧﺪه‪ ،‬زﻣﺎ ﺑﺮﺧﻪ وﭼﻪ او ﻟﻤﺪه ﻣﻴﻮه ﺑﻪ ﻳﯥ ﻣﺪرﺳﯥ ﺗﻪ راﻟﻴږﻟﻪ‪ ،‬ﻣﺎﺗﻪ‬
‫ﻫﻢ ﻟﻜﻪ ﺧﭙﻠﻪ ادې داﺳﻲ زړه ﺗﻪ راﻧﮋدې وه‪.‬‬
‫د ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ څﻮ ﻧﻮرو ﺷﺎګﺮداﻧﻮ ﻫﻢ ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﻣﺪرﺳﻪ ﻛښﻲ درس واﻳﻪ‪،‬‬
‫د ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻮم ﺑﻪ ﻳﯥ ﻫﺮوﺧﺖ ﭘﻪ ﺧﻮﻟﻪ وو‪ ،‬ﺧﺼﻮﺻﺎً د ﻣﻮﻟﻮي ﺻﺎﺣﺐ‬
‫ﻳﻮه ﺷﻴﺒﻪ ﻫﻢ ﻟﻪ ﻳﺎده ﻧﻪ ووت‪ ،‬ﻗﺎرى ﺻﺎﺣﺐ رښﺘﻴﺎ ﭼﻲ د اﺧﻼﻗﻮ ﻳﻮه ښﻪ‬
‫ﻧﻤﻮﻧﻪ وه‪ ،‬د ﻫﻐﻪ ﺑﻨﺪﻳﺨﺎﻧﯥ ﺗﻪ ﺗګ ﭘﻪ ﺷﺎګﺮداﻧﻮ ډﯦﺮ اﺛﺮ ﻛﺎوه ځﻜﻪ ﺧﻮ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ ﻫﺮ وﺧﺖ د زﻧﺪان ﻇﻠﻤﻮﻧﻪ ﺑﻴﺎﻧﻮل او زﻣﻮﻧږ ﭘﻪ ﻏﻮږوﻧﻮ‬
‫ﻛښﻲ ﺑﻪ ﻳﯥ د ﻗﺎري ﺻﺎﺣﺐ د ﺧﻼﺻﻮن ﻟﭙﺎره د ﭘﺎڅﻮن ﺧﺒﺮي راڅڅﻮﻟﯥ‬
‫ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻫﻐﻪ ﺑﻨﺪﻳﺎن ﭼﻲ ﺣﺎﻓﻆ او ﻳﺎ دﻳﻨﻲ ﻋﺎﻟﻢ وي‪ ،‬ﭘﻪ ﺑﯧﻼ ﺑﯧﻠﻮ ﺑﻬﺎﻧﻮ ﺗﺮ ﺳﺨﺘﻮ‬
‫ﺷﻜﻨﺠﻮ ﻧﻴﻮل ﻛﻴږي‪ ،‬ﺧﻮب ﺗﻪ ﻳﯥ ﻧﻪ ﭘﺮﻳږدي‪ ،‬ﺑﺮﻗﻲ ﺷﺎټﻮﻧﻪ ورﻛﻮي د‬
‫ﻣﺮګ ﺗﺮ ﭘﻮﻟﻲ ﻳﯥ رﺳﻮي‪ ،‬دوى ﺗﻪ ﭘﻪ ﻛﺎل ﻛﻲ ﻳﻮه ﺟﻮړه ﺟﺎﻣﯥ ورﻛﻮل‬
‫ﻛﻴږي‪ ،‬ﺧﭙﻠﻲ ﺟﺎﻣﯥ ﻧﻪ ور ﭘﺮﻳږدي‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﺷﻴﺎن ﭼﻲ د ﺳﺮه ﺻﻠﻴﺐ ﻟﻪ ﺧﻮا‬
‫ﺑﻨﺪﻳﺎﻧﻮ ﺗﻪ ورﻛﻮل ﻛﻴږي ﻋﺴﻜﺮ ﻳﯥ ﭘټﻮي‪ ،‬اوﺑﻪ او ﺧﻮراك ﭘﺨﭙﻞ وﺧﺖ ﻧﻪ‬
‫ورﺗﻪ رﺳﻴږي‪ ،‬او ﻫﻢ دارﻧګﻪ ځﻨﻲ ﺑﻨﺪﻳﺎن ﻟﻪ روﻏﺘﻴﺎﻳﻲ ﺳﺘﻮﻧﺰو ﺳﺮه ﻣﺦ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪75‬‬
‫وي‪ ،‬ﻛﻮرﻧﻴﻮ ﺗﻪ ﻳﯥ د ﻧﻮﻣﻮړي د ﻋﻼج ﻟﭙﺎره اﺟﺎزه ﻧﻪ ورﻛﻮل ﻛﻴږي او ﻧﻪ‬
‫ﻫﻢ دوى د ﺑﻨﺪﻳﺎﻧﻮ ﺗﺪاوي ﻛﻮي‪ ،‬ﭼﻲ ﻟﻪ اﻣﻠﻪ ﻳﯥ ډﯦﺮ ﺑﻨﺪﻳﺎن ﻣړه ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﭘﻪ دې ورﺳﺘﻴﻮ ﻛښﻲ ﻣﻲ دا ﻣﻠګﺮى وﺧﺖ ﻧﺎ وﺧﺘﻪ ﭘﻪ اوﻧۍ ﻛﻲ څﻮ‪ ،‬څﻮ‬
‫واره ﻟﻪ ﻣﺪرﺳﯥ څﺨﻪ د ﻛﻮر ﭘﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﻪ وﻻړو ﺑﻶﺧﺮه ﭘﺴﯥ ورك ﺳﻮ او ﻧﻪ‬
‫راﻏﻰ‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻣﻮﻧږ ﺧﺒﺮﻳﺪل ﻫﻐﻪ ﺑﻠﻲ ﻣﺪرﺳﯥ ﺗﻪ ﺗﻠﻠﻰ وو‪.‬‬
‫زه ﻳﻮ څﻪ وﺧﺖ ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﻣﺪرﺳﻪ ﻛښﻲ ﭘﺎﺗﻲ ﺳﻮم او ﺧﭙﻞ درﺳﻮﻧﻪ ﻣﻲ‬
‫وﻳﻞ‪ ،‬ﻳﻮه ورځ ﻳﻮ ﻃﺎﻟﺐ دا ﺧﺒﺮه وﻛړه ﭼﻲ ﺧﺒﺮه ﺳﭙﻴﻨﻪ ده‪:‬‬
‫_ ﻟﻪ ﻧﻦ وروﺳﺘﻪ ﺑﻪ د ﻣﻼ ﺻﺎﺣﺐ ﻟﻪ ﻛﻮره د ﻣﺪرﺳﯥ ﭼڼﻴﺎﻧﻮ ﺗﻪ اوﺑﻪ ﻧﻪ‬
‫راځﻲ دا ځﻜﻪ ﭼﻲ د ﻣﻼ ﺻﺎﺣﺐ ﻟﻮر ﻟﻪ ﭼڼﻴﺎﻧﻮ ﺳﺮه ﺳﭙﻴﻦ ﺳﺘﺮګﯥ ﻛﻴږي‪.‬‬
‫ﻳﻮ ﺑﻞ ﻃﺎﻟﺐ ﺗﺮ ﻛړﻛۍ ﺳﺮ را اﻳﺴﺘﻪ ﻛړ ﭼﻲ زﻣﻮږ ﺧﺒﺮي ﻳﯥ اورﻳﺪﻟﯥ‬
‫ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ښﻪ ﻧﻮ څﻪ ﺑﻪ ﻛﻮو ﭘﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻛښﻲ ﺗﻮدې څﻪ ﭼﻲ ﻳﺨﯥ اوﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺴﺘﻪ‬
‫ﻣﺠﺒﻮر ﻳﻮ ﭼﻲ د ﻣﻼﺻﺎﺣﺐ ﻟﻪ ﻛﻮره د اوداﺳﻪ او څښﺎك ﻟﭙﺎره اوﺑﻪ‬
‫راوړو‪ ،‬ﻛﻠﻰ ﻛﻮﻣﻪ داﺳﻲ ﻋﺎﻣﻪ وﻳﺎﻟﻪ ﻳﺎ ﻧﻠﻜﻪ ﻧﻠﺮي ﭼﻲ د ﻧﻮرو ﺧﻠﻜﻮ ﺳﺮه‪،‬‬
‫ﺳﺮه د ﻣﺪرﺳﯥ ﭼڼﻴﺎن ﻫﻢ اوﺑﻪ ورڅﺨﻪ راوړي‪.‬‬
‫دا ﺧﺒﺮي ﻧﻦ د ﻣﻼﺻﺎﺣﺐ او ﭼڼﻴﺎﻧﻮ ﺗﺮ ﻣﻨځ ﻫﻢ ﺳﻬﺎر ﻟﻪ ﻟﻤﺎﻧځﻪ وروﺳﺘﻪ‬
‫وﺳﻮې‪ ،‬دوئ ﭘﺮﻳﻜړه وﻛړه ﻟﻪ ﻧﻦ وروﺳﺘﻪ ﺑﻪ اوﺑﻪ د ګﻞ اﻏﺎ ﺧﺎن ﻟﻪ ﻛﻮره‬
‫راوړي ځﻜﻪ د ﻫﻐﻮئ ﻛﻮر د ﻣﻼ ﺻﺎﺣﺐ د ﻛﻮر ﭘﻪ ﻧﺴﺒﺖ و دوئ ﺗﻪ ﻧﮋدې‬
‫دى؛ اوس ﭼﻲ ګﻞ اﻏﺎ ﺧﺎن څﻪ واﻳﻲ دا ﺑﻪ وروﺳﺘﻪ ﻣﺎﻟﻮﻣﻪ ﺳﻲ ‪.‬‬
‫ﻏﺮﻣﻪ ﭼﯥ د ﺷﻨﻮ ﺳﺘﺮګﻮ ﭼڼﻲ د ګﻞ اﻏﺎ ﺧﺎن ﻛﻮر ﺗﻪ د اوﺑﻮ ﻟﭙﺎره ورﻏﻠﻰ‪،‬‬
‫ﻳﻮه ﺑﻮﻛﻪ اوﺑﻪ ﻳﯥ ورﻛړې ﭼﻲ دا ﺑﻪ ﻳﯥ ﻟﻮﻣړﻧۍ او اﺧﺮﻧۍ ﺑﻮﻛﻪ اوﺑﻪ وي‬
‫ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﻧﻪ راځﯥ‪ ،‬ځﻜﻪ ﺷﻴﻦ ﺳﺘﺮګﻰ ﭼڼﻰ د ګﻞ اﻏﺎ ﺧﺎن اﻛﺎ د ﻣﻴﺮﻣﻨﻲ ﭘﻪ‬
‫ﺳﺘﺮګﻮ ﺑﻴﺨﻲ ښﻪ ﻧﻪ ورځﻲ‪.‬‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‬
‫_ ﻧﻮ ﭼﺎره څﻪ ده؟‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪76‬‬
‫ﻃﺎﻟﺐ ﭘﻪ ﻏﺼﻪ ﺳﻮ وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_دوئ واﻳﻲ ﭼﻲ ﺷﻨﯥ ﺳﺘﺮګﻰ ﺑﻪ ﻧﻪ ورځﻲ ﻛﻮم ﺑﻞ ﻳﻮ دي اوﺑﻪ راوړي‬
‫ﻣﻬﻤﻪ ﻧﻪ ده ﭼﻲ ﺷﻴﻦ ﺳﺘﺮګﻰ ﺑﻪ اوﺑﻪ راوړي ‪.‬‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﺷﻴﻦ ﺳﺘﺮګﻰ ﺑﻪ څﻪ ﻛﻮي د ﭘﻴﺎﻟﻮ وﻳﻨځﻠﻮ ﻫﻢ ﻧﻪ دى ﺗﯧﺮه ﺷﭙﻪ ﻳﯥ ﻫﻢ د‬
‫ﻧﺎﻇﻢ اﻟﻄﻠﺒﺎ ګﻴﻼس ﻣﺎت ﻛړى وو؛ ور زﻳﺎﺗﻪ ﻣﻲ ﻛړه‪:‬‬
‫_ ﺳﻤﻪ ده ﺷﻴﻦ ﺳﺘﺮګﻰ ﺑﻪ وﭼﻪ ډوډۍ راټﻮﻟﻮي‪ ،‬ﻛﺎﻛﻮ ﺑﻪ دﻳګ ﭘﺨﻮي‪،‬‬
‫اﻣﻴﻦ ﺑﻪ د ګﻞ اﻏﺎ ﺧﺎن اﻛﺎ ﻟﻪ ﻛﻮره اوﺑﻪ راوړي ﻓﻴﺼﻠﻪ وﺳﻮه‪.‬‬
‫اوس ټﻮل ﺧﭙﻞ‪ ،‬ﺧﭙﻞ ﻛﺎروﻧﻪ ﻛﻮي ﻻﻛﻦ ﻣﻼ ﺻﺎﺣﺐ درس ﺗﻪ ﻧﻪ راځﻲ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻳﯥ وﻛړو ﭼﻲ څﻪ ﻛﻴﺴﻪ ده؛ ﻟﻮر ﻳﯥ ﻣﺎځﻴګﺮ ﻏﻮا ﭘټﻲ ﺗﻪ ﺑﻴﻮﻟﯥ‪،‬‬
‫ﻣﻴﺮﻣﻦ ﻳﯥ ﻫﻢ دروازې ﺗﻪ ﭘﻪ ﭘﻴﺸﻮ ﭘﺴﯥ راوﺗﻠﻲ وه‪ ،‬ﺧﻮ ﻣﻼ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻦ‬
‫څﻮوﻣﻪ ده ﺟﻮﻣﺎت ﺗﻪ ﻧﻪ راځﻲ ﻛﻠﻴﻮال ﻳﯥ ﻟﻪ ﭼﺎ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړي ؟‬
‫زه ﭘﺨﭙﻠﻪ ﻛﻪ څﻪ ﻫﻢ د ﻣﻼﺻﺎﺣﺐ ﺳﺮه ﻣﻲ دوﻣﺮه ﻧﻪ ﻟګﻴږي ﺑﺎﻳﺪ ورﺳﻢ او‬
‫ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻳﯥ وﻛړم‪ ،‬ورﻏﻠﻢ ﻣﻴﺮﻣﻦ ﻳﯥ ﭘﻪ څﻜﻮ ﺷﻮﻧډو ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﺧﺒﺮه ﻧﻪ ﻳﻢ !‬
‫ﺑﻴﺮﺗﻪ راﻏﻠﻢ او ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﻓﻜﺮ ﻛښﻲ وم ﻧﺎﻇﻢ ﺗﻪ ﻣﻲ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻧﻦ ﻫﻮا ﺳﻤﻪ ده؛ د ﻣﻼﺻﺎﺣﺐ اﺣﻮال ﺑﻪ ﻳﻮ ﻧﻪ ﻻ ﻳﻮ څﻮك راوړي‪ ،‬ﺗﻪ‬
‫ﻳﻮځﻞ د ﻣﻴﺮ اﺣﻤﺪ ﻛﻮر ﺗﻪ ورﺳﻪ ﻣﻴﺮ اﺣﻤﺪ د ﻣﻼ ﺻﺎﺣﺐ ﭘﻮخ ﻳﺎر دى‪.‬‬
‫_ﻣﻴﺮ اﺣﻤﺪ ﺗﻪ ورﻏﻠﻢ ﻫﻐﻪ ﻫﻢ واﻳﯥ ‪:‬‬
‫ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﻳﻢ !‬
‫اوس ﭼﺎره څﻪ ده؟‬
‫ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﻓﻜﺮ ﻛﻲ وم؛ ﭘﺮﻟﭙﺴﯥ دوه‪ ،‬درې د ﻣﻮټﺮ ﻫﺎرن ووﻫﻞ ﺳﻮ‪ ،‬ور‬
‫ووﺗﻢ ﻧﺎ اﺷﻨﺎ څﻮك دى‪ ،‬دﺳﻤﺎل ﻳﯥ ﺗﺮ ﺧﻮﻟﯥ ﺗﺎو ﻛړى‪ ،‬را ښﻜﺘﻪ ﺳﻮ‪ ،‬د‬
‫ﻣﻮټﺮ ﻛﻴڼ اړخ ﺗﻪ ﻳﯥ ﻣﻨډه ﻛړه دروازه ﻳﯥ ور ﺧﻼﺻﻪ ﻛړه‪ ،‬ﻣﻼ ﺻﺎﺣﺐ را‬
‫ښﻜﺘﻪ ﺳﻮ‪ ،‬ﻣﻮټﺮ ﻳﯥ رﺧﺼﺖ ﻛړ او ﻛﻮر ﺗﻪ ﻧﻨﻮوت‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪77‬‬
‫ﻣﺎځﻴګﺮ ﻟﻤﺎﻧځﻪ ﺗﻪ ﺟﻮﻣﺎت ﺗﻪ راﻏﻰ زﻣﺎ د ﻳﻮې ﭘﻮښﺘﻨﻲ ﭘﻪ ځﻮاب ﻛښﯥ‬
‫ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﭘﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻛﯥ د اوﺑﻮ ﻧﻪ ﺷﺘﻮن دا ﻫﺮڅﻪ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻛﺘﻮ ﺳﺮه ﻣﻲ د ښﻜﺘﻪ‬
‫وﻟﺴﻮاﻟۍ څﺨﻪ ﭼﻨﺪه را ټﻮﻟﻪ ﻛړه‪ ،‬ﺗﺮ څﻮ دا ﺳﺘﻮﻧﺰي ورﺑﺎﻧﺪي ﺣﻞ او ﺑﻞ ﺗﻪ‬
‫ﻣﻮ ﻻس اوږد ﻧﻪ ﺷﻲ‪.‬‬
‫څﻮ ﺷﭙﯥ وروﺳﺘﻪ ﻣﻼ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻮټﺮ ﻫﻢ واﺧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻛﻠﻪ‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﻳﯥ د دروازې‬
‫ﻣﺨﻲ ﺗﻪ ﭘﻪ ﭼڼﻴﺎڼﻮ وﻳﻨځﻪ؛ او ﻫﻮ رښﺘﻴﺎ ﻟﻪ ﻣﻼ ﺻﺎﺣﺐ ﺳﺮه ﺳﻮر رﻧګﻪ‬
‫ﺳﺮاﭼﻪ ﻣﻮټﺮ ﺑﻴﺨﻲ ښﻪ ښﻜﺎري ﺧﻮ ﺑﺸﭙړ ﻛﺎل ووت د ګﻞ اﻏﺎ ﺧﺎن ﻟﻪ ﻛﻮره‬
‫اوﺑﻪ راځﻲ ﭘﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻛﻲ د اوﺑﻮ ﻧﻴﺴﺘﻲ‪ ،‬ﻫﺴﺘﻲ ﻧﻪ ﺳﻮه‪.‬‬

‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪78‬‬

‫د ﺷﭙﯥ ﻧﺎوﺧﺘﻪ ډﯦﺮ ﺗږى ﺳﻮى وم‪ ،‬را ﭘﻮرﺗﻪ ﺳﻮم ﭘﻪ ﺑﺪﻧۍ ﻛښﻲ اوﺑﻪ ﻧﻪ‬
‫وې‪ ،‬ﭘﻪ اوﺑﻮ ﭘﺴﯥ د ﻣﺪرﺳﯥ اﻧګړ ﺗﻪ راووﺗﻢ ﺳﭙﻮږﻣۍ ﺑﺸﭙړه وه او ټﻮل‬
‫اﻧګړ ﻳﯥ روښﺎﻧﻪ ﻛړى وو‪ ،‬دا وﺧﺖ ﻛﻪ ګﻮرم د ﻣﺪرﺳﯥ ﻟﻪ څﻠﻮرو ﺧﻮاوو د‬
‫ﻟﻴﺰر ﺳﺮې ﺑﺘۍ را ﺑﺎﻧﺪي واﭼﻮل ﺳﻮې‪ ،‬وډار ﺳﻮم ﭘﺮﺗﻪ ﻟﻪ دې ﭼﻲ اوﺑﻪ‬
‫وڅښﻢ ﻣﺪرﺳﯥ ﺗﻪ ﻧﻨﻮﺗﻢ او ﻧﻮر ﭼڼﻴﺎڼ ﻣﻲ راوﻳښ ﻛړل‪ ،‬ﻣﺨﺎﻣﺦ دروازه‬
‫ﺧﻼﺻﻪ ﺳﻮه او د اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﺎﻧﻮ ټﺎﻧﻚ د ﻣﺪرﺳﯥ اﻧګړ ﺗﻪ را دﻧﻨﻪ ﺳﻮ‪ ،‬څﻮ ﺗﻨﻪ‬
‫اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﻋﺴﻜﺮو د ﺑﺎم ﻟﺨﻮا ﭼﻮﺗﺮې ﺗﻪ راټﻮپ ﻛړل‪ ،‬ﺧﻮﻧﻲ ﺗﻪ راﻧﻨﻮﺗﻞ‪،‬‬
‫زﻣﻮږ ﭘﻪ ﺳﺮوﻧﻮ ﻳﯥ د ټﻮﭘﻚ ﺷﭙﻴﻠۍ وﻧﻴﻮې‪ ،‬ﭘﻪ ﺧﻮﻟﻮ ﻳﯥ ﭘټۍ را وﺗړﻟﯥ او‬
‫اﻧګړ ﺗﻪ ﻳﯥ راوﻳﺴﺘﻞ ‪ ،‬زﻣﺎ ﭘﻪ ﺷﻤﻮل ټﻮل ﭼڼﻴﺎن ﺣﻴﺮان وو او ﻫﻐﻪ ﻋﺴﻜﺮ‬
‫ﻳﯥ څﺎرل ﭼﻲ زﻣﻮږ ﺑﺴﺘﺮې ﻳﯥ ﺗﺮ ﻛړﻛۍ اﻧګړ ﺗﻪ را ﻏﻮرځﻮﻟﯥ‪ ،‬د‬
‫اﺷﭙﺰﺧﺎﻧﯥ ور ﻳﯥ ﻣﺎت ﻛړ‪ ،‬ښﻪ ﺗﺮ ډﯦﺮه ﻳﯥ ﺗﻼﺷﻲ وﻛړه ﻓﻜﺮ ﻛﻮم ﻫﻐﻪ څﻪ‬
‫ﭼﻲ دوى ﻳﯥ ﭘﻪ ﻟټﻪ وو ﭘﻴﺪا ﻧﻪ ﻛړل‪ ،‬دوه ﺗﻨﻪ ﻋﺴﻜﺮ زﻣﺎ ﺧﻮا ﺗﻪ راﻏﻠﻞ زﻣﺎ‬
‫ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ ﻳﯥ ﭘټۍ ﺧﻼﺻﻪ ﻛړه‪ ،‬ﻳﻮ ﺗﻦ ﻋﺴﻜﺮ ﭼﯥ زه ﻳﯥ ﺗﺮ ﻣټ ﻧﻴﻮﻟﻰ وم‬
‫راﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ زه ﻟﻪ دوى ﺳﺮه اﻓﻐﺎن ژﺑﺎړن ﻳﻢ دا اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﻋﺴﻜﺮ ﻏﻮاړي ﻟﻪ ﺗﺎ څﺨﻪ‬
‫څﻮ ﭘﻮښﺘﻨﻲ وﻛړي ‪ ،‬اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﻋﺴﻜﺮ ﻟﻪ ژﺑﺎړن ﺳﺮه ﺧﺒﺮې ﻛړې ژﺑﺎړن زﻣﺎ‬
‫څﺨﻪ ﭘﻮښﺘﻨﻲ ﻛړې او ځﻮاﺑﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﻋﺴﻜﺮ ﺗﻪ وﻳﻞ ‪:‬‬
‫_ ﻧﻦ ﺳﺘﺎﺳﻮ ﭘﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻛښﯥ د ﻧﺎﺑﻠﺪه ﻛﺴﺎﻧﻮ ﻧﺎﺳﺘﻪ وه؟‬
‫وﻣﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪79‬‬
‫_ ﻓﻜﺮ ﻧﻪ ﻛﻮم‪ ،‬ﻧﻦ ﻣﻮږ ﻳﻮازي وو او ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ ﻫﻢ ﭘﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻛښﻲ‬
‫ﻧﺴﺘﻪ‪.‬‬
‫ژﺑﺎړن ځﺎن او د ټﻮﭘﻚ ﺷﭙﯧﻠۍ ﺳﻤﻪ ﻛړه ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﺗﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺒﺮي ﭘټﻲ ﻧﻪ ﻛړې ﻣﻮږ ﻛﻮﻻى ﺳﻮ ﺗﺎﺳﻮ ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ﻳﻮﺳﻮ او د‬
‫ﺟﯧﻞ ﭘﻪ ﺗﻴﺎرو ﻛﻲ ﻣﻮ ﺑﻨﺪ ﻛړو ‪.‬‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ زه رښﺘﻴﺎ واﻳﻢ !‬
‫ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ﻳﯥ روان ﻛړم ﭘﻪ داﺳﻲ ﺣﺎل ﻛﻲ ﭼﻲ ﻻس ﻳﯥ زﻣﺎ ﭘﻪ اوږه ﻧﻴﻮﻟﻰ‬
‫وو ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ آﻳﺎ ﻛﻠﻪ ﻫﻢ دﻟﺘﻪ د ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ ﻳﺎ ﻛﻮﻣﻲ ﺑﻠﻲ ﻧﺎﺑﻠﺪه ډﻟﻲ ﻧﺎﺳﺘﻪ ﻛﻴږي ﻳﺎ ﺳﻮې‬
‫ده؟‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻣﻴﺎﺷﺖ ووﺗﻪ ﭼﻲ ﻣﺪرﺳﯥ ﺗﻪ راﻏﻠﻰ ﻳﻢ داﺳﻲ څﻪ ﻣﻲ ﻧﻪ دي ﻟﻴﺪﻟﻲ‪،‬‬
‫ﻳﻮازي ﻣﻮږ او ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ دﻟﺘﻪ وي‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﻫﻢ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ درس راﺗﻪ وواﻳﻲ‬
‫ﺑﻴﺮﺗﻪ ځﻲ‪.‬‬
‫زه ﻳﯥ ﭘﺮﯦښﻮدم ژﺑﺎړن اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﻋﺴﻜﺮ ﺗﻪ ورﻏﻰ‪ ،‬ﻳﻮ ﺑﻞ ﻋﺴﻜﺮ ﻟﻪ ټﻮﻟﻮ‬
‫ﭼڼﻴﺎڼﻮ ﺗﻼﺷﻲ واﺧﻴﺴﺘﻪ ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ ﭘټۍ ورﺧﻼﺻﻲ ﻛړې‪ ،‬ټﺎﻧﻜﻮﻧﻮ‬
‫ﺗﻪ وﺧﺘﻞ او ﺣﺮﻛﺖ ﻳﯥ وﻛړ‪ ،‬ﻣﻮږ ﻻ د ﻣﺪرﺳﯥ د ګډوډ ﺳﺎﻣﺎن ﭘﻪ ﺳﻤﻮﻟﻮ او‬
‫را ټﻮﻟﻮﻟﻮ ﺑﻮﺧﺖ وو ﭼﻲ د ﺳﻬﺎر اذان وﺳﻮ‪.‬‬
‫د ﻟﻤﺎﻧځﻪ ﺗﺮ ادا ﻛﻮﻟﻮ وروﺳﺘﻪ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻣﻮږ درﺳﻮﻧﻪ ﭘﻴﻞ ﻛړل د ﻛﻠﻴﻮاﻟﻮ‬
‫ﺗګ‪ ،‬راﺗګ ﭘﻴﻞ ﺷﻮ او د ﺑﻴګﺎﻧۍ ﺷﭙﯥ د ﭘﻴښﻲ ﭘﻪ اړه ﺑﻪ ﻳﯥ ډول‪ ،‬ډول‬
‫ﭘﻮښﺘﻨﻲ ﻛﻮﻟﯥ‪ ،‬ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ ﭼﻲ دﺧﻠﻜﻮ ﺗګ راﺗګ او ﭘﻮښﺘﻨﻲ‬
‫وﻟﻴﺪې ﻣﻮږ ﻳﯥ رﺧﺼﺖ ﻛړو او ﻣﺪرﺳﻪ ﻳﯥ دڅﻮ ﺷﭙﻮ ﭘﻪ ﻣﺨﻪ را ﺑﻨﺪه ﻛړه‪.‬‬
‫زه ﻫﻢ د ﺧﻮر ﻛﺮه راﻏﻠﻢ‪ ،‬څﻮ ﺷﭙﯥ او ورځﻲ ﻫﻠﺘﻪ وم‪ ،‬ﻳﻮ ﻣﺎځﻴګﺮ د‬
‫وﻟﺴﻮاﻟۍ ﻟﻪ ﺑﺎزار ﺳﺮه ﻧﮋدې د ﻣﺎﻳﻦ ﭼﺎودﻧﻪ وﺳﻮه‪ ،‬ﭼﻲ دﻫﻢ دې‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪80‬‬
‫وﻟﺴﻮاﻟۍ ﻋﺴﻜﺮﭘﻜښﻲ ﺷﻬﻴﺪان ﺷﻮل‪ ،‬زه د ﺧﻮر ﻛﺮه روان وم‪ ،‬د ﻋﺴﻜﺮ‬
‫ﻣﻮټﺮ راﻏﻰ او زه ﻳﯥ ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ﺑﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ددې ﭘﺮځﺎى ﭼﻲ وﻟﺴﻮاﻟﻲ ﺗﻪ ﻣﻲ‬
‫ﻳﻮﺳﻲ ﭘﻮﺳﺘﯥ ﺗﻪ ﻳﯥ ﻳﻮړم‪ ،‬دا ﻋﺴﻜﺮ ﭼﯥ اﻛﺜﺮً ﻳﯥ زﻣﻮږ ﻛﻠﻴﻮال او د ﺷﺎ او‬
‫ﺧﻮا ﻧﮋ دې ﺳﻴﻤﻮ وو‪ ،‬زه ﻳﯥ ﭘﻪ رﺳۍ ووﻫﻠﻢ‪ ،‬ﻫﻐﻮئ ﻫﻢ دا ﻳﻮه ﺧﺒﺮه ﻛړه‪ ،‬ﺗﻪ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ اﻗﺮار وﻛړې ﭼﻲ دا ﻣﺎﻳﻦ دي اﻳښﻰ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﺎ ﻫﺮڅﻮﻣﺮه د ځﺎن ﺳﭙﻴﻨﺎوى‬
‫وﻛړ ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮر وم ﭼﯥ ﭘﻪ دﻳﻨﻲ ﻣﺪرﺳﻪ ﻛﻲ درس واﻳﻢ‪ ،‬ﺷﭙﻪ ﻳﯥ‬
‫ﻫﻠﺘﻪ د ﻋﺴﻜﺮو ﭘﻪ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﻛﯥ راﺑﺎﻧﺪي ﺗﯧﺮه ﻛړه‪ ،‬دﻗﻮﻣﻨﺪان ﭘﻪ ذﻫﻦ ﻛﻲ دا‬
‫ﻫﻢ ور ګﺮځﻴﺪل ﭼﻲ زﻣﺎ ﺳﺮه ﻟﻮﺑﻲ وﻛړي‪،‬ﺗﺮ دې وړاﻧﺪي زﻣﺎ ﻟﻪ ﻣﻠګﺮو او‬
‫ﻫﻤﺰوﻟﻮ ﺳﺮه ﻳﯥ ﭘﻪ داﺳﻲ ﻛړﻧﻮ ﺧﺒﺮ وم‪ ،‬دا ﭼﻲ ﭘﻪ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﻛﻲ ﻧﻮر ﻋﺴﻜﺮ‬
‫وو او دى ﭘﻮﻫﻴﺪه ﻛﻪ داﺳﻲ ﻛﻮﻣﻪ ﻫڅﻪ وﻛړي ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻪ ﻳﯥ وﻛړم‪ ،‬ﻧﻪ‬
‫ﭘﻮﻫﻴږم ﻟﻮﺳﺘﻮﻧﻜﻲ ﺑﻪ څﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻮي‪ ،‬ﺧﻮ زﻣﺎ ﻓﻜﺮ ﺑﺮﺑﻨډ او ﻋﻘﻞ ﺧﺎم دى‪ ،‬د‬
‫ﺑﺎور وزر ﻣﻲ ﻣﺎت دى‪ ،‬ﻛﻨﻪ اﻟﻮت ﺗﻪ د ﻫﺮﭼﺎ زړه ﻛﻴږي‪ ،‬د ﺳﻬﺎر ﭘﻪ ﻟﻤﺮ‬
‫ﺑﺎور ﻧﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺷﭙﻪ ﭘﻪ ﺷﭙﻪ ﻛﻲ داﺳﻲ ﺗﻜﻪ ﺗﻮره ﭘﺎﺗﻲ ﺳﻲ‪ ،‬ﻧﺎ ﻣﻤﻜﻦ ﭼﻲ‬
‫زﻣﺎ ﭘﻪ ﻣﺦ ﺑﻪ ﺑﻴﺎ ﺷﻤﺎل ﻻﺳﻮﻧﻪ ﺗﯧﺮ ﻛړي‪.‬‬
‫ﺗﺮ ﺳﻬﺎره ﭘﻮري ﻳﯥ زﻣﺎ ﻻﺳﻮﻧﻪ را ﺗړﻟﻲ وو‪ ،‬ﻳﻮ ﻋﺴﻜﺮ ﭼﯥ د ﭘﻮﺳﺘﯥ‬
‫ﺳﺎﺗﻨﻪ ﻳﯥ ﻛړه ﻣﺎﺗﻪ څﻮ واره ووﻳﻞ ﭼﻲ اوس ټﻮل ﻋﺴﻜﺮ وﻳﺪه دي ﺗﻪ‬
‫وﺗښﺘﻪ‪ ،‬ﻫﻴڅﻮك ﻫﻢ ﺳﺘﺎ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻧﻪ ﻛﻮي ځﻜﻪ د ﭘﻮﻟﻴﺴﻮ ﻗﻮﻣﻨﺪان دا ﺣﻖ‬
‫ﻧﻠﺮي ﭼﻲ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﻣﺨﻪ ﻳﻮ څﻮك ﭘﻪ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﻛﯥ ﺑﻨﺪ ﻛړي او وﻟﺴﻮاﻟﻲ ﺗﻪ ﻳﯥ‬
‫ﻧﻪ ﺑﻮځﻲ‪ ،‬ﻣﺎ ﻓﻜﺮ وﻛړ ﻛﻪ زه وﺗښﺘﻢ ﻫﻢ دې ﻋﺴﻜﺮ ﺗﻪ ﻻﻧﺠﻪ ﺟﻮړﻳﺪﻟﻰ‬
‫ﺳﻲ‪ ،‬ﻛﻴﺪاى ﺳﻲ ﻗﻮﻣﻨﺪان ﻳﯥ ﻟﻪ دﻧﺪي وﺷړي‪ ،‬ټﻮﻟﻪ ﺷﭙﻪ داﺳﻲ وﻳښ‬
‫ﻧﺎﺳﺖ وم ﻛﻪ ﺧﻮب ﺑﻪ راﻏﻰ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻣﻲ ښﻜﺘﻪ وﻻړ او را وﻳښ ﺑﻪ ﺳﻮم‪.‬‬
‫ﺳﻬﺎر وﺧﺘﻲ اذاﻧﻮﻧﻪ ﻛﯧﺪل ﭼﻲ د ﭘﻮﻟﻴﺴﻮ ﻗﻮﻣﻨﺪان راوﻳښ ﺳﻮ‪ ،‬زﻣﺎ‬
‫ﻻﺳﻮﻧﻪ ﻳﯥ را ﺧﻼص ﻛړل او ﻛﻮر ﺗﻪ ﺗګ اﺟﺎزه ﻳﯥ راﻛړه‪ ،‬ﻛﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﻢ‬
‫او ﺧﻮر ﺗﻪ ﻣﻲ ﺑﻬﺎﻧﻪ وﻛړه ﭼﻲ زه د ﻳﻮ ﻣﻠګﺮي ﺳﺮه ﺗﻠﻠﻰ وم واده ﻳﯥ وو‪،‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪81‬‬
‫ﻫﻠﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﭙﻪ ﺗﯧﺮه ﻛړې ده‪ ،‬ﺗﺮ ﺳﻬﺎره ﭘﻮري ﺳﻨﺪري او اﺗڼﻮڼﻪ وو‪ ،‬ﺧﻮب‬
‫راځﻲ ﻏﻮاړم وﻳﺪه ﺳﻢ ﺗﺮ څﻮ ﻟږ آرام ﺳﻢ‪.‬‬

‫★★★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪82‬‬

‫ﻟﻪ ﻫﻐﻪ وروﺳﺘﻪ ﭼﻲ ﭘﻪ ﻫﻴﻮاد ﻛﻲ ﻟﻪ ﺣﺎﻻﺗﻮ زړه ﺗﻨګ ﺳﻮى وم او ادې ﻣﻲ‬
‫ﻫﻢ ډﯦﺮه ﻳﺎدﻳﺪﻟﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺮﺗﻪ ﺧﭙﻞ ﻛﻮر ﺗﻪ ﭼﻲ اوس ﭘﻪ ﻻﻫﻮر ﻛﻲ ده وﻻړم‪ ،‬او‬
‫ﻫﻠﺘﻪ ﻟﻪ ﻳﻮ اﻓﻐﺎن دوﻛﺎﻧﺪار ﺳﺮه ﭘﻪ دوﻛﺎن ﻛﻲ د ﻳﻮﻛﺎل ﻣﻮدې ﻟﭙﺎره ﻣﻨﺸﻲ‬
‫ﺳﻮم‪ ،‬ﻟﻪ ﻳﻮ ﻛﺎل ﺗﯧﺮوﻟﻮ وروﺳﺘﻪ ﻳﻮځﻞ ﺑﻴﺎ ﻫﻴﻮاد ﺗﻪ ﻟﻪ ادې ﺳﺮه ﻳﻮځﺎى‬
‫ددې ﻟﭙﺎره ﺳﺘﻮن ﺳﻮم ﭼﻲ ﺧﻮر ﻣﻮ ﻫﻢ د څﻪ ﻣﻮدې ﻟﭙﺎره ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه راوﻟﻢ‪.‬‬
‫ﻛﻪ څﻪ ﻫﻢ ﻣﺸﺮ ورور ډﯦﺮ ووﻳﻞ ﭼﻲ دا ځﻞ ﻫﻐﻪ ﺧﭙﻠﻪ وﻻړ ﺳﻲ‪ ،‬ﺧﻮ ﻛﻮر او‬
‫ﻛﺎر ﺗﻪ ﭘﻪ ﻛﺘﻮ ﺳﺮه ادې ﻫﻐﻪ دې ﺗﻪ راﺿﻲ ﻛړ ﭼﯥ زه ﻟﻪ ادې ﺳﺮه ﻳﻮځﺎى‬
‫وﻃﻦ ﺗﻪ راﺳﻢ‪.‬‬
‫دا ﻫﻐﻪ وﺧﺖ وو ﭼﻲ ﭘﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻛﻲ د ﺣﺎﻣﺪ ﻛﺮزي ﺗﺮ دﻳﺎرﻟﺲ ﻛﻠﻨﻲ‬
‫دورې وروﺳﺘﻪ ﺗﺎزه ﭘﻪ ﺗﺎزه د ﻣﻠﻲ ﻳﻮاﻟﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ راﻣﻨځ ﺗﻪ ﺳﻮى وو‪ ،‬د‬
‫ﻣﻠﻲ ﻳﻮاﻟﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻫﻐﻪ وﺧﺖ راﻣﻨځ ﺗﻪ ﺳﻮ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ‪ ۱۳۹۳‬ﻛﺎل‬
‫وﻟﺴﻤﺸﺮﻳﺰو ټﺎﻛﻨﻮ د دوﻳﻢ ﭘړاو د ﭘﺎﻳﻠﻮ ﭘﺮ ﺳﺮ د دوو ﻣﺨﻜښﻮ ﻧﻮﻣﺎﻧﺪاﻧﻮ‪،‬‬
‫اﺷﺮف ﻏﻨﻲ او ډاﻛﺘﺮ ﻋﺒﺪاﷲ ﺗﺮﻣﻨځ ﻧﺎﻧﺪرۍ او اﺧﺘﻼﻓﺎت راﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮل‬
‫او ﻟﻪ څﻮ ﻣﻴﺎﺷﺘﻮ دوام وروﺳﺘﻪ‪ ،‬دواړو ټﺎﻛﻨﻴﺰو ډﻟﻮ د ﻣﻠﻲ وﺣﺪت‬
‫ﺣﻜﻮﻣﺖ ﭘﺮ ﺟﻮړوﻟﻮ ﻫﻮﻛړه وﻛړه‪.‬‬
‫ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ﻟﻪ راﺗګ څﻮ ورځﻲ ﭘﺲ ﻫﻐﯥ ﻣﺪرﺳﯥ ﺗﻪ ورﻏﻠﻢ ﭼﻲ د اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ‬
‫ځﻮاﻛﻮﻧﻮ ﺗﺮ ﭼﺎﭘﯥ وروﺳﺘﻪ ﻣﻮ راﺑﻨﺪه ﻛړې وه‪ ،‬دﻟﺘﻪ ټﻮل ﻧﺎ ﺑﻠﺪه ﭼڼﻴﺎن وو‬
‫ﻳﻮازي ﻳﻮ ﻛﺲ ﭼﻲ د ﻣﻮﻟﻮى ﺻﺎﺣﺐ د ﺗﺮور زوى دى ﻻ اوس ﻫﻢ ﺷﺘﻪ‪،‬زﻣﺎ‬
‫ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻪ ﺳﻮ‪ ،‬ﻣﺎ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪83‬‬
‫_ ﺗﻪ ﭘﻮﻫﻴږې زه دﻟﺘﻪ ﻧﻪ وم ﻳﻮه اوﻧۍ ﻛﻴږي ﻟﻪ ﻻﻫﻮره راﻏﻠﻰ ﻳﻢ ﻏﻮاړم ﭘﻮه‬
‫ﺳﻢ ﭼﻲ زﻣﺎ ﻣﻠګﺮي اوس ﭼﻴﺮﺗﻪ او څﻨګﻪ دي؟‬
‫ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﻣﺎ د ﺧﭙﻞ ﻫﻐﻪ ﻣﻠګﺮي ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه ﭼﻲ اوس ﻳﯥ ﭘﻪ ﺑﻠﻪ ﻣﺪرﺳﻪ‬
‫ﻛﻲ درس واﻳﻪ ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_وﻟﻲ ﺗﻪ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﻳﯥ ﭼﻲ ﻫﻐﻪ ﺷﻬﻴﺪ ﺳﻮ؟‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ داﺳﻲ څﻨګﻪ ﻛﯧﺪاى ﺳﻲ ﻫﻐﻪ ډﯦﺮ ﻫﻮښﻴﺎر ځﻮان وو او د ﻫﻐﻪ ﻣﻮر ﺑﻪ ﺗﻞ‬
‫ورﺗﻪ وﻳﻞ ﭼﻲ ﻟﻪ داﺳﻲ ﻛﺎروﻧﻮ څﺨﻪ ﻟﺮي اوﺳﻪ ‪.‬‬
‫ﭼڼﻲ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ زه ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم ﻣﻮر ﺑﻪ ﻳﯥ ﻫﻐﻪ ﺗﻪ څﻪ وﻳﻠﻲ وي او ﻛﻨﻪ‪ ،‬ﺑﺨﺘﻮر دى ﭼﻲ د‬
‫ﻣﺤﺒﺲ ﭘﻪ دروازه ﻛښﯥ ﻓﺪاﻳﻲ ﺣﻤﻠﻪ وﻛړه او ﺷﻬﻴﺪ ﺳﻮ‪ ،‬دا د ده ﺑﺮﻛﺖ وو‬
‫ﭼﻲ څﻮ ﺗﻨﻪ زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﻳﯥ راﺧﻼص ﻛړل‪ ،‬ﻳﻮ ﻣﻌﻘﻮل او ﺛﺎﺑﺖ ﺣﻘﻴﻘﺖ دى‬
‫ﺷﻬﻴﺪ ﭼﻲ ﻛﻠﻪ د اﷲ ج ﭘﻪ ﻻره ﻛﻲ ﺧﭙﻠﻪ وﻳﻨﻪ ﺗﻮﻳﻮي‪ ،‬د اﷲ ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ د‬
‫رﺿﺎ ﻟﭙﺎره ځﺎن ﻗﺮﺑﺎﻧﻮي‪ ،‬د ﺳﺮ ﭘﻪ ﺑﻴﻪ ﻟﻪ اﺳﻼم او ﻗﺮآن ﻧﻪ دﻓﺎع ﻛﻮي‪ ،‬ﻟﻪ‬
‫ﺧﭙﻞ ﻛﻮر‪ ،‬اوﻻد ﺑﻠﻜﯥ ټﻮل ژوﻧﺪ ﻧﻪ د اﷲ ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ د رﺿﺎ ﻟﭙﺎره ﺗﯧﺮﻳږي‪،‬‬
‫ﻳﻘﻴﻨﻲ ﺧﺒﺮه ده ﭼﻲ اﷲ ﺟﻞ ﺟﻼﻟﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ زﻳﺎت ﻧﺎزوي‪.‬‬
‫زه ﻫﻠﺘﻪ ډﯦﺮ ﻧﻪ ﺳﻮم ﭘﺎﺗﻲ او ﺑﻴﺮﺗﻪ د ﺧﻮر ﻛﺮه راﻏﻠﻢ‪ ،‬د ﻣﻠګﺮي ﻣړﻳﻨﻲ‬
‫راﺑﺎﻧﺪي زور وﻛړ‪ ،‬ﻟﻪ ډﯦﺮه ﺧﻔګﺎﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﺒﻪ ﺳﻮه ﺗﺮدې ﭼﻲ ټﻮﻟﻪ ﺷﭙﻪ ﭘﻪ‬
‫وﻳښﻪ راﺑﺎﻧﺪي ﺗﻴﺮه ﺳﻮه‪.‬‬
‫ﭘﻪ ﺳﺒﺎ ډاﻛﺘﺮ ﺗﻪ ورﻏﻠﻢ درﻣﻞ ﻳﯥ راﻛړل‪ ،‬ﻣګﺮ ﺑﻴﺎ ﻫﻢ ﺗﺒﻲ دوام وﻛړ څﻮ‬
‫ﺷﭙﯥ او ورځﻲ ووﺗﯥ‪ ،‬زه ﻻ ښﻪ ﺳﻮى ﻧﻪ وم ﭼﻲ د ﻟﻮى اﺧﺘﺮ ورځﻲ ﺷﭙﯥ‬
‫ﺳﻮې‪ ،‬دﻟﺘﻪ ﻫﻢ ﻟﻜﻪ د ﻧﻮرو ځﺎﻳﻮﻧﻮ د ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻧﻮ ﭘﻪ څﯧﺮ د ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻟﭙﺎره ﭼﺎ‬
‫ﭘﺴﻮﻧﻪ ‪ ،‬ﭼﺎ وزې او ګډي او ﭼﺎ ﻏﻮاﻳﺎن راﻧﻴﻮﻟﻲ دي‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪84‬‬
‫د اﺧﺘﺮ دوه اوﻧۍ وﺗﻠﻲ وې ﭼﯥ ﻣﻮﻧږ ﺑﻴﺮﺗﻪ ﻻﻫﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﻞ او ﺧﻮر ﻣﻲ ﻫﻢ‬
‫د څﻮ ﺷﭙﻮ‪ ،‬ورځﻮ ﭘﻪ ﻣﺨﻪ راﺳﺮه را وﺳﺘﻪ ‪ ،‬ﻻﻫﻮر ﺗﻪ ﻟﻪ را رﺳﯧﺪو ﺳﺮه ﺳﻢ ﻳﻮ‬
‫ځﻞ ﺑﻴﺎ ﻟﻪ ﻫﻢ ﻫﻐﻪ ﻛﺲ ﺳﺮه ﭘﻪ دوﻛﺎن ﻛﻲ ﻣﻨﺸﻲ ﺳﻮم ‪.‬‬

‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪85‬‬

‫ﻳﻮه ورځ د ﻳﻮ ﻣﻠګﺮي ﻟﻴﺪو ﺗﻪ ﭼﻲ ﭘﻪ روﻏﺘﻮن ﻛښﻲ د ﻧﺎروﻏۍ ﻟﻪ اﻣﻠﻪ‬

‫ﺑﺴﺘﺮ وو ورﻏﻠﻢ‪ ،‬د ﻧﺎروغ ﺗﺮ ﻟﻴﺪو وروﺳﺘﻪ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ راووﺗﻢ ﻳﻮه ﻧﺮﺳﻪ ﭘﻪ‬
‫ډﯦﺮه ﺑﻴړه راﭘﺴﯥ راﻏﻠﻪ او زﻣﺎ ﻣﺨﻲ ﺗﻪ ودرﻳﺪه‪ ،‬ﭘﻪ داﺳﻲ ﺣﺎل ﻛﻲ ﭼﻲ ﺳﺎه‬
‫ﻳﯥ دردﻳﺪه او ﻻﺳﻮﻧﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﻧﻴﻮﻟﻲ وو وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ﺑښﻨﻪ ﻏﻮاړم آﻳﺎ ﺗﺎﺳﻮ ﻣﻘﺘﺼﺪ ﻳﺎﺳﺖ؟‬
‫ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﭘﻮه ﺳﻮم ﭘښﺘﻨﻪ ده او ﭘﻪ رواﻧﻪ ﻋﺎﻣﻪ ﻟﻬﺠﻪ ﺧﺒﺮي ﻛﻮي ﺣﻴﺮان ﺳﻮم‪،‬‬
‫ځﻜﻪ ﻣﺎ ﺗﺮدې وړاﻧﺪي ﭘﻪ ﭘﻨﺠﺎب ﻛښﻲ ﭘښﺘﻨﻪ ډاﻛﺘﺮه ﻳﺎ ﻧﺮﺳﻪ ﻧﻪ وه‬
‫ﻟﻴﺪﻟﻲ‪ ،‬و ﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻫﻮ زه ﻣﻘﺘﺼﺪ ﻳﻢ دا ﭼﻲ ﺗﺎﺳﻮ ﻣﺎ ﭘﯧﮋﻧۍ او زه دي ﻧﻪ ﭘﯧﮋﻧﻢ ﻟږ ﺑﺎﻳﺪ دځﺎن‬
‫ﭘﻪ اړه وواﻳﯥ؟!‬
‫وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ زﻣﺎ ﻧﻮم ﭘﻠﻮﺷﻪ ده‪ ،‬دﻟﺘﻪ ﭘﻪ ﻫﻢ دې روﻏﺘﻮن ﻛﻲ د ﺧﺪﻣﺘګﺎري ﭘﻪ ډول د‬
‫ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻮ ﻋﻤﻠﻲ زده ﻛړي ﻛﻮم‪ ،‬زه ﺗﺎﺳﻮ د ﭘﺨﻮا ﻻ ﭘﻪ رﺳﻨﻴﻮ څﺎرم او درﺳﺮه‬
‫ﺑﻠﺪه ﻳﻢ ﻛﻪ زﻣﺎ ګﻤﺎن ﺳﻢ ﻧﻪ وي ﻧﻮ ﺑښﻨﻪ ﻏﻮاړم‪.‬‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻣﻨﻨﻪ اﻏﻠﻲ زه ﻣﻘﺘﺼﺪ ﻳﻢ ﺳﺘﺎﺳﻮ ګﻤﺎن ﺳﻢ دى دا ﭼﻲ زه ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﺳﻮى ﻳﻢ‬
‫ﻏﻮاړم ژر وواﻳﯥ څﻪ ﺧﺪﻣﺖ دي ﻛﻮﻻى ﺳﻢ؟‬
‫دا وﺧﺖ ﻳﻮ اﻣﺒﻮﻻﻧﺲ د ﺑﻴړﻧﻲ ﺧﺪﻣﺘﻮﻧﻮ دروازې ﺗﻪ ودرﻳﺪ‪ ،‬ﻫﻐﯥ ووﻳﻞ د‬
‫ﻧﺎروغ ﺑﻴړﻧﻰ ﺣﺎﻟﺖ دى زه ځﻢ ﺗﻪ ﻧﻦ ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ زﻣﺎ ﭘﻴﻐﺎم ﺗﻪ ﭘﻪ ﻃﻤﻌﻪ اوﺳﻪ ‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪86‬‬
‫ﭘﻪ ﻃﻤﻌﻪ‪ ،‬ﻃﻤﻌﻪ دا ﺷﭙﻪ ﺗﯧﺮه ﺳﻮه‪ ،‬ﺑﻠﻪ ورځ او ﺷﭙﻪ ﺗﯧﺮه ﺳﻮه‪ ،‬د ﭘﻠﻮﺷﯥ‬
‫ﭘﻴﻐﺎم ﻧﻪ راﻏﻰ‪ ،‬ﻫﻢ دې ﺗﻪ ﻣﻲ اﻧﺪﻳښﻨﻪ وه ﭼﻲ دا ﺑﻪ څﻮك وي؟‬
‫د ﻧﺎ ﺑﻠﺪه روښﺎن ﭘﻴﻐﺎم ﻣﻲ وﻟﻮﺳﺖ د ﺳﻼم ځﻮاب ﻣﻲ ورﻛړ‪ ،‬ډﯦﺮ ژر ﻳﯥ‬
‫ﭘﻴﻐﺎم راﻏﻰ‪:‬‬
‫وﻟﻲ دي دوﻣﺮه ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﻛړ؟‬
‫ورﺗﻪ وﻣﻲ ﻟﻴﻜﻞ‪:‬‬
‫د ﻛﻮم ﺑﻞ ﭼﺎ د ﭘﻴﻐﺎم ﭘﻪ ﻃﻤﻌﻪ وم ‪.‬‬
‫_ ﻳﺎﻧﻲ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ ﻟﻮﻣړى دﻫﻐﻪ ﺷﺨﺺ ﭘﻴﻐﺎم ﻣﻬﻢ وو؟‬
‫_ ﺑﻠﻜﻞ‬
‫روښﺎن ﭘﻪ اﻧګﺮﯦﺰي ﺗﻮرو ﭘښﺘﻮ ﻟﻴﻜﻠﻪ او ﺗﺮ ډﯦﺮه ﺑﻪ ﻳﯥ ﻧﺎﺳﻤﻪ ﻟﻴﻜﻠﻪ‪ ،‬ﻣﺎ‬
‫ورﺳﺮه ډﯦﺮي ﺧﺒﺮي و ﻧﻪ ﻛړې او د ﻛﺘﺎب ﭘﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻮﺧﺖ ﺳﻮم‪ ،‬ﺧﻮب‬
‫وړى وم ﻛﻠﻪ ﭼﻲ راوﻳښ ﺳﻮم‪ ،‬ﺷﭙﻪ ﻧﻴﻤﻪ وه‪ ،‬ﻛﺘﺎب ﻣﻲ ﻛﯧښﻮد او ﭘﺨﭙﻞ‬
‫ځﺎى ﻛﻲ آرام وﻳﺪه ﺳﻮم‪.‬‬
‫ﺳﻬﺎر ﭼﻲ را ﭘﻮرﺗﻪ ﺳﻮم‪ ،‬د ټﻮﻟﻮ ورځﻮ ﭘﻪ څﯧﺮ ﻧﻦ ﻫﻢ ﻟﻮﻣړى ﭘﻴﻐﺎم د‬
‫روښﺎن وو‪ ،‬ﭼﻲ د ښﯥ او ﻧﻴﻜﻤﺮﻏﻪ ورځ ﻳﯥ راﺗﻪ وﻳﻞ‪ ،‬ځﻮاب ﻣﻲ ورﻛړ‪:‬‬
‫_ ﺳﺘﺎﺳﻮ دي ﻫﻢ ورځ ﻧﻴﻜﻤﺮﻏﻪ وي !‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻟﻔﻈﻮﻧﻮ ﻛﻲ د ﺧﻨﺪا ﺗﻤﺜﻴﻞ وﻛړ او وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ﻏﻮاړم ﭘﻮه ﺳﻢ وﻟﻲ د ﻧﻮرو ﺷﭙﻮ ﭘﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﻧﺎوﺧﺘﻪ وﻳﺪه ﻛﯧږې ؟‬
‫ﻣﺎ څﻪ ﻧﻪ ورﺗﻪ وﻟﻴﻜﻞ او دوﻛﺎن ﺗﻪ وﻻړم‪ ،‬ﻣﺎﺳﭙښﻴﻦ ﻣﻬﺎل ﭘﻪ دوﻛﺎن ﻛﻲ‬
‫ﻳﻮازي ﻧﺎﺳﺖ وم روښﺎن ﺗﻪ ﻣﻲ ﭘﻴﻐﺎم وﻟﻴږو‬
‫_ ﺳﻼﻣﻮﻧﻪ روښﺎﻧﻪ ﻫﻴﻠﻪ ده ښﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ؟‬
‫ﻫﻐﻪ دا ﻣﻬﺎل ﻣﻮﺟﻮد ﻧﻪ وو‪ ،‬او ځﻮاب ﻳﯥ ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﻧﺎوﺧﺘﻪ راﻛړ ‪:‬‬
‫_ وﺑﺨښﺊ وځﻨډﻳﺪم او د دې څﻮ ﺷﭙﻮ ﻫﻢ ﭼﻲ اﻧﺘﻈﺎر دي وﻛړ ﺑﺨښﻨﻪ‬
‫ﻏﻮاړم ﻫﻴﻠﻪ ده ﻣﺎ ﺑﻪ وﺑﺨښﯥ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪87‬‬
‫_روښﺎﻧﻪ زﻣﺎ او ﺳﺘﺎ ﺗﺮ ﻣﻨځ د ﺧﭙګﺎن څﻪ ﻧﺴﺘﻪ ﻧﻮ ﺑﻴﺎ وﻟﻲ ﺷﻴﺒﻪ ﭘﻪ ﺷﻴﺒﻪ‬
‫ﺑﺨښﻨﻪ ﻏﻮاړې؟‬
‫وې ﻟﻴﻜﻞ‪:‬‬
‫_ دا ځﻜﻪ ﭼﻲ زه ﻫﻢ ﻫﻐﻪ ﭘﻠﻮﺷﻪ ﻳﻢ ‪!...‬‬
‫اوږده ﺳﺎه ﻣﻲ واﺧﻴﺴﺘﻪ ﭘﻴﻐﺎم ﻣﻲ وﻟﻴﻚ‪:‬‬
‫_ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﻛﻮې دا دوﻣﺮه ځﻮرﻳﺪل ﭘﻪ څﻪ ﻣﻌﻨﺎ وو؟‬
‫وې ﻟﻴﻜﻞ‪:‬‬
‫_ ﻫﻴڅ ! ﻏﻮاړم ﺳﺒﺎ زﻣﻮږ روﻏﺘﻮن ﺗﻪ راﺳﯥ ځﻜﻪ ﭼﻲ ﭘﻼر ﻣﻲ ﻫﻢ راځﻲ‪،‬‬
‫او ﻫﻐﻪ ﻏﻮاړي ﻟﻪ ﺗﺎﺳﺮه ووﻳﻨﻲ ‪.‬‬
‫ﭘﻪ ﺳﺒﺎ ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ورځﻨﻲ ﻛﺎره وزګﺎر ﻧﻪ ﺳﻮم روﻏﺘﻮن ﺗﻪ ﻧﻪ ورﻏﻠﻢ‪ ،‬ﻣﺎښﺎم‬
‫ﭼﻲ ﻛﻮرﺗﻪ ﺗﻠﻢ د ﻻري ﭘﻪ اوږدې د ﭘﻠﻮﺷﯥ زﻧګ راﻏﻰ‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻣﻲ ځﻮاب‬
‫ورﻛړ ﻫﻐﻪ ﻧﻪ وه ﻏږ د ﺳړي دى‪ ،‬ﻟﻪ ﺳﻼم وروﺳﺘﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪ ،‬زه د ﭘﻠﻮﺷﯥ‬
‫ﭘﻼر ﻳﻢ او ﻏﻮاړم ﺗﺎ ﻟﻪ ﻧﮋدې ووﻳﻨﻢ‪ ،‬ﺧﭙﻠﻮ ﺧﺒﺮو ﺗﻪ ﻳﯥ دوام ورﻛړ ﻫﻢ دا‬
‫اوس ﻛﻪ ﺗﻪ ﻫﺮځﺎى ﻳﯥ زه ﻫﻠﺘﻪ درځﻢ‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﭘﻮه ﺳﻮم ﻛﻮﻣﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻧﻪ ﻣﻨﻲ‬
‫ور ﻏﺒﺮګﻪ ﻣﻲ ﻛړه‪:‬‬
‫ﻫﻢ دا اوس زه روﻏﺘﻮن ﺗﻪ درځﻢ ﭘﻪ ﻃﻤﻌﻪ اوﺳﻪ ‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﭼﻲ روﻏﺘﻮن ﺗﻪ ورﻏﻠﻢ‬
‫ﭘﻠﻮﺷﯥ ﺗﻪ ﻣﻲ زﻧګ وواﻫﻪ‪ ،‬ﭘﻠﻮﺷﻪ او ﻳﻮ ﺑﻞ ﺳﭙﻴﻦ ږﻳﺮى ﺳړى ﭼﻲ ﻻﺳﻮﻧﻪ‬
‫ﻳﯥ ﺳﺮه ورﻛړي وو د روﻏﺘﻮن ﻟﻪ دروازې را ووﺗﻞ‪ ،‬زه ﭘﻮه ﺳﻮم ﭼﻲ ﻫﻢ دا‬
‫ﻳﯥ ﭘﻼر دى‪ ،‬ﻣﻮږ د ﺳړك ﻟﻪ ﻏﺎړي ﺳﺮه ﻳﻮ ګﺮدي ﻣﻴﺰ ﺗﻪ ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻞ‪،‬‬
‫ﭘﻠﻮﺷﯥ دوه ګﻴﻼﺳﻪ ﺗﺎزه د ﻣڼﯥ ﺟﻮس راوﻏﻮښﺘﻞ‪ ،‬ﻳﻮ ﻳﯥ زﻣﺎ ﻣﺨﻲ ﺗﻪ‬
‫ﻛﯧښﻮد او ﺑﻞ ﻳﯥ د ځﺎن‪ ،‬ﻣﺎ ﺧﭙﻞ ګﻴﻼس دﻫﻐﯥ د ﭘﻼر ﻣﺨﻲ ﺗﻪ ور ﻧﮋدې‬
‫ﻛړ‪ ،‬ﭘﻠﻮﺷﯥ ﭘﻪ ﺷﻮﻧډو ﻛﻲ وﺧﻨﺪل‪:‬‬
‫د ﭘﻼر ﻣﻲ د ﺷﻜﺮي ﻧﺎروﻏﻲ ده ﻫﻐﻪ ﺟﻮس ﻧﻪ څښﻲ دا ﺳﺘﺎﺳﻮ دي‪ ،‬ﭘﻪ‬
‫ډاډه زړه ﻳﯥ وڅښﻪ‪ ،‬ﭘﻼر ﻳﯥ ﻫﻢ د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﺧﺒﺮه ﺗﺎﺋﻴﺪ ﻛړه او زﻳﺎﺗﻪ ﻳﯥ ﻛړه‪:‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪88‬‬
‫آﻳﺎ ﺗﻪ ﭘﻮﻫﯧږې ﭼﻲ ﻣﺎ دﻟﺘﻪ وﻟﻲ را ﺑﻠﻠﻰ ﻳﯥ‪ ،‬رښﺘﻴﺎ ﻫﻢ ﻫﻴڅﻮك ﻟﻪ ﺧﺪاى‬
‫ﭘﺮﺗﻪ دﭼﺎ ﭘﻪ زړه دوﻣﺮه ښﻪ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږي‪ ،‬ﭘﻠﻮﺷﻪ ﻏﻮاړي ﭘښﺘﻮ ﻟﻴﻚ ﻟﻮﺳﺖ‬
‫زده ﻛړي ﻛﻪ څﻪ ﻫﻢ ﻫﻐﻪ اوس ډاﻛﺘﺮه ده ﺧﻮ د ﭘښﺘﻮ ﻟﻴﻚ‪ ،‬ﻟﻮﺳﺖ ﺳﺮه ﻣﻴﻨﻪ‬
‫ﻟﺮي‪ ،‬ﭘﺮون ﻳﯥ ﺳﺘﺎ ﭘﻪ اړه راﺗﻪ ووﻳﻞ او ﻣﺎ ﻫﻢ دا ﻣﻨﺎﺳﺒﻪ وګڼﻠﻪ ﭼﻲ ﻟﻪ‬
‫ﺗﺎﺳﺮه ووﻳﻨﻢ‪ ،‬دا زﻣﺎ د ﻧﺎزوﻟﻲ ﻟﻮر ﭘﻠﻮﺷﯥ ﻫﻴﻠﻪ ده ﭼﻲ ﭘښﺘﻮ ﻟﻴﻚ‪،‬‬
‫ﻟﻮﺳﺖ زده ﻛړي زه ﻟﺘﺎ ﻏﻮښﺘﻨﻪ ﻛﻮم ﭼﻲ دا ﻫﻴﻠﻪ ﻳﯥ ور ﭘﻮره ﻛړې او زه ﺑﺎور‬
‫ﻟﺮم ﭼﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﺑﺮﺧﻪ ﻛښﻲ ﺧﭙﻠﻪ ﻫﻤﻜﺎري ﻟﻪ ﭘﻠﻮﺷﯥ څﺨﻪ و ﻧﻪ‬
‫ﺳﭙﻤﻮې‪.‬‬
‫دا وﺧﺖ ﻣﺎﺗﻪ ﻟﻪ ﻛﻮره زﻧګ راﻏﻰ ادې وه‪ ،‬ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﺳﻮى وم‪ ،‬ﻛﻮر ﺗﻪ ﭼﻲ‬
‫راﻏﻠﻢ د ﻧﻮرو ﺷﭙﻮ ﭘﻪ ﭘﺮﺗﻠﻪ ژر وﻳﺪه ﺳﻮم‪ ،‬ﺳﻬﺎر د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﭘﻪ زﻧګ راوﻳښ‬
‫ﺳﻮم‪ ،‬ﺗﻠﻴﻔﻮن ﻣﻲ ورﺑﺎﻧﺪي ﺑﻨﺪ ﻛړ ﺧﺒﺮي ﻣﻲ ﻧﻪ ورﺳﺮه وﻛړې‪ ،‬ﻳﻮه ﺷﻴﺒﻪ‬
‫ﻣﻲ ﺑﻴﺎ ﺳﺘﺮګﻲ ﺳﺮه ﺗﻠﻠﻲ وې ﭼﻲ ادې راﺑﺎﻧﺪي ﻏږ ﻛړ‪ ،‬ﻟﻤﺎﻧځﻪ ﺗﻪ ﻳﯥ‬
‫ﭘﻮرﺗﻪ ﻛړم دﻟﻤﺎﻧځﻪ ﺗﺮ ادا ﻛﻮﻟﻮ وروﺳﺘﻪ ﻣﻲ ﻣﻮﺑﺎﻳﻞ راوﺧﻴﺴﺖ‪ ،‬دﭘﻠﻮﺷﯥ‬
‫ﺗﺮ ﻟﺴﻮ زﻳﺎت ﭘﻴﻐﺎﻣﻮﻧﻪ راﻏﻠﻲ وو وروﺳﺘﻰ ﭘﻴﻐﺎم ﻣﻲ وﻟﻮﺳﺖ‪:‬‬
‫_ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم ﺗﻪ څﻮﻣﺮه ﺑﯥ ﻏﻤﻪ ﻳﯥ ﻣﺎ ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﻲ ﺧﺒﺮي درﺳﺮه وﻛړم ﺧﻮ‬
‫ﺗﺎ‪...‬‬
‫ورﺗﻪ وﻣﻲ ﻟﻴﻜﻞ‪:‬‬
‫_ ډﯦﺮ وﺑﺨښﻪ ﻟﻪ ﺧﻮﺑﻪ وم وواﻳﻪ څﻪ ﺧﺒﺮه ده؟‬
‫د ﻣﺨﺎﺑﺮاﺗﻲ ﺷﺒﻜﯥ د ﺧﺪﻣﺘﻮﻧﻮ دڅﺎﻧګﻲ ځﻮاﺑﻲ ﭘﻴﻐﺎم راﻏﻰ ﭼﻲ ﻟﻴﻜﻠﻲ‬
‫ﻳﯥ وو

ﭘﻴﻐﺎم ﻟﻴږل ﻧﺎﻛﺎم ﺳﻮ دﻏﻲ ﺷﻤﻴﺮې ﺗﻪ ﺗﺮ ﭘﻴﻐﺎم ﻟﻴږﻟﻮ وړاﻧﺪي‬
‫ﭘﺨﭙﻞ ﺣﺴﺎب ﻛښﻲ ﻛﺮﻳﺪت زﻳﺎت ﻛړئ ‪،،‬‬
‫ﻧﻦ ﻣﻲ دﺳﻬﺎر ﻧﺎﺷﺘﻪ ﻫﻢ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻧﻪ وﻛړه د ﭘښﺘﻮ ژﺑﻲ ﻳﻮ ﻛﺘﺎب ﻣﻲ را‬
‫واﺧﻴﺴﺖ او دوﻛﺎن ﺗﻪ وﻻړم‪ ،‬ﻣﻮﺑﺎﻳﻞ ﺗﻪ ﻣﻲ ﻛﺮﻳﺪﻳﺖ واﭼﻮل‪ ،‬ﭘﻠﻮﺷﯥ ﺗﻪ‬
‫ﻣﻲ زﻧګ وواﻫﻪ‪ ،‬ﻫﻐﯥ ځﻮاب ﻧﻪ ﻛړ‪ ،‬ﻣﺎځﻴګﺮ ﻣﻲ ﻳﻮ ﻗﻠﻢ او ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ‬
‫واﺧﻴﺴﺘﻞ روﻏﺘﻮن ﺗﻪ ورﻏﻠﻢ ‪ ،‬ﭘﻠﻮﺷﻪ د روﻏﺘﻮن ﭘﻪ ﭼﻤﻦ ﻛﻲ ﻧﺎﺳﺘﻪ وه‪ ،‬د‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪89‬‬
‫ﻻﺳﻮﻧﻮ ﻧﻮﻛﺎن ﻳﻲ ﭘﺮې ﻛﻮل زﻣﺎ ﭘﻪ ﻟﻴﺪو را وﻻړه ﺳﻮه‪ ،‬ﺧﻨﺪل ﻳﯥ‪ ،‬ﺗﺮ‬
‫ﺳﺘړې ﻣﺸﻲ وروﺳﺘﻪ ﻳﯥ څﻮﻛۍ راﺗﻪ ﺳﻤﻪ ﻛړه‪ ،‬د روﻏﺘﻮن ﻳﻮې ﺑﻠﻲ‬
‫ﺧﺪﻣﺘګﺎري ﺗﻪ ﻳﯥ ﻏږ ﻛړ ﺟﻮس ﻳﯥ راوﻏﻮښﺘﻞ‪ ،‬ﭘټﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﻧﺎﺳﺘﻪ وه او‬
‫ﺟﻮس ﻳﯥ څښﻞ‪ ،‬ﻗﻠﻢ‪ ،‬ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ او ﻛﺘﺎب ﻣﻲ د ﻫﻐﯥ ﻣﺦ ﺗﻪ ﻛﻴښﻮدل‪ ،‬ﭘﻪ‬
‫ﻟﻴﺪو ﻳﯥ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻪ ﺳﻮه او زﻣﺎ ﻻس ﻳﯥ ﭘﻪ ﻻس ﻛښﻲ وﻧﻴﻮ‪ ،‬ﻳﻮه ﺷﻴﺒﻪ د‬
‫ﭘښﺘﻮ ژﺑﻲ ﻟﻴﻜﺪود ﭘﻪ اړه وﻏږﻳﺪل ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ ﭘټﻪ ﻛړه او وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻏﻮاړم وﻻړه ﺳﻢ ﭼﻲ ﻧﺎوﺧﺘﻪ ده‬
‫ﻣﺎ څﻪ ﻧﻪ ووﻳﻞ‪ ،‬ﭘټﻪ ﺧﻮﻟﻪ را وﻻړ ﺳﻮم د ﻣﺎښﺎم اذان ﺳﻮى وو ﭼﻲ ﻟﻪ‬
‫روﻏﺘﻮﻧﻪ را ووﺗﻢ او دوﻛﺎن ﺗﻪ راﻏﻠﻢ‪.‬‬

‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪90‬‬

‫ﭘﻠﻮﺷﯥ ﺗﻪ ﻣﻲ د ﺧﻮا ﻟﻪ ﭘﻪ رﺳﻨۍ ﺑﺎﻧﺪي د ﻟﻴﻜﺪود ﭘﻪ اړه ﻣﺎﻟﻮﻣﺎت ورﻛﻮل‬

‫او ﻫﻐﯥ ﺑﻪ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﭘﻪ ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ ﻛﻲ ﻟﻴﻜﻞ‪ ،‬ﻳﻮه ورځ ﻣﻲ زړه وﻏﻮښﺘﻞ‬
‫ورﺳﻢ او وګﻮرم ﻟﻴﻚ ﻳﯥ څﻮﻣﺮه زده ﻛړى‪ ،‬ﻣﺎځﻴګﺮ ﻣﻬﺎل ﻣﻲ زﻧګ ورﺗﻪ‬
‫وواﻫﻪ‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ ﻧﺎﻣﻤﻜﻦ ﻧﻦ ﺑﻪ ﺳﺮه ووﻳﻨﻮ ﭘﻼر ﻧﺎروﻏﻪ دى‪ ،‬ﺧﻮر ﻣﻲ‬
‫روﻏﺘﻮن ﺗﻪ راوړى ﻟﻪ ﻫﻐﻪ ﺳﺮه ﺑﻮﺧﺘﻪ ﻳﻢ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ وزګﺎره ﺳﻮم ﺣﺎل درﺳﺮه‬
‫ﻧﻴﺴﻢ زه ﻫﻢ ﭘﻪ ﻃﻤﻌﻪ ﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺎښﺎم ﻳﯥ زﻧګ راﻏﻰ‪ ،‬وﻳﻞ ﻳﯥ اوس راﺳﻪ ﭘﻼر ﻣﻲ اوس ښﻪ دى ﻫﻐﻪ ﻫﻢ‬
‫ﻏﻮاړي ﺗﺎ ووﻳﻨﻲ‪ ،‬زه ﻫﻢ وزګﺎر وم او دﺳﺘﻲ ور روان ﺳﻮم ﻛﻠﻪ ﭼﻲ‬
‫ورﻏﻠﻢ‪ ،‬د روﻏﺘﻮن ﻫﻐﯥ ﺧﺪﻣﺘګﺎري وﻟﻴﺪم ﭼﻲ ﺗﯧﺮ ځﻞ ﻳﯥ ﻣﻮږ ﺗﻪ ﺟﻮس‬
‫راوړل‪ ،‬ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮﻧﻲ ﺗﻪ ﻳﯥ ﺑﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬ﻣﺎ وﻟﻴﺪل ﭼﻲ د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﭘﻼر ﭘﻪ ﺑﺴﺘﺮ‬
‫ﭘﺮوت وو‪ ،‬ﺳﻴﺮوم ورﺗﻪ ﭼﺎﻻن دى‪ ،‬څﻨګ ﺗﻪ ﻳﯥ ﻳﻮه ﺷﻨﯥ ﺳﺘﺮګﻲ ﻧﺠﻠۍ‬
‫وﻻړه وه‪ ،‬ﻃﻼﻳﻲ څڼﻲ ﻳﯥ ﭘﺮ ﺳﭙﻴﻦ ﻣﺦ را ﭘﺮﺗﯥ وې‪ ،‬دا وﺧﺖ ﭘﻠﻮﺷﻪ ﻫﻢ‬
‫راﻏﻠﻪ ﭘﺮﺗﻪ ﻟﻪ دې ﭼﻲ ﻣﺎﺗﻪ څﻪ وواﻳﻲ ﭘﻼر ﺗﻪ ورﻧﮋدې ﺳﻮه ﭘﻪ ﺗﻨﺪي ﻳﯥ‬
‫ﻻس ورﻛﻴښﻮد‪ ،‬او ورﺗﻪ وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_آﻏﺎ ﻣﻘﺘﺼﺪ راﻏﻠﻰ دى… !‬
‫ﻫﻐﻪ ﺳﺘﺮګﻲ روڼﻲ ﻛړې‪ ،‬د ﺑڼﻮ ﭘﻪ اﺷﺎره ﻳﯥ ﺳﺘړې ﻣﺸﻲ راﺗﻪ ووﻳﻞ زه د‬
‫_ دا زﻣﺎ ﻣﺸﺮه‬ ‫ﺑﺴﺘﺮ ﺳﺮه ﭘﻪ ﻧﮋدې څﻮﻛۍ ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬ﭘﻠﻮﺷﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧﻮر روﻗﻴﻪ ﭼﯥ ﭘﻪ ﻫﻢ دې روﻏﺘﻮن ﻛﻲ د ﻗﺎﺑﻠګﻲ څﺎﻧګﻲ ډاﻛﺘﺮه ده‪ ،‬ﻛﻪ ﺗﻪ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪91‬‬
‫وواﻳﯥ ﭼﻲ ﻣﺨﻜﻲ وﻟﻲ دﻟﺘﻪ ﻧﻪ وه او ﺗﺎ ﻧﻪ ده ﻟﻴﺪﻟﯥ دا ځﻜﻪ ﭼﯥ روﻗﻴﻪ د‬
‫څﻮ ورځﻨﻲ ﺳﻴﻤﻨﻴﺎر ﭘﻪ ﻣﻮﺧﻪ اﺳﻼم آﺑﺎد ﺗﻪ ﺗﻠﻠﯥ وه‪.‬‬
‫ﻣﻮږ ډﯦﺮي ﺧﺒﺮي ﻧﻪ وﻛړې‪ ،‬ﭘﻠﻮﺷﯥ ﭼﺎى را وﻏﻮښﺖ ﻣﺎ ﻣﻨﻊ ﻛړه‪ ،‬ﻧﺎوﺧﺘﻪ‬
‫ﺳﻮى وم‪ ،‬د ﻛﻮم ﭼﺎ د ﺗﻠﻴﻔﻮن ﭘﻪ زﻧګ را ووﺗﻢ او ﻛﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﻢ‪.‬‬
‫د ﻛﺘﺎب ﭘﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻮﺧﺖ ﺳﻮم څﻮ ﭘﺎڼﻲ ﻣﻲ ﻧﻪ وې ﻟﻮﺳﺘﻲ ﻋﻴﻨﻜﻲ ﻣﻲ ﭘﻪ‬
‫ﺳﺘﺮګﻮ وې ﺧﻮب وړى وم‪ ،‬ﭘﻪ اړخ واوښﺘﻢ‪ ،‬ﻋﻴﻨﻜﻲ ﻣﻲ ﺧﺮپ ﻣﺎﺗﻲ‬
‫ﺳﻮې‪ ،‬ځﺎن ﻣﻲ ﺳﻢ ﻛړى ځﺎى ﺑﺪل ﺑﻴﺮﺗﻪ وﻳﺪه ﺳﻮم‪ ،‬ﭘﻪ ﻣﻴﺎﺷﺖ ﻛښﻲ‬
‫ﻳﻮځﻞ ﻳﺎ ﻛﻠﻪ ﭘﻪ اوﻧۍ ﻛښﻲ دوه ځﻠﻪ ﻣﻲ ﻋﻴﻨﻜﻲ ﻣﺎﺗﻴږي‪ ،‬څﻮك ﺑﻪ دا‬
‫ګﻤﺎن ﻛﻮي ﭼﻲ د ﻟﻮﺑﻮ ﭘﺮ وﺧﺖ ﻳﯥ ﻣﺎﺗﻮم ﻳﺎ ﻫﻢ ﭼﺎ ﺳﺮه ﺑﻪ ﻣﻲ ﻻس اﭼﻮﻟﻰ‬
‫وي او څﻮ ﺳﻮﻛﺎن ﺑﻪ ﻳﯥ ﭘﺮ دا ﻣﺦ‪ ،‬ﻣﺦ وﻫﻠﻰ ﻳﻢ؛ زه د دوئ ټﻮﻟﻮ دا ﺧﺒﺮي‬
‫واورم او ﭘﺮځﺎن ﻳﯥ ځﻜﻪ زﻏﻤﻢ ﭼﻲ ﻋﻴﻨﻜﻲ ﻣﻲ ﻣﺎﺗﻲ ﻛړي وي‪ ،‬ﺳﺘﺮګﻲ‬
‫ﻣﻲ ﻟﻪ درده رﭘﻴږي‪ ،‬وﺧﺖ ﻧﺎ وﺧﺘﻪ ﻣﻲ اوښﻜﻲ ﻫﻢ راوﻳښﻲ ﺳﻲ ﺑﻬﻴږي‪ ،‬دا‬
‫ﻋﻴﻨﻜﻲ ﻫﻢ زﻣﺎ د ژوﻧﺪ ﻳﻮه ﺑﺮﺧﻪ ګﺮځﻴﺪﻟﯥ ده؛ ﭘﻪ ﻣﻮﻧږ ﻛﻲ ډﯦﺮي ﻏﻠﻄۍ‬
‫ﺷﺘﻪ ﭼﻲ ﻟﻪ ﻋﻴﻨﻜﻮ ﭘﺮﺗﻪ ﻟﻪ وراﻳﻪ را ﻣﻌﻠﻮﻣﻴږي ﻣګﺮ ﻣﻮﻧږ ﻳﯥ ﺑﻴﺎ ﻫﻢ ﻧﻪ‬
‫وﻳﻨﻮ‪ ،‬ﺧﭙﻠﻲ وړې‪ ،‬وړې ﻏﻠﻄۍ ﭘﻪ ﭘﺎم ﻛښﻲ ﻧﻴﻮل ﭘﻪ ټﻮﻟﻨﻪ ﻛښﻲ د ﻟﻮى او‬
‫ژور ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺪﻟﻮن ﺳﺒﺐ ګﺮځﯧﺪﻟﻰ ﺷﻲ؛ د ﺗﻮر ګﻤﺎن ﻋﻴﻨﻜﻲ ﭘﻪ ﭘﻮزه ګﺮځﻮل‬
‫ﻟﻮﻳﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ده او دا ﺑﺪﺑﺨﺘۍ ﺧﭙﻞ ځﺎن ﺗﻪ ﭘﻪ ﻛﺘﻠﻮ ﺳﺮه ﻟﻪ ﻣﻨځﻪ وړﻟﻰ‬
‫ﺳﻮ؛

ﺳﺘﺮګﻲ ﻫﺮڅﻪ ﻟﻴﺪﻟﻰ ﺷﻲ او ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻛﻲ ﺧﺲ وﻟﻮﻳږي‪،‬‬
‫ﺳﺘﺮګﻲ ﻳﯥ ﻧﻪ وﻳﻨﻲ ﻫﻢ دا رﻧګﻪ ﻣﻮږ د ﻧﻮرو اﻧﺴﺎﻧﺎﻧﻮ ﻋﻴﺒﻮﻧﻪ وﻳﻨﻮ او ﺧﭙﻞ‬
‫ﻋﻴﺒﻮﻧﻮ ﺗﻪ ﻣﻮ ﭘﺎم ﻧﻪ وي ‪ ،،‬ﻧﻦ ﭼﻲ زﻣﺎ ﻋﻴﻨﻜﻲ ﻳﻮځﻞ ﺑﻴﺎ ﻣﺎﺗﻲ ﺳﻮي وې د‬
‫ﻋﻴﻨﻜﻮ دوﻛﺎن ﺗﻪ راﻏﻠﻢ‪ ،‬ﺳﺘﺮګﻲ ﻳﯥ وﻛﺘﯥ‪ ،‬ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ ﺳﺘﺮګﻲ دي ژوﺑﻠﻲ‬
‫ﺳﻮي دي د ﺷﭙﯥ ﻣﻬﺎل ﻛﻠﻪ ﭼﻲ وﻳﺪﻳږې ﭘﻪ ﻳﻮه ټﻮټﻪ ﺑﺎﻧﺪي ﺗړه‪ ،‬او ﺳﺘﺎﺳﻮ‬
‫ﻋﻴﻨﻜﻲ ﺑﻪ ﻣﺎښﺎم ﺗﻪ ﺟﻮړي ﺳﻲ‪.‬‬
‫ﻣﻮﺑﺎﻳﻞ ﺗﻪ ﻣﻲ ﭘﺎم ﺳﻮ ﭼﻲ د ﭘﻠﻮﺷﯥ درﻳﻢ ﭘﻴﻐﺎم راﻏﻠﻰ‪ ،‬ژر ﻣﻲ راﺧﻼص‬
‫ﻛړ

ﺳﻼم‪ ،‬ﻛﻪ څﻪ ﻫﻢ ﻣﺎ ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻞ درﺗﻪ وواﻳﻢ‪ ،‬زه ﭘﻮﻫﻴږم زﻣﺎ ﺑﻞ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪92‬‬
‫ﺧﻮاﺧﻮږى ﻧﺴﺘﻪ او ﻛﻪ ﺧﻮاﺧﻮږى ﻣﻲ وي ﻧﻮ ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﺗﻪ ﻳﯥ‪ ،‬زﻣﻮږ د‬
‫ارﻣﺎﻧﻮﻧﻮ څﻠﻰ وران ﺳﻮ او ﻟﻪ ﺳﻴﻮري ﻳﯥ ﺑﯥ ﺑﺮﺧﻲ ﺷﻮل ‪،‬ﻛﻪ څﻪ ﻫﻢ ﭘﻼر‬
‫ﻣﻲ ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ وﻓﺎت ﺳﻮ ﺗﺎﺗﻪ اوس واﻳﻢ ﻣﻮږ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ راﻏﻠﻞ ‪،‬ﻣﺎ ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻞ‬
‫ﺗﻪ ﺑﯥ ﺧﻮﺑﻪ ﺳﯥ‪ ،‬ﭘﺮون ﻣﻲ ﺳﺘﺎ ﺳﺘﺮګﻮ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ ډﯦﺮ ﺳﺘړى وې ‪،،‬‬
‫زړه ﻣﻲ ﻧﻪ وﻣﻨﻞ ﻳﺎ ﺧﻮ ډﯦﺮ ﻧﺎ اراﻣﻪ ﺳﻮم‪ ،‬روﻏﺘﻮن ﺗﻪ ورﻏﻠﻢ د ﭘﻠﻮﺷﯥ‬
‫ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻣﻲ وﻛړه ﻳﻮې ﻧﺮﺳﻲ راﺗﻪ ووﻳﻞ ﭘﻼر ﻳﯥ ﺧﭙﻞ ﭘﺎرﺗﻤﻴﻨﺖ ﺗﻪ وړى‪،‬‬
‫ﭘﺎرﺗﻤﻴﻨﺖ د روﻏﺘﻮن ﺷﺎ ﺗﻪ ﭘﻼزې ﭘﻪ دوﻫﻢ ﭘﻮړ ﻛښﻲ درﻳﻢ ﻧﻤﺒﺮ دى‪ ،‬ﭘﻪ‬
‫ﺑﻴړه ورﻏﻠﻢ دروازه ﻣﻲ ﺧﻼﺻﻪ ﻛړه ﭘﻪ ﻣﺨﺎﻣﺦ ﻫﻨﺪاره ﻛښﻲ ﻣﻲ ﺧﭙﻞ ﺑﺒﺮ‬
‫وﻳښﺘﺎن او ﺧﻼﺻﻲ ﺗڼۍ ګﺮﻳﻮان وﻟﻴﺪ‪ ،‬د ﻣﻴﺰ ﭘﻪ ﺳﺮ ﻧﻴﻢ ګﻴﻼس ﺳﻮړ ﭼﺎى‬
‫اﻳښﻰ او د ﭘﺮوﻧۍ ورځﻲ ورځﭙﺎڼﻪ‪ ،‬ﻳﻮه ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻮم ﻗﻠﻢ ﺑﻪ ﭼﺎ ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ‬
‫ﺳﺮه وړى وي‪ ،‬ﭘﻪ اﻟﻤﺎرۍ ﻛښﻲ ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻛړﻛۍ ﺧﻼﺻﻪ وﻻړه وه‪ ،‬ﭘﺮده‬
‫ﻳﯥ ﺷﻤﺎل ﺗﻪ ﻟﻜﻪ د ﻳﻮﭼﺎ ﻛﻤﻴﺲ ﻧڅﯧﺪه‪ ،‬د ﻟﻤﺮ وړاﻧګﻲ راﭘﺮﺗﯥ وې ﭘﻪ‬
‫ﻛﺜﺎﻓﺎت داﻧۍ ﻛښﻲ ﻣﺮوړل ﺷﻮي ﻛﺎﻏﺬوﻧﻪ؛ ﺑﻴﺮﺗﻪ ﭘﻪ زﻳﻨﻮ راښﻜﺘﻪ ﺳﻮم‬
‫ﻻﻧﺪي ﺗﺒﺨﻮﻧﻪ ﻛښﻲ ﻳﻮ څﺮاغ روښﺎﻧﻪ دى ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم دا ورﻳښﻤﻴﻦ روﻣﺎل ﺑﻪ‬
‫دﻟﺘﻪ ﻟﻪ ﭼﺎ څﺨﻪ ﻟﻮﻳﺪﻟﻰ وي‪ ،‬د اوﺑﻮ ﻧﻠﻜﻪ ﺧﻼﺻﻪ ﭘﺎﺗﯥ ﻧﺮۍ‪ ،‬ﻧﺮۍ اوﺑﻪ‬
‫ﺑﻬﻴږي‪ ،‬را ووﺗﻢ ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ ﺑﻴﺮﺗﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﺧﻴﮋم‪ ،‬وﺧﺘﻢ ﻫﺮڅﻪ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى‬
‫ﭘﺎﺗﻲ ﺳﻮي دي‪ ،‬د ﭘښﻮ ښﻜﺎﻟﻮ راﭘﺴﯥ وه‪،‬وارﺧﻄﺎ راښﻜﺘﻪ ﺳﻮم دوري‪،‬‬
‫دوري ﻣﻲ ﻛﺘﻞ ﻛﯧﺪاى ﺳﻲ څﻪ ﻧﺎڅﻪ داﺳﻲ ﭘﻴﺪا ﻛړم ﭼﻲ ﭘﺮوﻧﻰ دﯦﺮه ﺳﻮى‬
‫ﺳﻜﻮت وﺷړي ‪.‬‬
‫د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﻧﻤﺒﺮ ﺗﻪ ﭼﻲ ﻫﺮڅﻮﻣﺮه زﻧګ وﻫﻢ‪ ،‬ﻣﻮﺑﺎﻳﻞ ﻳﯥ ﺑﻨﺪ وي‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم‬
‫دا ورځ څﻨګﻪ ﺗﯧﺮه ﺳﻮه‪ ،‬د ﺧﭙﻞ ﭘﻼر ﻣړﻳﻨﻪ ﺑﻪ راﺗﻪ ﺳﺘﺮګﻮ‪ ،‬ﺳﺘﺮګﻮ ﺗﻪ ﻛﯧﺪه‪،‬‬
‫ﻣﺎښﺎم د ﺗﻠﻮﻳﺰون ﻟﻪ ﻻري ﺧﺒﺮ ﺳﻮم ﭼﻲ ﻣﺎښﺎم د ﭘﻜﻴﺘﻜﺎ وﻻﻳﺖ د ﻳﺤﻴﻰ‬
‫ﺧﻴﻠﻮ وﻟﺴﻮاﻟۍ ﭘﻪ ﭘړاو ﺳﻴﻤﻪ ﻛﻲ ﭘﻪ داﺳﻲ ﻣﻬﺎل ځﺎﻧﻤﺮګﻰ ﺑﺮﻳﺪ وﺷﻮﭼﻲ‬
‫د درﻳﻮ وﻟﺴﻮاﻟﻴﻮ د واﻟﻴﺒﺎل ﻟﻮﺑﻲ ټﻴﻤﻮﻧﻮ ﭘﺎﻳﻠﻮﺑﻪ ﻛﻮﻟﻪ‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪93‬‬
‫ﺟﺴﻤﻲ او ذﻫﻨﻲ ﺳﺘړﻳﺎ راﺑﺎﻧﺪي ﺑﺎر وه‪ ،‬د ﺧﻮب ﻏﯧږ ﺗﻪ ﻣﻲ ځﺎن ور‬
‫وﺳﭙﺎره‪ ،‬وﻳﺪه ﺳﻮى وم‪.‬‬

‫★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪94‬‬

‫ﭘﻪ ﺳﻬﺎر ﻛﻠﻪ ﭼﻲ دوﻛﺎن ﺗﻪ راﻏﻠﻢ‪ ،‬د ﻧﻮر ﻛﻠﻪ ﭘﻪ څﯧﺮ ﻏښﺘﻠﻰ ﻧﻪ وم‪ ،‬ﺷﻮﻧډان‬
‫ﻣﻲ ﻫﻢ وچ ﺳﻮي وو او ﻫﻢ دا رﻧګﻪ ﭘﻪ ټﻮل وﺟﻮد ﻛښﻲ ﻣﻲ د درد اﺣﺴﺎس‬
‫ﻛﺎوه‪ ،‬د ﺗﻠﻮﻳﺰون ﭘﺮدې ﺗﻪ ﻧﺎﺳﺖ وم ﭼﻲ د ﭘﺮوﻧۍ ﭼﺎودﻧﻲ ﭘﻪ اړه ﻳﯥ راﭘﻮر‬
‫ورﻛﺎوه‬
‫د ﺗﯧﺮ ﻣﺎښﺎم ﭘﻪ ځﺎﻧﻤﺮګﻲ ﺑﺮﻳﺪ ﻛﻲ ‪ ۳۶‬ﺗﻨﻪ ځﺎى ﭘﺮ ځﺎى ووژل ﺷﻮل او‬
‫څﻮارﻟﺴﻮ ﻧﻮرو د ژورو ټﭙﻮﻧﻮ ﻟﻪ ﻛﺒﻠﻪ ﭘﻪ روﻏﺘﻮن ﻛﻲ ﺳﺎه ورﻛړه‪.‬‬
‫ﻳﻮ ﺗﻦ ﭼﯥ ﻟﻪ ﺧﺒﺮﻳﺎل ﺳﺮه ﻳﯥ ﺧﺒﺮي ﻛﻮﻟﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫‪ ۴۸‬ټﭙﻴﺎن ﭼﻲ روﻏﺘﻴﺎﻳﻲ ﺣﺎﻟﺖ ﻳﯥ ﻧﺎزك وو‪ ،‬د ﻣﻠﻲ دﻓﺎع وزارت د‬
‫ﻫﻠﻴﻜﻮﭘټﺮو ﭘﻪ واﺳﻄﻪ ﭘﻼزﻣﻴﻨﻲ ﻛﺎﺑﻞ ﺗﻪ ﻟﻴږدول ﺷﻮي او د ﺷﻬﻴﺪ‬
‫ﻣﺤﻤﺪداود ﭘﻪ ﭘﻮځﻲ روﻏﺘﻮن ﻛﻲ ﺗﺮ درﻣﻠﻨﻲ ﻻﻧﺪي ﻧﻴﻮل ﺷﻮي دي‪.‬‬
‫ده زﻳﺎﺗﻪ ﻛړه ﭼﻲ د ټﭙﻴﺎﻧﻮ د ﻟﻴږدوﻟﻮ ﭘﺮ ﻣﻬﺎل ﻫﻢ ﻳﻮ ﺗﻦ ټﭙﻲ ﭘﻪ ﻻره ﻛﻲ ﺳﺎه‬
‫ورﻛړې ده؛ ﺧﻮ ﭘﻪ ټﭙﻴﺎﻧﻮ ﻛﻲ د درو ﺗﻨﻮ ټﭙﻮﻧﻪ ﺑﺮﺳﻴﺮن وو ﭼﻲ ﺗﺮ درﻣﻠﻨﻲ‬
‫وروﺳﺘﻪ ﻛﻮروﻧﻮ ﺗﻪ رﺧﺼﺖ ﺷﻮي دي‪.‬‬
‫ﻳﻮ ﺑﻞ ﻛﺲ ﭼﻲ د اﻣﻨﻴﺘﻲ ﻛﺴﺎﻧﻮ ﺟﺎﻣﯥ ﻳﯥ ﭘﻪ ﺗﻦ وې ﺧﺒﺮﻳﺎل ﺗﻪ ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﻛﻲ‬
‫ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺑﺮﻳﺪ د ﻏﻴﺒﻲ ﺧﻴﻠﻮ ﭘﻪ ﻧﻮم ﻛﻠﻲ ﻛﻲ ﭼﻲ د ﻳﺤﻴﻰ ﺧﯧﻠﻮ وﻟﺴﻮاﻟۍ ﻟﻴﺮي ﻛﻠﻰ‬
‫دى‪ ،‬داﺳﻲ ﻣﻬﺎل ﺗﺮﺳﺮه ﺷﻮى ﭼﻲ د درو وﻟﺴﻮاﻟﻴﻮ ځﻮاﻧﺎﻧﻮ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻮ ﻛﻲ د‬
‫واﻟﻴﺒﺎل ﻟﻮﺑﻪ درﻟﻮده‪:‬‬
‫"د ﻳﺤﻴﻰ ﺧﻴﻠﻮ وﻟﺴﻮاﻟۍ ﭘﻪ ﻳﻮه ﻟﻴﺮي ﺳﻴﻤﻪ ﭼﻲ د ﻏﻴﺒﻲ ﺧﻴﻠﻮ ﭘﻪ ﻧﻮم‬
‫ﻳﺎدﻳږي او ﻛﻠﻰ دى‪ ،‬ﻫﻠﻜﺎﻧﻮ او ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ د واﻟﻴﺒﺎل ﭘﻪ ﻣﻴﺪان ﻛﻲ واﻟﻴﺒﺎل‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪95‬‬
‫ﻛﺎوه او ﻳﻮ اﻧﺘﺤﺎري ﭼﻲ ﭼﺎودﻳﺪوﻧﻜﻲ ﺗﻮﻛﻲ ﻳﯥ ﭘﻪ ځﺎن ﭘﻮري ﺗړﻟﻲ وو‪،‬‬
‫ﭘﻪ ﻫﻐﻪ ﺳﻴﻤﻪ ﻛﻲ ﭼﻲ ﺧﻠﻚ د دې ﻟﻮﺑﻲ ﺗﻤﺎﺷﯥ ﺗﻪ راټﻮل ﺷﻮي وو‪،‬‬
‫اﻧﺘﺤﺎري ﻋﻤﻞ اﺟﺮاء ﻛړى دى‪".‬‬
‫د راﭘﻮر ﺗﺮڅﻨګ ﻳﯥ د ﺳﻴﻤﻲ اﻧځﻮروﻧﻪ‪ ،‬او د زﺧﻤﻴﺎﻧﻮ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻨﺪارې ﺗﻪ‬
‫وړاﻧﺪي ﻛﺎوه‪ ،‬ﭼﻲ ﭘﻪ وﻳﻨﻮ ﺳﺮې څﭙﻠۍ او د ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﺎﻧﻮ د ﺑﺪن ځﻨﻲ ﻏړي‬
‫ﭘﻜښﻲ ښﻜﺎرﻳﺪل‪ ،‬زه ﻏﻠﻰ ﻧﺎﺳﺖ وم او د ټﻠﻮﻳﺰون ﭘﺮدې ﺗﻪ ﻣﻰ ﻛﺘﻞ‪،‬‬
‫اﺳﺘﺎد زﻣﺎ د ﻣړاوي ﺣﺎﻟﺖ ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه‪ ،‬زه ﭼﻲ ډﯦﺮ ﻧﺎﻫﻴﻠﻰ ﺳﻮى وم ﻫﻴڅ‬
‫ﻣﻲ ﻧﻪ ووﻳﻞ او ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﻛﺎر ﺑﺎﻧﺪي ﺑﻮﺧﺖ ﺳﻮم‪ ،‬ﻣﺎځﻴګﺮ ﻣﻬﺎل ډاﻛﺘﺮ ﺗﻪ‬
‫دﺧﭙﻞ ځﺎن د درﻣﻠﻨﻲ ﻟﭙﺎره ورﻏﻠﻢ ﻫﻐﻪ وﭘﻮښﺘﻞ‪:‬‬
‫_ داﺳﻲ ﻛﻮم څﻪ دي ﭼﻲ ﺗﺎ ځﻮروي وﻟﻲ ﺗﻪ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږې ژوﻧﺪ څﻮﻣﺮه ښﻜﻠﻰ‬
‫دى؟‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ﭘﻪ ﻣﻮټﺮ ﻛښﻲ ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ ژوﻧﺪ ﻣﻲ وﻟﻴﺪ ﭼﻲ ډﯦﺮ ﭘﻪ ﺑﻴړه روان وو‪،‬‬
‫اﻧﺴﺎﻧﺎﻧﻮ د ﻳﻮ ﺑﻞ څﺨﻪ د ﻣﺨﻜﻲ ﺗﻠﻠﻮ ﻫڅﻪ ﻛﻮﻟﻪ‪ ،‬د اوﺑﻮ ﻏﺎړي ﺗﻪ ودرﻳﺪم‪،‬‬
‫د ژوﻧﺪ ﺷﻴﺒﯥ ﻣﻲ ﻟﻜﻪ اوﺑﻪ ﺑﻬﻴﺪې‪ ،‬د وﻧﻮ ﭘﺎڼﻲ ﻳﯥ ﻟﻜﻪ زﻣﺎ ﻧﺎﻛﺎﻣﻲ ﻫﻴﻠﻲ‬
‫ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ﻳﻮه‪ ،‬ﻳﻮه وړې‪ ،‬ﭘﻪ ﻛﺸﺘۍ ﻛښﻲ ﺳﭙﻮر ﺳﻮم ژوﻧﺪ ﻣﻲ ﻻﻣﺒﻮ‬
‫وﻫﻠﻪ‪ ،‬او ﻛﻠﻪ ﭼﻲ د ﺳړك ﺑﻠﻲ ﻏﺎړي ﺗﻪ اوښﺘﻢ ژوﻧﺪ ﺗﻤﺎم ﺳﻮ‪ .‬ﻫﻐﻪ زﻣﺎ ﭘﻪ‬
‫ﺧﺒﺮو وﺧﻨﺪل او وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ وﻟﻲ د ژوﻧﺪ ﺗﺮﺧﯥ ﺷﻴﺒﯥ د ﺧﻮږو ﺷﻴﺒﻮ ﭘﻪ را ﻳﺎدوﻟﻮ ﻧﻪ ﻫﻴﺮوې؟‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ﻏﻮاړم ﻫﻐﻪ څﻪ ﻫﯧﺮ ﻛړم ﭼﻲ ﭘﻪ اړه ﻳﯥ ﻓﻜﺮ ﻛﻮم ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﺧﺮاﺑﻴږي‪ ،‬ﻫﺮ‬
‫ﺳﻬﺎر ﻣﻲ د ژوﻧﺪ ﻟﻮﻣړﻧۍ او وروﺳﺘۍ ورځ ﭘﻴﻞ ﻛﻴږي زړه ﻧﺎ زړه د ﻣﺰل‬
‫ﻛﻮﻟﻮ ﻟﭙﺎره راووځﻢ ځﺎن ﻣﻲ ډاډه ﺳﺎﺗﻢ ﻛﻪ وروﺳﺘۍ ورځ ﻣﻲ ﻫﻢ وي ښﺎﻳﻲ‬
‫ﻧﻦ دﻟﻤﺮ ﺗﺮ ﻏﺮوب وړاﻧﺪي ﺧﭙﻞ ﻣﻨﺰل ﺗﻪ ورﺳﻴږم ﭘﻪ ﻣﻨﺰل ﻛښﻲ اوﺳﯧﺪل‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪96‬‬
‫راﺗﻪ ﻣﻬﻢ ﻧﻪ دي‪ ،‬ﻣﻨﺰل ﺗﻪ رﺳﻴﺪل ﻣﻲ ﻫﻴﻠﻪ ده ‪ ،‬زه ﻣﻲ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ ﻫﻢ ﺧﭙﻞ‬
‫اﻣﻴﺪوﻧﻪ ﻧﻪ ﻧﺎﻫﻴﻠﻲ ﻛﻮم ‪.‬‬
‫ډاﻛﺘﺮ ﺧﭙﻠﻪ اﻟﻪ ﻛﯧښﻮده ﺳﺘﺮګﻲ ﻳﯥ زﻣﺎ ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻛښﯥ ښﺨﻲ ﻛړې او وې‬
‫وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻧﻮ ﺑﻴﺎ وﻟﻲ دوﻣﺮه ﻧﺎﻫﻴﻠﻰ ﻳﯥ؟‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم ژوﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺎﺗﻪ څﻪ راﻛړي ‪ ،‬د ﺧﭙﻞ ﻋﻤﺮ ﭘﻪ اوږه ﺑﺎﻧﺪي ﺗﻜﻴﻪ ﻳﻢ د‬
‫ﺷﻴﺒﻮ ﭘﻪ ﺷﻤﺎر ﺷﭙﯥ ﺗﯧﺮوم‪ ،‬ﻫﺮه ﺷﭙﻪ د ﺷﻤﻌﻲ ﭘﻪ ﻟﻤﺒﻪ ﻻس ﺳﻮځﻢ ﻏﻮاړم‬
‫ځﺎن د درد ﻟﻪ زﻏﻢ ﺳﺮه ﻋﺎدت ﻛړم‪.‬‬
‫ډاﻛﺘﺮ زﻣﺎ ﻻس وﻧﻴﻮ ورو ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻫﺮ ﻫﻐﻪ څﻮك ﭼﻲ ﺗﺎ ځﻮروي ﺑﺎﻳﺪ ﻫﯧﺮ ﺳﻲ او ﻧﻮر ﻳﯥ ﭘﻪ اړه ﻓﻜﺮ ﻛﻮل‬
‫ﺳﺘﺎ ﺻﺤﺖ ﺗﻪ ﺗﺎوان رﺳﻮي ﻧﻪ ﻓﺎﻳﺪه‪.‬‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻳﺎد ﻳﯥ ﻟﻜﻪ ﺑﺎد د درد ﺳﻜﺮوټﻲ را ﺗﺎزه ﻛړي‪ ،‬د ﺗﺮﻳﺦ ﭼﺎى ﺗﺎوده‬
‫ﻏﻮړﭘﻮﻧﻪ ﺗﺮ ﺳﺘﻮﻧﻲ ﺗﯧﺮ ﻛړم‪ ،‬ﻟﻪ ﺗﺎ او ﺧﻠﻜﻮ ټﻮﻟﻲ ګﻴﻠﯥ ﭘﻪ ﻳﻮ ﻛﺎﻏﺬ وﻟﻴﻜﻢ‬
‫اوس ﻣﻲ ﻫﻢ ﭘﻪ ﺟﻴﺐ ﻛﻲ ډﯦﺮ ﻛﺎﻏﺬوﻧﻪ وراﺳﺘﻪ ﺳﻮي‪ ،‬ﻧﻦ ﺑﻪ دا ﻛﺎﻏﺬ‬
‫ﻣﺨﺎﻣﺦ د دﯦﻮال ﭘﻪ ﭼﺎق ﻛښﻲ ﻛﻴږدم‪ ،‬ﻳﻮې آراﻣﻲ ﺳﻨﺪري ﺗﻪ ﻛښﯧﻨﻢ‬
‫ګﻮﻧﺪي ژوﻧﺪ ﻣﻲ زﻣﺰﻣﻪ ﻛړي زه اوس ﻟﻪ ﻛﺮږو او ﻧﺎرو ﻟﻮﻳﺪﻟﻰ ﻳﻢ‪ ،‬ﻛﻪ‬
‫ګﻮﻧګ ﺳﻢ ډﯦﺮي ﭼﻴﻐﻲ ﺑﻪ ﻣﻲ د زړه دﻧﻨﻪ زﻧﺪۍ ﺷﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ﭘﻪ زوره‪ ،‬زوره وﺧﻨﺪل او وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ زه اوس ﭘﻮه ﺳﻮم ﭘﻪ رښﺘﻴﺎ ﺳﺮه ﭼﻲ ﺗﻪ ﻟﻴﻮﻧﻰ ﺳﻮى ﻳﯥ‪ .‬ﭘﻪ ﻫﻢ دې وﺧﺖ‬
‫ﻛښﯥ زﻣﺎ ﭘﻪ ﻣټ ﻛښﻲ ﺳﺘﻦ ﻧﻨﻴﺴﺘﻠﻪ‪ ،‬ﺳﺘﺮګﻲ راﺑﺎﻧﺪي درﻧﯥ ﺳﻮې‪ ،‬ﺑﯥ‬
‫ﻫﻮښﻪ ﺳﻮى وم‪.‬‬
‫ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﭘﻪ ﻫﻮښ راﻏﻠﻢ‪ ،‬ډاﻛﺘﺮ او اﺳﺘﺎد دواړه ﻣﻲ ﺗﺮ ﺳﺮ وﻻړ وو‪ ،‬زه ﻳﯥ‬
‫ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى ﻛښﻲ را ﻛښﯧﻨﻮﻟﻢ‪ ،‬ﺑﻴﺨﻲ آرام ﺳﻮى وم‪ ،‬ذﻫﻨﻲ ﺳﺘړﻳﺎ ﻣﻲ ﻟﻪ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪97‬‬
‫ﻣﻨځﻪ ﺗﻠﻠﯥ وه‪ ،‬ډاﻛﺘﺮ ﭘﻪ ﻳﻮه ﭘﺮﭼۍ دوا راﺗﻪ وﻟﻴﻜﻠﻪ او ﻟﻪ ﻛﺘﻨځﺎﻳﻪ را‬
‫ووﺗﻢ‪ ،‬ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻪ ﻣﻲ وﻛﺘﻞ د دوﻛﺎن ﺑﻨﺪوﻟﻮ وﺧﺖ وو‪ ،‬زه د دوﻛﺎن ﭘﻪ ﺧﻮا‬
‫روان ﺳﻮم اﺳﺘﺎد ﺗﺮ ﻻس وﻧﻴﻮم ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ دوﻛﺎن ﻣﻲ ﺑﻨﺪ ﻛړى ﻧﺎوﺧﺘﻪ دى‬
‫اوس ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻮر ﺗﻪ وﻻړ ﺳﻮ ‪.‬‬
‫ﻟﻪ ﻫﻐﻪ وروﺳﺘﻪ ﭘﺮﻟﭙﺴﯥ څﻮ ﺷﭙﯥ او ورځﻲ ﭘﻪ ﻛﻮر ﭘﺮﻳﻮﺗﻢ ﺗﺒﻲ ﻣﻲ وې‪ ،‬ﻳﻮ‬
‫ﻣﺎځﻴګﺮ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻟږ ښﻪ وم د ﻣﺎﻣﺎ ﻟﻪ زوى ﺳﺮه راووﺗﻢ‪ ،‬د ښﺎر څﺨﻪ د ﺑﺎﻧﺪي‬
‫ﺻﺤﺮا ﺗﻪ وﻻړو او د اوﺑﻮ ﻏﺎړې ﺗﻪ ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻞ‪ ،‬ﻣﺎ وﻟﻴﺪل ﭼﻲ ﻳﻮ ځﻮان‬
‫څﻮك ﭘﻪ دواړو ﭘښﻮ ﺷﻞ دى او دواړه ﭘښﯥ ﻳﯥ ﻛږې دي د اوﺑﻮ ﻟﻪ ﻏﺎړي‬
‫ﺳﺮه ﭘﻪ ﺑﺎﻳﺴﻜﻞ ﻛﻲ ﻧﺎﺳﺖ دى‪ ،‬زﻣﺎ د ﻳﻮې ﭘﻮښﺘﻨﻲ ﭘﻪ ځﻮاب ﻛښﯥ راﺗﻪ‬
‫ووﻳﻞ ‪:‬‬
‫_ د زړه ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻣﺰل ﻛﻮم‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻣﻲ ﭘﻼر وﻓﺎت ﺳﻮ‪ ،‬ﻻس او ﺧﻮﻟﻪ ﻣﻮ‬
‫ﻧﻪ ﺳﺮه ﭼﻠﻴﺪل ﻟﺘﺎ او ﻣﺎ ﺳﺮه ﻣﻲ ﻣﺸﻮره وﻛړه‪ ،‬ژاوﻟﻲ‪ ،‬ﭘﺘﺎﺳﯥ او ﻧﻮر‬
‫واړه‪ ،‬ﺧﻮاږه ﺑﻪ ﻣﻲ د ﺳړك ﻟﻪ ﻏﺎړي ﺳﺮه ﭘﻠﻮرل ګﺬاره ﻣﻮ ﻛړه‪ ،‬اوس ﻣﻲ‬
‫ﺷﻜﺮ ﻫﻢ دا د ﻛﻮر ﺗﺮﻣﺦ دوﻛﺎن دى ﺳﻬﺎر راووځﻢ ﻣﺎښﺎم ﻻړ ﺳﻢ‪ ،‬د ﻟﻮر ﻣﻲ‬
‫ﻣﻴﻨﻪ ده ﭼﻲ د اوداﺳﻪ اوﺑﻪ او ﺧﻮاړه ﺗﺮ دوﻛﺎﻧﻪ راوړي‪ ،‬زوى ﻣﻲ ﭘﻪ ﭘﻴﻨځﻢ‬
‫او ﻟﻮرﻛۍ ﻣﻲ ﭘﻪ څﻠﻮرم ټﻮﻟګﻲ ﻛﻲ درس واﻳﻲ ﻫﺮ څﻪ زﻣﺎ د وس ﭘﻪ اﻧﺪازه‬
‫راﺳﺮه ﺳﻢ دي راﺿﻲ ﻳﻢ ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ﺧﺪاﻳﻪ ‪.‬‬
‫زﻳﺎﺗﻪ ﻳﯥ ﻛړه‪:‬‬
‫_ د ﺧﺪاى ﺗﺮ ﺧﺪاﻳﻲ ﺟﺎر ﺳﻢ ﭼﻲ ﻫﺮڅﻪ ﻳﯥ زﻣﺎ او ﺧﻠﻜﻮ ﭘﻪ وس ﭘﻮره او‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ دي‪ ،‬ټﻨﺒﻠﻲ ﻳﻮه ﻧﺎروﻏﻲ ده ﻛﻪ څﻮك وﻏﻮاړي ﻋﻼج ﻳﻲ ټﻴﻨګﻪ اراده‬
‫او ﻟﻮړ ﻫﻤﺖ ﭘﻪ ځﺎن ﻛښﻲ را ﭘﻴﺪا ﻛﻮل دي‪.‬‬
‫ﻣﻮږ ډﯦﺮ ﻧﻪ ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻞ ﭼﻲ د ادې زﻧګ راﻏﻰ او ﻛﻮر ﺗﻪ ﻳﯥ وﺑﻠﻠﻢ وﻳﻞ ﻳﯥ‬
‫ﻧﺎوﺧﺘﻪ ده‪ ،‬زه او د ﻣﺎﻣﺎ زوى دواړه زﻣﻮږ ﻛﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﻞ ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﺷﭙﻪ د‬
‫ﻧﻮرو ﺷﭙﻮ ﭘﻪ ﻧﺴﺒﺖ ژر وﻳﺪه ﺳﻮى وم‪ ،‬ﻣﺎ ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ﻓﻜﺮ ﻛﺎوه ﭼﻲ ښﻪ‬
‫★★★‬ ‫ﺳﻮى ﻳﻢ‪ ،‬او اوس ﻛﻮﻻى ﺳﻢ ﭼﻲ ﺳﺒﺎ دوﻛﺎن ﺗﻪ وﻻړ ﺳﻢ‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪98‬‬

‫ﭘﻪ ﺳﺒﺎ ورځ ﺳﻬﺎر ﻫﻢ دوﻛﺎن ﺗﻪ ﻧﻪ وﻻړم‪ ،‬ﻏﺮﻣﻪ ﻣﻬﺎل د ﺗﺮﺧﻮ ورﻳﺠﻮ دوﻛﺎن‬
‫ﺗﻪ ﻟﻪ ﻳﻮ ﺑﻞ ﻣﻠګﺮي ﺳﺮه ورﻏﻠﻢ‪ ،‬ﻧﻦ ﻳﻲ ﺗﺮ ﭘﺮون ورﻳﺠﻲ ﻻ ښﯥ ﭘﺨﯥ او‬
‫ﺧﻮﻧﺪوري وې‪ ،‬د ده ﭘﻪ ورﻳﺠﻮ ﻏږﯦﺪل ﭼﻲ ﺧﺒﺮې ﺗﺮ ﻛﻴﺴﻮ ﭘﻮري ﺳﺮه‬
‫ورﺳﻴﺪﻟﯥ‪ .‬ﻣﻠګﺮي ﻣﯥ ﻟﻪ دوﻛﺎﻧﺪاره ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه‪:‬‬
‫_ﺗﺮ دې دا ښﻪ ﻧﻪ وه ﭼﻲ ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ﻓﺎﺑﺮﻳﻜﻪ ﻛښﻲ ﻳﺎ دښﺎر ﭘﻪ ﻛﻮﻣﻪ ﺑﻠﻪ‬
‫دوﻟﺘﻲ څﺎﻧګﻪ ﻛښﻲ دې ﻛﺎر ﻣﻮﻧﺪﻟﻰ واى اﺳﻮده ﺑﻪ وې او ﻫﻢ ﺑﻪ دي ﻛﺎر‬
‫ﺟﻮړ و‪.‬‬
‫دوﻛﺎﻧﺪار ﺧﻮﻟﻪ ﺧﻨﺪا ﺗﻪ ﺟﻮړه ﻛړه او ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﻛښﻲ وروﻟﻮﻳﺪ وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_

ﻣﺤﺘﺮﻣﻪ ! ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻣﺎ د ﺳړك ﭘﻪ ﻏﺎړه ﭘﻪ ﻻﺳﻲ رﻳړۍ ﻛښﻲ ورﻳﺠﻲ‬
‫ﺧﺮڅﻮﻟﯥ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﻓﺎﺑﺮﻳﻜﻪ ﻛښﻲ ﺧﺪﻣﺘګﺎر وې ﻛﻪ ﺳﺘﺎ ﻳﺎد ﺷﻲ ﻛﻠﻪ‪،‬‬
‫ﻛﻠﻪ ﺑﻪ دﻏﺮﻣﯥ ﻳﺎ ﺑﺮﻳځﺮ ﭘﺮ وﺧﺖ راﺗﻠﯥ او ورﻳﺠﻲ ﺑﻪ دي ﺧﻮړﻟﯥ ﻫﻐﻪ وﺧﺖ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺘﺎ ﺗﻨﺨﻮا ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً اوه زره روﭘۍ وه‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﻪ د ورځﻲ زر روﭘۍ ټﻮﻟﻪ ﺳﻮدا‬
‫ﻛړه؛ اوس ﭼﻲ ﺗﻪ ﻟﻪ ﺧﺪﻣﺘګﺎر وروﺳﺘﻪ د ﻓﺎﺑﺮﻳﻜﯥ ﻣﻨﻴﺠﺮ ﺳﻮې ﻣﺎ دوﻛﺎن‬
‫ﭘﺮاﻧﻴﺴﺖ ﺳﺘﺎ ﻣﻴﺎﺷﺘﻨۍ ﺗﻨﺨﻮا اﺗﻠﺲ زره روﭘۍ ده او زه د ورځﻲ اﺗﻪ زره‬
‫روﭘۍ ﺳﻮدا ﭼﻲ ﭘﻪ ﻫﻐﻮئ ﻛښﻲ درې زره روﭘۍ ګټﻪ ﻛﻮم‪ ،‬د ﻧﻦ ټﻮﻟﻪ‬
‫ﺧﻮاري ﻣﻲ زﻣﺎ وروﺳﺘﻪ د زوى اﺳﺘﺮاﺣﺖ دى‪ ،‬او ﺳﺘﺎ ټﻮﻟﻪ ﺧﻮاري‬
‫ﺳﺘﺎﺳﻮ د ﻓﺎﺑﺮﻳﻜﯥ د څښﺘﻦ‪ ،‬را ﺗﻠﻮﻧﻜﻰ ﻛﺎل ﺑﻪ زﻣﻮﻧږ دواړو ځﺎﻣﻦ ﭼﻲ‬
‫ﻫﻤﺰوﻟﻲ او ټﻮﻟګﻴﻮال دي څﻨګﻪ ﭼﻲ ﻣﻮﻧږ دواړه وو‪ ،‬زﻣﺎ زوى ﺑﻪ دوﻛﺎن‬
‫ﺗﻪ او زه ﺑﻪ ﻛﺮار د ژوﻧﺪ ﺗﺮ وروﺳﺘۍ ﺷﻴﺒﯥ د ﻣﻴﺮﻣﻨﻲ ﭘﻪ څﻨګ ووﺳﻢ‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪99‬‬
‫ﺧﺒﺮي ﻳﯥ ﻻ ﭘﺴﯥ اوږدې ﻛړې زﻣﺎ د ﻣﻠګﺮي ﭘﻪ اوږه ﻳﯥ ﻻس ور ﻛﯧښﻮد‬
‫ورﺗﻪ وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ﺳﺘﺎ زوى ﺑﻪ ﺳﺘﺎ ﭘﻪ څﯧﺮ ﻟﻮﻣړى ﺧﺪﻣﺘګﺎر او ﺑﻴﺎ ‪ ...‬ﻣﻠګﺮي ﺟﻴﺐ ﺗﻪ ﻻس‬
‫ﻛړ ﭘﻪ ﭘټﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﻳﯥ د دوه ﺧﻮراﻛﻪ ورﻳﺠﻮ ﺳﻞ روﭘۍ ورﻛړې او ﻟﻪ دوﻛﺎﻧﻪ‬
‫راووﺗﻞ‪.‬‬
‫ﻣﻮﺑﺎﻳﻞ ﻣﻲ وﺷﺮﻧګﯧﺪه‪ ،‬ﻛﻪ ګﻮرم ﭘﻠﻮﺷﻪ ده‪ ،‬ﻟﻪ ﻣﻠګﺮي څﺨﻪ ﻟږ څﻨګ ﺗﻪ‬
‫ﺳﻮم او ځﻮاب ﻣﻲ ورﻛړ‪:‬‬
‫_ ﺳﻼم ﭘﺨﻴﺮ راﻏﻠﯥ ﻫﻴﻠﻪ ده ښﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ؟‬
‫ﻫﻐﯥ ﻳﻮه ﺷﻴﺒﻪ څﻪ ﻧﻪ ووﻳﻞ ﻏﻠﯥ وه‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮر ﺳﻮم ﺑﻴﺎ ورﻏږ ﻛړم‪:‬‬
‫_ ﺳﻼم وﻟﻲ ﻏږ ﻧﻪ ﻛﻮئ زﻣﺎ ﻏږ اورې ﭘﻠﻮﺷﯥ!؟‬
‫ﭘﻪ داﺳﻲ ﺣﺎل ﻛﻲ ﭼﻲ ﺳﻠګۍ ﻳﯥ وﻫﻠﯥ وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ اورم !‬
‫زه ﭘﻮه ﺳﻮم ﭼﻲ دا ﻏږ د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﻧﻪ دى ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻣﻲ وﻛړه _څﻮك ﻳﯥ؟‬
‫وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ روﻗﻴﻪ ﻳﻢ د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﻣﺸﺮه ﺧﻮر‬
‫ﻟږ ﻧﻮر ﻣﺨﻜﻲ وﻻړم ﭘﻪ ډﯦﺮه ﺗﻠﻮار ﺳﺮه ﻣﻲ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﭘﺨﻴﺮ راﻏﻠﯥ روﻗﻴﯥ ﻫﻴﻠﻪ ده ښﻪ ﺑﻪ ﻳﺎﺳﺘﺊ څﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻮ ﻛﻮﻻى ﺳﻢ؟‬
‫وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﭘﻠﻮﺷﻪ‪ ،‬ﭘﻠﻮﺷﻪ ﻧﺎروﻏﻪ ده ‪ ،‬ﻏﻮاړم ﺗﻪ ﻫﻢ راﺷﯥ ﻫﻐﻪ اوس ﭘﻪ روﻏﺘﻮن ﻛﻲ‬
‫ﺑﺴﺘﺮ ﻛﻮي‪ ،‬ﻫﻴﻠﻪ ﻛﻮم ﻫﻢ دا اوس راﺳﻪ‪.‬‬
‫اړﻳﻜﻪ ﻳﯥ ﭘﺮې ﺳﻮه‪ ،‬اﻧﺪﻳښﻨﯥ واﺧﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻠګﺮى ﻣﻲ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى‬
‫ﭘﺮﯦښﻮد‪ ،‬زه د دوﻛﺎن ﭘﻪ ﭘﻠﻤﻪ روﻏﺘﻮن ﺗﻪ ورﻏﻠﻢ‪ ،‬روﻏﺘﻮن ﺗﻪ ﻟﻪ رﺳﯧﺪو‬
‫ﺳﺮه ﻣﻲ ﭘﻪ روﻗﻴﻪ ﺳﺘﺮګﻲ وﻟګﻴﺪې د ﺑﻴړﻧﻲ ﺧﺪﻣﺘﻮﻧﻮ د دروازې ﻣﺨﻲ ﺗﻪ‬
‫وﻻړه وه‪ ،‬زﻣﺎ ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ﻳﯥ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻟﻪ ﻻﺳﻪ ورﻛړه‪ ،‬ﻛﻠﻚ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻏﯧږ ﻛﻲ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪100‬‬
‫وﻧﻴﻮﻟﻢ او ﭘﻪ ﭼﻴﻐﻮ‪ ،‬ﭼﻴﻐﻮ ﻳﯥ ژړل‪ ،‬اوښﻜﻲ ﻣﻲ ور ﭘﺎﻛﻲ ﻛړې د ﭘﻠﻮﺷﯥ‬
‫ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻣﻲ وﻛړه‪ ،‬ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ژړا‪ ،‬ژړا ﻛﻲ ووﻳﻞ ‪:‬‬
‫_ﭘﺮون دا ﻣﻬﺎل ﻣﻮږ ﺧﭙﻠﻲ دﻧﺪي ﺗﻪ راﻏﻠﻮ‪ ،‬د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﺻﺤﺖ ښﻪ ﻧﻪ وو‪ ،‬ﻧﺎ‬
‫آراﻣﻪ وه‪ ،‬اوس ﻟږ ﺷﻴﺒﻪ وړاﻧﺪي ﺑﯥ ﻫﻮښﻪ وﻟﻮﻳﺪه ‪.‬‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﺗﻪ ﻏﻢ ﻣﻪ ﻛړه ان ﺷﺎءاﷲ ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ژر ښﻪ ﺳﻲ‪ ،‬ﺗﻪ دا راﺗﻪ وواﻳﻪ اوس ﭼﻴﺮﺗﻪ‬
‫ده؟‬
‫روﻗﻴﯥ ﭘﻪ داﺳﻲ ﺣﺎل ﻛﻲ ﭼﻲ ژړل ﻳﯥ ﻣﺨﺎﻣﺦ ﺧﻮﻧﯥ ﺗﻪ ګﻮﺗﻪ وﻧﻴﻮه‪ ،‬زه ﭘﻮه‬
‫ﺳﻮم ﭼﻲ ﻫﻠﺘﻪ ده‪ ،‬ﻧﮋدې ورﻏﻠﻢ‪ ،‬د وره ﺧﻮا ﺗﻪ د وړې ﻛړﻛۍ ﺗﺮڅﻨګ ﭼﻲ‬
‫ﭘﺮده ورﺑﺎﻧﺪي ﻛﺶ وه ودرﻳﺪم ‪.‬‬
‫د روﻏﺘﻮن ﭘﻪ ﻻوډ ﺳﭙﻴﻜﺮ ﻛښﻲ ﻳﯥ ﺷﭙږوﻳﺸﺘﻢ ﻧﻤﺒﺮ او د ﻣﻴﻮﻧﺪ ﻧﻮم‬
‫واﺧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻮر ﻳﯥ ﻟﻪ څﻮﻛۍ ﭘﻮرﺗﻪ ﺳﻮه ﻣﺎﺷﻮم ﻳﯥ ﺗﺮﻻس وﻧﻴﺆ‪ ،‬د ډاﻛﺘﺮ‬
‫ﺧﻮﻧﻲ ﺗﻪ ﻧﻨﻮﺗﻞ ﻟﻪ ﻟږ ځﻨډ ورورﺳﺘﻪ ﺑﻴﺎ ﻏږ ﺳﻮ ووﻳﺸﺘﻢ ﻧﻤﺒﺮ ﻳﯥ ووﻳﻞ ‪،‬‬
‫وړوﻛﻰ ﻣﺎﺷﻮم او ﻣﻮر ﻳﯥ ﻟﻪ ﻛﺘﻨځﺎى څﺨﻪ راووﺗﻞ ﭘﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺧﻮﻧﻪ ﻛښﻲ‬
‫زﻣﺎ ﺗﺮ څﻨګ ﭘﻪ ﻣﺎﺗﻪ څﻮﻛۍ ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻞ‪ ،‬وړوﻛﻰ ﻣﺎﺷﻮم ﻏﻠﻰ‪ ،‬ﻏﻠﻰ ﻣﻮر‬
‫ﺗﻪ ﻏږﻳﺪه‪ ،‬ﻣﻮر ﺑﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ وﻳښﺘﺎﻧﻮ ﻛﯥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ګﻮﺗﻲ ور وﻫﻠﯥ‪ ،‬ﭘﻪ ﺳﻴﻨﻪ‬
‫ﭘﻮري ﺑﻪ ﻳﯥ وﻧﻴﺆ‪ ،‬د دﻫﻠﻴﺰ ﻟﻪ وروﺳﺘۍ ﺧﻮﻧﻲ ﻳﻮه ﻧﺎزﻛﻪ ﻧﺮۍ ﭘﯧﻐﻠﻪ ﭼﻲ‬
‫ﺳﭙﻴﻦ ﻛﻮټ ﻳﻲ اﻏﻮﺳﺘﻰ وو‪ ،‬د وړوﻛﻲ ﻣﻴﻮﻧﺪ ﺧﻮاﺗﻪ راﻏﻠﻪ‪ ،‬ﻟﻪ وﺟﻮد او‬
‫ﺟﺎﻣﻮ ﻳﯥ د ﻋﻄﺮو وږم راﺗﻪ‪ ،‬ﭘﻪ ﻧﺮﻣﻪ او ﺧﻮږه ژﺑﻪ ﻳﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻣﺎﺷﺎاﷲ څﻮﻣﺮه ښﻪ ﻣﺎﺷﻮم دى ﻧﻮم دي څﻪ دى؟‬
‫ﻣﺎﺷﻮم ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ﻣﻴﻮﻧﺪ!‬
‫ﻧﺮﺳﻲ ﭘﻪ داﺳﻲ ﺣﺎل ﻛښﻲ ﭼﻲ ﭘﻴﭽﻜﺎري ﻳﯥ ډﻛﻮﻟﻪ وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ښﻮوﻧځﻲ ﺗﻪ ځﯥ ﻛﻪ ﻧﻪ‪ ،‬ﻛﻪ ځﯥ ﻧﻮ ﭘﻪ څﻮوم ټﻮﻟګﻲ ﻛښﻲ درس واﻳﯥ ؟‬
‫ﻣﻴﻮﻧﺪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪101‬‬
‫_درﻳﻢ ټﻮﻟګﻲ ﻛﻲ‬
‫_ ﭘﻼر ﺑﻪ دي وﻳﻞ ﻣﻴﻮﻧﺪ ډﯦﺮ ﺗﻜړه ﻫﻠﻚ دى ﻟﺴټﻮﻧﻰ دي در وﻧﻐﺎړه ﭼﻲ‬
‫ﺗﻪ څﻮﻣﺮه زورور ﻳﯥ؟‬
‫ﻣﻴﻮﻧﺪ ﻟﺴټﻮﻧﻰ ور وﻧﻐښﺖ ﻻس ﻳﯥ ﻏﺒﺮګ ﻛړ‪ ،‬ﺧﭙﻠﻲ ﻣټﻲ ﺗﻪ ﻳﯥ وﻛﺘﻞ او‬
‫وﻳﯥ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ﺳﻠﻤﺎن ﺧﺎن ﻳﻢ!‬
‫ﻧﺮﺳﻲ د ﭘﻤﺒﯥ ﻟﻪ ﭘﻤﺒﯥ څﺨﻪ ﻟږ ﭘﻤﺒﻪ ورﭘﺮې ﻛړه‪ ،‬او ﻣﻴﻮﻧﺪ ﺗﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ رښﺘﻴﺎ ﻫﻢ ﻟﻜﻪ ﺳﻠﻤﺎن ﺧﺎن‪ ،‬ﺗﻪ دي دا ﺳﺘﺮګﻲ ﭘټﻲ ﻛړه اخ څﻮﻣﺮه ښﯥ‬
‫ﺳﺘﺮګﻲ دي‪ ،‬ﺳﭙﻴﻦ ﻧﺮم ﻻﺳﻮﻧﻪ‪،‬او دا ﻻس دي ﻣﻮټ ﻛړه ‪.‬‬
‫ﻣﻴﻮﻧﺪ ﭼﻴﻐﻲ ﻛړې‪:‬‬
‫_وﺧﺨﺨﺦ ﺗﻪ ﻫﻢ ﭼﻴﭽﻜﻲ ﻟګﻮې!؟‬
‫ﻧﺮﺳﻲ وﺧﻨﺪل‪:‬‬
‫_ﺳﺘﺮګﻲ دي ﭘﺮاﻧﯧﺰه ﻣﻮر دي وﻳﻞ د ﭘﻴﭽﻜﺎري ﻟﻪ ﺳﺘﻨﻲ ډﯦﺮ ډارﯦږي‪.‬‬
‫ﭘﻪ ﻫﻢ دې وﺧﺖ ﻛﻲ ﻳﻮ ﺑﻠﻪ ﻧﺮﺳﻪ راووﺗﻪ دا ﻫﻢ ﻫﻐﻪ ﻧﺮﺳﻪ وه ﭼﻲ زه ﻳﯥ‬
‫ﭘﯧﮋﻧﺪﻟﻢ د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﻣﻠګﺮى ﻳﻢ‪ ،‬ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ﻳﯥ ﺑﻮﺗﻠﻢ‪ ،‬آﺳﻤﺎﻧﻲ رﻧګﻪ‬
‫ﭘﻼﺳﺘﻴﻜﻲ ﺧﻮﻟۍ ﻳﯥ را ﭘﻪ ﺳﺮ ﻛړه‪ ،‬ﻣﻮل ﻳﯥ را ووﻫﻪ او د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﺑﺴﺘﺮ ﺗﻪ‬
‫ﻳﯥ ودروﻟﻢ‪ ،‬ﻳﻮه ﺷﻴﺒﻪ ﻻ وﺗﻠﯥ ﻧﻪ وه ﭼﻲ ﭘﻠﻮﺷﯥ ﺳﺘﺮګﻲ را رڼﻲ ﻛړې‪،‬‬
‫اوږده ﺳﺎه ﻳﯥ واﺧﻴﺴﺘﻪ‪ ،‬زﻣﺎ ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ﻓﻜﺮ ﻛﻮم ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻪ ﺳﻮه‪ ،‬ﭘﻪ ﺷﻮﻧډو‬
‫ﻛﯥ وﺧﻨﺪل‪ ،‬ﻣﺎ ﻳﯥ ﻻس وﻧﻴﻮ‪ ،‬دﺑﺴﺘﺮ ﺗﺮڅﻨګ ﻧﮋدې ﭘﻪ څﻮﻛۍ‬
‫ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬روﻗﻴﻪ ﻫﻢ راﻏﻠﻪ ﺧﻨﺪل ﻳﯥ‪ ،‬ژر‪ ،‬ژر ﻳﯥ ﺧﭙﻠﻲ اوښﻜﻲ ﭘﺎﻛﻮﻟﯥ‪،‬‬
‫ﭘﻠﻮﺷﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ دواړه ﻣﺦ ښﻜﻞ ﻛړه‪ ،‬ډاﻛﺘﺮ راﻏﻰ د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﻧﺒﺾ ﻳﯥ وﻛﺎﺗﻪ‪،‬‬
‫ﭘﻪ ﭘﺮﭼۍ ﻳﯥ درﻣﻞ وﻟﻴﻜﻞ او ﭘﻠﻮﺷﯥ ﺗﻪ ﻳﯥ د آرام ﻛﻮﻟﻮ ﻣﺸﻮره ورﻛړه‪.‬‬
‫ﭘﻠﻮﺷﯥ ﻳﻮ ﺳﻮړ اﺳﻮﻳﻠﻰ وﻛﻴښ او وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪102‬‬
‫_ دﻟﺘﻪ ﻣﻲ زړه ﺗﻨګﻴږي‪ ،‬ﻏﻮاړم ﺧﭙﻠﻲ ﻛﻮټﯥ ﺗﻪ وﻻړه ﺳﻢ‪ ،‬دا ﭼﻲ د ﭘﻠﻮﺷﯥ‬
‫ﻛﻮټﻪ ﻫﻢ د روﻏﺘﻮن ﺷﺎﺗﻪ ﻧﮋدې وه‪ ،‬ډاﻛﺘﺮ ورﺳﺮه وﻣﻨﻠﻪ او ډﯦﺮ ژر ﻳﯥ ﻣﻮږ‬
‫ﺗﻪ رﺧﺼﺖ راﻛړ ﭼﻲ ﭘﻠﻮﺷﻪ ﺧﭙﻠﻲ ﺧﻮﻧﻲ ﺗﻪ ورﺳﻮو ‪.‬‬
‫ﭼﻲ د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﺧﻮﻧﻲ ﺗﻪ ورﺳﯧﺪل‪ ،‬روﻗﻴﯥ وژړل ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻣﺎ ﻳﯥ د ﻋﻠﺖ‬
‫ﭘﻮښﺘﻨﻪ وﻛړه ﻫﻴڅ ﻳﯥ ﻫﻢ ﻧﻪ وﻳﻞ‪ ،‬ﻣﺎ ﻓﻜﺮ وﻛړ د ﭘﻼر ﻳﺎد ﻳﯥ ﺗﺎزه ﺳﻮ‪ ،‬ﺧﻮ‬
‫ﭘﻠﻮﺷﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_د روﻗﻴﯥ ﺳﺒﺎ ﺗﻪ واده دى‪ ،‬ﺧﺎوﻧﺪ او ﺧﺴﺮګﻨۍ ﻳﯥ ﻧﻪ ﻏﻮاړي ﻧﻮر روﻗﻴﻪ‬
‫داﺳﻲ ووﺳﻲ‪،‬دا ﭼﻲ د روﻗﻴﯥ ﻛﻮژدن ﭘﺮوﺳږﻛﺎل ﺳﻮې ده ﻣﻮږ ﻫﻢ څﻪ‬
‫وﻳﻠﻰ ﻧﺴﻮ‪ ،‬دا وﺧﺖ روﻗﻴﻪ را وﻻړه ﺳﻮه او ﻣﺎﺗﻪ ﻣﺨﺎﻣﺦ ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻪ وې‬
‫وﻳﻞ‪:‬‬
‫_زه دا ﻧﻪ واﻳﻢ ﭼﯥ زﻣﺎ واده ﻛﻴږي ﻳﺎ ﻫﻐﻪ ﺷﺨﺺ زﻣﺎ ﺧﻮښ ﻧﻪ دى‪ ،‬ﻳﻮازي‬
‫او ﻳﻮازي ﻫﻢ دا درد راﻛﻮي او ﻣﺎ ځﻮروي ﭼﻲ ﻛﺎش اوس ﻣﻲ ﭘﻼر‬
‫ژوﻧﺪى ﻳﺎ ﻣﻮږ داﺳﻲ ﺑﯥ وروره ﺧﻮﻳﻨﺪي ﻧﻪ واى ﭘﻴﺪا ﺳﻮي‪.‬‬
‫ﻣﺎ ﻛﻪ ﻫﺮڅﻮﻣﺮه ﺗﺴﻠﻲ ورﻛړه‪ ،‬ﻛﻮم ګټﻪ ﻳﯥ ﻧﻪ وﻛړه‪ ،‬ﻣﺎښﺎم ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﭘﻪ‬
‫ﻣړاوي ﻗﺪﻣﻮﻧﻮ ﻛﻮر ﺗﻪ روان ﺳﻮم ‪.‬‬
‫ځﻨﻲ وﺧﺖ ﻳﺎ ﻛﻪ وواﻳﻢ ﻫﺮ وﺧﺖ ﻫﻢ ﺳﻤﻪ ده د اﻧﺴﺎن اﻟﻮت ﺗﻪ زړه ﻛﻴږي‪،‬‬
‫ﻻﺳﻮﻧﻪ ﻣﺮوړي او واﻳﻲ ﻛﺸﻜﻲ وزري ﻣﻲ ﻟﺮﻟﻰ ﭼﻲ اﻟﻮﺗﻰ واى ﭘﻪ ﻟﻮړو او‬
‫ژورو‪ ،‬اﻧﺴﺎﻧﺎن ﻛﻪ د ﻣﺮﻏﺎﻧﻮ ﭘﻪ څﯧﺮ وزري ﻧﻠﺮي ﻣګﺮ ﺑﻴﺎ ﻫﻢ اﻟﻮت ﻛﻮﻻى‬
‫ﺷﻲ‪ ،‬ﻫﻴﻠﻲ د اﻧﺴﺎن وزرې دي د ﻻس ﺗﻪ راوړﻟﻮ ﻟﭙﺎره ﻳﯥ ﻫﺮ ډول ﻣﻤﻜﻨﻪ‬
‫ﻫڅﻪ اﻟﻮت دى‪ ،‬ﻧﺎﻫﻴﻠﻲ د اﻧﺴﺎﻧﺎﻧﻮ ﻟﻪ وزرو ﺑڼﻜﻲ ﻛﺎږي او ﻟﻪ اﻟﻮت څﺨﻪ‬
‫ﻳﯥ را ګﺮځﻮي‪ ،‬ژوﻧﺪ ﭘﻪ اﻣﻴﺪ ﻛﻴږي‪ ،‬ﻫﺪف ﻣﺰل دى ﻫﻢ ﻣﻨﺰل ﻛﻪ ﭘﻪ ژوﻧﺪ‬
‫ﻛښﻲ ﻫﺪف و ﻧﻠﺮو ﻣﺰل ﻧﻪ ﺷﻮ ﻛﻮﻻى ﭼﻲ ﻣﺰل و ﻧﻪ ﻛړو ﻣﻨﺰل ﺗﻪ ﻧﻪ رﺳﻴږو‪،‬‬
‫ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﻓﻜﺮوﻧﻮ ﻛﻲ ډوب وم ﭼﻲ ﻛﻮر ﺗﻪ ورﺳﯧﺪم‪.‬‬
‫ﻫﻢ ﻫﻐﻪ ﺷﭙﻪ زه ﭼﻲ راﺗﻠﻢ ادې ﻣﻲ د ﻣﺎﻣﺎ ﻛﺮه ﺗﻠﻠﯥ وه‪ ،‬څﻮ ګﻮﻟﯥ ډوډۍ‬
‫ﻣﻲ وﺧﻮړه ځﺎن ﻣﻲ د ﺧﻮب ﻏﯧږي ﺗﻪ ور وﺳﭙﺎره‪ ،‬ﺗﺮ ډﯦﺮو ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪103‬‬
‫ﻛښﻲ ﻟټ ﭘﻪ ﻟټ اوښﺘﻢ ﺧﻮب ﻧﻪ راﺗﻪ‪ ،‬د ﺷﭙﯥ ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﭼﻲ د ﻛﻮرﻧۍ ټﻮل‬
‫ﻏړي وﻳﺪه ﺷﻮل‪ ،‬ﺳﺘﺮګﻲ ﻣﻲ ﭘټﻲ ﻛړې او ﺧﻮب وړى وم‪.‬‬
‫ﻣﺎﻏﻮښﺘﻞ د ﺧﭙﻞ روح ﺗﺮ ﻧﺰوﻟﻪ د ﺷﭙﯥ ﭘﻪ ﺗﻮر ﺗﻮﻧﻞ ﻛښﻲ څﻮ ګﺎﻣﻪ ﻣﺰل‬
‫وﻛړم‪ ،‬د ﺧﺎﻣﻮﺷﻪ دﯦﻮاﻟﻮﻧﻮ ﺣﺎل واﺧﻠﻢ او دﻣړو ﻫﻴﻠﻮ ﭘﻪ ﻗﺒﺮوﻧﻮ ﺳﻼم‬
‫وواﻳﻢ‪ ،‬د ښﺎر ﭘﻪ څﻠﻮر ﻻري ﻛﻲ روان وم‪ ،‬ﻳﻮازي ﻳﻮ څﺮاغ ﺑﻠﻴﺪه ﻧﻮره‬
‫ﺗﻴﺎره وه‪ ،‬د څﺮاغ ژﻳړﺑﺨﻮﻧﻲ رڼﺎ ﺗﻪ ودرﻳﺪم ﻛﻪ ګﻮرم ﻳﻮ څﻮك ﭘﻪ ﻟﺮګﻴﻨﻪ‬
‫څﻮﻛۍ ﻧﺎﺳﺖ دى ﺳﻠګۍ وﻫﻲ‪ ،‬ور ﻧﮋدې ﺳﻮم او ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻣﻲ وﻛړه‪:‬‬
‫اﻳﺎ ﺗﺎﺳﻮ ﻫﻢ زﻣﺎ ﭘﻪ څﯧﺮ ﻳﻮ ورك څﻮك ﻳﺎﺳﺖ ﭼﻲ د ﺧﭙﻞ روح ﻧﺰول ﺗﻪ‬
‫دﺷﭙﯥ ﺗﺮﻧﺎوﺧﺘﻪ دښﺎر ﭘﻪ ﻻرو او ﻛﻮڅﻮ ﻛﻲ اﻧﺘﻈﺎر ﺑﺎﺳﺊ؟‬
‫ﺳﺮ ﻳﯥ ﭘﻪ داﺳﻲ ﺣﺎل ﻛښﻲ را ﭘﻮرﺗﻪ ﻛړ ﭼﻲ ﺳﺘﺮګﻲ ﻳﯥ ﻟﻪ اوښﻜﻮ ډﻛﻲ‬
‫ﭼﻴﻨﯥ ګﺮځﯧﺪﻟﻲ وې ﭘﻪ ﻣﺦ ﻳﯥ د اوښﻜﻮ وﻳﺎﻟﯥ را رواﻧﻲ وې د دې ﭘﺮځﺎى‬
‫ﭼﻲ څﻪ وواﻳﻲ را وﻻړ ﺳﻮ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ﭘﻪ دواړه ﻣﺨﻪ ښﻜﻞ ﻛړم‪ ،‬ﭘﻪ ځﻴﺮ‪ ،‬ځﻴﺮ‬
‫ﻳﯥ زﻣﺎ وﺟﻮد او ﺟﺎﻣﯥ ﺗﺮ ﻧﻈﺮ ﺗﯧﺮوﻟﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫زﻣﺎ ﺧﺪاى ډﯦﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎن دى‪ ،‬او زﻣﺎ دا ﻳﻘﻴﻦ وو ﭼﻲ ﻳﻮ څﻮك ﺑﻪ زﻣﺎ د‬
‫ﺳﻜﻮت د ﺷﻮر ﻛﺮاروﻟﻮ ﺗﻪ راﻟﻴږي‪ ،‬زه ﭘﻮﻫﻴږم ﭼﻲ زﻣﺎ او ﺳﺘﺎ د درد‬
‫ﺷﺮﻳﻜﻮﻟﻮ ﺗړون ﭘﻪ ازل ﻛﻲ ﺳﻮى او ﻣﻮږ دواړه ﻫﻐﻪ څﻮك ﻳﻮ ﭼﻲ دﺷﭙﯥ‬
‫ﺗﺮﻧﺎوﺧﺘﻪ ﭘﻮري د ښﺎر ﭘﻪ ﻻرو او ﻛﻮڅﻮ ﻛښﻲ دﺧﭙﻞ روح ﭘﻪ ﻟټﻮن ﭘﺴﻲ‬
‫ګﺮځﻮ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻳﯥ د ﺧﭙﻞ ﺟﻴﺐ څﺨﻪ ﻳﻮ ﻛﺎﻏﺬ راوﻳﺴﺖ او ﻣﺎﺗﻪ ﻳﯥ وﻧﻴﻮ‪:‬‬
‫ﻫﺎ دا وﻟﻮﻟﻪ ﻫﻐﻪ ﺟﻤﻠﻪ ده ﭼﻲ ﻣﺎ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ ﺷﻌﺮ ﻧﻪ ﻛړه ﻣګﺮ ﭘﻪ ﻟﻮﺳﺘﻠﻮ ﻳﯥ د‬
‫درد اﺣﺴﺎس ﻛﻮم‪ ،‬ﭘﻪ وﺟﻮد ﻛښﻲ ﻣﻲ څړﻳﻜﻪ راوﻟﻲ او ﻟﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻣﻲ‬
‫اوښﻜﻲ ﺑﻬﻮي‪...‬‬
‫دا ﻫﻐﻪ ﺷﭙﻪ وه ﭼﻲ ﻳﻮ څﻮك ﻣﻲ د ﺧﭙﻞ ځﺎن ﭘﻪ څﯧﺮ وﻣﻮﻧﺪ ﭼﻲ د ښﺎر ﭘﻪ‬
‫ﻻرو او ﻛﻮڅﻮ ﻛښﻲ د ﺧﭙﻞ روح ﭘﻪ ﻟټﻮن ﭘﺴﯥ ﭘﻪ ﻟﻮڅﻮ ﭘښﻮ راوﺗﻠﻰ وو ‪،‬‬
‫ﻧﻐښﺘﻞ ﺳﻮى ﻛﺎﻏﺬ ﻣﻲ ﭘﺮاﻧﻴﺴﺖ ﻟﻴﻜﻠﻲ ﻳﯥ وو

ﻛﺎش اﻧﺴﺎﻧﺎن ﭘﻪ ﻣﺎﺗﻮ‬
‫ﺳړﻛﻮﻧﻮ ﻛښﻲ د وړو ﺗﻮرو ﻣﻴږﻳﺎﻧﻮ او ﭘﻪ وﻳﺮاﻧﻮ ﻛﻮروﻧﻮ ﻛښﻲ د ﻣﺮﻏﺎﻧﻮ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪104‬‬
‫ځﺎﻟﻮ ﺗﻪ ځﻴﺮ واى‪ ،‬ﺗﺮ څﻮ ﭘﻮه ﺳﻲ ﻣﻴﻨﻪ او ژوﻧﺪ ﺗﺮ ﻟﻮﻳﻮ‪ ،‬ﻟﻮﻳﻮ ﻣﺎڼﻴﻮ ﭘﻪ‬
‫وﻳﺮاﻧﻮ دﯦﻮاﻟﻮﻧﻮ ﻛښﻲ ډﯦﺮ ښﻜﻠﻲ دي ‪ ،،‬ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻣﺎ وﻏﻮښﺘﻞ ﻳﻮ څﻪ‬
‫وواﻳﻢ‪ ،‬راوﻳښ ﺳﻮم ﺳړى ﻣﻲ ﻟﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﭘﻨﺎه ﺳﻮى او زه ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﻫﻐﻪ ﺑﺴﺘﺮ‬
‫ﭘﺮوت وم ﭼﻲ ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﻣﻲ د ﻣﻮر ﭘﻪ ﻧﻪ ﺷﺘﻮن ﻛﻲ د ﺧﻮب ﻟﭙﺎره ﭘﺨﭙﻠﻪ را‬
‫ﻏﻮړﻟﻰ وو ‪.‬‬

‫★★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪105‬‬

‫زه ﭘﺨﭙﻠﻮ ورځﻨﻴﻮ ﻛﺎروﻧﻮ ﺑﻮﺧﺖ وم‪ ،‬د روﻗﻴﯥ واده ﭘﻪ ﭘټﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﺗﯧﺮ ﺳﻮ‪ ،‬ﻛﻪ‬
‫څﻪ ﻫﻢ زه ﻳﯥ ورﺑﻠﻠﻰ وم‪ ،‬ﻧﻪ ورﻏﻠﻢ‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ د ﻫﻐﻮى ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻛﯥ‬
‫اوښﻜﻲ زﻏﻤﻠﻰ ﻧﻪ ﺳﻮې‪ ،‬زه ﭘﻮﻫﻴﺪم څﻮﻣﺮه درد ﻟﺮي‪ ،‬ﭘﻪ ﻫﻢ دې ورځﻮ‬
‫ﻛښﻲ ﻣﻲ ﻳﻮ ﺳﻬﺎر د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﻟﻴﻚ ﺗﺮﻻﺳﻪ ﻛړ ﭼﻲ د ډاګ ﭘﻪ واﺳﻄﻪ ﻳﯥ‬
‫دوﻛﺎن ﺗﻪ راﻟﻴږﻟﻰ وو

دﺧﺪاى ﭘﻪ دوﻣﺮه ﺧﺪاﻳﻲ ﻛښﻲ زﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ‪ ،‬دا‬
‫ﻫﻴڅﻮك ﻧﻪ ﻣﻨﻲ ﻧﻮر ﺧﻠﻚ ﻻ ﭘﺮﯦږده زه ﭘﺨﭙﻠﻪ ﭘﻪ ﻫﻢ دې اړه ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻮم‬
‫ګﻮﺗﻪ ﭘﻪ ﻏﺎښ ﺳﻢ‪ ،‬د ﺳﻮﭼﻮﻧﻮ ﺳﻴﻼب ﻣﻲ واﺧﻠﻲ‪ ،‬د ﺧﻴﺎل ﭘﻪ ﻳﻮ ﻟﻮى‬
‫ﺳﻤﻨﺪر ﻛښﻲ ﻣﻲ واﭼﻮي‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻲ ﻻﻣﺒﻮ زده ﻧﻪ واى ﭘﺨﻮا ﺑﻪ ډوب ﺳﻮې‬
‫وم‪ ،‬ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻣﻲ د ﺑﯥ اﻋﺘﻤﺎدۍ ﭘﻪ ﻛﺎڼﻲ ﭼﺎ وﻳﺸﺘﻠﯥ‪ ،‬زرې‪ ،‬زرې وه‪ ،‬ﭘﻪ‬
‫راټﻮﻟﻮﻟﻮ ﻳﯥ ﺑﻮﺧﺖ ﻳﻢ ﻧﺮۍ ګﻮﺗﻲ ﻣﻲ زﺧﻤﻲ‪ ،‬زﺧﻤﻲ ﭘﻪ وﻳﻨﻮ ﺳﺮې دي‪،‬‬
‫څړﻳﻜﻪ درد راﺳﺮه ګﺮځﻲ‪ ،‬ﺑﻶﺧﺮه دا دى ﺑﻠﺪه ﺳﻮم ﻣﺎﺗﻪ درد ﻳﻮه ﻧﺸﻪ‬
‫وګﺮځﯧﺪه‪ ،‬ﺗﺎ درد راﻛړ ﻣﺎ ﭘﻪ ورﻳﻦ ﺗﻨﺪي د زړه ﭘﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻛښﻲ د ﻳﻮې‬
‫ﻟﺮﻏﻮﻧﻲ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﭘﻪ څﯧﺮ راځﻮړﻧﺪ ﻛړ‪ ،‬ﻣﺎ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ د درد ﭘﻪ ﻧﻮم ﭼﻴﻐﻪ ﻧﻪ وﻛړه‬
‫زه ﭘﻮﻫﻴږم ﻛﻪ ﭼﻴﻐﻲ ﻛړم درد ﺗﻪ دي ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻛﻴږي‪ ،‬ﭘﻪ دې ورﺳﺘﻴﻮ ﻛښﻲ ﺗﺎ‬
‫او ﺧﺪاى دواړو ﺗﻪ ﺷﺮﻣﻨﺪه ﻳﻢ‪ ،‬ډارﻳږم ﻛﻪ ﻟﻪ ژوﻧﺪه وروﺳﺘﻪ ژوﻧﺪۍ او‬
‫ﺳﺘﺎ ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ﺑﻴﺎ وﻣﺮم ﺧﺪاى ﺑﻪ زﻣﺎ ﭘﻪ ﺑﻴﺎ ﻣړﻳﻨﻪ ﻧﻮرو ﺑﻨﺪګﺎﻧﻮ ﺗﻪ څﻪ ځﻮاب‬
‫ورﻛﻮي ‪ ،‬ﻫﻢ دا ﺳﻮال دى ﭼﻲ ﭘﻪ ذﻫﻦ ﻛښﻲ ﻣﻲ ګﺮد ګﺮځﻲ د ﺧﻴﺎل وﻧﻲ ﻣﻲ‬
‫ﺧﻮري‪ ،‬ﻫﻮ رښﺘﻴﺎ ﺳﺘﺎ راﻛړى د درد ﺗﺨﻢ راﺳﺮه دى‪ ،‬ﭘﻪ وﺟﻮد ﻛﻲ ﺑﻪ ﻣﻲ‬
‫ﻳﻮ‪ ،‬ﻳﻮ را ټﻮﻛﻴږي ﻟﻜﻪ ﺷﻨﯥ ﺗﻨﻜۍ ﻛﺒﻠﻲ ‪،،‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪106‬‬
‫د ﻟﻴﻚ ﺗﺮ ﻟﻮﺳﺘﻠﻮ وروﺳﺘﻪ ﻳﻮ وړ اﻧﺪﻳښﻨﻪ راﺳﺮه ﺳﻮه‪ ،‬داﺳﻲ ﻛﻮم درد دى‬
‫ﭼﻲ ﻣﺎ ﭘﻠﻮﺷﯥ ﺗﻪ ورﻛړى‪ ،‬ﻫﻐﯥ داﺧﺒﺮي ﻣﺎﺗﻪ ﭘﻪ ﺗﻠﻴﻔﻮن ﻫﻢ ﻛﻮﻻى ﺳﻮې‪،‬‬
‫وﻟﯥ د ډاګ ﻟﻪ ﻻري

ډارﯦږم ﻛﻪ ﻟﻪ ژوﻧﺪه وروﺳﺘﻪ ژوﻧﺪۍ او ﺳﺘﺎ ﭘﻪ ﻟﻴﺪو‬
‫ﺑﻴﺎ وﻣﺮم ﺧﺪاى ﺑﻪ زﻣﺎ ﭘﻪ ﺑﻴﺎ ﻣړﻳﻨﻪ ﻧﻮرو ﺑﻨﺪګﺎﻧﻮ ﺗﻪ څﻪ ځﻮاب ورﻛﻮي‪،،‬‬
‫ﻫﻢ دا ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻲ ﭘﻪ ذﻫﻦ ﻛﻲ ګﺮځﯧﺪﻟﻪ او ﺗﺮ ﺳﺘﺮګﻮ‪ ،‬ﺳﺘﺮګﻮ ﻛﯧﺪﻟﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺎ د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﺳﺮه اړﻳﻜﯥ ښﻜﺘﻪ ﻛړې‪ ،‬ﭘﻪ ﺧﻮاﻟﻪ رﺳﻨۍ ﺑﻪ ﻳﯥ ﺗﻞ دﺧﭙﻞ‬
‫ﭘښﺘﻮ ﻟﻴﻚ ﻧﻤﻮﻧﯥ راﻟﯧږﻟﯥ‪ ،‬زه ﭘﻮﻫﻴﺪم ﭼﻲ اوس ﻳﯥ ﭘښﺘﻮ ﻟﻴﻚ زده ﻛړى‬
‫او ﺗﺮ ﭘﺨﻮا ډﯦﺮه ﺗﻜړه ده‪ ،‬او ښﻪ ﭘښﺘﻮ ﻟﻴﻜﻠﻰ ﺳﻲ اوس ﺑﻪ ﻳﯥ زﻣﺎ ﺳﺮه ﻫﻢ‬
‫ﭘﻪ ﭘښﺘﻮ ﺗﻮرو ﭘﻴﻐﺎم ﻟﻴږو‪ ،‬د ﭘﺎﻛﺴﺘﺎن ﭘﻪ رﺳﻨﻴﻮ ﻛﯥ ﭘﺮﻟﭙﺴﯥ د

ﺿﺮب‬
‫ﻋﻀﺐ‪ ،،‬ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻮ ﺧﺒﺮي رواﻧﻲ وي ﭼﻲ د ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎن ﭘﻪ ﺳﻴﻤﻪ ﻛښﻲ د‬
‫ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ ﭘﺮ ﺿﺪ وو‪ ،‬د ﭘﺎﻛﺴﺘﺎن ﭘﻮځ ﭘﻪ ﺷﻤﺎﻟﻲ وزﻳﺮﺳﺘﺎن ﻛﻲ د‬
‫ﺿﺮب ﻋﻀﺐ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﭘﻪ داﺳﻲ ﺣﺎل ﻛﻲ ﭘﻴﻞ ﻛړل ﭼﻲ اﻣﺮﻳﻜﺎ او ﻧﻮرو‬
‫ﻏﺮﺑﻲ ﻫﻴﻮادوﻧﻮ ﺗﺮې ﻏﻮښﺘﻨﻪ ﻛﻮﻟﻪ ﭼﻲ د ﺣﻘﺎﻧﻲ ﺷﺒﻜﯥ او ﻧﻮرو ډﻟﻮ‬
‫ﭘﺮﺿﺪ دي ﺑﻴړﻧﻲ ګﺎﻣﻮﻧﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛړي‪.‬‬
‫ﻳﻮه ورځ ﻣﺎځﻴګﺮ د ﭘﻠﻮﺷﯥ ټﻠﻴﻔﻮن راﻏﻰ زړه ﻧﺎ زړه ﻣﻲ ځﻮاب ورﻛړ ﻫﻐﯥ‬
‫ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ د ﺑﯥ ځﺎﻳﻪ ﺷﻮﻳﻮ ﻛﻮرﻧﻴﻮ د درﻣﻠﻨﻲ ﻟﭙﺎره‪ ،‬ﺷﻤﺎﻟﻲ ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎن او ﻗﺒﺎﻳﻠﻲ‬
‫ﺳﻴﻤﻮ ﺗﻪ ﭼﯥ د

ﺿﺮب ﻋﻀﺐ‪ ،،‬ﻋﻤﻠﻴﺎت روان دي ﻣﻴډﻳﻜﻞ ﻛﻴﻤﭗ ﭘﻪ‬
‫ﭘﻼن ﻛښﻲ ﻧﻴﻮل ﺳﻮى‪ ،‬دﻏﻮ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻮ ﻟﺴګﻮﻧﻪ زره ﻗﺒﺎﻳﻠﻲ وګړي دې ﺗﻪ اړ‬
‫ﻛړي ﭼﻲ ﺧﭙﻞ ﻛﻠﻰ وﻟﺲ ﭘﺮﯦږدي او ﭘﻪ ﺑﻨﻮ ‪ ،‬ﭘﯧښﻮر او ﻧﻮرو ﺳﻴﻤﻮ ﻛﻲ د‬
‫ﻛډواﻟۍ ژوﻧﺪ وﻛړي‪ ،‬او د درﻣﻠﻨﻲ ﻟﭙﺎره ﻛﻮﻣﻪ ﺧﺎص وزﻟﻪ ﻧﻠﺮي‪.‬‬
‫زه ﭘټﻪ ﺧﻮﻟﻪ وم ﻫﻴڅ ﻣﻲ ﻧﻪ وﻳﻞ ﻳﻮازي د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﺧﺒﺮي ﻣﻲ اورﻳﺪﻟﯥ وې‬
‫وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻣﻘﺘﺼﺪه ! ﺗﻪ زﻣﺎ ﻏږ اورې ! زه ﻫﻢ د ډاﻛﺘﺮاﻧﻮ ﻟﻪ ټﻴﻢ ﺳﺮه ځﻢ‪ ،‬ﻛﯧﺪاى‬
‫ﺳﻲ ﻫﻠﺘﻪ ﻣﺨﺎﺑﺮاﺗﻲ ﺷﺒﻜﯥ ﻛﺎر ﻧﻪ ﻛﻮي او ﻫﻢ دارﻧګﻪ ﻣﻮږ ﺗﻪ د ټﻠﻴﻔﻮن‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪107‬‬
‫ﻛﻮﻟﻮ اﺟﺎزه ﻫﻢ ﻧﺴﺘﻪ‪ ،‬ځﻜﻪ ﻣﻲ وﻏﻮښﺘﻞ درﺳﺮه ﺧﺒﺮي وﻛړم ﻟﻄﻔﺎً ﭘﻪ دﻋﺎ‬
‫ﻛﻲ ﻣﻲ ﻳﺎده ﻟﺮه‪ ،‬اړﻳﻜﻪ ﻳﯥ ﭘﺮې ﺳﻮه ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻣﺎ وﻏﻮښﺘﻞ ﻳﻮځﻞ ﺑﻴﺎ‬
‫ورﺳﺮه اړﻳﻜﻪ وﻧﻴﺴﻢ ټﻠﻴﻔﻮن ﻳﯥ ﺑﻨﺪ ﺳﻮى وو‪.‬‬

‫★★★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪108‬‬

‫ﺗﻠﻮﻳﺰون ﺗﻪ ﻧﺎﺳﺖ وم ﺧﺒﺮﻳﺎل ووﻳﻞ‪:‬‬

‫_ﭘﺎﻛﺴﺘﺎﻧﻲ ﭘﻮځ ادﻋﺎ ﻛﻮي ﭘﻪ ﺗﯧﺮو درﻳﻮ ﻛﻠﻮﻧﻮ ﻛﯥ ﭼﻲ ﺿﺮب ﻋﻀﺐ‬
‫ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻳﯥ ﭘﻴﻞ ﻛړي ﺗﺮ ‪ ۳۵۰۰‬ﭘﻮري وﺳﻠﻮال او د ﻫﻐﻮى ﻗﻮﻣﻨﺪاﻧﺎن‬
‫وژﻟﻲ دي ﺧﻮ وﻟﺲ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻛﻮي ﭼﻲ وژل ﺷﻮي ﻛﺴﺎن څﻮك دي‪ ،‬ﻧﻮﻣﻮﻧﻪ‬
‫ﻳﯥ څﻪ دي‪ ،‬او د ﻛﻮم ځﺎى اوﺳﻴﺪوﻧﻜﻲ وو‪.‬‬
‫ﻳﻮ ﺑﻞ ﻛﺲ د ټﻠﻮﻳﺰون ﻟﻪ ﺧﺒﺮﻳﺎل ﺳﺮه ﺧﺒﺮي ﻛﻮې او وﻳﻞ ﻳﻲ‪:‬‬
‫_ﺗﺮڅﻮ ﭼﻲ د ښﻮ او ﺑﺪو ﺗﺮﻫګﺮو د ﺗﻮﭘﻴﺮ ﺗګﻼره ﻧﻪ وي ﺧﺘﻤﻪ ﺷﻮې او د‬
‫اﺳﻼم اﺑﺎد دښﻤﻦ د ﻛﺎﺑﻞ او ﻧﻮي ډﻟﻲ دښﻤﻦ ﻧﻪ وي ګڼﻞ ﺷﻮى ﺗﺮ ﻫﻐﻮ‬
‫ﭘﻮري ﺑﻪ ﻧﻪ ﭘﻪ ﭘﺎﻛﺴﺘﺎن ﻛﻲ ﺗﺮﻫګﺮي ﺧﺘﻤﻪ ﺷﻲ او ﻧﻪ ﺑﻪ دا ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻛﻮﻣﻪ‬
‫ﭘﺎﻳﻠﻪ وﻟﺮي‪.‬‬
‫د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﺗﺮ ﺗګ وروﺳﺘﻪ ﻫﻴڅ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪم څﻪ وﻛړم‪ ،‬زړه ﻣﻲ ﻏﻮاړي څﻮ‬
‫ﺷﻴﺒﯥ ﭘﻪ دا ﺧﭙﻠﻮ ﻏﻮږوﻧﻮ ﻛښﻲ ګﻮﺗﻲ وﻧﻴﺴﻢ‪ ،‬ﭼﻴﻐﻲ ﭘﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﻛښﻲ ښﺨﻲ‬
‫ﻛړم او ﻫﻐﻪ ﻏﻤﻮﻧﻪ ﭼﻲ د ﺧﻮځﻴﺪو ﻧﻪ دي د ﻳﺎد ﭘﻪ اﻣﺴﺎ ﻳﯥ د ﺧﻴﺎل ﭘﻪ ﻛﻮڅﻮ‬
‫ﻛښﻲ ﻧﺎدرﻛﻪ ﻛړم‪ ،‬ژوﻧﺪ ﭘﻪ ﻛﻮﻟﻮ ارزي اﻛﺜﺮ زﻣﺎ څﺨﻪ د اوﺑﻮ ﻟﻪ ﻏﺎړي ﻳﺎ د‬
‫ﺗﻮرو ﺷﭙﻮ ﭘﻪ رڼﻮﻟﻮ ﺗﯧﺮ ﺳﻲ‪ ،‬څﻮك ﺑﻪ دا ﻫﻢ واﻳﻲ د ﭼﺎ ﺳﺘﺮګﻲ ﺑﻪ ﻳﺎدوم‬
‫ﻣﻤﻜﻦ ﻛﻪ د ﭘﺮﻫﺮوﻧﻮ ﭘﻪ ګﻨډﻟﻮ ﺑﻮﺧﺖ وم څﻮك ﺑﻪ را ﻳﺎد ﺳﻲ‪ ،‬ﻧﺎﻣﻤﻜﻦ ﭘﻪ‬
‫اړه ﻳﯥ ﺗﺮ ﻳﻮ ﻏﺰل زﻳﺎت ﻓﻜﺮ وﻛړم‪ ،‬ﻧﻴﻤﻪ ﺷﭙﻪ ده‪ ،‬دﻛﺘﺎب ﺗﺮ څﻮوﻣﻲ ﭘﺎڼﻲ‬
‫ﺗﯧﺮ ﺳﻮى ﻳﻢ‪ ،‬ﻳﻮځﻞ ﺑﻴﺎ ﻟﻮﻣړۍ ﭘﺎڼﻪ را اړوم ﻣﻮﺿﻮع ﻳﯥ څﻪ وه‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم‬
‫ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ګډ وډ دى ﻫﻢ دا اوس ﻛﺘﺎب ږدم‪ ،‬د ﺗﻠﻮﻳﺰون ﻧﻨﺪارې ﺗﻪ ﻛښﯧﻨﻢ‪،‬‬
‫دا ﺑﻪ څﻮوم ﭼﻴﻨﻞ وي ﭼﯥ زﻣﺎ ﻧﻪ ﺧﻮښﻴږي‪ ،‬ﻧﻦ ﺗﺮ ﻫﻐﻪ ﻓﻠﻢ ﻫﻢ ﺗﯧﺮ ﺳﻮم ﻛﻮم‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪109‬‬
‫ﭼﻲ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭘﻪ ډﯦﺮ ﺧﻮﻧﺪ ﺳﺮه ﻛﺎﺗﻪ‪ ،‬ﻏﻮاړم ګﻮښﻪ ووﺳﻢ‪ ،‬ﻣﻮﺑﺎﻳﻞ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﻛﻴږدم‪ ،‬ﻋﻴﻨﻜﻲ ﭘﻪ ﻣﻴﺦ ځﻮړﻧﺪي ﻛړم‪ ،‬ﺳﺮ ﺗﻪ ﺑﺎﻟښﺖ ﻛﻴږدم او وﻳﺪه ﺳﻢ‪ ،‬دا‬
‫څﻮ ﺳﺎﻋﺘﻪ ووﺗﻞ ﻻ وﻳښ ﻳﻢ ﺧﻮب ﻧﻪ راځﻲ‪ ،‬ﻛﻠﻪ‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻮم ﻓﻜﺮ ﻣﻲ‬
‫ﺧﺮاب ﺳﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم ﺷﭙﻪ څﻨګﻪ ﺗﯧﺮه ﺳﻮه‪ ،‬څﻪ وﺧﺖ ﺧﻮب وړى وم‪ ،‬ﭘﻪ‬
‫ﺳﺒﺎ ورځ ﻣﻲ زړه وﻏﻮښﺘﻞ د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﻟﻴﻚ ﺗﻪ ځﻮاب وواﻳﻢ‪ ،‬ورځ ټﻮﻟﻪ‬
‫ﻓﻜﺮوﻧﻮ وﺧﻮړه‪ ،‬ﻟﻤﺮ د راوي ﺳﻴﻨﺪ ﭘښﻮ ﺗﻪ وروﻟﻮﻳﺪ‪ ،‬زﻣﺎ ﭘﻪ څﯧﺮ ﻳﯥ د‬
‫ټﻮﻟﻲ ورځﻲ ﺳﺘړﻳﺎ د ﻏﺮوﻧﻮ ﭘﻪ رڼﻮ اوښﻜﻮ ﻛﻲ ﭘﺮﯦﻤﻨځﻠﻪ‪ ،‬ﺷﭙﻮن د ﺧﭙﻠﻲ‬
‫رﻣﯥ ﺗﺮ ﺷﺎ ﺗﻨﺪه ﺗﺮ ﺧﭙﻞ وار ﭘﻮري ﺳﺎﺗﻠﻲ وه‪ ،‬ﺗﺮ اوﺑﻮ ټﻮپ ﺳﻮم ښﺎر ﺗﻪ ﻣﻲ‬
‫ﭘﻪ ﻧﺮۍ ﻻره ﻣړاوي‪ ،‬ﻣړاوي ﻗﺪﻣﻮﻧﻪ وﻫﻞ ښﺎر ﺗﻪ ﻟﻪ رﺳﯧﺪﻟﻮ ﺳﺮه ﺳﻢ د‬
‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﯥ ﭘﻪ زﻳﻨﻮ وﺧﺘﻢ ﺳﻴښﻪ ﻳﯥ ﺑﻨﺪه وه ‪ ،‬د ﭘﺎرك ژۍ ﺗﻪ ﻣﻲ د ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ‬
‫ﺳﻮړ ﻣﺎښﺎم رﺳﻮﻟﻰ‪ ،‬ﻟﻪ ﺟﻴﺒﻪ ﻣﻲ د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﻟﻴﻚ راوﻳﺴﺖ‪ ،‬د ﺳړك ﻟﻪ‬
‫ﻏﺎړي ﺳﺮه ﻣﻲ د ﻫﻮټﻞ ﭘﻪ ﺗﻨﺎره ﻟﻤﺒﻪ ﻛړ‪ ،‬ﻳﻮ ګﻴﻼس اوﺑﻪ ﻣﻲ وڅښﻠﯥ‪،‬‬
‫اﻧﺘﻈﺎر ﺗﺮ ﻧﻴﻤﻲ ﺷﭙﯥ دى‪ ،‬ﻛﻪ ﻧﻦ ﺑﻴﺎ د درد ﺗڼﺎﻛﻲ را وﻳښﻲ ﺳﻮې ﺳﻬﺎر ﺗﻪ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻲ ﺳﺘﺮګﻲ ووځﻲ‪.‬‬
‫ﻣﺎﺧﺴﺘﻦ ﭘﻪ ﻟﻴﻚ ﻟﻴﻜﻠﻮ ﺑﻮﺧﺖ ﺳﻮم‬
‫اﻟﺴﻼم ﻋﻠﻴﻜﻢ ‪!...‬‬
‫زړه ﺧﻮ ﺑﻪ ﻣﯥ ﻫﺮ وﺧﺖ ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﻲ درﺗﻪ وواﻳﻢ‪ ،‬دا درﻳﻢ ﻛﺎل دى ﭼﻲ ﻣﻮﻧږ‬
‫ﻳﻮ ﺑﻞ ﭘﯧﮋﻧﻮ ډﯦﺮ رازوﻧﻪ او ﺧﺎﻃﺮې ﻣﻮ ﻟﻪ ﻳﻮ ﺑﻞ ﺳﺮه ﺷﺮﻳﻜﻲ دي ‪ ،‬ﺧﻮ ﻣﺎ ﺗﺮ‬
‫اوﺳﻪ ﭘﻮري ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ ﻻ ﻫﻢ ﻫﻐﻪ ﺧﺒﺮه ﻧﻪ ده ﻛړې ﭼﻲ دوه ﻛﺎﻟﻪ وړاﻧﺪي ﻣﻲ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ درﺗﻪ ﻛړې واى‪ ،‬ﭘﻮﻫﻴږم ﭼﻲ زﻣﺎ دا ﺧﺒﺮه ﻧﻪ ﻫﻢ ﻧﻦ ﺗﺎﺗﻪ ارزښﺖ ﻟﺮي او‬
‫ﻧﻪ ﻳﯥ ﻛﻮم ﺑﻞ وﺧﺖ درﺗﻪ ارزښﺖ درﻟﻮد ﻳﺎ ﺑﻪ ﻳﯥ وﻟﺮي‪ ،‬د دې ﺧﺒﺮي‬
‫څﺮګﻨﺪوﻧﻲ ﺗﻪ ﻫﻴڅ اړﺗﻴﺎ ﻧﻪ وﻳﻨﻢ‪ ،‬ﭘﻪ زړه او روح ﻣﻲ ﺑﺎر دى‪ ،‬ځﻮروي ﻣﻲ‪،‬‬
‫ژوﻧﺪ ﻧﻴﻤګړى دى‪ ،‬ښﺎﻳﻲ ﺳﺒﺎ ﭘﻪ رڼﻮ ﺳﺘﺮګﻮ ﻧﻪ ووﻳﻨﻢ‪ ،‬ﻣﺎ ډﯦﺮ ﻧﺎوﺧﺘﻪ‬
‫ﻛړو‪ ،‬ﻣﻼﻣﺖ ﻳﻢ‪ ،‬ﻏﻮاړم د زړه ﺗڼﺎﻛﻪ ﻣﻲ وﭼﻮي ﻫﻐﻪ ﺗڼﺎﻛﻪ ﭼﻲ ﻟﻪ څﻮ‬
‫ﻛﻠﻮﻧﻮ ﻣﻲ ﭘﻪ زړه وﻻړه ده او دردوي ﻣﻲ‪ ،‬داﺳﻲ ﺷﻴﺒﻪ ه زﻣﺎ ﻧﻪ ﭘﻪ ﻳﺎد‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪110‬‬
‫ﻛﻴږي ﭼﻲ ﺳﺘﺎ ﻟﻴﻜﻞ ﺷﻮي ﻛﺮښﻲ وﻟﻮﻟﻢ او اوښﻜﻲ ﻣﻲ ﻧﻪ وي ﺑﻬﻴﺪﻟﻲ‪ ،‬دا‬
‫ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ ﺳﺨﺘﻪ ده ﭼﻲ زﻣﺎ د اوښﻜﻮ د ﺑﻬﻴﺪﻟﻮ ﻋﻠﺖ څﻪ دى ‪ ،‬زه وﻟﻲ ژاړم‬
‫ﻫﻴڅ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم ‪.‬‬
‫دا ﻟﻴﻚ ﭼﻲ ﺗﺎﺗﻪ ﻳﯥ ﻟﻴﻜﻢ ﭘﻪ داﺳﻲ ﺣﺎل ﻛﻲ ﭼﻲ ﻻﺳﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﭘړك‬
‫اﺧﻴﺴﺘﻲ‪ ،‬د زړه درزا ﭘﻪ ﻏﻮږﻧﻮ اورم‪ ،‬د ﺗﻠﻮﻳﺰون ﻏږ ﺑﻨﺪ دى‪ ،‬د ﭼﺎى ﭘﻴﺎﻟﻪ‬
‫راﺗﻪ ﺳړه ﺷﻮې ده ﭘﻪ ﻏړپ ﻛﻮﻟﻮ ﻧﻪ ارزي‪ ،‬زه ډﯦﺮه ﺑﺨښﻨﻪ ﻏﻮاړم ﭼﻲ اوس‬
‫ﻫﻢ ﻧﺸﻢ ﻛﻮﻻى ﭼﻲ ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﻟﻴﻚ ﻛﻲ د ﺧﭙﻞ زړه ﺧﺒﺮه ﺳﺘﺎ زړه ﺗﻪ‬
‫دروﻟﻴږم‪،،‬‬
‫ﻛﺎﻏﺬ ﻣﻲ ﻟﻪ ﻛﺘﺎﺑﭽﯥ را څﻴﺮي ﻛړ‪ ،‬ﻧﻐښﺘﻰ‪ ،‬ﻧﻐښﺘﻰ ﻣﻲ ﭘﻪ ﺟﻴﺐ ﻛﻲ‬
‫واﭼﺎوه‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪم څﻨګﻪ ﺑﻪ دا ﻟﻴﻚ ﭘﻠﻮﺷﯥ ﺗﻪ وﻟﻴږم‪ ،‬ﻫﻐﻪ اوس دﻟﺘﻪ‬
‫ﻧﺴﺘﻪ او ﺗﻠﻴﻔﻮن ﻳﯥ ﻫﻢ ﻣﺴﻠﺴﻞ ﺑﻨﺪ وي‪ ،‬آﻳﺎ ﭘﻠﻮﺷﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻮ ﻛﻲ‬
‫وژل ﺳﻮي وي‪ ،‬ﭼﻴﺮﺗﻪ ﺑﻪ وي‪ ،‬څﻪ ﺑﻪ ﻛﻮي‪ ،‬ﻣړه ده ﻛﻪ ژوﻧﺪۍ؟‬
‫دا او دې ﺗﻪ ورﺗﻪ ﻧﻮري ډﯦﺮي ﺧﺒﺮي ﻣﻲ ﭘﻪ ذﻫﻦ اﺧﺘﻪ وې‪ ،‬ﭼﻲ د ﭘﻠﻮﺷﯥ‬
‫زﻧګ راﻏﻰ‪ ،‬ژر ﻣﻲ ځﻮاب ورﻛړ‪ ،‬ﻧﺎ ﭘﺎﻣﻪ ﻣﻲ ﺗﺮ ﺧﻮﻟﯥ ور ووﺗﻞ‪:‬‬
‫_ﺳﻼﻣﻮﻧﻪ زﻣﺎ ګﺮاﻧﻲ ﭼﻴﺮﺗﻪ ﻳﯥ‪ ،‬وﻟﻲ دي داﺳﻲ ﭘﺮﯦښﻮدم؟‬
‫ﺑﻴﺮﺗﻪ ﻏﻠﻰ ﺳﻮم ﻟﻜﻪ ﭘﺨﭙﻠﻮ اﻟﻔﺎﻇﻮ ﭼﻲ ﭘښﯧﻤﺎن وم‪ ،‬ﻣﺎ داﺳﻲ ﻛﻠﻪ ﻏﻮښﺘﻞ‬
‫ﻣﻤﻜﻦ دا ﺑﻪ د زړه او رو ح ﻧﺎره وه‪ ،‬ﺗﻠﻴﻔﻮن ﻣﻲ ﻟﻪ ﻻﺳﻪ وﻟﻮﻳﺪ‪ ،‬وارﺧﻄﺎ‬
‫ﻏﻮﻧﺪي ودرﻳﺪم‪ ،‬ﭘﻪ ﺗﻜﺮار ﺳﺮه ﻳﯥ څﻮوم زﻧګ راﻏﻰ‪ ،‬د ځﻮاﺑﻮﻟﻮ ﺟﺮﺋﺖ‬
‫ﻣﻲ ﻧﻪ درﻟﻮد‪ ،‬ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻣﻲ ﻟﻪ ﻻﺳﻪ ورﻛړې وه‪ ،‬ﭘﻪ ﻫﻢ دې وﺧﺖ ﻛﻲ د‬
‫ﭘﻠﻮﺷﯥ ﭘﻴﻐﺎم راﻏﻰ

زﻣﺎ زړګﻴﻪ ﻫﻴﻠﻪ ده ﻣﺎ وﺑﺨښﻪ‪ ،‬زه ﭘﻮﻫﻴﺪم ﭼﻲ ﺗﺎﺗﻪ‬
‫ﺑﻪ ډﯦﺮه ﻳﺎدﻳږم‪ ،‬دﻟﺘﻪ ﻣﺨﺎﺑﺮاﺗﻲ ﺷﺒﻜﯥ ﻛﺎر ﻧﻪ ﻛﻮي ﻧﻦ ﭼﻲ رﺧﺼﺖ وم ﻟﻪ‬
‫ﺧﭙﻠﻮ ﻣﻠګﺮو زه د ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎن ﺷﺎه ﻧﻮراﻧﻲ ﻣﺰار ﺗﻪ ﭘﻪ ﭼﻜﺮ رواﻧﻪ ﻳﻢ د د ﻻري‬
‫ﭘﻪ اوږدو ﻛﻲ درﺗﻪ زﻧګ وﻫﻢ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻫﻢ درﺗﻪ واﻳﻢ ﻫﻴﻠﻪ ده ﻣﺎ وﺑﺨښﻪ ‪ ،،‬د‬
‫ﭘﻴﻐﺎم ﺗﺮ ﻟﻮﺳﺘﻠﻮ وروﺳﺘﻪ ﻣﻲ ﺑﻴﺎ ﻫڅﻪ وﻛړه ﭼﻲ زﻧګ ورﺗﻪ ووﻫﻢ‪ ،‬ﻧﻤﺒﺮ ﻳﯥ‬
‫★★★‬ ‫ﺑﻨﺪ ﺳﻮى وو‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪111‬‬

‫د ﺗﻠﻮﻳﺰون ﭘﺮدې ﺗﻪ ﻧﺎﺳﺖ وم‪ ،‬ﭘﻪ ﻳﻮه او دوه ﻳﯥ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪم‪ ،‬ﻣﺎښﺎم ﻧﺎوﺧﺘﻪ‬
‫ﻣﻲ ځﺎن ﺗﻪ ﻳﻮ ﭼﺎى را وﻏﻮښﺖ‪ ،‬ﭼﺎى ﻳﯥ ﻻ ﻧﻪ وو راوړى ﭼﻲ د ﺗﻠﻮﻳﺰون ﭘﻪ‬
‫ﭘﺮده ﺑﻴړﻧﻰ ﺧﺒﺮ ﺳﻮ‪ ،‬د ﺗﻠﻮﻳﺰون وﻳﺎﻧﺪي ﭘﻪ ډﯦﺮه ﺑﻴړﻧۍ ﻟﻬﺠﻪ ﺧﺒﺮي ﻛﻮﻟﯥ‬
‫او ﭘﻪ ﺗﻜﺮار ﺳﺮه ﻳﯥ ﻫﻢ دا ﻳﻮه ﺧﺒﺮه ﻛړه

ﭼﻲ د ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎن ﭘﻪ ﺧﻀﺪار‬
‫ﺳﻴﻤﻪ ﻛﻲ ﭼﺎودﻧﻪ ﺷﻮې ده ‪،،‬‬
‫ﻣﺴﻠﺴﻞ ﻳﯥ ﻟﻪ ﺧﭙﻠﻮ ﺧﺒﺮﻳﺎﻻﻧﻮ ﺳﺮه اړﻳﻜﻪ ﻧﻴﻮﻟﻪ زه ﻫﻢ ﭘټﻪ ﺧﻮﻟﻪ ورﺗﻪ‬
‫ﻧﺎﺳﺖ وم‪ ،‬دا وﺧﺖ د دوﻛﺎن ﺧﺎوﻧﺪ ﻫﻢ راﻏﻰ‪ ،‬د ﭘﻴښﻲ د ﻻ ښﻪ ﺗﻔﺼﻴﻞ‬
‫ﻟﭙﺎره ﻳﯥ ﭼﻴﻨﻞ ﺑﺪل ﻛړ‪ ،‬د ﺗﻠﻮﻳﺰون ﭘﻪ ﭘﺮده ﭘﻪ ﻏټﻮ ټﻜﻮ ﻟﻴﻜﻞ ﺳﻮي وو ) د‬
‫ﺑﻠﻮﭼﺴﺘﺎن ﭘﻪ ﺧﻀﺪار ﺳﻴﻤﻪ ﻛﯥ د »ﺷﺎه ﻧﻮراﻧﻲ« ﭘﻪ ﻧﺎﻣﻪ زﻳﺎرت ﻛﻲ‬
‫ﭼﺎودﻧﻪ ﺷﻮې ﭼﯥ ﭘﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻛﻲ ﻳﯥ ﺷﺎوﺧﻮا ﭘﻨځﻮس ﺗﻨﻪ وژل ﺷﻮي او‬
‫ﺷﺎوﺧﻮا ﺳﻞ ﺗﻨﻪ ﭘﻜﻲ ټﭙﻴﺎن ﺷﻮي دي ( ځﻤﻜﻪ راﺑﺎﻧﺪي وګﺮځﻴﺪه‪ ،‬ﭘﻪ ﻫﻴڅ‬
‫ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴﺪم‪ ،‬د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﻧﻤﺒﺮ ﭘﺮﻟﭙﺴﯥ ﺑﻨﺪ وو‪ ،‬ﭘﻴﻐﺎﻣﻮﻧﻪ ﻣﻲ ورﺗﻪ وﻟﻴږل ﻫﻴڅ‬
‫ځﻮاب ﻳﯥ ﻧﻪ راﺗﻪ‪.‬‬
‫رﺳﻨﻴﻮ ﻫﻢ دا ﻳﻮ ﺧﺒﺮ ﺗﺎزه ﻛﺎوه او ﻣﺎﻟﻮﻣﺎت ﻳﯥ ﺧﭙﺮول‪ ،‬ﻳﻮ ﺗﻦ ﺧﺒﺮﻳﺎل ﭘﻪ‬
‫ﺧﭙﻠﻮ ﺧﺒﺮو ﻛﻲ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻧﻦ د ﺷﻨﺒﯥ ﭘﻪ ﻣﺎښﺎم ﭘﻪ دې ﻣﺰار ﻛﯥ ﻟﻪ ﭘﻨځﻮ ﺗﺮ ﺷﭙږ ﺳﻮه زﻳﺎرت ﻛﻮوﻧﻜﻲ‬
‫ﻣﻮﺟﻮد وو ﭼﻲ ﻧﺎﺑﺒﺮه ورﺑﺎﻧﺪي ﭼﺎودﻧﻪ وﺷﻮه او ﭘﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻛﻲ ﻳﯥ ﺷﺎوﺧﻮا‬
‫ﻳﻮ ﻧﻴﻢ ﺳﻞ ﻛﺴﺎﻧﻮ ﺗﻪ ﻣﺮګ ژوﺑﻠﻪ واوښﺘﻪ‪.‬‬
‫د ﭼﺎودﻧﻲ ﻳﻮه ﻋﻴﻨﻲ ﺷﺎﻫﺪه واﻳﻲ‪:‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪112‬‬
‫"ﭼﺎودﻧﻪ وﺷﻮه‪ ،‬ﻣﻮږ ﻟﻪ ﺧﭙﻠﻮ ﺑﭽﻴﺎﻧﻮ ﺳﺮه د ﭘﻴښﻲ ﻟﻪ ځﺎﻳﻪ ﭘﻪ ﻣﻨډه را‬
‫ووﺗﻠﻮ‪ ،‬ﭘﻪ ﻣﺰار ﻛﻲ ﻋُﺮس روان وو‪ ،‬د ښځﻮ رﻗﺺ ﻳﺎ »دﻫﻤﺎل« ﺷﺮوع وو‪،‬‬
‫ﭼﺎودﻧﻪ وﺷﻮه‪".‬‬
‫د ﻋﻴﻨﻲ ﺷﺎﻫﺪﻳﻨﻮ ﭘﻪ وﻳﻨﺎ ﭘﻪ ﻣﺰار ﻛﻲ ﭼﻲ ﺧﻠﻚ راټﻮل وو‪ ،‬ځﻜﻪ ﻫﻢ زﻳﺎﺗﻮ‬
‫ﺧﻠﻜﻮ ﺗﻪ ﭘﻜﻲ ﻣﺮګ ژوﺑﻠﻪ واوښﺘﻪ‪.‬‬
‫ﻳﻮ ﺑﻞ ﻋﻴﻨﻲ ﺷﺎﻫﺪ واﻳﻲ‪:‬‬
‫"ﻣﻮږ وﻻړ وو ﺧﻠﻚ د وﺟﺪ ﭘﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻛﻲ وو‪ ،‬ﻧﺎﺑﺒﺮه ﭼﺎودﻧﻪ وﺷﻮه‪ ،‬د‬
‫ﻫﻴڅ ﭼﺎ ﭘﺮ ﺣﺎﻟﺖ دﭼﺎ ﺣﺎل ﻧﻪ وو‪ ،‬ﺧﻠﻜﻮ ﻣﻨډي وﻫﻠﯥ‪ ،‬ﻫﻠﺘﻪ اﺗﻴﺎ ﻧﻴﻮي‬
‫ﻛﺴﺎن ﭘﻪ وﻳﻨﻮ ﻛﻲ ﻟﺖ ﭘﺖ ﭘﺮ ځﻤﻜﻪ ﭘﺮاﺗﻪ وو‪.‬‬
‫ﺷﭙﻪ ﭘﻪ داﺳﻲ ﺣﺎل ﻛﻲ ﭼﻲ ځﻤﻜﻲ د ﺧﻮب ﻟﭙﺎره ځﺎى ﻧﻪ راﻛﺎوه راﺑﺎﻧﺪي‬
‫ﺗﯧﺮه ﺳﻮه‪ ،‬د ﻟﻤﺎﻧځﻪ ﺗﺮ ادا ﻛﻮﻟﻮ وروﺳﺘﻪ ﻣﻲ ﻣﻮﺑﺎﻳﻞ راواﺧﻴﺴﺖ ﻣﺎ‬
‫ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﻲ د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﺣﺎل واﺧﻠﻢ د روﻗﻴﯥ ﭘﻪ ﭘﻴﻐﺎم ﻣﻲ ﺳﺘﺮګﻲ‬
‫وﻟګﻴﺪﻟﯥ‪:‬‬
‫ﻫڅﻪ ﻣﻲ وﻛړه درﺳﺮه ﺧﺒﺮي وﻛړم ﺗﻪ ﻟﻜﻪ ﭼﻲ وﻳﺪه ﺳﻮى وې ﻛﯧﺪاى ﺳﻲ‬
‫ﺧﺒﺮ ﺳﻮى ﺑﻪ ﻫﻢ ﻳﯥ ﭼﻲ د ﺻﻮﻓﻴﺎﻧﻮ ﭘﻪ ﻣﺰار ﻛﻲ ﭼﺎودﻧﻪ ﺳﻮې ده‪،‬زه ﻫﻢ دا‬
‫اوس ﻛﻮټﻲ ﺗﻪ رواﻧﻴږم ﭘﻪ ﭘﺮوﻧۍ ﭘﯧښﻪ ﻛﻲ ﭘﻠﻮﺷﻪ او د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﭘﻪ ﺷﻤﻮل‬
‫زﻣﻮږ دوه ﻧﻮري ډاﻛﺘﺮاﻧﻲ ﻫﻢ ﺷﻬﻴﺪاﻧﻲ دي ‪.‬‬

‫★★★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪113‬‬

‫ﻛﻠﻪ ﭼﻲ د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﻟﻪ ﻣړﻳﻨﻲ ﺧﺒﺮ ﺳﻮم‪ ،‬ﺳﺮ راﺑﺎﻧﺪي وګﺮځﯧﺪه‪ ،‬ﭘﻪ دواړو‬
‫ﻻﺳﻮ ﻣﻲ ﻛﻠﻚ وﻧﻴﻮ ﭘﻪ ځﻤﻜﻪ ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬او ﻟﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻣﻲ اوښﻜﻪ را ﺟﻼ‬
‫ﺳﻮه‪ ،‬د دې ﻟﭙﺎره ﭼﻲ څﻮك را ﺑﺎﻧﺪي ﭘﻮه ﻧﺴﻲ ﻟﻪ ﻛﻮره را ووﺗﻢ او دوﻛﺎن‬
‫ﺗﻪ راﻏﻠﻢ‪ ،‬د ﻏﺮﻣﯥ وﺧﺖ وو ﭼﻲ اﺳﺘﺎد د ﻛﻮم ﻛﺎر ﻟﭙﺎره دﺑﺎﻧﺪي ووت او زه‬
‫ﻳﻮازي ﭘﺎﺗﻲ ﺳﻮم‪ ،‬زړه ﺗﻨګﻲ را ﺑﺎﻧﺪي ﺑﺎر ﺳﻮه‪ ،‬ﻟﻜﻪ ﻟﻴﻮﻧﻰ ﺳﺮ ﻣﻲ د ﻣﻴﺰ‬
‫ﭘﻪ ﺷﻴﺸﻪ وواﻫﻪ‪ ،‬ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎﻳﻪ را وﻻړ ﺳﻮم او د ځﺎن وژﻧﻲ اراده ﻣﻲ وﻛړه‪.‬‬
‫د اﺳﺘﺎد ﺗﺮ راﺗګ وړاﻧﺪې د ﺑﺮﻳښﻨﺎ ﺗﺎروﻧﻮ ﭘﻪ ﻟﻮڅﻮﻟﻮ ﻟګﻴﺎ ﺳﻮم‪ ،‬ﭘﻪ ډﯦﺮه‬
‫ﺗﻠﻮار او وارﺧﻄﺎﻳﻲ ﺳﺮه ﻣﻲ د ﭼﺎﻗﻮ ﭘﻪ ﻣﺮﺳﺘﻪ د ﺑﺮﻳښﻨﺎ ﺗﺎروﻧﻪ ﻟﻮڅ ﻛړل‪،‬‬
‫ﻟﻪ ژوﻧﺪ څﺨﻪ ﺳﺘړى او ﻣﺎﺗﻲ ﻣﻲ ﻣﻨﻠﯥ وه‪ ،‬ﻣﺎ ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻞ ﻧﻮر ﻳﻮه ﺷﻴﺒﻪ ﻫﻢ‬
‫ژوﻧﺪى ﭘﺎﺗﻲ ﺳﻢ‪ ،‬ﺗﺎروﻧﻪ ﻣﻲ ﭘﻪ ﻣﻮټ ﻛﯥ وﻧﻴﻮل‪ ،‬ﻛﻮم اﺛﺮ ﻳﯥ ﻧﻪ وﻛړ‪ ،‬ﻳﻮ‬
‫ځﻞ ﺑﻴﺎ ﻣﻲ ﻻس ور وړ ﻫﻢ داﺳﻲ وﺷﻮل او ﻫﻴڅ اﺛﺮ ﻳﯥ ﻧﻪ راﺑﺎﻧﺪي وﻛړ ‪،‬‬
‫وروﺳﺘﻪ ﭘﻮه ﺳﻮم ﭼﻲ ﺑﺮﻳښﻨﺎ ﻧﻪ راځﻲ او ﺗﺮ راﺗﻠﻮ ﭘﻮري ﻳﯥ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫وﺧﺖ ﭘﺎﺗﻲ دى‪.‬‬
‫د ﺑﺮﻳښﻨﺎ د راﺗګ ﭘﻪ ﻃﻤﻌﻪ وم ﭼﻲ اﺳﺘﺎد راﻏﻰ‪ ،‬ﭘﺮﺗﻪ ﻟﻪ دې ﭼﻲ ﺳﻼم‬
‫واﭼﻮي ﻳﺎ د ﻧﻮر ﻛﻠﻪ ﭘﻪ څﯧﺮ د ﻛﺎر ﭘﻪ اړه ﺧﺒﺮي وﻛړي زﻣﺎ ﺳﺘﺮګﻮ ﺗﻪ ځﻴﺮ ﺳﻮ‬
‫او وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﭘﻪ ﺗﺎ څﻪ ﺷﻮي دي؟ ﺳﺘﺮګﻲ دي وﻟﻲ داﺳﻲ ﺳﺮې اوښﺘﻲ ﻟﻜﻪ ښﻪ ډﯦﺮ‬
‫ﭼﻲ دي ژړﻟﻲ وي‪.‬‬
‫زه ﻏﻠﻰ وم ﻫﻐﻪ ﺧﭙﻠﻲ ﺧﺒﺮي ﻻ ﭘﺴﯥ اوږدې ﻛړې‪:‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪114‬‬
‫_ ﭘﻪ څﻮ‪ ،‬څﻮ واره ﻣﻲ ﻣﻨﻊ ﻛړى ﻳﯥ ﭼﻲ ﺗﻠﻮﻳﺰون او ﻣﻮﺑﺎﻳﻞ ﺗﻪ ډﯦﺮ ﻣﻪ‬
‫ګﻮره‪ ،‬ﺗﺎ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ زﻣﺎ ﺧﺒﺮي و ﻧﻪ ﻣﻨﻠﯥ‪ ،‬ﺗﻪ وګﻮره ﺳﺘﺮګﻲ دي څﺮﻧګﻪ ﻟﻜﻪ‬
‫د وﻳﻨﻮ ډﻛﻲ ﻛﺎﺳﯥ ﺳﺮې‪ ،‬ﺳﺮې اوښﺘﻲ دي‪ ،‬راځﻪ ﭼﻲ اوس ډاﻛﺘﺮ ﺗﻪ‬
‫ورﺳﻮ‪ ،‬ﭼﻲ ښﻪ ﺳﯥ‪.‬‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ زه ښﻪ ﻳﻢ او ﻧﻪ ﻏﻮاړم ډاﻛﺘﺮ ﺗﻪ ورﺳﻢ‪ ،‬زﻣﺎ د ﺳﺘﺮګﻮ درد ﭘﺨﻮاﻧﻰ دى او‬
‫دا ﻟﻪ ﻫﻐﻪ وﺧﺘﻪ ﭼﻲ ﭘﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻛﻲ وم‪ ،‬ﺗﺮ ﻧﻴﻤﻮ ﺷﭙﻮ ﻣﻲ ﻛﺘﺎﺑﻮﻧﻪ ﻟﻮﺳﺘﻞ‪،‬‬
‫او ﺑﯥ ﺧﻮﺑﻪ ﺑﻪ وم‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﺗﻪ وګﻮره ﭘﻪ ﻫﻐﻪ ﻣﺨﺎﻣﺦ ﻫﻨﺪاره ﻛﻲ ﺗﺮڅﻮ ﭘﻮه ﺳﯥ زه وﻟﻲ درﺗﻪ ﻏﺼﻪ‬
‫ﻳﻢ‪ ،‬آﻳﺎ ﺳﺘﺎ ﭘﺎم ﻧﻪ دى ﻧﻦ څﻪ وړ ښﻜﺎرﻳږې‪ ،‬ﻟﻜﻪ ﻳﻮ ښﻪ

ګﻨﻬګﺎر‪ ،،‬ﭼﻲ‬
‫ﺷﺮاب ﻳﯥ څښﻠﻲ وي‪ ،‬ﻳﺎ ﻫﻐﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﭼﻲ ډﯦﺮ ﺑﯥ ګﻨﺎ اﻧﺴﺎﻧﺎن ﻳﯥ وژﻟﻲ وي‪.‬‬
‫ﻣﺎ ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﻲ اﺳﺘﺎد ﻫﻢ ډاﻛﺘﺮ ﺗﻪ راﺳﺮه وﻻړ ﺷﻲ‬
‫ور ﻏﺒﺮګﻪ ﻣﻲ ﻛړه‪:‬‬
‫_وﺧﺖ د ﻛﺎر دى ښﻪ ﺑﻪ دا وي ﭼﯥ ﺗﻪ ﭘﻪ دوﻛﺎن ﻛﻲ ﭘﺎﺗﻪ ﺷﯥ زه ﭘﺨﭙﻠﻪ ﻫﻢ‬
‫دا اوس ډاﻛﺘﺮ ﺗﻪ ورځﻢ‪.‬‬
‫روﻏﺘﻮن ﺗﻪ ورﻏﻠﻢ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﺧﺪﻣﺘګﺎري ﻧﺠﻠۍ وﻟﻴﺪم را وړاﻧﺪي ﺳﻮه او‬
‫راﺗﻪ وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ آﻳﺎ ﺗﻪ ﻫﻢ ﻫﻐﻪ څﻮك ﻳﯥ ﭼﻲ ﺗﺮ دې وړاﻧﺪي ﻫﻢ راﻏﻠﻰ وې او د دې‬
‫روﻏﺘﻮن ډاﻛﺘﺮ دي ﻣﻠګﺮى دى؟‬
‫ﻛﻪ ﺗﻪ ﻫﻢ ﻫﻐﻪ څﻮك ﻳﯥ ﻧﻮ ﺑﻴﺎ وﻟﻲ د دې ﭘﺮ ځﺎى ﭼﻲ ښﻪ ﺳﯥ ﺣﺎﻟﺖ دي‬
‫ﺗﺮﭘﺨﻮا ﻫﻢ ﺧﺮاب ﺳﻮى‪.‬‬
‫ﻣﺎ څﻪ ﻧﻪ وﻳﻞ‪ ،‬دې ﺗﺮ ﻻس وﻧﻴﻮم او ﻛﺘﻨځﺎى ﺗﻪ ﻳﯥ ﺑﻮﺗﻠﻢ ‪،‬ډاﻛﺘﺮ ﭼﻲ زه‬
‫وﻟﻴﺪم را وﻻړ ﺳﻮ ﺗﺮ ﻣټ ﻳﯥ وﻧﻴﻮﻟﻢ‪ ،‬څﻮﻛۍ ﻳﯥ راﺗﻪ ﺳﻤﻪ ﻛړه‪،‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪115‬‬
‫ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ .‬ډاﻛﺘﺮ زﻣﺎ ﺳﺘﺮګﻲ او ﻓﺸﺎر وﻛﺎﺗﻪ‪ ،‬ﺧﭙﻠﻪ اﻟﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻏﺎړه ﻛﻲ‬
‫واﭼﻮﻟﻪ او ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﻳﯥ ﭘﻴﻞ وﻛړ‪:‬‬
‫_ﻣﻮږ د څﻮ ﻟﺴﻴﺰو راﻫﻴﺴﯥ د ﺟګړې او ﻻﻧﺠﻮ ﻟﻪ اﻣﻠﻪ ﻛړﻳږو ﭼﻲ دﻏﻪ‬
‫ﻧﺎورﻳﻨﻮﻧﻪ ﻧﻪ ﻳﻮازي ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ روﻏﺘﻴﺎ ﺑﻠﻜﯥ زﻣﻮږ او ﺗﺎﺳﻮ ﭘﻪ رواﻧﻲ‬
‫روﻏﺘﻴﺎ ﻳﯥ ﻫﻢ اﻏﻴﺰه ﻛړې ده‪.‬‬
‫ﺧﭙګﺎن او ﻟﻪ ﺣﺎدﺛﯥ وروﺳﺘﻪ رواﻧﻲ اﺧﺘﻼﻻت د رواﻧﻲ ﺳﺘﻮﻧﺰو ﻟﻪ‬
‫ﻣﻌﻤﻮﻟﻮ اﺧﺘﻼﻻﺗﻮ څﺨﻪ دى ﭼﻲ ﭘﺨﻮا ﺑﻪ ﭘﻪ زړو ﺳړو او ښځﻮ ﻛﻲ ﻟﻴﺪل‬
‫ﻛﯧﺪل‪ ،‬ﻟﻪ ﺑﺪه ﻣﺮﻏﻪ ﻧﻮﻣﻮړي رواﻧﻲ ﺳﺘﻮﻧﺰي ﭘﻪ اوس وﺧﺖ ﻛﻲ ﺳﺘﺎ‬
‫ﻏﻮﻧﺪي ﭘﻪ ﻧﻮرو ډﯦﺮو ځﻮاﻧﺎﻧﻮ ﻛﻲ ﻫﻢ ﻟﻴﺪل ﺷﻮي دي‪.‬‬
‫دواﻣﺪاره ﺟګړې ﺷﺘﻮن‪ ،‬اﻗﺘﺼﺎدي ﺳﺘﻮﻧﺰي‪،‬‬ ‫ﭼﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﻳﯥ د‬
‫ﺗﺎوﺗﺮﻳﺨﻮاﻟﻰ ‪ ،‬ﺑﯥ ﺳﻮادي او ﻧﻮر ګڼ ﺷﻤﯧﺮ ﻻﻣﻠﻮﻧﻪ دي زه ﻧﻪ ﻏﻮاړم ﭘﻪ ﻫﻢ‬
‫دې اړه ﺑﺤﺚ اوږد ﺳﻲ ﺑﺎﻳﺪ وواﻳﯥ ﭼﻲ ﻛﻮم داﺳﯥ درد دى ﭼﻲ ﺗﺎ‬
‫ځﻮروي؟‬
‫دا ﺳﺘﺎ ﻟﭙﺎره ﺗﻜﺮاري ﭘﻮښﺘﻨﻪ ده‪ ،‬ﻣګﺮ زﻣﺎ ﻟﭙﺎره ﻧﻮې ده ځﻜﻪ ﭼﻲ ﺗﺮ اوﺳﻪ‬
‫ﭘﻮري ﺗﺎ ځﻮاب ﻧﻪ دى راﻛړى ‪.‬‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ډاﻛﺘﺮه! زه ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم د ﻛﻮم ﻳﻮ درد څړﻳﻜﻪ ﺑﻪ وي ﭼﻲ ﻣﺎ ﺗﺮ ﻧﻮرو ټﻮﻟﻮ‬
‫دردوﻧﻮ ډﯦﺮ ځﻮروي‪ ،‬زﻣﺎ ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ ﻟﻮى ارﻣﺎن ﭼﻲ ﻟﻪ ﻟﻴﺴﯥ ﻓﺎرغ ﺳﻢ او ﺑﻴﺎ‬
‫د ﺧﭙﻠﻲ ﺧﻮښﻲ ﭘﻪ څﺎﻧګﻪ ﻛښﻲ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن وﻟﻮﻟﻢ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ ﭘﻮره ﻧﺴﻮ‪ ،‬ﭘﻪ اﺗﻢ‬
‫ټﻮﻟګﻲ ﻛښﻲ وم ﭼﻲ زده ﻛړي ﭘﻪ ﻫﻴﻮاد ﻛښﻲ د ﻧﺎ اﻣﻨۍ ﻟﻪ اﻣﻠﻪ راڅﺨﻪ‬
‫ﭘﺎﺗﻲ ﺳﻮې‪ ،‬او ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻣﺎ وﻏﻮښﺘﻞ د ﭘﻼر ﭘﻪ څﯧﺮ ښﻪ دﻳﻨﻲ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﻢ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﻧﻪ ﺳﻮم‪ ،‬اوس ﻫﻢ ﭼﻲ را ﻳﺎد ﻳﯥ ﻛړم زﻣﺎ د ﻫﻤﺰوﻟﻮ ﻟﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻮ ﺳﺮه‬
‫څﺮﻧګﻪ ﻟﻮﺑﻲ وﺷﻮې او ﭘﻪ ﻳﻮه ﺑﻠﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻳﯥ د ﺧﭙﻞ ﻣﻘﺼﺪ ﻟﭙﺎره ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ‬
‫ﻛړل‪ ،‬ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﺣﺎل ﺷﻜﺮ ادا ﻛړم‪.‬‬
‫او ﺑﻴﺎ ‪...‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪116‬‬
‫ډاﻛﺘﺮ راﻧﮋدې ﺳﻮ وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ او ﺑﻴﺎ څﻪ وﺷﻮل وﻟﻲ ﭘﺨﭙﻠﻪ ﺧﺒﺮه ﻛښﻲ ودرﻳﺪې؟‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻣﺎ ﭘﻪ دوﻣﺮه ﭘټﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﻣﻴﻨﻪ وﻛړه ﭼﻲ زﻣﺎ ﭼﻮﭘﺘﻴﺎ ﭼﻴﻐﻲ ووﻫﻠﯥ او ټﻮل‬
‫ﺧﭙﻞ‪ ،‬ﭘﺮدي ﻳﯥ راﺑﺎﻧﺪي ﺧﺒﺮ ﻛړل‪ ،‬ﻫﺮڅﻪ ﻣﻲ وﻛړل د ﻣﻴﻨﻲ ﻟﭙﺎره‪ ،‬اﻧﺘﻈﺎر‪،‬‬
‫ﺳﺠﺪې‪ ،‬دﻋﺎوي‪ ،‬ژړاوي او ډﯦﺮ ﻫﻐﻪ څﻪ ﭼﻲ ﻧﺎﻣﻤﻜﻦ وو ﻣﺎ ﻳﯥ د ﻣﻤﻜﻦ‬
‫ﻛﻮﻟﻮ ﻟﭙﺎره ﻫڅﻲ وﻛړې‪ ،‬ﻻﻛﻦ دا ﺑﻪ زﻣﺎ ﻧﺼﻴﺐ وو‪ ،‬او ﺑﻴﺎ ﻛﻠﻪ ﭼﻲ زه دﻟﺘﻪ‬
‫راﻏﻠﻢ‪ ،‬ﭘﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ ﭘﻴﻞ وﻛړ‪ ،‬ﻟﻪ ﻛﺎره ﺳﺮه ﺑﻠﺪ ﺳﻮم ‪...‬‬
‫ﭘﺨﭙﻠﻮ ﺧﺒﺮو ﻛﻲ ودرﻳﺪم ﻣﺎ ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻞ ﺗﺮدې زﻳﺎﺗﻲ ﺧﺒﺮي وﻛړم‬
‫ډاﻛﺘﺮ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_اﻧﺪﻳښﻨﯥ ‪،‬ﻋﺎﻃﻔﯥ ﺗﺮﻳﻨګﻠﺘﻮب‪ ،‬دزور ودوﻧﻪ‪ ،‬د ﻛﻮرﻧۍ او ﻛﻮم ﺧﺎص‬
‫ﭼﺎ څﺨﻪ ﺟﻼواﻟﻰ دا ﻫﺮڅﻪ ﻳﻮ اﻧﺴﺎن ﭘﻪ رواﻧﻲ ﻧﺎروﻏۍ اﺧﺘﻪ ﻛﻮي‪ ،‬زه ﻳﯥ‬
‫ﭘﻪ ﺗﺎ ﻛښﻲ ﻧښﻲ وﻳﻨﻢ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﺎﻳﺪ د زړه ﺣﺎل ﺑﻴﺎن ﻛړې ﭼﻲ زړه دي ﺳﭙﻚ ﺳﻲ‬
‫او درﻣﻠﻨﻪ دي وﺳﻲ‪.‬‬
‫وﻣﻲ وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ د ﭘﻠﻮﺷﯥ ﺳﺮه د زړه ﺗړل او ﻫﻢ دا رﻧګﻪ ﻫﻐﻪ ﻟﻴﻚ ﭼﻲ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ ﺑﻪ ﻫﻐﯥ ﺗﻪ‬
‫ﻧﻪ ورﺳﻴږي ﻣﺎ اوس ﻫﻢ ځﻮروي‪.‬‬
‫ﺑﻴﺎ ﻣﻲ ﻫﻐﻪ ﻟﻴﻚ ﭼﻲ ﭘﻠﻮﺷﯥ ﺗﻪ ﻣﻲ ﻟﻴﻜﻠﻰ وو‪ ،‬ډاﻛﺘﺮ ﺗﻪ وﻧﻴﻮ‪ ،‬ﻫﻐﻪ ژر‪ ،‬ژر‬
‫ﻋﻴﻨﻜﻲ ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻛړې او د ﻟﻴﻚ ﭘﻪ ﻟﻮﺳﺘﻠﻮ ﺑﻮﺧﺖ ﺳﻮ‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﭼﻲ ﻟﻴﻚ ﻳﯥ‬
‫ﭘﺎى ﺗﻪ ورﺳﺎوه زﻣﺎ ﻻس ﻳﯥ ﭘﺨﭙﻞ ﻻس ﻛﻲ وﻧﻴﺆ وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻣﻘﺘﺼﺪه ! ﻛﻪ ﺗﻪ ﭘﻮه ﺳﯥ اوس ﻫﻢ ﻛﻮﻻى ﺷﯥ ﺑﻴﺎ ﺑﻴﺮﺗﻪ ﻳﻮ ﻧﻮى ژوﻧﺪ‬
‫ﭘﻴﻞ ﻛړې‪ ،‬ﺗﻪ وګﻮره ﻟﻤﺮ ﭘﻪ ﻟﻮﻳﺪو دى‪ ،‬ﺳﻬﺎر ﺑﻪ دا ﻟﻤﺮ ﻟﻪ ﻧﻮﻳﻮ ﻫﻴﻠﻮ ﺳﺮه را‬
‫ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﻴږي‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪117‬‬
‫آراﻣﺘﻴﺎ ﺗﻪ د رﺳﻴﺪو ﻟﭙﺎره ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ژور ﺧﭙګﺎن ﺑﺎﻧﺪي ﻏﻠﺒﻪ وﻛړې‪ ،‬د‬
‫ژوﻧﺪ د ﻣﺴﺎﻳﻠﻮ ﭘﻪ وړاﻧﺪي ﻣﺜﺒﺖ ﺣﺎﻟﺖ وﻟﺮه‪ ،‬ﭘﻪ ډﯦﺮه آراﻣۍ ﻟﻪ ﺧﭙﻠﻪ ځﺎﻳﻪ‬
‫ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻪ ‪.‬‬
‫دا وﺧﺖ ﻳﯥ زه ﻟﻪ ﻛﺘﻨځﺎﻳﻪ ﺧﭙﻠﻲ ﺧﻮﻧﻲ ﺗﻪ راوﺳﺘﻢ‪ ،‬ﻛړﻛۍ ﻳﯥ ﺧﻼﺻﻪ او‬
‫څﻮﻛۍ ﻳﯥ راﺗﻪ ﺳﻤﻪ ﻛړه‪ ،‬زﻣﺎ ﺳﺘﺮګﻲ ﭘﻪ ﻫﻐﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮ وﻧښﺘﯥ ﭼﻲ د ﻃﺒﻴﻌﺖ‬
‫ﻣﻨﻈﺮه ﭘﻜښﻲ ﺟﻮړه وه‪ ،‬رواﻧﻲ اوﺑﻪ‪ ،‬دﻳﻮې ﭘﯧﻐﻠﻲ ﻧﺠﻠۍ ﺷﻮخ ﻋﻜﺲ دى‬
‫ﭼﻲ د ﻛﻴڼ ﻻس ﻧﺮۍ ﺳﭙﻴﻨﻪ ګﻮﺗﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﺳﺮو ﺷﻮﻧډو ﻛښﻲ ﻧﻴﻮﻟﯥ ﭘﻪ ﻣړوﻧﺪ‬
‫ﻛښﻲ ﻳﯥ زرﻏﻮﻧﻪ ﺑﻨګړي دي‪ ،‬ﺷﻨﯥ ﻏټﻲ ﺳﺘﺮګﻲ او ﺗﻮر ﺧﻨﺠﺮ ﺑﺎڼﻪ‪ ،‬ﭘﻪ‬
‫څﻨګ ﺑﺎﻧﺪي راګﻮري ‪،‬ګﺎړګﻮﺗۍ څڼﻲ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻣﺦ راﭘﺮﺗﯥ دي ﭘﻪ ښﻲ ﻻس‬
‫ﻛښﻲ ﻳﯥ ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ ﻧﻴﻮﻟﯥ‪ ،‬ﭘﻪ ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ د ﻟﻤﺮ ﻏﺮوب ﻋﻜﺲ دى‪ ،‬ﺳﭙﻴﻨﻪ ﻏﺎړه‬
‫ډك‪ ،‬ډك ﻏﺎﻣﺒﻮري ﻟﺮي‪ ،‬ﭘﻪ ﺳﻮرﺑﺨﻦ ﻛﻤﻴﺲ ﻛﻲ وﻻړه وه او د ﻧﺠﻠۍ‬
‫ﺷﺎﺗﻪ ﻳﻮه وﻧﻪ ښﻜﺎرﻳږي ﭼﻲ ﭘﻪ ښﺎﺧﻮﻧﻮ ﻳﯥ ﻣﺮﻏﺎن ﻧﺎﺳﺖ دي‪.‬‬
‫ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ﻛښﯧﻨﻪ ! ﺗﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺪم ووﻫﯥ‪ ،‬ﻟﻪ ﺧﭙﻠﻮ دوﺳﺘﺎﻧﻮ ﺳﺮه ﻣﺸﻮره وﻛړې او ﻫﺮ‬
‫څﻮﻣﺮه ﭼﻲ ﻛﻮﻻى ﺷﯥ ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ اﻧﺪﻳښﻨﯥ ﻟﺮي ﻛړه ‪ ،‬ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﺧﺒﺮي‬
‫اﺗﺮي وﻛړه‪ ،‬ﺗﺮ څﻮ وﻛﻮﻻى ﺷﯥ‪ ،‬د ژور ﺧﭙګﺎن او د راﺗﻠﻮﻧﻜﻲ ژوﻧﺪ ﭘﻪ‬
‫وړاﻧﺪي ﻳﻮ ﻛﻠﻚ او ټﻴﻨګ ﺷﺨﺼﻴﺖ وروزې ‪.‬‬
‫ﭘﻪ څﻮﻛۍ ﺑﺎﻧﺪي ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ‪ ،‬ﻳﻮ ﺳﻮړ اﺳﻮﻳﻠﻰ ﻣﻲ وﻛﻴښ او ډاﻛﺘﺮ ﺗﻪ ﻣﻲ‬
‫ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_زه ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږم څﻪ وﻛړم ﺗﻪ وواﻳﻪ زه څﻨګﻪ ﻛﻮﻻى ﺳﻢ ﻳﻮ ﻧﻮى ژوﻧﺪ ﭘﻴﻞ ﻛړم‬
‫؟‬
‫وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫ـــ ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ﺧﺪاى ﺳﺮه راز و ﻧﻴﺎز وﻛړه‪ ،‬او ﻫﻐﻪ ځﻮاك ﭼﻲ اﷲ )ج( ﭘﻮري‬
‫اړوﻧﺪ دى‪ ،‬ﻫﻐﻪ ﺗﻪ ﻳﯥ ﭘﺮﯦږده‪ ،‬ﭼﻲ ﻫﻐﻪ ﺧﭙﻠﻲ ﭼﺎري ﻛﻨټﺮول ﻛړي ‪ ،‬ﻫﻐﻪ‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪118‬‬
‫ﻛﺴﺎن ﭼﻲ ﺗﻞ ﺑﺮﻳﺪ ﻛﻮي او وﻳﺮه ﺧﭙﺮوي‪ ،‬د ﻣﺆﻣﻨﺎﻧﻮ او آراﻣﻪ اﻧﺴﺎﻧﺎﻧﻮ ﭘﻪ‬
‫ﭘﺮﺗﻠﻪ ډﯦﺮ ﻟږ ﺑﺮﻳﺎ ﺗﻪ رﺳﻴږي ‪.‬‬
‫دا وﺧﺖ روﻏﺘﻮن ﻟﻪ ﻧﺎروﻏﺎﻧﻮ ډك ﺳﻮى وو‪ ،‬او د ډاﻛﺘﺮ ﭘﻪ ﻃﻤﻌﻪ ﻧﺎﺳﺖ‬
‫وو‪ ،‬ﺧﺪﻣﺘګﺎره ﻧﺠﻠۍ دا څﻮوم ځﻞ دى ﭼﻲ ﭘﻪ ډاﻛﺘﺮ ﭘﺴﯥ راﻏﻠﻪ‪ ،‬زه ﻳﯥ‬
‫رﺧﺼﺖ ﻛړم او د ﺳﺒﺎ ﻟﭙﺎره ﻳﯥ ﺑﻴﺎ وﺑﻠﻠﻢ‪ ،‬ﭘﺮﻟﭙﺴﯥ ﻳﻮه اوﻧۍ ډاﻛﺘﺮ ﺗﻪ‬
‫ورﺗﻠﻢ او ﻫﻐﻪ ﺑﻪ راﺳﺮه ﭘﻪ ﺑﯧﻼ ﺑﯧﻠﻮ ﻣﻮﺿﻮﻋګﺎﻧﻮ ﺧﺒﺮي ﻛړې‪ ،‬ﻛﻠﻪ‪ ،‬ﻛﻠﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻳﯥ دوﻣﺮه وژړوﻟﻢ ﭼﻲ ﺳﺘﺮګﻲ ﺑﻪ ﻣﻲ ﻟﻪ اوښﻜﻮ وﭼﻲ ﺳﻮې‪ ،‬درد ﺑﻪ ﻳﯥ‬
‫ﻛﺎوه‪.‬‬
‫زه اوس ﺗﺮ ﭘﺨﻮا ډﯦﺮ ښﻪ ﺳﻮى وم‪ ،‬ډاﻛﺘﺮ ﺑﻪ وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﺧﭙﻠﻮ ﺳﺘﺮګﻮ ﺗﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ورﻛﻮل او څﻮ دﻗﻴﻘﻮ ﻟﭙﺎره د ﺳﺘﺮګﻮ ﭘټﻮل‪ ،‬ﺷﻨﻮ‬
‫ځﺎﻳﻮﻧﻮ او رواﻧﻮ اوﺑﻮ ﺗﻪ ﻛﺘﻞ‪ ،‬څﻮ ﺷﻴﺒﻮ ﻟﭙﺎره ژوره او آراﻣﻪ ﺳﺎه اﺧﻴﺴﺘﻞ‬
‫او د ي اداﺷﺖ ﻛﺘﺎﺑﭽﻪ ﻛﻲ ﺧﭙﻞ ځﻮروﻧﻜﻲ ﺧﺎﻃﺮات ﻟﻴﻜﻞ ټﻮﻟﻲ ﻫﻐﻪ ﻻري‬
‫ﭼﺎري دي ﭼﻲ ﭘﻪ ژور ﺧﭙګﺎن اﺧﺘﻪ ﻛﺲ ﺳﺮه ﻣﺮﺳﺘﻪ ﻛﻮﻻى ﺷﻲ‪.‬‬

‫★★★★★‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪119‬‬

‫ﭘﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻛﻲ د ﻣﻠﻲ ﻳﻮاﻟﻲ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﻟﻪ ګﻠﺒﺪﻳﻦ ﺣﻜﻤﺘﻴﺎر ﺳﺮه د‬

‫ﺳﻮﻟﻲ ﺗړون ﻻﺳﻠﻴﻚ ﻛړ‪ ،‬ﭘﻪ ﻫﻢ ﻫﻐﻪ ﻣﺎښﺎم ﻣﻲ ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ﻣﺸﺮ ورور ﺳﺮه دا‬
‫ﭘﺮﻳﻜړه وﻛړه ﭼﻲ ﻣﻮږ او زﻣﻮږ ﻛﻮرﻧۍ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ژر ﺗﺮ ژره ﺧﭙﻞ ﻫﻴﻮاد ﺗﻪ‬
‫ﺳﺘﺎﻧﻪ ﺷﻲ‪.‬‬
‫»دﻏﻪ ﻫﻮﻛړه ﭘﻪ ) ‪۱۳۹۵‬ل د ﺗﻠﻲ ‪ ( ۸‬وﻟﺴﻤﺸﺮ ﻣﺤﻤﺪ اﺷﺮف ﻏﻨﻲ او‬
‫ګﻠﺒﺪﻳﻦ ﺣﻜﻤﺘﻴﺎر ﻻﺳﻠﻴﻚ او ﺳﻤﺪﻻﺳﻪ ﻳﯥ د ﻋﻤﻠﻲ ﻛﯧﺪو ډاډ ورﻛړﺷﻮ‪«.‬‬
‫ﭘﻪ ﻫﻢ دې ﺷﭙﻪ ﺗﺮ ﺳﻬﺎره ﭘﻮري ﻛړﻛۍ ﺗﻪ وﻳښ ﭘﺮوت وم او ﻟﻪ ﺳﭙﻮږﻣۍ‬
‫ﺳﺮه ﻣﻲ د ﻣﺎﺿﻲ ﺗﺮﺧﻪ ﻛﻴﺴﻪ ﺗﯧﺮوﻟﻪ ‪.‬ﺳﻬﺎر ﭼﻲ‬
‫آﺋﻴﻨﯥ ﺗﻪ ودرﻳﺪم ﺧﭙﻞ ګﻨﻬګﺎر ﻣﺦ ﻣﻲ وﻟﻴﺪ‪ ،‬ور ﻧﮋدې ﺳﻮم ﺳﺘﺮګﻲ ﻣﻲ ﭘﻪ‬
‫ﺳﺘﺮګﻮ ﻛښﻲ ښﺨﻲ ﻛړې‪ ،‬د ﯦﻮال ﻣﻲ ﭘﻪ ﺳﻮك وواﻫﻪ ﭘﻪ ﻫﻨﺪاره ﻛﻲ ﻣﻲ‬
‫ځﺎن ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻛړ او ورﺗﻪ وﻣﻲ وﻳﻞ ‪:‬‬
‫_ ﭘﻪ رښﺘﻴﺎ ﺳﺮه ﭼﻲ ﺗﻪ ﻟﻮى ګﻨﻬګﺎر ﻳﯥ ! ﻳﻮازي دا ﻧﻪ ده ﭼﻲ ﺗﺎ د ﺧﭙﻞ‬
‫ﺧﺪاى ﻧﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﻲ ﻛړې ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺎ ﭘﺨﭙﻞ ځﺎن ﻇﻠﻢ ﻛړى‪ ،‬ﻟﻪ ژوﻧﺪه ﺗﯧښﺘﻪ‬
‫ﺑﺮﻳﺎﻟﻴﺘﻮب ﻧﻪ دى‪.‬‬
‫ﺑﻴﺎ ﻣﻲ ﻣﺦ ﺗﻪ ﻳﻮه ﻟﭙﻪ اوﺑﻪ ور واﭼﻮﻟﯥ ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ﻣﻲ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻟﻪ اﻧﺴﺎن ﭘﺮﺗﻪ ﺑﻞ ﻫﻴڅ داﺳﻲ ﻣﺨﻠﻮق ﻧﺴﺘﻪ ﭼﻲ ﻟﻪ ژوﻧﺪه ﻳﯥ زړه ﺗﻮر ﺳﻮى‬
‫او ځﺎن ﻳﯥ وژﻟﻰ وي ‪.‬‬
‫ﻫﻮ ﻛﻪ ﺗﻪ داﺳﻲ ﻟﻜﻪ دا ﻧﻦ او ﭘﺮون ﭘﻪ وړو‪ ،‬وړو ﺧﺒﺮو ﻣﺎﻳﻮﺳﻪ ﻛﯧﺪې ﻧﻮ ﭘﻪ‬
‫دې ﭘﻮه ﺳﻪ ﭼﻲ ﺗﻪ ﻻ ﺗﺮ اوﺳﻪ ﻟﻮى ﺳﻮى ﻧﻪ ﻳﯥ ‪.‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪120‬‬
‫ﻫﻐﻪ ورځ ﭼﯥ ﻣﺎ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﺧﻴﺎل ﻛﻲ ﺧﭙﻠﻪ ﺟﻨﺎزه ﭘﻪ اوږو اﺧﻴﺴﺘﯥ روان وم‪،‬‬
‫ﻳﻮ ﻧﺎڅﺎﭘﻪ ﭼﻴﻐﻪ ﻣﻲ ﺗﺮ ﻏﻮږ ﺳﻮه‪ ،‬ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ﺳﻴﻮري ﺳﺮه ودرﻳﺪم‪ ،‬ﻟﻪ دوﻫﻤﻲ‬
‫ﭼﻴﻐﻲ ﺳﺮه ﻳﯥ ﭘﻮه ﺳﻮم ﭼﻲ اﻣﻴﺪ راﭘﺴﯥ راﻏﻰ‪ ،‬ﻳﻮه ﺷﻴﺒﻪ د ﻓﻜﺮ دﯦﻮال ﺗﻪ‬
‫ودرﻳﺪم‪ ،‬ﻟﻪ ډﯦﺮي ژړا ﻛﻤﺰورى ﺳﻮم‪ ،‬ﻟﻮﻳﺪم‪ ،‬ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﯧﺪم‪ ،‬اﻣﻴﺪ ﺗﺮ ﻻس‬
‫وﻧﻴﻮم راﭘﻮرﺗﻪ ﻳﯥ ﻛړم ﭘﻪ ﻣﺦ‪ ،‬ﻣﺦ ﻳﯥ دوه زور وري څﭙﻴړي راﻛړې او وې‬
‫وﻳﻞ‪:‬‬
‫ﻟﺘﺎ ﻣﻲ دا ﻃﻤﻌﻪ ﻧﻪ ﻛﯧﺪه ﭼﻲ ﺗﻪ دي زﻣﺎ ﭘﻪ ﻧﺎﺧﺒﺮۍ ﻛښﻲ ﺧﭙﻠﻪ ﺟﻨﺎزه‬
‫ﺧﺎورو ﺗﻪ وﺳﭙﺎرې‪ ،‬زﻣﺎ ﭘﺮ ﻣﺦ ﭼﻲ ﺗﻮدې اوښﻜﻲ رواﻧﻲ وې د درﻳﺪﻟﻮ‬
‫ﻫﻴڅ ﺗﻮان ﻣﻲ ﻧﻪ درﻟﻮد ورﻏﺒﺮګﻪ ﻛړه‪:‬‬
‫ﻣﺎ ﻫﻤﯧﺸﻪ ﭘﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻛښﻲ ﺳﺘﺎ ﻻس ﻧﻴﻮﻟﻰ او ﺗﺎ ﻫﻤﯧﺸﻪ داﺳﻲ ﭘﺮﯦښﻮدم‬
‫ﻧﻦ ﭼﻲ راوګﺮځﯧﺪې ﺧﭙﻞ ځﺎن راﺑﺎﻧﺪي وزن ﻛﻮې‪ ،‬وﻟﻲ زﻣﺎ ﻓﻜﺮ دوﻣﺮه‬
‫ﻏﺪار ﻗﺎﺿﻲ درﺗﻪ ښﻜﺎره ﺳﻮ؟‬
‫ﻫﻐﻪ ﺧﭙﻞ ﺗﻨﺪي ﺗﻪ ﭘﻪ ﻻس ټﺲ ورﻛړ‪:‬‬
‫اووف ﺗﻪ ﻫﻴڅﻜﻠﻪ ﭘﻮه ﻧﻪ ﺷﻮې آﻳﺎ ﺗﺎ ﻛﻠﻪ ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ﺳﻴﻮري ﭘﻮښﺘﻠﻲ ﭼﻲ وﻟﻲ‬
‫ﭘﻪ ﺗﻴﺎره ﻛﻲ ﻟﻪ ﺗﺎ ﺗښﺘﻲ او ﭘﻪ رڼﺎ ﻛﻲ درﺳﺮه وي ؟‬
‫ﻳﻮه ﺷﻴﺒﻪ ﻏﻠﻰ ﺳﻮم او ﺑﻴﺎ ﻣﻲ ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ﺳﻴﻮري وﭘﻮښﺘﻞ‪:‬‬
‫ﺗﺎ وﻟﻲ ﻳﻮازي ﭘﻪ رڼﺎ ﻛښﻲ زﻣﺎ ﻟﻤﻦ ﻧﻴﻮﻟﯥ وي؟‬
‫ﻫﻐﻪ زﻣﺎ د ﺣﺮﻛﺘﻮﻧﻮ ﭘﯧښﯥ وﻛړې او وې وﻳﻞ‪:‬‬
‫دا ﻣﻲ ﻟﺘﺎ زده ﻛړل‪ ،‬څﺮﻧګﻪ ﭼﻲ ﻳﻮ اﻧﺴﺎن ﺗﺮ ﺧﭙﻞ ﻣﻘﺼﺪ ﭘﻮري د ﺑﻞ ﭼﺎ ﻟﻤﻦ‬
‫ﻧﻴﺴﻲ او ﻫﻢ دارﻧګﻪ زه ﺗﻞ د ﺣﻘﺎﻳﻘﻮ ﺗﺮ ﭘښﻮ ﻻﻧﺪي ﺗړﻟﻰ ﻳﻢ ؛ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﻣﻲ‬
‫وﻛړه ‪:‬‬
‫ﺣﻘﺎﻳﻖ څﻪ دي؟‬
‫_ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﻫﺮ ﻫﻐﻪ څﻪ ﭼﻲ ﭘﻪ ﺗﻮر ﻛﻲ ﺳﭙﻴﻦ او ﭘﻪ ﺳﭙﻴﻦ ﻛﻲ ﺗﻮر راﺑﺎﺳﻲ ﻟﻜﻪ‬
‫رڼﺎ ‪.‬‬
‫ورﻏﺒﺮګﻪ ﻣﻲ ﻛړه‪:‬‬
‫‪Downloaded from: ketabton.com‬‬
‫ﻣﻘﺘﺼﺪ ﺳﺘړى‬ ‫ګﻨﻬګﺎر‬
‫‪121‬‬
‫_ د ﻫﺮ ﺷﻌﻮر او ﻻﺷﻌﻮر ﺷﻲ ﺳﺮه د ﺧﭙﻞ وﺟﻮد ﺳﻴﻮرى وي ﺗﺎ ﻛﻠﻪ ﭘﻪ ﻫﻢ‬
‫دې اړه ﻓﻜﺮ ﻛړى؟‬
‫زﻣﺎ ﭘﻪ څﯧﺮ ﻳﯥ ﻻس ﺗﺮ زﻧﻲ ﻻﻧﺪي ﻛﯧښﻮد ﭘﻪ ﻣﻐﺮوره ﻟﻬﺠﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ‪:‬‬
‫_ ﻛﯧﺪاى ﺳﻲ دوئ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﻴږي زه وﻟﻲ د دوئ ﻟﻤﻦ ﻧﻴﺴﻢ ﻣګﺮ زه دوﻣﺮه‬
‫ﭘﻮﻫﻴږم ﻫﻴڅ ﻳﻮ ﺣﻘﻴﺖ ﻟﻪ ﻋﻘﻞ او ﺳﺘﺮګﻮ ﭘټﯧﺪﻟﻰ ﻧﻪ ﺷﻲ‪ ،‬زه ﻳﻮ ﺳﻴﻮرى ﻳﻢ‬
‫ﭼﻲ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ ﺳﺘﺎﺳﻮ د وﺟﻮد ﺷﺘﻮن ﺑﻴﺎﻧﻮم ﺗﻞ ﻫڅﻪ وﻛړئ ﻟﻪ ﺗﻴﺎرې رڼﺎ ﺗﻪ‬
‫ووځﺊ‪ ،‬ﺗﻴﺎره ﺣﻘﺎﻳﻖ وژﻧﻲ د ﺧﭙﻞ وﺟﻮد ﺷﺘﻮن درك ﻛړئ‪ ،‬ﺗﺮ څﻮ ﭼﻲ ﻫﻢ‬
‫دا د ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﺘﻮن ﻣﻤﻜﻦ وي ﻧﺎﻣﻤﻜﻦ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺗﻴﺎره ﭼﻴﺮﺗﻪ زﻧﺪۍ ﻛړي ‪،‬ﻛﻠﻪ‬
‫ﭼﻲ ﻣﺎ ﺧﭙﻞ ﺷﺘﻮن درك ﻛړ‪ ،‬اﻣﻴﺪ ﻣﻲ ﺗﺮ ﻻس وﻧﻴﻮ را وﻻړ ﺳﻮم‪ ،‬ﻳﻮځﻞ ﺑﻴﺎ‬
‫د ﺧﭙﻞ ﻣﻨﺰل ﭘﺮ ﻟﻮري زړه ﻧﺎ زړه ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه وﺧﻮځﻴﺪم‪ ،‬ﻟﻤﺮ ﭘﻪ ژوﻧﺪ ﺑﺎﻧﺪي‬
‫ﺗﻮدﺧﻪ ﺧﺮڅﻮﻟﻪ ‪.‬‬
Get More e-books from www.ketabton.com
Ketabton.com - Digital Library