Sa Kalye Mena Crisologo sa Mestizo District ng

lungsod ay naroon ang humigit-kumulang sa 150 na

bahay na bato. Makikita sa mga ito ang galing ng mga
artisanong Filipino bago pa dumating ang panahon ng
modernong materyales at teknolohiya sa pagtatayo ng
gusali. Ang bahay na bato lamang ang nakatatagal sa
lindol at bagyo na madalas bumisita sa rehiyon ng
Ilocos. Ang bubong nito ay yari sa tisa habang ang
ikalawang palapag at ang sahig ay yari sa kahoy.
Marami sa mga ito ay nasa maayos pang kalagayan.
Sa Disyembre 11, 1993, ito ay ipinahayag bilang
isang World Heritage Site ng UNESCO noong 1999.
 Ang Banaue Rice Terraces o Hagdan-hagdang
Palayan ng Banawe ay isa sa mga binansagang World
Heritage Site ng UNESCO (United Nations Educational,
Scientific, and Cultural Organization) at ikawalo sa mga
kahangahangang pook sa buong mundo. Ang
hagdanang-tanimang ito ay nililok 2000 taon ang
nakalilipas ng mga ninuno ng mga mamamayang Batad
sa mga bulubundukin ng Ifugao. Tinatawag
itong payew sa katutubong pananalita sa Ifugao.
 Ang Simbahan ng Miag-ao ay itinayo noong 1797
sa Miag-ao, Iloilo, Pilipinas. Kilala rin ito bilang St.
Thomas of Villanueva Church. Ito ay tinatawag din na
ang Miagao Fortress Church dahil ito ay nagsilbi bilang
nagtatanggol na tore ng bayan laban sa pagsalakay ng
mga moro. Ang simbahan ay dineklara bilang UNESCO
World Heritage Site noong Disyembre 11, 1993.
 Nuestra Señora de la Asuncion' o Simbahan ng
Sta. Maria ay itinayo sa tuktok ng burol sa Santa
Maria, Ilocos Sur at mapupuntahan sa pamamagitan ng
pag-akyat sa hagdan na may 82 hakbang. May red
façade na may nakalantad na brickwork ang
simbahan. Ito ay ipinahayag na isang Pambansang
Makasaysayang Landmark noong Setyembre 26,
1982. Noong Disyembre 11, 1993, ito ay ipinahayag
bilang isang World Heritage Site ng UNESCO kasama
ang tatlong iba pang mga simbahan baroque
maikakalat sa buong Pilipinas.
 Ang Simbahan ng Paoay ay parokyang Romano-
Katolikong simbahan ng munisipalidad ng Paoay, Ilocos
Norte sa Pilipinas. Nakumpleto ito noong 1710, ang
simbahan ay sikat para sa kanyang natatanging
arkitektura na naka-highlight ng napakalaking buttresses
sa mga gilid at likod ng gusali. Noong 1993, ang
simbahan ay itinalaga bilang isang UNESCO World
Heritage Site bilang isang pinakamahusay na mga
halimbawa ng mga Simbahang Baroque ng Pilipinas.
 Ang Puerto Princesa Subterranean River National
Park ay idineklarang isang UNESCO World Heritage
Site at kabilang sa New Seven Wonders of Nature na.
Matatagpuan ito sa Palawan, humigit-kumulang 50
kilometro sa hilaga ang layo mula sa siuydad
ng Lungsod Puerto Princesa. Ito ay itinuturing na
pinakamahabang maaring daanan na underground
river sa buong mundo. Ang National Park ay bahagi ng
Saint Paul Mountain Range na matatagpuan sa hilagang
bahagi ng isla.
 Ang Simbahan ng San Agustin ay isang
simbahang Romano Katoliko sa ilalim ng Orden ng San
Agustin na matatagpuan sa loob ng Intramuros, Maynila.
Noong 1993, ang Simbahan ng San Agustin at tatlo
pang simbahan sa Pilipinas na itinayo noong panahon ng
mga Kastila ay idineklara bilang Pandaigdigang
Pamanang Pook ng UNESCO noong 1993. Idineklara ito
ng pamahalaan ng Pilipinas bilang Pambansang
Makasaysayang Pook noong 1976.
 Ang Tubbataha Reef o bahurang Tubbataha ay isang
pulo ng korales na pumapaligid sa lawa. Matatagpuan ito
sa timog-silangan ng siyudad ng Puerto Prinsesa, Palawan.
Ipinrinoklama itong World Heritage Site ng United Nations
Educational, Scientific, and Culutral Organization (UNESCO)
noong Disyembre 1993 at nasa ilalim ito ng proteksyon
ng Department of Natural Defense (DND). Pinapamahalaan
ito ng Palawan Council for Sustainable Development at ng
Department of Environment and Natural Resources (DENR).
Bahagi ang bahurang Tubbataha ng bayan ng
Cagayancillo, Palawan.