gayong buwan ng Agosto, ating ipinagdiriwang ang Buwan ng Wika.

Pero ano nga ba ang kahalagahan ng

wika? Basahin ang repleksyon ni Gng. Desiree Reyno, Filipino Subject Area Coordinator ng Ateneo
Grade School.

Sa mahabang panahon na ako ay nagtuturo ng asignaturang Filipino, makailang beses na ring

naitatanong sa akin ang tungkol sa pagtuturo nito. Ang kadalasang tanong ay, “Mahirap ba itong ituro?”
o “Paano ba ito itinuturo?” Ngunit ang mas mapanghamong tanong ay, “Bakit kailangang ituro ang
Filipino?”

Sa ganang akin, ang pagtuturo ng asignaturang Filipino ay higit sa pagtuturo lamang ng kaalamang
balarila o gramatika at pag-unawa sa akdang binasa. Hindi nagtatapos ang kaalaman sa pagbuo ng wasto
at makabuluhang pangungusap at pagsagot sa mga kasanayan sa pagbasa. Ang FILIPINO bilang
asignatura ay pagpapalalim ng ating wika at kultura.

Si Gng. Desiree Reyno ay Subject Area Coordinator ng Ateneo Grade School.

Si Gng. Desiree Reyno ay Subject Area Coordinator ng Ateneo Grade School.

Ang susunod na katanungan, marahil, sa pahayag na ito ay “Bakit? at Paano?”

Bilang guro ng Filipino, mahalagang maisama sa oryentasyon ng mga batang tinuturuan kung bakit nila
pinag-aaralan ang Filipino. Sa oryentasyong ito, malalaman nila na higit sa isang asignatura ang Filipino
na kanilang pinag-aaralan. Sa pagagamit ng wika, mahahasa ang kanilang kaalaman at kakayahan sa
pagsasalita ng Filipino. Kapag ginagamit parati ang wika, magiging matatag ang pundasyon ng mga salita
na siyang magagamit sa pag-unawa sa maraming bagay tungkol sa ating mga Pilipino. Ang mga
nakalimbag na akda, dula o anumang palabas o panoorin, at ang mga kuwentong naririnig tungkol sa
ating mga Pilipino gamit ang wikang Filipino ay mas napahahalagahan dahil sa pagkakaroon ng sapat na
pag-unawa rito. Ito rin ang maaaring pag-ugatan ng damdaming pagkamakabayan at magsisilbing ningas
ng pagmamahal sa ating bansa, sa ating pagka-Pilipino. Hindi ba’t kay sayang isipin na nauunawan ng
mga batang Pilipino ang kanilang kultura gamit ang wikang Filipino?

Mahalaga na sa murang edad ng mga bata ay naiintindihan nila at nagagamit ang wikang Filipino. Kaya
naman kailangan ang patuloy na paglinang sa kakayahan ng mga bata na magamit ito araw-araw sa
kanilang pamumuhay. Sa paraang komunikatibo kailangang maipagamit ang wikang Filipino. Sa pag-
aaral ng Filipino, hindi sapat na matukoy ng mga bata ang mga bahagi ng pananalita. Sa halip, mas
magiging makabuluhan kung ipagagamit ito sa kanyang pakikipagtalastasan sa iba.
Isang magandang halimbawa nito ay ang paggamit ng pang-uri o salitang naglalarawan. Mas mabuting
ipalarawan sa mag-aaral ang kanyang kalaro o kaibigan kaysa ipaisa-isa sa kanya ang mga salitang
naglalarawan. Sa ganitong paraan, babaunin niya ang kaalaman at kasanayang natutuhan upang sa
kanyang paglabas sa paaralan ay magamit niya nang wasto at makabuluhan. Ganoon din, isang araw,
kapag kinailangan niyang ilarawan ang kanyang sarili sa oras ng panayam o anumang gawaing may
kinalaman sa pagpapakilala, kakayanin niyang gawin ito dahil hindi naman itatanong sa kanya kung ano
ang pang-uri sa halip, ipalalarawan sa kanya ang kanyang sarili.

Ayon kay Gng.Reyno, "Makapangyarihan ang wasto at mabuting paggamit ng ating wika. Isa itong daan
upang magkaroon tayong mga Pilipino ng matatag na pagkakakilanlan."

Ayon kay Gng.Reyno, "Makapangyarihan ang wasto at mabuting paggamit ng ating wika. Isa itong daan
upang magkaroon tayong mga Pilipino ng matatag na pagkakakilanlan."

Ang isang batang matatas sa wikang Filipino ay angat sa karaniwan. May kakayahan siyang makipag-
ugnayan sa kahit kanino sa ating bansa. Minsan isang tanghalian, habang ako ay teacher prefect sa aking
mga mag-aaral, naitanong sa akin ng isa kong estudyante kung bakit pa raw niya pag-aaralan ang Filipino
kung magiging CEO naman siya ng kanilang kumpanya balang-araw. Sinagot ko muna siya ng isang
tanong bago ko sagutin ang totoo niyang tinatanong. “Gusto mo bang maging isang mahusay at
mabuting CEO sa iyong mga manggagawa?” Sa simpleng tanong kong ito, nakita ko ang pagkunot ng noo
at pagsalubong ng kanyang mga kilay. At habang ipinaliliwanag ko ang kahalagahan ng paggamit ng
wikang Filipino upang makipag-ugnayan mula sa simpleng manggagawa hanggang sa mga aral at
dalubhasang kasamahan sa kumpanya, nakita ko rin ang unti-unting pagliwanag ng kanyang mukha.
Napalitan ng ngiti at matamis na “Salamat Ma’am” ang natanggap ko mula sa kanya.

Makapangyarihan ang wasto at mabuting paggamit ng ating wika. Isa itong daan upang magkaroon
tayong mga Pilipino ng matatag na pagkakakilanlan. Kaya kung tatanungin muli ako kung bakit mahalaga
ang pagtuturo ng Filipino sa mga bata, ito ang aking tugon. Ang kabataan ang pag-asa ng bayan. Sila ang
magtataguyod ng wikang magbubuklod sa ating mga Pilipino at magpapakita ng kakayahan, kahusayan,
at kabutihan nating mga Pilipino. Sila rin ang magpapamalas sa buong mundo kung gaano kaganda at
kayaman ang ating wika at kultura. Nararapat lamang na matutuhan nila ito.