"Ang ating pag-iibigan ay muling magpapatuloy, sa

araw ng ika-apat na pagkakataon."

(Pagkalabas, nagsimula na naman ang giyera sa
pagitan ng tatlo.)
Si Carmelita Montecarlos ay ang bunsong anak ng
pinakamayamang angkan sa San Alfonso. Habang si
Juanito Alfonso naman ay ang anak ng 2nd Scene: (Bahay/ ancestral house)
pinakamaimpluwensiya at makapangyarihang
gobernadorcillo. Itinadhana silang mag-ibigan na
pinagtibay ng isang kasunduan. Nakatakda silang ikasal Emily: Wow, bagong pintura ang bahay ni Lola ah
sa ika-dalawampung kaarawan ni Carmelita.
Jenny: May wifi ba dito?

Ngunit sa mismong araw ng kanilang engrandeng kasal Lola Carmina: Pasok kayo, mga apo!
ay binaril si Juanito. At hindi na nalaman pa kung sino
ang may sala nito. Inakala ng lahat na doon na nagtapos : Ang gaganda naman ng mga apo ko.
ang kanilang masaklap na kuwento. Na gaya ng :Emily, Jenny…at Carmela….
kanilang mga kaluluwa ay sumasalangit na rin ang
naudlot na pag-iibigan nilang dalawa. Ang hindi nila Lola Carmina:Dapat matutunan niyo ang pagluluto ng
alam, may ibang plano ang tadhana. caldereta ala Montecarlos style. Ito ang isa sa
ipinagmamalaki ng ating pamilya.
The laws of nature will bend. After more than 104 years, (tsismis………………………)
Carmela, the fourth generation of the Montecarlos clan
will be born on a leap year—sa parehong araw na
ipinanganak si Carmelita. A short trip to San Alfonso for
her 20th birthday will give her rebellious life a whimsical 3rd scene: (kwarto)
twist. Through a diary, she'll go back in time. And the
Carmela of 2016 will meet Juanito of 1892.
Carmela: ( nakaupo sa tapat ng lumang salamin)

(may kumatok) (kinabahan)

st
1 scene: (Bahay)
Lola Carmina: Carmela, apo? Hindi ka pa tulog, apo?
Hindi ka ba makatulog dito? ‘Yung kwarto mo na lang
ang bukas ang ilaw, sina Jenny at Emily,
Emily: "Ate, gising na!" mahimbing nang natutulog.
Carmela: "Emily, leave me alone. (tinatamad) Carmela: (tiningnan ang cellphone)
Jenny: "Ate, ano ‘yan? Facial mask?" (nang aasar) Okay lang po ako, Lola. Hindi pa lang po ako
inaantok

(kinuha ang glue kay Emily at hinabol si Jenny)
Jenny: Ate, ano ba?! Dad oh!
Dad: Tama na ‘yan! Mag-prepare na kayo. We need to
leave at 7:30.
Lola Carmina: Ay siya nga? Kung gano’n, halika. May
ipapakita ako sa’yo. (sumunod si Carmela)
4th scene:

Carmela: Dad? Where are we going? Bakit may maleta?

(nagtataka) Lola Carmina: Dito ka lang, apo
Dad: Hindi ba sa’yo sinabi ni Jenny kagabi? (May hinugot siyang kulay itim na libro at laking
Jenny: Ah, she's already sleeping when I went upstairs gulat ko nang gumalaw ang isa sa mga shelve at
e lumitaw ang isang madilim na parang hallway sa dating
kinatatayuan nito.)
Dad: Nevermind, basta maligo na kayo. Ang lalagkit
n’yo na at para kayong mga bata. Lalo ka na, Carmela. (Carmela; “namangha”)
Lola Carmina: Nandito na tayo.
:Tuloy ka Carmela, huwag kang mahiya sa
sarili mong pamamahay
( Carmela: Napanganga nang libutin ng tingin ang
kabuuan ng secret room.)
Carmela: Ah, Lola, b-bakit niyo po ako dinala rito?
Lola Carmina: May gusto sana akong ipakilala sa iyo.
(hinila ang tela na nakatakip sa painting)
: Pasensya na, apo, ilang taon na rin ang
lumipas nung huli kong linisin ang lugar na ‘to.
(Nang mawala na ang makapal na alikabok sa ere,
kinusot ko ang mga mata ko. Saka unti-unting luminaw
ang paligid at ang pinakaunang tumambad sa paningin
ko ay ‘yung painting na natatabingan kanina ng kulay
pulang tela. Portrait painting iyon ng isang magandang
dalaga, nakasuot ito ng puting baro at saya at
nakapusod ang kulay itim nitong buhok. May headpiece
itong suot na sabi ni Lola, peineta raw ang tawag doon.
Para itong suklay na nasuksok sa nakapusod na buhok
ni Carmelita, may beads ito at pearls. At ganun na lang
ang pangingilabot ko nang ma-realize ko na…Ako ‘yung
nasa painting.Kung hindi man ako ‘yun…Holy Mother
Queen, kamukhang kamukha ko siya!)
5th scene: (kwarto)
Carmela: (nag- iisip) ( binuksan ang diary)
“ Ang pag-iibigan natin ay muling maisusulat sa araw
ng ikaapat na pagkakataon”
6th scene: (Bar)
Carmela: One vodka, please.
Barista: Here you go.
(napapa indak sa musika)
Stranger: Hi. I haven’t seen you here before. Ngayon
lang ako nakakita ng napakagandang babaeng katulad
mo.
Carmela: Thanks.
Carmela: (Binitawan ang iniinom na vodka at dumiretso
sa dance floor)
Stranger: Alam mo, malungkot magparty mag-isa.
Willing akong samahan ka.
Carmela: ( di pinansin ang lalaki)
(Almost 3 AM na. I need to go back to the ancestral
house bago pa nila malaman na wala ako sa kwarto ko.
Lumabas ako sa maingay na bar at natigilan ako sa
paglalakad nang biglang umikot ang paningin ko.
Shocks, I think I am drunk!)
Stranger: Hey, where are you going? Masyado pang
maaga para umuwi. C’mon, let’s go back inside.
Carmela: (nagtaray), (parang nasusuka)
Stranger: Okay ka lang?
(Biglang nawalan ng malay si Carmela)
7th scene: (Bahay)
Carmela: ( nagising; napansin na pamilyar sa kanya
ang kumot at nakitang wala na siya sa bahay ng
kanyang lola)
Emily: Daddy!! Gising na si ate!!!!
Dad: Mabuti na ba ang iyong pakiramdam?
Jenny: Wala ka bang naaalala ate?
Carmela: A-ang huli kong natatandaan, naghihintay ako
ng taxi sa labas ng YOLO Bar. Tapos andun si
F-Boy—este, a stanger approached me. Ang
kulit-kulit niya. Tapos—
Dad: Carmela Isabella!! Alam mo bang muntik ka nang
mapahamak dahil diyan sa mga kalokohan mo?
Carmela: Hindi ko naman po sinasadya e. Gusto ko
lang maglibang kasi bored na bored na ako sa bahay ni
Lola Carmina
Dad: From now on, hindi na kita papayagan mag-party
kung saan-saan!
Carmela: Dad I’m not a kid anymore. (sabay walk out ng
dad niya)
Jenny: Ate, kung hindi dahil dun sa lalaking nagligtas
sa’yo, baka rape victim ka na ngayon
 : May tumawag sa bahay ni Lola, nasa ospital ka
raw at walang malay. Buti na lang may mga ID ka sa
wallet mo at kilala ang pamilya natin sa San Alfonso.
Nalaman nila agad na apo ka ni Lola Carmina. Nakita rin
nila doon ang calling card ni Dad. May lalaki raw na
naghatid sa’yo sa ospital. Akala nga ni Daddy, hindi
totoo e kasi ang alam namin, nasa kwarto pa lang. Sa
presinto kami unang pumunta. Kasi sabi nung tumawag
kay Lola, andun daw ‘yung lalaking rapist na dapat
bibiktimahin ka. Hay, buti na lang talaga, ate, may
nakakita sa’yo nung natumba ka. At nakilala nung
lalaki ‘yung rapist na ‘yun na tinatawag nilang Paolo.
Modus daw talaga nun na tumambay sa bar at
mambiktima ng mga babaeng mag-isa lang na
pumupunta sa party. Pasimple raw nitong nilalagyan
ng gamot or whatever ‘yung drinks ng babae, tapos
saka niya ‘yun babantayan hanggang mawalan ng
malay.
(Carmela; habang nag- iisip biglang…………)
Emily: Ate ano to? Nangongolekta ka na rin ng mga old
stuffs? (sabay pakita ng diary)
(Bumalik ako sa pagkakahiga at nagdesisyon akong
tatawagan ko muna si John para makapagpasalamat
ako sa kanya. Ida-dial ko na sana ‘yung number niya,
but I got a call from Pat. Siya ‘yung leader ng group
namin sa Philippine History. It only dawned on me na
Monday nga pala bukas. Kung hindi lang sana ako
gumimik, baka na kina Lola pa kami ngayon. Boring
man do’n, at least hindi ko nakikita dun si Shae. At dahil
sa nangyari, malamang, wala na akong birthday party.)
Pat: Na-move a few days early ‘yung presentation natin
sa History. You need to do your part, Carmela. I know
it’s your birthday tomorrow, sa’yo naka-assign ‘yung
research pati Q and A. Sa’yo nakasalalay ang grades ng
grupo natin.
: Sorry ha? But I really need to remind you para
hindi ka rin magulat. We can do this!
8th scene: (Library)
(naghahanap ng libro)
James: Hi babe!
Carmela: (umirap)
James: Sungit mo naman, na-miss lang kita
Carmela: (di parin pinansin si James)
James: Are you free later? Let's grab a bite. For old
time’s sake.
Carmela: I'm sorry, marami pa akong gagawin. Kay
Shae ka na lang magpasama.
James: Hindi naman si Shae ang gusto kong
makasama e. Hindi naman siya ‘yung birthday girl e.
Carmela: (Babarahin ko na sana siya pero natigilan ako
nang may umagaw ng atensyon ko. May pamilyar
kasing cover ng libro na nakalagay sa bookshelf na
nasa likuran ni James.)
James: So, are you coming with me?
Carmela: ( nagtataka; papaanong napunta dito yung
diary?)
( dahan dahang nilagpasan si James)
James: "Anong gagawin mo d’yan? Sobrang luma na
niyan ha, baka hindi na relevant ang laman niyan
ngayon.
(biglang may umagaw ng diary)
Carmela: Lola, sa'kin po— ( di natapos ang sasabihin
ng mahablot ng matanda ang diary)
Matanda: Hindi sa iyo ang diary na ito. Hindi mo kwento
ito, at kailanman, hinding-hindi ito mapapasaiyo. (sabay
walk out habang dala-dala ang diary)
James: Sino yun? ( sabay takbo ni Carmela para
habulin ang matanda)
: Carms! Go out with me! Please!
: Susunduin kita mamayang 5 PM. I'll call you
( pahabol niya)
Carmela: Teka lang po lola!!
9th scene: ( infront of the arch of the century)
(tumigil ang matanda sa may arch of the centuries)

Carmela: (Matagal na nakatitig doon ‘yung matanda
pero nung nakita niya ako na malapit na sa
kinaroroonan niya, bigla nilang tinawid
‘yung bakod. Holy Mother Queen! Bawal pumasok dun
e!)
( hingal na hingal na tumigil habang ang
matanda ay nakatingin sa kanya)
: L-lola, please, give it…back to me.
Matanda: Hija, hindi mo ito maaaring makuha. Mayroon
nang may-ari nito. (sabi niya sabay umiling)
: Ngunit maaari kong ipahiram ito sa iyo kahit
sa ilang sandali ( sabi niya sabay ngiti)
Carmela: Magagalit po kasi ang lola ko kapag naiwala
ko ang diary na ‘yan.
Matanda: Wag kang mag-alala, hindi siya magagalit
dahil alam na niya ang nakatakdang mangyari
Carmela: Wait lang, Lola, bawal dumaan— (naputol
ang sasabihin ng may maalala), Anyway, para sa'ming
mga students nga lang pala ang myth
na ‘yun (sabay pulot ng diary)
Matanda: Ang pag-iibigan ninyo ay muling maisusulat
sa araw ng ikaapat na pagkakataon
Carmela: ( napaisip; )
Matanda: Ngayon ang araw na iyon…….. (tuluyan ng
pumasok sa arch of the centuries)
Carmela:…………………………..
Matanda: Hindi ako aalis ng hindi ka kasama. (sabay
tulak kay Carmela)
10th scene: (arch of the century at Intramuros)
Nasubsob yung pisnge ko sa sahig at dahan-dahan
akong tumayo pero nagulat ako nang narealize ko na…
NAGIBA NA ANG BUONG PALIGI. Nasa UST parin ako,
pero baki prang kakaiba ang lahat? Karamihan sa
nakikita ko puro lalaki na naka suot ng puting polo na
may mahabang manggas at may mga sombrero, parang
kasuotan noong panahon ni Jose Rizal.
Carmela: (siguro pinagtitripan lang ako ng mga
schoolmates ko, mahilig pa naman sa prank ang mga
iyon.)
Tsk! Wag nyo nga akong lokohin duhhh!
Lumang style na yan, don’t fool me or else…
Madre: saan mo natutunan ang linggawaheng iyan?
Hindi itinuturo dit ang wikang iyan.
Babae: ipagpapaumanhin niyo po ang guro, dahil
kulang po sa tulog at nasobrahan po sa pag-aaral
kagabi si Carmelita kaysa po masama ang
pakiramdam niya.
Carmela: (ako si carmelita? Yung bbaeng kamukha ko
sa painting! So ibig sabihin…. nandito ako sa
panahon nila?! sa taong 1892)
Madre: Magpahinga ka muna sa iyong silid binbining
Montecarlos. Mauna na kayo sa simbahan
ihahatad ko muna si Carmelita sa kanyang
silid.
Carmela: (nakita ko yung matandang nakaitim na
nakatayo sa ilalim ng malaking puno, hawak
pa din pa din yung luamng diary, at nakita
kong tumalikod na yung matanda, kailangan
ko syang makausap!)
Sandali laaaaannnggg!! (hahabulin ang
matanda)
Madre: Camelita! Bumalik ka rito! Ano bang ginagawa
mmo?
Carmela: wait! Lola hintayin mo ko!
Ginoo: Binibini!
Muntik masagasaan ng karwahe si carmela nang
masagip siya ng isang lalaki at nawalan siya ng malay.
11th Scene (Madlim na paligid)
Carmela: waaahhh! Tulong, wala akong makita! Hindi
ako pwedeng mabulag.
Madre: sshhh.. Carmelita, huwag kang mag alala
nandto lang ako sa tabi mo.
Madre2: ano bang nangyare sayo? Masama dw ang
pakiramdam mo sabi ni helena, nagpadala ako ng sulay
kay ina ta ama kanina, siguradong pauuwiin ka nila sa
bahay.
Carmela: M-magkapatidd tayo?
Josefina: oo naman, ano bang pinagsasabi mo
Carmelita? Ako ito si Josefina.
Carmela: waaahhh! Daddy help meee!!
Maria: Carmelita, anong nangyayare sayo?
Carmela: Waaahhh! Ayoko na dito!!
(dali-dali tong tumakbo)
Josefina:Carmelita!
Carmela( umaakyat sa bintana, may balak na tumalon)
Josefina: Carmelita! Bumaba ka diyan)
Maya-maya dumating na rin yung iba pag
madre at nagdasal ng Ave Maria
Madre: Diyos ko, ingatan niyo po ang batang ito,
CArmelita! Bumaba ka na diyan.
Carmela: Hindi ako si Carmelita, kaya pwede ba tigilan
niyo na ako, mind your own businesses duuhhrr!
Madre: Lumayas ka demonyo (sinampal si Carmela)
Carmela: How dare you!
Maria: lumayas kang demonyo ka sa katawan ng aming
kapatid!
Madre: Ave maria napupuno ka ng grasya …. ( biglang
dumating ang isang matandang babaeng kumuha ng
lumang diary)
Madam olivia: Bitawan niyo siya.
Madre: Pero madame olivia, nasasapian po siya ng
masamang demonyo
Madam olivia: paano mo naman nasabi? Natasha.
Natasha: Nagsasalita po siya ng ibang linggwahe at
balak niya pong tumalon sa bintana para patayin ang
katawan ni carmelita.
Madre: at sinabi din po niyang hindi siya si carmelita.
Madam olivia: totoo ba ang lahat ng ito josefina? Na
may kakaibang nangyayari sa kapatid mo?
Josefina: opo, inang madre
Natasha: helena, may kakaiba na bang kinikilos si
carmelita noon paman?
Helena: wala naman, matagal ko ng kilala si carmelita at
kailanman ay hindi siya nag kaganyan.
(Sinampal ako ni madam olivia)
Carmela: ouch, what’s wrong?
(Sinampal niya ako ulit)
Madam olivia: Iwan niyo muna kami.
Natasha: Pero Madam Olivia delikado po ang gagawin
niyo. (hindi na nakapag react dahil tiningnan sila nang
masama ni Madam Olivia, sabay alis).
(inabot ni madam olivia ang kanyang kamay upang
tulungang makabangon)
Carmela: Ano ba ang nangyayari? Una ninakaw mo
ang lumang diary tapos dinala mo ako dito tapos
ngayon sinasabi nilang sinasaniban ako,
I WANNA GO HOME NA! (tiningnan lang siya ni
madam olivia)
Madam Olivia: Una sa lahat hindi ko ninakaw yung
diary ibabalik ko iyon sa may ari, pangalawa hindi ako
ang nagdala sa iyo dito at pangatlo ikaw ang may
kasalanan kung bakit inakala nilang sinapian ka ng
demonyo.
Carmela: Okay fine, gusto ko nang umuwi! Paano ba
ako makakabalik sa panahon ko? (napangiti si Madam
Olivia sabay ngiti)
Madam Olivia: Walang ibang daan pabalik sa panahon
mo kundi ang matapos mo ang misyon mo dito.
: Kailangan mong pigilan ang tadhana,
kailangan mong baguhin ang nakasulat dito.
(sabay abot ng lumang diary. Hindi kayo
dapat magkatuluyan ni Juanito, kailangan
mong pigilan na mahulog ang loob niya sayo at
hindi ka rin maaaring umibig sa kanya nang sa
ganon ay hindi siya mamatay sa araw ng
inyong kasal. (sabay alala nung kwento sa
kanya ng kanyang lola Carmina)
Carmela: Pano kung ayoko? Sasabihin ko sa lahat ang
totoo na hindi ako si Carmelita at galing ako sa future.
(sabay crossed arms)
Madam Olivia: Sige, ikaw ang bahala, tingnan natin
kung maniwala sila sayo, dalawa lang ang posibleng
mangyari sayo, una pagkamalan kang
nasasaniban at ipatapon sa isang isla o kaya naman
pagkamalan ka nilang baliw at ipatapon sa
kulungan ng mga baliw. At isa pa hindi ka makakabalik
sa panahon mo pag nangyari yon.
: Kunin mo na to ikaw na ang bagong may ari
niyan. (sabay abot ng diary)
Carmela: (binasa ang nakasulat sa front page: ANG
PAG- IIBIGAN NATIN AY MULING MAISUSULAT SA
ARAW NG IKAAPAT NA PAGKAKATAON.
Madam Olivia: Nasa taong 1891 tayo ngayon… may
pitong buwan ka upang tapusin ang misyon mo bago
sumapit ang nakatakdang araw.
Madam Olivia: Sa ngayon wala pang nakasulat diyan
kasi hindi mo pa nakikita si juanito pero nakita ka na niya.
Carmela?
Carmela: Nakita na niya ako pero di ko pa siya nakita?
Ang labo naman.
Madam Olivia: Iniligtas ka niya sa papasalubong na
karwhe kaninang umaga.
Carmela: K-kelan ko siya makikita?
Madam Olivia: Ngayon na, papunta na siya dito.
Carmela: WHUUT AS IN NGAYON NA TALAGA?
(napasigaw ako dahil sa gulat)
Madre: Madame Olivia, nasa ibaba po si ginoong
juanito alfonso nais po niyag kamustahin si
binibining carmelita.
Madame Olivia: Sabihin mo sa ibang araw na lang,
hindi maganda ang pakiramdam ni carmelita ngayon.
Carmela: Ano? Okay lang ako. Kakausapin ko siya,
kailangan ko na siyang makita.
Madame: Hindi pa pwede, ailangan ko pang ipaliwanag
sa iba pang madre na nakakta sa kadramahan mo
kanina na hindi ka sinaniban ng masamang espiritu.
Matulog ka na, wag kang magalala malapit na kayo
magkita, gawin mo ng maayos ang misyon mo.
Juanito: Sige po, maraming salamat po at magandang
gabi
Madam Olivia: Ma-iingat ka hijo. ( sabay alis ni juanito)
12th Scene: Teresa
Juanito: Sampaguita huwag kang maingay, baka
mahulog ang akyat-bahay (sabay tingin kay carmela),
wag kang mag-alala binibini, nandito ako para saluhin
ka. ( sabay ngiti)
Carmelita: (nadulas ang paa at nahulog, sumemplang
yung pwet s matigas na semento) ouch.
Juanito: Binibini, ayos ka lang? Ano bang ginagawa mo
sa itaas?
Carmela: (pilit tumayo) wala kang balak tulungan ako?
Juanito: (nagulat) ngunit binibini, hindi dapat ko
magpadalos-dalos hawakan ka
Carmela: Dali! Buhatin mo ko!
Juanito: (nanglaki ang mga mata) ha? Pero-
Carmela: tsk! Hindi niya ko pwede mahuli, dali dalhin
mo ko doon (halos pabulong)
(wala ang nagawa si juanito kundi sumunod na
lang,bakas sa mukha niya na nahihiya siyang ewan)
Carmela: Dito! Dito! (sabay lapag ni juanito sa kanya)
whew! Muntik na tayo dun ah! (sabay hawak sa puso, at
napatingin kay juanito) Juanito ayos ka lang?
Juanito: (nagulat at biglang bumitaw sa pagkakahawak
at umusog konti) P-paano mo nalaman ang pangalan
ko?
Carmela: U’hmm…basta mahabang kwento, Juanito
makinig ka sa sasabihin ko. (sabay hawak sa mukha ni
juanito at tinitigan sa mata)
Juanito: S-sandali lang..P-paano mo nalaman ang
pangalan ko?
Carmela: Tsk, angarte naman nito, narinig ko kanina
nung nagpaalam ka kay madame olivia. Juanito kase,
basta kahit anong mangyare wag na wag kang
maiinlove sa akin ah!
Juanito: H-ha? Inlove?
Carmela: Ahh-Ang ibig kong sabihin, wag na wag kang
iibig sa’kin (napatingin kay juanito na medyo natatawa)
H-hoy! Anong tinatawa-tawa o diyan?
Juanito: (tumayo at pinagpagan ang damit) Binibini,
wag mong mamasamai dahil may iba na akong
napupusuan.
Madame Olivia: Sino ka? Lumabas ka diyan.
Carmela: Hindi niya ako pwede makita dito
(bumubulong kay juanito)
(Sumulyap kay carmela at humakbang
papalabas at nagpakita kay madame olivia)
Madam Olivia: Ginoong Alfonso, ano pong ginagawa
niyo diyan? Anong meron diyan?
Juanito: W-wala po. Hinahanap ko lang si sampaguita.
Madam Olivia: ahh yung aso mo? Nandito siya.
Tumakbo siya kanina papunta sa tapat ng pinto, kaya
nagtaka kami kung bakit hindi ka niya kasama. Gabi na,
umuwi ka na sa iyong dormitoryo juanito.
 (tumango si juanito at hinawakan ang kanyang aso,
tumingin muna siya sa’kin bago siya tumalikod at
umalis.)
13th scene (Kwarto)
Josefina: (nag-iimpake) magandang umaga carmelita,
maligo at magbihis ka na
Carmela: B-bakit saan tayo pupunta.
Josefina: Uuwi na tayo sa san alfonso, isang linggo pa
naman ang bakasyon pero binigyan aman tayo ng
pahintulot ni madame olivia na umuwi ng mas maaga
dahil nagbigay ng sulat si ama at ina, nag-aalala sila
sayo tungkol sa nangyari kahapon hindi na pinasabi ni
madame olivia na sinapian ka, sabi niya nalulungkot ka
lang daw at gusto mo ng umuwi (sabay tingin kay
carmelita) ginamot ko na yung pilay mo, wag ka
mag-alala ako lang ang nakakita sa inyo ni ginoong
juanito kagabi. (napangiti siya na parang kinikilig)
Carmela: (nanglaki ang mga mata) omayghassh! Teka!
Nagkakamali ka… ano kase-
Josefina: (lumaki ang ngiti) akala ko hindi mo
makakalimutan si Leandro, kaya nga sumama ka sa
akin dito sa kumbento diba. Ang puso nga naman, hindi
mo sigurado kung kailan muli ito titibok sa pangalawang
pagkakataon (sabay alis na may ngiti sa labi)
Madame Olivia: (pumasok sa kwarto ng naka poker
face) handa ka a ba? Nandiyan na ang karwahe na
maghahatid sa atin sa daungan. Bilisan mo na,
magbibihis ka na, paalis na ang barko. Ayokong guluhin
mo ang ang mga nakatakdang mangyari kaya sasama
ako para bantayan ka.
14th scene ( Barko)
Josefina: akala ko ba ayaw na ayaw mong bumabyahe
sakay ng barko.
(papasok sa kalaki, kaganda at kabonggang silid sa
barko) alam kong magrereklamo ka kay ama dahil sa
sobrang engrande ng silid na ito alam niyang ayaw mo
ng mga magarbong bagay binibigay pa din niya, kaya
nga ikaw ang pinakapaborito niya sa ating tatlong
magkakapatid eh.
Carmela: Uhmm… hindi kayo nagseselos?
Josefina: (natawa) bakit naman kami magseselos?
Mahal na mahal ka din namin ni ate Maria, ikaw ang
nagbuo ulit ng pamilya natin.
Carmela: huh?
Josefina: hayaan mong si ina ang mapaliwanag sa iyo.
Madame Olivia: mukhang sinusulat mo sa diary na yan
ag lahat ng sama ng loob mo ah
Carmela: Pano ka---
Madam Olivia: Hindi mo dapat ginawa yun, hindi mo
dapat sinabi sa kaniya at hindi ka dapat nagpakita sa
kaniya nung gabing iyon.
Carmela: uhmm.. yug tungkol nung isang gabi..n-nakita
mo pala?
Madam olivia: wala kang maitatago sa akin carmela!
Carmela: uhh- oo nga pala, bakit mo pala ako tinulak sa
aro? Gosh! Ang sakit nun ah. Sabi ko nga tatahimik
nako hehe.
Madam olivia: at dahil sa ginawa mo asahan mong
araming nakatakdang mangyari ang magbabago, dahil
sa ginawa mo mas mahihirapan k sa misyon mo t dahil
sa ginawa mo maraming buhay ang mawawala.
Humanda ka na, nandito na tayo. (sabay talikod)
15th scene ( Fiesta Feliz)
Maria: Maligayang pagbabalik Josefina at Carmelita!
Josefina: Maraming salamat at maligayang fiesta ate
maria, nassan s ama’t- ina?
Maria: abala sila sa paghahanda gayong fiesta, marami
kasing mahahalagang bisita si ama na katulong iya sa
ating negosyo. (biglang napatingin kay carmelta)
carmelita, hindi ka ba masaya na makita ako? Halos
anim na buwan din kitang hindi nakita, kapatid ko.
(nagyakpan ang magkakapatid) tara na, hinihitay na nila
tayo.
Maria: madame olivia, kamusta na po? Nagpapasaway
po ba sa inyo ang aking mga kapatid?
Madam Olivia: wala naman akong problema kay
josefina, matiyag niyang pinag-aaralan ang kaniyang
mga aralin.. samantalang si carmelita naman…
(sumulyap kay carmela)
Maria: bakit po? May problema po ba kay carmelita?
Madam Olivia: Wala naman… napakabait at
masunuring bata ni carmelita.
Maria: mabuti naman po, kailanman ay hindi po kami
binigyan ng sakit sa ulo ni carmelita.
16th scene (karwahe)
Madam Olivia: Huwag mong kakalimutan na ikaw si
Carmelita ngayon, carmela.
Carmela: Yeah, magkatunog naman yung pangalan
namin kaya keri na yun.
Madam Olivia: Hija, ayusin mo ang pananalita mo, hindi
ganyan magsalita ang mga tao sa panahong ito.
Carmela: -pano ba magsalita katulad niyo?
Madam Olivia: Hangga’t maari wag ka na lang
magsalita, itikom mo muna yang madaldal mong bibig
dahil baka isipin nilang sinasapian ka na naman ng
masamang espiritu. At isa pa ayusin mo ang kilos mo
hindi magaslaw o siga ang kilos ng ga kababaihan sa
panahong ito. Kaya na-weirduhan sayo si juanito noong
isang gabi dahil sa kilos mo.
Dito sa panahong ito, hindi naghahawakan ng kamay
ang babae at lalaki kapag hindi sila magkasintahan. At
hinding-hindi pwedeng magkatitigan at tumingin ng
matagal ang mga babae sa mga mata ng lalaki.
(TULALA SI CARMELA NG MAALALA ANG LAHAT NG
ANGYARI NUNG GABING IYON)
Madam Olivia: Nangyari na, wala na tayong magagawa
pa.
17th scene ( salas ng mansiyon)
Josefina: Carmelita, natatapon ang iyong pagkain--
(bumubulong)
(pagkatapos ng kainan)
Carmela: Hindi pa ba tayo uuwi?
Maria:Carmelita, ayusin mo nga ang iyong saya, at taas
mo din ang iyong abaniko upang hindi matitigan ng mga
kalalakihan dito ang iyong mukha.
(may biglang papel na napadpad sa paanan ng dalawa)
Carmela: patingin nga--
Maria: (nagngingiting itingo ang papel) hindi mo to
sasabihin kay ama o kahit kay ina gaya ng dati ha,
carmelita.
Carmela: pero--
Maria: Naalala mong pinagtakpan din kita noon kay
Leandro. Aalis muna ako, dito ka lang, pag hinanap ako
ni ama sabihin mong nagtungo lamang ako sa palikuran,
(nagmamadaling umalis at hindi namalayang nahulog
ang papel)
(*insert record)
Josefina: Carmelita, nasan si ate maria?
Carmela: huh? A-ano kase--
Josefina: (huminga ng malalim) kasama niya ba si
eduardo ngayon? Makinig ka, malapit na tayong umuwi,
puntahan mo na si ate maria at bumalik na kayo dito
bago siya hanain ni ama, bilisan mo! Lilibangin ko muna
sila.
Carmela: bakit di nalang natin sabihin ag totoo?
Malalaman din naman nila--
Josefina: (hinawakan ang braso ni carmela) hindi maari,
mapapatay ni ama si eduardo! Alam mo namang
nagmula lang sa mahirap na pamilya si eduardo kaya’t
hindi makakapayag si ama na magkaroon sila ng
relasyon, hindi tulad ng sitwasyon niyo ni leandro, buti
na lamang at nagmula din sa mayamang angkan. Sige
na, humayo ka na, puntahan mo na sila bago pa
magkagulo ang lahat.
(naglakad na palabas si carmela para hanapin ang
kapatid na si maria)
Guardia civil: Binibining Carmelita saan po kayo
pupunta?
Carmela: Magpapahangin lang po sana.
Guardia civil: Hindi po maaari…….
Juanito: Kahit kasama niya ako? Hindi mo papayagan?
Guardia civil: Ipagpaumanhin niyo po Senor Juanito
ngunit………..
Juanito: (nakangiti matamis sabay tapik sa balikat ng
guardia) ako na ang bahala.
(close curtains) (fast forward)
18th Scene (kakahuyan)
Don Alejandro: Carmelita? Ginoong Juanito? Ano ang
ginagawa niyo rito? (gulat silang napatayo at napayuko)
Juanito: Ipagpaumanhin niyo po ngunit nagkakamali po
kayo……
Josefina: May iba pa bang ibig sabihin ang lihim niyong
pagkikita?
Carmela: A-aray! P-parang nahihilo a-ako…(sabay
hawak sa ulo at nagpagewang gewang) (matutumba at
sasaluhin)
Madam Olivia: Pagod lang ang binibini, mas
makakabuti kung makakapagpahinga na siya.
Maria: Marahil ay napagod siya sa biyahe at hanggang
ngayon ay hindi pa pala kayo nakakapagpahinga.
Don Alejandro: Mauna na kayong umuwi pag- uusapan
lang namin ang solusyon sa nangyaring ito, hindi namin
palalagpasin ang kapusukan ng dalawang batang ito.
19th scene (kwarto)
Donya Soledad: Mas makakabuti kung hayaan mo
nalang muna ang ama mo. Hindi ka matiis ng ama mo
gagawin niya ang lahat para sayo.(sabay himas sa ulo
ni carmela)
Carmela: (napatingin sa kanyang ina)
Donya Soledad: Ilang buwan din kitang hindi nakita
anak, kamusta ang buhay sa Maynila?
Carmela: O-okay lang naman?
Donya Soledad: Anong okay? Madalas bang gamitin
ang lenggwaheng iyan sa Maynila?
Carmela: (nabigla sa kanyang sinabi) Uhmm….okay,
parang ayos lang, parang ganon hehehe.
Donya Soledad: Pagkalipas ng ilang taon mas madami
ka nang matututunan kapag naging ganap kanang
alagad ng diyos…….. Sige na magpahinga ka na bukas
ka na humingi ng tawad sa iyong ama.
20th scene (kwarto)
Theresita: Binibining Carmelita gumising na po kayo.
(sabay hila ng kumot)
Carmela: Tsk! Jenny…Emily sisipain ko kayo kapag di
pa kayo tumigil. (hinila pabalik ang kumot)
Theresita: Binibini, si Theresita po ito. Ipinag uutos po
ng inyong ina na gumising na po kayo.
Carmela: Daaad! Ang gulo nila….(sabay bangon)
Theresita: Tara na po binibini, nakahanda na po ang
pampaligo at damit ninyo.
Carmela: (nagulat ng bigla siyang hilahin papunta sa
isang maliit na kwarto)
Theresita: Akin na po ang damit ninyu.
Carmela: A-ako nalang, gusto kong mapag isa.
Theresita: Masusunod po binibini (sabay talikod
ngunit..)
Carmela: Teka sandali!! Ilang taon ka nga ulit?
Theresita: Labin tatlong taong gulan gnapo ako
binibini.May kailangan pa ho ba kayo binibini.?
Carmela: Ah eh wala na, sige salamat nalang.
(makalipas ang ilang sandali)
Carmela: Iyan ang isusuot ko?
Theresita: Opo binibini
Carmela: A-ako nalang ulit, kaya ko namang magbihis
ng mag- isa. Hintayin mo nalang ako sa labas.
Maria: Carmelita, tara na bakit ba kay tagal ng iyong
pag hahanda…(pasigaw niyang sabi)
21th scene
(pagkatapos ng misa)
Carmela: (nauna sa paglalakad)
Josefina: Anong problema Carmelita? Bakit parang
nagmamadali ka?
Carmela: ( sabay bulong ng natatae ako)
Josefina: (kaagad din namang ibinulong kay Maria at
Donya Soledad)
Donya Soledad: Hindi mo na ba kayang pigilan anak?
Carmela: Tara na------- (naputol ng biglang kumaway
sina Juanito)
Juanito: Magandang umaga po Donya Soledad, at
maging sa inyo rin mga binibini, lalo na sa iyo binibining
Carmelita.(sabay mano kay Donya Soledad)
Maria: Ipagpaumanhin niyo po Ginoong Juanito
kailangan na po naming umalis.
Juanito: Ngunit kakatapos lang ng misa, masyado pang
maaga para umalis.
Josefina: Hindi na kayang pigilan ni Carmelita, natatae
na siya:
Juanito:(napailing sabay ngiti.)
Carmelita: (biglang nanlakia ng mata dahil sa sinabi ni
Josefina)

( kinurot ni Donya Soledad si Josefina dahil sa

sinabi nito at kaagad itong tumakbo)