ANG KASAYSAYAN NG
PAKIL, LAGUNA
Ang unang pamayanan ng Pakil ay
itinatag ni Padre Pedro Bautista, isang
misyonaryong Franciscano, noong taong 1588.
Siya ay naging isang Santong Martir. Ang
Pakil ay naging isang baryo at bisita (bayang
walang sariling pan) ng Paete noong 1602.
Noong taong 1670, ang dating kura ng Sta.
Ana, Maynila na si Padre Frandsco Barajas ay
nagmisyon sa mga tao sa kabundukan ng Tanay
hanggang bumaba sa baybayin ng Laguna at
nakarating sa Pakil Sa sipagat tiyagam Padre
Barajas, ang Pakil ay naihiwalay sa Paete
noong ika-12 ng Mayo 1676 at binieyan ng
pagsasari at pananagutan bilang isang bayan.
Ang unang naging Kapitan ay si Diego Jorge at
ang unang naging Kura ay si Padre Barajas.
Ang Pakil ay ibinalik bilang baryo ng
Paete noong ika-12 ng Oktubre 1903 at milipat
sa pagiging baryong Pangil noong ika-25 ng
Nobyembre 1903. Ang Pakil ay napaanib sa
Pangil hanggang 1927. Naging ganap na bayan
ang Pakil noong ika-1 ng Oktubre 1927 sa bisa
ng Utos Pampangasiwaan Bilang 77
(Setyembre 9, 1927), na smusugan ngUtos
Pampangasiwaan bilang 91 (Disyembre5,1927).
Angunang naging Presidente Municipal ay si
GelacioGalleros na nanungkulan hanggang ika-
27 ng Oktubre lamangdahil siya ay biglang
dinapuan ng karamdamanna naging sanhi ng
kanyang kamatayan
SIMBAHAN NG PAROKYA NI
SAN PEDRO ALCANTARA
Humalili sa kanya si Emeterio de
Ramos. Ang unang nagtog Alkalde Municipal
ay si Ciriaco Gonzales na nanungkulan mula
1932 hanggang 1937.
Ang Pakil ay nagsarili mula 1899 hanggang
1903 at ang unang naging Presidente Federal,
mula 1899 hanggang 1901, ay si G. Bemardo
Gonzales. Si G. Gonzales ang siya ring naging
Presidente Municipal mula 1901 hanggang
1903.
Ang bayan ng Pakil ay napasailalim ng
mga Hapon noong Ikalawang Digmaang
Pandaigdig at lumaya noong ika-5 ng Abril
1945.
Ang Pakil ngayon ay may 13 barangay.
Anim ang nasa pobladon: Bano,
Burgos/Gonzales. Rizal. Taftat Tavera. Anim
din ang nasa kabilang ibayo ng dagat: Banilan,
Casa Real, Casinsin, Dorado, Kabulusan at
Mahkiw. Ikalabm- tatio ang Saray na nasa
bundok ng Sierra Madre.
Ang Pakil ay may sukat na4,649.77 hektarya.
Noong l990, ang populasyon ay bumilang nang
13,455 katao. Ang populasyong botante noong
1991 ay bumilang nang 7,899-
 Ang Simbahan ng Parokya ni San
Pedro Alcantara (Ingles: Saint Peter of
Alcantara Parish Church), tinalaga bilang
Pang-diyosesis na Dambana ng Nuestra
Señora de los Dolores de Turumba, ay isang
simbahang Katoliko Romano sa Pakil, Laguna,
Pilipinas. Nakadambana rito ang larawan ng
Birhen ng Turumba. Ang kasalukuyang kura
paroko ay si Reberendo Padre Jerry Oblepias.
Ang unang Katolikong pamayanan ng
Pakil ay tinatag ni Padre Pedro Bautista
(kalaunan ay kinanonisa bilang San Pedro de
Bautista) bilang isang visita ng Paete noong
1588. Inihiwalay ito sa Paete noong 1676.
Naging unang kura paroko si Padre Francisco
de Barajas, isang pari mula sa Simbahan ng
Santa Ana de Sapa sa Maynila noong Mayo 12,
1676 Ang unang simbahan ay gawa sa
kawayan, sasa, at iba pang magagaan na
kagamitan, ng mga nagkusang-loob na
mamamayan sa pamimintuho ni San Pedro ng
Alcantara.
Taong 1684, pinahintulutan ng
pamahalaan, sa pamamagitan ni Gobernador-
Heneral Gabriel Curuscalegui, ang
pangongolekta ng tributo sa loob ng limang
taon para sa pagpapagawa ng simbahang gawa
sa bato.
Sinimulang itinayo ang pundasyon ng
simbahan noong 1732 sa termino ni Padre
Fernando Haro, ngunit nasunog ito noong 1739.
Muli itong sinimulan at ang pagpapatayo ng
simbahan ay natapos noong 1767 kasama ang
pagdaragdag ng kampanaryo noong 1777.
Ang imahen ng Birhen ng Turumba ay
inihayag noong 1788. Taong 1840, ipinasaayos
ni Padre Joaquin de Coria ang simbahan, ngunit
isang sunog na kinasira ng halos buong bayan at
ng simbahan noong 1851 ang naging dahilan
upang muling ipasaayos ni Padre Juan de
Llanera ang simbahan ng sumunod na taon.
Muling pinasaayos ni Padre Juan de Dios de
Villayos ang bubong ng simbahan at
kampanaryo matapos itong masira ng lindol
noong 1881, at ni Padre Paulino Camba ang
simbahan noong 1883.
Nasira ng lindol noong 1937, muling
pinasaayos ni Padre Federico Diaz Pines ang
simbahan sa tulong ng Kapisanan ng
Nagkakaisang Katoliko. Noong Ikalawang
Digmaang Pandaigdig, nasira ang simbahan at
muling pinasaayos. Isang pangunahing
pagsasaayos ang ginawa mula 1980 hanggang
1984, nang isang palapag ng kampanaryo ang
muling itinayo, at ang kisame ay kinumpuni sa
pangunguna ng Pamparokyang Konseho ng
mga Layko.

Makikita sa loob ng simbahan ang mga orihinal na imahen at gamit ng

simbahan. Karugtong ng simbahan ang isang kumbento, sakristiya, adoration
chapel, at isang museo sa karangalan ng Birhen ng Turumba. Ang museo ay
naglalaman ng mga damit, pabango, alahas, at iba pang mga makasaysayang
alaala. Ang orihinal kuwadradong larawan sa oleo, na natagpuan ng mga
mangingisda, ay maaari ring matagpuan sa loob ng kapilya.
 Ito ang Nuestra Señora de los Dolores de Turumba
swimming pool. Pinaniniwalaan ng mga tao na ang tubig mula
dito ay nakakapag-pagaling ng mga sakit. Ang tubig nito ay
mula sa bundok ng Sierra Madre.

Ang Nuestra Señora de los Dolores de Turumba ay isang 9 by 11

inches (230 by 280 mm) pinta sa oleo at canvas ng Birheng Maria. Ito ay isang
replica ng Nuestra Señora de las Antiguas, na natagpuan ng mga mangingisda
noong Setyembre 15, 1788 pagkatapos ng isang bagyo. Ito ay natagpuang
lumulutang sa Laguna de Bay at sa gilid ng Matamig River na siyang
nagsimula ng debosyon sa Birhen ng Turumba sa simbahan. Ang Turumba
Festival sa karangalan ng Birhen ng Pighati ay ang "pinakamalaki at
pinakamahabang relihiyosong pagdiriwang sa bansa". Ito ay binubuo ng pitong
Turumba novenas, o lupi, sa loob ng pitong buwan upang gunitain ang pitong
kalungkutan ng Birhen Maria.
Ang Pagdiriwang ng Turumba (Ingles: Turumba Festival[1]) ay
isang kapistahan sa Pakil, Laguna, Pilipinas na idinaraos nang
pitong ulit tuwing Abril at Mayo taun-taon. Ang unang yugto ay
isinasagawa sa Biyernes bago maganap ang Linggo ng Palaspas,
habang ang panghuling yugto ay ginaganap sa araw ng Linggo ng
Pentekostes. Inaalala ng pistang ito ang pitong mga pighati ng
Birheng Maria.