კავკასიის უნივერსიტეტი

სამართლის სკოლა

საბაკალავრო პროგრამა

I კურსი

მარიამ ოქრუაშვილი

რეფერატი თემაზე:

“თვითმფრინავის გატაცების საქმეები საბჭოთა კავშირის 80-იანი წლებში და დღეს

ევროაში”

ლექტორი: ასისტ. პროფესორი, ხატია ჯანგავაძე

თბილისი

2019
Contents
ლიტერატურის მიმოხილვა...................................................................................................................3
I. თვითმფრინავის გატაცება საბჭოთა კავშირში............................................................................4
1.1 თვითმფრინავის გატაცებაზე პასუხისმგებლობის დაკისრება..............................................4
1.2 თვითმფრინავის გატაცების საქმეები საბჭოთა კავშირის 80-იან წლებში............................5
II. საერთაშორისო კონვენციები.........................................................................................................8
2.1 ტოკიოს, ჰააგას, ჩიკაგოს და მონრეალის კონვენციები...........................................................8
III. საერთაშორისო ორგანიზაციები................................................................................................8
3.1 საერთაშორისო სამოქალაქო ავიაციის ორგანიზაცია (ICAO).................................................8
3.2 ევროპის სამოქალაქო ავიაციის კონფერენცია (ECAC)...............................................................9
ბიბლიოგრაფია......................................................................................................................................10
 ლიტერატურის მიმოხილვა
გასული საუკუნის 80-იანი წლებიდან საკმაოდ პოპულარული
გახდა ისეთი დანაშაული, როგორც არის თვითმფრინავის გატაცება. ეს თემა
საკმაოდ აქტუალურია დღესაც და მასზე საკმაოდ ბევრი ნაშრომი დაიწერა.
განსაკუთრებით აღსანიშნავია, კუბანის უნივერსიტეტის ჟურნალში
დაბეჭდილი ალექსინი ვიტალინის სტატია “ისტორიული ანალიზი და
საერთაშორისო საჭიდაო გამოცდილება გატაცებულ საჰაერო ხომალდებზე“.
ნაშრომის ავტორი ხაზს უსვამს, რომ სისხლის სმართალში სატრანსპორტო
დანაშაული, როგორიც არის თვითმფრინავის გატაცება ან მისი ხელში ჩაგდება
ნებისმიერი ფორმით საერთაშორისო ხასიათის მატარებელია. სტატიის
ავტორმა აღინიშნა, რომ უკანონო გატაცების მოქმედება ან თვითმფრინავის
ფრენის კონტროლი, საფრთხეს უქმნის მოქალაქეებს და ქონებას, ანადგურებს
მსოფლიოს ხალხების რწმენას სამოქალაქო ავიაციის უსაფრთხოების საკითხს.
ნაშრომის ერთ-ერთ მთავარ ღირებულებას წარმოადგენს მისი სრულყოფილება
საბჭოთა კავშირში მომხდარი კონკრეტული ინციდენტების და მათი
შედეგების აღწერა.

მეორე უმნიშვენელოვანესი წყარო, რომელიც გამოცემულია

2019 წელს ორენბურგის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ჟურნალში დაწერილია
მაქსიმ ბურმაკოვის მიერ საუბარია იმ საერთაშორსო კონვენციებზე, რომლებიც
ჩატარდა თვითმფრინავის გატაცების საქმეების გახშირების გამო. სწორედ ამ
კონვენციებზე იყო საუბარი თუ როგორ ებრძოლათ სახელმწიფოებს ე.წ.
საჰაერო ტერორიზმის წინააღმდეგ. ბურმაკოვი აღწერს თითოეული
კონვენციის ჩატარების მიზეზს, დადგენილებებს და შედეგს. მართალია,
ვიტალინის ნაშრომშიც იყო საუბარი კონვენციებზე, თუმცა ბურმაკოვი ამ
საკითხზე უფრო გავრცობილად საუბრობს, ვიტალინისგან განსხვავებით ის
ჰააგის კონვენციის გარდა განიხილავს ტოკიოს, ჩიკაგოს და მონრეალის
კონვენციებს.

პეტროს გრეგორიანის „საერთაშორისო სამართლებრივი

რეჟიმი სავიაციო უსაფრთხოებაში“ მესამე და მნიშვნელოვანი წყაროა ამ
სტატიისთის. თუ წინა ორ სტატიაში ყურადღება გამახვილებულია
საერთაშორისო კონვენციებზე, რომელთა ჩატარების მიზანი იყო
თვითმფრინავის გატაცების საქმეების შემცირება, ამ ნაშრომის ავტორი
საუბრობს კონვენციების შდეგად დაფუძნებულ საერთაშორისო
ორგანიზაციებზე, რომელთა მთავარ მიზანს წარმოადგენს აეროპორტებში
უსაფრთხოების დაცვა.

საბოლოოდ სამივე წყარო მიუხედავად სხვაობისა და

მსგავსებისა მათ აერთიანებთ ერთი თემა „თვითმფრინავის გატაცების
საქმეები“ და გარკვეულ წილად მათი ინფორმაციებით ისინი ამ სტატიას
ავსებენ, რადგან კითხვის პროცესში ვნახავთ, რომ მაგალითები სამივესთვის
საერთოა და ერთ მთლიან ბმას წარმოადგენენ.

თვითმფრინავის გატაცების საქმეები საბჭოთა კავშრის 80-იან

წლებში და დღეს ევროპაში
სისხლის სმართალში სატრანსპორტო დანაშაული,
როგორიც არის თვითმფრინავის გატაცება ან მისი ხელში ჩაგდება ნებისმიერი
ფორმით საერთაშორისო ხასიათის მატარებელია. თვითმფრინავების უკანონო
გატაცების კონვენციაში (ჰააგა, 1970 წლის 16 დეკემბერი) აღინიშნა, რომ
უკანონო გატაცების მოქმედება ან თვითმფრინავის ფრენის კონტროლი,
საფრთხეს უქმნის მოქალაქეებს და ქონებას, ანადგურებს მსოფლიოს
ხალხების რწმენას სამოქალაქო ავიაციის უსაფრთხოების საკითხს. აგრეთვე,
აღსანიშნავია, რომ ამ დანაშაულის შესაჩერებლად საბჭოთა კავშირში
ავიაკომპანიის ეკიპაჟი აღჭურვილი და გაწვრთნილი იყო მსგავსი
ინციდენტების თავიდან ასაცილებლად. მიღებული იყო მძიმე სანქციები,
რომლებიც დღეს საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგაც მის ყოფილ წევრ
ქვეყნებში კიდევ მოქმედებს. ასევე, აღსანიშნავია, რომ საბჭოთა კავშირში 80-
იან წლებში სულ ფიქსირდება 21 ასეთი დანაშაული. დღესდღეობით
თვითმფრინავის გატაცების პრობლემა აქტუალურია მსოფლიოში და ქვეყნები
მაქსიმალურად ცდილობენ მის გადაჭრას.

I. თვითმფრინავის გატაცება საბჭოთა კავშირში

1.1 თვითმფრინავის გატაცებაზე პასუხისმგებლობის დაკისრება
თვითმფრინავის გატაცების პასუხისმგებლობის დადგინის
ინიციატორი 1973 წლის იანვარს სსრკ-ს შეიარაღებული ძალების მეთაური
იყო. ამ მოვლენას წინ უსწრებდა ერთ-ერთი ყველაზე გახმაურებული
ინციდენტი. მამა და შვილი ბრაინსკასები , რომლებიც AN-24-ის მგზავრები
იყვნენ, გაფრინდნენ ბათუმიდან კრასნოდარში, და მათ სწორედ ამ
თვითმფრინავის გატაცება განახორციელეს. გატაცებიოს დროს მათ მოკლეს
ბორტგამცილებელი ნადეჟდა კურჩენკო, რომელიც ცდილობდა მათ პილოტის
კაბინაში არ შეშვებას და დაჭრეს ეკიპაჟის ორი წევრი. გამტაცებლების
თხოვნით თვითმფრინავი დაეშვა თურქეთში (სადაც ისინი დააკავეს და
გაასამართლეს). ამ ინციდენტის შემდეგ კანონში შევიდა
ცვლილებები.უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის დადგენილებით (04.17.1973)
სსრკს სისხლის სამართლის კოდექსში დაემატა 213.2-ე მუხლი
„თვითმფრინავების გატაცება“, მე-10 თავში განთავსებული ”დანაშაულები
საზოგადოების წინააღმდეგ უსაფრთხოება, საზოგადოებრივი წესრიგი და
საზოგადოებრივი ჯანმრთელობა.”
 დანაშაულისთვისსა სჯელი თითქმის ყველა ქვეყნის
კანონმდებლობაში ერთნაირია - პატიმრობა. გამონაკლისი არის დიდი
ბრიტანეთი, ბელორუსის რესპუბლიკა, სადაც, პატიმრობასთან ერთად,
გათვალისწინებულია როგორც ალტერნატიული სასჯელი თავისუფლების
შეზღუდვა. არც ისე განსხვავებულია თავისუფლების აღკვეთის მინიმალური
და მაქსიმალური ვადები. მაგალითად: მაქსიმალური ვადა - 8 წელი უმეტეს
ქვეყანაში , უზბეკეთის რესპუბლიკის სისხლის სამართლის კოდექსში - 10
წელი, უკრაინა - 6 წელი. პატიმრობის მინიმალური ვადა შესაბამისი მუხლების
პირველი ნაწილისთვის, ძირითადად, 4 წელია, მოლდოვას რესპუბლიკის
სისხლის სამართლის კოდექსში მინიმალური ვადა არ არის მითითებული,
ყაზახეთის რესპუბლიკის სისხლის სამართლის კოდექსში - 2 წელი,
ტაჯიკეთის რესპუბლიკის სისხლის სამართლის კოდექსი - ამ სახის
სატრანსპორტო საშუალების ქურდობისთვის ან ყადაღის 8-15 წელი.
განსაკუთრებით დამამძიმებელ გარემოებებში გათვალისწინებულია
სიკვდილით დასჯა.

საბჭოთა კავშირის დროს თვიმფრინავის გამტაცებელი

გასამართლდებოდა რამოდენიმე მუხლთ. სსრკ ს მოქალაქე, რომელიც
ანტისაბჭოთა საზღვარგარეთ გაქცევას ცდილობს ბრალდებული იყო , როგორც
„სამშობლოს მოღალატე" და ისჯებოდა 10-დან 15 წლამდე პატიმრობით
ქონების კონფისკაციით და მითითებითი 2-დან 5 წლამდე ვადით, ან
მითითების გარეშე, ან კონფისკაციით აღსრულების გარეშე (საკუთრების
ჩამორთმევა) ,აგრეთვე, როდესაც თვითმფრინავი სსრკ-ს ტოვებდა,
გამოიყენებოდა მუხლი ”არალეგალური გამგზავრება საზღვარგარეთ და
უკანონო შემოსვლა სსრკში ” (გამგზავრება დადგენილი პასპორტის გარეშე ან
OVIR– ს ნებართვით)- სანქციები იყო 1-დან 3 წლამდე პატიმრობით,ხოლო
განმეორებით -2-დან 5 წლამდე. ასევე, პირი ისჯებოდა იარაღის და
ასაფეთქებელი მოწყობილობების გამოყენებისათვის, მათ შენახვა-
წარმოებისათვის და საჰაერო გზით აკრძალულის ტრანსპორტირებისათვის.
(ეს ასევე ეხება ცეცხლგამტარ მოწყობილობებს). უმეტეს შემთხვევაში,
თვითმფრინავის ქურდობად მიიჩნეოდა თვითმფრინავის არამართლზომიერი
გამოყენება ეკიპაჟის მიერ პირადი მიზნებისთვის (დაუგეგმავი ფრენები,
უნებართვო პირისა და საქონლის ტრანსპორტირება პირადი
სარგებლობისთვის და ა.შ.). ასევე, აღსანიშნავია, რომ სისხლის სამართლის
კოდექსის მუხლში არ იყო გათვალისწინებული თვითმფრინავის გატაცება იმ
პირების მიერ, ვისაც არ ჰქონდა ფრენის უფლება.1

1
ალექსინი ვ., კუბგაუ, N106(02), კუბანი, 2015
1.2 თვითმფრინავის გატაცების საქმეები საბჭოთა კავშირის 80-იან წლებში
საჰაერო თავდაცვისა და საგარეო საქმეთა სამინისტრო
აქვეყნებს საბჭოთა კავშირში მომხდარ თვითმფრინავის გატაცების საქმეებს.

1980 წლის 20 მარტი ტუ-134-ის თვითმფრინავის გატაცების

მცდელობა, ბაქო-ერევანი რეისი, ერთი გამტაცებელი -მარტიროსოვი, დანით
დაემუქრა ეკიპაჟს და მოთხოვნა გამგზავრება თურქეთში. გამტაცებელი
ეკიპაჟმა განააიარაღა , თვითმფრინავი დაეშვა ერევაში. მსხვერპლი არ იყო.

1980 წლის 14 აპრილი L-410 თვითმფრინავის დაპყრობის

მცდელობა, ბათუმი-სოხუმის რეისი. ერთი გამტაცებელი -ბეჟანიძე, მოითხოვა
თურქეთში გაფრენა. L-410 დაეშვა გამგზავრების აეროპორტში, სადაც ბეჟანიძე
დააკავეს.

1980 წლის 7 მაისი, მინსკის აეროპორტში ტუ-134

თვითმფრინავის გატაცების მცდელობა. გამტაცებელი იყო მეცხრეკლასელი,
მალანჩენკო, მცირეწლოვანი, ღობეზე ავიდა მოპარული პატარა კალიბრის
თოფით,"ბიატლონით". მალანჩენკო დააკავეს ადგილზე.

1982 წლის 8 ივლისი ტუ -154-ის გატაცების მცდელობა, რეისი

მურმანსკი-ლენინგრადი.დაშვების დროს, გამტაცებელმა სტიუარდესა
გაიტაცა და მოითხოვა 500 000 მანეთი.დაკავეს მურმანსკის ბურდუკის
აეროპორტში. მსხვერპლი არ იყო.

1982 წლის 19 სექტემბერი Yak-40 თვითმფრინავის გატაცების

მცდელობა, კინგისეპ-ტალინის რეისი. მსხვერპლი არ არის.

1982 წლის 7 ნოემბერი. ჩრდილოეთ კავკასიის ოფისის An-24 ,

სამი გამტაცებელი - ძმები შმიდტები და გერმანელი შულერი.
თავდამსხმელებმა იარაღით დახვრიტეს მექანიკოსი,რის შემდეგაც მათ დაჭრეს
მგზავრი. თვითმფრინავი დაეშვა სინოპში, თურქეთში.გამტაცებლები
დააკავეს.მეორე დღეს თვითმფრინავი ყველა მგზავრით დაბრუნდა ოდესაში,
გამტაცებლები თურქეთის სასამართლომ გაასამართლა.

1983 წლის 25 იანვარი Yak-40 თვითმფრინავის დაპყრობის

მცდელობა, რეისი ერევნიდან. ერთი გამტაცებელი -იაკიმენკო, თურქეთში
გასვლას მოითხოვდა. თვითმფრინავი ლენინაკანში დაეშვა, იაკიმენკო
დააკავეს და ჩამოართვეს ასაფეთქებელი მოწყობილობა.

1983 წლის 27 მაისი რიგის რაზმის ან-2 თვითმფრინავის

გატაცება შვედეთში. თვითმფრინავი მალე დაბრუნეს.

1983 წლის 5 ივლისი ტუ-134-ის თვითმფრინავის დაპყრობის

მცდელობა, მოსკოვი-ტალინის რეისი. გამტაცებლები- ივანოვი და
გალუნჩიკოვი, რომლებმაც აფეთქების საფრთხის ქვეშ მოითხოვეს შვედეთში
წასვლა.მგზავრების ევაკუაციის შემდეგ გალუნჩიკოვმა დახვრიტა ბორტზე
დაშავებული ივანოვი. ასაფეთქებელი მოწყობილობა არ იყო აღმოჩენილი.
სახელმწიფო საზღვარზე გამტაცებელი დააკავეს.

1983 წლის 18 ნოემბერი Tu-134 თვითმფრინავის დაპყრობის

მცდელობა, რეისი თბილისი-ლენინგრადი. გამტაცებლები აფეთქებით
იმუქრებოდნენ და ცეცხლსასროლი იარაღით მოითხოვდნენ ჩაფრენას
თურქეთში. თვითმფრინავი თბილისში დილით დაეშვა. მეორე დღეს შვიდი
ადამიანი დაიღუპა.მათ შორის ორი გამტაცებელი (ერთი თვითმკვლელობა),
დაშავდა სამი. დაკავებულები სიკვდილით დასაჯეს,ხოლო მათი
თანამზრახველს - 12 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯეს.

1984 წლის 18 ივნისს ტუ -154-ის თვითმფრინავის დაპყრობის

მცდელობა, მოსკოვი, დომოდედოვო-სურგუთის რეისი. მსხვერპლი არ იყო.

1985 წლის 17 ნოემბერი ან -24 თვითმფრინავის დაპყრობის

მცდელობა, ტალინ-რიგა-ვილნიუსის რეისი.ორი გამტაცებელი - ა. შენბაკოვი
და მისი ცოლი . აფეთქებით დაემუქრნენ ეკიპაჟს. მოითხოვეს შვედეთში
ჩაფრენა. თვითმფრინავი დაეშვა სამხედრო აეროდრომში ჰაპსსალუსში, სადაც
გამტაცებლები დააკავეს. შეჩბაკოვსა და მალიშევას მიუსაჯეს 15 და 5 წლიანი
ვადიანი პატიმრობა.

1985 წლის 19 დეკემბერი. An-24 თვითმფრინავის სამოქალაქო

ავიაციის რეისის Yakutsk-Chulman-Takhtamygda-Chita-Irkutsk ჩინეთში
გატაცება. შ. ალიმურადოვი, გადალახა სახელმწიფო საზღვარი ჩინეთთან და
დაეშვა ქალაქ ჰილარის მახლობლად. ჰარბინის სასამართლომ მიუსაჯა 8
წლიანი ვადით. ნახევარი სასჯელის მოხდის შემდეგ დაბრუნდა სსრკ-ში.
უზენაესი სასამართლო იაკუთის ავტონომიური საბჭოთა სოციალისტური
რესპუბლიკა 1990 წლის ზაფხულში მიესაჯა დამატებით 5 წლის ვადით
პატიმრობა.

1986 წლის 20 სექტემბერი.Tu-134 თვითმფრინავის დაპყრობის

მცდელობა, ფრენა კიევი-უფა-ნიჟნეევაროვსკი.ორი გამტაცებელი - მაცნეევი და
იაგმურჟი. მათ ცეცხლსასროლი იარაღით მოკლეს ორი პოლიციელი და
მოითხოვეს ფრენა პაკისტანში. გამტაცებლებმა მოკლეს ორი მგზავრი და ერთი
ქალი დაჭრეს. მანცეევი თავდასხმისას დაიღუპა, იაგმურჟი დაშავდა.
მოგვიანებით მიესაჯა პატიმრობა.

1987 წლის 13 სექტემბერს იყო მინსკ-როსტოვის ფრენის დროს

მოქმედი Tu-134 თვითმფრინავის გატაცების მცდელობა. ერთი გამტაცებელი -
ხაცკევიჩი , გატაცებას ცდილობდა აფეთქების მუქარით, დაკავებისას
ასაფეთქებელი მოწყობილობის იმიტაცია ამოიღეს. სასამართლო
ფსიქიატრიული ექსპერტიზამ ხატსკევიჩი აღიარა შეშლილად.
 1988 წლის 8 მარტი. აღმოსავლეთ ციმბირის ირკუტსკის
საჰაერო სამმართველოს Tu-154 თვითმფრინავის გატაცება. რეისი ირკუტსკ-
კურგან-ლენინგრადი.გამტაცებლები-ოვეჩკინის ოჯახი (11 ადამიანი, მათ
შორის მცირეწლოვანები და მოზრდილები, დედა). თვითმფრინავი
ლენინგრადის მახლობლად დაეშვა სამხედრო აეროპორტში .თავდასხმის
შედეგად დაიღუპა 9 ადამიანი, მათ შორის ხუთი გამტაცებელი, 19 დაშავდა.

1988 წლის 30 მარტი. ტუ -13-ის თვითმფრინავის გატაცების

მცდელობა, ფრუნძე-მოსკოვის რეისი. მსხვერპლი არ არის.

1989 წლის 20 იანვარი Tu-134 თვითმფრინავის გატაცების

მცდელობა, ფრენის არხანგელსკი-ბორისპილ-ოდესა.ერთი გამტაცებელი -
კოცუბუბან ნ.გ. აფეთქების მუქარით მოითხოვდა ბორისპოლიდან ბუქარესტში
გაფრენა. თვითმფრინავი ოდესაში დაეშვა, სადაც კოციუბანი დააკავეს.
ასაფეთქებელი ნივთი ვერ იპოვეს.

1989 წლის 21 იანვარი ან -24 თვითმფრინავის გატაცების

მცდელობა, ივანო-ფრანკვსკი-კიევის რეისი. გამტაცებელი -ზემსკოვი
დააკავეს. ასაფეთქებელი ნივთი ვერ იპოვეს.

1989 წლის 30 მარტი ტუ-134-ის თვითმფრინავის დაპყრობის

მცდელობა, ფრენა ვორონეჟ-ასტრახან-ბაქო.ერთი გამტაცებელი - სტოკი
გამგზავრების შემდეგ აფეთქების საფრთხის ქვეშ მოითხოვა ნეპალში
გამგზავრებას. თვითმფრინავი დაეშვა ბაქოში, სადაც სტოკი დააკავეს.

1989 წლის 21 დეკემბერი იაკ -42-ის თვითმფრინავის

დაპყრობის მცდელობა, დნეპროპეტროვსკი-მოსკოვი.ერთი გამტაცებელი -
ლისნი. თვითმფრინავი მოსკოვოს აეროპორტში დაეშვა, სადაც ის დააკავეს.
ინსპექტირების დროს ნაპოვნია ასაფეთქებელი ნივთიერებები.2

II. საერთაშორისო კონვენციები

2.1 ტოკიოს, ჰააგას, ჩიკაგოს და მონრეალის კონვენციები
დადგენილება განიხილავს საერთაშორისო სამართლებრივი
აქტების ანალიზს, რომლებიც მიზნად ისახავდნენ უკანონო, კრიმინალურ და
ტერორისტების წინააღმდეგ ბრძოლაში ჩარევას საჰაერო ტრანსპორტში.
ჩატარდა კონვენციები.

მნიშვნელოვანია ყურადღების გამახვილება ტოკიოს

კონვენციაზე. თვითმფრინავზე ჩადენილი დანაშაულებრივი ქმედებების
შესახებ კონვენცია ცატარდა ტოკიოში 1963 წლის 14 სექტემბერს. კონვენცია
უკანონო ქმედებების აღკვეთის შესახებ ადგენს პუნქტებს აეროპორტში
სამოქალაქო ავიაციის უსაფრთხოების შესახებ, რომლებიც აქტიურია დღესაც
2
ალექსინი ვ., კუბგაუ, N106(02), კუბანი, 2015
მთელ მსოფლიოში:კონვენცია საერთაშორისო სამოქალაქო ავიაცია, რომელიც
ჩატარდა ჩიკაგოში 1944 წლის 7 დეკემბერს;1970 წლის 16 დეკემბრის ჰააგის
კონვენცია არაკანონიერი თვითმფრინავების დაჭერის შესახებ ადგენს
წესდებას თვითმფრინავის გატაცების სანქციებზე,ხოლო 1971 წლის 23
სექტემბერს მონრეალში ჩატარებული კონვენციის დადგენილება არის
უსაფრთხოების წინააღმდეგ მიმართული უკანონო ქმედებების წინააღმდეგ
ბრძოლის შესახებ. სამოქალაქო ავიაცია,ასევე, ადგენს ოქმს უკანონო
ქმედებებთან დაკავშირებით, როგორიცაა ძალადობის გამოყენება
აეროპორტებში, რომელებიც ემსახურებიან ყველა მშვიდობიან მოქალაქეს.

ყველა ზემოხსენებული საერთაშორისო კონვენციას ჰქონდა ერთი მთავარი

ამოცანაა, დაედგინა დანაშაულებრივი ქმედებების ძირითადი ნუსხა, აგრეთვე,
მათი მკაფიო ინტერპრეტაცია ცნებების სახით, რომელიც გათვალისწინებული
იყო შექმნა და დაემატებინა ეროვნული სისხლის სამართლის კანონში
პასუხისმგებლობა თვითმფრინავების ჩამორთმევასა ან გატაცებაზე.3

III. საერთაშორისო ორგანიზაციები

3.1 საერთაშორისო სამოქალაქო ავიაციის ორგანიზაცია (ICAO)
ამჟამად, საერთაშორისო ურთიერთობებში დიდი როლი
თამაშობს სხვადასხვა საერთაშორისო მთავრობათაშორისი ორგანიზაციები.
როგორც ყველა საერთაშორისო ორგანიზაცია, საავიაციო ორგანიზაციები
იყოფა საერთაშორისო მთავრობათაშორისო და საერთაშორისო
არასამთავრობოებად. საერთაშორისო საავიაციო ორგანიზაციები
მნიშვნელოვან როლს ასრულებენ.მათი მიზანია: კოორდინაცია და
შუამავლობა სახელმწიფოებს, ავიაკომპანიებს, აეროპორტებსა და საავიაციო
სხვა სტრუქტურებს შორის, რათა მიაღწიონ საერთო პროგრესულ
4
გადაწყვეტილებებს და შედეგებს სფეროში.

ICAO საერთაშორისო სამოქალაქო ავიაციის ორგანიზაცია

ლიდერია საერთაშორისო მთავრობათაშორის საავიაციო ორგანიზაციებს
შორის.ეს ორგანიზაცია არის გაეროს სპეციალიზირებული სააგენტო. ICAO
დაარსდა დიპლომატიური კონფერენციის შედეგად,რომელიც ჩატარდა
ჩიკაგოში (აშშ-ში)- 1944 წლის დეკემბერში.ICAO ემყარება ჩიკაგოს 1944 წლის
კონვენციის დებულებებს. ეს დებულებებიაგანიხილება,როგორც ICAO- ს
კონსტიტუცია. ორგანიზაციამ დაიწყო თავისი საქმიანობა 1947 წლის 4
აპრილს, ჩიკაგოს 1944 წლის კონვენციის ძალაში შესვლით. დღეისათვის, 191
სახელმწიფო არის ICAO- ს წევრი.

3
ბურმაკოვი მ., ოგუ, N40(03),ორენბურგი, 2019
4
გრიგორიანი პ., საერთაშორისო სამართლებრივი რეჟიმი სავიაციო უსაფრთხოებაში, მოსკოვი, 2018
3.2 ევროპის სამოქალაქო ავიაციის კონფერენცია (ECAC)
ევროპის სამოქალაქო ავიაციის კონფერენცია (ECAC).
რეგიონალური საერთაშორისო მთავრობათაშორისი ორგანიზაციებიც
თამაშობენ როლს საავიაციო უსაფრთხოებაში. ერთ-ერთი ასეთი საავიაციო
ორგანიზაციაა ECAC. მისი წევრია ევროპის 44 ქვეყანა. იგი შეიქმნა 1954
წელს.ქარტიის შესაბამისად, მისი მთავარი ამოცანაა განიხილოს და საჰაერო
ტრანსპორტთან დაკავშირებული საკითხების მოგვარება. ბოლო წლების
განმავლობაში, ECAC ყურადღებას ამახვილებს განვითარების და დანერგვის
საკითხებზე საავიაციო უსაფრთხოების ზომები აეროპორტებისა და
ავიაკომპანიებისთვის. ძირითადად ECAC საავიაციო უსაფრთხოების
დოკუმენტის დებულებები შექმნილია 1944 წლის ჩიკაგოს კონვენციის დანართ
17-ის მოთხოვნებისა და ICAO- ს ზოგიერთი დოკუმენტის საფუძველზე. 5

დასკვნის სახით, უნდა ითქვას, რომ თვითმფრინავის

გატაცების საქმეების სიხშირე დღესაც ერთ-ერთი აქტუალური პრობლემაა,
რომელიც უნდა გადაიჭრას. რადგან, თვითმფრინავის გატაცება არღვევს
საერთაშორისო წესრიგს და საჰაერო ლაინერის გატაცების პროცესმა, როგორც
ქურდობამ, შეიძლება იმსხვერპლოს ადამიანები. ესენი შეიძლება იყვნენ თავად
ის ტერორისტები, რომლების ცდილობდნენ დანაშაულის ჩადენას, აგრეთვე
მშვიდობიანი მოქალაქეები, ეკიპაჟის წევრები და აეროპორტში მომუშავე
პერსონალი, მაგალითად დაცვა. მნიშვნელოვანია, გავითვალისწინოთ
კონვენციები და მათ შედეგად დაფუძვნებული საერთაშორისო
ორგანიზაციები, რომელთა მოტივია მსგავსი დანაშაულის შემცირება.

5
იქვე.
ბიბლიოგრაფია
ალექსინი ვ., კუბგაუ, N106(02), კუბანი, 2015

ბურმაკოვი მ., ოგუ, N40(03),ორენბურგი, 2019

გრიგორიანი პ., საერთაშორისო სამართლებრივი რეჟიმი სავიაციო უსაფრთხოებაში,

მოსკოვი, 2018