Sa mga nakalipas na taon ng pamamalagi sa paaralan unti-unti ko na nakikilala ang aking
saraili. Ako ay isang tipikal na estudyante na nangangarap lamang makapagtapos at matupad ang aking pangarap, subalit sa aking palagay di ko pa naibibigay ang aking buong potensyal. Di ko masasabing nagawa ko ang pinakamabisang paraan ngunit ginawa ko lahat ng aking makakaya ng may respeto at pagpapahalaga sa akademiko. Upang maggawa ko ang pinakamabisang paraan kailangan kong baguhin ang ilan sa aking di kaaya-ayang ugali. Ilan na lamang doon ay ang paggawa ng malapit na ang pasahan, madalas hindi nag-babalik aral, at ang pag-iisip na “pwede na ‘yan”. Lahat ng ito ay aking kahinaan na alam ko sa susunod na panahon ay aking maitutuwid at maipapakita ko ang aking buong potensyal di lamang sa akademiko ngunit pati na rin sa pang araw-araw na pamumuhay. Ito ang aking dedikasyon upang hanapin at tuklasin ang pinakamabisang paraan.
Ang Reaksyon Ko Sa Bidyo Na Aking Pinanood Ay Sa Una Ay Parang Di Ko Maintindihan Ang Karakter Kung Bakit Niya Ginagawa Ang Mga Bagay Na Hindi Normal Sa Ibang Mga Bata