Ang Mga Obra Maestra ni Dr.

Jose Rizal

Paano nga ba nakalaya ang mga Pilipino sa kalupitan at hindi makatarungang

pamamahala ng mga Kastila? Paano nga ba nagamot ang bawat kanser ng ating lipunan?
Masasabi nga bang isang ganap na Malaya ang ating bansa? Habang pinapanuod ko ang palabas
na ito hindi ko maiwasan ang pagtulo ng mga luha ko. Nakalulungkot isipin na sobra sobra ang
hirap na pinagdaanan ng mga kapwa ko Pilipino noong mga panahong iyon, ngunit sa kabilang
banda ay nakaramdam ako ng kaunting tuwa dahil hindi ko naranasan ang mga bagay na
kanilang pinagdaanan. Napakaraming suliranin ang kinakaharap ng mga Pilipino noong panahon
ng mga kastila, ngunit ang pumukaw ng aking atensyon ay ang mga obra maestra na isinulat ni
Rizal. Sa pamamagitan ng mga obrang ito naging bukas ang isipan ng mga Pilipino. Nagising
sila sa katotohanan na sobra na ang mga kalupitan na kanilang natatamasa mula sa mga kamay
ng mga Kastila. Malaki rin ang naging impluwensiya nito sa puso at isip ng bawat Pilipino, dahil
dito natuto silang bumangon, lumaban at ipagtanggol ang kanilang mga sarili. Nakalaya ang mga
Pilipino dahil sa mga obra na isinulat ng ating pambansng bayani na si Dr. Jose Rizal. Sapagkat
isinulat niya ang mga obrang ito ng walang halong takot sa mga kastila kahit na alam niya na
maaring siyang mapahamak. Marami man ang nagsasabi sa kanya na maaari siyang mapahamak
dahil sa mga nobelang kaniyang nilikha ngunit hindi siya nagpatinag. Sa pamamagitan ng
kanyang mga akda ipinakita nya ang bulok na pamamahala ng pamahalaan at maling
pamamalakad ng relihiyong katolisismo at mga kawani ng gobyerno ng espanya, ngunit hindi
nagpadaig sa takot ang ating pambansang bayani.Dahil sa pagmamahal niya sa inang bayan
ibinuwis niya ang kanyang buhay ng walang takot at pag-aalinlangan.Buong tapang niyang
hinarap ang isang panganib alang- alang sa bayan. Iisa lamang ang hangarin ni Rizal ito ay ang
magkaroon ng pantay pantay na karapatan ang bawat Pilipino at magkaroon ng kalayaan ang
bawat isa. Hindi ko inakala na may isang tao pala na gagawin ang lahat para sa kaniyang bayan.
Dahil sa mga nobelang ito mas lalong nakilala ng mga Pilipino ang kanilang mga sarili natuto
silang ipagtanggol ang sarili nilang karapatan. Tunay na kahanga hanga ang ipinamalas ng ating
pambansang bayani, sinong tao ba ang makaiisip na higit na mas makapangyarihan ang pluma o
panulat kaysa sa mga patalim. Pinatunayan niya na hindi kailangan ng madugong labanan upang
maasam ang kalayaan na hinahangad ng mga Pilipino. Sa pamamagitan ng pluma nailahad ni
Rizal ang kanyang saloobin sa mga kapwa ko Pilipino. Sa pamamagitang ng pluma nabigyan ng
lunas ang kumakalat na kanser ng ating lipunan, sa pamamagitan ng pluma nagising ang mga
Pilipino sa kaalispustahan ng mga Kastila at higit sa lahat sa pamamagitan ng pluma unti- unting
naging malaya ang inang bayan mula sa mga aserong kamay ng banyaga at dito na nga
nagsimulang magkaroon ng kalayaan at karapatang ang mga Pilipino sa sariling Bayan.

Bilang isang kabataan na bunga ng isang makabagong henerasyon, hindi ko naranasan

ang mga bagay na naranasan ng mga Pilipino noong mga panahon ng Kastila, ngunit sa
pamamagitan ng pag-aaral sa bawat kasaysayan ng ating bansa ay unti-unti akong namulat,
natuto at humanga sa mga taong walang takot na nakipaglaban at nagbuwis ng kanilang buhay
alang-alang sa kalayaan na inaasam. Nalaman ko na ibang- iba pala talaga ang panahon noon sa
panahon ngayon, hindi ko maiwasang tanungin ang aking sarili na kung ako kaya ang nasa
kalagayan ng mga Pilipino noon magagawa ko rin kaya na ibuwis ang sarili kong buhay para sa
bayan? Sa palagay ko’y hindi , dahil hindi naman ako kasing tapang ng ating pambansang
bayani. Maiisip ko rin kaya na maaaring makatulong ang mga obra upang mapalaya ang ating
bansa? Sa tingin ko ay hindi ,dahil hindi naman ako kasing talino at kasing galing ng ating
pambansang bayani. Nakalulungkot lang isipin na sa kabila ng lahat ng sakripisyo ng ating mga
bayani may mga tao paring hindi nakikita ang tunay na halaga ng mga obrang inilathala ni Rizal,
may mga taong sadyang nagbubulagbulagan sa tunay na kalagayan ng ating bansa. Gayon pa
man naniniwala ako na balang araw makikita din ng bawat isa ang tunay na halaga ng mga
obrang ito, dahil kahit lumipas man ang mahabang panahon ang mga ipinamalas ng ating mga
bayani ay hinding hindi mabubura sa puso at isipan ng bawat Pilipino. Masasabi nga ba nating
isang ganap na malaya na ang ating bansa? Sa palagay ko’y oo ,dahil may karapatan na tayong
gawin ang mga bagay na nais nating gawin at mayroon na tayong sapat na lakas upang
protektahan ang ating mga sarili at higit sa lahat mayroon na tayong batas na ipinatutupad sa mga
taong nakagagawa ng mga gawaing hindi makatarungan. Kung noon ay hawak tayo sa leeg ng
mga kastila na walang ibang ginawa kung hindi maging sunod sunuran at gawing alipin sa
sariling bayan, ngayon ay maaari na tayong mamuhay ng tahimik,malaya at walang
pangangamba. Subalit hindi dito natatapos ang mga suliranin na dumarating sa ating bansa,
katulad ng walang katapusang pakikipaglaban sa mga karapatan ng ating teritoryo, pagtangkilik
at pagmamahal sa kultura ng ibang bansa, pag-aaral sa ibang wika at higit sa lahat ang mga
suliraning kinakaharap ng ating bansa sa kasalukuyan ito ay ang unti-unting pagpatay sa wikang
Filipino. Hindi ko lubos na maisip na hahantong tayo sa ganitong sitwasyon. Ang wikang
ipinaglaban ni Gat Jose Rizal ay unti-unting naring pinapatay ng mga gobyernong namamahala
sa ating bansa. Sa kabilang banda naisip ko na hindi ganap na tunay na malaya ang ating bansa.
Dahil minsan ang pagiging malaya ay hindi nagagamit sa tama. Ang pagiging isang malaya ay
hindi masasabing isang ganap na malaya kung sa sariling bayan hindi ka kayang ipaglaban dahil
sa tunay na buhay sila pa ang ating kalaban. Kung nabubuhay lamang ang ating pambansang
bayani ngayon, Ano kaya ang mararamdaman niya? Sa palagay ko’y pagsisishan niya na itinaya
niya ang sarili niyang buhay para lamang makamit ang kalayaan ng ating bansa dahil may mga
Pilipinong patuloy paring nagpapasakop sa mga dayuhan, may mga Pilipino paring mas
tinatangkilik ang ibang wika upang makasabay lamang sa agos ng panahon. Nakakalungkot
isipin na ang bansang pinaniniwalaan mong ganap ng malaya ay hindi pala matatawag na isang
malaya,kung nabubuhay lang sana si Rizal hindi niya hahayaan na humantong sa ganito ang
sitwasyon nating mga Pilipino, hindi niya hahayaang na maghari-harian ang ibang bayan sa sarili
nating bayan, wala sanang mga Pilipino ang papasakop sa kultura ng iba. Pero, wala tayong
magagawa dahil tapos na ang pagsasakripisyo niya sa atin at kailanman ay hindi na siya muling
babalik pa upang ipagtanggol tayong muli sa mga kasalanang tayo mismo ang gumawa at
nagsimula.
 Sabi nga sa kataga “Ang lahat ng problema ay may solusyon” ,pero paano nga ba
masusulusyunan ang isang suliranin kung hindi tayo kikilos at magkakaisa .Paano nga ba
masusulusyunan ang mga problema kung ang mga gobyerno na mismo ang gumagawa ng
problema. Magkaisa man ang mga Pilipino sa pagsigaw ng kalayaan kung ang mga taong nasa
itaas naman ay nagbibingi bingihan walang silbi ang pinagsama-samang tinig ng mamayan. Sa
paglipas ng panahon hindi na ako magtataka pa kung isang araw magising nalang tayo sa
katotohan na tuluyan na tayong sinakop ng mga dayuhan dahil karamihan sa mga Pilipino ay
mabilis malason ang isipan at madaling mahulog sa mga mabubulaklak na salita. Ngunit sa
kabilang banda, hindi dito nagtatapos ang aking pag-asa na muling makakamit ng mga Pilipino
ang tunay na kalayaan dahil naniwala parin ako sa katagang sinabi ni Gat Jose Rizal na “Ang
kabataan ang pag-asa ng Bayan”Alam kong maraming kabataan ang tumatalikod sa katagang ito
dahil narin siguro sa pangit na takbo ng ating panahon ngayon. Gayunpaman mas marami paring
kabataan ang alam kung tunay na nagmamahal sa sariling bayan at kabilang na ako don. Ang
mga kabataang magpapalaya sa ating bansa ang mga kabataang magbibigay ng inspirasyon sa
mga susunod pang henersyon .Alam kong balang araw may darating na isang kagaya ni Rizal na
gagamit muli ng pluma upang imulat muli ang mga Pilipinong tuluyan ng nabulag ng mga
dayuhan. Naniniwala ako na balang araw muling makakakita ang mga Pilipino lalo na ang mga
gobyernong namamahala sa ating bansa at magigising ang mga Pilipino sa mga mali nilang
gawa, balang araw makikilala ang bansang Pilipinas dahil tayo ay mayroong nang pagkakaisa at
balang araw makikita nila ang mga pinagdaanan ng ating pambansang bayani para sa Inang
bayan at kapwa Pilipino.