NGITI

Ni: Jerome D. florentino

Liwanag ng mundo, silakbo ng puso, dala ng matamis na ngiti na nakakamatay kapag na Kita
mo.

Mala - alindog na karisma Pati ugat at laman ay nadadala. Sa tuwing naaaninag itong munting
ngiti sa' yong mga labi.

Sintamis ng mangga, sing mahal kaysa sa pera, Hindi mababayaran kahit ginto't pilak pa. Daig
pa Ang isang salamangka sa pang- aakit. Parang kuryenting Kumakalabit, nanggigigil kapag
ika'y sumisilip.

Kabiyak ng kinang sa mga matay naniniil, sa kaligayahan at tuwa na aangkin sa yong kilos
sasabay Ang ngiting nakakaumay.

Kilig na Hindi mawawala pagkat alab ng pusoy, unti- unting kinukuha sa yong lakas, sa
kapangyarihan ng mahikang bumabalot, sa mapagnakaw na ngiti ng isang taong kayumangi.

Ito mahina na, Dina kakayaning mawalay pa sapagkat akoy sinapian mo na ng isang
malaengkantong espiruto na sumanib sa katawang lupa ko, na ngayon ay nabuhayan ng isang
mala kupidong pumana dahil sa isang ngiti mong dakila.