Introduction: Ulirang pamilya ng
Berbanya
Nar:
Magandang Hapon mga binibini’t
ginoo ko
Tara na’y tayong dumako
Sa isang makasaysayang korido
Ang Ibong Adarna na para sa inyo
Sa isang kaharian na nagngangalang
Berbanya
Nangingibabaw ang kabutihan ng
haring maligaya
Haring nagngangalang Don Fernando
-(Fernando: Ako si Don Fernando
Ang nag-iisang Hari ninyo)
Kagalang galang na Reynang
Valeriana
-(Valeriana: Valeriana ang pangalan
ko, Ang kabiyak ni Don Fernando)
At mga prinsipeng Don Juan, Don
Diego at Don Pedro
-(Pedro:Don pedro ang pangalan ko,
Ang susunod sa mga yapak ni Don
Fernando)
-(Diego:Ako’y nagngangalang Don
Diego, Isang tapat na maglilingkod
sa inyo)
-(Juan:Ako si Don Juan ang bunso,
Sa mga ginoo ni amang Fernando)
Sila ang pamilyang naghahari sa
Berbanya
Scene 1
(Lights out)
*binubugbog si DonJuan
naggising bigla ang hari*
Don Fernando:
Don Juan aking bunso
Anong nangyari sayo?
Magpakatatag ka
Para sa Berbanya
Ako’y nawalan na ng gana
Sa mga nakita ko ako’y nanghina
Ng dahil doon ako’y mahihiga muna
O Don Juan ko mag-iingat ka
Nar: Nagpatawag na ng
manggagamot dahil sa pag unti
unting pagkalala ng sakit ng Hari
Manggagamot:
May isang ibong may angking ganda
Adarna ang pangalan niya
Isang awit para’y mapawalang bisa
Ang sakit na inyong dinadala
Ang tirahan ay matatagpuan
Sa Tabor na kabundukan
Makinang punong kahoy
Piedras Platas ang aking tukoy
Scene 2
Don Fernando:
Don pedro’ng panganay ko
Ikaw ang mauna sa paglalakbay sa
Tabor
Bagkos makisig ka kumpara sa mga
kapitid mo
Kabayo’y dalhin mo sapagkat ito’y
malayo
*pumunta sa tabor, namatay ang
kabayo*
Don Pedro:
Sa wakas nakita ko na ang puno
Ang tahanan ng mahiwagang ibon
Ang magpapagaling sa Haring
Fernando!
kumanta ang adarna at inantok
Ngunit ako muna’y magpapahinga sa
ilalim ng puno
nadumihan ng adarna, naging bato
Scene 3
Nar: Sumunod na sumabak sa
paglalakbay si Don Diego
namatay ang kabayo, naglakbay ng
malayo
Don Diego:
Sa wakas nakita ko na ang Adarna
Ang lahat ng ito’y maalala
Ng mga taong tiga Berbanya
Na niligtas ko ang naghaharing ama
*kumanta ibon, nakatulog at naging
bato*
Nar: Agad na nakatulog ng Ibo’y
Nagsimula kumata
Katulad ni Don Pedro
Siya ay naging bato na
Scene 4
Don Fernando:
Don Juan aking anak Ika’y mag-
iingat
Lumalala ang aking pag-iyak
Ang puso ay nagdurusa
Sa nangyari sa dalawa
Hindi ko kakayanin kung may
mangyari pa sayo
Ikaw nalang ang natititang anak ko
Kaya pakiusap ko
Ingatan ang sarili mo
Scene 5
*naglakbay, nakakita ng leproso
lumuhod*
Don Juan:
leprosong ka awa awa
Ipagpaumanhin sa baon na aking dala
Sana’y makain mo at mapag kasya
Ang pagkaing aking dala
Leproso/Ermitanyo:
Kung ang ibon ang hanap
Pumunta ka sa isang kubo
Ika’y matutulungan ng nakatira doon
Ang sarili mo’y ihanda sapagkat ito’y
hindi biro
Nar: sinunod ni Don Juan ang payo
ng matandang Leproso at natagpuan
ang kubong tinutukoy nito.
Scene 6
*don juan sa kubo*
Don Juan:
Tao po tao po
May nakatira ba sa kubo
Makakatulong na ermitanyo
Na magbibigay ng payo
*bumukas ang pinto*
Ermitanyo:
Magandang hapon ginoo
Anong maipaglilingkod ko sa’yo?
Ibong Adarna ba ang pakay mo?
Pumasok ka at ituturo ko sa’yo kung
paano.
*Pumasok*
Heto ang labaha
Sugatan ang sarili
Sa tuwing ito’y kakanta
pigain ang dayap para ika’y magising
sa sarili
Heto na rin ang sintas
Itali ang Adarna sa Piedras Platas
Upang hindi makatakas
Ang ibong magpupumigas
Punoin mo ang banga ng tubig na
mula
Sa ilog Jordan at ibuhos mo sakanila
Ng Mawala ang pagiging bato nila
At upang mabuhay pa sila
Scene 7
*nagpatuloy sa paglalakbay, nakita
puno*
*nagsimula ng kumanta ang ibon*
Don juan:
Dapat gawin ko ang payo ng
ermitanyo
Na nakatira sa bahay kubo
Kung nais ko ang kagalingan ng Don
Fernando
Pipigilan ang hapdi ng sugat na nito
Sa wakas nahuli ko rin ang ibong ito
Gagaling na ang Haring Fernando
Salamat sa mga ermitanyo
Berbanya’y mag kakaroon ng salo-
salo
*binuhusan ng tubig ang dalawa, at
bumangon na*
Scene 8-9
Nar:
Sinunod ni Don Juan ang sinabi ng
ermitanyo
At nabuhay nga si Don Pedro’t Don
Diego
Naglakbay papuntang palasyo
Ngunit may masamang budhi si Don
Pedro
*bumulong si Don pedro kay don
diego”
Don Pedro:
Kung nais mong sa atin mapunta
Ang inaasam na korona
Don Juan ating patayin na
At sabihing tayo ang nakahanap sa
ibong adarna
Don Diego:
Sige para mawala na
Ang Don jua’ng sagabal
Sa buhay nating mapayapa
Tara na’t wag ng ipabagal
Nar:
Pinagsisipa nila si Don Juan
Binugbog sa gitna ng kagubatan
Hangang sa napagod na sila
Tinigilan nung siya’y nalamog na
Scene 10
gubat na bugbug
Nar:
Maga ang buong katawan
May sala sa mga tadyang
At ang lalong dinaramdam
Ang gutom at kauhawan
Don Juan:
Inang birhen ako po’y nananalangin
Ngayon pong ramdam ko na ang
kamatayan
Hangad ko lamang kaginhawaan sa
ama
Sana mabuhay pa na mahaba at
maligaya
may nakakitang Ermitanyo kay juan
dinala sa bahay
Ermitanyo:
Ano ang nangyari sayo Ginoo?
Ang iyong kalagayang ang mukang
kalunos-lunos
Halina’t ika’y gagamutin ang
nararamdaman
Prinsipe konting tiis at ginahawa ang
iyong makakatan
*ginamot si Juan*
Nar: Hindi na nag aksaya ng
panahon si Juan. Agad itong
naglakbay pauwi ng Berbanya.
Pagkarating, sa kaharian, kaba at
takot kita sa mukha ni Don Pedro’t
Diego na sakanyang nagtakdil at
nang-iwan
Scene 11
Nar:Pagdating sa kaharian
Agad hinanap ni Fernando si Don
Juan
itinangi ng Dalawang na Don Juan ay
nakita
Haring malungkot sa inakalang patay
na
*sa kaharian, malungkot na sabi*
Don Fernando:
Kung gayon anong nangyari sa ibon?
Bakit kabaliktaran?
Sa tinutukoy ng manggagamot?
Na maganda’t maaliwas tingnan?
Juan:
Amang Hari at Inang Reyna,
Ako’y nagbabalik na
Hari:
O aking bunso, salamat sa Diyos at
ika’y maayos
Valeriana: Aking Mahal na Hari
tignan mo ang ibong adarna, bagkos
anyo’y nag-iba na
Ibong Adarna:
*nagpalit ng kiyas*
“aba, haring Fernando
Monarka ng buong reyno,
Si Don Juan pong bunso mo
Kaharap na’t naririto”
*nagpalit ng kiyas*
“Ang iyo pong bunsong anak
Nagtiis ng madlang
Kamatayan at hinamak
Sa utos mo ay tumupad”
*nagpalit ng kiya*
“Yaong anak mong dalawa
Inutusang nangauna
Kabiguan ang nakuha
Kapwa nagging bato sila”
*nagpalit ng kiyas*
“Sa kasawiang tinamo na Pitong
Dalawa ni Don Pedro kung
Hindi po sa bunso mo
Habang araw sila’y bato”
*nagpalit ng kiyas*
“Sila nga’y bunusan lamang
Ng tubig na mayroong lalang
Ng mabas’y nangabuhay
At sa bato’y nagsilitaw”
*nagpalit ng kiyas*
“Ang nagturo nitong tubig ang
Mga ermitanyong mabait
Sa nahabag sa kahihibik
Bunso mong innibig”
*nagpalit ng kiyas*
“sinalok sa isang ilog
Sa libis ng isang bundok
Sa linawa ay parang bubog
Mabisa ang dalang gamot”
*nagpalit ng kiyas*
“kasayahan ng matapos
Ermitanyo ay pumasok
Sa silid ng maalindog
At kumuha pa ng gamot”
*nagpalit ng kiyas*
“Hari, iyo pong alaming
Si Don Jua’y nagtiis ding
Palad niya ay hiwain
Nang gabing akong hulihin”
Scene 12
Hari: Ang pakiramdam ko ay
magaan na. Isa nga talagang himala
Reyna: Ito ay isang magandang
balita!
*Ibong Adarna lumapit kay Don Juan
at niyakap*
Hari: Pedro! Diego! Totoo ba ang
sabi ng Adarna?
Na pinagtaksilan ang kapatid na si
Juan?
Kung gayon. Ipatapon ang dalawa at
bawian ng karapatan. Hindi
mapapantayan ng kapatawaran ang
ginawa ninyong pagtataksil kay Don
Juan, na sarili niyong dugo’t laman!
Dapat kayo’y hindi na pamarisan!
Umalis na kayo sa aking kaharian!
Pedro: Aking amang ginigiliw ang
kanilang sala ay tapos na at ako’y
magaling na. Patawarin niyo po sila.
Sila ay aking minamahal na
karugtong ng aking buhay. Sila rin po
ay anak ninyo, sana’y sila inyo’y
kaawaan.
Hari: kung gayon. Sila nga ay aking
mga anak kaya’t kakalimutan ko ang
hatol na ito, kapalit ng pangakong
hingi na uulitin pa ang kanilang
ginawa. Ngunit magkasala silang
muli ay hindi ko na papatawarin at
kamatayan ang magiging kapalit.
Nagkakaintindihan ba tayo?
Pedro&Diego: Opo, amang hari ng
Berbanya
Scene 13
Nar: Nagkaroon ng masamang dulot
sa hari ang ibong adarna. Oras-oras
ito’y binibisita. Naisipang ipabantay
sa tatlo ang Adarna.
Fernando:
Don Pedro’t Diego muling may balak
Na kanilang ikakapahamak
Pakakawalan ang Adarna
Sa pagbantay ni Juan sa Ibong
Adarna
Pedro;
Halika Diego at pagtaksilan muli
Ang kapatid na nagwagi
Pakawalan ang Adarna
At siya ang malalagot sa ama
(Pinakawalan ni Don pedro ang
adarna sa oras ni juan pumunta na ng
Armenya si Juan)
Don Juan:
Itong bundok ng Armenya
Isang pook na maganda
Naliligid nang lahat ng
Tanawin na kaayaya
Dito sa Armenya muna ako tumahan
Malayo sa kapahamakan
Upang dito pagsisihan
Ang nagawang pagkukulang
Nar: sinundan ni don Pedro at don
Diego si don Juan sa Armenya
Don Pedro: (kay Diego)
Ikaw sana huwag ganyan
Ang loob mo’y lakasan
Ang takot at kahihiya’y
Ipaglihim kay Don Juan
May lunas na magagawa
Kung papayag sa pithaya
Sa akin ipagtiwala
Ang anumang iyong nasa
*lumapit sina Don Pedro at Don
diego kay Juan*
Diego:
Don Juan halika rito
Sapat na ba ang yakap para masuyo?
Tayo’y aniya’y
Nagkasundong magliwaliw sa
Malayo
Ibig naming sumama ka
Nang mabuo ang ligaya
Sa anumang maging hangga
Tayong tatlo’y magkasama
Nar:
Noon din nga ay lumakad
Bagamat tanghaling tapat
Araw pagkatingkad-tingkad
Nakakapaso sa balat
Inakyat ang kabatuhan
Nang dumating sa ibabaw
Sa gitna ng kasabikan
Ay may balong natagpuan
Don juan:
Balong ito ay mahiwaga
Ang mabuting gawin kaya
Lusungin ng maunawa
Ang balong may dalang hiwaga
Don Pedro:
Ako muna ang unang palusungin
Sapagka’t ako’y matanda sa inyo
Ang masusunod ang aking sasabihin
Ako ang ihugos muna ninyo.
natakot, bumalik
Don Diego:
Ako ang susunod
Lalakasan ang loob
Hindi matatakot
Sa lalim na di maarok
Don Juan:
Ako na ang susubok
Di papansinin ang takot
Patuloy na hahamunin
Ang sariling pumasok
Nar: nakita ni Don Juan sa loob ng
balon ang palasyong maganda
kasama ang Magandang prinsesa na
si Donya Juana ngunit may
nagbabantay na higante dito.
Don Juan:
O marilag na prinsesa
Makita ka’y ligaya kabanguhan ng
sampaga
Sa yapak mo’y sumasamba”
Donya Juana:
Sa matamis na bati mo
Nagagalak ang puso ko ngunit
manghang mangha ako
Sa iyong pagkaparito
Ikaw ngayo’y nanganganib
Saan kita ililingid
Nang maligtas sa pasakit
Ng higanteng sakdal lupit?
Don Juan:
ililigtas kita
aking sinta
Wag mag-alala
Ang higante’y tatalunin ko na
(pinatay ang higante)
Donya Juana:
O Don Juan kong sinisinta
Tayo ba ay aalis na?
‘Di mo ba maisasama
Kapatid kong si Leonora?
Nar: ayaw iwan ni Donya Juana ang
kapatid na si Donya Leonora sa
Balon kaya binalikan ito ni Juan
upang iligtas mula sa serpyenteng
nagbabantay sa prinsesa
Scene 14
Leonora:
"O, pangahas sino ka ba
at ano ang iyong pakay?"
Don Juan:
"Hingi ko'y kapatawaran
sa aking kapangahasan"
"Sa mahal mong mga yapak,
alipin mo akong tapat,
humahalik at ang hangad,
maglingkod sa iyong dilag
Leonora:
"Di mo baga ba nalalamang
mapanganib iyang buhay
sa Serpiyente kong matapang
walang salang mamamatay"
Don Juan:
"Mapanganib man ngang lubha
ano pa ang magagawa,
kung palad kong masaliwa
tanggapin ang pagkadusta"
Leonora:
"Hindi gaanong masaklap
na mapatay ng kalamas,
sa akin ang dusa't hirap,
masawi ang iyong lingap"
Don Juan:
"Ikaw baga'y nagbibiro
o ako'y sinisiphayo?
Hayo't dito ay lumayo
taong lubhang mapaglako
Leonora:
" Hindi kita kailangan
ni makita sa harapan
umalis ka't manghinayang
sa makikitil mong buhay
Don Juan:
"Leonora kong minamahal
O, buhay ng aking buhay
Sa puso ko't katauha'y
wala ka nang kalantahan"
"Bulaklak ka ng pag-ibig
pabango sa aking dibdib
tuwing ako'y mahahapis
lunas na ang iyong titig"
Nar:
Dumating ang yaong Serpiyenteng
kay Leonora'y may kandili
kakila-kilabot ang laki
umuungal na mabuti
Leonora:
"Don Juang kasi ko't sinta
paano ang buhay nita"
Serpiyente:
pagalit na nagsalita
"Dito ay amoy manuya
Leonora, bakit kaya
may tao'y ikinaila?"
Don Juan:
sasalubungin ng espada ang
Serpiyente
"Ang buhay mo'y mapuputi"
Serpiyente:
"Iyan ang hinahanap ko
magsisi ka at totoong
makikitil ang buhay mo!"
(Ang dalawa ay maglalaban)
Leonora:
"Don Juan ay naririto
ang mabagsik na balsamo
na sa bawat isang ulong
mapuputol, ibuhos mo!"
*inihagis kay Don Juan ang
balsam*(Nagpatuloy ang paglalaban
ng dalawa hanggang ang Serpiyente'y
masawi)
Don Juan:
"O, marikit na Prinsesa,
tapos na ang iyong pagdudusa"
"Halika na, aking giliw
balong ito'y lisanin
bagong lupa ang tunguhing
sa iyo'y makaaaliw"
Scene 15
Nar:
"Sa pagmamadaling manaw
Sa balong pinanggalingan
Yaong lobong kaaliwan
Ang tangi nyang nataglay"
"Nakalimutan sa lamesa
Singsing na dyamante niya,
Siya pa namng mahalaga't
Pamana ng kayang ina”
Don Juan:
"Kung gayon,
Kayo dito ay maghintay
Balo'y aking babalika't
Kukunin ko ang naiwan''
Leonora:
"Giliw ko,
Singsing ko'y bayaan na,
Ang pagparoon mong mag-isa'y
Malaki kong alaala
Don Juan:
"Huwag, Leonora kong giliw;
Singsing mo'y dapat kunin,
Kaya, dito ako'y hinti't
Kita't pagbabalikan din"
(Don Juan, magtatali ng lubid sa
baywang)
Don Pedro: (ibubulong kay Diego)
"Don Diego, ako'y may plano
Si Don Jua'y siguradong mapapaano
Lubid nyang tangan-tangan,
Ay patidin pagkakuwan"
(Isinagawa ang plano at Don Pedro'y
nagtagumpay)
Don Juan: (mapapahiyaw sa sakit ng
pagkakahulog sa balon)
Donya Leonora: (mahihimatay sa
labis na pagkalumbay)
Nar:
"Noong magkamakay-tao'y
Hawak pa rin ni Don Pedro
Nagpipiglas ang Prinsesa,
Sa kamay ng palamara"
Don Pedro:
"Prinsesa kong minamahal,
Aanhin mo si Don Juan?"
"Ako'y nanta'y nariritong
Umiibig din sa iyo
Maging siya't, maging ako
Iisa ang pagkatao"
Scene 16
Narrator:
Ang hari ay napadungaw
Sa malayo'y natanawan
Ang anak nyang panganay
Sa laki ng kagalakan
Madlang lungkot ay naparan
Malayo oa'y inaasam
Na yakaoin si Don Juan
Ngunit anong dusa't sakit
Nang sa mata'y papalapit
Wala rin ang ninanais
Nabuhay ang panaginip
Haring Fernando:
*Malungkot na sumalubong
At may luha nang magtanong*
"Ano't kayo ay naglaon
Sa bundok at mga burol!"
Don Pedro:
Ama naming nililiyag
Sinagasa naming hirap
Di masayod ipinangusap
Walang burol, nayo't bundok
Na di namin nahalughog
Siniyasat bawat tumok
Mga sapa, batis, Ilog"
Don Diego:
Di rin nami nasumpungan
Ang bunso mong minamahal
At sa aming kapaguran
Ito po ang natagpuan"
Magkapatid na Prinsesang
Sa balon nagtitira
Baling ito'y engkantada
Nilusong naming dalawa
Don Pedro:
Doon kami'y nakalaban
Dalawang ganid sa parang
Ang Higanteng mamamatay
At Serpiyenteng tampalasan
Don Diego:
Sa amin pong kalis
Tapang nila ay nagahis
Sa kay Kaka namang bagsik
Buhay nila'y nangapatid
Nang mapatay namin sila
Iniuwi ang Prinsesa
Nang aming mapangasawa't
Mapabilang sa Berbanya
Haring Fernando:
*binendisyunang puspos
Mga anak nyang irog,
At ang sabi:* "O, sa Diyos,
Pasalamatan kayong lubos"
Don Pedro:
"Amang makapangyarihan
Puno nitong kaharian
Ang iyo pong kalooban
Siya naming igagalang"
"Kung ako'y tatanungin
Si Leonora na ang akin;
Si Don Diego'y ikasal
Kay Donya Juanang butihin"
Leonora:
*lumuhod sa harap ng Hari*
"Ako po'y di sumusuway
Sa atas mo, Haring mahal
Ngunit isang kahilingang
Iliban muna ang kasal"
"Mula ako'y maulila
Sa akin pong ama't ina
Pitong taon kong panatang
Mamumuhay nang mag-isa"
Hinihiling ko rin naman
Sa inyo pong kamahalan
Isang silid ako'y bigyan
Na sadya kong tutulugan
Matapos po ang panata
Haring bunyi sa Berbanya
Sa anak mong pinipita
Handa akong tumalima
Kaya, Haring matangkakal
Di man dapat sa kalakhan
Kung ito po'y kasalanan
Patawad mo'y aking hintay
Haring Fernando:
Mga bunsong minumutya
Huwag tayong sumaliwa
Sa mabuting akala
Pairugan si Leonorang
Magpatuloy sa panata
Pedro'y pasasaan bagang
Si matupad iyong pita
Ikaw naman Donya Juana
Sa anak kong pangalawa
Kasal ninyo ay handa na
Pati ng gagawing pista
Kapwa kami mayroong dangal
Prinsipe ng aming bayan
Pagkat ako ang panganay
Sa akin ang kaharian
Kung ika'y gagawin ko
Na Reyna sa aming Reyno
Lahat doo'y utusan mong sunod-
sunuran sa iyo
Kay Don Jua'y ani kaya
Ang ginhawang mapapala?
ang mamatay aa pagluha
At mabuhay na kawawa
Kaya nga Prinsesang mahal
Pagsinta ko ay ayunan
Pangako ko ngayon pa man
Reyna ka ng kaharian
Donya Leonora:
*lobo nya'y pinagbilinan, bago
pawalan sa mahiwagang balon*
Ang Prinsipe kung nasaktan
Gamutin ming madalia't
Siya'y aking hinihintay
Sabihin mong di ko ibig
Dito ang aming pag-alis
Kami lamang ay pinilit
Ng taksil niyang kapatid
Scene 17
Nar:
Nang abutan ng lobo
katawan ay lunong-luno
lasog pati mga buto't
dugo'y nanunukal sa ulo
Buong suyong pinahiran
bawat pasa ng katawan
gayon din ang mga pilay
na malubha at hindi man
Prinsipe'y agad lumakas
nabahaw ang mga sugat
nakatindig at ang gilas
ngayon ay lalong tumingkad
Don Juan:
Aba't ako'y nalibang
sa paghahanap ng naiwan
O Diyos, Haring mataas
Panginoon naming lahat
sa alipin mo'y mahabag
na ituro yaong landas
"Yaong landas na matuwid
at ligtas sa kapahamakan
O, Ama kong iniibig
Kasihan ka rin ng langit!
Narrator:
Nag-init na nang paglalakad
kabundukan ay tinahak
ang bagtasa'y hinahanap
nang makarating agad
Ngunit siya ay dinalaw
ng malaking kapaguran
humanap ng masisilungang
ligtas sa init ng araw
Sa kaniyang pagkagulaylay
ang Adarna ay dumural
ang Prinsipe'y natanawa't
agad nakilala naman
Ibong Adarna:
O, Prinsipe ng Berbanya
katoto kong sinisinta
sa tulog mo'y gumising ka't
ako ay may ibabadya
Anong haba na nang araw ang sa ati'y
namamagitan
mulang tayo'y maghiwalay
sa Berbanyang iyong bayan
Kung ako man ay umalis
si sa iyo'y hinanakit
manapa nga'y sa pag-ibig
maligtas ka sa pasakit
Salamat at hawla lamang
ang naisip nilang buksan
ang talagang pinapakay
ikaw't ako ay mapatay
Ngunit anhin pa ba natin
ang nagdaa'y sariwain
ang marapat ngayong gawin
ligaya mo ay hanapin
Limutin ang alaala
ang giliw mong si Leonora
dito ay may lalalo pa
sa karangalan at ganda
Malayo nga lamang dito
ang kinalalagyang reyno
gayon pa man, Prinsipe ko
pagpagurang lakbayin mo
Bayang kaniyang tinitirhan
sa ganda ay hahangaan
isang sadyang kaharian
sa dako ng silanganan
Sila'y tatlong magkakapatid
nag-aagawan sa dikit
tatlong mutya ng pag-ibig
sa mundo'y walang kaparis
Sila'y anak ni Salermo
Hari sa nasabing reyno
kapwa hari't maginoo'y
gumagaling na totoo
Sa tatlo'y iyong piliin
si Maria Blancang butihin
ganda nito ay tantuin
daig ang talang nagniningning
Dalawang kapatid niya'y
si Isabel at Juana
una'y tala sa umaga't,
bituin ang pangalawa
Kaya Don Juan
sa reyno ng de los Cristal
iyong ipagkakarangal
bituin ang pangalawa
Don Juan, huwag mangamba
sa hirap at mga dusa
Manalig kang walang hirap
na di natatamong palad
pagmasdan mo't yaong ulap
hinahawi ang liwanag
SCENE 19:
Leonora:
Pag nabigo yaring nais
hahamakin pati lintik
Don Pedro:
Leonoramg pinopoon ko
di na kaya magbabago
katigasan ng puso mo?
Leonora:
Don Juan kong tanging sinta
malagot man ang hininga
iyong-iyo si Leonora
Don Pedro:
Prinsesa kong minamahal
pawiin iyong kalumbayan
hindi kita babayaa't
pag-ibig ko'y walang hanggan
Leonora:
Hindi mo ba nabatid
Don Juan kong iniibig
itong lilo mong kapatid
sa ayaw ay namimilit?
Don Pedro:
Ako'y hindi isang lilo
dakila ang pagsisinta ko
lilo pa ba akong itong
matapat na alipin mo?
Leonora:
O, Don Juan, bakit baga
hanggang ngayon ay wala ka
di mo kaya natatayang
dito'y hinihintay kita?
Don Pedro:
Ano pa ang kailangan
ako'y naririto naman
Ang ligayang hinihintay
nasa aking pagmamahal
Leonora:
Kung nasawi ka sa balon
bakit kaya nagkagayon?
Lobo'y saan naparoon
at wala rin hangga ngayon
Ito'y huli't katapusan
ng pagtatawag ko Don Juan
kung kulanging kapalaran
ako'y di mo na daratnan
Paalam, O, Don Juan
SCENE 20
Ermitanyo:
Dito'y mahaba nang araw
Na ako'y nananahan
Sa tahimik kong pamumuhay
Walang taong nakaalam
Don Juan:
Nuno'y huwag pong mamangha
anong Prinsipeng kawawa
Ang akin pong pagsadya'y
Sa utos din ng Matanda
Narito po't aking dala
Kapirasong baro niya
Na siya pong magbabadya
Niring marangal kong pita
Ermitanyo:
Jesus, Panginoon ko
Isang galak ko nga itong
Pagkakita sa baro mo.
Ngunit ang di ko makita'y
Katawan Mong mapaninta
Di ko nababayaran pa
Ang aking nagawang sala
(Inilagay ng Ermitanyo Ang baro sa
kanyang dibdib)
Ano baga ang sadya mo
Sa iyong pagkaparito
Don Juan:
Marangal na Ermitanyo
Hangad ko po'y tulong ninyo
Tinuntun ko pong pilit
ang Reino delos Cristales
Kahariang sakdal dikit
Kayo ang nakababatid
Ermitanyo:
Jesus na Panginoon ko
Limang dantaong na akong
Naninirahan rito't
Malayo sa mga tao
Wala akong pagkaalam
Sa hanap mong kaharian
Gayon ma'y maghintay
Baka kita'y matulungan
Tingnan kung sa aking sakop,
Mga hayop kong mapaglibot
Kung kanilang naaabot
Kahariang Cristalinos
*pinatugtog ng Ermitanyo Ang
kampana't tinawag lahat ng hayop*
Sa inyong mga paglilibot
Sa kaparangan at bundok
Sino ang nakatatalos
Sa reyno ng Cristalinos
Narrator:
Ang sagot ng kalahatan:
Panginoon naming mahal
Wala kaming kaalaman
Sa hanap na kaharian
Ermitanyo:
Don Juan, Narinig mo
Ni ang mga mga nasasakupan ko
Walang masabi mang ano
Ngayon kita'y tuturuan
Sa ikapitong bundok na iyan
Sunduin sanang mahinusay
May matanda kang daratnan
Itong baro ko'y dalhin mo
Ibigay sa Ermitanyo
Baka sakali ngang ito Nuno'y ako'y kahabagan
Ang makatulong sa iyo Sadya ko po ay malaman
Narrator: Yaong Reino delos Cristal
Ang Prinsipe ay sumakay Ermitanyo(sunod):
Sa likod mg ibong hirang Tignan kung sa akingsakop
Sa sandali ay dumatal Mga ibong nasa bundok
Sa sadyang patutunguhan Kung kanilang naaabot,
Ermitanyo (sumunod): ang Reino delos Cristal
Ikaw baga kaya'y sino Narrator:
Pangahas at manunukso? Ngunit di kaginsa-ginsa
Matagal na ako rito'y Sa pagpupulong nga nila
Walang nakakakitang tao Sa darating ang Agilang
Don Juan: Namamangha sa nakita
Ermitanyong mahal *agila
Loob mo po ay mahusay Ermitanyo(sumunod):
Ako'y hindi salanggapang Kung gayon
Narito po't tignan ninyo Ngayon din ay sabihin mo
Kapirasong barong ito Lupang yaon ay kung ano't
May padala'y Ermitanyong Baka siya ang hanap ko
Sa aki'y nagpaparito Agila:
Ermitanyong iniibig
Isang lupang marikit
Ang Reino de los Cristale
Ermitanyo(sumunod):
O, Diyos na darakila Ermitanyo(sumunod):
Ito'y isa mong himala Don Juan, naririnig mo na
Sa dining mo'y sino kaya ang balita
Ang maaaring humula? SCENE 21
Hamak yaring katauhan (iniwan na ng agila si don juan)
Maging itong karanasan Don Juan:
Kaya, Panginoong mahal O, himala ka ng dilag
Diwa ko ay liwanagan Na sa akin ay bumibihag
Taong ngayo'y kaharap ko Malaki man yaring hirap
Kung di ko man mapagsino Nabibihis ng tuwa't galak
Sukat na sa himala mo Narrator:
Makilalang maginoo Pagkat di na matiis
Don Juan: Timpiin na ang pag ibig,
Ninakaw na yaong damit
Ng Prinsesang sakdal dikit
ang damit ay dinala na
Sa dating kublihan niya
Sa gayong pagkakasala'y
Nakahanda sa parusa
Maria Blanca:
Sino kayang lapastangan
Ang naparitong nagnakaw
Baka ang utusan naman
Ng Haring aking magulang
Ito'y hindi dapat gawin
Lalo pa nga kung sa akin
Maging hamak at alipin
Ang tingin ko ay magaling
Sinuman nga ang nagnakaw
ang iyon ay hindi bagay
Mga kapatid ko'y lilisa't
Ako rito'y maiiwan
Don Juan:
Huwag ko pong maging sala
ang sa damit mo'y pagkuha
Ugali ng may pagsintang
Maging pangahas sa pita
Kaya mahal na Prinsesa
Kung ako po'y nagkasala
Hintay ngayon ang parusa
Ng sa iyo'y may pagsinta
Maria Blanca:
Galit ko kung nag-aapoy man
Sa aba mong kalagayan
Habag ko'y di mapipigilan
Anong bagsik man ng batas
Sa parusa'y nagkakalas
Kasalanang di mabigat
Patawad ang nararapat
Don Juan:
Ang inyo pong kaharian
Ay sinadya kong nilakbay
Mula ang aking sinakyan
Sa dagat lulutang-lutang
Kaya mahal na Prinsesa
Damit mo po'y abutin na
At baka po ipagdusa
Ng aba kong kaluluwa
Scene 22
Nar: Lumambot ang puso nitong si
Prinsesa Maria Blanca kay Don Juan
na may sala
*inabot at nagbihis*
Kaya't inabot yaong damit at
nagmamadali nang magbihis atsaka
lumapit kay Don Juan ng may kiting
pagkatamis.
Juan: Magtindig ka at humawak sa
kamay ko liyag, iyaý tandang walang
kupas ng pagsinta kong matapat.
*hinawakan kamay ng prinsesa*
Maria Blanca: Sa ating
pagsusuyuan, sa atas ng pagmamahal
maglihim ay kataksilan.
Kaya't ikaw ay makinig sa aking
ipagsusulit, magmalas sa paligid ng
palasyong sakdal dikit.
Iyang iyong natatanaw mga batong
nakahanay, ang lahat naý taong tunay
na pawang naparusahan.
Ang syang naglapat ng parusa ay
ang aking Haring ama,
Parang inengkanto niya't dyan na nga
napatira.
Lahat sila ay prinsepe,maginoo't mga
konde, sila ngaý naging talunan
nadaig sa karunungan, ng aking
haring magulang iyan nga't bato ang
kinahinatnan.
Pagkat kitaý iniibig Don Juan hindi
ko nais mapabilang ka sa naamis.
Kaya't lahat ng bilin koý itanim sa
loob mo, ingatang wag mabuyo kay
amang silo't tukso.
Scene 23
Nar: Tulad nga ng sabi ng Prisesa
kanyang ama na Haring Salermo ay
tuso't matalino, si Don Juan ay
binigyan ng mga pagsubok...
Haring Salermo- Ngayon din ay
kumuha ka ng trigong kaaani pa, ang
sansalop ay sapat na't dalhin dito
kapagdaka.
Ang trigong iyong kinuha ay pag-
ingatang dalhin huwag mawalan ni
sambutil sa bundok na iyang mataas
tibagin at ng mapatag tsaka ikalat
trigong aking hawak.
Pagkatapos itoý itanim gabing ito rin
ay patubuin, ngayong gabiý
pamungahi't gabing itoý anihin.
Sa gabing ito rin ay gawin mong
tinapay,
sa hapag koý magigisnang pagkain
ko sa agahan.
Nar: tumalima't trigong bigay ng
Hariý dinala ng walang ngimi gayon
pa maý nililimi ang hiwagang di
mawari.
Bagaman nga may habilin ang
pinsesang kanyang giliw, kaloobaý
hilahil din sa bigat nitong gagawin.
Maria: Lahat ay aking gagawin
Para sa aking mamahalin
O Don juan aking giliw
Lahat ng ito’y para saki’y sisiw
Nar: Nooý mag-iikaanim unang oras
ng pagdilim, latag na ang takipsilim
ang gabiý dumarating.
At nang gumabi na natapos din ang
balisa ng marilag na Prinsesaý nag-
ayos ng gayak niya.
Kaya ng pinaglalangan Hari't mga
kagawad man pinatulog ng mahusay
lahat silaý walang malay.
Sa palasyo nanaog na ang lahat nga
ay tulog at dinalaw ang kanyang irog.
Juan: Minumutya kong Prinsesa ang
utos ng iyong amaý mabigat at di ko
kaya.
Itong trigoý ibinigay sa lupaý ipunla
ko raw, sa gabing itoý mabuhay
mamunga't maging tinapay.
Maria Blanca: Huwag kang mag-
alala mahirap mapahiya ka sa utos ng
aking ama kaya't prinsepe kong
minamahal hayo nang
magpahingalay natitiyak kong sa
layo ng iyong nilakbay ay malaki ang
kapaguran at lahat ng dapat mong
gawin ang pagyariý nasa akin.
Nar: Ang dunong ni Donya Maria ay
mahigit sa kanyang ama, hawak ang
mahika blangkang hinihiya ang lahat
na. nang malalim na ang gabi
pinalabas ng Prinsesa an dunong na
ingat niya atsaka nagtungo sa bundok
na sinabi ng kanyang ama.
Yaong mataas na bundok sa sandali
ay napatag trigoý naipunla lahat ng
wala pang isang iglap ang trigong
gayong kapupunla palang ay hitik na
sa bunga noon din ay nagapas sa
uhay ay nangalugas
Haring Salermo: Kahanga hangang
prinsepe, dunong nitoý pagkabuti tila
akoý maaapi.
Nar: Si Don Juan nga ay
nagtagumpay sa tulong ni Donya
Maria subalit ang hari ay tila di
kumbinsido sa kanyang nagawa...
Haring Salermo: Gayon pa maý
tingnan natin sa bago kong
hihilingin, sa bigat nito marahil
buhay niyaý makikitil.
Nar: Ipinatawag si Don Juan at
binigay ang ikalawang pagsubok.
Haring Salermo: Praskong itoý
malasin ang nariyaý maiitim mga
taong munsing munsing
labindalawang negrito buhay namang
mga tao itoý mga alaga ko at
minamahal na totoo
Akin silang pawawalan sa laot ng
karagatan isilid mong muli sa prasko
nilang tahanan
Isa maý huwag magkulang ang
negritong pawawalan isa nitong
mapalitaý kapalit ng iyong buhay.
*Praskong hawak ng morka kay Don
Juaý inabot na at umalis na ang hari
upang itoý mamahinga*
Maria:Don Juan aking giliw ano pa
ang kailangan kong gawin
Juan: Naririto aking sinta utos ng
iyong ama itong praskong bigay nya
ay may lamang mga ita.
Itoý pinakawalan sa laot ng
karagatan bukas bago mag-agahan
makikita nang naririyan labindalawa
mga nariyang ita pagnagkulang daw
ng isa buhay ko ang kahalaga.
Maria Blanca: Iyaý munting bagay
lamang aking sinta huwag
magulumihana at kay dali lamang
lutasan ano na ang mga itang laruan
ng aking ama sa tawag kong mahina
pa ay pahuhuling walang sala.
Nar: Ikaapat ng tugtugin ang
prinsesaý nagturing sa kanyang giliw
nabitbitin ang ilaw at sa dagat ay
magtungo upang tawagin ang negrito.
Maria Blanca: Bawat dumating sa
inyo pumasok agad sa prasko, nasa
tubig man nga kayoý masisilab sa
galit ko.
Nar: Narinig ng mga ita ang tinig ni
Donya Maria, lahat ay nag-unahan na
nang pagsilid sa frasquera.
Ang prinsesaý nagtuloy na sa palasyo
Praskong tahanan ng ita nakatayo na
sa mesa...
Haring Salermoý nagising praskoý
agad napansin at nang mga ita ay
bilangin kabilang ay dati rin isa maý
walang nawala pagtatakaý di kawasa
at sa laki ng paghanga parang
namamalik mata.
Haring Salermo: Ako ay hindi
papayag magahis ng isang hamak.
Dito sa bago kong iuutos galling
niyaý masusubok kapag kanya pang
nasunod.
Nar: Kaya ng kinabukasan
ipinatawag si Don Juan masiglang
humarap naman sa Haring Salermong
mahal.
Haring Salermo: Iyong pakinggan
ang utos kong ibibigay utos koý
tandaan at gawin ng madalian.
Ang ibig koý isang bundok ditoý
iyong maiusod itapat mo sa bintana
pagkatayo ay tamang tama
pagdungaw ko sa umaga ang budok
ay nariyan na.
Kaya't tumayo na't ihanda ang
kailangan kung mabigo ka riyan
kapalit ay iyong buhay.
Nar: Nagpaalam ang prinsepe na
gulo ang dilidili kung wala ang
kanyang dili natapos na ang sarili.
Maria Blanca: Pangamba sa ating
hari sa gawa mo ay napapawi kaya
ngayon ay ibig kong malaman utos
ng Haring mahal nang sa mabigat o
magaan man ay matutupad ng
mahusay.
Juan:Ang nais ng iyong ama yaong
bundok ay makuha at bukas daw ng
umaga ay magisnang naririto na
itapat sa durungawan nang ang
hangin ay makamtan upang kung
siyaý manungaw init ay di
maramdaman.
Nar: Magmamadaling araw na nang
maglayo ang dalawa sa hiling din ng
prinsesaý ang prinsepeý namahinga
noon din ngaý pinalakad yaong
bundok na mataas sa bintana ay
itinapat ang hagin ay walang lubag.
Nagising na itong hari nakita ang
pagkayari himalang di nawari nagulo
ang kanyang budhi.
Muling ipinatawag ang prinsepe at
ibinigay ang susunod na pagsubok...
Haring Salermo: Hiling ko sayo
ngayon bundok na ito ay itabon sa
gitna niyang maugong na dagat na
madaluyong, doon ay maging
kastilyo sa umagaý makita ko ang
kanyang mga simboryo anyo't bilog
ay pareho. Itong muog ay tayuan ng
gulod na pitong hanay mga kanyon
ang nariyan pananggol ng kaharian.
Iyan ay lalagyan mo pa ng mga anim
na batirya may kawal sa bawat isa't
ayos makikipagbaka. Mga kanyon ay
magisnang putok ay nagtunugan
wariý bagaý may digmaa't ginagahis
ang kaaway. Tibayan ang pagkayari
yaong mahirap magisi alamin mong
nasa uri ang tatag ng gawa't yari.
Gumawa ka ng lansangan na aking
malalakaran, mula sa palacio real
hanggang sa moog na iyan. Ang
lansangan ay matuwid kawili-wili sa
masid, at sa magkabilang panig
palamuiý maririkit. Sagana sa
kasangkapan sa paggawaý kailangan
bareta,piko,palataw,kutsara maso't
kalaykay. Masusubok ang isipan
mong matayog.
NARRATOR- Prinsepeý nagbalik
naman sa kaniyang tinutuluyan
gagamitiý kanyang taglay ang
Prinsesang hinihintay. Sa gabi ang
pagkikita ng Prinsepe at Prinsesa
pagkat gagawin nilaý lihim na lihim
sa iba.
Maria: Don juan ika’y magpahinga
muna, ako na ang kakatawan.
Gagamitin ang aking kaalaman.
Gagawing bundok ay nasa dagat na
muog na maganda.
*nagising ang hari*
HARING SALERMO- ipadala niyo
dito ang prinseping Don Juan, kami’y
muli mag-uusap ng masinsinan.
Oh Don Juan aywan ko nga ba kung
mabayaran pa kita
bakit naging sakit ko nang sa iyo
makapita. Gaya ngayon nitong lagay
pagkat marami nang utang ay
nahihiya nang magtapat ng
kahilingan, subalit wala naman akong
mahanap ng iba pang makatutupad..
Di ba tayo ay naglakad sa kastilyong
nasa dagat, Ang singsing kong
minamahal kung bakit ba nalingat ay
nahulog sa dagat. Kung maluwag sa
loob mo ngayon sana ang ibig
ko,kunin saan pa man dako, hangad
ko kung makuhaý magisnan sa
umaga sa unan koý makita iyon at
wala nang iba pa.
NARRATOR- Karaniwan nitong
ugaliin nitong haring mapaghiling,
ngitian ng palihim ang taong kanyang
hihilin. palihim nga't pagkat ayaw
mahalata ang pag-uyam, kausap ay
nalilibang sa salitang maiinam.
Haring Salermo:
*Ngiting itoý ngiting taksil sa
pangako't sinungaling*
BWAHAHAHAHA (*evil laugh*)
PRINSESA MARIA BLANCA-
Don Juan iyong sabihin ang utos ng
hari natin,
nang ngayon ay aking malining at
ang gabiý lumalalim.
DON JUAN- Ang singsing daw ng
ama mo ay nawalang di naino,
ngayong gabiý hanapin ko't
kailangan nýang totoo.
PRINSESA MARIA BLANCA-
Itoý pamumuhunang ng panganib at
ng buhay bago tayo magtagumpay...
NARRATOR- Ang Prinsesaý
kumuha ng batyang maganda,
isang itak na hasa na may sangkalan
at hapag pa.
Tumugpa sila sa dagat at batyaý
lumulan agad,
napalaot ng maingat sa gitna sila
tumambad.
PRINSESA MARIA BLANCA-
Don Juan lakasan ang loob sana at
iwaksi ang pangamba ng sagayon
magtagumpay kita
Ngayon akoý tadtarin mong pinong
pino ngunit ingatang totoo may
matapong kapiraso.
Kung tadtad na ay ihulog nang sa
tubig ay lumubog,
habang akoý wala sana h'wag
makatulog ang gagawin moý mag-
abang ka't paglitaw koý taon na.
NARRATOR- Gawa na ang lahat
ang Prinsesaý natadtad na't nahulog
sa dagat
Paghahanap ay natagalan nang di
gayon lamang nakatulog si Don Juan
at pangakoý nalimutan.
Nakailang beses ng paglitaw ang
singsing walang umaabot na kamay.
Sumisid muli upang paramin ang
hapis nang lumitaw ay may galit at
ang batya ay tinabig
Ngunit itong natutulog di man lang
binangungot ang Prinsesa ay napagod
ang singsing ay inihulog.
Umahon siya sa batya ang katawaý
patang pata tampo't hapis,hikbi't
luhaý gumising sa nagpabaya
PRINSESA MARIA BLANCA-
Tingnan mo nga aking mahal ang
nangyaring kabiguan,
di ba ang aking pakiusap na huwag
kang malilingat paglitaw koý kunin
agad ang singsing na hawak?
Tingnan mo kunga anong oras
na,ganap nang ikaapat kung kay
amaý mabunyag ay dalawa tayong
mapapahamak
Walang salang ako't ikaw ay
tatanggap ng kamatayan sa munti
mong pagkukulang anong laking
kabayaran
Di ko ibig na sisihin ka't sa puso ko
ay mapakla,
ngunit ikaw ang may sala ganon pa
maý mahal kita
kaya't aksayahin natin huwag ang
panahong lumilipas
tadtarin mo ko agad at sa tubig
muling ikalat
Pagtadtad ay iyong daliin nang di
tayo umagahin,
Hari ay baka magising ng wala pa
yaong singsing.
NARRATOR- Sa pagtadtad sa
Prinsesa ng oras ay hinahabol na,
ang dulo ng daliri ay tumalsik ng di
napuna.
Muli siyang naging isda at singsing
nang Hari ang nasa
sandaling pagkapa umahon na't
tuwang tuwa.
*walang isang daliri*
Sa batyaý muling sumakay ang
singsing ay nasa kamay.
Hintuturo ng pagmasdan walang dulo
at naputulan.
Luha't lungkot ay tiniis ng dahilan sa
pag-ibig,
pagngiti ri't walang hapis na sa sinta
ay nagsulit.
PRINSESA MARIA BLANCA-
Tingnan mo ito Don Juan ang daliri
ko ay kulang,
itoý iyong tatandaa't sa akiý
pagkakakilanlan.
NARRATOR- Sila ngaý bumalik na
sa kaharian at ang singsing ay sinauli
na
panibago namang pagtataka ang sa
Hari ay bumakla.
Ang nawawalang singsing niyaý
sakanyaý bumulaga.
HARING SALERMO-
Nagugugluhan nako di
mapalagay,kung bakit di mapatay
ang prinsepeng manliligaw.
Muli ko syang subukin kung dito ay
liligtas din,
bahala ko nang isipin ang paraang
dapat gawin.
*pumunta si donjuan*
Haring Salermo-Ang iyong gagawin
Don Juan ay paamuhin ang kabayong
gagamitin sa balak na pag-aaliw.
*nagkita sina juan at maria*
PRINSESA MARIA BLANCA-
Sabihin mo na Don Juan ang utos ng
Haring mahal
sa panahoý manghinayang baka tayo
ay maiwan.
DON JUAN- Ang alaga ng ama mo
na mailap na kabayo,
bukas daw ay sanayin ko't nang
umamo daw ang dýablo.
PRINSESA MARIA BLANCA-
Ang kabayo dili iba kundi ang aking
ama sa pagsakay mag ingat ka.
Scene - 24
NARRATOR- Subalit itong si
Haring Salermo ay may masama pa
ding plano,
Haring salermo: di ko hahayaang
ang bunso'y saking mawalay
Nar: Lihim niyang binabalak ang
Prinsepeng mahikayat,
Haring salermo: palayuin agad-agad
sa Inglatera malagak.
Ang Prinsesaý maiiwan sa piling ko,
isang subyang sa Prinsepeng
maikasal. Ako ay may kapatid sa
Inglatera, bata pa rin at maganda kay
Don Juan ay bagay na.
Nar: Nalaman ng dalawa ang
masamang plano ng ama.
Kaya't dalidali silaý tatakas na at
tutungong Berbanya.
Sa kasamaang palad ang pag-alis
nilaý napansin at silaý hinabol ng
Monarka.
*tumakas dali dali*
HARING SALERMO- Diyos na
makapangyarihan ang bahala na poý
ikaw
Ikaw anak na suwail nawaý
makaalala rin
sa ginawa mo sa akin talaban ka ng
dalangin.
Hingi ko sa Panginoon gumapang
kang parang kuhol,
at sa haba ng panahon matuto ka ring
lumingon.
At sakaling sumapit ka sa Berbanya,
malimot ng iyong sinta sa pagluha't
pag-iisa.
NAR:araw-gabiý walang tulog ang
hiningaý nangangapos.
Nagkasakit at naratay di nagluwat at
namatay
nabigo ang karungungang agawin
ang kanyang buhay.
Scene 25
NARRATOR- Sa antas ng
karangalan ng angkan ng mga mahal,
minarapat ni Don Juang sa
nayon muna tumahan.
Dito muna minarapat ang
Prinsesa ay ilagak,
samantala ay igagayak ang
marangal na pagtanggap.
DON JUAN- Kaya ba? Kita munaý
maiwan huwag sanang
mamamanglaw,
ako ngayon ay haharap sa
ama kong nililiyag,
upang kanyang matalastas
ang sa atin ay marapat.
Katungkulan ng palasyo
ang pagsalubong sa iyo,
ito naman ay dangal kong
masasabi ng ama mo.
PRINSESA MARIA BLANCA-
Bakit kaya ibig mo pang magulang
moý maabala
gayong ito ay labis na.
Sa akiý di kailangang
handugan ng parangal
mayroon nito o wala man
wala tayong kabaguhan.
DON JUAN- Tunay nga aking irog
ngunit bigyan nating lugod
ang bayan kong nasa
lungkot.
Alamin mong matagal
nang hinihintay ako nila sa
laong di pagkikita ang nawala ay
buhay pa.
PRINSESA MARIA BLANCA-
Kung gayon ay isang hiling,
ipangako mo sa aking itoý
di mo lilimutin.
Hinihingi ko sa iyong
pagdating mo sa palasyo,
iwasan sanang totoo sa
babaeý makitungo.
Ang hiling ko pag nilabag
asahan mong mawakawak,
ang dangal ko't yaring
palad sa basahan matutulad.
Iwalay swa alaala't akoý
itangi sa iba,
sa buhay ko ay sino pa
kundi ikaw ang ligaya.
DON JUAN- Limuti kaý kataksilan
magawa ko kaya iyan?
O, buhay ng aking buhay
magsabi ang kamatayan.
(umalis si Don Juan sa nayon tapos
pumunta sa Berbanya sinalubong sya
ng mga tao dun ng masaya,tapos
lumapit si Leonora ng umiiyak sa
tuwa)
Donya Leonora- Mahal na Hariý
patawad sa gawa kong hindi dapat.
Dinggin po ng kamahalan
yaring munti kong hinakdal,
kung may mali o may
katwiran hatol nyoý igagalang.
Pagkat narito na nga ang sa
puso ko poý mutya.
Hinihingi kamahalan
pitong taong pagbabanal,
pag-iwas po na makasal sa
hindi ko minamahal.
Ngayon ko ipagtatapat sa
inyo po at sa lahat,
ang sa puso ko ay may
hawak si Don Juan iyong anak.
(Napaisip yung Hari sa narinig tapos
naawa kay Leonora)
Haring Fernando- Leonora sa iyong
hingi walang tutol yaring budhi,
sino man nga sa dalawa
ang piliiý pakasal ka,
ikaw naman ay umasang
manugang ding mahal kita.
SCENE 26
NARRATOR- Itong si Don Juaý sa
sumpaaý nakalimot na
at siya nga ay ikakasal kay
Donya Leonora.
Sa palasyoý anong saya
lahat doon ay masigla
hindi batid na sa nayoý
may ligalig itoý apoy na sasapit.
(nagsasaya yung mga tao,sa kabila
naman naghahanda si Maria)
Natalos ni Donya Maria sa
tulong ng dunong niya,
ang Prinsepeng kanyang
sinta nakalimot ng talaga.
(bumulong sa singsing,may lumabas
na karosa,tapos bumulong ulit
kasuotang pang emperatris. Sumakay
sa karosa na ihahatid sa
Berbanya.Nakita ng mga tao sa
kasalan yung karosa)
HARING FERNANDO- Emperatris
sa banta ko patugtugin ang musiko't
salubungin ang dadalo
(natigil ang kasal para salubungin si
Maria)
PRINSESA MARIA BLANCA-
Naakit po yaring lagay na dumalo sa
kasalan.
Ngunit sawimpalad yataý
nahuli na ang nasa,
Waring ako ang nilikhang
laging bigo sa pithaya.
` Malaki pa namang mithing
sa ligayaý makihati't
sa ngalan ng Hari at Reyna
ang kakasalin ay mabati.
NARRATOR- Samantalang
binibigkas ang ganitong
pangungusap,
ang sa puso ay may sugat
kay Don Juan nakamalas.
Datapwa't itoý walang imik
nakangiti't walang titig,
noon niya napag-isip na
limot na ang pag-ibig.
HARING FERNANDO- Emperatris
na marilag di pa huli iyang hangad.
Itong kasal ay pinigil nang
kayoý matanaw namin,
kaya ngayon ay magturing
kung may ibig na sabihin.
PRINSESA MARIA BLANCA-
Haring Makapangyarihan mahalaga
yaring pakay sa pagdalo sa
kasalanan.
Marapat kaya baga ng
bunying Hari't Reyna isang laroý
ipakita na handog ko sa kanila?
Isang larong pagkainam na
bagay po sa kasalan ngayon poý
ikakasal.masaya't katutuwa. ng
ngayon na'y ikakasal.'
SCENE 27
(pinahintulutan nung hari si maria
tapos bumulong sa singsing nya
,mag-asawang ita ang lumabas)
NARRATOR- Nagsimula na nga
yaong palabas sa tulong ng mag-
asawang itang bigay ng dyamanteng
singsing niya.
NEGRITO: Ako nga’y sagutin mo,
si Donya Maria ba’y sino siya baga’y
naririto?
DON JUAN: aywan ko ba, aking
poon, Ni hindi ko maturol Kung
saang bayan naroon.
NEGRITO: Di yataba, O Don Juan.
Ang prinsesang iyong mahal. Lubos
mo nang nalimutan? Ano’t iyong
malilimot. Si Donya Maria mong
irog,
Di ba sumpa mong mataos? Ang
magtaksil ay matapos? Di mo na
naalala . Siya’y lagi mong kasama,
Sa aliw man at dusa. Kasalo mo sa
tuwina. Buhay niya’y itinaya.
Sampung karangalan pa nga. Kung
hindi sa kanyang gawa, Ang buhay
mo ay nawala
Nang sa iyo ay ipatibag ang bundok
ng pagkataas, Sino baga ang naghirap
Kundi ang Prinsesang liyag?
Sa magdamag na paggawa ang trigo
ay naipunla, Tumubo’t namungang
pawa at nagapas namungang pawa at
nagapa naming madla
Bukod dito’y mayroon pa dapat
mong maalaala. Yaong singsing ng
Monarka nawala’y muling nakuha.
Ang singsing ng kanyang ama sa
dagat kaya nakuha, ang katawan ng
prinsesa tinadtad mong parang tapa.
Mga lamang durug-durog nang sa
dagat ay ihulog nagging isang isdang
bilog at ang singsing ay napulot.
Makalawa mong tadtarin bago
nakkita ang singsing, alam mo ang
nagging dahil? Natulog ka ng
mahimbing. Ngunit iyong nagunita
ang daliri putol na nga kaya naman
bigla-bila natiyak na yaong mutya.
Pagkat ikaw’y mahal ng prinsesang
itinanan,.Nang kayo nga ay aabutan
ama niya’y kinalaban
*speechless don juan*
NARRATOR- Yaong si Donya
Mariang ang pusoý nagdurusa, sa
Upoý nagtindig na't sa galit ay
nagbabaga.
PRINSESA MARIA BLANCA-
Don Juan diyata baga hindi mo
nakilalang ako si Donya Maria?
Yayamang gayon din
lamang akoý walang kabuluhan
magsisi ng kasalana't ngayoý ating
katapusan!
(titig kay don juan. babasagin na ni
Maria yung prasko tapos biglang
makakaalala si Don Juan tumakbo
papunta kay Maria tapos pinigilan)

DON JUAN- Ikaw nga Prinsesang
hirang ang sa nayon ay iniwan.
ikaw nga at hindi iba ang tangi kong
sinisinta.
Ako ang may kasalanan sa dusa mo't
kalumbayan,
Ang bilin moý nalimutan babaiý di
naiwasan.
Ako ang tunay na may sala kung sa
akiý may galit pa,
Patawarin ako aking sinta't ulitin ko
ay hindi na.
(humarap si Don Juan sa hari at mga
tao)
DON JUAN- Amang
makapangyarihan dito ako pakakasal.
SCENE 28
(nakayuko si Leonora,titingin sa
Hari)
DONYA LEONORA- Haring
makapangyarihan sa amin ay
tumatanglaw,
dinggin ngayon ang hinakdal ng aba
kong kapalaran.
Sa pangalan ng Bathala ang nauna
ang may pala!
(tumayo si Maria)
PRINSESA MARIA BLANCA-
Kaugnay po ng pahayag ng natapos
na pangungusap,
hinggil din po sa pagliyag ni Don
Juan di man dapat.
Sa palabas na natapos kagaya ng
inyong talos,
napakingga't napanood buhay naming
magsing-irog...
(maaalala ng hari yung dula tapos
maawa kaya lang papanindigan pa
din yung desisyon nya)
HARING FERNANDO- Itong dula
ay di ko ginawang patotoo,
kung nasambit man ditoý
bahagi ng pagtatalo.
\
PRINSESA MARIA BLANCA-
Haring mahal ipatawad sabihin kung
itong batas
kung minsan poý nabubulag sa
paghatol na di tumpak.
Sa usapin po ng puso hindi ngayon at
nataho
ang una at huling tagpo ang hatol ay
di na liko!
Kung inyo pong titimbangin ang
hirap ko't hirap namin,
gaano na ang narating ng natapos na
dumaing?
(nagmatigas pa din yung hari at
arsobispo nagalit si maria tapos
ibinuhos nya yung tubig sa prasko
tapos bumaha sa kaharian tapos
makikiusap si Don Juan kay Maria)
DON JUAN- Maglubag na aking
giliw sa galit mong kinikimkim,
kahit ano ang marating akoý iyo't
ikaý akin.
O,Pontipising mataas,kay Donya
Mariaý mahabag,
ngayon ko po bubuksan ang laman
ng kalooban.
Si Donya Maria ang tunay sa puso
koý minamahal.
Kung tunay mang si Leonoraý
nahandugan ng pagsinta,
ngunit di ko mababatang kay Don
Pedroý malayo pa.
Leonora iyong abutin ang singsing
mong nasa akin,
salamat koý sapin-sapin akoý iyong
binuhay rin.
Arsobispo't Amang mahal sa ngalan
ng katarungan,
kami ngayon ay ikasal ni
Donya Mariang hirang.
SCENE 29
(pumayag na yung haring makasal si
Don Juan kay Maria tapos sinabay na
din nya yung kasal ni Don Pedro at
Leonora)
HARING FERNANDO- Manalig ka
na sa akiý anak kitang mamahalin.
NARRATOR- Isinabay na rin dito
ang hangad ni Haring Fernando
HARING FERNANDO: hangad
kong isalin ang aking korona sa
bagong hari ng Berbanya, bunso ko,
don juan ang pangalan niya.
DONYA MARIA: Haring Fernando
ipagkalob niyo na kay Don Pedro ang
korona, sapagkat si Don Juan ay
hinihintay nang Reyno Delos
Cristales bilang kanilang bagong
hari.
(pinatungan ng korona si Don Pedro
ng Arsobipo at binigay din ang sentro
tapos si Leonora pinatungan ng
dyadema tapos haharap sila sa mga
tao sa Berbanya) (bumalik sila Don
Juan at Maria sa Reyno Delos
Cristales inayos lahat pati mga taong
bato binalik sa pagiging tao tapos
nagkaroon ng handaan kasama lahat
ng mamamayan doon sa pangunguna
ni Maria tapos nang makaupo na
lahat tumayo sya at nagsalita)
PRINSESA MARIA BLANCA-
Ngayo'y ating papatungan ng korona
si Don Juan
karugtong ng aking buhay at Hari ng
kaharian.
(pinatungan ng korona si Don Juan at
dyadema kay Maria)
TAUMBAYAN- Biba! Biba! Hari
nati'y magtagumpay!
Reyna natin ay mabuhay!
NARRATOR- Sa kamay ng bagong
Hari kaayusa'y namalagi,
sinunod niyang tangi ang lahat ay
walang hindi.
Ano pa nga't bawat hakbang daraan
sa kasunduan,
kaya alis ang alita't tiwasay ang
pamumuhay.
 Mga halimbawang ito'y namana ng Isabella Juan
mga tao, Alyanah Casandra Lao

Diamond Production

kaya sila ng yumao nagluksa ang

buong reyno.
Malaon ng nagsipanaw buhay rin sa
kaharian,
bayan nilang nagmamahak
sa tuwina'y mayroong dasal...

----------------WAKAS------------------
--------------------------------------------
Director: Alessandra Faith de Guzman
Asst. Director: Jasmin Isabella Andres
Scrpitwriters:
Gabrielle Yuan Joson
Shobi Myles Remiscal
Isabella Juan
Jarielyn Balagtas
--------------------------------------------------
Haring Fernando: Cordz Caezar Bante
Reyna Valeriana: Marvie Ann Venturina
Don Pedro: Enzo David
Don Diego: Justine Emmanuel Caballero
Don Juan: Klarenz Torralba
Donya Juana: Irish May Evangelista
Donya Leonora: Marian Jewel Viray
Higante: Josiah Christian Dela Cruz
Serpyente: Robin Yuan Carpio
Haring Salermo: Andrei Ace Mendoza
Donya Maria Blanca: Sophia Cassandra
Enopia
Mga Ermitanyo:
Josiah Christian Dela Cruz
Dave Daniel Solis
Robin Yuan Carpio
Ibong Adarna:
Kurt Lance Maximillian Lopez
Zakia Cairhene Casupanan
Narrator/s:
Agatha Gwen Maclang