“IBONG ADARNA” (Ibong Adarna came, lands on the tree and begins to
sing)
Scene 1
(Palace)
Narrator: Sa isang payapang kaharian na ang ngalan ay
Berbanya, namumuno ang isang magaling at maginoong
hari, Si Haring Fernando. Kasama nyang namumuno ang
kanyang kabiyak na si Reyna Valeriana, isang
mapagmahal at minamahal na reyna nang Berbanya.
Silang dalawa ay biniyayaan nang tatlong binatang
matitikas na sa paglaon nang panahon ay naging mga
pantas.
Si Don Pedro na panganay ay may tindig na pagkainam,
si Don Diego naman ay malumanay habang si Don Juan
naman ay may pusong ginintuan.
Don Fernando: Ngayo’y panahon na upang kayong tatlo
ay mamili sa dalawa. Kayo ba ay magpapari, o
magrereyno at mamumumno sa kaharian nang
Berbanya?
Don Pedro, Diego at Juan: Ang paghawak ng kaharia’t
bayan upang mga ito’y paglingkuran ay aming naiibigan.
Don Fernando: (cries proudly) Ipinapagmalaki ko kayo
mga anak… Mabuhay ang tatlong prinsipe!
(MABUHAY!)
Scene 2
(Don Fernando’s room)
Narrator: Isang gabi nang mahimbing na natutulog si
Don Fernando, napanaginipan niyang kanyang bunsong
anak na si Don Juan. Diumano, ito’y nililo at pinatay ng
dalawang tampalasan.
(a short re-enactment of the king’s dream)
(Sa sususnod na araw)…
(Don Fernando’s wife and sons worriedly gathered to
see the ill king)
Donya Valeriana: Naku, mahal ko, ano ba ang nangyari
sa iyo?(looks at husband sadly)
Manggagamot: Sakit mo po, Haring Mahal ay bunga ng
pangimpan, mabigat man at maselan, may mabisang
gamutan. May isang ibon na ang pangalan ay Adarna,
pag ito’y narinig mong kumanta, ang sakit mo ay
mawawala. Ito ay tumatahan sa kabundukang Tabor
kung saan makikita ang Piedras Platas, punong tirahan
ng ibong Adarna.
Don Fernando: Pedro, anak, hanapin mo ang ibong
adarna para ako’y gumaling na. Huwag mong dalhin ang
iyong kabayo sa paglalakbay sapagkat ito’y…. Sundin
mo ako.
Scene 3
(Mountain)
Narrator: Sa kasamaang palad, sumuway sa utos ni Don
Fernando si Don Pedro. Siya’y nagdala nang kabayo
papunta sa kabundukan nang Tabor. Siya’y naglakbay sa
kabundukan na higit sa tatlong buwan bago narating ang
Bundok Tabor kung saan makikita ang Piedras Platas,
punong tirahan ng ibong Adarna, siya ay dumaan sa mga
iba’t ibang pahamak sa kanyang paglalakbay upang
makuha lang ang lunas para sa kanyang amang mahal .
Don Pedro: (Climbs Tryingly) Malas naman nito,
namatay ang kabayo ko…
Narrator: Hanggang sa…
Don Pedro: Natanaw ko na ang Piedras Platas… Ang
ganda ng kapaligiran lalong-lalo na ang punongkahoy na
ginto…(Breathing Heavily)…(Walks toward the tree)….
(sits under the tree)
Don Pedro: (yawns, (count1234 silently) and sleeps)
(Ibong adarna drops on Don Pedro)
(Don Pedro becomes stone)
Scene 4
(Palace)
Narrator: Nainip ang mga tao sa kaharian sa tagal ng
paghihintay kay Don Pedro kaya minabuting hanapin
naman ito ni Don Diego.
Mga tao (group of commoners): Nasaan na kaya si Don
Pedro? May pag-asa pa ba kayang gumali ang mahal na
hari? Don Diego, matagal na tayong naghihintay para sa
pagbabalik ng iyong nakatatandang kapatid na si Don
Pedro kaya panahong ika’y pupunta sa bundok ng Tabor
upang hanapin ang iyong kapatid at ang Ibong
makapaggagaling sa iyong ama
Don Diego: (confidently says): Hindi ko po kayo
bibiguin… Kayang-kaya ko ito.
Scene 6
(Mountain)
Narrator: Naglakbay si Don Diego patungo sa bundok
Tabor na hindi nagpaalam sa kanyang mga magulang.
Inabot ng limang buwan ang paglalakbay ni Don Diego
bago nakarating sa patutunguhan. Dumaan muna siya sa
hirap bago nakarating sa Piedras Platas.
Don Diego: Ano bang laking hiwaga, punong ganda’y
nakakaakit sa mata!… Lumalalim na ang gabi, ako’y
mamahinga muna(sits on a rock).
(Ibong Adarna comes and sings)
Don Diego: (sleeps)
(Ibong Adarna drops on the prince, then he becomes a
rock.)
Narrator: Tulad rin sa nangyari kay Don Pedro’y naging
bato din si Don Diego.
Scene 7
(King’s room)
Donya Valeriana: (paces back and forth) Mahal ko,
masama ang kutob ko sa nangyayari kina Don Pedro’t
Don Diego. Ano ba ang dapat gawin natin?(worried)
Don Fernando: (looks at Don Juan) Anak, ikaw nalang
ay ang aking pag-asang ako’y gumaling na sa
pamamagitan ng paghahanap sa mahiwagang Ibong
Adarna.
Don Juan: Ama, gagawin ko po ang aking makakaya…
Paalam po sa inyo.
(walks out of the king’s room)
Scene 8
(Mountain)
Narrator: Masakit man sa kalooban nina Don Fernando’t
Donya Valeriana na mawalay ang pinakamamahal nilang
anak ay wala silang magawa dahil sa paghahangad ni
Don Juan. Kababaan ng loob at pagpapala ng Diyos ang
tanging naging baon niya sa kanyang paglalakbay.
(Don Juan tryingly hikes)
Ermitanyo: Tulungan mo ako, ako’y gutom na gutom…
Don Juan: (Gets bread) Ito ho, isang tinapay na baon
para sa aking paglalakbay.
Ermitanyo: Salamat! Ano po ba ang aking ipaglilingkod
ko sa iyo?
Don Juan: Paano ko po makukuha ang Adarnang
napakaganda?
Ermitanyo: Pagdating mo sa punon nang Piedras Platas,
ika’y pumunta sa isang dampang maliit. Ika’y kumatok
at ang iyong kasaguta’y masasagot.
Don Juan: Maraming salamat po.
Ermitanyo: (Holds Don Juan) Ako’y may isa pang bilin,
isapuso mo ang pag-iingat, upang ika’y hindi maging
isang buhay na bato. Tanggapin mo itong tinapay bilang
aking pasasalamat.
Don Juan: Hindi ko maaring bawiin ang isang bagay na
akin nang ibinigay.
(Refuses the bread) Paalam..
(Hermit disappears)
Narrator: Nagdaan pa ang ilang oras bago nya matunton
ang punong kanyang hinahanap…
Don Juan: (See Piedras Platas with amazement then sees
a small house and knocks)
Ermitanyo: Tumuloy ka, halika’t sumalo sa akin sa
pagkain.
Don Juan: May isang matandang ermitanyo ang
nakapagsabi sa akin na ako’y pumaroon ditto upang
ika’y tanungin.
Ermitanyo: Ano ba ang aking maipaglilingkod sa iyo?
Don Juan: (sits down) Ang aking ama po’y may sakit at
ang tanging lunas lamang ay ang Ibong Adarna.
Ermitanyo: Don Juan, ang Ibong Adarna ay may
engkanto na wala pang tumatalo.
Don Juan: Titiisin ko ang lahat para lang gumaling ang
aking ama.
Ermitanyo: Ang punungkahoy na makinang na iyo nang
naraanan, ay doon nga namamahay ang Ibong Adarna.
Ang ibon ay dumadating sa hatinggabi, kumakanta ito
ng malambing at magpapalit ng itsura ng balahibo
hanggang ika’y aantokin. Bawat kantang pakinggan ang
palad mo ay sugatan, saka agad mong pigaan ng dayap
ang hiwang laman kung hindi mo ito magagawa, ikaw ay
magiging bata katulad ng iyong mga kapatid na sina Don
Pedro’t Don Diego. Dalhin mo rin itong gintong sintas,
itali mo pagkahawak sa Ibong Adarna.
Don Juan: (Saw the bread) Ikaw ba ay isang diyos na
sikreto? Ikaw ba’y anak ni Hesus na makapangyarihan,
ang mahiwagang ermitanyo!
Ermitanyo: (small smile) Don Juan, ika’y humayo na
sapakat ito’y oras na ng pagdating ng Ibong Adarna.
Narrator: Nang nakarating na si Don Juan sa Piedras
Platas, sinunod niya ang ipinayo ng matandang
ermitanyo.
Don Juan: Nandito na ang ibon…
(Bird sing and changed color)
Don Juan: (does the things that the hermit said and then
gets the bird with the rope) Ngayong nasa akin na ang
Ibong Adarna, panahon nang aking iligtas ang aking
mga kapatid.
Ermitanyo: (appears) Iyang banga ay kunin mo, punin
mo ng tubig at dahan-dahan mong ibuhos sa dalawang
bato.
Don Pedro’t Don Diego: (hugs Don Juan) Salamat at
kami’y binuhay mo…
Ermitanyo: Maghanda kayo sapagkat kayo’y uuwi na.
Mag-ingat kayo…
Don Pedro, Diego’t Juan: Salamat po. Hanggang sa
muli… (wave at the hermit)
Narrator: Pauwi na ang tatalo sa kaharian, isang
masamang balakin ang nabuo sa isipan ng nakatatandang
kapatid na sinang-ayunan sa bandang huli ng ikalawang
kapatid.
Don Pedro: Bugbugin natin si Juan hanggang siya ay
masaktan at mamatay. Nakawin natin ang ibong Adarna,
ibigay natin kay ama, ipapagmalaki tayo ni ama at sa
huli’y tayo’y magiging hari ng Berbanya, ang lahat ng
kapangyarihan upang mamuno ay nasa atin sa huli…
Don Pedro and Diego: (punch Don Juan, grabs the ibong
adarna and then run away)
Scene 9
(King’s room)
Don Pedro: Mahal kong ama, kami’y naririto na’t dala
ang ibong makakapaggamot sa iyong karamdaman.
Don Fernando: Nasaan si Don Juan?
Don Diego: Ama, hindi po namin alam kung saan ang
aming kapatid. Ngunit bumalik kami upang kayo ay
gamutin. O ibong adarna, ikaw ay kumanta na.
(Ibong Adarna does not sing and turns ugly)
Don Fernando: Ano ang nangyari?!?!
Scene 10
(Mountain and Hermit’s house)
Ermitanyo: (appears and helps Don Juan lie down)
Prinsipe, malubha ang iyong sugat hayaan mong
gamutin ko ito.
Narrator: Ilang araw ang nakalipas, maginhawa at
handang umuwi na si Don Juan dahil sa tulong ng
Ermitanyo.
Don Juan: Salamat po sa lahat. Ako’y babalik na sa
Berbanya. (Shakes the hermit’s hand)
Scene 11
(King’s room)
Don Juan: Ama, ako’y nandito na…
Don Fernando: Anak ko, ako’y maligaya sapagakat ikaw
na ay dumating.
Narrator: Nang nakita ng Ibong Adarna si Don Juan,
ito’y biglang kumanta at gumanda.
(Ibong Adarna sings)
Donya Valeriana: Mahal ko, ano na ngayon ang iyong
pakiramdam?
Don Fernando: Ako’y bumuti na! Ang ganda ng aking
pakiramdam!
Ibong Adarna: Haring Don Fernando,si Don Juan po’y
nagtiis ng madlang hirap, kamatayan ay hinamak at sa
utos mo’y tumupad. Siya po’y tinaksil ng iyong mga
anak na sina Don Pedro’t Don Diego.
Don Fernando: Don Pedro’t Don Diego, ano ang
pumasok sa inyong isipan at nagawa niyo ito sa sarili
niyong kapatid. Ito’y hindi katanggap-tanggap! Dahil
dyan kayo ay aking tatanggalan nang kapangyarihan dito
sa Berbanya at kayo ay ipapatapon sa malayong lugar!
Don Juan: Ama, huwag na po kayong magalit. Mga
kapatid ko’y aking pinapatawad at sana’y patawarin
ninyo po sila ama. Ako ay nakakasiguradong hindi na
muli sila gagawa nang anumang bagay na hindi kanais-
nais.
Don Fernando: (nag-isip) Dahil sa iyong kahilingan
anak, Don Pedro, Don Diego, kayo ay aking
pinapatawad. Pero sa susunod na mangyari ito,
kamatayan na ang hatol ko.
Narator: Napagkasunduan nang magkakapatid na
babantayan nila ang Adarna. Tig-tatatlong oras sila sa
pagbabantay. Maayos na sana ang lahat, pero…
(Don Juan sleeps)
Don Pedro: Diego, halika’t sabay tayong magbantay
nitong ibong Adarna. Gisingin mo si Don Juan
pagdating dito ay iwa’t huwag mo siyang halinhan.
Don Diego: At paano naman siya tatanod nang
makalawa?
Don Pedro: Huwag kang mag-alala’tmay magandang
plano ako.
(Both exits)
Don Diego: Juan, gumising ka na…
Don Juan: (goes out to see the bird) Hay naku, ang sarap
ng tulog ko kagabi, magpapahinga muna nga ako…(sits
on the chair and sleeps)
Don Diego at Pedro: (Sneak towards the room and
release the bird)
Narrator: Pagkagising ni Don Juan, tumambad sa kanya
ang bukas na hawla ng Ibong Adarna.
Don Juan: Naku! Nasaan na ang Ibong Adarna?!?! (nag-
isip) Gawa na naman ito nina Don Pedro’t Don Diego,
kailangan ko na umalis upang sila’y hindi maparusahan
ni haring ama. (runs away)
Narrator: Bago mitak ang umaga, si Don Juan ay umalis
na upang pagtakpan ang ginawang kasalanan ng mga
kapatid.
Don Fernando: Nasaan na ang Ibong Adarna!?!?!
Don Diego: Ama, hindi po naming alam.
Don Pedro: Ang alam lang naming ay si Don Juan ang
huling nagbantay sa Ibong Adarna….
Don Fernando: Mga anak ko, hanapin ninyo ang inyong
bunsong kapatid na si Don Juan at iuwi ninyo siya dito
sa palasyo…
Don Pedro: Ama, huwag po kayong mag-aalala, aming
hahanapin si Don Juan.
Scene 12
(Mountain)
Narrator: Mga bukid, burol at bundok, bawat dako’y
sinalugsog upang hanapin si Don Juan, ngunit sila’y
walang nakita.
Don Diego: (stops) Wala, wala si Don Juan…Ako’y
pagod na pagod, Nasaan na kaya siya?
Narrator: Lakad, tanaw at silip ang kanilang ginawa
ngunit wala pa rin nakita si Don Juan. Hanggang sa,
nakita na rin nila si Don Juan sa Armenyang
Kabundukan. Itong Bundok ng Armenya’yisang pook na
maganda at napaliligiran ng tanawing kaaya-aya. Sa
Armenya tumahan si Don Juan upang doon pagsisihan
ang nagawang pagkukulang
Don Diego: Juan, sa wakas ay natagpuan ka na
naming…
Don Pedro: Ang ganda ng lugar na ito, gusto kong
tumira dito.
Don Diego: Pedro, ako’y nahihiya na sa ating kapatid na
si Juan, ang dami ng mga masasamang bagay ang
ginawa natin sa kanya.
Don Pedro: Ikaw sana’y huwag ganyan, lakasan mo ang
iyong loob at ang kahihiya’y ipaglihim mo kay Juan.
( says it to Don Diego silently)Kung ibig ninyong huwag
nang balikan ang ating mga magulang, pabayaan mo na
sila sa Berbanya’t dito na tayo tumira sa Armenya.
Tuklasin nating tatlo ang ating kapalaran sa ibang
kaharian.
Narrator: Masaya silang naninirahan sa Armenya, nang
ipasyang akyatin nila ang bundok na hindi pag nila
nahahalughog.
Don Juan: Ang balong ito’y may hiwaga, ihugos ninyo
ang tali nang dahan-dahan, huwag ninyong bitawan
hanggang aking sasabihin.
Don Diego: Ako’y matanda sa iyo, kaya marapat ay ako
ang ihugos muna ninyo.
Don Pedro: Wala ka ring karapatan, pagkat ako ang
panganay.
Don Juan at Don Diego: Kung gayon, ikaw ang mauna
at kami nama’y bahala.
Don Pedro: (Goes inside the well) Hindi ko matagalan
ang nakakatakot na dilim para akong sinasakal. (Goes
up)
Don Diego: Ako naman…(Goes down and then goes up)
Ang lalim at ang dilim ng balong ito…
Don Juan: Handa na akong pumasok sa balon (Goes
down)
Narrator: Si Don Jua’y walang takot na binaba ang
balon.
Don Pedro: Ang tagal naman nitong si Juan!
Don Diego: Ano na kaya ang nangyari sa kanya?
Scene 13
(Inside the well)
Narrator: Nang nakarating si Don Juan sa loob ng balon,
siya ay namangha sa ganda ng palasyong gawa sa ginto
at pilak at lalonh-lalo na sa ganda ni Donya Juana.
Don Juan: (looks around and then sees Donya Juana) O,
mahal na prinsesa, ang ganda mo’y nakakasilaw, gusto
kong ipahayag sa iyo ang aking tunay na pagmamahal.
Donya Juana: Tanggapin mo ang aking puso, pusong
iyan pag naglaho’y nagtaksil ka sa akin.
Don Juan: Hinding-hindi kita pagtataksilan sapagkat
ikaw ay ang aking buhay.
Donya Juana: May isang higanteng nagbabantay sa akin,
kailangan mo siyang matalo bago ako’y mapasayo.
Don Juan: Kung gayon, gagawin mo ang lahat para sa
iyo.
(Giant appears)
Higante: Sinong hamak na kutong lupa ang nagtangkang
ilabas ang prinsesa!
(Saw Don Juan) Hah! Hindi ko na pala kailangan
lumabas upang humanap nang pagkain, ang pagkain na
mismo ang lumapit sa akin!
(Don Juan draws his sword and pointed at the giant,
angry by what the giant had said.)
Don Juan: Higante, ika’y manahimik at maghanda na
sapagkat dito na matatapos ang iyong buhay! (charged at
the giant. They clashed and the giant got killed in the
process.)
Don Juan: Ngayong natapos ko na ang higanteng bantay,
balak kitang iuwi sa aking kaharian.
Donya Juana: Bago mo gawin iyan, ang hiling ko sana’y
iyong iligtas ang aking kapatid na si Donya Leonora
mula sa serpyenteng nagbabantay sa kanya sa isang
palasyo.
Don Juan: Para sa iyo, aking isasakatuparan ang iyong
kahilingan. (runs)
Scene 14
(Donya Leonora’s palace)
Donya Leonora: Sino ka ba at ano ang iyong kailangan?
Don Juan: Magandang prinsesa, ako si Don Juan na
magliligtas sa iyo laban sa Serpyenteng nagbabantay sa
iyo sa palasyong ito.
Donya Leonora: Walang taong matino ang lalaban sa
serpyente na nagbabantay sa akin. Kung mahal mo pa
ang buhay mo, tumakbo ka na paalis sa palasyong ito.
Don Juan: (Disregards Leonora’s warning and steps
forward) Ako’y hindi natatakot sapagkat alam ko na
tama ang aking gagawin. (Shouts) Serpyente! Lumabas
ka at ako’y harapin!
Serpyente: (hisses at Don Juan)
Donya Leonora: Kung ika’y aking hindi mapigilan,
tanggapin mo ito, (gives Don Juan the “Balsamo”), sa
bawat ulo na iyong maputol, ibuhos yan upang tiyak ang
iyong pagkapanalo.
Don Juan: Maraming salamat
Serpyente: (Attacks Don Juan)
(Don Juan and the serpent fought)
Narrator: Bawat ulong matigpas ni Don Juan ay
binubuhusan niya ng balsamo upang ito’y hindi na
muling mabuhay.
(Serpent lost all of his heads, eventually dies)
Donya Leonora: Don Juan, ang iyong tapang at lakas ay
aking hinahangaan.
Don Juan: Prinsesa kong mahal, halikana’t umalis na
tayo dito. Kumapit ka sa akin ng mahigpit at pupunta
tayo sa Kaharian ng Berbanya.
Narrator: Umiral na naman ang inggit kina Don Pedro at
Don Diego sa kanilang bunsong kapatid nang muli itong
magtagumpay sa pakikipagsapalaran sa ilalim ng balon.
Dagdag pa rito si Leonorang pagkaganda na bumihag sa
puso ni Don Pedro.
(Donya Leonora holds Don Juan tightly)
Narrator: Paalis na sana silang lahat upang magbalik sa
Berbanya ngunit…
Donya Leonora: Juan, ang aking singsing ay aking
naiwan. Paano na iyan?
Don Juan: Huwag kang mag-alala sapagkat aking
kukunin ang iyong singsing. Babalik rin ako. (Goes
down)
Narrator: Dahil sa selos, suklam na suklam si Don Pedro
sa kanyang bunsong kapatid at nagawa niyang….
Don Pedro: (cuts rope)
Donya Leonora: Huwag!
Don Juan: (falls down and screams)
Narrator: Hinimatay si Donya Leonora pero nagpatuloy
pa rin sina Don Pedro’t Don Diego sa kaharian ng
Berbanya na kasama ang magkapatid na prinsesa.
Scene 15
(Palace)
Don Fernando: Mga anak! (hugs sons) Matagal ko
kayong hinintay, natagpuan ba ninyo si Juan?
Don Pedro: Ama, walang burol, nayo’t bundok na di
naming nahalughog, siniyasat naming ang bawat tumok,
sapa, batis at ilog, ngunit hindi po naming nakita ang
iyong minamahal na si Don Juan.
Donya Valeriana: Nasaan na kaya ang aking minamahal
na Juan?
Don Fernando: Hindi ito maaari… (frowns) (says
silently)
Don Diego: Ama, sila po’y magkapatid na prinsesang sa
balon po tumitira, sila’y aming niligtas mula sa
kapahamakan.
Don Pedro: Si Leonora ang aking minamahal at si Don
Diego’y nais ikasal din kay Donya Juana.
Donya Leonora: (Startled, then knelt in front of the king,
crying) Haring mahal, hiling ko pong ipagpaliban muna
ang kasal ng pitong taon sapagkat ito ay aking panata na
mamuhay mag-isa simula noong mamatay ang aking
mga magulang.
Don Fernando: Ang iyong kahilingan Donya Leonora ay
aking tinatanggap. Ikaw naman, Donya Juana, maghanda
ka na’t sa ika-siyam na araw ay ika’y ikakasal kay Don
Diego. Mga kawal, ituro nyo kay Donya Leonora’t
Donya Juana ang silid na kanilang titirhan.
Scene 16
(Donya Leonora’s room)
Donya Leonora: (Summons her wolf) Aking alaga lobo,
puntahan mo si Don Juang aking giliw at siya’y gamutin.
Siguraduhing sya’y nasa mabuting kalagayan bago
umalis.
O, lobo, ika’y humayo na’t magmadali, upang siya’y
iyong maabutan. (Wolf leaves) (Donya Leonora cries)
Scene 17
(Mountain)
Narrator: Nanumbalik ang lakas ni Don Juan, matapos
siyang gamutin ng lobong alaga ni Leonora.Nang naging
mabuti ang pakiramdam ni Don Juan, siya’y iniwanan
na.
Ibong Adarna: Mahal na prinsipe, hanapin mo si Maria
Blanca sa kahariang Cristalinos at kalimutan mo na si
Donya Leonora. Ang payo ko ay para rin sa iyong
ikakabuti… (flies away)
(Man goes to Don Juan)
Don Juan: Ginoo, ako’y iyong tulungan. Nais ko sana
maglakbay patungo sa kaharian nang Reyno
Christalinos, ngunit aking hindi malaman kung ito’y
naroon.
Lalaki: Ang bundok na iyong paruroonan ay nasa
ikapitong hanay. Doon ay may ermitanyong sasalubong
sa iyo, ang baro na ito’y ipakita mo sa kanya. (gives the
barong) Kaya humayo ka na’t baka ikaw ay didilimin sa
daan.
Don Juan: Salamat po.
Scene 18
(Palace)
Don Pedro: (knocks on Leonora’s door) Leonora, aking
giliw, paki-usap buksan mo ang pinto.
Donya Leonora: (crying) Ika’y hindi ko matatanggap
bilang aking kabiyak! Ako ay maghihintay kay Don Juan
na aking tunay na mahal!
Don Pedro: Kahit ilang taon pa dumaan, ako’y
maghihintay na tanggapin mo rin ang aking
pagmamahal… (walks away sadly)
Scene 19
(Mountain)
Ermitanyo: Umalis ka dito! Layuan mo ako, hindi ako
tumatanggap nang mga istrangero!
Don Juan: Ginoo, ako’y may ibibigay sa inyo (gives the
baro)
Ermitanyo: (Cries) Ako’y nagagalak na aking nakita ang
baro na ito. Patawad sa aking inasal, ano po ba ang
maipaglilingkod ko sa iyo?
Don Juan: Marangal na Ermitanyo, saan ko ba
matatagpuan ang kaharian ng Reyno de los Cristales?
Ermitanyo: Ah, ang kaharian na walang kasing ganda!.
(Whistles) Kaibigang agila, maari mo bang dalhin ang
ating kaibigan sa Reyno de los cristales?
Agila: Masusunod ginoong ermitanyo.
Scene 20
(Lake)
Narrator: Narating ni Don Juan ang kahariang
Cristalinos sa tulong ng agilang alaga ng ermitanyo.
Unang pagkakita ni Don Juan kay Donya Maria Blanca
ay nabihag na ang kanyang puso. Nang pagligo nang
marikit na prinsesa, agad nyang kinuha ang damit nito
at niyakap na waring isang sanggol.
Donya Maria: Sinong lapastangan ang kumuha nang
aking damit! Sa oras na malaman ko kung sino ka,
humanda ka sa parusa na ibibigay nang aking amang
hari!
Narrator: Lumabas na nang kusa si Don Juan mula sa
kanyang pinagtataguan
Don Juan: Mahal na prinsesa, ako sana’y patawarin mo
sa aking nagawang kasalanan. Handa kong tanggapin
ang parusang iyong ipapataw sa akin.
Narrator: Nahabag naman ang kalooban nang prinsesa
dahil sa ginawang pagpapakumbaba ni Don Juan, at
kanya naman itong pinatawad.
Donya Maria: Maginoong prinsipe, ika’y tumayo na
sapagkat ika’y aking pinapatawad. Ngunit ika’y
magtapat sa akin, sa anong bayan ka nagmula?
Don Juan: O, bathalang walang kasing ganda, kometang
tumapak sa lupa. Ako’y si Don Juan na anak nang
Berbanya. Ikaw marahil si Donya Maria, ang mutya
nang Cristalinos?
Donya Maria: Ako nga si Donya Maria, ang anak hari
ditto sa cristalinos, si Haring Salermo. (gets her clothes
and wore it)
Narrator: Nang matapos magbihis si Donya Maria,
kanyang ipinasyal si Don Juan sa kaharian nang
Cristalinos. At sa kalagitnaan nang kanilang paglilibot-
libot, sinabi ni Don Juan ang kanyang pakay…
Don Juan: O, Prinsesa Maria, unang tingin ko palang sa
iyo, ako’y nabihag mo nang totoo. Ang aking pag-ibig sa
iyo ay lubos at walang hanggang. Ito sana’y iyong
tanggapin.
Donya Maria: Don Juan, ang aking nararamdaman sa iyo
ay ganun din. Ngunit kailangan mo muna dumaan sa
mga pagsubok ni ama. (points at a statue) Iyan ang mga
taong nagtangkang ako’y pakasalan, pero hindi nila
natalo si ama sa talino at karunungan, kaya’t sila’y
naging mga bato!
Don Juan: (rose from his seat) Kahit anong pagsubok ay
aking haharapin upang ika’y aking makasama.
Donya Maria: Kung ganon ay ika’y maghanda sapagkat
papatawag ka ni ama. Lagi mong tandaan na ako’y sa
tabi mo lamang, handing umagapay sa iyo…
Scene 21
(Haring Salermo’s palace)
Narrator: At pinatawag ni Haring Salermo si Don Juan
sa kanyang palasyo…
Don Salermo: Ano ang iyong pangalan, nasaan ka
nanggaling at ano ang iyong sadya?
Don Juan: Mahal na hari, ang ngalan ko po ay Don Juan,
ako’y nanggaling sa kaharian ng Berbanya at nandito po
ako upang magpahayag ng pag-ibig sa iyong mahal na
anak na si Donya Maria Blanca.
Don Salermo: Hmmm… matagal-tagal na rin nung
huling may nagtangkang kunin ang kamay nang aking
mahal na anak. Siguro naman ay alam mo na ang
mangyayari, Prinsipe Juan?
Don Juan: Ako’y inyong hahamunin sa labanan nang
talino at karunungan, kapag ako’y nagtagumpay ay
ibibigay mo sa akin ang aking mahal na prinsesa, at
kung hindi, ako’y mamamatay….
Don Salermo: Kung gayo’y ihanda mo ang iyong sarili,
sapagkat ito ang aking unang pagsubok…
Ang unang hiling ko ay dapat mong patagin ang bundok
upang pagtaniman ng trigo, patubuin mo ito, pagkatapos
ay anihin at sa aking paggising dapat may tinapay na
nakahain sa aking tabi.
Don Juan: Masusunod mahal na hari. (Bows down went
out)
Narrator: Ang unang hiling ng hari ay nagtagumpay sa
tulong ng kapangyarihan ni Donya Maria Blanca.
Pagkagising ni Haring Salermo, tumambad sa kanya ang
isang platito na puno nang tumpok-tumpok na tinapay.
Agad niyang ibinigay ang pangalawang hamon kay Don
Juan.
Haring Salermo: Ang pangalawa mong pagsubok ay
kailangan mong hulihin ang labindalawang maliliit na
mga negrito na aking pawawalan sa laot ng karagatan at
sa huli’y sila ay isisilid mo sa prasko.
Don Juan: Masusunod mahal na hari (bows down and
went out)
Narrator: Nagtagumpay na naman ang prinsepe sa tulong
ni Donya Maria. Sa pagkakita nang mga negrito kay
Prinsesa Maria, sila’y nag unahan na pumasok sa prasko.
Pagkapasok nang huling negrito, agad na isinilid ni
Prinsesa Maria ang takip nang prasko. Si Haring
Salermo, muli, ay hindi makapaniwala sa nangyari…
Narrator: Maraming pagsubok pa ang pinagawa ni
Haring Salermo kay Don Juan. Kabilang na ditto ang
pagpapausog sa bundok, pagpapatayo nang kastillo sa
karagatan, ang pagpapaamo sa isang mabangis na
kabayo na paglaon ay napagalaman ni Don Juan na ang
hari mismo ang kabayo, at ang huli, paghahanap sa
nawawalang singsing ni Haring Salermo. Ang lahat nang
ito’y napagtagumpayan ni Don Juan sa tulong in
Prinsesa Maria…
Sa huling pagkakataon, ipinatawag ni Haring Salermo si
Don Juan upang ibigay sa kanya ang kanyang huling
hamon…
Haring Salermo: Don Juan, anak nang Berbanya, ako’y
iyong pinahanga sa talino’t karunungang iyong
ipinamalas sa akin. Kaya ngayo’y ibibigay ko sa iyo ang
aking huling hamon, sa tatlong silid nay an, iyong piliin
ang iyong pakakasalan!
Don Juan: (thinks. <12345> ) Ang aking pinipili ay ang
silid sa gitna.
(Don Juan points) (Opens door, and hugs Princess
Maria) (Holding hands)
Haring Salermo: Hindi ito maaari! Hindi kita gusto para
sa aking anak. Meron akong kapatid sa englatera, kasing
bata at ganda nya si Maria. Maari kita ipadala doon,
ngunit kung ako’y iyong tatanggihan, marapat lang na
ika’y mamatay!
Donya Maria: Ama, pabayaan mo na kami,
napagtagumpayan ni Don Juan ang iyong mga hamon.
Marapat lang na ika’y sumunod sa inyong napagusapan
Haring Salermo: Hindi!
(Don Juan and Donya Maria fled)
Haring Salermo: Habulin at dakpin sila!
Narrator: Tumakas sina Donya Maria’t Don Juan
papunta sa kaharian nang Berbanya, ngunit sila’y walang
tigil na hinahabol nang kanyang amang malupit kaya’t
napilitan si Donya Maria na gamitin ang kanyang
mahika. Kanyang itinaas ang kanyang kamay at kaagad
nagkaroon nang isang malawag na karagatan na
namamagitan kita Donya Maria’t Don Juan kay Haring
Salermo. Sa ganitong sitwasyon ay isinumpa ni Haring
Salermo sina Donya Maria’t Don Juan…
Haring Salermo: Kayong dalawa’y hindi
magkakatuluyan. Pagdating ni Juan sa kanyang bayang
sinilangan, si Maria’y makakalimutan at sa iba
papakasal!
Narrator: Makalipas ang maraming araw, si Haring
Salermo ay nagkasakit at tuluyan nang namatay. Ang
buong bayan ay nagluksa, naghihintay sa pagdating nang
bagong Hari’t reyna…
Scene 22
(Nayon)
Narrator: Matapos ang matagal na habulan, Arsobispo: Don Juan, matatanggap mo ba si Donya
pansamantalang itinigil ni Don Juan sa isang nayon si Maria bilang iyong asawa?
Donya Maria. Don Juan: Opo.
Don Juan: Mahal ko, ako’y babalik muna sa Berbanya Arsobispo: Don Pedro, matatanggap mo ba si Donya
upang magbigay alam sa lahat na tayo’y magpapakasal. Leonora bilang iyong asawa?
Babalikan kita’t pangako’y hindi kita malilimutan… Don Pedro: Opo.
Donya Maria: Mag-ingat mahal, ako’y maghihintay sa Arsobispo: Don Pedro, tanggapin mo itong setro’t
iyong pagbabalik… korona bilang bagong hari ng Berbanya at Donya
Don Juan: Pangako… Leonora, tanggapin mo itong dyadema bilang simbolong
ikaw na ang bagong reyna ng Berbanya.
Scene 23 Kayo Haring Pedro’t Reyna Leonora, at Don Juan at
(Palace) Donya Maria Blanca simual ngayo’y mag-kabiyak
habang buhay at magpakailanman!
Narrator: Ngunit dahil sa sumpa ni Haring Salermo, Tao: Mabuhay ang bagong ikinasal! Mabuhay!
nakalimot si Don juan sa kanyang pangako kay Donya Don Juan: Mahal kong ama, ina at ang aking mga
Maria… kapatid, kami ni Maria ay uuwi na sa Cristalinos upang
Don Fernando: Don Juan anak, matagal kitang hinanap. doon manirahan at mamuno ng mapayapa.
(hugs) Don Juan at Donya Maria: Paalam sa inyong lahat!
Don Juan: Ama. (hugs) Narrator: Naiwan ang Berbanya sa pamumuno ni Don
Donya Leonora: Don Juan, aking mahal! (hug) Ako’y Pedro at nagbalik naman sina Don Juan at Donya Maria
maligaya’t ikaw ay bumalik para sa akin…Amang hari, sa Kaharing Cristalinos upang doon magsimula ng
ako po’y magpapakasal kay Don Juan. Siya po ang aking bagong buhay…
tunay na mahal.
Don Fernando: Kung ganon ay kayo ay aking ikakasal sa Pinamunuan nila ang kaharian nang Cristalinos nang
makalawa nang linggong ito! mapayapa kaya’t ‘di nagtagal ay minahal sila nang mga
Narrator: Habang nagsasaya ang bayan nang Berbanya, tao rito. At dyan nagtatapos ang makulay na buhay nang
may isang puso ang tumatangis dahil sa hinagpis… tatlong magkakapatid. Ginawang posible ang
pagtatanghal na ito sa tulong nang ating mga kaibigan
Scene 24 mula sa ikaunang taon, pangkat Attalia at Arimathea.
(Palace) Maraming salamat po at magandang gabi/umaga/hapon
sa inyo.
Narrator: Nagsadya sa palasyo si Donya Maria sakay
ang isang magarang karosa at suot ang isang kasuotang
pang emperatris, at siya ay naghanda ng palabas tungkol
sa pag-iibigan nila ni Don Juan upang muli siyang
maalala nito.
Donya Valeriana: Maligayang pagdating, Emperatris.
Anong galak naming at kayo’y naparito. Ano ang aming
maipaglilingkod sa inyo?
Donya Maria: Ako’y nandito upang maghandog nang
munting palabas para sa ikakasal na magkasintahan dito
sa palasyo. (Brings out bottle, and the play starts)
Narrator: Sa bawat palo nang negrito sa kasama nitong
negrito, si Don Juan ang nasasaktan, ngunit kahit anong
sakit ay wala pa rin syang maalala…
Kalaunan, nang makita ang pagtangis ni Donya Maria ay
biglang nagbalik sa alaala ni Don Juan ang kanyang
sumpa kay Donya Maria. Nabali nila ang sumpa ni
Haring Salermo!
Don Juan: Maria… ikaw nga mahal ko! (hugs)
Donya Leonora: Hindi! Hindi ito maari! Don Juan,
sinabi mo sa akin na ako lamang ang iyong mahal.
Don Juan: Leonora, sana’y iyong maintindihan na dati
iyon, pero ang aking tunay na sinisinta ay si Maria.
(looks at Haring Fernando and Archbishop) Ama at
Dakilang Arsobispo, pahintulutan mo nawa kami ni
Mariang aking sinisinta na magpakasal ngayon din.

(Archbishop and the king talk)

Don Fernando: Ako at ang Arsobispo’y nagkasundo. Si

Don Pedro’y ikakasal kay Donya Leonora at si Don Juan
ay para kay Donya Maria.

Donya Leonora: O’ Don Juan, kung saan ka masaya,

doo’y masaya na rin ako. Aking ikinatutuwa na ika’y
magpapakasal sa iyong tunay na sinisinta. (looks at
Donya Maria) Maria, alagaan mo sana si Juan kong
mahal. Alagaan nyo ang isa’t isa at mamuhay nang
payapa…

Donya Maria: Maraming salamat, Leonora. (hugs

Leonora)