IBONG ADARNA”

Scene 1
(Palace)
Narrator: Sa isang payapang kaharian na ang ngalan ay Berbanya,
namumuno ang isang magaling at maginoong hari, Si Haring Fernando.
Kasama nyang namumuno ang kanyang kabiyak na si Reyna Valeriana,
isang mapagmahal at minamahal na reyna nang Berbanya. Silang dalawa ay
biniyayaan nang tatlong binatang matitikas na sa paglaon nang panahon ay
naging mga pantas. Si Don Pedro na panganay ay may tindig na pagkainam,
si Don Diego naman ay malumanay habang si Don Juan naman ay may
pusong ginintuan.
Don Fernando: Ngayo’y panahon na upang kayong tatlo ay mamili sa
dalawa. Kayo ba ay magpapari, o magrereyno at mamumumno sa
kaharian nang Berbanya? Don Pedro, Diego at Juan: Ang paghawak ng
kaharia’t bayan upang mga ito’y paglingkuran ay aming naiibigan.
Don Fernando: (cries proudly) Ipinapagmalaki ko kayo mga anak…
Mabuhay ang tatlong prinsipe! (MABUHAY!)
Scene 2
(Don Fernando’s room)
Narrator: Isang gabi nang mahimbing na natutulog si Don Fernando,
napanaginipan niyang kanyang bunsong anak na si Don Juan. Diumano,
ito’y nililo at pinatay ng dalawang tampalasan.
(a short re-enactment of the king’s dream) (Sa sususnod na araw)… (Don
Fernando’s wife and sons worriedly gathered to see the ill king)
Donya Valeriana: Naku, mahal ko, ano ba ang nangyari sa iyo? (looks at
husband sadly)
Manggagamot: Sakit mo po, Haring Mahal ay bunga ng pangimpan, mabigat
man at maselan, may mabisang gamutan. May isang ibon na ang pangalan
ay Adarna, pag ito’y narinig mong kumanta, ang sakit mo ay mawawala. Ito
ay tumatahan sa kabundukang Tabor kung saan makikita ang Piedras
Platas, punong tirahan ng ibong Adarna.
Don Fernando: Pedro, anak, hanapin mo ang ibong adarna para ako’y
gumaling na. Huwag mong dalhin ang iyong kabayo sa paglalakbay sapagkat
ito’y…. Sundin mo ako.
Scene 3
(Mountain)
Narrator: Sa kasamaang palad, sumuway sa utos ni Don Fernando si Don
Pedro. Siya’y nagdala nang kabayo papunta sa kabundukan nang Tabor.
Siya’y naglakbay sa kabundukan na higit sa tatlong buwan bago narating
ang Bundok Tabor kung saan makikita ang Piedras Platas, punong tirahan
ng ibong Adarna, siya ay dumaan sa mga iba’t ibang pahamak sa kanyang
paglalakbay upang makuha lang ang lunas para sa kanyang amang mahal .
Don Pedro: (Climbs Tryingly) Malas naman nito, namatay ang kabayo ko…
Narrator: Hanggang sa…
Don Pedro: Natanaw ko na ang Piedras Platas… Ang ganda ng kapaligiran
lalong-lalo na ang punongkahoy na ginto… (Breathing Heavily)…(Walks
toward the tree)….(sits under the tree)(Ibong Adarna came, lands on the tree
and begins to sing)
Don Pedro: (yawns, (count1234 silently) and sleeps) (Ibong adarna drops on
Don Pedro) (Don Pedro becomes stone)
Scene 4
(Palace)
Narrator: Nainip ang mga tao sa kaharian sa tagal ng paghihintay kay Don
Pedro kaya minabuting hanapin naman ito ni Don Diego. Mga tao (group of
commoners): Nasaan na kaya si Don Pedro? May pag-asa pa ba kayang
gumali ang mahal na hari? Don Diego, matagal na tayong naghihintay para
sa pagbabalik ng iyong nakatatandang kapatid na si Don Pedro kaya
panahong ika’y pupunta sa bundok ng Tabor upang hanapin ang iyong
kapatid at ang Ibong makapaggagaling sa iyong ama
Don Diego: (confidently says): Hindi ko po kayo bibiguin… Kayang-kaya ko
ito.
Scene 6
(Mountain)
Narrator: Naglakbay si Don Diego patungo sa bundok Tabor na hindi
nagpaalam sa kanyang mga magulang. Inabot ng limang buwan ang
paglalakbay ni Don Diego bago nakarating sa patutunguhan. Dumaan muna
siya sa hirap bago nakarating sa Piedras Platas.
Don Diego: Ano bang laking hiwaga, punong ganda’y nakakaakit sa mata!…
Lumalalim na ang gabi, ako’y mamahinga muna(sits
on a rock). (Ibong Adarna comes and sings)
Don Diego: (sleeps) (Ibong Adarna drops on the prince, then he becomes a
rock.)
Narrator: Tulad rin sa nangyari kay Don Pedro’y naging bato din si Don
Diego.
Scene 7
(King’s room)
Donya Valeriana: (paces back and forth) Mahal ko, masama ang kutob ko sa
nangyayari kina Don Pedro’t Don Diego. Ano ba ang dapat gawin natin?
(worried)
Don Fernando: (looks at Don Juan) Anak, ikaw nalang ay ang aking pag-
asang ako’y gumaling na sa pamamagitan ng paghahanap sa mahiwagang
Ibong Adarna.
Don Juan: Ama, gagawin ko po ang aking makakaya… Paalam po sa inyo.
(walks out of the king’s room)
Scene 8
(Mountain)
Narrator: Masakit man sa kalooban nina Don Fernando’t Donya Valeriana na
mawalay ang pinakamamahal nilang anak ay walasilang magawa dahil sa
paghahangad ni Don Juan. Kababaan ng loob at pagpapala ng Diyos ang
tanging naging baon niya sa kanyang paglalakbay. (Don Juan tryingly hikes)
Ermitanyo: Tulungan mo ako, ako’y gutom na gutom…
Don Juan: (Gets bread) Ito ho, isang tinapay na baon para sa aking
paglalakbay.
Ermitanyo: Salamat! Ano po ba ang aking ipaglilingkod ko sa iyo?
Don Juan: Paano ko po makukuha ang Adarnang napakaganda?
Ermitanyo: Pagdating mo sa punon nang Piedras Platas, ika’y pumunta sa
isang dampang maliit. Ika’y kumatok at ang iyong kasaguta’y masasagot.
Don Juan: Maraming salamat po.
Ermitanyo: (Holds Don Juan) Ako’y may isa pang bilin, isapuso mo ang pag-
iingat, upang ika’y hindi maging isang buhay na bato. Tanggapin mo itong
tinapay bilang aking pasasalamat.
Don Juan: Hindi ko maaring bawiin ang isang bagay na akin
nang ibinigay. (Refuses the bread) Paalam.. (Hermit disappears)
Narrator: Nagdaan pa ang ilang oras bago nya matunton ang punong
kanyang hinahanap…
Don Juan: (See Piedras Platas with amazement then sees a small house and
knocks)
Ermitanyo: Tumuloy ka, halika’t sumalo sa akin sa pagkain.
Don Juan: May isang matandang ermitanyo ang nakapagsabi sa akin na
ako’y pumaroon ditto upang ika’y tanungin.
Ermitanyo: Ano ba ang aking maipaglilingkod sa iyo?
Don Juan: (sits down) Ang aking ama po’y may sakit at ang tanging lunas
lamang ay ang Ibong Adarna.
Ermitanyo: Don Juan, ang Ibong Adarna ay may engkanto na wala pang
tumatalo.
Don Juan: Titiisin ko ang lahat para lang gumaling ang aking ama.
Ermitanyo: Ang punungkahoy na makinang na iyo nang naraanan, ay doon
nga namamahay ang Ibong Adarna. Ang ibon ay dumadating sa hatinggabi,
kumakanta ito ng malambing at magpapalit ng itsura ng balahibo hanggang
ika’y aantokin. Bawat kantang pakinggan ang palad mo ay sugatan, saka
agad mong pigaan ng dayap ang hiwang laman kung hindi mo ito magagawa,
ikaw ay magiging bata katulad ng iyong mga kapatid na sina Don Pedro’t
Don Diego. Dalhin mo rin itong gintong sintas, itali mo pagkahawak sa Ibong
Adarna.
Don Juan: (Saw the bread) Ikaw ba ay isang diyos na sikreto? Ikaw ba’y anak
ni Hesus na makapangyarihan, ang mahiwagang ermitanyo!
Ermitanyo: (small smile) Don Juan, ika’y humayo na sapakat ito’y oras na
ng pagdating ng Ibong Adarna.
Narrator: Nang nakarating na si Don Juan sa Piedras Platas, sinunod niya
ang ipinayo ng matandang ermitanyo.
Don Juan: Nandito na ang ibon… (Bird sing and changed color)
Don Juan: (does the things that the hermit said and then gets the bird with
the rope) Ngayong nasa akin na ang Ibong Adarna, panahon nang aking
iligtas ang aking mga kapatid.
Ermitanyo: (appears) Iyang banga ay kunin mo, punin mo ng tubig at
dahan-dahan mong ibuhos sa dalawang bato. Don Pedro’t Don Diego: (hugs
Don Juan) Salamat at kami’y binuhay mo…
Ermitanyo: Maghanda kayo sapagkat kayo’y uuwi na. Mag-ingat kayo…Don
Pedro, Diego’t Juan: Salamat po. Hanggang sa muli… (wave at the hermit)
Narrator: Pauwi na ang tatalo sa kaharian, isang masamang balakin ang
nabuo sa isipan ng nakatatandang kapatid na sinang-ayunan sa bandang
huli ng ikalawang kapatid.
Don Pedro: Bugbugin natin si Juan hanggang siya ay masaktan at mamatay.
Nakawin natin ang ibong Adarna, ibigay natin kay ama, ipapagmalaki tayo ni
ama at sa huli’y tayo’y magiging hari ng Berbanya, ang lahat ng
kapangyarihan upang mamuno ay nasa atin sa huli…
Don Pedro and Diego: (punch Don Juan, grabs the ibong adarna and then
run away)
Scene 9
(King’s room)
Don Pedro: Mahal kong ama, kami’y naririto na’t dala ang ibong
makakapaggamot sa iyong karamdaman.
Don Fernando: Nasaan si Don Juan?
Don Diego: Ama, hindi po namin alam kung saan ang aming kapatid. Ngunit
bumalik kami upang kayo ay gamutin. O ibong adarna, ikaw ay kumanta na.
(Ibong Adarna does not sing and turns ugly)
Don Fernando: Ano ang nangyari?!?!
Scene 10
(Mountain and Hermit’s house)
Ermitanyo: (appears and helps Don Juan lie down) Prinsipe, malubha ang
iyong sugat hayaan mong gamutin ko ito.
Narrator: Ilang araw ang nakalipas, maginhawa at handang umuwi na si
Don Juan dahil sa tulong ng Ermitanyo.
Don Juan: Salamat po sa lahat. Ako’y babalik na sa Berbanya. (Shakes the
hermit’s hand)
Scene 11
(King’s room)
Don Juan: Ama, ako’y nandito na…
Don Fernando: Anak ko, ako’y maligaya sapagakat ikaw na ay dumating.
Narrator: Nang nakita ng Ibong Adarna si Don Juan, ito’y biglang kumanta
at gumanda. (Ibong Adarna sings)
Donya Valeriana: Mahal ko, ano na ngayon ang iyong pakiramdam?
Don Fernando: Ako’y bumuti na! Ang ganda ng aking pakiramdam!
Ibong Adarna: Haring Don Fernando,si Don Juan po’y nagtiis ng madlang
hirap, kamatayan ay hinamak at sa utos mo’y tumupad. Siya po’y tinaksil ng
iyong mga anak na sina Don Pedro’t Don Diego.
Don Fernando: Don Pedro’t Don Diego, ano ang pumasok sa inyong isipan at
nagawa niyo ito sa sarili niyong kapatid. Ito’y hindi katanggap-tanggap! Dahil
dyan kayo ay aking tatanggalan nang kapangyarihan dito sa Berbanya at
kayo ay ipapatapon sa malayong lugar!
Don Juan: Ama, huwag na po kayong magalit. Mga kapatid ko’y aking
pinapatawad at sana’y patawarin ninyo po sila ama. Ako ay
nakakasiguradong hindi na muli sila gagawa nang anumang bagay na hindi
kanais-nais.
Don Fernando: (nag-isip) Dahil sa iyong kahilingan anak, Don Pedro, Don
Diego, kayo ay aking pinapatawad. Pero sa susunod na mangyari ito,
kamatayan na ang hatol ko.
Narator: Napagkasunduan nang magkakapatid na babantayan nila ang
Adarna. Tig-tatatlong oras sila sa pagbabantay. Maayos na sana ang lahat,
pero… (Don Juan sleeps)
Don Pedro: Diego, halika’t sabay tayong magbantay nitong ibong Adarna.
Gisingin mo si Don Juan pagdating dito ay iwa’t huwag mo siyang halinhan.
Don Diego: At paano naman siya tatanod nang makalawa?
Don Pedro: Huwag kang mag-alala’tmay magandang plano ako. (Both exits)
Don Diego: Juan, gumising ka na…
Don Juan: (goes out to see the bird) Hay naku, ang sarap ng tulog ko kagabi,
magpapahinga muna nga ako…(sits on the chair and sleeps)
Don Diego at Pedro: (Sneak towards the room and release the bird)
Narrator: Pagkagising ni Don Juan, tumambad sa kanya ang bukas na
hawla ng Ibong Adarna.
Don Juan: Naku! Nasaan na ang Ibong Adarna?!?! (nag-isip) Gawa na naman
ito nina Don Pedro’t Don Diego, kailangan ko na umalis upang sila’y hindi
maparusahan ni haring ama. (runs away)
Narrator: Bago mitak ang umaga, si Don Juan ay umalis na upang
pagtakpan ang ginawang kasalanan ng mga kapatid.
Don Fernando: Nasaan na ang Ibong Adarna!?!?!
Don Diego: Ama, hindi po naming alam.
Don Pedro: Ang alam lang naming ay si Don Juan ang huling nagbantay sa
Ibong Adarna….
Don Fernando: Mga anak ko, hanapin ninyo ang inyong bunsong kapatid na
si Don Juan at iuwi ninyo siya dito sa palasyo…
Don Pedro: Ama, huwag po kayong mag-aalala, aming hahanapin si Don
Juan.
Scene 12
(Mountain)
Narrator: Mga bukid, burol at bundok, bawat dako’y sinalugsog upang
hanapin si Don Juan, ngunit sila’y walang nakita.
Don Diego: (stops) Wala, wala si Don Juan…Ako’y pagod na pagod, Nasaan
na kaya siya?
Narrator: Lakad, tanaw at silip ang kanilang ginawa ngunit wala pa rin
nakita si Don Juan. Hanggang sa, nakita na rin nila si Don Juan sa
Armenyang Kabundukan. Itong Bundok ng Armenya’y isang pook na
maganda at napaliligiran ng tanawing kaaya-aya. Sa Armenya tumahan si
Don Juan upang doon pagsisihan ang nagawang pagkukulang
Don Diego: Juan, sa wakas ay natagpuan ka na naming…
Don Pedro: Ang ganda ng lugar na ito, gusto kong tumira dito.
Don Diego: Pedro, ako’y nahihiya na sa ating kapatid na si Juan, ang dami
ng mga masasamang bagay ang ginawa natin sa kanya.
Don Pedro: Ikaw sana’y huwag ganyan, lakasan mo ang iyong loob at ang
kahihiya’y ipaglihim mo kay Juan.( says it to Don Diego silently)Kung ibig
ninyong huwag nang balikan ang ating mga magulang, pabayaan mo na sila
sa Berbanya’t dito na tayo tumira sa Armenya. Tuklasin nating tatlo ang
ating kapalaran sa ibang kaharian.
Narrator: Masaya silang naninirahan sa Armenya, nang ipasyang akyatin
nila ang bundok na hindi pag nila nahahalughog.
Don Juan: Ang balong ito’y may hiwaga, ihugos ninyo ang tali nang dahan-
dahan, huwag ninyong bitawan hanggang aking sasabihin.
Don Diego: Ako’y matanda sa iyo, kaya marapat ay ako ang ihugos muna
ninyo.
Don Pedro: Wala ka ring karapatan, pagkat ako ang panganay.
Don Juan at Don Diego: Kung gayon, ikaw ang mauna at kami nama’y
bahala.
Don Pedro: (Goes inside the well) Hindi ko matagalan ang nakakatakot na
dilim para akong sinasakal. (Goes up)
Don Diego: Ako naman…(Goes down and then goes up) Ang lalim at ang
dilim ng balong ito…
Don Juan: Handa na akong pumasok sa balon (Goes down)
Narrator: Si Don Jua’y walang takot na binaba ang balon.
Don Pedro: Ang tagal naman nitong si Juan!
Don Diego: Ano na kaya ang nangyari sa kanya?
Scene 13
(Inside the well)
Narrator: Nang nakarating si Don Juan sa loob ng balon, siya ay namangha
sa ganda ng palasyong gawa sa ginto at pilak at lalonh-lalo na sa ganda ni
Donya Juana.
Don Juan: (looks around and then sees Donya Juana) O, mahal na prinsesa,
ang ganda mo’y nakakasilaw, gusto kong ipahayag sa iyo ang aking tunay na
pagmamahal.
Donya Juana: Tanggapin mo ang aking puso, pusong iyan pag naglaho’y
nagtaksil ka sa akin.
Don Juan: Hinding-hindi kita pagtataksilan sapagkat ikaw ay ang aking
buhay.
Donya Juana: May isang higanteng nagbabantay sa akin, kailangan mo
siyang matalo bago ako’y mapasayo.
Don Juan: Kung gayon, gagawin mo ang lahat para sa iyo. (Giant appears)
Higante: Sinong hamak na kutong lupa ang nagtangkang ilabas
ang prinsesa! (Saw Don Juan) Hah! Hindi ko na pala kailangan lumabas
upang humanap nang pagkain, ang pagkain na mismo ang lumapit sa akin!
(Don Juan draws his sword and pointed at the giant, angry by what the giant
had said.)
Don Juan: Higante, ika’y manahimik at maghanda na sapagkat dito na
matatapos ang iyong buhay! (charged at the giant. They clashed and the
giant got killed in the process.)
Don Juan: Ngayong natapos ko na ang higanteng bantay, balak kitang iuwi
sa aking kaharian.
Donya Juana: Bago mo gawin iyan, ang hiling ko sana’y iyong iligtas ang
aking kapatid na si Donya Leonora mula sa serpyenteng nagbabantay sa
kanya sa isang palasyo.
Don Juan: Para sa iyo, aking isasakatuparan ang iyong kahilingan. (runs)
Scene 14
(Donya Leonora’s palace)
Donya Leonora: Sino ka ba at ano ang iyong kailangan?
Don Juan: Magandang prinsesa, ako si Don Juan na magliligtas sa iyo laban
sa Serpyenteng nagbabantay sa iyo sa palasyong ito.
Donya Leonora: Walang taong matino ang lalaban sa serpyente na
nagbabantay sa akin. Kung mahal mo pa ang buhay mo, tumakbo ka na
paalis sa palasyong ito.
Don Juan: (Disregards Leonora’s warning and steps forward) Ako’y hindi
natatakot sapagkat alam ko na tama ang aking gagawin. (Shouts) Serpyente!
Lumabas ka at ako’y harapin!
Serpyente: (hisses at Don Juan)
Donya Leonora: Kung ika’y aking hindi mapigilan, tanggapin mo ito, (gives
Don Juan the “Balsamo”), sa bawat ulo na iyong maputol, ibuhos yan upang
tiyak ang iyong pagkapanalo.
Don Juan: Maraming salamat
Serpyente: (Attacks Don Juan) (Don Juan and the serpent fought)
Narrator: Bawat ulong matigpas ni Don Juan ay binubuhusan niya ng
balsamo upang ito’y hindi na muling mabuhay. (Serpent lost all of his heads,
eventually dies)
Donya Leonora: Don Juan, ang iyong tapang at lakas ay aking hinahangaan.
Don Juan: Prinsesa kong mahal, halikana’t umalis na tayo dito. Kumapit ka
sa akin ng mahigpit at pupunta tayo saKaharian ng Berbanya.
Narrator: Umiral na naman ang inggit kina Don Pedro at Don Diego sa
kanilang bunsong kapatid nang muli itong magtagumpay sa
pakikipagsapalaran sa ilalim ng balon. Dagdag pa rito si Leonorang
pagkaganda na bumihag sa puso ni Don Pedro. (Donya Leonora holds Don
Juan tightly)
Narrator: Paalis na sana silang lahat upang magbalik sa Berbanya ngunit…
Donya Leonora: Juan, ang aking singsing ay aking naiwan. Paano na iyan?
Don Juan: Huwag kang mag-alala sapagkat aking kukunin ang iyong
singsing. Babalik rin ako. (Goes down)
Narrator: Dahil sa selos, suklam na suklam si Don Pedro sa kanyang
bunsong kapatid at nagawa niyang….
Don Pedro: (cuts rope)
Donya Leonora: Huwag!
Don Juan: (falls down and screams)
Narrator: Hinimatay si Donya Leonora pero nagpatuloy pa rin sina Don
Pedro’t Don Diego sa kaharian ng Berbanya na kasama ang magkapatid na
prinsesa.
Scene 15
(Palace)
Don Fernando: Mga anak! (hugs sons) Matagal ko kayong hinintay,
natagpuan ba ninyo si Juan?
Don Pedro: Ama, walang burol, nayo’t bundok na di naming nahalughog,
siniyasat naming ang bawat tumok, sapa, batis at ilog, ngunit hindi po
naming nakita ang iyong minamahal na si Don Juan.
Donya Valeriana: Nasaan na kaya ang aking minamahal na Juan?
Don Fernando: Hindi ito maaari… (frowns) (says silently)
Don Diego: Ama, sila po’y magkapatid na prinsesang sa balon po tumitira,
sila’y aming niligtas mula sa kapahamakan.
Don Pedro: Si Leonora ang aking minamahal at si Don Diego’y nais ikasal
din kay Donya Juana.
Donya Leonora: (Startled, then knelt in front of the king, crying) Haring
mahal, hiling ko pong ipagpaliban muna ang kasal ng pitong taon sapagkat
ito ay aking panata na mamuhay mag-isa simula noong mamatay ang aking
mga magulang.
Don Fernando: Ang iyong kahilingan Donya Leonora ay aking tinatanggap.
Ikaw naman, Donya Juana, maghanda ka na’t sa ika-siyam na araw ay ika’y
ikakasal kay Don Diego. Mga kawal, ituro nyo kay Donya Leonora’t Donya
Juana ang silid na kanilang titirhan.
Scene 16
(Donya Leonora’s room)
Donya Leonora: (Summons her wolf) Aking alaga lobo, puntahan mo si Don
Juang aking giliw at siya’y gamutin. Siguraduhing sya’y nasa mabuting
kalagayan bago umalis. O, lobo, ika’y humayo na’t magmadali, upang siya’y
iyong maabutan. (Wolf leaves) (Donya Leonora cries)
Scene 17
(Mountain)
Narrator: Nanumbalik ang lakas ni Don Juan, matapos siyang gamutin ng
lobong alaga ni Leonora.Nang naging mabuti ang pakiramdam ni Don Juan,
siya’y iniwanan na.
Ibong Adarna: Mahal na prinsipe, hanapin mo si Maria Blanca sa kahariang
Cristalinos at kalimutan mo na si Donya Leonora. Ang payo ko ay para rin sa
iyong ikakabuti… (flies away) (Man goes to Don Juan)
Don Juan: Ginoo, ako’y iyong tulungan. Nais ko sana maglakbay patungo sa
kaharian nang Reyno Christalinos, ngunit aking hindi malaman kung ito’y
naroon.
Lalaki: Ang bundok na iyong paruroonan ay nasa ikapitong hanay. Doon ay
may ermitanyong sasalubong sa iyo, ang baro na ito’y ipakita mo sa kanya.
(gives the barong) Kaya humayo ka na’t baka ikaw ay didilimin sa daan.
Don Juan: Salamat po.
Scene 18
(Palace)
Don Pedro: (knocks on Leonora’s door) Leonora, aking giliw, paki-usap
buksan mo ang pinto.
Donya Leonora: (crying) Ika’y hindi ko matatanggap bilang aking kabiyak!
Ako ay maghihintay kay Don Juan na aking tunay na mahal!
Don Pedro: Kahit ilang taon pa dumaan, ako’y maghihintay na tanggapin mo
rin ang aking pagmamahal… (walks away sadly)
Scene 19
(Mountain)
Ermitanyo: Umalis ka dito! Layuan mo ako, hindi ako tumatanggap nang
mga istrangero!
Don Juan: Ginoo, ako’y may ibibigay sa inyo (gives the baro)
Ermitanyo: (Cries) Ako’y nagagalak na aking nakita ang baro na ito. Patawad
sa aking inasal, ano po ba ang maipaglilingkod ko sa iyo?
Don Juan: Marangal na Ermitanyo, saan ko ba matatagpuan ang kaharian
ng Reyno de los Cristales?
Ermitanyo: Ah, ang kaharian na walang kasing ganda!. (Whistles) Kaibigang
agila, maari mo bang dalhin ang ating kaibigan sa Reyno de los cristales?
Agila: Masusunod ginoong ermitanyo.
Scene 20
(Lake)
Narrator: Narating ni Don Juan ang kahariang Cristalinos sa tulong ng
agilang alaga ng ermitanyo. Unang pagkakita ni Don Juan kay Donya Maria
Blanca ay nabihag na ang kanyang puso. Nang pagligo nang marikit na
prinsesa, agad nyang kinuha ang damit nito at niyakap na waring isang
sanggol.
Donya Maria: Sinong lapastangan ang kumuha nang aking damit! Sa oras
na malaman ko kung sino ka, humanda ka sa parusa na ibibigay nang aking
amang hari!
Narrator: Lumabas na nang kusa si Don Juan mula sa kanyang
pinagtataguan
Don Juan: Mahal na prinsesa, ako sana’y patawarin mo sa aking nagawang
kasalanan. Handa kong tanggapin ang parusang iyong ipapataw sa akin.
Narrator: Nahabag naman ang kalooban nang prinsesa dahil sa ginawang
pagpapakumbaba ni Don Juan, at kanya naman itong pinatawad.
Donya Maria: Maginoong prinsipe, ika’y tumayo na sapagkat ika’y aking
pinapatawad. Ngunit ika’y magtapat sa akin, saanong bayan ka nagmula?
Don Juan: O, bathalang walang kasing ganda, kometang tumapak
sa lupa. Ako’y si Don Juan na anak nang Berbanya. Ikaw marahil si Donya
Maria, ang mutya nang Cristalinos?
Donya Maria: Ako nga si Donya Maria, ang anak hari ditto sa cristalinos, si
Haring Salermo. (gets her clothes and wore it)
Narrator: Nang matapos magbihis si Donya Maria, kanyang ipinasyal si Don
Juan sa kaharian nang Cristalinos. At sa kalagitnaan nang kanilang
paglilibot-libot, sinabi ni Don Juan ang kanyang pakay…
Don Juan: O, Prinsesa Maria, unang tingin ko palang sa iyo, ako’y nabihag
mo nang totoo. Ang aking pag-ibig sa iyo ay lubos at walang hanggang. Ito
sana’y iyong tanggapin.
Donya Maria: Don Juan, ang aking nararamdaman sa iyo ay ganun din.
Ngunit kailangan mo muna dumaan sa mga pagsubok ni ama. (points at a
statue) Iyan ang mga taong nagtangkang ako’y pakasalan, pero hindi nila
natalo si ama sa talino at karunungan, kaya’t sila’y naging mga bato!
Don Juan: (rose from his seat) Kahit anong pagsubok ay aking haharapin
upang ika’y aking makasama.
Donya Maria: Kung ganon ay ika’y maghanda sapagkat papatawag ka ni
ama. Lagi mong tandaan na ako’y sa tabi mo lamang, handing umagapay sa
iyo…
Scene 21
(Haring Salermo’s palace)
Narrator: At pinatawag ni Haring Salermo si Don Juan sa kanyang palasyo…
Don Salermo: Ano ang iyong pangalan, nasaan ka nanggaling at ano ang
iyong sadya?
Don Juan: Mahal na hari, ang ngalan ko po ay Don Juan, ako’y nanggaling
sa kaharian ng Berbanya at nandito po ako upang magpahayag ng pag-ibig
sa iyong mahal na anak na si Donya Maria Blanca.
Don Salermo: Hmmm… matagal-tagal na rin nung huling may nagtangkang
kunin ang kamay nang aking mahal na anak. Siguro naman ay alam mo na
ang mangyayari, Prinsipe Juan?
Don Juan: Ako’y inyong hahamunin sa labanan nang talino at karunungan,
kapag ako’y nagtagumpay ay ibibigay mo sa akin ang aking mahal na
prinsesa, at kung hindi, ako’y mamamatay….
Don Salermo: Kung gayo’y ihanda mo ang iyong sarili, sapagkat ito ang
aking unang pagsubok… Ang unang hiling ko ay dapat mong patagin ang
bundok upang pagtaniman ng trigo, patubuin mo ito, pagkatapos ay anihin
at sa aking paggising dapat may tinapay na nakahain sa aking tabi.
Don Juan: Masusunod mahal na hari. (Bows down went out)
Narrator: Ang unang hiling ng hari ay nagtagumpay sa tulong ng
kapangyarihan ni Donya Maria Blanca. Pagkagising ni Haring Salermo,
tumambad sa kanya ang isang platito na puno nang tumpok-tumpok na
tinapay. Agad niyang ibinigay ang pangalawang hamon kay Don Juan.
Haring Salermo: Ang pangalawa mong pagsubok ay kailangan mong hulihin
ang labindalawang maliliit na mga negrito na aking pawawalan sa laot ng
karagatan at sa huli’y sila ay isisilid mo sa prasko.
Don Juan: Masusunod mahal na hari (bows down and went out)
Narrator: Nagtagumpay na naman ang prinsepe sa tulong ni Donya Maria.
Sa pagkakita nang mga negrito kay Prinsesa Maria, sila’y nag unahan na
pumasok sa prasko. Pagkapasok nang huling negrito, agad na isinilid ni
Prinsesa Maria ang takip nang prasko. Si Haring Salermo, muli, ay hindi
makapaniwala sa nangyari…
Narrator: Maraming pagsubok pa ang pinagawa ni Haring Salermo kay Don
Juan. Kabilang na ditto ang pagpapausog sa bundok, pagpapatayo nang
kastillo sa karagatan, ang pagpapaamo sa isang mabangis na kabayo na
paglaon ay napagalaman ni Don Juan na ang hari mismo ang kabayo, at ang
huli, paghahanap sa nawawalang singsing ni Haring Salermo. Ang lahat
nang ito’y napagtagumpayan ni Don Juan sa tulong ni Prinsesa Maria…Sa
huling pagkakataon, ipinatawag ni Haring Salermo si Don Juan upang ibigay
sa kanya ang kanyang huling hamon…
Haring Salermo: Don Juan, anak nang Berbanya, ako’y iyong pinahanga sa
talino’t karunungang iyong ipinamalas sa akin. Kaya ngayo’y ibibigay ko sa
iyo ang aking huling hamon, sa tatlong silid nay an, iyong piliin ang iyong
pakakasalan!
Don Juan: Ang aking pinipili ay ang silid sa gitna. (Don Juan points) (Opens
door, and hugs Princess Maria) (Holding hands)
Haring Salermo: Hindi ito maaari! Hindi kita gusto para sa aking anak.
Meron akong kapatid sa englatera, kasing bata at ganda nya si Maria. Maari
kita ipadala doon, ngunit kung ako’y iyong tatanggihan, marapat lang na
ika’y mamatay!
Donya Maria: Ama, pabayaan mo na kami, napagtagumpayan ni Don Juan
ang iyong mga hamon. Marapat lang na ika’y sumunod sa inyong
napagusapan
Haring Salermo: Hindi! (Don Juan and Donya Maria fled)
Haring Salermo: Habulin at dakpin sila!
Narrator: Tumakas sina Donya Maria’t Don Juan papunta sa kaharian nang
Berbanya, ngunit sila’y walang tigil na hinahabol nang kanyang amang
malupit kaya’t napilitan si Donya Maria na gamitin ang kanyang mahika.
Kanyang itinaas ang kanyang kamay at kaagad nagkaroon nang isang
malawag na karagatan na namamagitan kita Donya Maria’t Don Juan kay
Haring Salermo. Sa ganitong sitwasyon ay isinumpa ni Haring Salermo sina
Donya Maria’t Don Juan…
Haring Salermo: Kayong dalawa’y hindi magkakatuluyan. Pagdating ni Juan
sa kanyang bayang sinilangan, si Maria’y makakalimutan at sa iba
papakasal!
Narrator: Makalipas ang maraming araw, si Haring Salermo ay nagkasakit at
tuluyan nang namatay. Ang buong bayan ay nagluksa, naghihintay sa
pagdating nang bagong Hari’t reyna…
 Scene 22
(Nayon)
Narrator: Matapos ang matagal na habulan, pansamantalang itinigil ni Don
Juan sa isang nayon si Donya Maria.
Don Juan: Mahal ko, ako’y babalik muna sa Berbanya upang magbigay alam
sa lahat na tayo’y magpapakasal. Babalikan kita’t pangako’y hindi kita
malilimutan…
Donya Maria: Mag-ingat mahal, ako’y maghihintay sa iyong pagbabalik…
Don Juan: Pangako…
Scene 23
(Palace)
Narrator: Ngunit dahil sa sumpa ni Haring Salermo, nakalimot si Don juan
sa kanyang pangako kay Donya Maria…
Don Fernando: Don Juan anak, matagal kitang hinanap. (hugs)
Don Juan: Ama. (hugs)
Donya Leonora: Don Juan, aking mahal! (hug) Ako’y maligaya’t ikaw ay
bumalik para sa akin…Amang hari, ako po’y magpapakasal kay Don Juan.
Siya po ang aking tunay na mahal.
Don Fernando: Kung ganon ay kayo ay aking ikakasal sa makalawa nang
linggong ito!
Narrator: Habang nagsasaya ang bayan nang Berbanya, may isang puso ang
tumatangis dahil sa hinagpis…
Scene 24
(Palace)
Narrator: Nagsadya sa palasyo si Donya Maria sakay ang isang magarang
karosa at suot ang isang kasuotang pang emperatris, at siya ay naghanda ng
palabas tungkol sa pag-iibigan nila ni Don Juan upang muli siyang maalala
nito. Maligayang pagdating, Emperatris. Anong galak naming at kayo’y
naparito. Ano ang aming maipaglilingkod sa inyo?
Donya Maria: Ako’y nandito upang maghandog nang munting palabas para
sa ikakasal na magkasintahan dito sa palasyo. (Brings out bottle, and the
play starts)
Narrator: Sa bawat palo nang negrito sa kasama nitong negrito, si Don Juan
ang nasasaktan, ngunit kahit anong sakit ay wala pa rin syang maalala.
Kalaunan, nang makita ang pagtangis ni Donya Maria ay biglang nagbalik sa
alaala ni Don Juan ang kanyang sumpa kay
Donya Maria. Nabali nila ang sumpa ni Haring Salermo!
Don Juan: Maria… ikaw nga mahal ko! (hugs)
Donya Leonora: Hindi! Hindi ito maari! Don Juan, sinabi mo sa akin na ako
lamang ang iyong mahal.
Don Juan: Leonora, sana’y iyong maintindihan na dati iyon, pero ang aking
tunay na sinisinta ay si Maria. (looks at Haring Fernando and Archbishop)
Ama at Dakilang Arsobispo, pahintulutan mo nawa kami ni Mariang aking
sinisinta na magpakasal ngayon din.
(Archbishop and the king talk)
Don Fernando: Ako at ang Arsobispo’y nagkasundo. Si Don Pedro’y ikakasal
kay Donya Leonora at si Don Juan ay para kay Donya Maria.
Donya Leonora: O’ Don Juan, kung saan ka masaya, doo’y masaya na rin
ako. Aking ikinatutuwa na ika’y magpapakasal sa iyong tunay na sinisinta.
(looks at Donya Maria) Maria,alagaan mo sana si Juan kong mahal. Alagaan
nyo ang isa’t isa at mamuhay nang payapa…
Donya Maria: Maraming salamat, Leonora. (hugs Leonora)
Arsobispo: Don Juan, matatanggap mo ba si Donya Maria bilang iyong
asawa?
Don Juan: Opo.
Arsobispo: Don Pedro, matatanggap mo ba si Donya Leonora bilang iyong
asawa?
Don Pedro: Opo.
Arsobispo: Don Pedro, tanggapin mo itong setro’t korona
bilang bagong hari ng Berbanya at Donya Leonora, tanggapin
mo itong dyadema bilang simbolong ikaw na ang bagong reyna
ng Berbanya. Kayo Haring Pedro’t Reyna Leonora, at Don Juan at Donya
Maria Blanca simual ngayo’y mag-kabiyak habang buhay at
magpakailanman!

Tao: Mabuhay ang bagong ikinasal! Mabuhay!

Don Juan: Mahal kong ama, ina at ang aking mga kapatid, kami ni Maria ay
uuwi na sa Cristalinos upang doon manirahan at mamuno ng mapayapa.

Don Juan at Donya Maria: Paalam sa inyong lahat!

Narrator: Naiwan ang Berbanya sa pamumuno ni Don Pedro at nagbalik

naman sina Don Juan at Donya Maria sa Kaharing Cristalinos upang doon
magsimula ng bagong buhay…Pinamunuan nila ang kaharian nang
Cristalinos nang mapayapa kaya’t ‘di nagtagal ay minahal sila nang mga tao
rito. At dyan nagtatapos ang makulay na buhay nang tatlong magkakapatid.