Professional Documents
Culture Documents
вода
вода
Во најчеста употреба, водата се јавува во течна агрегатна состојба, но таа има и цврста
состојба (мраз) и гасна агрегатна состојба (водни испарувања или пареа). Водата покрива 71%
од површината на планетата Земја.[2] На Земјата, најчесто се наоѓа во океаните и другите
големи водни тела, со 1,6% вода под површината во водоносни слоеви и 0,001% во воздухот
како пареа, облаци (оформени од цврсти и течни водни честички кои лебдат во воздухот) и
кондензација.[3] Океаните содржат 97% од површинската вода, ледниците и
поларните ледени покривки 2,4% и другите површински води како реки, езера и езерца 0,6%.
Многу мала количина од Земјината вода се содржи во биолошките тела и во вештачки
изработените производи.
Чистата, свежа вода за пиење е неопходна за човекот и другите форми на живот. Пристапот до
безбедна вода за пиење во последнава декада сигурно и значително се подобрува скоро во
секој дел на светот. Постои јасна врска меѓу пристапот до безбедна вода за пиење и БДП по
глава на жител.[4] Но, некои набљудувачи предвидуваат дека до 2025 повеќе од половина
од светското население ќе се соочи со ранливост поврзана со вода.[5] Во извештај од ноември
2009 се предвидува дека до 2030, во некои региони на светот кои се во развој, побарувачката
за вода ќе ги надмине резервите за 50%.[6] Водата има важен дел во светската економија,
бидејќи функционира како растворувач за голем број различни хемиски материи и го олеснува
индустриското ладење и транспорт. Приближно 70% од свежата вода се користи
во земјоделството.[7]
Судар со капка вода предизвикува нагорен повратен млаз опкружен со капиларни бранови
Водата е хемиска супстанца со хемиска формула H2O: еден молекула вода содржи два атома
на водород, ковалентно поврзани со еден атом на кислород.
Во природата, водата се јавува во трите агрегатни состојби и на Земјата може да заземе многу
различни форми, како што се водните испарувања и облаците на небото, морската вода и
сантите мраз во поларните океани, ледниците и реките во планините и течноста во земјините
водоносни слоеви.
Водата е проѕирна и поради тоа водните растенија можат да живеат во неа бидејќи сончевата
светлина може да стигне до нив. Само силна УВ светлина се впива во помал интензитет.
Секое водородно јадро е поврзано со централниот кислороден атом со пар електрони кои се
заеднички. Хемичарите овој зеднички пар електрони го нарекуваат ковалентна хемиска врска.
Во формулата H2O, само два од шесте кислородни електрони од надворешната обвивка се
употребуваат за оваа намена, оставајќи четири електрони кои се поделени во два пара
слободни електрони. Четирите пара електрони кои го опкружуваат кислородот имаат склоност
да се наредат што подалеку меѓусебе за да се намали одбивноста помеѓу овие облаци од
негативен напон. Ова најчесто резултира со тетраедална геометрија во која аголот меѓу
паровите електрони (од таму Н–О–Н е агол на поврзување) е 109,5°. Но, бидејќи двата пара
слободни електрони остануваат поблиску до кислородниот атом, овие употребуваат поголемо
одбивање против двата ковалентни споени пара, со што ги туркаат двата водородни атоми
поблиску еден до друг. Како резултат на тоа се добива искривен тертаедарен поредок во кој Н-
О-Н аголот е 104,5°[10]
Водата го има највисокиот специфичен топлински капацитет од која било позната супстанца
после амониумот, како и висока топлина на испарување (40.65 kJ•mol−1), што се резултат на
многубројните водородни врски меѓу молекулите. Овие две невообичаени својства и
дозволуваат на водата да ја регулира Земјината клима со придушување на големи промени во
температурите.
Како оксид на водородот, водата се формира кога водородот или водородните соединенија
горат или реагираат со кислород или кислородни соединенија. Водата не е гориво, таа е краен
продукт на согорување на водородот. Енергијата потребна да се подели водата во водород и
кислород со електролиза или на друг начин, е поголема од енергијата која се испушта кога
водородот и кислородот повторно се спојуваат.[12]