Professional Documents
Culture Documents
Ikaanim Na Modyul
Ikaanim Na Modyul
Ikaanim na Modyul
“MGA TUNTUNIN SA PAGSULAT NG SANAYSAY”
1. Panimula/Introduksyon-Ito ang pinakamahalagang bahagi ng isang sanaysay sapagkat
ito ang unang tinitingnan ng mga mambabasa, dapat nakapupukaw ng atensyon ang
panimula upang ipagpatuloy ng mambabasa ang pagbasa sa akda.
Paraan ng pagsulat ng Panimula
Pasaklaw na Pahayag – Inuuna ang pinakamahalagang impormasyon hanggang sa
mga maliliit na detalye.
Tanong na Retorikal – isang tanong na tinatanong ang nagbabasa para hanapin ang
sagot sa sanaysay at para isipin niya.
Paglalarawan – pagbibigay linaw at deskripsyon sa paksa
Sipi – isang kopya galing sa ibang mga literaturang gawa gaya ng libro, artikulo at iba
pang sanaysay.
Nakatawag Pansing Pangungusap – isang pangungusap na makakuha ng atensyon ng
nagbabasa.
Kasabihan – isang kasabihan na makakapagbigay ng maikling paliwanag ng iyong
sanaysay
Salaysay – isang paliwanang ng iyong sanaysay.
2. Katawan- Dito nakalagay ang lahat ng mga ideya at pahayag. Sa bahaging ito ng
sanaysay ay makikita ang pagtalakay sa mahahalagang puntos ukol sa tema at nilalaman
ng sanaysay, dapat ipaliwanag nang mabuti ang bawat puntos upang maunawaan ito nang
maigi ng mambabasa.
Paraan ng pagsulat ng Katawan
Pakronolohikal – Nakaayos ayon sa panahon ng pangyayari
Paanggulo – Pinapakita ang bawat anggulo ng paksa.
Paghahambing – Pagkukumpara ng dalawang problema, anggulo atbp ng isang
paksa
Papayak o Pasalimuot – Nakaayos sa paraang simple hanggang komplikado at
vice versa
3. Konklusyon- Dito nakalagay ang iyong pangwakas na salita o ang buod sa sanaysay. Sa
bahaging ito hinahamon ang paraan ng pag-iisip ng mambabasa na maisakatuparan ang
mga tinalakay ng sanaysay
Paraan ng pagsulat ng Wakas
Tuwirang Pagsabi – mensahe ng sanaysay
Panlahat na Pahayag – pinakaimportanteng detalye ng sanaysay
Pagtatanong – winawakas ang sanaysay sa pamamagitan ng isang retorikal na
tanong
Pagbubuod – ang buod ng iyong sanaysay
https://www.academia.edu/31342239/MGA_TUNTUNIN_SA_PAGSULAT_NG_SANAYSAY
Komunikasyon at Pananaliksik sa Wika at Kulturang Pilipino
URI NG SANAYSAY
Sanaysay na Pormal
Ang sanaysay na pormal ay tinatawag ding maanyo.
Ito ay ang uri ng sanaysay na nagbibigay ng impormasyon, nagpapaliwanag ng
kaisipan, nagsasaad ng pananaliksik o naglalahad ng isyu.
Ang layunin ng may-akda sa pagsulat ng sanaysay na pormal ay manghikayat,
magturo o magpaliwanag.
Ang tono ng sanaysay na pormal ay seryoso. May basehan ang mga sinasabi ng
may-akda sa isang sanaysay na pormal. Madalas na ito'y base sa pananaliksik at
masusing pag-aaral.
Dahil dito, ang mga salitang ginagamit sa sanaysay na pormal ay mas seryoso at
teknikal.
Ang ayos ng sanaysay na pormal ay lohikal at maayos.
Sanaysay na Di-Pormal
https://brainly.ph/question/253687#readmore
Komunikasyon at Pananaliksik sa Wika at Kulturang Pilipino
Ako bilang isang kabataan at estudyante ng modernong panahon, isang palaisipan sa akin
ang mga salitang karaniwang sinasabi ng mga matatanda sa aming komunidad, at mapapasabi na
lang na “huh?” Ipinapakita lamang nito ang napakalaking pagbabago o transpormasyon ng ating
wika mula noon hanggang ngayon. Mga nakagawiang wika noon na hindi na alam ng mga
kabataan sa ngayon.
Isa sa mga natutunan ko sa mga magulang ko na natutunan din nila sa kanilang mga
magulang ay ang pagiging maasikaso sa bisita. Kapag may bisita dapat ay: (1) papasukin sa
bahay, paupuin agad, at ipagtimpla ng kape o kung ano mang maiinom o makakain. (2) Kung
makikitulog man sa bahay, dapat sila ang nasa kama at kayo sa banig (kung mahalagang
panauhin). (3) Huwag hahayaang gumawa ng gawaing bahay dahil sila ay bisita. (4) Dapat hindi
sila ma-OP o Out of Place sa bahay niyo. At maraming-marami pang ibang kasunod na halos
lahat ay pumapabor sa komportableng katayuan ng bisita.
“Sinsay muna”, ibig sabihin tuloy muna o daan muna dito. Uso din sa aming komunidad
ang bigayan ng ulam sa pagitan ng magkakapitbahay. Hindi rin masyadong uso ang cellphone sa
matatanda kaya minsan kapag may itatanong sa kapitbahay, isisigaw na lang. At dahil malayo
ang aming komunidad sa palengke o pamilihan, karamihan ng mga namamalengke na tagaamin
na walang sasakyan o motor ay naglalakad o nasakay sa kabayo para lamang makarating sa
pamilihan na halos apat na kilometro ang layo.
Hindi lalampas sa lima ang mga mayroong four wheeler na sasakyan sa amin kaya
karaniwan na ang motor o single bilang midyum ng transportasyon. Maswerte ka kung may sarili
kayong sasakyan, at mamimili ka na lang kung magbabayad ka ng lampas limampung piso o
maglalakad ka ng kilo-kilometro. Iilang tao rin ang mayroong kakayahang makapag-print o
nakakapag-research kaya masasabi kong mapalad na ako. Kaya sobrang hanga ako sa mga
kabataan dito sa amin na piniling magtiis sa ilang kilometro ng paglalakad para lamang
Komunikasyon at Pananaliksik sa Wika at Kulturang Pilipino
makapasok ng sekondarya, at ito na rin ang isa sa dahilan kung kaya marami ring kabataan ang
pinipiling tumigil sa pag-aaral.
Kahit na masasabi kong malayo kami sa kabihasnan ay hindi naman ito naging hadlang
para lumaganap ang mga makabagong salita. Ngunit sandali tayong magbalik tanaw sa mga
salitang tunay na sariling atin.
Kaya patuloy nating pagyamanin at gamitin ang ating katutubong wika, hindi lamang
para sa ibang tao kundi para na rin sa sarili nating bansa at sa ating sarili.
http://pamumuhayatwika.blogspot.com/2017/01/sanaysay-ng-aspektong-kultural-at.html
Komunikasyon at Pananaliksik sa Wika at Kulturang Pilipino
KAPAG LUMAKI NA
Pinalaki tayo sa kasinungalingan. Bata pa lang tayo, sinanay na tayo sa mga nilalang na
hindi naman natin nakikita. Kapre, tikbalang, manananggal, tiyanak, multo at mangkukulam.
Mga lamang-lupa daw ang tawag dito. Nagtataka ako kung bakit hindi isinama ang kamote,
sibuyas at luya. Mga lamang-lupa din naman iyon.
Kapag nagkakasakit tayo, ipinipilit ng Nanay na masarap ang lasa ng gamot para sa sakit
mo. Kahit kalasa iyon ng tinta ng pentel pen o panis na mantika. Para mapainom ka, kailangang
pasinungalingang pagkasarap-sarap ng gamot kahit pati sila kapag umiinom nito ay
nagkakandangiwi na rin sa simangot. At may batok ka galing kay Tatay kapag nailuwa mo at
naisuka. Sayang ang ipinambili ng gamot. Ipapanood sa iyo sa TV ang mas lalong
pinakamalalaking kasinungalingan. Sesame Street na hindi mga totoong tao ang gumaganap.
Palakang nagsasalita, mag-partner na puppet na parehong lalaki (sino kaya ang bading), halimaw
na mahilig sa biscuit, bampirang hanggang 10 lang ang kayang bilangin (minsan up to 12), ibon
na kasinlaki ng elephant at elepanteng balbon (saan ka nakakita ng elepanteng pagkahahaba ng
balahibo sa katawan) at isang nilalang na mahilig mag-ipon ng basura at nakatira sa basurahan.
May Tagalog version ito dito sa Pilipinas, ang Batibot. Ang problema, ang pinakabida sa
program na ito, isang tuso at isang tanga. Ililipat naman sa ibang channel na ang tampok ay mga
magkakaibigang superheroes.
Marami sila sa istorya at lahat ay may angking super powers. Ipinakikita lamang dito ang
kanilang kahinaan, na hindi pala kaya ng isang superhero lang ang problema ng mundo.
Kailangan din ang tulong ng iba para masagip ang daigdig. Kawawang Superman, Walang
sinabi. Hindi kayang tumayo sa sariling mga paa. Tapos ka nang manood ng kasinungalingan
este palabas pala sa TV. Gusto mong maglaro sa labas kasama ng ibang mga bata sa kapitbahay.
Pero narinig mo ang sinabi ni Nanay. May bumbay na nangunguha ng bata sa labas.
https://buklat.blogspot.com/2017/12/kapag-lumaki-na-sanaysay.html
Komunikasyon at Pananaliksik sa Wika at Kulturang Pilipino
KABUUAN 100