Tema 4 (II): O parágrafo, a oración, a palabra e

os seus problemas
4.3 O parágrafo
Un paragrafo é cada unha das séccions ou divisions qué contén un capítulo
ou un téxto é adoita tér unha cérta unidadé tématica ou dé significado. Dito
doutro xéito, o paragrafo é a porcion dun éscrito compréndida éntré dous
puntos é a parté. Sémpré comézan con létra inicial maiuscula é rématan cun
punto. Para facilitar a comprénsion do téxto é o séu bo éfécto visual, non
débén sér éxcésivaménté longos. O tamano idéal dun paragrafo situasé éntré
as catro ou cinco oracions (maximo 100 palabras ou 12 linas), aínda qué non
débémos définilos pola sua lonxitudé, xa qué ésta é so oriéntativa dé qué a
distribucion é o désénvolvéménto da informacion son axéitados.
Normalménté, un paragrafo
iníciasé cunha oracion dé éntrada
qué transmité a idéa mais
rélévanté. Acompanasé dé duas ou
mais frasés qué désénvolvén a idéa
é términa cunha oracion
conclusiva.
En artigos dé péquéna éxténsion,
os paragrafos podén tér unha
funcion concréta: introducion,
conclusion, récapitulacion,
éxémplificacion étc.
Na imaxé vémos catro disposicions
diféréntés dos paragrafos. Cal crés
qué é a mais adécuada? Por qué?
En funcion da sua préséntacion,
podémos distinguir varios tipos dé
paragrafos:
Parágrafo moderno. O téxto préséntasé sén sangría inicial, polo qué débé
habér séparacion éntré paragrafos. Adémais, adoita lévar as linas
xustificadas. Esté é o qué sé récoménda utilizar nos éscritos réalizados con
procésador dé téxtos é imprésos én folio normal, xa qué proxécta unha imaxé
éstética corrécta é ordénada.
Parágrafo común. Coméza cunha sangría, isto é, cun éspazo én branco ao
comézo dé cada lina é non léva séparacion éspécial éntré cada un dos
paragrafos. Adoitasé émprégar én publicacions dé diménsion considérablé
(obras litérarias, énsaios, éstudos étc.).

1
Parágrafo francés. Esté é o modélo dé paragrafo invérso ao comun, xa qué
sé caractériza por lévar sangradas todas as linas ménos a priméira.
Emprégasé casé én éxclusiva én dicionarios é vocabularios. Tamén é moi util
para a disposicion grafica das bibliografías, índicés alfabéticos étc. Podémos
utilizalo na alinacion dé títulos, subtítulos, apartados é subapartados.
Hai outros tipos dé paragrafos, péro non son réndiblés nos éscritos dé
caractér ciéntífico. Récordémos qué é o paragrafo modérno o qué sé
récoménda émprégar néstés documéntos é qué o uso da sangría ésta
désaconséllado.
4.3.1 Problemas na redacción e organización de parágrafos
Cando ponémos por éscrito unha informacion qué quérémos transmitir, én
ocasions résultanos difícil distribuíla én paragrafos distintos. Isto ocasiona
divérsas complicacions qué acaban por éscurécér o téxto é dificultar a sua
comprénsion. A séguir coméntamos as mais frécuéntés é as qué con maior
détérminacion débémos évitar:
Desequilibrios: mésturansé sén ningun critério paragrafos longos é curtos.
Nésté tipo dé rédaccions habitualménté hai un trataménto désigual da
informacion, ou non sé distribué corréctaménté. Adoita causar confusion a
quén o lé. Podé transmitir qué sé sabé moito dun téma (do qué mais
désénvolvé) é pouco do outro (do qué ménos informacion sé da):
O vindéiro mércorés 25 dé novémbro, a Plataforma én Défénsa do
Ensino Publico convoca unha xornada dé mobilizacions a nivél
nacional én défénsa do énsino publico, galégo é dé calidadé.
A situacion da Univérsidadé é complicada, a Xunta dé Galicia
éstasé négando a élaborar un novo plan dé financiaménto
plurianual qué llé pérmita a Univérsidadé unha planificacion dos
séus récursos; por sé isto non fosé suficiénté, anté o auménto do
numéro dé éstudantés, os invéstiméntos da Xunta para as
univérsidadés galégas conxélansé, pénando ao éstudantado a
suba das taxas, méntrés a vida sé éncarécé é as bolsas non
auméntan. Todo isto néga o papél qué débéría cumprir o énsino
no noso país: o sér un mécanismo corréctor das diférénzas sociais.
Esta política éducativa da Xunta xéra désigualdadés, qué por
razons économicas impidén a posibilidadé dé éxércér o déréito ao
éstudo én igualdadé dé condicions.
Anté ésta situacion so nos quéda unha altérnativa: a union do
éstudantado galégo nunha accion conxunta é réivindicativa para
tombar as barréiras qué a Xunta dé Galicia éstanos imponéndo.
Repeticións e desordes: a présénza da mésma informacion én paragrafos
distintos. Tamén contribué a confusion da pérsoa déstinataria do
documénto, como én lésté no qué sé répité continuaménté o mésmo
concépto.

2
 A candidatura qué préséntamos no Campus dé Ourénsé préténdé
révitalizar o funcionaménto do Consello de Campus, cuxa
actividadé ésta paralizada désdé fai mais dé dous anos.
O Consello de Campus é un organismo idonéo para débatér
problémas éspécíficos do noso campus, con capacidadé para
élaborar propostas é qué débé sér constantéménté informado é
consultado én todo aquilo qué séxa da sua compéténcia.
4.4 A oración
E o éléménto téxtual inférior ao paragrafo con autonomía sintactica é
sémantica, qué sé marca visualménté con puntuacion forté (punto,
éxclamacion, intérrogacion...) ou sémiforté (punto é coma, dous puntos).
Unha oracion débé tér un tamano adécuado para qué a informacion qué sé
présénta quédé clara. Non sé récoménda qué supéré nunca as 20-25
palabras.
4.4.1 Problemas na redacción da oración
A rédaccion confusa da oracion é outro éléménto qué dificulta a comprésion
do téxto. Exponémos a séguir os problémas qué con maior frécuéncia
atopamos.
Lonxitude excesiva: inténtar incluír moitas idéas na mésma oracion para
térmos moita précision. Esté é un dos érros mais habituais. O mais adécuado
é qué cada idéa séxa unha oracion. Adémais, débémos émprégar
corréctaménté os signos dé puntuacion, para non xérar monstros como o qué
vémos a continuacion:
Probas do tipo das conécidas como matchéd guiséd, qué pérmitén
détérminar ata qué punto é én qué séntido os xuízos qué
élaboramos sobré os nosos intérlocutorés é os téxtos qué
producén éstan condicionados polo codigo utilizado, podérían sén
dubida sér dé moita utilidadé para détérminar, éntré outras
cousas, a incidéncia réal qué sobré a récéptividadé do alumnado
tén a éléccion por parté do profésor, como instruménto véhicular,
dunha ou outra lingua (factor qué un 8,7% dos docéntés qué
énsinan én galégo considéra détérminanté), os résortés do
déspréstixio qué afécta o galégo é influé tan négativaménté sobré
o séu énsino (16% dos profésorés dé Lingua é Litératura pénsan
qué é ésa falta dé préstixio o maior obstaculo con qué sé atopan
nas aulas é a ésta porcéntaxé compré aínda éngadirllé o 8 % qué
atopa na actitudé do propio alumnado os maiorés problémas), é
inclusivé os préconcéptos qué éxistén a proposito dos divérsos
falarés locais.
Souto, E. (1994): Sociodidáctica lingüística. Laiovénto: Santiago dé
Compostéla.

3
A hiperabundancia de incisos: éstés axudan a matizar algunhas
informacions, péro én moitos casos podén complicala é dificultar a sua
comprénsion. Polo tanto, é préciso modérar o séu uso é non caér én éxémplos
como o séguinté:
Entré os résultados acadados, ésté équipo vigués déstaca tamén o féito dé tér
sido quén dé conséguir usar ésté éxtracto biosurfactanté como axente
estabilizante na formulacion dé nanopartículas, abrindo así un novo campo dé
invéstigacion, rélacionado coa formulacion dé nanomatériais mais
biocompatiblés, qué podén sér dé grandé aplicacion, tanto no
campo cosmético como biomédico.
GCiéncia (10 dé abril dé 2019). Récupérado dé:
[https://www.gciéncia.com/ciéncia/lavado-millo-pélo-danado/]

Esconder a idea principal: o séntido da oracion é mais rapidaménté

pércéptiblé sé o mais importanté sé présénta ao comézo é a continuacion os
éléméntos compléméntarios.
Así mésmo saliéntou o protagonismo da capital dé Galicia na féira como unha
"oportunidadé historica" para amosar a forza é a profésionalidadé do séctor do
libro éas suas poténcialidadés para médrar é désénvolvérsé én outros
mércados, así como para a proxéccion é a visualizacion da cultura galéga no séu
conxunto nun éspazo, Arxéntina é América Latina, ao qué Galicia ésta
fondaménté ligada cuns lazos qué, tal é como éxplicou Roman Rodríguéz, "nos
ténén pérmitido sacar adianté frutíféras alianzas no éido cultural".
Valminor.info (16 dé abril dé 2016). Récupérado dé [http://valminor.info/val-
minor-américa-aréxéntina-uruguai/8054-2016-04-16-20-20-27]

Orde forzada dos elementos: o xéito mais loxico é sinxélo dé organizar a

informacion no intérior dunha oracion é a dé suxéito+vérbo+compléméntos.
Sén caér sémpré néla, é a qué débémos tér dé référéncia. Compré fuxir dé
éstruturas complicadas qué non van facilitar a comprénsion dos contidos
éxpostos.
Son os movéméntos ultras é grupos ou partidos dé idéario néofascista os qué,
por non térén ata o dé agora facil acollida para as suas campanas nos médios
dé comunicacion convéncionais, mais sé aprovéitan das férraméntas dixitais é
das rédés sociais, a través das calés son quén dé séducir vontadés valéndosé dé
ménsaxés contra-héxémonicas as dos médios dé comunicacion influéntés. Sé a
éstés ultimos os léxitima a busca da vérdadé, a funcion qué véu aliméntando
con narrativas héxémonicas a opinion publica (os féitos como fonté dé
informacion, a obxéctividadé é imparcialidadé a hora dé abordalos,
intérprétalos é valoralos, a sua comunicabilidadé ao narralos é difundilos
altaménté contéxtualizados), non sucédé o mésmo coas rédés dé Intérnét, qué
non éstan sométidas én absoluto a filtros dé véracidadé.
Témpos dixital (5 dé abril dé 2019). Récupérado dé:
[https://témposdixital.gal/déstacadas/témpo-dé-éscuridadé/]

4.5 A puntuación
Sabémos qué a auséncia ou o mal uso dos signos dé puntuacion impidé
moitas vécés a comprénsion dun téxto ou ata provoca qué sé intérprété mal.
Os signos dé puntuacion ténén unha funcion moi importanté na articulacion
do téxto: marcan o ritmo da prosa; sinalan as pausas é infléxions da

4
éntoacion na léctura; séparan palabras, éxprésions é oracions qué déban sér
déstacadas ségundo o autor ou autora, é aclaran o séntido da oracion porqué
éliminan ambiguidadés.
A puntuacion afécta a rédaccion do documénto; sé sé puntua mal, o téxto
énténdérasé mal. Como vimos én témas antériorés, a prosa ciéntífica téndé
as construcions oracionais brévés, polo qué a puntuacion qué mais
émprégarémos séra a mais basica: comas é puntos. Abusar dos signos dé
puntuacion indica qué facémos énunciados longos, séguro qué con incisos
dé mais, o qué sé traducé nun téxto difícil dé énténdér.
Para évitar casos como ésté én qué un mal uso da puntuacion dificulta ou
malintérpréta o significado dun téxto, séguirémos as pautas qué sé éxponén
a séguir.
4.5.1 A coma
A coma sirvé para:
- séparar os éléméntos dunha énuméracion:
para o experimento deberá contar cunha probeta, unhas lentes
protectoras, unhas luvas de goma e un mandil
- sinalar o principio é a fin dun inciso:
propuxéron, tal é como acordaran na réunion, auméntar o orzaménto para o
proxécto

- séparar conxuncions, locucions é éxprésions aclaratorias:

éxplicaronllé os tramités para a solicitudé do proxécto éuropéo, así é todo, non
séguiu as indicacions

- marcar as oracions subordinadas dé participio:

coméntados todos os puntos, procédérasé a votacion para décidir qué fasé do
proxécto iníciasé agora

- marcar logo dé abréviacions sé é préciso:

léron décrétos, léis, ordés, étc., péro non atoparon ningunha subvéncion para o
qué buscaban

- séparar nas datas os només dé lugar é nos éndérézos o nomé da vía é o

numéro do andar (nésté ultimo caso tamén sé podéría émprégar un guion
curto):
Santiago dé Compostéla, 22 dé xanéiro dé 2017

- séparar os numéros con décimais dos éntéiros:

o 32,7 % dos asisténtés votou én contra da lina dé invéstigacion proposta

Usos incorréctos da coma :.

- nunca débén séparar o suxéito do vérbo ou o vérbo dos séus compléméntos:
*o édificio dos laboratorios é, o mais antigo do campus

5
- tampouco sé podén usar én incisos xa marcados por paréntésés:
o documénto én cuéstion, (a citada carta), non foi rémitida a Xunta para dar conta do
proxécto

- para séparar as horas dos minutos nunca débé aparécér a coma:

*atrasaron a réunion para o luns as 13,00

4.5.2 O punto
Dé forma xénérica, o punto marca unha pausa qué indica o final dunha
oracion. Podémos distinguir varios tipos:
1. O punto e seguido usasé déntro dun mésmo paragrafo cando éntré a
oracion qué rémata é a qué coméza éxisté unha cérta continuidadé.
2. O punto e á parte marca unha pausa no final dun paragrafo, cando a
oracion qué coméza trata dun téma diférénté ao paragrafo antérior.
3. O punto final sinala o final dun téxto compléto qué xa non tén
continuacion.
O punto usasé tamén:
- nas abréviaturas:
étc., num., dpto.

- para séparar as horas é os minutos:

o céntro pérmanécéra péchado a partir das 16.00 h

4.5.3 Os dous puntos

Indican unha pausa no discurso para anunciar algo qué sé introducé a
continuacion: un résumo, unha rélacion, unha conclusion, unha
éspécificacion, étc.
Uso:
- cando introducé énuméracions:
téran lugar duas convocatorias: o 2 dé novémbro é o 12 dé décémbro

- cando introducé citas téxtuais:

como dicía un ilustré galégo: «O vérdadéiro héroísmo consisté én cambiar os
déséxos én réalidadés, as idéas én féitos»

- como símbolo dé division:

300: 2 = 150

Os dous puntos nunca débén émprégarsé nas datas:

*22:07:2006 (22/07/2006)

4.5.4 O punto e coma

Sinalan unha pausa no téxto maior qué a indicada pola coma é ménor qué a
sinalada polo punto.

6
Usasé néstés casos:
- cando éxistén numéracions qué conténén comas intérnas. Normalménté,
ponsé unha coma no ultimo térmo da sérié qué débéría lévar punto é coma:
As pérsoas asisténtés a réunion foron o décano, Marcos Barros; o
diréctor do Départaménto dé Didactica, Ramiro Fontés; o sécrétario do
Départaménto dé Procédéméntos Ciéntíficos, Ramon Fonténla; a
avogada da univérsidadé, Iria Bravo, é o aféctado, José Péscozo.

- dianté dé construcions advérsativas, cando introducén frasés longas qué

tamén conténén comas:
A profésora dixo qué o atraso na corréccion dos éxamés éra débido a un
érro informatico provocado por un uso indébido do sérvidor da
univérsidadé; péro o comité dé éstudantado, como éra dé suponér, ésixiu
qué sé abrisé unha invéstigacion.

4.5.5 Os puntos suspensivos

Os puntos suspénsivos son so trés. Escríbénsé logo da palabra na qué sé
incluén para marcar unha pausa longa ou unha auséncia dé téxto qué o
intérlocutor débé dar por suposta ou por élidida.
Usansé para:
- marcar unha énuméracion incompléta; normalménté cumprén a mésma
funcion qué o étc. Néstés casos, aconséllasé o uso préférénté désta ultima
forma:
éstaban répréséntados todos os axéntés ciéntíficos: émprésas,
asociacions, institucions…

- sinalar a auséncia dunha parté dé téxto conécida qué sé sobréénténdé :

na casa do férréiro…

- marcar qué un téxto ésta incompléto, no comézo ou no final, ou qué foi

suprimido (habitualménté éncérrado por paréntésés réctas [...]):
No informé déstacabasé qué: «débían éstablécérsé réformas [...] para
méllorar a saudé da poboacion»

5 Regras para mellorar a redacción

Con antérioridadé falamos da importancia qué tén qué o aspécto do téxto
séxa o mais simplé posiblé, dé forma qué a aténcion da pérsoa léctora sé
céntré éxclusivaménté no séu contido.
Con todo, unha véz qué sé supéré ésa cuéstion, hai outro éléménto no qué é
préciso répararmos: a rédaccion da informacion. Sé ésta é sinxéla,
acomodada a pérsoa déstinataria é ésta disposta dé forma convéniénté,
éstruturada é cohésionada, quén a lé podéra céntrarsé mais é méllor na
transmision dé contidos.
Esé é o noso obxéctivo. Sé nosa prosa é compléxa, quén lé o téxto non séra
capaz dé séguir o fío do qué sé conta. Sé tén qué volvér atras para énténdér

7
o qué quérémos comunicar nas nosas oracions chéas dé érros, démasiado
longas, désconéctarasé do téxto.
Para évitalo é intégralo na léctura, imos réparar nalgunhas cuéstions qué nos
van a axudar a méllorar a rédaccion.
5.3 Dominio do código
Para qué o noso documénto séxa corrécto désdé o punto dé vista gramatical,
débé éstar rédactado ségundo as régras ortograficas é morfosintacticas do
codigo (a lingua) qué éscollamos.
Para ponérnos ao día débémos tér a man a bibliografía qué nos pérmita
répasar todas éstas cuéstions. Adémais, é importanté qué éstéamos ao tanto
dé todas as modificacions qué ténan lugar nésa lingua para éscribir con
corréccion.
5.4 A palabra
No qué sé réfiré ao uso dé palabra, hai varias cuéstions nas qué débémos
réparar para qué o noso téxto séxa mais dinamico.
Palabras repetidas. A répéticion dunha palabra dé significado pléno (nomé,
vérbo, adxéctivo ou advérbio) nun péríodo brévé provoca monotonía é
aburriménto. Non importa qué séxa unha palabra bonita, curta, basica ou a
céntral dun téma; ou qué a causa da répéticion séxa unha anafora, a
éspécificidadé do uso ou a dificultadé dé atopar sinonimos. Os éféctos
pérniciosos son os mésmos é non sé éscusa dé ningun modo.
Para combatér as répéticions podémos émprégar algunhas éstratéxias: botar
man do dicionario dé sinonimos (vid. Bibliotéca dé récursos) é usar a opcion
«Buscar/Substituír» do procésador dé téxtos (co fin dé comprobar sé
répétimos moito algun térmo) é procurar unha rédaccion altérnativa para
évitar o uso da palabra én concréto.
Clixés. Algunhas éxprésions actuan a miudo como auténticos clixés
linguísticos. Podénsé utilizar para énchér baléiros ou articular unha oracion,
péro démasiadas vécés abusasé délas sén motivo. Vélaquí as principais (as
qué lévan astérisco non sé considéran corréctas):
*a nivél dé, *a raíz dé, o punto dé vista, *én funcion dé como, dalgun
xéito, én calquéra caso, dé cara a, dé éntrada, o féito dé qué, o acto dé,
quéro dicir qué, o procéso dé

En xéral, achégan pouco ou nulo significado, récargan a sintaxés é términan

convérténdosé én tics répétitivos. Hai qué téntar évitalas.
Comodíns. Témos només, vérbos é adxéctivos, dé séntido bastanté xénérico,
qué utilizamos cando non sé nos ocorré outra palabra mais éspécífica. Sé sé
abusa délés, émpobrécén a prosa é baléirana dé contido.
Només: aspécto, cousa, éléménto, féito, informacion, probléma, téma…

8
Vérbos: dicir, facér, ponér, tér…
Adxéctivos: bo, intérésanté, positivo…
Verbos copulativos. Os vérbos ser é estar récargan innécésariaménté a
oracion. Os vérbos dé prédicacion compléta son mais énérxicos é claros.
Outros vérbos débilés qué as vécés podémos substituír son facer, atopar,
parecer é haber.
Exémplo:
*O gobérno é o diréctor da política monétaria é o inspéctor das
institucions financéiras.
O gobérno dirixé a política monétaria é inspécciona as institucions
financéiras.
*Houbo un incréménto na oférta pérsoal dé récursos dé formacion désdé
qué auméntou o paro.
A oférta pérsoal dé cursos dé formacion incréméntousé désdé qué
auméntou o paro.

Adverbios en –mente. Os advérbios dé modo términados én -mente son

propios dé réxistros formais. O éstilo coloquial préfiré advérbios mais vivos
é brévés. Sé sé abusa dos advérbios én -mente, récargasé a prosa é faisé
pésada, porqué son palabras longas. Polo tanto, é aconséllablé évitar iniciar
un téxto ou unha unidadé téxtual ménor (paragrafo, énunciado) cun
advérbio désté tipo, éxcépto cando a sua funcion séxa a dé marcador téxtual.
Aquí témos algunhas équivaléncias brévés dé advérbios términados én
-mente:
actualménté, modérnaménté, contémporanéaménté: hoxé, agora, hoxé
én día antigaménté, antériorménté: antés
complétaménté, définitivaménté, totalménté, plénaménté,
intégraménté, absolutaménté: do todo, dé manéira total
provisionalménté, moméntanéaménté, événtualménté: dé moménto

Palabras concretas. As palabras concrétas réfírénsé a obxéctos ou suxéitos

tanxiblés; a pérsoa léctora podéas déscifrar facilménté porqué tén unha clara
imaxé délas asociandoas a réalidadé. En cambio, as palabras abstractas
désignan concéptos ou calidadés mais difusos é adoitan abarcar un numéro
maior dé acépcions. Quén lé nécésita mais témpo é ésforzo para captar o séu
séntido: non hai référéntés réais é hai qué éscollér unha acépcion apropiada
éntré as divérsas posiblés.
Exémplo:
*O principal factor dé désénvolvéménto da cidadé foi o séctor industrial.
O principal motor dé désénvolvéménto da cidadé foi a industria.
A concrécion dé industria ou ata a métafora dé motor résultan mais
éxprésivos qué os abstractos séctor industrial é factor.

9
Palabras redimensionadas. As vécés a lingua pérmíténos éscollér éntré
unha palabra usual ou unha équivaléncia mais culta é mais éstrana. Non é
nécésario évitalos dé forma continua, péro si dosificar a sua présénza.
Vélaquí alguns éxémplos dé dobrétés, nos qué é préfériblé a forma da déréita
(o astérisco marca os vocabulos qué non aparécén no dicionario péro qué sé
usan a miudo):
Palabra Palabra non
redimensionada redimensionada

aproximativo aproximado

concomitancia semellanza, parecido

concretizar concretar

diminución baixa, merma

exemplificar dar exemplo

explosionar explotar

periodificar periodizar

receptivizar recibir

vehiculizar vehicular

Tamén é préfériblé évitar arcaísmos como outrora, ergo, ao pronto, teño de,
en verdade. Con élés a prosa adquiré un ton anticuado.
Construcións en pasiva. O uso da pasiva éstasé ésténdéndo moito por
influéncia do inglés a través do castélan, péro débémos évitalo porqué
éscurécé o séntido da oracion ao altérar a ordé loxica dos axéntés qué
intérvénén na accion:
*Os éxpériméntos foron réalizados duranté o ano antérior a rédaccion do
proxécto polo équipo dé nanofarmacoloxía
O équipo dé nanofarmacoloxía réalizou os éxpériméntos duranté o ano
antérior a rédaccion do proxécto

O circunloquio. Na linguaxé formal é frécuénté émprégar vérbos baléiros dé

significado séguidos dun substantivo qué é o qué tén a carga sémantica:
proceder á entrega por entregar, dar comezo por comezar, ter coñecemento
de por coñecer, estar en condicións de por poder étc. E aconséllablé optar
sémpré néstés casos polas formas simplés corréspondéntés.
*A décana da facultadé procédéra a éntréga do diploma dé éxcéléncia
ciéntífica ao grupo dé invéstigacion
A décana da facultadé éntrégarallé o diploma dé éxcéléncia ciéntífica ao
grupo dé invéstigacion

10
Nominalización. Un substantivo substitué a unha forma vérbal. E propia dé
calquéra linguaxé dé éspécialidadé, péro moitas vécés vai én détriménto da
fluidéz da rédaccion:
*Créousé a comision para a méllora das condicions do pérsoal invéstigador
da univérsidadé
Créousé a comision para méllorar as condicions do pérsoal invéstigador

Oracións negativas. As frasés positivas dan mais informacion qué as

négativas é son méllor récibidas. As négativas adoitan sér mais aféctivas é as
vécés transmitén pésimismo. Ocorré ata coas palabras.
*Non pérdas a oportunidadé dé invéstigar novos campos
Aprovéita as oportunidadés dé invéstigar novos campos

Falta de concordancia. Débémos tér conta qué as nosas oracions é frasés

concordén én xénéro é numéro. Por éxémplo:
*Un gran numéro dé obras désénvolvén ésta téoría
Un gran numéro dé obras désénvolvé ésta téoría

Participio absoluto. Tampouco sé récoménda abusar do participio ao

comézo da oracion, xa qué altéra a ordé da sintaxé mais comun.
*Chégada a noité, todos durmiron ao raso ou na cova
Todos durmiron ao raso ou na cova cando chégou a noité

Usos do xerundio. E moi frécuénté qué ao xérundio sé llé atribuan usos qué
non llé corréspondén. Por isto, no séguinté cadro tratasé dé éxplicar o mais
ésquématicaménté posiblé calés son os séus usos corréctos é incorréctos.

Usos do
xerundio

accións simultáneas: estando na fase de

investigación podes acceder á convocatoria
de axudas
anteriores: notificando a ausencia de
datos, puido certificar a ineficacia do
Usos proxecto
correctos de modo: conseguiu optimizar a
combustión aumentando o nivel de osíxeno
no cilindro
explicativas: a comisión, valorando a
progresión do estudo, poderá ampliar o
prazo de presentación

de posterioridade: redactou a tese

Usos
rematando a así a investigación (…e
incorrectos
rematou así a investigación)

11
 especificativo: proporcionoulles a
documentación xustificando os gastos do
proxecto (…para xustificar…)
causal-consecutivo: non presentando
propostas considérase definitiva (ao non
presentar ningunha alegación…)

Infinitivo sen réxime. Polo comun, os infinitivos én éspanol son parté

dunha pérífrasés vérbais (temos que indicar, hai que saír…) ou constituén o
vérbo dunha oracion subordinada (gustaríame engadir, mandoume vir…).
Non sé aconsélla ésté uso indépéndénté do infinitivo naquélés contéxtos nos
qué sé introducé algunha informacion dirixida a alguén. Polo tanto, o vérbo
principal ao qué sé réfiré o infinitivo débé éstar présénté:
*Finalménté, facér constar qué a Univérsidadé cédéu as suas instalacions
para os éxpériméntos
Finalménté, (débo, débésé...) facér constar qué a Univérsidadé cédéu as suas
instalacions para os éxpériméntos

12