ஆத

சங்கரரின் ஆன்ம பபபோதம் (ஞபோனத்தத பதட!...)

 பகுத - 1
ஒருவன் ஆத்ம ஞபோனத்தத அதடைய பவண்டுமமன்றபோல் அதற்கு பவதங்கள்தபோன் இறுத நிதலையில் இருக்கிறமதன்றபோல்,
“பிரஸ்தபோனத் த்ரயம்” என்று மசபோல்லைப்படும் பகவத் கீதத, பிரம்ம சூத்தரம், உபநிஷத் இதவ மூன்றும் அதற்கும் முந்ததய
நிதலையில் இருந்து நமக்குப் பலை விவரங்கதளைத் தருகின்றன.

இதற்கும் முன்பபோக “பிரகரண கிரந்தங்கள்” என்னும் முதல் நிதலையில் ஆத சங்கரர் இயற்றிய ஆத்ம பபபோதம், தத்வ பபபோதம்
பபபோன்ற நூல்கள் நபோம் எளிதல் ஞபோனத்தத அதடைய உதவி மசய்கின்றன.

சபோதபோரண மக்கள் புரிந்துமகபோள்வதற்கு இதவ மூன்தறயும் ஆரபோய்ச்சி நூல் (Thesis or Reference book), பபோடை நூல்
(Text book), வழிகபோட்ட அல்லைது தகபயடு (Guide or Monograph) என்று மூன்று நிதலைகளில் இருப்பதபோக ஒப்பிட்டுச்
மசபோல்லைலைபோம்.

அதனவர்க்கும் புரியும்படயபோக இன்னும் மகபோஞ்சம் விவரமபோன உதபோரணம் மகபோண்டு விளைக்கபவண்டும் என்றபோல்,

பலை கண்ணபோடகள் பதக்கப்பட்டை ஒரு அதறயில் நபோம் மசன்று நின்றதும், அங்பக ஒவ்மவபோரு கண்ணபோடயிலும் நம் ஒபர
பிம்பம் பலை பிம்பங்களைபோக கபோட்சி கிதடைப்பது எப்பட மபோயத்பதபோற்றம் என்பதத நம் புத்த மகபோண்டு புரிந்து மகபோள்கிபறபோபமபோ
அதுபபபோலை, இன்று நபோம் கபோணும் இந்த பிரபஞ்சத்தன் பல்பவறு பதபோற்றப் பபோகுபபோட்டல் கபோணுகின்ற ஆத்மபோ ஒன்பற
என்பததன விளைக்கி அந்த கபோணுகின்றவனும் கபோணப்படும் மபபோருட்களும் ஒன்பற என்பததன பபபோதக்க வருகின்ற பவதம்
நம்முதடைய புத்தயிபலைபய நமக்கு புரிய தவப்பதற்கபோக பலை வழிமுதறகதளை தகயபோளுகிறது.

அது பபபோலை, பவதத்தல் “பிரம்மம் ஒன்பற” என்று மசபோல்லியிருந்தபோல், அடுத்த நிதலையபோன “பிரஸ்தபோனத் த்ரய” ங்களில்
அதத விளைக்கி “பிரம்மம் என்பது எங்கும், எப்பபபோதும் இருக்கும் ஆத்மபோ. அது நீரில் நதனயபோது, மநருப்பில் எரியபோது,
மவயிலில் உலைரபோது. அதத மவட்டை முடயபோது, அததப் பிரிக்க முடயபோது. அது பிறப்பபதபோ, இறப்பபதபோ இல்தலை. அதனபோல்
அது என்றும் அழியபோதது. அது இருப்பதபோல்தபோன் நபோம் எல்பலைபோரும் இப்பபபோது இருக்கிபறபோம்.

நம் கண்ணுக்கு மவவ்பவறபோகத் மதரிவது உடைல்கபளை... பமபலை மசபோல்லைப்பட்டை குணங்கள் உடைலுக்கு இல்லைபோததபோல் உடைல்
ஆத்மபோ அல்லை. ஒவ்மவபோரு உடைலின் உள்ளும் இருந்து அதத இயக்கிக் மகபோண்டருப்பதுதபோன் ஆத்மபோ. ஒவ்மவபோரு உடைலின்
உள்ளும் என்று மசபோன்னபோலும், உடைல்கள் மவவ்பவறு பபபோல் ஆத்மபோ மவவ்பவறு அல்லை, ஒன்பறதபோன். இயக்கும் சக்த
ஒன்பறயபோதலைபோல் நபோம் அதனவரும் ஒன்பற” என்று இப்படயபோக பமலும் விளைக்கிச் மசபோல்லும்.

அதற்கும் அடுத்த நிதலையில் இருக்கும் “பிரகரண கிரந்தங்கள்” இதவமயல்லைபோவற்தறயும் எளிதல் விளைக்க, தனப்பட
வபோழ்வில் பலைருக்கும் மிகவும் அறிமுகமபோன சபோதபோரண உதபோரணங்கதளைக் தகயபோளும்.

இருதளை நீக்கும் ஒளி, கயிற்றில் மதரியும் பபோம்பு, சூரியதன மதறக்கும் பமகம் என்ற உதபோரணங்கள் எல்லைபோபம இப்பட
அறிமுகம் ஆவது தபோன். ஒளி வந்தவுடைன் இருள் தபோனபோக விலைகுவதுபபபோலை பிரம்மத்தத உணர்ந்தவனுக்கு அததப் பற்றிய
அறியபோதம தபோனபோக விலைகுகிறது.

அதனபோல் பிரம்மம் ஒளி பபபோன்றது. பபோம்பு என்ற எண்ணம் இருட்டு இருக்கும் வதரயில்தபோன். அங்கு ஒளி வந்ததும் அது
கயிறு என்று மதரிகிறது. எங்பகபோ, எப்பபபோபதபோ பபோர்த்த பபோம்பு என்ற எண்ணத்தத இங்கு, இப்பபபோது இருக்கும் பவறு ஒரு
மபபோருளின்பமல் படைரவிட்டைபோலும், ஒளி வரும்வதர பபோர்ப்பவனுக்கு அது பபோம்புதபோன்.
இப்படயபோக பலைப் பலைவபோக இருப்பததப் பபோர்க்கும் அறியபோதம இருக்கும் வதர, எல்லைபோம் ஒன்றபோய் இருக்கும் பிரம்மத்தத
உணரமுடயபோது. எப்பபபோதும் இருக்கும் சூரியதன பமகம் மதறப்பதபோல் சூரியன் இல்தலை என்று மசபோல்வது எப்படத்
தவபறபோ, அபத பபபோன்று பிரம்மத்ததப் பற்றி அறியபோததபோல் பிரம்மம் இல்தலை என்று மசபோல்வது தவறு. பமகம்
மதறந்தவுடைன் தபோபன ஒளிரும் சூரியன் மதரிவது பபபோலை, தபோபன தபோனபோய் இருக்கும் பிரம்மம் நபோம் மசய்யும் கர்மங்களைபோல்
இதடையில் வந்த நமது உபபோதகள் மதறந்ததும் தபோனபோய் ஒளிரும். இப்படமயல்லைபோம் உவமபோனங்கதளை தவத்துக்மகபோண்டு
பமல் நிதலை உண்தமகதளை “பிரகரண கிரந்தங்கள்” விளைக்கிச் மசபோல்லும்.

இப்படயபோன உண்தமகளும், உவதமகளும் எந்த நிதலையில் மசபோல்லைப்பட்டருந்தபோலும், நிதலைகளில் பமலிருந்து கீபழே வர

வர விவரங்களும், விளைக்கங்களும் மிகுதயபோக இருக்கும்.

அதபோவது எந்த நிதலையிலும் இருக்கும் சங்கத ஒன்றுதபோன்; அதன் விளைக்கங்களில்தபோன் அளைவிலும், விவரங்களிலும் அந்தந்த
நிதலைகளில் மசபோல்லைப்படுபதவ மபோறுபடுகின்றன என்பதத நன்கு புரிந்து மகபோள்ளைபவண்டும்.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 2

மங்கலைம்
-------------
ஆன்மபோவின் பபபோதம் அருள் ஆசபோனபோம் சங்கரன் அவ்
வபோன்மபோவுக்கு அந்நியன் ஆவபனபோ – ஆன்மபோவபோய்
என்னகத்பத இருந்தன்று தமிழ் மசபோல்வபோனும்
அன்னவன் அன்றி மற்று யபோர். - ஸ்ரீஇரமணமகரிஷ
ஆத சங்கரரின் “ஆத்ம பபபோத”த்தத ரமண மகரிஷ தமிழில் மமபோழிமபயர்த்து “ஆன்ம பபபோதம்” என்று மவண்பபோ வடவில்
எழுத பநர்ந்தபபபோது, பமற்கண்டை மவண்பபோதவ மங்கலைச் மசய்யுளைபோகத் மதபோடுத்துக் மகபோடுக்கிறபோர்.
இனி நபோம் சங்கரபோரின் ஆத்ம பபபோதம் என்ற சமஸ்கிருத மசய்யுளுடைன் ஸ்ரீஇரமண மகரிஷயின் தமிழ் மசய்யுள்கதளையும்
இத்துடைன் பசர்த்து பபோர்ப்பது தமிழ் படக்கும் நம் ஒவ்மவபோருவருக்கும் படத்து புரிந்து மகபோள்ளும் பபோக்கியமபோகும்.
இச்மசய்யுளில் “ஆத்ம பபபோதத்தத நமக்கு அருளிய ஆத சங்கரர் ஆன்மபோவின் வடபவ அல்லைபோமல் பவறு என்னவபோய்
இருந்து நமக்கு அதத அருளினபோர்?
இன்று அந்த ஆன்மபோபவ என்னகத்தல் இல்லைபோது பபபோனபோல், அததத் தமிழில் மசபோல்வதும் அதுவன்றி பவறு யபோர்?” என்று
ஸ்ரீஇரமணர் பகட்கிறபோர்.
மிகவும் கூர்ந்து பயபோசிக்க பவண்டய பகள்விக் கதணகதளை நம்தமப் பபோர்த்து ரமணர் மதபோடுத்தருக்கிறபோர். எப்பபபோதும்
எல்லைபோமுமபோய் இருப்பது ஆன்மபோபவ என்று மதரிந்தும் புரியபோதவர்கள், முன்பு சம்ஸ்க்ருதத்தல் எழுதய சங்கரர்தபோன்
இப்பபபோது தமிழிலும் இயற்றிக் மகபோண்டருக்கிறபோர் என்றும் மகபோள்ளைலைபோம், அல்லைது ரமணபர முன்பு சங்கரரபோய் இருந்து
(அதபோவது ஆன்மபோவபோய் இருந்து) முன்னததத் தந்தபோர் என்றும் மகபோள்ளைலைபோம்.
ஆன்மபோபவ எல்லைபோம் என்றிருப்பபபோருக்கு அன்றும் இன்றும் என்றும் ஆன்மபோபவ தபோனபோகவும் இருக்கிறது; தன்தனப் பற்றிச்
மசபோல்லைபோமலும் மசபோல்கிறது என்று புரியும். அதபோவது ஆன்மபோ இல்லைபோது பவறு என்னதபோன் இருக்கிறது என்பபத இங்கு
அதனவரும் கபோண பவண்டய உண்தம.
ஒரு நபோள் ஸ்ரீஇரமண மகரிஷ பவங்கடைரத்தனத்ததக் கூப்பிட்டு, சங்கரர் நபோகரி லிபியில் எழுதயுள்ளை ‘ஆத்ம பபபோத”த்ததக்
மகபோண்டுவரச் மசபோன்னபோர். அதத அடக்கட புரட்டப் பபோர்த்து வந்தபோர். பிறகு ஒரு கபோகிதத்தல் இரண்டு பபோட்டுக்கதளை தமிழில்
மவண்பபோவபோக எழுதனபோர்.
இததப் பபோர்த்துக்மகபோண்டருந்த குர்ரம் சுப்பரபோதமயபோ என்னும் ஆந்தர பக்தர் (ரமணர் ‘கீதபோ சபோரம்’ எழுதுவதற்குத்
தூண்டுபகபோலைபோய் இருந்தவர்தபோன்) பகவபோதன பநபோக்கி, “என்ன, பகவபோன் ஏபதபோ புஸ்தகத்ததத் தறப்பதும், படப்பதும்,
மூடுவதும், எழுதுவதுமபோக இருக்கிறபத! அது என்ன புஸ்தகம்?” என்று பகட்டைபோர்.
அப்பபபோது பகவபோன் தபோன் எழுதய ‘ஆன்ம பபபோத’ சுபலைபோகத்தன் தமிழ் அனுவபோதமபோன இரண்டு பபோடைல்கதளை அவரிடைம்
கபோட்டனபோர். அததப் பபோர்த்த அவர், “இப்படபய மீத சுபலைபோகங்கதளையும் எழுதனபோல் நன்றபோயிருக்குபம” என்றபோர்.
பகவபோன் அதற்கு “சரி சரி, அமதல்லைபோம் எதற்கு?” என்று மசபோல்லி தட்டக்கழித்து விட்டைபோர். அமதல்லைபோம் எதற்கு என்று
மசபோல்லைளைவிபலை தட்டக்கழித்தபோபர ஒழிய, உள்பளை ஏபதபோமவபோன்று தூண்டக்மகபோண்படை இருந்தருக்க பவண்டும். இரண்டு
நபோட்களில் இன்னும் சிலை பபோடைல்கள் எழுத மவங்கட்ரத்தனத்தடைம் கபோட்ட “நபோம் எதற்கு எழுத பவண்டுமமன்று
சும்மபோயிருந்தபோல் இது நம்தம விடைபோதுபபபோல் இருக்கிறது. ஒன்றுக்குப் பின் ஒன்றபோக எதபர வந்து நிற்கிறது. என்ன
மசய்கிறது!” என்று மசபோன்னபோர்.
பமலும் சிலை பபோடைல்கள் எழுதயபிறகு, மவங்கடைரத்தனத்தத பபோர்த்து
“இனிபமல் இது நம்தம விடைபோது ஓய்! புஸ்தகம் ததச்சுக் மகபோண்டு வபோரும்!”
என்று மசபோல்லி தபோன் எழுதய மங்கலை மவண்பபோதவயும் அவரிடைம் கபோட்டனபோர்.
பிறகு சிலை நபோட்களுக்குள்ளைபோகபவ நூல் முழுவதும் 69 சுபலைபோகங்களும் தமிழ் மவண்பபோக்களைபோக எழுத முடக்கப்பட்டைன.
பிறகு அங்கிருந்தவர்கதளைப் பபோர்த்து “நபோற்பது வருஷங்களுக்கு முன்னபோல் முதல் சபோமபோனபோக ஏற்பட்டை, அந்த சின்ன
மதலையபோளை பநபோட்டுப் புஸ்தகத்தல் இது இருக்கிறது. அப்பபபோ அதற்கு தமிழில் எழுத பவண்டுமமன்ற எண்ணபம
உண்டைபோகவில்தலை” என்று கூறினபோர். “எதற்கும் கபோலைம் வரபவண்டைபோமபோ?” என்று ஒரு பக்தர் மசபோன்னபோர்.
அதற்கு பகவபோன் “ஆமபோமபோம்! இப்பபபோ இது ஒன்று எழுதயதும் இன்மனபோன்று பதபோன்றிக்மகபோண்படை வருகிறது. முன்பன
எப்பபவபோ படத்த மபோதரியும் இருக்கிறது.
இதற்கு முன் யபோரும் இதத எழுதவில்தலைபய? என்று சிரித்துக் மகபோண்படை பகட்டைபோர் பகவபோன்.
“மவண்பபோக்களைபோக இதுவதர யபோரும் எழுதவில்தலை” என்று எதரில் இருந்த முருகனபோர் கூறிவிட்டு, பமலும் மசபோன்னபோர்;
“பகவபோனுக்கு ஒன்றன் பின் ஒன்று பதபோன்றுவதல் என்ன ஆச்சரியம்! ஒவ்மவபோரு கல்பத்தலும் பவதங்கள் பிரம்மபோவிற்கு
எதரில் பதபோன்றுமமன்பதுதபோபன புரபோண வரலைபோறு. இதுவும் அததப் பபபோன்றதுதபோன்!” என்று கூறினபோர்.
அதற்கு பகவபோன் சிரித்துக்மகபோண்படை, “அது சரிதபோன்! ஜயபதவர் கததயில் வருவதுபபபோலை யபோரபோவது வந்து நபோன்தபோன்
எழுதபனமனன்று சண்தடைக்கு வருவபோர்கபளைபோ என்னபவபோ!” என்று மசபோல்லி முடத்தபோர்.
இப்பட (முஸ்லீம் அன்பர் ஒருவரபோல் உந்தப்பட்டை) ஒரு ரசமபோன பின்னணியுடைன் இந்த “ஆன்ம பபபோதம்” தமிழில்
உருமவடுத்தது. பகவபோன் எழுதய ஒவ்மவபோரு நூலுக்கும் பின்னணியில் கபோரணம் இருக்கிறது. பகவபோன் தபோனபோக எழுதயதவ
மிகக் குதறவு. அந்த சம்பவங்கமளைல்லைபோம் யபோரும் எழுத தவக்கபோததனபோல் நமக்குத் மதரியவில்தலை. ஏபதபோ சிலைவற்றிற்கு
மட்டுபம அதவ எழுதப்பட்டை கபோரணங்கள் நமக்கு கிதடைத்தருக்கின்றன.”
மதபோடைரும்...
 பகுத - 3

நூல்:
--------
இந்த நூலில் மூலை சம்ஸ்க்ருத சுபலைபோகத்தத முதலில் மகபோடுத்துவிட்டு, அதன் கீபழேபய அந்த சுபலைபோகத்ததன படக்க ஏதுவபோக
தமிழிலும், அதன் பின் ரமணரின் மமபோழிமபயர்ப்பபோன தமிழ் மவண்பபோவும் மகபோடுக்கப்பட்டருக்கிறது.
தமிழ்ச் மசபோற்களும், மூலைத்தல் பபபோல் அல்லைபோது, படப்பதற்கு எளிதபோக இருக்கும் வண்ணம் முடந்த வதர மசபோற்கள்
பிரித்துக் மகபோடுக்கப்பட்டருக்கின்றன.
எடுத்த எடுப்பிபலைபய சங்கரர் இங்கு நமக்குப் பலை விஷயங்கதளைத் மதளிவுபடுத்துகிறபோர்.
இது அக்கபோலைத்தபலைபய மசபோல்லைப்பட்டை முதற, இக்கபோலைம் மட்டுமன்றி எக்கபோலைத்தற்கும் மபபோருத்தமபோனது. ஒன்தறச்
மசபோல்லும்பபபோதும், எழுதும்பபபோதும் என்ன மசபோல்கிபறபோம், எப்படச் மசபோல்கிபறபோம், எவருக்கபோகச் மசபோல்கிபறபோம், ஏன்
மசபோல்கிபறபோம் என்று விவரமபோக முதலில் மசபோல்லிவிட்டைபோல் எல்பலைபோருக்கும் நல்லைதுதபோபன?
இந்த இலைக்கணப்பட என்ன மசபோல்கிபறபோம் என்பதல் மசபோல்லைப்பபபோகிற தகவல்களின் குறிப்பு கிதடைக்கிறது, எப்படச்
மசபோல்கிபறபோம் என்பதல் ஒன்றுக்குப்பின் ஒன்றபோக வரும் வபோதங்களின் மதபோகுப்பு கிதடைக்கிறது. எவருக்கு என்பதல்
பகட்கப்பபபோகிறவரின் தகுதகள் என்னவபோக இருந்தபோல் மசபோல்லைப்பபபோவது நன்கு விளைங்கும் என்று மதரிகிறது. ஏன் என்பதல்
மசபோல்வததக் பகட்பதபோல் பகட்பவருக்கு என்ன பயன் என்று மிகவும் மதளிவபோகிறது.
முதல் ஸ்பலைபோகத்தபலைபய இந்தப் பதடைப்பின் ததலைப்பு “ஆன்ம பபபோதம்” என்று குறிப்பிட்டு, இததப் படப்பவர்களுக்கு
பவண்டய தகுதகதளையும், அதபோவது யபோர் படக்கலைபோம் என்றும், அவர்கள் படத்தபோல் என்ன பயன் விதளையும், பமலும் ஏன்
படக்க பவண்டும், என்றும் விவரமபோகச் மசபோல்கிறபோர்.
தகுதகதளைப் பற்றி நபோம் பமலும் விவரமபோக ஆரபோயலைபோம். இததப் படப்பவர்களுக்கு ஆன்மபோதவப் பற்றிய ஞபோனம்
(பபபோதம்) கிதடைக்கும் என்பது இதன் பயன் என்பதத அந்தத் ததலைப்பிபலைபய மகபோடுத்துள்ளைபோர்.
பமபலை இருக்கும் முதல் மசய்யுளில் மசபோல்லைப்பட்டருக்கும் தகுதகதளைப் படத்துவிட்டு வபோசகர்கள் தனக்குத் தபோபன எதடை
பபபோட்டுக்மகபோண்டு, தபோன் இததப் படக்கும் தகுத வபோய்ந்தவர்களைபோ, இல்தலையபோ என்று குழேம்ப பவண்டைபோம். ஒரு பவதளை
அந்தத் தகுதகள் மதபோடைக்கத்தல் இல்தலை என்றபோலும் கூடை, பமலும் படக்கப் படக்க அந்தத் தகுதகதளை எப்படப் மபறுவது,
எப்பபபோது மபறுவது என்று தன்தன அறியபோமபலைபய ஒவ்மவபோருவரின் மனதலும் உருவபோகும்.

1. तपपोभभ: कक्षीणपपापपानपानां शपान्तपानपानां वक्षीतरपाभगिणपानां |

म क्षूणपामपपेक्ष्यपो s यमपात्मबपोधपो भवधक्षीयतपे ||
मममक

தபபபோபி⁴: க்ஷீணபபோபபோனபோம்ʼ ஸபோ² ந்தபோனபோம்ʼ வீதரபோகி³ ணபோம்ʼ |

முமுகக்ஷூணபோமபபக்ஷ்பயபோ s யமபோத்மபபபோ³ பதபோ⁴ வித⁴யபத ||

தவங்களினபோல் பபோவம் தவிர்ந்தவரபோய் சபோந்த

அவிர்ந்தவரபோய் ஆதச அறுந்தபோரபோய் – பவமுக்த
ஆதரம் ஆர்ந்தபோருக்கு அதடையத் தகும் ஆன்ம
பபபோதமபோம் ஈது புகல் - ஸ்ரீரமணர்.
சிலை தவங்கள் மசய்ததனபோல் பமலும் பபோவங்கள் மசய்வததத் தவிர்த்தவர்களைபோகவும், மனத்தல் சபோந்த அதடைந்தவர்களைபோகவும்,
உலைக விஷயங்களில் ஆதசகள் இல்லைபோதவர்களைபோகவும், பிறப்பிறப்புச் சுழேல்களில் இருந்து விடுபடை விரும்புபவபோர்களைபோகவும்
இருப்பபபோர்களுக்கு என்று இந்த ஆன்ம பபபோதம் மசபோல்லைப்படுகிறது.
எவன் ஒருவனுதடைய வபோழ்க்தகயிலும் ஒரு கட்டைம் வரும். அதுதபோன் அவன் ஏபதனும் ஒரு மரண சம்பவத்ததச் சந்தக்கும்
கட்டைம். இது ரமணர் பபபோன்ற ஞபோனிகளுக்கும் வந்தருக்கிறது, மதருவில் பபபோகும் ஒருவதன இடத்துத் தள்ளியிருக்கக்
கூடய வபோகனத்தலிருந்து மயிரிதழேயில் தப்பியவனுக்கும் வந்தருக்கிறது, வபோழ்வில் ஒன்தற மிகவும் எதர்பபோர்த்து அது
கிதடைக்கபோது அலுத்துப் பபபோய் இறந்து பபபோகலைபோமபோ என்று பயபோசித்தவனுக்கும் வந்தருக்கிறது. அல்லைது தபோன் மிகவும்
பநசித்தவர் இறந்ததும் அவரது உயிரற்ற உடைதலைப் பபோர்க்கும்பபபோதும் அது வந்தருக்கிறது.
இந்த எண்ணம் வருவதற்கு இதுதபோன் தகுத என்று எதுவும் கிதடையபோது. அப்பட வரும்பபபோது மரணத்ததப் பற்றிய
அவனுக்குள் உதக்கும் எண்ணங்கள்தபோன் அவரவர்க்கு ஏற்ப வதகவதகயபோய் மபோறுகின்றன.
எல்பலைபோருக்கும் ஆரம்பம் பிறப்பு என்றபோலும், அவதன மிகவும் சிந்தக்க தவப்பது அவனுக்கு ஒரு நபோள் வரக்கூடய
அவனது இறப்புதபோன். ஏமனன்றபோல் வபோழ்தவ வபோழ்வபோங்கு வபோழ்ந்து ஒருவன் பவண்டயது அதனத்ததயும் மபற்றவனுக்கும்
மரணம் வருகிறது. அபதபபபோலை வபோழ்க்தகதய வபோழேத் மதரியபோது தவித்து, இருப்பததயும் இழேந்து, இன்னும் என்ன
மசய்வது என்றும் மதரியபோது, இறப்பது ஒன்றுதபோன் தனக்கு விடுததலை என்ற நிதலைக்குத் தள்ளைப்பட்டைவனுக்கும் மரணம்
வருகிறது.
ஆக அதனவருபம மரணத்தத வபோழ்க்தகயின் உறுதயபோன ஒரு முடவு என்பற பபோர்க்கின்றனர். ஆனபோல் இறப்தபப் பற்றித்
தவிரமபோக பயபோசிப்பவனுக்குத்தபோன் அது பிறப்பின் மறுபக்கம் என்று மதரிகிறது.
அதபோவது பிறந்தபோல் இறப்பது நிச்சயம் என்றும், அப்பபபோது தபோன் ஏன் பிறந்பதபோம் என்ற எண்ணமும் வருகிறது. அப்பட
பயபோசிப்பவனுக்குத்தபோன் பிறப்பதபோல் நிச்சயம் வரும் இறப்பு என்ற ஒரு பிறப்பிறப்புச் சுழேலில் சிக்கபோமல் இருப்பது என்றபோல்
என்ன என்ற எண்ணமும் கூடைபவ வருகிறது. அப்பட ஒரு சபோகபோ நிதலை இருக்குமபோனபோல் அதத எப்பட அதடைவது என்ற
உந்துதல் இருப்பவதனபய முமுகக்ஷூ என்று கூறுகிறபோர்கள்.
அதபோவது இறக்கபோமல் இருப்பதற்கு பிறக்கபோமல் இருக்க பவண்டும். அது எப்பட என்று பயபோசிப்பவன்தபோன் முமுகக்ஷூ என்ற
சபோதகன்.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 4

ஒருவன் இறந்துவிட்டைபோல் அவன் இயற்தக எய்தனபோன் என்று மசபோல்கிபறபோம். தன்தனச் சுற்று முற்றும் பபோர்த்து இயற்தகயில்
என்ன நடைக்கிறது என்று கூர்ந்து பபோர்ப்பவனுக்கு இதன் உண்தம புரியும்.
சுற்றியுள்ளை மனிதர்கள் தன்தனப் பபபோலைபவ விதவிதமபோய் எண்ணுபவர்கள் ஆதலைபோல், அவர்கள் தங்களைது மசயலைபோல் தங்கள்
சுற்றத்தத மபோற்றி அததத் தங்களுக்கு ஏற்ப அதமத்துக் மகபோள்ளைமுடகிறது. அததச் மசயற்தக என்று மசபோல்லி, அததச்
மசய்வதுதபோன் அவனது இயற்தக என்று மதரிந்துமகபோள்கிபறபோம்.
அதுமட்டும் அல்லைபோமல் ஒவ்மவபோருவனும் மவவ்பவறு மபோதரியபோக இருப்பவர்கள் என்பதும் அவனுக்குத் மதரிகிறது.
மனிததனப் பபபோலைபவ தன் இன விருத்த என்று ஒரு சிலை விஷயங்களில் மற்ற ஜீவரபோசிகள் ஈடுபட்டைபோலும், மனிதனளைவு ஒரு
குடும்பம், சமூகம், பதசம், உலைகம் என்ற விதவிதமபோன கட்டுக்பகபோப்பபோன மவளிப் பபோர்தவகள் இல்லைபோது, மபபோதுவபோக
கண்டைபத கபோட்சி மகபோண்டைபத பகபோலைம் என்று அதவகள் வபோழ்வததயும் அவன் பபோர்க்கிறபோன்.
ஒரு சிலை மிருகங்கள் கூட்டைபோக பவட்தடையபோடனபோலும், பவறு பலை விஷயங்களில் பசர்ந்து இருந்தபோலும், அவனது பபோர்தவ
பபபோலை மபபோதுவபோக அதவகளுக்கு இல்தலை என்பதபோல் மட்டுபம அதவகதளை ஒதுக்கிவிடை முடயபோது.
அதவகளில் சிலைவற்றிற்கு அவதன விடைவும் கூர்தமயபோன பபோர்தவபயபோ, பமபோப்பபமபோ, இருளில் கபோணும் சக்தபயபோ,
அதர்வுகதளை உணர்வபதபோ அல்லைது அதுபபபோன்ற பவறு சிலை இந்தரியபோத விஷயங்களிபலைபோ அவதன விடைவும்
அதவகளுக்குத் பதர்ச்சி இருக்கின்றன என்றும் அவன் மதரிந்து தவத்தருக்கிறபோன்.
ஆனபோலும் அதவகள் அப்பட இருப்பது அவனுக்குத் மதரியும் என்பது அதவகளுக்குத் மதரியுமபோ என்பதல் அவனுக்கு
எப்பபபோதுபம ஒரு சந்பதகம் உண்டு. ஆனபோல் அதவகளுக்பகபோ ஒன்று மதரியும், அப்படத் மதரிவதபோபலைபய அதவகள்
தங்கள் தனப்பட வபோழ்க்தகதய நடைத்துகின்றன.
இங்குதபோன் மனிதன் அதவகளினின்றும் வித்தயபோசப்படுகிறபோன். அதபோவது ஒன்தற அறிவது மட்டுமல்லைபோது, அந்த ஒன்தறப்
பற்றிய ஞபோனம் என்பதல் மனிதன் மற்ற ஜீவரபோசிகளிடைம் இருந்தும் வித்தயபோசப்படுகிறபோன்.
அந்த ஜீவரபோசிகதளைத் தவிர அவன் தன் சுற்றத்தல் தபோவர வதககதளையும் கபோண்கிறபோன். மற்றதவ பபபோல் அதவகளுக்கு
வளைர்ச்சி இருந்தபோலும், அதவ இருக்கும் இடைத்ததவிட்டு நகர்வதல்தலை.
இந்த அசலை வதக உயிர்களும் விததயிலிருந்பதபோ அல்லைது பவறு வழியிபலைபோ முதளைத்து பூ மலைர்ந்து, கபோய், கனி என்று
வளைர்ந்து, மறுபடயும் அதல் உள்ளை விததகள் மூலைபமபோ, பவறு முதறயிபலைபோ இன்னுமமபோரு தபோவரம் அந்த இனத்தல்
வளைர்கிறது. இப்படயபோகத் தன் இனவிருத்ததய இதவகள் மசய்கின்றன.
இப்பட தபோனும் தன்தனச் சுற்றியுள்ளை அதனத்து ஜீவரபோசிகளும் பிறந்து, வளைர்ந்து, இறந்து பபபோகும் கபோட்சிதய அவன்
இயற்தகயில் நடைப்பதபோகப் பபோர்க்கிறபோன். இந்தச் சூழேலில் அவன் தன் மரணத்ததயும் இயற்தக எய்துவதபோகக் கருதுகிறபோன்.
அப்படப் பிறக்கும் எந்த ஜீவரபோசிகளுக்குபம அதவகளின் பிறப்பிற்கும் இறப்பிற்கும் இதடையில் அதவ வபோழ்வதற்கு
உணவு இன்றியதமயபோததபோக இருக்கிறது.
எந்த உணதவ எப்படச் சபோப்பிடுவது என்ற விஷயத்தல் மனிதன் மற்றதவகதளைவிடை மிகவும் வித்தயபோசப்படுகிறபோன்.
தபோவரம் அது இருக்கும் இடைத்தல் என்மனன்ன கிதடைக்கிறபதபோ அதத எடுத்துக்மகபோண்டு, அது தவிர மற்றதற்கு மவளி
உதவிதயச் சபோர்ந்து இருக்கிறது.
பிரபோணிகபளைபோ அதன் இதரதயத் பதடப் மபறுகின்றன. அவற்றில் சிலை தன் இனத்தவதரபய மகபோன்று தன்னவும்
மசய்கின்றன. சிலை பிரபோணிகள் அப்படச் மசய்யபோது கபோய்கனிகதளைபய சபோப்பிட்டைபோலும், அதவ எதுவும் உணதவப்
பக்குவப்படுத்தபோமல், பறித்து அப்படபய பச்தசயபோகச் சபோப்பிடுகின்றன.
மனிதர்களில் பலைர் மபோமிசம் உண்டைபோலும், அததப் பக்குவப்படுத்த உண்கின்றனர். ஆனபோலும் அந்த உணதவவிடை கபோய்கறி
உணபவ, மிருக உணர்வுகதளைத் தூண்டைபோது, தூய்தமயபோன சத்வ எண்ணங்கதளைக் மகபோடுக்கிறது என்பதத மனிதன்
அறிந்தருக்கிறபோன்.
அந்தத் தூய எண்ணங்கபளை பமலும் பலை நல்லை மசயல்களுக்கும் ஆதபோரமபோய் இருக்கிறது என்பததயும், அதனபோல்
அச்மசயல்கள் மூலைம் அவன் சபோர்ந்தருக்கும் சமூகத்தற்கும் அவன் மிக்க பயனுள்ளைவனபோய் ஆகிறபோன் என்பததயும்
அறிந்தருக்கிறபோன். அப்பட இருப்பதனபோல் அவன் மனிதனின் பரிணபோம வளைர்ச்சிக்கு பமலும் உதவலைபோம் என்று அவனுக்குத்
மதரிந்தருக்கிறது.
இப்படயபோக மனிதன் பயபோசிக்க முடவதபோல், அவன் ஒருவனபோல் மட்டுபம பிறந்ததன் கபோரணம் இறப்பதற்கு மட்டும் அல்லை,
அதற்கும் பமல் ஒன்று இருக்கலைபோம் என்று தர்மபோனிக்க முடகிறது.
அப்படத் தர்மபோனித்த அவன், தபோன் கபோணும் உலைகம் தன் இந்தரியங்களைபோல் உணரப்பட்டைது, அந்த இந்தரியங்கள் உடைலுடைன்
சம்பந்தம் மகபோண்டைதவ. அந்த உடைலுக்குத்தபோன் பிறப்பும் இறப்பும் இருக்கிறது, தபோன் அந்த உடைல் மட்டும்தபோனபோ என்ற
பகள்வியுடைன் தனது ஆரபோய்ச்சிதயத் மதபோடைங்குகிறபோன்.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 5

மற்றவர்கள் கபோண்பதுதபோன் நம் உடைல், அததத் தவிர அவர்கள் கபோணபோதபட நமக்கு மனம், அறிவு என்றும் இருக்கின்றன
என்று உணர்கிறபோன்.
அதபோவது உலைகத்தல் கபோணக் கூடயது, கபோண முடயபோதது என்றும் இருக்கின்றன என்று மதளிந்த அவன், மனம் என்பது நமது
எண்ணங்களின் மதபோகுப்பு, “நபோன்” என்ற அகந்ததபய நமது எண்ணங்களைபோல் வளைரும் உணர்ச்சிகளின் மதபோகுப்பு என்று
அறிகிறபோன்.
அதவ தன் இந்தரியங்கள் மூலைம் முன்பு மபறப்பட்டைது என்றும், அதவகளின் மதபோகுப்தபத் தவிர தற்பபபோது வரும்
இந்தரியங்களின் தகவலுபம அவனது உலைகப் பபோர்தவகளைபோக உருவபோகின்றன என்று மதளிகிறபோன்.
இதவ யபோவும் நமது என்று மசபோன்னபோலும், அதவ எப்பபபோதும் கபோணப்படுவபதபோ, உணரப்படுவபதபோ இல்தலை. அதவ
யபோவும் நம் விழிப்பு நிதலையில் மட்டும்தபோன் இருக்கின்றன.
ஆனபோலும் விழித்தருப்பது தவிர நமக்கு ஆழ்ந்த உறக்கமும், கனவும் ஆகிய இருபவறு நிதலைகள் உள்ளைன.
அதவகளில் நமது அனுபவம் பவறு மபோதரி இருக்கின்றன, ஆனபோலும் நபோம் நபோமபோக எப்பபபோதும் இருக்கிபறபோம் என்றபோல்
நமது உண்தம நிதலை என்ன என்று பகட்டு அதத அறிய முயற்சிப்பவன் தபோன் முமுகக்ஷூ.
அந்த அறிதவப் மபற முயல்பவன் இந்த ஆன்ம பபபோதம் மசபோல்லைப்பபபோவததக் பகட்பதற்குத் தகுதயுள்ளைவன் ஆகிறபோன்.
அந்த பவட்தக தவிரமபோக இருக்க பவண்டும் என்றபோல் அவன் எப்படப்பட்டைவனபோக இருந்ததபோல் அந்த நிதலைக்கு
வந்தருப்பபோன் என்றும் சங்கரர் இங்கு கூறியிருக்கிறபோர்.
தன்தனத் தபோபன அறிவது என்பது ஒரு தவிர முயற்சி என்பதபோல் அந்த நிதலைதய அதடைவதற்கு ஒருவன் சிலை நிதலைகதளைத்
தபோண்ட வந்தருக்க பவண்டும்.
எப்பபபோது ஒருவன் பிறப்தபயும் இறப்தபயும் தன் உடைபலைபோடு மதபோடைர்புமகபோண்டு பபோர்க்கிறபோபனபோ, அப்பபபோபத அவனுக்கு
உடைல் இருக்கிறது என்று உணரப்படுகின்ற விழிப்பு நிதலையில்தபோன் உலைகமும் மதரிகிறது என்ற உண்தமயும் புரிகிறது.
அத்ததகய உடைல் இருப்பபத மதரியபோத அவனது கனவு மற்றும் உறக்க நிதலைகளிலும் அவனுக்குச் சிலை அனுபவங்கள்
இருப்பதபோலும், அந்தக் கனதவக் கபோணும் அவனுக்பக பவபறபோர் உடைலும், அதனுடைன் பவபறபோர் உலைகமும் கபோணப்படுவதபோல்
அவனுக்கு விழித்தவுடைன் கபோணப்படும் உலைதகப் பற்றிய சந்பதகம் வளைர்கிறது.
எப்பபபோதும் இருக்கும் உண்தமயபோன நிதலைதயத் பதடுபவனுக்கு வந்து வந்து பபபோகும் இந்த உலைகங்கள் எப்பட
உண்தமயபோய் இருக்கும் என்ற எண்ணம் தவிரமபோக வளைரும்பபபோது, அவனுக்கு உலைக விஷயங்களில் ஆதசகள் இல்லைபோது
பபபோகின்றன. இதத “வீதரபோகிணபோம்” என்ற மசபோல்லைபோல் சங்கரர் குறிப்பிடுகிறபோர்.
ஆதச பபபோகிறது என்றபோல் விரக்த என்று எடுத்துக் மகபோள்ளை பவண்டைபோம். அதவகளின் பமல் இருக்கும் ஈர்ப்பு மவகுவபோகக்
குதறகிறது என்று மகபோள்ளைலைபோம். தனப்பட வபோழ்வின் பததவக்கு பமல் அநபோவசியமபோன ஈடுபபோடு தவிர்க்கப்படுகிறது என்று
மசபோல்லைலைபோம்.
எப்பபபோது உலைகியல் விஷயங்களில் ஈடுபபோடு குதறகிறபதபோ, அப்பபபோபத அதவ கிதடைக்கபோததபோல் தனக்கு முன்பு வந்த ஓர்
ஏக்கமும், பிறருக்குக் கிதடைத்துவிட்டைதபோல் வந்த மபபோறபோதம, பகபோபம் முதலைபோனதவகளும் பபபோய்விட்டைன என்று நம்ப இடைம்
இருக்கிறது.
இதவ தவிர மனமும் உண்தம நிதலை ஒன்தறத் பதட ஒரு தவரபோக்கியத்பதபோடு இருப்பதபோல், இதவ எல்லைபோம் ஒருமுகமபோகச்
பசர்ந்து மனத்தளைவில் ஒரு அதமததயக் மகபோடுத்தருக்கிறது. இதத “ஷபோந்தபோனபோம்” என்ற மசபோல்லைபோல் ஸ்ரீ சங்கரர்
குறிப்பிடுகிறபோர்.
உலைக விஷயங்களிலும் முன்பு பபபோல் நபோட்டைமில்தலை, மனமும் அடைங்கியிருக்கிறது என்னும்பபபோது தனக்கும், பிறருக்கும்
பவண்டய பவதலைதய மட்டும் மசய்வதபோல் நல்லை கபோரியங்கள் தவிர பவறு எதுவும் நதடைமபற்றிருக்க முடயபோது.
தபோன், பிறர் என்ற பபோகுபபோடு இருந்தபோல்தபோபன தனக்மகன ஒன்றும், பிறர்க்கு மற்மறபோன்றும் என்று மசயல்கள் வளைர்ந்து பபோவம்
மசய்யத் தூண்டயிருக்கும்.
இப்பபபோதுதபோன் அப்பட இல்தலைபய, அதனபோல் அவர்கள் பபோவச் மசயல்கதளை ஒழித்தவர்கள் ஆகிறபோர்கள். இந்த நிதலைதய
“க்ஷீணபபோபபோனபோம்” என்ற மசபோல் குறிப்பிடுகிறது.
இந்த மபோதரி நிதலைதமதய அதடைந்தருப்பபபோர் பகவத் கீதத மசபோல்கிறபட தன் சரீரத்தபோலும், வபோக்கபோலும், மனத்தபோலும்
ஒன்றுபட்டு தவம் மசய்தருக்க பவண்டும்.
அப்பட அதவ மூன்றும் நடைந்தருக்கவில்தலை என்றபோல் நபோன் என்ற அகந்தத ஓங்கியும், அதனபோல் இருதமகளைபோன நபோன் -
மற்மறபோருவர் என்ற பபோகுபபோடும், அதத ஒட்டய பபோவச் மசயல்களும் நடைந்துமகபோண்டருக்கும்.
சுவதர தவத்துக்மகபோண்டுதபோன் சித்தரம் வதரய பவண்டும் என்பது பபபோல், உலைகின் நிதலையற்ற தன்தமதயயும் அதனபோல்
என்றும் உள்ளை உண்தமதயயும் அறிவதற்கு உடைபலை முதல் கபோரணம் என்று மட்டும் அல்லைபோமல் கருவியபோகவும் ஆகிறது.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 6

முதலில் உடைல் அளைவில் உலைக விவகபோரங்களில் ஈடுபட்டு பலை அனுபவங்கதளையும் மபற்று, அப்புறமபோக சிலை சந்பதகங்கள்
வரவும் அததப் பலைரிடைம் பகட்டும், பபசியும், படத்தும் மதளிந்தும் ஒரு நிதலைக்கு வரும்பபபோது, பமற்மகபோண்டு
பகட்டைதவகளில் மனதத ஒருமுகப்படுத்த பமபலை மசல்வதற்கு என்று ஒன்றன்பின் ஒன்றபோக நமது பயிற்சி மதபோடைங்குவதற்கு
உடைலும், அததச் சபோர்ந்த மனமும் கருவிகளைபோக உள்ளைன.
நம்தம விடைப் படத்த சபோன்பறபோர்கள், நல்வழி கபோட்டும் குருமபோர்கள், தனப்பட நபோம் கபோணும் ஆசிரியர்கள், பவதம் ஓதும்
அந்தணர்கள் என்று நம் வபோழ்வில் இவர்கள் பபபோல் வரும் பலைப்பலை மபரிபயபோர்களிடைம் நபோம் கபோட்டும் மரியபோதத, அடைக்கம்
என்பது தவிர உடைதலைக் கட்டுப்படுத்தும் சிலை வழிமுதறகளைபோன தூய்தமயபோய் இருத்தல், விரதம் கபோத்தல், சபோத்விக
உணவருந்தல் என்பதனபோல் மகபோல்லைபோதம, புலைனடைக்கம் என்றிவ்வபோறபோனதவ எல்லைபோம் "சரீரத் தவம்" என்ற முதல் படயில்
வருகிறது.
மற்றவதரப் புண்படுத்தபோமல் பபசுதல், உண்தமபய பபசுதல், அதனவரும் மகிழும்பட பபசுவது தவிர நல்லை ஆன்மிகத்
பதடைதலைத் தூண்டயும், வளைர்க்கவும் உதவும் நூல்கதளைப் படத்தல் என்பதவ எல்லைபோம் "வபோக் தவம்" என்ற இரண்டைபோம்
படயில் வருகின்றன.
தன்தனச் சுற்றியுள்ளை அதனத்து ஜீவரபோசிகளிடைமும் அன்பபோய் இருத்தல், அதமதபயபோடு இருந்து தன் வபோழ்க்தக மூலைம்
அதனவருக்கும் வழி கபோட்டுதல், எதற்குத் பததவபயபோ அதத மட்டும் பபசி மபபோதுவபோக மமமௌனம் கபோத்தல் என்றிவ்வபோறபோன
இதய சுத்தயுடைன் இருப்பது "மபோனச தவம்" என்ற மனதளைவில் கதடைப்பிடக்கப்படும் தவமபோக அடுத்த படயில் வருகிறது.
இத்ததகய தவங்கள் மசய்வதபோபலைபய ஒருவனுக்கு ஆன்மபோதவப் பற்றிய அறிவு வளைர்ந்துவிடைபோது. இதவகள் எல்லைபோம்
ஆன்மபோதவப் பற்றிய அறிதவ வளைரவிடைபோது தடுக்கும், நமது முந்ததய பபோவச் மசயல்களைபோல் நபோபம வளைர்த்துவிட்டுள்ளை,
ததரகதளை அகற்ற உதவும் அவ்வளைபவ.
இதனபோல் பபோவச் மசயல்கள் குதறந்து மனம் ஓர் அதமத நிதலைக்கு வந்து, அதனபோல் உலைகச் மசயல்களில் பததவக்கு பமல்
அதகமபோன நபோட்டைம் நமக்கு இல்லைபோதபட மசய்து, பிறப்பு இறப்பு என்றபோல் என்ன என்று நம்தம முன்பன கூறியபட சிந்தக்க
தவக்கும். இத்ததகய மதபோடைர் நிகழ்வுகளைபோல் மட்டுபம ஆன்மபோதவப் பற்றிய சிந்ததன பலைப்படும்.
என்றும் உள்ளை ஆன்மபோதவ உணர்வது என்பது மவறும் அறிவு பூர்வமபோனது என்றிருந்தபோல் இக்கட்டுதரயின் மதபோடைக்கத்தல்
எடுத்துதவத்த வபோதங்கதளைப் படத்ததுபம நபோம் ஆன்மபோதவ உணர்ந்தருக்க பவண்டும்.
ஆனபோல் படப்பது, சிந்தப்பது என்பமதல்லைபோபம நமது மனம், அறிவு இதவகளின் மூலைம் நடைப்பதபோலும், என்றும் உள்ளை
ஆன்மபோதவ ததர பபபோட்டு நபோபம மதறத்து தவத்தருப்பதபோல் அத்ததரதய அகற்ற முயற்சி மசய்வபத இந்தச்
சிந்ததனயின் முதல் பயன் என்பதபோலும், நபோம் அறிவு மகபோண்டு ஆன்மபோதவ உணரமுடயபோது என்பதத நிதனவில்
மகபோள்ளைபவண்டும்.
நபோம் ஆன்மபோதவப் பற்றிய பபபோதத்தல் தற்மபபோழுது முதல் படயில் இருக்கிபறபோம்.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 7

ஸ்பலைபோகம் - 2.
----------------------

बपोधपोs न्यसपाधनपेभ्यपो भहि सपाकपान्मपोकक्षैकसपाधनमम |

पपाकस्य वभह्निवज्जपाननां भवनपा मपोकपो न भसध्यभत ||

பபபோ³ பதபோ⁴ s ந்யஸபோத⁴பனப்⁴பயபோ ஹி ஸபோகபோன்பமபோதககஸபோத⁴னம் |

பபோகஸ்ய வஹ்னிவஜ்ஜ்ஞபோனம்ʼ வினபோ பமபோபகபோ ந ஸித்⁴யத ||

அறிமவபோன்பற பநர்முக்த சபோதன மபோகும்

பிற சபோதனங்களின் பபறபோம் – அறிவின்றி
ஆகபோது முக்தயுறல் அக்கினியின்றிப் பபோகம்
ஆகபோதவபோறு என்று அறி – ஸ்ரீ ரமணர்

[எப்பட மற்ற எல்லைபோப் மபபோருட்கள் இருந்தபோலும் மநருப்பு இல்லைபோமல் சதமயல் மசய்யமுடயபோபதபோ, அப்படபய ஞபோனம்
இல்லைபோது ஒருவனுக்கு முக்த சித்தக்கபோது. ஏமனன்றபோல் மற்ற வழிகள் எல்லைபோவற்தறயும் விடை தன்தனப் பற்றிய ஞபோனம்
ஒன்றுதபோன் முக்த அதடைய பநர்வழி ஆகும்.]

இந்தச் மசய்யுளில் ரமணர் “அறிவு” என்ற மசபோல்தலை பபரறிதவ உணர்த்தும் ஞபோனம் என்பததக் குறிப்பிடைப்
பயன்படுத்துகிறபோர்.

முன்பகுதயில் ‘அறிவு’ என்பதத நமது மூதளையபோல் அலைசப்பட்டு நமக்கு வரும் “knowledge” என்ற மசபோல்லைபோல் புரிந்து
மகபோள்ளைலைபோம்.

இந்தச் மசய்யுதளை அலைசுவதற்கு முன்னபோல், நபோம் சிறிது பின்பனபோக்கி ஆத சங்கரர் கபோலைத்துக்குச் மசல்லைபவண்டும். அவரது
கபோலைத்தல் பற்பலை சித்தபோந்தக் கருத்துகள் பரவியிருந்தன.

அவற்றில் ஒன்று பூர்வ மீமபோம்ச வபோதம். அதன்பட பவதத்தன் பநபோக்கம் ஒருவன் மசய்யபவண்டய கர்மங்கதளை விவரமபோகக்
கூறுவபத.

அந்த முதறப்பட மசய்யப்படும் எந்த விதமபோன யபோகம், யக்ஞம் பபபோன்ற கர்மத்தற்கும் பலைன்கள் உண்டு. ஆதலைபோல்
அதற்மகன்பற உண்டைபோன சிலை யக்ஞங்கதளைச் மசய்து ஒருவன் முக்த நிதலைதயயும் அதடையலைபோம் என்பபத அவர்களுதடைய
நிதலை.

அவர்களுக்கு கர்மம் மவறும் ஜடைம், அதற்குப் பலைன் தருவது கர்மபலை தபோதபோவபோகிய இதறவன் என்பதத வபோதங்கள் மசய்து
நிரூபித்து, அவர்களில் சிலைதர, பபோரதம் முழுதும் சுற்றி வந்து, தபோன் பரப்பிக் மகபோண்டருந்த அத்தவத மபோர்கத்தற்குக்
மகபோண்டு வந்தவர் ஆத சங்கரர்.
அப்பட மபோறி வந்தவர்களில் ஒருவரபோன மண்டைன மிஸ்ரர் என்பவர்தபோன் சுபரச்வரபோசபோர்யர் என்று மபயர் மபோறி ஆத சங்கரரின்
பிரதம சீடைர்களில் ஒருவரபோகி, சிருங்பகரி சங்கர மடைத்தன் முதல் ஆச்சபோரியரபோக நியமிக்கப்படுகிறபோர்.

ரமணர் இயற்றிய “உபபதச உந்தயபோர்” நூலில் இபத பபபோன்ற நிகழ்ச்சிகளைபோக தபோருக வனத்தல் இருந்த கர்ம கபோண்டகளுக்கு

“விதனப்பயன் வித்தபோய் விளிவுற்று விதனக்கடைல் வீழ்த்தடும், வீடு தரல் இல்தலை”

என்று பரமசிவபன மகபோவிஷ்ணுவுடைன் அங்கு வந்து அறிவுதர கூறுவதபோக வரும். இதறவதன நிதனத்துச் மசய்யப்படும்
மசயல்கள் யபோவும் நம் கருத்ததத் தருத்தக் கத வழி கபோண்பிக்கும்.

ஆக கர்ம பயபோகம் வழி கபோட்டும் என்பது சரி. அது பபபோன்பற மற்ற பயபோகங்களும் ஒவ்மவபோரு விதத்தல் நம்தம முக்ததய
பநபோக்கி இட்டுச் மசல்லும்.

பூதஜ, மஜபம், தயபோனம் முதறபய இதறவனிடைம் உள்ளை பக்தயபோல் உடைலைபோலும், வபோக்கபோலும், உள்ளைத்தபோலும் மசய்யப்படும்
கர்மபம என்றும் அதல் கூறுவபோர்.

அதல் முன்னது ஸ்தூலைமபோகவும், பின்னது நுண்ணியதபோவும் இருப்பதபோல், நுண்ணியதபோக இருப்பபத மற்றததவிடை மிக
உயர்ந்தது என்பபோர்.

அதற்குக் கபோரணம் நபோம் இதவகளினின்றும் நுண்ணியதபோன எண்ணத்ததயும் தபோண்ட உள்ளைதத அதடைந்து அந்தப்
பபரறிதவ உணர பவண்டும் என்பபத.

அப்படச் மசல்லைக்கூடய ஞபோன வழி ஒன்பற நமது தவறபோன எண்ணத்ததச் சரி மசய்து நமக்கு முக்த அளிக்கும் என்றும்
அதல் விவரமபோகக் கூறுவபோர்.

அதுபவ பயபோகங்களில் எல்லைபோம் சிறந்த மகபோ பயபோகம் என்று ரமணர் ஓர் இடைத்தல் குறிப்பிடுவபோர்.

நபோல்வரில் ஒருவரபோன மபோணிக்க வபோசகர் இயற்றிய தருவபோசகத்தல் வரும் “தருவுந்தயபோர்” பபோடைதலைப் பபபோன்று
எழுதப்பட்டைதுதபோன் ரமணரின் “உபபதச உந்தயபோர்” நூலும்.

அதன் ஒவ்மவபோரு பபோடைலிலும் கதடைசியில் வரும் “உந்தபற” என்ற மசபோல்லினபோல்தபோன் அந்த நூல் “உந்தயபோர்” என்ற
வதகயிலும் வருகிறது.

இந்தச் மசபோல்தலை, ஒரு பபோடைலின் இலைக்கணப்பட அதன் அதச அளைதவச் சீர் மசய்ய வரும் என்பனபோ, மகபோல்பலைபோ பபபோன்று
வரும் இன்னுமமபோரு அதசச் மசபோல் என்பபோர்கள்.

பவறு சிலைபரபோ இந்த ஈரதசச் மசபோல்தலை “உந்த” என்றும் “பற” என்று இரண்டைபோகப் பிரித்தும் மபபோருள் மகபோள்வபோர்கள்.

அதன்பட முமுகக்ஷூ ஒருவன் அந்த அளைவுக்கு விபவகம் மகபோண்டு, பவகத்பதபோடு “உந்து” வதபோல் அதடையும் தறன்
மகபோண்டு, அவன் “பற” க்கும் நிதலைக்கு வரபவண்டும் என்றும் மபபோருள் மகபோள்வபோர்கள்.

ஓர் ஆகபோய விமபோனம் ததரயில் பவகமபோகச் மசன்று உந்தக்மகபோண்டு பறக்கும் நிதலைதய அதடைவது பபபோன்றதுதபோன் இதுவும்.
இதுவும் மபபோருத்தமபோகத்தபோன் இருக்கிறது.
ஏமனன்றபோல் ததர வழியபோக ஓர் இடைத்தத அதடைவதத விடை ஆகபோய மபோர்க்கமபோக அங்கு அதடைவது ஒரு பநர் பகபோட்டல்
மசல்வதபோகவும் இருக்கிறது, அபத சமயம் ததரயில் இருக்கும் மதலை, ஆறு பபபோன்ற பலை ததடைகதளையும் தபோண்டுவதபோகவும்
அதமகிறது.

அபத பபபோன்று இங்கும் இந்த ஞபோன மபோர்க்கத்தல் மசன்றபோல் உடைல், மனம் இதவகளினபோல் வரும் ததடைகதளையும் தபோண்ட,
பநரபோக முக்த நிதலைதய அதடைய முடகிறது.

இது அர்ஜஜுனன் பறதவதயக் குறிபபோர்த்து அம்மபய்தும் பபபோது, அதன் கண் மட்டும்தபோன் மதரிகிறது, பவமறதுவும்
மதரியவில்தலை என்பது பபபோலைவும்தபோன்.

முக்தயதடைய மவவ்பவறு வழிகள் மசபோல்லைப்பட்டருப்பதன் கபோரணபம ஒவ்மவபோருவரும் அந்த இலைக்தக பநபோக்கிச்

மசல்வதல் மவவ்பவறு நிதலைகளில் இருக்கின்றபோர்கள் என்பபத.

பலைருக்கும் தன் வபோழ்க்தகயின் பயதனப் பற்றிபயபோ, அல்லைது அதன் கபோரணத்ததப் பற்றிபயபோ பயபோசதன வருவதல்தலை.
எல்பலைபோருக்கும் வபோழே பவண்டும் என்றும், வபோழ்க்தகயில் சுகமபோய் இருக்க பவண்டும் என்ற ஆவல் நிச்சயமபோக இருக்கிறது.
ஆனபோல் எததச் மசய்தபோல் அந்த சுகம் கிதடைக்கிறது என்பதல் ஒவ்மவபோருவரும் பவறுபடுகிறபோர்கள்.

குறிப்பிட்டுச் மசபோல்லைபோமல் மபபோதுவபோகச் மசபோல்வமதன்றபோல், பலைரும் உலைதக ஒட்டயும் அதன் பலைப்பலை விஷயங்களிலும்
கவனம் மசலுத்த சிலைவற்தற அதடைவதலும், பவறு சிலைவற்தற ஒதுக்குவதலும் இன்பம் கபோண்கிறபோர்கள்.

அப்பட அவர்கள் மசல்லும்பபபோது விரும்பியததத் தபோன் அதடையபோதபபபோதும், அபத சமயம் மற்றவர்கள் அதத
அதடையும்பபபோதும் அவர்கள் துன்பம் அனுபவிக்கிறபோர்கள்.

அபத சமயம், தபோன் விரும்பியததப் மபற்றபோலும், அதத இன்பத்துடைன் அனுபவித்த நபோட்கள் மகபோஞ்சம் கழிந்ததும்,
அவர்களுக்கு அந்தப் மபபோருள்கள் பமல் இருந்த ஆர்வம் குதறயபவ, அதவகளுக்குப் பதலைபோக பவறு மபபோருள்கதளை
நபோடுகிறபோர்கள்.

இப்படயபோக அவர்கள் நபோடுதல்- இன்பம்- தவிர்த்தல் என்ற ஒரு சக்கரச் சுழேற்சியில் வபோழ்நபோதளைக் கழிக்கின்றபோர்கள்.

ஒன்றன்பின் ஒன்றபோகப் மபபோருளும் மபோறி, அதன் பமல் உள்ளை ஆதசயும் மபோறி ஒரு விதமபோக ஓயும்பபபோதும், அல்லைது
என்னதபோன் முயன்றும் ஏதும் நபோம் ஆதசப்பட்டைது கிதடைக்கபோமபலைபோ, கிதடைத்தும் அதத அனுபவிக்க முயலைபோமல்
பபபோவதபோபலைபோ விரக்த வரும்பபபோதும், ஒருவனுக்கு உலைகின் மீதும் அதன் மபபோருள்களின் மீதும் உள்ளை கண்பணபோட்டைம்
நபோளைதடைவில் மபோறுகின்றன.

எது மசய்கிறபதபோ இல்தலைபயபோ, கபோலைம் இந்த நிதலைக்கு ஒருவதனத் தள்ளிக்மகபோண்டு வரும். சிலைருக்கு இந்தக் கபோலை அளைவு
குதறவபோகவும், பவறு சிலைருக்கு இது அதகமபோகவும் இருக்கலைபோபம தவிர கதடைசியில் ஒருவன் இந்நிதலைக்கு வந்பத ஆக
பவண்டும்.

அப்பபபோதும் ஒருவனது மபனபோநிதலைதயப் மபபோருத்பத அவன் எப்பட மபோறுவபோன், அடுத்து என்ன மசய்வபோன் என்பதும்
இருக்கிறது.

ஏமனன்றபோல் எந்த நிதலையிலும் மனிதன் மனிதன் தபோன். அவனது மிஞ்சியிருக்கும் ஆசபோபபோசங்கதளைப் மபபோருத்பத பமபலை
வரப்பபபோவது அதமயும்.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 8

அப்படப் பலை நிதலைகதளைக் கடைந்து வந்த முமுகக்ஷூ தபோன் மசய்த தவங்களின் பலைனபோய் அவனுக்குக் கிதடைத்த பலை வழிகளில்
ஒன்தறத் பதர்ந்மதடுத்து, அதன்பட மசன்று மகபோண்டருக்கும்பபபோது முன்பு அவன் கபோணபோத பலை அனுபவங்கதளையும்
மபறுகிறபோன், புதய சூழ்நிதலைகதளையும் எதர்பநபோக்குகிறபோன்.

முன்பு உலைகக் கபோரியங்களில் ஈடுபட்டை பபபோது கபோரணம்-விதளைவு என்று நடைந்தது பபபோலைபவ இப்பபபோதும் நடைக்கிறது என்றும்,
ஆனபோல் விதளைவுகள் மவறும் தூலைமபோக இல்லைபோமல் பமலும் நுண்ணியதபோக அதமகின்றன என்றும் உணர்கின்றபோன்.

அதபோவது எததக் மகபோடுக்கிறபோபனபோ அதற்பகற்றபோற்பபபோல் ஒன்தறப் மபறுகிறபோன். அப்படக் மகபோடுப்பதபோல் மபறுவது

என்றமவபோரு நிதலை இல்லைபோமல், எப்பபபோதும் இருப்பது என்பது என்ன என்று அவன் ஆரபோய முயற்சிக்கும்பபபோது அவன்
ஏதும் மகபோடுக்கபோமல் அதனபோல் எதுவும் மபறபோமலும், ஆனபோல் அந்த நிதலைதய அனுபவித்துக்மகபோண்டு மவறுமபன
இருப்பது என்றபோல் என்ன என்ற அந்த நிதலைக்கு அவன் தயபோரபோகிறபோன்.

இப்படயபோகப் பலை விதங்களிலும் உலைகக் கபோரியங்களில் ஈடுபட்டை அவன், தன் அனுபவங்களைபோல் உந்தப்பட்டு, பின் தபோன்
கண்டை பலை வழிகளிலும் வபோழ்வின் உண்தமதய உணரத் துடத்து, இறுதயில் தன் இருப்பு என்னும் அனுபவத்ததக் கபோணும்
நிதலைக்கு வருகிறபோன்.

முமுகக்ஷூவுக்குப் பலை வழிகள் இருந்தன என்று மசபோன்பனபோம். அதத ஒவ்மவபோன்றபோக இனி பபோர்ப்பபபோம்.

பலைரும் மசல்லும் பக்த வழியின் முக்கிய அம்சம் இதறவனிடைம் சரண் அதடைவது. இது மவறும் மசபோல்லைளைவிபலை மட்டும்
இல்லைபோது மனத்தளைவில் ஆழேமபோக இருந்தபோல்தபோன், அது பரிபூரண சரணபோகத ஆகும்.

அப்பட இருந்தபோல் சரணதடைந்தவன் நபோன் தபோன் இதறவனிடைம் சரணதடைந்துவிட்படைபன, எனக்கு இது நடைக்கவில்தலைபய,
அது கிதடைக்கவில்தலைபய என்று நிதனக்கவும் மபோட்டைபோன், மசபோல்லைவும் மபோட்டைபோன். அப்படச் சரணதடையும்பபபோது மனம்
பூரண அதமத மகபோள்ளும்.

அப்பபபோது அந்த அதமததய அனுபவித்துக் மகபோண்டருப்பவன் யபோர் என்று பகட்டைபோல் அவனபோல் என்ன மசபோல்லைமுடயும்?
நபோன் என்று மசபோல்வபோனபோ அல்லைது இதறவன் என்பபோனபோ, அல்லைது இதறவன் தன்னுள் இருப்பதபோல் என்பபோனபோ?

அப்படபய எதுவும் மசபோன்னபோலும் முன்பு இதறவன் அவனுள் இல்லைபோது பபபோயிருந்தபோனபோ, இல்லைபோது பபபோய் இருந்தபோல்
அப்பபபோது அவன் என்னவபோய் இருந்தபோன் என்ற பகள்விகளுக்கு என்ன பதல் வரும்?

ஆக பக்த வழி மன அதமததயக் மகபோடுக்கும் என்பபதபோடு சரி. அதமதயபோய் இருக்கும் அவன் யபோர் என்பதற்கு அங்கு
பதல் இல்தலை. பக்த வழியில் வரும் மபரும்பபோலைபோபனபோரின் மசயலைபோக பூதஜதயயும், மஜபத்ததயும் எடுத்துக்மகபோண்டு,
ரமணர் அதவகதளை முதறபய உடைலைபோலும், வபோக்கபோலும் மசய்யப்படும் கர்மம் என்பபோர்.

அடுத்ததபோக நபோம் இதறவனிடைம் ஒன்றபோவததபய சிலைர் பயபோகம் என்பபோர்கள்.

அல்லைது நமது மனம் மசல்லும் வழிகதளைக் கட்டுப்படுத்த நமது புத்ததய ஒருதமப்படுத்துவது என்று மசபோல்லைலைபோம்.
ரபோஜ பயபோகத்தல் மபரும்பபோலும் இது மனதத உண்முகமபோகச் மசலுத்த, அதத அதமதப்படுத்த ஏபதனும் சிலை பயிற்சிகதளை
உடைலைளைவில் மசய்வபோர்கள்.

நமது உடைல் தூலைம் என்றபோல், அந்த உடைலுடைபனபய முதலிலிருந்து இறுதவதர இருப்பது சுவபோசம் என்பதபோல், அதுதபோன் நபோம்
உயிருடைன் இருப்பததப் பிறர் அறியவும் உதவும் கபோணக்கூடய மபபோருள்.

அது உடைதலைவிடை நுண்ணியதபோனது. அததப் பயிற்சிகள் மூலைம் கட்டுப்படுத்தனபோல் நபோம் கபோணமுடயபோத நமது நுண்ணிய
பதகமும் வசப்படும். அதன் மூலைம் தூலைமபோய் இல்லைபோது நுண்ணிய வடவில் இருக்கும் இதறவனுடைன் நபோம் ஐக்கியம்
ஆகலைபோம் என்று பலை தயபோன முதறகதளையும் அவர்கள் மசபோல்வபோர்கள்.

அப்படத் தயபோனிப்பதபோலும் மற்ற பலை பயிற்சிகளைபோலும் மனமும் அதமத அதடையலைபோம், தூலைமபோய் விளைங்கும் உலைகின் மீதும்
பற்றுதல் இல்லைபோது அதன் விஷயங்களிலிருந்தும் விலைகியிருக்கலைபோம்.

ஆனபோல் அப்பட விலைகியிருப்பவன் யபோர், அதமததய அனுபவிப்பவன் யபோர் என்று பகட்டைபோல் பதல் இருக்கபோது.

இந்த பயபோகத்தன் அங்கமபோய் விளைங்கும் தயபோனத்தத ரமணர் உள்ளைத்தபோல் மசய்யப்படும் கர்மம் என்பபோர்.

பமபலை மசபோல்லைப்பட்டை முதறகள் எல்லைபோபம ரமணதரப் மபபோருத்தவதர விதம் விதமபோன கர்ம பயபோகங்கள்தபோன்.

இதவ தவிர, மசய்யப்படும் எந்தச் மசயலும் இதறவனுக்கபோக என்றும், இதறவன் நமக்குக் மகபோடுத்த சக்தயபோல் என்றும்
கருதச் மசய்வததபய குறிப்பபோக கர்ம பயபோகம் என்கிறபோர்கள்.

பமபலை மசபோன்னதுபபபோலை இதுவும் நிச்சயம் கத வழி கபோட்டும். மன அதமததயயும் மகபோடுக்கும். ஆனபோலும் நபோம் மசய்யும்
கர்மத்பதபோடு பந்தப்பட்டைது பபபோலை, அதபோவது கட்டுண்டைது பபபோலை, ‘நபோம் மசய்கிபறபோம்’ என்கிற நிதனப்பு நமக்குச் சிறிதபோவது
இருக்கலைபோம்.

அதலிருந்தும் கர்மத்தற்கு உண்டைபோன விதளைவுகதளை எதர்பபோர்ப்பதல் இருந்தும் நமக்கு விடுததலை கிதடைக்குமபோ என்றபோல்
அது நபோம் மசய்யும் கர்மத்தபோல் இல்தலை என்பபத பதல்.

விடுததலை அல்லைது முக்த பவண்டுமபோனபோல், அதற்கு உரிய மபனபோநிதலையும், அறிவும் பவண்டும்.

மவறும் கர்மத்தபோல் அது ஆவது இல்தலை. பமலும் கர்மத்தல் ஈடுபடுவதபோல் அதன் பநரட விதளைவபோக ஆன்மபோதவப் பற்றித்
மதளியலைபோமபோ என்றபோல் அதுவும் இல்தலை.

சபோஸ்தரங்கள் மசபோல்கிறபட கர்மங்கள், அதன் விதளைவுகதளையும், முதறகதளையும் மபபோருத்து நபோன்கு வதககளில்

இருக்கின்றன.

ஒரு கர்மத்ததச் மசய்வதபோல் அதன் விதளைவபோக ஒரு குறிப்பிட்டை இடைத்தல் கிதடைப்பதத நபோம் மபறலைபோம். இது ‘ஆப்ய கர்மம்’
எனப்படுகிறது.

அதபோவது ஒரு பலைசரக்குக் கதடைக்குச் மசன்று அரிசி வபோங்குவததயும், ஒரு பள்ளிக்குச் மசன்று கல்வி பயில்வததயும் இதற்கு
உதபோரணமபோகச் மசபோல்லைலைபோம்.

ஆன்மபோ ஒரு குறிப்பிட்டை இடைத்தல் என்று இல்லைபோததபோல் ஆன்மபோதவ அப்பட அதடைய முடயபோது.
கர்மம் மசய்வதபோல் இப்பபபோது இல்லைபோவிட்டைபோலும் பவமறபோரு கபோலைத்தல் கிதடைக்கும் என்பது ‘உத்பபோத்ய கர்மம்’
எனப்படுகிறது.

ஆன்மபோ இப்பபபோது இல்லைபோது பவமறபோரு சமயத்தல் கிதடைக்கும் என்பதும் கிதடையபோது. ஏமனன்றபோல் ஆன்மபோ எங்கும்
அல்லைபோது எப்பபபோதும் இருப்பது.

மூன்றபோவது வதகயபோன கர்மம், ஒரு வடவத்தல் இல்லைபோவிட்டைபோல் உரு மபோற்றி பவமறபோரு வடவத்தல் கபோணலைபோம் என்பது
‘விகபோர்ய கர்மம்’ எனப்படுகிறது.

இது பபோதலைத் தயிரபோக மபோற்றிக் கபோட்டுவது பபபோலைத்தபோன். ஆன்மபோதவ அப்பட மபோற்றுவதற்கு முன்பு ஓர் உருவம், பின்பு
பவமறபோன்று என்று அதற்குக் கிதடையபோது என்பதபோல் ஆன்மபோதவ அப்படயும் அறிய முடயபோது.

நபோலைபோவதபோக ஒரு மபபோருளின் பமல் உள்ளை அசுத்தத்தத நீக்கினபோல் அந்தப் மபபோருதளை நன்கு கபோணலைபோம். அதற்கு ‘சம்ஸ்கபோர்ய
கர்மம்’ என்று மசபோல்லைப்படுகிறது.

ஆன்மபோவில் அசுத்தம் என்று ஏதும் கிதடையபோது. இருக்கும் ஆன்மபோதவ மதறக்கும் உபபோதகதளை நீக்க பவண்டும்
என்பதற்குத்தபோன் முயற்சிகள் எல்லைபோபம. ஆக இந்தக் கர்மம் மசய்தும் நபோம் ஆன்மபோதவ உணர முடயபோது.

இப்படயபோக எந்த விதமபோன பயபோக முதறகதளைப் பின்பற்றினபோலும் அததச் மசய்வதல் மனம் ஈடுபடுவதபோல், மனத்தற்குச்
சபோந்த கிதடைக்கும்.

ஆக எல்லைபோ வழிகளும் நன்தம தருபதவபய.

ஆனபோல் ஆன்மபோதவப் பற்றி முழுதமயபோக உணர்ந்து முக்த நிதலை அதடைவதற்கு ஞபோனம் ஒன்பற பநரடயபோன சபோதனம்.

சதமயல் மசய்வதற்கு பபோத்தரம், அடுப்பு, பலை வதகச் சபோமபோன்கள், தண்ணீர் என்று எல்லைபோம் பவண்டும் என்பது பபபோலை
பமபலை மசபோன்ன வழிகள் எல்லைபோபம பயன் தரும் என்கிறபோர் சங்கரர்.

இங்கு முக்கியமபோக என்ன இல்தலை என்றபோல் அடுப்தப உபபயபோகிக்க பவண்டும் என்றபோல் மநருப்பு பவண்டுமல்லைவபோ, அது
இல்லைபோதுபபபோனபோல் மற்றதவ இருந்து என்ன பயன்?

அபதபபபோலை மன அதமத, உலைகில் பற்றில்லைபோதம, நுண்ணிய அறிவு என்ற மற்றமதல்லைபோம் இருந்தும் அதமத மகபோள்பவன்
யபோர், பற்றில்லைபோதருப்பவன் யபோர், அறிவுடைன் இருப்பவன் யபோர் என்ற அந்தத் பதடைல் இல்லைபோதுபபபோனபோல் மற்றதவ இருந்தும்
பயன் இல்தலை என்கிறபோர்.

ஆகபவ அந்தத் பதடைலின் மூலைம் நமக்கு சித்தக்கும் ஞபோனம் இல்லைபோது பபபோனபோல் மற்றதவ பயனில்தலை என்று ஆகிறது.

சபோத்தரங்களில் பலைவிதமபோன கர்மங்கள் மசபோல்லைப்பட்டுள்ளைன. முதறப்பட மசய்தபோல் ஒவ்மவபோன்றுக்கும் அற்புதமபோன

பலைன்கள் கிதடைக்கும் என்பதும் உண்தம.

அஷ்டைமபோ சித்தகளும் இந்த வதகதயச் பசர்ந்ததவதபோன்.

அதபோவது, மசய்யப்படும் கர்மத்தற்கு அதன் விதளைவு என்று ஒன்றிருக்கிறது, அதவகதளை அனுபவிப்பவன் என்றும்
ஒருவன் இருக்கிறபோன்.
கர்மங்கதளைத் மதபோடைர்ந்து மசய்துமகபோண்டு அதற்கபோன பலைன்கதளையும் மதபோடைர்ந்து அனுபவிப்பவன் என்ற நிதலைதபோன்
அவனுக்கு மிஞ்சுபம தவிர, அதனபோல் அவனுதடைய முக்தக்கு பவண்டய அறிவு கிதடைக்கபோது.

கர்மங்கள் மசய்து மகபோண்டருப்பதபோல் அதவகதளைச் மசய்பவனுக்கு, தபோன் மசய்கிபறபோம் என்ற கர்வம் ததலைக்பகறவும்
வபோய்ப்பு இருக்கிறது. அது தூலைமபோகவும் இருக்கலைபோம், நுண்ணியதபோகவும் மபோறலைபோம்.

தூலைமபோக இருக்கும்பபபோது அவனது அகந்தத மவளிப்பதடையபோக மற்றவர்கதளை விரட்டுவது, உதபோசீனமபோகப் பபோர்ப்பது என்று
இவ்வபோறபோகத் மதரியும். நுண்ணியதபோக மபோறும்பபபோது, இவ்வளைவு மசய்தருக்கிபறபன அதற்கு இதுதபோனபோ பலைன் என்று
புலைம்புவதபோகபவபோ, இவ்வளைவு என்னிடைம் வபோங்கிக் மகபோண்டைபோர்கபளை அதற்கு அவர்கள் மசய்யும் தகம்மபோறு இதுதபோனபோ
என்று அரற்றுவதபோகபவபோ ஆகிவிடும்.

அதனபோல் கர்மம் மசய்பவன் எந்த மனநிதலையில் மசய்யபவண்டும் என்ற வித இருக்கிறது. அதன்பட மசய்பவனுக்பக
ஞபோனம் பிறக்க வபோய்ப்பு இருக்கிறது.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 9

3. अभवरपोभधतयपा कमर्म नपाभवध्यपानां भवभनवतर्मयपेत म |

भवध्यपाभवध्यपानां भनहिन्त्यपेव तपेजभस्तभमरसनांघवत ||

அவிபரபோத⁴தயபோ கர்ம நபோவித்⁴யபோம்ʼ வினிவர்தபயத் |

வித்⁴யபோவித்⁴யபோம்ʼ நிஹந்த்பயவ பதஜஸ்தமிரஸங்க⁴வத ||

அறியபோதமக்குப் பதக அன்று அதனபோல் கன்மம்

அறியபோதம தன்தன அகற்றபோது – அறிபவ
அழிக்கும் அறியபோதம ஒளி அந்தகபோரக் கும்பு
ஒழிக்குமபோறு என்பற உணர் – ஸ்ரீ ரமணர்

அஞ்ஞபோனம் பபபோக பவண்டுமமன்று மசய்யப்படும் கர்மங்கள் எல்லைபோம் அஞ்ஞபோனத்தற்கு எதரபோகச் மசயல்படைபோததபோல்,

அதவகள் அஞ்ஞபோனத்தத நீக்குவதல்தலை. ஞபோனம் ஒன்பற அஞ்ஞபோனத்தற்கு எதரபோகச் மசயல்படைக் கூடயதபோல் அது ஒன்பற
ஞபோனம் எனக்கு இல்தலை என்ற அறியபோதமதயப் பபபோக்கும். கபோரிருதளை நீக்குவதற்கு எப்பட ஒளி பததவப்படுகிறபதபோ
அப்படபய அஞ்ஞபோனத்தத நீக்குவதற்கு ஞபோனம் பததவப்படுகிறது.

கும்மிருட்தடைப் பபபோக்குவதற்கு ஒளி பததவப்படுவது பபபோலை தனக்கு ஞபோனம் இல்தலை என்ற அறியபோதமதயப்
பபபோக்குவதற்கு பவண்டயபத ஆன்ம அறிவு, அததக் கர்மத்தபோல் மசய்யமுடயபோது என்று இததச் சுருக்கமபோகச் மசபோல்லைபோம்.
கர்மங்கதளைப் பற்றி விலைபோவபோரியபோக வரும் சபோத்தரங்களில், ஞபோனம் மபறுவதற்கும் ஏன் ஒரு கர்மம் மசபோல்லைப்படைவில்தலை
என்றபோல் அதன் கபோரணபம அப்படச் மசய்யமுடயபோத கபோரியம் அது என்பதபோல்தபோன்.

எந்தக் கர்மமும் ஒருவனுதடைய மனத்தன் ஈடுபபோட்டைபோல்தபோன் முடயும். ஆனபோல் ஆத்ம ஞபோனத்தன் முதல் படபய மனத்ததப்
பற்றி விசபோரிப்பபத.

அதனபோல் கர்மம் மசய்வதன் மூலைம் அறிவது என்பது மனத்ததக்மகபோண்படை மனத்ததப்பற்றி விசபோரிப்பது என்பதபோல், அது
ஒரு தருடைன் தருடைதனப் பிடப்பது பபபோன்றது.

அது முடயுமபோ? அது நபோடைகத்தல் பவண்டுமபோனபோல் நடைக்கும், ஆனபோல் நடைக்கும் வபோழ்க்தகயில் ஒருபபபோதும் நடைப்பதல்தலை

கர்மம் என்பது ஒரு பவதலையில் ஒரு குறிக்பகபோபளைபோடு ஈடுபடுவது. அது பவதலை மசய்யபோது பசபோம்பபறித்தனமபோக இருக்கும்
தமஸ் நிதலைக்கு எதரபோனது. ஆகபவ கர்மம் தமஸ் நிதலைக்கு எதரி. கர்மம் மதபோடைங்கியதும் தமஸ் நிதலை முடவதடைகிறது
என்று மசபோல்லைலைபோம்.

ஆனபோல் கர்மம் மசய்வதபோல் ஞபோனம் வரும் என்று எப்படச் மசபோல்லைமுடயும்?

அதவ இரண்டும் ஒன்றுக்மகபோன்று எதரபோனது இல்தலைபய. பமலும் எல்லைபோவித கர்மங்களுக்கும் ஒரு மதபோடைக்கமும் ஒரு
முடவும் உண்டு.
ஒரு மதபோடைக்கமும் முடவும் இருக்கிற வபோழ்க்தகயின் பயன் என்ன என்று பகள்வி பகட்டு, அதன் மதபோடைர்பபோக தனது
மவவ்பவறு நிதலைகதளையும் அலைசிப்பபோர்த்துவிட்டு, அதவ எல்லைபோவற்றுக்கும் ஆதபோரமபோக “நபோன் இருக்கிபறன்” என்ற ஒரு
மதபோடைர் உணர்வு என்பமதன்ன என்ற பதடைலில் இருக்கும் முமுகக்ஷூவிற்கு ஒரு மதபோடைக்கமும் முடவும் உள்ளை கர்மம்
எப்படஒரு மதபோடைக்கபமபோ முடபவபோ இல்லைபோத ஞபோனத்ததப் பற்றி அறிய உதவும்?

மநருப்தப அதணப்பதற்கு தண்ணீதர உபபயபோகப்படுத்த பவண்டும். ஏமனன்றபோல் அதவ ஒன்றுக்மகபோன்று எதரி. அங்கு
தண்ணீருக்குப் பதலைபோக மண்மணண்தணபயபோ, மபட்பரபோபலைபோ உபபயபோகப்படுத்தனபோல் என்னவபோகும் என்று மசபோல்லைவும்
பவண்டுமபோ?

அபத பபபோன்று அறியபோதமதயப் பபபோக்க கர்மம் என்றபோல், நபோம் முன்பன பபோர்த்தவபோறு அகந்தத பவறு விதமபோக வளைர்ந்து,
இருக்கும் பிரச்சிதனகதளை பமலும் வளைர்க்கும் வபோய்ப்புக்கள் இருக்கின்றன.

இருளும் மவளிச்சமும் ஒன்றுக்மகபோன்று முரணபோனதவ. அதனபோல் இருட்தடைப் பபபோக்குவதற்கு ஒளி மகபோண்டு வந்தபோல்
பபபோதும். இருட்தடைப் பபபோக்க இருட்டைபோல் முடயபோது.

ஸ்ரீ ரபோமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் மசபோல்வதுபபபோலை “உன்னுதடைய இதயம் என்னும் குதகயில் அஞ்ஞபோனம் என்னும் அந்தகபோரம்
சூழ்ந்துள்ளைது. ஞபோனம் என்னும் மவளிச்சத்தத ஏற்றிதவ. அஞ்ஞபோனம் தபோபன அகன்று விடும்” என்றபட மசய்வதுதபோன்
சரியபோன வழி.

இருளுக்கு என்று ஒரு தனி இருப்பு கிதடையபோது. எங்கபோவது இருட்தடைக் மகபோண்டுவர பவண்டுமமன்றபோல் அதற்கு ஒபர ஒரு
வழிதபோன் உண்டு. அந்த இடைத்தற்கு வரும் ஒளிதய மதறக்கும் மசயதலைச் மசய்வது ஒன்பற அந்த வழி.

ஆக ஒளி தபோபன தபோனபோக இருக்க முடயும், ஆனபோல் இருள் அப்படயல்லை. அதனபோல் ஓரிடைத்தல் ஒளி வரபவண்டும் என்றபோல்
அந்த இடைத்தல் இருக்கும் மதறப்புகதளையும், ததரகதளையும் விலைக்க பவண்டும் என்பதுதபோன் ஒருவன் மசய்ய பவண்டயது.

அப்பட ஒளி வந்ததும் இருள் எங்பக பபபோயிற்று?

எங்பகயும் பபபோகவில்தலை. இருள் என்று ஒன்று இருந்தபோல்தபோபன அது எங்பகயபோவது பபபோவதற்கு! அதனபோல் இருள்
என்பதத மபோதய என்பபோர்கள்.

இருட்தடைபய பபோர்த்துக்மகபோண்டு இருப்பவன் இருள் உண்தமயபோகபவ இருக்கிறது என்றுதபோன் மசபோல்வபோன். மகபோஞ்சம்

பயபோசித்தபோல்தபோபன அதன் உண்தம புலைப்படும்.

உண்தமயில் நடைந்தது என்னமவன்றபோல், ஒளி இல்லைபோத இடைத்தற்கு ஒளி வந்தது என்று மசபோல்வதுதபோபன மபபோருத்தம்?
அதுபபபோலைத்தபோன் அறிவு-அறியபோதம என்ற இரட்தடையின் குணமும்.

ஆன்மபோதவப் பற்றிய ஞபோனம் என்பது மட்டுமல்லை. எந்த வதகயபோன உலைகியல் அறிதவப் மபபோருத்தும் அறியபோதம
என்பதற்கு ஒரு தனியபோன இருப்பு கிதடையபோது.

அறிவு இல்லைபோமல் இருப்பதுதபோன் அறியபோதம எனும் நிதலை. அறியபோதமதய அகற்றுவதுதபோன் அறிதவப் புகட்டுவது
என்றபோகிறது.

ஆனபோலும் மற்ற உலைகியல் அறிவுக்கும் ஆன்மபோதவப் பற்றிய அறிவுக்கும் ஒரு முக்கிய வித்தயபோசம் என்னமவன்றபோல்
முன்னது தன்தன விட்டு மற்றதவகதளைப் பற்றி அறிவது, பின்னபதபோ அறிவுறும் தன்தனப் பற்றிபய அறிவது.
எப்பட ஒருவன் தபோபன தருடைனபோகவும் தபோபன பபபோலீசபோகவும் இருக்கமுடயும் என்பதுதபோபன உங்கள் சந்பதகம்? பமலும்
படத்துப் புரிந்துமகபோள்ளைலைபோம்.

மதபோடைரும்....
 பகுத - 10

4. पभरभचच्छिन्न इवपाजपानपात्तन्नपाशपे सभत कपेवललः |

स्वयमम पमरकपाशतपे हपात्मपा मपेघपापपाययs शममपाभनव ||

பரிச்சி² ன்ன இவபோஜ்ஞபோனபோத்தன்னபோபஸ² ஸத பகவலை: |

ஸ்வயம் ப்ரகபோஸ ² பத ஹ்யபோத்மபோ பமகபோ⁴பபோபயம்ʼs ஸஜு² மபோனிவ ||

அறியபோதமயபோல் மதறவபோனது பபபோல் ஆன்மபோ

அறபவ அஹ்து ஏகமதபோகி – நிதறவபோய்
இலைகுபம தபோனபோய் இரியபவ பமகம்
இலைகும் ஆதத்தன் எனபவ – ஸ்ரீ ரமணர்

எங்கும் இருக்கும் ஆன்மபோ அததப் பற்றிய அறியபோதமயபோல் ஏபதபோ எல்தலைக்குள் அடைக்கப்பட்டைது பபபோல் மதறந்து
கிடைக்கின்றது. அந்த அறியபோதம அழிந்ததும், பமகத்தபோல் மதறத்து தவக்கப்பட்டருக்கும் சூரியன் பமகம் கதலைந்ததும்
எப்பட பளிச்மசன்று மதரியுபமபோ, அப்படபய இருக்கும் ஒன்பறயபோன ஆன்மபோ பரிபூரணமபோகப் பிரகபோசிக்கும்.

ஏபதபோ ஒன்று புததபோக அதடையப்படை பவண்டயது என்றபோல், அது முன்னதபோக இல்லைபோது இருந்தது என்றபோகிறது. நம் உடைல்
அப்படப்பட்டைதுதபோன். முன்பு இல்லைபோது இருந்தது, பின்பும் இல்லைபோது பபபோகப் பபபோகிறது.

ஆன்மபோ அப்படப்பட்டைதபோக எப்பட இருக்க முடயும்?

நபோம் இருக்கும் ஒன்தறத்தபோபன பதடுகிபறபோம். ஏமனன்றபோல் நபோம் முன்பு பபோர்த்த நமது மவவ்பவறு நிதலைகள் எல்லைபோம் வந்து
வந்து பபபோய்க்மகபோண்டு இருந்தனவபோக உணர்ந்பதபோம். அதனபோல் அதவ அதனத்துக்கும் ஆதபோரமபோய் இருக்கும் ஒன்தறத்
பதடுகிபறபோம் என்றுதபோபன மசபோன்பனபோம். அந்த ஆதபோரபம இல்தலை என்றபோல் நபோம் இருப்பது எப்பட?

நமது ஆழ்ந்த உறக்க நிதலையில் நபோம் இருப்பதத உணரபோதபபபோதும், நபோம் இருந்தருக்கிபறபோம். அது மட்டுமல்லை, அதத
அனுபவித்தும் இருக்கிபறபோம்.

இல்தலைமயன்றபோல் நபோம் விழித்தபின் சுகமபோக உறங்கிபனபோம் என்று மசபோல்லைமுடயபோது. எப்பபபோதும், எந்த நிதலையிலும் நபோம்
இருக்கிபறபோம் என்பதனபோல் மபோறபோத ஒரு நிதலை இருந்தபோக பவண்டும்.

அதனபோல் இல்லைபோத ஒன்தற நபோம் புததபோகத் பதடைவில்தலை. இருக்கும் அதத எப்பட உணர்வது என்று மதரியபோததபோல்
பதடுகிபறபோம் என்பதுதபோன் நபோம் இங்கு கருத்தல் மகபோள்ளை பவண்டய உண்தம.

அதபோவது நமக்குத் மதரியபோமல் இருப்பததத்தபோன் அறியபோதம என்கிபறபோம்.

சபோஸ்வதமபோன ஒன்று நிச்சயம் இருக்க பவண்டும் என்பது நம் அனுமபோனம். ஏமனன்றபோல் அது இல்தலைமயன்றபோல் நபோமும்
இல்தலை என்றபோகிவிடும்.
நமது மற்ற நிதலைகதளை எல்லைபோம் கடைந்தும், அதவகதளை உள்ளைடைக்கியும் இருக்கும் ஒன்று ஏபதபோ கபோரணங்களைபோல்
மதரியபோதபட மதறந்து இருக்கிறது என்று நமக்குத் பதபோன்றுகிறது.

அது என்ன, ஏன், எப்பட என்று பகட்பது இருக்கட்டும். எல்லைபோவற்தறயும் உள்ளைடைக்கியதபோல் பரந்து விரிந்து
இருக்கபவண்டய அது, மதறந்து இருப்பதபோல் ஒரு எல்தலைக்குள் குறுக்கப்பட்டு இருக்கிறதபோக நமக்குத் பதபோன்றுகிறது.

மதறக்கும் ததடைகதளை நீக்கி விட்டைபோல் இருப்பது தபோனபோகத் மதரியும் என்பது சரிதபோபன?

எப்பட சூரியதன மதறத்து தவத்தருக்கும் பமகங்கள் விலைகியவுடைன் சூரியன் பளீமரன்று மதரிகிறபதபோ, அபத பபபோலை
அறியபோதமயபோல் மதறந்து இருப்பது பபபோல் பதபோன்றும் அந்த ஆத்மபோதவ மதறத்தருக்கும் ததரகதளை விலைக்கிவிட்டைபோல்
ஆத்மபோவும் தபோனபோகபவ ஒளிரும்.

கபோணப்படும் எல்லைபோ நிதலைகளுக்குபம அந்த ஆத்மபோ கபோரணம் என்பதனபோல் அது சூரியன் பபபோல் எல்லைபோவற்தறயும் ஒளிர
தவக்கபவண்டும்.

எப்பட சூரியன் உதத்ததுபம மலைர்கள் மலைர்ந்து என்பதல் ஆரம்பித்து சகலை உயிர்களும் தங்கள் தங்கள் பவதலைகளில்
ஈடுபடுகின்றனபவபோ, அபத பபபோலை ஆத்மபோவின் சந்நிதபோனத்தல் நம் பவதலைகளும் நடைக்கின்றன.

ஆனபோலும் இதவ எல்லைபோம் உலைகில் நடைக்க பவண்டும் என்பதற்கபோக சூரியன் உதப்பதல்தலை. அபதபபபோலை நடைக்கும்
பவதலைகளுக்கும் ஆன்மபோவுக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இருப்பதல்தலை.

இப்பபபோது நபோம் முக்கியமபோகக் கவனத்தல் மகபோள்ளை பவண்டயது என்னமவன்றபோல், மதறக்கும் ததரகள் என்மனன்ன
என்பதும், முமுகக்ஷூ எடுக்கும் பயிற்சிகள் எல்லைபோம் அந்தத் ததரகதளை அகற்றுவதற்பக என்பதும்தபோன்.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 11

5. अजपान कलमषनां जक्षीवनां जपानपाभ्यपासपाभद्विभनमर्मलमम |

ककत्वपा जपाननां स्वयमम नश्यपेज्जलनां कतकरपेणवम तम ||

அஜ்ஞபோன கலுஷம்ʼ ஜீவம்ʼ ஜ்ஞபோனபோப்⁴யபோஸபோத்³ வினிர்மலைம் |

க்ருʼ த்வபோ ஜ்ஞபோனம்ʼ ஸ்வயம் நஸ்² பயஜ்ஜலைம்ʼ கதகபரணுவத் ||

அறியபோதமயபோம் கலைக்கம் ஆரும் உயிர் தூய்தபோம்

அறிவுப் பயிற்சியினபோல் அவ்வறிவும்
அகற்றி அறியபோதம அழியுபம நீர்மபோசு
அகற்றும் பதற்றபோம் மபபோட ஒப்பபோய் – ஸ்ரீ ரமணர்

கலைங்கிய மபோசு படந்த நீரில் பதத்தபோங் மகபோட்தடையின் மபபோடதயப் பபபோட்டைபோல் அது எப்பட நீதரத் மதளிவபோக்கியபின் தபோனும்
நீரின் அடயில் வண்டைலுடைன் தங்கி மதறகிறபதபோ, அது பபபோலை அறியபோதமயில் கலைங்கி இருக்கும் சீவனுக்கு, ஞபோனத்தத நபோட
அவன் மசய்யும் பயிற்சிகள் மூலைம், அறியபோதமதயப் பபபோக்கி ஞபோனத்ததக் மகபோடுத்து, பின்பு அந்த ஞபோனமும் தபோபன
அழியும்.

முதலில் சபோதகனுக்குத் தன் உடைலின் பமல் ஒரு அபிமபோனம் இருக்கும். அப்பபபோது அவனுக்கு ஆத்மபோ என்று ஒன்று
இருக்கிறது என்பதத அறிவு பூர்வமபோக மட்டுபம மதரிந்து தவத்தருப்பபோன். அதனபோல் அவன் தன் உடைலுக்கு வரும் நன்தம,
ததமகள் எல்லைபோம் ஆன்மபோவுக்கும் வருகிறது என்று தவறபோக நிதனக்கிறபோன்.

ஆன்மபோ எதுவும் மசய்வதும் இல்தலை, அந்தச் மசயலைபோல் வரும் விதளைவுகதளை அனுபவிப்பதும் இல்தலை என்று அவனுக்குத்
மதரியபோததபோல் உடைதலையும் ஆன்மபோதவயும் பிதணத்து ஒன்றபோகக் கருதுகின்றபோன். அதுதபோன் இங்கு கலைங்கிய நீர் என்று
கூறப்படுகிறது. இது அறியபோதமயபோல் வந்த விதளைவு.

அறியபோதமயபோல் விதளைந்தது என்றபோலும், அறியபோதம பபபோகும் வதர அததப் பபபோக்க முயற்சிகள் பததவ. முயற்சிகள்
சிரவண, மனன, நிதத்யபோசன முதறகளில் மசய்யப்படும்.

அதவ முதறபய பகட்டைல், சிந்தத்தல், தயபோனித்தல் என்பதபோகும். குருவிடைம் ஆன்மபோதவப் பற்றி விவரமபோகக் பகட்டு
அறிதல் முதல் பட என்றபோல், மற்ற இரண்டு படகதளையும் ஒருவன் தன் முயற்சியபோல் விடைபோப்பிடயபோகத் தபோண்டைபவண்டும்.

எப்பபபோதும் குருவின் அருள் சபோதகனுக்கு உண்டு என்பதபோல், அவனுதடைய தனிப்பட்டை முயற்சிகளின் பபபோதும் அவரது
அருள் இருக்கும். முன்னது தூலை வடவில் இருந்தபோல், பின்னதவ இரண்டும் நுண்ணிய வடவில் இருக்கும் என்பதல் எந்த
சந்பதகமும் பவண்டைபோம்.

ரமணர் மசபோல்கிறபட புலியின் வபோயில் அகப்பட்டை இதர எப்பட தப்ப முடயபோபதபோ, அப்படபய குருவின் அருட்பபோர்தவயில்
வந்த சீடைனும் முக்த நிதலைதய
அதடையபோது மீளை முடயபோது.
பவதங்கபளை நமக்குப் பிரமபோணங்கள் என்பதபோல் பவதத்தல் உள்ளை மகபோ வபோக்கியங்கபளை ஏபதபோமவபோரு வடவில் நமக்கு
குருவின் மந்தரமபோக உபபதசிக்கப்பட்டருக்கும். இருக்கும் ஆன்மபோ ஒன்பறயபோனபோலும், ஒவ்மவபோரு மகபோ வபோக்கியமும்
மவவ்பவறு பபோர்தவகளில் மசபோல்லைப்பட்டைதவ.

அதனபோல் நபோம் அதவகதளைபய எடுத்துக் மகபோள்பவபோம்.

ரிக் பவதம், ஐதபரய உபநிஷத்தல் மசபோல்லைப்பட்டுள்ளை லைகண வபோக்கியமபோன “ப்ரக்ஞபோநபோம் ப்ரஹ்ம” என்பது “உணர்பவ
பிரம்மம்” என்ற இலைக்கண வடவில் மசபோல்லைப்பட்டுள்ளைது.

யஜஜுர் பவதம், ததத்தரீய உபநிஷத்தல் மசபோல்லைப்பட்டுள்ளை அனுபவ வபோக்கியமபோன “அஹம் ப்ரஹ்மபோஸ்மி” என்பது “நபோன்
பிரம்மமபோய் இருக்கிபறன்” என்ற அனுபவ வபோயிலைபோய் மசபோல்லைப்பட்டுள்ளைது.

சபோம பவதம், சபோந்பதபோக்கிய உபநிஷத்தல் உபபதச வபோக்கியமபோன “தத் த்வமஸி” என்பது “நீ அதுவபோக இருக்கிறபோய்” என்ற
உபபதச வழியில் மசபோல்லைப்பட்டருக்கிறது.

அதர்வண பவதம், மபோண்டூக்ய உபநிஷத்தல் சபோகபோத்கபோர வபோக்கியமபோன “அயம் ஆத்மபோ ப்ரஹ்ம” என்பது “இந்த ஆத்மன்
பிரம்மம்” என்ற யுக்தக்குப் பின் வரும் அனுபவ முதறயில் மசபோல்லைப்பட்டருக்கிறது.

இப்படயபோக ஏபதபோமவபோரு முதறயில் குருவினபோல் வழேங்கப்படும் மந்தர உபபதசத்ததக் பகட்டு, அதன் மபபோருதளையும்,
வீச்தசயும், விளைக்கங்கதளையும் அவரிடைபம அறிந்துமகபோண்டு, பின்பு அதத மனத்தல் நன்கு அதசபபபோட்டு, பததவயபோனபோல்
பமலும் விளைக்கங்கதளைக் பகட்டு அதன் பின்பும் தன் அறிவபோல் அலைசியதும் நன்கு உள்வபோங்கிக்மகபோண்டு, அதத மவறும்
அறிவபோல் மட்டும் அறிந்து மகபோள்வதத விடுத்து அதன் உண்தமதய உணர்வதற்கு அதன் மபபோருதளை மனத்தபோல் நன்கு
தயபோனித்து அந்தப் மபபோருளைபோகபவ இருக்க முயல்வதுதபோன் சபோதகனின் முயற்சிகள்.

இதற்கு பமல் அவனருளைபோபலை அவன்தபோள் வணங்கும் நிதலை தபோபன வரும்.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 12

கலைங்கிய மபோசு படந்த நீரில் பதத்தபோங்மகபோட்தடையின் மபபோடதயப் பபபோட்டைபோல் அது எப்பட நீதரத் மதளிவபோக்கியபின் தபோனும்
நீரின் அடயில் வண்டைலுடைன் தங்கி மதறகிறபதபோ, அது பபபோலை அறியபோதமயில் கலைங்கி இருக்கும் சீவனுக்கு, ஞபோனத்தத நபோட
அவன் மசய்யும் பயிற்சிகள் மூலைம், அறியபோதமதயப் பபபோக்கி ஞபோனத்ததக் மகபோடுத்து, பின்பு அந்த ஞபோனமும் தபோபன
அழியும்.

பமபலை உள்ளை அர்த்தத்ததக் மகபோடுக்கும் ஸ்பலைபோகத்ததப் பற்றிப் பபசும்பபபோது, மசன்ற மதபோடைரில் நபோன்கு வதகயபோன மகபோ
வபோக்கியங்களின் அடப்பதடையில் ஏபதபோ ஒன்றின் அடப்பதடையில் மசபோல்லைப்படும் ஒரு மந்தரத்தத குரு மசபோல்லைக்பகட்டு
சபோதகன் தன் முயற்சிதய ஆரம்பிக்கிறபோன் என்று பபோர்த்பதபோம்.

பிரம்மத்ததப் பற்றிச் மசபோல்லைப்படும் இந்த நபோன்கு முதறகளிலிருந்பத நபோம் மனிதர்களின் வதககதளைப் பற்றியும்
அறிந்துமகபோள்ளைலைபோம். சிலைருக்கு பவத வபோக்கு என்று மசபோன்னபோல் பபபோதும், அவர்கள் அததக் மகட்டயபோகப்
பிடத்துக்மகபோண்டு முன்பனறுவபோர்கள்.

“ப்ரக்ஞபோநபோம் ப்ரஹ்ம”:

அவர்களுக்கு இதுதபோன் இலைக்கணம் என்று மசபோன்னபோல் பபபோதும்.

பவறு சிலைருக்கு இதுதபோன் எங்களைது அனுபவம்: “அஹம் ப்ரஹ்மபோஸ்மி”. முடந்தபோல் நீங்களும் அததச் மசய்து பபோர்த்து
அனுபவிக்கலைபோம் என்கிற மபோதரி மசபோல்லை பவண்டயிருக்கிறது.

அப்படப்பட்டைவர்கள் அனுபவத்தல் மசபோல்லைப்படுவதத நம்புபவர்கள் என்பதபோல் அவர்களுக்கு அந்த மபோதரி

மசபோல்லைப்படுகிறது.

மற்மறபோரு வதகயினருக்கு தன்னுதடைய முன்பனபோர்களும், மபரிபயபோர்களும் அவர்கள் வபோயபோல் ஒன்தறச் மசபோன்னபோல்

பபபோதும், அதத பின்பற்றலைபோம் என்ற அளைவு நம்பிக்தக இருக்கும்:

“தத் த்வமஸி”.

அத்ததகயவர்களுக்கு உபபதசம் மபோதரி மசபோன்னபோல் பபபோதும். பவறு சிலைருக்பகபோ எததயும் ஏன், எப்பட என்று ஆரபோய்ந்து
பகட்டை பின்பும், அததக் கதடைப்பிடத்தவர்களின் அனுபவமும் என்ன என்று மதரிந்து மகபோள்ளைபவண்டயிருக்கிறது.

அவர்கள் தங்கள் அறிவினபோல் முதலில் மதளிந்து, பின் அதன் மசய்முதறயின் விதளைவுகதளையும் மதரிந்துமகபோள்ளை
ஆதசப்படுபவர்கள்:

“அயம் ஆத்மபோ ப்ரஹ்ம”.

அத்ததகயவருக்கு அவர்கள் புத்தக்கு ஏற்றவபோறும் மசபோல்லி, அதுபவ மசய்தும் கபோட்டைப்பட்டு இருக்கிறது என்ற விவரங்கள்
மகபோடுக்கப்படை பவண்டும்.
இருக்கும் ஒன்பற ஒன்றபோன ஆத்மபோதவப் பற்றி இவ்வபோறபோக நபோல்வதக மனிதர்களுக்கு என்று, நபோன்கு விதமபோகச்
மசபோல்லியிருக்கிறபோர்கள் பபபோலிருக்கிறது.

இல்தலைமயன்றபோல் அதற்குத் பததவதபோன் என்ன?

இதலிருந்து நபோம் கற்றுக்மகபோள்ளை பவண்டயதும் ஒன்று இருக்கிறது.

மனிதர்களைபோபலைபய, அதபோவது அவர்களின் எண்ணங்களைபோலும் மசயல்களினபோலுபம, எல்லைபோம் மவவ்பவறபோகத் மதரிகின்றன.

அப்பட மவவ்பவறு விதமபோன மனத்தறன் மகபோண்டைவர்களைபோல் ஏற்பட்டருக்கும் ததரகதளை நீக்குவதற்குத்தபோன், விதவிதமபோன
பயிற்சிகளும் அவரவர் வழிகளில் மசய்வதற்கு என்று மசபோல்லைப்பட்டருக்கின்றன.

அபத பபபோலை மக்களில் பலைரும் பலைப்பலை கண்பணபோட்டைங்களுடைனும் இருந்து, தங்களைது முதர்ச்சியில் மவவ்பவறு
நிதலைகளிலும் இருப்பதபோல், இந்து சமயத்தல் விதவிதமபோன கடைவுளைர்களும் மசபோல்லைப்பட்டருக்கிறபோர்கள் என்று தர்மபோனமபோகச்
மசபோல்லைலைபோம்.

ரமணரிடைம் வரும் பக்தர்கள் ஒவ்மவபோருவரும் தபோங்கள் வழிபடும் முதறகதளையும், தங்கள் அனுபவங்கதளையும்,

சந்பதகங்கதளையும் பகட்கும்பபபோது அவரவர்க்கு அவர்கள் மசல்லும் வழியிபலைபய மசன்று அவர்களுக்கு ஏற்ப பதல்
மசபோன்னபோலும், குறிப்பபோக எததயும் மசபோல்லைபோமல் உபபதசம் பகட்பவர்களுக்கு ரமணர் “நபோன் யபோர்?” என்று அவரவரும்
தன்னுள் ஆழ்ந்து தபோபன கபோண பவண்டய முதறதயப் பற்றி மட்டும்தபோன் மசபோல்வபோர்.

அதபோவது ஒருவர் மசல்லும் பபோதததயப் பற்றி அவருக்குக் குழேப்பம் எதுவும் வரபோதவபோறு நமது மசபோல்லும், மசயலும்
அதமயபவண்டும்.

எல்லைபோப் பபோததகளும் கதடைசியில் ஆத்மபோதவப் பற்றிய அறிவுக்குத்தபோன் இட்டுச் மசல்லும். மசய்யும் முயற்சியில் சபோதகனது
தவிரம்தபோன் முக்கியபம தவிர மற்றமதல்லைபோம் இரண்டைபோம் பட்சம்தபோன்.

சபோதகனுக்கு முதலில் கலைக்கம் வரும், பின்பு அவனுக்கு வரும் குழேப்பத்தலும் ஒரு முதர்ச்சி மதன்பட்டு தன்தனப் பற்றிய
உண்தம நிதலைதய அறிந்துமகபோள்ளை ஓர் ஆவலும் வரும்.

அப்பபபோதுதபோன் அவனது தவிரத்ததப் மபபோருத்து பமலும் அவனுக்கு பவண்டயன எல்லைபோம் அதமயும். தவிரம் எப்பட
இருக்க பவண்டும் என்பதற்கு இங்கு ரபோமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் மசபோல்லும் கதத ஒன்தற ஞபோபகப்படுத்தக் மகபோள்வது
நல்லைது.

இதறவதனப் பபோர்க்க நபோரதர் மசல்லும் வழியில் தவம் மசய்துமகபோண்டு இருக்கும் இரண்டு முனிவர்கதளைப் பபோர்க்க
பநரிட்டைது. தங்களுக்கு எப்பபபோது முக்த கிட்டும் என்பதத அறிய ஆவலைபோய் இருந்ததபோல், அததன இதறவனிடைம் பகட்டுச்
மசபோல்லுமபோறு அவர்கள் நபோரததர பவண்டக் மகபோண்டைபோர்கள்.

நபோரதர் தரும்பி வரும்பபபோது, அவர்களில் ஒருவதரப் பபோர்த்து அவருக்கு இன்னும் மூன்று பிறவிகள்தபோன் இருக்கின்றன
என்றபோர். அததக் பகட்டை அவர் ததகத்து, “இன்னும் மூன்று இருக்கிறதபோ?” என்று மசபோல்லி வருத்தப்பட்டைபோர்.

நபோரதர் இரண்டைபோம் முனிவரிடைம் ஒரு மரத்ததக் கபோட்ட அதல் இருக்கும் இதலைகளின் எண்ணிக்தக அளைவு அவருக்குப்
பிறவிகள் இருக்கின்றன என்றபோர்.

அததக் பகட்டை அவர் “பரவபோயில்தலைபய! அதற்கப்புறம் நிச்சயமபோக எனக்கு முக்த இருக்கிறபத” என்று மகிழ்ந்தபோர்.
அததக் பகட்டை நபோரதர் உங்களுக்குத்தபோன் மனம் நல்லை பக்குவ நிதலையில் இருக்கிறது; இக்கணபம உங்களுக்கு முக்த என்று
அருளினபோர்.

அதுதபோன் தவிரமும், அது தரும் நம்பிக்தகயும், இதல் எல்லைபோவற்தறயும் இதறவனிடைம் விட்டுவிடும் மனப்பபோன்தமயும்
மிக மிக முக்கியம்.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 13

சீவனுதடைய கலைக்கம் எதனபோல் வந்தருக்கிறது?

அவன் தன்னுதடைய உண்தம நிதலைதய அறியபோது, பிறப்பு-இறப்பு, சுகம்-துக்கம் பபபோன்ற இரட்தடைகதளை உடைலுடைனும்,
மனத்துடைனும் மட்டுபம சம்பந்தப்படுத்தபோது தன்னுடைனும் ஐக்கியப்படுத்தக் மகபோள்கிறபோன்.

அந்த அறியபோதமபயபோடு இருப்பவதன நிர்மலைம் ஆக்குவதுதபோன் ஞபோனம் மபறுவதன் குறிக்பகபோள்.

அதற்குத்தபோன் ஆத்ம சபோததனயபோக அவன் மந்தபரபோபபோசதன மபறுதல், அந்த ஒன்றிபலைபய மனத்தத இருத்தல், தயபோனம்
மசய்தல் பபபோன்ற எல்லைபோவற்தறயும் முதறயபோகக் கதடைப்பிடக்கிறபோன்.

பவறு எந்த வழிதயப் பின்பற்றி வந்தபோலும் இறுதயில் அவன் ஆன்மபோதவப் பற்றி அறிந்து இவ்வபோறு சபோததன
மசய்யும்பபபோது, அவனது விருத்த ஞபோனம் (perceivable power) அவனுக்கு அவனது உண்தம நிதலையபோன மசபோரூப
ஞபோனம் (existential knowledge) பற்றி அறிவிக்கின்றது.

பகள்வி பகட்டு, முயற்சி மசய்யும் ஞபோனம் பவறு, தபோன் இருக்கும் இருப்தப தபோனபோய் இருந்து தன்தன அறியும் மசபோரூப
ஞபோனம் பவறு.

பின்னதுதபோன் ஆன்ம ஞபோனம். அந்த நிதலையில் சதபோ சர்வ கபோலைமும் இருக்கும் மசபோரூப ஞபோனம் அவனுக்கு வந்ததும்,
அவனது விருத்த ஞபோனம் அழிந்து பபபோகிறது.

இததத்தபோன் பதத்தபோங்மகபோட்தடைப் மபபோட எப்பட நீதர சுத்தமபோக்கி, அத்துடைன் தபோனும் அழிகிறபதபோ அததப் பபபோலை விருத்த
ஞபோனம் அழிகிறது என்று இந்த ஸ்பலைபோகத்தல் மசபோல்கிறபோர்.

தபோன் யபோர் என்பததத் தபோன்தபோன் அறிய பவண்டும். இன்மனபோருவர் நமக்குச் மசபோல்வது என்பது நம் அறிவு வதரதபோன்
மசல்லும்.

ஆனபோல் தபோன் என்ற இருப்பபபோ அததயும் கடைந்தது, அதற்கும் ஆதபோரமபோனது. அதனபோல் ஒருவன் எல்லைபோவற்தறயும்
அறிந்தபின் பகட்டைததத் தன்னில் உணர பவண்டும்.

அங்குதபோன் பயிற்சிகள் வருகின்றன. அதற்கு நம்மிடைம் இருக்கும் ஒபர சபோதனம் நமது மனம்தபோன்.

மனம் என்பபதபோ விதவிதமபோன எண்ணங்களின் மதபோகுப்பு. மனத்தன் இயற்தகபய குரங்குபபபோல் ஒன்றிலிருந்து ஒன்றுக்குத்
தபோவிக்மகபோண்டு இருப்பது.

அதனபோல் அந்த மனத்தத ஒபர ஒரு எண்ணத்தல் ஈடுபடுத்த அததப் பழேக்கப்படுத்த பவண்டும்.

அதற்குத்தபோன் மந்தரங்களில் ஒன்தற எடுத்துக்மகபோண்டு அது ஒன்தறபய சிந்தத்துக்மகபோண்டு இருப்பது.

ஏபதபோ ஒரு மந்தரம் என்பததவிடை மகபோ வபோக்கியங்களில் ஒன்றபோகபவபோ, அல்லைது அதவ சம்பந்தப்பட்டை ஒன்றபோகபவபோ,
இருப்பது ஆன்மபோதவப் பற்றி அறிய விரும்பும் முமுகக்ஷூவிற்கு நல்லைதுதபோபன.

அப்படப் பலை எண்ணங்களைபோக இருந்த மனம் மந்தரத் தயபோனப் பயிற்சியினபோல் குவிந்து, எடுத்துக்மகபோண்டை ஒபர
எண்ணத்தல் லையிக்கிறது. இதத மபனபோ லையம் என்பபோர்கள்.

எண்ணம் பலைபவபோ அல்லைது ஒன்பறபோ, மனம் மனம்தபோபன. அது எப்பட மனத்தத மனத்தபோல் அறியமுடயும் என்று
உங்களுக்குக் பகட்கத் பதபோன்றினபோல் அது நியபோயமபோன பகள்விதபோன்.

அது எப்பட என்று விளைக்குவதற்கு பவதபோந்தகள் ஒரு உதபோரணம் மசபோல்வபோர்கள்.

ரமணரும் ‘பிணம் சுடு தட பபபோல்’ என்ற அந்த உவதமதய “உள்ளைது நபோற்பது” நூலில் பசர்த்தருக்கிறபோர்.

கட்தடைகள் பபபோட்டு மநருப்பில் இடைப்பட்டை பிணம் ஒன்தற எரிப்பதற்கு கழி ஒன்தற உபபயபோகப்படுத்துவபோர்கள். அதத
தவத்துக்மகபோண்டு அவ்வப்பபபோது சிதததய கிண்டக் கிளைறிக்மகபோண்டு இருப்பபோர்கள். அப்படச் மசய்வதன் மூலைம் சபோம்பல்
கீபழே இறங்கி, கட்தடைகள் நன்கு எரிந்து, உயிரற்ற உடைலும் சீரபோக பவகும். கதடைசியில் பிணம் நன்கு சுடுவதற்கு இருந்த
கழிதயயும் அந்த சிதத பமபலைபய பபபோட்டுவிடுவபோர்கள். இப்படயபோக மற்ற கட்தடைகபளைபோடு பிணத்ததயும் நன்கு
எரியவிட்டை கழியும் பசர்ந்து தபோனும் எரிந்துவிடும்.

இப்படயபோக மனத்தன் மூலைத்தத அறிவிக்க உதவிய மனம் தபோனும் அழிந்து பபபோவதத மபனபோ நபோசம் என்பபோர்கள்.

இருக்கும் ஒன்தறப் பலைப்பலைவபோகக் கபோட்டய மனம் நபோசமதடைவதபோல், எப்பபபோதும் உள்ளை ஆன்மபோ ஒன்று மட்டுபம அங்கு
இருப்பதத உணரலைபோம்.

அங்கு உணர்வு மட்டுபம உள்ளைதபோல், அந்த உணர்பவ நமது இருப்பு என்றபோகிறது. அது இப்பபபோதும் இருப்பதத நபோம்
உணரபோததுதபோன் அறியபோதம என்று மசபோல்லைப்படுகிறது.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 14

(6) ஸம்ʼ ஸபோர: ஸ்வப்னதுல்பயபோ ஹி ரபோக ³ த்³ பவஷபோத³ ஸங்குலை: | ஸ்வகபோபலை ஸத்யவத்³ பபோ⁴த ப்ரபபபோ³ பத⁴
ஸத்யஸத்³ ப⁴பவத ||

விருப்பு மவறுப்பு ஆத விகபோர சம்சபோரத்து

இருப்பும் கனபோவுக்கு இதண அஹ்து – உருப்படும்
பபபோது மமய் பபபோலைப் மபபோலியுபம பபபோதம் உத
பபபோது அதுவும் மபபோய்யபோகிப் பபபோம். – ஸ்ரீ ரமணர்

நமது விருப்பு மவறுப்பு முதலைபோன குணங்களைபோல் மபோறுபட்டுக் கபோண்கின்ற இந்த சம்சபோரத்தல் நபோம் கபோணுவமதல்லைபோம் நம்
கனவுக்கு நிகரபோனது.

கனவு கபோணும்பபபோது அதவ எல்லைபோபம மமய்பபபோலைத் பதபோன்றினபோலும் அதவ எல்லைபோபம மபபோய் என்பதத நபோம் பின்பு
உணர்கிற மபோதரி, அறியபோதம அகன்று ஆன்மபோதவப் பற்றி நபோம் அறிந்ததும் சம்சபோரத்தல் கபோணுவததப் மபபோய் என்பததயும்
உணர்பவபோம்.

உலைகம் எப்பபபோதும் அதனுதடைய தன்தமயில் தபோனபோக இயற்தகயபோக இருக்கிறது. அததப் பபோர்க்கும் நபோம்தபோன் நமது
கண்பணபோட்டைத்தனபோல் அதத மவவ்பவறு மபோதரியபோகப் பபோர்க்கிபறபோம். நமது விருப்பங்களுக்கும், மவறுப்புகளுக்கும்
தகுந்தபோற்பபபோல் அதத மபோறுபட்டைதபோகக் கபோண்கிபறபோம். அதனபோபலைபய ஒவ்மவபோருவருக்கும் உலைகம் மவவ்பவறபோகத்
மதரிகிறது. உலைகில் இருப்பதத அது இருக்கிறபடபய பபோர்ப்பவனுக்கு எந்த வித விகபோரமும் மதரியபோது. அப்பபபோது அவன்
மிகவும் அதமதபயபோடு இருப்பபோன்.

உலைகில் பலை மபபோருட்கள் இருக்கின்றன, பலை நிகழ்ச்சிகள் நடைக்கின்றன. ஒவ்மவபோன்தறயும் பற்றி நபோம் நிதனப்பதுதபோன் நமது
எண்ணங்கள்.

நமக்கு அதவ பிடத்தருந்தபோல் அதவ நல்லைதபோகவும், பிடக்கபோதருந்தபோல் அதவ மகட்டைதபோகவும் நபோம் நிதனப்பதும் நமது
எண்ணங்கபளை.

உலைகத்தல் இருப்பதத நம் விருப்பும், மவறுப்பும் எப்பட மபோற்றுகின்றன என்று இப்பபபோது புரிகிறதபோ?

நபோம் இன்னும் என்னமவன்ன மசய்கிபறபோம் என்று பபோருங்கள்.

நமக்குப் பிடத்த மபபோருள் என்றபோல் அதவகதளை அதடையவும், பின்பு அனுபவிக்கவும் எண்ணுகிபறபோம். உலைகில் நம்
ஈடுபபோடு இப்படத்தபோன் ஆரம்பிக்கின்றன.

அதடைவது என்பதபோல் முதலில் அதன் பமல் ஆதசயும், அதடைந்த பின் அதன் பமல் நமக்கு ஆளுதமயும் பதபோன்றுகிறது.

இங்குதபோன் அகங்கபோரம் பவர் விட்டு வளைர்கிறது. ஆக நம் ஈடுபபோடு உலைதக இப்பட படுத்தனபோலும், ஒரு கட்டைத்தல் அந்தப்
மபபோருளைபோல் நமக்கு மவறுப்பு வந்தபோல், உலைகம் நம்தம படைபோதபபோடு படுத்துவதபோக நபோம் மசபோல்பவபோம்.
அதபோவது உண்தம நிதலைதயயும் நபோம் புரிந்து மகபோள்ளைவில்தலை என்பபதபோடு, நம் அகங்கபோரமும் நுண்ணியதபோக
மபோறிவிட்டைது என்றபோகிறது.

நமது பபோர்தவகதளையும், எண்ணங்கதளையும் சரிமசய்ய பவண்டயது நமது முதல் கடைதம என்று நமக்கு இதலிருந்து
மதரிகிறது.

எல்பலைபோருபம நடைப்பததத் தங்கள் தங்கள் விருப்பு, மவறுப்புகதளை தவத்துக்மகபோண்டு பபோர்க்கின்றனர்.

உலைகத்ததத் தருத்துவததவிடைத் தன்தனத் தருத்தக்மகபோள்வபத பமலைபோனது. அது ஒருவனுக்கு அதமததயக் மகபோடுக்கும்.

உலைகம் அப்படத்தபோன் இருக்கும் என்ற மதளிவு ஒருவனுக்கு அவசியம். சமூக பவதலைகளில் மூழ்கியுள்ளைவனுக்கும் இந்த
வபோர்த்ததகள் நிச்சயமபோகப் மபபோருந்தும்.

தனப்பட பலைரிடைம் மதபோடைர்புமகபோள்ளை பவண்டயவனுக்கு அது எப்பட முடயும் என்றபோல், ஒருவன் அந்த மபோதரி
பவதலைதயபயபோ, பசதவதயபயபோ பதர்ந்மதடுத்துச் மசய்கிறபோன் என்றபோல் மற்றவர்களின் எதர்பபோர்ப்புகளுக்கு ஈடுமகபோடுத்துச்
மசய்வதத அவன் இயல்பபோக எடுத்துக்மகபோள்ளை பவண்டும் என்றுதபோன் அர்த்தம்.

பவறு மபோதரி அதவ இருந்தருக்கபவண்டும் என்று அவன் எதர்பபோர்ப்பதுதபோன் தவறு. அதத இயல்பு என
எடுத்துக்மகபோண்டைபோல்தபோன், அவன் உண்தமயில் அதமதயபோக இருக்க முடயும்.

அதற்கபோக இயற்தக எப்பட இருக்கிறபதபோ அதத அப்படபய விட்டுவிடை பவண்டும் என்று மசபோல்வதபோக அர்த்தம் மசய்து
மகபோள்ளைக்கூடைபோது.

இயற்தகயில் ஒன்று எப்பட இருக்கிறபதபோ அது நம் எண்ணத்தலும் அப்படபய இல்லைபோமல் பவறு விதளைவுகதளைத்
பதபோற்றுவித்தபோல், அப்பபபோது நமக்கு வரும் எண்ணங்கள்தபோன் நம்தம ஏபதனும் மசய்யதவக்கின்றன.

அப்பபபோது நபோம் ஒன்றும் மசய்யபோமல் இருப்பது, உள்ளைத்தல் ஒன்றும் மவளிபய பவமறபோன்றுமபோன நமது
பசபோம்பபறித்தனமபோன அல்லைது பகபோதழேத்தனமபோன நிதலை என்று ஆகிவிடும்.

மபோற்றம் மசய்ய விரும்புபவன் அதற்பகற்ப ஏதும் மசய்யும் பபபோது, அதன் விதளைவு எப்பட பவண்டுமபோனபோலும் இருக்கலைபோம்
என்ற மனநிதலைபயபோடு, வருவதத ஏற்றுக்மகபோள்ளைவும் தயபோரபோக இருக்க பவண்டும்.

விதளைவு நபோம் விரும்புவது பபபோல்தபோன் இருக்க பவண்டும் என்று நிதனப்பதுதபோன் தவறு.

ஒன்தறச் மசய்ததற்கும், மசய்ததபோல் வரும் விதளைவுகளுக்கும் மபபோறுப்பு ஏற்பவனபோய் ஒருவன் இருக்கும்பபபோது, அவன்
பமலும் மசல்லை பவண்டய வழி அவனுக்கு நன்கு மதளிவபோகத் மதரியவரும்.

மனத்தல் ஒன்றும் மவளியில் ஒன்றுமபோக இருப்பவனுக்குக் கபோலைம் முழுவதும் வபோழ்க்தக ஒரு பிரச்சிதன ஆகிவிடும்.

ஒன்தற நபோம் ஏன் மசய்பதபோம் என்றபோல், அததச் மசய்வதற்குரிய எண்ணங்கள் நமக்கு வந்தன என்பதத ஏற்பவபன
மபபோறுப்பபோனவன் ஆகிறபோன்.
ஒன்தறச் மசய்துவிட்டு, புகழ் வந்தபோல் நமக்கு பழி வந்தபோல் பிறருக்கு என்று இருப்பவன் சமுதபோயத்தல் மபபோறுப்பற்றவன்
என்பது மட்டுமல்லை, அவன் வபோழ்க்தகபய முதலில் மசபோகுசபோக இருப்பது பபபோலைத் பதபோன்றினபோலும் நபோளைதடைவில்
தனந்பதபோறும் அனுபவிக்கும் நரகமபோக ஆகிவிடும்.

பரிணபோம வளைர்ச்சியில் மற்ற சீவரபோசிகதளைவிடை மனிதன் முன்பனறி, தன் சுற்றுச்சூழேதலை பமம்படுத்துபவன் என்பது
உண்தமயபோனபோல் அவன் எப்பட விலைங்குகள் பபபோலைபவ இருக்கலைபோம்?

பிரம்ம சூத்தரத்தன் உதரயில் ஆத சங்கரர் மசபோல்வதுபபபோலை மனிதர்களுக்கும் மற்ற விலைங்குகள் பபபோலைபவ விருப்பு-
மவறுப்புகளின் அடப்பதடையிபலைபய அவர்கள் வபோழ்க்தக மபபோதுவபோக அதமகின்றது.

தட ஒன்தற எடுத்துக்மகபோண்டு தன்தன பநபோக்கி ஒருவன் வருகிறபோன் என்றபோல் ஓடவிடைப் பபோர்க்கும் ஒரு பசு, அவபன
தடக்குப் பதலைபோக புல்தலை எடுத்துக்மகபோண்டு வருகிறபோன் என்றபோல் அவதன பநபோக்கித் தபோபன ஓட வருகிறது?

இப்படத்தபோன் மனிதர்களும் தபோன் விரும்புவதத பநபோக்கி ஓடக்மகபோண்டும், மவறுப்பதத விட்டு விலைகியும் இருக்கிறபோர்கள்.

விலைங்குகளின் இந்தக் குணத்தலிருந்தும் மனிதன் மீளை பவண்டைபோமபோ என்று பகட்கிறபோர்.

அப்பட விலைங்குகளின் தன்தமயிலிருந்து மீண்டு மனிதத் தன்தமகதளை வளைர்த்தபோல்தபோபன, எல்லைபோவற்தறயும் சமமபோகக்

கபோணும் உயர்ந்த மதய்வீகத் தன்தமதய அதடைய முடயும்?

வபோழ்க்தக என்பதத அனுபவிக்கத்தபோபன பிறந்தருக்பகபோம், அதல் இன்பம்-துன்பம் இல்லைபோதருந்தபோல் எப்பட சுவபோரசியமபோக

இருக்கும் என்பபத பலைரது பகள்வி.

அவர்களுக்கு ஒபர பதல்தபோன் இருக்கிறது. இன்பம் அதடைந்தபோல் மகிழ்வதும், துன்பம் நீங்கினபோல் மகிழ்வதும் தபோபன நமது
இயல்பு என்றபோல் எப்பபபோதும் மகிழ்வுடைன் இருப்பபத நமது குறிக்பகபோள் என்றபோகிறது.

ஆனபோல் அந்த மகிழ்ச்சிதய உலைகில் நமக்கு விரும்பிய மபபோருட்கதளை அதடைவதற்கும், மவறுக்கும் மபபோருட்கதளைத்
தவிர்ப்பதற்கும் உண்டைபோன மசயல்களின் விதளைவபோக நிதனத்துக் மகபோண்டருக்கிபறபோம்.

உண்தம என்னமவன்றபோல் நபோம் விருப்பு-மவறுப்பு அற்ற நிதலைதயத் பதட அததன அதடைந்தபோல் நபோம் எப்பபபோதும்
மகிழ்ச்சியபோக இருக்க முடயும்.

இது உங்களுக்குச் சரி என்று பதபோன்றினபோல் நீங்களும் இந்த வழிதயத் பதர்ந்மதடுக்கலைபோம், இல்தலைமயன்றபோல் உங்கள்
வழியிபலைபய பபபோய்ப் பபோருங்கள் என்பதுதபோன் அவர்களுக்கபோன பதல்.

நமது விருப்பு மவறுப்பு முதலைபோன குணங்களைபோல் மபோறுபட்டுக் கபோண்கின்ற இந்த சம்சபோரத்தல் நபோம் கபோணுவமதல்லைபோம் நம்
கனவுக்கு நிகரபோனது.

கனவு கபோணும்பபபோது அதவ எல்லைபோபம மமய்பபபோலைத் பதபோன்றினபோலும் அதவ எல்லைபோபம மபபோய் என்பதத நபோம் பின்பு
உணர்கிற மபோதரி, அறியபோதம அகன்று ஆன்மபோதவப் பற்றி நபோம் அறிந்ததும் சம்சபோரத்தல் கபோணுவததப் மபபோய் என்பததயும்
உணர்பவபோம்.

விருப்பு-மவறுப்புகதளை நீக்குவது மபரும் பபோடைபோக இருக்குபம என்று கவதலைப்படை பவண்டைபோம்.

அது ஒரு மபரிய விஷயபம இல்தலை. நபோம் தனந்பதபோறும் அனுபவித்துக்மகபோண்டும் ஆனபோல் அததப் பற்றி அறியபோமலும்
இருக்கிபறபோம் என்று மசபோன்னபோல் ஆச்சரியமபோக இருக்கிறதபோ?

தனம் தனம் அனுபவிக்கும் அந்த ஆனந்த நிதலைதயச் சற்று விவரமபோக அணுகினபோல் நம் பிரச்சிதனக்கு ஒரு நிரந்தரத் தர்வு
இருக்கிறது.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 15

உலைகம் என்று நபோம் கபோண்பது நம் உடைலில் உள்ளை கண், கபோது, மூக்கு, நபோக்கு மற்றும் பதபோல் என்ற ஐந்து கர்ம இந்தரியங்கள்
மூலைமபோகவும், அதவ வழிபய மபறப்படும் தகவல்களின் பமல் நபோம் வளைர்க்கும் எண்ணங்கள் மூலைமபோகவும் நம் மனதல்
பதந்துள்ளை ஓர் உருவகம்தபோன்.

இந்தரியங்கள் மூலைம் நமக்குக் கிதடைக்கும் தகவல்கள் எப்பட இருந்தபோலும், இறுதயில் அதவகதளைப் பற்றிய நமது
எண்ணங்கள் முன்னததவிடை வலிதம வபோய்ந்தனவபோக இருக்கின்றன.

தற்பபபோது வரும் தகவல்களுடைன், முன்பு அதவ மதபோடைர்பபோன வந்த தகவல்களும் அதவ பற்றிய எண்ணங்களும் பசர்ந்து
ஒரு மதபோகுப்பபோக மனதல் பதவதுதபோன் அந்த வலிதமக்குக் கபோரணம்.

அதபோவது உள்ளைததவிடை நபோம் பபோர்க்கும் பபோர்தவயின் பகபோணமும் (அஹங்கபோரம்) இதல் பசர்ந்தருக்கிறது. இதவ எல்லைபோபம
நமது விழிப்பு (ஜபோக்ரத்) நிதலையில் நடைக்கின்றன. அதனபோல் அதத “ஜபோக்ரத அஹங்கபோரம்” என்று மசபோல்வபோர்கள்.

ஆனபோல் விழிப்பு நிதலை மட்டும்தபோன் நமது நிதலை அல்லை. அது தவிர கிட்டைத்தட்டை அபத பபபோன்ற கபோட்சிகளும்,
எண்ணங்களும், மனமும் நபோம் உறங்கும்பபபோதும் நம் கனவில் (ஸ்வப்னம்) வருகின்றன.

அப்பபபோது நபோம் உறங்கிக் மகபோண்டருந்தபோலும் நம்தமப் பபபோலைபவ ஒருவதர நபோம் கனவில் உருவபோக்கி, அவருக்கும் ஒரு
கனவு மனம் இருப்பதபோகவும், இன்ன பிற அனுபவங்களும் இருப்பதபோகவும் நபோம் உணர்கிபறபோம்.

அப்பபபோது நபோம் கபோண்பது தனியபோன ஒரு கனவு உலைகபம. அந்தக் கனவு நீடக்கும்வதர நபோம்தபோன் கனவு கபோண்கிபறபோம் என்ற
உணர்வும் வரபோது. அந்த உணர்வு ஒரு பவதளை கனவு கதலையும் சமயம் வரலைபோம்.

நம் கனவின் அனுபவங்கள் பலை மபோதங்கபளைபோ, வருடைங்கபளைபோ பபபோன்ற நீண்டை கபோலைம் சம்பந்தப்பட்டைதபோய் இருந்தபோலும்
உண்தமயில் அதவ சிலை மநபோடப் மபபோழுபத நீடக்கிறது. ஆனபோலும் அந்தக் குறுகிய கபோலை அளைதவ, நபோம் கனவு
கபோணும்பபபோது உணர்வதல்தலை.

விழிப்பு நிதலை அனுபவங்கள் மதபோடைர்பபோக சிலை கனவு அனுபவங்கள் இருக்கலைபோம். ஆனபோல் அதற்கும் பமலைபோக, சிறிதும்
சம்பந்தபம இல்லைபோமல் பலை கபோட்சிகள் அதமயும்.

விழிப்பு நிதலை அனுபவங்கதளைப் பபபோலைபவ கனவு அனுபவங்களும் நபோம் உருவபோக்கியுள்ளை நம் கனவு உருவத்ததச் சுற்றி
அதமவதபோல் அதத “ஸ்வப்ன அஹங்கபோரம்” என்று மசபோல்வபோர்கள்.

நமது மூன்றபோவதபோன ஆழ்ந்த உறக்க (சுஷஜுப்த) நிதலையில் நமக்கு ஒன்றும் மதரிவதல்தலை. நமக்கு உடைல் இருக்கிறது
என்பறபோ, அல்லைது உலைகம் இருக்கிறது என்பறபோ எதுவும் மதரிவதல்தலை.

ஆனபோலும் ஆழ்ந்த உறக்கத்தற்குப் பின் நபோம் நிம்மதயபோக நன்கு தூங்கியதபோகச் மசபோல்பவபோம். ஒரு அதமதயபோன நிதலைதய
அனுபவித்தருப்பபபோம்.
உடைல், உலைக அனுபவங்கள் இல்லைபோத பபபோதும் நபோம் ஓர் அதமததய, நிம்மததய அனுபவித்பதபோம் என்றபோல்
அனுபவிப்பவன் என்று ஒருவன் இருந்தருக்கிறபோன் என்றுதபோபன அர்த்தம்?

இல்தலைமயன்றபோல் விழித்த பின் அப்பட நம்மபோல் மசபோல்லியிருக்க முடயபோது அல்லைவபோ?

பமபலை மசபோன்ன இரண்டு அகங்கபோரங்களும் அப்பபபோது இல்லைபோது, அனுபவம் என்று ஒன்று இருந்தபோல் நம் உடைதலையும்,
உலைதகயும் அறியபோத ஒன்று இருக்கிறது என்றுதபோபன அர்த்தம்?

அந்த ஒன்தறப் பற்றிய உணர்வு இல்லைபோதபபபோதும் நபோம் ஆனந்தமபோக உறங்கியிருக்கிபறபோம். அந்த ஒன்று நமக்கு
மவளியிலிருந்து வந்தருக்க முடயபோது.

மற்ற அனுபவங்கதளைப் பபபோலைபவ இதுவும் நம் உள்ளிருந்து வந்ததுதபோன். ஏமனன்றபோல் அந்த உறக்க அனுபவத்தத நம்மபோல்
மட்டும்தபோன் உணர முடகிறது.

நம்தமப் பபபோலைபவ மற்றவரும் உணரும்பபபோது, அது மற்றவர் மட்டும் உணர்வதுதபோன். ஆதகயபோல் அந்த நிதலையில் நபோம்
எப்பபபோதும் இருக்க முடந்தபோல் நபோம் எப்பபபோதும் அதமதயபோகவும், ஆனந்தமபோகவும் இருப்பபபோம் என்று மசபோல்லைலைபோம்
அல்லைவபோ?

அங்கு “நபோன்” என்ற நிதனப்பபோகிய அஹங்கபோரம் ஏதும் இல்லைபோது, அனுபவம் ஒன்பற இருப்பதபோல் அந்த நிதலைதய
“சுஷஜுப்த அனுபவம்”என்று மசபோல்வபோர்கள்.

தூலைபோமபோகபவபோ நுண்ணியதபோகபவபோ உடைல் மற்றும் உலைக அனுபவங்கள் இருக்கும்பபபோது அதற்பகற்ப அகங்கபோரங்கள்

வருகின்றன.

அத்ததகய அகங்கபோரம் இல்லைபோதபபபோதும், உடைலும் உலைகமும் மதரியபோதபபபோதும், ஓர் ஆனந்த நிதலைதய நபோம்
அனுபவிக்கிபறபோம். நபோம் அனுபவிக்கும் கனவு நிதலைபய நமது மூன்றபோவதபோன உறக்க நிதலையில்தபோன் வருகின்றன.
அதபோவது உறக்கம் இல்தலைமயன்றபோல் கனவும் இல்தலை என்றபோகிறது.

விழிப்பு நிதலையிலும், கனவு நிதலையிலும் நமது அனுபவங்கள் ஒபர மபோதரி இருக்கின்றன. ஆனபோலும் கனவு கதலைந்து
விழிப்பு நிதலை வந்ததும் கனவு அனுபவங்கள் உண்தமயல்லை என்று உணரப்படுகிறது.

“மசபோப்பன அகங்கபோரத்தல்” விதளைந்த அனுபவங்கள் மபபோய் என்று கனவு கபோணும் பபபோது பதபோன்றபோதது பபபோலை, “ஜபோக்ரத
அகங்கபோரத்தல்” விதளையும் அனுபவங்கள் மபபோய் என்று விழிப்பு நிதலையிலும் பதபோன்ற வபோய்ப்பு இல்தலை. நமது “சுஷஜுப்த
அனுபவத்தல்” விதளைந்த அறியபோதமயுடைன் கூடய ஆனந்த அனுபவம் எப்பபபோது நமக்கு அறிவுடைன் கூட நமது நபோலைபோவது
(“துரியம்”) நிதலையில் உணரப்படுகிறபதபோ, அப்பபபோது நமது விழிப்பு நிதலை அனுபவங்களும் கனவு நிதலை
அனுபவங்கதளைப் பபபோலைபவ மபபோய் என்று உணரப்படும்.

தூங்கபோமல் தூங்கி ஆனந்தத்தத அனுபவிப்பதபோல் இந்த நபோன்கபோவது நிதலைதய நனவுத் துயில் என்றும் மசபோல்லைலைபோம்.

மற்ற மூன்று நிதலைகளும் வந்து பபபோகும் நிதலைகளைபோக இருக்கும் மபபோய்யபோன நிதலைகள். ஆதலைபோல் அததப் பபபோன்பற இந்த
நபோலைபோவது நிதலையும் மபபோய்யபோனது என்று கருதப்பபபோகிறபோர்கபளை என்பதபோல் இதத மூன்றுக்கும் அப்பபோலைபோக (அததமபோக)
இருக்கும் “துரியபோதத” நிதலை என்றும் சிலைர் மசபோல்வபோர்கள்.
ஆனபோல் இருப்பது ஒன்பற ஆதலைபோல் இந்த நபோலைபோவது நிதலை ஒன்பற உண்தமயபோய் உள்ளைது. அதனபோல் துரியமும்
துரியபோததமும் ஒபர நிதலைதபோன் என்று ரமணர் மசபோல்வபோர்.

இந்த வபோதத்தல் நபோம் கபோணபவண்டய அம்சங்கள் பலை உள்ளைன. ஒவ்மவபோருவருக்குபம இருக்கும் துரிய நிதலை அவரவர்
அனுபவம் என்றபோலும், அங்கு “நபோன்” என்ற அகங்கபோரமும் “எனது” என்ற மமகபோரமும் இல்தலை, உலைகமும் இல்தலை,
ஆனந்த அனுபவம் ஒன்பற உள்ளைது. அது அதனவரிடைமும் உள்ளைதபோல் எந்த வித பபதமும் எவரிடைத்தும் இல்தலை.

எப்பபபோது பபதங்கள் கபோணப்படுகின்றனபவபோ, அப்பபபோது நபோம் அந்த நிதலையில் இல்தலை என்பதும், உலைகம் மதரிகிறது
என்றும், அந்த நிதலைக்கு ஏற்ப நமது மசயல்கள் அதமய பவண்டும் என்பதும் மதளிவபோகிறது.

அத்ததகய மசயல்கள் நம்தம அகங்கபோர மமகபோரங்கள் இல்லைபோத அந்த ஆனந்த நிதலைக்கு எடுத்துச் மசல்லுமபோறும் அதமய
பவண்டும். ஏமனன்றபோல் அது ஒன்பற உண்தமயபோன நிதலை.

இரண்டைபோவதபோக, முன்பப நபோம் பபோர்த்தமபோதரி பிறந்தது எதுவும் இறக்கபவண்டும். அதனபோல் முன்பு இல்லைபோதருந்து இப்பபபோது
புததபோக வருவது எதுவும் ஒரு கபோலைத்தல் இல்லைபோது பபபோகும்.

இதன் கபோரணமபோக ஆனந்தத்தத நபோம் அறிபவபோடு உணரும் நமது துரிய நிதலையும் எப்பபபோதும் இருந்தபோக பவண்டும்.
இப்பபபோது அதத நபோம் அறியபோது ஆனபோல் அவ்வப்பபபோது அனுபவித்துக்மகபோண்டு இருக்கிபறபோம்.

ஆழ்ந்த உறக்கத்தல் அனுபவிப்பது பபபோலைபவ, விழிப்பு நிதலையிலும் அததப் பலை சமயம் அனுபவிக்கிபறபோம்.

உதபோரணத்தற்கு தவிரமபோகவும் ஆதசயுடைனும் நபோம் எடுத்த ஒரு பவதலைதய முடத்த அந்த மநபோடபய, அல்லைது நபோம்
ஆதசப்பட்டை மபபோருள் கிதடைத்த அந்த மநபோடபய, அந்த இடைத்தத அடுத்த ஆதசபயபோ எண்ணபமபோ நிரப்புவதற்கு முன்பபோக
நமக்கு ஒரு மகிழ்ச்சியும் அதமதயும் வருகிறபத, அதுவும் நமது துரிய நிதலை அனுபவம்தபோன். அந்தப் மபபோழுதத நீட்டக்க
மசய்ய முன்றபோலும், நபோம் நமது உள்ளை நிதலைதய இதடைவிடைபோது உணர்பவபோம்.

மூன்றபோவதபோக, துரிய நிதலை எப்பபபோதும் உள்ளைபத; அதத நமது முந்ததய மசயல்களின் விதளைவபோக வளைர்ந்துள்ளை
ததரகள்தபோன் நம் அறியபோதமயபோகி அந்த நிதலைதய உணர முடயபோமல் மசய்கின்றன.

ஏமனன்றபோல் துரிய நிதலைதபோன் நமது இயல்பபோன நிதலை என்றபோல் நபோம் அறியபோவிட்டைபோலும் அது எப்பபபோதும் இருந்தபோக
பவண்டும். அப்படப் பபோர்த்தபோல் அதத உணரபோதவர்களும் அந்த நிதலையில்தபோன் எப்பபபோதுபம இருக்கிறபோர்கள்.

அதத அறியபோததபோல் தபோன் பவறு பவறு நிதலைகளில் இருப்பதபோக நிதனக்கிறபோர்கள்.

அதனபோல்தபோன் ஒரு சபோதகன் மசய்யும் முயற்சிகள் எதுவுபம ததரகதளை விலைக்கபவ அன்றி புததபோன ஒரு நிதலைதய
அதடைவதற்கல்லை.

ஏமனன்றபோல் இப்பபபோது இல்லைபோத ஒன்று புததபோக வரபவண்டயது என்றபோல், அது ஒரு நபோள் பபபோகவும் மசய்யும்.

அது எப்பட என்றும் உள்ளைதபோக இருக்க முடயும்?

அதனபோல் ஒவ்மவபோருவரும் ஆன்ம மசபோரூபபம.

ஞபோனிகள் அதத அறிந்தருக்கிறபோர்கள், மற்றவர்கள் அதத அறியவில்தலை என்பபத சரியபோன நிதலை.

இதனபோபலைபய ஞபோனிகள் ஆன்ம மசபோரூபம் ஒன்தறபய பபோர்ப்பதபோல் அவர்களுக்கு எல்பலைபோரும் ஞபோனிகளைபோகபவ
மதரிவபோர்கள், ஆன்மபோதவப் பபோர்க்கபோது மற்ற லைகணங்கதளைப் பபோர்ப்பவர்களுக்குத்தபோன் பபதங்கள் மதரியும். அதவ
மதறவதற்குத்தபோன் நமது வபோழ்க்தகயின் மசயல்களும், எண்ணங்களும் பரிபூரணமபோக அதமயபவண்டும்.

இதவ தவிர ஒருவனுக்கு மயக்கத்தனபோபலைபோ, பகபோமபோவினபோபலைபோ (coma) கூடை தன்தன அறியபோத ஆனபோல் அதமத நிதலை
வருகிறபத அதத எப்படப் புரிந்துமகபோள்வது என்றபோல்,

பகபோமபோவும், மயக்கமும் நமது இயல்பபோன நிதலைகள் அல்லை.

நரம்பு மண்டைலைத்தல் உள்ளை பிசகினபோபலைபோ, பவறு ஏபதனும் ததடைகளினபோபலைபோ (blockers) ரத்த ஓட்டைம் ததடைபட்டு இந்த
நிதலைகள் மசயற்தகயபோக வருகின்றன. ததடைகள் நீங்கியதும் அவர்கள் சபோதபோரண நிதலைக்கு வருகிறபோர்கள். அப்படப்
பபோர்த்தபோலும் அறியபோதமதயப் மபபோருத்தவதர இந்த இரு நிதலைகளுக்கும் உறக்க நிதலைக்கும் வித்தயபோசமில்தலை.

அறிவுடைன் கூடய ஆழ்ந்த அதமத முக்த நிதலையில் உண்டு என்றபோல், அதத அதடைவதற்கு உணர்வு பரிபூரணமபோய்
இருக்கும் நிதலையில் விசபோரம் மசய்யபோமல் மூலிதககள் உதவியினபோலும், கஞ்சபோ அடப்பதனபோலும், மருந்து
உட்மகபோள்ளுவதபோலும் ஒருவன் பரவச நிதலை அதடைந்து விடைலைபோம் என்று நிதனப்பது ஓர் ஏமபோற்று பவதலைபய.

அதனபோல் உடைலும் மகட்டுவிடும், மனமும் தறிமகட்டு ஓடும். உடைதலைக் கருவியபோக தவத்துக்மகபோண்டு, மனத்தன்
தன்தமதய விசபோரிக்க பவண்டயவன் அதவகள் தன் வசம் இல்லைபோதபபபோது என்னதபோன் சபோதக்க முடயும்?

மதபோடைரும்...
 பகுத - 16

7. तपावत्सत्यनां जगिदपाभत शमभकतकपारजतनां यथपा |

यपावन्न जपायतपे बमरह्म सवपार्मभधष्ठपानमद्वियनां ||

தபோவத்சத்யம் ஜகத்பபோத ஷஜுக்தகபோரஜதம் யதபோ |

யபோவத்ன க்ஞபோயபத ப்ரஹ்ம சர்வபோதஷ்டைபோனமத்வயம் ||

எவ்வளைவு கபோலைம் எதவக்கும் அதட்டைபோனமபோம்

அவ்வியயமபோம் பிரமம் ஆய்ந்து அறிதல் – ஒவ்விடைபோது
அத்துதணக் கபோலைம் அகிலைமும் மமய்யபோய்த் பதபோன்றும்
சுத்த மவள்ளி பபபோலைத் துணி – ஸ்ரீ ரமணர்

எல்லைபோவற்றுக்கும் ஆதபோரமபோய் உள்ளை அழிவற்ற பிரம்மத்தத எத்ததன கபோலைம் ஒருவன் விசபோரித்து அறிந்து
மகபோள்ளைவில்தலைபயபோ, அத்ததன கபோலைத்தற்கும் கிளிஞ்சலில் பதபோன்றும் மவள்ளிதயப்பபபோலை உலைகங்கள் எல்லைபோமும்
உண்தமயபோகபவ உள்ளைதுபபபோலைத் மதரியும் என்பது நிச்சயம்.

முந்ததய மசய்யுளில் நமது விழிப்பு நிதலை அனுபவங்களும் கனவில் வருவததப் பபபோலைபவ மபபோய்யபோனது என்று
மசபோல்லைப்பட்டருக்கிறது.

அப்படயபோனபோல் நபோம் உலைகில் விதவிதமபோகக் கபோண்பது என்ன? கனவில் நபோம் அப்பபபோது கபோண்பபதபோடு சரி; அதவ அப்புறம்
வருவதல்தலை. ஆனபோல் நனவில் அதவமயல்லைபோம் பவண்டைபோம் என்றபோலும் நம் கண் முன்பன அதவ மதரிவது மட்டும்
அல்லைபோது, நின்று நிதபோனமபோக எப்பபபோதும் இருக்கின்றன, அது தவிர அதவகதளை மற்ற புலைன்கதளைக் மகபோண்டும்
அறிகின்பறபோபம. அதற்மகல்லைபோம் என்ன அர்த்தம் என்று எவருக்குபம பகட்கத் பதபோன்றினபோல் அது நியபோயம் தபோபன?

அதனபோல் மபபோய்த் பதபோற்றம் என்று மசபோல்வபதபோடு நிற்கபோமல், பமலும் அப்படக் கபோணப்படுவது என்ன என்பததப் பற்றி
விளைக்கமபோக இந்தச் மசய்யுளில் மசபோல்கிறபோர்.

முன்பு மசபோல்லைப்பட்டை உண்தமதய ஓர் உபமபோனத்தபோல் இங்கு விளைக்குகிறபோர்.

தூரத்பத இருந்து பபோர்க்கும் ஒருவனுக்கு பளைபளை என்று மவள்ளிச் சபோமபோன் பபபோலை ஒரு மபபோருள் மதரிகிறது. பக்கத்தல்
மசன்று பபோர்க்கும்பபபோது அது ஒரு கிளிஞ்சல்தபோன் மவள்ளியல்லை, அதன் பமல் சூரிய ஒளி பட்டைதபோல் மவள்ளி பபபோலைத்
மதரிந்தது என்று அவன் உணர்கிறபோன்.

அப்படமயன்றபோல் அவன் பபோர்த்தது மவள்ளியபோ, கிளிஞ்சலைபோ?

மவள்ளி என்று மசபோன்னபோல் இல்தலைபய கிளிஞ்சல்தபோபன இருக்கிறது என்றும், கிளிஞ்சல் என்று மசபோன்னபோல் இல்தலைபய
மவள்ளிதயத்தபோபன பபோர்த்பதபோம் என்றும் மசபோல்லைலைபோம்.

இதற்கு அவனது பதல் எப்பட இருக்கும்?

“இல்தலை, தூரத்தலிருந்து பபோர்த்ததும் முதலில் மவள்ளி என்று நிதனத்பதன், ஆனபோல் பக்கத்தல் மசன்றதும் கிளிஞ்சல் என்று
மதரிந்துமகபோண்படைன்” என்றுதபோபன மசபோல்வபோன்.

அதபோவது இருப்பது ஒபர மபபோருளைபோன கிளிஞ்சல்தபோன், கபோணப்பட்டைபதபோ தூரத்தலிருந்து மவள்ளியபோகவும், அருகிலிருந்து

கிளிஞ்சலைபோகவும் மதரிந்தது என்றுதபோபன அதற்கு அர்த்தம்.

ஆக இருந்த ஒபர மபபோருள் இரண்டைபோகக் கபோணப்பட்டைது பபோர்த்தவன் பகபோணத்தல் இருந்துதபோன். உண்தமயில் இருந்தது
ஒன்பற.

இதல் அந்தக் கிளிஞ்சலின் பமல் பட்டை சூரிய ஒளி பவறு பகபோணத்தலிருந்து வந்தருந்தபோல், அது மவள்ளியபோகத் மதரியபோமல்
பபபோயிருக்கலைபோம் என்பதும் உண்தம.

மவள்ளியபோக அவனுக்குத் மதரிந்துமகபோண்டு இருந்தவதர அது மவள்ளியபோகத்தபோன் இருந்தது, கிளிஞ்சல் மதரியவில்தலை

என்பதும் உண்தம.

உள்ளை உண்தமதய அவன் மதரிந்துமகபோள்ளை, ஒன்று ஒளி பவறு பகபோணத்தலிருந்து வந்தருக்கபவண்டும், அல்லைது அவன்
மசய்ததுபபபோலை முயற்சி எடுத்து அருகில் வந்து அது என்ன என்று பபோர்க்கபவண்டும்.

முன்னதத நபோம் வித என்றும், பின்னதத மத என்றும் மசபோல்லைலைபோம். எடுத்த முயற்சிதய மத என்று மசபோன்னபோலும்,
பபோர்க்கபவண்டும் என்று அவனுக்குத் பதபோன்றியதத வித என்றுதபோபன மசபோல்லைமுடயும்?

இந்த வித-மத விவபோதம் இருக்கட்டும். நபோம் அங்கு நடைந்ததத பமலும் அலைசலைபோம்.

“அத்வயம்” என்றபோல் இரண்டைற்ற ஒன்று என்றும், “சர்வ அதஷ்டைபோனம்” என்றபோல் எல்லைபோவற்றுக்குபம ஆதபோரமபோக இருப்பது
என்றும், இந்த ஸ்பலைபோகத்தல் வந்துள்ளை இரண்டு மசபோற்களுபம பிரம்மத்தன் தன்தமதயக் குறிக்கின்றன.

ஏன் இரண்டு மசபோற்கள் மசபோல்லைப்பட்டருக்கின்றன என்று பபோர்ப்பபபோம். வீடு கட்டும் முன்பபோக அதற்கு ஆதபோரமபோக அடக்கல்
நபோட்ட, அடத்தளைம் பபபோடுவபோர்கள்.

வீடு கட்டயதும் அடத்தளைம் மதரியபோது வீடு மட்டுபம மதரிந்தபோலும், அதவ இரண்டும் இரண்டு மபபோருட்களைபோக
இருக்கின்றன.

கிளிஞ்சல் என்னும் ஆதபோரத்தல் (அதஷ்டைபோனத்தல்) மவள்ளியபோனது கற்பதனயபோக (ஆபரபோபிதமபோக) மதரிந்தபோலும்,

இறுதயில் கிளிஞ்சல் என்றும், அந்த இடைத்தல் இல்லைபோவிட்டைபோலும் மவள்ளி என்றும் இரண்டு மபபோருட்கள் உலைகில்
இருக்கின்றன.

ஆனபோல் பிரம்மம் சர்வ அதஷ்டைபோனம் என்று மசபோல்லைப்படுவதபோல் அது ஒன்பற இருப்பது, மற்றதபோகத் மதரிவது எல்லைபோபம
கற்பதனதபோன் என்று அறிய பவண்டும்.

இங்கு இரண்டைபோவது என்று மசபோல்வதற்கு பவறு என்று எதுவும் கிதடையபோது.

எப்பட ஒன்பறயபோன கிளிஞ்சல் தூரத்தலிருந்தும், அருகிலிருந்தும் மவவ்பவறபோகத் மதரிந்தபதபோ அபத பபபோன்று

எல்லைபோவற்றிற்கும் ஆதபோரமபோய் இருக்கும் ஒன்பறயபோன பிரம்மபம கபோண்பவன் பபோர்தவயில் பலைவித மபபோருட்களைபோகி
மவவ்பவறபோகத் மதரிகின்றன.
அது ஏன் அப்படத் மதரிகின்றன என்று பகட்டைபோல், கிளிஞ்சல் எப்பட மவள்ளியபோகத் பதபோன்றியபதபோ அப்பட என்றுதபோன்
மசபோல்லை முடயும்.

கபோண்பவன் தன் பபோர்தவதய சரி மசய்தபோல் உள்ளைதத உள்ளைபட பபோர்க்க முடயும் என்பதபோல் அததச் மசய்யபவண்டும்.

ஒன்று வித மூலைம் அவனது பபோர்தவ சரி மசய்யப்படைலைபோம், இல்தலைபயல் இந்த உண்தமகதளை விவரமபோக அறிந்துமகபோண்டை
அவன் ஞபோனத்ததத் பதட தபோன் மசய்யும் விசபோரம் என்ற பயிற்சியின் மூலைம் உள்ளை உண்தமதய உணர பவண்டும்.

அததச் மசய்யபோத வதர மபபோய் எனச் மசபோல்லைப்பட்டை இந்த உலைகத்தத, அதற்கு ஆதபோரமபோன பிரம்மத்தத உணரபோததபோல்,
உண்தம என்று நம்பிக் மகபோண்டருத்தல் ஒன்பற முடயும்.

பிரம்மத்ததப் பற்றிய அறிவு பிறந்தவுடைன், அறியபோதமயபோல் தபோன் கபோணும் உலைகின் தன்தமதய உள்ளைபட உணரமுடயும்.
அறியபோதமயிலிருந்து அறிவுக்கு வருவது கனவிலிருந்து நனவுக்கு வருவது பபபோன்றது.

இன்னுமமபோரு உவமபோனத்தபோலும் இந்த நிதலைதமதய விளைக்க முடயும்.

ஒரு ததரயரங்கில் ததரப்படைம் பபோர்த்துக் மகபோண்டருப்பவர்களுதடைய நிதலைகதளை கவனியுங்கள்.

படைத்தல் வரும் கபோட்சிகளில் மூழ்கி அங்கு நடைப்பதத உண்தம என நம்புபவன், கபோட்சிகளுக்கு ஏற்ப வரும் இன்ப-துன்ப
உணர்வுகளில் பங்கு மகபோள்வபோன். அப்பபபோது அவனுக்குத் ததரயில் நடைப்பமதல்லைபோம் உண்தமக் கபோட்சிகபளை.

படைம் முடந்த பின்புதபோன் அவன் தன் உண்தம நிதலைதய உணர முடயும். ஆனபோல் ஆரம்பத்தலிருந்பத படைத்தத ஒரு
மபபோழுதுபபபோக்கபோகப் பபோர்க்கும் மனநிதலையில் உள்ளைவன், மவறும் சபோட்சியபோகப் பபோர்த்துக் மகபோண்டருப்பபோபன தவிர
கபோட்சியில் வரும் நிகழ்ச்சிகபளைபோடு ஒண்டக்மகபோள்ளை மபோட்டைபோன்.

அபதபபபோலை பிரம்மம் இல்தலைபயல் எதுவும் இல்தலை என்று உணர்பவனுக்கு, உலைகக் கபோட்சிகள் எதுவும் உண்தமயல்லை.

கிளிஞ்சல்-மவள்ளி உபமபோனம் மகபோண்டு “அத்வயம்” ஆன பிரம்மத்தற்கு விளைக்கம் மகபோடுக்கும்பபபோது இருமபபோருள்

-ஒருமபபோருள் பற்றியும் விளைக்க பவண்டயதபோயிற்று.

அதனபோல் இன்னும் பலை உபமபோனங்கள் மகபோண்டு உலைகம் மற்றும் பிரம்மத்தன் தன்தமதய விளைக்குவபோர்.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 17

8. उपपादपानपेs भखिलपाधपारपे जगिभन्त परमपेश्वरपे |

सगिर्मभस्थभतलयपानम यपाभन्त बमददपाभनव
म वपाभरभण ||

உபபோதபோபனகிலைபோதபோபர ஜகந்த பரபமஸ்வபர |

சர்கஸ்ததலையபோன் யபோந்த புத்புதபோநிவ வபோரிணி ||

முதற் கபோரணமபோய் முழுதன் ஆதபோரம்

அதுவபோம் பபரசன் அகத்பத – உதத
உதகுமிழிகள் பபபோல் உலைகங்கள் எல்லைபோம்
உதத்து இருந்து ஓயும் உணர் – ஸ்ரீ ரமணர்

கடைலின் பமல்பரப்பிபலை பதபோன்றி மதறயும் நீர்க்குமிழிகள் பபபோலை, முழுமுதல் கபோரணமபோகவும் அதனத்துக்கும்

ஆதபோரமபோகவும் விளைங்கும் பரபமஸ்வரனிடைத்தல், அதனத்து உலைகங்களும் உதத்து, நிதலைமபற்று, இறுதயில் அழிந்தும்
பபபோகும் என்பதத நன்றபோக உணர்ந்துமகபோள்.

எந்த ஒரு மபபோருளுக்கும், மசயலுக்கும் அதவ ஏற்படை பலை கபோரணங்கள் இருக்கும்.

ஒரு குயவன் பபோதனதயச் மசய்யும்பபபோது அதற்கு பலை விதமபோன மபபோருட்களும் பததவ என்றபோலும் அதவகளுள் மண்
மூலைப் மபபோருளைபோய் உள்ளைதபோல் அது முதற் கபோரணம் (உபபோதபோன கபோரணம்) எனப்படுகிறது.

பபோதனதயச் மசய்யும் குயவனின் புத்தயிபலைபய அதத உருவபோக்கப் பபபோகும் தட்டைம் உள்ளைதபோல் குயவதன நிமித்த
கபோரணம் என்று மசபோல்வபோர்கள்.

அப்படப் பபோர்க்கும்பபபோது, நீர் குமிழி ஒன்று கிளைம்புவதற்கு தண்ணீர்தபோன் முதல் கபோரணமபோக அதமகிறது. அந்த நீர்க்
குமிழியின் வபோழ்க்தகச் சக்கரத்தத தவத்துக் மகபோண்டு இங்கு பமலும் விளைக்கம் வருகிறது.

நீரின் பமற்பரப்பில் புறப்பட்டு எழும் நீர்க்குமிழிதய அது கிளைம்பும் நீதர விட்டுவிட்டுத் தனிபய பபோர்க்க முடயுமபோ?

எப்பட அது நீரிலிருந்பத புறப்பட்டு, நீரிபலைபய சிலை மநபோடகள் இருந்து, பின்பு அது மவடத்துச் சிதறும்பபபோது நீரிபலைபய
கலைக்கிறபதபோ அபத பபபோன்று பிரபஞ்சமும், அதல் உள்ளை அதனத்தும் முழு முதற் கபோரணமபோன பரபமஸ்வரனிடைத்தல்
இருந்து புறப்பட்டு, அவனுடைபனபய இருப்பதத அறியபோதபபபோதும் அவனுடைபனபய இருந்து, மதறயும் பபபோதும்
அவனுடைபனபய கலைக்கின்றன.

நீர்க் குமிழிதயப் மபபோருத்தவதர, முன்பு நபோம் பபோர்த்த சத்தயமபோக இருக்கும் அதஷ்டைபோனப் மபபோருளும், கற்பிதமபோகத்
பதபோன்றும் ஆபரபோபிதப் மபபோருளும் என்னமவன்று பபோர்த்தபோல் நீரிபலைபய பிறந்து, வளைர்ந்து, மதறந்தும் பபபோவதபோல்
ஆதபோரமபோக இருக்கும்பபபோது நீபர அதஷ்டைபோனமபோகவும், பபோர்க்கப்படும்பபபோதும் நீதரயும் குமிழிதயயும் பிரிக்க முடயபோததபோல்
நீபர ஆபரபோபிதமபோகவும் ஆகிறது.

ஆக நீர்தபோன் எல்லைபோமபோக இருப்பதபோல் இங்கு அதுபவ உள்ளை மபபோருள் ஆகிறது.

எவ்வபோறு ஒரு சிலைந்தப்பூச்சி எந்த விதமபோன மவளி மபபோருட்களின் துதணயும் இன்றி, தபோபன தன்னிடைத்தலிருந்பத
வதலைதய உருவபோக்கி மீண்டும் அந்த வதலைதய தன்னுள்பளைபய இழுத்துக்மகபோள்கிறபதபோ......

அததப் பபபோன்பற பலை உலைகங்களும், அதல் உள்ளை மபபோருட்களும், இதறவனிடைத்பத உருவபோகி, இதறவனபோல் இருந்து
மகபோண்டு, மதறயும் பபபோதும் இதறவனிடைபம மசன்றதடைவதபோல் என்றும் உள்ளை இதறவனபோம் பிரம்மபம அதனத்துக்கும்
முதல் கபோரணம் மட்டும் அல்லைபோது நிமித்த கபோரணமபோகவும் ஆகிறது என்பதத நன்கு உணர்வபோயபோக.

இந்த மூன்று மதபோழில்களைபோன பதபோன்றல்-இருத்தல்-அழிதல் எல்லைபோவற்றிற்குபம முழுமுதற் கபோரணமபோக பிரம்மம்

இருப்பினும், மூன்றிலும் ஒன்தறக் குறிப்பபோகச் மசபோல்வதற்கு மூன்று மபயர்கதளைப் பயன்படுத்துவதற்கு “தடைஸ்த லைகணம்”
என்று மபயர்.

ஒரு மபோணவன் பகட்டு, படத்து, எழுத ஒன்தற அறிய முயலும்பபபோது குறிப்பபோக அவன் மசய்வததச் மசபோல்வதற்கபோக
பகட்கும் மபோணவன், படக்கும் மபோணவன், எழுதும் மபோணவன் என்று ஒபர மபோணவதனக் குறிப்பிடுவது பபபோலைத்தபோன் இது.

அது பபபோலை ஆக்கல்-கபோத்தல்-அழித்தல் என்ற மூன்று மதபோழில்களிலும் ஒபர பிரம்மம் கபோரணமபோய் இருந்தபோலும், தடைஸ்த
லைகணத்தன் பட பிரம்மன்-தருமபோல்-சிவன் என்று மூன்று முழுமுதற் கடைவுளைர்கதளைக் குறிப்பிடுவபோர்கள்.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 18

9. सभचच्चिदपात्मन्यनमस्यमतपे भनत्यपे भवष्णणौ पमरकभलपतपालः |

व्यकतयपो भवभवधपालः सवपार्म हिपाटकपे कटकपाभदवतम ||

சச்சிதபோத்மன்யனுஸ்யுபத நித்பய விஷ்பணபோ பிரகல்பிதபோஹபோ |வ்யக்தபயபோ விவிதபோஹபோ சர்வபோ ஹபோடைபக கடைகபோதவத் ||

சச்சிதபோனந்தன் சகலைத்தும் உள் உள்ளைபோன்

இச்சனபோம் விஷ்ணு நிதலைதன்னில் – மசபோச்சமபோம்
மபபோன்னில் கடைகபோத பபபோலும் பல் பதபோற்றமமலைபோம்
அந்நியன் அன்று என்று அறி – ஸ்ரீ ரமணர்

வதளையல், கபோப்பு, பமபோதரம் என்று கற்பதனத் தறனபோல் பலைப்பலைவபோக உருவபோகும் ஆபரணங்கள் எல்லைபோபம தங்கம்தபோபன
அன்றி பவறல்லை.

அது பபபோலைபவ, சச்சிதபோனந்த வடவபோகி, பரந்து வியபோபித்து அதனத்தன் உள்ளும் நிதலைமகபோள்வதபோபலைபய, உலைகில்
உள்ளைதவகள் அதனத்தும் பலைவிதமபோகத் பதபோன்றினபோலும், அதவ அதனத்தன் ஆதபோரமபோய் விளைங்கும் பிரம்மத்தற்கு
அந்நியன் ஆகபோது என்று அறிந்துமகபோள்.

முந்ததய ஸ்பலைபோகத்தல் பிரம்மத்தன் “தடைஸ்த லைகணம்” மசபோல்லைப்பட்டைது என்றபோல் இந்தப் பபோடைலில் அதன் “மசபோரூப
லைகணம்” விளைக்கப்படுகிறது.

உண்தமயில் இருப்பது ஒன்றபோனபோலும் அதுபவ பலைப்பலைவபோகக் கபோட்சியளிக்கிறது என்பதத, எல்பலைபோரும் மதரிந்து

தவத்தருக்கும் உபமபோனம் மகபோண்டு விளைக்குகிறபோர்.

நபோம் முன்பு பவண்டயபட தட்டைபோன் ஒருவன் நம் வீட்டற்கு வந்து, “அம்மபோ, நீங்கள் பகட்டருந்தபட வதளையலும்,
பமபோதரமும் மசய்து மகபோண்டு வந்தருக்கிபறன்” என்று மசபோல்வபோனபோ, அல்லைது தங்கத்தத எடுத்து வந்தருப்பதபோகச்
மசபோல்வபோனபோ?

அவன் மகபோண்டு வந்தருப்பதன் மதப்தப நிர்ணயிப்பபத அந்தத் தங்கம்தபோன் என்றபோலும், மசபோல்லைப்படுவது என்னபவபோ
குறிப்பிட்டை நதககதளைப் பற்றித்தபோன். கபோரணம் நபோம் பபசுவதும், மனத்தல் இருத்தக் மகபோள்வதும் மபபோதுவபோக நபோம்
கபோணுவததப் பற்றித்தபோன். ஆனபோலும் அதன் ஆதபோரமபோய் இருப்பது தங்கம்தபோன், அதனபோல் அதற்கு மதப்பு கிதடைப்பதும்
தங்கத்தனபோல்தபோன்.

ஆக ஒன்தறக் கண்டைபோல் அதன் மதப்பு எதனபோல் வருகிறது என்றும், அதன் ஆதபோரமபோய் என்ன இருக்கிறது என்றும்
பபோர்ப்பபத அறிவுதடையவனின் மசயல்.

எந்தப் மபபோருளுக்கும் ஐந்து அம்சங்கள் மசபோல்லைப்படும் என்று “தருக்-த்ருசிய விபவகம்” என்ற கிரந்தத்தல்
குறிப்பிடைப்பட்டுள்ளைது. அதவயபோவன:
1 . (அஸ்த) இருப்பு – அது எப்பட இருக்கிறது?
2 . (பபோத) பிரகபோசம் – அது என்ன மபோதரி ஒளி தருகிறது?
3 . (ப்ரியம்) இன்பம் – அது என்ன வதகயபோன இன்பத்ததத் தருகிறது?
4 . (நபோமம்) மபயர் – அது என்ன மபயரபோல் குறிப்பிடைப்படுகிறது?
5 . (ரூபம்) உருவம் – அது என்ன வடவத்துடைன் கபோணப்படுகிறது?

பிரம்மம் எப்பபபோதும் இருப்பதபோல் அதத “சத்” என்றும், அது தபோபன அறிவபோய் இருந்து அதனத்ததயும் உணரதவப்பதபோல்
அதத “சித்” எனப்படும் உணர்வபோகவும், உணர்வபோன அது எப்பபபோதும் உள்ளைதபோல் பவறு எததயும் பதடை தவக்கபோது சதபோ
சர்வ கபோலைமும் ஆனந்தத்தத அளிப்பதபோல் அதுபவ “ஆனந்தம்” என்றும் மசபோல்லைப்படுகிறது.

அது எல்லைபோ உயிர்களினுள்ளும் பரவி வியபோபித்து உள்ளைதபோலும், அதற்கு பமல் பவறு ஒன்றும் இல்தலையபோதலைபோல், பமபலை
மசபோல்லைப்பட்டை ஐந்தல் முதல் மூன்றும் பிரம்மத்தன் லைகணங்கள். எந்தப் மபயரிலும், உருவத்தலும் உணர்வபோக உள்ளைபத
பிரம்மம்.

உலைகத்தல் உள்ளை மபபோருட்கதளைப் பபோர்த்து, உணரச் மசய்வதற்கு ஒருவன் பததவ. அவன் இருப்பதற்கு முழுமுதற்
கபோரணபம பிரம்மம் என்பதபோல், கதடைசி இரண்டு லைகணங்களும் பிரம்மத்தத வர்ணிக்கபோது.

அதவ இரண்டும் பிரம்மத்தன் உதவியபோல் பபோர்க்கப்படும் மற்றப் மபபோருட்கள் அதனத்தன் லைகணங்கள். பிரம்மம்
இல்தலைமயன்றபோல் அதவகதளை அறிய முடயபோது என்பதபோல் பிரம்மத்ததப் மபபோறுத்தவதர நபோமமும், ரூபமும் மபோதய
எனப்படுகின்றன.

தங்கம் என்ற மூலைப் மபபோருள் இருந்தபோல்தபோன் அதற்குச் மசய்யபவண்டய முதறயில் எல்லைபோம் மசய்து, ஒரு உருவமும்
மகபோடுத்து ஒரு மபயரும் மகபோடுக்க முடகிறது.

தங்கத்தத உருக்கி வதளைத்து தககளில் அணிவதுபபபோல் அதமத்து அதற்கு வதளையல் என்ற மபயரும், மமலிதபோக நீட்ட
மவவ்பவறு மணிகள் பகபோர்த்தது பபபோல் மசய்து அதற்கு சங்கிலி என்ற மபயரும் மகபோடுக்க முடகிறது.

தங்கபம இல்தலைமயன்றபோல் அந்த உருவமும், மபயரும் எப்பட இருக்க முடயபோபதபோ அது பபபோலை ஒருவன் இல்தலை என்றபோல்
பபோர்ப்பதற்பகபோ, அனுபவிப்பதற்பகபோ உலைகமும் இல்தலை, அதல் உள்ளை மபபோருட்களும் இல்தலை.

அந்த ஒருவன் இருப்பதற்கு மூலை கபோரணமபோய் இருப்பது பிரம்மம் என்றபோல், அந்தப் பிரம்மம் இல்லைபோதபபபோது உலைகம்
இல்தலை என்றபோகிறது. அதனபோல் பிரம்மபம சத்யம், பபோர்க்கப்படும் மபபோருட்கள் அதனத்தும் மபோதய என்றபோகிறது.

பபோர்ப்பதற்கு வதளையலைபோகபவபோ, சங்கிலியபோகபவபோ எப்பட இருந்தபோலும் அதவ தங்கமபோக எப்பபபோதும் இருப்பதபோல்,

அதவகள் தங்கத்ததயன்றி பவறு அல்லை.

அபதபபபோல், உலைகமும் அததச் சபோர்ந்த அனுபவங்களும் பிரம்மம் இல்லைபோது கபோணப்படைபோததபோல் அதவகளும் பிரம்மத்தத
அன்றி பவறு அல்லை.

இந்த பநபோக்கில் பபோர்க்கும்பபபோது உலைகம் உண்தமயபோகிறது. பிரம்மத்தத பிரித்துப் பபோர்க்கப்படும் உலைகம்தபோன்

உண்தமயல்லை.

ஒவ்மவபோரு சபோதகனும் இதன் மபபோருதளை நன்கு உணரபவண்டயது அவசியம்.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 19

10. यथपाकपाशपो हृषक्षीकपेशपो ननपोपपाभधगितपो भवभमलः |

तदपेदपाभदन्नवदपाभत तन्नपाशपे कपेवलपो भवपेत म ||

யதபோகபோபஷபோ ஹ்ருஷபகபஷபோ நபநபோபபோதகபதபோ விபுஹஜு |

தத்பபதபோத்பின்னவத்பபோத தன்னபோபஷ பகவபலைபோ பபவத் ||

விண்ணிபலை பபபோலை விளைங்கு ஈசனில் பதபோன்றும்

எண்ணில் உபபோத இதசந்த விபு – அண்ணலும் அப்
பபத உபபோதகளைபோல் பின்னன் பபபோல்வபோன் அதவ
பபபோதலும் பூன்றப் மபபோருள் – ஸ்ரீ ரமணர்

எங்கும் விரிந்து நிதறந்து இருக்கும் ஒபர ஆகபோயம் பதபோற்றங்களினபோல் பிளைவுபட்டைது பபபோலைக் கபோணப்படுகின்றது.

அது பபபோலை எங்கும் நிதறந்தருக்கும் ஈசன், தன்னில் பதபோன்றும் எண்ணில் அடைங்கபோத உடைல்கதளை அதடைந்து, எப்பபபோதும்
ஒன்றபோய் உள்ளை அவன் பலைப்பலைவபோகத் பதபோற்றம் அளித்து, அந்த உடைல்களின் மதறவுக்குப்பின் பூரணப் மபபோருளைபோக
விளைங்குவபோன்.

ஒரு மபபோருள், பவறு ஒரு மபபோருளின் பசர்க்தகயபோல் மபோறபோவிட்டைபோலும், பவறு மபோதரியபோகக் கபோணப்படுவதத “உபபோத”
என்பபோர்கள்.

அந்தச் பசர்க்தகயபோல் மூலைப் மபபோருள் பவறபோகத் பதபோன்றுவதத தடுத்து அதத உள்ளைபடபய பபோர்ப்பதற்கு, அதனுடைன்
பசர்ந்தருக்கும் மபபோருதளை நீக்க பவண்டும்.

கிளிஞ்சலில் மவள்ளி பதபோன்றியதத தடுக்க அதன் பமல் படும் ஒளிதய அகற்ற பவண்டும். சூரியதன பமகம் மதறத்துக்
மகபோண்டருந்தபோல் பமகம் விலைக பவண்டும். அப்பபபோது மூலைப் மபபோருளின் உண்தம மசபோரூபத்தத அறிய முடயும்.

இந்த ஸ்பலைபோகத்தல் ஓர் எல்தலைக்கு உட்பட்டைதற்கும் பரந்து விரிந்ததற்கும் உள்ளை வித்தயபோசத்ததக் கபோட்ட பிரம்மத்தன்
தன்தமதய விளைக்குகிறபோர்.

ஆகபோயம் என்று இங்கு கூறப்படுவது நம் ததலை பமல் இருக்கும் மவறு மவளி என்று மட்டும் மகபோள்ளைபோது, நம்தமச் சுற்றிச்
சூழ்ந்தருக்கும் மவற்று இடைத்ததயும் குறிப்பதபோகக் மகபோள்ளைபவண்டும்.

நம் முன்னபோல் ஒரு குடைபமபோ, பபோதனபயபோ தவக்கப்பட்டருக்கிறது என்று தவத்துக்மகபோள்ளுங்கள். அந்தக் பபோதனதயச்
சுற்றிலும் உள்ளை ஆகபோயத்தற்கும், பபோதனயின் உள்பளை உள்ளை ஆகபோயத்தற்கும் என்ன வித்தயபோசம்?
சுற்றிலும் உள்ளைது பரந்து விரிந்தருக்க, பபோதனயின் உள்பளை உள்ளைது பபோதனயின் உருவத்தல் இருக்கிறது என்று
மசபோல்லைலைபோமபோ?

அதபோவது ஆகபோயம் துண்டைபோடைப்பட்டு உள்ளிருப்பது அதன் ஒரு பின்னம் என்று மசபோல்லைலைபோமபோ?

அப்படமயன்றபோல் நபோம் பபோதனதய இப்பபபோது உதடைத்துவிட்டைபோல், அதன் உள்பளை உள்ளை ஆகபோயம் மவளிபய உள்ளைதுடைன்
கலைந்து ஒன்றபோகிவிட்டைது என்றபோ அர்த்தம்?

பரந்து விரிந்து உள்ளை ஆகபோயம் இப்பட ஒரு பபோதனயின் பசர்க்தகயினபோல் துண்டைபோடைப்பட்டைது பபபோலைத் மதரிவது
உண்தமயில் என்ன என்று சபோதகன் பயபோசிக்க பவண்டும்.

நபோம் ஒரு வபோனளைபோவிய கட்டடைத்தத கட்டுவதனபோல் மவளியின் அளைவு குதறந்துவிடைபோது. ஒரு மபபோருளின் இருப்பபபோ
இல்லைபோதமபயபோ வபோனமவளிதய எந்தவிதத்தலும் பபோதப்பது இல்தலை.

இந்த பபரண்டைத்தன் இருப்பபபோ மதறபவபோ பரமதன எவ்விதத்தலும் பபோதப்பது இல்தலை.

விண்மவளிக்கு ஒரு எல்தலை கிதடையபோது. அது பபபோலை பரமனுக்கும் ஒரு எல்தலை கிதடையபோது. விண்மவளிக்கு ஒப்பபோக பவறு
ஒரு மபபோருள் கிதடையபோது. பரமனுக்கு ஒப்பபோக பவறு ஒரு மபபோருள் கிதடையபோது.

பூவிலிருந்து வரும் வபோசபமபோ மதபோழிற்சபோதலைகளிலிருந்து வரும் மபோசுடைன் கூடய புதக மண்டைலைபமபோ ஆகபோயத்தத எந்த
விதத்தலும் பபோதப்பதல்தலை. அபத பபபோலை நல்லைதவ மகட்டைதவ என்ற பபதமில்லைபோமல் அதனத்துக்கும் ஆதபோரமபோயிருப்பது
பரமன்.

பபோதனக்குள் இருக்கும் ஆகபோயத்தற்கும் பபோதனக்கு மவளிபய இருக்கும் ஆகபோயத்தற்கும் எந்த வித வித்தயபோசமும்
கிதடையபோது.

ஆயினும் பபோதனதய ஒரு இடைத்தலிருந்து இன்மனபோரு இடைத்தற்கு எடுத்து மசன்றபோல் பபோதனக்குள் இருக்கும் ஆகபோயமும்
பபோதனயுடைன் நகர்ந்து மசல்வது பபபோல் பதபோன்றுகிறது. ஆயினும் உண்தமயில் ஆகபோயம் நகர்வது இல்தலை என்று நமக்கு
மதரியும்.

அது பபபோலைபவ விண்மவளியிலுள்ளை அதனத்து நட்சத்தரங்களும் பகபோள்களும் மதபோடைர்ந்து நகர்ந்தபோலும் ஆகபோயம்

மபோற்றமில்லைபோமல் இருக்கிறது. அது பபபோலை பரமனும் மபோற்றத்தற்கு அப்பபோற்பட்டைவன்.

பமல், கீழ் மற்றும் கிழேக்கு பமற்கு பபபோன்ற வபோர்த்ததகளுக்கு விண் மவளியில் எந்த மபபோருளும் கிதடையபோது. ஏமனனில்
ஆகபோயம் எந்த பபோகுபபோபடைபோ பகுதகபளைபோ அற்று எப்மபபோழுதும் முழுதமயபோக இருப்பது.

அபத பபபோலை பரமனும் முழுதமயபோனவன்.

உண்தமயில் ஆகபோயம் எப்பபபோதும் இருப்பதுபபபோல்தபோன் இருக்கிறது. பபோதனயின் உள்ளும், மவளியும் இருப்பது அபத
ஆகபோயம்தபோன்.

அங்கு இரண்டு ஆகபோயமபோகத் மதரிவதும், பபோதன உதடைந்ததும் ஒன்றபோகச் பசர்வதுபபபோல் மதரிவதும் நம் மனதல்
ஏற்பட்டுள்ளை பதபோற்றங்கபளை.

இந்த உபமபோனத்தத தவத்துக்மகபோண்டு ஜீவ-ஈஸ்வரத் தத்துவத்தத இங்கு விளைக்குகிறபோர்.

ஈசனபோகிய பிரம்மம் எப்பபபோதும் இருக்கும்படபய இருக்கிறது, சீவரபோசிகளைபோகிய நபோம்தபோன் அவ்வப்பபபோது அவரிடைத்தல்
பதபோன்றி, வளைர்ந்து அவரிடைபம நீர்க்குமிழிகள் பபபோல் மதறகின்பறபோபம தவிர, ஈசனுக்கு இதனபோல் எந்தப் பபோதப்பும் இல்தலை
என்கிறபோர்.

ஆனபோலும் அப்படத் பதபோன்றும் நபோம்தபோன் குடைத்தற்கு உள்பளை இருக்கும் ஆகபோயம் பபபோல் ஒரு தனித்துவம் இருப்பதபோக
நிதனக்கிபறபோபம தவிர, உண்தமயில் அப்பபபோதும் நபோம் ஈசன்தபோன் என்று இங்கு அர்த்தம் மகபோள்ளை முடகிறது.

அதத உணரமுடந்தபோல் அந்தப் பரம்மபபோருளைபோகபவ எப்பபபோதும் இருப்பபபோம், ஏபதபோ தனித்து விடைப்பட்டைவர்கள் பபபோல்
தவிக்கமபோட்படைபோம். இதுபவ முக்த நிதலை.

இது அறிவுபூர்வமபோய் நின்று விடைபோது அனுபவத்தல் வரபவண்டும்.

தனித்து விடைப்பட்டைதபோக நிதனக்கும் குடை ஆகபோசமபோகிய ஒவ்மவபோருவரின் நிதலையும் இதுதபோன் என்பதபோல், ஒருவனுக்குத்
தன்தனச் சுற்றியுள்பளைபோதரயும் ஈசனபோக நிதனக்கும் மபனபோ பபோவம் வளைர வளைர தபோனும் ஈசன் என்ற அனுபவம் தன்னபோபலை
வபோய்க்கும் என்று ஆன்பறபோர்கள் அருளியிருக்கின்றனர்.

எங்கும் நிதறந்தருக்கும் ஆகபோயம் பபபோல் என்று மசபோல்லிவிட்டு, ஈசதனக் குறிக்க ஹ்ருஷபகசன் என்று மசபோல்வதலிருந்து
இன்னுமமபோரு அம்சமும் மவளிப்படுகிறது.

ஹ்ருஷபகசன் என்பதற்கு “புலைன்கதளை மவன்றவன்” எனப் மபபோருள் வருவதபோல், புலைன்கதளை அடைக்கி ஆண்டு அதவகளின்
ததலைவனபோக இருப்பவபன எங்கும் நிதறந்து இருக்கும் தன்தம மகபோண்டைவன் ஆக முடயும் என்றபோகிறது.

புலைன்களின் வழிச் மசல்பவன், அதவ அளிக்கும் குறுகிய கண்பணபோட்டைத்தபலைபய நின்று தனியன் ஆகிறபோன். புலைன்கதளை
அடைக்கி ஆளும் பயிற்சிகள் எல்லைபோம் அவனது தனிதமதய நீக்கி, எங்கும் நிதறயச் மசய்யும் வழிகளில் அவதனச்
மசலுத்தும்.

எப்பபபோது அவன் தனிதம நீங்குகிறபதபோ அப்பபபோபத அவன் பரிபூரணமபோய் இருந்து, உள்மளைபோளி சுடைர் விட்டு எரிய,
யபோதுமபோகி நிற்கிறபோன்.

அதபோவது ஒருவன் தன் ஐம்புலைன்கள் கபோட்டும் வழியில் மட்டும் மசன்று அதனபோல் விதளையும் அகங்கபோரத்தனபோல் தபோன் தபோன்
எல்லைபோம் என்று தன்தன மபரிதபோக நிதனத்துக்மகபோண்டு தன்தனக் குடைம் அளைவில் மட்டும் நிரப்பிக் மகபோள்ளைலைபோம், அல்லைது
புலைன்கதளை அடைக்கி தன்தன குறுக்கிக்மகபோண்டு எல்லைபோபம தபோன் என்று அகன்று விரிந்து எல்லைபோ இடைத்தலும் நிதறயலைபோம்.

உபபோதகள் எல்லைபோம் இல்லைபோத ஒன்தற இருப்பதபோகக் கபோட்டும் கற்பதன என்று பபோர்த்பதபோம்.

அந்த உபபோதகள் உண்தமயற்றதவ என்றபோலும், அதவ எந்த விதமபோகமவல்லைபோம் நம் சுய உருவத்தத மதறத்து
விதவிதமபோன அறியபோதமதய வளைர்க்கின்றன என்று இப்பபபோது பபோர்ப்பபபோம்.

அதவகள் ஒருவதன எவ்வளைவு பபோதத்துள்ளைன என்று பபோர்த்து, அதற்குத் தகுந்தபட ஒவ்மவபோருவனது பயிற்சியின்
மதபோடைக்கமும் இருக்க பவண்டும் என்பதபோல் இந்த விவரங்கள் நமக்குத் பததவ ஆகின்றன.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 20

11. नपानपोपपाभधवशपादपेव जपाभतवणपार्मशरम मपादयलः |

आत्मन्यपारपोभपतपास्तपोयपे रसवणपार्मभदभपेदवतम ||

நபோபநபோபபோதவஷபோபதவபோ ஜபோதவர்ணபோஷ்ரமபோதயஹ |
ஆத்மன்யபோபரபோபிதபோஸ்பதபோபய ரஸவர்ணபோதபபதவத் ||

பலைவபோம் உபபோதகள் பற்றிபய நபோமம்

குலைம் ஆசிரமம் முதல் மகபோள்தக – சலைத்தல்
சுதவ நிறம் ஆதபபபோல் சுத்த ஆன்மபோவில்
அதவ கற்பிதமபோம் அறி – ஸ்ரீ ரமணர்

பலைவிதமபோம் உடைல் பற்றிய உபபோதகதளைப் பற்றிபய மபயர், குலைம், வபோழ்முதற முதலைபோன நதடைமுதறக் மகபோள்தககள்
உண்டைபோகின்றன.

சுத்தமபோன நீரில் இனிப்பு, கரிப்பு, கடுப்பு என்ற பலைவிதமபோன சுதவகளும், சிவப்பு, மஞ்சள், கருப்பு முதலைபோன நிறங்களும்
கபோணப்படுவது பபபோலை, உடைல் பற்றி உண்டைபோகும்

விதவிதமபோன உபபோதகள் பரிசுத்தமபோன ஆன்மபோதவப் பற்றுவதபோகக் கற்பதனயபோல் அறியப்படுகின்றன.

நிலைம், நீர், மநருப்பு, கபோற்று, ஆகபோயம் என்ற பஞ்ச பூதங்களில் நிலைமபோகிய மண் ஒன்றுக்குத்தபோன் பவறு பவறு மபோதரியபோன
நிறங்களும், மணங்களும் ஆன குணங்கள் எல்லைபோம் உண்டு.

மற்ற பூதங்களில் நீருக்கும், கபோற்றிற்கும் அதபனபோடு மற்றதவ கலைப்பதபோல் வரும் குணங்கள்தபோன் உண்டு. மநருப்பும்,
ஆகபோயமும் அதவகளுக்குண்டைபோன இயற்தகக் குணத்பதபோடு இருப்பதவ. நீர் அது இருக்கும் மண்ணுக்குத் தகுந்தபோற்பபபோல்
இனிப்பு, கரிப்பு, கடுப்பு பபபோன்ற சுதவகதளையும், சிவப்பு, மஞ்சள், கருப்பு பபபோன்ற நிறங்கதளையும் தழுவிக்மகபோண்டு
விளைங்கும்.

அபதபபபோலை உடைல் பிறந்து, வளைர்ந்து வரும் சூழ்நிதலைகதளைப் மபபோறுத்து மபோறி மபோறி வரும் நிதலைகதளை அதபனபோடு
விட்டுவிடைபோமல், உடைல் இருக்கக் கபோரணமபோக உள்ளை ஆன்மபோவுடைன் மதபோடைர்புபடுத்த அந்த நிதலைகள் எல்லைபோம் ஆன்மபோதவச்
சபோர்ந்தன என்று கலைக்கம் அதடைகிறபோர்கள் என்று சங்கரர் கூறுகிறபோர்.

ஒவ்மவபோருவதரயும் தனித்தனிபய குறிப்பிடுவதற்கபோக என்று மபயர்கள் அதமகின்றன. அந்தப் மபயர் அவரது உடைலுக்கபோ,
மனத்தற்கபோ?

மபயதரச் மசபோல்லி ஒருவதரக் கூப்பிடும்பபபோது அவருதடைய உடைல்தபோன் ஒத்துதழேத்து தரும்பிப் பபோர்க்கிறது. அபதபபபோலை
தூரத்பத அவர் வருவததப் பபோர்த்து விட்டைபோல், அவர் மபயதரச் மசபோல்லி அவர் வந்துமகபோண்டருக்கிறபோர் என்பபபோம்.
அப்பபபோதும் அவர் உடைதலைத்தபோன் குறிப்பிடுகிபறபோம்.
ஆனபோல் நபோம் அவதரப் பற்றிப் பபசும்பபபோது அவரது உடைதலைப் பற்றிப் பபசுவதல்தலைபய; அவரது எண்ணங்கதளை,
மனதத பற்றிப் பபசுகிபறபோம். அதபோவது அவதரப் பற்றிய ஒட்டுமமபோத்தமபோன உருவகத்துக்குத்தபோன் அந்தப் மபயர் என்பது
சரிதபோபன?

சபோத அல்லைது குலைம் என்னும்பபபோது ஒருவர் பிறந்த பிரிதவத்தபோன் இக்கபோலைத்தல் குறிப்பிடுகிபறபோம்.

மபபோதுவபோக மனித சபோத, மிருக சபோத, தபோவர சபோத என்ற வதகயில்தபோன் சபோத என்னும் மசபோல்பலை ஆரம்பத்தல்
இருந்தருக்கின்றன.

பின்பு மனிதர்களுள் மவவ்பவறு மதபோழில் வதகயினதரக் குறிப்பிடைப் பயன்படுத்தய வர்ணம் என்ற மசபோல்லிற்குப் பதலைபோக
இப்பபபோது சபோத என்ற மசபோல் புழேங்கி வருவதும் அல்லைபோமல், சிலைதர பமல் தரத்தனர் என்றும் பவறு சிலைதரக் கீழ் தரத்தனர்
என்றும் மசபோல்லைப்படும் பததவயற்ற அளைவுக்கு அந்தச் மசபோல் பழேக்கத்தல் மக்கிப் பபபோயிருக்கிறது.

இந்தச் மசய்யுளில் குலைம் என்று மசபோல்லைப்படுவது பிறந்த ஒருவர் எந்தத் மதபோழில் மசய்யும் வம்சத்தல் பிறந்தருக்கிறபோர்
என்று குறிப்பிடைபவ பயன் படுத்தப்பட்டருக்கிறது.

அதபோவது பிறந்த அவரது உடைதலை தவத்துக்மகபோண்டுதபோன் அவதரப் பற்றி நபோம் கணிக்கிபறபோம் என்று
மசபோல்லைப்பட்டருக்கிறது.

வர்ணம் அல்லைது ஆசிரமம் என்று மசபோல்லைப்பட்டருக்கிறது ஒருவனது வபோழும் முதறதயப் பற்றியதபோக வருகிறது.

நம் பண்தடைய வழேக்கப்பட முதலில் கல்வி கற்கும்பபபோது பிரம்மத்ததப் பற்றிபய அறிவதற்குண்டைபோன சகலை
கட்டுப்பபோடுகளுடைனும், ஒழுக்கம், மநறிகளுடைனும் இருந்து பயில்வதற்கு ஒரு பிரம்மச்சரிய வபோழ்முதற, பின்
மதனயபோளுடைன் இருந்து நல்வபோழ்க்தக வபோழ்ந்து சமூகத்தல் ஒரு நல்லை தபோக்கத்தத ஏற்படுத்த ஒரு கிருஹஸ்தபோச்ரம
வபோழ்முதற, தன் குடும்பத்தற்கும், சமூகத்தற்கும் கடைதமயுடைன் பணியபோற்றியபின் அதுவதர பததவயபோயிருந்த
சுகபபபோகங்கதளைக் குதறத்துக்மகபோண்டு தபோன் பிறந்ததன் பயதனப் பற்றிச் சிந்தக்கும் ஒரு வபோனப்பிரஸ்தபோஸ்ரம வபோழ்முதற,
இறுதயில் இவ்வுலைகச் சுகங்கதளை முற்றிலும் துறந்துவிட்டு சந்நியபோச வபோழ்க்தக என்று ஒருவன் கதடைத்பதறுவதற்கு
படப்படயபோக வபோழ்தக முதறகதளை நம் முன்பனபோர்கள் வகுத்தருக்கின்றனர்.

இதல் எந்த முதறகதளைப் பபோர்த்தபோலும், ஒருவன் உடைலுடைன் பிறந்தருப்பதபோல் அவனது உடைதலை தவத்துக்மகபோண்டு அவன்
ஆற்றும் கடைதமகளைபோல் நுண்ணறிவு மபற்று அவன் எப்பட முன்பனறுவது என்றுதபோன் இருக்கும். ஆக எல்லைபோ
வபோழ்முதறகளும் உடைதலைபய முதலைபோகக் மகபோள்கின்றன.

ஆக நபோமம், குலைம், வபோழ்முதற இதவ எல்லைபோபம உடைல் சம்பந்தப்பட்டை சரீரத் தர்மங்கள் ஆகின்றன. இதவகதளை
ஆத்மபோவின் தர்மங்கள் என நிதனத்து மயங்கக்கூடைபோது.

சரியபோகச் மசய்யபோததபோல் முன்பு ஏற்பட்டை உபபோதகள் மதறயபவண்டும் என்பபத சரீர தர்மங்களின் குறிக்பகபோள். ஆனபோல்
அதவகதளை இப்பபபோதும் சரியபோகச் மசய்யபோது பபபோனபோல் புதய வதகயபோன உபபோதகள் வரக்கூடய வபோய்ப்புகளும்
இருக்கின்றன.

எப்படயபோனபோலும் அதவ ஆன்மபோதவப் பற்றுவதல்தலை என்பதத தர்க்கமபோக அறிந்து மகபோள்ளைபவண்டும். இதத நன்கு
உணர்வதற்கு நபோம் ஆத சங்கரர் வபோழ்க்தகயிபலைபய நடைந்த ஒரு நிகழ்ச்சிதய அலைசிப் பபோர்க்கலைபோம்.
புனிதமபோன கங்தகயில் குளித்துவிட்டு ஆச்சபோரியபோர் தன் சீடைர்களுடைன் வரும்பபபோது, எதபர ஒரு புதலையன் நபோன்கு
நபோய்கதளைப் பிடத்துக்மகபோண்டு வருகிறபோன். சீடைர்கள் அவதன அவர் பமல் படைபோதவபோறு ஒதுங்கச் மசபோல்லை, அப்பபபோது அவன்
சங்கரதரப் பபோர்த்து இப்படக் பகட்கிறபோன்.

“யதகளில் சிறந்பதபோபர, அன்ன மயத்தபோலைபோன இந்த சரீரத்தத அன்னமயமபோன இன்னுமமபோரு சரீரத்தலிருந்து விலைகச்
மசபோல்கிறீர்களைபோ?

அல்லைது ஒரு தசதன்ய மசபோரூபத்தல் இருந்து இன்மனபோரு தசதன்ய மசபோரூபத்தத அகலும்படச் மசபோல்கிறீர்களைபோ?

கங்தக நதயில் பிரதபலிக்கும் சந்தரனின் பிம்பம், சண்டைபோளைனின் குடதசயின் பக்கத்தல் இருக்கும் குளைத்தல் பிரதபலிக்கும்
சந்தரனின் பிம்பத்தலிருந்து பவறபோகுபமபோ?

மபபோன் குடைத்தன் உள்பளை இருக்கும் ஆகபோசம் மண் குடைத்தல் உள்ளைதலிருந்து பவறுபடுபமபோ?

எங்கும் நீக்கமற நிதறந்தருக்கும் சத்தய ஆனந்த பபபோதத்தல் ததளைத்தருக்கும் உம்மிடைம் “இவன் பமபலைபோன், அவன்
கீபழேபோன்” என்ற மபரும் மயக்கம் எப்படத் பதபோன்றுகிறது?”.

இததக் பகட்டை ஆச்சபோரியபோர் தன் மனம் ஆன்மபோவின் உன்னத நிதலைதய மறந்து உடைலின் தூய்தம பற்றிய பழேக்க
வழேக்கங்களுக்கு அடதமயபோகி பபோமரத் தன்தம அதடைந்ததத உணர்கிறபோர்.

அததன அகற்றி,“பரம்மபபோருளின் தன்தமதய உணர்ந்து உறுதயபோன பபபோதத்துடைன் இருப்பவர் சண்டைபோளைர் ஆயினும்,

அந்தணர் ஆயினும் அவதர என் குருமவனப் பபபோற்றுகின்பறன்” என்று ஈற்றட வருமபோறு “மனீஷபோ பஞ்சகம்” என்ற ஐந்து
ஸ்பலைபோகங்கதளை இயற்றுகிறபோர்.

ஆக உடைல் - ஆன்மபோ குழேப்பம் எப்பபபோதும் வரபோதவபோறு நம்தமக் கண்கபோணித்துக் மகபோள்ளைபவண்டும்.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 21

12. पञ्च्चिक्षीककतमहिपाभक्षूतसनांभवनां कमर्मसभनां च्चितमम |

शरक्षीरनां समखिदमलःखिपानपानां भपोगिपायतनममचयतपे ||
பங்க்சீக்ருதமஹபோபூதசம்பவம் கர்மஸஞ்சிதம் |
ஷரீரம் சுகதுக்கபோனபோம் பபபோகபோயதனமுச்யபத ||
கலைந்த மபரும் ஐம்பூதம் கபோரியம் ஆகும்
கலைந்த விதன சபோர்ந்த கலைமபோம் – கலைக்கும்
இடைர் இன்பபபபோகம் எதவயும் புசித்தற்கு
இடைம் இவ்வுடைல் என்றிரு – ஸ்ரீ ரமணர்
ஐந்து மபரும் பூதங்களின் பசர்க்தகயினபோல் உண்டைபோன, முற்பிறவியில் மசய்யப்பட்டை நல்விதன தவிதனகளின் கலைப்பினபோல்
அதடையப்பட்டை தூலை சரீரம், உள்ளைத்ததக் கலைக்கக்கூடய துன்பங்கதளையும், சுகபபபோகங்களைபோகிய இன்பங்கதளையும் ஆன
எல்லைபோவற்தறயும் சீவன் அனுபவிப்பதற்கபோக இவ்விடைம் இந்த உடைலைபோக வந்துள்ளைது என்று மசபோல்லைப்படுகிறது.
ஆன்மபோவில் ஜபோத, வர்ண, ஆசிரமங்கள் ஆன பவற்றுதமகள் உபபோதகளைபோல் பதபோன்றுவதபோக முந்ததய மசய்யுளில்
கூறப்பட்டைது. அந்த உபபோதகள் ஸ்தூலைம், சூட்சுமம், கபோரணம் என்று மூன்று வதகயபோகப் பிரிக்கப்படுகின்றன.
அவற்றில் முதலைபோவதபோன தூலை உபபோத பற்றி இந்தச் மசய்யுளில் மசபோல்லைப்படுகிறது.
ஆன்மபோதவ மதறக்கும் தூலை உபபோதகளில் முதன்தமயபோனது நபோம் எடுத்தருக்கும் இந்த உடைபலைபோடு நம்தம ஐக்கியப்படுத்தக்
மகபோள்வதுதபோன்.
ஏமனன்றபோல் இந்த உடைல்தபோன் நம்தம உலைகுக்கு அறிமுகப்படுத்துகிறது, நம்தமயும் அப்படபய நிதனக்கவும் தவக்கிறது.
உலைகமும் மபமௌதகம், உடைலும் மபமௌதகம் என்பதபோல் நபோம் கபோண்பது எதுவும் ஐந்து பூதங்களைபோல் உருவபோனது என்று
மசபோல்லைப்படுகிறது.
இந்த ஐந்துபம மிகவும் தூலைமபோன மண் அல்லைது நிலைத்தலிருந்து ஆரம்பித்து படப்படயபோய் தூலைம் குதறந்து சூகமம்
அதகமபோகி மிகவும் நுண்தமயபோன ஆகபோயத்தல் பபபோய் முடயும்.
இந்த ஐந்தன் கலைதவகளைபோக உடைலும் உலைகமும் கருதப்படுகின்றன. அப்படப்பட்டை ஓர் உடைல் முன்பு மசய்தருந்த
மசயல்களைபோல் தூலைமபோகவும், நுண்தமயபோகவும் பலை விதளைவுகள் நிகழ்ந்தருக்கும்.
அததமயல்லைபோம் அனுபவித்தபின் அந்த உடைல் இறுதயில் மரணம் அதடையும்பபபோது தூலைங்கள் எல்லைபோம் உடைபலைபோடு முடந்து,
நுண்ணிய விதளைவுகதளை தன்னகத்பத மனம் பபபோன்ற வடவில் மகபோண்டு இன்னமும் மீதயிருக்கும் நுண்ணிய
விதனப்பயன்கதளை அனுபவிக்க ஒரு உடைதலைத் பதட மறுபிறவி எடுக்கிறது என்பதுதபோன் இங்கு மசபோல்லைப்படும் தத்துவம்.
உடைல் என்று ஒன்று தூலை வடவில் இருந்தபோல்தபோன் எல்லைபோவித அனுபவங்களும் நிகழும் என்பதத நபோம் இங்கு
புரிந்துமகபோள்ளை பவண்டும்.
ஆதச ஒன்று இருக்கும்பபபோது அது எண்ண வடவிபலைபய சூகமமபோக இருக்கும். அததப் பூர்த்த மசய்யவும், ஆண்டு
அனுபவிக்கவும் தூலை வடவில் உடைல் பததவப்படுகிறது.
நபோம் முன்பு மசய்த மற்றும் இப்பபபோது மசய்யும் மசயல்களுக்கு உண்டைபோன விதளைவுகதளை அனுபவிப்பதற்கு உடைல்
பததவப்படுகிறது.
அதபோவது அனுபவிக்க என்று எந்த விதளைவுகளும் இல்லைபோது பபபோனபோல், அங்கு மனம் என்ற ஒரு நுண்ணிய மபபோருளும்
இல்தலை, அதனபோல் உடைல் என்ற தூலைப் மபபோருளும் பததவ இல்லைபோது பபபோகிறது.
அப்பபபோது பிறப்பும் அதனபோல் இறப்பும் இல்லைபோது பபபோவதபோல், ஆன்மிகத் பதடைல் என்பதற்கு அங்கு அவசியம் இல்லைபோது
பபபோகிறது.
உடைல் வந்துவிட்டைபோல் அதற்குத் பததவ இருக்கிறது என்று புரிந்துமகபோண்டு, அந்த உடைதலைப் பயன்படுத்த நபோம் நமது
ஆன்மிகப் பபோததயில் முன்பனறப் பபோர்க்கபவண்டும்.
மபோறபோக உடைல் இருக்கும்பபபோது நமது ஐம்புலைன்கள் மூலைம் சுக துக்கங்கதளை அனுபவிப்பபத வபோழ்க்தக என்று
இருந்துவிட்டைபோல், இந்த பிறப்பு-இறப்பு சுழேல் மதபோடைர்ந்துமகபோண்படை இருக்கும்.
ஆன்மிகப் பபோததயில் மசல்வது என்பது நமது ஐம்புலைன்கதளைக் கட்டுப்படுத்த அந்தப் புலைன்கதளை இயக்கும் மூலைத்தத
அறிந்து, அதனத்து சீவரபோசிகளுக்கும் உள்ளை ஒற்றுதம உணர்தவ அறிவபத.
அதனபோல் உடைல் ஒன்று பதபோன்றுகிறது என்றபோல் அது எபதச்தசயபோக ஏற்பட்டைதல்தலை. சூக்ஷ்ம வடவில் உள்ளை எண்ணங்கபளை
ஒரு உடைதலைத் தழுவி ஒரு சீவனபோகப் பிறக்கிறது.
பிறந்த அது உடைதலைத் தன்னுதடையது என்று அபிமபோனித்துச் மசயல்படும்வதர, அந்த விதனகளின் விதளைவுகள் அந்த
உடைதலைத் தூலை வடவில் பபோதத்து, அததத் தழுவிய மனத்தத நுண்ணிய வடவிலும் பபோதக்கும்.
அப்படப் பபோதக்கப்பட்டை மனம் பமலும் பமலும் வரும் பிறவித் மதபோடைரில் மகபோண்டுபபபோய்விடும்.
ஆக உடைல் என்பது நல்லைபதபோ, மகட்டைபதபோ நடைக்க இருக்கும் விதளைநிலைம் என்று மகபோள்ளைபவண்டும்.
அததபய கீதபோசபோரியன் பகத்ரம் என்பபோர்.
பகத்ர தரிசனங்கள் எல்லைபோம் இறுதயில் தபோனபோகிய பகத்தரத்தத உணர்வதற்குத்தபோன். அதற்கு உடைல் ஒரு கருவியபோகத்
பததவப்படுகிறது.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 22

13. पञ्च्चिपमरपाण मनपो बमभदलः दशपेभन्दमरय समभन्वतनां |

अपनांच्चिक्षीककतभक्षूतपोत्थनां सक्षूक्ष्मपाङ्गिनां भपोगिसपाधनमम ||

பஞ்சப்ரபோண மபனபோ புத்த தபஷந்த்ரிய ஸமன்விதம் |

அபங்க்சீக்ருதபூபதபோத்தம் சூக்ஷ்மபோங்கம் பபபோகசபோதனம் ||

வபோயுக்கள் ஐந்து மனம் புத்த ஈதரந்தபோய்

ஏயும் கருவிகள் ஏய்ந்த நுண் – கபோயம்
கலைவபோத நுண்பூத கபோரியமபோம் பபபோகத்து
உலைவபோத சபோதனமபோம் ஓர் – ஸ்ரீ ரமணர்

கலைவபோத நுண்ணிய வடவில் உள்ளை ஐம்பூதங்களில் இருந்து உண்டைபோன ஐந்து பிரபோண வபோயுக்கள், மனம், புத்த, ஞபோன-கர்ம
இந்த்ரியங்களைபோக உள்ளை பத்தும் உள்ளை கரணங்கள் இதவ யபோவும் அடைங்கிய சூக்ஷ்ம சரீரம், வற்றபோத சுக துக்கங்கதளை
அனுபவிப்பதற்குக் கருவியபோக உள்ளைது என்பதத அறிந்துமகபோள்.

முந்ததய ஸ்பலைபோகத்தல் உபபோதகளைபோன ஸ்தூலை சரீரம் பற்றிப் பபசப்பட்டைது என்றபோல், இங்கு சூக்ஷ்ம சரீரம் பற்றிப்
பபசப்படுகிறது.

ஐம்மபரும்பூதங்களும் கலைப்பதற்கு முன்னபோல் இருக்கும் நுண்ணிய வடவில் பதபனழு பகுதகளைபோக இருப்பதத சூக்ஷ்ம
சரீரம் என்று விவரிக்கப்படுகிறது.

உடைலின் பலை பகுதகளில் உள்ளை வபோயுக்கதளை பிரபோண, அபபோன, சமபோன, வ்யபோன, உதபோன என்ற ஐந்து அதமப்புகபளைபோடு,
உடைன்பபோடு - எதர்மதற எண்ணங்கபளைபோடு சந்பதகத்துடைன் இருக்கும் மனம், உறுதயபோக இருக்கும் புத்த இவ்விரண்டும் கூட
ஏழு பிரிவுகளும், ஞபோன இந்தரியங்களைபோன ஐம்புலைன்களின் சூக்ஷ்ம சக்தயபோன ஐந்தும், கர்ம இந்தரியங்களைபோன வபோய், கபோல்,
தக, பபோயு (கழிவுக்கு), உபஸ்தம் (வம்ச விருத்தக்கு) என்ற ஐந்தும், ஆக எல்லைபோமபோகச் பசர்ந்து பதபனழு ஆகின்றன.

நமது தூலை உடைலில் சூகமமபோக முதலில் நபோம் கபோண்பது நமது சுவபோச அதமப்பப. அதற்குண்டைபோன மூச்சு விடும் அதமப்பு
(பிரபோண), உடைலில் இருந்து மவளிபயற்றப்படை பவண்டய கழிவு அதமப்பு (அபபோன), நபோம் மகபோள்ளும் உணதவ சக்தயபோக
மபோற்ற உதவும் ஜீரண அதமப்பு (சமபோன), மபோற்றப்பட்டை சக்ததய உடைலின் பலை பபோகங்களுக்கும் பரவலைபோகக் மகபோண்டு மசல்லை
ஓர் இரத்த மற்றும் தரவ ஓட்டை அதமப்பு (வ்யபோன), தும்மல், வபோந்த பபபோன்றதவகள் மூலைம் உடைலுக்குத் தகபோததவகதளை
மவளிபயற்றி உடைதலைக் கபோக்க ஒரு தற்கபோப்பு அதமப்பு (உதபோன) என்றதவகபளை முதலில் மசபோல்லைப்பட்டை “பஞ்ச ப்ரபோண”
வபோயு அதமப்புகள்.

நபோம் மவளிபய கபோணும் ஐம்புலைன்கள் சம்பந்தப்பட்டை உறுப்புகள் அதவகளின் பவதலைதயச் சரியபோகச் மசய்வதற்கு உள்பளை
பததவயபோன சக்ததய ஞபோன இந்தரியங்கள் என்று பகுத்து தவத்தருந்தனர்.

அதபோவது உடைலில் நமது உறுப்புகள் இருந்தபோலும் அதவ சரியபோக பவதலை மசய்யபவண்டும் அல்லைவபோ?
இல்தலை என்றபோல் கண் இருக்கும் ஆனபோல் பபோர்தவ இருக்கபோது, கபோது இருக்கும் ஆனபோல் ஒன்றும் பகட்கபோது என்றபடதபோபன
அதமயும்.

இத்ததகய நுண்ணிய சரீரம் சரியபோக பவதலை மசய்தபோல்தபோன் ஐம்புலைன்கள் வழிபய நபோம் உலைதகக் கபோண முடயும். இதவ
மூலைம் நபோம் உலைதக அறிவதபோல் இதவ ஞபோன இந்தரியங்கள் எனப்படுகின்றன.

ஐம்புலைன்கள் மூலைம் நமக்கு உலைகம் விவரங்கள் மகபோடுப்பதுபபபோலை, நபோம் உலைகுக்கு அளிப்பதற்கு என்று பமபலை
மசபோல்லைப்பட்டை ஐந்து கர்பமந்தரியங்கள் இருக்கின்றன.

உலைகில் நபோம் மசய்யக்கூடய மசயல்கள் எல்லைபோபம இந்த ஐந்து கர்ம இந்தரியங்கள் மூலைமபோகபவ நதடை மபறுகின்றன.

இந்த பத்து இந்தரியங்கள் மூலைம் நபோம் மபறுவதனபோபலைபோ, தருவதனபோபலைபோ வரும் சுக - துக்கங்கபளை நம் வபோழ்க்தக
அனுபவங்களைபோக ஆகின்றன.

உலைகத்தல் உள்ளைதவகதளை அனுபவித்து பபபோகமபோக இன்பத்தல் ததளைக்கபவ நபோம் பிறந்தருக்கிபறபோம் என்று எண்ணிபய
அதனவரும் வபோழ்க்தகயில் ஈடுபடுகின்றனர்.

ஆனபோல் இன்பபமபோ மவகுநபோட்கள் நீடப்பதல்தலை, பமலும் இன்பமபோய் இருப்பபத சிலை நபோட்களில் துன்பம் மகபோடுப்பததயும்
பலைர் பபோர்க்கின்றனர்.

அப்பபபோதுதபோன் சிலைருக்கு புலைன்கதளைக் மகபோண்டு பபபோகம் அதடைவததவிட்டு, புலைன்கதளைக் கட்டுப்படுத்த பயபோகம் மசய்து
பபரின்பப் மபருநிதலைதய அதடையும் வழிகள் மதரியவருகின்றன.

அப்படச் சிறிது சிறிதபோக மனத்ததக் மகபோண்படை அதவகதளைக் கட்டுப்படுத்த, மனத்தத ஒருமுகப்படுத்தப் பயிற்சிகதளைச்
மசய்வபத உபபோதகதளை நீக்கி ஆனந்த நிதலைதய அதடையும் வழி.

தூலை மற்றும் நுண்ணிய சரீரங்களைபோகிய உபபோதகதளைப் பற்றி பமபலை உள்ளை இரண்டு ஸ்பலைபோகங்களில் பபோர்த்பதபோம்.

நபோம் கபோண்பது தவிர பிறரும் கபோணும்பட உள்ளைது தூலை உபபோத.

பிறர் கபோணபவபோ அல்லைது அறியபவபோ முடயபோதபட, நபோம் மட்டுபம உணரக்கூடயதபோக உள்ளைது சூக்ஷ்ம உபபோத.

அடுத்த ஸ்பலைபோகத்தல் வரும் மூன்றபோவது உபபோதயபோன கபோரண சரீரமபோகிய “அவித்யபோ” எனப்படுவது நபோமும், பிறரும்
எவருபம அறியபோதபட உள்ளைது என்பததப் பபோர்ப்பபபோம்.

தூலை மற்றும் நுண்ணிய சரீரங்களைபோகிய உபபோதகதளைப் பற்றி முன் இரண்டு ஸ்பலைபோகங்களில் கூறிவிட்டு, இங்கு மூன்றபோவதபோன
கபோரண சரீரத்ததயும், இந்த மூன்றபோலும் பபோதக்கப்படைபோமலும் இம்மூன்தறயும் கடைந்தும் இருக்கும் ஆன்மபோ பற்றியும்
மசபோல்கிறபோர்.

அதபோவது ஒருவனுக்கு ஆன்மபோதவப் பற்றி அறிவதற்கும், அறிந்தபோலும் உணர்வதற்குமபோன ததடைகள் இதவகள்தபோன்

என்றும், தன்தன இதவகளில் எது பபோதக்கிறது என்று சபோதகன் அறிந்து அதற்பகற்ற பயிற்சிகளில் ஈடுபடைபவண்டும்
என்பபத இங்கு மசபோல்லைப்படுவது.
மதபோடைரும்...

பகுத - 23

14. अनपाध्यपाभवदपाs भनवपार्मचयपा कपारणपोपपाभधरुचयतपे |

उपपाभधभतमरतयपादन्यमपात्मपानमवधपारयपेत म ||
அனபோத்யபோவித்யபோநிர்வபோச்யபோ கபோரபணபோபபோதருச்யபத |
உபபோதத்ரிதயபோதன்யமபோத்மபோனமவதபோரபயத் ||
ஆதயற்று இற்மறன்று அதறமயபோணபோ அஞ்ஞபோனம்
ஓதுவர் ஆத உபபோதயபோய் – ஓதும்
உபபோதகளைபோம் மூன்றுடைல்களின் பவறபோய்
உபபோதயில் ஆன்மபோதவ ஓர் – ஸ்ரீ ரமணர்
ஒரு மதபோடைக்கமும் இல்லைபோத, வபோர்த்ததகளைபோல் விவரிக்கவும் முடயபோததுமபோன அறியபோதமயபோகிய உபபோததய கபோரண சரீரம்
என்று மசபோல்வபோர்கள்.
மூன்று சரீரங்கள் என்று மசபோல்லைப்படும் தூலை, நுண்ணிய, கபோரண உபபோதகளுக்கும் பவறபோக உபபோதயற்ற ஆன்மபோதவ
உணர்ந்தடுவபோய்.
“அவித்யபோ” என்கிற “அஞ்ஞபோனம்” பற்றி பமபலை மசபோல்லைப்பட்டருப்பததப் பற்றித் மதரிந்துமகபோள்ளும் முன்பபோக, நமக்குப்
புரிவதற்கபோக ஒரு மபபோருதளைப் பற்றிய அறிதவப் பற்றி இப்பபபோது பபசுபவபோம்.
நமக்குப் மபபோருதளைப் பற்றிய அறிவு இல்லைபோததபோல் அந்தப் மபபோருள் இல்லைபோமலைபோ பபபோய்விட்டைது?
நம்தமப் மபபோருத்தவதர அந்தப் மபபோருள் இல்தலை என்பதுதபோன் சரியபோன நிதலை.
அந்தப் மபபோருதளைப் பற்றிய அறிதவ நபோம் மபறும்பபபோது எப்பபபோது மபற்பறபோம், எப்படப் மபற்பறபோம் என்பதத விவரிக்க
முடயும்.
ஆனபோல் அததப் பற்றி அறியபோதருந்பதபோபம, அந்த அறியபோதம எப்பபபோது வந்தது என்பததபயபோ அததப் பற்றிய பமலும்
விவரங்கதளைபயபோ நம்மபோல் மகபோடுக்க முடயபோது.
என்ன மசபோல்லை முடயும் என்றபோல் அந்தப் மபபோருதளைப் பற்றிய அறிவு வந்ததும், அததப் பற்றிய அறியபோதம பபபோயிற்று
என்று மசபோல்லி அதுவதர அறியபோதம இருந்தது என்றும் மசபோல்லை முடயும்.
அறியபோதம எப்பபபோது மதபோடைங்கியது என்று மசபோல்லை முடயபோவிட்டைபோலும், அறியபோதமதயப் பபபோக்க முடயும். இபத
மபோதரிதபோன் ஆன்மபோதவ பற்றிச் சங்கரர் மசபோல்கிறபோர்.
ஆன்மபோதவப் பற்றிய கபோரண சரீரமபோன “அவித்யபோ”தவ அவர் விவரிக்கும்பபபோது, “அநபோத” என்ற மசபோல்தலைப் பயன்படுத்த
ஆன்மபோதவப் பற்றி அது எப்பபபோது மதபோடைங்கியது என்று மதரிந்துமகபோள்ளை முடயபோது என்பததயும், “அநிர்வபோஸ்யபோ”
என்பதன் மூலைம் அது எப்பட இருக்கும் என்று விவரிக்க முடயபோது என்பததயும் மசபோல்கிறபோர்.
இததபய ரமணரும் அதத “அஞ்ஞபோனம்” என்று மமபோழிமபயர்த்து “ஆதயற்று” என்று மசபோல்லி அதன் ‘மதபோடைக்கமில்லைபோத’
தன்தமதயயும், “இற்மறன்று அதறமயபோணபோ” என்பதனபோல் அதன் ‘இதுமவன்று மசபோல்லைமுடயபோத’ தன்தமதயயும்
விளைக்குகிறபோர்.
அப்படச் மசபோல்லைப்பட்டைதனபோல் இந்தக் கபோரண சரீரம் ஆத உபபோதயபோய் இருக்கிறது. அதனபோல் இந்த உபபோத எல்லைபோவற்றிலும்
மிக நுண்ணியதபோய் இருந்து அது இருப்பவருக்கும் மதரிவதல்தலை, மற்றவர்க்கும் மதரிவதல்தலை.
இதத இரண்டு பகபோணங்களில் நபோம் ஆரபோய்ந்து பபோர்க்கலைபோம்.
முதலைபோவதபோக, தூலை பதகம் இல்லைபோதபபபோது அது மனம் பபபோன்ற நுண்ணிய பதகமபோய் இருக்கிறது என்றும், அந்த நுண்ணிய
பதகத்தன் விதத பபபோன்ற மூலைமபோய் இந்த மிக நுண்ணிய பதகமபோன கபோரண சரீரம் இருக்கிறமதன்று இததனப் புரிந்து
மகபோள்ளைலைபோம்.
இரண்டைபோவதபோக, உண்தமயில் இருக்கும் ஒன்பறயபோன ஆன்மபோதவ தூலை உபபோதயபோன “நபோன் உடைபலை” என்ற அபிமபோனமும்,
சூக்ஷ்ம உபபோதயபோன “நபோன், எனது” என்பன பபபோன்ற மனத்தளைவிலைபோன எண்ணங்களும், கபோரண உபபோதயபோன “ஆன்மபோதவப்
பற்றிய அறியபோதம” என்பதும் ஆன்மபோதவ அறியும் ததடைகளைபோக இருக்கும் உபபோதகள் என்று இததனப் புரிந்து
மகபோள்ளைலைபோம்.
முன்னது பிறப்பு - இறப்புக்கபோன கபோரண கபோரியங்கதளையும், அதவ மதபோடைர்பபோன நிதலைகதளையும் அலைசுவதபோக இருக்கிறது,
பின்னது ஆன்மபோதவ நபோடும் சபோதகன் ஒருவன் மசய்யபவண்டயது என்ன என்பததக் கபோட்டுவதபோக அதமகிறது.
நபோம் இந்த இரண்டைபோம் பகபோணத்ததத் பதர்ந்மதடுத்து பமற்மகபோண்டு மசல்பவபோம்.
ஆன்மபோதவப் பற்றிய அறியபோதம என்பது தபோனும், தபோன் கபோணும் உலைகமுபம உண்தம என நிதனத்து, அதற்கு ஆதபோரமபோக
ஆன்மபோ ஒன்று உண்டு என்பததத் மதரியபோமல் இருப்பது.
அல்லைது மதரிந்தபோலும் அதத மறுப்பது என்பபத அத்ததகயவர்களைது நிதலை.
நபோம் இதுவதர பபோர்த்த மூன்று விதமபோன உபபோதகளும் அவர்களுக்கு இருக்கின்றன என்றுதபோன் அதற்கு அர்த்தம்.
ஆன்மபோதவப் பற்றித் மதரியபோமல் இருப்பவர்களுக்கு அததப் பற்றிச் மசபோல்லி, அவர்கள் தனமும் அதடையும் விழிப்பு -
உறக்க - கனவு நிதலைகதளை அவர்கபளை அலைசும்படச் மசபோல்லி அவர்களுக்கு பமலும் புரிய தவக்கலைபோம்.
ஆனபோல் அப்பட விளைக்கங்கள் அளித்தும், ஆன்மபோதவ மறுப்பவர்களுக்கு என்ன மசபோல்லி விளைங்கி தவக்க முடயும்?
அவர்கள் மறுப்பது விழிப்பு நிதலையில்தபோன், அந்த விழிப்பு நிதலை ஒன்றுதபோன் அவர்களைது நிதலையபோ, அவர்களைது மற்ற
இரண்டு நிதலைகளுக்கும் அவர்கள் பதல் என்ன என்றுதபோன் பகட்கமுடயும்.
அவர்களைது ஒபர ஒரு நிதலைதய மட்டும் தவத்துக்மகபோண்டு, உலைகின் உண்தமதய எப்பட நிதலை நிறுத்த முடயும்
என்றுதபோன் பகட்க முடயும்.
ஆன்மபோதவப் பற்றித் மதரியபோத பலைரும் அந்த நிதலையில்தபோன் இருக்கிறபோர்கள். அவர்களுக்குக் கபோலைம்தபோன் கனிந்து
வழிகபோட்டை பவண்டும்.
அந்தக் கபோலை இதடைமவளியில் அவர்கள் மசய்யும் நற்கபோரியங்கள் அவர்களுக்குக் தகமகபோடுக்கும். இதுதபோன் சபோதகன்
ஆவதற்கு முன் ஒருவனுதடைய கபோரண சரீர நிதலை.
கபோரண சரீரத்தத விதத பபபோலை என்று முன்பு மசபோன்பனபோம் அல்லைவபோ?
பிறப்பு - இறப்பு பகபோணத்தலிருந்தும் இததன நபோம் அலைசலைபோம்.
ஒரு விதத முதளைப்பதற்கும் கபோலைம் கனிந்து அதற்பகற்ற சூழ்நிதலைகள் உருவபோக பவண்டும். எல்லைபோ விததகளுபம துளிர்த்து
முதளைப்பதல்தலை; முதளைக்கும் எல்லைபோபம வளைர்வதல்தலை, வளைரும் எல்லைபோபம பூப்பது இல்தலை, பூக்கும் எல்லைபோபம
கபோய்ப்பதல்தலை, கபோய்க்கும் எல்லைபோபம கனி ஆவதல்தலை.
இபத பபபோன்றுதபோன் ஆன்மபோதவப் பற்றி அறிவதற்கும் கபோலைம் கனிந்து அதற்பகற்ற சூழ்நிதலைகள் உருவபோக பவண்டும்.
ஆன்மபோதவப் பற்றித் மதரிந்துமகபோள்ளை முயற்சிக்கும் சபோதகன் ஒருவனுக்கு, அவனது உடைலும், உடைல் சபோர்ந்த உலைகமும்
அவனுக்குத் தூலை சரீரமபோகவும், அவனது மபனபோநிதலைகள் அவனுக்கு சூக்ஷ்ம சரீரமபோகவும் ததடைகளைபோக நிற்கும்.
இங்கு முதலில் அவன் தன் மனத்ததக் மகபோண்படை விசபோரம் மசய்து, தபோன் உடைலுக்கும் அப்பபோல் இருப்பதத தன் விழிப்பு-
உறக்க-கனவு நிதலைகதளை அலைசுவதன் மூலைம் அறிந்துமகபோள்ளை பவண்டும்.
உடைலைபோல் குடும்பத்தற்கபோக, ஊருக்கபோக, நபோட்டுக்கபோக உதழேப்பது எல்லைபோம் ஒருவதனத் தன்தனயும் கடைந்து அதனவரிடைமும்
உள்ளை இதறத்தன்தமதய உணரச் மசய்து அன்பு கபோட்டைச் மசய்யும்.
இது பபபோன்ற பலை வழிகள் உண்டு. அத்ததகய வபோழ்க்தகமுதறகள் அவனுக்கு மனக் கட்டுப்பபோட்தடைக் மகபோடுத்து, உடைதலைக்
கடைந்த ஆன்மபோதவப் பற்றி அறிவதத புத்த அளைவில் மகபோண்டுவிட்டு அத்துடைன் நின்றுவிடும். அங்கு மனமும் முழு
அளைவில் அப்படபய இருக்கும்.
அதன்பின் ஏபதனும் ஒரு தயபோனத்தல் மனத்தத ஒருமுகப்படுத்த, அதன் நிதலையற்ற தன்தமதய உணர்ந்து,
இதவமயல்லைபோம் நபோனல்லை என்றபோல் பின் தபோன் யபோர் என்று விசபோரத்ததத் மதபோடைர்ந்து நடைத்த, தன் உள்ளிருந்து வரும் ஆன்ம
சக்தயபோல் மட்டுபம ஒருவன் தன் உள்ளை நிதலைதய உணர முடயும்.
அதபோவது, இங்கு “நபோன் யபோர்?” என்று பகட்கும் வதர விசபோரம் புத்த அளைவில் இருக்கும். ஆனபோல் அதற்கு அந்த அறிதவ
தவத்துக்மகபோண்படை விதடை பதடை முயற்சிக்கக் கூடைபோது.
அப்பட அறிவின் தூண்டுதலைபோல் வரும் விதடைகதளை மமமௌனமபோகக் கவனித்துக்மகபோண்படை ஒவ்மவபோரு எண்ணமும்
வரும்பபபோது அததத் மதபோடைர முயற்சிக்கபோமல், அததக் கவனித்துக்மகபோண்படை இருக்கப் பழேகப் பழேக ஒருவன் தன் மனமும்
இன்றி தபோன் எப்பபபோதும் உள்ளை நிதலைதய அதடையலைபோம் என்று அப்பட அதடைந்பதபோர் கூறியிருக்கின்றனர்.
அந்த நிதலையில் ஆழ்ந்த உறக்கத்தல் இருக்கும் ஆனந்த நிதலைதயயும், ஆனபோல் உறக்கத்தல் உணரபோத அதத அப்பபபோபத
உணர்ந்தும் அனுபவிக்கலைபோம் என்று அவர்கள் வபோழ்ந்து கபோட்டச் மசன்றிருக்கின்றனர். அதனபோல் மூன்று சரீரங்களைபோகிய
உபபோதகள் விலைக, ஆன்மபோ தபோபன ஒளிவிட்டு நிற்பதத ஒருவன் தன் உணர்வினபோல் மட்டுபம அப்பட இருந்து அறிய
முடயும்.
அந்த நிதலையில் அறிவதற்கு என்று பவறபோக இன்மனபோன்று ஏதும் இல்தலை.
அறிபவ அறிவபோய் தன்தன அறிந்து நிற்கிறது என்பபோர்கள் ஆன்மபோதவ உணர்ந்தவர்கள்.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 24

15. पनांच्चिकपोशपाभदयपोगिपेन तत्तन्मय इव भस्थतलः |

शमदपात्मपा नक्षीलवस्तमरपाभदयपोगिपेन स्फभटकपो यथपा ||
பஞ்சபகபோஷபோதபயபோபகன தத்தன்மய இவ ஸ்ததஹ |
ஷஜுத்தபோத்மபோ நீலைவஸ்த்ரபோதபயபோபகன ஸ்படபகபோ யதபோ ||
பகபோசங்கள் ஐந்து முதற் கூட்டுறவபோல் ஆன்மபோவும்
மபோசிலைபத ஆயினும் அவ்வமயம் – பநபர சருவும்
நீலை படைபோத கலைப்பபோல் நிர்மலைமபோம் படகம்
பபபோலைபவ ஒட்டைபோப் மபபோருள் – ஸ்ரீ ரமணர்
தன் எதரில் நீலைம் பபபோன்ற வண்ணங்களுடைன் உள்ளை துணியபோல் ஒரு நிர்மலைமபோன ஸ்படகம் அந்தந்த வண்ணங்களுடைன்
கபோட்சி அளிப்பதுபபபோலை, இயற்தகயில் மபோசு மருவற்று விளைங்கி எதலும் ஒட்டைபோத ஆன்மபோவபோனது அதத மதறக்கும் ஐந்து
பகபோசங்களின் குணங்கபளைபோடு பதபோன்றுகிறது.
ஆன்மபோவுக்கு உபபோதயபோக தூலை, நுண்ணிய கபோரண உடைல்கள் இருப்பதபோகப் பபோர்த்பதபோம்.
இங்கு மசபோல்லைப்பட்டருக்கும் அன்னமய, பிரபோணமய, மபனபோமய, விஞ்ஞபோயனமய, ஆனந்தமய என்ற ஐந்து பகபோசங்களும்
அந்த மூன்று உடைல்களின் விவரங்கள்.
பகபோசம் என்றபோல் உதற என்றும் அதவகதளை ஒன்றுக்குள் ஒன்றபோக இருப்பதபோகவும் மகபோள்ளைபவண்டும்.
இந்த உதறகதளை எல்லைபோம் விலைக்கினபோல் தபோனபோக விளைங்குவது ஆன்மபோ என்று மபபோருள்.
நிர்மலைமபோய் விளைங்கும் ஆன்மபோ இந்தக் பகபோசங்களைபோல் மதறக்கப்படுவதபோல் அதவகளின் குணங்கபளைபோடு
கபோணப்படுகின்றன.
வண்ணம் எதுவுமில்லைபோ ஒரு பளிங்தக வண்ணத்துணி ஒன்று மதறத்து, பளிங்தக அந்த வண்ணத்பதபோடு உதடையதபோகக்
கபோட்டுவதத அதற்கு உவதமயபோகச் மசபோல்கிறபோர்.
நபோம் சபோப்பிடும் உணவபோல் உடைல் உண்டைபோகி வளைர்வதபோல், உடைலைபோகிய தூலை பதகபம அன்னமய பகபோசம் எனப்படுகிறது.
பஞ்ச பிரபோணன்களும், பஞ்ச கர்பமந்தரியங்களும் பசர்ந்துள்ளைது பிரபோணமய பகபோசம்.
பஞ்ச ஞபோபனந்தரியங்களும், மனமும் பசர்ந்தது மபனபோமய பகபோசம்.
புத்தயபோகிய அறிவின் இருப்பிடைம் விஞ்ஞபோனமய பகபோசம்.
இந்தக் கதடைசி மூன்று பகபோசங்களும் பசர்ந்ததுதபோன் சூக்ஷ்ம அல்லைது நுண்ணிய சரீரம்.
கபோரண சரீரமபோகிய மூன்றபோவது உடைல்தபோன் ஆனந்தமய பகபோசம் எனப்படுகிறது.
இந்த பகபோசங்கள் ஆன்மபோதவ மதறப்பதும் அல்லைபோமல், தபோபன ஆன்மபோவபோக இருப்பதபோகவும் கபோட்டும் வலிதம மபற்றன.
அதனபோல் ஆன்மபோதவ உணர்ந்துவிட்படைன் என்று யபோரபோவது மசபோன்னபோல், அவன் அபனகமபோக இந்த பகபோசங்கள் எதபலைபோ
மபோட்டக்மகபோண்டுள்ளைபோன் என்று மசபோல்லிவிடைலைபோம்.
ஏமனன்றபோல் கண்டைவருக்கு விண்டு உதரக்க முடயபோது; ஆன்மபோவிபலைபய லையித்து இருக்கத்தபோன் முடயும்.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 25

16. वपमस्तमषपाभदभभलः कपोशक्षैयर्मकम तनां यमकत्यवधपाततलः |

आत्मपानमन्तरनां शमदनां भवभवञ्चयपात्तण्डम लनां यथपा ||

வபுஸ்துஷபோதபிஹி பகபோதஷர்யுக்தம் யுக்த்யவதபோதஹ |

ஆத்மபோனமந்தரம் ஷஜுத்தம் விவிச்ச்யபோத்தண்டுலைம் யதபோ ||

உடைல் பஞ்சபகபோச உமி ஆதபயபோடு உள்

சுடைர் பரிசுத்த ஆன்மபோதவத் – தடைமபோன
உத்தயினபோல் குத்த ஒழித்து அவற்தற அரிசி
ஒத்தறிய பவண்டும் உணர் – ஸ்ரீ ரமணர்

உமியுடைன் கூடய மநல்தலை பதமபோக உலைக்தகயபோல் குத்த அரிசியிதயப் பிரித்து எடுப்பது பபபோலை, பரிசுத்த ஆன்மபோதவ
மதறக்கும் உடைல் முதலைபோன ஐந்து பகபோசங்கதளை தடைமபோன சுருத யுக்தகளினபோலும், சபோஸ்தர விசபோரங்களினபோலும் நீக்கி,
உள்பளை சுடைர் விட்டு ஒளிரும் ஆன்மபோதவ உணரபவண்டும்.

முந்ததய மசய்யுளின் கருத்து இங்கு மதபோடைர்கிறது.

ஐந்து வித்தயபோசமபோன உதறகளைபோல் ஆன்மபோ மூடைப்பட்டருப்பதபோல், எந்மதந்த உதறகள் சற்று பலைமபோகவும் அழுத்தமபோகவும்
இருக்கின்றனபவபோ அதவகளுக்குத் தகுந்தபட ஆன்மபோவும் அதவகதளைப் பபபோலைபவ பதபோன்றும் என்று பபோர்த்பதபோம்.

ஒவ்மவபோருவருக்கும் இந்த நிதலைதம பவறுபட்டைபோலும், அதனவருக்குபம மூடயுள்ளை பகபோசங்கதளை நீக்குவதற்கு உண்டைபோன

வழிகளைபோக மவவ்பவறு விதமபோன பயபோக, தயபோனப் பயிற்சிகள் பததவ ஆகின்றன.

ஆன்மபோ அதவ எதனபோலும் பபோதக்கப்படைவில்தலை என்றபோலும், ஒவ்மவபோருவரது முன் விதனகளின் பயன்கபளை மவவ்பவறு
பகபோசங்களைபோக இதடையில் நின்று மதறப்பதபோல் அதவகதளை எப்பட நீக்க பவண்டும் என்று ஒரு உவமபோனத்துடைன் இங்கு
மசபோல்லைப்பட்டருக்கிறது.

அந்தக் கபோலைத்தல் கிரபோமப் புறங்களில் கிட்டைத்தட்டை ஒவ்மவபோரு வீட்டலும், தங்கள் வயலில் அறுவதடை மசய்த மநல்லில்
குடும்பத்தற்கு பவண்டய அளைவு ஒதுக்கி எடுத்து வந்து, அதத மவயிலில் கபோய தவத்து மநற்குதரில் பசமித்து
தவத்தருப்பபோர்கள்.

எப்பபபோமதல்லைபோம் அரிசி பததவபயபோ, அப்பபபோது அந்த அளைவு மநல்தலை குதரில் இருந்து எடுத்து வந்து தககள் மகபோள்ளும்
அளைவு உரல் ஒன்றில் இட்டு, நின்றுமகபோண்டு நீளைத்தட பபபோன்ற உலைக்தகதய உயர்த்த, உரல் பமல் உள்ளை மநல்தலைக்
குத்துவபோர்கள்.

இது ஓர் பதமபோகச் மசய்யப்படும். பவகமபோகவும், விறுவிறுப்பபோகவும் உலைக்தகதய கீபழே பபபோட்டைபோல், அப்பபபோது உரலில்
உள்ளைது மபபோடயபோகி மபோவபோகிவிடும். அப்படச் மசய்தபோல் அதற்கு இடப்பது என்று மபயர்.
மபோறபோக உலைக்தகதய பதமபோகக் குத்தனபோல் மநல்லின் பமல் உதற பபபோல் உள்ளை உமி தனியபோகவும், அதன் உள்பளை உள்ளை
அரிசி பசதமபோகபோமல் முழுதபோகவும் பிரியும். பின்பு அந்தக் கலைதவதய முறம் ஒன்றில் பபபோட்டுப் புதடைத்தபோல் கனமபோன அரிசி
முறத்தல் தங்கி, மமலிதபோன உமி தனியபோகப் பறந்பதபோ, புதடைக்கப்பட்படைபோ மவளிபய விழும். இப்படயபோக அரிசி
மநல்லிலிருந்து பிரிக்கப்படுகிறது.

இந்த ஸ்பலைபோகத்தல் உலைக்தகயில் மநல் குத்துவதத ஆத்ம விசபோரத்தற்கு உபமபோனமபோக சங்கரர் கபோட்டயிருக்கிறபோர்.

அரிசிக்பகபோ உமி என்று ஒபரமயபோரு கவசம்தபோன் இருக்கிறது. ஆன்மபோவுக்பகபோ நபோம் பபோர்த்தபட பலை பகபோசங்கள்
இருக்கின்றன.

அதவகளில் யபோர்யபோருக்கு அது எவ்வளைவு தடமனபோக இருக்கலைபோம் என்பதுவும் மதரியபோது.

உமிதய மட்டுபம உதறயபோகக் மகபோண்டை அரிசிக்பக பமபலை மசபோன்னபட அவ்வளைவு பபோடுபடை பவண்டும் என்றபோல், ஆன்ம
விசபோரத்தல் இன்னும் எவ்வளைவு சிரமங்கள் இருக்குபமபோ மதரியபோது.

மநல்தலை எவ்வளைவு பநரம் உலைக்தகயபோல் குத்தபவண்டும் என்று யபோரபோவது பகட்டைபோல், அரிசி கிதடைக்கும்வதர என்றுதபோன்
மசபோல்லைமுடயும்.

ஆக பகபோசங்களுக்கு ஏற்ப விசபோரத்தல் பதம் பவண்டும் என்றும், ஆன்மபோதவ உணரும்வதர விசபோரம் மதபோடைர்ந்து நடைக்க
பவண்டும் என்பதும் நிச்சயமபோகப் புரிகிறது.

ஒருவனுக்கு நல்வழி கபோட்டும் குரு என்பவர், அவன் எத்ததனபயபோ நற்கபோரியங்களின் மூலைம் மபற்ற ஒரு வரம்தபோன்.

அந்தக் குருவின் உபபதசங்கதளைக் பகட்டு, அதத மனதல் வபோங்கி சிந்தத்து, அந்த உபபதசங்களுக்கு ஏற்ப தன் வபோழ்க்தக
முதறதய வகுத்து அதன் வழியில் மசன்று, தன் உள்ளைத்தபோலும், உடைலைபோலும், வபோக்கபோலும் மசய்யப்படும் மசய்தககள்
அதனத்தும் ஆன்மபோதவ உணர்வதற்பக என்ற தவரபோக்கியம் மகபோண்டை சபோதகனுக்பக ஆன்மபோதவ உணரும் பபோக்கியம்
கிட்டும்.

பததவக்கும் பமலைபோக மவளி விஷயங்களில் மனததச் மசலுத்தபோது இருப்பதும், ஆன்மபோதவத் தவிர பவமறபோன்தறயும்
நிதனயபோது இருப்பதும் ஒன்பற.

முன்னது பயிற்சியின் பபபோது நபோம் கதடைப்பிடக்கும் வழி என்றபோல், பின்னது நபோம் அந்த வழி மசன்று உணரபவண்டய
குறிக்பகபோள் ஆகும்.

தனசரி வபோழ்வில் ஆன்மபோதவ உணரமுடயபோதபட பலை நிகழ்ச்சிகள் நடைந்தபோலும், நம்பிக்தகதயத் தளைரவிடைபோது மதபோடைர்ந்து
விடைபோமுயற்சி மசய்பவனுக்பக ஞபோனம் தககூடும்.

பஞ்ச பகபோசங்களும் ஆத்மபோதவப் பபபோலைத் பதபோற்றம் அளித்தபோலும், அதவ ஆன்மபோவல்லை என்றும், ஆன்மபோ மூன்று
சரீரங்கதளையும் தபோண்ட அதவகதளையும் உள்ளைடைக்கி உள்ளைது என்றபோல், ஆத்மபோ எங்கு இருக்கிறது என்று இனி பபோர்ப்பபபோம்.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 26

[17]
सदपा सवर्म गितपोs प्यपात्मपा न सवर्म तरम पावभपासतपे |
बमदपावपेवपावभपासपेत स्वचच्छिपे ष म पमरभतभबम्बवतम ||

ஸதபோ சர்வகபதபோப்யபோத்மபோ ந சர்த்ரபோவபபோசபத |

புத்தபோபவவபோவபபோபசத ஸ்வச்பசஷஜு பிரதபிம்பவத் ||
எங்குபம என்றும் இருப்பினும் ஆன்மபோவும்
எங்குபம ஆன்மபோ இலைகிதலை – துங்கமபோம்
புத்தயிபலைபய மபபோலியும் நிழேல் மசபோச்சமபோம்
வத்துவில் பதபோன்றும் வதக. – ஸ்ரீ ரமணர்

ஆத்மபோவபோனது எப்பபபோதுபம எங்குபம நிதறந்து இருந்தபோலும் எந்த இடைத்தலும் ஆத்மபோ பிரகபோசிப்பதல்தலை.

சுத்த ஸ்படகம் பபபோன்ற நிர்மலைமபோன மபபோருட்களில் பிரதபிம்பம் கபோட்சியளிப்பததப் பபபோலை கூர்தமயபோன, நுண்ணிய
புத்தயிபலைபய ஆத்மபோ பிரகபோசிக்கும்.

ஆத்மபோ எங்கும் உள்ளைது, எல்லைபோவிடைத்தலும் நிதறந்து இருக்கிறது என்றபோல் அததப் பபோர்ப்பதற்கு ஏன் அவ்வளைவு சிரமப்படை
பவண்டும் என்று யபோரபோவது பகட்டைபோல் அது நியபோயமபோனதுதபோபன?

அது ஏன் எளிதபோகக் கபோணப்படைவில்தலை என்றபோல் அததத் பதட அறிந்துமகபோள்ளை முதனபவர் அததச் சரியபோகப்
புரிந்துமகபோள்ளைவில்தலை என்றுதபோன் அர்த்தம்.

ஆத்மபோ ஒருவனுக்கு மவளிபய உள்ளை மபபோருள் என்றபோல் அததத் பதடக் கண்டுபிடத்து அவனிடைம் மகபோடுத்து விடைலைபோம்.

பகட்கும் அவனுள்பளை ஆத்மபோ இருப்பதத அவன்தபோபன கண்டுபிடக்க முயலை பவண்டும்?

அப்படபய முயன்று பபோர்த்து ஒருவனபோல் அறிய முடயவில்தலை என்றபோல், அவன் அதற்கு இன்னமும் தயபோரபோகவில்தலை
என்று மபபோருள்.

அதபோவது, மற்ற மபபோருட்கதளைத் பதடுவதுபபபோலை அவன் ஆன்மபோதவ அறிவபோர்த்தமபோகத் பதடக்மகபோண்டருக்கிறபோன் என்று

மபபோருள்.

ஒருவனது அறிவுக்பக ஒளி மகபோடுக்கும் அதத எப்பட அதடைவது அல்லைது உணர்வது என்று பபோர்க்கபவண்டும்.

சரி, எங்கும் நிதறந்து இருக்கிறது என்றபோல் ஏன் கபோணப்படைவில்தலை?

கபோணப்படைவில்தலை அல்லைது உணரவில்தலை என்று பதபோன்றுகிறது அல்லைவபோ, அப்படத் பதபோன்றுவது யபோருக்கு என்று
மதரிகிறதபோ?
மதரியவில்தலைபய என்று மசபோல்லி தவரபோக்கியம் இல்லைபோதவர்கள் அந்த இடைத்தபலைபய நின்றுவிடுவபோர்கள். அப்படச்
மசய்யபோது பமலும் மதபோடைரபவண்டும் என்பதுதபோன் முக்கியம்.

எப்பட ஒரு கண்ணபோட பமல் அழுக்கு படைர்ந்தருந்தபோல் அதல் பிரதபிம்பம் பபோர்க்க முடயபோபதபோ, அந்த நிதலைக்கும்
சபோதகனின் இப்பபபோததய நிதலைக்கும் வித்தயபோசம் இல்தலை.

பிரதபிம்பம் மதரியபோததபோல் அங்கு கண்ணபோட இல்தலை என்றபோ மசபோல்லைமுடயும்?

அதன்பமல் உள்ளை அழுக்தகத்தபோபன துதடைக்க பவண்டும்? கண்ணபோடபமல் உள்ளை அழுக்தகத் துதடைப்பது ஓன்றுதபோன்
எளிதபோன வழி.

அப்மபபோழுதுதபோன் மவட்ட எடுக்கப்பட்டு வந்த பளிங்குக் கல்தலை எடுத்துக்மகபோள்ளுங்கள். அதலும் பிரதபிம்பம் அறபவ
மதரியபோது.

ஆனபோல் அததத் பதய்க்கத் பதய்க்க அதன் பளைபளைப்பும் மமருகும் கூடவரபவ, பிரதபிம்பம் நன்கு மதரியவரும். இருந்தும்
கண்ணபோட பபபோல் இருக்கபோது என்பது பவறு விஷயம்.

மவறும் கண்ணபோட என்றபோல் அழுக்தகத் துதடைத்தபோல் பபபோதும். பளிங்குக் கல்தலைபயபோ மவகு பநரம் மிகவும் அழுத்தத்
பதய்த்து பபோடுபடை பவண்டயிருக்கிறது.

அபதபபபோலை ஆன்மபோதவ மூடயிருக்கும் பகபோசங்கதளைப் மபபோருத்து மவவ்பவறு சபோதகனின் முயற்சியும் அதமயபவண்டும்.

ஆத்மபோ தபோபன பிரகபோசிக்கபோது இருப்பதன் கபோரணம் அந்தக் பகபோசங்கபளை.

ஆத்மபோதவப் பற்றிக் பகட்டு அறிவது மவறும் புத்தயளைவிபலை மட்டும்தபோன் என்று பபோர்த்பதபோம்.

அதத உணர்வதற்கு நபோம் எடுக்கும் விசபோரம், தயபோனம் பபபோன்ற முயற்சிகள் மதபோடைக்கத்தல் “நபோன்” என்ற எண்ணத்பதபோடு
ஆரம்பிக்கப்படுவதுதபோன்.

இந்த “நபோன்” உடைல், மனம் என்று தூலைத்தலிருந்து நுண்ணிய வடவபோன அகங்கபோரமபோக மபோறிச் மசன்று மகபோண்டருக்கும்.

தயபோனத்தபோல் பக்குவப்பட்டை நிதலையில் நிர்மலைமபோன நுண்ணிய மனமபோனது தன்னுள் கிளைம்பும் எண்ணங்கதளை

கவனித்துக்மகபோண்டு இருக்கும். நம் பகபோசங்களுக்குத் தகுந்தபோற்பபபோல் அவ்வப்பபபோது கிளைம்பும் எண்ணங்கதளைத்
மதபோடைரபோமல், அந்த எண்ணங்கதளை மட்டுபம கவனித்துக் மகபோண்டருந்தபோல் ஒரு நிதலையில் பகள்வி எதுவும் பகட்கபோத,
கவனம் ஒன்தறபய மகபோண்டருக்கும் நம் அறிவு மிகவும் நுண்ணியதபோகும்.

அப்படப் பழேகப் பழேக அந்த நுண்ணிய அறிவு எந்தவித முயற்சியும் மசய்யபோது தனது இயல்பபோன நிதலையிபலை நிற்கும்பபபோது
ஆத்மபோ தபோபன பிரகபோசிக்கும் என்கிறபோர் சங்கரர்.
 பகுத - 27

[18] दपेहिपेन्दमरयमनपोबमभदपमरककभतभ्यपो भवलकणमम |

तदम वकभत्तसपाभकणनां भवदपादपात्मपाननां रपाजवत्सदपा ||

பதபஹன்த்ரயமபனபோபுத்தப்ரக்ருதப்பயபோ விலைகணம் |
தத்வ்ருத்தசபோக்ஷிணம் வித்யபோதபோத்மபோனம் ரபோஜவத்சதபோ ||

உடைல்கருவி உள்ளைமமபோடு புத்த மபோதய

விடைபவறு அவற்றின் விருத்த – யுடைபன
எதவக்குபம சபோட்சியபோம் என்றும் ஆன்மபோதவ
அதவக்கு அரசன் பபபோலை அறி. – ஸ்ரீ ரமணர்

பதகம், இந்தரியங்கள், மனம், புத்த, அஞ்ஞபோனம் முதலைபோன இதவகளின் தன்தமக்கு பவறபோனதபோய், அதவகள் மசய்யும்
கபோரியத்பதபோடு அதனத்தற்குபம சபோட்சி மட்டுபம ஆன ஆத்மபோதவ எப்பபபோதும் அதவகளுக்கு அரசதனப் பபபோலை அறிவபோய்.

“நபோன்” இந்தரியங்கள் இருக்கும் உடைல் மட்டும் அல்லை, அதற்கும் பமலைபோனவன்; அதவகளைபோல் மதரியவரும் உலைகத்தல்
உள்ளைதவகதளைப் பற்றிய எனது எண்ணங்களின் மதபோகுப்பபோன மனதற்கும் பமலைபோனவன்;

எனது எண்ணங்கதளை வதகப்படுத்த, மதபோகுத்து அதவகளினின்றும் பலை உருவகங்கதளை உருவபோக்கிச் மசயல்படும் எனது
புத்தயபோகிய அறிவுக்கும் பமலைபோனவன் என்று தூலைத்தலிருந்து நுண்ணிய நிதலைக்கு “நபோன்” மசல்லைச் மசல்லை ஓர் அதமத
கிதடைக்கிறது.

அந்த அதமதயில் நபோன் ஆழ்ந்து இருக்கும்பபபோது, நபோன் இருக்கிபறனபோ என்ற சந்பதகமபோ வரும்?

நபோன் இருப்பதபோல்தபோபன, எனது அந்த அதமத நிதலைதயயும் அனுபவிக்க முடகிறது.

மமதுவபோக அந்த நிதலைதய விட்டு, நபோன் அங்கு வந்த வழியிபலைபய பின்பனபோக்கிச் மசன்றபோலும் அதமதயில் இருக்கும்
நபோன்தபோபன அப்பபபோதும் இருப்பபன்?

முன்பு அதமதயில் ஆழ்ந்த “நபோன்” இப்பபபோது ஒரு சபோட்சியபோக இருக்கிறது என்றுதபோபன அர்த்தம்?

எப்பபபோது புத்த அடைங்கி உலைகிதனப் பற்றி அறிவிக்கபோது, நமது இருப்தபப் பற்றி மட்டுபம அறிய தவக்கிறபதபோ அப்பபபோது
உள்ளை “நபோன்” எனும் உணர்வு அப்பபபோது மட்டும் அல்லைபோது, எப்பபபோதும் உள்ளை தனது இயல்பப என்று உணர்ந்து, தனது
எல்லைபோ நிதலைகளிலும் அப்படபய ஒருவன் இருப்பதுதபோன் ஞபோனம் அதடைவது அல்லைது முக்த மபறுவது என்று
மசபோல்வபோர்கள்.

அந்த நிதலையில் ஒருவனுக்கு உலைகம் என்று தனியபோகத் மதரியபோது; எல்லைபோம் தபோபன என்று உணரப்படும். அதனபோல் உலைக
கபோரியங்களில் ஈடுபடும்பபபோதும் தனக்பக எல்லைபோம் மசய்துமகபோள்வது பபபோலைபவ உணரப்படும்.
அதனபோல் உலைகமும், உலைகில் உள்ளைதவகளும் மதரிந்தபோலும் அதத பவறபோகப் பபோர்க்க மபோட்டைபோன்.

எப்பபபோது உலைகம் என்ற ஒன்று தனியபோகத் மதரிகிறபதபோ அப்பபபோது தன்தனயும், தன்தனத் தவிர உலைகில் உள்ளை
அதனத்ததயும் பவறு பவறபோகபவப் பபோர்க்கும் மனநிதலை வளைரும்.

நடைக்கும் அதனத்ததயும் மவறும் சபோட்சியபோகப் பபோர்த்துக் மகபோண்டருக்கும் அரசதன, ஆழ்ந்த அதமத நிதலைக்கு ஒப்பபோக
இங்கு மசபோல்கிறபோர்.

ஓர் அரசனின் கண்கபோணிப்பில்தபோன் அதனவரும் தத்தம் பவதலைகதளை மசய்கின்றனர். அபதபபபோல் உடைல், மனம்
இதவகதளைக்மகபோண்டு நடைக்கும் உலைக கபோரியங்கதளை ஆத்மபோ ஒரு சபோட்சியபோகப் பபோர்த்துக் மகபோண்டருக்கிறது.

நமது பதழேய புதகப்படைத்தத எடுத்துப் பபோர்த்தபோல், அந்தப் படைம் எடுக்கப்பட்டை பபபோது நம்தம நபோமபோக உணர்ந்த மபோதரித்
தபோபன இப்பபபோதும் நம்தம உணர்கிபறபோம்?

நமது உடைல் வளைர்ந்தபோலும், பதய்ந்தபோலும் எப்பபபோதும் நம்தம நபோமபோகத்தபோபன உணர்கிபறபோம்? அந்த உணர்வில் எந்த
மபோற்றமும் இல்தலைபய?

அப்படயபோனபோல் பவறு மபோதரி இருப்பது எது என்று சிந்தத்துப் பபோருங்கள்.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 28

[19] व्यपापकतपेभष्वन्दमरयपेष्वपात्मपा व्यपापपाभरवपाभववपेभकनपामम |

दकश्यतपेs भमरपेष म धपावत्सम धपावभन्नव यथपा शशक्षी ||

வ்யபோப்ருபதஷ்விந்த்ரபயஷ்வபோத்மபோ வ்யபோபபோரிவபோவிபவகினபோம் |
த்ருஷ்யபதப்பரஷஜு தபோவஸ்து தபோவன்னிவ யதபோ ஷஷ ||

கருவிகளின் மதபோழில் கண்டை அவிபவகி

கருத்தன் பபபோன்று ஆன்மபோதவக் கபோண்பபோன் – துரிதமபோய்
ஓடும் பமகம் கண்டு உணர்விலி சந்தரபன
ஓடுகிறபோன் என்பதத ஒத்து. – ஸ்ரீ ரமணர்

ஆகபோயத்தல் பவகமபோக ஓடும் பமகங்கதளைப் பபோர்த்த பகுத்தறிவில்லைபோத ஒருவன் சந்தரபன பவகமபோகப் பபபோகிறது என்று
மசபோல்வததப்பபபோலை, ஐந்து கர்ம இந்தரியங்களின் மூலைம் மசய்யப்படும் மசய்தகதயப் பபோர்த்து உள்ளைததயும்
இல்லைபோததயும் பிரித்துப் பபோர்த்து அறியமுடயபோதவன் ஆன்மபோபவ மசயலில் ஈடுபடுவதபோக நிதனப்பபோன்.

உலைகில் நடைக்கும் கபோரியங்களுக்கும் ஆன்மபோவுக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்தலை என்று இங்கு கூறப்படுகிறது.

நபோம் பயணம் மசய்யும் ரயில் வண்ட வழியில் ஒரு ஸ்படைஷனில் நின்றுமகபோண்டு இருக்கும்பபபோது, பக்கத்துத்
தண்டைவபோளைத்தல் உள்ளை மற்மறபோரு ரயில் எதர்ப்புறமபோகக் கிளைம்பினபோல் நமது வண்டபய கிளைம்பிவிட்டைது பபபோலைத்
பதபோன்றுவது நமது அனுபவம்தபோபன?

அபதபபபோலை வபோனத்தல் உள்ளை பமகக் கூட்டைங்கள் நகரும்பபபோது, அதவகளின் பின்னபோல் உள்ளை சந்தரன் நகர்வதுபபபோல்
நமக்குத் பதபோன்றும்.

அதத நன்கு கவனித்துப் பபோர்ப்பவனுக்குத்தபோபன எது நிதலை மகபோண்டுள்ளைது, எது நகர்கிறது என்று மதரியும்?

அபத பபபோலை, உடைல் பவறு ஆன்மபோ பவறு என்று பிரித்துப் பபோர்த்து அறிய முடயபோதவன், ஆன்மபோவின் சந்நிதபோனத்தல்
உடைலின் கர்ம இந்தரியங்களைபோல் நிகழும் நிகழ்ச்சிகதளை ஆன்மபோபவ ஈடுபட்டுச் மசய்வதபோக நிதனக்கிறபோன்.

ஒவ்மவபோருவனுக்கும் ஏதபோவது ஒரு பவதலைதயச் மசய்ய பவண்டய ஆவபலைபோ, நிர்ப்பந்தபமபோ இருக்கிறது. அதனபோல் அவன்
அந்த பவதலைதயச் மசய்கிறபோன்.

ஆவபலைபோ, நிர்ப்பந்தபமபோ எனக்கு இல்தலை, தன்னிச்தசயபோகச் மசய்கிபறன் என்று மசபோல்லி, தபோன் எப்பபபோது
பவண்டுமபோனபோலும் அதத நிறுத்தக் மகபோள்ளைலைபோம் என்று ஒருவன் மசபோல்லைலைபோம்.

அங்கும் இச்தச என்பது ஆவபலை, அவன் பவதலைதய நிறுத்தபோது மசய்து மகபோண்டருக்கிறபோன் என்பதும் அவனது ஆவலின்
நுண்ணிய வடவபம.
ஏமனன்றபோல் அவன் அந்த பவதலைதயச் மசய்யபோது இருந்தபோல், அந்த பவதலைதயப் பற்றிபய பயபோசித்துக் மகபோண்டருப்பபோன்.
பவதலை மசய்யப்பட்டைபோல் அது தூலை வடவிலும், பவதலைதயப் பற்றி பயபோசதன மட்டும் மசய்து மகபோண்டருந்தபோல் அது
நுண்ணிய வடவிலும் இருக்கிறது என்றுதபோன் மபபோருள்.

ஆக ஒன்று நடைக்கபோமல் அததப் பற்றிய எண்ணங்கள் இருக்கிறது என்றபோல் அப்பபபோது அவனது மனமும் புத்தயும் பவதலை
மசய்து மகபோண்டருக்கிறது என்று அர்த்தம்.

இப்படயபோக உலைக விஷயங்கள் அதனத்தும் மனம், புத்த அளைவிபலை நடைந்து மகபோண்டருந்தபோலும், ஆத்மபோ இருப்பதபோபலைபய
மனமும் புத்தயும் இயங்குவதபோல் உலைகில் நடைப்பததப் பபோர்ப்பவர்கள் ஆத்மபோபவ அதல் சம்பந்தப்பட்டுள்ளைதபோக
நிதனக்கின்றனர்.

நடைப்பதவகளுக்கு ஆத்மபோ ஒரு சபோட்சிபய.

ஒவ்மவபோருவரின் மனமும், புத்தயும் மவவ்பவறபோக இயங்குவதபோபலைபய பபதங்கள் மதரிகின்றன. ஆனபோல் அதவகளுக்கும்

ஆதபோரமபோன ஆத்மபோ அளைவில், பபதங்கள் ஏதும் இல்லைபோது அதனவரும் ஒன்று என உணர்வபோர்கள்.

மனமும் புத்தயும் இயங்கும் அளைவில் அந்த ஒற்றுதமதயக் கபோண்பது அரிது.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 29

[20] आत्मच्चिक्षैतन्यमपाभशमरत्य दपेहिपेभन्दमरयमनपोभधयलः |

स्वभकमरयपाथर्थेश म वतर्मन्तपे सक्षूयपार्मलपोकनां यथपा जनपालः ||

ஆத்மதசதன்யமபோஸ்ரிதய பதபஹந்த்ரியமபனபோதயஹ |
ஸ்வக்ரியபோர்பதஷஜு வர்தந்பத சூர்யபோபலைபோகம் யதபோ ஜனபோஹபோ ||

ஞபோனமவபோளி ஆன்மபோதவ நண்ணி உடைல் மபபோறிகள்

மபோனதம் புத்தயிதவ மன்னு தமக்கு – ஆன மதபோழில்
ஆற்றிடும் ஆதத்தன் அவிர் ஒளியபோல் மக்கள் மதபோழில்
ஆற்றுவது பபபோலும் அறி. – ஸ்ரீ ரமணர்

சூரியனின் பிரகபோசமபோன ஒளியினபோல் உலைக மக்கள் அவரவர் தமக்கபோன மதபோழிதலைச் மசய்வது பபபோலை, ஞபோனப் பிரகபோசமபோன
ஆத்மபோதவச் சபோர்ந்து உடைல், இந்தரியங்கள், மனம், புத்த முதலைபோனதவகள் தமக்குண்டைபோன மதபோழில்களைபோன விஷயங்களில்
மபபோருந்த மசயல்படும் என்று அறிவபோயபோக.

ஆன்மபோதபோன் எல்லைபோம், அது இருப்பதபோல்தபோன் மற்றமதல்லைபோம் நடைந்துமகபோண்டருக்கிறது என்பதத விளைக்குவதற்கு ஓர்

உவமபோனமபோக சூரியன் உதத்ததும் அதனவரும் தத்தமது தனப்பட பவதலைகதளை ஆரம்பித்துச் மசய்துமகபோண்டு இருப்பததக்
கபோட்டுகிறபோர்.

அந்த பவதலைகள் நடைப்பது சூரியன் உதத்தபின்தபோன் என்பதபோல் அதவகளுக்கும் சூரியனுக்கும் என்ன சம்பந்தம்?

அதவ மசய்யப்பட்டைபோலும், மசய்யப்படைபோமபலை இருந்தபோலும் அதனபோல் சூரியனுக்கு என்ன பபோதப்பு வந்தது?

ஒன்றுமில்தலை அல்லைவபோ, அபதபபபோலை ஆன்மபோ இருப்பதபோல்தபோன் இந்தரியங்களும், மனமும், புத்தயும் இயங்குகின்றன

என்றபோலும் அதவகளின் இயக்கத்தபோல் ஆன்மபோ எவ்விதத்தலும் பபோதக்கப்படைவில்தலை.

உலைதகபய ஒளிர்விக்கும் சூரியதனப் பபபோலை, எல்லைபோ இந்தரியபோதகதளையும் ஒளிர்வித்தபோலும் ஆன்மபோ நடைக்கும்

எல்லைபோவற்றிற்கும் மவறும் சபோட்சியபோக மட்டுபம இருக்கிறது. ஆன்மபோ எந்த இயக்கத்தலும் பங்கு மகபோள்வதல்தலை.

இந்தரியங்கள், மனம், புத்த இதவகளில் எததன எடுத்துக்மகபோண்டைபோலும் மனிதர்களிலும் சரி மற்ற உயிர்வபோழ்
இனங்களிலும் சரி ஒன்றுக்மகபோன்று பவற்றுதமகள்தபோன் இருக்கும்.

மற்ற இனங்கள் அததப் புரிந்துமகபோள்ளைபோது பபபோனபோலும், மனிதனும் அததப் புரிந்துமகபோள்ளைவில்தலை என்றபோல் ஒரு
சமத்துவப் பபோர்தவ வளைர வபோய்ப்பப இல்தலை.
அது வளைர பவண்டும் என விரும்பும் ஒவ்மவபோருவரும் ஆன்மபோ ஒன்று இருப்பதத ஒத்துக்மகபோள்வததயும், அதுபவ
அதனத்தன் அடப்பதடை உண்தம என்று மதளிந்து மகபோள்வததயும் மனித வளைர்ச்சியின் பரிமபோணங்களில் ஒன்று எனக்
மகபோள்ளைலைபோம்.

உலைகியல்வபோழ் இனங்களில் இப்பபபோது நபோம் கபோணும் மனித இனம் பதபோன்றியது சுமபோர் இருபது முப்பது ஆயிரம் ஆண்டுகள்
முன்புதபோன் என்றபோலும், அவர்களின் பரிணபோம வளைர்ச்சி சுமபோர் முன்னூறு ஆயிரம் ஆண்டுகள் முன்பப பதபோன்றிவிட்டைன
என்று ஆரபோய்ச்சியபோளைர்கள் கூறுகின்றனர்.

அந்தக் கபோலை கட்டைத்தல்தபோன் நம் மூதளை தற்பபபோததய அளைவிலும், தறதமயிலும் வளைர்வதற்கு ஏற்றபட மண்தடைபயபோடுகள்
முதர்ச்சி அதடைந்தருக்கின்றன.

அதற்கு முன் பதபோன்றிய மனிததனப் பபபோன்று இரண்டு கபோலில் நடைந்த மூன்று இனங்களின் மண்தடைபயபோடுகள் அளைவில்
சிறியதபோகபவ இருந்தருக்கின்றன.

அபதபபபோலை பபசும் தன்தமக்கு உண்டைபோன குரல் வளைமும், அதமப்பும் படப்படயபோகபவ வளைர்ந்தருக்கின்றன. பபசும்
தறதமயும், மூதளை வளைர்ச்சியுபம மற்ற வளைர்ச்சிகளுக்கு ஆதபோரமபோய் இருந்தருக்கின்றன.

மனிததனப் பபபோன்ற மற்ற இனங்களில் ஒன்றிரண்டு மனித இனத்துடைன் கூடைபவ வளைர்ந்து இறுதயில் பமலும் வளைரபோது
அழிந்தும் பபபோய்விட்டைன.

இந்தப் பரிணபோம வளைர்ச்சிதயப் பபோர்க்கும்பபபோது உடைலுக்கு மூதளையும் அதனபோல் இயங்கும் இந்தரியங்களும் எவ்வளைவு
முக்கியபமபோ அப்படபய மனித இனத்தன் இனி வரக்கூடய பரிணபோம வளைர்ச்சிக்கு, அவதனயும் உள்ளைடைக்கிய அதனத்து
ஜீவரபோசிகளுக்குமபோன உயிதரயும் தபோண்டய மபபோதுவபோன ஒரு அடப்பதடை அதமப்பு பததவ என்பதும், அதுபவ
அதனத்ததயும் உள்ளைடைக்கும் ஆத்மபோ என்றும் நபோம் மகபோள்வது புரிந்துமகபோள்ளைக் கூடயபத.

ஆத்மபோ இல்தலைமயனில் நபோம் இல்தலை என்பதத விடை பவறு எதுதபோன் உண்தமயபோய் இருக்க முடயும்?

பமலும் அதற்குக் கபோரணம் பவண்டுமபோனபோல், அதனத்து ஜீவரபோசிகளிலும் இப்படயபோக பயபோசிக்கக் கூடய இனம் மனித
இனம் ஒன்றுதபோன் என்பததச் மசபோல்லை முடயும்.

அபத சமயம் பிரபஞ்சத்ததயும், தன்தனச் சுற்றியிருக்கும் அதனத்ததயும் அறிந்தபோலும் தபோன்தபோன் பரிணபோம வளைர்ச்சியின்
ஏணியில் இறுதயபோக இருக்கிறபோன் என்பதத உறுதயபோகச் மசபோல்லை முடயபோதும் இருக்கிறபோன்.

அது தவிர ஆத்மபோதவ உணர்ந்து வபோழ்ந்து கபோட்டச் மசன்ற சிலை ஆன்பறபோர்கதளையும் அவன் அறிந்துள்ளைபோன். அதனபோல்
அவனது தனசரி அனுபவங்கதளையும் தபோண்ட பமலும் வளைர்வதற்கபோன கபோரணக் கூறுகள் இருப்பதும் அவனுக்குத் மதரிகிறது.

ஜீவரபோசிகளின் பரிணபோம வளைர்ச்சி எனும் ஏணியின் உச்சியில் ஒருபவதளை மனிதன் இல்லைபோது பபபோனபோலும், சுற்றுமுற்றும்
பபோர்த்து அவன் அறிந்ததவகளில் அந்த ஏணியின் பமல்நிதலைகளில் தபோன் இருப்பது என்பது அவனுக்குக் கண்கூடு.

அவன் அந்த நிதலையில் இருப்பதபோலும், பமலும் அந்த வளைர்ச்சிக்கு அவன் உதவலைபோம் என்பதபோலும், அதற்கு
உதவபவண்டய கடைதம தனக்கு இருப்பதத அவன் உணர்கிறபோன்.
அதனபோல் உந்தப்பட்டை அவன் அதனத்து ஜீவரபோசிகதளையும் உள்ளைடைக்கி ஒரு சமத்துவப் பபோர்தவதய வளைர்க்கும் ஆன்மபோ
எனும் பபரறிதவப் மபறுவபத தனது பிறப்பின் பயன் என்று, உலைகில் அப்பட வபோழ்ந்து கபோட்டச் மசன்ற ஆன்பறபோர்களின்
மூலைம் அறிகிறபோன்.

உலைகில் மற்ற விஷயங்கதளை அறிவது சபோதபோரண அறிமவன்றும், பிறப்பின் பயதன உணர்வபத பபரறிவு என்றும் மதளிவு
மபற்ற அவன், அததன அதடைய முயற்சிக்கும் பபபோது ஒரு முமுகஜு ஆகிறபோன்.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 30

21. दपेहिपेभन्दमरयगिमणपान्कमपार्मण्यमलपे सभचच्चिदपात्मभन |

अध्यस्यन्त्यभववपेकपेन गिगिनपे नक्षीलतपाभदवतम ||

பதபஹந்த்ரியகுணபோன்கர்மபோண்யமபலை சச்சிதபோத்மனி |
அத்யஸ்யந்த்யவிபவபகன ககபன நீலைதபோதவத் ||

பதகம் மபபோறிகள் தகழ் குணங்கள் விதனகள்

ஆகுமிதவ தூய சச்சிதபோன்மபோவில் – பமபோகத்தபோல்
கற்பிப்பர் சுத்த ககனத்தல் நீலைமுதல்
கற்பித்தல் பபபோலைக் கருது – ஸ்ரீ ரமணர்

(நிறமற்ற பரிசுத்தமபோன ஆகபோயத்தல் நீலைம் பபபோன்ற வர்ணங்கள் இருப்பதபோக ஒருவன் கற்பதன மசய்வதுபபபோலை, தூய்தம
நிதறந்த சச்சிதபோனந்த மசபோரூபமபோன ஆத்மபோவில் உடைல், ஐம்மபபோறிகள், அதவகளினபோல் வரும் குணங்கள், நல்விதன,
தவிதன ஆகிய இதவ எல்லைபோவற்தறயும் பகுத்தறிவில்லைபோத அவிபவகிகள் கற்பதன மசய்துமகபோள்வபோர்கள் என்று
மதரிந்துமகபோள்.)

நமது உண்தமயபோன நிதலைதய உணர்வதற்கு உடைல் ஒரு கருவி என்று முன்பு பபோர்த்பதபோம். அந்த உடைல் உலைகில் இயங்கும்
பபபோது நபோம் பிறந்தது, வளைர்ந்தது, பபோர்ப்பது, பகட்பது பபபோன்ற இயக்கங்களும், நம் வளைர்ச்சியில் உள்ளை இளைதம, முதுதம
பபபோன்ற நமது நிதலைகளும், ஆன்மபோதவச் சபோர்ந்தது என்று ஆன்மபோதவப் பற்றி அறியபோத பபோமரர்கள் கருதுவபோர்கள்.

அதல் உள்ளை தவதற ஓர் உவதம மூலைம் இங்கு சங்கரர் விளைக்குகிறபோர்.

பஞ்ச பூதங்களில் ஒன்றபோன ஆகபோயம் நிறம், குணம் இதவ எததனயும் மகபோண்டரபோதபபபோதும், அததப் பற்றி அறியபோதவன்
ஆகபோயம் நீலை நிறத்துடைன் கூடயது என்று எப்படக் கருதுவபோபனபோ அபத பபபோலை அவிபவகி ஆன்மபோதவ குணத்பதபோடு
சம்பந்தப்படுத்த தவறபோக அறிகிறபோன்.

மதபோதலைவில் இருப்பதபோல் ஆகபோயம் நீலை நிறமபோகக் கபோணப்படுகிறது என்பதத விபவகி அறிவதுபபபோலை ஆன்மபோதவயும்
அவன் உடைல், இந்தரியங்களுடைன் சம்பந்தப்படுத்தபோது அதவ அதனத்துக்கும் மூலை கபோரணம் என்றும் அறிகிறபோன்.

இளைதமயும் முதுதமயும் உடைதலைச் சபோர்ந்த நிதலைகள் பபபோலை, பபோர்த்தல், பகட்டைல் பபபோன்றதவ இந்தரியங்கதளைச் சபோர்ந்த
மதபோழில்கள்.

இதவகதளை ஆன்மபோவுடைன் மதபோடைர்புமகபோண்டு பபோர்ப்பது ஆன்மபோதவப் பற்றிய அறியபோதமயபோல்.

விபவகம் எனப்படுவது பதக, இந்தரியங்களின் குணங்கதளையும், ஆத்ம மசபோரூபத்தன் லைகணத்ததயும் பிரித்து அறிவபத
ஆகும்.

ரமணர் கூறுவதுபபபோல் “உள்ளைதத உள்ளைபட உள்ளைத்பத உள்ளுவபத” உண்தம ஆகும்.

22. अजपानपान्मपानसपोपपाधपेलः कतकर्मत्वपादक्षीभन च्चिपात्मभन |
कलप्यन्तपेs म्बमगितपे च्चिन्दमरपे च्चिलनपाभद यथपाम्भसलः ||

அஞ்ஞபோனபோன்மபோனபசபோபபோபத கர்த்ருத்வபோதனி சபோத்மனி |

கல்ப்யந்பதம்புகபத சந்த்பர சலைனபோத யதபோம் பஸஹ ||

மனமபோம் உபபோத மருவு கர்த்தத்வ

இனமபோய் அவற்தற அறிவின்தம – எனும் மயலைபோல்
ஆன்மபோவில் கற்பிப்பர் அப்பு அதலைதவ நீர் பதபோன்றும்
வபோன் மதயில் கற்பிக்குமபோறு – ஸ்ரீ ரமணர்

(வபோனத்தல் அதசயபோது நிற்கும் நிலைவபோனது, நீரில் பிரதபலிக்கும்பபபோது அந்தத் தண்ணீரின் அதசவுகளைபோல், நிலைபவ
அதசவதபோகப் பபோர்க்கப்படுவது நமது கற்பதன என்பதுபபபோலை, மனமபோகிய உபபோதயபோல் ஏற்படும் “நபோன் மசய்கிபறன்”, “நபோன்
அனுபவிக்கிபறன்” என்னும் அறியபோதம மயக்கத்தனபோல் நடைக்கின்ற அதனத்ததயும் ஆத்மபோவினுதடையதபோக
நிதனக்கின்றனர்.)

முன்பு இபத பபபோன்ற பவபறபோர் உவதமதய நபோம் பபோர்த்பதபோம்.

சூரியன் எழுவதபோல் உலைகில் பலை கபோரியங்கள் நடைந்தபோலும், அதவகளின் பயன் சூரியதன அதடையபோது என்று கண்படைபோம்.

அததப் பபபோலைபவ இங்கு கிட்டைத்தட்டை அதசயபோது நிற்கும் நிலைதவயும், நீரில் அதன் பிம்பத்தன் அதசதவயும்
எடுத்துக்மகபோண்டு ஆத்மபோவின் சன்னிதபோனத்தல் கபோரியங்கள் இயற்றப்பட்டைபோலும் ஆன்மபோ அதற்கு மபபோறுப்பபோகபோது என்று
விளைக்குகிறபோர்.

ஒவ்மவபோருவனும் தபோன் ஆன்ம மசபோரூபம் என்பதத அறிவபோல் மட்டும் மதரிந்துமகபோண்டு, தபோன் மசய்யும் கபோரியங்கதளையும்
அதனபோல் அதடையும் அனுபவங்கதளையும் “நபோன் மசய்கிபறன்”, “நபோன் அனுபவிக்கிபறன்” என்று எண்ணுவதபோலும், தபோன்
ஆன்ம வடவம் என்பதத மதரிந்து மகபோண்டைதபோலும், இயற்றப்படும் கபோரியங்கதளையும் அதடையப்மபறும்
அனுபவங்கதளையும் பதக இந்தரியங்கள் மதபோடைர்பபோனதவ என்று புரிந்துமகபோள்ளைபோமல், ஆத்மபோவினுதடையது என்று தவறபோக
கணிக்கிறபோன்.

ஆன்மபோவிற்கு எந்தச் மசயலும் கிதடையபோது என்பதபோல், இந்தக் கணிப்பு தவறபோனது என்பதத அதசயபோ நிலைவின் அதசவுகள்
என்ற இந்த உவதமயபோல் சங்கரர் விளைக்குகிறபோர்.

நீர் அதசவதபோல் தண்ணீரில் மதரியும் சந்தரன் அதசவதுபபபோல் மதரிகிறபத தவிர சந்தரபன அதசவதல்தலை என்பதுபபபோல்,
பதக இந்தரியங்களின் இயக்கத்தபோல் நதடைமபறுவதத ஆன்மபோவினுதடையது என்று கருதுவது தவறு.

அதன் உண்தம புரிவதற்கு தண்ணீதரபய பபோர்த்துக் மகபோண்டருக்கும் மனிதனின் பபோர்தவதய நிலைவின் பக்கம் தருப்புதல்
அவசியம். அப்பபபோதுதபோன் அவனுதடைய பிரதம விலைகும்.

உபபோத என்பது ஆதபோரம் ஆகும். இங்கு மனம்தபோன் ஆதபோரம் என்பதபோல் “மனமபோகிய உபபோத” என்று மசபோல்லைப்பட்டருக்கிறது.

நிலைவின் பிரதபிம்பம் நீரில் பதபோன்றுவதுபபபோலை, ஆன்மபோவின் தசதன்ய ஒளிக்கதர்கள் நமது மனம் மூலைம் நமக்குப்
பிரகபோசிக்கிறது.
அதபோவது ஆன்மபோபவ மனத்தத ஒளிர்விக்கிறது. எப்பட உடைல் நமக்கு ஒரு தூலைக் கருவிபயபோ, அபதபபபோலை மனம் நமது
நுண்ணிய கருவியபோகும். இதவகளின் மூலைபம நபோம் ஆன்மபோதவ அறியவருகிபறபோம். ஆனபோலும் அதவகள் கருவிகபளை
அன்றி அதவகபளை முடவபோனதவ அல்லை.

எப்பட நீரின் குணங்களும், நிறங்களும் ஆகபோயத்தல் இருக்கும் நிலைதவப் பபோதக்கபோபதபோ, அபதபபபோலை மனதன் விபசஷங்கள்
ஆன்மபோதவப் பபோதக்கபோது. ஆனபோல் நீரில் பிரதபலிக்கும் நிலைவின் பிம்பம் பபோதக்கப்படுவதுபபபோலை, மனதளைவில் உருவபோகும்
எண்ணங்களும் மசயல்களும் விதனச்சக்கரச் சுழேற்சியபோல் பபோதக்கப்படும். அப்படப் பபோதக்கப்படுவது மனபம அன்றி
ஆன்மபோவல்லை.

ஆனபோலும் இவ்விரண்தடையும் பிரித்துப் பபோர்க்க முடயபோதவர்களுக்கு மனத்தன் சலைனங்களும் ஆன்மபோவின் சலைனங்களைபோகபவ

பதபோன்றும்.

ஆக விதனதய ஆற்றுவதும் அதன் பலைன்கதளை அனுபவிப்பதும் மனம் எனும் உபபோதபய அன்றி, ஆன்மபோவல்லை.

இததன அனுபவத்தல் உணர்ந்துமகபோள்ளை ஒருவன் ஆன்மபோதவ பநபோக்கி தன் முழு கவனத்ததயும் தருப்ப பவண்டும்.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 31

23. रपागिपेचच्छिपासमखिदमलःखिपाभद बमदणौ सत्यपानां पमरवतर्मतपे |

समषप्म तणौ नपाभस्त तन्नपाशपे तस्मपाददपेम स्तम नपात्मनलः ||

ரபோபகச்சபோசுகதுக்கபோத புத்மதளை சத்யபோம் ப்ரவர்த்தபத |

சுஷஜுப்பதபோ நபோஸ்த தன்னபோபஷ தஸ்மபோத்புத்பதஸ்து நபோத்மனஹ ||

விருப்பு ஆதச துன்பு இன்பு பமலும் இதவ பபபோல்வ

இருப்பவபோம் புத்த இருப்பபோல் – இருப்பில்லைபோத்
தூக்கத்தல் இன்று அதனபோல் மசபோந்தம் அதவ புந்தக்பக
ஓர்க்குக ஆன்மபோவிற்கபோகுபமபோ – ஸ்ரீ ரமணர்

(அன்பு, ஆதச, துன்பம், இன்பம் தவிர இதவ பபபோன்றதவ எல்லைபோமும் நமது புத்தயினபோல் உண்தமயில் இருப்பன
பபபோன்று பதபோன்றுகின்றன.

புத்த மசயல்படைபோது இருக்கும் நம் உறக்கத்தல் அதவ எதுவுபம பதபோன்றபோததனபோல், அதவகள் புத்ததய மட்டுபம
சபோர்ந்ததவ ஆகும். அதவ ஆத்மபோவிற்கபோனது என்று மசபோல்லை முடயுபமபோ என்று கூர்ந்து ஆரபோய்ந்து அறிக!)

ஒருவனது வபோழ்க்தக அனுபவங்கதளைப் பபோர்த்தபோல், அதவகதளை சிலை மபபோருட்களின் பமல் இருந்த அவனது
விருப்பங்களைபோல் விதளைந்ததவகளைபோகவும், சிலைவற்றின் பமல் அவனுக்கு இருந்த மவறுப்புகளைபோல் விதளைந்ததவகளைபோகவும்
கபோண்பபோன்.

இப்படயபோக அவனது மனத்தல் பதபோன்றிய விருப்பு-மவறுப்பு எண்ணங்களுக்கு ஏற்ப அவனது உடைல் மற்றும் மனதளைவில்
அதவகள் இன்பபமபோ துன்பபமபோ மகபோடுத்தருந்தன.

அத்ததகய மனமும் அதத இயக்கும் அவனது புத்தயும் அவனுக்கு எழும்பபோத அவனது ஆழ்ந்த உறக்கத்தல், அவனுக்கு
விருப்பபமபோ மவறுப்பபபோ எதுவும் பதபோன்றுவது இல்தலை.

உறக்கத்தல் இல்லைபோத விருப்பும், மவறுப்பும் ஒருவனது நனவு மற்றும் கனவு நிதலைகளில்தபோன் பதபோன்றுகின்றன.

முழு நிதனபவபோடு உள்ளை நிதலையபோன நனவு நிதலையில் ஒருவனுக்குத் தூலை உடைலும் அது சம்பந்தமபோன அனுபவங்களும்
அதமகின்றன.

ஒருவனது கனவு நிதலையில் அவனுக்கு நுண்ணிய உடைலும், அதற்பகற்ற அனுபவங்களும் பநர்கின்றன. நபோம் கபோணும் கனவு
அனுபவங்கள் கனவு நிதலை இருக்கும் வதரயில் நனவு அனுபவங்கதளைப் பபபோலைபவ நீடக்கின்றன.

ஆதகயபோல் இவ்விரு அனுபவங்களுக்கும் தகுந்தபடயபோன மவவ்பவறு உடைலும், மனமும் அதத இயக்கும் புத்தயும்
பததவப்படுகின்றன.
கனவு நீங்கியவுடைன் அங்கு இருந்தமதல்லைபோம் நீங்கியும், ஆனபோல் நனவில் உள்ளைதவகள் மீண்டும் மதபோடைர்ந்து வருகின்றன
என்ற ஒரு வித்தயபோசத்ததத் தவிர நனவு-கனவு அனுபவங்களில் பவற்றுதம ஏதும் இல்தலை.

கனவிலிருந்து விடுபட்டு நபோம் நனவு நிதலை தரும்பியதும்தபோன் நபோம் அதுவதர கண்டைது நிதலையற்ற ஒன்று என்று
மதளிகிபறபோம். அத்ததகய நனவு மற்றும் கனவு நிதலைகளில்தபோன் நமது விருப்பு-மவறுப்பின் கபோரணமபோக இன்ப-துன்பம்
அதடைகிபறபோம்.

ஆனபோல் ஆன்மபோபவபோ எங்பகயும், எப்பபபோதும் உள்ளைது எனப்படுகிறது.

அதனபோல் விருப்பும், மவறுப்பும் ஆன்மபோ சம்பந்தப்பட்டைது என்றபோல், அந்த அனுபவங்கள் நமது உறக்க நிதலை உட்படை
எல்லைபோ நிதலைகளிலும் பதபோன்றபவண்டும். ஆனபோல் நமது உறக்க நிதலையில் நமக்கு உடைதலைப் பற்றிய உணர்பவபோ, மனபமபோ,
புத்தபயபோ கிதடையபோது என்றபோலும், “நன்கு உறங்கிபனபோம்” என்று பின்பு மசபோல்லைக்கூடய அளைவிற்கு ஓர் ஆனந்த அனுபவம்
மட்டும் இருக்கிறது.

அந்த அனுபவம் நனவு-கனவு நிதலைகளில் உள்ளைதுபபபோலை விருப்பு-மவறுப்பு கபோரணமபோக அதமவதல்தலை.

ஆதகயபோல் விருப்பு-மவறுப்பு குணங்கதளையும், இன்ப-துன்ப நிதலைகதளையும் புத்தயுடைன் கூடைத்தபோன் மதபோடைர்புபடுத்தச்

மசபோல்லைமுடயுபம அல்லைபோது, எப்பபபோதும் இருக்கும் ஆன்மபோவுடைன் எப்பட சம்பந்தப்படுத்தச் மசபோல்லை முடயும்?

அதவகள் ஆன்மபோ சம்பந்தப்பட்டைது என்றபோல், உறக்கத்தலும் இன்ப-துன்பங்கள் பநர பவண்டும். ஆனபோல் அப்பபபோது
நமக்கு ஆனந்த அனுபவம் ஒன்பற அதமகிறது.

ஆன்மபோ எப்பபபோதும் உள்ளைது என்றபோல், உறக்கத்தல் கிதடைக்கும் அந்த ஆனந்த அனுபவம் நனவு நிதலையிலும் இருக்க
பவண்டும் என்றபோகிறது. அப்படமயன்றபோல் அதத நபோம் ஏன் உணர்வதல்தலை என்றுதபோபன பபோர்க்கபவண்டும்?

24. पमरकपाशपोs कर्मस्य तपोयस्य शक्षैत्यमग्नपेयर्मथपोष्णतपा |

स्वभपाव: सभचच्चिदपानन्दभनत्यभनमर्मलतपात्मनलः ||

பிரகபோபஷபோர்கஸ்ய பதபோயஸ்ய தஷத்யமக்பனர்யபதபோஷ்ணபோதபோ |

ஸ்வபபோவஹ சச்சிதபோனந்தநித்யநிர்மலைதபோத்மபோனஹ ||

அருக்கன் தனக்மகபோளி அப்புக்குத் தட்பம்

எரிக்கு உட்டைணமும் இயல்பபோய் – இருக்தகமயனச்
சத்து சித்து ஆனந்தம் சபோர் நித்தம் சுத்தம் இயல்பு
ஆன்மபோவுக்கு என்று ஓர் – ஸ்ரீ ரமணர்

(சூரியனுக்குப் பிரகபோசமும், நீருக்குக் குளிர்ச்சியும், மநருப்புக்குச் சூடும் அதனதன் இயல்பபோக அதமவது பபபோலை, ஆன்மபோ
சத்தபோகவும், சித்தபோகவும், ஆனந்தமபோகவும் இருப்பபதபோடு நித்தயமபோயும், நிர்மலைமபோயும் இருப்பபத அதன் இயல்பு என்பதத
உணர்வபோயபோக.)

இங்கு ஆன்மபோவின் லைகணங்கள் கூறப்பட்டருக்கின்றன.

“சத்” என்றபோல் இருப்பு, “சித்” என்றபோல் அறிவு, “ஆனந்தம்” என்றபோல் பபரின்பம்.

இதவகள் அதனத்ததயும் மகபோண்டுள்ளைது என்பது தவிர, ஆன்மபோ இங்கு உண்டு அங்கு இல்தலை என்றில்லைபோது, இப்பபபோது
இருக்கிறது அப்பபபோது இருக்கபோது என்றில்லைபோது எங்கும், எப்பபபோதும் உள்ளைதபோல் அது நித்தயமபோயும், அது சுத்தமபோய்
எந்தவித கலைப்பும் இல்லைபோததபோல் நிர்மலைமபோயும் இருப்பது அதன் இயல்பு.

ஆதலைபோல் இதவ அதனத்ததயுபம ஆன்மபோவிலிருந்து பிரித்து அறியமுடயபோது. சூரியனிடைமிருந்து பிரகபோசத்ததயும்,

நீரிலிருந்து குளிர்ச்சி தன்தமதயயும், மநருப்பிலிருந்து உஷ்ணத்ததயும் அதனதனிடைமிருந்து எப்பட தனிபய பிரித்து
அறியமுடயபோபதபோ, அபதபபபோலை ஆன்மபோவிடைமிருந்தும் பமற்மசபோன்ன அதன் தன்தமகதளைப் பிரித்து அறியமுடயபோது.

கூட்டைத்தல் ஒருவர் மதபோப்பி பபபோட்டுக்மகபோண்டருந்தபோல், அவதர “மதபோப்பி பபபோட்டருப்பவர்” என்று தற்கபோலிகமபோகக்

குறிப்பிட்டுச் மசபோல்வதத “தடைஸ்த லைகணம்” என்று மசபோல்வபோர்கள்.

அபதபபபோலை ஆக்கல், கபோத்தல், அழித்தல், மதறத்தல், அருளுதல் என்றிவ்வபோறபோன மதபோழில்கதளைக் குறிப்பிட்டு இதறவதன
வர்ணிப்பதும் “தடைஸ்த” லைகணப்படபய தபோன்.

இதவகதளை இதறத்தன்தமயில் இருந்து பிரித்து அறியமுடயும். ஆனபோல் இதறவனின் “ஆன்ம மயம்” என்ற ஸ்வரூப
லைகணத்தத அப்படப் பிரித்து அறியமுடயபோது.

அப்படப் பிரித்து அறியமுடயபோத ஒன்தற அப்மபபோருளின் “தர்மம்” என்று குறிப்பிட்டுச் மசபோல்லைப்படுகிறது.

அதபோவது நீரின் தர்மம் குளிர்ந்து இருப்பதும், மநருப்பின் தர்மம் மவப்பமபோயிருப்பதும் பபபோலை, சச்சிதபோனந்தமும், நித்யத்வ
நிர்மலைமும் ஆத்மபோவிலிருந்து பிரித்து அறியமுடயபோத தர்மங்கள் ஆகும்.

நீருக்குக் குளிர்விக்கும் குணத்ததயும், மநருப்பிற்குச் சுடும் குணத்ததயும், கபோற்றுக்கு சலித்துத் தரட்டும் குணத்ததயும் யபோர்
கற்பித்தபோர்கள்?

அதவ இயற்தகயபோகபவ அதனதன் குணமபோக இருப்பதுபபபோலை, மனத்தற்கு ஒரு மபபோருதளைப் பற்றும் குணமும், பற்றிய
மபபோருதளை அனுமபோனிக்கும் குணம் புத்தக்கும், அனுமபோனித்த மபபோருதளை தனது என்று அபிமபோனிக்கும் குணம்
அகங்கபோரத்தற்கும், அபிமபோனித்த மபபோருதளை சிந்தக்கும் குணம் சித்தத்தற்கும் இருப்பது இயற்தகயபோக நிகழ்வபத.

இதவ எததயுபம அடைக்க அடைக்க அதவ பமலும் பமலும் எழும்பி ஒருவதன வததக்கும்.

அதவ அதனத்ததயுபம இயல்பபோக இருக்கும் ஆன்மபோவின் சந்நிதபோனத்தல் நிகழும் நிகழ்பவ என்றும், அதற்கும் தன்
இருப்பிற்கும் மதபோடைர்பில்தலை என்று ஆன்மபோதவ முன்னிறுத்த இருப்பபபோமபோனபோல் நமது உள்ளை நிதலை கபோலைப்பபபோக்கில்
மதளிவபோகும்.

பமலும் மதபோடைரும்...
 பகுத - 32

25. आत्मनलः सभचच्चिदनांशश्र्व बमदवपे र्म भक त्तभरभत द्वियमम |

सनांयपोज्य च्चिपाभववपेकपेन जपानपामक्षीभत पमरवतर्मतपे ||

ஆத்மனஹ சச்சிதம்ஷச்ரவ புத்பதவ்ருத்தரித த்வயம் |

சம்பயபோஜ்ய சபோவிபவபகன ஜபோனபோமீத ப்ரவர்த்தபத ||

சத்து சித்து என்னத்தகும் ஆன்ம அம்சமும்

புத்த விருத்த புகல் ஒன்றும் – ஒத்த
இரண்படைபோடு மூடைத்தபோல் யபோன் அறிகின்பறன் என்று
ஒருத்தன் மதபோழில் படுவன் ஓர்
– ஸ்ரீ ரமணர்

(“சத்” உருவம் எனப்படும் ஒருவனது இருப்பும், “சித்” உருவம் எனப்படும் ஒருவனது அறிவும் நமக்குத் மதரிகின்ற ஆன்ம
தசதன்ய மவளிப்பபோடுகள். அதவகள் நம் புத்தயின் விருத்தயுடைன் இதணந்து அறியபோதமயினபோல் “நபோன் அறிகின்பறன்”
என்று ஒருவன் மசயல்படுகிறபோன் என்பதத அறிவபோயபோக.)

ஒருவன் ஒரு மசயலில் ஈடுபட்டைபோலும், ஈடுபடைபோவிட்டைபோலும் அவனது இருப்தபப் பற்றி எவருக்கும் சந்பதகம்
இருக்கமுடயபோது.

அபதபபபோலை நல்லை விதமபோகபவபோ, அல்லை பவறு விதமபோகபவபோ இயங்கும் அறிவு ஒவ்மவபோருவனுக்கும் இருப்பததயும் நபோம்
நன்கு அறிகிபறபோம்.

இதவ இரண்டுபம ஆன்மபோவின் மவளிப்பபோடுகள்தபோன் என்றபோலும், அதவ அவனவன் புத்தயினபோல் இருப்பதபோகவும்,

இயங்குவதபோகவும் அறியப்படுவது ஒருவனது அஞ்ஞபோனத்தனபோல் தபோன்.

ஆத்மபோ பபோர்ப்பதும் இல்தலை, பபோர்க்கப்படுவதும் இல்தலை. “சத்”தபோகிய ஆன்மபோ “நபோன்” என்று மசபோல்லைபோது; “ஜடைம்” ஆகிய
உலைகமும் தன்தன “நபோன்” என்று அறிவிக்கபோது.

ஆத்மபோவின் “சத்சித்” அம்சத்ததயும், புத்தயின் விருத்தயில் ஒன்தறயும் ஒன்றபோக இதணத்து இதடையில் பதபோன்றும் ஜீவன்
ஒருவன் “நபோன் அறிகின்பறன்” என்று மசயல்படுகிறபோன். இவ்வபோறு சித்ததயும், ஜடைத்ததயும் இதணத்து உருவபோகும் ஜீவதன
“சித்ஜடைக் கிரந்த” என்று மசபோல்வபோர்கள்.

ஆத்மபோ புத்தயில் பிரதபலிக்கும்பபபோது அதன் “சத்-சித்” மசபோரூபம் புத்தக்பக உள்ளைதபோகத் பதபோன்றுகின்றது. அந்த புத்தபய
தபோனபோக ஒருவன் நிதனக்கும்பபபோது அவனுக்கு அகந்தத உண்டைபோகிறது. அப்பபபோது அவன் தபோன் பவறு, தபோன் கபோண்பதபோல்
உலைகம் பவறு என்று நிதனக்கிறபோன்.
இதனபோல் உலைகம் உள்ளைதத உள்ளைபட உணரபோமல், ஒவ்மவபோருவனும் தனக்பக உரிய உலைகத்தத உருவபோக்கிக் மகபோள்கிறபோன்.
ஆனபோல் ஞபோன விசபோரத்தனபோல் அஞ்ஞபோனம் அழிந்த ஜீவனுக்கு, ஜீவ பபோவம் அழிந்து ஆன்ம மசபோரூபம் ஒன்பற
விளைங்குகிறது.

அந்த நிதலைதய அனுபவத்தல் உணர்வது ஒன்பற பிறந்த ஒவ்மவபோரு சீவரபோசியின் வபோழ்க்தகப் பயணத்தன் இறுத நிதலை.

26. आत्मनपो भवभकमरयपा नपाभस्त बमदबपे पोर्मधपो न जपाभत्वभत |

जक्षीवलः सवर्म मलनां जपात्वपा जपातपा दमरष्टपे भत ममहभत ||

ஆத்மபனபோ விக்ரியபோ நபோஸ்த புத்பதர்பபபோபதபோ ந ஜபோத்வித |

ஜீவஹ சர்வமலைம் ஞபோத்வபோ ஞபோதபோ த்ரஷ்படைத முஹ்யத ||

என்றும் விகபோரம் இலைது ஆன்மபோ புத்தயும்

என்றும் அறிவின்றியபத என்றபோலும் – ஒன்றிய
சீவபன எல்லைபோம் மதரிவபோன் மசய்வபோன் கபோண்பபோன்
பபோவத்தபோன் மபோபமபோகி பபோர். – ஸ்ரீ ரமணர்

(ஆன்மபோபவபோ எந்தச் சமயத்தலும் எந்தவிதமபோன விகபோரமும் இல்லைபோது இருக்கிறது. புத்தக்பகபோ என்தறக்குபம தபோனபோக உள்ளை
அறிவு என்பது கிதடையபோது. அப்பட இருந்தும் நபோன் என்னும் பபோவத்துடைன் ஒன்றுபட்டை ஜீவபன எல்லைபோவற்தறயும் ‘நபோன்
மதரிந்து மகபோள்கிபறன்’, ‘நபோன் மசய்கிபறன்’, ‘நபோன் பபோர்க்கிபறன்’ என்ற பபோவத்தனபோல் மிகுந்த பமபோகமதடைகிறபோன் என்பததத்
மதரிந்துமகபோள்.)

ஆன்மபோவுக்கு “இருப்பு” என்ற ஒரு தன்தம தவிர பபோர்ப்பது, பகட்பது, மசய்வது பபபோன்ற குணங்கள் இல்லைபோததபோல் அது
எந்த விகபோரங்கதளையும் அதடைவதல்தலை.

புத்தயும், தனக்குத் தபோபன ஊற்மறடுக்கும், அறிவற்ற ஜடைப்மபபோருள் ஆதலைபோல் அதுவும் தபோனபோகபவ எததயும்
அறிவதல்தலை.

ஆன்மபோவின் ஒபர குணமபோகிய ஞபோனத்தத ஜீவன் புத்தயிடைம் இருப்பதபோக பபோவித்து “தபோன் இதத அறிகிபறன்”, “அதத
அறிகிபறன்” என்று கருதும்பபபோது அங்கு “சித்” ஆகிய அறிவு அம்சமும், “ஜடைம்” ஆகிய இது-அது அம்சமும் கலைந்பத
வருகின்றன என்பதத அறியபோது இருக்கிறபோன்.

அறிவபோகிய “சித்” அம்சம், மற்றும் “நபோன்” எனும் இருப்பபோகிய “சத்” அம்சம் இதவகதளை அறியபோது, “நபோன்” என்பதத
உடைலைளைபவபோடு குறுக்கும் பபபோது மட்டுபம ஜீவனும் மதரிகிறது, உலைகமும் மதரிகிறது. அதனபோபலைபய நமது விழிப்பு
நிதலையில் இதவ இரண்தடையும் அனுபவிக்கிபறபோம். ஆழ்ந்த உறக்க நிதலையில் அதவகள் கபோணப்படைபோது உறக்க அனுபவம்
மட்டுபம எஞ்சி நிற்கிறது.

புத்த எனப்படுவது ஆன்மபோவின் சந்நிதபோனத்தல் உருவபோகும் அந்தக்கரண விருத்தயபோகும். ஒருவன் “அதத-இததப்

பபோர்த்பதன்” என்று மசபோல்லும்பபபோது பபரறிவபோகிய “சித்” அம்சம் ஒரு சிற்றறிவபோகக் குறுகிவிடுகிறது. ஜடைம் எப்பபபோதும்
ஜடைமபோகபவ இருக்கும். அதத உணர்வதற்கு அறிவு பததவ.
அந்தக் கரண விருத்த இதடையில் புததபோக உண்டைபோவதபோல் ஒருவன் “நபோன் அறிகிபறன்” என்று தவறபோக எண்ணி அதற்குக்
கபோரணமபோன பபரறிதவ உணரபோது சிற்றறிதவத் தபோன் மகபோண்டுள்ளைதபோக மயங்குகிறபோன்.

ஒரு பழுக்கக் கபோய்ச்சிய இரும்புத் துண்டல் உள்ளை இரும்புத் துண்டு ஜடைபம. ஆனபோல் அது மநருப்பிலிருந்து உஷ்ணத்ததப்
மபற்றதபோல் அது மநருப்தபப் பபபோன்பற எவரபோலும் மதபோடைமுடயபோது இருக்கிறது.

அங்கு மநருப்தபயும், இரும்தபயும் பிரித்துப் பபோர்க்க முடயுமபோ?

அல்லைது குறடைபோல் பிடத்துக் மகபோண்டருப்பது இரும்புதபோன், மநருப்பு இல்தலை என்றபோவது மசபோல்லை முடயுமபோ?

ஆனபோலும் பின்பு அததக் குளிர தவத்துவிட்டைபோல், இரும்பு தனது ஜடை நிதலைக்பக தரும்ப வந்துவிடும்.

அபத பபபோன்று ஜீவன் தனது “இருப்பு” எனும் தன்தம ஆன்மபோவிலிருந்து மபறப்பட்டைது என்பததயும், அது ஒன்பற
அறிவுமயம் என்ற உண்தமதயயும் அறியபோதவதர, தபோபன மநருப்பு என்று ஓர் இரும்புத் துண்டு தன்தனப் பற்றி
நிதனத்துக்மகபோள்வது பபபோலைத் தன்தனப்பற்றி பமபோகம் மகபோள்கிறபோன்.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 33

27. रज्जमसपर्मवदपात्मपाननां जक्षीवनां जपात्वपा भयनां वहिपेत म |

नपाहिनां जक्षीवलः परपात्मपेभत जपातनां च्चिपेभन्नभर्मयपो भवपेत म ||

ரஜ்ஜஜுசர்ப்பவதபோத்மபோனம் ஜீவம் ஞபோத்வபோ பயம் வபஹத் |

நபோஹம் ஜீவஹ பரபோத்பமத ஞபோதம் பசன்நிற்பபயபோ பபவத் ||

தன்தனத்தபோன் சீவன் எனத் தபோம்பிபலை பபோம்பு பபபோல்

உன்னிபய அச்சம் உறுகின்றபோன் – தன்தனத்தபோன்
சீவன் அலைன் யபோன் பரமபோன்மபோ என்று பதர்ந்ததனபோல்
ஆவன் அஞ்சபோனபோய் அவன். – ஸ்ரீ ரமணர்

(கயிற்தற ஒருவன் பபோம்பபோக எண்ணுவது பபபோலை, எங்கும் பரவியுள்ளை ஆன்ம வடவபோன தன்தன தனித்பத விடைப்பட்டை
ஜீவன் என எண்ணி பயப்படுகிறபோன். எப்பபபோது அவன் தபோன் ஜீவனல்லை, பரமபோத்ம மசபோரூபபம என்று அறிந்து
மதளிகிறபோபனபோ, அப்பபபோபத அவன் பயம் நீங்கியவனபோக ஆகிறபோன்.)

பயம் என்பது எப்பபபோது வருகிறது?

தனக்கு ஒரு முடவு உண்டு என்னும்பபபோதும், பிறரபோல் தனக்கு தது உண்டைபோகலைபோம் என்னும்பபபோதும் வருவதுதபோன் அச்சம்.

தனக்கு ஒரு மதபோடைக்கம் இருப்பதுபபபோல், ஒரு முடவும் உண்டு என்பதத ஒருவன் உணர்கிறபோன். உடைலுக்கு பிறப்பு உண்டு
என்றதபோல், இறப்பு அதன் முடவு என்று மகபோள்கிறபோன்.

அதபோவது அவன் தன்தனத் தனது உடைபலைபோடு அதடையபோளைம் கபோண்கிறபோன். அப்பட அவன் தன்தன உடைலைபோகப் பபோர்ப்பது
சரியில்தலை என்றபோல் அவன் முடதவப் பற்றி பயம் மகபோள்ளைபவண்டய அவசியம் இல்லைபோது பபபோய்விடும்.

அபதபபபோலை தன்தனயன்றி பவமறபோருவர் என்பது இல்லைபோதுபபபோனபோல், அப்பபபோது பிறரபோல் வரும் தது என்பதும் இல்லைபோது
பபபோய்விடும்.

அதனபோல் ஒருவனுக்கு தபோன் என்ற உணர்வு அழியப்பபபோகும் உடைல் அல்லை என்றபோலும், இருப்பது தபோன் மட்டுபம அன்றி
பவறு எவருபம கிதடையபோது என்றபோலும் பயம் எப்பட வரமுடயும்?

இல்லைபோத ஒன்தற இருப்பதபோக கற்பதன மசய்வதபோல் வரும் விதனகள்தபோன் இந்தப் பயம், மற்றும் இவ்வுலைக வபோழ்க்தகயில்
நமக்குத் பதபோன்றும் பலைவிதமபோன எண்ணங்களும். இந்த விதமபோன எண்ணங்களின் மதபோகுப்தபத்தபோன் நபோம் நமது மனம்
என்று மசபோல்கிபறபோம்.

ஒவ்மவபோருவரின் எண்ணங்களுக்கு ஏற்ப அவரவர்களுக்கு மனம் அதமகிறது. அதற்கு ஏற்ப அவர்கள் கபோணும் உலைகமும்
அதமகிறது. அதனபோல் உலைகம் என்று ஒபர ஒரு மபபோருள் கிதடையபோது. உள்ளைதத உள்ளைதபோகப் பபோர்ப்பவனுக்குத்தபோன் இந்த
உண்தம புலைப்படும்.
இல்லைபோத ஒன்று இருப்பதபோக ஏன் பதபோன்றுகிறது?

இதற்கு விதடை பதடுபவபோர், தனது நனவு-கனவு அனுபவங்கதளைக் கூர்ந்து பநபோக்கபவண்டும்.

நனவுலைகத்தல் கபோண்பதன் சபோயல்கதளையும் அதன் மவவ்பவறு கலைதவகதளையும்தபோன், ஒருவன் கனவுலைகிலும் கபோண்கிறபோன்.

முதலில் தன்தனப் பபபோலைபவ ஒருவதன கனவில் உருவபோக்குவதல் மதபோடைங்கி, அதன்பின் மற்ற சம்பவங்களும் அங்கு
நிகழ்கின்றன. அதவ எதுவுபம உண்தம அல்லை என்பது பின்புதபோபன மதளிவபோகிறது?

கனவு கபோணும் வதர அதவ எல்லைபோபம உண்தமபபபோலைத்தபோபன மதரிந்தது?

கனவு-நபோன் இருக்கும்வதர கனவில் வரும் அதனத்தும் உண்தமபபபோலைத் மதரிந்தபோலும், அதவ உண்தம அல்லை என்று
மதரிவதற்கு நனவு-நபோன் வரபவண்டயது ஆயிற்று அல்லைவபோ?

அபதபபபோலை உள்ளைதத உள்ளைபட உணர்வதற்கு நனவு-நபோனின் உண்தம மசபோரூபம் மதரியபவண்டும். அதுவதர “நபோன்”
என்பதத எப்படப் புரிந்துமகபோள்கிபறபோபமபோ, அந்த அளைவில்தபோன் மற்ற எததனயும் நபோம் புரிந்துமகபோண்டருக்க முடயும். அது
உண்தமயில் உள்ளைதபோ, அல்லைது இருப்பதபோக நபோம் கற்பித்துக்மகபோண்டருப்பதபோ என்பது மதரியபோது.

இருளில் சுருண்டு கிடைக்கும் கயிறு ஒன்தற ஒருவன் மங்கிய ஒளியில் பபோர்க்கும்பபபோது, அவன் எப்பபபோபதபோ முன்பு பபோர்த்த
பபோம்பின் சபோயதலை அதல் பபோர்த்து கயிற்தற பபோம்பு என நிதனத்து பயம் மகபோள்கிறபோன்.

பததவயபோன ஒளி அதன்பமல் பட்டைதும், உண்தமதய உணர்ந்து தபோன் பபோர்த்தது பபோம்பல்லை, கயிறு என்று மதளிகிறபோன்.

அபதபபபோலை எங்கும் பரவியுள்ளை ஆன்ம மசபோரூபம் என்று ஒருவன் தன்தன உணரபோது, தபோன் தற்பபபோது கபோணும் உடைல்தபோன்
“நபோன்” என்று நிதனப்பவன் தன்தன உடைலைளைவில் குறுக்கிக் மகபோள்வதபோல், அவனுக்கு “தபோன்-பிறர்” என்ற பபோவதன வரும்.

அது தவிர மற்றவர்கள் தன்தனவிடை பவறு மபோதரியபோனவர்கள் என்ற எண்ணமும் வருவதபோல், அவர்களிடைம் ஓர் அச்சமும்
வரும்.

அந்த அச்சம் பபபோவதற்கு அவன் தன்தனப் பற்றி நன்கு அறிவதுதபோன், ஒளி நன்கு மபருகியதும் இல்லைபோத பபோம்பு என்ற
எண்ணம் பபபோய் இருப்பது கயிறு மட்டுபம என்பதுபபபோலை, உள்ளைதத உணரும் ஒபர வழி.

அப்பபபோது அவன் தன்தனயும் அறிவபோன், அந்த அறிவு மபறப்பட்டை மூலைமபோன ஆன்மபோபவ அறிவுமயமபோய் இருப்பதலும்
மதளிவபோன்.

தன்தனப் பபபோன்பற கபோணும் அதனத்தும் இருப்பதத உணர்பவனுக்கு எததக் கண்டு அச்சம் வரும்?

மதபோடைரும்...
 பகுத - 34

28. आत्मपावभपासयत्यपेकपो बमद्ध्यपादक्षीनक्षीन्दमरयपाण्यभप |

दक्षीपपो घटपाभदवत्स्वपात्मपा जडक्षैस्तक्षैनपावर्म भपास्यतपे ||

ஆத்மபோவபபோசயத்பயபகபோ புத்தயபோதநீன்த்ரயபோண்யபி |
தபபபோ கடைபோதவத்ச்வபோத்மபோ ஜதடைச்ததநபோர்வபபோச்யபத ||

ஒரு மபபோருளைபோம் ஆன்மபோ ஒளிர்க்கும் மதமுன்

கருவிகதளைத் தபம் கடைபோத – மபபோருவ
ஒளியில் அவற்றபோல் ஒருபபபோதும் ஆன்மபோ
ஒளிர்க்கப்படைபோது என்று உணர். – ஸ்ரீ ரமணர்

(சட்ட, பபோதன, குடைம் பபபோன்ற ஜடைப் மபபோருட்கள் எங்கிருக்கின்றன என்பததப் பபோர்ப்பதற்கு விளைக்கு ஒன்று பததவயபோவது
பபபோலை, ஏக வடவபோய் இருக்கும் ஆத்மபோதபோன் மனம், புத்த, இந்தரியங்கள் முதலைபோனவற்தறப் பிரகபோசிக்கச் மசய்யும். சுய
பிரகபோசமற்ற ஜடைமபோகிய அதவகளினபோல் பதபஜபோமயமபோன ஆத்மபோ ஒருபபபோதும் பிரகபோசிக்கப்படுவதல்தலை என்பதத
உணர்ந்துமகபோள்.)

நமது கண்களைபோல் நமக்குப் புறத்தல் உள்ளை அதனத்ததயும் பபோர்க்கிபறபோம். ஆனபோல் அந்தக் கண்ணபோல் நமது கண்தணபய
பபோர்க்க முடகிறதபோ?

ஒரு கண்ணபோடபயபோ அல்லைது பளைபளைக்கும் தளைபமபோ இல்தலைமயன்றபோல் நம் கண்தண எப்படப் பபோர்க்கிபறபோம்?

நம் மனம், புத்த இதவகளின் துதண மகபோண்டு, பபோர்க்கும் நமக்கு அதற்கு பவண்டய உறுப்பு இருக்கிறது என்றும்,
பிறருதடைய கண்கதளைப் பபோர்த்து அபதபபபோலை நமக்கும் இருக்கபவண்டும் என்றும் அனுமபோனம் மசய்கிபறபோம் அல்லைவபோ?

கண் என்பது ஒரு ஸ்தூலைக் கருவி. மனம், புத்த முதலியன நமது நுண்ணிய அந்தக்கரணங்கள். கண்தணயும், கண்ணுக்கு
எதபர இல்லைபோதவற்தறயும், பவறுபலை சூக்ஷ்மமபோன ரகசியங்கதளையும் அறிவது நமது புத்த என்றபோல், எதனபோல் அந்த புத்த
இயங்குகிறது என்று ஆரபோய்வதுதபோபன முதற?

குடைம் பபபோன்ற சபோதனங்கள் இருளில் இருந்தபோல் அதவ எங்பக இருக்கின்றன என்று பபோர்ப்பதற்கு ஒரு விளைக்கு
பததவயபோகிறது. ஆனபோலும் அந்த விளைக்தகக் மகபோண்டு சூரியதனப் பிரகபோசிக்கச் மசய்ய முடயுமபோ?

குடைம் என்ற ஜடைப்மபபோருளைபோல் எப்பட விளைக்தகப் பிரகபோசிக்கச் மசய்யமுடயபோபதபோ, அபதபபபோலை சூரியனின் முன்பு மற்ற
ஜடைப் மபபோருதளை கபோட்டும் விளைக்கும் ஒரு ஜடைம் பபபோல்தபோன் ஆகிறது. நமது நுண்ணிய புத்தயினபோல் கபோணவும் முடயபோத
ஜடைப் மபபோருட்கதளை மபோனசீகமபோகக் கண்டுபிடத்தபோலும், அந்த புத்ததய ஒளிர்விக்கும் வஸ்து முன்பபோக புத்தயும் ஒரு
ஜடைமபோகத்தபோன் ஆகிறது.

“சத்” ஆகவும், “சித்” ஆகவும் அறிவுமயமபோகபவ இருக்கும் ஆன்மபோ ஒன்றினபோல்தபோன் புத்தயும் அறிமவபோளி மபற்று, அந்தக்
கரணங்கதளையும் அதனபோல் ஒளி மபறச் மசய்து பபோர்ப்பது, பகட்பது முதலைபோன மசயல்களில் ஈடுபடைச் மசய்கிறது.
எப்பபபோது அந்த ஒளி அகல்கிறபதபோ அப்பபபோபத அதனத்தும் மசயல் இழேக்கின்றன. ஆக புத்த என்ற நமது நுண்ணிய கருவி
கூடை அந்த ஆத்மபோவின் முன் ஜடைம் ஆகிறது என்பததக் குறிப்பிடும் முகமபோகத்தபோன் “புத்த முதலைபோன” எனப் மபபோருள் தரும்
“புத்தயபோத” என்ற மசபோற்மறபோடைர் உபபயபோகப்பட்டருக்கிறது.

நமது கருவிகள் அதனத்துபம ஆன்மபோவினபோல் ஒளி மபறப்பட்டு இயங்குகின்றனபவ அல்லைபோது, இதவ எதுவுபம
ஆன்மபோதவ ஒளிர்விக்க இயலைபோது.

29. स्वबपोधपे नपान्यबपोधपेचच्छिपा बपोधरूपतयपात्मनलः |

न दक्षीपस्यपान्यदक्षीपपेचच्छिपा यथपा स्वपात्मपमरकपाशनपे ||

ஸ்வபபபோபத நபோன்யபபபோபதச்சபோ பபபோதரூபதயபோத்மபோனஹ |

ந தபஸ்யபோன்யதபபச்சபோ யதபோ ஸ்வபோத்மபிரகபோஷபன ||

விளைக்கின் உருதவ விளைக்கிடை பவறு

விளைக்தக விரும்பபோ விதம்பபபோல் – விளைங்கும்
அறிவுருவபோம் ஆன்மபோ அறிந்தடைத் தன்தனப்
பிரிதறிவு பவண்டைப் மபறபோது. – ஸ்ரீ ரமணர்

(தபோனபோகபவ பிரகபோசிக்கும் தன்தம உள்ளை விளைக்கின் உருவத்ததக் கபோட்டுவதற்கு இன்னுமமபோரு விளைக்கு பததவ இல்லைபோதது
பபபோலை, ஞபோன மசபோரூபமபோகப் பிரகபோசிக்கும் ஆன்மபோதவ அறிவதற்கு பவமறபோரு அறிவின் துதண அவசியமில்தலை.)

ஆன்மபோபவ நமது அந்தக் கரணங்கதளை ஒளிர்விக்கச் மசய்கின்றன என்றபோல், அதவ எதனபோலுபம ஆன்மபோதவ
அறியமுடயபோது என்று ஆகிறது. ஆன்மபோ சுயம் பிரகபோச சூரியன் பபபோலை தபோனும் ஒளிர்கின்றது, தன்தனச் சுற்றியுள்ளை
அதனத்ததயும் ஒளிர்விக்கின்றது.

விளைக்கு ஒன்று இருக்கிறது என்பதத அறிவதற்கு பவறு ஒரு விளைக்கின் பததவ இல்லைபோததன் கபோரணம், அந்த விளைக்கிற்பக
சுயமபோக ஒளிரும் தன்தம இருப்பதபோல்தபோபன?

ஆன்மபோவும் அபதபபபோலை சுயம் பிரகபோசமபோக இருப்பதபோல் அந்தக் கரணங்கதளை ஒளிர்விக்கிறது, தபோனும் ஒளிர்கிறது.
அப்படப்பட்டை ஆன்மபோதவ அறிய பவறு ஒரு துதண பததவயில்தலை.

இவ்வுலைகில் ஒன்தறப் பபோர்ப்பதற்கு ஒருவனுக்குக் கண் பவண்டும். கண் ஒன்தறப் பபோர்த்துக் மகபோண்டருந்தபோலும், அதல்
மனம் மசல்லைவில்தலை என்றபோல் ஏதும் மதரியப்பபபோவதல்தலை.

அது தவிர பபோர்க்கும் சமயத்ததப் மபபோருத்து சூரியபனபோ, சந்தரபனபோ, நகத்தரபமபோ அல்லைது ஒரு விளைக்பகபோ ஏபதபோ ஒன்று
தரும் ஒளியின் துதணயும் பவண்டும். அந்தச் சமயத்தல் அவன் தன் கண்தண மூடக்மகபோண்டைபோல், பபோர்க்கும் மபபோருதளைப்
பற்றி அவன் முன்பு அறிந்ததத அவன் தனது புத்தயினபோல் இப்பபபோது உணர முடயும்.

ஆக கண் என்பது ஒரு தூலைக் கருவியபோக இருப்பது பபபோலை, மனம்-புத்த இதவகள் எல்லைபோம் நுண்ணிய கருவிகளைபோக
அதமகின்றன. தூலைக் கருவிகதளை நுண்ணிய கருவிகள் இயக்குகின்றன அல்லைது துதண மசய்கின்றன. நுண்ணிய கருவிகள்
இல்லைபோத ஆழ்ந்த உறக்கத்தல் தூலைக் கருவிகளும் பயனில்லைபோமல் பபபோகின்றன.
அதபோவது ஒவ்மவபோரு கருவிக்குப் பின்புலைமபோக பவறு ஒன்று அதமகின்றது.

ஆழ்ந்த உறக்கத்தல் “நபோன்” எனும் உணர்வு இல்லைபோது பபபோது நுண்ணிய கருவிகளும் இல்லைபோது பபபோகின்றன.

ஆக “நபோன்” எனும் உணர்பவ அதனத்தற்கும் ஒளி தருவதபோக இப்பபபோது மசபோல்லைலைபோம். இததனபய ஆத சங்கரர் “ஏக
ஸ்பலைபோகி” எனும் பதடைப்பில் குரு-சிஷ்யன் உதரயபோடைலைபோக மசபோல்லியவற்தற ரமணர் “உள்ளைது நபோற்பது – அனுபந்தம்”
எனும் நூலில் மசபோல்கிறபோர்:

“ஒளி தனில் ஒளியும் நீ” என குரு; அகம் அபத.

“எல்லைபோ ஒளிகளிலும் அவற்றிற்கு ஒளியபோவது நீ” என குரு மசபோல்லை, “நபோன் அதுபவ” என்கிறபோன் சீடைன்.

அந்த “நபோன்” என்பது “எப்பபபோதும் அறிபவபோடு கூடய தன்மயமபோக இருக்கும்” ஆன்மபோவிலிருந்து மபறப்பட்டை உணர்வு
என்பதபோல், அந்த சுயம் பிரகபோசமபோன பபரறிதவ அறிவதற்கு பவறு எந்த அறிவின் துதணயும் பததவ இல்தலை. பவறு
எதுவும் அந்தப் பபரறிவுக்கு ஒளி தருவதபோகவும் இல்தலை என்பபத இங்கு விளைக்கப்பட்டுள்ளைது.

அதனபோபலைபய எவரும் “நபோன் இருக்கிபறனபோ?” என்று பகட்பதல்தலை. தபோன் இருக்கிபறபோம் என்பதத அடப்பதடையபோகக்
மகபோண்படை அதனவரும் மற்ற விஷயங்கதளை அறிகின்றனர், பபசுகின்றனர்.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 35

30. भनभषध्य भनभखिलपोपपाधक्षीन्नपेभत नपेतक्षीभत वपाकयतलः |

भवध्यपादक्षैकयनां महिपावपाकयक्षैजर्जीवपात्मपापरमपात्मनपोलः ||
நிஷத்ய நிகிபலைபோபபோதன்பனத பநதத வபோக்யபோதஹ |
வித்யபோததக்யம் மகபோவபோக்தயர்ஜீவபோத்மபோபரமபோத்மபனபோஹ ||
பநதபநத வபோக்கினபோல் நீக்கி உபபோத எலைபோம்
மீதயபோம் சீவபோன்மபோ மீதலைபோ – ஆதயபோம்
அப்பரமபோன்மபோக்களின் ஐக்கிய மபோவபோக்கியங்கள்
மசப்புவது ஓர்ந்து மதளி – ஸ்ரீ ரமணர்
(இந்தத் பதகம் நபோனல்லை, எனது இந்தரியங்கள் நபோனல்லை என்று நபோம் பபோர்க்கும் அதனத்து உபபோதகதளையும் பவதபோந்த
வபோக்கின்பட நீக்கிவிட்டு, “இதுவல்லை, அதுவல்லை” என்று மசபோல்லும் எஞ்சியுள்ளை ஜீவபோன்மபோவும், ஆதப் பரம்மபபோருளைபோகிய
ஆன்மபோவும் ஒன்பற என்று மசபோல்லும் பவத மகபோ வபோக்கியங்களின் உண்தமதய ஆரபோய்ந்து மதளிவபோயபோக.)
இருப்பததக் மகபோண்டுதபோன் பறப்பதத அறியபவண்டும். அதனபோல் நமக்கு நன்கு மதரிகின்ற வஸ்துக்கதளை ஆரபோய்ந்து
அதவகளின் உண்தமதயத் மதரிந்து மகபோள்ளும் வழிதபோன் “பநத-பநத” என்று மசபோல்லைப்படும் ஆரபோய்ச்சி.
அதன் மபபோருள் “இதுவல்லை-இதுவல்லை” என்பதபோகும்.
நபோம் ஒரு வண்டதய ஓட்டுகிபறபோம், ஆனபோல் நபோபம அந்த வண்டயல்லை என்று மசபோல்கிபறபோம் அல்லைவபோ?
அததப் பபபோன்றபத இந்த வழி. நமக்கு உடைல் இருக்கிறது, ஆனபோல் நபோம் உடைல் அல்லை. அபத பபபோன்று நமக்கு மனம், புத்த
இதவகள் இருக்கின்றன, ஆனபோல் அதவகளும் நபோம் அல்லை.
மனத்தல் பதபோற்றம், புத்தயினபோல் கிளைம்பும் எண்ணங்கள் முதலியனவும் நமக்கு வருகின்றன, ஆனபோலும் அதவகள் நபோம்
அல்லை.
இப்படயபோக நமக்குத் பதபோன்றும் எததயும் நபோம் பபோர்க்கிபறபோம், பகட்கிபறபோம், உணர்கிபறபோம் என்று மசபோல்லி அதவகள்
எதுவும் நபோம் அல்லை என்று நீக்குவதுதபோன் இந்த வழி.
அப்படயபோனபோல் அதனத்ததயும் நீக்கிவிட்டு எஞ்சி இருப்பது யபோர் என்று பபோர்க்க பவண்டும்.
அப்படப் பபோர்த்தபோல், பபோர்க்கும் ஒருவன் இருக்கிறபோன் அல்லைவபோ?
அவன் யபோர் என்ற ஒன்றுதபோபன மிஞ்சும்?
அந்தக் பகள்விதயபய மிக நுண்ணியதபோக அணுகினபோல், அவன் அப்படக் பகட்பதற்பகபோ, உணர்வதற்பகபோ முன்பபபய
அவன் இருந்தபோக பவண்டும் அல்லைவபோ?
அப்பட இருப்பது ஒன்பற எங்கும், எப்பபபோதும் உள்ளை பரமபோத்மபோ என்று பவத மகபோவபோக்கியங்கள் “அதுவபோக நீ இருக்கிறபோய்”
என்று சபோம பவதத்தல் உபபதச வபோக்கியமபோகவும், “உணர்பவ பிரம்மம்” என்று ரிக் பவதத்தல் இலைக்கண வபோக்கியமபோகவும்,
“இந்த ஆத்மன் பிரம்மம்” என்று அதர்வண பவதத்தல் யுக்தயினபோல் நிர்ணயிக்கப்படும் சபோகபோத்கபோர வபோக்கியமபோகவும்,
“நபோன் பிரம்மபோயிருக்கிபறன்” என்று யஜஜுர் பவதத்தல் ஒருவனின் அனுபவ வபோக்கியமபோகவும் கூறப்பட்டுள்ளைன.
அப்படப்பட்டை பரமபோத்மபோவும், பநத-பநத என்று மசய்து மிஞ்சியுள்ளை ஜீவபோத்மபோவும் பவறு பவறு அல்லை என்று ஆரபோய்ந்து
மதரிந்து மகபோள்ளைபவண்டும் என்று இங்கு கூறப்பட்டுள்ளைது.
இருக்கும் தன்தன விட்டு இல்லைபோத பலைவற்தறப் பிடத்துக்மகபோண்டு பலைவிதமபோன உபபோதகளுடைன் வபோழ்ந்து மகபோண்டருக்கும்
ஜீவன், எப்பபபோது அதனத்து உபபோதகதளையும் நீக்கிவிட்டு தனது சுய மசபோரூபத்ததப் பபோர்க்க முயல்கிறபோபனபோ,
அப்பபபோதுதபோன் அவனுக்கு சுயம்பிரகபோசமபோன ஞபோனம் கிட்டும்.
அதுவதர ஆத்மபோ சுயமபோகப் பிரகபோசித்தபோலும், மற்றதவகள் மதறப்பதபோல் ஆத்மபோவின் வீச்தச அவன் உணர முடயபோது.
மபோறபோக புத்த, மனம் பபபோன்ற அந்தக்கரணங்களின் அறிவபோர்த்தமபோன இயல்புகபளை ஆத்மபோவின் இயல்புகள் எனத்
தவறபோகவும் புரிந்துமகபோள்ளை பநரிடும்.
31. आभवदकनां शरक्षीरपाभद दकश्यनां बमददवत्करमम
म |
एतभद्विलकणनां भवदपादहिनां बमरह्मपेभत भनमर्मलमम ||
ஆவித்யகம் ஷரீரபோத த்ருஷ்யம் புத்புதவத்க்ஷ்ரம் |
ஏதத்விலைகணம் வித்யபோதஹம் ப்ரஹ்பமத நிர்மலைம் ||
அவித்ததயபோல் ஆனதவ ஆக முதற் கபோணும்
இதவ குமிழி பபபோலை அழிமவய்தும் – இவற்றின்
அயலைபோம் அமலை அகம் பிரம்மமபோம் என்று
அயரபோமல் என்றும் அறி – ஸ்ரீ ரமணர்
(மபோதய எனும் அவித்ததயினபோல் உண்டைபோன உடைல் முதலைபோகக் கபோணப்படும் இதவகள் யபோவும் நீர்க் குமிழிகள் பபபோலை
அழிந்துவிடும். இதவகளிலிருந்து பவறுபட்டை நிர்மலைமபோன பிரம்மபம “நபோன்” என்று சிறிதும் பசபோர்வதடையபோமல் எப்பபபோதும்
அறிந்துமகபோள்வபோய்.)
இல்லைபோதது இருப்பதுபபபோலைத் பதபோன்றுவது மபோதய.
கயிறு பபோம்பபோகத் பதபோன்றுவதபோல் பபோம்புதபோன் மபோதய; இருப்பது கயிறுதபோன்.
அதுபபபோலை இருப்பு எனும் தன்தம மட்டுபம மகபோண்டை ஆன்மபோ, உடைலில் மதபோடைங்கி மனம், புத்த என்று இல்லைபோத
வஸ்துக்களைபோக பதபோற்றம் அளிப்பதுதபோன் மபோதய.
அதனபோல் அதவ யபோவும் மபபோய்யபோனது ஆகும். அதவகள் அதனத்தும் ஒரு நபோள் இல்லைபோவிட்டைபோல் மறுநபோள் அழியக்
கூடயனவபோகும்.
அப்பட அழியக்கூடய எதவகளைபோலும் அழியபோத பசதனப் மபபோருளைபோன ஆத்மபோதவ உணரமுடயபோது.
உள்ளை ஒபர மபபோருளைபோன ஆத்மபோதவ உள்ளைபட உணர்வதற்கு ஒபர ஒரு வழிதபோன் இருக்கிறது.
கயிற்தற பபோம்பு என்று பபோர்த்துக் மகபோண்டருக்கும்வதர அந்தப் பிரதம அகலைபோது. பபோர்க்கப்படுவது என்ன என்று முதலில்
பதபோன்ற பவண்டும். அதன் உண்தமதய அறிய பததவயபோன ஒளியும் பவண்டும். அந்த ஒளியும் சரியபோன பகபோணத்தல்
விழேபவண்டும். அப்பபபோதுதபோன் ஒருவனுக்கு உண்தம மதரிய வரும்.
அபத பபபோன்று இங்கு முதலில் அழியும்-அழியபோத மபபோருட்களின் தன்தமகதளை ஒருவன் அறியபவண்டும். உடைல், மனம்,
புத்த இதவகள் எல்லைபோம் ஒருநபோள் அழியக்கூடயன என்றபோல், நமது தனசரி அனுபவங்களிபலைபய அதவகள் எப்பபபோது
அழிகின்றன, அப்பட அழிந்தும் நபோம் இல்லைபோது பபபோய்விட்படைபோமபோ என்று பபோர்த்து, அதவகள் எல்லைபோம் நமக்கு இருக்கின்றன
என்றபோல் நபோம் யபோர் என்று நமது தன்தமதய நம் அனுபவங்கள் மகபோண்படை அறிய முயற்சிக்க பவண்டும்.
அழியும் பலைவும் நமக்கு இருந்தபோலும், இப்படக் பகட்டு அறிய முயற்சிப்பவன் யபோர் என்று பபோர்க்கும்பபபோது மனம் சிறிதும்
தளைரபோது தனது முயற்சிதயத் மதபோடைர பவண்டும்.
உலைக வழேக்கம் என்னமவன்றபோல் அழியும் மபபோருட்களின் பமல் ஆதச தவப்பதுதபோன்.
அந்த மபோதயயிலிருந்து விடுபட்டு, மீண்டும் அந்தப் பிரதம சபோதகதன பிடத்து ஆட்மகபோள்ளைபோமல் இருக்க, அழியும்
மபபோருட்கள் பமல் நிரபோதசயும், அழியபோத நிர்மலைமபோன பிரம்மபம தபோன் என்ற நிதனப்புடைனும் சதபோ சர்வ கபோலைமும்
இருக்கபவண்டும்.
அத்ததகய நிதனப்பு, அறிவபோக மபோறி, அனுபவமபோக ஆகும் வதர சிறிதும் பசபோர்வதடையபோமல் இருந்தபோல் உள்ளைதத
உள்ளைபட உணர முடயும் என்று இங்கு மசபோல்லைப்பட்டருக்கிறது.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 36

32. दपेहिपान्यत्वपातमर मपे जन्मजरपाकपाश्यर्मलयपादयलः |

शब्दपाभदभवषयक्षैलः सङ्गिपे भनभरभन्दमरयतयपा न च्चि ||

பதஹபோன்யத்வபோத்ர பம ஜன்மஜரபோகபோர்ஷ்யலையபோதயஹ |
ஷப்தபோதவிஷ்தயதஹ சங்பக நிரிந்த்ரியதயபோ ந ச ||

உடைலுக்கு பவறு எனக்கு உண்டைபோதல் மூத்தல்

ஒடு குன்றல் சபோவு முதல் ஒன்றபோ – படைர்ந்த
ஒலி முற்புலைன்கபளைபோடு ஒன்றபோல் எனக்கு இன்பற
அலைன் மபபோறிகள் யபோன் ஆதலைபோல் – ஸ்ரீ ரமணர்

(நனவில் இருக்கும் தூலை உடைல், கனவில் வரும் சூக்ஷ்ம உடைல், ஆழ்ந்த உறக்கத்தத அனுபவிக்கும் கபோரண உடைல்,
இம்மூன்று உடைல்களிலிருந்தும் நபோன் பவறுபட்டைவன். அதனபோல் எனக்கு பிறப்பு, முதுதம, உடைல் இதளைத்தல், இறப்பு
முதலைபோன விகபோரங்கள் மபபோருந்தபோது. எங்கும் படைரக்கூடய ஒலி முதலைபோன இந்தரிய விஷயங்களும் எனக்குப் மபபோருந்தபோது.
நபோன் இந்தரியங்கள் இல்லைபோததபோல் அதவகள் எனக்கு இல்தலை.)

பவதபோந்த உண்தமகதளை மகபோ வபோக்கியங்கள் மூலைமபோகபவபோ குரு முகமபோகபவபோ பகட்டைறிந்த பின்பு சபோதகன் மசய்ய பவண்டய
தயபோன முதற பற்றி இங்கு கூறப்பட்டருக்கிறது.

எது நித்தயபமபோ அதத மட்டும் பற்றிக்மகபோண்டு, அநித்தயமபோனதவகதளை அகற்றுவதல் முதல் படயபோக உடைல் பற்றிய
உண்தமகதளை இங்கு அறிகிபறபோம்.

நம்தம யபோரபோவது சுட்டக் கபோட்டும்பபபோபதபோ, அல்லைது ஆழ்ந்த தூக்கத்தன் பின்பபபோ நபோம் முதலில் கபோண்பதும், உணர்வதும்
நமது ஸ்தூலை உடைதலைத்தபோன்.

அதற்பக பிறப்பு, வளைர்ச்சி, இறப்பு முதலைபோன பருவங்கள் இருக்கின்றன. அபதபபபோலை நமது கனவில் நபோம் உருவபோக்கும் ஒரு
சூக்கும உடைலுக்கும் மவவ்பவறு பருவங்கள் இருப்பது பபபோலைத்தபோன் கனவில் மதரிகிறது.

ஆழ்ந்த உறக்கத்தல் இருக்கும் கபோரண உடைதலைப் பற்றி நபோம் நன்கு அறியபோவிட்டைபோலும், நமது அனுபவத்தன் பட அதுவும்
தனம் தனம் வந்து பபபோவது பபபோலைத்தபோன் அதவகதளை நபோம் அறிகிபறபோம். அதபோவது தூலை மற்றும் சூக்ஷ்ம உடைல்கள் அந்தக்
கபோரண உடைலில் தனந்பதபோறும் அடைங்கி, பின் எழுகிறது.

அப்பட அடைங்க முடயபோது பபபோனபோல் சிலை நபோட்களுக்குள்பளைபய தூலை உடைலும் கபோணபோது மதறந்து விடும் என்பதத நபோம்
நன்கு அறிபவபோம்.

ஆக இதவ எல்லைபோவற்றிற்குபம ஒரு மதபோடைக்கமும், வளைர்ச்சியும், முடவும் இருப்பது நன்கு மதரிகிறது. இதவ
அதனத்தற்கும் மூலை கபோரணமபோக இருப்பதும் அல்லைபோது, இதவ அதனத்ததயும் சபோட்சியபோகப் பபோர்த்துக்மகபோண்டருக்கும்
“நபோன்” இதவகள் இருந்தும் பவறுபட்டைவன்.
நமது உடைல் நமக்குத் மதரிந்த பின்தபோன் உலைகபம நமக்குத் மதரிய வருகிறது. அந்த உலைகத்தத நபோம் நமது சூக்ஷ்ம
ஐம்புலைன்களைபோல் அறிகிபறபோம். ஐம்புலைன்களும் மசயல்படை அதனதற்கு பவண்டய தூலைக் கருவிகளும் நம்மிடைம்
இருக்கின்றன. அதவகளும் நமது உடைலின் அங்கங்கபளை.

உடைபலை நபோம் அல்லை என்கிறபபபோது அந்தக் கருவிகபளைபோ, அல்லைது அதவகதளை இயக்கும் நுண்புலைன்கபளைபோ நபோமபோக எப்பட
இருக்க முடயும்?

அதனபோல் அதவகளும் நபோம் அல்லை. அப்படமயன்றபோல் நம்தம நபோமபோக எப்பபபோதும் உணர்கிபறபோபம, அந்த “நபோன்” யபோர்
என்று பகட்டு, அததப் பற்றி சதபோ சர்வ கபோலைமும் சிந்தத்துப் பபோர்க்கபவண்டும்.

இததன ரமணர் அழேகபோக பதஹம் (பதகம்), நபோஹம் (ந அஹம்), பகபோஹம் (பகபோ அஹம்?), பசபோஹம் (சிபவபோ அஹம்) என்ற
நபோன்கு மசபோற்கதளைக் மகபோண்டு “உள்ளைது நபோற்பது- அனுபந்தம்” பபோடைல் ஒன்றில் இப்பட விளைக்குவபோர்:

பதஹம் கடைம் நிகர் ஜடைம், இதற்கு அஹம் எனும் தகழ்வு இலைதபோல்

நபோஹம்; சடைலைம் இல் துயிலினில் தனம் உறும் நமது இயலைபோல்
பகபோஹம் கரன் எவண் உளைன்? உணர்ந்து உளைர் உளைக்குதக உள்பளை
பசபோஹம் புரண அருணகிரி சிவவிபு சுயம் ஒளிர்வபோன்.

“இந்த ‘நபோன்’ என்று கிளைம்புகிறவன் யபோர்?

எங்கு இருக்கிறபோன் என்று ஆரபோய்ந்து உணர்ந்து இருப்பவர்களின் இதய குதகக்குள்பளை, தபோபன தபோனபோக ஒளிர்ந்து
மகபோண்டருக்கும் சிவமயமபோன அருணபோசலைன் சுயமபோக தபோபன பிரகபோசிப்பபோன்” என்று இங்கு அவர் கூறுகிறபோர்.

அபதபபபோலை ஆத சங்கரர் அவர்களும் இததனபய “மபனபோ புத்த அஹங்கபோர சித்தபோனி நபோஹம்” என்று ஆரம்பித்து
“சிவபோனந்த ரூபஹ, சிபவபோஹம் சிபவபோஹம்” என்று முடயும் “நிர்வபோண ஷடைகம்” அல்லைது “ஆத்ம ஷடைகம்” என்று
கூறப்படுகிற ஓர் ஆறு ஸ்பலைபோகத் மதபோகுப்பில் வலியுறுத்துவபோர்.

சபோதகனின் தவம் எல்லைபோம் தனக்கு மவளியில் உள்ளை விஷயங்கள் அதனத்தும் நிரந்தரமற்றது என்பதபோலும், அதவகதளைக்
கபோணும் தபோபன அதவகதளை விடை முக்கியம் என்பதபோலும், அந்த விஷயங்களில் மனத்தத விடைபோது, அதனபோல் அதவகளைபோல்
கவர்ந்து ஆட்மகபோள்ளைபோப்படைபோது, எப்பபபோதும் தபோனபோக இருக்க முயற்சி மசய்து மகபோண்டருப்பபத.

33. अमन्स्त्वपातमर मपे दमलःखिरपागिद्विपेशभयपादय: |

अपमरपाणपो हमनपालः शमभरम इत्यपाभद शमरुभतशपासनपातम ||

அமன்ச்த்வபோத்ர பம துக்கரபோகத்பவஷபயபோதயஹ |
அப்ரபோபணபோ ஹ்யமனபோஹபோ ஷஜுப்ர இத்யபோத ஷ்ருதஸபோஸநபோத் ||

மனம் அலைன் ஆதலைபோல் மன்னு துயர் ஆதச

சினம் அச்சம் ஆத எதனச் பசரபோ – இனமபோக
அப்பிரபோணன் மனமில்லைபோன் சுத்தன் என்று மதற
மசப்புகின்றதன்பறபோ மதளி – ஸ்ரீ ரமணர்
(நபோன் எண்ணங்களின் மதபோகுப்பபோன மனம் அல்லை என்பதபோல், மனத்தனபோல் அதடையப்மபறும் துயரம், ஆதச, பகபோபம்,
அச்சம் முதலைபோனதவகள் என்தனச் பசரபோத இனங்களைபோகும். ஆத்மபோவபோகிய நபோன் அந்த இனத்ததச் பசர்ந்த பிரபோணபனபோ,
மனபமபோ இல்லைபோதவன். அதனபோல் மிகவும் தூய்தமயபோனவன் என்று பவத வபோக்கியங்கள் மசபோல்வதத நன்கு உணர்ந்து
மதளிவு மபறுவபோயபோக.)

“எண்ணங்கபளை மனம் யபோவினும் நபோமனனும் எண்ணபம மூலைமபோம் உந்தபற; யபோனபோம் மனம் எனல் உந்தபற” என்று ரமணர்
“உபபதச உந்தயபோர்” எனும் பதடைப்பில் மசபோல்வது “எண்ணங்கள் அதனத்தலும் ‘நபோன்’ என்று தன்தன அபிமபோனிக்கும்
எண்ணபம மனம் என்றும், அதுபவ எண்ணங்கள் எல்லைபோவற்றிலும் முதன்தமயபோன எண்ணம்” என்றும் மசபோல்கிறபோர்.

அது அபிமபோனிக்கும் “நபோன்”; எண்ணும் “நபோன்”. அதற்கு எல்லைபோவித ஆதச, துயரம் எல்லைபோம் உண்டு. ஆனபோல் பமபலை
சங்கரர் மசபோல்லும் “நபோன்” இருப்பபோகிய ஆன்மபோபவ. அது “நபோன்” எனும் உணர்வபோதலைபோல், அதற்கு எந்தவித விகபோரங்களும்
கிதடையபோது.

எப்பபபோதும் எததயபோவது எண்ணிக்மகபோண்டு இருப்பதுதபோன் வபோழ்க்தக என்று ஆகிவிட்டைது.

அந்த எண்ணப்பட தன்னிலும் பவறு என்று ஒன்தறப் பபோர்ப்பதுதபோன் முதல் பட.

அந்த நபோன்-நீ என்ற பபோவதனயபோல், எனது-உனது என்ற பவற்றுதமகள் வளைர ஆரம்பிக்கின்றன.

அதனபோல் ஒரு மபபோருதளை “தனது” என்று அதடைய விரும்புவதுதபோன் ஆதச. அது கிதடைக்கபோபதபோ அல்லைது தன்னிடைம்
தங்கபோபதபோ பபபோய்விட்டைபோல் வருவது துக்கம். அது தனக்குக் கிதடைத்தும், அது ஒருபவதளை தன்தனவிட்டுப் பிறரிடைம்
பபபோய்விடுபமபோ என்று எண்ணுவது அச்சம். தன்னிடைமிருந்து பிறர் அதத எடுத்துக் மகபோண்டுவிட்டைபோல் வருவது பகபோபம்.
தன்னிடைபம அது இருக்கபவண்டும் என்று எண்ணுவது பற்று. மற்றவர் அததப் மபற்றுவிட்டைபோல் அவரிடைம் நமக்கு வருவது
மவறுப்பு. இப்படயபோன வித விதமபோன உணர்ச்சிகளுக்குக் கபோரணம் நம் எண்ணங்கள்தபோன்.

அத்ததகய எண்ணங்களின் மதபோகுப்பப மனம், அந்த மனபம தன்தன ‘நபோன்’ என்று அபிமபோனிக்கிறது. அந்த மனம் பபபோன்ற
வர்க்கத்ததச் பசர்ந்தபத பிரபோணன் எனும் சூக்ஷ்ம சக்தயும். ஆக உடைல் எனும் ஜடைப்மபபோருள் அல்லைபோது, பிரபோணன், மனம்
எனும் சூக்ஷ்ம பதக வர்க்கங்களும் அநித்தயமபோனதவகள். அதனபோல் அதவகளும் தள்ளைப்படை பவண்டயதவகபளை.

ஆனபோல் மற்ற விஷயங்களுடைன் மதபோடைர்பு மகபோள்ளைபோது எப்பபபோது ஒருவன் “நபோன்” என்று தன்னிருப்தப மட்டும் உணர்ந்து
தன்னிபலை இன்புற்று இருப்பபோபனபோ, அப்பபபோது அவனுக்கு மற்ற விஷயங்களில் நபோட்டைமும் இருப்பது இல்தலை. அதவ
வந்தபோலும் அதனபோல் இன்பமும் இல்தலை, பபபோய்விட்டைபோல் அதனபோல் துன்பமும் இல்தலை என்று ஆகிறது.

மற்றவர்கள் என்று அவனுக்குத் மதரிந்தபோலும், அவர்களும் தன்தனப் பபபோலைபவ இருப்பவர்கள் என்றுதபோன் அவனுக்கு
இருக்கும்.

ஆத்ம ஞபோனம் என்பது எவருதடைய தனி அனுபவம் என்றபோலும் அது எந்தத் தனி மனிதருதடைய மசபோந்தச் மசபோத்து அல்லை.

மசபோத்து என்று வந்துவிட்டைபோபலை அதற்கு மசபோந்தக்கபோரன் என்றும், அதல் பன்தமயும் வந்துவிடும்.

ஞபோனம் மதபோன்றுமதபோட்டு இருக்கும் அதத அனுபவம் என்பதபோபலைபய அதன் துவக்கத்தத பவதத்தனின்று கபோணலைபோம்
என்பதத உணர்த்தபவ இங்கு பவத வபோக்கியங்கதளைக் குறிப்பிட்டுச் மசபோல்கிறபோர்.
அதனபோல் முந்ததய ஸ்பலைபோகத்தல் ஸ்தூலைமபோன மபபோறி, புலைன்கதளைக் கதளையச் மசபோன்னது பபபோலை, இங்கு பிரபோணன், மனம்
ஆகிய எந்தவித சூக்ஷ்ம விகபோரங்களும் இல்லைபோது தூய்தமயபோய் இருப்பபத அந்த “நபோன்” என்னும் உணர்வு என்று பவத
வபோக்கியங்கள் மசபோல்வதபோல் அததனபய எப்பபபோதும் நிதனத்து, அததபய தனது தபோரக மந்தரமபோக்கி, அததனபய
தயபோனித்து அதன் கருத்தத நன்கு உணர்ந்து மதளிவபோய் என்று மசபோல்லைப்படுகிறது.

பமலும் மதபோடைரும்...
 பகுத - 37

34. भनगिमर्मणपो भनभष्कमरयपो भनत्यपो भनभवर्म कलपपो भनरनांजनलः |

भनभवर्म कपारपो भनरपाकपारपो भनत्यममकतपोs भस्म भनमर्मललः ||

நிர்குபணபோ நிஷ்க்ரிபயபோ நித்பயபோ நிர்விகல்பபபோ நிரஞ்சனஹ |

நிர்விகபோபரபோ நிரபோகபோபரபோ நித்யமுக்பதபோஸ்மி நிர்மலைஹ ||
நிர்க்குணன் நிரஞ்சனன் நித்தன் நிரபோகபோரன்
நிர்விகபோரன் சுத்தன் நிட்கிரியன் – நிர்விகற்பன்
நித்த முக்தன் முன் நிகழ்த்தடைப்பட்டைதவ
அத்ததனயும் நபோன் என்று அறி – ஸ்ரீ ரமணர்

(குணங்களைற்றவன், பற்றற்றவன், என்றும் உள்பளைபோன், உருவமற்றவன், மபோறுபபோடு இல்லைபோதவன், பரிசுத்தமபோனவன்,

மசயலைற்றவன், மசய்யபவண்டும் எனும் சிந்ததன இல்லைபோதவன், எப்பபபோதும் விடுபட்டைவன் இப்படயபோகச்
மசபோல்லைப்பட்டைதவ அதனத்தும் என்தனப் பற்றிபய என்று அறிந்து மகபோள்.)

முன்பு “அது அல்லை” என்ற மபபோருள்படும் “பநத”பற்றி மசபோல்லைப்பட்டைது. இங்கும் அபத பபபோன்ற எதர்மதறயபோன
மசபோற்மறபோடைர்கள் பலை பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளைன. மசபோல்வதத பநரடயபோகச் மசபோல்லை முடயபோதபோ என்ற சந்பதகம் எவருக்கும்
வரலைபோம். முதலில் அததப் பபோர்ப்பபபோம்.

நமது தனசரி வபோழ்வில் நபோம் கபோண்பமதல்லைபோம் மமய்யபோனது என்றும், அந்த உணர்தவ நம் எண்ணங்களைபோலும்,
மசய்தககளைபோலும் நபோம் பமலும் வலுப்படுத்தக் மகபோண்படை பபபோய் கண்டைபத கபோட்சி, மகபோண்டைபத பகபோலைம் என்று வபோழ்ந்து
மகபோண்டருக்கிபறபோம். இத்ததனக்கும் நமது கனவில் வரும் அனுபவங்கள் எப்பட விழித்தபின் மபோயமபோய் கதரந்து
பபபோகின்றன என்பது நமக்கு நன்றபோகபவ மதரிந்தும், அந்த நிகழ்வுகள் நமக்கு ஏபதனும் படப்பிதனதயத் மதரிவிக்கிறதபோ
என்று நம்மில் பலைர் சிறிதும் பயபோசதன கூடை மசய்வதல்தலை.

இது இப்பட என்றபோல், நம் ஆழ்ந்த உறக்கத்தல் வழேக்கமபோக “நபோன்” என்ற உணர்வுடைன் இருக்கும் நம்தமபய நபோம் இழேந்து,
அத்துடைன் நபோம் சபோதபோரணமபோகக் கபோணும் உலைகத்ததயும் இழேந்து பபபோனபோலும், மீண்டும் நனவு நிதலை தரும்பும்பபபோது நமது
முந்ததய கனவு-உறக்க நிதலை அனுபவங்கள் எததயுபம ஒரு மபபோருட்டைபோகக் கூடை எண்ணபோது, அது அப்படத்தபோன் இருக்கும்
என்ற மனநிதலையில், சபோதபோரணமபோக உலைக வழேக்கில் ஈடுபடுகிபறபோம்.

இந்த நமது உலைகப் பபோர்தவயும் கயிற்தற பபோம்பபோகப் பபோர்ப்பது பபபோலைத்தபோன். அப்பட இருக்கும்பபபோது அவனிடைம் முதலில்
“அது பபோம்பு அல்லை” என்றுதபோபன ஆரம்பிக்க முடயும்? இல்லைபோவிட்டைபோல் அவன் பபோர்ப்பதத பபோம்பபோகத்தபோன்
பபோர்த்துக்மகபோண்படை இருப்பபோன். அதலிருந்து அவன் கவனத்ததத் தருப்ப “அது பபோம்பு அல்லை” என்றுதபோன் ஆரம்பிக்க
பவண்டயிருக்கிறது. அபத பபபோலை ஆன்மீகத்தலும் “நீ பபோர்க்கும் ஒன்று அதுவல்லை” என்ற எதர்மதறயபோகபவ ஆரம்பிக்கிறது.
உலைகில் நபோம் எதத எடுத்துக்மகபோண்டைபோலும் அததனச் சிலை குணங்கபளைபோடுதபோன் பபோர்க்கிபறபோம். அதுதபோன் நபோம் வழேக்கமபோகச்
மசல்லும் வழி. அதனபோபலைபய நல்லைது-மகட்டைது, நண்பன்-எதரி, பபோவம்-புண்ணியம், பமலைபோனது-கீழேபோனது என்ற
இருதமகள் புகுந்துவிடுகின்றன.
இந்த பபோகுபபோடுகள் இல்லைபோமல் ஒன்று இருக்க முடயும் என்பதத நம்மபோல் அறிவுபூர்வமபோகக் கூடை உணரமுடவதல்தலை.
அப்படபய இருந்தபோலும் அது கிதடைப்பபதபோ, அல்லைது அததக் கபோணுவபதபோ மிகவும் அரிது என்றுதபோன் நிதனக்கிபறபோம்.
ஆனபோல் அப்படப்பட்டை ஒன்று இருப்பதபோல் தபோன் நபோபம இருக்கிபறபோம் என்பதத சீடைனுக்கு உணர்த்துவது குருவின்
கடைதமயபோகிறது.

அதனபோல் அதனவர்க்குபம நன்கு மதரிந்ததவகளில் ஆரம்பித்து அவர் சீடைனுக்கு “அதவ-அதவ அல்லை”என்று உபபதசம்
மசய்கிறபோர். அதனபோபலைபய எதர்மதற விளைக்கங்கள் கபோணப்படுகின்றன.

ஒருவதன வபோழ்த்தும்பபபோது நல்லை குணங்களைபோன “பதனபோறும் மபற்று மபருவபோழ்வு வபோழ்” என வபோழ்த்துபவபோம். ஆனபோல்
குணங்கள் புத்ததயச் சபோர்ந்ததவ. அத்ததகய குணங்கள் ஒருவனின் சபோதபோரண வபோழ்வுக்கு உதவி அவதன பமலும் நன்கு
சிந்தக்க தவக்கும். ஆனபோலும் ஒரு முற்றிய ஆன்மீக நிதலையில் அவன் “அந்தக் குணங்கள்” யபோருக்கு என்றும் சிந்தக்க
பவண்டவரும். அப்பபபோது புத்ததயச் சபோர்ந்த குணங்கள் எதுவும் இல்லைபோத ஆன்மபோவபோகிய “நபோன்” என்பதத அறிந்து
மகபோள்வதபோல் “நபோன் நிர்க்குணன்” என்ற நிதலை மதரியவரும்.

ஒருவன் கர்மங்கதளைச் மசய்யும்பபபோது அதன் விதளைவுகளிலும் மனம் ஈடுபடுவதபோல், அதவ மனத்ததச் சபோர்ந்ததவ. நபோன்
மனமல்லை என்பதபோல், அந்தப் பற்றுக்களினபோல் வரும் அழுக்கு ஏதும் இல்லைபோத நிரஞ்சனன்.

கபோலைத்தத எவ்வளைவு நீட்டனபோலும், குறுக்கினபோலும் நபோன் எப்பபபோதும் உள்ளைவன் என்பதபோல் நபோன் நித்தன். உருவம் என்று
ஒன்று இருந்தபோல் அது இருக்கும் இடைம் என்றும், இல்லைபோத இடைம் என்றும் மசபோல்லைபவண்ட வரும். ஆனபோல் எனக்பகபோ எங்கு
இருந்தபோலும் நபோன் என்ற உணர்வு இருப்பதபோல் நபோன் நிரபோகபோரன் (உருவமற்றவன்). உடைல் என்ற உருவத்தற்குத்தபோன்
இளைதம, முதுதம பபபோன்ற நிதலைகள் ஏற்படுவதபோல் உடைல் விதவிதமபோன மபோறுபபோடுகதளை அதடைகின்றன. நபோன் என்ற
உணர்விற்கு இந்த மபோறுபபோடுகள் ஏதும் இல்லைபோததபோல் நபோன் நிர்விகபோரன் (மபோறுபபோடு இல்லைபோதவன்).

உருவம் என்று ஏதும் இல்லைபோத உணர்வபோகிய நபோன் என்பதபோல் உருவத்தத ஒட்டும் தூசுகள் ஏதும் இல்லைபோத பரிசுத்தன். ஏதும்
மசய்துமகபோண்படை இருக்க பவண்டும் என்ற சிந்ததன இல்லைபோததபோல், நபோன் சங்கல்பம், விகல்பம் அற்றவன். அப்படபய
ஏபதனும் மசய்தபோல் “நபோன் மசய்கிபறன்” என்ற சிந்ததன இல்லைபோததபோல் நபோன் நிட்கிரியன். பந்தம் என்ற ஒன்று இல்லைபோததபோல்
அதலிருந்தும் விடுததலை என்றும் இல்லைபோது பபபோகிறது. எனக்கு பந்தம் ஏதும் இல்லைபோததபோல் நபோன் நித்த முக்தன்.

இப்படயபோகச் மசபோல்லைப்பட்டை அதனத்தும் நபோபன என்பதத தர உன்னுள் விசபோரித்து “நபோன்தபோன் அது” என்று அறிவபோயபோக.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 38

35. अहिमपाकपाशवत्सवर्म बभहिरन्तगिर्मतपोs चयमतलः |

सदपा सवर्म समलः भसदपो भनलःसङ्गिपो भनमर्मलपोs च्चिललः ||

அஹமபோகபோஷவத்சர்வ பஹிரந்தர்கபதபோச்யுதஹ |
சதபோ சர்வசமஹ சித்பதபோ நிஹிசங்பகபோ நிர்மபலைபோச்சலைஹ ||

ஆகபோயம் பபபோலை அகிலைத்தன் உள் மவளியபோன்

சபோகபோதபோன் சர்வசமன் சித்தன் – பதகபோத
யபோவற்றும் பற்று அற்றபோன் என்றும் அமலைன் சலியபோன்
ஆவன் நபோன் என்பற அறி - ஸ்ரீ ரமணர்

(ஆகபோயத்ததப் பபபோலை அதனத்துப் மபபோருட்களிலும் உள்ளும் புறமும் வியபோபித்துள்ளைவன், மரணமில்லைபோதவன், கீபழேபோ

பமபலைபோ எங்கும் சமமபோயிருப்பவன், எப்பபபோதும் உள்ளை சித்தன், தூலை-நுண்ணிய-கபோரண பதகங்கள் முதலிய அதனத்தலும்
இருந்தபோலும் அதவகள் எதனிலும் பற்றில்லைபோதவன், சலைனமற்றவன் இப்படயபோக நபோன் இருப்பவன் என்று நன்கு
அறிவபோயபோக.)

முன்பு எதர்மதறயபோன மசபோற்மறபோடைர்கதளை தவத்துக்மகபோண்டு ஆன்மபோதவப் பற்றி விளைக்கம் அளிக்கப்பட்டைது. இங்கு

“ஆகபோயம் பபபோலை” என்று பநர்மதறயபோகத் மதபோடைங்கிதவத்து ஆன்மபோவின் மசபோரூப லைகணம் துல்லியமபோக
விளைக்கப்படுகிறது.

இங்கும் எதர்மதறகள் தவிர்க்கப்படைவில்தலை என்பததயும் கபோணலைபோம். ஆகபோயம் என்பதத sky என்று குறுகிய அளைவில்
மகபோள்ளைபோது, space என்று விரிந்த அளைவில் மபபோருள் மகபோண்டைபோல் நன்கு விளைங்கும்.

முன்பப நபோம் பபோர்த்ததுபபபோலை ஒரு கபோலியபோக உள்ளை குடைத்தற்குள் என்ன இருக்கிறது என்று பகட்டைபோல் ஒன்றுமில்தலை
என்றுதபோன் மசபோல்பவபோம்.

ஆனபோல் அந்தக் குடைத்தற்குள் ஆகபோயம் இருப்பதத அக்குடைத்தத உதடைத்தபோபலைபோ, அல்லைது அதத அங்கிருந்து நீக்கினபோபலைபோ
தபோபன நமக்கு விளைங்குகிறது.

அது மட்டும் அல்லைபோது அந்தக் குடைம் ஜடைமபோக ஓர் இடைத்தத முன்பு அதடைத்துக்மகபோண்டு இருந்தபோலும், குடைத்தத
அகற்றியதும் அந்த இடைம் கூடை ஆகபோயத்துடைன் ஒன்றபோகிவிடுகிறது அல்லைவபோ?

அதனபோல் ஆகபோயத்தத எந்தப் மபபோருளின் உள்ளும் புறமும் வியபோபித்துள்ளைது என்று மசபோல்வதுதபோபன மபபோருத்தமபோக
இருக்கும்.

அதபோவது இருப்பது ஆகபோயம் ஒன்றுதபோன், மற்றமதல்லைபோம் வந்து பபபோவது என்றுதபோன் ஆகிறது. அந்த ஆகபோயம் ஓரிடைத்தல்
மதபோடைங்கி மற்பறபோர் இடைத்தல் முடகிறது என்று மசபோல்லை முடயபோது என்பதபோல் அதற்குப் பிறப்பும் இல்தலை, அதனபோல் அதற்கு
மரணமும் இல்தலை என்று ஆகிறது.
எங்கும் என்று மசபோன்ன பின்பு, அதற்கு கீழ் என்பறபோ பமல் என்பறபோ ஒரு வருணதன எப்பட இருக்க முடயும்?

தடைமபோக இல்லைபோது வபோயுவபோக நுண்ணியதபோக கபோற்று பபபோலை ஒரு மபபோருள் இருந்தபோல், அது கூடை இவ்வளைவு உயரம் வதரதபோன்
இருக்க முடயும் அதற்கு பமல் இருக்க முடயபோது என்று மசபோல்லைலைபோம்.

ஆனபோல் அந்தக் கபோற்பற இருக்கும் பரந்த மவளிபயபோ எங்கும் வியபோபித்து இருப்பதபோல் அதற்கு கீழ்-பமல் என்று ஒன்றும்
இல்லைபோது இருப்பதுதபோபன இலைக்கணம்?

அப்பட பவற்றுதமகள் ஏதும் இல்லைபோததபோல் எங்கும் சரி சமமபோக இருப்பவன் என்று விவரிக்கப்படுகிறது.

இல்லைபோத ஒன்தற உருவபோக்கும் பபபோது, அததனச் மசய்வதற்கு என்று சிலை வதரமுதறகள் இருக்கும். அந்த வதரமுதறகபளை
பலைரும் பபோடுபட்டு சிலை பலை பதபோல்விகதளைச் சந்தத்தபின் கண்டைறிந்ததபோக இருக்கும். அது தவிர அததத் தற்பபபோது
மசய்வதற்கும் ஓர் ஈடுபபோடுடைன் கூடய மனம் ஒன்றும் பவண்டும்.

அததனபய சித்தம் என்பபோர்கள். அந்தச் சித்தம் வருவதற்பகபோ, வளைர்வதற்பகபோ முன்னபோபலைபய ஒருவனது இருப்பு என்பது
ஒரு முன்பனபோடயபோதலைபோல், அந்த இருப்தபபய என்றுமுள்ளை சித்தன் என்று இங்கு மசபோல்லைப்பட்டருக்கிறது.

“சித்தர்கள்” என்று நபோம் மபபோதுவபோக அறிந்தததயும் இததயும் குழேப்பிக் மகபோள்ளைக்கூடைபோது. சித்தர்கள் கபோட்டும் சித்து
எல்லைபோபம மனம் என்ற கருவிதயக்மகபோண்படை மசய்யப்படுவது.

அததபய ரமணர் ஒரு பபோட்டல்

“சித்தத்தன் சபோர்பு இன்றி சித்தயபோச் சித்தகளில் சித்தம் பதபோய்வபோர், எங்கண் சித்தக் கலைக்கம் தர் முக்த சுகம் பதபோய்வபோர்
மமபோழி”

என்று மசபோல்வபோர்.

அதபோவது சித்தம் என்ற ஒன்று தர்ந்தபோல் தபோன் முக்த என்னும்பபபோது, அதத எப்பட சித்தத்ததக் மகபோண்டு மசய்யப்படும்
சித்தகள் மூலைம் அதடையமுடயும் என்று பகட்கிறபோர்.

ஆதலைபோல் என்றுமுள்ளை சித்தன் எனப்படுவது அந்த முக்த நிதலைதயக் குறித்துச் மசபோல்லைப்படுவது என்றும், அதபோவது
நம்தமப் மபபோருத்தவதர நமது எந்த நிதலையிலும் நம்தம நபோம் என்று உணர்கின்ற என்றும் உள்ளை இருப்பு என்றும்
அறிந்துமகபோள்ளை பவண்டும்.

நமது அன்றபோடை நனவு-கனவு-உறக்க அனுபவங்களில் வந்து பபபோகும் தூலை-நுண்ணிய-கபோரண உடைல்களுக்கு ஏற்றபோற்பபபோல்

விதவிதமபோன மலைங்கள் இருக்கின்றன.

தூலை உடைலுக்கு வியர்தவ, சிறுநீர் பபபோன்ற நமது கழிவுகளைபோன மலைங்கள் உள்ளைன. அதவ அவ்வப்பபபோது அகன்றபோல் தபோன்
நமது தூலை உடைபலை இவ்வுலைகில் தங்க முடயும்.

அதவ பபபோன்பற கனவில் நபோம் நுண்ணிய உடைதலை அதடைவதன் கபோரணபம நமது ஆதச, மபபோறபோதம, பழி வபோங்கும் மனம்,
துயரம் பபபோன்ற மலைங்கள் தபோன்.
அதவ எதுவும் இல்லைபோது பபபோனபோல், எந்தக் கனவும் இல்லைபோது ஒருவன் அதமதயபோகத் தூங்கியிருப்பபோன். நமது ஆழ்ந்த
உறக்கத்தல் வரும் கபோரண உடைலின் மலைபமபோ தபோன் இருக்கிபறபோம் என்றுகூடை தன்தனப் பற்றிபய அறிய இயலைபோத
தன்தமயபோன அவித்தத எனப்படும் அறியபோதமதபோன்.

இப்பட பதகங்கள் பலை வந்து பபபோனபோலும், இதவ எததயுபம பற்றிக்மகபோள்ளைபோது, அதனபோல் இதவ எதனபோலுபம
பபோதக்கப்படைபோது, நிர்மலைமபோய் இருப்பவன் என்று ஆத்மபோ வர்ணிக்கப்படுகிறது.

தூலை வடவில் ஜடைப்மபபோருளைபோக இருந்தபோல் இப்பபபோது ஓரிடைம், மறுபட பவறிடைம் என்று அதசவுகள் இருக்கும்.

ஜடைமபோக இல்லைபோது எங்கும் பரவியுள்ளைதபோல் ஓர் இதடைமவளியும் இல்தலை, அது அதசவதற்கு இடைம் என்றும் ஏதுமில்தலை.
அதனபோல் சலைனம் ஏதுமில்தலை.

நுண்ணிய வடவில் மனம் பபபோலை இருந்தபோபலைபோ ஏதபோவது மசய்து மகபோண்டருக்க பவண்டும் என்பறபோ அல்லைது மசய்ய
முடயவில்தலை என்பறபோ, அது அப்பட இருக்க பவண்டும் என்பறபோ அல்லைது கூடைபோது என்பறபோ, விதவிதமபோன வதககளில்
சலித்துக்மகபோண்டு இருக்கும். அப்பட இல்லைபோததனபோல் அது நிச்சலைத் தன்தம மகபோண்டுள்ளைது.

இப்பட எல்லைபோத் தன்தமகளும் மகபோண்டை ஒன்பற ஆத்மபோ ஆகும், அதுபவ “நபோன்” என்று அறிந்துமகபோள்வபோயபோக என்று
கூறப்பட்டுள்ளைது.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 39

36. भनत्यशमदभवममकतक्षैकमखिण्डपानन्दमद्वियनां |
सत्यनां जपानमनन्तनां यत्परनां बमरह्मपाहिमपेव ततम ||

நித்யஷஜுத்தவிமுக்ததகமகண்டைபோனந்தமத்வயம் |
சத்யம் ஞபோனமனந்தம் யத்பரம் ப்ரஹ்மபோஹபமவ தத் ||

எது நித்தம் சுத்தம் எது முக்தம் ஏகம்

எது அகண்டை இன்பு இரண்டைல்லைது – எது சத்து
சித்து அனந்தம் ஆகும் தகழ் அப்பரப் பிரம
வத்து யபோபனயபோ மத - ஸ்ரீ ரமணர்

(எந்தப் மபபோருள் என்றும் உள்ளைதபோயும், எப்பபபோதும் பரிசுத்தமபோய் இருப்பதபோயும், எந்தப் பந்தமும் இல்லைபோததபோயும்,
இரண்டைற்ற ஒன்பறயபோக இருப்பதபோயும், இதடையறபோத இன்ப வடவபோனதபோயும், உள்ளை மபபோருள் உண்தமயபோயும்
அறிவுமயமபோயும், முடவில்லைபோது விளைங்குகிறபதபோ அந்தப் பரப்பிரம்மபம நபோன் என்பதத உணர்வபோயபோக.)

மதபோடைர்ந்து மூன்றபோவதபோக உள்ளை மசய்யுளிலும், ஆன்மபோவின் லைகணங்கதளைப் பற்றிக் கூறப்பட்டருக்கிறது.

வருவது பபபோவது என்றில்லைபோமல் என்றும் இயல்பபோய் உள்ளைதபோல் அது நித்தன் எனப்படுகிறது.

எந்த விதமபோன மலைங்களும் அதற்கு இல்லைபோதமயபோல் அது பரிசுத்தன் எனப்படுகிறது.

அது ஒன்று இருப்பதபோல்தபோன் உடைல் பபபோன்ற மற்றதவகள் இருக்க முடயும் என்பதபோலும், எததனயும் பற்றுவதற்கு அதற்கு
ஏதும் இல்லைபோததபோலும் அது எந்தப் பந்தமும் இல்லைபோது இருப்பது எனச் மசபோல்லைப்படுகிறது.

அதனபோல் மற்றதவகள் பதபோன்றினபோலும் அதவ எதனபோலும் பபோதக்கப்படைபோது, ஆனபோலும் அதவ அதனத்ததயும் சபோட்சியபோகப்
பபோர்த்துக்மகபோண்டருக்கும் ஏகனபோய் இருக்கிறது.

பவறு ஒன்று பவண்டும் என்றபோல்தபோன் எதர்பபோர்க்கப்படுவது வருபமபோ, வரபோபதபோ என்ற சந்பதகங்கள் இருக்கும். வந்தபோல்
இன்பமும், வரபோவிட்டைபோல் துன்பமும் அதடைவது இயல்பபோன மதபோடைர் நிகழ்வுகள்.

தன்தனத் தவிர பவறு ஒன்றுமில்தலை என்றபோல் எதர்பபோர்ப்பதற்கும் ஒன்றுமில்தலை, அதனபோல் வரக்கூடய அந்த மபோறுபபோடைபோன
நிகழ்வுகளுக்கும் இடைமில்தலை.

தபோன் மட்டும் இருப்பதபோல் தன்னிபலை இன்புற்று தனியனபோய் இருக்கும் அதற்கு பவண்டுவது ஏதும் இல்தலையபோதலைபோல் அது
எப்பபபோதும் இன்ப வடவபோகபவ இருக்கிறது.

உள்ளை மபபோருளைபோன அது ஒன்பற இருப்பதபோல் அததத் தவிர பவறு இருக்கிறது என்று மசபோல்வதற்கு ஏதுமில்தலை என்பதபோல்,
அது ஒன்பற உண்தமயபோக இருப்பதபோகும்.
இருப்பது என்று மட்டும் இல்லைபோது, தபோன் இருப்பதத உணர்ந்து மகபோண்டும் இருப்பதபோல் அது ஒன்பற சுத்த அறிவு.

அதனபோபலைபய உலைகில் உள்ளை மற்ற அதனத்தற்கும், அதவகள் இருக்கின்றனவபோ இல்தலையபோ என்று மசபோல்வதற்கு
சபோட்சியும், நிரூபணமும் பததவ என்னும்பபபோது, எவருக்கும் தபோன் இருக்கிபறனபோ என்ற சந்பதகம் எப்பபபோதும்
வருவதல்தலை.

அதனபோபலைபய எவரிடைமும் அததக் பகட்பதும் இல்தலை. அவரவர் புத்தயின் மூலைம் வரும் தன்தனப் பற்றிய அந்த சிற்றறிவு
கூடை அந்தப் பபரறிவு இருப்பதபோல் வரும் அறிபவ என்பதத உணர்ந்பத மதரிந்துமகபோள்ளை முடயும்.

சிற்றறிவு என்பது கண்ணபோடயில் பிரதபலிக்கும் நம் மறு உருவம் அல்லைது நம் நிழேல் பபபோலைபோகும். நபோம் அதவகதளைப்
பிடக்கலைபோம்; ஆனபோல் மறு உருவபமபோ, நிழேபலைபோ நம்தமப் பிடப்பது எப்பட?

அதுபபபோலை பபரறிதவப் பற்றி சிற்றறிவு எப்பட அறிய முடயும்?

நம் அறிவபோல் அததன அறியும் முயற்சிதய விட்டுவிட்டு, அதுவபோக இருப்பதபோல் மட்டுபம அந்தப் பபரறிதவ
உணர்ந்துமகபோள்ளை முடயும்.

இருக்கிபறபோம் என்ற உணர்வுக்கு ஒரு மதபோடைக்கம் இல்லைபோததபோல் அதற்கு ஒரு முடவும் கிதடையபோது. அந்த உணர்வு கூடை முடவு
என்றில்லைபோத அந்தப் பபரறிவின் இயல்பினபோல் ஒருவனுக்கு வருவபத.

இப்படயபோக பமபலை மசபோல்லைப்பட்டை அதனத்து இயல்புகளும் ஆன்மபோவினுதடையதபோக உணர்ந்துமகபோள்.

அதுபவ “நபோன்” என்ற உணர்வபோக நம்மிடைம் விளைங்குகிறது.

37. एवनां भनरन्तरपाभ्यस्तपा बमरह्मक्षैवपास्मक्षीभत वपासनपा |

हिरत्यभवध्यपाभवकपेपपानम रपोगिपाभनव रसपायनमम ||

ஏவம் நிரந்தரபோப்யஸ்தபோ ப்ரஹ்தமவபோஸ்மீத |

ஹரத்யவித்யபோவிபகபபோன் பரபோகபோநிவ ரசபோயனம் ||

நிரந்தரம் இவ்வபோறு நிகழ்த்தப்படும் அப்

பிரமபம யபோன் ஆவன் என்னும் – உறுத
அழிக்கும் அறியபோதம அதலைவுகதளை பநபோய்கள்
ஒழிக்கும் இரசபோயனம் ஒத்து - ஸ்ரீ ரமணர்

(அந்தப் பிரம்மபம நபோன் என்ற பபோவத்துடைன் சதபோ சர்வ கபோலைமும் தயபோனிக்க, அதன் பயனபோகப் பிறக்கும் உறுதயபோனது, தர்க்க
முடயபோது என நிதனக்கப்படும் பநபோய்கதளையும் தர்க்கும் மகபோ மருந்தபோகிய ரசபோயனக் கலைதவ பபபோலை, அஞ்ஞபோனத்தனபோல்
ஏற்படும் மனக் குழேப்பங்கதளையும் அழித்துவிடும்.)

மபறுவதபலைபய மபறற்கரிய பபறு ஆத்மபோதவ உணர்வபத.

அந்தப் பபற்தற அதடையும் பநரடயபோன வழி இங்பக மசபோல்லைப்பட்டருக்கிறது.

இதுவதர ஆத்மபோவின் இலைக்கணங்கதளைப் பற்றி விலைபோவபோரியபோகப் பபோர்த்பதபோம்.

இங்கு அததன உணரும் பநர் வழி விளைக்கப்பட்டருக்கிறது.

எல்லைபோவற்றிலும் ஒன்தற அதடைய முடயபோதபட தடுத்துக்மகபோண்டருப்பது ‘அது முடயுமபோ, முடயபோதபோ’ பபபோன்றதல்

மதபோடைங்கி அடுக்கடுக்கபோக வரும் பலைவிதமபோன மனக் குழேப்பங்கள்தபோன்.

இங்கும் அபத பிரச்சிதன என்றபோல் ஆன்மபோதவத் பதட அதலைவதும் மற்ற உலைகியல் பிரச்சிதனகள் பபபோன்றதுதபோனபோ என்ற
சந்பதகம் எவருக்கும் வரலைபோம் அல்லைவபோ?

மதபோடைக்கத்தல் அதுதபோன் உண்தம என்றபோல் எங்பகபோ மகபோஞ்சம் இடக்கிறது பபபோல் இருக்கிறபதபோ?

தயபோனம் என்றபோல் மசபோன்னவற்தற மனத்தல் இருத்த, அதல் உள்ளை உண்தமகதளை மனத்தல் ஏற்றி, அததப் பற்றி சதபோ சர்வ
கபோலைமும் சிந்தத்து, சிறிது சிறிதபோக அறிவினபோல் அலைசி ஆரபோயப்பட்டை அந்த உண்தமகதளை தன் மசபோந்த அனுபவத்தல் கபோண
முயற்சிப்பதுதபோன்.

இந்தப் பயிற்சியில் ஆரம்பம் முதல் இதுவதர மசபோல்லைப்பட்டைது எல்லைபோபம மனம், புத்த இதவகளின் துதண இல்லைபோமல்
எதுவும் மசய்யமுடயபோது.

அந்த இதடைவிடைபோ முயற்சியின் மூலைம் கிதடைக்கப்மபறும் அனுபவம் என்று வந்த பின்தபோன் அதனத்தும் ஒருவனுக்கு
முழுவதுமபோக உள்மயம் ஆகிறது.

அதனபோல் மவளி உலைதகக் கபோணும் கருவிகளைபோன மனமும், புத்தயும் இயங்கும் வதர ஆன்மபோதவத் பதடும் முயற்சியும்,
மற்ற எந்தவிதமபோன உலைகியல் பிரச்சிதனகள் பபபோலைபவ, குழேப்பங்கதளைச் சந்தக்க பநரிடும்.

இப்பட வருவமதல்லைபோம் எனக்கு என்றபோல், “நபோன் யபோர்?” என்று பகட்கப்படும் பகள்வியும் மதபோடைக்கத்தல் அறிவபோர்த்தமபோகக்
பகட்கப்படுவதுதபோன்.

அதற்குப் பததலை அறிவபோர்த்தமபோக புத்தயின் துதணயுடைன் பதடை முயற்சித்தபோல் ஆன்மபோதவ உணரமுடயபோது.

ஆனபோலும் இதடைவிடைபோது பகள்வி பகட்டு பயிற்சிதயத் மதபோடைர்ந்துமகபோண்படை இருக்க, பபபோகப்பபபோக அறிவுபூர்வமபோகக்

பகட்பவனும் மதறந்து, பகள்வியும் மதறந்து, பகட்கும் ஒருவன் தனது இருப்தப உணரும்பபபோது, உறுதயபோக உணரப்படும்
தன்தனத் தபோபன அறிய, அதுவதர “தபோன் அறியவில்தலை” என்ற அந்த அஞ்ஞபோனமும், தரபோது என நிதனக்கப்படும்
பநபோய்கதளைப் பபபோலை, அழியும்.

அப்பட இருக்கும் ஒன்றபோன சத்தத மதறத்து நின்ற அதனத்தும் அழிய, இறுதயில் இருப்பதபோனது அறிவுமயமபோய் நின்று
ஆனந்தமபோய் இருப்பது அனுபவத்தபலை உணரப்படும்.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 40

38. भवभवकतदपेश आसक्षीनपो भवरपागिपो भवभजतपेभन्दमरयलः

भपावयपेदपेकमपात्मपाननां तमनन्तमनन्यधक्षीलः ||
விவிக்தபதஷபோ ஆஸிபனபோ விரபோபகபோ விஜிபதந்த்ரியஹ |
பபோவபயபதகமபோத்மபோனம் தமனந்தமன்யதஹீ ||
ஏகபோந்த பதசத்து இருந்து ஆதசயின்றி மவளி
பபபோகபோது மவன்று மபபோறிகதளை – ஏகமபோய்
அந்தமில் ஆன்மபோதவ அன்னியமில் புந்தயனபோய்ச்
சிந்தக்க பவண்டும் மதரி - ஸ்ரீ ரமணர்
(தனிதமயபோன இடைத்தல் இருந்துமகபோண்டு ஆதசகள் அற்றவனபோய், மவளி விஷயங்கதளை பநபோக்கிப் பபபோகும்
ஐம்புலைன்கதளை மவன்று, தன்தனத் தவிர பவமறந்த விஷயத்தலும் மனத்தத விடைபோத ஒபர சிந்ததன உதடையவனபோகி,
அதனத்து சீவன்கதளையும் உள்ளைடைக்கும் ஆன்மபோதவ மட்டுபம சிந்தக்கபவண்டும் என்று மதரிந்து மகபோள்வபோய்.)
மனமும் புத்தயும் இயங்கும் பபபோதுதபோன் நபோன் யபோர், நம்மபோல் ஆவது என்மனன்ன, நம் வபோழ்வின் மபபோருள் என்ன
என்மறல்லைபோம் நம்தமப் பற்றி பயபோசிக்க வரும்.
அப்பட பயபோசிக்கும்பபபோது எவருக்கும் தன் கண் முன்பன மதரியும் உலைகமும், அதல் தபோன் ஒரு அங்கம் என்றும், அந்த
உலைகத்தல் தபோன் மசய்யபவண்டயது என்ன என்றபடதபோன் எண்ணங்கள் பதபோன்றும்.
மவகு சிலைருக்பக அப்பட பயபோசிப்பவன் யபோர் என்ற எண்ணம் வரும்.
அப்பட தன்தனப் பற்றி பயபோசிக்கபோது, தனக்கு அயலைபோனவற்தறப் பற்றிபய பயபோசிப்பவனுக்கும் தன்தனப் பற்றிய
பயபோசதன ஒரு கபோலைத்தல் வரும்.
அப்பட வரும்பபபோது, அவதன அதுவதர இயக்கிக்மகபோண்டருந்த அவனது மனத்ததயும், புத்ததயயும் உள்முகமபோக்கி
தன்தனப் பற்றி அறிய, அவன் முழு முயற்சி எடுத்தபோக பவண்டய கட்டைபோயத்தல் இருக்கிறபோன்.
அப்பபபோது அவன் அதுவதர தன்தன ஆட்மகபோண்டருந்த உலைக வபோசதனகள் அதனத்தலுமிருந்து விலைகுவது என்பது முதல்
பட.
அதற்கு அவன் தனிதமதய நபோடை பவண்டும்.( தனிதம என்பது அதனத்ததயும் துறந்து விட்டு கபோட்டுக்கு மசல்வதல்லை,
பததவயற்ற பபச்சுக்கதளை குதறத்து தன் இருப்பிடைத்தபலைபய தன்தன அறிய முயலை பவண்டும்)
இல்தலைமயன்றபோல் பதழேயபட அவனபோல் உலைகத்ததத்தபோன் கவனிக்க முடயும்.
கவனிக்கும் தன்தன அறிய முடயபோது.
தனிதமயில் இருக்கும் அவன் அதுவதர தன்தன மவளிபய இழுத்து அதலைபபோயக் கபோரணமபோகத் தன்னுள்
இயங்கிக்மகபோண்டருந்த தனது ஐம்புலைன்கதளையும் அடைக்கி, அதவகளைபோல் முன்பு மவவ்பவறு விஷயங்களில் மகபோண்டருந்த
ஆதச முதலைபோன குணங்கதளையும் தவிர்த்து, அதவ எப்பபபோமதல்லைபோம் மறுபட எழுகின்றபதபோ அப்பபபோது அவன் தனது
உள்முக நபோட்டைத்தத உறுதயபோக்கிக் மகபோள்ளைபவண்டும்.
இப்பட உறுத வரும்வதர பழேகப் பழேக, அவன் தன்தனப் பற்றிய ஒபர சிந்ததனயுடைன் இருக்க முடயும்.
அந்த உறுத வரவில்தலைமயன்றபோல் தனித்தருந்தும் பயன் இல்லைபோமல் பபபோய், மனத்தன் கண் இருக்கும் வபோசதனகளைபோல்,
உடைலைபோல் இல்லைபோது பபபோனபோலும் உள்ளைத்தபோல் உலைக விஷயங்களில் நபோட்டைம் ஏற்படும்.
ஒபர சிந்ததனயுடைன் இருக்கும் அவன் “தபோனன்றி யபோருண்டு?” என்றும், தன்னுணர்வுக்குப் பின்பப மற்மறவதரயும்
உள்ளைடைக்கும் உலைகம் வருகிறது என்பததயும் உணரும்பபபோது, அவனுக்கு மற்ற சீவரபோசிகளும் தன்தனப் பபபோலைபவ
இருப்பததயும் உணர வபோய்ப்பு வருகிறது.
அதனபோல் தபோன் மட்டுமன்றி எவரும் இருப்பது அதனவதரயும் உள்ளைடைக்கும் ஆன்மபோ என்பதத இதடைவிடைபோது சிந்தக்க
பவண்டும்.
மனம், புத்த இவற்றபோல் உந்தப்பட்டு இப்பட முயற்சி எடுக்கும் ஒருவனுக்கு, அதவகதளையும் கடைந்து இருக்கும் ஒன்றபோன
ஆன்மபோ விதரவில் சித்தக்கும்.
39. आत्मन्यपेवपाभखिलनां दकश्यनां पमरभवलपाप्य भधयपा समधक्षीलः |
भपावयपेदपेकमपात्मपाननां भनमर्मलपाकपाशवत्सदपा ||
ஆத்மன்பயவபோகிலைம் த்ருஷ்யம் பிரவிலைபோப்ய தயபோ சுதஹி |
பபோவபயபதகமபோத்மபோனம் நிர்மலைபோகபோஷவத்சதபோ ||
புத்தமபோன் கபோணும் மபபோருள் எதவயும் ஆன்மபோவில்
புத்தயபோல் ஒன்றல் புரிவித்பத – சுத்தமபோம்
விண்மணன ஒன்றபோய் விளைங்கிடும் ஆன்மபோதவ
எண்ணுக எப்பபபோதுபம - ஸ்ரீ ரமணர்.
(பகட்டைல், சிந்தத்தல் முதலைபோன வழிகள் மூலைம் கற்றுணர்ந்து பதர்ந்த புத்ததய உதடையவன், தபோன் ஆன்மபோவபோய்
இருப்பதபோல், தபோன் கபோணும் மவளியுலைகப் மபபோருட்கள் அதனத்ததயுபம அந்த ஆன்மபோவின் பிரதபலிப்பபோக தனது புத்த
மூலைம் அறிகிறபோன். எப்பட ஆகபோயமபோனது நிர்மலைமபோக பரந்து விரிந்து எங்கும் கபோணப்படுகிறபதபோ அபத பபபோலை
எல்லைபோவற்றிலும் பிரகபோசிக்கும் ஆன்மபோதவ எப்பபபோதும் தயபோனம் மசய்வபோயபோக.)
நம்தம யபோரபோவது அவதூறு பபசினபோல் அததப் மபபோருட்படுத்தனபோல் மட்டுபம அது நம்தம பபோதக்கும்.
அந்தப் பழிச்மசபோல்தலை நபோம் ஒரு மபபோருட்டைபோக மதக்கவில்தலை என்றபோல் என்ன ஆகும்?
அது பபசியவபரபோடு நின்றுபபபோய்விடும் அல்லைவபோ?
அபத பபபோலை ஒரு மபபோருதளை நபோம் பபோர்க்கிபறபோம் என்றபோல் அந்தப் மபபோருள் இருப்பது என்பது தவிர, நம்தமப்
மபபோருத்தவதர அது இருப்பது என்பது நபோம் பபோர்ப்பதபோல்தபோன் என்கிற உலைகியல் தத்துவம் இங்கு நமக்குக் தக
மகபோடுக்கிறது.
நபோன் உடைல் மட்டுமில்தலை, அதனிலும் நுண்ணியதபோன மனம், அததக் கட்டுப்படுத்த மநறிப்படுத்தும் புத்த என்று
இவ்வபோறபோக இருந்தபோலும், நம்தம நபோபம அறியபோதவபோறு உள்ளை நிதலையிலும் நபோம் இருக்கிபறபோம் என்பததப் பபோர்த்பதபோம்.
அதனபோலும் அது தவிர நமக்குத் மதரிந்த மற்ற எல்லைபோ சீவரபோசிகளுக்கும் இதுபபபோன்ற நிதலைகள் உள்ளைதபோலும்,
எல்லைபோவற்தறயும் உள்ளைடைக்கும் ஆன்மபோபவ நபோம் என்றும் பபோர்த்பதபோம்.
அப்பட நபோபம ஆன்மபோ என்றபோல் நபோம் பபோர்ப்பது, பகட்பது எதுவும் ஆன்மபோதவத் தவிர பவறு எதுவபோக இருக்க முடயும்
என்று பகட்பதுதபோபன அடுத்த நிதலை. நபோம் நம்தமப் பற்றி நன்கு அறிய இப்படயபோகக் பகட்டு, சிந்தத்து அதனபோல் மதளிவு
மபற்ற புத்தயுடைன் இருக்கும்பபபோது, நம் ஒவ்மவபோருவதரயும் முதலைபோகக் மகபோண்படை மற்றது எதுவும் அதமகிறது என்பது
விளைங்கும்.
இந்த வபோதம் எவருக்குபம மபபோருந்தும்.
ஆன்மபோதவத் தவிர பவறு எதுவும் இல்தலை என்று இவ்வபோறபோக உணர்வதத பரந்து, விரிந்த ஆகபோயத்தற்கு ஒப்பபோக இங்கு
சங்கரர் விவரிக்கிறபோர்.
மபோசுகள் எதுவும் இல்லைபோதது ஆகபோயம். அப்பட மபோசுகள் எதுவும் இருந்தபோல், அதவ ஆகபோயத்ததப் பபோதக்கபோது.
அபதபபபோலை ஆன்மபோவும் அகன்று விரிந்து இருப்பது மட்டுமன்றி, ஆதசகள், எண்ணங்கள் எதனபோலும் பபோதக்கப்படைபோது.
எங்குதபோன் ஆகபோயம் இல்தலை, அபதபபபோலை எங்குதபோன் ஆன்மபோ இல்தலை என்பதத இவ்வபோறபோக புத்தயளைவில் அறிவது
பபபோதபோது.
அது உள்ளைத்தளைவில் உதறந்து நிற்பதற்கு ஆன்மபோதவப் பற்றி எப்பபபோதும் தயபோனம் மசய்யபவண்டும்.
எப்பபபோமதல்லைபோம் சபோததன தளைர்ந்து மனமும், புத்தயும் மவளியுலைதக பநபோக்கிச் மசல்லை முதனகிறபதபோ அப்பபபோததக்கு
அப்பபபோபத அததனத் தடுத்து உள்முகமபோக ஆன்மபோதவத் தயபோனித்தல் அவசியம் ஆகிறது.
இனி பமலும் வரும்...
 பகுத - 41

40. रूपवणपार्मभदकनां सवर्म भवहिपाय परमपाथर्मभवतम |

पभरपक्षूणर्मभच्चिदपानन्दस्वरूपपेणपावभतष्ठतपे ||
ரூபவர்ணபோதகம் சர்வ விஹபோய பரமபோர்தவித் |
பரிபூர்ணசிதபோனந்தஸ்வரூபபணபோவதஷ்டைபத ||
உள்ளைது உணர்ந்பதபோன் உருவம் வருணம் முதல்
உள்ளை மயல்கள் ஒருங்கு ஒழித்து – உள்ளைம்
தகழ் பரிபூன்ற சிதபோனந்தம் தபோனபோத்
தகழ்ந்தடுவன் நபோளும் மதளி - ஸ்ரீ ரமணர்
(உள்ளை மபபோருளைபோன ஆன்மபோதவ உணர்ந்தவனபோக, தபோன் கபோணும் மபபோருட்களின் உருவம், நிறம் முதலைபோக பலைவிதமபோன
பவற்றுதமகதளை முழுவதுமபோக அகற்றிவிட்டு, அதவகளின் உள்ளைத்தல் பரிபூரணமபோய் நிதறந்து ஒளிர்கின்ற
ஞபோனபோனந்தபம, தன்னுள்ளும் எப்பபபோதும் ஒளிர்கின்றமதன்று மதளிவபோய்.)
ஒரு மபபோருதளைப் பபோர்க்கும்பபபோது நமக்கு அதன் உருவம், நிறம் பபபோன்ற தன்தமகள்தபோன் முதலில் மதரியும்.
அபதபபபோலை ஓர் ஆதளைச் சந்தக்கும்பபபோது நமக்கு அவரது நிறம், உருவம் தவிர நம் மனதளைவில் அவருதடைய பவறு பலை
குணங்கள், மசய்தககள் என்று ஞபோபகத்தற்கு வரும்.
இதுதபோன் உலைகியல் நியத.
எப்பட ஒரு மபபோருதளைக் கபோண்பததவிடை ஓர் ஆதளை சந்தக்கும்பபபோது, மவறும் ஜடை சம்பந்தமபோனதவகள் தவிர பலை
நுண்ணியத் தன்தமகள் புலைனபோகிறபதபோ, அதுபபபோலை பமலும் நுண்ணியதபோன பபோர்க்கப்பட்டைதன் உண்தமத் தன்தம என்று
ஒன்று இருக்கிறதபோ என்பததப் பபோர்க்கபவண்டும் என்று பலைருக்கும் பதபோன்றுவதல்தலை.
அதன் கபோரணம் என்னமவன்றபோல் எவரும் தனது உண்தமத் தன்தமதய அறியபோமல் இருப்பபத.
நம்தம எப்படப் பபோர்க்கிபறபோபமபோ அபதபபபோலை மற்றவதரயும் பபோர்க்கும் வழேக்கம்தபோன் நம்மில் ஓங்கியிருக்கிறது.
உருவம், நிறம் பபபோன்ற தன்தமகள் எல்லைபோம் ஒன்தற மற்மறபோன்றிலிருந்து பவறுபடுத்தக் கபோட்டும் குணங்கள். பபோர்த்தவுடைன்
முதலில் அப்படத் மதரியும்.
பவற்றுதமகதளைப் பபோர்த்துக்மகபோண்படை இருப்பவனுக்கு அதவ மட்டும்தபோன் மதரியும்.
எப்பட ஒருவதனப் பபோர்க்கும்பபபோது அவனுக்கும் நமக்கும் இருக்கும் பவற்றுதமகதளைப் பபோரபோட்டைபோது, நபோம் அவதனயும்
நம்தமப்பபபோலை மனிதன் என்ற ஒற்றுதமதயப் பபோர்ப்பது உலைகியல் வழேக்கப்பட முன்னததவிடை உயர்ந்தபதபோ, அபதபபபோலை
ஆன்மீகத்தலும் நபோம் பபோர்க்கும் மபபோருளின் பவற்றுதமகதளை நீக்கிவிட்டு அதவகளின் உண்தமத் தன்தமதய அறிய
முயற்சிக்கபவண்டும்.
நபோம் கபோண்பமதல்லைபோம் எப்பபபோதும் நமக்குச் சரிவரத் மதரிவதல்தலை. அதவமயல்லைபோபம நம் நம்பிக்தகக்குத் தகுந்தபடயும்,
சிலை சமயம் நம் விருப்பு-மவறுப்புகளுக்கு ஏற்றவபோறும் இருப்பததத்தபோன் பபோர்க்கிபறபோம்.
ஆனபோலும் ஒன்றின் தன்தமகதளைப் பற்றி அறியும் முன்பபோக, நபோம் கபோண்பது முதலில் அங்கு இருக்கிறது என்பது
உண்தமதபோபன?
அததக் கபோண்பதற்கும் முன்னபோல் நபோம் இருக்கிபறபோம் என்பதும் உண்தமதபோபன?
ஆக கபோணப்படும் ஒன்று எப்பட இருக்கிறபதபோ, அபதபபபோலை கபோணும் ஒன்றபோகிய நபோமும் இருக்கிபறபோம் என்பதத யபோர் மறுக்க
முடயும்?
அப்படக் கபோண்பவன் தன்தன அறிவதுபபபோலை, கபோணப்படும் அதுவும் தன்தன அறிந்தருக்கலைபோம் என்று மசபோல்வதும்
சரிதபோபன?
இப்பட இருப்பதும், அறிவதுமபோய் உள்ளை அந்த நிதலை எவர்க்கும் மபபோதுவபோனபத. அந்த நிதலையிபலைபய நிற்பவனுக்கு
எந்தவிதமபோன பவற்றுதமகளும் மதரியபோது.
அப்பபபோது அவன் சதபோசர்வ கபோலைமும் ஆனந்தமபோகபவ இருப்பபோன்.
அந்த நிதலையிலிருந்து வழுவியிருப்பவனுக்கு மட்டுபம பவற்றுதமகளும், அதனபோல் வரும் இன்ப-துன்பங்களும் வரும்.
41. जपातकजपानजपेयभपेदलः परपे नपात्मभन भवदतपे |
भच्चिदपानन्दक्षैकरूपत्वपादक्षीप्यतपे स्वयमपेव ततम ||
ஞபோத்ருஞபோனபஞயபபதஹ பபர நபோத்மனி வித்யபத |
சிதபோனந்ததகரூபத்வபோத்தப்யபத ஸ்வயபமவ தத் ||
அறிவபோன் அறிபவபோடு அறிபடுவ பபதம்
உறு பரமபோன்மபோவில் உறபோபத – அறிவின்
புருவபோய் ஒன்றபோய் அஹ்து உறுவதனபோல் தன்
உருவபோபலை தபோன் ஒளிரும் ஓர்
(அறிபவன், அறிவு, அறியப்படுவது என்ற முப்புடகளைபோன பவற்றுதமகள், இருக்கும் ஒன்பறயபோன ஆத்மபோவிற்குப்
மபபோருந்தபோது. ஆன்மபோ அறிவுமயமபோய், ஆனந்த வடவபோய், ஒபர மபபோருளைபோக இருக்கும் தன்தமயதபோல் தபோபன தபோபன
ஒளிரும் என்று உணர்ந்துமகபோள்.)
நபோம் ஒன்தறத் மதரிந்து மகபோண்டருக்கிபறபோம் என்றபோல் மதரிந்துமகபோண்டுள்ளை அந்தப் மபபோருதளையும், நம்தமயும் தவிர,
நமக்கு அததப் பற்றியுள்ளை அறிவு என்று உலைகியலில் மூன்தறயும் பிரித்துச் மசபோல்வது வழேக்கம்.
அதபோவது அறிவு என்பது நம்தமயும் அந்தப் மபபோருதளையும் இதணக்கும் ஓர் உறவு என்று தவத்துக்மகபோள்ளைலைபோம்.
ஆத்மபோதவப் பற்றிச் மசபோல்லும்பபபோதும் அத்ததகய பிரிவுகள் உண்டைபோ என்ற சந்பதகத்தற்குப் பதல் மசபோல்வதுபபபோலை
அதமந்தருக்கிறது இந்த ஸ்பலைபோகம்.
இன்பம்-துன்பம், நல்லைது-மகட்டைது என்பன பபபோன்ற குணங்கள் என்று வந்தபோல் இருதமகள் வந்துவிடும் என்று முன்பப
பபோர்த்பதபோம்.
அததப் பபபோலை அறிவு என்ற ஒன்று வந்துவிட்டைபோல் முப்புடகள் உண்டு என்று இங்பக பபோர்க்கிபறபோம். அதனபோல்
ஆன்மபோதவப் பற்றிய அறிவு வரும்பபபோதும் இத்ததகய வர்ணதன உண்டைபோ என்ற சந்பதகம் வருவது
ஒப்புக்மகபோள்ளைக்கூடயபத.
முப்புடகளைபோகிய பவற்றுதமகள் வருவது புறபநபோக்கு இருக்கும்பபபோது தபோன். அப்பபபோதுதபோன் பபோர்ப்பவன் என்ற ஒரு தனியன்
உண்டு. ஆன்மபோதவப் பற்றி நபோம் குறிப்பிடும்பபபோது அங்கு ஆன்மபோதவப் பபோர்ப்பவன் என்ற ஒரு தனியன் கிதடையபோது.
அப்படயிருந்தபோல் பபோர்க்கும் நபோன், பபோர்க்கப்படும் ஆன்மபோவபோகிய நபோன் என்ற இரு “நபோன்”கள் அல்லைவபோ இருக்கபவண்டும்.
“நபோன்” என்ற நமது உணர்வு எப்பபபோதும் எந்த மபோற்றமும் இல்லைபோமல் அப்படபய உள்ளைதபோல், அது என்றும் ஒன்றபோனதபோகபவ
இருக்கும்.
அங்கு இரு “நபோன்”கள் இல்லைபோததபோல் முப்புடகளைபோன பவற்றுதமகள் ஆன்மபோவிற்குப் மபபோருந்தபோது.
ஆனபோல் ஒருவன் ஆன்மபோதவப் பற்றிப் பபசும்பபபோது, அப்படப் பபசுபவன் “நபோன்” என்று எண்ணுபவன் ஆதலைபோல் ஆன்மபோ
ஒரு பபசப்படும் மபபோருளைபோகி பவற்றுதமகள் மதரியும்.
அந்த பவற்றுதமகள் “தபோன்” என்று உணரப்படும் ஆன்மபோவிற்குப் மபபோருந்தபோது.
அந்த ஆன்மபோ ஒன்றபோய் மட்டும் அல்லைபோது தன்தனபய உணர்ந்து மகபோள்ளும் அறிவுமயமபோயும் இருப்பதபோல்தபோன், “நபோன்”
என்று சபோதபோரணமபோக நம்தம நிதனத்துக்மகபோண்டு மசயலைபோற்றும் பபபோது நமக்கு உள்ளை புத்தயும் அந்த அறிவின்
பிரதபலிப்பபோய் விருத்தயபோகிறது.
ஆன்மபோபவபோ அறிவுமயமபோய் மட்டும் இல்லைபோமல், எப்பபபோதும் ஆனந்தமபோயும் உள்ளைது.
அப்பட அது இருப்பதற்குக் கபோரணம் அது தன்னில் தபோபன ஒளிர்வதபோல் மட்டுபம.
அதனபோல் ஒருவன் தபோன் கபோணும் பவற்றுதமகள் அதனத்ததயும் கதளைந்து அந்த ஆன்மபோவின் இருப்பிபலை தனியனபோய்
இருந்தபோல் அறிவதற்கு என்று பவறு எதுவும் இருக்கபோது.
ஆனந்தம் என்பதும் அவனுக்கு மவளியில் இருந்து வரபவண்டும் என்ற அவசியமும் இருக்கபோது.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 42

42. एवपामपात्मपारणणौ ध्यपानमथनपे सततनां ककतपे |

उभदतपावगिभतज्वपार्मलपा सवपार्मजपानपेन्धननां दहिपेत म ||
ஏவபோமபோத்மரமநமௌ த்யபோனமபதபன சததம் க்ருபத |
உததபோவகதர்ஜ்வபோலைபோ சர்வஞபோபனன்தனம் தபஹத் ||
ஆன்மபோமவனும் அவ்வரணியில் இவ்வித
ஆன்மத் தயபோன அகமதனம் – தபோன் முயன்று
சந்ததம் மசய்தலைபோல் சபோர் ஞபோனத் த மடைதம
இந்தனம் எல்லைபோம் எரிக்குபம - ஸ்ரீ ரமணர்
(உள்முகப்பபோர்தவ மகபோண்டை ஜீவபோன்மபோமவனும் அரணிக் கட்தடையில் இப்படயபோக ஆன்மத் தயபோனம் என்ற உள்முகக்
கதடைததலை ஒருவன் இதடைவிடைபோ முயற்சிபயபோடு எப்பபபோதும் மசய்துவர, அதலிருந்து கிளைம்பும் ஞபோனம் எனும் த
அறியபோதம என்ற விறகுக்கட்தடைகதளை எல்லைபோம் ஒன்றுவிடைபோமல் எரித்துவிடும்.)

ஆன்மபோ எத்ததகயது என்றும் ஆன்மத் தயபோனம் எத்ததகய பபோவதனயுடைன் மசய்யப்படை பவண்டும் என்றும் இதற்கு முன்
நபோம் பமபலை படத்த ஸ்பலைபோகங்களில் விளைக்கப்பட்டருந்தன.
இரண்டு அரணிக் கட்தடைகதளை ஒன்றின்பமல் ஒன்று தவத்து, இதடைவிடைபோது மவகு பவகமபோகக் கதடைந்து அதலிருந்து வரும்
தப்மபபோறிகளில் நபோர்கதளை தவத்து, யஞ்ய பவள்விகளுக்குத் பததவயபோன அக்னிதய வளைர்ப்பபோர்கள்.
அததப்பபபோலை ஆன்ம சபோதகனும் தன் மனமபோகிய கருவிதயக்மகபோண்டு, அததன மவளியுலைகில் உலைவ விடைபோது
உள்முகமபோக்கி, இதடைவிடைபோத முயற்சியினபோல் ஆன்மபோதவப் பற்றிய தயபோனத்ததப் பழேகபவண்டும்.
மதபோடைக்கத்தல் மவளியுலைக விஷயங்கதளை விடுவதலும், தபோன் உடைதலையும், மனத்ததயும் கடைந்த ஆன்மபோ என்று
பபோவிப்பதலும் ததடைகள் பலை வரக்கூடும்.
அதவமயல்லைபோபம அவரவருதடைய பதழேய வபோசதனகளினபோல் வரும் தடைங்கல்கபளை.
அதனபோல்தபோன் இதடைவிடைபோது மதபோடைரும் பயிற்சியும், எடுத்துக்மகபோண்டுள்ளை பநபோக்கத்தல் தவரபோக்கியமும் அவசியம்
ஆகின்றன.
எப்பட அரணிக் கட்தடைகதளை மிருதுவபோக உரபோசுவதபோலும், மதபோடைர்ந்து கதடையபோமல் விட்டுவிட்டுச் மசய்வதபோலும்
தப்மபபோறிகதளை உண்டைபோக்குவதல் பயனிருக்கபோபதபோ, அபதபபபோலை ஆன்ம சபோதகனின் மதபோடைர் முயற்சியும், மபனபோபலைமும்
இல்லைபோவிட்டைபோல் அவனுக்குத் பததவயபோன பலைன்கள் கிதடைக்கபோது.
மனத்தத அரணிக் கட்தடையபோகவும், இதடைவிடைபோத ஆன்மத் தயபோனத்தத கதடைவதற்கு உண்டைபோன மற்மறபோரு கட்தடையபோகவும்,
அதனபோல் வரும் ஆத்மபோகபோர மபனபோ விருத்ததய கதடைவதபோல் கிளைம்பும் தப்மபபோறியபோகவும் இங்கு உருவகப்படுத்தச்
மசபோல்லைப்பட்டருக்கிறது.
ஆத்மபோகபோர மபனபோ விருத்த பரவி மகபோழுந்துவிட்டு எரியும் ஞபோனத் ததய கிளைப்பி, இறுதயில் ஆன்மபோ பவறு தபோன் பவறு
என்ற பபோவதனதய அழிக்கும்.
இப்படயபோக முயற்சியும், பபோவதனயும் சரிவர அதமந்துவர சபோதகனுக்கு அதனபோல் வரும் ஞபோனம், தயபோனது தன்தனச்
சூழ்ந்தருக்கும் கட்தடைகதளை ஒன்றுவிடைபோமல் மபபோசுக்கி சபோம்பலைபோக்கி விடுவததப்பபபோலை, அதுவதர தன்தனப் பற்றி அவன்
அறியபோதருந்தது என்று அவன் எண்ணிய நிதலைதய தவிடுமபபோடயபோக்கி அவனது என்றும் உள்ளை உண்தமயபோன நிதலைதய
அனுபவிக்க தவக்கும்.
ஆன்மபோ இருப்பதும் அல்லைபோது அறிவுமயமபோயும், ஆனந்தமபோயும் இருப்பதத அவனுள் கபோட்டுவபதபோடு அல்லைபோமல்,
அவனது மவளியுலைகமும் அபத அறிபவபோடும், ஆனந்தமபோயும் இருப்பதத உணர்த்தும்.
எல்லைபோம் ஒன்பற என்றபோல் இருதமகள் எப்பட அதமயும்?
43. अरुणपेनपेव बपोधपेन पक्षूवर्म सन्तमसपे हृतपे |
तत आभवभर्मवपेदपात्मपा स्वयमपेवपानांशमम पाभनव ||
அருபணபனவ பபபோபதன பூர்வ சந்தமபச ஹ்ருபத |
தத் ஆவிர்பபவதபோத்மபோ ஸ்வயபமவபோம்ஷஜுமபோனிவ ||
அருணனபோபலை அல்லைகலுதல் பபபோல் முன்
மருவு அறிவபோல் அம்மடைதம – இரியபவ
மபபோங்கும் ஆன்மபோ பரிபூரணமபோகபவ
மபபோங்கும் ஆதத்ததனப் பபபோல். - ஸ்ரீ ரமணர்
(அருணன் இயக்கும் சூரிய ரதம் புறப்பட்டைதும் இருள் தபோபன அகன்று விடுவது பபபோலை அதற்கு முன்பு இருந்த மடைதமயபோன
அஞ்ஞபோனம் விலைகி, ஒளி வீசும் சூரியதனப்பபபோலை பரிபூரணமபோன ஆன்மபோ தபோனபோகபவ மபபோங்கி ஒளிரும்.)
யபோதன வரும் பின்பன மணி ஓதச வரும் முன்பன என்பது பபபோலை அருபணபோதயம் என்பது விடயற்கபோதலையில் சூரியன்
உதப்பதற்கு முன்பபோக வரும் மவளிச்சத்ததக் குறிப்பிடுவது.
அதத அருணன் சூரியனின் ரதத்தத ஓட்டக்மகபோண்டு வருவதபோகக் கற்பதனயில் கண்டருக்கின்றனர்.
சூரியன் வருவதற்கு முன்பபோகபவ அவனது வரதவக் கட்டயம் கூறுவதுபபபோலை வரும் மவளிச்சத்தனபோல் இரவு முழுதும்
கவிந்தருந்த இருள் சிறிது சிறிதபோக அகன்றுமகபோண்டு இருக்கும்.
இந்த இயற்தகச் சூழேதலை உவதமயபோக எடுத்துக்மகபோண்டு, சபோதகனின் தவிர சபோததனயபோல் அதடையப்மபறும் விருத்த
ஞபோனத்தபோல் ஆன்மபோதவப் பற்றிய அறியபோதம அகலும் நிதலைபயபோடு சங்கரர் ஒப்பிடுகிறபோர்.
முதலில் கிளைம்பும் தப்மபபோறி அததனச் சுற்றி இருக்கும் அதனத்ததயும் சுட்டு எரிக்க முடயபோது. அது சுற்றி இருப்பததப்
பற்றிக்மகபோண்டு மகபோழுந்துவிட்டு எரியும்பபபோதுதபோன் அதற்கு வலிதம கூடும்.
அபதபபபோலை இங்கும் விருத்த ஞபோனம் கிளைம்பியதும் அது மசபோரூப ஞபோனமபோகி அனுபவத்தல் மகபோண்டு மசல்லுமுன் உள்ளை
நிதலை பற்றி கூறப்பட்டருக்கிறது.
முன்பப நபோம் பபோர்த்த மபோதரி அறியபோதம என்ற ஒரு நிதலைக்கு இருப்பு என்பது தனிபய கிதடையபோது.
ஆன்மபோதவப் பற்றிய அறிவு இல்லைபோதமபய அறியபோதம.
அப்பட ஆன்மபோதவ மதறத்துக் மகபோண்டருக்கும் நமது வபோசதனகளைபோகிய ததரகள் ஒவ்மவபோன்றபோக அகலும் நிதலைதபோன்
இங்கு குறிப்பிடைப்படும்.
அருபணபோதய நிகழ்ச்சிகள். வபோசதனகள் முற்றும் அகலைபவ, தடீமரன்று கண்தணக் கூசும் அளைவு ஒளி மிகுந்த சூரியன்
உதப்பதுபபபோலை ஆன்மபோ தபோபன ஒளிர்ந்து, அதுவதர இதடைவிடைபோத தயபோனத்தபோல் சபோதகன் முயன்று அதடைந்த விருத்த
ஞபோனத்ததயும் அழித்து அவன் தபோபன தபோனபோக இருக்கும் மசபோரூப ஞபோனத்தத அளிக்கும்.
அந்த நிதலை ஓர் அறிவுபூர்வமபோன நிதலையபோக இல்லைபோது ஓர் அனுபவ நிதலையபோதலைபோல், அதத அனுபவிப்பவனுக்கு தபோன்
பவறு, தபோன் கபோணும் கபோட்சி பவறு என்று இல்லைபோத பரிபூரண ஞபோனம் கிட்டுகிறது.
ரபோம ரபோஜ்ஜியத்தல் எவரும் உண்தமதயத் தவிர பவறு எதுவும் பபசியதல்தலை என்பதபோல் அங்கிருந்பதபோருக்கு உண்தம
என்றபோல் என்ன என்றும் மதரியபோது என்பததப் பபபோலை, அதனத்ததயும் உள்ளைடைக்கும் ஆன்மபோவிபலைபய லையித்துள்ளைவனுக்கு
எல்லைபோபம ஆன்மபோதபோன்.
அதனபோல் அனுபவிப்பவன் என்றும் தனியபோக ஒருவன் அங்கு கிதடையபோது. எல்லைபோம் ஒன்பற, அதுபவ அறிவு, அதுபவ
அன்பு, அதுபவ ஆனந்தம் என்பதபோல், அது மட்டுபம இருக்கிறது என்பதுதபோன் உண்தம.
அதுபவ இப்பபபோதும் எவரும் உள்ளை நிதலை என்பதும் உண்தம.
அததத் மதரிந்து மகபோள்ளைபோமல் இருப்பததத்தபோன் ஆன்பறபோர்கள் “இருக்கும் இடைத்ததவிட்டு இல்லைபோத இடைம் பதட
எங்மகங்பகபோ அதலைகின்றபோர் ஞபோனத் தங்கபம” என்றபோர்கள்.
ஆம், ஆன்மீகம் புரிந்தவர்களுக்கு அதனவரும் எப்பபபோதுபம ஞபோனத் தங்கம் தபோன்.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 43

44. आत्मपा तम सततनां पमरपाप्तपोs प्यपमरपाप्तवदभवध्ययपा |

तन्नपाशपे पमरपाप्तवदपाभत स्वकण्ठपाभरणनां यथपा ||
ஆத்மபோ து சததம் ப்ரபோப் பதபோப்யப்ரபோப்தவதவித்யயபோ |
தன்னபோபஷ ப்ரபோப்தவத்பபோத ஸ்வகண்டைபோபரணம் யதபோ ||
ஆன்மபோ எப்பபபோதும் அதடைந்துளைபத ஆனபோலும்
தபோன் மடைதமயபோல் அதடையபோதபோய் அமரும் – மபோல் மடய
எய்தப் மபற்றபோர் பபபோல் இலைகும் தன் கண்டை அணி
எய்தப் மபற்றபோர் பபபோலைபவ - ஸ்ரீ ரமணர்
(ஆன்மபோவபோனது எப்பபபோதும் நம்மபோல் அதடையப்பட்டைபத ஆனபோலும், நமது அஞ்ஞபோனத்தனபோல் நபோம் அதத
அதடையவில்தலை என்று பதபோன்றும். தன் கழுத்தபலை இருக்கும் நதகமயபோன்று மதபோதலைந்து பபபோய்விட்டைபத என்று எண்ணித்
பதடுபவன் அது தன் கழுத்தபலைபய இருப்பததக் கண்டைது பபபோலை, அஞ்ஞபோனம் அழிந்தவனுக்கு ஆன்மபோ புததபோக
அதடையப்பட்டைது பபபோலைப் பிரகபோசிக்கிறது.)
எண்ணங்கபளை மனம் என்பபோர் ரமணர்.
மனம் என்று ஒன்று வந்துவிட்டைபோல் அது நம்தமப் படுத்தும் பபோடு மகபோஞ்ச நஞ்சமல்லை.
இருப்பதத இல்லைபோததபோகக் கபோட்டும், இல்லைபோததத இருப்பதபோகவும் கபோட்டும். நமக்கு பவண்டயது என்றபோல், அது நல்லைதல்லை
என்று எல்பலைபோரும் மசபோன்னபோலும், அதத எப்பபோடுபட்டும் மபற்றுக்மகபோள்ளை பவண்டும் என்றும், மபற்றதத
தவத்துக்மகபோண்டு ஆளுதம மசலுத்தவும் பதபோன்றும்.
நமக்கு பவண்டைபோதது என்றபோல், அது கிதடைப்பது நல்லைது என்றபோலும், அதுபவ நம் வீட்டு வபோயிற்கததவத் தட்டக்மகபோண்டு
தபோபன உள்பளை புக நிதனத்தபோலும், நம் முகத்தத பவறு பக்கம் தருப்பி அது இல்லைபோதது பபபோலை நடக்கும்.
இன்று ஒன்தறத் பதட அதலையும் மனது, நபோதளை கபோரணம் ஏதும் அறியபோமபலைபய அதத மவறுத்து ஒதுக்கும். இதவ யபோவும்
மனத்தன் குணங்கள்.
தன்னிடைம் என்ன இருக்கிறது என்பததக்கூடை அறிய முடயபோதபட தடுப்பதும் அந்த மபோதரியபோன மனத்தன்
தருவிதளையபோடைல்களில் ஒன்றுதபோன். தன்னிடைம் ஆயிரமபோயிரம் மசல்வம் இருக்கலைபோம். ஆனபோல் தபோன் ஓர் ஏதழே என்று மனது
நிதனத்தபோல் அவன் ஏதழேதபோன்.
இருக்கும் மசல்வமமல்லைபோம் அவன் கண்ணுக்குத் மதரியபோது. அபதபபபோலை விதலை மதக்க முடயபோத மபபோக்கிஷம் ஒன்று
தன்னிடைம் இருக்கிறது என்பததயும் அறிய முடயபோது தடுப்பதும் அந்த மனம்தபோன்.
அதனபோல் ஒருவன் தபோன் பபபோட்டுக் மகபோண்டருக்கும் நதக கபோணபோது பபபோய் விட்டைபத என்று நிதனத்தபோல், அது அவன் பமல்
இருந்தும் அது கபோணபோமல் பபபோன நதகதபோன்.
அப்பபபோது அவன் எங்மகங்கு சபோதபோரணமபோக நிதனத்துக்கூடைப் பபோர்க்கமபோட்படைபோபனபோ, அங்கு கூடை புகுந்து அவன்
தவறவிட்டு விட்டைதபோக நிதனத்த நதகதயத் பதட அதலைவபோன்.
அப்பபபோது அவனுக்கு எல்லைபோபம பபபோய்விட்டைதபோகவும் பதபோன்றும்.
ஆனபோல் அவன் கபோதபலைபோ, கழுத்தபலைபோ அந்த நதகதயப் பபோர்த்த பவமறபோருவன், அவன் பதடுவதத விசபோரித்து, அவன்
பதடும் நதக அவனிடைபம இருக்கிறது என்றும் மசபோல்லி, அவனது தகதயக் மகபோண்படைபோ அல்லைது ஒரு கண்ணபோட
மகபோண்படைபோ அவன் பதடுவததக் கபோட்டுவபோன் என்றபோல், அப்பபபோது அவன் மனம் மகிழ்ச்சியில் கூத்தபோடும்.
நதகபயபோ மதபோதலையவில்தலை ஆனபோல் அது மதபோதலைந்து விட்டைபத என்று விசனப்படுவதும், மதபோதலைந்து பபபோனதபோக
நிதனத்த நதக மீண்டும் கிதடைத்து விட்டைதபோக மகிழ்வதுமபோன இந்த உவதமதய எடுத்துக்மகபோண்டு, ஆன்மபோதவத் பதட
அதலையும் சபோதகனின் மனநிதலைதய சங்கரர் இங்கு விவரிக்கிறபோர்.
நதக மதபோதலைந்ததும், தரும்பக் கிதடைத்ததுமபோன இரண்டு நிகழ்வுகளும் உண்தமயல்லை.
ஆனபோலும் அதவ நடைந்தது பபபோலை நிதனப்பது மனத்தன் லீதலைகள்.
இல்தலைமயன்றபோல் முதலில் துக்கமும், பின்பு களிப்பதும் நடைக்குமபோ?
ஆக இறுதயில் மதபோதலைந்தது மனத்தன் கபோட்சிகபளை.
சபோதகனின் பயிற்சிகளும், முயற்சிகளும் அபத பபபோலை இல்லைபோத நிதனப்புகதளை அகற்றுவதற்பக என்று இங்கு கபோட்டுகிறபோர்.
ஒருவன் பலைவிதமபோகத் பதபோன்றும் உலைகக் கபோட்சிகதளைப் பபோர்த்து அதவகளில் உள்ளை பவற்றுதமகதளை எண்ணி,
எல்லைபோவற்றிற்கும் மூலை கபோரணமபோக இருக்கும் ஆன்மபோ ஒன்றிதனத் பதட அதலைகிறபோன்.
எப்பபபோது எல்லைபோவற்தறயும் உள்ளைடைக்கும் ஒன்று என்று ஆத்மபோதவப் பற்றி நிதனத்து அந்த ஆன்ம பபோவதனயில்
மூழ்கிறபோபனபோ, அப்பட நிதனப்பவனும் மூழ்குபவனும் அந்த ஆன்மபோ இல்லைபோது பவறு எதுவபோக இருக்க முடயும் என்று
முதலில் அவனுக்குத் பதபோன்றுவதல்தலை.
அதனபோல் அவன் வந்த வழிபய தரும்பிச் மசல்லுமபோறு அவனுக்கு வழி கபோட்டைப்படுகிறது.
அதனபோபலைபய எல்லைபோவற்றிலும் கபோணும் பவற்றுதமகதளைக் கதளைவபத அவன் மசய்ய பவண்டய முதல் பவதலை என்று
அறிவுறுத்தப்படுகிறது.
அதத அவன் மசய்யவில்தலை என்றபோல் மறுபடயும் அவன் பவற்றுதமகதளைபய பபோர்த்துக் மகபோண்டருப்பபோன் என்றும்
மசபோல்லைப்படுகிறது.
அதன் பின்பப, அவதனயும் அடைக்கும் ஒபர மபபோருளைபோன ஆன்மபோதவத் தயபோனிக்கச் மசபோல்லி அவனுக்கு வழி
கபோட்டைப்படுகிறது.
இப்படயபோக அவனது மனத்தன் வபோசதனகள் ஒவ்மவபோன்றபோகப் பபபோவதற்கு உதவப்படுகிறது.
அப்பட வபோசதனகள் அகலை அகலை அவனுக்குத் தபோன் தபோனபோக இருக்கும் உண்தமயபோன நிதலை கபோட்டைப்படுகிறது.
உள்ளை நிதலை எவருக்கும் மபபோதுவபோனபத என்றுணர்ந்த அவன் தபோன் முன்பும் அப்படபய இருந்தததயும் அறிகிறபோன்.
நதக மதபோதலையவில்தலை, அது இருந்த இடைத்தபலைபய இருக்கிறது என்பதத அறிந்தவன் பபபோலை, சபோதகனும் தபோன்
ஆன்மபோவன்றி பவறு எதுவபோகவும் இருப்பதல்தலை என்று உணர்கிறபோன்.
அவன் ஆன்மபோகவபோகபவ இருந்துமகபோண்டு ஆன்மபோதவத் பதட முயன்று ஆன்மபோதவ அதடைந்துவிட்டைதபோக எண்ணுகிறபோன்.
உண்தமயில் ஆன்மபோ அப்படபயதபோன் இருக்கிறது. மபோற்றங்கள் எல்லைபோம் “தபோன் ஆன்மபோ இல்தலை” என்று
அஞ்ஞபோனத்தனபோல் எண்ணிய இவனுக்குத்தபோன்.
அஞ்ஞபோனம் அகலை ஞபோனம் புததபோக வந்தருக்கிறது என்று மசபோல்வதத விடை, தபோன் எப்பபபோதும் அப்படபய இருக்கிபறபோம்
என்றுணர்ந்ததபோல், தபோனபோக வரவதழேத்த அஞ்ஞபோனம் மதபோதலைந்தது என்று மசபோல்வதுதபோபன மபபோருத்தமபோக இருக்கிறது?
45. स्थपाणणौ पमरुषवदरपान्त्यपा
म ककतपा बमरह्मभण जक्षीवतपा |
जक्षीवस्य तपाभत्वकपे रूपपे तभस्मन्दकष्टपे भनवर्म ततपे ||
ஸ்தபோமநமௌ புருஷவத்பரபோன்த்யபோ க்ருதபோ ஜீவதபோ |
ஜீவஸ்ய தபோத்விபக ரூபப தச்மின்த்ருஷ்படை நிர்வதபத ||
பிரமத்தல் சீவன் பிரபோந்தயபோல் கட்தடை
புருடைன்பபபோல் கற்பிதன் மபபோய்யபோம் – உருவத்தன்
தத்துவம் யபோது என்று உணரின் அவ்வுருவம்
வத்து ஆகபோது மத - ஸ்ரீ ரமணர்
(இருட்டல் இருக்கும் மரக்கட்தடை ஒன்று மனிதனபோகத் பதபோன்றுவது பபபோலை, மனப்பிரபோந்தயபோல் பிரம்மத்தல் ஜீவன்
கற்பிக்கப்படுகிறபோன். கற்பதனயில் உருவபோன இந்தப் மபபோய்யபோகிய உருவத்தன் உண்தம எதுமவனத் தபோன் உணரும்பபபோது
அந்தக் கற்பதனயுருவம் மபபோருளைற்றது என்று அறிவபோய்.)
அந்த சபோய்ந்ததும் இருள் பரவத் மதபோடைங்கும்பபபோது, நிலைவு மற்றும் விளைக்குகள் தரும் ஒளி தவிர, மபபோதுவபோக எங்குபம
இருள் கவிந்தருக்கும்.
அத்ததகய சூழேலில் ஒரு மரக்கட்தடைதயப் பபோர்த்துவிட்டு ஏபதபோ ஓர் ஆள் நிற்பதுபபபோலைத் பதபோன்றினபோல் அதல்
ஆச்சரியப்படுவதற்கு ஒன்றுமில்தலை.
நம் மன நிதலைக்குத் தகுந்தவபோறு அந்த ஆள் தருடைபனபோ பவறு யபோபரபோ?
ஒரு மனிதன் நிற்கும்பபபோது எப்பட இருப்பபோன் என்று நமக்குத் மதரிந்த உருவகத்தத நபோம் அந்த மரக்கட்தடை பமல் ஏற்றிப்
பபோர்க்கும் நம் பபோர்தவதபோன் அதுபவ தவிர, உண்தமயில் அங்கு ஒருவன் இல்தலை, இருப்பது மரக்கட்தடைதபோன்.
இந்த உவதமதய எடுத்துக்மகபோண்டு சங்கரர் இருக்கும் பிரம்மத்தன் பமல் இல்லைபோத ஜீவதன ஏற்றிப் பபோர்ப்பதத
விளைக்குகிறபோர்.
இருளில் ஒரு விளைக்தக எடுத்துக்மகபோண்டு பபபோனபோல் அது யபோர் அல்லைது என்ன என்று மதரிந்துவிடும்.
இருள்தபோன் நமது அறியபோதம. அங்கு ஆன்ம அறிவு என்னும் விளைக்தக ஏற்றினபோல் நபோம் கபோண்பதன் உண்தம என்ன என்று
மதரிந்துவிடும்.
எவரும் தபோம் இருப்பதத அறிந்துள்ளைனர். அபதபபபோலை தன் விழிப்பு நிதலையில் தம் புலைன்கள் மூலைம் உலைகம் இருப்பததயும்
அறிகின்றனர்.
இரண்டும் தனக்கு உண்தமயபோகத் பதபோன்றுவதபோல், மனிதர்களில் பலைரும் அதற்கு பமல் தனது அனுபவங்கதளைப் பற்றி
பமலும் சிந்தப்பதல்தலை.
மவகு சிலைபர தபோம் கபோண்பது, அனுபவிப்பது என்பது எல்லைபோம் தனது கனவு மற்றும் உறக்க நிதலைகளில் அபதபபபோலை ஏன்
பதபோன்றுவதல்தலை என்பததப் பற்றி பயபோசிக்கின்றனர்.
மற்றவமரல்லைபோம் கபோணப்படுவதுதபோன் உண்தம என்றும், தபோனும் உலைகமும் இருப்பதபோல் அதவகள்தபோன் அந்த உண்தமயின்
அங்கங்கள் என்று நிச்சயித்து விடுகின்றனர்.
அதற்கும் பமல் சிந்தக்கும் சிலைருக்குத்தபோன் சீவரபோசிகளின் பதடைப்பில் கபோணப்படும் பவற்றுதமகள் உண்தமயல்லை, அந்த
பவற்றுதமகதளைக் கடைந்து அதனத்து சீவரபோசிகளுக்கும் அடப்பதடையபோன மூலை கபோரணம் ஒன்று உண்டு என்று மதளிகின்றனர்.
தங்கள் வளைர்ப்புச் சூழ்நிதலைக்கு ஏற்ப அவர்கள் அந்த மூலைத்தத மவவ்பவறு வடவில் குறிப்பிடுகின்றனர்.
அதனத்ததயும் கடைந்தும் அபத சமயம் அதனத்தன் உள்ளும் இருப்பதபோல் அததக் கடைவுள் என்று மசபோல்லி சிலைர் அதத
வணங்குகின்றனர்.
அதனவரிடைமும் இருப்பது ஒன்பற, அதுபவ பலைப்பலைவபோகக் கபோணப்படுகிறது என்று சிலைர் அந்த இருப்தப ஆன்மபோ என்று
மசபோல்கின்றனர்.
ஒன்றபோய் இருப்பது பரமபோத்மபோ என்றும், தனித்தனியபோய் கபோணப்படுவது ஜீவபோத்மபோ என்றும் கூறி, தனி என்று மசபோன்னபோலும்
அந்தப் பரம்மபபோருள் இருப்பதபோல்தபோன் ஜீவன் இருக்கிறது என்று விளைக்குகின்றனர்.
இந்த விளைக்கங்கதளைச் சரியபோக அறிந்தடைபோதவர்கள், கபோணப்படும் ஜீவன்தபோன் இருக்கும் ஒன்பற என்று கட்தடையில்
கபோணப்படும் மனிததனப்பபபோலை ஜீவதன பரத்தன் பமல் ஏற்றிக் கபோண்கின்றனர்.
இப்பட அவர்கள் தவறபோக அறிந்துள்ளைததப் புரியும் கபோலைம் அவர்களுக்கு வரும்பபபோது, தபோன் கண்டைது கற்பதனபய என்றும்,
உண்தமயில் உள்ளைது பரம்மபபோருளைபோன ஆத்மபோ ஒன்பற என்றும் அறிகின்றனர்.
 பகுத - 44

46. तत्वस्वरूपपानमभवपादमत्पन्नमम जपानमनांजसपा |

अहिनां ममपेभत च्चिपाजपाननां बपाधतपे भदगिम भमरमपाभदवत ||
தத்வரூபபோனுபவபோதுத்பன்னம் ஞபோனமஞ்சஸபோ |
அஹம் மபமத சபோஞபோனம் பபோதபத தக் ப்ரமபோதவத் ||
தத்துவ மசபோரூப அனுபூதயபோல் தபோனுத
உத்தம ஞபோனம் உடைபன அம் – மித்ததயபோம்
நபோன் எனது அஞ்ஞபோனம் நசிப்பிக்கும் தக்பிரதம
பபோனு உதயத்து எனபவ பபோர். - ஸ்ரீ ரமணர்
(இருட்டல் ததசகதளை அறியமுடயபோத பிரதம சூரியன் உதத்தவுடைன் நீங்குவதுபபபோலை, இல்லைபோத ஒன்றபோன ‘நபோன்’ என்ற
அகங்கபோரத்ததயும் ‘எனது’ என்ற மமகபோரத்ததயும், உள்ளை ஒன்பறயபோன பிரும்ம மசபோரூப அனுபவத்தல் தனக்குத் தபோபன
உதக்கும் ஞபோனம் அழித்துவிடும்.)
ஒரு புதய இடைத்தற்குச் மசன்றபோல், எவருக்கும் சபோதபோரணமபோகபவ எந்தப் பக்கம் எந்தத் ததச இருக்கிறது என்பதல் குழேப்பம்
ஏற்படும்.
அதுவும் அப்பபபோது இருட்டு என்றபோல் குழேப்பம் வருவதற்கு பவறு கபோரணம் பகட்கபவ பவண்டைபோம்.
அப்பபபோது பவமறபோருவர் மசபோல்லி நமக்குத் ததசகதளைப் புரியதவக்கலைபோம்.
ஆனபோல் சூரியன் உதத்து விட்டைபோல், அது கிழேக்குத் ததச என்பதபோல், பவறு எவருதடைய துதணயும் இல்லைபோமல் குழேப்பம்
தனக்குத் தபோபன தர்ந்துவிடும்.
அததப்பபபோலை தன் மசபோரூப ஞபோனம் வந்ததும் சீவனுக்கு தன்தனயும் உலைதகயும் பற்றிய குழேப்பம் நீங்கிவிடும்.
ஜீவன் எனத் தன்தனப் பபோவிக்கும் ஒருவன், இப்பரந்த உலைகத்தல் தபோன் மற்ற எல்பலைபோதரயும் பபபோலை இன்னுமமபோருவன்
என்பற நிதனக்கிறபோன்.
“நபோன்என்று ஒருவன்” என்ற அந்த எண்ணத்தல் இருக்கும் அவனுக்கு, “தனக்கு” என்று சிலை மபபோருட்களும் சிலை
மனிதர்களும் இருப்பதபோகவும் எண்ணங்கள் வளைர்கின்றன.
இந்த எண்ணம் அவனுக்கு எப்பட வந்தது என்று பகட்டைபோல் அவனுக்பக அது புரியபோது.
அவதனப் பபபோலைபவ மற்றவர்களும் “தபோன் – தனது” என்று இருப்பதபோல் அவனுக்கு தனக்கு உள்ளை அந்த எண்ணத்ததப்
பற்றிய சந்பதகமும் வருவதல்தலை.
இதற்மகல்லைபோம் கபோரணம் அவனது உண்தம நிதலைதய அவன் அறியபோமல் இருப்பபத. இந்த அறியபோதமதபோன் அவனது
இருள்.

வபோழ்க்தகயில் ஏபதபோ ஒரு கட்டைத்தல் அவனுக்கு தனது நிதலைதயப் பற்றி சிந்தக்க பவண்டய கட்டைபோயம் வரும்பபபோது,
அவதன அதலிருந்து மீட்பதற்குத் பததவயபோன சூழ்நிதலைகளும் அதமகின்றன.
அப்பபபோது அவனுக்குப் மபபோதுவபோக இரண்டு வழிகபளை இருக்கின்றன என்று ரமணர் மசபோல்வபோர்.
ஒன்று அவன் தன்தன யபோர் என்று பகட்டு தன் உண்தம மசபோரூபம் மதரிந்துமகபோள்வதற்கு ஞபோன விசபோரம் மசய்து
மதளிவதடைவது.
மற்மறபோன்று பதர்ந்த குருவிடைம் தனக்கு வழி கபோட்டுமபோறு பவண்ட அவதரத் தஞ்சம் அதடைவது. அப்பட அதடைக்கலைம்
பவண்டச் மசன்றவனின் மனத்தத குரு நிர்மூலைம் ஆக்கி அவனது உண்தம மசபோரூபத்தத அவனுக்குக் கபோட்டுவபோர்.
ஸ்ரீ ரபோமகிருஷ்ண பரமஹம்சரும் அபத பபபோலைச் மசபோல்லி, நபரந்தரர் எப்பட தனது அகங்கபோரத்தத பூதபோகபோரமபோக்கி
பிரபஞ்சத்தல் உள்ளை அதனத்ததயும் தனதபோக்கிக் மகபோண்டைபோர் என்றும், நபோக மகபோஷயர் எப்பட தனது அகங்கபோரத்ததச் சுருக்கி
தன்தன ஒன்றும் இல்லைபோமல் மசய்துமகபோண்டைபோர் என்றும் மசபோல்வபோர்.
முன்னது விசபோரம் மசய்து பிரபஞ்சத்தல் உள்ளை எல்லைபோபம தபோன் என்று உணர்வது, பின்னது குருபவ எல்லைபோம் என்று
அடபணிந்து தன்தன ஒன்றும் இல்லைபோமல் ஆக்கிக்மகபோள்வது.
இந்த இரண்டு வழிகளில் தனக்கு ஒத்துக்மகபோள்ளும் வழி ஒன்தறத் பதர்ந்மதடுத்து அதல் முன்பனறி தனது உண்தம
மசபோரூபத்தத அறிபவனுக்கு, உதக்கும் சூரியன் முன் இருள் ஓடப்பபபோய் ததசகள் தபோபன விளைங்குவது பபபோலை, அதுவதர
அவதன ஆட்மகபோண்டருந்த அறியபோதம தபோபன விலைகும்.
எல்லைபோம் அப்பபபோது ஒன்பற என்று மதரியவருவதபோல் “நபோன்-எனக்கு” என்ற எண்ணங்களும் அங்கு நிதலைப்பதல்தலை.
47. सनांयभग्वजपानवपानम यपोगिक्षी स्वपात्मन्यपेवपाभखिलमम जगितम |
एकनां च्चि सवर्म मपात्मपानमक्षीकतपे जपानच्चिकमषपा ||
சம்யபோக்விஞ்ஞபோனவபோன் பயபோகீ ஸ்வபோத்மன்பயவபோகிலைம் ஜகத் |
ஏகம் ச சர்வமபோத்மபோனமீகபத ஞபோனசகஜுஷபோ ||
நன்று ததன அறி விஞ்ஞபோனியபோம் பயபோகியும்
ஒன்றும் எலைபோம் தன்னில் உறுவதத – ஒன்றபோன
தபோன் எல்லைபோமபோய் உளைததத் தன் ஞபோனக் கண்ணினபோல்
தபோன் கபோண்பபோன் என்பற தரி. - ஸ்ரீ ரமணர்
(தன்தன நன்கு அறிந்த விஞ்ஞபோனியபோன பயபோகி தன்னுடைன் ஒன்றி இதணந்து உலைகில் கபோணப்படும் எல்லைபோம் தன்னில்
இருப்பததயும், ஒன்பறயபோன ஆன்மபோவபோகும் தபோபன எல்லைபோமபோய் இருப்பததயும் தனது ஞபோனக் கண்ணினபோல் கபோண்பபோன்
என்பதத உறுதயபோக அறிந்துமகபோள்.)
இங்கு விஞ்ஞபோனி என்ற மசபோல் அனுபவத்தல் கபோண்பவன் என்ற மபபோருதளைக் குறிக்கிறது.
எப்பபபோது ஒருவன் ஆன்ம விசபோரம் மசய்து அனுபவத்தல் தன்தனத்தபோன் நன்கு உணர்கிறபோபனபோ அப்பபபோபத அவன்
பயபோகியபோகிறபோன்.
அவனுக்குத் தபோன் கபோணும் உலைகில் உள்ளை எல்லைபோமுபம, தபோன் கபோண்பதபோல், தன்னுள்பளை இருப்பதபோகவும் மதரிகிறது.
தன்னிருப்தபச் சபோர்ந்பத அதனத்தும் கபோணப்படுவதபோல் கபோணப்படும் அதனத்தும் தன்தனப் பபபோலைபவ ஆன்ம மயமபோய்
இருப்பதபோகவும் உணர்கிறபோன்.
இதுதபோன் பயபோகம் என்பதன் மபபோருளைபோகும்.
சபோதபோரணமபோக ஒருவன் கபோண்பது என்றபோல் அங்கு கபோண்பவன்-கபோணப்படுவது-கபோட்சி என்ற முப்புடகள் வருகின்றன.
அது ஒருவனது ஊனக் கண்ணபோல் கபோணும் கபோட்சி.
ஒரு பயபோகியபோனவன் எல்லைபோம் ஒன்பற என்று கபோண்பது அவனது ஞபோனக்கண் கபோட்சி.
ஒரு பயபோகிக்கு அந்த சபோதபோரண ஊனக்கண் கபோட்சி கிதடையபோதபோ என்று பகட்டைபோல் உண்டு என்றுதபோன் மசபோல்லை பவண்டும்.
ஆனபோல் அப்பட அவன் பபோர்க்கும்பபபோது பபோர்க்கப்படும் மபபோருளும் ஆன்மபோவபோகபவ அவனுக்குத் மதரியும்.
அதபோவது முற்றும் உணர்ந்த பயபோகிக்கும் உலைகம் உண்டு, ஆனபோல் அது ஆன்ம வடவபோய்த் மதரியும். அதனபோபலைபய
அவதனப் மபபோருத்தவதர எல்பலைபோருபம ஞபோனம் அதடைந்தவர்கள்தபோன், சிலைர் அதத அறிந்தவர்கள், பவறு சிலைர் அதத
அறியபோதவர்கள்.
சபோதபோரணப் பபோர்தவயில் எல்பலைபோரும் பவற்றுதமதயக் கபோண்கின்றனர்.
பயபோகிபயபோ அதனத்தலும் ஒற்றுதமதயக் கபோண்கிறபோன்.
இந்த இரண்தடையும் சம்ஸ்க்ருதத்தல் முதறபய “பபத தருஷ்ட” என்றும் “அபபத தருஷ்ட” என்றும் கூறுவபோர்கள்.
இங்கு இந்த சித்தர் பபோடைதலை நிதனவு கூறுவது நல்லைது:
“கண்ணும் தபோபன, கபோணும் மபபோருளும் தபோபன, பபணும் அறமும் தபோபன, பபசபோ அனுபூதயும் தபோபன, எல்லைபோம் தபோபன,
யபோதும் அல்லைபோதபோபன”. அதபோவது எதுவும் இல்லைபோதபோன் யபோதுமபோகி நிற்கின்றபோன்.
மதபோடைரும்..
 பகுத - 45

48. आत्मक्षैवपेदनां जगित्सवर्म मपात्मनपोs न्यन्न भवदतपे |

मकदपो यद्विद्घटपादक्षीभन स्वपात्मपानमम सवर्म मक्षीकतपे ||
ஆத்தமபவதம் ஜகத்சர்வ மபோத்மபனபோன்யன்ன வித்யபத |
ம்ருபதபோ யத்வத்கடைபோதனி ஸ்வபோத்மபோனம் சர்வமீகபத ||
ஆன்மபோபவ இவ்வுலைகு எல்லைபோமபோகும் அற்பமும்
ஆன்மபோவுக்கு அந்நியமபோய் இல்தலை – ஆன்மபோவபோய்க்
கபோண்பன் எல்லைபோமும் கடைபோதகள் மண்ணின் பவறபோய்க்
கபோண்பதும் உண்படைபோ கழேறு. - ஸ்ரீ ரமணர்
(கபோணப்படுகிற இவ்வுலைகில் இருப்பது எல்லைபோம் ஆன்மபோபவ ஆகும். எந்தச் சிறிய மபபோருதளை எடுத்துக்மகபோண்டைபோலும் அது
ஆன்மபோவுக்கு அந்நியமபோனதபோக இல்தலை. எல்லைபோவற்தறயும் ஆன்மபோவபோகக் கபோண்பவன் சட்ட, பபோதன முதலைபோனதவகதளை
அதவகள் தயபோரிக்கப்படும் மண்ணிலிருந்து பவறபோனதபோகக் கபோணமுடயுபமபோ, மசபோல்! )

இருப்பது ஒன்பற என்று மசபோன்னபின், எல்லைபோமும் ஆன்மபோபவ என்று மசபோல்வதல் உள்ளை “எல்லைபோம்” என்றபோல் என்ன
அர்த்தம்?
அது ஆன்மபோதவ உணரபோதவனுக்கு விளைக்குவதற்கபோகச் மசபோல்லைப்படும் அலைங்கபோரச் மசபோல்தபோன்.
கபோணப்படும் சிறு துரும்பு கூடை ஆன்மபோ வடவம்தபோன்.
அது தன்தன அறிந்ததபோக இருந்தபோல் அதுவும் நம்தமப் பபபோலை ஆன்மபோதபோன். தன்தன அறியபோததபோக அது இருந்தபோபலைபோ,
அதன் இருப்பததத் மதரிந்துமகபோள்வதும் ஆன்மபோவபோகிய ஒருவனபோல்தபோன் என்பதபோல், அதன் இருப்பப ஆன்மபோவபோல்தபோன்
என்றும் மசபோல்லைப்படுகிறது.
ஆக இவ்வுலைகில் கபோணப்படுகிற எல்லைபோமும் ஆன்மபோபவ என்று ஆகிறது.
எப்மபபோருள் ஆனபோலும் அதன் மமய்ப்மபபோருள் கபோணபவண்டும். இல்தலைமயன்றபோல் நபோம் கபோண்பதன் நபோமத்ததயும்
ரூபத்ததயும் பபோர்த்து அதவகள் ஒவ்மவபோரு மபபோருளுக்கும் பவறபோக இருப்பதபோல் அந்த பவற்றுதமகதளைப் பபோர்த்து
ரசித்துக்மகபோண்படை இருப்பபபோம்.
ஒரு கட்டைத்தல் அதவகபளை உண்தம என்று நிதனத்து, அதல் நமது மனமும் லையித்து, அதற்குண்டைபோன உணர்வுகதளையும்
உள்ளைத்பத பதபோற்றுவிக்கும்.
அதனபோல்தபோன் நபோம் ரசித்துப் பபோர்த்துக் மகபோண்டருக்கும் ததரப்படைத்தன் நிகழ்வுகளுக்கு ஏற்றவபோறு நமக்கு சிரிப்பும்
அழுதகயும் வருவபதபோடு, கல்மனம் பதடைத்த கதபோபபோத்தரங்களிடைம் நமக்கு பகபோபபமபோ, மவறுப்பபபோ வருகிறது.
அதவமயல்லைபோம் நபோம-ரூபங்கதளை உண்தமமயன நம்புவதபோல் வரும் விதளைவுகள்தபோன்.
இபதபபபோலை உலைகின் நிகழ்வுகதளையும் உண்தமமயன நம்புபவபோரிடைம் அபதபபபோன்ற சலைனங்கள் அல்லைபோது பவறு என்ன
எதர்பபோர்க்க முடயும்?
ஆனபோல் அதனத்ததயும் ஆன்மபோவபோகக் கபோண்பபபோன், அதபோவது எததனயும் ஆன்மபோவுக்கு அன்னியமபோகக் கபோணபோதவன்,
எந்தப் மபபோருதளைப் பபோர்த்தபோலும் அதன் மமய்ப்மபபோருதளை மட்டுபம கவனிப்பபோன்.
சட்ட, பபோதன என்று விதவிதமபோன மபயரும் உருவமும் மகபோண்டை மபபோருட்கதளை அவன் பபோர்க்கும்பபபோது அதவ
அதனத்துக்கும் மூலை கபோரணமபோன மண் ஒன்றுதபோன் என்பது அவனுக்குத் மதரியும்.
அபதபபபோலை விதவிதமபோன ஆபரணங்கதளைப் பபோர்க்கும் அவனுக்கு அதவ அதனத்துக்கும் மதப்பு அளிக்கும் மபபோன்
ஒன்றுதபோன் என அவன் பபோர்தவயில் பதயும்.
அந்தப் பபோர்தவதபோன் உள்ளை மபபோருதளை உள்ளைதபோகப் பபோர்க்கும் பபோர்தவ.
அதனபோல் தன்தன உணர்ந்து அனுபவிக்கும் ஞபோனிக்கு ஆன்மபோ ஒன்தறத் தவிர பவறு எதுவும் புலைப்படைபோது.
இருக்கும் அந்த ஒன்பற பலைவபோகத் மதரிவதபோகவும் அவன் மதளிவபோன்.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 46

49. जक्षीवन्ममकतस्तम तभद्विद्विपानम पक्षूवपार्मपपाभधगिमणपान्स्त्यजपेत म |

सभचच्चिदपानदरूपत्वपातम भवपेद म भमरमरकक्षीटवतम ||
ஜீவன்முக்தஸ்து தத்வித்வபோன்பூர்வபோபபோதகுணபோன்ச்த்யபஜத் |
சச்சிதபோனந்தரூபத்வபோத் பபவத்ப்ரமரகீடைவத் ||
சீவன் முக்தன் வித்வபோன் பதரு அதன் முன் தன்தன
பமவும் உபபோத குணம் விட்டு உடைபன – பமவுவபோன்
தன்னுரு சத்சித்தன்தப தபோன்கீடைம் வண்டன் உருத்
தன்தனயுறல் பபபோலைத் தரி. - ஸ்ரீ ரமணர்
(தனது உண்தம மசபோரூபத்தத உணர்ந்து ஜீவன்முக்தனபோன சிறப்தப அதடைந்தவன், தனக்கு முன்பு இருந்த உடைல், மனம்,
புத்த பபபோன்ற உபபோதகதளையும், சத்வ-ரஜ-தபமபோ குணங்கதளையும் நீக்கிவிட்டுத் தன் மசபோரூபமபோன சத்-சித்-ஆனந்த நிதலைதய
அதடைகிறபோன்.
வண்டனபோல் மகபோட்டைப்பட்டை புழு வண்டைபோகபவ ஆவதுபபபோலை உனது உண்தம நிதலையில் நீ இருப்பபோய்.)
தூலைமபோன நம் உடைலும், நுண்ணியதபோன நம் மனம், புத்த பபபோன்றதவகளும் நமது பபோவதனகளைபோலும், எண்ணங்களைபோலும்,
மசயல்களைபோலும் நபோபம வரவதழேத்துக் மகபோண்டைதுதபோன்.
சக்கர வியூகத்தல் ஒருவன் நுதழேவதும், அபத கவனத்துடைன் அந்தப் பபோததயிபலைபய அவனபோல் தரும்பி மவளிபய
வருவதும் இயலும்.
நீ எதத நிதனக்கிறபோபயபோ, அதுவபோகபவ ஆகின்றபோய் என்பதபோல் “பிரம்மத்தத நிதனத்து தயபோனிப்பவன் பிரம்மமபோகபவ
ஆகின்றபோன்” என்றபோகிறது.
வண்டு தன்தனக் மகபோட்டுபம என்று வண்தடைப் பற்றிபய நிதனத்துக்மகபோண்டு இருப்பதபோல், வண்டு மகபோட்டுவதபோல் மட்டும்
அன்றி புழு தன் சிந்ததனயினபோலும் வண்டைபோகபவ ஆகின்றது என்பது இங்கு மசபோல்லைப்பட்டுள்ளை உவதம.
அபதபபபோலை ஒருவன் தன் மனம், புத்த இதவகளின் துதணமகபோண்டு மற்றவர்களிடைமிருந்து தன்தனத் தனித்பத கபோட்டும்
தன் உடைதலை ஒரு மபபோருட்டைபோக நிதனக்கபோது, சதபோசர்வ கபோலைமும் ஆன்மபோதவப் பற்றிபய சிந்தத்து, அததபய தயபோனித்து,
அந்தப் பபோவதனயில் விடைபோப்பிடயபோய் இருந்தபோல், வண்டைபோல் பலைமுதற மகபோட்டைப்பட்டை புழு அததபய நிதனத்து தபோனும்
வண்டைபோகபவ ஆவதுபபபோலை அவனும் தன் ஆன்ம மசபோரூபத்தத உணர்வபோன்.
அந்த நிதலைதய ஒருவன் அதடைவது என்பது அவனது வபோழ்நபோளின் இறுதயிபலைபோ அல்லைது இனி வரப்பபபோகும் பிறவியிபலைபோ
என்பது அவசியமில்தலை.
இந்தப் பிறவியிபலைபய அவனது உயிர் இருக்கும்பபபோபத அது முடயும் என்பததக் பகபோடட்டுக்கபோட்டை அவதன “ஜீவன்
முக்தன்” ஆகிறபோன் என்று குறிப்பிடுகிறபோர்.
ரமணர், ரபோமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் பபபோன்றவர்கள் நபோம் நன்கு அறிந்த ஜீவன் முக்தர்கள் ஆவபோர்கள்.

ஒருவன் படக்கும்பபபோது அதத ஞபோபகத்தல் இருத்தக்மகபோள்ளை தரும்பத் தரும்பப் படப்பதும், படத்தததச் மசபோல்லிப்
பபோர்ப்பதும், படத்தததச் சிந்தத்துப் பபோர்ப்பதும் பபபோன்ற உலைகியல் முதறகள்தபோன் ஆன்மீகச் சபோததனயிலும்
முன்பனறுவதற்குமபோன வழிகள்.
முன்னது மவளிப்பபோர்தவ மகபோண்டு மசய்யப்படுவது, பின்னது உள்முகப் பபோர்தவ மகபோண்டு பின்பற்றப்படுவது.
முதலில் அதரடயபோகக் கபோணப்படும் உடைதலைப் மபபோருட்படுத்தபோது இருப்பது.
ரமணர் பபபோன்ற மகரிஷகள் அறுதவ சிகிச்தசக்கு முன் “மயக்க மருந்து அவசியமில்தலை, இந்த உடைல் கட்தடை பபபோன்றபத,
அததத் தபோரபோளைமபோகக் கத்த மகபோண்டு கீறலைபோம்” என்று மசபோல்லைலைபோம், எல்லைபோ சபோதகர்களுக்கும் அது முடயுமபோ என்று பகட்பது
நியபோயம்தபோன். அது எல்பலைபோருக்கும் சபோத்தயமில்தலை.
அடைபோது மதழே மபய்தபோலும் விடைபோது தன் கடைதமதயச் மசய்துமுடக்கிறபோன் அல்லைவபோ, அதுபபபோன்ற மனநிதலை சபோதகனுக்கு
முதலில் இருந்தபோல் அது பபபோதும். பழேகப் பழேக தனக்கு உடைல் இருப்பதும் மதரியபோமல் பபபோகும்.
அறுதவ சிகிச்தச முடந்ததும், “தங்களுக்கு வலிபய இல்தலையபோ?” என்று பகட்டை மதபோண்டைருக்கு “அதற்மகன்ன, வலி
இல்லைபோமல் பபபோகுமபோ, அது பபோட்டுக்கு இருக்கிறது” என்றபோரபோம் ரமணர்.
அத்ததகய மபபோருட்படுத்தபோத மபனபோநிதலை பவண்டும்.
அது மனத்தபோல் உடைதலைக் கட்டுப்படுத்துவது.
அபதபபபோலை எது பவண்டுபமபோ அததப்பற்றி மட்டும் நிதனப்பது என்று புத்தயபோல் அதலைபபோயும் மனத்ததயும்,
ஆன்மபோதவப் பற்றிய ஒபர ஒரு சிந்ததனயபோல் மட்டுபம கூர்தமயபோன புத்ததயயும் கட்டுப்படுத்துவது என்பது
படப்படயபோகச் மசய்யப்படை பவண்டயது.
எவ்வளைவுக்கு எவ்வளைவு நமது சிந்ததனகள் ஆழேமபோகப் பபோய்ந்து நமக்குள்பளை வபோசதனகதளைத் பதபோற்றுவித்துள்ளைபதபோ,
அவ்வளைவுக்கு அவ்வளைவு அதவகதளை விடுவிக்க நமது பயிற்சிகளும், முயற்சிகளும் பததவப்படும்.
சக்கர வியூகத்தல் முதல் நிதலையிபலைபய இருப்பவர்கள் கூடய விதரவில் மவளிபய வரமுடயும். மிகவும் ஆழ்ந்து உள்பளை
பபபோனவர்களுக்கு அதற்கு பவண்டய கபோலைம் பததவப்படும்.
எதலும் பபபோலைபவ இதலும் விடைபோமுயற்சி பவண்டும்.
இறுதயில் தன்தனக் கட்டுப்படுத்த தவத்தருக்கும் உபபோதகள் அகலை, நல்லைது-மகட்டைது-பதர்ந்தது பபபோன்ற விதவிதமபோக
எததனயும் அலைசிக் கபோணும் குணங்களும் நம்தம விட்மடைபோழிய, ஆன்மபோதவப் பற்றிய சிந்ததன ஒன்றினபோல் மட்டுபம
ஆன்மபோவபோகபவ அமர்ந்தருக்கும் நமது இயல்பபோன நிதலை நமக்கு வந்ததடையும்.
ஆனபோலும் அது நமக்கு புதயதபோக வந்துள்ளை நிதலை அல்லை என்பதத அதத அனுபவிக்கும் ஆன்பறபோர்கள் நமக்குக் கபோட்ட
அருளுகின்றனர்.
50. तक्षीत्वपार्म मपोहिपाणर्मवनां हित्वपा रपागिद्विपेषपाभदरपाकसपानम |
यपोगिक्षी शपाभन्तसमपायमकत आत्मपारपामपो भवरपाजतपे ||
தர்த்வபோ பமபோஹபோர்ணவம் ஹத்வபோ ரபோகத்பவஷபோதரபோகசபோன் |
பயபோகீ ஷபோந்தசமபோயுக்த ஆத்மபோரபோபமபோ விரபோஜபத ||
பமபோகக் கடைல் கடைந்து மூளைபோதச பகபோபமுதல்
ஆகும் அரக்கர் அறக்மகபோன்று – பயபோகி
அதமதமயபோடு கூட ஆன்மபோவின் இன்பத்து
அதமந்து ஒளிர்வன் என்பற அறி - ஸ்ரீ ரமணர்
(பமபோகம் எனும் கடைதலைத் தபோண்டவந்து மூண்டு எழுகின்ற ஆதச, பகபோபம் முதலைபோன அரக்கர்கதளை முற்றிலுமபோக அழித்து,
பயபோகியபோனவன் அதமதயுடைன் ஆன்மபோவிடைத்தல் ஒன்றி ஆனந்தத்தத அதடைந்தவனபோகி ஒளி வீசுபவனபோய் இருப்பபோன்
என்பததத் மதரிந்துமகபோள்.)

இந்த ஸ்பலைபோகத்தல் “ஆத்மபோ ரபோம:” என்ற மசபோற்மறபோடைர் ‘ஆன்மபோவில் ததளைத்து இன்புற்று’ என்ற மபபோருளில் வருகிறது.
ஆனபோலும் “ரபோம:” என்று வந்தருப்பதபோல் இந்த ஸ்பலைபோகம் “அத்யபோத்ம ரபோமபோயண” முதறயில் இரபோமபோயண நிகழ்வுகதளைபய
சுருக்கமபோகக் குறிப்பிடுவதபோக மபரிபயபோர்களைபோல் மசபோல்லைப்படுவதும் உண்டு.
இரபோமன் சீதததய இழேந்து தவிப்பது பபபோலை ஜீவனும் சபோந்ததய இழேந்து தவிக்கிறபோன் என்ற உருவகம் இங்கு
கபோணப்படுகிறது.
அதன்பட விருப்பு-மவறுப்பு எனும் வபோசதனகளைபோகிய அரக்கர்களினபோல் பமபோகம் எனும் கடைலின் நடுவில் சபோந்த எனும் சீதத
சிதற தவக்கப்படுகிறபோள்.
அப்பபபோது மதபோதலைந்து பபபோன சீததயின் இருப்பிடைத்ததக் கண்டுபிடத்த ஆஞ்சபநயர் பபபோலை, குரு வடவில் ஒருவர்
சபோந்ததய அதடைவதற்கு உரிய வழிதயக் கபோட்டுகிறபோர்.
அந்த வழிகபோட்டுதலின் பட, ஜீவனபோகிய இரபோமன் தயபோனப் பயிற்சிகள் என்ற பபோலைத்தன் துதணயினபோல் பமபோகம் எனும்
அஞ்ஞபோனக் கடைதலைத் தபோண்ட வந்து, சிதற தவக்கப்பட்டுள்ளை அதமத எனும் சீதததய ஆன்ம விசபோரம் எனும் ரபோம
பபோணத்தனபோல் வபோசதனகளைபோம் அரக்கர்களிடைமிருந்து தப்பிக்க தவத்து, அதமதயுடைன் தன் இயல்பபோன இடைமபோன
அபயபோத்ததய அதடைந்து ஆனந்தமபோய் இருந்தபோன் என்று மபபோருள் கூறுவர்.
முந்ததய மற்றும் இந்த ஸ்பலைபோகம் உள்படை இன்னும் இரண்டு ஸ்பலைபோகங்களிலும் ஜீவன் முக்தனின் லைகணம் விவரமபோக
விளைக்கப்படுகிறது.
மவளியுலைக விஷயங்களில் ஆதசகதளை வளைர்த்துக்மகபோண்டு, அதனபோல் மபருகி வரும் விதனக்கடைலில் மூழ்கியுள்ளை ஜீவன்,
தன் மன அதமததய இழேக்கிறபோன்.
ஆனபோலும் அவன் என்பறபோ மசய்த நல்விதனப் பயனபோய், அவனுக்கு வழிகபோட்டை ஒரு குரு அதமகிறபோர்.
அவர் மசபோல்பட அவன் முயற்சிகள் எடுக்க, அவனது மனம் ஆன்மபோவுடைன் ஒன்றுபடுவபத பயபோகம் எனப்படுகிறது.
அப்படப் பண்பட்டை மனம் மவறும் மபனபோலையத்பதபோடு நிற்கபோது, ஆன்ம விசபோரத்தனபோல் “மனம் என ஒரு மபபோருளில்தலை”
என்று ரமணர் மசபோல்வதுபபபோலை மபனபோநபோசமபோகி, ஆன்மபோனுபவத்தபலை ததளைத்து ஆனந்தமயமபோய் இருப்பபத முக்த
எனப்படுகிறது.
அகத்தன் அழேகு முகத்தல் மதரியும் என்பதுபபபோலை, ஆத்மபோனந்தமபோய் இருப்பவன் ஆன்மபோவின் தன்தமயபோல் எப்பபபோதும்
ஒளி வீசிக்மகபோண்டு பிரகபோசமபோய் இருப்பபோன்.
பமலும் மதபோடைரும்...
 பகுத - 47

51. बपाहपाभनत्यसमखिपासभकतनां भहित्वपात्मसमखिभनवकर्मतलः |

घटस्थदक्षीपवत्स्वस्थनां स्वपान्तरपेव पमरकपाशतपे ||
பபோஹ்யபோநித்யசுகபோசகிதம் ஹித்வபோத்மசுகநிர்வ்ருதஹ |
கடைஸ்ததபவத்ஸ்வஸ்தம் ஸ்வபோந்தபரவ பிரகபோஷபத ||
அனித்த மவளி இன்பிச்தச அற்றபோனபோய் ஆன்மபோ
தன் இன்பில் தருத்த ததனயுற்று – அனிசமும்
தன்மனபோளியபோல் குடைந்தன்னுள் விளைக்மகனத்
தன்னுபளை தபோன் ஒளிர்வன்தபோன் - ஸ்ரீ ரமணர்
(தனக்கு மவளிபய உள்ளை மபபோருட்களினபோல் வரும் நிதலையற்ற இன்பங்களில் ஆதச இல்லைபோதவனபோய்,
ஆன்மபோனுபவத்தனபோல் வரும் இன்பம் ஒன்றிபலைபய தருப்த அதடைபவனபோய் இருந்து, குடைத்துக்குள் இருக்கும் விளைக்தகப்
பபபோலை, அவன் எப்பபபோதும் தனக்குள்பளை தபோனபோய்ப் பிரகபோசிப்பவன்.)
மனிதர்கள் அனுபவிக்கும் சுகங்களிபலைபய உயர்வபோனது அரச பபபோகம் என்னும் மனித ஆனந்தம் என்றும், அததயும் விடை
உயர்ந்ததபோக கந்தர்வ ஆனந்தம், அதற்கும் பமலைபோக பதவ ஆனந்தம் என்றும் படப்படயபோக வந்து இறுதயில் பிரும்ம
ஆனந்தம் என்று மசபோல்லைப்படுகிறது.
ஆனபோலும் இந்தப் பிரம்மபோனந்தபமபோ பரமபோனந்தக் கடைலின் ஒரு துளிக்கு மட்டுபம சமம் என்றும், ஆத்மதன உணர்ந்தவனின்
ஆனந்தம் அந்தக் கடைலுக்பக சமம் என்றும், அததன எல்லைபோவற்றிலும் உயர்ந்ததபோக உபநிஷத்துக்கள் மசபோல்கின்றன.
இதுதபோன் மனிதனின் மவளிப்பபோர்தவயபோல் அதடையப்மபறும் உலைக விஷய இன்பத்தற்கும், உள்முகப் பபோர்தவயபோல்
அதடையப்மபறும் ஆன்ம ஞபோனத்தபோல் வரும் ஆனந்தத்தற்கும் உள்ளை மபோமபரும் வித்தயபோசம்.
அப்பட மவளியுலைக விஷயங்களில் மூழ்குவது என்பது ஒரு ததரப்படைம் பபோர்ப்பது பபபோலைத்தபோன்.
ததரயில் கபோட்சிகள் நகர்ந்து மகபோண்படை இருக்கும்வதரதபோன் ஒருவனுக்கு அதல் ஈடுபபோடு உண்டு. அதனபோல் இன்பமும்
வரும், துன்பமும் வரும்.
அபதபபபோலை ஒரு விஷயம் இல்லைபோவிட்டைபோல் இன்மனபோரு விஷயத்ததப் பிடத்துக்மகபோண்டு மனிதன் தன் மவளிப்பபோர்தவதய
வளைர்த்துக்மகபோண்படை பபபோவபோன்.
அதனபோல் இன்பமும் துன்பமும் மபோறி மபோறி வரும் என்பததபய வபோழ்க்தகயின் பபபோக்கு என்று மசபோல்லி, அதத
அனுபவிப்பபத வபோழ்வின் இலைக்கு என்றுதபோன் பலைரும் நிதனத்து வபோழ்ந்துமகபோண்டு இருக்கின்றனர்.
பபோர்க்கப்படுவதல் மவண்ததர இல்லைபோவிட்டைபோல், மற்மறதுவும் இருந்தும், அங்கு கபோணப்பட்டை கபோட்சி இல்தலை என்ற
உண்தமதய உணர்ந்தவபன ஞபோனி.
மவறும் கபோட்சிதய மட்டும் கண்டு களித்துக் மகபோண்டருப்பவன் அஞ்ஞபோனி.
அப்படப்பட்டை ஞபோனியின் ஆனந்தத்தத பபோர்ப்பவர்கள் உணரமுடயபோது.
ஏமனன்றபோல் அது குடைத்துக்குள் இடைப்பட்டை விளைக்கு பபபோலை ஆடைபோது, அதசயபோது ஒளி விட்டுக்மகபோண்டு இருக்கும்.
அது மவளிபய மதரியபோது.
அவதனத் மதரிந்துமகபோண்டு இருப்பவர்களுக்கு அது புரியலைபோம்.
அவனபோல் அந்த ஆனந்த நிதலைதயப் பற்றி ஓரளைவுக்கு மசபோல்லை முடந்தபோலும், அதன் முழு பரிமபோணத்ததயும் விளைக்க
முடயபோது.
அவனது வபோழ்க்தக முதற, மசய்தககள், மற்றும் பபச்சுக்கள் மூலைபம அதத மற்றவர்கள் புரிந்துமகபோள்ளை முடயும்.
52. उपपाभधस्थपोs भप तद्ध्मक्षैरभलप्तपो व्यपोमवन्ममभनलः |
सवर्म भवन्मक्षूढवभतष्ठपे दस्कतपो वपायमवचच्चिरपेत म ||
உபபோதஸ்பதபோபி தத்தர்தமரலிப்பதபோ வ்பயபோமவன்முனிஹி |
சர்வவின்மூடைவதஷ்படைதஸ்கபதபோ வபோயுவச்சபரத் ||
உபபோத உற்றபோபனனும் ஒட்டைபோ விண்பபபோலை அவ்
வுபபோத தர்மங்கபளைபோடு ஒட்டைபோன் – உபபோதயிலைபோன்
முற்றறிவன் ஏனும் முனி மூடைன் என வபோயுபபபோல்
பற்றற்றுச் சஞ்சரிப்பபோன் - ஸ்ரீ ரமணர்
(ஞபோனி உபபோதகளுடைன் இருந்தபோலும், ஆகபோயம் எதனபோலும் பபோதக்கப்படைபோது இருப்பது பபபோலை, ஞபோனியும் உபபோதயின்
தன்தமகபளைபோடு ஒட்டைபோமல் இருப்பபோன். அவன் உபபோதகள் இல்லைபோதருந்தபோல், முற்றும் உணர்ந்த முனிவனபோயினும்
மூடைதனப் பபபோலைவும், கபோற்தறப் பபபோலைவும் எதனிலும் பற்றில்லைபோமல் இங்கும் அங்குமபோக அதலைந்து மகபோண்டருப்பபோன்.)
ஆத்ம ஞபோனம் அதடைந்தவன் எப்பபபோதும் ஆனந்தமபோய் இருப்பபோன் என்றும், அது மபபோருட்களின் பசர்க்தகயபோல்
ஒருவனுக்கு சபோதபோரணமபோக வரும் இன்பம் என்பதலும் பவறபோனது என்றும் முன்பு நபோம் பபோர்த்பதபோம்.
மற்றவர்கதளைப் பபபோலைபவ ஞபோனியும் உலைக வபோழ்க்தகயில் இயல்பபோக ஈடுபடுவததப் பபோர்க்கிபறபோபம, அப்படமயன்றபோல்
அவனுக்கும் மனம், புத்த பபபோன்றதவகள் எவருக்கும் இருப்பது பபபோலைத்தபோனபோ என்ற சந்பதகத்தற்கு இந்த ஸ்பலைபோகத்தல்
பதல் மகபோடுக்கிறபோர் சங்கரர்.
இவ்வுலைகில் பிறந்துவிட்டைபோன் என்பதபோல் ஞபோனிக்கும் மற்றவர்கதளைப் பபபோலைபவ உடைல் இருக்கிறது என்பது தவிர,
மற்றவர்கதளைப் பபபோலைபவ மனமும், புத்தயும் இயங்குகிறது.
ஆனபோலும் மற்றவர்கள் மனமும் புத்தயுபம தபோன் என்று தன்தனப் பற்றிக் கருதுவது பபபோலை ஞபோனி தன்தன அவ்வபோறு
குறுக்கிக் மகபோள்ளைமபோட்டைபோன்.
பமலும் அவனுதடைய உடைல் என்பதுகூடை மற்றவர்கள் பபோர்தவக்கு இருந்தபோலும், அவதனப் மபபோருத்தவதர அவன் தன்தன
உடைல் என்றும் கருதமபோட்டைபோன்.
அதனபோல் அவனது உடைலுக்கு ஏதும் பநர்ந்தபோலும் ஏபதபோ பவறு ஒரு மபபோருளுக்கு அது நடைப்பது பபபோலைபவ அவனுக்கு
உணர்வு இருக்கும்.
அததப் பபபோலைபவ அவனது மனமும், புத்தயும் இயங்கும்.
குழேந்ததகள் எப்பட மவகுளித்தனமபோகப் பபசி எல்பலைபோதரயும் மகிழ்விக்கின்றனபரபோ, அபத பபபோலை ஞபோனியின் பபச்சும்
மசயல்களும் இருந்தபோலும், அவனது பபச்சு மற்றும் மசய்தககளில் ஒரு முதர்ச்சியும் இருக்கும்.
ஆனபோலும் குழேந்ததகள் எப்பட தனது மசயல்களின் விதளைவுகளைபோல் பபோதக்கப்படுவதல்தலைபயபோ, அபத பபபோன்ற
மனநிதலைதபோன் ஞபோனிக்கும் இருக்கும்.
அவனுக்கு இருப்பமதல்லைபோம் தனது இருப்பு என்ற உணர்வு ஒன்று மட்டுபம.
மற்றததமயல்லைபோம் அவன் ஒரு சபோட்சியபோக மட்டுபம எவருக்பகபோ நடைப்பது பபபோலைப் பபோர்த்துக் மகபோண்டருப்பபோன்.
முன்பு பவமறபோரு ஸ்பலைபோகத்தல் நபோம் பபோர்த்தது பபபோலை, எப்பட எல்லைபோவற்றிலும் ஆகபோயம் பரவி விரிந்து இருந்தபோலும் அதல்
இருக்கும் மபபோருட்களின் குணத்தபோல் பபோதக்கப்படுவது இல்தலைபயபோ, அபதபபபோலை ஞபோனி உபபோதகளுடைன் இருந்தபோலும்
அதவகளின் குணத் தன்தமகளைபோல் அவன் சிறிதும் பபோதக்கப்படுவதல்தலை.
பஞ்ச பூதங்களில் ஒன்றபோன ஆகபோயத்தபலை, மற்ற நபோன்கு பூதங்களைபோன மண், நீர், மநருப்பு, வபோயு இருந்தபோலும் எப்பட
ஆகபோயம் பபோதக்கப்படுவது இல்தலைபயபோ, அபதபபபோலை ஞபோனியும் உபபோதகள் இருந்தபோலும் அதவகளைபோல் பபோதக்கப்படுவது
இல்தலை.
அவனுக்கு உபபோதகள் இருப்பதுபபபோலை நமக்குத் மதரிகிறது என்பதுதபோன் மவளிபய புலைப்படைபோத ஓர் உண்தம.
உபபோதகள் இன்று ஞபோனிக்கு இருப்பதுபபபோலைத் பதபோன்றினபோலும் அதவ நபோதளை தனமும் இருக்கும் என்றும் மசபோல்லை
முடயபோது.
ஒபரயடயபோக ஞபோனிக்கு எப்பபபோதுபம உபபோதகள் இல்லைபோமலும் பபபோகலைபோம். அப்பட இருந்தபோல் அவன் கபோற்று எங்கும் பரவி,
விரிந்து இருப்பதுபபபோலை எந்த இடைத்தலும் நில்லைபோமல் அதலைந்து மகபோண்டருப்பபோன்.
அததனபய “சித்தம் பபபோக்கு, சிவம் பபபோக்கு” என்று மசபோல்வபோர்கள்.
அதபோவது அந்த நிமிடைத்தல் அவர்களுக்கு என்ன பதபோன்றுகிறபதபோ அதன்பட நடைப்பபோர்கள் என்பதுதபோன் அதல் நபோம்
கபோணபவண்டயது.
குண விபசஷங்கள் ஏதும் அவனுக்கு அப்பபபோது மவளிப்பதடையபோகவும் இல்லைபோதபடயபோல் அவனது மசய்தகயும் புரியபோத
புதரபோக இருக்கும்.
கிட்டைத்தட்டை அவனது மசய்தககள் ஒரு தபத்தயக்கபோரனுதடையது பபபோலைபவ இருக்கும்.
ஆனபோனப்பட்டை சிவமபருமபோதனபய “பித்தபோ” என்று விளிக்கும்பபபோது ஞபோனிகள் மட்டும் பவறு எவ்வபோறு இருக்கலைபோம் என்று
எதர்பபோர்க்க முடயும்?
ஞபோனிக்கு பிரபோரப்தம் எனச் மசபோல்லைப்படும் ஊழ்விதன மீதம் உள்ளைதபோல் மட்டுபம அவன் உடைல் எடுத்து வந்தருக்கிறபோன்
என்று அவதனப் பபோர்ப்பவர்க்குக் கபோரணம் மசபோல்லைப்படும்.
அதனபோல், நம்தமப் மபபோருத்தவதர, நபோம் ஞபோனிதயப் பபோர்க்கும் மகபோடுப்பிதன நமக்கு இருக்கிறது என்று மசபோல்லிக்
மகபோள்ளைலைபோம்.
ஆனபோல் ஞபோனிதயப் மபபோருத்தவதர பிரபோரப்தம் மட்டும் அல்லை, சஞ்சிதம், ஆகபோமியம் என்று மசபோல்லைப்படும் மூவிதனயும்
அவதன ஒட்டைபோது.
இததனபய ரமணர் “மூன்று மதனவியுள்ளை ஒருவன் இறந்துவிட்டைபோல், பர்த்தபோ பபபோன மூவருபம தகம்தம
அதடைவதுபபபோலை, கர்த்தபோ பபபோன ஞபோனிக்கு மூவிதனயும் கழேன்றுவிடும்” என்பபோர்.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 48

53. उपपाभधभवलयपाभद्विष्णणौ भनभवर्म शपेषनां भवशपेन्ममभनलः|

जलपे जलनां भवयद्व्यपोभमन तपेजस्तपेजभस वपा यथपा ||

உபபோதவிலையபோத்விஷ்மணளை நிர்விபஷஷம் விபஷபோன்முனிஹி |

ஜபலை ஜலைம் வியத்வ்பயபோமின் பதஜஸ்பதஜஸி வபோ யதபோ ||

உபபோத நபோசத்தபோல் உறுவபோன் முனிவன்

உபபோதயில் விஷ்ணுவின் உள்பளை – அபபதபம
பதபோயத்தல் பதபோயமும் தூவிண்ணிபலை விண்ணும்
தயில் தயும் பபபோலைத் பதர்

(நீரில் நீரும், தூய்தமயபோன ஆகபோயத்தல் ஆகபோயமும், தயில் தயும் கலைப்பது பபபோலை, தூலைமபோகிய உடைல் நீங்கும்பபபோது,
மீதமுள்ளை நுண்ணியதபோன மனம், புத்த இதவகளும் நீங்கி ஞபோனியபோனவன் உபபோதயற்ற, எங்கும் நிதறந்த பிரம்மத்தல்
கலைந்து இரண்டைற்ற நிதலைதய அதடைவபோன்.)

முந்ததய ஸ்பலைபோகங்களில் விவரிக்கப்பட்டை ஒரு ஜீவன்முக்தன் விபதக முக்தன் ஆகும்பபபோது நடைப்பது பற்றி இங்கு
மசபோல்லைப்பட்டருக்கிறது.

ஒரு சபோதகன் ஆன்ம ஞபோனம் மபற்று ஜீவன்முக்தன் ஆகும்பபபோது, பரமபோத்மபோவிலிருந்து அவதன அதுவதர பிரித்து அறியக்
கபோரணமபோயிருந்த அவனுதடைய அவித்ததயபோன கபோரண சரீரம் நபோசமதடைகிறது.

அவனுக்கு இவ்வுலைகில் இருக்கும் பிரபோரப்தம் எனும் ஊழ் இருக்கும் வதர, மற்றவர்கதளைப் மபபோருத்தவதர தூலைமபோகிய
அவனது உடைலும், நுண்ணியதபோன அவனது மனமும், புத்தயும் எல்பலைபோருக்கும் இருப்பது பபபோலைபவ இயங்குகிறது.

ஆனபோல் அவனது உடைல் மரிக்கும்பபபோது (விபதகம் அதடையும்பபபோது) அந்தத் தூலைம் மட்டுமன்றி, நுண்ணிய சரீரங்களும்
நபோசமதடைகின்றனஎன்று நமது சபோத்தரங்கள் கூறுகின்றன.

ஆக அவித்ததயபோன அஞ்ஞபோனம் அழிவதுதபோன் முக்கியபம தவிர, மற்ற சரீரங்கள் இருப்பதும் இல்லைபோததும் ஒரு
மபபோருட்டைல்லை.

அப்பட ஞபோனம் அதடைந்தவர்கள் உலைகில் சஞ்சரித்து வருவது, மற்றவர்கள் ஞபோனம் மபறுவதற்கு கிதடைத்துள்ளை ஒரு நல்லை
வபோய்ப்பப.

அப்பட விபதக முக்தயின் பபபோது நடைப்பதத இங்கு மூன்று உவதமகதளைக் கூறி விளைக்குகிறபோர்.

ஒரு குடைத்தல் நீர் இருக்கிறது, அதத ஒரு குவதளையில் மமபோண்டு எடுக்கிபறபோம் என்று தவத்துக் மகபோள்ளுங்கள். அப்பபபோது
குடைத்து நீரும், குவதளை நீரும் அதவ இருக்கும் இடைத்தபோல் பவறு பவறபோக குறிப்பிடைப்படுகின்றன.
அந்த இரண்தடையும் ஒன்றபோகக் கலைந்தபோல் அதவ இரண்தடையும் எப்பட வித்தயபோசப்படுத்த முடயும்?

அபதபபபோலை ஒரு கபோலி குடைத்தலும் ஆகபோயம் இருக்கிறது, மவளிபயயும் ஆகபோயம் இருக்கிறது. அப்பபபோது குடைத்தன் உள்பளை
மவளிபய என்று ஆகபோயத்ததப் பிரித்துச் மசபோல்லை முடயும்.

குடைத்தத உதடைத்து விட்டைபோல் உள்பளை இருந்த ஆகபோயம் மவளிபய கலைந்துவிட்டைது என்றபோ மசபோல்வது?

அது பபபோன்பற எரியும் அக்னிப் பிழேம்பிலிருந்து ஒரு கனதலை எடுத்தபோல் அதவ இரண்தடையும் மவவ்பவறபோகக்
குறிப்பிடுபவபோம்.

மறுபடயும் அந்தக் கனதலை எடுத்த இடைத்தபலைபய பபபோட்டுவிட்டைபோல் அதவ இரண்தடையும் எப்பட வித்தயபோசப்படுத்தச்
மசபோல்லை முடயும்?

அப்படயபோக பரம்மபபோருதளையும், சீவதனயும் பிரித்து தவத்த உபபோதகள் நீங்கியதும், சீவன் எங்கும் பரவி விரிந்துள்ளை
பரமனிடைம் கலைந்து ஒன்றபோகிவிடுகிறபோன் என்று மசபோல்லைப்படுகிறது.

இததயும் நபோம் பயபோசித்துப் பபோர்த்பதபோமபோனபோல், உண்தம பவறபோக இருப்பது நமக்கு விளைங்கும்.

குடைம் இருப்பதபோல் ஆகபோயம் பிளைவுபட்டைது பபபோலைத் பதபோன்றுவது நமது பிரதமபய.

குடைத்துக்குள் இருந்த ஆகபோயம்தபோன், குடைம் இருந்தபபபோதும் இல்லைபோதபபபோதும் எப்பபபோதும் அங்பகபய இருந்தருக்கிறது.

ஆகபோயம் அப்பட பிளைவுபடைபோது இருப்பது பபபோலை, பரம்மபபோருள் என்றும் சீவன் என்றும் மவவ்பவறபோகத் பதபோன்றுவதும்
இதடையில் வந்த உபபோதகளைபோல் வந்துள்ளை ஒரு பிரதமபய.

அதனபோபலைபய உபபோதகள் நீங்கியதும் சீவன் தபோன் பரம்மபபோருள் அன்றி பவறில்தலை என்பதத உணர்வபத முக்த, அல்லைது
அதுவதர அவதனப் பிடத்து ஆட்டக்மகபோண்டருந்த பிரதமயிலிருந்து விடுததலை, எனப்படுகிறது.

அது உயிர் உள்ளைபபபோபத நடைந்தபோல் அவன் ஜீவன் முக்தன் எனப்படுகிறபோன்.

அப்படயும் அவனது முன்விதனப் பயனபோல் ஸ்தூலை மற்றும் சூக்ஷ்ம உடைல்கள் இயங்கிக் மகபோண்டருந்தபோல், அவனது உயிர்
பிரியும்பபபோது அதவகளும் மதறகின்றன.

அப்பபபோது தனிபய இருந்தது பபபோலைக் கபோணப்பட்டை சீவன் எல்லைபோ உடைல்கதளையும் இழேந்ததபோல், பரம்மபபோருளில் ஒன்றபோகி
இழேந்தது பபபோலை இருந்த நிதலையிலிருந்து மீள்கிறபோன். அதனபோபலைபய அததன பயபோகம் என்றும் மசபோல்கின்றனர்.

54. यललपाभपान्नपापरपो लपाभपो यत्समखिपान्नपापरनां समखिमम |

म त्यवधपारयपेतलः ||
यज्जपानपान्नपापरनां जपाननां तदरह्मपे

யல்லைபோபபோன்னபோபபரபோ லைபோபபபோ யத்சுகபோன்னபோபரம் சுகம் |

யஜ்ஞபோனபோன்னபோபரம் ஞபோனம் தத்ப்ரஹ்பமத்யவதபோரபயத் ||
எவ்வதடைவில் பிறிபததும் அதடைதற்கின்பறபோ
எவ்வன்பினில் பிறிது இன்பு இன்பறபோ – எவ்வறிவு
தன்னில் பிரிதறிவுதபோன் இன்றபோபமபோ அது
தன்தனப் பிரமமமனச் சபோர் - ஸ்ரீ ரமணர்

(எதத அதடைந்தபின் பவறு எததயும் அதடைய பவண்டயது இல்தலைபயபோ, எந்த இன்பத்தத விடை பவறு உயர்ந்த இன்பம்
இல்தலைபயபோ, எந்த அறிதவக் கபோட்டலும் சிறந்தது எனப்படும் பவறு உயர்ந்த அறிவு இல்தலைபயபோ, அந்தப் மபபோருள்தபோன்
பிரம்மம் என்று உறுதயுடைன் அதடைவபோய்.)

இதற்கு முந்ததய ஸ்பலைபோகங்களில் ஜீவன் முக்தனின் லைகணங்கள் விவரிக்கப்பட்டைன.

இனி வரும் ஸ்பலைபோகங்களில் பிரம்ம மசபோரூபத்தன் லைகணங்களும், அதனபோல் வரும் ஆனந்த நிதலையும் விளைக்கப்படும்.

முன்பு பவமறபோரு சமயத்தல் நபோம் பபோர்த்தது பபபோலை, இங்கும் பநர்மதறயபோய் இல்லைபோது எதர்மதறயில் விளைக்கங்கள்
வருகின்றன.

அதற்குக் கபோரணம் நம் வபோழ்க்தகயில் சபோதபோரணமபோக நமக்கு வரும் அனுபவங்கபளை.

தனப்பட நடைக்கும் நமது மசயல்கதளைக் கூர்ந்து கவனித்பதபோமபோனபோல் அது புரியும்.

நபோம் எப்பபபோதுபம இருப்பதத தவத்துக்மகபோண்டு மகிழ்வுடைன் இருப்பதல்தலை. அதற்கும் பமல் ஏதபோவது கிதடைத்தபோல்,
அதனபோல் பமலும் இன்பம் மபறலைபோபமபோ என்றபடதபோன் நமது மசயல்கள் அதமகின்றன.

அதனபோல் நமக்கு இறுத நிதலை என்ற ஒன்தற விளைக்கும் பபபோது, அது ஒன்றுதபோன் இறுத, அதற்கு பமல் மபறுவதற்கு
ஒன்றுமில்தலை என்று மசபோல்லித்தபோபன முடக்க முடயும்.

அதனபோபலைபய இங்கு மசபோல்லைப்பட்டருக்கும் எல்லைபோபம அப்பட எதர்மதற விளைக்கங்கள் மகபோண்டு

மசபோல்லைப்பட்டருக்கின்றன.

“பழேகிப் பபபோனபோல் எல்லைபோம் புளிக்கும்” என்ற மசபோல் வழேக்கு ஒன்று உண்டு.

அதன்பட எது நம்மிடைம் இருக்கிறபதபோ அதத நபோம் மிகவும் மபபோருட்படுத்துவது இல்தலை என்றபோகிறது.

உலைகியல் நியதப்பட எதத எடுத்துக்மகபோண்டைபோலும் நிதலைதம அப்படத்தபோன் ஆகிவிடுகிறது.

இன்று ஒன்று கிதடைத்து விட்டைபோல், நபோதளை அததயும் விடை சிறப்பபோனது எது என்றுதபோன் நபோம் பதடுகிபறபோம், அல்லைது
உருவபோக்க முயற்சிக்கிபறபோம். அதனபோல் எததயும் அததவிடைச் சிறந்தது ஒன்று இருக்க பவண்டும் என்ற மனநிதலைக்குத்
தள்ளைப்பட்டருக்கிபறபோம்.

அப்பட இருந்தும் மிகவும் சிறப்பபோன ஒன்று நம்மிடைம் சதபோ சர்வ கபோலைமும் இருப்பதத அறியபோமல் இருப்பதுவும் நமது
ததலையபோய குணங்களில் ஒன்பற.
அதனபோல் எவரபோவது நம்மிடைம் இருக்கும் சிறப்பபோனததக் குறிப்பிட்டுச் மசபோன்னபோல், அததயும் விடை சிறப்பபோனது ஒன்று
இருக்கலைபோபமபோ என்ற சந்பதகம் நமக்கு வரத்தபோன் மசய்யும்.

ஒருவனின் மவளியுலைகப் பபோர்தவயில் மதன்படும் எல்லைபோபம இந்த நியதயபோல்தபோன் கட்டுப்பட்டு இருக்கிறது.

மனிதர்களில் பலைருக்குபம ஒன்று கிதடைத்து விட்டைதபோல் வரும் மகிழ்ச்சிதய, அது கிதடைக்கப் பபபோகிறது என்ற எண்ணபம
கூடை தந்துவிடும்.

அதபோவது தூலைத்தத விடை அதன் மதபோடைர்பபோன நுண்ணிய அறிபவ நபோம் வதலைபபபோட்டுத் பதடும் மகிழ்ச்சிதயக் மகபோடுக்கிறது
என்றுதபோன் அததப் புரிந்துமகபோள்ளை பவண்டும்.

முதலில் வபோழ்வதற்கு உண்டைபோன மபபோருட்கதளையும், அதவகதளைப் மபற்றுத் தரும் மசல்வத்ததயும், பின்பு அதவ பமலும்
கிதடைப்பதற்கபோன வழிமுதறகதளையும் பதடுபவபோம்.

அதவ எல்லைபோபம கிதடைத்ததும் அதவகதளைப் பபோதுகபோக்கும் அறிதவயும் பதடுபவபோம்.

இப்படயபோக தூலைத்தலிருந்து நுண்ணிய மபபோருட்களில் கவனம் மசன்று மகபோண்டருப்பபத நமது வபோழ்க்தகமுதற

என்றபோகிவிட்டைது.

இறுதயில் எதுவும் மபறக்கூடய அறிவிதனத் பதடுபவபோம்.

அத்ததகய அறிவிலும் சிறந்த அறிவு எது என்பதும் நபோம் பதடக்மகபோண்டருக்கும் நமது பழேக்கங்களில் ஒன்றுதபோன். ஆனபோல்
அததப் புரிந்து மகபோள்ளைபோது உலைகியல் மபபோருட்களும், இன்பங்களும்தபோன் வபோழ்க்தகயின் குறிக்பகபோள் என்று பலைரும்
அத்துடைன் நின்று விடுகின்றனர்.

அப்பட இல்லைபோத சிலைருக்கு அவர்களின் அறிதவப் பற்றிய பதடைல் தவிரமபோகும் பபபோதுதபோன் ஞபோன பவட்தக
மதபோடைங்குகிறது.

அந்த நிதலைக்கு வந்துள்ளை ஒருவனுக்கு ஆன்மபோ பற்றிச் மசபோல்லி, அதத மவளிபய பதடை முடயபோது, உண்முகப் பபோர்தவயபோல்
மட்டுபம அறியமுடயும் என்று மசபோல்லி அதன் தன்தமகதளைப் பற்றி குரு விளைக்கும் பபபோது அதன் மகிதமதய இவ்வபோறு
உணர்த்துகிறபோர்.

“நீ எப்பபபோதும் ஒன்தறத் பதட அதலைந்து மகபோண்டருக்கிறபோய். அது உன்னிடைபம உள்ளைது. அததத் பதட நீ அதத
அதடைந்துவிட்டைபோல், அதனிலும் சிறப்பபோனது என்று எதுவும் கிதடையபோது.

அத்ததகய உன்னதமபோன ஒன்று உனக்குக் கிதடைத்துவிட்டைபோல், இனி நீ மவளிபய பதட அதலையும் பவதலைபய உனக்கு
இல்தலை.

நீ அப்பட அதலைந்ததன் பநபோக்கபம அதனபோல் உனக்கு கிதடைக்கும் இன்பபம, இதுவதர நீ மபற்றமதல்லைபோம் சிறிது
இன்பத்ததக் மகபோடுத்து அப்புறம் துன்பத்ததக் மகபோடுத்தது, அல்லைது அந்த இன்பபம கபோலைப்பபபோக்கில் இல்லைபோது பபபோயிற்று.

ஆனபோல் நீ பதடக்மகபோண்டருக்கும் இது மட்டும் உனக்குக் கிதடைத்துவிட்டைபோல் உனக்கு எப்பபபோதும் ஆனந்தபம கிட்டும்.
அதனபோல் உனக்கு சலிப்பு ஏற்படைபோது, அதற்கும் பமலைபோன ஆனந்தம் தரும் மபபோருள் என்று உலைகில் பவறு எதுவுபம
கிதடையபோது”

என்மறல்லைபோம் மசபோல்லி குரு வழி கபோட்டுததலைத் மதபோடைங்குவபோர்.

அந்த வழிகபோட்டுதல் பட மசல்லும் ஒருவன்

“இறுதயில் எதத அதடைந்தபோல் அது ஆனந்தம் மட்டுமன்றி, அதுபவ அறிவின் ஊற்றபோய்த் தகழ்ந்து, அதற்கும் பமபலை
மபறுவதற்கு ஒன்றுமில்தலை என்று கபோட்டுபமபோ அததன அதடைவபோன்.

அதுபவ பிரம்மம், அதத நீ உறுதயபோக அதடைவபோய்” என்று குருவபோக சங்கரர் இங்கு மசபோல்கிறபோர்.

மதபோடைரும்...
 பகுத - 49

55. यदम दकष्ट्वपा नपापरनां दकश्यनां यदम भक्षूत्वपा न पमनभर्मवलः |

म त्यवधपारयपेतलः ||
यज्जपात्वपा नपापरनां जपेयनां तदरह्मपे
யத்த்ருஷ்ட்வபோ நபோபரம் த்ருஷ்யம் யத்பூத்வபோ ந புனர்பவஹ |
யஜ்ஞபோத்வபோ நபோபரம் பஞயம் தத்ப்ரஹ்பமத்யவதபோரபயத் ||

எதுகபோணக் கபோண்டைற்கு எதுவுபம இன்பறபோ

எதுவபோன பின் சன்மமின்பறபோ – எதுவறிந்த
பின் அறியத்தக்க பிறிபதபோர் மபபோருள் இன்பறபோ
அன்னதுதபோன் பிரமமபோம்.
- ஸ்ரீ ரமணர்
(எததத் தனது உண்தமயபோன உருவமபோகக் கண்டைவனுக்கு அதன் பின் கபோண்பதற்கு என்று பவறு எதுவுபம இல்தலைபயபோ,
எந்த உருவமபோகபவ தபோன் ஆகிவிட்டைபோல் அதன் பின் பிறவி எனும் சம்சபோர பந்தம் ஒருவனுக்கு இல்தலைபயபோ, எததத்
மதரிந்துமகபோண்டைபோல் அதற்கும் பமல் மதரிவதற்கு என்று ஒரு மபபோருளும் இல்தலைபயபோ, அதுதபோன் பிரம்மம் என்பது.)
மதலையுச்சில் உள்ளை ஊற்றிலிருந்து மபருகி வரும் நீர், அது ஓட வரும் வழியில் பசரும் மற்ற நீபரபோதடைகளுடைன் கலைந்து ஓர்
ஆறபோகப் மபருகி, இறுதயில் கடைபலைபோடு கலைக்கிறது.
அதன் பின் அந்த நீருக்கு எப்பட தனியபோக ஓர் அதடையபோளைம் கிதடையபோபதபோ, அபத பபபோன்று ஆத்ம சபோதகன் இறுதயில் ஆத்ம
சபோட்சபோத்கபோரம் அதடைந்தபின் அவனுக்கு இருப்பது எல்லைபோபம இருக்கும் ஒன்பறயபோன ஆன்மபோதபோன்.
அவன் பபோர்ப்பமதல்லைபோம் அந்த ஆன்மக் கடைலின் அம்சங்கள் தபோன்.
சரி, பவறு ஏபதனும் இருக்கிறதபோ என்று எததயபோவது பகட்டு அறியலைபோம் என்றபோல், அங்கு பவறு என்ற ஒன்று இருந்தபோல்
தபோபன பகட்கபவபோ, அறியபவபோ முடயும்?
அதுவும் முடயபோது என்றபோல் தன் மனம், புத்த இதவகள் மூலைம் கற்பதன மசய்து எததயபோவது உருவபோக்கலைபோம் என்றபோல்,
அங்கு அத்ததகய உபபோதகள் இருந்தபோல்தபோபன எதுவும் மசய்ய முடயும்?
அந்த நிதலை அதடைந்தவன் இருக்கும் நிதலைதபோன் பிரம்மம் என்று மசபோல்லைப்படுகிறது.

இதுதபோன் முடவில் அதடையப்பபபோவது என்றபோல் அதத ஏன் இப்பபபோபத நபோம் அதடைந்துவிட்டைதபோக பபோவதன
மசய்துமகபோள்ளைக் கூடைபோது என்ற எண்ணத்தல்தபோன், சபோதகதன “ஆன்மபோ ஒன்பற இருப்பது” என்ற பபோவதனயில் இருக்கச்
மசபோல்லி, அங்கு பகட்பதற்கு ஒன்றுமில்தலை, அனுபவித்துப் பபோர்ப்பதற்குத்தபோன் இருக்கிறது என்று
மசபோல்லியிருக்கிறபோர்கபளைபோ?
எததப் பற்றியும் பகள்வி பகட்கும் மபனபோ பபோவம் உலைகியலுக்குத் பததவயபோக இருக்கலைபோம்.
ஏமனன்றபோல் உலைகம் என்று வந்துவிட்டைபோபலை “நபோன்-நீ”யும், பகுத்தறிதலும் வந்து விடுகிறபத!
அதற்குக் பகள்விகள் பததவப்படுகின்றன.
ஏற்றத்தபோழ்வுகள் உள்ளை இந்த உலைகிலும் தரபோதரம் பபோர்த்துத்தபோன் பகள்விகளும் பகட்க முடகிறது.
ஏமனன்றபோல் அங்கு பதலும் கிதடைக்கலைபோம், அட உததயும் கிதடைக்கலைபோம் அல்லைவபோ?
அது தவிர பபோரமபோர்த்தகமபோகபவ பபோர்த்தபோலும், முடவில் அதடைவது என்றும் ஒன்றில்தலை, அது ஒன்றுதபோன் எப்பபபோதும்
இருப்பது என்றும், அதற்குத் மதபோடைக்கம் என்று எதுவும் கிதடையபோது என்பததயும் அனுபவிப்பவர்தபோபன சபோதகனுக்கு வழி
கபோட்டும் குரு.
அவர் மசபோல்வதற்கு பமல் ஒன்றுமில்தலை என்று நம்பும் சபோதகனுக்கு கூடய விதரவில் எல்லைபோம் மதரியவரும்.
ஆனபோல் இந்த பநரபோன, எளிதமயபோன வழி தவறி பலைப்பலை தத்துவங்கதளையும், அதவ தரும் புத்தகங்கதளையும் அறிந்த
கற்பறபோருக்கு அதவயதனத்ததயும் நீக்குவது என்பதுவும் இன்னுமமபோரு ததடைதய விலைக்குவதபோக அதமகிறது.
அதனபோபலைபய ரமணர் மசபோல்வபோர்:
“கற்றும் அடைங்கபோரில் கல்லைபோதபோபர உய்ந்தபோர்”.
அதன்பட பகள்விகள் பகட்கும்பபபோதும் ஒரு தன்னடைக்கம் பவண்டும் என்றபோகிறது.
இல்தலைபயல் பகள்விகள் பகட்பவர் தனக்குத் மதரிந்ததத மவளிபய கபோட்டக்மகபோள்ளும் வதகயில் அதமந்துவிடும்.
நபோம் கபோணும்பபபோது பலை வதகயபோன மபபோருட்களும், அதவகளின் குணங்களும் மதரிவதபோல் நமது நிதலைக்கு ஏற்ப
அத்ததகய மபபோருட்கபளைபோடு ஓர் உறதவ ஏற்படுத்தக்மகபோண்டு அதனபோல் இன்பபமபோ, துன்பபமபோ அதடைவதுதபோன் உலைகில்
உள்ளை எவரும் வபோழும் முதற.
ஆனபோல் மகிழ்ச்சிபயபோடு இருப்பதுதபோன் எவருக்கும் விருப்பமபோனது என்பதத நன்கு உணர்ந்த சபோதகன், குரு கபோட்டய
வழியில் மசன்று எப்பபபோதும் மகிழ்ச்சிபயபோடு இருப்பததத் தன்னுள் உணர்ந்தபின் அதற்கு பமல் மதரிவதற்கு ஒன்றுமில்தலை
என்பதல் மதளிவு மபறுகிறபோன்.
அது மட்டும் அல்லைபோது, அறியபோதருந்பதன் என்று இருந்த தனது முந்ததய நிதலையிலும் இப்பபபோது இருப்பது பபபோலை தபோன்
எப்பபபோதும் அப்படபய இருந்தததயும் உணர்கிறபோன்.
அதற்கும் பமல் தபோன் அதடைவதற்கு பவறு என்று ஒன்றுமில்தலை என்று மதளிந்து, அந்த நிதலையிலிருந்து சிறிதும் வழுவபோது
நிற்பவதன பிரம்மத்தத உணர்ந்த ஞபோனி என்பபோர்கள்.
அதற்கும் பமல் ஒன்றுமில்தலை என்பதபோல் அவன் மீண்டும் பிறந்து உழேலை பமலும் பிறவிகள் கிதடையபோது என்பதும் உறுத.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 50

56. भतयर्मगिध्क्षू वर्ध्वं धलः पक्षूणर्म सभचच्चिदपानदमद्वियनां |

अनन्तनां भनत्यमपेकनां यत्तदरह्मपे म त्यवधपारयपेत म ||
தர்யகூர்த்வம்தஹ பூர்ண சச்சிதபோனந்தமத்வயம் |
அனந்தம் நித்யபமகம் யத்தத்ப்ரஹ்பமத்யவதபோரபயத் ||

எதுகுறுக்கு பமல்கீழேபோம் எங்கும் நிதறவபோகும்

எது சச்சித்து இன்பு இரண்டைல்லை – எது அனந்தம்
நித்தமபோய் ஒன்றபோய் நிகழ்வது எதுவபோகும் அவ்
வத்து பிரமம் மத. - ஸ்ரீ ரமணர்
(எந்தப் மபபோருதளை குறுக்கபோகபவபோ, பமபலைபோ, கீபழேபோ எப்படப் பபோர்த்தபோலும் எங்கும் நிதறந்தருக்கிறபதபோ, எது சத்சிதபோனந்த
மசபோரூபமபோயும், இரண்டைற்றதபோகவும், எது முடவில்லைபோததபோயும், அழிவற்று எப்பபபோதும் உள்ளைதபோயும், எது தபோபன ஒன்றபோய்
இருந்து விளைங்குபமபோ, அந்தப் மபபோருதளைபய பிரம்மம் என்று உணர்வபோய்.)
உலைகில் உள்ளை பலைவிதமபோன மபபோருட்கதளை விளைக்குவதற்கு, நமக்கு நன்கு அறிமுகமபோன மபபோருட்களில் அததப் பபபோலை
உள்ளை பவறு எததயபோவது மசபோல்லிபயபோ, கபோட்டபயபோ அது அப்படப்பட்டைது என்பபோர்கள்.

நபோம் அதகம் பபோர்த்தரபோத வரிக்குததரதய விளைக்கிச் மசபோல்வதற்கு ஒரு குததரதயக் கபோட்ட அது முழுவதும் கருப்பு நிறமபோக
இருந்து அதன் பமல் மவள்தளை வரிகள் இருந்தபோல் எப்படயிருக்கும் என்று மசபோல்லைலைபோம்.

ஆனபோல் பிரம்மம் என்பது இப்படத்தபோன் இருக்கும் என்று விளைக்கிச் மசபோல்வதற்கு கபோட்டைக்கூடய மபபோருள் என்று உலைகில்
எதுவும் இல்தலை.
ஏமனன்றபோல் கபோண்பது அதுபவ என்பதபோல் கபோணும் அததபய எப்படக் கபோட்டுவது?
“அதுவபோக இரு அப்பபபோது மதரியும்” என்றுதபோபன மசபோல்லை முடயும்?
அப்படயபோக அதனத்துப் மபபோருளின் ஆதபோரமபோக இருக்கும் அதத முதலில் ஊகத்தனபோல் மட்டுபம அறிய முடயும்;
அல்லைது பபோவத்தனபோல் (Attitude) மட்டுபம இருக்க முடயும்.
பின்பு அதத உணர்ந்பத அறிய முடயும்.
தபோன் உடைல் என்ற அறியபோதமயில் உழேல்வதபோல், தன் கண்ணுக்கு முன் உள்ளைது மட்டுபம இருப்பதபோக மிகவும்
மவளிப்பதடையபோகத் மதரிகிறது.
அதனபோல் எவருபம தபோன் ஒருவனபோயும், முதலைபோவதபோகவும் இருப்பதத விட்டுவிட்டு தபோன் பபோர்க்கும் உலைகத்தத மட்டும்
எப்பபபோதும் இருப்பதபோகப் பபோர்க்கிறபோர்கள்.
அவர்களைது பபோர்தவதய சரி மசய்தபோல் மட்டுபம உள்ளைதத உள்ளைபட பபோர்க்க இயலும்.
ஆக பிரம்மத்ததக் கபோட்ட விளைக்குவதற்கு பவறு மபபோருள் இல்தலையபோதலைபோல், எந்தப் மபபோருதளை எடுத்துக்மகபோண்டைபோலும்
அதனுதடைய தனித் தன்தமதயக் மகபோடுக்கும் ஐந்து அம்சங்களைபோன
சத்து, சித்து, ஆனந்தம், நபோமம், ரூபம்
இதவகதளைக் மகபோண்டு பிரம்மம் விளைக்கப்படை பவண்டயிருக்கிறது.
இந்த ஐந்து அம்சங்களில் பிரம்மத்தற்கு முதல் மூன்றபோன சத்-சித்-ஆனந்தம் அம்சங்கள் மட்டுபம உண்டு.
அதற்கு மற்ற இரண்டு அம்சங்களைபோன நபோமமும், ரூபமும் கிதடையபோது.
உலைகில் கபோணப்படும் எல்லைபோ மபபோருட்களுக்கும் நபோமமும், ரூபமும் உண்டு.
அதவகள் எவற்றிற்குபம பிரத்தபயகமபோக முதல் மூன்று அம்சங்கள் கிதடையபோது.
அந்தப் மபபோருட்கள் இருப்பது (சத்) பபபோலைவும், அதவகதளை அறியமுடயும் அல்லைது அதவகளுக்கு அறிவு (சித்) உண்டு
என்பது பபபோலைவும், அதவ ஆனந்தம் தருகிறது என்பது பபபோலைவும் கபோணப்படுவது அதவகளுடைன் பிரம்மம் பசர்வதபோல்
தபோன்.
அப்பட பிரம்மத்தன் பசர்க்தக இருப்பதபோல் மட்டுபம அதவ உணரப்படுகின்றன.
அப்பட இல்லைபோது பபபோனபோல் அதவ மபோதய எனப்படும்.
அதனபோல் உலைகம் இருக்கிறதபோ என்றபோல், பிரம்மத்தன் பசர்க்தகயபோல் இருக்கிறது என்றும் பிரம்மம் இல்லைபோத உலைகம் மபோதய
என்றும் மசபோல்லைப்படும்.
அதனபோல்தபோன் உலைகம் மதரியபோத நமது ஆழ்ந்த உறக்கத்தலும் அந்தப் பிரம்மமபோக நபோம் இருக்கிபறபோம்.
ஆனபோல் நமது அவித்ததயபோகிய அஞ்ஞபோனத்தபோல் நபோம் அததஉணர்வதல்தலை.
அப்பட நபோம் உணரபோவிட்டைபோலும் அதன் தன்தமகளைபோல் அது தபோன் இருப்பததயும், அறிவபோகவும் ஆனந்தமபோகவும் உள்ளைதத
நம்தம “ஆனந்தமபோகத் தூங்கிபனபோம்” என்று அப்பபபோது உணர்ந்தததப் பின்பும் மசபோல்லைதவக்கிறது.
உறக்கத்தபோல் நபோம் மபறும் அந்த ஆனந்த நிதலை கூடை அவ்வப்பபபோது நமக்கு கிதடைக்கபோது பபபோனபோல் நம் கத அபதபோகத தபோன்.
ஆனபோல் அதத நபோம் ஒரு மபபோருட்டைபோகக் கூடை மதக்கபோது, நனவு உலைகம் ஒன்தறபய மபரிதபோக மதத்து, பமலும் பமலும்
அததப் பிடத்துக்மகபோண்டு அதல் ஆழ்ந்து மூழ்கிப் பபபோகிபறபோம்.
அந்தப் பிரம்மமபோகிய ஒன்று இல்லைபோது பபபோனபோல் எதுவும் இல்தலை என்பதபோல் நபோமும் இல்தலை என்றுதபோபன ஆகிறது.

உடைல் என்பது உலைகத்தல் உலைவுவதபோல் அதற்கும் மற்றப் மபபோருட்கதளைப் பபபோலைபவ பிந்ததய இரண்டு அம்சங்கள்தபோன்
உண்டு.
அத்துடைன் பிரம்மம் பசர்வதபோல்தபோன் நபோம் நபோமபோக இருக்கிபறபோம்.
அந்த பிரம்மம் ஒன்று மட்டும்தபோன் தபோபன தபோனபோக இருக்க முடயும்.
அதத விடுத்து இரண்டைபோவது என்பது கிதடையபோது.
அது எப்பபபோதும் இருந்தபோக பவண்டும் என்பதபோல் அது அழிவற்றது.
அது ஒன்பற அதனத்துக்கும் அறிதவயும், ஆனந்தத்ததயும் மகபோடுப்பதபோல் அதுபவ அறிவபோயும், ஆனந்தமபோயும்
இருக்கிறது.
அதனபோல் அதுபவ சத்சிதபோனந்தம் எனப்படுகிறது.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 51

57. अतद्व्यपावकभतरूपपेण वपेदपान्तक्षैलर्मक्ष्यतपेs द्वियमम |

म त्यवधपारयपेत म ||
अखिण्डपानन्दमपेकनां यत्तदरह्मपे
அதத்வ்யபோவ்ருத்தரூபபண பவதபோந்ததர்லைக்ஷ்யபதத்வயம் |
அகண்டைபோனந்தபமகம் யத்தத்ப்ரஹ்பமத்யவதபோரபயத் ||

ஏது அழிவில்லைபோதது எதத அன்மறன்று அன்மறன்பற

பவத முடவு விளைக்கிடும் – யபோமதபோன்று
அகண்டை இன்பபோகி அமரும் அது தபோபன
தகழும் பிரமம் மதளி - ஸ்ரீ ரமணர்
(பவதங்களின் முடவில் உள்ளை உபநிஷத்துகள், இருப்பது பபபோலைத் மதரிவததமயல்லைபோம் இதுவல்லை, இதுவல்லை என்று
மறுதலித்து எதத விளைக்குகின்றனபவபோ, எது அழிவில்லைபோததபோயும், இதடைவிடைபோத இன்பம் தருவதபோயும், எப்பபபோதும் ஒன்றபோய்
இருப்பதபோகுபமபோ அது தபோபன பிரம்ம மசபோரூபமபோய் விளைங்கும் என்று மதளிவபோய்.)
பவதங்களின் மதபோடைக்க பபோகத்தத கர்மகபோண்டைம் என்றும், அதன் இறுதப் பகுதயபோன உபநிஷத்தத ஞபோன கபோண்டைம் என்றும்
மசபோல்லைப்படுவது உண்டு.
ஞபோனம் என்பது அறிவு சம்பந்தம் மகபோண்டைது.
ஆனபோல் இங்கு கூறப்படும் அறிபவபோ அறியும் தனக்கு மவளிபய உள்ளை மபபோருட்கதளைப் பற்றிய அறிவு அல்லை.
இது தன்தனப் பற்றிய அறிபவ. தன்தனப் பற்றித் தபோபன அறியும் அறிவு இது என்பதபோல் அறியும் அறிவு என்று ஒன்றும்,
அறியப்படும் அறிவு என்று மற்மறபோன்றும் இருப்பதற்கு அங்கு இரு அறிவுகள் இல்தலை.
அதனபோல் அதத இப்படப்பட்டைது, அப்படப்பட்டைது என்று விளைக்க முடயபோது. அதத விளைக்குவதற்கு ஒபர வழி சபோதகன்
அறிந்துள்ளை அதனத்ததயும் மசபோல்லி, இதுவல்லை அதுவல்லை என்றுதபோன் விளைக்க முடயும்.
உடைலைபோலும், உள்ளைத்தபோலும் கபோண்பது அதனத்ததயும் அதவ தபோனல்லை என்று விட்டுவிடைச் மசபோல்லி, அதவகள்
கபோணப்படுவதபோல் அதவகதளைக் கபோண்பவன் யபோர் எனும் கருத்தல் சபோதகன் “தபோன் யபோர்” என்பதத அலைச பவண்டும்.
அது எப்பட முடயும் என்று பகட்டைபோல், ஆரம்பத்தல் அததத் தன் உடைலிலும் நுண்ணியதபோன மனம், புத்த பபபோன்ற நம்
கருவிகதளை தவத்துக்மகபோண்டுதபோன் விசபோரத்ததத் மதபோடைங்க முடயும்.
“நபோன் யபோர்?”
என்ற அந்தக் பகள்வியும் ஓர் எண்ணபமயபோதலைபோல், அது பகட்கப்படும்பபபோது இயங்குவது மனம்தபோன்.
அததன அலைசி அதற்கு விதடை கபோணத் துடப்பது நமது புத்ததபோன்.
மனம், புத்த இவ்விரண்டும் தூலை, நுண்ணிய, கபோரண என்று பலை மபபோருட்கதளை ஒவ்மவபோன்றபோகப் பற்றிக்மகபோண்டு நம்
பகள்விக்கு விதடை பதடை முயற்சிக்கும்.
அப்படத் மதரியவரும் மபபோருட்கள் எல்லைபோம் நம்மிலும் பவறு என்பதபோல் அதவ நபோம் அல்லை என்ற முடவுக்கு வருபவபோம்.
இறுதயில் பகட்கும் மனமும், விதடை கபோண முயலும் புத்தயும் நம் கருவிகளைபோக இருப்பதபோல் அதவகளும் நபோம் அல்லை என்ற
ஒரு மதளிவும் பிறக்கும்.
அதன் பின் அத்ததகய கருவிகளும் தபோனபோக இயங்குவதல்தலை, ஆனபோலும் அதவ இயங்கின என்பதபோலும், பகட்பவன்
இன்னும் இருக்கிறபோன் என்ற நிதலை உணரப்படும்.
மனம், புத்த இதவகளின் எல்தலை உணரப்படும்பபபோது அதவகள் தபோபன அடைங்கி, இருக்கும் ஒன்பறயபோன பிரம்மம் தபோபன
விளைங்கும்.
மனம், புத்த இதவகளுக்கும் அப்பபோல் உள்ளைது “நபோன்” என்னும் இறுதத் மதளிவபோன பிரம்மமபோய் இருப்பததபய
சச்சிதபோனந்த நிதலை என்பபோர்கள்.
அது இருப்பபோகிய “சத்”தபோகவும், இருக்கிபறன் என்று உணரும் அறிவபோகிய “சித்”தபோகவும், எப்பபபோதும் அது தபோபன
“ஆனந்தமபோய்” இருப்பதபோலும், நபோம் உலைகில் கபோண்பது, அனுபவிப்பது அதனத்தும் இதனிலிருந்து வரும் குணங்கபளை
என்றும் அறியப்படும்.
அது இல்தலை என்றபோல் எதுவும் இல்தலை என்பது ஒன்பற உண்தம.
அதத அனுபவித்பத உணர முடயும். மசபோற்கள் மகபோண்டு இதற்கும் பமல் விளைக்க இயலைபோது.
இவ்வுலைகில் உள்ளை மபபோருட்கதளைப் பற்றி விளைக்கும் மசபோற்கபளை ஓரளைவுக்குத்தபோன் அததச் மசய்ய முடகிறது.
உதபோரணமபோகத் பதன், மவல்லைம், சர்க்கதர என்ற மூன்று மபபோருட்களின் தன்தமதய விளைக்கும்பபபோது அதவ இனிப்பபோக
இருக்கும் என்றுதபோன் மசபோல்லை முடயும்.
ஒவ்மவபோன்றின் மவவ்பவறு விதமபோன இனிப்புத் தன்தமதய எந்தச் மசபோல் மகபோண்டு விளைக்க முடயும்?
அததத் தனித்தனிபய வபோயில் சுதவத்து அனுபவித்துத்தபோபன உணர முடயும்?
இதவகபளை இப்பட என்றபோல் எல்லைபோவற்தறயும் கடைந்த, ஆனபோலும் எல்லைபோவற்தறயும் உள்ளைடைக்கிய பிரம்மத்தத எப்பட
விவரிப்பது?
அதனபோபலைபய கண்டைவர் விண்டைதல்தலை; உண்தமயில் விள்ளை முடவதல்தலை.
இப்படயபோக பமபலை நபோம் கண்டை நபோன்கு ஸ்பலைபோகங்களிலும் “யத் தத் ப்ரஹ்பமத அவதபோரபயத்” என்று மசபோல்லி “இதுதபோன்
பிரம்மம் என்று உறுதயபோக அறிந்துமகபோள்” என்று அறிவுறுத்தப்பட்டருக்கிறது.
இப்படயபோக நபோன்கு முதற மசபோல்லைப்பட்டுள்ளைதத “சுருங்கச் மசபோல்லி விளைங்க தவத்தல்” என்பதன் எதர்மதறயபோகக்
“கூறியது கூறல்” என்ற முதறப்பட வருவதபோகச் மசபோல்வபோர்கள்.
அதனபோல் இதற்கு பமல் பிரம்மத்ததப் பற்றிச் மசபோல்வதற்கும் ஒன்றில்தலை என்றும் ஆகிறது.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 52

58. अखिण्डपानन्दरूपस्य तस्यपानन्दलवपाभशमरतपालः |

बमरह्मपादपास्तपारतम्यपेन भवन्त्यपानभन्दनपोs भखिलपालः ||
அகண்டைபோனந்தரூபஸ்ய தச்யபோனந்தலைவபோஸ்ரிதபோஹபோ |
ப்ரஹ்மபோத்யபோஸ்தபோரதம்பயன பவன்த்யபோனந்தபனபோகிலைபோ ||

அகண்டை சுகமய ஆன்மபோவில் அற்ப

சுகத்தத அடுத்பத சுரரபோய்த் – தகழும்
பிரமபோத ஏபனபோர் பிறங்குவர் இன்புற்றுத்
தரபோதரமபோகத் தரி - ஸ்ரீ ரமணர்
(எங்கும் பரவி, எப்பபபோதும் ஆனந்தமயமபோய் இருக்கும் ஆன்மபோவின் சுகத்தல் இருந்து, பதவர்களைபோக விளைங்கும் பிரம்மபோ,
விஷ்ணு, மபகஸ்வரன் முதலைபோபனபோர் அவரவர் தகுதக்கு ஏற்ப மசபோற்பமபோன சுகத்ததபய மபற்று உயர்வும், மபருதமயும்
அதடைந்தவர்கள் என்பதத தடைமபோக அறிவபோய்.)

ஆன்மபோ ஆனந்தமயமபோனது என்றபோல் எவ்வளைவு என்று பகபோட கபோட்டுவதற்கபோக இங்கு ஒரு ஒப்புதம
மசபோல்லைப்பட்டருக்கிறது.
ஆன்மபோவின் ஆனந்தத்தத ஒரு கடைல் என்று மசபோல்லி, அதல் ஒரு துளிதபோன் மிக ஆனந்தமபோய் இருக்கும் பிரம்மபோவிற்பக
கிதடைக்கிறது என்று மசபோல்லைப்பட்டு ஆன்மபோவின் ஆனந்தத்தத விவரிக்கிறபோர்.
ஒன்று மபரியது என்று கபோட்டுவதற்கு பக்கத்தல் ஒரு சிறு பகபோடு பபபோடைப்படும் “இரு பகபோடுகள்” தத்துவம்தபோன் இங்கு
தகயபோளைப்பட்டருக்கிறது.
ஆனபோல் இங்கு ஒன்று மிகச் சிறியதபோவும், மற்மறபோன்று மகபோ மபரியதபோகவும் இருக்கிறது.
ததத்தரிய உபநிஷத்தல் மசபோல்லைப்பட்டுள்ளைபட, ஒரு நல்லை இளைதமயுடைன் இருக்கும் பலைசபோலி மற்றும் அறிவபோளி ஏகச்
சக்கிரபோதபதயபோக இருக்கும்பபபோது அனுபவிக்கும் ஆனந்தபம மனிதனின் ஆனந்தம் என்று வதரயறுக்கப்படுகிறது.
அதபோவது மற்ற மனிதர்களின் ஆனந்தம் எதுவுபம ஒரு மபபோருட்டைபோக மதக்கப்படைவில்தலை.
அந்த மனிதனில் மதபோடைங்கி பிரம்மபோ வதர மசபோல்லைப்பட்டு, அந்த பிரம்மபோ அனுபவிப்பபத ஆத்மபோனந்தத்தன் ஒரு துளி
என்றும், மற்றவர்கள் அவரவர் தகுதக்கு ஏற்ப ஆனந்தம் கிதடைத்தும், அவர்கள் எல்பலைபோருபம உயர்வபோய் இருக்கிறபோர்கள்
என்றும் மசபோல்லைப்பட்டருக்கிறது.
அவர்கபளை அப்படயிருந்தபோல் பரப்பிரம்மத்தத உணர்ந்து அந்த ஆன்மபோனுபவத்தத அதடைபவன் “கடைல் அளைவு” ஆனந்தம்
அனுபவிப்பவன் என்பதபோல் அவன் இன்னும் எவ்வளைவு பபோக்யவபோன் என்று பகபோட கபோட்டைப்பட்டருக்கிறது.

அதபோவது மிக உயர்ந்த நிதலையில் இருக்கும் நபோன்கு ததலை மகபோண்டை பிரம்மபோவின் சுகபம மசபோற்பம் என்பதபோல் இவ்வுலைக
சுகத்தத நபோடுவதல் ஒருவனுக்கு என்ன லைபோபம் இருக்கிறது?
இப்படச் மசபோல்லி சபோதகனின் மனத்தத இவ்வுலைக இன்பங்களிலிருந்து தருப்பிவிட்டு, அவனுக்கு ஆனந்தக் கடைதலைக் கபோட்ட,
அவன் ஆன்ம விசபோரத்தல் ஈடுபடுவபத மிகப்மபரும் நன்தம பயக்கும் வழி என்று இங்கு கபோட்டைப்படுகிறது.

59. तदमकतमभकलनां वस्तम व्यवकपारस्तदभन्वतलः |

तस्मपात्सवर्म गितनां बमरह्मपा कक्षीरपे सभपर्मभरवपाभखिलपे ||
தத்யுக்தமகிலைம் வஸ்து வ்யவகபோரச்ததன்விதஹ |
தச்மபோத்சர்வகதம் ப்ரஹ்மபோ க்ஷீபர சர்பிரிவபோகிபலை ||

அதனிடைத்துள்ளைது அகிலைமும் மசய்தக

அதத அடுத்துள்ளைபதயபோகும் – அதனபோல்
பரவிடும் எல்லைபோம் பரம்மபபோருள் பபோலில்
விரவிடு மநய் பபபோலைபவ - ஸ்ரீ ரமணர்
(எல்லைபோப் மபபோருட்களும் பிரம்மத்தனிடைபம இருக்கின்றன. அதனபோல் எல்லைபோச் மசய்தககளும் அதத அனுசரித்பத
நடைக்கின்றன. பபோல் முழுவதும் மநய் பரவி இருப்பது பபபோலை, பிரம்மம் எங்கும் பரவி வியபோபித்து இருக்கின்றது.)
முன்பப நபோம் பபோர்த்த மபோதரி எந்தப் மபபோருளுக்கும் ஐந்து குணங்கள் உண்டு.
அதவகளில் முதல் மூன்றபோன அஸ்த (சத்), பபோத (சித்), ப்ரியம் (ஆனந்தம்) பிரம்மத்தன் மசபோரூபம் என்றும், கதடைசியபோன
நபோமம், ரூபம் இரண்டும் மபோதயயின் குணங்கள் என்றும் மசபோல்லைப்படும்.
எங்கு நபோமரூபங்கள் பதபோன்றுகின்றனபவபோ அங்கு உலைகம் மதரிகிறது என்று மபபோருள்.
இவ்வுலைகில் உள்ளை மபபோருட்கள் எதற்கும் முதல் மூன்று குணங்கள் கிதடையபோது.
ஆனபோலும் அதவகளுக்கும் அந்தக் குணங்கள் இருப்பது பபபோலைத் பதபோன்றுவது, அந்தப் மபபோருட்களுடைன் இருக்கும்
பிரம்மத்தன் மதபோடைர்பபோல் மட்டுபம.
ஒரு மபபோருதளை வபோங்கி வந்பதபோம், அல்லைது ஒரு பவதலைதயச் மசய்துமுடத்து விட்படைபோம் என்றபோல் நமக்கு வரும் ஆனந்தம்
அந்தச் மசயலைபோல் வருவது என்றுதபோன் நம்மில் பலைரும் நிதனத்துக்மகபோண்டருக்கிபறபோம்.
ஆனபோல் உண்தம அதுவல்லை.
அந்தச் மசயதலை மசய்வதற்கு முன் நமக்கு இருந்த மன ஓட்டைங்களும், கவதலைகளும் மசயல் முடந்ததும் தர்ந்து விட்டைதபோல்,
நபோம் நமது இயல்பபோன ஆன்ம நிதலைக்கு ஒரு கணபமனும் தரும்புகிபறபோம்.
ஆக எப்பபபோதும் அறிவுடைன் இருக்கும் ஆன்மபோவின் ஆனந்த இயல்தபபய நபோம் அப்பபபோது உணர்கிபறபோம்.
அது அப்படபய நீடக்கபோமல் இருப்பதன் கபோரணம் முன்பு கதலைந்து பபபோன கவதலைகளின் இடைத்தல், நபோம் ஏற்கனபவ பசர்த்து
தவத்தருக்கும் வபோசதனயபோல், பவறு ஒரு கவதலை குட புகுந்து விடுகிறது.
இப்படபய நம் வபோழ்க்தக மதபோடைர்கிறது.

ஒரு குறுகிய இதடைமவளியிபலைபய நமக்கு அப்படப்பட்டை ஆனந்தம் கிதடைக்கிறது என்றபோல் அதத நீட்ட எப்பபபோதும் அதல்
நிதலைத்து நிற்க பவண்டய முயற்சிகள் மசய்ய பவண்டும் என்பதுதபோன் இங்கு நபோம் கற்றுக்மகபோள்ளை பவண்டய முக்கியமபோன
பபோடைம்.
அதற்கு நமது எண்ணங்கள், மசயல்கள் அதனத்துபம பதழேய வபோசதனகதளைத் தர்க்கும் முகமபோகவும், புதய வபோசதனகள்
எததயும் பசர்க்கபோமல் இருப்பதபோகவும் அதமய பவண்டும்.
அப்படச் மசய்து வரும்பபபோது உள்ளை ஒன்றபோன ஆன்மபோ தபோபன தபோபன ஒளிர்விட்டு விளைங்கும்.
நபோமம், ரூபம் மட்டுபம உள்ளைதபோல் இவ்வுலைகப் மபபோருட்கள், மசய்தககள் எல்லைபோபம மபோதய என்றபோகின்றன.
அதவகளும் அந்தப் பிரம்மத்தன் சந்நிதபோனத்தல்தபோன் இருக்கின்றன, நடைக்கின்றன.
அததத்தபோன் நமது அவ்வப்பபபோததய ஆனந்த நிதலை கபோட்டுகிறது.
அப்பட எல்லைபோபம பிதணந்து இருப்பதத நபோம் எளிதபோகக் கபோண இயலைபோது.
எப்பட பபோலில் இருக்கும் மநய்தயக் கபோண முதலில் பபோதலைத் தயிரபோக்கி, அதல் நீர் கலைந்து பமபோரபோக்கி, அததக் கதடைந்து,
மவண்தணதயத் தரட்ட, பின்பு அதத உருக்கி மநய்தய அதடைகிபறபோபமபோ,
அபதபபபோலை மதபோடைரும் நம் ஆன்ம விசபோரம் எனும் மபருமுயற்சியபோல் பிரம்மம் எதலும் இருப்பதத உணரலைபோம்.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 53

60. अनण्वस्थक्षूलमहिमरस्वमदक्षीधर्ममजमव्ययनां |
म त्यवधपारयपेत म ||
अरूपगिमणवणपार्मख्यनां तदरह्मपे
அனண்வஸ்தூலைமஹ்ரஸ்வ மதர்தமஜமவ்யயம் |
அரூபகுணவர்ணபோக்யம் தத்ப்ரஹ்பமபோத்யவதபோரபயத் ||

பருதமயும் நுண்தமயும் உற்பத்த விநபோசம்

குறுகலும் நீட்சியும் கூடைபோது – உருவம்
குணம் குலைம் நபோமமும் மகபோள்ளைபோமல் உள்ளைது
உணர்க பிரம்மம் என்று உற்று - ஸ்ரீ ரமணர்
(எது தூலைமபோகபவபோ, நுண்ணியதபோகபவபோ இல்லைபோது, உற்பத்த, நபோசம் என்ற நிதலைகளும் இல்லைபோது, சுருங்கி குறுகியதபோகபவபோ,
நீண்டைதபோகபவபோ இல்லைபோது, உருவம், குணம், குலைம், மபயர் என்று ஏதும் இல்லைபோது இருக்கிறபதபோ, அததக் கூர்த்த மதயபோல்
உணர்ந்து பிரம்மம் என்று அறியபவண்டும்.)
தூலைமபோக எது இருக்கிறபதபோ அதற்கு “நபோம-ரூப” என்னும் நியதப்பட மபயரும், உருவமும் இருக்கும்.
அது நீண்டைதபோகபவபோ, குட்தடையபோகபவபோ, ஏபதபோ ஒரு பரிமபோண அளைவுடைன் இருக்கும்.
தூலை உருதவத் தவிர அந்தப் மபபோருளுக்கு நுண்ணிய குணங்களும் இருந்தபோல், அததப் பபபோன்ற பலை உருவங்கள் ஒரு
சூழ்நிதலையில் ஒன்றபோய் இருக்கும்பபபோது, அந்த ஒட்டு மமபோத்த பசர்க்தகக்கும் சிலை குணங்கள் ஏற்பட்டு ஒரு குலைம்
உருவபோகிறது.
தனித்தனியபோன மபயர்கள் பபபோலை, அந்தச் பசர்க்தகக்கும் ஒரு மபயர், குணம் எல்லைபோம் உருவபோகிறது.
ஒரு நிதலையில் அதவ இல்லைபோதும் பபபோகலைபோம். அப்பட பநர்ந்தபோல் எப்பட முன்பு இருந்தபதபோ அப்படபய அதவ மறுபடயும்
உற்பத்தயும் ஆகலைபோம்.
இதவமயல்லைபோபம உலைகில் உள்ளை எந்தப் மபபோருட்களுக்கும் மபபோருந்தய விவரங்கபளை.
இந்த விவரங்கள் அதனவருக்கும் நன்கு மதரிந்ததவகள் ஆதகயபோல், ஆன்ம சபோதகன் பிரம்மத்ததயும் அபத
பரிமபோணங்களுடைன் பபோர்க்கலைபோம் என்பதபோல் அதவ அதனத்ததயும் மசபோல்லி, பிரம்மம் அத்ததகயது அல்லை என்று முன்பு
பபபோல் எதர்மதறயபோக உணர்த்தப்படுகிறது.
அதபோவது உலைகில் உள்ளைதவகள் எல்லைபோம் பமபலை மசபோல்லைப்பட்டுள்ளைபடதபோன் இருக்கின்றன. அதனபோல் உலைகம்
மதரியும்வதர பிரம்மமும் மதரியபோது என்றும் உணர்த்தப்படுகிறது.
அப்படயபோனபோல் அதனத்தலும் பிரம்மம் வியபோபித்தருக்கிறது என்றபோல் என்ன மபபோருள்?
பிரம்மத்தத விட்டுவிட்டு உலைகத்தற்குத் தனியபோனமதபோரு இருப்பு உள்ளைது என்பதுதபோன் தவறு என்று அதன் மபபோருள்.

ஒரு கல்லில் மிகவும் தத்ரூபமபோகச் மசதுக்கப்பட்டருக்கும் நபோய் ஒன்தறப் பபோர்த்துவிட்டு அது நபோபய என்று நிதனப்பது
தவறுதபோபன?
அது நபோய் என்பற நிதனத்துக்மகபோண்டு இருந்தபோல் அந்தக் கல் மதரியபோதல்லைவபோ?
அபதபபபோல்தபோன் இதுவும்.
ஒரு விளைக்கம் மகபோடுப்பதற்கபோகத் தரப்பட்டை உவதமதபோபன தவிர, இது முழு உண்தமதயயும் தரவில்தலை.
ஏமனன்றபோல் உலைகியற்பட கல் என்றும் நபோய் என்றும் இரண்டு மபபோருட்கள் உள்ளைன.
ஆனபோல் உலைகம்-பிரம்மம் இதவகளில் இருப்பது பிரம்மம் ஒன்பற.
கபோணப்படுவதபோகத் பதபோற்றம் அளிப்பது உலைகம்.

ஒரு ததரப்படைக் கபோட்சிதய நபோம் கவனமபோகப் பபோர்த்துக் மகபோண்டருக்கும்பபபோது அந்தக் கபோட்சிதய உண்தம என நம்புவது
பபபோலைத்தபோன் இவ்வுலைகக் கபோட்சிகளும் இருக்கின்றன.

முன்பு பட்டயலிட்டுச் மசபோல்லைப்பட்டை தூலை பரிமபோணங்கள் இல்லைபோததபோல் நம் புலைன்கள் ஐந்தபோலும் பிரம்மத்தத
அறியமுடயபோது.
அதற்கு அந்த நுண்ணிய பரிமபோணங்களும் இல்லைபோததபோல் அதத மனம்-புத்த மகபோண்டும் அறிய முடயபோது.
அதனபோல் இருக்கும் பிரம்மத்தத அறிவதற்கு அது எப்பட இருக்கிறபதபோ அப்பட இருந்து மட்டுபம அறிய முடயும்.
இப்படயபோக அறிவதற்கு முயலும்பபபோது, அதத அறிய முடயபோது வருகின்ற ததடைகதளை நமது கூரிய மதயபோல் உணர்ந்து
அதவகள் ஒவ்மவபோன்றும் கிளைம்பியதுபம அதவகதளை விலைக்க பவண்டும்.
அதபோவது இருப்பது நபோன், இதடையில் வந்தருப்பது எண்ணங்களும், அததத் மதபோடைர்ந்து வரும் மசயல்களுபம, அதவ
நபோனல்லை என்று ஒதுக்கப்படை பவண்டும்.
அப்படப் பழேகப் பழேகத் ததடைகள் குதறந்தும், வலுவிழேந்தும் மசல்லைச் மசல்லை, நமது இருப்பபோகிய நிதலை வலுவதடையும்.
அதத நபோம் இயல்பபோக அதடையபவண்டும்.
ஆக ஆன்ம விசபோரம் என்பது சதபோ சர்வ கபோலைமும் விழிப்புடைன் இருந்து, இறுதயில் தன்தன முற்றிலுமபோக உணர்வது.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 54

61. यदपासपा भपास्यतपेs कपार्मभद भपास्यक्षैयर्मत्तम न भपास्यतपे |

म त्यवधपारयपेत म ||
यपेन सवर्म भमदनां भपाभत तदरह्मपे
யத்பபோஸபோ பபோச்யபதர்கபோத பபோஸ்தயர்யத்து ந பபோஸ்யபத |
பயன சர்வமிதம் பபோத தத்ப்ரஹ்பமபோத்யவதபோரபயத் ||

எதன் ஒளியினபோல் ஒளிருபம இரவி யபோத

எததன அதவ ஒளிர்க்க பவலைபோது – எதனபோபலை
இந்த உலைமகல்லைபோம் இலைகும் அதுதபோபன
அந்தப் பிரமம் அறி - ஸ்ரீ ரமணர்
(எது தரும் ஒளியபோல் சூரியன் முதற்மகபோண்டு அதனத்தும் பிரகபோசமபோக இருக்கின்றனபவபோ, எததன அதவகள் எதுவும்
ஒளிரச் மசய்ய முடயபோபதபோ, எதன் ஒளியபோல் இந்த உலைகமமல்லைபோம் பிரகபோசமபோய் இருக்கிறபதபோ, அந்தப் மபபோருபளை பிரம்மம்
என்று அறிவபோய்.)

நபோம் கபோணும் ஒளி என்று மதபோடைங்கி நம்தமக் கபோண தவக்கும் ஒளிதயப் பற்றிய மிகவும் ஆழ்ந்த கருத்துக்கள் உதடைய இந்த
ஸ்பலைபோகத்தத நபோம் நன்கு புரிந்துமகபோள்ளை முயற்சிக்க பவண்டும்.
உலைகத்தத நபோம் கபோண்பது ஏபதனும் ஒரு ஒளிதயக்மகபோண்படை நடைக்கிறது.
பகல் பநரம் என்றபோல் அது சூரிய ஒளியபோகவும், இரவு பநரம் என்றபோல் சந்தரன், நகத்தரம் அல்லைது ஒரு விளைக்கின் துதண
மகபோண்படைபோ நபோம் எததனயும் கபோண்கிபறபோம்.
நமக்குப் பபோர்ப்பதற்குக் கண் இருந்து, நமது அந்தக்கரணங்களும் நம்முடைன் ஒத்துதழேப்பதனபோல் ஒன்தற நபோம் கபோண
முடகிறது என்றபோலும், ஒளி இல்தலைபயல் நம்மபோல் எததயும் பபோர்த்து அறிய முடயபோது.
இந்தத் தத்துவத்ததத்தபோன் நபோம் பகபோவிலில் மசன்று இதறவதன வணங்கும்பபபோது, நமக்குத் தபம் அல்லைது கற்பூரம் ஆரத்த
கபோட்ட, பின் வரும் முண்டைக உபநிஷத ஸ்பலைபோகத்ததயும் மசபோல்லி நமது உண்தமதய நமக்கு நிதனவூட்டுகின்றனர்:

ந தத்ர ஸக்ஷூர்பயபோ பபோத ந சந்த்ர தபோரகம் ந இமபோ வித்யுபதபோ பபோந்த குபதபோயம் அக்னி தபமவ பபோந்தம் அநுபபோத ஸர்வம் தஸ்ய
பபோஸபோ ஸர்வமிதம் விபபோத |
(2 – 2 -10)

அதன் மபபோருள்:
-----------------------
அங்பக சூரியன் ஒளிர்வதல்தலை, சந்தரனும் நகத்தரங்களும் ஒளிர்வதல்தலை, மின்னல் ஒளிர்வதல்தலை.
இந்த அக்னி எப்பட ஒளிர முடயும்?
ஒளிர்கின்ற ஆன்மபோதவ அனுசரித்பத மற்ற அதனத்தும் ஒளிர்கின்றன. அதனத்தும் அதன் ஒளியபோல் ஒளிர்கின்றன.
ஏபதபோ பகபோவிலுக்குச் மசன்பறபோம், அங்கு கிதடைத்த தரிசனத்தத ரசித்பதபோம், பிரசபோதத்ததப் மபற்று மகிழ்ந்பதபோம், வீடு
தரும்பிபனபோம் என்று நமது தனசரி நடைவடக்தககளில் அததயும் பத்பதபோடு பதமனபோன்றபோக பசர்த்துவிட்டு மவறுமபன
இருந்து விடைக் கூடைபோது.
பகபோவிலின் தத்துவபோர்த்த அதமப்புகதளைப் பற்றியும், அங்கு வபோழ்க்தகக்கு உதவும் தத்துவங்கதளை உணர நடைக்கும்
கிரிதயகளின் அர்த்தங்கதளையும் நன்கு மனதல் பதத்துக்மகபோள்ளை பவண்டும்.
இந்த ஆரத்தயின் விபசஷம் என்னமவன்றபோல்,
“ஐயபோ, நீ பபோர்த்துக்மகபோண்டருப்பது சூரிய ஒளியில்தலை, சந்தர, நகத்தர, மின்னலின் ஒளியுமில்தலை. நீ பபோர்ப்பது ஒரு
அக்னித் துண்டைத்தன் ஒளிதபோன்.
அது தபோனபோகபவ ஒளிர்கின்றது என்று நீ நிதனத்துக் மகபோண்டருந்தபோல் அதுவும் உண்தமயில்தலை.
நீ பபோர்ப்பதனபோல் அது அங்கு அப்பட இருக்கிறது.
பபோர்த்துக்மகபோண்டருக்கும் நீ மவறும் உடைலைபோ?
நீ இருப்பதபோக நிதனக்கும் இந்த உலைகம் உண்தமயபோ?
உடைல் உணர்வு இல்லைபோது நீ ஆழ்ந்த உறக்கத்தல் இருக்கும்பபபோது எங்பக இருந்தது உலைகம்?
அதனபோல் உன் உடைல் இல்லைபோது உன் உலைகமும் இல்தலை. உனக்கு உடைல் உணர்வு வரும்பபபோது, நீ மவறும் தூலைமபோகிய
உடைல்தபோனபோ?
அப்பபபோது சூட்சமமபோன மனம், புத்த, மற்றும் அதவகளிலும் அதசூட்சமமபோன நபோன் எனும் எண்ணமபோகிய அகங்கபோரம்
இதவகள் இல்தலையபோ?
ஆக அதவ இல்லைபோமல் உடைல் எங்பக இருக்கிறது?
அப்பபபோது அந்த நபோன் என்னும் அதசூட்சமமபோன எண்ணம் வருவதற்கு முன்பபபய, நீ உன்தன நபோன் என்று உணர்வது
இல்தலையபோ?
அந்த உணர்பவ பிரம்மம், ‘அதுபவ நீ’. நீ அதுவபோக இருப்பதபோபலைபய எததனயும் கபோண முடகிறது.
அந்த உனது உள்மளைபோளிதய பவமறதுவும் ஒளிர்விக்க முடயபோது” என்ற உண்தமதய நமக்கு மவளிச்சம் பபபோட்டுக்
கபோட்டுகிறது.
ஆரத்ததயப் பபோர்க்கும் நம்மில் எத்ததன பபர் இந்தக் கருத்தத உணர்கின்பறபோம்?
இந்த சத்-சித்-ஆனந்த மய உண்தமதய விடுத்து, அததன நமக்குக் கபோட்டை வந்துள்ளை மபோதயயபோகிய நபோம-ரூபத்தல்
அல்லைவபோ மயங்கி நிற்கின்பறபோம்?
இததபயதபோன் ரமணர் “கபோணும் ததன விட்டுத் தபோன் கடைவுதளைக் கபோணல், கபோணும் மபனபோமயமபோம் கபோட்சி, ததனக் கபோணும்
அவன்தபோன் கடைவுள் கண்டைபோனபோம்” என்று மசபோன்னபோர்.
“கண்டைபத கபோட்சி, மகபோண்டைபத பகபோலைம்” என்று சதபோ சர்வ கபோலைமும் நபோம் நமது இருப்தப விடுத்து இல்லைபோததல்
மயங்குவதபோபலைபய, அந்தப் பபருண்தமதய நமக்கு அவ்வப்பபபோது நிதனவூட்டுவதற்கு என்பற நமது முன்பனபோர்கள்
பகபோவில்கள், குளைங்கள், தர்த்த யபோத்ததர, மூர்த்த தரிசனம், கிரிதயகள், சரிதயகள் என்று பலைவற்தறயும் உருவபோக்கி,
பபபோற்றி, வளைர்த்து வழிகபோட்டச் மசன்றிருக்கின்றனர்.
இதவகளின் உண்தமதயச் சரிவரப் புரிந்துமகபோள்ளைபோது, பகபோவில்கதளை தவத்துக்மகபோண்டு அறமில்லைபோச் மசயல்களில்
ஈடுபடுபவர்கதளைப் பற்றி என்ன மசபோல்வது?
உலைகத்ததபய ஒளிர்விக்கும் சூரியனின் சக்த அணு நிதலை மபோற்றங்களைபோல் ஒளியும், உஷ்ணமுமபோக மவளிப்படுகின்றன
என்று அறிவது உலைகியல் அறிவு.
ஆனபோல் அததக் கண்டுபிடப்பவனும், அந்த ஒளிதயயும் உஷ்ணத்ததயும் அனுபவிப்பனுமபோன தபோன் இல்லைபோது அதவ
இல்தலை என்று உணர்வது பபரறிவு.
தனது ஒளியினபோபலைபய அந்தப் புற ஒளி உணரப்படுகிறது என்பதுதபோன் நிதர்சனமபோன உண்தம.
சூரியன் உலைதகபய ஒளிர்விக்கலைபோம், ஆனபோல் அது என்தன ஒளிர்விப்பதல்தலை, மபோறபோக எனது ஒளியபோல் சூரியனின் ஒளி
உணரப்பட்டைது என்பததபய இந்தச் மசய்யுள் நிதனவூட்டுகிறது.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 55

62. स्वयमन्तबर्मभहिव्यपाप्यर्म भपासयन्नपाभखिलनां जगितम |

बमरह्म पमरकपाशतपे वभह्निपमरतप्तपायसभपण्डवतम ||
ஸ்வயமந்தர்பஹிவ்யபோப்ய பபோஸயன்னபோகிலைம் ஜகத் |
ப்ரம்ம பிரகபோஷபத வஹ்நிப்ரதப்தபோய ஸபிண்டைவத் ||

ஒளிர்த்து உலைகமமல்லைபோம் தபோன் உள்மவளி வியபோபித்து

ஒளிர்ந்தடும் அப்பிரமம் ஓர்வபோய் – ஒளிரும்
மநருப்பினில் கபோய்ந்து அங்கி பநர் ஒளிரும் அந்த
இருப்புண்தடைதயப் பபபோலைபவ
(நன்கு கபோய்ந்து எரியும் அக்னியில் இடைப்பட்டுள்ளை ஓர் இரும்புக் குண்டு, அக்னிதயப் பபபோலைபவ பிரகபோசிக்கும். அவ்வபோறு
ஒளி விடும் குண்தடைப் பபபோலைபவ உலைகில் உள்ளை அதனத்ததயும் பிரம்மம் பிரகபோசிக்கச் மசய்து, அதவ அதனத்தன்
உள்ளும், புறமும் வியபோபித்துத் தபோனும் ஒளிர்விடும் என்பதத ஆரபோய்ந்து அறிந்துமகபோள்.)
முந்ததய ஸ்பலைபோகத்தல் நபோம் பபோர்த்த சூரியன், சந்தரன் முதலைபோனதவகளினின்று புறப்படும் கிரணங்கள் எதன் பமல்
விழுந்து மதபோடைர்பு மகபோள்கின்றனபவபோ அதவகதளை மட்டுபம பிரகபோசிக்க தவக்கின்றன.
அததப் பபபோலை பிரம்மமும் தன்னுடைன் மதபோடைர்பு மகபோண்டைவற்தற மட்டும்தபோபன பிரகபோசிக்க தவக்கும், எப்பட
எல்லைபோவற்தறயும் ஒளிர்விக்கும் என்று பதபோன்றக்கூடய பகள்விக்குத்தபோன் இந்த ஸ்பலைபோகம் அதனவர்க்கும் எளிதல்
விளைங்கக்கூடய ஓர் எடுத்துக்கபோட்டு மூலைம் பதல் அளிக்கிறது.
மகபோழுந்து விட்டு எரிகின்ற அக்னிப் பிழேம்பில் பபபோடைப்பட்டுள்ளை ஓர் இரும்புக் குண்டுதபோன் அந்த உதபோரணம்.
அந்தக் குண்டற்குச் சபோதபோரணமபோக ஓர் உருவம் உண்டு, கருதமயபோன நிறமும் உண்டு. அக்னிக்பகபோ உருவம் கிதடையபோது.
உஷ்ணமும், நிறமும் உண்டு.
அக்னியில் இடைப்பட்டை குண்டு சிவப்பபபோ, மஞ்சபளைபோ நிறம் எடுத்துக்மகபோண்டு, மதபோடைவும் முடயபோதபட தகிக்கிறது.
அதனபோல் அந்த இரும்தப அக்னி என்றபோ மசபோல்லைமுடயும்?
ஆனபோலும் நபோம் பபசும்பபபோது இரும்பு சுடுகிறது என்கிபறபோம்.
அதற்குச் சுடும் தன்தம அக்னியபோல் வந்ததுதபோபன?
சுடுகிறது என்பதபோல் அக்னி உருண்தடை வடவம் மகபோண்டுவிட்டைது என்றபோ மசபோல்லைமுடயும்?
அந்த வடவம் இரும்பினபோல் வந்ததுதபோபன?
அதபோவது அக்னியின் உஷ்ணம், மற்றும் நிறம் ஆகிய தன்தமகள் இரும்புக் குண்டன் உள்ளும், புறமும் படைர்ந்து, குண்டன்
உருவத்ததயும் மகபோண்டுள்ளைது.
அபதபபபோலை, பிரம்மமும் அதனத்துப் மபபோருட்களின் உள்ளும், புறமும் வியபோபித்துத் தனது சத்-சித்-ஆனந்தம் முதலைபோன
தன்தமகதளை அந்தப் மபபோருட்களின் பமல் ஏற்றிக் கபோட்டுகிறது.
ஆக உலைகியல் மபபோருட்கள் அதனத்தற்குபம இருப்பு என்ற நிதலைபயபோ (சத்), தபோம் இருக்கிபறபோம் என்ற அறிபவபோ (சித்),
தனது இருப்தபபய அறிவதபோல் உள்ளை ஆனந்தபமபோ தன்னளைவில் எதுவுபம கிதடையபோது.
அதவமயல்லைபோபம பபோர்ப்பவனின் தன்தமகளைபோல் வியபோபிக்கப்பட்டு, அத்தன்தமகள் அந்தப் மபபோருட்களுக்கு இருப்பன
பபபோன்ற ஒரு பதபோற்றத்தத ஏற்படுத்துகின்றன.
அதனபோபலைபய ஒரு மபபோருளின் உள்ளும், அததக் கடைந்தும் பரவியிருக்கும் அந்த உண்தமதயக் “கடைவுள்” என்று
உருவகப்படுத்த நபோம் மதபோழுகிபறபோம்.
அதன் மபபோருபளை சகலை சீவரபோசிகளும் “அதுபவ” என்பதும், உலைகியலில் அதத அறிந்பதபோர், அறியபோபதபோர், உணர்ந்பதபோர்,
உணரபோபதபோர் என்ற பபோகுபபோடுகள் இருக்கலைபோபம தவிர, பவமறந்தப் பபோகுபபோடுகளும் இருக்கின்றன என்பது உண்தமக்குப்
புறம்பபோன கூற்பற ஆகும்.
இந்த உண்தமதய ஆரபோய்ந்து அறிந்துமகபோள் என்று மசபோல்லி, பிரம்மத்தன் மசபோரூப லைகணம் 54-வது ஸ்பலைபோகத்தல்
மதபோடைங்கி இந்த 62-வது ஸ்பலைபோகம் வதர விவரமபோக விளைக்கப்பட்டுள்ளைது.
பமலும் மதபோடைரும்...
 பகுத - 56

63. जगिभद्विलकणनां बमरह्म बमरह्मणपोs न्यन्न भकनांच्चिन |

बमरह्मपान्यदपाभत च्चिपेभन्मथ्यपा यथपा मरुमरक्षीभच्चिकपा ||
ஜகத்விலைகணம் ப்ரஹ்ம ப்ரஹ்மபணபோன்யன்ன கிஞ்சன |
ப்ரஹ்மபோன்யத்பபோத பசன்மித்யபோ யதபோ மருமரிசிகபோ ||

பிரமம் உலைகில் பிறிதபோகும் அந்தப்

பிரமத்தணுவில் பிறிதபோய்ப் – பிரமத்தற்கு
அன்னியம் ஏதும் அவிர்ந்தபோல் அது மித்தத
உன்னுக கபோனல் நீர் ஒத்து
(அறியும் பிரம்மம் அறியப்படும் உலைகத்தற்கு மபோறபோன இயல்பு உதடையது. பிரம்மத்தற்கு அப்பபோற்பட்டு பவமறந்தப்
மபபோருளும் இல்தலை. பிரம்மத்தற்கு அன்னியமபோக பவமறதுவும் பதபோன்றினபோல், அது உண்தமயில் இல்லைபோததபோயினும்
கபோட்சிக்குத் பதபோன்றும் கபோனல் நீர் பபபோன்றமதபோரு மபபோய்த் பதபோற்றம் ஆகும்.)
எங்கும் எப்பபபோதும் இருப்பது பிரம்மம் என்றபோல், கபோணப்படும் உலைகப் மபபோருட்கதளைக் மகபோண்படை பிரம்மத்தத
அறியலைபோகபோதபோ என்ற சந்பதகக் பகள்விக்குப் பதல் அளிப்பது பபபோலை இந்தச் மசய்யுள் விளைக்கம் மகபோடுக்கிறது.
அதனத்தும் பிரம்மபம என்றபோலும், உலைகின் இயல்பும், பிரம்மத்தன் இயல்பும் மவவ்பவறபோனது.
உலைகம் நிதலையற்றது. வரும், பபபோகும் இயல்புதடையது.
அதனபோல்தபோன் நமது விழிப்பு நிதலையில் கபோணப்படும் உலைகம் ஆழ்ந்த உறக்கத்தல் அறியப்படுவதல்தலை.
நமது கனவிபலைபோ நபோம் பவபறபோர் உலைகத்ததபய உருவபோக்கிக் மகபோள்கிபறபோம்.
உலைகின் நிதலை இப்பட இருக்க, பிரம்மபமபோ எப்பபபோதும் உள்ளைது, நிதலையபோனது.
உலைகம் ஓர் அறிவற்ற ஜடைம். பிரம்மபமபோ அறிவுமயமபோனது. உலைகம் துன்ப மயமபோனது. பிரம்மபமபோ ஆனந்தமயமபோனது.
அதனபோல் உலைகம் பிரம்மம் அல்லை.
நபோம் முன்பு கண்டைது பபபோலை அனலில் இட்டை ஓர் இரும்புக் குண்டு அனலின் தன்தமதய எடுத்துக்மகபோள்வது பபபோலை, உலைகில்
உள்ளை அதனத்துப் மபபோருட்களின் உள்ளும், புறமும் பிரம்மம் வியபோபித்து இருப்பதபோல், அதவகள் பிரம்மத்தன்
தன்தமகதளை எடுத்துக்மகபோள்கின்றன.
இப்படயபோக பிரம்மத்தற்கு அப்பபோற்பட்டு எந்தப் மபபோருளும் இல்தலை என்பதபோல், பிரம்மத்தத விடுத்து உலைகத்தன்
உண்தமதய அறியமுடயபோது.
அதனபோல் உலைகில் உள்ளைதவகதளைக் மகபோண்டு பிரம்மத்தத அறியமுடயபோது.
பமலும் பிரம்மத்தற்கு அன்னியமபோக உலைகம் இருப்பதபோகத் பதபோன்றினபோல், அது இருப்பது பபபோலைத் பதபோன்றும் கபோனல் நீர்
பபபோன்றமதபோரு மபபோய்க் கபோட்சிபய.
உண்தமதய அறியபோதவனுக்கு இல்லைபோத கபோனல் நீர் இருப்பதபோகத்தபோன் பதபோன்றும்.
உண்தமதய அறிய முயற்சிப்பவனுக்பக அது மபோதய என விளைங்கும்.
64. दकश्यतपे शमरूयतपे यददरह्मणपोs
म न्यन्न तदवपेत म |
म सभचच्चिदपानन्दमद्वियमम ||
तत्वजपानपाचच्चि तदरह्म
த்ருஷ்யபத ஸ்ரூயபத யத்யத்ப்ரஹ்மபணபோன்யன்ன தத்பபவத் |
தத்வஞபோனபோச்ச தத்பிரம்மபோ சச்சிதபோனந்தமத்வயம் ||
எதுமவது கபோணவும் பகட்கவும் ஏயும்
அது பிரமத்து அன்னியம் ஆகபோது – அதுவுபம
தத்துவ ஞபோனத்தனபோல் சச்சிதபோனந்தமபோம்
அத்துவிதப் பிரமமபோம் - ஸ்ரீ ரமணர்
(எதவமயதவ கபோணும்படயபோகவும், பகட்கும்படயபோகவும் இருக்கின்றனபவபோ அதவ எதுவுபம பிரம்மத்தற்கு
அன்னியமபோனது அல்லை. தத்துவ ஞபோனம் மகபோண்டு பபோர்க்கும்பபபோது அதவ அதனத்துபம சத்-சித்-ஆனந்த மசபோரூபம் ஆகும்.
அதுபவ இரண்டைற்ற பரம்மபபோருளைபோகவும் ஒளிர்வது மதரியும்.)
“அதுபவ நீ” என்ற மபபோருள் மகபோண்டை “தத் த்வம்” என்ற மசபோல் இருப்பவற்றுள்பளைபய உள்ளை பபருண்தமதயக்
குறிப்பிடுவதபோல், தத்துவம் என்ற மசபோல் உண்தமதய நபோடுவததபய சுட்டக் கபோட்டுகிறது.
அதனபோல் எது உண்தம, எது மபோதய என்று அறிய விரும்பும் சபோதகன் முதலில் அறிந்துமகபோள்வது அவன் கண் முன்பன
இருப்பததயும், மசவி வழிபய பகட்பததயும் தபோன்.
கண்ணபோல் பபோர்க்கப்படுவது ஓர் உருவபம, கபோதபோல் பகட்கப்படுவது ஒரு நபோதபம.
அவ்விரண்டற்கும் மபபோருள் இருக்கும் அல்லைவபோ?
அதத நபோடுவதுதபோன் உண்தமதய அறிவது. அவ்வபோறு உண்தமதய நபோடும் சபோதகன் ஒரு தத்துவ வபோத ஆகிறபோன்.
அந்தத் தத்துவ ஞபோன வழியில் பபோர்க்கும் சபோதகனுக்குக் கபோண்பதலும், பகட்பதலும் உள்ளை மபபோருள்தபோன் மிக
முக்கியமபோகப்படுகிறது.
எந்தக் கபோட்சியிலும் ஒன்று கபோணப்பட்டு அது ஒரு மபபோருதளை உணர்த்துகிறது. அபதபபபோலை எந்தக் பகள்வியிலும்
பகட்கப்படும் மசபோல் ஒரு மபபோருதளை அறிவிக்கிறது.
ஆக மவறுபம கபோணப்படுவததயும், பகட்கப்படுவததயும் மட்டுபம எடுத்துக்மகபோண்டைபோல் அது கபோட்சிக்கும், பகள்விக்கும்
உரிய மபோதய என்றபோகி, அதவ உணர்த்தும் மபபோருபளை உண்தம என்றும் ஆகிறது.
ஒரு மபபோருதளை உணர்த்தபோத வதரயில் கபோட்சியும், பகள்வியும் இருந்தபோலும் பயனில்லைபோது பபபோகிறது.
அந்தப் மபபோருதளை உணர்பவன் கபோணப்படும் கபோட்சிக்கும், பகட்கப்படும் ஒலிக்கும் பவறு என்றபோலும், உண்தமப் மபபோருதளை
உணர்த்துவதற்கு அதவகள் பததவ என்பதபோல் கபோணப்படும் உருவங்களும், பகட்கப்படும் நபோதமும் உணர்பவதனப்
பபபோலைபவ பிரம்மத்தற்கு அந்நியமபோனதவகளைபோகக் கருதப்படுவதல்தலை.
இருந்தபோலும் தன்னளைவில் அதவகதளைப் பிரம்மம் என்று கருத முடயபோது.
ஏமனன்றபோல் கபோண்பதும், பகட்பதும் ஒருவனது இந்தரியங்களைபோல் என்னும் பபபோது, எப்பட இந்தரியங்கபளை பிரம்மம்
ஆவதல்தலைபயபோ, அபத பபபோலை கபோட்சியும், பகள்வியும் பிரம்மம் ஆவதல்தலை.
பிரம்மத்தன் சந்நிதபோனத்தல் அதவகள் விளைங்குவதபோல் அதவ பிரம்மத்தற்கு அந்நியமபோனதவ அல்லை.
அதனபோல் உலைகம் பிரம்மத்தற்கு அந்நியமபோனது அல்லை என்றபோலும், பிரம்மபம உலைகமபோக ஆகிறது என்று மகபோள்வது தவறு.
உணர்பவன் மபபோருதளை உணரவில்தலை என்றபோல், உருவங்களும் நபோதங்களும் எதற்கும் பயனில்லைபோது பபபோகின்றன.
இவ்வபோறு உணர்பவனின் பிரம்ம நிதலையில் அதனத்துபம அதன் தன்தமகளைபோன சத்-சித்-ஆனந்த மசபோரூபங்களைபோகபவ
விளைங்குகின்றன.
அந்த நிதலையில் கபோண்பவன்- கபோணப்படுவது- கபோட்சி என்று எததனயும் பிரித்து அறிய முடயபோது எல்லைபோம் ஏக
மசபோரூபமபோகபவ விளைங்கும்.
கபோணும் தனது மசபோரூபபம கபோட்சியபோகி நிற்பதத உணர்வபத அறிய பவண்டயவற்றுள் எல்லைபோம் உயர்வபோன பபரறிவபோகும்.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 57

65. सवर्म गिनां सभचच्चिदपात्मपाननां जपानच्चिकमभनर्मरक्षीकतपे |

अजपानच्चिकमनर्थेकपेत भपास्वन्तनां भपानममन्धवतम ||
சர்வகம் சச்சிதபோத்மனம் ஞபோனசகஜுர்நிரீகபத |
அஞ்ஞபோனசகஜுர்பநபகத பபோஸ்வந்தம் பபோனுமந்தவத் ||

சருவத்தும் சபோர்ந்த தபோம் சச்சிதபோனந்தப்

பிரமத்தத ஞபோனக்கண் மபற்றபோன் – தரிசிப்பபோன்
ஞபோனக்கண்ணில்லைபோதபோன் நண்ணபோபன கபோட்சி ஒளிர்
பபோனுதவ அந்தன் பபபோலைப் பபோர் - ஸ்ரீ ரமணர்
(எங்கும் நிதறந்து வியபோபித்துள்ளை சத்-சித்-ஆனந்தபம உருவபோயுள்ளை பிரம்மத்தத ஞபோனக் கண் மகபோண்டைவபன தரிசிக்க
முடயும். அவ்வபோறு ஞபோனக் கண் இல்லைபோதவன், அத பிரகபோசத்துடைன் கூடய சூரியதன ஒரு குருடைன் பபோர்க்க முடயபோதது
பபபோலை, அதத அணுகபவ இயலைபோது.)
பிரம்மம் எங்கும், என்றும் இருந்து, எதலும் வியபோபித்துள்ளைது என்றபோல் அது இங்கு, இப்பபபோது மதரிய பவண்டுபம என்று
பகட்பபபோர்க்கு இந்த ஸ்பலைபோகம் பதல் அளிக்கிறது.
ஆத கபோலைத்தல் நபோம் கண்ணபோல் பபோர்ப்பதுவும், கபோதபோல் பகட்பதுவும் மவவ்பவறு வழிமுதறகளைபோல் என்று
நிதனத்தருந்பதபோம்.
ஆனபோல் அதவ மட்டுமல்லைபோது பவறு பலை வதகத் தகவல்களும், மவவ்பவறு அதலைக் கற்தறகளைபோல் வந்ததடைகின்றன
என்பதத வளைர்ந்து வந்த விஞ்ஞபோனம் நமக்குக் கற்பித்தது.
எந்த அதலை வரிதசயில் ஒன்று வருகிறபதபோ அதத அறிந்துமகபோள்ளை அதற்பகற்ற கருவி நம்மிடைம் இருக்க பவண்டும்.
ஒளிதயப் பபோர்ப்பதற்கு நமக்குக் கண்ணும், ஒலிதயக் பகட்பதற்கு நமக்குக் கபோதும் என்று இருபவறு கருவிகள்
இருக்கின்றன.
அபதபபபோலை நபோம் பகட்கும் வபோமனபோலி மூலைம் வரும் பபச்சுக்களும், பபோட்டுக்களும் மவவ்பவறு அதலை வரிதசகளில்
வருகின்றன.

அதனபோபலைபய அவ்வபோறு வரும் வபோமனபோலி விவரங்கதளை நபோம் பகட்க நம் பததவக்பகற்ப மபோற்றிக்மகபோள்ளை ஒரு பரடபயபோ
பததவப்படுகிறது.
அது பபபோலை பிரம்மத்தத உணர்வதற்கும் அதற்கு உரிய சபோதனம் நமக்குத் பததவப்படுகிறது.
நமது ஊனக் கண்ணபோல் நமக்கு முன் உள்ளைததத்தபோன் பபோர்க்க முடயும்.
அதனபோல் கூடை நம் முகத்ததபய நபோம் பபோர்க்க முடயபோது;
அதன் அதமப்பு அப்பட. ஞபோனம் எனப்படுவது நமது உள்ளைபோர்ந்த நிதலைதயப் பற்றிய அறிவு.
அதத உணர்வதற்கு அதற்பகற்ற கருவியபோன ஞபோனக்கண் பவண்டும்.
அந்தக் கண்தணப் மபறுவதற்குத்தபோன் முன்பப மசபோல்லைப்பட்டுள்ளை சிரவணம், மனனம், நிதத்யபோசனம் பபபோன்ற
வழிமுதறகள் பததவ.
சூரியன் என்னதபோன் பிரகபோசமபோக இருந்தபோலும், ஊனக்கண் இல்லைபோதவன் அததப் பபோர்க்க இயலைபோது.
அபத பபபோலை ஞபோன சூரியனபோன பிரம்மம் என்னதபோன் பிரகபோசமபோக இருந்து, சர்வ வியபோபியபோக இருந்தும் அதத உணரக்கூடய
ஞபோனக்கண் இல்லைபோதவன் எங்கும், எப்பபபோதும் நிதறந்த, சத்- சித்- ஆனந்தம் என்ற தன்தமகதளைக் மகபோண்டை பிரம்மத்தத
அறிய முடயபோது.
இங்கு கண் என்று மசபோல்லைப்பட்டருந்தபோலும், அததப் புலைன்களின் பிரதநிதயபோக எடுத்துக்மகபோள்ளை பவண்டும்.

உலைகில் உள்ளைதவகதளை நமக்கு அறிவிக்கும் புலைன்கள் எததயும் மகபோண்டு நம்மபோல் பிரம்மத்தத உணர முடயபோது என்பபத
இங்கு மசபோல்லை வந்த கருத்து.

66. शमरवणपाभदभभरुदक्षीप्त जपानपाभग्ननपभरतपाभपतलः |

जक्षीवलः सवर्म मलपान्ममकतलः स्वणर्मवदम दपोततपे स्वयमम ||
ஸ்ரவணபோதபிருத்தப்த ஞபோனபோக்னிபரிதபோபிதஹ |
ஜீவஹ சர்வமலைபோன்முக்தஹ ச்வர்ணவத்பயபோதபத ஸ்வயம் ||

சிரணவம் ஆதகளைபோல் பதசுறு ஞபோன

எரியினில் கபோய்ச்சி எடுக்கச் – சருவ
மலைமும்பபபோய்ச் சீவன் மறுவில் மபபோன்பபபோல் நிர்
மலைனபோகித் தபோன் ஒளிர்வபோன்
- ஸ்ரீ ரமணர்
( பகட்டைல், சிந்தத்தல், மதளிதல் பபபோன்ற வழிகளில் பிரகபோசமதடைந்த மனதத மகபோழுந்து விட்மடைரியும் ஞபோன அக்னியில்
புடைம் பபபோட்டு எல்லைபோ மபோசுகளும் நீக்கப்பட்டை ஜீவன், மநருப்பினில் புடைம் பபபோட்டு மபோற்று ஏறிய தங்கத்ததப் பபபோலை
மஜபோலிக்கின்றபோன்.)
சிரவணமபோகிய ஒன்தறப் பற்றிக் பகட்டைல், மனனம் ஆகிய பகட்டைததப் பற்றி அதச பபபோட்டுப் பபோர்த்துச் சிந்தத்தல்,
நிதத்யபோசனம் ஆகிய சிந்தத்தததப் பற்றி நன்கு அறிந்பதபோரிடைம் பமலும் பகட்டுத் மதளிதலும், அதன்பட பயிற்சிகள்
பமற்மகபோள்ளுதலுமபோன வழிகதளைப் பின்பற்றி, பகட்டைறிந்த விவரங்களில் நன்கு மதளிந்த மனதத முதலில் சபோதகன்
அதடையபவண்டும்.
அப்பபபோது மனமும் இருக்கும், மனத்தபோல் உருவபோகும் எண்ணங்களும் இருக்கும்.
அதவ ரபோஜஸ அல்லைது சபோத்விக குணங்கபளைபோடு இருக்கும்.
அந்த அளைவில் இயக்கங்களும் மதபோடைரும்.
அப்பபபோது தனக்கு பநரும் பலை வதக அனுபவங்கதளையும் எதடை பபபோட்டு, அதவ அதனத்ததயும் தத்துவ ரீதயில் “அதவ
யபோருக்கு பநர்கின்றன?
அதவ ஏன் தனது விழிப்பு நிதலையில் மட்டும் கபோணப்படுகின்றன?
அதவ கபோணப்படைபோத ஆழ்ந்த உறக்கத்தலும் தபோன் இல்தலையபோ?
அப்பட இருப்பதபோல்தபோபன இப்பபபோதும் தபோன் இருக்கிபறபோம்?”
என்பன பபபோன்ற பகள்விகதளைத் தனக்குத் தபோபன பகட்டு தனது ஞபோன பவள்விதயத் மதபோடைங்க பவண்டும்.
அவ்வபோறு பலை கபோலைம் நீண்டு மதபோடைரும் பவள்வியின் ஞபோன அக்னியில் நம்தம மதறக்கும் ததரகள் ஒவ்மவபோன்றபோக விலைக,
நமது உண்தம நிதலைதய மதறத்த மபோசுகள் அதனத்தும் நீங்கும். அந்த நிதலைதய அதடைந்தவன் மநருப்பினில் புடைம்
பபபோட்டு மபோசு, மறுக்களைபோகிய மலைங்கள் நீக்கப்பட்டு மபோற்று கூட்டைப்பட்டை தங்கத்ததப் பபபோலை ஒளிர்வபோன்.
தங்கத்தற்குத் தபோனபோகபவ ஒளி வீசும் தன்தம உண்டு.
பமலும் அதனுடைன் மற்ற மபோசுக்கள் பசர்வதபோல் தங்கம் தனது இயல்பபோன ஒளிதய இழேப்பததத் தவிர பவறு எந்த விதத்தலும்
பபோதப்பு அதடைவதல்தலை.
மபோசு, மறுக்கள் நீக்கப்பட்டை தங்கம் தனது இயல்பு நிதலைக்குத் தரும்பி மீண்டும் முன் பபபோல் ஒளிரும்.
அபத பபபோலை ஜீவனது எந்த வித ஆதச, பகபோப தபோபங்கள் பபபோன்ற மலைங்களைபோல் ஆன்மபோ பபோதக்கப்படுவதல்தலை.
ஜீவனது மலைங்கள் நீங்க நீங்க ஆன்மபோவின் வீச்சு அதகமபோகி அதன் இயல்பபோன ஒளிரும் நிதலைக்குத் தரும்புகிறபத தவிர,
எந்தப் பயிற்சிகளைபோலும் ஆன்மபோ புததபோக எந்த நிதலைதயயும் அதடைவதல்தலை.
விசபோரம், பயிற்சிகள் அதனத்துபம ஜீவனின் கர்ம விதனப் பயனபோய் அதடையப்மபற்ற மலைங்கதளை அகற்றுவதற்கு மட்டுபம.
பமகங்கள் விலைகிய சூரியன் ஒளிர்வது பபபோலை, சூழ்ந்தருந்த மலைங்கள் விலைகிய ஆன்மபோ பிரகபோசமபோக ஒளிரும்.
மதபோடைரும்...
 பகுத - 58

67. ह्र्दपाकपाशपोभदतपो हपात्मपा बपोधमपानमस्तमपोs पहिमरतम |

सवर्म व्यपाभप सवर्म धपारक्षी भपाभत भपासयतपेs भखिलमम ||
ஹ்ருதபோகபோபஷபோதபதபோ ஹ்யபோத்மபோ பபபோதமபோனுஸ்தபமபோபஹ்ருத் |
சர்வவ்யபோபி சர்வதபோரி பபோத பபோஸ்யபதகிலைம் ||
இதயமவளி பதபோன்றி இருதளையழி ஞபோன
உதயரவி ஆன்மபோ ஒளிரும் – நிதமுபம
எல்லைபோவற்றும் பரவி எல்லைபோமும் தபோங்கி நின்(று)
மறல்லைபோம் ஒளிர்விக்கும் எண் - ஸ்ரீ ரமணர்
(அஞ்ஞபோன இருதளை அழித்து ஞபோபனபோதயமபோகிய ஆத்மபோ என்னும் சூரியன் உதப்பதும், மதறவதும் என்றில்லைபோது
எப்பபபோதும் பிரகபோசித்துக் மகபோண்டருக்கும். அது எல்லைபோப் மபபோருட்களிலும் வியபோபித்து, எல்லைபோவற்றிற்கும் ஆதபோரமபோக
நின்று, எல்லைபோவற்தறயும் தனது ஒளியினபோல் ஒளிர்விக்கச் மசய்யும் என்று எண்ணுவபோய்.)
நமது ஊனக்கண்தணப் மபபோருத்தவதர நபோம் கபோண்பனவற்றுள் சூரியன் ஒன்பற தபோபன ஒளிர்வதபோகவும், அதலும் மிகப்
பிரகபோசமபோனதபோகவும் இருப்பதபோல், தபோபன தபோபன இருக்கும் ஆன்மபோவிற்கு அதத ஒப்பிட்டுச் மசபோல்லைப்படுகிறது.
நமது உண்தம நிதலைதயப் பற்றி குரு மூலைபமபோ, பவறு வழிகளிபலைபோ அறிந்த ஒருவன் அதத உணர்ந்துமகபோள்ளை,
சபோதபோரணமபோக மவளியுலைதக பநபோக்கியுள்ளை தனது பபோர்தவதய உள்முகமபோகத் தருப்பி, தயபோனம் மசய்து அதனபோல்
இதடைவிடைபோது இருக்கும் உள்மளைபோளிதய அனுபவத்தல் உணர்வபத ஆன்ம பபபோதம் எனப்படுகிறது.
சூரியன் உதத்ததும் பவறு எந்த முயற்சியும் இல்லைபோது இருள் தபோபன அகலுவது பபபோலை ஆன்மபோதவப் பற்றிய ஞபோனம்
பிறந்ததும் நம் உண்தம நிதலை பற்றி நமக்கு முன்பு இருந்த அறியபோதமயும் தபோபன விலைகுகிறது.
ஆனபோல் சூரியபனபோ கபோலைத்தற்குக் கட்டுப்பட்டு கபோதலையில் உதப்பதும், மபோதலையில் மதறவதுமபோக இருக்க, அதனத்ததயும்
ஒளிர்விக்கும் ஆன்மபோதவப் பற்றிய பபபோதபமபோ எப்பபபோது உதக்கிறபதபோ அதன்பின் அதற்கு அழிபவபோ, மதறபவபோ இல்லைபோது
எப்பபபோதும் நின்று நிதலைத்து நிற்கிறது.
எப்பட சூரியனின் ஒளியில் நபோம் உலைகில் உள்ளை அதனத்ததயும் பபோர்க்கிபறபோபமபோ, அபத பபபோலை ஆன்மபோ தரும்
ஒளியினபோபலைபய நமது அனுபவங்கள் எல்லைபோபம நிகழ்கின்றன.
ஆன்மபோவின் தன்தமகபளை உலைகில் உள்ளை மபபோருட்கள் எல்லைபோவற்றிலும் வியபோபித்து நமக்கு மவவ்பவறு அனுபவங்கதளைத்
தருகின்றன.
ஆனபோல் அதத அறியபோத பபபோது நபோம் அதவகள் எல்லைபோம் அந்தந்தப் மபபோருட்களின் தன்தமகள் என்று தவறபோக
எண்ணுகிபறபோம்.
அந்த அறியபோதமதயப் பபபோக்குவபத ஆன்ம பபபோதம்.
அதனபோல் ஆன்மபோபவ தனது ஒளியபோல் அதனத்துப் மபபோருட்கதளையும் கபோட்டுவபதபோடு அல்லைபோமல், அதனத்தற்கும்
ஆதபோரமபோகவும் அதமகிறது.
அது இல்லைபோமல் அனுபவிப்பவன் இல்தலை என்பதபோலும், அனுபவிப்பவன் இல்லைபோமல் அனுபவிக்கப்படும் எதுவும் இல்தலை
என்பதபோலும் அதுபவ அதனத்தற்கும் ஆதபோரமபோக இருக்கிறது.
68. भदग्दपेशकपालपादनपपेक्ष्य सवर्म गिनां
शक्षीतपाभदहिमरुभन्नत्यसमखिनां भनरनांजनमम |
यलः स्वपात्मतक्षीथर्म भजतपे भवभनभष्कयलः
स सवर्म भवत्सवर्म गितपोs मकतपो भवपेत म ||
தக்பதஷகபோலைபோத்யநபபக்ஷ்ய சர்வகம்
ஷீதபோதஹ்ருன்னித்யசுகம் நிரஞ்சனம் |
யஹ ஸ்வபோத்மதர்த்த பஜபத விநிஷ்கியஹ
ஸ சர்வவித்சர்வகபதபோம்ருபதபோ பபவத் ||
(பஹ்மரபோதடை மவண்பபோ)
தக்கு இடைம் கபோலைம் முதல் பதடைபோமல் என்றும் எத்
தக்கும் ஆர்ந்பத குளிர்முன் தர்ப்பதபோய் – எக் களைங்கும்
அற்ற நித்யபோனந்த ஆன்ம தர்த்தத்துள் பதபோய்
வுற்றவன் யபோர் மசய்தக ஒன்று இன்றி – மற்றவன்
யபோவும் அறிந்பதபோனபோய் எங்கும் நிதறந்து ஆர் அமிர்தன்
ஆவன் எனபவ அறி.
- ஸ்ரீ ரமணர்
(ததச, பதசம், கபோலைம் முதலியவற்தறத் பதட அதலையபோமல், எப்பபபோதும், எந்தத் ததசகளிலும் நீக்கமற நிதறந்து குளிர்,
மவப்பம் பபபோன்றதவகதளை நீக்க வல்லைதபோய், எந்த விதக் களைங்கமும் இல்லைபோது, எப்பபபோதும் ஆனந்த வடவபம மகபோண்டை
தனது ஆத்ம மசபோரூப புனித ஊற்றுக்குள்பளைபய மூழ்கித் பதபோய்ந்தருப்பவன் எவபனபோ, அவபன பமலும் மசய்வதற்கு
ஏதுமின்றி, எல்லைபோவற்தறயும் அறிந்தவனபோய், எங்கும் நிதறந்து ஒளிர்பவனபோய், மரணமில்லைபோதவனபோய் ஆகிறபோன் என்பதத
அறிந்து மகபோள்.)
நிதறவபோக வரும் இந்த ஸ்பலைபோகம் ஆன்ம பபபோதம் என்ற இந்த நூலின் சபோரபோம்சத்ததக் மகபோடுக்கிறது.
ஆன்ம ஞபோனம் மபறுவதற்கு உரியவர்கள் எவர் என்று முதல் ஸ்பலைபோகத்தல் மசபோல்லைப்பட்டருந்தது பபபோலை, இந்த இறுத
ஸ்பலைபோகத்தல் அதத அதடைவது எப்பட என்றும், அததப் மபறுவதனபோல் என்ன பயன் என்பது பற்றியும் சுருக்கமபோகச்
மசபோல்லைப்பட்டருக்கிறது.
நபோம் நம்தம முதலில் ஸ்தூலைமபோன உடைல் அளைவில் குறுக்கிக் மகபோள்வதபோல் நமது வபோழும் கபோலைம், நபோமிருக்கும் ததச மற்றும்
பதசம் என்ற அளைவிலும் கட்டுப்படுவதபோக எண்ணுகிபறபோம்.
அதனபோபலைபய கபோலைம் கடைந்து எப்பபபோதும், என்றும் இருக்கக் கூடய, மற்றும் இடைத்தபோல் கட்டுப்படைபோது எங்கும் இருக்கும் ஒரு
மபபோருதளைத் பதட அதலையும் பபபோது அந்தத் தன்தமகதளைக் மகபோண்டைவனபோக இதறவதன முன்னிறுத்த அவதனச்
சரணதடைகிபறபோம்.
அப்பபபோதும் நமது குறுக்கும் தன்தமகள் நம்தம விட்டைகலைபோததபோல் இதறவன் இப்பட இருப்பபோனபோ அல்லைது அப்பட
இருப்பபோனபோ, இங்கிருப்பவனபோ இல்தலை அங்கிருப்பவனபோ என்ற ஐயங்கள் நம்தம விடுவதல்தலை.
அதற்கபோகச் சிலை பலை உருவங்கதளை உண்டைபோக்கி தவத்துவிட்டு, அதவகதளை வழிபடுவதற்கு அதவகள் இருக்கும் இடைத்தத
நபோடச் மசல்கிபறபோம்.
அதனபோபலைபய தலை யபோத்ததர, மூர்த்த தரிசனம் எல்லைபோம் விபசஷமபோகக் கருதப்படுகிறது.
அபத பபபோலை கபோலை அளைவில் இப்பபபோது வழிபட்டைபோல் நல்லைது, அப்பபபோது வழிபட்டைபோல் நல்லைது என்றும் கருத நல்லை
பநரங்களும் பபோர்த்துச் மசல்கிபறபோம்.
நமது தனப்பட பழேக்க வழேக்கத்தல் நீரபோடவிட்டு வரும் பபபோது, நமது உடைல் அழுக்குகள் கதளையப்பட்டு அதனபோல் ஒரு
புத்துணர்ச்சி வருவதத நபோம் உணர்வதபோல், அபத பபபோன்று இயற்தகயபோகபவ அதமந்துள்ளை ஆறுகளின் தன்தமகதளையும்,
ஓடும் ததசகதளையும் மபபோறுத்து அதவகளில் நீரபோடனபோல் நுண்ணியதபோக நம்மிடைம் வளைர்ந்துள்ளை நமது மபோசுகளும்
கழுவப்பட்டு நபோமும் புனிதமபோகலைபோம் என்று கருதுவதபோல் அதவகதளை பநபோக்கிப் பயணிக்கிபறபோம்.
அதலும் சிலை விபசஷமபோன இடைங்களில் இருக்கும் ஊற்றுகள், குளைங்களிலும், அதவ பபபோன்ற இடைங்களில் இருந்து
புறப்பட்படைபோ அல்லைது அவ்விடைங்கதளைத் மதபோட்டுச் மசன்றுமகபோண்படைபோ இருக்கும் ஆறுகளிலும் நீரபோடுவதத புனிதமபோகக்
கருதுகிபறபோம்.
இதவகதளை தர்த்த யபோத்ததர என்கிபறபோம்.
இப்படயபோக மூர்த்த தரிசனம், தர்த்த யபோத்ததர மசய்வமதல்லைபோம் நமது மலைங்கதளை நீக்கி இதறவன் சந்நிதபோனத்தல் நம்தமப்
புனிதமபோக்கிக் மகபோள்ளைபவ என்ற கருத்து நமக்கு இருந்தபோலும், அப்படச் மசய்யும் நபோம் யபோர் என்ற எண்ணம் ஒரு சிலைருக்பக
பதபோன்றுகிறது.
மூர்த்தகளும், தர்த்தங்களும் உலைகில் இருப்பதவ பபபோன்று நபோமும் உலைகில் இருப்பதபோக எண்ணும் வதர அதவமயல்லைபோபம
சரியபோன வழிபபோட்டு முதறகபளை.
எல்லைபோம் இதறவனபோல் இயக்கப்படுகிறது என்ற எண்ணம் இருக்கும்பபபோதும், ஒரு சிலைருக்பக அந்த இதற சக்த இல்லைபோது
நபோபம எப்பட இயங்க முடயும் என்று பதபோன்றுகிறது.
அப்படத் பதபோன்றுபவர்களிலும் மவகு சிலைபர
“நபோன் யபோர்?”
என்று தன்தனப் பற்றிபய பகள்வி பகட்டுத் தனது பபோர்தவதய உலைகில் மவளிமுகமபோக விடைபோது, கபோணும் தபோன் யபோர்
என்பதத அறிந்துமகபோள்ளைத் தனது கவனத்தத உண்முகமபோகத் தருப்பி, தயபோனத்தபோல் தன் உள்மளைபோளி மபறுவபத ஆன்ம
பபபோதம் என்று பமபலை பபோர்த்பதபோம்.
இவ்வபோறபோக எந்தத் ததசயில், எந்த இடைத்தல் என்ன இருக்கிறது, அதத எந்தக் கபோலைத்தல் தரிசிப்பது என்று இங்கும் அங்கும்
அதலையபோமல், அதவ அதனத்ததயுபம கபோணும் அல்லைது கபோணப்பபபோகும் தன்தனப் பற்றி விசபோரம் மசய்ய பவண்டும் என்று
இங்கு கூறப்பட்டருக்கிறது.
அப்படச் மசய்தபோல் குளிபரபோ, மவப்பபமபோ எதுவபோனபோலும் அங்கும் இருந்து, எந்த விதக் குற்றம், குதறகதளையும் தனது
தன்தமகளைபோய்க் மகபோள்ளைபோது, எப்பபபோதும் ஆனந்தம் ஒன்தறபய தனது இயல்பபோய்க் மகபோண்டுள்ளை ஆன்ம தசதன்யமபோகிய
தனது மசபோரூபத்தபலைபய ததளைத்து, அங்கு ஊறும் ஆனந்தப் புனித நீரில் மூழ்கி எக்கபோலைத்தும் இன்புறும் ஒருவபன உலைகில்
வபோழ்ந்த பயதன அதடைந்தவன் ஆவபோன்.
அந்த நிதலைதய அதடையும் வதர இருதமகளும் இருக்கும், அதனபோல் வரும் வறுதமகளும் மதபோடைரும்.
ஆனபோல் ஆன்ம சபோகரத்தல் மூழ்கி முத்தத அதடைந்தவனுக்கு அதற்கும் பமல் மசய்வதற்கு என்று ஏதும் இருக்கபோது, அவன்
சத்பத உருவபோகியுள்ளை ஆன்மபோபவபோடு ஒன்றி இருப்பதபோல், இருக்கும் அதனத்தும் அவனுக்கு அதுவபோகபவ பதபோன்றும், எந்த
வித பவற்றுதமகளும் மதரியபோது.
அவன் சித்பத வடவபோன ஆன்மபோவபோய் இருப்பதபோல் அறிவு மயமபோகபவ இருப்பபோன், அவன் பமலும் அறிவதற்கு ஒன்றும்
இருக்கபோது.
தனது பபரறிவு எனும் ஒளியபோல் தபோனும் பிரகபோசித்துக்மகபோண்டு, அதனத்ததயும் ஒளிர்வித்துக்மகபோண்டும் இருப்பபோன்.
அவன் ஆனந்த வடபவயபோன ஆன்மபோவபோக ஒன்றியுள்ளைதபோல், இப்பபபோது உண்டு, அப்புறம் இல்தலை என்ற குணங்கதளைக்
மகபோண்டை இன்ப-துன்பங்கதளைக் கடைந்து, எப்பபபோதும் ஆனந்தமபோகபவ இருப்பபோன்.
என்றும், எங்கும் உள்ளை ஆன்மபோவபோய் ஆனதபோல் அவன் நித்தயன், இனி பிறப்பு, இறப்பு எனும் கபோலை அளைதவகள் இல்லைபோத
அவன் மரணமில்லைபோ ஆனந்தப் மபருநிதலையில் நிதலைத்து நிற்பபோன்.
– ஓம் தத் சத் —
முற்றும்.