Pagsusuri sa Isang Tula

“Pauwe mula sa sine”

Jose F. Lacaba
Mga kagila-gilalas na pakikipagsapalaran at mga tulang nahalungkat sa
bukbuking baul. Sa pelikulang La Dolce Vita ni Federico Felleni noong taong 1960, ang
pangunahing tauhan ay si Marcielo. Mayroong siyang alalay na Photographer na ang
pangalan ay Paparacho, na doon nanggaling ang salitang Paparatsi ng mga Italyano na
ang ibig sabihin ay isang litratista na masigasig na nagtaguyod sa mga kilalang tao
upang kumuha ng tahasang mga larawan para sa pagbebenta sa mga magazine at
pahayagan. Mayroong makikita sa pelikula na pitong episodes, pitong nakamamatay na
kasalanan na naging simboliko sa pelikula, pitong sakramento at iba pa.

Sa tradusyunal na tulang Pilipino ay mayroong sukat na pito at ito ang

karaniwang ginagamit sa mga tula. Sa paggawa ng tanaga ay may sukat na pipituhin.
Kapag pinagdugtong dugtong ang walong taludtod ay makabubuo ng pangungusap.
Ang karaning mga tula ay binubuo ng saknong at taludtod at mayroong tugma at sukat.
Ang tula ay isang anyo ng panitikan na nagpapahayag ng kaisipan at damdamin ng
isang tao gamit ang maririkit na mga salita. Ito ay naglalayong maipayahag ang
damdamin sa pagsusulat.

Mayroong makikita sa tulang Pauwe mula sa Sine na walang relasyong pantao.

Nagsasabi na yay panahon sa ating buhay at karamihan sa atin ay mangangailangan
magbigay o makakatanggap ng pangangalaga at kakailanganin natin matugunan ang
ating mga karapatan sa katayuan ng isang tao at ng bawat isa. Makikita din ang tao sa
tao ang relasyon na mismong tao ang nagbibigay ng init sa kapwa tao na wala sa
persona. Isang konkretong bagay na kasangkapan upang mapainit ang isang tao. Ano
naman kung walang kasama, walang katabo at wala ang init ng pagtatrabaho sa atin
ngunit dapat makita rin na ipagdiwang ng tao tulad ng persona ang tunay na pagtuklas
sa kung ano ang maganda at totoo para sa sarili.