Tema 1 2

Tema I: O Traballo Social e a Mediación
CONCEPTOS AFÍNS A MEDIACIÓN
METODOS ADVERSARIAIS
Proceso xudicial
Arbitraxe
METODOS NON ADVERSARIAIS
Conciliación
Negociación
Mediación
PROCESO XUDICIAL VERSUS PROCESO MEDIADOR

PUNTO DE VISTA PROCESO XUDICIAL MEDIACIÓN
PROCEDEMENTO Formal e ríxido. Regulado por Informal relativo. O mediador

Lei pacta as regras coas partes
PODER DO TERCEIRO Autoridade. Exerce o poder. O mediador dirixe o proceso,
non exerce poder, o poder
reside nas partes.
ROL DO TERCEIRO Xulga e decide coactivamente Facilita a comunicación
INTERVINTE
PROXECCIÓN PÚBLICA Publicidade (luz, Confidencialidade. Segredo e
taquigrafos,cámaras...) intimidade no proceso
LIBERDADE DE EXPRESIÓN Todo o que se diga pode ser O que se diga non terá reflexo
utilizado na súa contra no proceso futuro. Segredo
profesional do mediador
ACTITUDE DA Non colaboración (xogo de Colaboración alta
PARTICIPACIÓN póker) (rompecabezas)
CARÁCTER DA Obrigatoria Voluntaria

INTERVENCIÓN
PRESENZA DO AVOGADO Permanente. Preceptiva (é a voz O protagoniste é o cidadán
da parte)
EXPECTATIVAS Gañar ou perder. Estratexia Gañar e gañar. Estratexia de 2
bélica xestión
CONFLITO - OPORTUNIDADE
A mediación parte dunha concepción un

tanto diferente á filosofía dos litixios
xudiciais: o conflito é unha oportunidade
que pode provocar a aparición de novas
construcións, diferentes das iniciais, pero
viables e aceptables para todas as partes.
ARBITRAXE
Require da intervención dun terceiro, normalmente elexido

de común acordo polas partes. O arbitro ten como función
escoitar o que cada parte desexe expoñer para defender o
seu punto de vista e, con base a iso, tomar unha decisión
vinculante.
O arbitro, a diferenza dun xuiz, non decide quen é culpable,

senon que se limita a sinalar cal é, na súa opinión, a solución
máis xusta para poñer fin ao conflito.
Martínez de Murguía, B. (1999). Mediación y resolución de conflictos. Una guía
introductoria. Barcelona: Paidós. P. 45
4
Na arbitraxe as partes someten o seu conflito a

unha terceira persoa que terá como misión decidir
sobre o mesmo despois de escoitar ás partes e de
estudiar os seus respectivos argumentos.
O arbitro estabrece normas de procedemento e

adopta unha decisión de cumprimento obrigatorio
CARACTERÍSTICAS DOS MÉTODOS NON

ADVERSARIAIS
1. Están basados na voluntariedade das partes

por resolver o conflito dunha forma
colaboradora.
2. Dáse a asistencia dun terceiro, facilitador dos
posibles acordos, pero sin potestade sobre as
decisións que tomen.
3. Son decisións integrativas, nas que, a
diferenza das distributivas, os resultados son
de tipo gaña/gaña
6
CARACTERÍSTICAS DOS MÉTODOS NON

ADVERSARIAIS
4. Non se limitan a resolver sobre as posicións

presentadas, senon que intentan variar as
posicións, a través dun cambio de perspectiva,
para conseguir o maior beneficio para ambas
partes.
5. Se integran os intereses das partes
6. Amplíase o pastel ao xerar novas alternativas
Son métodos non adversariais a

conciliación, a negociación e a mediación
7
CONCILIACIÓN
É un término sinónimo de reconciliación e está moi

próximo ao de mediación, e o seu contido é moi
asimilable.
Un terceiro a quen se lle atribúe un poder informal, fai

propostas desde a imparcialidade e a neutralidade, non
precisa dun saber formal.
García, J., Vaquer, A., Gomis, C. (2010). Intervención y mediación familiar. Castelló de la Plana:
Universidade Jaume I. P. 492
A intervención consiste en intentar aproximar posturas

dos contendientes e que eles obteñan a solución.
Soleto, H. (2011). Mediación y resolución de conflitos: técnicas y ámbitos. Madrid: Tecnos. P.37.
8
NEGOCIACIÓN
As partes discuten por sí mesmas a resolución
do seu conflito e controlan o resultado.
A negociación pode realizarse entre as partes
ou, as máis das veces, entre os seus
representantes legais.
Soleto, H. (2011). Mediación y resolución de conflitos: técnicas y
ámbitos. Madrid: Tecnos. P.36.
NEGOCIACIÓN
As partes reúnense, soas ou coa asistencia dos
seus avogados, pero sen a participación dun
terceiro, e buscan resolver por sí mesmas os
asuntos que suscitaron o conflito, dialogando e
intentando convencer e persuadir á outra
parte para chegar a algún acordo.
Martínez de Murguía, B. (1999). Mediación y resolución de conflictos. Una

guía introductoria. Barcelona: Paidós. P. 45
10
Hai 2 tipos de NEGOCIACIÓN:

Negociación competitiva ou desde posicións: cada
parte busca o máximo beneficio posible e acepta ceder
só en aquello que sexa absolutamente imprescindible. Se
centra no corto plazo, é dicir no que se poida gañar de
inmediato. Non permite que as persoas flexibilicen as
súas posicións.
Negociación cooperativa ou de principios, as partes se
centran, a hora de negociar, en localizar intereses
comuns, que lles permitan avanzar hacia puntos de
encontro. As partes están dispostas a gañar e perder
algo.
Martínez de Murguía, B. (1999). Mediación y resolución de conflictos. Una guía introductoria. Barcelona: Paidós. P. 45
11
MEDIACIÓN
É un proceso en virtude do cal un terceiro, o

mediador, axuda aos participantes nunha situación
conflitiva a súa resolución, que se expresa nun
acordo consistente nunha solución mutuamente
aceptable e estruturada de xeito que permita, de
ser necesario, a continuidade das relacións entre
as persoas involucradas no conflito.
Haynes, J.M. (1995). Fundamentos de la mediación familiar. Madrid: Gaia. P.
11
12
MEDIACIÓN
A mediación (familiar) pódese definir como unha
intervención nun conflito ou nunha negociación por
parte dunha terceira persoa aceptable ás partes,
imparcial e neutra, sen ningún poder de decisión e
que pretende axudalas a que elas mesmas
desenvolvan un acordo viable, satisfactorio e
capaz de responder ás necesidades de todos os
membros dunha familia, en particular as dos fillos e
fillas.
Ripoll, A. (2001). Familias, trabajo social y mediación. Barcelona: Paidós. P.44
13
MEDIACIÓN
A mediación é un procedemento no cal os
participantes, coa asistencia dunha persoa
imparcial, o mediador, ailla as cuestións en
disputa co obxecto de desenvolver opcións,
considerar alternativas e chegar a un acordo
que sexa mutuamente aceptable.
O mediador non decide sobre o fondo do
conflito nin sobre as solucións que conveñan ás
partes
Martínez de Murguía, B. (1999). Mediación y resolución de conflictos. Una guía

introductoria. Barcelona: Paidós. P. 49
14
MEDIACIÓN
É necesario que as partes fagan un esforzo
por comunicarse da mellor maneira, e que, no
mellor dos casos, sexan capaces de
comprender as razóns e xustificacións sobre
as que o outro basea os seus alegatos.
As partes deseñan conxuntamente solucións
posibles ao conflito, que as conduza a un
acordo satisfactorio que sexa o máis xusto
posible para todos os involucrados.
15
TAREFA DO MEDIADOR
Axudar as partes a sair das posicións

antagónicas que adoptaron no conflito.
Reunirse coas partes, tanto por separado como

conxuntamente, co fin de axudalas a chegar a un
acordo pero non ten poder para tomar decisións
en nome das partes.
Axudar as partes a desenvolver solucións

creativas ou a aportar propostas.
16
O TS COMO CONTEXTO DA
MEDIACIÓN FAMILIAR
A mediación como técnica utilízase para conseguir

algún dos obxectivos propios da disciplina do TS.
Os acordos conseguidos a través da mediación

serán útiles para conseguir outras metas máis
lonxanas.
A mediación como instrumento aplícase para a

resolución de conflitos e/ou disputas.
17
ASPECTOS COMUNS DA MEDIACIÓN E

A PRÁCTICA DO TS
Axudar ás familias a redefinir as súas estruturas

familiares, para que poidan enfrentarse aos cambios.
Intentar que os clientes participen en todo momento

na toma de decisións: o individuo é responsable das
súas decisións e dos seus actos.
Utilización de técnicas (reformulación, escoita

activa, contención...)
18
EVOLUCIÓN HISTORICA DA MEDIACIÓN
A mediación nos seus inicios tivo unha dimensión

comunitaria, colectiva, ate a década de 1950
que comeza a perfilarse desde unha dimensión
microsocial (familiar, individual, menores…).
As formas de afrontar os conflitos ao longo da

historia son variadas no seno das comunidades.
En cada comunidade local ou veciñal, en cada
organización social (étnica, relixiosa, asociativa,
profesional…) se poden atopar fórmulas propias
de resolución de conflitos.
19
Durante séculos, as institucións eclesiásticas

desempeñaron un papel mediador clave nas
comunidades relixiosas. O clero mediaba nas
disputas de familia, nas diferenzas diplomáticas
entre membros da nobleza…
A mediación foi utilizada en China e Xapón, onde

a relixión e a filosofía asignan moita importancia
ao consenso social e a obtención dun equilibrio ou
harmonía nas relacións humanas.
20
Desde a China Imperial se coñecen experiencias

mediadoras tradicionais nas que se establecían
medios e lugares para dirimir disputas comunitarias
dentro da lei da tradición e da xerarquía social.
As costumes xaponesas facían, por exemplo, do

líder comarcal o mediador nas disputas formais.
21
En África aínda quedan zonas onde rexe a xustiza

mediadora de tinxes tribais.
Nas tribus do Zaire, os conflitos son vividos como unha

crise de grupo e non como un tema individual, xa que
entenden que os desaxustes entre persoas ou clanes
debilitan a solidariedade e solidez das comunidades e son
un tema de todos.
A tribu participa na resolución do conflito mediante

asembleas nas que todos poden expor os seus puntos de
vista, e o xefe da tribu soe reter o seu xuizo co fin de
actuar de acordo co criterio comun, e o acordo final é
ritualizado.
22
En Tanzania, utilizan unha asemblea

comunitaria para escoitar e resolver as queixas
dos membros da tribu. En primeiro lugar
escoitase aos grupos familiares en litixio e
posteriormente é escoitada toda a comunidade.
23
En hispanoamérica, os mapuches chilenos mostran

ainda algúns dos mecanismos precolombinos de
resolución de desavenenzas no seno da
comunidade. Os distintos métodos alternativos de
resolución de conflitos xurden ante as
deficiencias dun sistema xudicial en vías de
desenvolvemento.
24
En EE.UU aparecen as primeiras experiencias en

mediación a principios do século XX dentro dun proceso
de desconxestión dos tribunais de xustiza. Neste país se
produce un gran desenvolvemento da mediación nas
últimas décadas, e é a cuna da mediación moderna.
A comunidade xudea creou en 1920 o seu propio foro de

mediación na cidade de Nueva York.
O estado de Florida foi pioneiro no ano 1975 do

desenvolvemento do movemento denominado Alternative
dispute resolutión (ADR).
25
EVOLUCIÓN HISTÓRICA DA MEDIACIÓN
A influenza dos modelos mediadores xurdidos nos

EE.UU e Hispanoamérica (Brasil, Arxentina,
México) notóuse nos sistemas xurdidos en Europa.
As circunstancias político-sociais europeas

demandaban métodos, máis participativos e
axiles, na xestión das controversias sociais e
familiares, ante a propia crise administrativa da
xustiza, as necesidades de alixerar os costes
económicos e temporais dos procesos xudiciais.
26
En Europa, as cofradías romanas e os gremios

medievais foron espazos laborais onde se
solucionaban ou encauzaban problemas propios
desa sociedade.
Os tribunais rabínicos xudeos e os rabinos

europeos foron decisivos na resolución de
disputas dos membros desa sociedade.
27
Da man de liberales sociais, católicos sociais e

sindicais socialistas viron a luz, na Europa de
finais do século XIX, as primeiras formas de
Mediación laboral, corporativa, sempre dentro da
lexislación social estatal.
A mediación se circunscribía ao ámbito do

traballo, aos conflitos xurdidos nas relacións
colectivas entre organizacións obreiras e
patronais, ou a individuos pertencentes a istas
categorías.
28
En Inglaterra e Gales, a mediación se desenvolve no

sector público e no sector voluntario (axencias).
En Francia a mediación familiar iníciase nos anos 80 con

prácticas privadas e a través de asociacións de familiares.
Nos países nórdicos comeza a mediación con experiencias

e iniciativas públicas e privadas. En Noruega, existen a
nivel municipal os Consellos de Conciliación, e antes de
levar a disputa ás cortes regulares, é obrigatorio intentar
a mediación neste Consellos.
29
A MEDIACIÓN EN ESPAÑA
En España a primeira reglamentación da tradición

mediadora a atopamos nas xuntas veciñais, os
gremios medievais e as hermandades agrarias e
rurais.
A nivel institucional, destacan organismos onde

se resolvían as disputas comerciais e territoriais
dos membros destas comunidades, como o
“Consello de homes bos” da horta de Murcia ou o
“Tribunal das augas” de Valencia.
30
A utilización sistemática da mediación en conflitos de moi

diferente tipo, é algo bastante novidoso no noso país.
Os modelos aplicados en España desde os anos 70 foron

influenciados de maneira notable polas experiencias
norteamericanas e iberoamericanas.
O principal campo de desenvolvemento da mediación

douse nas “relacións familiares”, no campo da mediación
familiar, baixo a influenza europea, norteamericana e
iberoamericana, e ante os graves problemas de saturación
do sistema xudicial español.
31
No País Vasco implantóuse desde 1984 un

sistema de mediación laboral polo cal as
partes implicadas nun conflito colectivo se
comprometían, antes de acudir á vía xudicial e
de xeito voluntario, a acudir a unha
conciliación-mediación ou arbitraxe.
En Cataluña no ano 1990 fírmase un Acordo

Interprofesional.
32
O primeiro programa institucional

desenvolvido en España sobre “mediación
penal” foi o impulsado pola CC.AA de Andalucía
no ano 1997.
A Comunidade de Madrid desenvolveu en 1997

o servizo de mediación social intercultural
(SEMSI)
33
Primeiras Leis autonómicas en materia de

mediación familiar:
CC.AA Ano
Cataluña, Valencia e Galicia 2001
Canarias 2003
Castilla La Mancha 2005
Baleares e Castilla León 2006
Madrid 2007
País Vasco 2008
Andalucía 2009
Baleares 2010
Aragón, Cantabria 2011
34
CARACTERÍSTICAS DA MEDIACIÓN
Voluntariedade
Imparcialidade
Neutralidade
Confidencialidade
Profesionalide
35
VOLUNTARIEDADE
Ven determinada polo dereito que teñen as partes a

acceder á mediación para resolver os seus conflitos.
En moitos ámbitos a voluntariedade é discutida, xa que

pode responder a unha petición xudicial (ex. separación
e/ou divorcio) ou pode ser vivida como unha única
alternativa a unha posible sanción (xustiza xuvenil e
penal).
A mediación pode ser preceptiva dunha sesión inicial de

información que en modo algún obriga as partes a
continuar no proceso
36
IMPARCIALIDADE
Supón preservar a igualdade das partes sen asumir a
posición de ningunha (non tomar partido por un ou polo
outro), no máximo respeto ao interés de ambas, garantindo
o equilibrio de poder no proceso a través da súa continua
lexitimación .
Significa manter a distancia emocional coas partes para

evitar alianzas ou coalicións. É a habilidade para evitar que
os nosos sentimentos poidan influir no proceso.
Significa tamén observar as desigualdades que poden

aparecer nunha relación asimétrica, para equilibrar ás dúas
partes (utilizando, por exemplo, o mesmo tempo de
dedicación a cada un deles)
37
NEUTRALIDADE
Íntimamente vinculada á actitude do mediador frente ao

posible resultado da mediación e ao feito de que os seus
valores, sentimentos e prexuicios non condicionen o
proceso, nin a vontade das partes.
Este térmo se utiliza en relación ao mediador. A neutralidae

ten que ver cos propios sentimentos e emocións do
mediador, e é polo tanto importante recoñecer as
transferencias persoais que a situación pode transmitir.
38
NEUTRALIDADE
O tema da neutralidade foi moi discutido e incluso posto en

dúbida, xa que a neutralidade absoluta non existe.
Sara Cobb explica que moitos mediadores equiparan

neutralidade con imparcialidade e equidistancia (habilidade
de poñerse ao lado das partes, de forma alternativa,
permitíndolles elaborar as súas posicións: outorga as
mesmas posibilidades ás dúas partes)
39
CONFIDENCIALIDADE
• Obrigación de manter a reserva sobre o

desenvolvemento e contido do proceso de
mediación.
• Consecuencia deste principio, o mediador de ser
chamado como testigo poderá ampararse no
segredo profesional. Tampouco deberá actuar
como perito, posto que este principio impídelle
emitir dictame respecto dunha situación na que
actuara en calidade de mediador.
40
CONFIDENCIALIDADE
• É o compromiso do mediador e das partes a
non desvelar o contido das entrevistas e dos
acordos. Deste xeito a información non
pode ser utilizada en contra de ningunha
das partes, garantindo deste xeito a
franqueza das mesmas.
41
PROFESIONALIDADE
A calidade do proceso de mediación e da propia

institución mediadora pasa porque os mediadores
que a levan a cabo estean cualificados. A
profesionalidade se recoñece como un principio
fundamental.
42
VENTAXAS DA MEDIACIÓN (1)
Descarga aos tribunais, xa que moitos casos se

solucionan sen entrar nun proceso xudicial. Reduce os
costes, alivia as cargas dos tribunais e aforra tempo e
enerxía.
Aforra tempo, xa que a xustiza está saturada e, en

ocasións, determinadas causas se extenden moito no
tempo. A mediación pode proporcionar acordos máis
rápidos.
43
Aumenta a creatividade. A mediación é máis flexible,

permite que as partes opinen con respecto a súa
situación e os acordos non estean suxeitos a nada, polo
que pode adaptarse máis ás necesidades da persoa.
Aumenta o protagonismo das partes, co que aumenta

a súa responsabilidade.
Se produce unha aprendizaxe, ao solucionar un

conflito a persoa pode adquirir capacidade para
solucionar outros futuros conflitos na mesma ou en
diversas áreas.
44
De acordo coas investigacións feitas nos EE.UU. Os

acordos son máis duradeiros, a responsabilidade que
proporciona ser coautor destes acordos facilita que as
partes se esforcen para mantelos no tempo e levalos a
cabo correctamente.
45
DESVENTAXAS DA MEDIACIÓN (1)
A maioria das veces, os conflitos resoltos en

mediación non pasan aos tribunais, o que conleva que a
xustiza non se vexa retroalimentada pola cotidianeidade.
Se poden atopar casos onde se leven a mediación

dereitos civís, que deberían ser inalienables.
Nalgúns casos, pode confundirse coa terápia.
se cuestiona o termo “neutralidade”, como concepto

teórico que poida levarse á práctica.
46
DESVENTAXAS DA MEDIACIÓN (2)
Investigacións realizadas por pensadoras

feministas sosteñen que as mulleres logran
peores acordos cando concurren ao sistema de
mediación que cando solucionan os conflitos no
sistema xudicial formal.
Ademáis nalgúns casos se chega a acordos

desventaxosos, sobre todo naquelas situacións
nas que só unha das partes quere chegar ao
acordo (xeralmente a muller)
47
MODELO MODELO
TRADICIONAL-LINEAL TRANSFORMATIVO DE
DE HARVARD BUSH E FOLGER
MODELOS
DE
MEDIACIÓN
(Escolas)
MODELO CIRCULAR-
NARRATIVO DE SARA COBB
48
MODELO TRADICIONAL-LINEAL DE HARVARD (1)

As súas Bases son o dereito e a economía.
Define a mediación como unha negociación
colaborativa asistida por un terceiro experto en
dirixir a discusión.
O problema aparece cando as partes deben
satisfacer simultáneamente intereses e
necesidades que son incompatibles. Propón que as
partes traballen en colaboración para resolvelo.
Non ten en conta nin o contexto nin o pasado do
conflito, e non prioriza o factor relacional.
49
Céntrase primordialmente na comunicación verbal,

cada parte expresa “o seu contido” e o outro
escoita. O mediador facilita que as partes se
expresen. Este modelo entende a comunicación nun
sentido lineal.
Meta: lograr un acordo (gañar-gañar). O conflito

xurde porque hai diferenzas entre as partes, hai
que disminuir as diferenzas e aumentar as
semellanzas, os valores, os intereses…
50
Método: Se basa na aireación do conflito polas partes ao

comezo da sesión, coma si fora un proceso de catársis.
Cando as partes chegan a mediación, existe o caos e o
mediador ten como función axudar a restablecer a orde. Se
esclarecen as causas do conflito.
Crítica: Os acordos aos que se chega non producen un

cambio na relación, as partes comprométense a deixar de
facer algo ou a non repetilo. Non cambia a interacción entre
as partes.
Ámbitos de actuación: Empresarial e internacional

51
MODELO TRANSFORMATIVO
DE BUSH E FOLGER (1)
Sitúase no extremo oposto ao modelo de Harvard.

A sua Base é a sociolóxica.
Este modelo céntrase no aspecto relacional da

comunicación e incorpora a causalidade circular.
Focaliza nas relacións interpersonais das partes.
Trata de que as partes atopen formas de
cooperación, de reconciliación, ao marxe de
pretender solucionar o conflito.
52
MODELO TRANSFORMATIVO
DE BUSH E FOLGER (2)
O seu obxectivo non é chegar a un acordo, é

modificar as situacións e as relacións entre as
partes. Se centra máis na transformación das
relacións que na resolución do conflito.
Pretende que as partes atopen formas de

cooperación, de reconciliación, ao marxe de se se
soluciona ou non o conflito.
53
MODELO TRANSFORMATIVO DE BUSH E FOLGER (3)
Céntrase no aspecto relacional da comunicación.
Método: traballa para lograr fundamentalmente o

empowerment, entendendo este concepto como potenciar
o protagonismo, procurando que as partes adquiran
conciencia das súas propias capacidades de cambio e de
transformación dos seus conflitos.
Búscanse os recursos persoais para que as persoas en

conflito poidan responsabilizarse das súas accións e que
sexan “axentes”, protagonistas da súa vida. É necesario
que se recoñeza o protagonismo do outro no conflito, e
por iso se utiliza, como técnica, as preguntas circulares.
54
MODELO TRANSFORMATIVO DE
BUSH E FOLGER (4)
Meta: modificar e mellorar a situación e a

relación entre as partes, non importa se chegan a
un acordo ou non, si se resolve o conflito ou non.
Os acordos carecen de importancia, a adquisición
de capacidades de xestión e a transformación dos
conflitos é o que importa desenvolver.
Ámbitos de actuación: escolar, comunitario e

internacional
55
O MODELO CIRCULAR-NARRATIVO
DE SARA COBB (1)
A sua Base é a psicoloxía.
O seu obxectivo é cambiar a historia e conseguir na

medida do posible un acordo, pero non como meta
fundamental.
Fundaméntase na comunicación tanto analóxica

como dixital e tamén segue os preceptos da
causalidade circular, pon o énfases na comunicación
e interacción das partes.
56
DE SARA COBB (2)
Traballa a comunicacción e a información para

cambiar os puntos de vista. Modifica as narracións
para modificar a percepción da realidade.
Pasa da comunicación controversial á comunicación

cooperativa, construindo unha visión do conflito que
aporte solucións.
57
DE SARA COBB (3)
Para chegar a un acordo as partes necesitan

cambiar, transformar as historias ou narracións
conflitivas coas que chegan a mediación. O
importante é mellorar as relacións, os acordos son
únicamente circunstanciais.
Para analizar a historia precísase coñecer os

significados que as partes atribúen aos feitos, as
actitudes dos outros, as relacións entre as persoas,
ao contexto cultural,...
58
O MODELO CIRCULAR-NARRATIVO DE SARA

COBB (4)
Método: Permite hasta certo punto que se

manifesten as diferenzas. Ao contrario que a escola
de Harvard, considera que a xente chega a
mediación cunha situación de orde, cunhas posicións
moi ríxidas e a función do mediador é introducir
caos para flexibilizar as posicións.
Se lexitima as posicións, ao construir un lugar para
cada un deles dentro do contexto de mediación.
59
MODELO CIRCULAR-NARRATIVO
DE SARA COBB (5)
Metas:
Fomentar a reflexión e non a aireación das
historias
Cambiar o significado das historias
Transformar a historia que traen á mediación
Chegar a un acordo, anque éste non sexa a
meta fundamental
60
MODELO CIRCULAR-NARRATIVO DE SARA

COBB (6)
O traballo do mediador consiste en facelos falar

de maneira diferente, para que interactúen de
xeito distinto, axudando as partes a xerar unha
historia alternativa, diferente, que permita ver o
problema desde outro ángulo, que produza cambios
e que posibilite a vía do acordo.
Ámbitos de actuación: familiar e escolar
61

Tema 1 2

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Tema 1 2

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Tema I: O Traballo Social e a Mediación

CONCEPTOS AFÍNS A MEDIACIÓN

METODOS NON ADVERSARIAIS

Tema I: O Traballo Social e a Mediación

PROCESO XUDICIAL VERSUS PROCESO MEDIADOR

PROCEDEMENTO Formal e ríxido. Regulado por Informal relativo. O mediador

CARÁCTER DA Obrigatoria Voluntaria

A mediación parte dunha concepción un

Tema I: O Traballo Social e a Mediación

Require da intervención dun terceiro, normalmente elexido

O arbitro, a diferenza dun xuiz, non decide quen é culpable,

Na arbitraxe as partes someten o seu conflito a

O arbitro estabrece normas de procedemento e

Tema I: O Traballo Social e a Mediación

CARACTERÍSTICAS DOS MÉTODOS NON

1. Están basados na voluntariedade das partes

CARACTERÍSTICAS DOS MÉTODOS NON

4. Non se limitan a resolver sobre as posicións

Son métodos non adversariais a

Tema I: O Traballo Social e a Mediación

É un término sinónimo de reconciliación e está moi

Un terceiro a quen se lle atribúe un poder informal, fai

A intervención consiste en intentar aproximar posturas

Tema I: O Traballo Social e a Mediación

Martínez de Murguía, B. (1999). Mediación y resolución de conflictos. Una

Hai 2 tipos de NEGOCIACIÓN:

Tema I: O Traballo Social e a Mediación

É un proceso en virtude do cal un terceiro, o

Tema I: O Traballo Social e a Mediación

Martínez de Murguía, B. (1999). Mediación y resolución de conflictos. Una guía

Tema I: O Traballo Social e a Mediación

Axudar as partes a sair das posicións

Reunirse coas partes, tanto por separado como

Axudar as partes a desenvolver solucións

A mediación como técnica utilízase para conseguir

Os acordos conseguidos a través da mediación

A mediación como instrumento aplícase para a

Tema I: O Traballo Social e a Mediación

ASPECTOS COMUNS DA MEDIACIÓN E

Axudar ás familias a redefinir as súas estruturas

Intentar que os clientes participen en todo momento

Utilización de técnicas (reformulación, escoita

EVOLUCIÓN HISTORICA DA MEDIACIÓN

A mediación nos seus inicios tivo unha dimensión

As formas de afrontar os conflitos ao longo da

Tema I: O Traballo Social e a Mediación

EVOLUCIÓN HISTORICA DA MEDIACIÓN

Durante séculos, as institucións eclesiásticas

A mediación foi utilizada en China e Xapón, onde

EVOLUCIÓN HISTORICA DA MEDIACIÓN

Desde a China Imperial se coñecen experiencias

As costumes xaponesas facían, por exemplo, do

Tema I: O Traballo Social e a Mediación

EVOLUCIÓN HISTORICA DA MEDIACIÓN

En África aínda quedan zonas onde rexe a xustiza

Nas tribus do Zaire, os conflitos son vividos como unha

A tribu participa na resolución do conflito mediante

EVOLUCIÓN HISTORICA DA MEDIACIÓN

En Tanzania, utilizan unha asemblea

Tema I: O Traballo Social e a Mediación

EVOLUCIÓN HISTORICA DA MEDIACIÓN

En hispanoamérica, os mapuches chilenos mostran

EVOLUCIÓN HISTORICA DA MEDIACIÓN