Afrodita Shevchuck, 2c

Temat: Czlowiek – zmagający się z losem samotnik

poszukjący swojej drogi życzowej

Człowiek jest osobą stadną, jest zwirzęciem, które w grupie czuję się
lepiej, jednak w wielu sytuacjach życziowych potzeba być samemu.
Realiści wybierają, że wybór drogi życziowej zawsze należy do osby.
Wszystko, co osiągnał w tym – osiągnienia, ruch w kierunku wybranego
celu życia. Większość się zgadza (ale każdy z realistów zgadza się, że w
życiu zdarzają się i zdarzają sytuacje, które są naprawdę niewidzialne).
Dokonali własnych zmian w życiu. Czy całkiem zrozumiałe, czy może
kamień losu, od którego nie można ucieć?

Wielkim przykładem jest w III części „dziady”. Mickiewicz opisuje

przemianę i postawę poety-buntownika – Konrada, walczącego o rząd
dusz z Bogiem. Konrad wyrasta ponad innych, dlatego swoją walkę musi
odbyć samotnie. Ludzie nie potrafią zrozumieć jego poezji, pozostaje ona
dla nich niezrozumiałą, dlatego Konrad mówi:

„Samotność – cóż po ludziach, czym śpiewak dla ludzi?

Gdzie człowiek, co z mej pieśni całą myśl wysłucha,
Obejmie okiem wszystkie promienie jej ducha?

Jeszcze jednym przykładem jest „pielgrzym” A. Mickiewicza. Pielgrzym to

XIV sonet z cyklu krymskiego. Tytuł wskazuje na bohatera utworu,
nazywa go. Status pielgrzyma niesie za sobą wiele znaczeń. Pielgrzymka
odsyła do sfery sacrum - to droga podjęta w celu dotarcia do miejsca
świętego. Wyprawa ma być sprawdzianem dla człowieka, okazją do walki
ze swoimi słabościami, a także do refleksji nad sobą samym.

„U stóp moich kraina dostatków i krasy

Nad głową niebo jasne, obok piękne lice”
Pielgrzym nie chce wrócić do swojej dawnej kochanki, nie tęskni za nią,
lecz za ojczystym krajem, o którym kobieta mu przypomina. Sonet
porusza motyw pamięci, podmiot liryczny zakłada, że gdyby ukochana
jeszcze o nim pamiętała, byłby w jakiś sposób obecny na Litwie.

„Dlaczego stąd ucieka serce w okolice

Dalekie i – niestety! jeszcze dalsze czasy?”

Dom jest tym, co jest najbliższe sercu człowieka i najbardziej rdzenną

rzeczą, jaką ma. Dlaczego tak jest? Bo to narodziny każdego człowieka,
pamięć pierwszych lat życia, miłość i przywiązanie rodziców i pierwszych
przyjaciół łączy się z Ojczyzną. Oto pierwsze zwycięstwa i rozczarowania.
Nic innego nie może tego wszystkiego zastąpić. Nawet jeśli gdzieś jest
bardzo dobrze, serce nadal będzie tęsknić za rodzimą stroną.