TELEWIZJA

Telewizja (gr. tele - „daleko” + łac. visio - „widzenie”) to dziedzina telekomunikacji przekazująca
ruchomy obraz i dźwięk na odległość. Jest to również instytucja zajmująca się nadawaniem takiego
przekazu, mająca misję społeczną, cel oraz określoną strategię dotarcia do odbiorców.

KRÓTKA HISTORIA TELEWIZJI

Historia telewizji zaczyna się u schyłku XIX w. w okresie gwałtownego rozwoju techniki. Wśród
ogromnej liczby wynalazków pojawiają się i takie, które dadzą początek telewizji.

W 1877 roku Polak Julian Ochorowicz sformułował zasady działania telewizji monochromatycznej. W
1896 roku Rosjanin Aleksander Popow skonstruował pierwszą antenę nadawczo-odbiorczą, a rok
później niemiecki fizyk Karl Braun zaprezentował tzw. lampę Brauna, która w przyszłości umożliwiła
zbudowanie kineskopu telewizyjnego. Odbiornik z taką lampą powstał w 1907 roku.

W 1923 roku Rosjanin Władimir Zworykin dokonał pierwszej transmisji obrazu telewizyjnego drogą
radiową, a trzy lata później dokonano pierwszego publicznego pokazu działającego sytemu
telewizyjnego.

W 1928 roku dokonano przesłania obrazu przez Atlantyk, co uważa się za symboliczny początek
telewizji.

W 1929 roku w Wielkiej Brytanii uruchomiono pierwszą stację nadawczą, a sześć lat później w
Berlinie zaczęto nadawać pierwszy regularny program telewizyjny.

W Polsce eksperymentalne programy były nadawane już w 1937 roku, jednak pierwszy półgodzinny
program telewizyjny nadano dopiero w 1952 roku z Instytutu Łączności w Warszawie. Pokazano
wtedy studio wyborcze przed wyborami do Sejmu PRL. Już dwa lata później Polski Doświadczalny
Ośrodek Telewizyjny zaczął nadawać regularnie raz w tygodniu audycje telewizyjne.

Pierwsza bezpośrednia transmisja międzynarodowa z Paryża do Warszawy odbyła się w 1960 roku
przez łącza Eurowizji.

W Polsce od 1961 roku program telewizyjny był nadawany już przez 7 dni w tygodniu.

W 1962 dokonano pierwszej transmisji ze Stanów Zjednoczonych do Europy za pośrednictwem

satelity, a w 1969 roku miała miejsce bezpośrednia telewizyjna transmisja z lądowania Neila
Armstronga na Księżycu.

Dopiero w 1971 roku TVP transmitowało pierwszy program w kolorze. 29 grudnia 1990 roku polski
Sejm przyjął ustawę o radiu i telewizji.

TELEWIZJA PUBLICZNA A PRYWATNA

Telewizja publiczna stanowi własność skarbu państwa. Jest ustawowo zobowiązana do szerzenia tzw.
społecznej misji programowej, dlatego też ramówki jej nadawców zawierają przede wszystkim
programy publicystyczne, programy kulturalne i edukacyjne, magazyny przeznaczone dla mniejszości
narodowych i etnicznych oraz magazyny religijne. Telewizja publiczna utrzymuje się głównie z
abonamentu, dlatego też emituje dużo mniej reklam niż telewizja prywatna.
Telewizja komercyjna jest nastawiona na emisję tych programów, które najbardziej przyciągają
widzów. Główną tematyką jej ramówki jest informacja i rozrywka. Telewizja prywatna utrzymuje się
sama, głównie z emisji reklam.

GŁÓWNE GATUNKI TELEWIZYJNE

Gatunek telewizyjny to wyróżniający się ze względu na swój cel i formę rodzaj programów
telewizyjnych, wśród których istnieje m.in.

 dziennik informacyjny - cykliczny program telewizyjny, którego głównym celem jest

przedstawienie bieżących wydarzeń, najczęściej politycznych i społecznych, ale także
kulturowych, sportowych, ekonomicznych, naukowych i prognozy pogody
 serial telewizyjny - wieloodcinkowy program telewizyjny, zazwyczaj utrzymany w określonej
konwencji
o serial tradycyjny - zawiera od kilku do kilkunastu odcinków, podczas których
zachowuje model przyczynowo - skutkowy
o opera mydlana - cykliczny o charakterze obyczajowym, który zachowuje chronologię
wydarzeń, np. Klan
o telenowela - występuje nieprawdopodobieństwo psychologii postaci, a główny
wątek jest oparty na tradycyjnej fabule melodramatycznej, którą zwykle jest historia
miłosna
o sitcom - akcja, która opiera się na humorze sytuacyjnym, rozgrywa się zazwyczaj w
jednym pomieszczeniu
 talk-show - widowisko publicystyczne, w którym prowadzący rozmawia w studiu z
uczestnikami na ustalony bądź dowolny temat
 reality show - cyklicznie nadawany program, w którym osoby, zazwyczaj wcześniej
niezwiązane z telewizją, są poddawane różnym próbom (jest krytykowany za niezdrowe
społeczne podglądactwo)
 teleturniej - program rozrywkowy, polegający na wykonywaniu przez uczestników
narzuconych im przez organizatora zadań, za co otrzymują nagrody
 audiotele - konkurs dla widzów telewizyjnych polegający na wskazaniu przez telefon
właściwej odpowiedzi spośród kilku podanych
 zwiastun telewizyjny - zapowiedź programu, kilkudziesięciosekundowy skrót, zazwyczaj
nadawany razem z blokiem reklam
 reklama - informacja połączona z komunikatem perswazyjnym, zazwyczaj mająca na celu
skłonienie do nabycia lub korzystania z określonych towarów czy usług, popierania
określonych spraw lub idei

Temat: Gatunki filmowe.

Najbardziej interesują mnie musicale, ponieważ taniec jest moją pasją. Oglądając filmy takiego
gatunku, oprócz czerpania przyjemności z samego widowiska, mogę uczyć się nowych figur
tanecznych oraz inspirować się do tworzenia nowych układów. Lubię również tradycyjne kryminały
oraz thrillery, ponieważ uwielbiam psychologiczne motywy oraz zagadki.

Temat: Film – podsumowanie i utrwalenie wiadomości.

Temat: Narodziny teatru. Teatr współczesny.

Cztery elementy konieczne do tego, żeby mówić o teatrze:

 aktor
 widz
 wspólna przestrzeń dla aktora i widza
 przedstawiana historia/opowieść

Twierdzi się, że teatr europejski narodził się dwukrotnie, ponieważ ma swoje początki w religijnym
obrzędzie ku czci greckiego boga wina, urodzajności i płodności - Dionizosa. Niestety wraz z upadkiem
Cesarstwa Rzymskiego, upadła też sztuka teatru antycznego. Teatr europejski powtórnie powstał
w średniowieczu, co również było związane z religią, ale tym razem chrześcijańską, i tak trwa do
dzisiejszego dnia.

Temat: Typy przestrzeni scenicznej.

Najbardziej chciałabym oglądać przedstawienie na barokowej scenie włoskiej, gdyż według mnie jest
ona najbardziej dostojna i elegancka, przez co najlepiej pasuje do artystycznej atmosfery teatru i
przedstawianej tam sztuki.

Temat: Koncepcje gry aktorskiej.

Najbliższa mi jest koncepcja gry aktorskiej Konstantego Stanisławskiego, zakładająca pełne

zaangażowanie, identyfikację z rolą oraz „przeżywanie” uczuć odgrywanych postaci. Wymaga ona
od aktora całkowitego wcielenia się w odtwarzaną postać i autentycznego przeżywania
stanów psychiki bohaterów. Według mnie jest to najlepszy sposób gry aktorskiej, ponieważ
wtedy widz ma możliwość interpretacji sztuki w sposób właściwy dla jej twórcy, a nie z
indywidualnej perspektywy bohatera.