Пределот во моите очи

На овој свет има многу убави предели, но најубав е оној виден низ моите
очи.

Едно неделно утро јаките сончеви зраци ме разбудија. Пополека станав и

погледав низ прозорецот. Прекрасен ден за прошетка, си помислив. Со трчање
отидов да ги барам родителите и да ги замолам да прошетаме некаде на излет
во природа. Тие радосно ја прифатија мојата желба. Брзо се подготвивме и се
договоривме да одиме кон Мариово.

Се упативме кон планината. Пребогатиот жив свет на Мариово со

разнобојните цвеќиња е неисцрпен извор на животот. Ова е место за восхит -
си реков, рај за душата, место во кое уживав и од кое ги впивав и почувствував
сите убавини. Леските си ставиле обетки од реси, а околу нив цветаат
темјанушките со раскошна убавина и прекрасен мирис. Толку беше прекрасна
таа шареноликост од цвеќињата, и толку беше убаво да се гледа зеленилото
што се ширеше насекаде околу мене. Со зраците од сонцето е позлатен секој
цвет, извор, поток, па и камен. Птиците пеат низ разгранетите дрвја, а милион
пчели збираат мед од цвет на цвет.

Во еден момент, приметувате само дека ве опкружуваат високи дрва,

папрат и трева, звукот на птиците и инсектите, како и сувите лисја и гранките
кои пукаат под тежината на нашите тела. Сите уживавме во прекрасниот
предел и сé што можевме да видиме беше шумата која длабоко дишеше и
создаваше пријатен замор кој смирува и успива. Шетавме во тишина и
уживавме во чистиот воздух.

Мариовскиот предел во себе ги носи разнобојноста и убавината. Не ми

беше прв пат да ја набљудувам природата, но доживувањето беше толку
силно, што мислам дека за прв пат вистински го почувствував мирисот на
дрвата, свежината на водата и убавината на природата.

Беше прекрасно, прекрасен предел виден низ моите очи, прекрасен ден
поминат во природа. Долго ќе ги паметам тие слики, тие звуци, тоа шаренило
на бои, тие мириси.