Универзитет Св.

Кирил и Методиј – Скопје

Медицински факултет

Семинарска работа по предметот ,,Магнетна резонанца на спортски повреди’’

Тема:

Мускулни повреди, класификација на руптура и улогата на

физикалната терапија

Ментор: Проф. Д-р Елена Никодиновска Изработил: Небојша Василесни 1109 дф

Скопје 2023
[Type here] [Type here] [Type here]
Вовед

Мускулните повреди претставуваат едни од најчестите типови на механички

повреди на мускуло – скелтниот систем кај човекот. Инволвираноста во секојдневните
активности а воедно и учеството во голем број спортови се најчести причини за појава на
ваквиот тип на повреди [1]. Повредите на мускулите се широк поим кој опфаќа многу
патологии и тоа се вообичаени повреди кај спортистите како и кај општата популација[2].
Мускулните повреди опфаќаат голем дел од сите трауматски спортски повреди во
спортската медицина, со инциденца од 10% до 55% од сите претрпени повреди.
Мускулите и мускулните групи кои почесто се вклучени се тетивите, m.rectus femoris и
медијална глава на m.gastrocnemius.[3]

Мускулните повреди може да бидат предизвикани од директни тапи удари, исчашување

или лацерација. Повеќе од 90% од сите повреди поврзани со спорт се предизвикани од
удар или исчашувања[4]. Прекумерната сила која дејствува на мускулот може да доведе
до прекумерно истегнување на мускулните влакна и, следствено, кинење блиску до спојот
мускул-тетива. Истегнувањето на мускулите обично се забележува во површинските
мускулни слоеви кои преминуваат на два зглоба, како што се .m.resctus femoris,
m.semitendinosus и m.gastrocnemius[5].

Класификација на мускулните повреди – руптури

Мускулнта руптура претставува претставува повреда која се карактеризира со делумно

или целосно кинењр на мускулните влакна пропратена со нагла и остра болка. Руптура
настанува со сила која дејствува на самиот мускул а е поголема од еластичноста и
јачината на мускулните влакна.[6] Карактеристичен симптом за мускулните руптури е
звукот на пукање кој произлегува од самата руптура во дадениот момент пропратено со
остра болка и појава на хематом и едем.[7]

Според британската класификација на атлетски мускулни повреди, Мускулните повреди

се класифицираат во четири степени[8]:

[Type here] [Type here] [Type here]

Степен 1:

Благи исчашувања и контузии (степен I) се повреди кои зафаќаат само некои од

мускулните влакна, со мал едем и непријатност, придружени со мало или без губење на
силата или ограничување на движењата. Не е возможно да се палпира некој мускулен
дефект за време на мускулната контракција. Иако болката не предизвикува некоја
значителна функционална неспособност, не се препорачува спортистот да продолжи со
активности поради големиот ризик да се зголеми обемот на повредата [9].

Слика 1.Аксијалните (а) и

сагиталните (б) МР слики
покажуваат повреда на
напрегање од степен 1 на
епимизеалниот дел на
m.rectus femoris,
манифестирана како
ексцентрично-периферен
мускулен едем, без
дисконтинуитет на
мускулните влакна.

Степен 2:

Умерени исчашувања и руптури (II степен) предизвикуваат поголемо оштетување на

мускулите, со евидентно губење на функцијата (способност за контракција). При
палпација можно е забележување на мал мускулен дефект или празнина на местото на
самата повредата а со самото тоа и формирање на благ локален хематом со можна
ехимоза, во рок од два до три дена. Периодот на заздравување обично трае две до три
недели и по околу еден месец, пациентот може полека и внимателно да се врати на
физичката активност[9].

[Type here] [Type here] [Type here]

 Слика 2. МР снимка на бут кај
професионален рагби играч
демонстрира повреда од 2 степен на
m.semitendinosus на проксималната
маргина на интрамускулниот сегмент
на дисталната тетива, со течен сигнал
евидентен во вид на точка и
нарушување на мускулните влакна и
умерен околен интрамускулен едем
(стрелки).

Степен 3:

Повредите што се протегаат низ целиот пресек на мускулот што резултираат со целосно
губење на мускулната функција и интензивна болка се класифицирани како тешки
исчашувања или руптури (степен III). Постои очигледно губење мускулната структура и
екхимозата има тенденција да биде обемна, често локализирана на растојание од местото
на кинење. Времето потребно за заздравување на таквите повреди се движи од четири до
шест недели. Овој тип на повреда бара интензивна рехабилитација во подолг период (до
три или четири месеци). Таквите пациенти може да продолжат да имаат одреден степен на
болка со месеци по настанувањето и лекувањето на повредата[9]

[Type here] [Type here] [Type here]

Слика 3. МР- аксијални снимки демонстрираат повреда на спојот на мускулите и тетивата од 3
степен што го вклучува стерналинот дел на m.pectoralis major. Стрелката во а го означува малото
собирање течност на местото на кинење. Стрелката во слика b го означува дисталниот раб на
тетивата, додека стрелката во слика c го покажува благото повлекување на спојот мускул-тетива,
без забележлив проксимален раб на тетивата

Слика 4. МР слики на професионален рагби играч покажуваат акутна повреда на спојот

на мускулите и тетивата ден по повредата, (а) стрелката покажува мал фокус на
дисконтинуитет на мускулните влакна, со околен пердувест интрамускулен едем и тенок
слој на перифасцијална течност. (б) 3 недели по повредата покажува рано формирање на
лузна и намалување на обемот на околниот мускулен едем и резолуција на
перифасцијалната течност. (с) 7 недели по повредата покажува созревање на ткивото на
лузната, со контракција на лузната и практично целосно разрешување на соседниот
интрамускулен едем

[Type here] [Type here] [Type here]

.

[Type here] [Type here] [Type here]

 1. Ishøi, L., Krommes, K., Husted, R. S., Juhl, C. B., & Thorborg, K. (2020). Diagnosis,
prevention and treatment of common lower extremity muscle injuries in sport - grading
the evidence: a statement paper commissioned by the Danish Society of Sports Physical
Therapy (DSSF). British journal of sports medicine, 54(9), 528–537.
2. Radiopedia Muscle Injuries Available from:https://radiopaedia.org/articles/muscle-injury
(accessed 27.5.2021)
3. Maffulli N, Del Buono A, Oliva F, Via AG, Frizziero A, Barazzuol M, Brancaccio P,
Freschi M, Galletti S, Lisitano G, Melegati G. Muscle injuries: a brief guide to
classification and management. Translational Medicine. UniSa. 2015 May;12:14.
4. Järvinen MJ, Lehto MU. The effects of early mobilisation and immobilisation on the
healing process following muscle injuries. Sports Med (Auckland, N.Z.) 1993;
5. Fernandes, T. L., Pedrinelli, A., & Hernandez, A. J. (2015). MUSCLE INJURY -
PHYSIOPATHOLOGY, DIAGNOSIS, TREATMENT AND CLINICAL
PRESENTATION. Revista brasileira de ortopedia, 46(3), 247–255.
6. Кјх
7. Гхјк
8. Бритиш
9. Hernandez AJ. In: Distensões e rupturas musculares. Camanho GL, editor. Sarvier;
Patologia do joelho São Paulo: 1996. pp. 132–138.

[Type here] [Type here] [Type here]