1 24.04.

23

PKiP (wyk. VII i VIII) temat: kliniczna

psychologia sądowa
Keywords

Terminy, zadania: Ważne informacje: Uzupełnienia:

Repetition

1.

2.

1. Psychologia sądowa:
 Gałąź psychologii związana ze zbieraniem danych, dowodzeniem i wykorzystywaniem wiedzy
psychologicznej w kontekście postępowania sądowego
 Obecnie pojęcie się rozszerzyło:
 Zajmuje się tworzeniem standardów diagnozy klinicznej ofiar i sprawców przestępstw
 Kryteria oceny poczytalności i motywacji do popełniania przestępstw
 Związki między przestępstwami a zaburzeniami psychicznymi – na ile zaburzenie psychiczne może
być podstawą popełniania przestępstw, np.: agresja, psychopatia i schizofrenia
 Psychologiczne wymiary funkcjonowania świadków w procesie składania zeznań (co może zmieniać
zeznania, jak uzyskać wiarygodne zeznania, jak przesłuchiwać osoby młode, starsze, chore)
 Kliniczny wymiar dysfunkcji w zachowaniu osób nieletnich
 Kliniczna psychologia sądowa w prawie rodzinnym i cywilnym (dopuszczanie do małżeństwa,
zdolność do pełnienia czynności prawnych, ubezwłasnowolnienie, ubezpieczenia)
 Psychologiczna problematyka pracy sędziego, prokuratora i adwokata (motywacja do zawodu)
 Podstawy interwencji psychologicznej i terapii w sprawach sądowych (mediacje, terapia
okołorozwodowa, pomoc resocjalizacyjna, proces readaptacji społecznej więźniów, pomoc
psychologiczna ofiarom)
2. Rola psychologa sądowego:
 Psychologia sądowa – biegły psycholog oraz kryminolog (psycholog policyjny)
 Biegły sądowy z listy – jest przypisany do sądu, psycholog jest powoływany z listy, min, 25, zrobione
kursy, umiejętność pisania ekspertyz
 Biegli ad hoc – osoba może zostać powołana przez sąd, gdy posiada szczególną wiedzę w jakimś
temacie, gdy nie jest wpisana na listę
 Biegły instytucjonalny – sąd zgłasza się do instytucji po biegłego, ta instytucja wyznacza osobę lub
zespół, który będzie opiniował \
 Psychologia kliniczna – diagnosta i wydający opinie (rodzaje diagnoz: resocjalizacyjna – co doprowadziło
osadzonego do miejsca, w którym teraz jest, i w jakim stopniu jest on podatny na resocjalizacje) oraz
terapeuta/ resocjalizator (identyfikowanie zachowań wśród więźniów, które mają znaczenie kliniczne)
 Trudności zawodowe: zamknięte środowisko, pacjent jest przymuszony odgórnie od uczestnictwa w
terapii, często nie chcę się podjąć współpracy
 Diagnoza terapeutyczna – osoba może znaleźć się w więzieniu z powodu zaburzeń psychicznych, lub
pod wpływem odbywania kary nabyła zaburzeń, taką osobę trzeba monitorować i wspierać
 Diagnoza ryzyka powrotu do przestępstwa – poszukiwanie zmiennych, które mogą być ważne z punktu
widzenia możliwości ponownego wykonania czynu zabronionego przez daną osobę

1
2 24.04.23

 W ramach więzienia mogą pojawić się zmiany w zakresie funkcjonowania społecznego i

poznawczego:
 Klaustrofobie
 Niepokój
 Depresje
 Nastawienia:
 Negatywno-histeryczne = więzień próbuje zwrócić na siebie uwagę poprzez negatywne
zachowania, taka osoba próbuje się dostymulować
 Pozytywno-histeryczne = więzień próbuje przechwalać się swoimi przestępstwami, jest
dumny z tego, co zrobił, euforyczne nastawienie do swojej przeszłości
 Psychologia readaptacji:
 Profilaktyk – ma zabezpieczyć osadzonego przed ponownym popełnieniem przestępstwa
 Terapeuta

Pytania kontrolne z treści wykładu

1. Pytanie
2. Pytanie
3. Pytanie