หนึ่งร้อยยี่สิบเอ็ด

ชื่อเสียงเลื่องลือ

“โมโหชะมัด” ซูลวั่ เดินหน้านิง่ ลงมาท่ามกลางสายตาจับจ้องจากทุกคน

ทว่าหลังจากกลับมาถึงเมืองหนานชานแล้ว หญิงสาวก็ระเบิดอารมณ์ออกมา
ทันที
“พรืดๆๆ” เป่ยเฉินอิ่งหัวเราะขันออกมาอย่างกลั้นไม่ไหว
“ยังจะกล้าขันอีก” จื่อเหยียนกระซิบเสียงต�่ำ พลางหยิกเอวอีกฝ่าย
“ก็...ก็คนมันกลั้นไม่อยู่นี่นา...พรืดๆๆ” สุดท้ายเป่ยเฉินอิ่งก็กุมท้อง
พลางระเบิดเสียงหัวเราะลั่น
หลังจากเสียงหัวเราะของเป่ยเฉินอิ่ง ฉับพลันนั้นบรรยากาศชวนขันก็
เหมือนจะถูกจุดขึ้นมา ก่อนจะลามขึ้นอย่างรวดเร็วทันที ทุกคนพากันหัวเราะ
อย่างเอาเป็นเอาตาย แทบจะลงไปกลิ้งอยู่กับพื้น
เจ้าพวกสหายใจโฉด! ถึงขั้นนี้แล้วยังเอาแต่หัวเราะนางกันอยู่ได้ ซูลั่ว
มุดหน้าฝังไปกับแผ่นอกของหนานกงหลิวอวิ๋นอย่างหงุดหงิด ขืนเป็นแบบนี้
ต่อไป นางคงไม่มีหน้าไปพบเจอใครเป็นแน่!
แววตาของหนานกงหลิวอวิ๋นฉายรอยยิ้มหัว ทว่าชายหนุ่มสามารถ
ควบคุมตัวเองได้เป็นอย่างดี เขาเพียงแค่เม้มปากแล้วยิ้มออกมาบางๆ เท่านั้น
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
8

ก่อนจะลูบศีรษะซูลั่วที่มุดอยู่กับอกของตนราวกับนกกระจอกเทศมุดดิน
ชายหนุ่มพยายามกลั้นหัวเราะยามที่เอ่ยปลอบอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน จังหวะ
เดียวกันนั้น องค์ชายจิ้นก็ปรายตาเตือนคนอื่นๆ พริบตานั้นบรรยากาศก็สงบ
นิ่งลงทันใด พวกของเป่ยเฉินอิ่งขันไม่ออกเลยแม้แต่คนเดียว
รอบด้านเงียบสงัดอย่างประหลาด
“เอาละ ไม่หวั เราะแล้วนะ” หนานกงหลิวอวิน๋ ปลอบพลางลูบศีรษะซูลวั่
“ตอนแรกเจ้าก็จงใจห้อยแผ่นหยกลายมังกรเพือ่ อ�ำพรางความสามารถมิใช่หรือ
แบบนี้ไม่ยิ่งดีใหญ่หรือไร”
ถึงจะเคยพูดไว้แบบนัน้ ก็เถอะ แต่นนั่ ...มันคือการแสร้งอ่อนแอต่างหาก
เล่า แม้ว่าผลจะเหมือนกัน แต่วิธีการกลับยากที่จะยอมรับได้
“ช่างเถอะๆ บุรุษผู้ยิ่งใหญ่เคยกล่าวไว้ว่า ไม่ว่าแมวขาวหรือแมวด�ำ
ขอเพียงจับหนูได้ล้วนแต่เป็นแมวทั้งสิ้น นั่นก็หมายความว่า ไม่ว่าจะใช้วิธีการ
แบบใด ขอแค่หลอกคนเหล่านั้นได้จนบรรลุเป้าหมาย เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว”
ไม่นานซูลั่วก็คิดได้ อันที่จริงนางก็หาใช่คนไร้เหตุผลไม่ เพียงแต่ก่อนหน้านี้
รู้สึกอารมณ์เสียอย่างยิ่งเพราะเจ้าหลี่เม่าไห่ผู้นั้น
“เอ่อนี่ หญิงชุดด�ำผู้นั้นดูแปลกๆ นะ...” เป่ยเฉินอิ่งเองก็สังเกตเห็น
หญิงชุดด�ำเช่นกัน แต่ไม่วา่ ลูกน้องของเขาจะสืบเสาะด้วยวิธใี ดก็ไม่พบเบาะแส
ของคนผู้นั้นเลย สิ่งเดียวที่รู้ก็คือหญิงชุดด�ำมิได้เป็นลูกหลานของหนึ่งในสิบ
ขัว้ อ�ำนาจใหญ่ แต่นางทะยานขึน้ มาได้จากการต่อสูใ้ นศึกมังกรทะยานสายนอก
ซ�้ำยังเป็นผู้คว้าชัยอันดับหนึ่งในศึกมังกรทะยานสายนอกเสียด้วย!
“รอบชิงชัยของศึกมังกรทะยานสายนอกไม่สนุกเลยสักนิด” หลังจาก
เป่ยเฉินอิง่ สาธยายออกมาจนจบ เขาก็เสริมขึน้ อีกประโยค “เพราะตอนนัน้ หญิง
ชุดด�ำผู้นี้ไม่ได้แสดงพลังยุทธ์ออกมาอย่างเต็มที่”
“ขนาดไม่ได้แสดงพลังยุทธ์ออกมาอย่างเต็มทีก่ ย็ งั เล่นงานผูท้ า้ ชิงอันดับ
สองจนแทบมอดม้วย ดูท่าแล้วฝีมือของนางก็น่าจะไม่เลวอยู่นะ” หลันเซวียน
เอ่ยออกมา
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
9

“ลั่วลั่ว เจ้าต้องระวังตัวให้ดี นางดูเป็นปฏิปักษ์กับเจ้าอย่างโจ่งแจ้ง”

จื่อเหยียนเองก็ก�ำชับไม่หยุด
“ข้ารู้” ซูลั่วหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจอะไรนัก นางคิดว่าตนเองพอจะเดา
สถานะของหญิงผู้นั้นได้ และนางก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้ต่อสู้กับอีกฝ่าย
เพื่อช�ำระความแค้นทั้งหมดที่เคยมีมาในอดีต
“เจ้าอย่าประมาท ความสามารถของนางน่ากริ่งเกรงไม่น้อย” สีหน้า
ของจื่อเหยียนฉายแววมุ่งมั่นและจริงจัง
“ข้ารู้” ซูลั่วยิ้มให้พลางพยักหน้า

การแข่งขันรอบคัดเลือกผู้มียุทธ์สิบสามคนจะจัดขึ้นในอีกครึ่งเดือน
ให้หลัง
การต่อสู้ด�ำเนินถึงรอบนี้ได้ ผู้ที่ผ่านเข้ารอบมาล้วนแต่เป็นยอดฝีมือ
ชั้นเยี่ยมทั้งสิ้น ทว่าข่าวลือภายนอกที่กำ� ลังแพร่สะพัดอยู่ในเวลานี้กลับไม่เป็น
ผลดีตอ่ ซูลวั่ เอาเสียเลย สารพัดข่าวลือโหมกระพือไปทัว่ มีทงั้ คนคัดค้าน มีทงั้
ขบวนต่อต้าน ทว่ายุคนี้หาใช่ยุคที่ปกครองด้วยเสียงวิพากษ์วิจารณ์ไม่ ในโลก
ใบนี้ที่พลังยุทธ์เป็นใหญ่ ส�ำหรับยอดฝีมือผู้แข็งแกร่งเฉกเช่นปรมาจารย์
หรงอวิ๋นแล้ว ค�ำวิพากษ์วิจารณ์ก็ไม่ต่างอะไรจากเสียงผายลม
หากอีกฝ่ายไม่พอใจ เพียงแค่สะบัดฝ่ามือเบาๆ เมืองทั้งเมืองก็ย่อม
อันตรธานหายไปได้ในพริบตาเดียว เพราะแบบนี้ค�ำพูดลอยลมทั้งหลายจึง
หาได้มีผลใดๆ ต่อปรมาจารย์หรงอวิ๋นไม่ ซ�ำ้ เจ้าตัวยังไม่แยแสหรือแสดงท่าที
ใดต่อการประท้วงของผู้คนเหล่านั้นอีกด้วย
ด้วยเหตุนี้...การแข่งขันจึงยังด�ำเนินต่อไปตามก�ำหนดการเดิม
ส�ำหรับซูลั่ว ครั้งนี้เป็นการแข่งขันรอบที่สี่แล้ว ในสามรอบที่ผ่านมา ไม่
ว่าจะชนะมาได้ด้วยตนเองหรือถูกบังคับให้ได้รับชัยชนะ ก็ล้วนแต่เรียกได้ว่า
อาศัยโชคทั้งสิ้น รอบนี้ซูลั่วแทบไม่จ�ำเป็นจะต้องจับสลากด้วยซ�้ำ นางรอให้
เหลือสลากรายชื่อสุดท้ายตกมาถึงมือตัวเอง ไม่ว่าคนผู้นั้นจะเป็นใคร นางก็
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
10

ยินดีทั้งนั้น
พอเห็นซูลั่วยังไม่ได้ขึ้นไปบนเวทีประลองยุทธ์ ผู้คนด้านล่างก็เริ่ม
จับกลุ่มวิพากษ์วิจารณ์
“ครั้งนี้คงไม่ขี้โกงอีกกระมัง”
“ใครจะรู้เล่า ไม่แน่ว่าสลากรายชื่อเปล่าอาจจะเป็นของซูลั่วอีกก็ได้”
“เป็นไปได้ ไม่แน่วา่ ผูต้ ดั สินรองพวกนัน้ อาจจะจงใจให้สลากรายชือ่ เปล่า
แก่ซูลั่วเพื่อประจบผู้ตัดสินหลักก็เป็นได้”
ความเคลือบแคลงสงสัยหลั่งไหลซัดสาดเข้ามาราวกับน�้ำบ่าที่แทบจะ
โถมทับซูลั่วให้จมมิด ทว่าหญิงสาวยังยืนสง่าประดุจเทพธิดาอยู่ท่ามกลางคน
หมู่มากเช่นนั้น นางยืนนิ่ง ใบหน้าเผยรอยยิ้มบางๆ สีหน้าราบเรียบ ดูเหมือน
ว่าไม่มีสิ่งใดที่จะท�ำให้หัวใจของนางสั่นไหวหรือคลอนแคลนได้

ณ ที่นั่งกิตติมศักดิ์ของสกุลหลี่แห่งวังสระหยก
“จัดการเรียบร้อยแล้วหรือ” มุมปากหลี่เหยาเหยายกยิ้มเย็นชา ครั้งนี้
นางใช้วธิ กี ารบางอย่างเพือ่ ท�ำให้ซลู วั่ โชคดีจบั ได้สลากรายชือ่ เปล่าอีกครัง้ เพราะ
นางรูด้ วี า่ หากจะสังหารใครสักคน สิง่ ทีต่ อ้ งท�ำก็คอื ยกอีกฝ่ายไปไว้ในจุดสูงสุด
จากนั้นก็ปล่อยให้ทิ้งดิ่งลงมาอย่างหนักหน่วงรุนแรง การแก้แค้นแบบนี้ละที่
ท�ำให้รู้สึกดีที่สุด ยิ่งกว่านั้น...ถ้าซูลั่วจับได้สลากรายชื่อเปล่าอีกครั้ง...ผู้คนใน
สนามประลองต้องคลุ้มคลั่งขึ้นมาแน่ พอคิดเช่นนี้แล้วหลี่เหยาเหยาก็หัวเราะ
ลั่นออกมาด้วยความเบิกบานใจ
“คุณหนู” ผู้เฒ่าหลี่ที่อยู่ข้างกายหลี่เหยาเหยาเหลือบตามองหญิงสาว
นิดหนึ่ง
“อือ” หลี่เหยาเหยาหยุดหัวเราะ ดวงตาฉายแววอ�ำมหิตออกมา “ต้อง
ท�ำให้ซูลั่วจับรายชื่อเปล่าให้ได้!”
สีหน้าของผู้เฒ่าหลี่เผยแววประสงค์ร้ายออกมาเช่นกัน ส�ำหรับซูลั่วที่
ท�ำร้ายสกุลหลี่แห่งวังสระหยกให้ตกต�่ำลงถึงจุดนี้ ความตายยังนับว่าเป็น
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
11

บทลงโทษสถานเบาที่สุดด้วยซ�้ำไป ครั้งนี้จะต้องเล่นงานอีกฝ่ายให้ย่อยยับ
อับปางจนได้!
เวลานีซ้ ลู วั่ หาได้รถู้ งึ เจตนาของหลีเ่ หยาเหยาไม่ หากรู.้ ..เจ้าตัวคงไม่อาจ
มีสีหน้าสงบนิ่งเช่นนี้ได้
ผู ้ เ ข้ า แข่ ง ขัน พากัน เดิน ขึ้น บนเวทีป ระลอง ก่ อ นจะเรีย งล� ำ ดับ กัน
จับสลากรายชื่อ ซูลั่วหรี่ตาลงเล็กน้อย เวลานี้เหลือไม่กี่คนแล้ว จนกระทั่งถึง
ตอนนี้ยังไม่มีใครจับได้รายชื่อเปล่าแผ่นนั้นเลย จู่ๆ ซูลั่วก็เกิดสังหรณ์ไม่ดี
ขึ้นมา...
สลากรายชื่อเปล่าแผ่นนั้นคงไม่ตกเป็นของนางจริงๆ หรอกกระมัง สิ่ง
ที่อาจเป็นเรื่องดีอย่างยิ่งส�ำหรับผู้อื่น ทว่าซูลั่วกลับคิดว่าย�่ำแย่อย่างถึงที่สุด
แม้ว่าหญิงสาวจะมีสีหน้าเรียบเฉยอยู่เช่นเดิม ทว่าในใจของนางกลับรุ่มร้อน
อย่างยิ่ง ดวงตาคู่นั้นคอยเหลือบมองไปทางเวทีประลองยุทธ์ตลอดเวลา
ตอนที่เหลือผู้เข้าแข่งขันเพียงแค่ห้าคนบนเวที รายชื่อเปล่าก็ยังคงอยู่
ที่เดิม แบบนี้มัน...ซูลั่วเริ่มกระสับกระส่ายในใจ
สี่คน...
สามคน...
สองคน...
เวลานี้เหลือสลากรายชื่อเพียงแค่สองแผ่นเท่านั้น แผ่นหนึ่งเป็นรายชื่อ
เปล่า อีกแผ่นเป็นชื่อของผู้มีพลังยุทธ์ขั้นเจ็ดเพียงคนเดียวในการประลอง
ครั้งนี้ ชายหนุ่มที่ก้าวขึ้นไปบนเวทีประลองยกยิ้มเย็นชาฉายแววยโสออกมา
จากนั้นก็จับสลากแผ่นสุดท้าย
“คนผู้นั้นคือ...”
“สวรรค์! เขาคือลั่วฮ่าวหมิง! ลั่วฮ่าวหมิง ผู้คว้าชัยอันดับหนึ่งในศึก
มังกรทะยานครั้งก่อน”
“สวรรค์! เทพบุตรของข้า!”
พริบตานั้น ทั่วทั้งลานประลองยุทธ์ก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นมา
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
12

ลั่วฮ่าวหมิงปรายตาดูแคลนไปรอบๆ ก่อนจะมาหยุดนิ่งอยู่ที่ซูลั่ว ต้อง

บอกว่าลั่วฮ่าวหมิงมีดวงตาที่งดงาม ดวงตาของเขาด�ำขลับดุจม่านราตรี ลึกล�ำ้
ยากจะคาดเดา ตอนทีส่ ายตาคู่นนั้ หยุดอยู่ทซี่ ลู วั่ ท�ำเอาหญิงสาวรู้สกึ ตระหนก
ราวกับศัตรูตัวฉกาจก�ำลังจะจู่โจมเข้าใส่ พลังอ�ำนาจกดดันทั้งแข็งแกร่งและ
เต็มไปด้วยรังสีสังหาร
ซูลวั่ หรีต่ าลงนิดๆ ยอมรับโดยดีวา่ ตอนนีน้ างกับลัว่ ฮ่าวหมิงหาได้อยูใ่ น
ระดับเดียวกันไม่ หากเขาคิดจะสังหารนางก็ง่ายยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือ หลังจากที่
ลั่วฮ่าวหมิงจับสลากแล้วก็โยนไปให้โฆษก ท�ำเอาอีกฝ่ายเกิดอาการหวาดหวั่น
กริ่งเกรงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
โฆษกผู้นั้นก�ำป้ายสลากเอาไว้ ตอนที่แบมือออก เจ้าตัวก็ถอนหายใจ
ออกมา “รายชื่อเปล่า! คุณชายลั่วจับได้รายชื่อเปล่า”
อันที่จริงโฆษกเองก็มีความกดดันไม่น้อยเช่นกัน เพราะก่อนหน้านี้เขา
ได้รับค�ำสั่งมาว่าครั้งนี้ห้ามไม่ให้ซูลั่วจับได้สลากรายชื่อเปล่าอีกเด็ดขาด ทว่า
ก่อนที่การแข่งขันในรอบนี้จะเริ่มขึ้นไม่นาน ก็มีค�ำขู่ส่งมาถึงเขาอีกว่า ท�ำ
เช่นไรก็ได้ให้ซูลั่วจับได้สลากรายชื่อเปล่า
ขั้วอ�ำนาจทั้งสองหาใช่ผู้ที่โฆษกจะล่วงเกินได้ไม่ เพราะฉะนั้นยามนี้เขา
จึงเกิดความขัดแย้งในใจเป็นอย่างยิ่ง แต่ตอนนี้ค่อยยังชั่วหน่อย ลั่วฮ่าวหมิง
เป็นผู้จับได้สลากรายชื่อเปล่าที่ทุกคนก�ำลังจับจ้องไปแทน ปัญหาทั้งหมดจึง
ได้รบั การสะสางโดยเร็ว ยิง่ เมือ่ มองปฏิกริ ยิ าจากผูช้ มทีอ่ ยูด่ า้ นล่างเวทีดว้ ยแล้ว
โฆษกการแข่งขันก็รู้ทันทีว่าสลากรายชื่อเปล่าแผ่นนี้เหมาะกับลั่วฮ่าวหมิง
เป็นที่สุด
“ลั่วฮ่าวหมิงจับได้สลากรายชื่อเปล่า”
“แบบนี้สิถึงจะเรียกว่าเป็นเรื่องปกติ สลากรายชื่อเปล่าก็ควรจะตกเป็น
ของผู้เข้าแข่งขันที่มีพลังยุทธ์ล�้ำเลิศอย่างองค์ชายจิ้นและลั่วฮ่าวหมิงนี่ละ”
“นั่นสิๆ แบบนี้พวกเราถึงค่อยยอมรับได้หน่อย”
“ฮาๆๆ ถ้าเช่นนั้นก็หมายความว่าครานี้ซูลั่วต้องต่อสู้จริงๆ แล้วสิ”
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
13

“ถูกต้อง แต่นางก็โชคดีไม่นอ้ ยจริงๆ นัน่ ละ คูต่ อ่ สูข้ องนางเป็นผูม้ ยี ทุ ธ์

เพียงคนเดียวจากยีส่ บิ ห้าคนทีม่ พี ลังยุทธ์แค่ขนั้ เจ็ดเท่านัน้ เพราะคนอืน่ ๆ ล้วน
แต่มีพลังยุทธ์ขั้นแปดขึ้นไปทั้งสิ้น”
“ซูลั่วเพิ่งอยู่ในขั้นห้าไม่ใช่หรือไร ต่อกรกับผู้มีพลังยุทธ์ขั้นเจ็ดแบบนี้
มิเท่ากับพ่ายแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มหรือ”
“หวังว่าคนผู้นั้นคงจะไม่ถูกซื้อตัวแล้วยอมยกธงขาวไปเองอีกนะ”
“ไม่มีทาง ผู้มีพลังยุทธ์ขั้นเจ็ดรายนี้เป็นคนจากสกุลเซวียนหยวน ไม่รู้
เป็นเพราะเหตุใดถึงได้เล่าลือกันว่าอีกฝ่ายมีความแค้นฝังลึกกับซูลั่วด้วยนะ”
“ถ้าเช่นนั้นก็ดี ฮาๆๆ ในที่สุดก็ไม่ต้องทนเห็นหน้าซูลั่วอีกแล้ว แค่คิด
ก็น่ายินดีเหลือเกิน”
ซูลวั่ รู้สกึ หงุดหงิดขึน้ มาทันที คู่แข่งของนางเป็นแค่ผ้มู พี ลังยุทธ์ขนั้ เจ็ด
แต่นางกลับถูกดูแคลนถึงเพียงนี้ แต่แล้วอย่างไรเล่า คอยดูแล้วกันว่าสุดท้าย
ใครจะเป็นผู้หัวเราะ
คู่ต่อสู้ของหนานกงหลิวอวิ๋นก็คือหลี่เม่าไห่ ยอดฝีมือจากสกุลหลี่แห่ง
วังสระหยก ทว่านับเป็นความโชคร้ายของอีกฝ่ายทีต่ ้องปะทะฝีมอื กับหนานกง
หลิวอวิ๋น
หนานกงหลิวอวิน๋ ไม่ทนั ได้ลงมือ จังหวะทีอ่ กี ฝ่ายจู่โจมเข้ามาเต็มก�ำลัง
นั้น ชายหนุ่มก็ปล่อยผลึกอสนีบาตออกไป พริบตานั้นผลึกอสนีบาตที่มีขนาด
เท่าลูกหนังก็ขยายใหญ่ขนึ้ ก่อนจะครอบร่างของหลีเ่ ม่าไห่เอาไว้ หลังจากเสียง
‘ครืนๆๆ’ ดังค�ำรามขึ้น ยอดฝีมือจากวังสระหยกก็ไหม้เกรียมไปทั้งร่าง
ผูม้ พี ลังยุทธ์ขนั้ แปดถูกเผาเกรียมไปง่ายๆ แบบนี.้ ..สมกับเป็นองค์ชาย
จิ้น ตัวเต็งอันดับหนึ่งในท�ำเนียบมังกรทะยาน
ฝ่ามือเรียวขาวดุจแผ่นหยกของหนานกงหลิวอวิ๋นรับผ้าไหมสีขาวจาก
หลิงเฟิง ก่อนเจ้าตัวจะเช็ดที่ปลายนิ้วเบาๆ นิ้วเรียวยาวของชายหนุ่มเห็น
ข้อต่อชัดเจน ดูงดงามยิ่งนัก
สีหน้าของหนานกงหลิวอวิน๋ ยังเรียบเฉยอยูเ่ ช่นนัน้ แต่มมุ ปากยกสูงขึน้
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
14

นิดๆ เผยให้เห็นแววร้ายกาจและโอ้อวดล�ำพองใจอยู่ในที สีหน้าและรังสีของ

ชายหนุ่มในยามนี้ท�ำเอาลั่วฮ่าวหมิงเทียบชั้นไม่ติดฝุ่น
“องค์ชายจิ้นอายุยืนหมื่นปี หมื่นปีๆ!”
“องค์ชายจิ้นสง่างามที่สุดในแผ่นดิน!”
“องค์ชายจิ้นอายุยืนนาน ยิ่งใหญ่เหนือผู้ใดในใต้หล้า!”
บรรดาสาวๆ ต่างออเข้าหาชายหนุ่มราวกับสายน�้ำบ่า ท่าทางเหมือน
อยากใกล้ชิดอีกฝ่ายขึ้นสักนิดก็ยังดี ทว่าหนานกงหลิวอวิ๋นกลับนิ่วหน้านิดๆ
อย่างเดียดฉันท์ เจ้าตัวเพียงแค่แค่นเสียงฮึออกมาเบาๆ พริบตานั้นก็ไม่มีใคร
กล้าเข้าใกล้เขาเกินระยะสามจั้งในทันที
“ดูจะได้รับความนิยมมากอยู่นี่” ซูลั่วเอ่ยแซวออกมาอย่างขันๆ
“อย่างนั้นหรือ” หนานกงหลิวอวิ๋นหาได้สนใจผู้คนรอบตัวไม่ เขาคว้า
มือซูลั่วและสอดนิ้วมือประสานกับฝ่ามือของนาง
“สตรีเหล่านั้นคลุ้มคลั่งเพราะท่าน แต่ท่านกลับไม่สนใจไยดีเลยแม้แต่
นิดเดียว” ซูลั่วชี้ไปยังหญิงสาวเหล่านั้น
“ไฉนจึงต้องสนใจด้วยเล่า” หนานกงหลิวอวิ๋นกะพริบตาปริบๆ ท่าทาง
เหมือนไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น
“ท่านนี่นะ” พอเห็นดวงตากระจ่างใสเป็นประกายวิบวับคู่นั้น ซูลั่วก็
ใจอ่อนขึ้นมาทันที ชายที่หญิงสาวทั้งหลายเฝ้าฝันยินยอมพร้อมใจจะอยู่เคียง
ข้างนาง ดูแลนางเป็นอย่างดีทุกอย่าง บางครั้งซูลั่วยังไม่อยากจะเชื่อด้วยซ�ำ้ ว่า
ท�ำไมหนานกงหลิวอวิ๋นถึงได้ดีกับนางเพียงนี้
“ถึงตาเจ้าแล้ว” หนานกงหลิวอวิ๋นจูงมือซูลั่วไปส่งถึงเวทีประลองยุทธ์
“อือ” ซูลวั่ ยิม้ ให้อกี ฝ่าย ก่อนจะประทับรอยจูบไปบนริมฝีปากสีแดงสด
ของหนานกงหลิวอวิ๋น “รอข้ากลับมาพร้อมชัยชนะ”
“ได้ ข้าจะรอเจ้า” ดวงตาของหนานกงหลิวอวิ๋นฉายแววอ่อนโยน เป็น
ความอ่อนโยนทีม่ อบให้นางเพียงผูเ้ ดียว นอกจากนางแล้วก็ไม่มใี ครทีจ่ ะได้รบั
การปฏิบัติเช่นนี้จากองค์ชายจิ้น
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
15

ผู้ที่ซูลั่วต้องประฝีมือด้วยในรอบนี้มีพลังยุทธ์ขั้นเจ็ด อีกฝ่ายดูจะมี
ความเชือ่ มัน่ เป็นอย่างยิง่ เพราะเสียงทีเ่ ล่าลือกันนัน้ บอกว่าซูลวั่ มีพลังยุทธ์เพียง
แค่ขั้นห้าเท่านั้น นางเข้ามาถึงรอบนี้ได้เพราะอาศัยกลโกง หากเขาไม่ยอม
ยกธงขาวก็ย่อมต้องเอาชนะนางได้อย่างไม่ต้องสงสัย
ชายหนุ่มยกมือขึ้นคารวะซูลั่ว “ผู้น้อย...เซวียนหยวนหลิน”
“ผู้น้อย...ซูลั่ว” ซูลั่วยิ้มเรียบๆ ออกมา
ในที่สุดก็ได้ประลองยุทธ์อย่างเป็นทางการเสียที ความรู้สึกเช่นนี้มันดี
ชะมัด ซูลั่วลิงโลดอยู่ในใจจนกระทั่งไม่ได้สังเกตด้วยซ�้ำว่าหนานกงหลิวอวิ๋น
เอาแต่ยืนปกป้องนางไม่ห่าง
ทว่าอันที่จริงแล้วในความคิดของซูลั่วนั้น นางสามารถเอาชนะเซวียน-
หยวนหลินได้ทั้งๆ ที่หลับตาต่อสู้ด้วยซ�ำ้ เพราะพลังยุทธ์ที่แท้จริงของนางอยู่
ในขั้นแปด ขณะที่เซวียนหยวนหลินมีพลังยุทธ์แค่ขั้นเจ็ดเท่านั้น
ความกดดันจากหนานกงหลิวอวิ๋นท�ำให้เซวียนหยวนหลินจู่โจมอย่าง
รุนแรงตั้งแต่ต้น เขาหวังจะปิดฉากการต่อสู้ให้รวดเร็วที่สุด ทว่าก็ไม่ได้คิดถึง
ขั้นสังหารซูลั่ว เพราะหากซูลั่วมอดม้วย ตัวเขาก็คงไม่รอดเช่นกัน
เซวียนหยวนหลินถนัดใช้พลังธาตุไฟในการโจมตีมากที่สุด ลูกไฟ เสา
เพลิง ธนูอัคคี และอาวุธต่างๆ ถูกปล่อยออกมาไม่หยุด แทบจะฝังซูลั่วเอาไว้
ในทะเลเพลิง
ทว่าสิ่งที่เซวียนหยวนหลินไม่รู้ก็คือ ซูลั่วเองก็เป็นผู้ครอบครองธาตุไฟ
เช่นกัน หากซูลั่วส�ำแดงศักยภาพที่แท้จริงออกมาแล้วละก็ นางสามารถก�ำจัด
อีกฝ่ายได้ในฝ่ามือเดียวด้วยซ�้ำ เวลานี้บรรยากาศด้านล่างเวทีประลองเต็มไป
ด้วยความตื่นเต้นเร้าใจ หลายคนพากันกู่ร้อง “ต่อสู้! ต่อสู้! ต่อสู้!”
“โจมตีซูลั่ว เอาชนะนาง!”
“เตะนางลงจากเวทีประลองยุทธ์ไปเลย!”
“ซูลั่วไม่มีคุณสมบัติพอจะยืนอยู่บนเวทีประลองยุทธ์!”
ท่ามกลางเสียงกู่ก้องนั้น ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเริ่มโจมตีซูลั่วด้วยวาจา
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
16

เหล่านี้ เดิมทีหญิงสาวคิดจะตอบโต้เซวียนหยวนหลินสักหนึง่ กระบวนท่า ทว่า

พอได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์เหล่านั้น นางก็เปลี่ยนใจในทันที ในเมื่อชื่อเสียง
ของนางป่นปี้ไปหมดแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ให้มันพินาศไปเลยแล้วกัน
เพราะเหตุนี้สิ่งที่ซูลั่วต้องท�ำก็คือซ่อนไม้ตายของนางเอาไว้ให้มิดที่สุด
เพราะยิ่งนางเปิดเผยตัวตนออกมาน้อยเท่าไร นางก็ยิ่งมีโอกาสเอาชนะในการ
แข่งขันรอบต่อไปได้มากขึ้น
ด้วยเหตุนี้ซูลั่วจึงใช้พลังโจมตีใส่เซวียนหยวนหลินเพียงแค่สามส่วน
เท่านั้น
“คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะมีไม้ตายกับเขาด้วย แต่ส�ำหรับข้าแล้ว ไม้ตาย
เหล่านั้นของเจ้าหาได้มีผลอันใดไม่” เซวียนหยวนหลินแค่นยิ้มหยัน มุมปาก
ยกสูงขึ้น “ลองดูกระบวนท่านี้สักหน่อย!”
เซวียนหยวนหลินรวบรวมพลังวิเศษแล้วซัดออกไปโดยแรง ภายใต้การ
โจมตีอันหนักหน่วงนั้น ซูลั่วเหมือนจะท�ำอะไรไม่ถูก นางเอาแต่หลบ เอาแต่
หนี ขณะที่เซวียนหยวนหลินก็ไล่ล่าติดพันไม่หยุด
“พรืดๆๆ ลั่วลั่วท�ำอะไรอยู่น่ะ เซวียนหยวนหลินผู้นั้นมีพลังยุทธ์เพียง
แค่ขั้นเจ็ดเท่านั้นนะ” หลันเซวียนหลุดขันออกมา
“หรือว่านางจะเสพติดการถูกตามไล่ล่าสังหารไปเสียแล้ว” เป่ยเฉินอิ่ง
ถามกลั้วหัวเราะ
“ลั่วลั่วเหมือนพวกเจ้าเสียที่ไหนกันเล่า นางวางกลยุทธ์เอาไว้ต่างหาก”
จื่อเหยียนปรายตาดูแคลนมองหนุ่มๆ เหล่านั้น
อั้นเยี่ยหมิงเอ่ยด้วยน�ำ้ เสียงสุขุม “ดูท่าแล้วจะเป็นอย่างที่จื่อเหยียนว่า
เอาไว้”
หญิงชุดด�ำจ้องมองซูลั่วด้วยสายตาดุดัน หลี่อ้าวเฉิน นายน้อยคนใหม่
ของสกุลหลีว่ งั สระหยกประกาศเอาไว้ว่าจะท�ำลายซูลวั่ ให้พนิ าศลงกับมือ ส่วน
ลั่วฮ่าวหมิงและโม่เซียวซวิ๋น...ก็ล้วนรับค�ำสั่งมาจากผู้อาวุโสในสกุล หาก
สามารถจัดการซูลั่วได้ พวกเขาก็ย่อมยินดีเป็นที่สุด
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
17

“หลี่อ้าวเฉิน ลั่วฮ่าวหมิง โม่เซียวซวิ๋น...หากซูลั่วต้องพบกับหนึ่งในนี้

นางแย่แน่” ดวงตาอัน้ เยีย่ หมิงฉายประกายวาววับ “ส�ำหรับหญิงชุดด�ำรายนัน้ ...
พลังยุทธ์ของนางสูงกว่าขั้นเก้าอย่างแน่นอน”
“เจ้าว่าอะไรนะ!” ทุกคนพากันตกตะลึงไป พลังยุทธ์ของหญิงชุดด�ำ
สูงกว่าขั้นเก้า? เก่งกาจกว่าพวกเขาอีกอย่างนั้นหรือ เป็นไปได้อย่างไร!
เป่ยเฉินอิง่ เป็นคนแรกทีไ่ ม่เชือ่ เลยสักนิดเดียว หลันเซวียนเองก็เช่นกัน
จื่อเหยียนยิ่งไม่ยอมรับใหญ่ “ข้าเพิ่งจะเลื่อนขั้นพลังยุทธ์เป็นขั้นแปดเมื่อ
ไม่นานมานี้ ซ�ำ้ ท่านอาจารย์ยังเป็นคนฝึกฝนเองกับมือ แล้วแม่นางผู้นั้นเป็น
ใครกัน นางอายุเพียงเท่านี้แต่กลับมีพลังยุทธ์ถึงขั้นเก้า?”
“พวกเจ้าดูเอาแล้วกัน” อั้นเยี่ยหมิงชี้ไปยังต�ำแหน่งที่หนานกงหลิวอวิ๋น
ยืนอยู่ ก่อนจะชี้ไปยังที่นั่งของหญิงชุดด�ำอีกครั้ง “ต�ำแหน่งที่หนานกงยืนอยู่
ห่างจากหญิงชุดด�ำผูน้ นั้ เป็นระยะหนึง่ ร้อยเมตรพอดี และอีกฝ่ายก็อยูห่ า่ งจาก
เวทีประลองยุทธ์ห้าสิบเมตร”
“ระยะการโจมตีของผู้มีพลังยุทธ์ขั้นเก้าคือห้าสิบเมตร...”
“อือ” เสียงของอั้นเยี่ยหมิงฉายแววเคร่งขรึม “เกราะป้องกันของพี่รอง
หาใช่เอาไว้สกัดกัน้ เซวียนหยวนหลินทีอ่ ยู่บนเวทีไม่ แต่มไี ว้สำ� หรับหญิงชุดด�ำ
ด้านล่างเวทีต่างหาก” เพราะเขากังวลว่าหญิงชุดด�ำจะฉวยโอกาสเล่นสกปรก
กับซูลั่ว
“นี่มัน...” ทั้งหมดตะลึงงันไป
“หากนางมีพลังยุทธ์ขั้นเก้าละก็ ถ้าเช่นนั้นลั่วลั่วของเรา...” จื่อเหยียน
มองซูลั่วที่ถูกไล่ล่าจนกระเซอะกระเซิงอยู่บนเวทีด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“ลั่วลั่วมีไม้ตายมากมาย ไม่ต้องกลัว หากคนผู้นั้นคิดจะลงมือจริงๆ
แค่ปล่อยโม่เหลาจู่ออกมา หึๆ” เป่ยเฉินอิ่งหัวเราะอย่างล�ำพอง
“คิดจะปล่อยโม่เหลาจู่ออกมาเมื่อไรก็ได้หรือไรกันเล่า” จื่อเหยียนตบ
ศีรษะอีกฝ่าย หากปล่อยโม่เหลาจู่ออกมา แบบนั้นจะผิดกติกาการแข่งขัน
หรือไม่ก็ไม่รู้
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
18

การประลองในครานีห้ าได้มแี ต่ปรมาจารย์หรงอวิน๋ เท่านัน้ ผูอ้ าวุโสจาก

สกุลอืน่ ๆ ต่างก็มาชุมนุมอยูท่ นี่ กี่ นั โดยพร้อมเพรียง คนทีม่ พี ลังยุทธ์ออ่ นด้อย
อาจจะไม่รู้ว่าโม่เหลาจู่ถูกหินวิเศษสิงร่างไปแล้ว ทว่าปรมาจารย์หรงอวิ๋นที่มี
พลังยุทธ์แข็งแกร่งต้องมองออกในทันทีอย่างแน่นอน หากท�ำเช่นนั้น ซูลั่ว
ไม่เพียงแต่จะถูกเปิดโปงว่าเป็นผู้ครอบครองมิติ ซ�้ำนางยังจะล่วงเกินสกุลโม่
แห่งวังเว่ยยังเข้าด้วยซ�้ำ ถึงตอนนั้นเรื่องราวคงบานปลายจนเกินกว่าจะแก้ไข
ได้แล้ว
“นัน่ ก็ไม่ได้ นีก่ ไ็ ม่ได้ จะให้ลวั่ ลัว่ นัง่ รอความตายหรือไรกัน” เป่ยเฉินอิง่
ร้อนใจขึ้นมา
“ศิษย์พี่สามอยู่ทั้งคน เจ้าร้อนใจอะไรกัน” จื่อเหยียนเอ่ยน�้ำเสียงขุ่น
ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วจิ ารณ์ การต่อสูก้ ด็ ำ� เนินมาถึงช่วงทีด่ เุ ดือดทีส่ ดุ
แผนการของซูลวั่ นัน้ ง่ายดาย ศัตรูโจมตีใส่ นางก็หลบเลีย่ ง! การโจมตีในแต่ละ
ครัง้ ต้องใช้พลังจิตจ�ำนวนมาก เซวียนหยวนหลินหาได้ครอบครองภูตพลังธาตุ
ที่สามารถเพิ่มพลังให้เขาได้ตลอดเวลาอย่างจื่อเหยียนไม่ เพราะแบบนี้ท�ำให้
เขาต้องหยุดพักเพื่อฟื้นฟูพลังตัวเอง หญิงสาวก็จะฉวยโอกาสนั้นในการบุก
โจมตีใส่อีกฝ่าย หนักบ้างเบาบ้าง ท�ำเช่นนี้ไปจนกระทั่งเซวียนหยวนหลิน
หมดเรี่ยวหมดแรง สภาพกระเซอะกระเซิงยับเยิน
หญิงสาวใช้วิธีนี้ทรมานอีกฝ่ายไปเรื่อย สุดท้ายเซวียนหยวนหลินก็
ไม่เหลือพลังติดกาย จากนั้นซูลั่วก็บีบให้เขาไปที่ริมเวทีประลองยุทธ์ ก่อนจะ
ยื่นปลายนิ้วไปผลักอีกฝ่ายเบาๆ เซวียนหยวนหลินที่ถูกปั่นหัวจนหมดแรงก็
หล่นตุ้บลงไปด้านล่างง่ายๆ
“รอบนี้ซูลั่วชนะ!” ผู้ตัดสินรองรีบประกาศเสียงดังอย่างรวดเร็ว
“ซูลั่วชนะจริงๆ ด้วย!”
“ฮึ! แบบนีก้ เ็ รียกว่าชนะหรือ แบบนีม้ นั เรียกว่าปัน่ หัวอีกฝ่ายจนเหนือ่ ย
มากกว่า ไม่รู้หรือไร”
“จะอย่างไหนก็เรียกว่าชนะอยู่ดี”
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
19

“เฮอะ ใครจะคิดกันเล่า”
“พวกเจ้าคิดว่าองค์ชายจิ้นแอบยื่นมือช่วยเหลือซูลั่วหรือไม่”
“โอ๊ะโอ พอเจ้าพูดแบบนี้ก็อาจจะเป็นไปได้จริงๆ ด้วย”
“ข้าก็บอกแล้วอย่างไรเล่า ผู้มีพลังยุทธ์ขั้นห้าจะเอาชนะผู้มีพลังยุทธ์
ขัน้ เจ็ดได้อย่างไรกัน นีม่ นั ขัดกับหลักยุทธภพชัดๆ ข้าว่าเป็นไปได้ทอี่ งค์ชายจิน้
ลอบยื่นมือเข้าช่วยเหลือนาง”
กลายเป็นว่าผลงานในครานีข้ องซูลวั่ ถูกท�ำลายลงจนป่นปี้ไม่เหลือชิน้ ดี
หญิงสาวหันกลับไปก็เห็นหนานกงหลิวอวิ๋นยืนยิ้มให้ รอยยิ้มบนใบหน้าของ
เขางดงามน่าหลงใหลดั่งดอกอิงฮวาเดือนสาม สวยงามจนไม่อาจละสายตาไป
ไหนได้ วินาทีนั้น...แม้ว่าจะถูกใส่ร้ายป้ายสี ทว่าซูลั่วก็ไม่รู้สึกขุ่นเคืองใจเลย
แม้แต่นิดเดียว
“ขอโทษที ท�ำให้เจ้าพลอยเดือดร้อนไปด้วย” หนานกงหลิวอวิ๋นจูงมือ
ซูลั่ว นัยน์ตาฉายแววขอโทษขอโพยอยู่ในที
“ท่านเป็นห่วงข้า ข้าเองก็หาใช่สาวน้อยไร้เดียงสาไม่ เรื่องนี้จะโทษท่าน
ได้อย่างไรเล่า ซ�้ำท่านยังยืนอยู่ตรงนี้ตลอดโดยไม่ห่วงชื่อเสียงของตัวเอง
แบบนีข้ า้ ก็อบอุน่ ใจแล้ว” ซูลวั่ คล้องแขนชายหนุม่ เอาไว้โดยไม่สนใจสายตาของ
ผู้ใด นางยิ้มหวานกลับไปให้อีกฝ่าย
ท่าทางหวานฉ�ำ่ ชืน่ มืน่ ของคนทัง้ คูท่ ำ� ให้หวั ใจของหญิงสาวทัง้ หลายแตก
เป็นเสี่ยงๆ ซูลั่วรู้สึกได้ถึงสายตาริษยาที่จับจ้องมายังตัวเอง ทว่านางไม่ใส่ใจ
เลยแม้แต่นดิ เดียว กลับยิง่ กอดแขนหนานกงหลิวอวิน๋ แน่นขึน้ และแสดงความ
สนิทสนมกว่าเดิมเสียอีก
“ซูลวั่ คิดไม่ถงึ เลยว่าเจ้าจะดวงดีถงึ เพียงนี้ จนถึงบัดนีอ้ งค์ชายจิน้ ก็ยงั
ไม่รงั เกียจเจ้า” หญิงชุดด�ำเอ่ยเสียงต�ำ่ น�ำ้ เสียงของนางทัง้ แหบแห้งและแผ่วเบา
“จงดืม่ ด�ำ่ กับชีวติ ให้เต็มทีเ่ ถอะ แล้วข้าจะเป็นคนปลิดชีวติ เจ้าเอง!” พูด
จบนางก็หัวเราะเยือกออกมา ก่อนจะหายไปท่ามกลางผู้คน
หลี่เหยาเหยามองชายหญิงที่ยืนแนบชิดตรงหน้า รังสีสังหารในดวงตา
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
20

ของนางคุกรุ่น นางเอ่ยก�ำชับกับบุรุษหนุ่มที่อยู่ข้างกัน “รอบหน้าข้าจะหาวิธี

ให้เจ้าได้ต่อสู้กับซูลั่ว ถึงตอนนั้นเจ้าต้องสังหารนางให้ได้!”
ทันทีที่บุรุษในชุดสีน�้ำเงินได้ยินค�ำพูดของหลี่เหยาเหยา มุมปากเขาก็
ยกสูงขึ้นน้อยๆ แววเยาะหยันฉายชัดในดวงตา “หากเจ้ายอมแลกละก็...”
“ข้า...” หลี่เหยาเหยาท�ำท่าเหมือนกับกลืนแมลงวันลงท้อง นางก�ำหมัด
แน่น แต่สุดท้ายก็พยักหน้าตอบตกลง “เจ้าวางใจเถอะ ค�ำสัญญาที่ข้ารับปาก
ข้าต้องปฏิบตั ติ ามอย่างแน่นอน ขอเพียงเจ้าช่วยก�ำจัดนังแพศยาผูน้ นั้ ได้กพ็ อ!”
“ได้” น�้ำเสียงของหลี่อ้าวเฉินเย็นชา ทว่าแฝงความมั่นใจอยู่ในที หลี่-
เหยาเหยามองอีกฝ่ายพลางกัดริมฝีปากแน่น ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
ซูลั่ว...หลี่เหยาเหยาขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ต่อให้ต้องถูกหยามหมิ่นศักดิ์ศรี
เพียงใด นางก็จะต้องแก้แค้นให้จงได้!!

กลุ่มของซูลั่วพากันเดินทางกลับมายังเมืองหนานชาน หลังจากผ่าน
การเก็บตัวฝึกฝนมาได้ระยะหนึ่ง ซูลั่วก็ฝึกการโจมตีด้วยธาตุไฟมาถึงขั้น
สุดท้าย ก่อนหน้านีป้ รมาจารย์หรงอวิน๋ มอบเคล็ดวิชาเพลิงกัมปนาทให้แก่ซลู วั่
เคล็ดวิชาเพลิงกัมปนาทเป็นสุดยอดเคล็ดวิชาสูงส่ง ล�้ำค่ากว่าสมบัติใดๆ ที่
ได้รบั มาจากวิหารเก้าชัน้ มากนัก มูลค่าของมันมิอาจประเมินเป็นราคาได้ เพราะ
เคล็ดวิชาลับเช่นนี้ส่วนใหญ่จะอยู่ในมือของคนสกุลใหญ่ๆ ทั้งสิ้น
พอเห็นเคล็ดวิชาเพลิงกัมปนาท มุมปากของซูลวั่ ก็คลีย่ มิ้ สูงขึน้ ในทันที
มีท่านอาจารย์ที่เก่งกาจก็ดีแบบนี้นี่เอง
กระบวนท่าที่หนึ่งของเคล็ดวิชาเพลิงกัมปนาทได้แก่ ก่อธาตุไฟเป็น
เสือดาวเพลิง
แค่กวาดตาอ่านคร่าวๆ ซูลั่วก็ทำ� หน้าอมทุกข์ทันทีเพราะไม่รู้ว่าควรจะ
เริม่ ต้นจากทีใ่ ด ปกติอย่างมากนางก็ทำ� ได้แค่สร้างอาวุธจากธาตุไฟเช่น ก่อผลึก
ไฟ เสาเพลิง ธนูเพลิงอะไรพวกนี้ แต่ตอนนี้จะให้นางใช้พลังวิเศษก่อเสือดาว
เพลิงขึ้นมา ความยากระดับนี้ดูจะเกินขีดความสามารถของนางไป
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
21

แต่ว่า...ใบหน้าของหญิงชุดด�ำผุดวาบขึ้นในความคิดของซูลั่ว อั้นเยี่ย-
หมิงบอกว่าอีกฝ่ายมีพลังยุทธ์ถึงขั้นเก้า ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องความเร็ว พละ
ก�ำลังในขัน้ นัน้ ก็หนักหนาเอาการไม่ใช่เล่น การต่อสูร้ ะหว่างผูม้ พี ลังยุทธ์ขนั้ เก้า
กับผู้มีพลังยุทธ์ขั้นแปด...โอกาสที่ซูลั่วจะเอาชนะได้น้อยเสียยิ่งกว่าปลายเล็บ
“ไม่! ข้าไม่มีทางแพ้นางเด็ดขาด” ซูลั่วก�ำหมัดแน่น ดวงตาฉายแวว
มุ่งมั่น
ส�ำหรับคนอืน่ อาจจะมีระยะเวลาเพียงแค่สบิ วัน แต่ส�ำหรับนางผู้มเี วลา
ในมิติที่ขยายออกไปได้ถึงสิบเท่าก็หมายความว่ามีเวลาให้ฝึกฝนถึงหนึ่งร้อย
วันเต็มๆ และในเวลาหนึ่งร้อยวันนี้เองที่ซูลั่วไม่กินไม่นอน นางจมอยู่กับการ
ฝึกเคล็ดวิชาเพลิงกัมปนาท
เคล็ดวิชาเพลิงกัมปนาทแบ่งออกเป็นสามขัน้ ขัน้ ทีห่ นึง่ ก่อเสือดาวเพลิง
ขัน้ ทีส่ อง เสือดาวเพลิงทีก่ ่อขึน้ มาต้องมีพลังในการโจมตีทแี่ ข็งแกร่ง ขัน้ ทีส่ าม
ก่อเสือดาวเพลิงที่มีพลังแข็งกล้าได้มากกว่าหนึ่งตัว
หลังจากฝึกฝนมาได้สามสิบวัน ซูลั่วก็ก่อเสือดาวเพลิงขึ้นได้ตัวหนึ่ง
มันเป็นเสือดาวเพลิงที่มีเปลวไฟลุกโชนไปทั่วร่าง ใบหน้าดุดัน ท่าทางเกรี้ยว
กราด ทว่าในความเป็นจริงเจ้าเสือดาวเพลิงตัวนัน้ กลับยืนทือ่ อยูก่ บั ที่ ไม่มพี ลัง
วิเศษหรือสัญญาณชีพใดๆ เลยแม้แต่นิด แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้นซูลั่วก็หาได้
ยอมแพ้ไม่ นางต้องฝึกให้บรรลุขั้นที่สองและขั้นที่สามให้จงได้
ทว่าผ่านไปอีกสามสิบวัน เจ้าเสือดาวเพลิงของนางก็ยังเอาแต่ยืนนิ่ง
อย่างโง่งมอยู่แบบนั้น น�้ำกับไฟเป็นปฏิปักษ์ต่อกันฉันใด น�้ำแข็งกับไฟก็
ต้านทานซึง่ กันและกันฉันนัน้ เพราะรูว้ า่ หญิงชุดด�ำเป็นผูค้ รอบครองธาตุนำ�้ แข็ง
ด้วยเหตุนซี้ ลู วั่ จึงต้องฝึกฝนพลังธาตุไฟของนางอย่างเต็มทีเ่ พือ่ ใช้โจมตีอกี ฝ่าย
จนกระทั่งเหลือเวลาเพียงสิบวันเท่านั้น...
พลังวิญญาณ...จะท�ำอย่างไรให้เจ้าเสือดาวเพลิงมีพลังวิญญาณได้เล่า
ซูลั่วคิดจนหัวแทบจะระเบิด จังหวะนั้นเอง น�้ำเสียงผยองของหินวิเศษก็ดัง
เนิบนาบขึ้นมา “พลังจิตของเจ้าอ่อนแอเกินไป”
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
22

“เป็นเพราะสาเหตุนหี้ รือ” ซูลวั่ ถามขึน้ ด้วยน�ำ้ เสียงจริงจัง เพราะพลังจิต

ของนางอ่อนแอเกินไปท�ำให้ไม่บรรลุขั้นที่สองเสียทีอย่างนั้นหรือ
หินวิเศษท�ำปากเบ้ใส่ “เวลานี้สิ่งที่จำ� เป็นที่สุดก็คือเพิ่มพลังจิต ส�ำหรับ
คนทั่วไป การเพิ่มพลังจิตนั้นท�ำได้ยากยิ่ง”
“หมายความว่าอย่างไร”
“รับไป” หินวิเศษโยนวัตถุแวววาวบางอย่างให้แก่ซูลั่ว
“อะไรกัน” ซูลั่วรับมาด้วยความสงสัย
“พลังวิญญาณ” หินวิเศษเอ่ยขุ่นๆ
“พลังวิญญาณ?” ซูลั่วมองหินวิเศษอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา พลัง
วิญญาณอะไรกัน
“ข้าให้ก็รับไปเถิดน่า” พูดจบเจ้าหินวิเศษก็หลับตาแล้วเข้าสู่ภวังค์
การฝึกฝนตามเดิม
“นี่มัน...” ซูลั่วมองผลึกแก้วในมือแล้วก็รู้สึกว่าเหมือนเคยเห็นที่ใด
มาก่อน ทว่าไม่นานนางก็นึกได้
ผลึกแก้วลูกนีเ้ ป็นผลึกทีโ่ ม่เหลาจูเ่ คยใช้เสพวิญญาณทหารนับแสนนาย
ของแคว้นเป่ยม่อนี่นา ตอนนั้นผลึกแก้วลูกนี้เต็มไปด้วยจิตวิญญาณมากมาย
ตอนนี้วิญญาณเหล่านั้นลดหายลงไปกว่าครึ่งแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็น่าจะพอ
เป็นประโยชน์อยู่บ้างกระมัง ซูลั่วพยายามปลอบใจตัวเองเช่นนั้น
ซูลวั่ มองผลึกแก้วในมือ ไม่ร้วู ่าจะเริม่ จากตรงไหนดี ทว่าจังหวะนัน้ เอง
ไอเย็นยะเยือกจากผลึกแก้วก็ลามขึน้ มาบนข้อมือของซูลวั่ จากนัน้ ก็แผ่กระจาย
ไปตามแขนขาและทั่วทั้งร่างของนาง
“เย็นชะมัด” ซูลวั่ ตัวสัน่ พลังวิญญาณพวกนีเ้ หมือนกับงูน�้ำทีเ่ ลือ้ ยเลาะ
ไปตามอวัยวะภายในร่างกายของนาง แล้วทันใดนั้นหญิงสาวก็สัมผัสได้ถึง
คลื่นพลังวิเศษเบาบางในสมอง จากนั้นก็หลั่งไหลเข้าไปในโสตประสาทและ
ขดตัวเป็นกลุ่มก้อนนิ่งอยู่ในนั้น
สองสามวันสุดท้ายก่อนถึงการประลองในรอบถัดไป ซูลั่วหมดเวลาไป
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
23

กับการเสพพลังวิญญาณเหล่านัน้ และแปรเปลีย่ นมันเป็นพลังจิตทีแ่ ข็งแกร่งขึน้

ยิ่งเสพพลังวิญญาณได้มากเท่าไร พลังจิตของนางก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น
นอกจากนีซ้ ลู วั่ ยังสังเกตว่ามิตวิ า่ งเปล่าของนางก็พลันขยายใหญ่ขนึ้ ตามไปด้วย
จนกระทั่งเวลานี้มีพื้นที่กว้างถึงสิบตารางเมตรเลยทีเดียว! ช่างเป็นความยินดี
ที่เกิดขึ้นโดยไม่คาดคิดแท้ๆ
ก่อนการแข่งขันหนึง่ วัน พลังจิตของซูลวั่ ก็ได้รบั การเติมเต็มจนแข็งแกร่ง
จากนั้นนางก็ถ่ายทอดพลังวิญญาณเข้าสู่ร่างเสือดาวเพลิงตัวนั้นทันที!
“โฮก!”
เสือดาวเพลิงที่ก่อขึ้นจากพลังธาตุไฟแหงนหน้าค�ำรามก้อง อ�ำนาจของ
มันสะเทือนฟ้าสะท้านแผ่นดิน ดูน่ากริ่งเกรงยิ่งนัก
ในที่สุดก็ส�ำเร็จแล้ว! ความยินดีผุดวาบขึ้นในดวงตาของซูลั่ว
ตอนที่ซูลั่วเดินออกมาจากห้องพัก นางก็พบว่าคนอื่นๆ มารวมตัวกัน
อยู่ทโี่ ถงรับรองแล้ว พอเดินเข้าไปสมทบ นอกจากหนานกงหลิวอวิน๋ เป่ยเฉิน-
อิ่งก็เป็นคนแรกที่เห็นซูลั่ว ก่อนที่เจ้าตัวจะผิวปากออกมา
จังหวะที่หลันเซวียนหันมาเจอซูลั่ว เขาก็กะพริบตาปริบๆ อย่างงุนงง
“พี่สะใภ้ แค่สิบวันเท่านั้น ไฉนท่านถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้”
“เปลี่ยนไป?” ดวงตาซูลั่วฉายแววฉงน
“อือ หลันเซวียนพูดถูก ลัว่ ลัว่ ...เหมือนร่างกายของเจ้ามีบางสิง่ ทีเ่ ปลีย่ น
ไป” จือ่ เหยียนก้าวเข้ามาประชิด ก่อนจะเดินไปรอบๆ ตัวซูลวั่ พลางมองประเมิน
อีกฝ่ายอย่างละเอียด ทว่าสุดท้ายก็ได้แต่ขมวดคิ้วมุ่น นางสัมผัสได้ถึงบางสิ่ง
ทว่าไม่อาจอธิบายออกมาเป็นค�ำพูดได้
“ดูเหมือนจะผุดผ่องขึ้น ให้ความรู้สึกสดชื่นแจ่มใส” เป่ยเฉินอิ่งเอ่ย
ความในใจออกมา
ตอนที่ซูลั่วก�ำลังจะหัวเราะขันที่อีกฝ่ายพูดจาเรื่อยเปื่อย จื่อเหยียนก็
แทรกขึน้ มาเสียก่อน “เสีย่ วอิง่ จือพูดถูก ลัว่ ลัว่ ยามนีร้ าศีของเจ้าให้ความรูส้ กึ ...
บริสุทธิ์ผุดผ่อง เหมือนเทพธิดาจากสรวงสวรรค์อย่างไรอย่างนั้น”
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
24

“ที่แท้ข้าก็ไม่ได้คิดไปเองคนเดียว” ดวงตาของหลันเซวียนเองก็เป็น
ประกายวาววับปานดวงดาวเช่นกัน “เป็นเพราะอะไรกัน”
“เพราะฝึกฝนวิชาอะไรหรือเปล่า” เป่ยเฉินอิง่ มองมายังซูลวั่ ด้วยแววตา
สงสัย ทันใดนั้นซูลั่วก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้
“เกี่ยวกับเคล็ดวิชาเพลิงกัมปนาทหรือไม่” ซูลั่วส่งเคล็ดวิชาเพลิง
กัมปนาทที่ท่านอาจารย์มอบให้นางให้คนอื่นๆ ดู
“เคล็ดวิชาเพลิงกัมปนาท! นี่มันของดีเลยนี่นา!” เป่ยเฉินอิ่งอุทานออก
มาอย่างตกใจ “อ๊ะ! แต่วิชานี้จะฝึกได้เฉพาะผู้มีพลังยุทธ์ขั้นเก้าไม่ใช่หรือไร
พี่สะใภ้ ท่านเพิ่งจะอยู่ขั้นแปดเองนี่”
“เจ้าว่าอะไรนะ ขั้นเก้าถึงจะฝึกได้?” ซูลั่วเบิกตากว้าง! ท่านอาจารย์
หาได้บอกเรื่องนี้กับนางไม่
“ก็ขั้นเก้าน่ะสิ รับรองไม่ผิดแน่” เป่ยเฉินอิ่งกล้าสาบานด้วยชีวิต ท่านปู่
เคยเอ่ยกับเขาเช่นนี้จริงๆ
ซูลั่ว “...”
ท่านอาจารย์มอบเคล็ดวิชาเพลิงกัมปนาทส�ำหรับผู้มพี ลังยุทธ์ขนั้ เก้าให้
นาง! ซูลั่วแทบจนค�ำพูด นี่มันเป็นภารกิจที่เป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ�ำ้ หากไม่ใช่
เพราะสุดท้ายหินวิเศษมอบพลังวิญญาณให้แก่นาง นางก็คงไม่อาจบรรลุขั้น
วิชานี้ได้เป็นแน่ หนานกงหลิวอวิ๋นที่เห็นซูลั่วท�ำสีหน้าฉงนฉงายอยู่แบบนั้น
ก็ยื่นมือมาลูบศีรษะนางเบาๆ
“ผมเผ้ายุ่งหมดแล้ว” ซูลั่วรีบปัดมืออีกฝ่ายออก
“คิดอะไรเพ้อเจ้ออีกเล่า” หนานกงหลิวอวิ๋นจูงมือซูลั่วแล้วพาไปนั่งบน
เก้าอี้ไม้หวงฮวาหลี
“ไม่รู้ว่าครั้งนี้จะจับได้รายชื่อของผู้ใด” นัยน์ตาของซูลั่วฉายแวว
กลัดกลุ้ม เวลานี้คนที่เหลือล้วนมีพลังยุทธ์แข็งแกร่งกันทั้งสิ้น ด้อยที่สุดก็
ขั้นแปด หากจะวัดกันด้วยพลังยุทธ์อย่างเดียวละก็ ตัวนางนับว่าเป็นไก่
รองบ่อนที่สุด
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
25

รายชื่อของผู้ที่ผ่านเข้ารอบมาก็คือ ซูลั่ว หนานกงหลิวอวิ๋น สหาย

ทั้งสาม และจื่อเหยียน กลุ่มของนางมีด้วยกันหกคน ส่วนคนที่เหลือก็คือ
ลั่วฮ่าวหมิงจากต�ำหนักลั่วอวี่ อั้นเยี่ยซิ่นจากสกุลอั้นเยี่ย โม่เซียวซวิ๋นจาก
วังเว่ยยัง หลี่อ้าวเฉินจากสกุลหลี่แห่งวังสระหยก รวมทั้งหญิงชุดด�ำอีกหนึ่ง
ส่วนอีกสองคนคือใครนั้น ซูลั่วก็จ�ำไม่ได้แล้ว
เป่ยเฉินอิง่ เปิดหน้ากระดาษในรายงานทีไ่ ด้มาจากหน่วยสอดแนมไปให้
ซูลั่วดู “ท่านดูเอาเองเถิด”
“ตงฟางเสวียน?” ซูลั่วมองใบหน้าของบุรุษผู้หนึ่งในนั้นแล้วเอ่ยออกมา
เรียบๆ
“ศิษย์พี่ใหญ่ก็มาหรือ!” จื่อเหยียนลุกพรวดขึ้นทันที
“ศิษย์พี่ใหญ่ของเจ้า?” ซูลั่วกะพริบตาปริบๆ ถ้านางจ�ำไม่ผิดละก็
หนานกงหลิวอวิ๋นเป็นศิษย์ล�ำดับที่สามในเมืองเลี่ยนอวี้ ซือถูหมิงเป็นศิษย์
ล�ำดับที่สอง ถ้าเช่นนั้นศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเขา...
จื่อเหยียนก้าวยาวๆ มาหยุดอยู่ตรงหน้าซูลั่ว นางคว้ารายงานฉบับนั้น
มาไว้ในมือ ไม่จ�ำเป็นต้องพินิจอย่างละเอียดด้วยซ�้ำ แค่กวาดตามองผ่านๆ
เจ้าตัวก็มีใบหน้าซีดเผือด ตัวแข็งทื่อไปทันที
ซูลั่วเห็นท่าทางแบบนั้นก็กุมมือของจื่อเหยียนเอาไว้พลางกระซิบถาม
เสียงต�ำ่ “ไม่หนักหนาขนาดนั้นหรอกกระมัง”
จือ่ เหยียนหลุบตาลง เจ้าตัวจ้องซูลวั่ นิง่ ด้วยแววตาสับสน “คนทีเ่ จ้าต้อง
ห่วงในเวลานี้คือตัวเจ้าเองต่างหาก หาใช่ข้าไม่”
“เกี่ยวอะไรกับข้าเล่า” ซูลั่วยังคงมีสีหน้าฉงนเช่นเดิม นางไม่รู้จักศิษย์
พี่ใหญ่ของอีกฝ่ายด้วยซ�้ำ ไฉนจึงต้องกังวลด้วยเล่า สายตาของซูลั่วเลยผ่าน
ไปยังหนานกงหลิวอวิ๋น เวลานี้ชายหนุ่มนั่งเอกเขนกพิงพนักเก้าอี้ สีหน้าของ
เขาลึกล�้ำเกินจะคาดเดา
ซูลั่วเบนสายตาสงสัยใคร่รู้กลับมามองที่จื่อเหยียนอีกครั้ง หญิงสาว
ตรงหน้ามองตอบด้วยแววตาเห็นใจ “คนที่ศิษย์พี่ใหญ่รักและเอ็นดูมากที่สุด
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
26

ก็คือหลี่เหยาเหยา”
“พรืด...” ซูลั่วแทบจะส�ำลักน�ำ้ ลาย นางมองจื่อเหยียนอย่างไม่อยากจะ
เชื่อสายตา “ไม่จริงกระมัง”
“เป็นความจริง” จื่อเหยียนเอ่ยออกมาด้วยน�้ำเสียงจริงจัง “ศิษย์พี่รอง
ดีกับหลี่เหยาเหยาเท่าไร ศิษย์พี่ใหญ่ยิ่งดีกับนางเป็นเท่าตัว ถึงขั้นเอาใจจน
ก�ำเริบเสิบสานเลยทีเดียว”
ซูลั่วงุนงงไม่น้อย “เขาจะยื่นมือเข้าแทรกเรื่องระหว่างหลี่เหยาเหยากับ
ข้าอย่างนั้นหรือ”
“แน่นอน ไม่ต้องสงสัยเลยละ” จื่อเหยียนลากเก้าอี้ตัวหนึ่งแล้วทรุดตัว
ลงนั่งตรงหน้าซูลั่ว จากนั้นก็สาธยายออกมาช้าๆ “ก่อนหน้านี้เขาไม่ยอม
เปิดเผยตัว อย่าว่าแต่พวกเราเลย แม้แต่หลี่เหยาเหยาก็คงไม่รู้ด้วยซ�ำ้ ว่าศิษย์
พี่ใหญ่จะมาร่วมการแข่งขันในครั้งนี้ด้วย”
“ตงฟางเสวียน เขา...” ซูลวั่ รู้สกึ เหมือนไม่ยากจะเชือ่ กับสิง่ ทีไ่ ด้ยนิ “เจ้า
คงไม่ได้หมายความว่าที่ตงฟางเสวียนร่วมการแข่งขันในครานี้ก็เพื่อจะสังหาร
ข้าหรอกกระมัง”
ทว่าจื่อเหยียนกลับเป็นฝ่ายพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ต้องเป็นเช่นนั้น
แน่”
ซูลวั่ ผายมือออกด้วยท่าทางจนใจ “หญิงชุดด�ำ หลีอ่ ้าวเฉิน แล้วไหนจะ
ศิษย์พี่ใหญ่ของเจ้า ทุกคนมาเพื่อสังหารข้า?”
“หญิงชุดด�ำนั้นไม่แน่ แต่สองคนหลังใช่แน่” จื่อเหยียนเอ่ยอย่างมั่นใจ
คนอืน่ อาจจะไม่รจู้ กั หญิงชุดด�ำ ทว่าซูลวั่ กลับรูอ้ ยูแ่ ก่ใจดีและก็แน่ใจเป็นอย่าง
ยิ่งว่าอีกฝ่ายตั้งใจมาร่วมศึกครานี้เพื่อเล่นงานนางอย่างแน่นอน
“ก็ไม่แน่หรอกนะ” เป่ยเฉินอิง่ เห็นซูลวั่ ท�ำท่าหดหูแ่ บบนัน้ ก็รบี เอ่ยปลอบ
ใจ “ตงฟางเสวียนอาจจะอยากเข้าร่วมการแข่งขันเอง และไม่เกีย่ วข้องอะไรกับ
หลี่เหยาเหยาก็เป็นได้”
จือ่ เหยียนมองค้อนอีกฝ่าย “ไม่มสี ญ ั ชาตญาณระแวงภัยเอาเสียเลย เจ้า
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
27

รู้หรือไม่ว่าครัง้ หนึง่ หลีเ่ หยาเหยาเคยต่อสู้กบั ศิษย์พรี่ อง ตอนนัน้ ปลายนิว้ ของ

นางเป็นแผลขึ้นมา ตกดึกศิษย์พี่ใหญ่เรียกตัวศิษย์พี่รองออกมาพบ ก่อนจะ
จัดการเขาเสียน่วม! ศิษย์พี่ใหญ่รักหลี่เหยาเหยาปานดวงใจ หากเขารู้ว่าบัดนี้
พลังยุทธ์ของหลี่เหยาเหยาเสื่อมลงไปหมดแล้ว มีหรือที่เขาจะไม่คลุ้มคลั่ง”
“ศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเจ้าเก่งกาจถึงเพียงนั้นเชียว ถึงอย่างไรก็ยังมี
หนานกงอยู่ทั้งคนนี่” เป่ยเฉินอิ่งหัวเราะหยัน
จือ่ เหยียนถอนหายใจออกมา “ในศึกมังกรทะยานครัง้ ก่อน ศิษย์พใี่ หญ่
ติดธุระบางอย่างจึงไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันได้ หากเขาเข้าประลองแล้ว
ละก็ มีหรือที่ลั่วฮ่าวหมิงจะคว้าชัยชนะอันดับหนึ่งได้ เจ้าไม่รู้ว่าพลังยุทธ์ของ
เขาแข็งแกร่งเพียงใด ทว่าศิษย์พี่สามย่อมรู้อยู่แก่ใจดี” เอ่ยจบจื่อเหยียนก็
เบนสายตาไปที่หนานกงหลิวอวิ๋น
หนานกงหลิวอวิ๋นหรี่ตาลง ประกายรังสีเย็นยะเยือกแผ่ออกมาจากร่าง
ทว่าชายหนุ่มยังคงนิ่งงันไม่เอ่ยค�ำใดออกมา ยามนี้รอบด้านเงียบสงัดอย่าง
แปลกประหลาด
ซูลวั่ รูส้ กึ ว่าบรรยากาศ ณ ขณะนีอ้ ดึ อัดเต็มที นางจึงหัวเราะแห้งๆ ออก
มา “โอย...พวกเจ้ากังวลอะไรกัน ดวงข้าไม่แย่ขนาดจับได้รายชื่อของตงฟาง-
เสวียนหรอกน่า” ไม่ว่าอีกฝ่ายจะมีวัตถุประสงค์ใด นางไม่เอาตัวไปเกี่ยวพัน
กับฝ่ายนั้นก็น่าจะพอแล้วกระมัง
“แต่ก็ยังมีหลี่อ้าวเฉินอีกนะ” จื่อเหยียนมองซูลั่วด้วยความเห็นใจ
“แล้วยังจะหญิงชุดด�ำอีก” หลันเซวียนเสริมขึ้นอีกประโยค
“แค่เจอท่านพี่ของข้า เจ้าก็หืดขึ้นคอแล้ว” อั้นเยี่ยหมิงเอ่ยด้วยน�ำ้ เสียง
ราบเรียบ ท่านพี่ของอั้นเยี่ยหมิงก็คืออั้นเยี่ยซิ่น แม้ว่าอั้นเยี่ยซิ่นจะออก
ท่องยุทธภพมาเป็นเวลานานหลายปี ทว่าสองพีน่ อ้ งก็มคี วามสัมพันธ์ทดี่ ตี อ่ กัน
อย่างยิ่ง
“โม่เซียวซวิน๋ เองก็ใช่จะรับมือง่ายๆ ความแค้นทีส่ กุลโม่มตี อ่ เจ้าก็ไม่ได้
น้อยไปกว่าที่คนสกุลเซวียนหยวนมีเลย” หลันเซวียนเอ่ยเตือนขึ้นอีกครั้ง
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
28

“พวกเจ้าจะหุบปากได้หรือยัง” ซูลั่วโอดครวญออกมาแล้วทิ้งร่างลง
พิงอกหนานกงหลิวอวิ๋น
“เชื่อหรือไม่ว่าข้าจะจับได้สลากรายชื่อเปล่าอีกครั้ง” นางแค่นเสียง
ออกมา
“หากท่านคิดจะท�ำให้ศึกมังกรทะยานมีลับลมคมในขึ้นกว่าเดิมละก็
นะ...” เป่ยเฉินอิ่งยิ้มกว้างดูเจิดจ้าราวกับดวงอาทิตย์
“ถ้าอย่างนั้นก็ช่างเถอะ ข้าจะสู้แล้วกัน” ยามนี้ผู้เข้าแข่งขันที่เหลือล้วน
แต่เป็นยอดฝีมือทั้งสิ้น หากนางยังไม่ต่อสู้อย่างเต็มที่อีกละก็ หลายคนต้อง
คิดว่านางขี้โกงแน่ๆ
หนานกงหลิวอวิ๋นจับมือซูลั่วเอาไว้ สายตาของเขาหยุดอยู่ที่ปลายนิ้ว
ขาวนวลเนียนดุจหิมะ ดวงตาของเจ้าตัวหลุบต�ำ่ ลง ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีใครเห็น
ประกายวาววับที่ผุดวาบขึ้นมา
ในเมื่อรับปากปรมาจารย์หรงอวิ๋นแล้วว่าจะช่วยให้ซูลั่วคว้าชัยเป็น
อันดับสองในศึกมังกรทะยาน เช่นนั้นเขาก็ต้องท�ำให้ได้
หนานกงหลิวอวิน๋ ลูบไล้ใบหน้าเกลีย้ งเกลาของซูลวั่ อย่างเอ็นดู รอยยิม้
ของเขาน่ามองเฉกเช่นทุกครั้ง “ตงฟางเสวียนจะเก่งกาจไปกว่าบุรุษของเจ้าได้
หรือไรกัน”

การแข่งขันคัดเลือดยอดฝีมือรอบสิบสามคน
ซูลั่วยืนสงบอยู่ ณ มุมหนึ่งบนเวทีประลองยุทธ์ เพื่อความปลอดโปร่ง
ยุตธิ รรม นางจึงไม่ได้จบั สลากรายชือ่ เช่นเคย ไม่วา่ สลากแผ่นสุดท้ายจะดีหรือ
เลว มันก็ต้องตกเป็นของนางอย่างไร้ข้อโต้แย้ง
ในบรรดารายชือ่ ผูเ้ ข้าประลองทัง้ สิบสามคน หนึง่ ในนัน้ คือสลากรายชือ่
เปล่า ก่อนหน้านี้ผู้ที่จับได้รายชื่อเปล่าก็คือหนานกงหลิวอวิ๋นและลั่วฮ่าวหมิง
ไม่รู้ว่ารอบนี้จะตกถึงมือของผู้ใด
ยอดฝีมือต่างก้าวขึ้นมาอยู่บนเวที ขณะที่ผู้คนด้านล่างก็เริ่มวิพากษ์
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
29

วิจารณ์กันเซ็งแซ่
“สวรรค์! พวกเจ้าดูสิ ซูลั่วผู้นั้นยังจะขึ้นมาบนเวทีประลองจริงๆ ด้วย”
“นัน่ สิ รอบๆ ตัวนาง ผูท้ มี่ พี ลังยุทธ์ตำ�่ สุดก็ยงั อยูใ่ นขัน้ แปด มีนางเพียง
คนเดียวที่มีพลังยุทธ์เพียงขั้นห้า”
“ท่านอาจารย์ของใครเหนือกว่า ผู้นั้นก็ย่อมได้เปรียบอยู่แล้ว”
ค�ำวิจารณ์เหล่านัน้ ต่างพุง่ เป้ามาทีซ่ ลู วั่ ทว่าหญิงสาวหาได้ใส่ใจแต่อย่าง
ใดไม่ นางยังคงยืนสงบอยู่ที่เดิม เวลานั้นเอง ผู้มียุทธ์ทั้งหมดก็เริ่มเข้าไป
จับสลาก
คนแรกที่จับสลากรายชื่อก็คือ ตงฟางเสวียน ไม่รู้จะเรียกว่าโชคดีหรือ
โชคร้ายที่อีกฝ่ายจับได้สลากรายชื่อเปล่า ซูลั่วหันไปมองอีกฝ่ายทันที วินาที
เดียวกันนัน้ เองทีต่ งฟางเสวียนสัมผัสได้ถงึ สายตาของนาง ชายหนุม่ หันขวับมา
ตอนที่ดวงตาสบกัน ซูลั่วก็รู้สึกเย็นยะเยียบไปทั้งร่าง ราวกับตกอยู่ในนรก
อเวจี!
ดวงตาคู่นั้นด�ำขลับ แค่สบตาก็ท�ำเอาซูลั่วขยับเขยื้อนร่างกายไม่ได้
ความหวาดกลัวโถมเข้าใส่ร่างอย่างหนักหน่วง หญิงสาวกุมขมับด้วยความ
ปวดร้าว เม็ดเหงื่อผุดซึมที่หน้าผาก
หนานกงหลิวอวิน๋ ขยับกายมายืนอยู่เบือ้ งหน้าซูลวั่ สีหน้าของเขาทะมึน
ดวงตาฉายแววกระหายเลือดคู่นั้นจ้องมองตงฟางเสวียน พริบตานั้นเวที
ประลองยุทธ์ก็ไม่ต่างจากทะเลเพลิงอันร้อนแรง ท�ำเอาทุกคนที่อยู่บริเวณนั้น
รู้สึกอึดอัดทรมานราวกับถูกเข็มเล่มเล็กๆ ทิ่มแทงไปในสมอง เหงื่อเม็ดโต
ไหลรินลงจากขมับ
“คนผูน้ นั้ คือใครกัน” โม่เซียวซวิน๋ ข่มกลัน้ ความปวดแปลบพลางกระซิบ
ถามต�่ำๆ สีหน้าของลั่วฮ่าวหมิงก็ย�่ำแย่ไม่ต่างกัน เขาจ้องมองไปยังบุรุษที่อยู่
ภายใต้หมวกตาข่ายสีด�ำ
น�้ำเสียงของอั้นเยี่ยซิ่นฉายแววจนใจออกมา “ผู้ที่ต่อกรกับหนานกง
หลิวอวิ๋นได้ ใต้หล้านี้คงมีไม่กี่คน” อย่างน้อยคนผู้นี้ก็มีพลังยุทธ์สูงกว่าตัวเขา
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
30

“ไม่จริงกระมัง ตงฟางเสวียนแห่งเมืองเลี่ยนอวี้” โม่เซียวซวิ๋นรู้สึก

ไม่อยากจะเชื่อ “ไม่น่าจะเป็นไปได้”
ทั้งคู่เป็นศิษย์ส�ำนักเดียวกันไม่ใช่หรือไร แล้วไฉนเวลานี้ถึงได้ดูเป็น
ปฏิปักษ์กันถึงเพียงนี้ ราวกับแค้นเคืองกันมาแต่ชาติก่อน จังหวะนั้นเอง...
ลมระลอกหนึ่งก็พัดวูบขึ้น หมวกตาข่ายของตงฟางเสวียนก็พัดปลิวออก เผย
ให้เห็นใบหน้าของอีกฝ่าย
“ศิษย์พใี่ หญ่!” วินาทีทหี่ ลีเ่ หยาเหยามองเห็นตงฟางเสวียน นางก็เหมือน
คนตายที่ฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีกครั้ง ลิงโลดจนแทบจะร�ำ่ ไห้ออกมา
ศิษย์พใี่ หญ่! ศิษย์พใี่ หญ่จริงๆ ด้วย...ศิษย์พใี่ หญ่ทปี่ กป้องนางมาตัง้ แต่
เล็กจนโต บุรุษที่ยกนางเป็นยอดดวงใจเหนือผู้ใด...
หลี่เหยาเหยาพุ่งตัวขึ้นไปบนเวทีประลองยุทธ์ชนิดไม่สนใจสิ่งใดทั้งสิ้น
ก่อนจะโถมเข้าสู่อ้อมแขนของตงฟางเสวียน
“ศิษย์พใี่ หญ่ ฮือๆๆ” หลีเ่ หยาเหยาขยุม้ เสือ้ ของตงฟางเสวียนเอาไว้แน่น
ไม่ต่างจากคนใกล้จมน�้ำที่คว้าขอนไม้เอาไว้
ตงฟางเสวียนทีเ่ มือ่ ครูย่ งั แผ่รงั สีอำ� มหิตออกจากกาย จูๆ่ ก็แปรเปลีย่ น
ไปเป็นบุรุษอบอุ่นอ่อนโยน เขาเอ่ยปลอบหลี่เหยาเหยาด้วยน�ำ้ เสียงนุ่มนวล
“เอาละๆ ไม่ต้องร้องแล้ว ร้องอีกจะดูไม่น่ามองนะ” ตงฟางเสวียนยิ้ม
ออกมา
“ฮือๆๆ ศิษย์พใี่ หญ่ เหยาเหยาแย่แล้ว...” หลีเ่ หยาเหยายังร้องไห้สะอึก
สะอื้นอยู่แบบนั้น
“ใครกล้ารังแกเหยาเหยาของข้า ศิษย์พี่ใหญ่จะท�ำลายมันผู้นั้นให้
สิ้นซาก!” ตงฟางเสวียนตบอกเป็นเชิงรับปาก
“นางอย่างไรล่ะ!” ยามอยู่ต่อหน้าตงฟางเสวียน หลี่เหยาเหยาก็เหมือน
เด็กสิบขวบไม่มผี ดิ นางกลายเป็นเด็กน้อยดือ้ รัน้ เอาแต่ใจอีกครัง้ ทว่าดูเหมือน
ตงฟางเสวียนจะแพ้ทางหญิงสาว เขามองตามปลายนิ้วของหลี่เหยาเหยาซึ่ง
ชี้มายังต�ำแหน่งที่ซูลั่วยืนอยู่
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
31

แววตาของตงฟางเสวียนที่มองซูลั่วสาดประกายอ�ำมหิต เขาลูบศีรษะ
หลี่เหยาเหยาเบาๆ พลางเอ่ยปลอบ “เด็กดี รออยู่ที่นี่นะ ศิษย์พี่ใหญ่ต้อง
แก้แค้นให้เจ้าแน่”
“อือ” หลีเ่ หยาเหยาพยักหน้าหนักๆ “เหยาเหยารักศิษย์พใี่ หญ่ทสี่ ดุ เลย”
ซูลวั่ ฟังแล้วรูส้ กึ ขนลุกขนพองขึน้ มา ‘แหวะ! อยากจะอาเจียน’ นางแอบ
บริภาษในใจเงียบๆ...
ก่อนผละไป หลี่เหยาเหยาหันกลับมา สายตาของนางจับนิ่งอยู่ที่ซูลั่ว
แววตาคูน่ นั้ ทัง้ ล�ำพองและแฝงแววยัว่ ยุในที จากนัน้ เจ้าตัวก็กา้ วลงจากเวทีอย่าง
คนมีอ�ำนาจเหนือกว่า
การปรากฏตัวขึ้นของตงฟางเสวียนส่งผลดีต่อหลี่เหยาเหยาอย่าง
ใหญ่หลวง เพราะหากมีอีกฝ่ายหนุนหลังเช่นนี้ นางย่อมจัดการซูลั่วได้ ซ�ำ้ ยัง
ทวงคืนสถานะนายน้อยของสกุลหลี่แห่งวังสระหยกกลับมาได้อีกด้วย
บนเวทีประลองยุทธ์ ซูลั่วและกลุ่มของเป่ยเฉินอิ่งล้วนยืนอยู่ด้านหลัง
หนานกงหลิวอวิ๋นทั้งสิ้น แม้แต่จื่อเหยียนก็ยังยืนหยัดข้างศิษย์พี่สามของนาง
“จื่อเหยียน...มานี่” ตงฟางเสวียนกวักมือเรียกจื่อเหยียน แม้ว่าในใจ
ลึกๆ หญิงสาวจะรูส้ กึ กริง่ เกรง ทว่าเจ้าตัวยังคงท�ำสีหน้าเรียบเฉยดังเดิม “ศิษย์
พี่ใหญ่ ข้ายืนอยู่ตรงนี้จะดีกว่า”
ตงฟางเสวียนมีสหี น้าไม่พอใจทันที “ศิษย์พใี่ หญ่ดแู ลเจ้าไม่ดหี รือไรกัน”
“ศิษย์พี่ใหญ่ดีกับหลี่เหยาเหยาที่สุด จื่อเหยียนมิกล้าอาจเอื้อม” จื่อ-
เหยียนหัวเราะเอื่อยๆ
ใบหน้าของตงฟางเสวียนย�่ำแย่ เจ้าตัวทิ้งค�ำพูดอาฆาตเอาไว้เพียง
“หนานกงหลิวอวิ๋น เจ้าจะเป็นศัตรูกับข้าจริงๆ อย่างนั้นหรือ”
ดวงตาเรียวของหนานกงหลิวอวิน๋ หรีล่ งน้อยๆ น�ำ้ เสียงของเขาแฝงแวว
ดูแคลน “หากเจ้าฉลาดพอละก็ จงรีบไปจากที่นี่เสียตั้งแต่ตอนนี้”
ตอนนีท้ า่ นอาจารย์ไม่ได้อยูใ่ นจักรวรรดิปล้ี วั่ เพราะเหตุนที้ า่ นจึงยังไม่รู้
เรื่องของซูลั่ว แต่ถ้าท่านอาจารย์กลับมาเมื่อใด และรู้ว่าตงฟางเสวียนคิดจะ
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
32

สังหารซูลั่วแล้วละก็...หนานกงหลิวอวิ๋นนึกถึงผลที่จะเกิดขึ้นได้อย่างชัดเจน
“หึๆ” ตงฟางเสวียนท�ำท่าเหมือนได้ยนิ เรือ่ งตลกทีน่ า่ ขันทีส่ ดุ ในชีวติ เขา
ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ท�ำไมเล่า”
ไฉนหนานกงหลิวอวิ๋นถึงได้มั่นอกมั่นใจนักว่าเขาจะพ่ายแพ้ พวกเขา
ยังไม่ได้ประลองยุทธ์กันเลยด้วยซ�้ำ
“เพราะเจ้ามันเขลาและไม่ประสีประสาอย่างไรล่ะ” หนานกงหลิวอวิ๋น
ยิ้มร้าย รอยยิ้มของเขาฉายแววเจ้าเล่ห์
ตงฟางเสวียนเกิดโทสะขึ้นในทันที บังอาจด่าเขาว่าเขลาและไม่ประสี
ประสาเชียวหรือ!
ทันใดนัน้ ตงฟางเสวียนก็แผ่รงั สีกดดันออกมา นัยน์ตาของเขาคมปลาบ
“เจ้ารนหาที่ตายนัก!”
ตอนทีส่ ถานการณ์กำ� ลังตึงเครียดถึงขีดสุดนัน้ ลมวูบหนึง่ ก็พดั กระโชก
ขึ้นมา สายลมบางเบา ทว่ากลับบีบตงฟางเสวียนให้ต้องถอยหลังกรูดไปถึง
สามก้าว ประกายไฟลุกโชนขึ้นในดวงตาตงฟางเสวียน เขาปรายตามองไปยัง
แท่นประทับของกรรมการ
ณ ต�ำแหน่งนั้น ปรมาจารย์หรงอวิ๋นนั่งสงบอยู่บนเก้าอี้ไท่ซือตัวกลาง
ดวงตาทั้งสองข้างปิดลง ดูเหมือนจะไม่สนใจกับเรื่องอึกทึกครึกโครมรอบๆ
กาย
“นับว่าเจ้ายังโชคดีที่มีท่านอาจารย์คอยคุ้มหัว” ตงฟางเสวียนเชิดหน้า
ขึ้นอย่างโอหังพลางเหลือบมองซูลั่วด้วยสายตาดูแคลน จากนั้นก็หมุนตัวกลับ
ไปอีกทาง
หนานกงหลิวอวิ๋นลูบศีรษะซูลั่วเบาๆ “เป็นอะไรไป ตกใจหรือไร”
ซูลั่วยิ้มบาง “ก็มีท่านอยู่ด้วยทั้งคนไม่ใช่หรือ” ทว่าก็ต้องยอมรับว่า
พลังยุทธ์ของตงฟางเสวียนนัน้ แข็งแกร่งยิง่ นัก เขาหาใช่คนทีน่ างจะต่อกรด้วย
ในเวลานี้ไม่
“ตงฟางเสวียนน่ะหรือ ให้เวลาข้าสักสามปีเถอะ” ซูลั่วหรี่ตามอง
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
33

แผ่นหลังของตงฟางเสวียนที่อยู่ไกลออกไป ดวงตาเป็นประกายวาววับ
“ฮึ!” เสียงหยันหนักๆ ดังลอยมาเข้าหู ซูลั่วหันไปยังทิศทางนั้นในทันที
หญิงชุดด�ำ!
“คิดจะสังหารตงฟางเสวียนหรือไร ซูลวั่ ...ไฉนเจ้าถึงไม่ปสั สาวะออกมา
แล้วลองชะโงกดูเงาหัวตัวเองบ้าง ด้วยความสามารถกระจอกๆ อย่างเจ้า คิด
จะสังหารตงฟางเสวียนเชียวหรือ” น�้ำเสียงของหญิงชุดด�ำแฝงแววเยาะหยัน
ดูแคลนอย่างไม่ปิดบัง
“พ่ายแพ้ด้วยน�ำ้ มือข้ามาแล้ว ไฉนยังกล้าเอ่ยวาจาโอหังอีกเล่า” ซูลั่วมี
สีหน้าเรียบเฉย ท่าทางของนางสงบนิ่งดังเดิม “ซูชิง...เจ้าว่าจริงหรือไม่”
ซูชิง?
ตอนทีซ่ ลู วั่ เอ่ยค�ำสองค�ำออกมา ทุกคนทีอ่ ยูบ่ ริเวณนัน้ ก็พากันตะลึงงัน
ไป
“ซูชิง?” เป่ยเฉินอิ่งเกาใบหูแกรกๆ อย่างไม่อยากจะเชื่อ “คงไม่ใช่ซูชิง
ที่หนีตายในสงครามชี้เป็นชี้ตายครั้งนั้นหรอกกระมัง”
หลันเซวียนนิ่วหน้านิดๆ “ไม่น่าจะบังเอิญขนาดนี้”
อั้นเยี่ยหมิงเองก็ขมวดคิ้วแน่น “ตอนแรกข้าก็สงสัยอยู่เหมือนกัน แต่
ตอนนีม้ นั่ ใจแล้วว่าต้องใช่นาง” พอชายหนุม่ เอ่ยออกมาเช่นนี้ หญิงชุดด�ำก็ตอ้ ง
เป็นซูชิงอย่างไม่ต้องสงสัยเป็นแน่
ในเมื่ออีกฝ่ายจ�ำได้ ซูชิงก็ไม่มีความจ�ำเป็นต้องปิดบังอะไรอีกต่อไป
ปลายนิว้ เรียวของนางขยับปีกหมวกเบาๆ ก่อนทีห่ มวกตาข่ายจะร่วงลงบนพืน้
หลังจากทุกคนมองเห็นใบหน้าอันคุ้นเคยนั้นอย่างชัดเจน ด้านล่างเวที
ประลองก็อลหม่านขึ้นมาทันที
“ซูชิง! เป็นซูชิงจริงๆ ด้วย!”
“ซูชิงที่ไหนกัน มีชื่อเสียงหรือไร” ผู้ชมที่มาจากแดนไกลและไม่รู้
เบื้องลึกเบื้องหลังมาก่อนเอ่ยถามขึ้น
“ซูชิง...คุณหนูรองสกุลซูอย่างไรล่ะ! คนที่ทำ� สงครามชี้เป็นชี้ตายกับ
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
34

ซูลวั่ ทีล่ านประลองยุทธ์แห่งนีเ้ มือ่ สองปีกอ่ น แต่ตอนนัน้ ซูชงิ ถูกซูลวั่ บีบเสียจน

ไร้หนทางตอบโต้ สุดท้ายนางก็ถูกใครบางคนน�ำตัวไป”
“สองปีก่อนนางพ่ายแพ้ให้แก่ซูลั่วหรือ”
“นัน่ สิๆ แต่ผ่านไปแค่เพียงสองปีเท่านัน้ ซูชงิ กลับแข็งแกร่งขึน้ ถึงเพียง
นี้! นางเป็นผู้คว้าชัยอันดับหนึ่งในศึกมังกรทะยานสายนอก ซ�ำ้ ยังมีพลังยุทธ์
ขั้นเก้าอีกด้วย!”
“สวรรค์! แบบนี้จะเกินไปแล้วกระมัง! ตอนนี้ซูลั่วเพิ่งจะอยู่แค่ขั้นห้า
เท่านั้นมิใช่หรือ”
“เมือ่ สองปีก่อนซูชงิ มีพลังยุทธ์ขนั้ ห้า นางคือผู้มพี รสวรรค์อย่างแท้จริง
ส่วนซูลั่วน่ะหรือ หึๆ จนถึงกระทั่งบัดนี้ก็เพิ่งมีพลังยุทธ์แค่ขั้นห้า แบบนี้มัน
คนไร้ประโยชน์แท้ๆ”
“ซูชิง! ซูชิง! ซูชิง! ซูชิง!”
บรรดาผู้ชมทั้งหลายพากันตะโกนก้อง พวกเขาต่างก็ตะลึงพรึงเพริด
ไปกับเรื่องที่ซูชิงสามารถเลื่อนขั้นพลังยุทธ์ได้ถึงสี่ขั้นในระยะเวลาเพียงสองปี
เท่านั้น
“นี่...ครั้งนั้นซูชิงต่อสู้กับซูลั่วเพราะเหตุใดกัน ถึงอย่างไรเสียพวกนาง
ก็เป็นพี่น้องกันมิใช่หรือ” บางคนที่ไม่รู้ความจริงเอ่ยปากถามขึ้น
“ได้ยินว่าเป็นเพราะซูลั่วแย่งว่าที่สามีของซูชิงไป และคนคนนั้นก็คือ
องค์ชายจิ้นอย่างไรล่ะ!”
“ซูลั่วผู้นี้น่าชิงชังนัก! มีแต่หญิงมากพรสวรรค์อย่างซูชิงเท่านั้นละที่จะ
คู่ควรกับองค์ชายจิ้น ซูลั่วเป็นตัวอะไรกัน”
“นั่นสิ ครั้งนี้หวังว่าสวรรค์จะมีตา ขอให้ซูลั่วจับได้ชื่อของซูชิงเถิด! ให้
ซูชิงเล่นงานซูลั่วหนักๆ เสียที”
เสียงวิพากษ์วิจารณ์เซ็งแซ่ขึ้นเรื่อยๆ ท�ำเอาบรรยากาศในเวลานี้สับสน
วุ่นวายไปหมด
“พี่สะใภ้ นิสัยของท่านนี่ไม่ได้ความเอาเสียเลยนะ” หลันเซวียนทนฟัง
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
35

ต่อไปไม่ไหว ชายหนุ่มหันมายักคิ้วหลิ่วตาให้ซูลั่ว
ทว่าหญิงสาวกลับมองค้อนใส่อีกฝ่าย “รีบจับสลากเสียที”
“อ้อๆๆ” หลันเซวียนวิ่งเหยาะๆ ไปจับสลากทันที
หลันเซวียนโชคไม่ดีนัก เพราะสลากรายชื่อที่เขาจับได้คือนายน้อย
คนใหม่ของวังสระหยก...หลี่อ้าวเฉิน
หลี่อ้าวเฉินยิ้มมุมปากอย่างยั่วยุ จากนั้นก็แค่นยิ้มหยัน ความโกรธขึ้ง
ปะทุขึ้นในดวงตาหลันเซวียน อีกฝ่ายกล้าดูแคลนเขาเยี่ยงนี้หรือ
ซูลั่วปลอบใจหลันเซวียน “อันที่จริงแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อย
เจ้าก็ไม่ได้ชื่อหนานกงและลั่วฮ่าวหมิงนะ เจ้าควรจะดีใจแล้ว”
จากนั้นเป่ยเฉินอิ่งก็วิ่งไปจับสลากบ้าง ดูเหมือนสองสหายจะโชคร้าย
ไม่ต่างกันสักเท่าไร เพราะรายชื่อที่ชายหนุ่มจับได้ก็คือ...โม่เซียวซวิ๋น
โม่เซียวซวิน๋ มีพลังยุทธ์ขนั้ เก้าเชียวนะ...เป่ยเฉินอิง่ เดินหน้าม่อยคอตก
กลับมาทันที
ล�ำดับต่อไปก็คืออั้นเยี่ยหมิง ซูลั่วภาวนาในใจขอให้อีกฝ่ายจับได้สลาก
ดีๆ ทว่าดวงของอั้นเยี่ยหมิงกลับกุดยิ่งกว่าหลันเซวียนและเป่ยเฉินอิ่งเสียอีก
เรียกว่าซวยสุดๆ ได้ด้วยซ�ำ้
“ลัว่ ฮ่าวหมิง” อัน้ เยีย่ หมิงมองสลากในมือ ชายหนุม่ ทีข่ นึ้ ชือ่ ว่าเยือกเย็น
มาตลอด บัดนี้เส้นเอ็นที่ขมับปูดโปน
ซูลั่วกลอกตามองฟ้าอย่างจนค�ำพูด ทว่าก็ยังอุตส่าห์เอ่ยปลอบใจ
ชายหนุ่ม “ยังดีที่ไม่จับได้พี่ชายของเจ้าเอง พี่น้องเข่นฆ่ากันเอง แบบนั้นสิที่
เรียกว่าทารุณกรรมของจริง”
จื่อเหยียนหยิบสลากแล้วเดินเนิบนาบมาหยุดอยู่ข้างๆ ซูลั่วเห็นท่าทาง
เป็นกังวลของอีกฝ่ายก็อดกระวนกระวายขึน้ มาไม่ได้ “คงไม่ได้จบั ได้ชอื่ ของเรา
สองคนหรอกกระมัง”
จื่อเหยียนมองซูลั่วด้วยสายตาล�ำบากใจ ท�ำเอาหญิงสาวต้องยื่นมือไป
คว้าสลากแผ่นนั้นมา
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
36

“ฮาๆๆ ร้อนใจอะไรกัน” หลังจากซูลั่วดูรายชื่อในสลาก จื่อเหยียนก็

หัวเราะลั่นออกมา
ซูลั่วตบหลังอีกฝ่ายไปทีหนึ่ง “ดีนะ แม้แต่เจ้าก็ยังกล้าปั่นหัวข้า ไปเล่น
ตรงโน้นเลยไป!”
ผู้ที่จื่อเหยียนจับชื่อได้ก็คือ...โอวหยางหมิ่น ตัวแทนจากสกุลโอวหยาง
แห่งแคว้นซีหลิง แม้ว่าข่าวที่สืบมาจะไม่ได้ระบุว่าคนผู้นี้ร้ายกาจหรือเก่งกล้า
สามารถด้านใด แต่ถา้ เขาผ่านเข้ามาถึงรอบนีไ้ ด้กแ็ ปลว่าต้องมีฝมี อื ไม่ธรรมดา
เหมือนกัน
“จับได้โอวหยางหมิ่นก็เรียกว่าดีมากแล้ว” จื่อเหยียนดูจะพอใจกับผล
ที่ได้ไม่น้อย “ตอนนี้เหลือรายชื่อแค่สี่คนเท่านั้น เจ้า ศิษย์พี่สาม ซูชิง และ
อั้นเยี่ยซิ่น”
“สถานการณ์ที่แย่ที่สุดก็คือ หากเจ้าจับได้ชื่อของศิษย์พี่สามละก็ แบบ
นั้น...” จื่อเหยียนเกาศีรษะแกรกๆ พูดอะไรไม่ออก
“วางใจเถอะน่า คิดถึงความโชคดีที่ผ่านมาของข้าสิ เรื่องพรรค์นั้นจะ
เกิดขึ้นได้อย่างไรกันเล่า” ซูลั่วยิ้มเอื่อย
“ข้าเชือ่ ในความโชคดีของเจ้า” จือ่ เหยียนหัวเราะขึน้ เช่นกัน ทว่านัยน์ตา
คู่นั้นก็อดฉายแววกังวลไม่ได้
ระหว่างนั้นอั้นเยี่ยซิ่นก็เดินไปจับสลาก เขาได้หมายเลขห้า หากใคร
จับได้สลากหมายเลขเจ็ด ก็ต้องประมือกับชายหนุ่ม จากนั้นซูชิงก็ก้าวไป
ข้างหน้า นิ้วเรียวยาวของนางล้วงเข้าไปในกล่อง ด้านในมีสลากเพียงสามแผ่น
แต่รายชื่อที่นางต้องการมีเพียงแผ่นเดียวเท่านั้น ซูชิงลังเลอยู่ครู่ สุดท้ายก็
กัดฟันแล้วหยิบสลากขึ้นมาหนึ่งแผ่น
สลากหมายเลขหนึ่ง!
ถ้าเช่นนัน้ ในกล่องก็เหลือสลากเพียงแค่สองแผ่น หมายเลขสิบเอ็ดและ
หมายเลขเจ็ด
พอเห็นสถานการณ์ตรงหน้า ซูลั่วก็พรูลมหายใจออกมาเบาๆ หากนาง
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
37

ต้องเจอกับหนานกงหลิวอวิ๋นละก็ แบบนั้นก็ยกธงขาวเลยดีกว่า
“รีบจับเร็ว” ซูลั่วเร่งหนานกงหลิวอวิ๋น
“เจ้าต้องการแผ่นไหน” หนานกงหลิวอวิ๋นเลิกคิ้วให้ซูลั่ว
“หมายเลขสิบเอ็ด” ซูลั่วหัวเราะคิก
“เจ้าจะสมปรารถนา” หนานกงหลิวอวิ๋นยื่นมือออกไปหยิบสลากขึ้นมา
แผ่นหนึ่ง ทว่าตอนนั้นเอง จู่ๆ ชายหนุ่มก็ออกแรงในมือ เสียง ‘ผัวะ’ ดังขึ้น
ก่อนที่สลากแผ่นนั้นจะแหลกละเอียดเป็นผุยผง
“องค์ชายจิ้น!” โฆษกอุทานลั่น “ไฉนท่านถึงได้หักสลากป่นปี้แบบนั้น
เล่า แล้วจะจัดการแข่งขันต่อไปได้อย่างไรกัน”
“ยังเหลืออีกแผ่นมิใช่หรือไร” หนานกงหลิวอวิ๋นคว้าสลากแผ่นสุดท้าย
ในกล่องขึ้นมาด้วยท่าทีสงบนิ่ง ก่อนจะโยนไปให้ซูลั่ว
ตอนทีเ่ ห็นว่าสลากแผ่นนัน้ แหลกคามือหนานกงหลิวอวิน๋ ซูลวั่ ก็ร้ทู นั ที
ว่าต้องมีคนเล่นลูกไม้กับนางอย่างแน่นอน หญิงสาวพลิกสลากในมือของตน
ขึ้นดู
หมายเลขสิบเอ็ด!
“ซูลั่วจับได้หมายเลขสิบเอ็ด ถ้าเช่นนั้นองค์ชายจิ้นก็ต้องได้หมายเลข
เจ็ดแน่นอน!” หลายคนตะโกนลั่นออกมา
ยามนี้ไม่มีใครสังเกตว่าโฆษกผู้นั้นก�ำลังเหงื่อกาฬแตกพลั่กอย่างหนัก
ยามที่สายตาเยือกเย็นของหนานกงหลิวอวิ๋นมองปราดมายังเขา เพราะแท้จริง
แล้วสลากสองแผ่นที่เหลืออยู่ในกล่องนั้นล้วนติดหมายเลขสิบเอ็ดทั้งคู่ เช่นนี้
แล้วไม่วา่ หนานกงหลิวอวิน๋ จะจับได้แผ่นไหน คูแ่ ข่งของเขาก็ตอ้ งเป็นซูชงิ ขณะ
ที่คู่ต่อสู้ของซูลั่วก็จะกลายเป็นอั้นเยี่ยซิ่นแทน
ด้วยพลังยุทธ์ของซูลั่ว หากต่อสู้กับอั้นเยี่ยซิ่นย่อมไม่อาจเอาชนะ
อีกฝ่ายได้ นางต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน มีเพียงซูชิงเท่านั้นที่อีกฝ่ายจะยัง
พอเหลือทางรอดได้
สัมผัสที่เฉียบไวของหนานกงหลิวอวิ๋นท�ำให้เขารับรู้ได้ทันทีถึงความ
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
38

ผิดปกติที่เกิดขึ้น เพราะเหตุนี้ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะท�ำลายสลากแผ่นหนึ่ง
ไปเสีย แบบนี้สลากหมายเลขสิบเอ็ดอีกแผ่นที่เหลือก็จะตกเป็นของซูลั่ว นั่นก็
เท่ากับว่าก่อนหน้านี้หนานกงหลิวอวิ๋นจับได้หมายเลขเจ็ดนั่นเอง
ใครกันที่อยู่เบื้องหลังแผนการในครั้งนี้ ใครที่คิดจะให้นางประมือกับ
อั้นเยี่ยซิ่น ซูลั่วกวาดตามองไปรอบๆ ทว่ากลับไม่แน่ใจเท่าไรนัก มีผู้คน
มากมายทีอ่ ยากให้นางมอดม้วย แต่คนทีจ่ ะยืน่ มือเข้าแทรกแซงการแข่งขันได้
น่าจะมีเพียงแค่ไม่กี่คน
ขณะที่ซูลั่วก�ำลังสับสนอยู่นั้น ซูชิงกลับลิงโลดใจอย่างยิ่ง นางเดินมา
หยุดอยู่ตรงหน้าซูลั่วด้วยท่าทางผยอง นัยน์ตาฉายแววยั่วยุ “ซูลั่ว เจ้าคงไม่
หลบหนีไปกลางคันหรอกกระมัง”
“หลบหนีกลางคัน? ซูชิง เจ้าพูดถึงตัวเองอยู่หรือไร” แม้จะใจลอย
ไปไกล ทว่าซูลั่วก็ยังสามารถตอบโต้กลับได้อย่างคมกริบ
“เจ้า!” ซูชงิ โมโหจนใบหน้าแดงก�ำ่ ก่อนจะสะบัดแขนเสือ้ แล้วแค่นเสียง
ฮึหนักๆ “ซูลั่ว ข้าจะให้โอกาสเจ้าได้มีชีวิตรอดอีกวัน” หลังเอ่ยจบ นางก็เดิน
จากไปด้วยท่าทางโอหังล�ำพอง

หลังเดินลงมาจากเวทีประลองยุทธ์ ซูชิงก็เห็นบุรุษวัยกลางคนผู้หนึ่ง
มาหยุดอยู่ตรงหน้า อีกฝ่ายท่าทางตื่นเต้นยินดีอย่างไม่อาจควบคุมตัวเองได้
“ชิงเอ๋อร์! ชิงเอ๋อร์! เป็นเจ้าจริงๆ ใช่หรือไม่” ซูจื่ออันขอบตาแดงก�่ำ
ด้วยความตื่นเต้น ซูชิงบุตรสาวผู้เป็นดั่งดวงใจของเขา นางกลับมาพร้อมกับ
ชื่อเสียงเกียรติยศ สิ่งนี้เองท�ำให้ซูจื่ออันที่ต้องกล�้ำกลืนฝืนทนจากการกระท�ำ
ของซูลั่วรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง
ริมฝีปากของซูจื่ออันสั่น “ชิงเอ๋อร์ หลายปีมานี้ท�ำไมเจ้าถึงไม่กลับบ้าน
เล่า ที่จวนของเราเกิดเรื่องขึ้นตั้งมากมาย เจ้า...”
“เกิดอะไรขึ้น” สีหน้าของซูชิงเปลี่ยนไปนิดหนึ่ง ที่ผ่านมานางจมอยู่กับ
ความเคียดแค้นชิงชังและใช้เวลาไปกับการฝึกฝนอย่างสาหัส ไม่รบั รู้ข่าวคราว
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
39

ของคนในครอบครัวเลยแม้แต่นิด นางเข้าใจว่าทุกคนคงใช้ชีวิตอยู่ดีมีสุข
มาโดยตลอด
“มารดาและพี่ชายของเจ้าถูกซูลั่วท�ำร้ายจนเป็นอัมพาต เลี้ยงไข้กันมา
สองปี เห็นทีจะฝืนอีกไม่ไหวแล้ว รีบตามพ่อกลับไปดูใจพวกเขาเร็ว” ซูจื่ออัน
ไม่พูดไม่จา รีบลากซูชิงกลับจวนสกุลซูทันที

หลังจากกลับมาถึงจวนสกุลซูและเห็นมารดา รวมทัง้ ซูจงิ้ อวีท่ นี่ อนเป็น

ผักอยูบ่ นเตียง ความโกรธแค้นเดือดดาลก็ปะทุขนึ้ ภายในใจของซูชงิ มิหน�ำซ�ำ้
ซูจื่ออันยังใส่ไฟไม่หยุด
“ครั้งนั้นสาเหตุก็มาจากซูลั่วที่ทำ� ให้แม่กับพี่ชายของเจ้าถูกเล่นงานจาก
สกุลหลี่แห่งวังสระหยก แต่มาบัดนี้...ทั้งๆ ที่เลือดของซูลั่วเพียงหยดเดียว
สามารถช่วยพวกเขาได้แท้ๆ แต่ซูลั่วนั้นใจจืดใจด�ำนัก พ่ออุตส่าห์ทิ้งศักดิ์ศรี
เอ่ยปากอ้อนวอนนาง ทว่านางกลับไม่ให้เข้าไปพบหน้าด้วยซ�ำ้ ”
ซูจื่ออันที่ปกติเอาแต่วางอ�ำนาจบาตรใหญ่ต่อหน้าบุตรมาตลอด บัดนี้
เปลี่ยนวิธีการเป็นใช้ไม้อ่อนแทน เขาเริ่มพร�่ำพรรณนาถึงความทุกข์ยากและ
อาศัยสายสัมพันธ์ที่ดีระหว่างพ่อลูกเพื่อหลอกล่อซูชิง ท�ำเอาบุตรสาวคนรอง
ของตนเคียดแค้นชิงชังซูลั่วเพิ่มขึ้นกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
“ท่านพ่อวางใจเถิด ลูกจะตัดหัวซูลั่วเพื่อแก้แค้นให้ท่านแม่กับพี่ใหญ่
เอง!” ซูชิงเอ่ยด้วยสีหน้าหนักแน่นมั่นคง
แบบนี้...รุนแรงเกินไปกระมัง ซูจื่ออันคิดอยู่ครู่ก็เอ่ยขึ้นอีก “อย่าเพิ่ง
สังหารนางจะดีกว่า ตอนนีน้ างมีคนหนุนหลังอยูม่ าก หากเจ้าสังหารนางบนเวที
ประลองยุทธ์จริงๆ ละก็ ยังไม่ต้องพูดถึงองค์ชายจิ้น แค่ปรมาจารย์หรงอวิ๋น
คนเดียว เจ้าก็รับมือไม่ไหวแล้ว”
“ยามอยู่บนเวทีประลองยุทธ์ ความเป็นความตายนั้นขึ้นอยู่กับสวรรค์
ก�ำหนด นี่คือกติกา ต่อให้ปรมาจารย์หรงอวิ๋นจะเก่งกาจเพียงใดก็ไม่อาจฝืน
กฎนี้ได้!” น�้ำเสียงของซูชิงฉายแววผยองออกมาอย่างปิดไม่มิด “แล้วอีกอย่าง
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
40

พลังยุทธ์ของท่านอาจารย์ข้าก็มิได้ด้อยไปกว่าปรมาจารย์หรงอวิ๋น”
ค�ำกล่าวนี้ของซูชิงท�ำให้ซูจื่ออันลิงโลดขึ้นในใจทันที ท่านอาจารย์ของ
ซูชิงมีพลังยุทธ์ไม่ด้อยไปกว่าปรมาจารย์หรงอวิ๋น? ถ้าเช่นนั้นก็ต้องแข็งแกร่ง
มากน่ะสิ
“ท่านอาจารย์ของเจ้าคือใครกัน” ผู้ที่เอ่ยค�ำถามนี้ออกมาเป็นชายชรา
ผมขาวที่เดินเข้ามาใหม่
“เหลาจู่...ท่านมาแล้วหรือ” ซูจื่ออันเห็นบิดาของตนเองเดินเข้ามาก็รีบ
ท�ำความเคารพทันที
ซูเหลาจู่โบกมือไล่ซจู อื่ อัน ดวงตาจับนิง่ มายังซูชงิ “ท่านอาจารย์ของเจ้า
คือใคร”
“ท่านปู่...” ซูชิงมองซูเหลาจู่ที่ไม่ได้พบเจอนานด้วยแววตาประหลาดใจ
เล็กน้อย ตอนที่ท่านปู่เริ่มเก็บตัวฝึกฝน นางเพิ่งจะมีอายุเพียงเจ็ดแปดขวบ
เท่านั้น คิดไม่ถึงว่าแค่พริบตาเดียวก็ผ่านไปเป็นสิบปีแล้ว
“ตกลงท่านอาจารย์ของเจ้าเป็นใครกันแน่” ซูเหลาจูย่ งั คงเค้นเอาค�ำตอบ
นี้ ทว่าซูชิงกลับหลุบตาลงต�ำ่ ไม่พูดไม่จาใดๆ
“บอกไม่ได้หรือ” ซูจื่ออันเห็นท่าทางล�ำบากใจของซูชิงก็หันไปมองซู-
เหลาจู่แทน เห็นๆ อยู่ว่าซูชิงบอกไม่ได้ ไม่รู้ว่าเหตุใดบิดาของเขาถึงต้อง
คาดคั้นเอาค�ำตอบจากนางด้วย
ซูชิงเหลือบตาขึ้นมอง ก่อนจะพยักหน้า “ท่านอาจารย์กล่าวไว้ว่าจะให้
ใครรู้ความเป็นมาของท่านไม่ได้เป็นอันขาด แต่ว่าพลังยุทธ์ของท่านอาจารย์
ก็ร้ายกาจมากจริงๆ”
“เรือ่ งนีต้ อ้ งแน่อยูแ่ ล้ว” สีหน้าของซูเหลาจูฉ่ ายแววซับซ้อน “ผูท้ สี่ ามารถ
ผลักดันให้เจ้ามีพลังยุทธ์สูงขึ้นสี่ระดับได้ในระยะเวลาสองปีนั้นจะต้องเป็น
ยอดฝีมอื ทีแ่ ข็งแกร่งเพียงใดกัน หากผู้มยี ทุ ธ์ท่านนัน้ ช่วยหนุนหลังจวนสกุลซู
ได้ สกุลของเราก็จะทะยานไปไกลและชิงอันดับหนึง่ ในสิบขัว้ อ�ำนาจส�ำคัญแห่ง
จักรวรรดิมาได้อย่างแน่นอน”
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
41

“เอาละ เจ้าไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก แต่เจ้าต้องรับปากปู่เรื่องหนึ่ง

เจ้าต้องจัดการสั่งสอนซูลั่วให้เข็ดหลาบ” ซูเหลาจู่นึกถึงเลือดของซูลั่วขึ้นมาได้
ก็แค่นเสียงฮึก่อนจะย�้ำเตือน “หากเล่นงานซูลั่วจนบาดเจ็บได้ ยังต้องกลัวว่า
จะไม่ได้เลือดนางอีกหรือไร”
‘เล่นงานจนตายสิถึงจะได้เลือดมากขึ้น’ ซูชิงเสริมขึ้นในใจเงียบๆ
หากเทียบกับซูเหลาจู่แล้ว ยามนี้ซูจื่ออันก็รู้สึกเบิกบานใจกว่ามากนัก
เพราะก่อนหน้านีเ้ ขาถูกซูลวั่ ตอกหน้าเสียไม่มชี นิ้ ดี ทว่าบัดนีส้ วรรค์เมตตาปรานี
เขาแล้ว จู่ๆ ก็ส่งบุตรสาวผู้มีพลังยุทธ์ขั้นเก้ากลับคืนมาสู่อ้อมอก
ขัน้ เก้าเชียวหนา! หากเป็นเมือ่ สองปีกอ่ นเขาย่อมไม่มที างเชือ่ ได้แน่ ทว่า
เวลานี้ความจริงกลับปรากฏขึ้นตรงหน้าแล้ว
“ชิงเอ๋อร์ ข้าเชื่อว่าเจ้าต้องเอาชนะได้แน่!” แววตาของซูจื่ออันลิงโลด
ล�ำพองขึ้นอย่างไม่ปิดบัง
“ท่านพ่อวางใจเถอะ ความไม่เป็นธรรมและการถูกหยามหมิ่นที่เราเคย
ได้รับ ชิงเอ๋อร์จะทวงคืนมาให้หมด!” ซูชิงพยักหน้าอย่างหนักแน่น

การแข่งขันรอบถัดไปจะจัดขึ้นในอีกสิบวัน ระหว่างนี้ซูลั่วเอาแต่ขัง
ตัวเองอยู่ในห้องและใช้เวลาทั้งหมดไปกับการฝึกฝน เวลาสิบวันของผู้อื่น
ส�ำหรับนางแล้วก็เพิ่มสูงขึ้นกว่าเป็นสิบเท่า หมายความว่าซูลั่วมีเวลาฝึกฝนถึง
หนึ่งร้อยวันเต็มๆ
เดิมทีนางปล่อยเสือดาวเพลิงออกมาได้เพียงครัง้ ละหนึง่ ตัวเท่านัน้ ทว่า
บัดนี้นางสามารถปล่อยพลังเสือดาวเพลิงออกมาได้พร้อมกันถึงสี่ตัวในครา
เดียว ซ�ำ้ เวลานี้นางยังมีพลังยุทธ์ขั้นแปดระดับสูง อีกเพียงแค่นิดเดียว หาก
ได้โอกาสเมื่อไร นางย่อมบรรลุพลังยุทธ์ถึงขั้นเก้าอย่างแน่นอน

ในทีส่ ดุ การแข่งขันรอบคัดเลือกยอดฝีมอื เจ็ดคนสุดท้ายก็มาถึง ซูลวั่

หนานกงหลิวอวิ๋น และคนอื่นๆ พากันขึ้นไปบนเวทีประลองยุทธ์
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
42

“พี่สะใภ้ ครั้งที่แล้วปล่อยให้ซูชิงหนีรอดไปได้ ครั้งนี้ท่านต้องจัดการ

นางให้อยู่หมัดนะ” เป่ยเฉินอิ่งก�ำชับครั้งแล้วครั้งเล่า ท�ำเอาซูลั่วฟังจนปวดหัว
“เจ้าคงไม่ได้เดิมพันให้นางตายหรอกกระมัง” ซูลั่วเอ่ยถามเสียงเรียบ
ยิง่ การแข่งขันผ่านมาถึงรอบลึกๆ มากเท่าไร เงินเดิมพันก็ยงิ่ สูงขึน้ ตามไปด้วย
ช่วงที่ผ่านมานี้ซูลั่วได้รับหินผลึกเยอะกว่าเดิมหลายสิบเท่า
“หึๆ” เป่ยเฉินอิ่งเกาศีรษะแกรกๆ “ข้าทุ่มหินผลึกทั้งหมดเดิมพันว่า
ซูชิงต้องมอดม้วยแน่ๆ พี่สะใภ้ เพราะฉะนั้นท่านต้องพยายามให้เต็มที่นะ”
“ข้าก็ด้วย” อั้นเยี่ยหมิงเอ่ยเนิบนาบ “ไม่ใช่แค่ข้าเท่านั้น พี่ใหญ่ข้าก็
เดิมพันหมดตัวด้วย” ถึงอย่างไรเสียพีช่ ายของเขาก็ตอ้ งพ่ายแพ้ให้แก่หนานกง
หลิวอวิ๋นอย่างแน่นอน ทว่าทั้งสองคนนั้นล้วนแต่เป็นคนใกล้ชิดของตนเอง
ครั้นจะเดิมพันว่าใครชนะก็คงไม่ดีนัก ด้วยเหตุนี้ชายหนุ่มจึงรวบรวมเงิน
ทั้งหมดของตนเองและพี่ชายมาเดิมพันว่าซูชิงต้องเป็นฝ่ายมอดม้วยแทน
“พวกเจ้าสองคน...” มุมปากซูลั่วกระตุก ดูจากสถานการณ์ในยามนี้
หากนางไม่สังหารซูชิงก็ต้องมีคนขาดทุนมากมายอย่างแน่นอน
“ข้าอีกคน” จื่อเหยียนก้าวมาหยุดอยู่ข้างๆ อย่างเงียบเชียบ
“ข้าก็เดิมพันเหมือนกัน” หลันเซวียนเองก็ชะโงกหน้ามาใกล้พร้อมท�ำ
สีหน้าทะเล้น
“พวกเจ้า...” ซูลั่วเหลือบมองหนานกงหลิวอวิ๋นอย่างจนค�ำพูด อีกฝ่าย
บีบจมูกนางเบาๆ พลางยิ้มให้ “ข้าเองก็เช่นกัน เพราะฉะนั้นต้องชนะเพียง
อย่างเดียว ห้ามแพ้ เข้าใจหรือไม่”
“พวกเจ้า...เชื่อมั่นในตัวข้าขนาดนี้เลยหรือ” นางยังไม่เชื่อมั่นในตัวเอง
เลยด้วยซ�ำ้
“ถึงอย่างไรเสีย อธรรมย่อมไม่อาจเอาชนะธรรมะได้อยู่แล้ว นี่เป็น
สัจธรรมที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลง” เป่ยเฉินอิ่งเอ่ยออกมาในฐานะตัวแทนของ
ทุกคน
“ก็ได้” ซูลั่วจ�ำใจยอมรับค�ำแนะน�ำนั้น
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
43

จังหวะนั้นเอง ซูชิงก็ก้าวเข้ามา นางเชิดหน้าขึ้นอย่างยโส “ซูลั่ว คุยกับ

สหายของเจ้าให้เต็มที่เถิด ต่อไปเจ้าคงไม่มีโอกาสอีกแล้ว” ความหมายก็คือ
นางจะต้องเด็ดหัวซูลั่วในการประลองครั้งนี้ให้ได้
ซูลั่วหัวเราะเอื่อยๆ พลางปรายตามองซูชิง จากนั้นก็เบนสายตาไปยัง
ซูจื่ออันที่ท�ำท่าล�ำพองใจอยู่ด้านหลังบุตรสาว “แม่ทัพซูผู้น่าเวทนา บุตรสาว
เพิ่งกลับมาได้ไม่เท่าไรก็ต้องเจ็บปวดจากการสูญเสียอีกครั้งเสียแล้ว จงท�ำใจ
เสียเถอะ”
สีหน้าของซูจอื่ อันแข็งค้างไปในทันที เขาถลึงตาใส่ซลู วั่ อย่างขุน่ ขึง้ “จวน
สกุลซูไม่ได้มีแค่เจ้าคนเดียวที่เก่งกาจ จงอย่าโอหังให้มันมากนัก”
ดวงตาของซูลั่วเป็นประกาย แม้ว่าหนานกงหลิวอวิ๋นจะลงมือสืบเสาะ
ด้วยตนเอง แต่ก็ยังไม่ได้ข่าวว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังของซูชิงนั้นเป็นใคร ทว่าจาก
ค�ำพูดของซูจื่ออันที่เอ่ยออกมาก็พอจะท�ำให้ทราบว่าเรื่องทั้งหมดนี้มีเค้าลาง
ที่น่าจะเชื่อถือได้ ด้วยเหตุนี้ซูลั่วจึงแค่นเสียงหยันใส่อีกฝ่าย “ท่านอาจารย์
ของข้าคือปรมาจารย์หรงอวิ๋น ท่านอาจารย์ของนางเป็นตัวอะไรกัน ไฉนข้าจะ
โอหังไม่ได้”
ซูจื่ออันแทบเก็บอารมณ์ไม่อยู่ เขาหัวเราะหยันออกมา “ปรมาจารย์
หรงอวิน๋ เก่งกาจก็จริงอยู่ ทว่าใต้หล้านีห้ าได้มยี อดฝีมอื แก่กล้าเพียงแค่คนเดียว
ไม่ ท่านอาจารย์ของซูชิงก็ไม่ด้อยไปกว่า จะจัดการเจ้าก็เรียกว่าง่ายดายนัก!”
“ท่านพ่อ” ซูชิงท�ำสัญญาณให้ซูจื่ออันสงบปากสงบค�ำลง นางปรายตา
มองซูลั่วอย่างเยาะหยัน จากนั้นก็ทะยานขึ้นไปบนเวทีประลองยุทธ์
ซูลั่วกับหนานกงหลิวอวิ๋นสบตากัน แม้ว่าข้อมูลที่ซูจื่ออันหลุดเผย
ออกมาจะไม่มากนัก ทว่าก็ส�ำคัญเป็นอย่างยิ่ง เพราะผู้ที่มีฝีมือทัดเทียม
ปรมาจารย์หรงอวิ๋นได้นั้น ในยุทธภพแห่งนี้เรียกว่านับนิ้วได้เลยทีเดียว
จะเป็นใครได้บ้าง...ซูลั่วนึกสงสัยไม่น้อย เหตุใดคนผู้นั้นต้องพาซูชิง
หลบหนีไปจากเวทีประลองยุทธ์ในสงครามชี้เป็นชี้ตายด้วย เพราะต้องการจะ
ช่วยซูชิงจริงๆ หรือเพราะศัตรูของซูชิงคือนาง อีกฝ่ายถึงได้รับการช่วยเหลือ?
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
44

เรื่องนี้เองที่ท�ำให้ซูลั่วฉงนอย่างหนัก
“หลังจากวันนี้แล้วข้าคงต้องถามท่านอาจารย์ดูสักที” ซูลั่วรู้สึกว่าการ
หายตัวไปของซูชิงนั้นพิลึกพิลั่นเหลือเกิน ซ�ำ้ อีกฝ่ายยังบรรลุพลังยุทธ์ได้ถึง
ขั้นเก้าในระยะเวลาเพียงสองปีอีกด้วย ซูลั่วสะกดกลั้นความสงสัยเอาไว้แล้ว
เดินช้าๆ ไปหยุดอยู่ตรงกลางเวทีประลองยุทธ์
“ซูลั่ว สงครามชี้เป็นชี้ตายครั้งก่อนต้องยุติลงกลางคัน บัดนี้ถึงเวลา
ที่เราจะสะสางปัญหากันเสียที” ซูชิงยืดตัวตรงอย่างโอหังด้วยสีหน้าเย็นชา
ซูลั่วหัวเราะหยัน “เจ้ายังมีหน้าเอ่ยวาจาเช่นนี้ออกมาอีกหรือ”
ซูชิงไม่ได้โกรธขึ้งเพราะค�ำพูดของซูลั่ว แต่นางเลือกที่จะรวบรวมพลัง
วิเศษในกายขึน้ มา แล้วโจมตีเข้าใส่ซลู วั่ อย่างรวดเร็วโดยไม่เปลืองค�ำพูดแม้แต่
ค�ำเดียว
ยังดีที่ซูลั่วเตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้พร้อมอยู่แล้ว ทันทีที่ซูชิงโจมตี
เข้าใส่ นางก็วาดผนึกสัญลักษณ์ซับซ้อนขึ้นมา พริบตานั้นเอง คมน�้ำแข็ง
มากมายก็พุ่งเข้าใส่บริเวณล�ำคอของซูลั่ว
“ทะเลเพลิงพิโรธ!” ซูลั่วค�ำรามต�ำ่ ๆ งูเพลิงสี่สายทะยานขึ้นจากพื้นดิน
ก่อนจะโอบล้อมพายุคมน�้ำแข็งเหล่านั้นเอาไว้ กระบวนท่านี้ของซูลั่วท�ำให้
ผู้ชมด้านล่างต้องมองนางในมุมใหม่อีกครั้ง
“เดิมทีคดิ ว่าซูลวั่ คงสิน้ ท่าตัง้ แต่กระบวนท่าแรกทีป่ ะทะกับผูม้ พี ลังยุทธ์
ขั้นเก้าเสียแล้ว คิดไม่ถึงว่านางจะตั้งรับเอาไว้ได้”
“แค่กระบวนท่าแรกเท่านั้น ใครจะไปรู้เล่า ไม่แน่ว่าซูชิงอาจจะไม่ได้
ออกแรงเลยก็เป็นได้”
“ตอนนี้ยังบอกอะไรไม่ได้ทั้งสิ้น”
หลายคนยังคงคลางแคลงในความสามารถของซูลั่ว ทว่าก็มีคนอีก
ส่วนหนึ่งที่เริ่มหน้านิ่วคิ้วขมวดน้อยๆ เพราะกระบวนท่าที่ซูลั่วปล่อยออกมา
เมื่อครู่ท�ำให้เกิดคลื่นพลังหนักหน่วงที่ผู้มีพลังยุทธ์ขั้นห้าไม่น่าจะส�ำแดง
ออกมาได้ เพราะแบบนี้ซูลั่วต้องไม่ได้มีพลังยุทธ์แค่ขั้นห้าอย่างแน่นอน นาง
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
45

น่าจะมีพลังสูงกว่าขั้นแปดด้วยซ�ำ้

บนเวทีประลองยุทธ์
สีหน้าของซูชิงเย็นยะเยือก
“คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะต้านพลังสามส่วนสิบจากข้าเอาไว้ได้ ซูลั่ว ข้า
ประเมินเจ้าต�ำ่ เกินไปแล้ว” ทันทีที่เอ่ยจบ ดวงตาของซูชิงก็ฉายแววเย็นชาและ
น่ากลัวออกมา
ซูลวั่ หัวเราะเอือ่ ยๆ “ถึงต่อให้ทมุ่ พลังของเจ้าออกมาจนหมดแล้วอย่างไร
เล่า”
“ได้! ในเมื่อรนหาที่ตายเองก็อย่าโทษข้าแล้วกัน” นัยน์ตาคู่นั้นสาด
ประกายอ�ำมหิต ซูชิงวาดฝ่ามือไปมา ทันใดนั้นกรงขังน�้ำแข็งก็ปรากฏขึ้นล้อม
ร่างของซูลั่วเอาไว้
ซูลั่วถูกกักเอาไว้ในกรงขังน�้ำแข็ง และกรงขังน�้ำแข็งนี้ก็หาได้อยู่นิ่งไม่
มันหมุนคว้างไปมาจนท�ำให้หญิงสาวรู้สึกหน้ามืดตาลายขึ้น
ซูลวั่ ทีต่ ดิ อยูใ่ นกรงขังน�ำ้ แข็งตกอยูใ่ นสถานการณ์เป็นรองทันที อุณหภูมิ
ด้านในลดฮวบลงอย่างรวดเร็ว ซูลวั่ ปล่อยพลังธาตุไฟออกมาไม่หยุด ทว่าซูชงิ
เป็นผูม้ พี ลังยุทธ์ขนั้ เก้า พลังทีห่ า่ งกันหนึง่ ขัน้ นีแ้ ตกต่างกันมากอย่างเห็นได้ชดั
แม้ว่าซูลั่วจะพยายามส่งพลังธาตุไฟเพื่อต้านทานอย่างต่อเนื่อง ทว่า
อุณหภูมิที่หนาวเย็นลงเรื่อยๆ ก็ท�ำให้นางเกิดสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมา
มุมปากซูชิงยกยิ้มอ�ำมหิตเหี้ยมเกรียม “ซูลั่ว...เจ้าตายเสียเถิด!”
สองปีก่อนซูลั่วบีบคั้นนางเสียแทบจนตรอก ซูชิงต้องแบกรับความ
อัปยศอดสูจากการถูกย�่ำยีแบบนั้นมาเป็นเวลาสองปีเต็ม ความคั่งแค้นนี้เองที่
ท�ำให้นางยืนหยัดฝึกฝนตนเองอยู่ในต�ำหนักอันมืดมิดแห่งนั้นได้ หากไม่ใช่
เพราะความเคียดแค้นเข้ากระดูกด�ำแล้วละก็ นางมีหวังพังพินาศย่อยยับไป
เพราะความทรมานที่ได้รับแล้วเป็นแน่
ซูลั่วที่อยู่ด้านในกรงขังน�้ำแข็งขมวดคิ้วแน่น ความแตกต่างระหว่าง
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
46

ขัน้ พลังยุทธ์นเี้ กินกว่าทีน่ างคาดคิดไว้มาก ท�ำเอาเจ้าตัวเริม่ รับมือไม่ถกู อากาศ

ภายในลดต�ำ่ ลงเรือ่ ยๆ ตลอดทัง้ ใบหน้าและฝ่ามือของซูลวั่ ถูกปกคลุมด้วยเกล็ด
น�้ำแข็งบางๆ
ซูลั่วรู้ดีว่าหากปล่อยให้เวลาผ่านไปแบบนี้ นางยังหาทางออกไปจาก
กรงขังน�้ำแข็งไม่ได้ คงต้องถูกแช่แข็งจนตายแน่ๆ
“ฮาๆๆ ซูลั่ว ข้าอดทนฝึกฝนตัวเองอย่างยากล�ำบากจนบรรลุพลัง
ขั้นเก้าก็เพราะต้องการแก้แค้นเจ้า แต่พลังยุทธ์ของเจ้ากลับอ่อนแอเสียยิ่งกว่า
มดปลวก เจ้าช่างกระจอกงอกง่อยนัก”
ท่าทางของซูชิงนั้นทั้งโอหังและล�ำพอง เสียงหัวเราะของนางเย้ยหยัน
และดูแคลน ท�ำเอาคนที่ติดอยู่ในกรงขังน�้ำแข็งอย่างซูลั่วอยากจะพุ่งเข้าไป
สะบัดฝ่ามือใส่อีกฝ่าย
จือ่ เหยียนเริม่ นัง่ ไม่ตดิ นางโมโหจนย�ำ่ เท้าไปมา “ซูชงิ จะเกินไปแล้วนะ!”
หนานกงหลิวอวิ๋นเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ สีหน้าของเขาดูไม่ร้อนรน
แต่อย่างใด ทว่าปลายนิ้วที่เคาะพนักเท้าแขนเผยให้เห็นถึงอารมณ์ของเจ้าตัว
ในยามนี้
ดวงตาหลายคู่จับนิ่งไปยังซูลั่ว
ยามนีซ้ ลู วั่ ก�ำลังปล่อยพลังออกมาต้านคมน�ำ้ แข็งทีเ่ ข้าโจมตีตนเอง คลืน่
ธาตุไฟระลอกแล้วระลอกเล่าโถมใส่ไม่หยุด ไม่นานพลังวิเศษในกายซูลวั่ ก็แทบ
หมดเกลี้ยง แต่เพราะซูลวั่ มีโอสถหลิงหยวนเก็บไว้เป็นจ�ำนวนมาก นางจึงคว้า
โอสถมาก�ำหนึง่ แล้วส่งเข้าปาก จากนัน้ ก็ปล่อยคลืน่ ธาตุไฟออกไปปะทะกรงขัง
น�้ำแข็งของชูชิงอีกครั้ง
“ปล่อยไว้แบบนี้ต่อไปคงไม่เข้าทีแน่...” เป่ยเฉินอิ่งผุดลุกขึ้นอย่าง
กระวนกระวาย สายตาจับนิ่งไปบนเวทีอย่างเกรงว่าจะพลาดอะไรไปแม้เพียง
นิด
ทันใดนั้นหนานกงหลิวอวิ๋นกลับยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก “อย่าร้อนใจไป”
“พี่รอง ท่านไม่กังวลเลยหรือไร นั่นลั่วลั่วนะ” ‘...หาใช่คนอื่นไม่!’
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
47

เป่ยเฉินอิ่งนึกต�ำหนิในใจ
“ไม่จ�ำเป็นต้องกังวล” แววตาของหนานกงหลิวอวิ๋นเผยให้เห็นความ
โล่งใจ “นั่งลง ชมละครสนุกๆ ไปเถอะ”
“เอ๋?” พอเห็นว่าหนานกงหลิวอวิน๋ ยังคงสงบนิง่ อยูไ่ ด้แบบนี้ เป่ยเฉินอิง่
ก็สะกดกลั้นความกลัดกลุ้มลงได้ ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งนิ่งๆ ตามเดิม
เป็นไปตามค�ำกล่าวของหนานกงหลิวอวิ๋น สถานการณ์ของซูลั่วดูจะ
เปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้น เพราะแม้จะปล่อยพลังไประลอกแล้วระลอกเล่า
ทว่านางก็สามารถบ�ำรุงร่างกายให้ฟื้นคืนได้ดังเดิมอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ซูลั่วจะ
พบว่าจู่ๆ พลังของนางก�ำลังจะบรรลุอีกระดับหนึ่งแล้ว
นางใกล้จะแตะเส้นขีดสุดท้ายสู่พลังยุทธ์ขั้นเก้าแล้ว!
ต้องขอบคุณการกระตุ้นจากกรงขังน�้ำแข็งของซูชิง ไม่เช่นนั้นเส้นทาง
ข้างหน้าของนางคงเป็นไปอย่างยากล�ำบากเต็มที แต่เห็นได้ชดั ว่าซูชงิ ก็หาใช่คน
โง่เขลาไม่ พอเห็นลักษณะเช่นนั้นของซูลั่ว นางก็เดาเหตุการณ์ได้อย่างแม่นย�ำ
ไม่รอให้ซลู วั่ ก้าวข้ามเส้นแบ่งพลังยุทธ์ได้ เสียงผัวะดังขึน้ ก่อนทีก่ รงขังน�้ำแข็ง
จะสลายหายวับไป
“ฮึ! สังหารเจ้าแบบนี้ดูจะง่ายดายไปหน่อย” ซูชิงเอ่ยวาจาออกไป ทว่า
ซูลั่วกลับท�ำเพียงแค่ปรายตาดูแคลนอีกฝ่าย
ซูชงิ จู่โจมอีกครัง้ อย่างรวดเร็ว เพราะหากให้เวลาอีกฝ่ายเพียงแค่สบิ ห้า
นาทีเท่านั้น ซูลั่วต้องเลื่อนพลังยุทธ์ไปถึงขั้นเก้าแน่ๆ
สายตาอ�ำมหิตของซูชิงกวาดมองซูลั่วตั้งแต่หัวจดเท้า นัยน์ตาฉายแวว
ฉงนออกมา อันที่จริงนางสัมผัสได้ตั้งแต่ที่ประมือกันแล้วว่าพลังยุทธ์ของซูลั่ว
นั้นหาได้อ่อนด้อยเลยแม้แต่นิด ไม่ใช่ขั้นห้าอย่างที่เห็นภายนอกเป็นแน่
เมื่อครู่นางใช้พลังไปถึงเก้าส่วน แต่ก็ยังแค่เกือบจะเล่นงานซูลั่วได้
เท่านั้น เรื่องนี้เองที่ท�ำให้ความรู้สึกหยิ่งผยองในตัวเองของซูชิงลดฮวบลงใน
ทันที
“เสือดาวน�ำ้ แข็ง...โจมตี!” ซูชิงสะบัดมือ เสือดาวน�ำ้ แข็งดุดันสองตัวก็
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
48

กระโจนเข้าใส่ซูลั่วในพริบตา
เสือดาวน�้ำแข็ง? ซูลั่วยกยิ้มเย็นที่มุมปาก ไม่รู้ว่าท่านอาจารย์มีความ
สามารถในการคาดเดาหรืออย่างไร ท่านถึงได้มอบเคล็ดวิชาเพลิงกัมปนาท
ให้แก่นาง ตอนนี้ก็เป็นเวลาเหมาะเจาะที่จะใช้มันเพื่อเอาชนะเสือดาวน�ำ้ แข็ง
ของซูชิงไม่ใช่หรือไร
“เสือดาวเพลิง!” ซูลวั่ ปัน้ หน้าขรึม แค่พริบตาเดียวก็ปล่อยเสือดาวเพลิง
ไฟลุกโชนสองตัวออกมา จากนัน้ เจ้าเสือดาวเพลิงก็พงุ่ ทะยานใส่เสือดาวน�้ำแข็ง
ทันที ก่อนจะเข้าขย�ำ้ กันอย่างดุเดือด
ไฉนจึงเป็นเช่นนี้ได้ สีหน้าซูชิงเปลี่ยนเล็กน้อย สายตาคลางแคลง
มองปราดมาที่ซูลั่ว
เวลานี้บรรยากาศด้านล่างเวทีประลองก็อลหม่านขึ้นมาทันที
“เสือดาวเพลิง? ไฉนถึงเป็นเสือดาวเพลิงได้” สีหน้าของหลายคนที่อยู่
ในที่นั่งกิตติมศักดิ์ฉายแววลึกลับซับซ้อนออกมา เคล็ดวิชาเพลิงกัมปนาทนั้น
มีแต่ผู้มีพลังยุทธ์ขั้นเก้าที่สามารถศึกษาได้ เพราะแบบนี้ซูชิงที่อยู่ในขั้นเก้าจึง
ฝึกฝนเสือดาวน�้ำแข็งได้อย่างไรเล่า
แต่เหตุใดซูลวั่ ...เหตุใดนางถึงก่อเสือดาวเพลิงขึน้ มาได้ ต่อให้นางไม่ได้
มีพลังยุทธ์แค่ขนั้ ห้า ถึงอย่างนัน้ ก็ไม่มที างเป็นผูม้ พี ลังยุทธ์ขนั้ เก้าอย่างแน่นอน!
ฝีมือของซูลั่วเกินกว่าความเข้าใจของใครหลายๆ คน เพราะเหตุนี้
ทุกสายตาจึงจับนิง่ มายังนางเป็นตาเดียวกัน ความตกตะลึงภายในใจของพวก
เขานั้นไม่อาจบรรยายออกมาเป็นค�ำพูดได้เลย
“ทีแ่ ท้ซลู วั่ หาใช่คนไร้ฝมี อื ไม่ ทีแ่ ท้นางก็ไม่ได้มพี ลังยุทธ์เพียงแค่ขนั้ ห้า!”
“ที่แท้ก่อนหน้านี้นางก็ไม่ได้โกงการแข่งขัน ซูลั่วมีความสามารถจริงๆ
ด้วย!”
“หรือว่าพวกเราทัง้ หมดจะใส่รา้ ยนาง หรือว่านางแสร้งแต่งเป็นหมูหลอก
1
กินเสือ มาตลอด?”
ผู้คนบนอัฒจันทร์ต่างก็ตะลึงพรึงเพริดไป สถานการณ์พลิกผันไปเร็ว
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
49

จนพวกเขาไม่ทันตั้งตัว
“ให้ตายเถิด” ประมุขวังเว่ยยังส่ายหน้า “นังเด็กผูน้ แี้ ข็งแกร่งขึน้ กว่าเมือ่
ครั้งที่เดินทางมายังวังเว่ยยังมากนัก นี่เพิ่งจะผ่านไปไม่กี่วันเท่านั้น...” ยามนี้
หลายคนผุดลุกขึน้ แล้วจับจ้องไปบนเวทีประลองยุทธ์อย่างชนิดไม่คลาดสายตา
การต่อสู้ในครั้งนี้เหนือความคาดคิดไปมากพอดู
แต่ไม่ว่าผู้ชมจะตกใจหรือส่งเสียงอึกทึกครึกโครมแค่ไหน ซูลั่วและ
ซูชิงที่อยู่บนเวทีก็ยังคงต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่เช่นนั้น
เสือดาวเพลิงสองตัว เสือดาวน�้ำแข็งสองตัว พลังยุทธ์ไม่ดอ้ ยไปกว่ากัน
ทั้งสองฝ่ายห�ำ้ หั่นกันอย่างสูสี
ซูชงิ ขมวดคิว้ แน่น ทัง้ ๆ ทีเ่ ห็นชัดว่าซูลวั่ มีพลังยุทธ์ไม่ถงึ ขัน้ เก้า แต่นาง
กลับปล่อยเสือดาวเพลิงออกมาได้ ซ�ำ้ เสือดาวเพลิงของนางยังต้านรับการโจมตี
จากเสือดาวน�้ำแข็งได้เสียอีก แบบนี้ไม่เท่ากับว่าความสามารถของอีกฝ่าย
พอๆ กับตนเองหรอกหรือ ซูชิงไม่อาจยอมรับความจริงนี้ได้เลย
“เงาน�ำ้ แข็ง ทะยานไป!” ซูชิงค�ำรามลั่น จากนั้นเงาน�ำ้ แข็งก็ปรากฏขึ้น
เบื้องหลังของนาง
“ซูลั่ว เจ้าบีบให้ข้าแสดงกระบวนท่านี้ออกมาได้ก็นับว่าไม่เลวทีเดียว”
ซูชิงแค่นเสียงเยือก วินาทีที่เงาน�ำ้ แข็งโถมทับร่างเสือดาวน�ำ้ แข็งนั้น...
“โฮก!”
พลันนั้นเสือดาวน�ำ้ แข็งร่างกายก�ำย�ำสองตัวก็คำ� รามก้องออกมา ก่อน
ที่ร่างของมันจะขยายใหญ่เป็นเท่าตัวในพริบตา พลังการโจมตีก็เพิ่มขึ้นอีก
เท่าตัวเช่นกัน ร่างของเสือดาวน�้ำแข็งขาวโพลน รังสีเย็นยะเยือกแผ่ออกมา
รอบด้าน พื้นดินใต้ฝ่าเท้าของมันกลายเป็นชั้นน�ำ้ แข็งหนาในทันใด
“โฮก!”
เสือดาวน�้ำแข็งสองตัวค�ำรามลั่น แสยะปากแดงฉานออกกว้าง จากนั้น

1 แสร้งอ่อนแอเพือ่ ให้ศตั รูตายใจ

 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
50

ก็กระโจนเข้าใส่เสือดาวเพลิง แม้ว่าเสือดาวเพลิงจะมีขนาดเล็กกว่า ทว่ามันก็

ไม่ยอมอ่อนข้อให้ มันพุ่งเข้าใส่อีกฝ่ายอย่างดุดันเช่นกัน
“โฮก!”
เสือดาวเพลิงตัวหนึ่งของซูลั่วกะโหลกปริแตก ขณะที่อีกตัวก็ดับอนาถ
บนเวทีประลองยุทธ์
“ฮาๆๆ ซูลวั่ วันนีเ้ จ้าตายแน่!” ซูชงิ ทีเ่ ห็นชัยชนะลอยมาตรงหน้าหัวเราะ
ลั่นอย่างบ้าคลั่ง
“ซูลั่วจะพ่ายแพ้แล้ว...”
“แม้ว่าซูลั่วจะปิดบังพลังยุทธ์เอาไว้ แต่สุดท้ายก็ยังเอาชนะซูชิงไม่ได้
อยู่ดี...”
“น่าเสียดาย คนมีพรสวรรค์ขนาดนี้ต้องดับดิ้นลงเสียแล้ว...”
หลากหลายเสียงผสานกันเซ็งแซ่ ทั้งหมดเผยความรู้สึกเวทนาที่มีต่อ
ซูลั่วออกมา หนานกงหลิวอวิ๋นก�ำหมัดแน่น แต่แล้วจู่ๆ เขาก็คลายหัวคิ้วออก
ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตามเดิม ทั้งยังเผยรอยยิ้มพอใจออกมา
วินาทีนั้นเอง คลื่นพลังวิเศษหนักหน่วงก็โถมออกมาจากกายของซูลั่ว
พริบตาต่อมา ไอวิเศษที่ล้อมรอบตัวหญิงสาวก็แปรปรวนอย่างรุนแรง
“สวรรค์! เกิดอะไรขึ้นซูลั่ว”
“ดูเหมือนว่า...”
“ดูเหมือนว่าจะเลื่อนขั้นพลังยุทธ์แล้ว!”
“เป็นไปไม่ได้!”
ตอนทีเ่ ลือ่ นพลังยุทธ์ไปสูข่ นั้ เก้า ซูลวั่ ก็เก็บแผ่นหยกอ�ำพรางพลังเข้าไป
ในมิติและเผยความสามารถที่แท้จริงของนางออกมาสู่สายตาทุกคน เส้นผม
ด�ำยาวกรอมข้อเท้าของนางพัดพลิ้วไปตามสายลม ใบหน้าอันงดงามอย่างไร้
ผู้ใดเทียบเทียมเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยวและเย็นชา พลังความแข็งแกร่ง
และเสน่ห์อันน่าดึงดูดที่แผ่ซ่านออกมาท�ำให้ผู้คนไม่กล้าสบสายตาโดยตรง
“ขั้น...ขั้น...ขั้นเก้า...ซูลั่ว!”
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
51

“จะเป็นไปได้อย่างไรกัน จะเลื่อนจากขั้นห้าไปเป็นขั้นเก้าได้อย่างไร
บ้าไปแล้วกระมัง!”
“หรือว่าก่อนหน้านีซ้ ลู วั่ จะปิดบังพลังยุทธ์ของตัวเองมาโดยตลอด จริงๆ
แล้วนางมีความสามารถแก่กล้ายิ่งนัก”
ข้อสงสัยมากมายผุดขึ้นในความคิดผู้ชม ใบหน้าของคนเหล่านั้นเผย
แววตกใจและสงสัยใคร่รู้ คนที่รู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่านมากที่สุดในเวลานี้ก็คือ
ซูชิง นางคิดไม่ถึงเลยว่าซูลั่วจะบรรลุขั้นพลังยุทธ์เอาในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ
เช่นนี้ เรื่องนี้ท�ำให้นางเคียดแค้นชิงชังจนปวดปลาบไปทั้งหัวใจ
“คลื่นพลังวิเศษที่แข็งแกร่งยิ่งนัก สวรรค์! พวกเจ้ารีบดูเสือดาวเพลิง
สองตัวนัน้ เร็ว” ไม่รวู้ า่ ใครเป็นคนกรีดร้องขึน้ มา พริบตานัน้ ทุกสายตาก็เบนไป
จับที่ร่างของเสือดาวเพลิง
ยามนี้เสือดาวเพลิงสองตัวก่อรูปร่างขึ้นมาแล้ว หากเทียบกับก่อนหน้า
นี้ เจ้าเสือดาวเพลิงก็มรี ปู ร่างใหญ่โตขึน้ กว่าเดิมมาก ล�ำตัวของมันเปล่งประกาย
เพลิงสีสม้ ลุกโชน ก่อนจะแปรเปลีย่ นเป็นสีแดงเข้มจนเกือบจะกลายเป็นสีมว่ ง
เสือดาวน�ำ้ แข็งของซูชงิ ผงะถอยหลังไปสองก้าวทันทีทเี่ ห็นเสือดาวเพลิง
สัญชาตญาณของมันสัมผัสได้ถึงพลังอ�ำนาจอันแข็งกล้าที่แผ่ออกมาจากร่าง
ของเสือดาวเพลิง ในใจของมันเกิดความกริ่งเกรงขึ้นมาทันที
“โจมตี! ปะทะ!” ซูชิงตะโกนก้อง ทว่าเสือดาวน�้ำแข็งของนางเอาแต่
ถอยหลัง ไม่กล้ากระโจนไปข้างหน้าอยู่แบบนั้น ซูชิงโมโหจนเส้นเลือดปูดโปน
ไปหมด นางยื่นมือออกมา จากนั้นแส้ยาวสีนิลก็ปรากฏขึ้นกลางฝ่ามือ
“บุก!” ซูชิงสะบัดแส้ออกไปอย่างไม่ลังเล เสือดาวน�ำ้ แข็งสองตัวรับรู้ได้
ถึงจิตใจอันฮึกเหิมของผู้เป็นนาย แม้ว่ามันจะหวั่นเกรง แต่ก็จ� ำใจกัดฟัน
ดาหน้าเข้าหาศัตรู
ซูลั่วยกยิ้มเย็นชาอ�ำมหิต นางยังไม่ได้ขยับตัวท�ำอะไร ทันใดนั้นเอง
เสือดาวเพลิงก็ปรากฏตัวขึ้นอีกสอง...สี่ตัว! ซูลั่วก่อเสือดาวเพลิงได้ถึงสี่ตัว!
ทุกคนพากันตะลึงงัน เพราะตามหลักทั่วไปแล้ว ผู้มีพลังยุทธ์ขั้นเก้าระดับต้น
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
52

จะก่อเสือดาวเพลิงได้สองตัว มีพลังยุทธ์ขั้นเก้าระดับกลางจะก่อเสือดาวเพลิง
ได้สี่ตัว ขณะที่มีพลังยุทธ์ขั้นเก้าระดับสูงจะก่อเสือดาวเพลิงได้หกตัว...ตอนนี้
แม้แต่ซูชิงยังก่อเสือดาวน�้ำแข็งได้ไม่ถึงสี่ตัวด้วยซ�้ำ แต่ซูลั่วกลับก่อเสือดาว
เพลิงขึ้นสี่ตัวได้อย่างง่ายๆ แบบนี้มันหมายความว่าอย่างไรกัน หมายความว่า
พลังยุทธ์ของซูลั่วนั้นเหนือกว่าซูชิงไปแล้ว
จากคนขี้โกงที่ใครๆ ก็ดูแคลน มาบัดนี้กลับมีพลังยุทธ์เหนือกว่าซูชิง
ความเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวงที่เกิดขึ้นกับซูลั่ว ท�ำให้หลายคนแทบจะ
ตั้งรับไม่ทัน
บนเวทีประลองยุทธ์ เสือดาวเพลิงสี่ตัวโอบล้อมเสือดาวน�ำ้ แข็งสองตัว
เอาไว้ เสือดาวน�ำ้ แข็งเดิมทีกเ็ กรงในอ�ำนาจอีกฝ่ายมากอยู่แล้ว บัดนีด้ ้วยก�ำลัง
ที่ด้อยกว่าถึงหนึ่งเท่า พวกมันจะเอาชนะศัตรูได้อย่างไรกัน
“หงิงๆๆ” แค่พริบตาเดียว เสือดาวน�้ำแข็งก็ถูกเสือดาวเพลิงกลืนกิน
และก�ำจัดลงจนหมดสิ้น
ซูลวั่ ยืนสง่าอยูบ่ นเวที สายลมพัดเส้นผมสีดำ� สลวยของนางพลิว้ ใบหน้า
นั้นงดงามอย่างไร้ที่เปรียบ หญิงสาวหัวเราะเอื่อยๆ รอยยิ้มเจิดจ้าดั่งดอกไม้
ในฤดูร้อน “ซูชิง...เจ้ารู้สึกเช่นไรเล่า”
“ซูลั่ว!” แส้สีนิลในมือซูชิงถูกบีบจนป่นปี้เป็นผุยผง ตอนที่เสือดาว
น�ำ้ แข็งถูกกลืนกินไปเมือ่ ครูน่ ี้ ส่งผลกระทบต่อพลังยุทธ์ของนางอย่างหนักหน่วง
เพราะพวกมันทั้งสองตัวก่อขึ้นจากพลังวิเศษในกายนาง
“ซูชงิ ...เจ้าบาดเจ็บแล้ว ซ�้ำยังไม่ใช่เบาะๆ อีกด้วย” ซูลวั่ หัวเราะแผ่วเบา
ทว่าในสายตาของซูชิง ท่าทางเช่นนี้กลับเป็นการเย้ยหยันกันซึ่งๆ หน้า
“ซูลวั่ หากไม่เอาชีวติ เจ้าวันนี้ ข้า...ซูชงิ จะฆ่าตัวตายบนเวทีประลองยุทธ์
แห่งนี้เอง!” ใบหน้าของซูชิงบิดเบ้น่าเกลียด นางเอ่ยค�ำสบถสาบานออกมา
ทันทีทสี่ ิ้นเสียง เจ้าตัวก็กลืนโอสถสีขาวราวหิมะลงไปหนึ่งเม็ด จากนั้นก็พุ่ง
ทะยานเข้าใส่ซูลั่วด้วยความรวดเร็วปานสายฟ้า
การโจมตีจากซูชิงแข็งแกร่งกว่าที่ซูลั่วคิดเอาไว้มากนัก ต้องเป็นเพราะ
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
53

โอสถสีขาวเม็ดนัน้ แน่ๆ แม้จะไม่รวู้ า่ มันคือโอสถใด ทว่าหลังจากทีซ่ ชู งิ กลืนมัน

ลงไป พละก�ำลังของนางก็ดูจะพุ่งพรวดขึ้นในระดับสูงสุด สถานการณ์ใน
ยามนี้ท�ำให้ซูลั่วต้องเพิ่มความระมัดระวังขึ้นในทันที หญิงสาวครอบร่างของ
ตัวเองไว้ด้วยมิติว่างเปล่าทันทีที่ซูชิงปะทะเข้าใส่ พริบตานั้นเอง! ฝนเพลิงก็
โปรยปรายลงมาจากท้องฟ้าเหนือศีรษะของซูลั่ว
“ฝนเพลิง?” บรรดาผู้อาวุโสจากสกุลใหญ่ที่อยู่ด้านล่างเวทีผุดลุกขึ้น
ในทันที มีกแ็ ต่ผคู้ รอบครองธาตุไฟและธาตุน�้ำแข็งเท่านัน้ ทีจ่ ะส�ำแดงเคล็ดวิชา
นี้ออกมาได้ ไฉนซูชิงถึงท�ำได้เล่า นางครอบครองธาตุนำ�้ แข็งไม่ใช่หรือ เหตุใด
จึงโจมตีดว้ ยพลังธาตุไฟและธาตุน�้ำแข็งได้ ทุกคนมองไปทางซูชงิ อย่างไม่อยาก
จะเชือ่ สายตา ขณะเดียวกันก็หนั ไปมองซูลวั่ ด้วยแววตาเห็นใจ เพราะหลังจาก
ทีส่ องธาตุนผี้ สานกันแล้ว พลังยุทธ์ของผูใ้ ช้กจ็ ะแข็งแกร่งขึน้ มาก เพราะฉะนัน้
แม้วา่ ตอนนีซ้ ลู วั่ จะบรรลุถงึ ขัน้ เก้าแล้ว แต่นางก็ไม่มที างเอาชนะซูชงิ ได้เป็นแน่
หากผสานสองพลังธาตุให้เป็นหนึ่งเดียวกันได้ก็ย่อมแข็งแกร่งกว่าผู้มี
พลังยุทธ์อื่นๆ ที่อยู่ในขั้นพลังเดียวกัน ซูลั่วผู้น่าสงสาร...ทุกคนได้แต่ทอด
ถอนใจออกมาด้วยความรู้สึกเดียวกัน
ฝนเพลิงโปรยปรายลงมาทั่วราวกับเกล็ดหิมะปลิดปลิว ทว่าฝนเพลิง
สีแดงชาดที่ห่อหุ้มด้วยประกายสีขาวเหล่านั้นกลับแฝงไปด้วยอานุภาพการ
โจมตีที่หนักหน่วง
“ซูลั่ว! ตายเสียเถิด!” ซูชิงค�ำรามก้อง จากนั้นก็รวบรวมพลังวิเศษ
ทัง้ หมดแล้วกระหน�ำ่ เข้าใส่ซลู วั่ พริบตานัน้ ทัว่ ทัง้ เวทีประลองยุทธ์กถ็ กู ปกคลุม
ไปด้วยฝนเพลิง ซูลั่วคิดจะหนีก็หนีไม่พ้น
ซูจื่ออันที่อยู่ด้านล่างเวทีประลองลิงโลดใจเป็นที่สุด ซูลั่วจะตายแล้ว!
ในที่สุดนังตัวดีที่ท�ำลายเกียรติและศักดิ์ศรีของเขาหลายครั้งหลายหนก็ตายๆ
ไปได้เสียที...หากไม่ได้อยู่ต่อหน้าธารก�ำนัลเช่นนีแ้ ล้ว ซูจอื่ อันต้องหัวเราะออก
มาอย่างบ้าคลั่งเป็นแน่
ทว่าเวลานีซ้ ลู วั่ กลับยืนสงบนิง่ อยู่ทเี่ ดิม สายตาของนางมองปราดไปยัง
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
54

ซูจื่ออันที่ล�ำพองใจด้วยความบ้าคลั่ง สุดท้ายก็จับนิ่งที่ใบหน้าของซูชิง ดวงตา

ฉายแววเย้ยหยัน “ซูชิง เจ้าคิดว่าจะชนะจริงๆ อย่างนั้นหรือ”
“สังหารเจ้าง่ายดายเสียยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือ” ซูชิงหัวเราะก้องออกมา นี่
เป็นไม้ตายของนาง เป็นไม้ตายที่นางวิงวอนให้ท่านอาจารย์ฝึกฝนให้ก่อนที่จะ
เดินทางจากส�ำนักมา นางตั้งใจใช้มันเพื่อสังหารซูลั่วโดยเฉพาะ!
“เช่นนัน้ หรือ ถ้าอย่างนัน้ ก็จบั ตาดูให้ดแี ล้วกัน” ซูลวั่ หัวเราะขัน จากนัน้
ก็สะบัดแขนเสื้อ ตอนที่ฝนเพลิงก�ำลังจะตกลงมากระทบร่าง จู่ๆ ก็เหมือนมี
เกราะป้องกันที่ขัดขวางฝนเพลิงเหล่านั้นไม่ให้ปะทะเข้าใส่กายของซูลั่ว อัน
ที่จริงแล้วอาวุธจากซูชิงเข้าไม่ถึงตัวซูลั่วในระยะสิบเมตรด้วยซ�ำ้ ไป
ซูชิงตะลึงพรึงเพริด ทุกคนในที่นั้นก็จ้องมองซูลั่วอย่างไม่อยากจะเชื่อ
เช่นกัน เกิดอะไรขึ้น! ฝนเพลิงถึงได้กระเด็นกระดอนออกไปแบบนั้น เรื่องนี้
มีสายสนกลในอะไรกันแน่
ซูชิงตวาดดังลั่น “ปะทะ! ปะทะ!” ซูชิงบังคับทิศทางของฝนเพลิงให้พุ่ง
ตรงเข้าใส่ซูลั่ว ทว่าเหมือนบริเวณสิบเมตรรอบๆ ตัวซูลั่วจะมีแนวป้องกันที่
มองไม่เห็นซึ่งปกป้องนางเอาไว้จากการโจมตีทุกชนิด
“ข้าไม่เชื่อ!” พอเห็นสถานการณ์ตรงหน้า ซูชิงก็แทบจะคลุ้มคลั่งขึ้นมา
ซูลั่วแค่นยิ้มหยัน “เจ้ามีไม้ตายอยู่คนเดียวหรือไรกัน ประเมินผู้อื่น
ต�่ำเกินไปเสียแล้ว”
“เป็นไปไม่ได้!” ซูชิงค�ำรามก้อง พอเห็นว่าฝนเพลิงท�ำอะไรซูลั่วไม่ได้
เลยแม้แต่นิด นางก็แทบจะเสียสติ ก่อนจะพุ่งกระโจนเข้าใส่ซูลั่วอย่างบ้าคลั่ง
ราวกับหญิงเสียสติ
ซูลั่วยกยิ้มเย็นชาที่แฝงแววปรามาสออกมา ‘ซูชิง! เจ้ารนหาที่ตายเอง
จะโทษข้าไม่ได้นะ’
ใกล้เข้ามาแล้ว ยี่สิบเมตร สิบเมตร ห้าเมตร! จังหวะที่ซูชิงพุ่งตัวเข้ามา
อยู่ในมิติว่างเปล่าของซูลั่ว หญิงสาวก็ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ร้ายกาจขึ้น จากนั้นซูลั่วก็
สั่งความขึ้นในใจเบาๆ ‘ลดความเร็วครึ่งเท่า!’ ซูชิงที่อยู่ในมิติว่างเปล่าถูกพลัง
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
55

กดดันโถมทับขึ้นเป็นเท่าตัว
ตอนทีพ่ ลังกดดันโถมเข้าใส่รา่ งนัน้ ซูชงิ ก็ได้สติกลับมาในทันที นางรูส้ กึ
ว่าสถานการณ์ไม่เข้าทีเสียแล้ว ระยะสิบเมตรรอบตัวซูลั่วนี้ดูแปลกพิลึก ทว่า
กว่าจะคิดได้ก็สายไป ไม่มีใครรู้ว่าซูลั่วมีอาวุธชั้นเทพอย่างมิติว่างเปล่า และก็
ไม่มีใครรู้ด้วยว่าในมิติว่างเปล่านี้ ซูลั่วคือเจ้า หากนางคิดจะลดทอนความเร็ว
ของผู้อื่น ก็สามารถท�ำได้อย่างง่ายดาย ตอนที่ซูลั่วลดความเร็วของซูชิงลง
ก็ทำ� ให้อีกฝ่ายตกอยู่ในสถานการณ์เป็นรองเรียบร้อยแล้ว
“เหนือกว่าผู้มีพลังยุทธ์ในขั้นเดียวกันอย่างนั้นหรือ” ซูลั่วหัวเราะเยือก
“ถ้าเช่นนั้นข้าขอพิสูจน์ดูสักหน่อยว่า เจ้าจะเหนือกว่าใครในผู้มีพลังยุทธ์
ขั้นเดียวกันจริงหรือไม่” ทันทีที่สิ้นเสียง ซูลั่วก็โจมตี
เปลวเพลิงขนาดใหญ่หกสายพุง่ ทะยานออกมาและย้อมท้องฟ้าจนกลาย
เป็นสีแดงฉาน สีแดงปานโลหิตนั้นสาดสะท้อนไปบนใบหน้าของซูชิง เจ้าตัว
สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าเทพเจ้าแห่งความตายก�ำลังจะมาเยือน
“ไม่! ไม่! ข้าจะตายไม่ได้!” ซูชิงถอยกรูดไปด้านหลัง นางได้สติคืนมา
ทันที พื้นที่สิบเมตรรอบกายซูลั่วนี้แปลกประหลาดนัก แต่หากนางพ้นจาก
บริเวณนี้ไปได้ เช่นนั้นก็คงรอดพ้นสถานการณ์นี้ใช่หรือไม่
“คิดจะหนีอย่างนั้นหรือ ไม่ง่ายขนาดนั้น!” ซูลั่วสังเกตเห็นว่าซูชิง
พยายามจะหนีออกจากมิติว่างเปล่าของนาง เจ้าตัวก็รีบออกกระบวนท่าโจมตี
ในทันที
ยามนี้ซูชิงอัดอั้นใจยิ่งนัก เดิมทีนางเป็นฝ่ายไล่ล่าซูลั่ว เดิมทีนาง
ต้องการสังหารซูลั่วให้ตายไปเสีย แต่บัดนี้นางกลับเป็นฝ่ายถูกสังหารเสียเอง
เรื่องนี้ท�ำให้ซูชิงแทบจะกระอักเลือดตายเพราะความแค้นเคือง
“ซูชิง...เจ้าคิดจะสังหารข้าไม่ใช่หรือไร หนีอะไรกันเล่า” เสียงเย้ยหยัน
ของซูลั่วดังลอยมาไม่หยุด ซูลั่วรู้ดีว่าครั้งนี้นางจะปล่อยให้อีกฝ่ายหนีไปไม่ได้
เป็นอันขาด เพราะซูชงิ เห็นมิตวิ า่ งเปล่าของตนเองเข้าให้แล้ว ถ้านางไม่ตาย นาง
ต้องโพนทะนาเรือ่ งนีอ้ อกไปแน่ๆ ซูลวั่ ไม่ตอ้ งการให้เกิดปัญหาใดๆ ตามมาอีก
 ทรราชตื๊อรัก เล่ม 7
56

ฝ่ามือข้างล�ำตัวของซูชิงก�ำเข้าหากันแน่นจนปลายเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ
จังหวะที่เปลวเพลิงก�ำลังจะเข้าปะทะศีรษะของนาง วินาทีนั้นเอง...เสียงฟึ่บก็
ดังขึ้น จากนั้นซูชิงก็หายวับไปจากมิติว่างเปล่าของซูลั่ว
เกิดอะไรขึน้ กันแน่ เครือ่ งหมายค�ำถามตัวใหญ่ผดุ ขึน้ ในหัวของซูลวั่ แต่
พอเห็นก้อนหินที่อยู่ในมือของซูชิง หญิงสาวก็เดือดดาลขึ้นมา หินข้ามมิติ
อีกแล้วหรือ! หินข้ามมิตเิ ป็นมิตเิ คลือ่ นที่ ไม่มใี ครรูว้ า่ ระยะทางทีห่ นิ ข้ามมิตสิ ง่
ออกไปว่าจะใกล้หรือไกลแค่ไหน ครั้งก่อนหลี่เหยาเหยาก็อาศัยหินข้ามมิตินี้
หนีเอาตัวรอดไปได้ ตอนนี้ซูชิงก็คิดจะหนีอีกอย่างนั้นหรือ
แต่ไม่รู้ว่าซูชิงโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ เพราะครั้งนี้หินข้ามมิติส่งนาง
ออกไปไม่ไกลพอ นางปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งที่ขอบเวทีประลองยุทธ์ ทว่าก็
รอดพ้นจากมิตวิ ่างเปล่าของซูลวั่ ไปได้อย่างไม่ต้องสงสัย ยามนีซ้ ชู งิ ต้องเผชิญ
หน้ากับทางเลือกทีย่ ากจะตัดสินใจ หนึง่ ก็คอื ฉวยจังหวะทีซ่ ลู วั่ ยังตามมาไม่ทนั
กระโดดหลบหนีไปท่ามกลางคนหมูม่ าก สองก็คอื หันกลับไปโรมรันกับซูลวั่ ให้
ตายกันไปข้างหนึ่ง สถานการณ์บีบคั้น หากเลือกผิดย่อมหมายถึงชีวิต ยามนี้
ซูชิงได้แต่ยืนนิ่งค้างอยู่กับที่เพราะไม่รู้ว่าจะเลือกเส้นทางใดดี
หินข้ามมิติ...ตอนที่ซูชิงมองหินข้ามมิติในมือของตนเอง จู่ๆ ความคิด
หนึ่งก็ผุดวาบขึ้นมา สวรรค์! นางรู้แล้วว่าเพราะเหตุใดบริเวณรอบกายซูลั่ว
ถึงได้พลิ กึ พิลนั่ นัก มิต!ิ ซูลวั่ ต้องเป็นผูค้ รอบครองธาตุมติ แิ น่ๆ! จากข่าวทีน่ าง
สืบทราบมาก่อนหน้านี้ ซูลวั่ รูว้ ชิ าเคลือ่ นไหวไร้เงา แล้วไหนจะคลืน่ พลังแปลกๆ
รอบกายนางอีกเล่า หากเดาไม่ผิดละก็ สิ่งนั้นต้องเป็นมิติว่างเปล่าแน่ๆ! พอ
คิดได้แบบนี้ ซูชิงก็เหมือนคนฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีกครั้ง
นางหันมาหัวเราะเยาะลัน่ ใส่ซลู วั่ “ซูลวั่ ถึงข้าสังหารเจ้าไม่ได้ แต่ใต้หล้า
นีม้ คี นมากมายทีส่ งั หารเจ้าได้ เพราะเจ้าครอบครองสิง่ ล�้ำค่าทีช่ วนให้ผอู้ นื่ ริษยา
มากเกินไป!”
หัวใจของซูลั่วกระตุกวูบ หรือว่าซูชิงจะรู้ความลับของนาง หากซูชิงรู้
ถ้าเช่นนั้นก็คงไม่ได้การเสียแล้ว! ครั้งนั้นท่านอาจารย์ยอมสละมิติของตนเอง
 ซูเสี่ยวหน่วน : เขียน ยูมิน : แปล
57

สร้างถุงเฉียนคุนขึ้นมา และน�ำออกไปประมูลสู่ตลาดก็เพื่อปกปิดเรื่องสถานะ
ของนาง หากเรื่องที่นางเป็นผู้ครอบครองธาตุมิติแพร่ออกไป ถึงตอนนั้น
ต้องยุ่งยากเป็นแน่ เงื่อนไขที่ท่านอาจารย์ตกลงเอาไว้กับบรรดาผู้อาวุโสจาก
สกุลใหญ่เหล่านั้นก็อาจจะเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น เหมือนกับที่ซูชิงกล่าวไว้
จริงๆ สิง่ ล�ำ้ ค่าทีซ่ ลู วั่ ครอบครองและชวนให้ผคู้ นปรารถนาทีจ่ ะแย่งชิงนัน้ มีมาก
จนเกินไป
เลือดของนาง มิติของนาง สัตว์วิเศษของนาง ทุกอย่างล้วนแต่ชวนให้
ผูค้ นริษยาตาร้อน ทีส่ ำ� คัญทีส่ ดุ ก็คอื หากข่าวการเป็นผูค้ รอบครองธาตุมติ ขิ อง
นางเล็ดลอดออกไปละก็ เรือ่ งทีซ่ ลู วั่ ปล้นสะดมวังเว่ยยังก็จะถูกจับได้ในทันที!
ถึงตอนนัน้ คนของวังเว่ยยังก็จะร่วมกันเล่นงานนาง นอกเสียจากว่าปรมาจารย์
หรงอวิน๋ จะสังหารคนของวังเว่ยยังได้หมดสิน้ ไม่เช่นนัน้ คนเหล่านัน้ ต้องไล่ล่า
สังหารนางไม่หยุดเป็นแน่ ด้วยเหตุผลนานาประการทั้งหลาย มิติของนางจะ
ถูกเปิดโปงในเวลานี้ไม่ได้เป็นอันขาด!
ไม่รอให้ซูชิงได้เอ่ยจนจบ ซูลั่วก็สะบัดแขนเสื้อ จากนั้นเถาวัลย์สีทอง
ก็พุ่งทะยานเข้าหาซูชิงในทันที ด้านหลังของซูชิงคือริมเวทีประลองยุทธ์ จะหนี
ก็หนีไม่พ้น ตอนที่เจ้าตัวก�ำลังตะลึงงันอยู่นั้น เถาวัลย์เส้นยาวก็ก่อตัวเป็น
กรงขังและกักซูชิงเอาไว้ด้านใน
ซูชงิ กลิง้ เกลือกไปมากับพืน้ นางทัง้ ดิน้ รน ทัง้ พยายามทลายกรงขัง ทว่า
ต้นเซียงซือที่กลายพันธุ์มาแล้วถึงสามระยะหาใช่พันธนาการที่ซูชิงจะหลบหนี
ออกมาได้ง่ายๆ ยิ่งดิ้นรนนานเท่าไร กรงขังต้นจวี้หลิงก็ยิ่งรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ
ไม่รู้ว่าเถาวัลย์ของมันมีหนามแหลมงอกขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไร หนามเล็กๆ
เหล่านั้นเรียวแหลมยิ่งกว่าเข็มปักผ้า ทิ่มแทงเข้าไปที่ผิวกายของซูชิง กรง
เถาวัลย์ก็บีบตัวแน่นแทบจะผสานเป็นร่างเดียวกับนักโทษของมันที่อยู่ด้านใน
“อ๊า!” หนามแหลมทิ่มแทงไปทั่วร่าง พวกมันหาใช่หนามธรรมดาๆ ไม่
แต่ยังปนไปด้วยพิษร้ายแรงที่มาจากต้นจวี้หลิง เป็นพิษที่ท�ำให้ปวดร้าวไปทั้ง
ระบบประสาท ด้วยเหตุนี้แม้ว่าซูชิงจะเป็นถึงผู้มีพลังยุทธ์ขั้นเก้า แต่นางก็ยัง