ABAQUITA, LORIEFE E.

BEED 2A

Ang wika ay humahati sa mga tao. Ibig sabihin ay?

Ang Wika ay Nagpapahayag. Ang verbal na komunikasyon ay tumutulong sa atin na

matugunan ang iba't ibang pangangailangan sa pamamagitan ng ating kakayahang ipahayag ang
ating sarili. Sa mga tuntunin ng mga instrumental na pangangailangan, gumagamit kami ng
verbal na komunikasyon upang magtanong ng mga katanungan na nagbibigay sa amin ng
partikular na impormasyon. Gumagamit din kami ng verbal na komunikasyon upang ilarawan
ang mga bagay, tao, at ideya. Ang pandiwang komunikasyon ay tumutulong sa atin na ipaalam,
hikayatin, at aliwin ang iba, na kung saan matututunan natin sa ibang pagkakataon ay ang tatlong
pangkalahatang layunin ng pampublikong pagsasalita. Sa pamamagitan din ng ating verbal
expressions nabubuo ang ating mga personal na relasyon. Sa kakanyahan nito, ang wika ay
nagpapahayag. Ang mga verbal na expression ay tumutulong sa atin na ipaalam ang ating mga
obserbasyon, kaisipan, damdamin, at pangangailangan.
Pagpapahayag ng Kaisipan. Kapag nagpapahayag tayo ng mga saloobin, gumagawa tayo ng
mga konklusyon batay sa ating naranasan. Sa proseso ng pang-unawa, ito ay katulad ng hakbang
ng interpretasyon. Kumuha kami ng iba't ibang mga obserbasyon at sinusuri at binibigyang-
kahulugan ang mga ito upang bigyan sila ng kahulugan (isang konklusyon). Samantalang ang
ating mga obserbasyon ay batay sa pandama na impormasyon (kung ano ang nakita natin, kung
ano ang ating nabasa, kung ano ang ating narinig), ang mga kaisipan ay konektado sa ating mga
paniniwala (kung ano ang iniisip natin ay totoo/mali), mga saloobin (kung ano ang gusto at hindi
natin gusto), at mga halaga ( kung ano ang iniisip natin ay tama/mali o mabuti/masama). Ang
mga miyembro ng hurado ay inaasahang magpahayag ng mga saloobin batay sa mga iniulat na
obserbasyon upang makatulong na magkaroon ng konklusyon tungkol sa pagkakasala o
kawalang-kasalanan ng isang tao. Maaaring ipahayag ng isang hurado ang sumusunod na
kaisipan: “Mukhang kapani-paniwala ang kapitbahay na nakakita ng sasakyan na umalis noong
gabi ng krimen. At tila may malilim na nakaraan ang nasasakdal—sa palagay ko ay may
sinusubukan siyang itago." Minsan ang mga tao ay sinasadya o hindi sinasadya na nagpapahayag
ng mga saloobin na parang mga damdamin. Halimbawa, kapag sinabi ng mga tao, "Pakiramdam
ko ay masyado kang mahigpit sa iyong patakaran sa pagdalo," hindi talaga sila nagpapahayag ng
damdamin; sila ay nagpapahayag ng paghatol tungkol sa ibang tao (isang kaisipan).
Pagpapahayag ng Pangangailangan. Kapag nagpapahayag kami ng mga pangangailangan,
nakikipag-usap kami sa isang instrumental na paraan upang matulungan kaming magawa ang
mga bagay. Dahil halos lagi nating alam ang ating mga pangangailangan kaysa sa iba, mahalaga
para sa atin na maihatid ang mga pangangailangang iyon sa iba. Ang pagpapahayag ng mga
pangangailangan ay makakatulong sa amin na magawa ang isang proyekto sa trabaho o
matulungan kaming mag-navigate sa mga pagbabago ng isang pangmatagalang romantikong
pagsasama. Ang hindi pagpapahayag ng mga pangangailangan ay maaaring humantong sa mga
damdamin ng pag-abandona, pagkabigo, o sama ng loob. Halimbawa, kung ang isang
romantikong kapareha ay nagpahayag ng sumusunod na kaisipang "Sa palagay ko ay masyadong
mabilis tayong gumagalaw sa ating relasyon" ngunit hindi rin nagpapahayag ng isang
pangangailangan, ang ibang tao sa relasyon ay walang gabay para sa kung ano ang gagawin sa
tugon sa ipinahayag na kaisipan. Pagsasabi, "Kailangan kong gumugol ng ilang oras sa aking
mga kaibigan sa bayan ngayong katapusan ng linggo. Papayag ka ba kung uuwi ako mag-isa?"
malamang na gagawing mas epektibo ang pagpapahayag. Maging maingat sa pagpapaalam sa
mga pagsusuri o paghuhusga sa iyong mga pagpapahayag ng pangangailangan. Ang pagsasabing
"Kailangan kong itigil mo na ang pag-suffocate sa akin!" talagang nagpapahayag ng pinaghalong
pag-iisip-damdamin higit pa sa pangangailangan.