Најважниот фактор на економскиот раст е комбинација од пет фактори, кои

претставуваат иновација:1
1. Нови производи;
2. Нови производствени технологии;
3. Отворање на нови пазари;
4. Воведување на нови ресурси и суровини;
5. Нова организација на стопанските дејности.
Иновациите во економијата кои ќе успеат да ги реализираат претприемачите, ќе
ги следат и други претприемачи и со тоа нови производи или технологии ќе се
прошират во економијата. Поголемиот број претприемачи кои генерално имаат
аверзија кон ризик, не се носители на неговото ширење, но за воведување иновации во
економијата, мал број се заслужни претприемачи кои се подготвени да го прифатат
ризикот. Затоа економскиот развој зависи од институционалната средина која ја
поттикнува активноста на претприемачот. Шумпетер беше првиот научник кој
забележа значителен развој на новиот производ за економски развој, притоа сметајќи
дека конкурентноста на компанијата што се постигнува со воведување на нов
производ, е далеку позначајна од онаа што се заснова на маргинални промени во
цената. на веќе постоечки производи. Шумпетер ја дефинира иновацијата како „нова
комбинација“ на постоечки ресурси.
Шумпетер ја истакна важноста на технолошките иновации за економскиот
развој, а за иницирање иновации, тој придава еднаква важност на откривањето на
научни пронајдоци водени од побарувачката и егзогени. Тој ја истакнува
меѓузависноста на овие два фактори, додека во раните фази му придава поголемо
значење на егосогеното научно откритие кое директно ја менува технолошката основа
на одреден број претпријатија, додека подоцна економскиот сектор достигнува зрелост
што се карактеризира со нови технологии и нов производ. пазар. Потребата од нови
станува сè поважна производи, што директно влијае на понатамошното ширење на
технолошките иновации во економскиот сектор, така што тие се усвојуваат од поголем
број претпријатија. Значењето на иновациите е огромно бидејќи технолошките
иновации го претставуваат јадрото на технолошкиот напредок, што е најважниот
фактор во растот на продуктивноста, технолошкиот раст и економскиот развој.

1
Робертс, Едвард Б. и Алан Р. Фусфелд. „Со персонализирање на организацијата базирана на иновативна
технологија“. Преглед на Sloan Management, пролет 1981 година
 Технолошките иновации се еден од најважните фактори за постигнување
конкурентска предност. Под-технолошкиот напредок се подразбира како подобрување
на постојните и воведување нови средства за работа, предмети на работа и работен
процес (технологија и организација на производството). Дејството на технолошкиот
напредок доведува до структурни промени во производниот процес што резултира со
поголема маса на производство, намалено време на производство, заштеда на
суровини, намалување на трошоците по единица производ и подобрување на
квалитетот на производот. Влијанието на технолошкиот напредок врз растот на
продуктивноста (кој стандардно се мери со анализа на резидуалите во производната
функција) е големо, па се смета дека од него потекнува околу половина од
економскиот раст. Технолошкиот напредок ги задоволува растечките и во принцип
неограничени човечки потреби, но создава и нови потреби. Наједноставната и
најпознатата дефиниција за иновацијата ја даде Пол Трот: „Иновацијата е процес на
претворање на идејата во практична примена – реализација“. 49
Оваа негова дефиниција најдобро ја илустрира следнава врска:
Иновации = Теоретски концепт + Технички изум + Комерцијална експлоатација
Терминот иновација значи:
 Производ – иновацијата како аутпут (излез) – производ или услуга што има
пазарна верификација;
 Процес – иновацијата како процес – иновациски процес од идеја до реализација,
односно од генерирање идеја до реализација.
Организацијата за економска соработка и развој (ОЕЦД) во 2005 година даде
општа дефиниција за иновациите: „Технолошките иновации се значително подобрени
производи (стоки или услуги), или процес, нови методи на маркетинг или нови методи
на организација во работната пракса. работна средина или надворешни односи“. 50
Европската комисија ја дефинира иновацијата како „напредување и зголемување на
опсегот на производи и услуги и сродни пазари; воспоставување нови методи на
производство, набавка и дистрибуција; воведување промени во управувањето,
организацијата и условите за работа на вработените“.2

2
Семјуел Ц. Серто и Џ.